No 199 Δεκέμβριος 2014-Ιανουάριος 2015 by Parallaxi

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

ΙΔΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΛΗ

Η πόλη και οι άνθρωποι των Χριστουγέννων

Ναβαρίνο η διαφορετική καρδιά της Θεσσαλονίκης

№199 Δεκέμβριος Ιανουάριος 2014

#199

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

#199

Entr ance

info

ΛΕΞΕΙΣ | ΕΙΚΟΝΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ

MAKING OF:

Εικόνα εξωφύλλου: dolphins // communication design

Καλές χρόνιες, κακές χρόνιες

PARALLAXI MAGAZINE

εν ξέρω αν υπάρχουν άν-

πολλά και δυσβάσταχτα που πιστεύεις ότι τις έστειλαν για να σε δοκιμάσουν.

θρωποι που οι ζωές τους

Αυτές τις χρόνιες, τις μέρες της ηρεμίας, της απροσδόκητης γαλήνης, τις δέχεσαι σα

μοιάζουν με διαρκή φω-

δώρα. Ξαφνικά τα αυτονόητα, ένα ήσυχο απόγευμα, ένα χαλαρό τηλεφώνημα που δεν

τισμένα από λιακάδα ξέ-

έχει ένταση, μια Κυριακή χωρίς ηλεκτρισμό μπορεί να μοιάζουν με παράδεισο επί της

φωτα, από διαρκείς θριάμβους ευτυχίας.

Γης. Και βέβαια τα βλέμματα, οι άνθρωποι που αγαπάς και σ’ αγαπούν, που στέκονται

Δεν ξέρω πολλούς. Αυτό που ξέρω είναι

εκεί για κείνες τις χρονιές, οι σταθερές της ζωής σου, λιγότερες όσο μεγαλώνεις αλλά

πως όσο μεγαλώνει κανείς και πέφτουν

πιο στέρεες, τα μπουμπούκια μιας λεμονιάς στο μπαλκόνι, ένα αναπάντεχο χαμόγελο

οι ενέργειες, τα πολλά άσκοπα ξοδέμα-

σε ένα πρόσωπο που για μήνες το ταλαιπωρεί μια δοκιμασία, μπορεί να μοιάζουν

τα, τα υπέρ-θέλω και οι διαρκείς εμπλο-

παράδεισος.

κές σε μάταιες, όπως αποδεικνύεται εκ

Το τέλος του χρόνου είναι πάντα η αφορμή για ταξινομήσεις. Ασυναίσθητα κάνεις τα-

των υστέρων, προσμονές, που όταν δεν

μείο. Κρεμάς τα νούμερα της χρονιάς στα μανταλάκια του κήπου σου, ανάλογα με το

έρχονται σε καταστρέφουν ψυχικά, οδη-

τι αντιπροσώπευσαν για σένα, στη μεριά του καλού ή του κακού.

γούν σε ματαιώσεις. Όταν λοιπόν μεγα-

Το 2014 ήταν για μένα αυτό που λέμε η επιτομή μιας κακής χρονιάς. Μια σειρά δο-

λώνεις, πολλά πράγματα μοιάζουν πιο

κιμασίες, αλλεπάλληλες, τίναξαν στον αέρα βεβαιότητες χρόνων. Ταυτόχρονα η βιο-

πολύ με δώρα, πράγματα που απλά τα

λογική ελάττωση των αντοχών με έκανε περισσότερο σοφό αναγκαστικά ως προς τις

θεωρούσες αυτονόητα. Το ίδιο συμβαί-

προσμονές και τις παλιές υπερφίαλες αναμονές του μέλλοντος. Ο ρεαλισμός, χωρίς να

νει και στις κακές χρόνιες. Σε αυτές που

γίνεται εμπόδιο στην ονειροπόληση, έγινε σύμμαχος και όχι εχθρός. Έτσι κάθε απρό-

οι δοκιμασίες λες και έπεσαν όλες μαζί

σμενο δώρο της ζωής μοιάζει πια μεγαλύτερο και πιο πολύτιμο.

σαν βροχή μετεωριτών στο κεφάλι σου.

Φτάνοντας στο τέλος και αυτού του χρόνου στέκεσαι με απόσταση από τα γεγονότα,

Κάποιες χρονιές περιέχουν φορτία αρ-

όσο μπορείς, και στέκεσαι στα πρόσημα. Μια γραμμή χωρίζει το συν από το πλην.

νητικά μαζεμένα στις μέρες τους, τόσα

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014 / ΤΕΥΧΟΣ 199 / ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄ • ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΕ 25.000 ΤΕΥΧΗ ΚΑΙ 320 ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ • ΜΑΖΙ ΜΑΣ AYTO TO MHNA ΕΓΡΑΨΑΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑΝ, ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ, ΕΦΑΓΑΝ, ΧΟΡΕΨΑΝ, ΑΚΟΥΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΟΙ: ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ • ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ • ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ • ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΟΥΔΗΣ, ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ, ΚΩΣΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ, ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΥΗ ΚΑΡΚΙΤΗ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΠΑΡΑΝΗΣ, ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ, ΧΡΥΣΑ ΝΑΝΟΥ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΚΗΣ ΣΑΚΙΣΛΟΓΛΟΥ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΕΛΤΖΙΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΤΙΡΙΔΗΣ, ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΡΛΙΑΓΚΟΥ • ΛΟΝΔΙΝΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΙΔΗΣ • ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ: ΝΤΙΝΑ ΠΙΝΟΣ, ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΚΙΡΛΗ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ, ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ, STEREOSIS, ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥΛΑ, ΟΡΧΑΝ ΤΣΟΛΑΚ • ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΜΦΥΛΙΔΟΥ, katerina@parallaximag. gr • ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: DOLPHINS COMMUNICATION DESIGN • ΕΚΤΥΠΩΣΗ, ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: ΧΡΩΜΟΤΥΠ Α.Ε. ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΗΣ Παπαμάρκου 2, 546 23 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΛ - FAX: 2310 429050 - 2310 429051 MONTHLY CITY & CINEMA REVIEW 2 Papamarkou str., 546 23 THESSALONIKI, GR, ΤΕL - FAX: +30 2310 429050 - +30 2310 429051 www.parallaximag.gr • info@parallaximag.gr

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

#199

Ξυπόλυτος στην άσφαλτο 35 Ένας θεατρικός συγγραφέας περπατά μόνος...

ΛΕΞΕΙΣ: ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ

το σύνορο της ομορφιάς

τις χίλιες παρά κάτι σελίδες της «Καρδερίνας» μπήκα επιφυλακτικά, ίσως και λίγο δύσπιστα. Πήρα το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε η ελληνική του μετάφραση αλλά δεν έπεσα με τα μούτρα. Ανέβαλα την ανάγνωσή του ξανά και ξανά, σαν λίγο αποθαρρυμένος από τα ενθουσιώδη σχόλια και τις προτροπές όσων είχαν προλάβει να το διαβάσουν. Διαγωνίως μόνο του ‘ριχνα καμιά ματιά που και που, ανοίγοντάς το στην τύχη σα να ‘ψαχνα ένα οποιοδήποτε νήμα που, αν το ξήλωνα, η ιστορία, παραδόξως, θα εμφανιζόταν ολόκληρη μπροστά στα μάτια μου. Παιδικά πράγματ α. Το μόνο που κατάφερα ήταν ν’ αποστηθίσω το όνομα του ήρωα - Θίοντορ (λέγε με Θίο) Ντέκερ - και την ιστορία του Κάρελ Φαμπρίτσιους (αυτή κλεμμένη από άλλες πηγές), του ζωγράφου του πίνακα που έδωσε τον τίτλο στο μυθιστόρημα και που πέθανε νέος, το 1654, στο Ντελφτ, όταν μία έκρηξη σε ένα οπλοστάσιο της πόλης κατέστρεψε το ένα τέταρτο των κτιρίων της, σκοτώνοντάς τον μαζί μ’ ένα μεγάλο αριθμό των κατοίκων της πόλης. Είδα (δηλαδή χάζεψα στο διαδίκτυο) τον πίνακα του εξωφύλλου πολλές φορές: μια αιχμάλωτη καρδερίνα, χωρίς κλουβί (οι καρδερίνες εκείνη την εποχή ζούσαν στα σπίτια εκπαιδευμένες αλλά περιορισμένες με αλυσίδες) μπροστά σε έναν λευκό βαμμένο τοίχο, με το ανάγλυφο και τις ατέλειες του, όπως πολλοί τοίχοι τότε. Προσπάθησα να φανταστώ έναν τέτοιο τοίχο: σ’ ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό, η καρδερίνα θα έμοιαζε

ν’ ανασαίνει παραβιάζοντας τα όρια ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα, η αλυσίδα στο πόδι της θα άστραφτε, το θρόισμα των φτερών της θα ‘φτανε στ’ αυτιά σαν μουρμουρητό. Ωστόσο δεν θα έπαυε ποτέ να είναι μια ψευδαίσθηση. Μόνο που σε ζωές στριμωγμένες ανάμεσα σε τόσα και τόσα «πραγματικά», κάτι τέτοιες ψευδαισθήσεις αποδεικνύονται το καύσιμο για να συνεχίσεις. Να το ‘ξερε αυτό ο Θίο όταν έσωζε την «Καρδερίνα» μετά την έκρηξη στο Μητροπολιτικό Μουσείο που στοίχισε τη ζωή της μητέρας του και το ρήμαγμα του ίδιου; Κι αν δεν το ‘ξερε, θα το μάθαινε αργά ή γρήγορα. Περιπλανώμενος, έχοντας στο παρά ένα ξεφύγει από την κόλαση αλλά χωρίς κανέναν Παράδεισο να τον περιμένει, από τη Νέα Υόρκη στο Λας Βέγκας κι από κει στο Άμστερνταμ, ανάμεσα σε κατατονικούς πλούσιους, πολωνούς εμιγκρέδες, γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους, αντικέρ παθιασμένους με τ’ απομεινάρια νεκρών ζωών και μαφιόζους ορκισμένους στη δύναμη των δολαρίων, ο νεαρός ήρωας της Ταρτ ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλοπάτια από τη μια ηλικία στην άλλη μαθαίνοντας ξανά και ξανά, κάθε φορά που στέκεται να πάρει μια ανάσα, αυτό που με τέτοια αποσβωλωτική ευκρίνεια πρωτοείπε στον «Φύλακα στη σίκαλη» το ξαδερφάκι του ο Χόλντεν Κόλφιλντ: ότι στο επόμενο βήμα «Τίποτα δε θα ήτανε αλλιώτικο. Το μόνο αλλιώτικο θα ‘σουνα εσύ. Όχι που θα ‘χες παραμεγαλώσει, ας πούμε, ή που θα δενξερωτί. Δε θα ‘τανε ακριβώς αυτό. Μόνο που, να, θα ‘σουνα αλλιώτικος και παρακάτω δεν έχει.» Ή έχει: κάθε φορά κι έναν καινούργιο κίνδυνο. Κι όσο κινδυνεύεις το παρελθόν απομακρύνεται και το μέλλον πυκνώνει, συρρικνώνεται για να χωρέσει στο πορτρέτο ενός πουλιού ανίκανου να πετάξει, να φτερουγίζει μόνο απελπισμένο μπορεί κι ύστερα να κουρνιάζει γλείφοντας την αλυσίδα στο πόδι του. Ένα πουλί που σου μοιάζει. Αγάπησα τον Θίο Ντέκερ από τις πρώτες σελίδες. Όχι επειδή τον συμπόνεσα ούτε επειδή ενηλικιωνόταν τόσο επώδυνα κεφάλαιο κεφάλαιο (ποια ενηλικίωση δεν είναι επώδυνη, εξάλλου;). Νομίζω ότι τον αγάπησα για το πείσμα του να βυθίζεται σε τόσους και τόσους Τιτανικούς

κι ωστόσο κάθε φορά να ανεβαίνει μισοπνιγμένος στην επιφάνεια προστατεύοντας λυσσαλέα τη ζωγραφιά ενός μικροσκοπικού σκλαβωμένου πουλιού που συνόψιζε κάθε φορά και με μεγαλύτερη ένταση τους λόγους του να ζήσει, έστω και σιγοσφυρίζοντας τον ίδιο και τον ίδιο λυγμό. «Ανάγλυφη πινελιά με κίτρινη μπογιά στη φτερούγα και πούπουλα χαραγμένα με το πίσω μέρος του πινέλου. Ένα σπάσιμο στην πάνω αριστερή γωνία που δεν υπήρχε πριν, αμελητέα ζημιά το πολύ δύο χιλιοστών, αλλά κατά τα άλλα αψεγάδιαστο. Εγώ είχα αλλάξει αλλά ο πίνακας ούτε στο ελάχιστο. Κι όπως τρεμόπαιζαν πάνω του σε λωρίδες τα φώτα, είχα την αλλόκοτη αίσθηση ότι η δική μου ζωή ήταν, συγκριτικά, μια απροσχεδίαστη και εφήμερη έκρηξη ενέργειας…». Σ’ ένα βουνό σελίδων, που δίνουν ραντεβού ο Ντίκενς και ο Σάλινγκερ, ο Ουίλλιαμς και ο Φιτζέραλντ και που, όσο οι σελίδες γυρνάνε, οι απώλειες συσσωρεύονται, οι δράκοι πληθαίνουν και η Πριγκίπισσα ποτέ δεν είναι πρόθυμη γι’ αγάπη, ο - όλο και περισσότερο λυπημένος, όλο και λιγότερο ολόκληρος - Θίο προστατεύει τον πίνακα του Φαμπρίτσιους που έσωσε από την έκρηξη του Μουσείου σαν ξόρκι. Κι αν κάτι μαθαίνεις διαβάζοντας αυτό το αβάσταχτα τρυφερό μέσα στη σκληρότητα της πλοκής και των αισθημάτων μυθιστόρημα, είναι ότι δεν διαλέγουμε εμείς την καρδιά μας. Αν αυτή θέλει να χτυπάει καθηλωμένη στον χρόνο που συναντηθήκαμε με την ομορφιά ,σίγουρα ξέρει κάτι παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς, η πραγματικότητα δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο η γραμμή που τη χωρίζει από τη φαντασία. Είναι πάντα ο έξω κόσμος και ο άλλος. Μια στιγμή αν σταθείς στο σύνορό τους καταλαβαίνεις (κάτι περισσότερο: νιώθεις) ότι δεν μπορείς να ζήσεις παρά μόνο εκεί, σε αυτό το ανάμεσα, με τα φτεράκια σου και την αλυσίδα στο πόδι, χρεωμένος με τον ίλιγγο της μόνης αλήθειας που αναγνωρίζεις σαν δική σου και που η τέχνη στην κάνει δώρο.-

*Το μυθιστόρημα της Ντόνας Ταρτ «Η καρδερίνα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη μεταφρασμένο από τη Χριστιάννα Σακελλαροπούλου. Το απόσπασμα του Χόλντεν Κόλφιλντ είναι από το μυθιστόρημα του Τζ. Ντ. Σάλινγκερ «Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης» (πρώην «Ο φύλακας στη σίκαλη»), σε μετάφραση Τζένης Μαστοράκη (εκδόσεις Γράμματα, 2014)

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

#199

ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

Ήταν η σειρά της Θεσσαλονίκης. H ABSOLUT πραγματοποίησε το πρώτο ABSOLUT Transform Today event στη Θεσσαλονίκη, στις 1 και 2 Οκτωβρίου 2014, στο Monroe Βar! Δυο μοναδικές νύχτες που η πόλη θα θυμάται για καιρό.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

Καθώς ανηφόριζες τη Βενιζέλου για

Όλοι οι καλεσμένοι μπορούσαν να

να βρεθείς στο γνώριμο, αγαπημένο

απολαύσουν τα ειδικά εμπνευσμένα,

χώρο της στοάς Σαούλ, μιας από τις

ABSOLUT cocktails, Absolut Vanilla

πιο ιστορικές στοές της πόλης και στην

Collins & Absolut Blood Orange

αυλή του Monroe Bar, ένα δυνατό φως,

φτιαγμένα από τους bartenders

το μπλε της ABSOLUT, μαγνήτιζε το

του Monroe την πρώτη νύχτα,

βλέμμα. Η στοά είχε μεταμορφωθεί

ενώ τη δεύτερη τα ABSOLUT

σε ένα μαγικό εργαστήριο εικόνων.

cocktails δημιουργούνταν και από

Το event είχε δημιουργήσει μία

κορυφαίους bartenders, από τα πιο

μοναδική art-in-party εμπειρία,

γνωστά καταστήματα νύχτας της

μεταμορφώνοντας το Monroe Bar σε

Θεσσαλονίκης. Μια επίλεκτη ομάδα

ένα καμβά καλλιτεχνικής έκφρασης.

από bartenders της πόλης δηλαδή,

Επτά ταλαντούχοι καλλιτέχνες της

ειδικά για μας που βρεθήκαμε εκεί, για

πόλης είχαν φροντίσει με τα έργα

να απολαύσουμε τα καλύτερα cocktails

τους τη μεταμόρφωση της στοάς.

για φέτος. Παρέες που συναντήθηκαν

Μια νέα γενιά καλλιτεχνών με ένα

στους χώρους του Monroe, άνθρωποι

ανατρεπτικό event έστησε ένα χώρο

που γνωρίστηκαν εκεί και τους ένωσε

δημιουργικότητας και ελεύθερης

η αγάπη τους για την τέχνη, νεότεροι

έκφρασης όπου ο καθένας μπορούσε

και μεγαλύτεροι σε δυο νύχτες που η

να βάλει τη δική του «πινελιά»,

πόλη θα θυμάται για καιρό. Χάρη στην

Η πρώτη νύχτα ήταν αφιερωμένη σε

μοναδική ιδέα της ABSOLUT και της

εκείνους. Οι καλλιτέχνες, οι φίλοι

καμπάνιας “Transform Today”!

και οι θαυμαστές τους, σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών, γνωστοί δημιουργοί της πόλης και λάτρεις της τέχνης ήταν εκεί και μοιράστηκαν το μήνυμα της μεταμόρφωσης. Το μήνυμα της ABSOLUT και της καμπάνιας “Transform Today” είναι μια πρόσκληση σε όλους μας να ξεφύγουμε από τα κατεστημένα, να ορίσουμε οι ίδιοι το μέλλον μας και να ανακαλύψουμε τις κρυμμένες πτυχές του εαυτού μας. Η δεύτερη νύχτα είχε πρωταγωνιστή τον γνωστό καλλιτέχνη Αλέξανδρο Βασμουλάκη. Τα installations του Αλέξανδρου και τα DJ sets από τον Α. Αθηναίο δημιουργούσαν μια παραμυθένια ατμόσφαιρα στην αυλή. Στον ειδικά διαμορφωμένο ολόλευκο χώρο στην αυλή, το “Project Space” μεταμορφωνόταν γρήγορα σε χώρο έκφρασης ιδεών και επιθυμιών από τους παριστάμενους, που δεν δίσταζαν να αποτυπώσουν με σχέδια και λέξεις τις σκέψεις τους, ενώ στον γιγάντιο μαύρο καμβά που είχε στηθεί εναλλάσσονταν τα ονειρικά σκηνικά του καλλιτέχνη, που ολοένα αποκαλύπτονταν στη διάρκεια της βραδιάς. Μια νύχτα βουτηγμένη στην έμπνευση, στη δημιουργία, στη μεταμόρφωση, που συντελούνταν μπροστά στα μάτια μας, που απογείωνε τις αισθήσεις χάρη στις εικόνες, τους ήχους και τις συγκινήσεις της.

O πρωταγωνιστής Αλέξανδρος Βασμουλάκης Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Το 2007 τελείωσε την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, της Αθήνας και συνέχισε τις σπουδές του στην Πράγα, στις Καλές Τέχνες, το design και την Αρχιτεκτονική. Τον γνωρίσαμε από τις εντυπωσιακές και θηριώδεις τοιχογραφίες του σε κτίρια της Αθήνας και του υπόλοιπου κόσμου. Έχει πραγματοποιήσει προσωπικές εκθέσεις σε γκαλερί κι εκθεσιακούς χώρους της Αθήνας, της Washington (Η.Π.Α), του Λος Άντζελες και του Λονδίνου, με εξαιρετικές κριτικές παντού. Από το 2009 μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Ασχολείται με την ζωγραφική, την street art, και το installation. Κύριος σκοπός του είναι να επικοινωνεί. Έργα του συναντάμε σε εκδόσεις διεθνών εκδοτικών οίκων καθώς και όψεις κτιρίων της Κίνας, της Γερμανίας του Ισραήλ, της Σλοβενίας και της Ελλάδας και εγκαταστάσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Κολάζ, ζωγραφική, εγκαταστάσεις, επεμβάσεις σε δημόσιους χώρους από έναν αληθινά κοσμοπολίτη, διεθνή, καλλιτέχνη που διαπρέπει και τιμά την Ελλάδα με την δημιουργικότητα του. Μάθετε περισσότερα στο www.vasmou.com

#199

Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Σωτηρία Ζορμπά

Χάρης Πάλλας

Απόφοιτη του Τμήματος Εικαστικών

Πήρε το πρώτο του πτυχίο πάνω στην

και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ.

Γραφιστική και κατόπιν σπούδασε

Έχει πάρει μέρος σε πολλές εκθέσεις,

ζωγραφική, χαρακτική και φωτογραφία

workshops, συμμετοχικές δουλειές,

στην Σχολή Καλών Τεχνών του

στην Ελλάδα, τη Γερμανία και την

Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου

Ιταλία, αλλά και στο Design ARK, ένα

Θεσσαλονίκης. Έχει κάνει 2 ατομικές

εντατικό εργαστήριο παραγωγής ιδεών.

εκθέσεις φωτογραφίας, στο Βελιγράδι και στην Αθήνα. Έργα του υπάρχουν

Δημήτρης Καρλαφτόπουλος

στις συλλογές των Ιδρυμάτων

Αποφοίτησε από την Σχολή Εικαστικών

Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης

και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ.

Τέχνης και στις ιδιωτικές συλλογές

Από το 1998 διδάσκει χαρακτική στο

Μπέλτσιου και Λιβάνη.

Σπυρόπουλου και Μάργαρη, του

«Κέντρο Xαρακτικής» του Δήμου Νεάπολης. Έχει συμμετάσχει σε

Γιώργος Παπακαρμέζης

Αλέξης Αδάμιδης / Zofos

δεκάδες εκθέσεις στη Θεσσαλονίκη,

Εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών

Μαθητής του Τάσου Γέροντα από τα

την Αθήνα και το εξωτερικό.

(Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων

έντεκα του, δημιούργησε σε λάδι,

Τεχνών) του Αριστοτέλειου

ενώ η μεγάλη του αγάπη ήταν πάντα

Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το

το graffiti. Πήρε μέρος σε πολλά

τρίμηνο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2004

φεστιβάλ και εκθέσεις. Σπούδασε

φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του

graphic design και Καλές Τέχνες στο

Βελιγραδίου. Έχει οργανώσει τρεις

ΑΠΘ. Συνεργάστηκε με περιοδικά,

ατομικές και πάρει μέρος σε πολλές

δημιουργούς βιβλίων, projects σε

ομαδικές εκθέσεις καλλιτεχνών.

δρόμους της πόλης και στη μεγάλη τοιχογραφία που δημιούργησε το Θεσσαλονίκη Αλλιώς της parallaxi στη Δυτική είσοδο της πόλης.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

Γιώργος

Τζηνούδης

Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και σε μεταπτυχιακό επίπεδο Μοντέρνες Πλαστικές Τέχνες στην Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Complutense, στη Μαδρίτη. Ασχολείται με τη ζωγραφική, την ποίηση και την πυγμαχία. To 2014 τιμήθηκε με καλλιτεχνική υποτροφία του ιδρύματος Fulbright.

Νικόλαος Τσίκουρας Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Εργάστηκε στο Πεδίο Δράσης Κόδρα σαν βοηθός παραγωγής, πήρε μέρος στο εικαστικό φεστιβάλ ART IS HARD, εργάζεται στο εργαστήριο αγιογραφίας του πατέρα του, ενώ πήρε μέρος και σε μια σειρά εκθέσεις στην Ελλάδα και το Βερολίνο και σε graffiti project.

Exit

Έντεκα φωτεινές πινακίδες που θα δείξουν την έξοδο κινδύνου ακόμα και στον πιο φανατικό σπιτόγατο. Τι αξίζει να δεις και να κάνεις για να φτιάξουν οι μέρες και οι νύχτες σου εντός της πόλης. Θα βγεις όπως και δήποτε. ΛΕΞΕΙΣ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ

#199

1. It's party (;) time Φαίνεται ότι φέτος είναι η χρονιά του Πίντερ και το θεατρικό ελληνικό ρεπερτόριο μετέφερε στο σανίδι ουκ ολίγα έργα του. “Μπορείς να μπεις στα έργα του Πίντερ πάνοπλος. Να προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις, να εξηγήσεις, να αποκωδικοποιήσεις, να προβάλλεις, να μεταφέρεις. Να τους επιτεθείς σαν βιρτουόζος ηθοποιός, ζόρικος σκηνοθέτης, ταλαντούχους θεατής. Να δοκιμάσεις στις κλειδαριές τους τα κλειδιά του ρεαλισμού, της πολιτικής αλληγορίας, μιας ιστορίας μυστηρίου ή μιας μινιμαλιστικής παρτιτούρας. Μπορείς και να μην κάνεις τίποτα απ’ αυτά. Να διασχίσεις το σύμπαν τους άοπλος, αναζητώντας στο ναρκοπέδιο των παύσεών τους την έκρηξη μιας μικρής (αλλά λυτρωτικής) αγάπης”, λέει ο Άκης Δήμου γι΄αυτόν. Δικιά σας η επιλογή λοιπόν για το πώς θα ξεκλειδώσετε το “Party time” του Γιώργου Κιμούλη, που βασίζεται στα πολιτικά έργα του Πίντερ «Party Time», «Mountain language» «One for the road» και «The new world order». Το θέμα αυτής της παράστασης είναι η πολιτική απάθεια ως προϊόν της συστημικής βίας και της κρατικής τρομοκράτησης. Ακολουθώντας τα σημάδια των καιρών, ερμηνεύουν οι Αναστασία Κατσιναβακη, Γιώργος Κιμούλης, Γιάννης Κοτσαρίνης, Ντέπυ Μαλλιαρού, Ισιδώρα Μπουζιούρη, Ελπίδα Μπραουδάκη, Αρετή Ντάλιου, Στάθης Παναγιωτίδης, Βασίλης Πουλάκος, Γιώργος Στριφτάρης, Χρήστος Συριώτης, Ειρήνη Τσάβα. Είναι η πρώτη φορά που ένα έργο ανεβαίνει παράλληλα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. *26/12-18/1/15, Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μελίνα Μερκούρη, Αργυρουπόλεως & Μεταμορφώσεως 7-9, τηλ. 2310 458 591-2 2. Χριστούγεννα στο Μέγαρο Πέφτει μπόλικη εορταστική αστερόσκονη στο πρόγραμμα του Μεγάρου ξεκινώντας με τους καλύτερους ακροβάτες του κόσμου. Το Εθνικό Θέατρο Ακροβατών της Κίνας (China National Acrobatic Troupe), επιστρέφει στην Ελλάδα με ένα υπερθέαμα ακροβατικής τέχνης και καταιγιστικής δράσης. Η παράσταση Όνειρο αντιπροσωπεύει την αδιάκοπη επιδίωξη του Εθνικού Θεάτρου Ακροβατών της Κίνας για το "πάντρεμα" της παραδοσιακής κουλτούρας με τις υψηλοτάτου επιπέδου ακροβατικές τέχνες, εμπλουτίζοντάς την με καινούργια στοιχεία και σύγχρονες τεχνικές. Μέχρι τώρα, ο εκπληκτικά πειθαρχημένος 50μελής θίασος έχει κερδίσει 45

χρυσά μετάλλια σε διάφορους εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς, ενώ έχει επισκεφτεί περισσότερες από 120 χώρες ανά τον κόσμο (17-21/12). Οι παραδοσιακές Ωδές Δωδεκαημέρου που ακολουθούν περιλαμβάνουν βυζαντινούς ύμνους, τραγούδια, κάλαντα και χορούς από τις Αλησμόνητες Πατρίδες, τον Πόντο, τα Νησιά, τη Θράκη, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, όλα ενταγμένα στο πνεύμα των ημερών, αλλά και γενικότερα της ελληνικής παράδοσης (22/12). Στις 20 Δεκέμβρη 574 χορδές, 14 άρπες και 14 αρπίστριες σας δίνουν έναν σοβαρό λόγο να παρακολουθήσετε τη συναυλία 13+1 Άρπες γεμάτη μουσική από την Αναγέννηση και το Μεσαίωνα μέχρι τη σύγχρονη εποχή, με ρεπερτόριο από το σύγχρονο κινηματογράφο και την ποπ σκηνή, πάντα, στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Στις 27/12 η κλασική χριστουγεννιάτικη συναυλία της ΣΟΔΘ πραγματοποιείται υπό την διεύθυνση της Ζωής Ζενιώδη με σολίστ τον Δημήτρη Καλπαξίδη στο όμποε και τον Όθωνα Κόγκα στο φλάουτο. Η Αλίκη στη Χώρα των παραμυθιών θα μπορούσε να λέγεται η παράσταση “Κύκλος Ζωής” που βάζει την Αλίκη να συναντά ήρωες γνωστών παραμυθιών. Η θεατρική ομάδα του Κοινωνικού Συλλόγου "Δέντρο Ζωής" με χαρά σας προσκαλεί στις δύο παιδικές παραστάσεις "Κύκλος Ζωής" που θα πραγματοποιηθούν στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Είκοσι έξι ερασιτέχνες ηθοποιοί επί σκηνής και μια δεκαμελής ομάδα οργάνωσης και υποστήριξης, δημιουργούν με κέφι και φαντασία μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους. Τα έσοδα των παραστάσεων θα προσφερθούν στο "Σύλλογο Φίλων Καρκινοπαθών Παιδιών ΣΤΟΡΓΗ". (18/12, 17:00 & 19:30). Και φυσικά συνεχίζεται ο θεσμός που αγαπήθηκε και μας επιτρέπει να παρακολουθούμε σε ζωντανή μετάδοση τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας όπερας από τη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης με

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

ελληνικούς υπότιτλους στην αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης Μ2 του Μεγάρου. «Οι Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης» του Βάγκνερ (14/12, 19:00, 3 πράξεις, 6 ώρες διάρκεια), «Alice's Adventures in Wonderland» του Christopher Wheeldon (16/12, 21:15, Μπαλέτο σε 3 πράξεις, 3 ώρες διάρκεια). *Μέγαρο Μουσικής, τηλ. 2310 895938-9 3. Ο μονόλογος ενός δικηγόρου Ένας ρόλος που πρωτοερμήνευσε το 1974 ο Χένρι Φόντα, ενώ μόλις φέτος την άνοιξη, ο Κέβιν Σπέισι έδωσε μ’ αυτόν την αποχαιρετιστήρια παράστασή του από τη σκηνή του Old Vic Theater του Λονδίνου, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Στην Ελλάδα, τον έχουν ερμηνεύσει στο παρελθόν ο Τίτος Βανδής και ο Γιώργος Φούντας. Τώρα είναι η σειρά του Σταμάτη Φασουλή να τον ερμηνεύσει στη σκηνή του Αυλαία μετά την επιτυχία στην αθηναϊκή σκηνή Θεάτρου Δημήτρης Χορν. Ο Κλάρενς Ντάροου (1857 - 1938), του θεατρικού «Ο δικηγόρος Ντάροου», υπήρξε ένας θρύλος για την αμερικανική Δικαιοσύνη και φλογερός υπερασπιστής των φτωχών και των αδικημένων, σε μια εποχή δύσκολη και σκληρή σαν τη δική μας. Συνδέθηκε με πολύ

σημαντικές δίκες, όπως η «Δίκη των Πιθήκων» όπου στο εδώλιο κάθισε η θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. *1/1/2015, Αυλαία, ΧΑΝΘ, τηλ. 2310237700 4. Τιμή στον Τεριάντ Αφιέρωμα στον Tériade, κοινώς Στρατή Ελευθεριάδη, τον άνθρωπο από τη Λέσβο που αποφάσισε ότι το Παρίσι του 1920 του ταιριάζει πολύ. Ο Τεριάντ είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές των ευρωπαϊκών γραμμάτων και τεχνών που κατάφερε κάτι μοναδικό στα ευρωπαϊκά πολιτισμικά χρονικά: να πείσει όλους τους πρωτοπόρους καλλιτέχνες να τον εμπιστευτούν. Μπαίνοντας στο Τελλόγλειο, ένας άλλος κόσμος σας περιμένει όπου ζουν ο Matisse, o Picasso, o Changall, ο Laurens, ο Μiro, o Giacometti, ο Θεόφιλος και ο Léger. Και είναι όλοι στραμμένοι προς μία κατεύθυνση, αυτήν της ανθρώπινης οπτικής αισιοδοξίας που ξεπερνά τη μιζέρια της κάθε εποχής, που υπερβαίνει τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα της καθημερινότητας και της ιστορίας, που αποδεικνύει ότι η τέχνη δεν εξαρτάται από πολυτέλειες και άφθονα υλικά αγαθά. Η έκθεση επιδιώκει να παρουσιάσει συνολικά την προσωπικότητα του Τériade, δί-

νοντας έμφαση στην πρωτοποριακή εκδοτική του δραστηριότητα στο Παρίσι (Cahiers d’Art, Minotaure, Verve) και στην προβολή της μοντέρνας τέχνης, αλλά και στην «ανακάλυψη» του Θεόφιλου, στην οποία ο Tériade συνέβαλε αποφασιστικά. Οι δυο καίριες αυτές πτυχές της συμβολής του φωτίζονται μέσα από αδημοσίευτα τεκμήρια του Αρχείου Σπητέρη. 14/11-18/3/15, Τελλόγλειο Ίδρυμα, Αγίου Δημητρίου 159Α, τηλ. 2310-247111, 2310991610 5. Μια ξεχωριστή μπάντα Sold out σε δεκάδες εμφανίσεις σε όλη την Ευρώπη και με τα τραγούδια τους στις πρώτες θέσεις των charts πολλών χωρών (και φυσικά στην Ελλάδα) και κυρίαρχα στο airplay των ραδιοφώνων. Επιβλητικοί ήχοι, δυνατά πνευστά και ένα μίγμα balcan, pop και electro, είναι τα κύρια στοιχεία της ξεσηκωτικής μουσικής τους - και σε συνδυασμό με το ειδικά σχεδιασμένο visual show που συνοδεύει την εμφάνισή τους στη σκηνή, τα live τους είναι μια ξεχωριστή εμπειρία! Oι Kadebostany έρχονται να τραγουδήσουν τα δικά τους ποπ εμβατήρια σε ένα live που δεν πρέπει να χάσετε. Με αφορμή τον ερχομό τους μια μουσική

γιορτή θα στηθεί στο Block 33, ενώ θα ακολουθήσει και after party. *20/12, Block33, 26ης Οκτωβρίου 33, τηλ. 2310 533533 6. Γιορτινή Κ.Ο.Θ. Το χαρακτήρα θεσμού αποκτά η Χριστουγεννιάτικη συναυλία που συνδιοργανώνουν και φέτος, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και η Χ.Α.Ν.Θ., με γιορτινά τραγούδια και μελωδίες και τη σύμπραξη καταξιωμένων καλλιτεχνών υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Χάρη Ηλιάδη. Η συναυλία περιλαμβάνει τη «Λειτουργία των Τυμπάνων» του Φραντς Γιόζεφ Χάιντν και τα Χριστουγεννιάτικα Τραγούδια και Κάλαντα: Coventry Carol, Άγια Νύχτα, Τρίγωνα Κάλαντα, Χαίρε η Γη, Ο Μικρός Τυμπανιστής, Κάλαντα Προποντίδας, Χιόνια στο Καμπαναριό. Τα έσοδα θα διατεθούν για τους σκοπούς και το έργο της Χ.Α.Ν.Θ. (22/12, Αθλητικό κέντρο της Χ.Α.Ν.Θ. «Μίμης Τσικίνας», ώρα: 20:30). Η καθιερωμένη Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της ορχήστρας, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου και Καλλιτεχνικού Διευθυντή της Κ.Ο.Θ., Γεώργιου Βράνου, και με τη σύμπραξη διάσημων λυρικών καλλιτε-

χνών, θα έχει άρωμα Βιέννης. Ανάμεσα στα έργα που θα παρουσιαστούν είναι το φημισμένο βαλς Γαλάζιος Δούναβης, το Βιενέζικο Βαλς, Tritsch Tratsch Πόλκα άριες και η Εισαγωγή από τη διάσημη οπερέτα "Η Νυχτερίδα", το "Radetzky March", άριες από τις οπερέτες "Η Χώρα του Μειδιάματος", "Ιουδήθ" και "Η Πριγκίπισσα του Τσάρντας". (1/1/15, Μέγαρο Μουσικής). *Εκδοτήριο ΚΟΘ (Πλ. Αριστοτέλους), τηλ.: 2310 236990 7. Η τιμιότης του λουστράκου Δια τρίτην χρονιάν, oι ΝόVAN theatre group παρουσιάζουν το κωμικόν δράμα «Εις τους πέντε δρόμους», μια μουσική παράσταση πρόζης και ρεμπέτικης μουσικής. Άρωμα ασπρόμαυρης ελληνικής ταινίας, άσματα σμυρναϊκα, ρεμπέτικα και ξακουστά, γυναίκες του μπελά, αλάνια και τύποι λαϊκοί σε μια ιστορία πόνου, συναντήσεων μοιραίων και διαθέσεως κωμικής. Επι της σκηνής έξι ηθοποιοί και δύο μουσικοί να ξετυλίγουν το κουβάρι μιας ιστορίας γνώριμης και πάντοτε, ωστόσο, γοητευτικής με κεντρικό ήρωα τον νεαρό Ασημάκη Ιορδάνογλου που γυαλίζει παπούτσια εις το κέντρον της Αθήνας, κάπου στα 1947 και τον Θανάση Μελέγκογλου, ιδιοκτήτη του χορευτικού κέντρου «Εις τους πέντε δρόμους». *15 & 16/12, 22 & 23/12, Θέατρο Σοφούλη, Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη, τηλ. 2310 423925 8. ΖΉΤΩ Η ΑΘΗΝΑΪΚΉ ΕΠΙΘΕΏΡΗΣΗ Η τριλογία-φόρος τιμής στην αθηναϊκή επιθεώρηση συνεχίζεται με το δεύτερος μέρος μετά την περσινή παράσταση «Θα σε πάρω να φύγουμε» (που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «η παράσταση της χρονιάς»). To μουσικοχορευτικό υπερθέαμα που αφηγείται την ιστορία της Ελλάδας μέσα από την πορεία της επιθεώρησης, με το δεύτερο μέρος ,“Θα περάσει κι αυτό”, πιάνει το νήμα από το σημείο που το άφησε η προηγούμενη. Πρωταγωνίστρια είναι η ίδια η Κυρία Επιθεώρηση που επιστρέφει στη σκηνή για να ταξιδέψει τον κομπέρ-εγγονό της πίσω στο χρόνο, στις σημαντικότερες στιγμές της, από την δικτατορία στο ΠΑΣΟΚ. Ένας 35μελής θίασος από ηθοποιούς, τραγουδιστές, μουσικούς και χορευτές με επικεφαλής τον Αντώνη Λουδάρο, τον Αργύρη Αγγέλου, την ΤάνιαΤρύπη, τον Μέμο Μπεγνή και τον Μιχάλη Μαρίνο ζωντανεύει τις περιπέτειες, τα σουξέ της Κυρίας Επιθεώρησης σε σκηνοθεσία και χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού. *26-30/12 & 2-6/1/2015, Ώρα 20:30, Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1, Μέγαρο Μουσικής 9. Θέατρο με το Κ.Θ.Β.Ε. Η παράσταση “Σερσέ λα φαμ”, σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου, με οδηγό τα σπουδαία τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη για τη γυναίκα, ξεναγεί τους θεατές στο σύμπαν του σπουδαίου λαϊκού συνθέτη. Στην παράσταση

#199

αποκαλύπτεται και η ιστορία της σύνθεσης ενός θρυλικού τραγουδιού, της «Αρχόντισσσας». (7/11-29/3, Σκηνή Σωκράτης Καραντινός, Μονή Λαζαριστών). Το «Συνέβη και του χρόνου» του Άλαν Έικμπορν είναι μια σάτιρα για την αστική τάξη και την ηθική της, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου, όπου τρία ζευγάρια συναντιούνται στις κουζίνες τους τρεις διαδοχικές παραμονές Χριστουγέννων και μέσα από συζητήσεις και εκμυστηρεύσεις αποκαλύπτουν τα κρυφά τους πάθη και τους φόβους τους. Διασκευή του επικού μυθιστορήματος του Θερβάντες, ο «Δον Κιχώτης» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ είναι γραμμένος στα 1938. Μία κωμική αλλά και σκοτεινή αλληγορία πάνω στην κατάσταση του ανθρώπου σε συνθήκες ολοκληρωτισμού, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη. Βασικά στοι9

χεία της παράστασης είναι η λειτουργία της σκιάς και ο καταλυτικός ρόλος της βίας. Σημαντικό ρόλο στην παράσταση παίζει η μουσική που εκτελείται ζωντανά επί σκηνής από τον Κώστα Βόμβολο. (19/12/14-1/3/15, Βασιλικό Θέατρο). Την ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου καταγράφει ο Χάρολντ Πίντερ στην «Προδοσία», στήνοντας για τους ήρωες του ένα ευφυές παιχνίδι με τον χρόνο, όπου ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με ένα άλλο, μεγαλύτερο, παιχνίδι, εκείνο των σχέσεων, με τις κρυφές επιδιώξεις, τις σκόπιμες αποκρύψεις, τα μυστικά και τα ψέματα. (12/12-15/2/15, Νέο Υπερώο Ε.Μ.Σ.) Τέσσερις γυναίκες πάνω στη σκηνή μιλούν ασταμάτητα. Για τον εαυτό τους, τις σχέσεις τους, τους άντρες, το παρόν και το μέλλον. Τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, την κωμω-

δία και το δράμα, θαμπώνουν στο έργο “Με δύναμη από την Κηφισιά” των Δημήτρη Κεχαΐδη-Ελένης Χαβιαρά σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα (31/10-18/1/2015, Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών) *Κ.Θ.Β.Ε., τηλ. κρατήσεων: 2315 200200 10. Χριστούγεννα στο FIX Οι εορταστικές συναυλίες ξεκινούν με τον Χρήστο Δάντη να συναντάει τους ΜΠΛΕ σε μια παράσταση εκρηκτική, γεμάτη ανατροπές κι ένταση, χωρίς όρια. (12 & 19/12). Η τριαντάχρονη πορεία του Σωκράτη Μάλαμα τον ακολουθεί στη σκηνή με πολλά τραγούδια που αντέχουν στον χρόνο, αλλά και τα καινούργια του από τον τελευταίο του δίσκο «Χάρτης». (13 & 20/12). Με κινητήρια δύναμη το δημιουργικό ντουέτο των Marc Collin και Olivier Libaux, δύο μουσικούς / παραγωγούς που ξεκίνησαν την πορεία τους στη μουσική σκηνή της Γαλλίας στα τέλη της δεκαετίας του ’80, μέσα από διάφορα σχήματα, οι Nouvelle Vague αποτελούν μία cover band εντελώς διαφορετική από όλες τις υπόλοιπες. Η συνεργασία των δύο ξεκίνησε το 1998, αλλά η ιδεά των Nouvelle Vague πήρε σάρκα και οστά το 2003, με βασικό άξονα την κοινή αγάπη τους για τη new wave / post punk σκηνή των 80’s. Οι Nouvelle Vague μας προσκαλούν στο δικό τους ξεχωριστό Χριστουγεννιάτικο party. Στα φωνητικά θα είναι η πρώτη τραγουδίστρια της κολεκτίβας, Melanie Plain και η Liset Alea! (22/12). Μετά από δύο χειμώνες ενδοσκόπησης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θα κάνει φέτος περιορισμένες εμφανίσεις σε κλειστούς χώρους, παρουσιάζοντας και πολλά από τα τραγούδια της πρόσφατης “Πρόσκλησης σε δείπνο κυανίου”. Μαζί του οι συνοδοιπόροι των τελευταίων χρόνων: Ματούλα Ζαμάνη, Δημήτρης Μυστακίδης, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, Σωτήρης Ντούβας, Κώστας Παντέλης, Κωστής Χριστοδούλου, Αντώνης Μαράτος (16 & 23/12). *Fix Factory of Sound, 26ης Οκτωβρίου 15, τηλ. 2310 500670 & 2310 504014 11. All time Christmas classic Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε συμπαραγωγή με την Σχολή Χορού «Άσπα Φούτση» παρουσιάζει τον «Καρυοθραύστη» του Π.Ι. Τσαϊκόφσκι, στο Βασιλικό Θέατρο. Το έργο είναι η μουσική σύνθεση μιας ονειρώδους και σκοτεινής αφήγησης, ένα βράδυ Χριστουγέννων, στη χώρα του φαντασιακού που είναι πλημμυρισμένη από κούκλες, νύμφες, μολυβένιους στρατιώτες, χιλιάδες λουλούδια και φυσικά ένα ξύλινο καρυοθραύστη που ζωντανεύει για το χατήρι ενός κοριτσιού. *23/12\2014 - 3/1/2015, Βασιλικό θέατρο

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

movieland ΛΕΞΕΙΣ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ

οι ταινίες του μήνα

The Hobbit: There and Back Again / Χόμπιτ: Η Μάχη Των Πέντε Στρατών (& 3D & HFR 3D) του Πίτερ Τζάκσον Σίγουρα το franchise με τους περισσότερους οπαδούς που ξεκίνησε αντίστροφα με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών που χρονικά έπεται του Χόμπιτ. Η τρίτη και τελευταία συνέχεια, «The Hobbit: There and Back Again» έρχεται να κλείσει την πρίκουελ τριλογία του Άρχοντα. Τι να περιμένετε; Ένα ακόμα από τα συναρπαστικά ταξίδια που υπόσχεται ο Τζάκσον στον θαυμαστό κόσμο του Τόλκιν. Φυσικά και θα το δείτε. Κι όσοι δεν το κάνετε, εσείς χάνετε. Γιατί σινεμά σημαίνει και παραμύθι και ο Τζάκσον ξέρει να τα διηγείται. Η φυλή των Νάνων, τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν, είτε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, είτε να καταστραφούν. Ο Μπίλμπο θα πρέπει να πολεμήσει τόσο για τη ζωή του, όσο και για των συντρόφων του, στην επική Μάχη των Πέντε Στρατών, καθώς το μέλλον της Μέσης Γης παραμένει αβέβαιο. (18/12) Foxcatcher του Μπενέτ Μίλερ Ιδιαιτέρως αγαπητές στα βραβεία και στους κριτικούς είναι οι λεγόμενες «στροφές καριέρας». Φέτος είναι η σειρά του Στιβ Καρέλ. Από τα λημέρια της εμπορικής αμερικανικής κωμωδίας στα σκοτεινά σοκάκια του αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά χαρακτήρων, ο Στιβ Καρέλ μεταμορφώνεται ψυχή τα και σώματι. Στο “Foxcatcher” του οσκαρικού Μπενέτ Μίλερ παίρνει κιλά και αγριεύει την κατά τα άλλα συμπαθητική του φυσιογνωμία για να υποδυθεί τον ψυχοπαθή εκατομμυριούχο John Du Pont, ένα πραγματικό πρόσωπο (τρέμε όσκαρ) που έπασχε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, την στιγμή που ετοιμάζεται να προπονήσει τον ογκώδη Channing Tatum, ο οποίος υποδύεται τον Ολυμπιονίκη της πάλης Mark Schultz. Στο ρόλο του αδελφού του παλαιστή, ο επίσης μεταμορφωμένος φυσιογνωμικά, Μαρκ Ράφαλο. (11/12) Λευκός θεός / White God του Κόρνελ Μούντρουτσο Άνοιξε την αυλαία του 55ου ΦΚΘ και ήταν μια από τις καλύτερες ταινίες του Φεστιβάλ. Πρωταγωνιστής της ταινίας ένας ημίαιμος

σκύλος που προσπαθεί να επιβιώσει και ένα 12χρονο κορίτσι που προσπαθεί να τον βρει για να τον φέρει και πάλι στο σπίτι του. Ο ίδιος ο Μούντρουτσο υποστηρίζει ότι η ταινία του είναι μια αλληγορία για την εξέγερση των αδυνάτων -σκύλων στην περίπτωσηαπέναντι στην άνοδο των νεοναζιστών στη χώρα του. Η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα στις φετινές Κάννες και για πρώτη φορά στην ιστορία του φεστιβάλ ένας σκύλος ανέβηκε στην σκηνή, μαζί με την εκπαιδεύτριά του, για να χειροκροτηθεί από την κατάμεστη αίθουσα. Must see (11/12)

Nightcrawler/ Νυχτερινός Ανταποκριτής του Νταν Γκίλροϊ Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ ψηφίζω Τζέικ Γκίλενχαλ με κλειστά τα μάτια. Πόσο μάλλον μια ταινία που στηρίζεται αποκλειστικά επάνω του και στον ρόλο του ως πωρωμένου freelance δημοσιογράφου που μπλέκει άσχημα στους εγκληματικούς δρόμους του Λος Άντζελες. Το «Nightcrawler» σκηνοθετεί για πρώτη φορά ο μέχρι πρότινος σεναριογράφος Νταν Γκίλροϊ (Μάικλ Κλέιτον). Στους δεύτερους ρόλους η –δεν μπορώ να τη χωνέψω με τίποτα- Ρενέ Ρούσο και ο αγαπημένος δευτερορολίστας Μπιλ Πάξτον. (8/1)

Σερένα της Σουζάνε Μπίερ Παρακολουθώ την Δανέζα Σουζάνε Μπίερ από τότε που την ανακάλυψα για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Από τότε δεν έχω χάσει ταινία της και τα κενά μου τα συμπλήρωσα στο αφιέρωμα που της είχε κάνει το 2010, το 51ο ΦΚΘ. Υπέροχα μελοδράματα αλλά και κομεντί με λεπτό χιούμορ συνθέτουν τη φιλμογραφία της Μπίερ που κέρδισε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας το 2011 (“In a better world”). Η «Σερένα» είναι η δεύτερη καθαρά αγγλόφωνη ταινία της σε αμερικάνικο έδαφος. Ταινία εποχής που παρακολουθεί το κτίσιμο μιας οικονομικής αυτοκρατορίας μετά το μεγάλο κραχ του 1929 στην Αμερική με υπέρλαμπρο καστ: Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζένιφερ Λόρενς (ξανά μαζί) και Ρις Ίφανς. (18/12).

Birdman:Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας του Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ιναρίτου Στροφές καριέρας δεν κάνουν μόνο οι ηθοποιοί αλλά και οι σκηνοθέτες. Και αν πρόκειται για μια στροφή προς την κωμωδία του αγαπημένου μεξικανού Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ιναρίτου, τα λόγια περιττεύουν. Πηγαίνουμε χωρίς κανένα δισταγμό στο «Birdman» για να δούμε μαύρη κωμωδία με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κίτον στο ρόλο ενός εμπορικού ηθοποιού που προσπαθεί να ανεβάσει ένα έργο στο Μπρόντγουεϊ. Μαζί του οι Έμα Στόουν, Έντουαρντ Νόρτον, Ναόμι Γουότς, Ζακ Γαλιφιανάκις και Έιμι Ράιαν. Πειστήκατε; (22/1)

Απόψε Τρώμε Στης Ιοκάστης του Βασίλη Μυριανθόπουλου Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η κωμωδία ανάμεσα στις πολλές εύπεπτες και δημοφιλείς που ανοίγουν τα τελευταία χρόνια κατά συρροή; Τον δικό μας Άκη Δήμου στο σενάριο, βασισμένο στο ομώνυμο, επιτυχημένο, θεατρικό έργο του. Η θεατρική της απόδοση από την Πειραματική σκηνή αγαπήθηκε στην πόλη μας όσο λίγες θεατρικές κωμωδίες και αποθεώθηκε στην Αθήνα όταν το 2008 ανέλαβε να τη σκηνοθετήσει ο Σταμάτης Φασουλής με τη Σοφία Φιλιππίδου. Σειρά έχει τώρα ο Βασίλης Μυριανθόπουλος να επαναλάβει την επιτυχία του επίσης θεατρικού “Μόλις χώρισα”, σατιρίζοντας, αυτή τη φορά μια σουρεάλ ελληνική οικογένεια με μέλη την Ρένια Λουιζίδου, τον Τάκη Σπυριδάκη, την Κλέλια Ρένεση, τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη, την Μπέτι Μαγγίρα και τον Σάββα Πούμπουρα. (1/1/15) Ελεύθερος Σκοπευτής / American Sniper του Κλιντ Ίστγουντ Χάνουμε εμείς ταινία του Κλιντ; Όχι βέβαια. Αν προσθέσουμε και το δυνατό δίδυμο Μπράντλεϊ Κούπερ, Σιένα Μίλερ και τον χαρακτηρισμό αληθινή ιστορία, ιδού ένα σίγουρο χαρτί για τον μήνα. Βασισμενη στην ομώνυμη αυτοβιογραφία του Κρις Κάιλ, του σκοπευτή που επισήμως σκότωσε 150 αν-

θρώπους και κατατάχθηκε στην πρώτη θέση των ελεύθερων σκοπευτών στην ιστορία των ΗΠΑ, η ταινία επικεντρώνει στην επιστροφή του ήρωα από τον πόλεμο του Ιράκ που τον ακολουθεί στην οικογενειακή του ζωή. (22/1/15)

Into the woods του Ρομπ Μάρσαλ Η ταινία παρακολουθεί τις περιπέτειες της Σταχτοπούτας, της Κοκκινοσκουφίτσας, του Τζακ και της φασολιάς του και της Ραπουνζέλ, ξετυλίγοντας την αστεία και συγκινητική ιστορία ενός φούρναρη και της γυναίκας του που στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν παιδί, μπλέκουν στα δίχτυα μιας Κακιάς Μάγισσας που τους καταριέται. Βασίζεται στο περίφημο ομώνυμο μιούζικαλ του του Στίβεν Σοντχάιμ που με τη σειρά του αγκαλιάζει τα διασημότερα σκοτεινά παραμύθια των αδελφών Γκριμ, το σκηνοθετεί ο συνήθης ύποπτος Ρομπ Μάρσαλ και στο καστ βρίσκουμε το μισό Χόλιγουντ: Μέριλ Στριπ, Τζόνι Ντεπ, Έμιλι Μπλαντ, Κρις Πάιν, Άννα Κέντρικ (1/1/15). Ο Έβδομος Γιος / The Seventh Son του Σεργκέι Μποντρόφ Καθαρόαιμη περιπέτεια φαντασίας τοποθετημένη στον 18o αιώνα όπου ο πόλεμος μεταξύ του υπερφυσικού και των ανθρώπων μαίνεται. Ο μοναδικός πολέμιος του Κακού, ο δάσκαλος Γκρέγκορι ικανότατος κυνηγός μαγισσών, φυλακίζει, μαζί με τον τελευταίο μαθητευόμενό του και έβδομο γιο ενός έβδομου γιου, όπως και ο ίδιος (ιδιότητα που θεωρείται ιερή στην Μαύρη Μαγεία, καθώς το αν είσαι ο έβδομος γιος ενός έβδομου γιου σημαίνει πως είσαι επτά φορές πιο δυνατός, έξυπνος και θαρραλέος σε σχέση με έναν μέσο άνθρωπο), την πανίσχυρη Μάγισσα Μητέρα Μάλκιν. Μεγάλα ατού ο βραβευμένος Ρώσος Σεργκέι Μποντρόφ στη σκηνοθεσία (Ο Αιχμάλωτος του Καυκάσου), το σενάριο βασισμένο στο βιβλίο “ Ο Μαθητευόμενος του Σπουκ” του γκουρού της φανταστικής λογοτεχνίας, Τζόσεφ Ντιλέινι και το καστ με επικεφαλής την Τζούλιαν Μουρ (25/12).

#199

It's Christmas time

ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΠΑΡΑΝΗΣ | ΕΙΚΟΝΕΣ: ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Στον Αστερόκοσμο Η μεγαλύτερη Χριστουγεννιάτικη ατραξιόν της Βόρειας Ελλάδας έρχεται για μια ακόμα χρονιά στη ΔΕΘ. Από τις 12 Δεκεμβρίου έως τις 6 Ιανουαρίου ένας υπερχώρος παραμυθιού, μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά, μέσα στην Έκθεση, θα μετατραπεί σε ένα πεδίο διαδραστικού παιχνιδιού με ψυχαγωγικές δράσεις για όλους, ενώ και το Εργοστάσιο Σοκολάτας θα πάρει χριστουγεννιάτικο χρώμα και θα γίνει Christmas Chocolate Factory με το μεγαλύτερο Χριστουγεννιάτικο Χωριό του κόσμου, από Ζαχαρόπαστα! Φέτος new entries extreme games για έφηβους από την Ιταλία, ένα παγοδρόμιο 1000 τ.μ., διαχωρισμένο για διαφορετικές ηλικίες για λόγους ασφαλείας, μουσική σκηνή καθημερινά, με καλλιτέχνες από όλα τα είδη μουσικής, ένα μαγικό παγωμένο δάσος με παγωμένα δέντρα και καλικάντζαρους. Οι εκπλήξεις θα είναι διαρκείς όλο το μήνα, το εισιτήριο για τον «Αστερόκοσμο» θα κοστίζει 7 ευρώ και θα περιλαμβάνει όλες τις δράσεις απεριόριστα, ενώ υπάρχει πρόβλεψη ώστε κατόπιν συνεννόησης, η είσοδος για τα ΑμΕΑ να είναι δωρεάν. Παράλληλα, το εισιτήριο για το Εργοστάσιο Σοκολάτας θα είναι μειωμένο κατά τη διάρκεια του «Αστερόκοσμου», ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξει και πάλι μία ημέρα με δωρεάν είσοδο, όπως είχε συμβεί και πέρυσι στις 7 Ιανουαρίου! Το πιο παραμυθένιο μέρος στην πόλη είναι εκεί, στη ΔΕΘ! Το δάσος της Αριστοτέλους Από τις 20 Δεκεμβρίου η ωραιότερη πλατεία της χώρας μετατρέπεται σε δάσος γεμάτο έλατα και κρυμμένους θησαυρούς. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν

διαδραστικά παιχνίδια και ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό από το Δήμο σε σχέση με άλλες χρονιές που η πλατεία μετατρέπονταν σε λούνα παρκ και η αίσθηση του παραμυθιού θα κυριαρχήσει φέτος. Παράλληλα χριστουγεννιάτικη αγορά με περίπτερα που θα λειτουργήσουν οργανώσεις της πόλης για καλό σκοπό και δράσεις όλο το διάστημα μέχρι τις 4 Ιανουαρίου συμπληρώνουν τη γιορτή. Βιτρίνες σαν όνειρο! Επειδή Χριστούγεννα σημαίνει διακόσμηση και αγορά η πόλη μεταμορφώνεται φέτος. Από νωρίς το Νοέμβριο η μεταμόρφωση σε μικρούς και μεγάλους δρόμους ξεκίνησε και όσο πλησιάζουμε στις γιορτές και παίρνει μπρος το εορταστικό ωράριο η αγορά της πόλης μετατρέπεται στον παράδεισο του Christmas Shoping. Με πάρτι θεματικά σε δρόμους της όπως κάθε χρόνο, δεκάδες μπάντες να παίζουν σε πεζοδρόμια και πλατείες, πάρτι με dj’s σε καταστήματα αλλά πάνω από όλα βιτρίνες που συναγωνίζονται η μια την άλλη σε φαντασία και δημιουργικότητα, με κείνες του ολοκαίνουργιου Attica να δεσπόζουν στην Τσιμισκή μαγνητίζοντας το βλέμμα του περαστικού και κυρίως των παιδιών που στέκονται μαγεμένα. Άσε το παιδί να ξυπνήσει μέσα σου! Στην Καλαμαριά! Για μια ακόμα χρονιά οι πεζόδρομοι, η πλατεία και οι γύρω δρόμοι μεταμορφώνονται εντυπωσιακά και φιλοξενούν δεκάδες δράσεις και συναυλίες, το γνωστό τρένο που διασχίζει τους κεντρικούς δρόμους, ξύλινα σπιτάκια θεματικά, και αφορμές για ονειρική απόδραση εκτός κέντρου!

Οι γιορτές πέρα από τα δώρα, τα ψώνια και τις οικογενειακές υποχρεώσεις είναι συναντήσεις ανθρώπων. Τις μέρες αυτές, που τα πιο δυνατά συναισθήματα αναπτύσσονται, όποιες και αν είναι συνθήκες, ο διαθέσιμος χρόνος και οι απόσταση που πρέπει να διανύσουμε, αυτές οι ανθρώπινες συναντήσεις είναι που μας γεμίζουν ελπίδα. Η parallaxi έφτιαξε και φέτος τον απόλυτο οδηγό της Χριστουγεννιάτικης πόλης για να μη χαθείτε. Θα βρεθούμε όλοι κάπου εκεί.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

Ένα διαφορετικό διπλό παζάρι! Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τα Χριστούγεννα «Το Χαμόγελο του Παιδιού» θα βρίσκεται στον Κύβο του στην οδό Ερμού έως και την Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου καθώς και στο εμπορικό κέντρο Mediterranean Cosmos από το Σάββατο 13 έως και την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014. Εδώ κάθε προσφορά πιάνει τόπο. Μέρη που νιώθεις την αγάπη! Τις μέρες αυτές υπάρχουν σημεία στην πόλη και κυρίως άνθρωποι που η λάμψη της γιορτής δεν φτάνει το ίδιο έντονη όπως αλλού. Μια σπάνια ευκαιρία να αισθανθείτε τη δική τους ανάγκη για γιορτές λοιπόν είναι εκεί έξω. Το ορφανοτροφείο Μέλισσα, η Σχολή Τυφλών, το Παπάφειο, ο Φάρος του Κόσμου του πατέρα Αθηναγόρα στον Δενδροπόταμο σας περιμένουν τις μέρες της γιορτής να μοιραστείτε μαζί σας την αγάπη και κυρίως

την έμπρακτη βοήθεια σας. Χάρισε κομψότητα! Η εμπειρία των αγορών στο υπέροχο κλασσικό και cosy κατάστημα της Ράνιας Ξανθοπούλου είναι ακόμα πιο έντονη τα Χριστούγεννα. Εδώ πλάι στα υπέροχα φορέματα, τα πλεκτά, τις τσάντες και όλα τα μοναδικά κομμάτια που πάντα επιλέγει μπορείτε να βρείτε τα πιο υπέροχα funky κοσμήματα της πόλης, ιδανικά για τις μέρες της γιορτής. Απίστευτης έμπνευσης, χρωμάτων και υλικών ρούχα και αξεσουάρ που δεν ξέρεις τι να διαλέξεις. Ιδανικά δώρα για να σας θυμούνται όσοι τα λάβουν. Στο Σταθμό Οι αναχωρήσεις και οι αφίξεις φέτος θα έχουν το χρώμα των ημερών στο Σιδηροδρομικό Σταθμό σε ένα Φεστιβάλ που θα κρατήσει μέχρι τις 10 Ιανουαρίου. Μέρες

γιορτής που θα αλλάζουν την αίσθηση όσων αναχωρούν ή φτάνουν στην πόλη.

θα τραγουδήσει παραδοσιακά κάλαντα από όλες τις περιοχές του ελληνισμού.

Στο Cosmos Εξαιρετικές εκδηλώσεις και φέτος στο πιο μεγάλο εμπορικό κέντρο της πόλης. Στις 13 Δεκεμβρίου, στις 12:30, η Παιδική Σκηνή με "Τρελαντώνη», στις 10 και 17 Δεκεμβρίου, στις 18:00, το Θέατρο Σκιών του Χρήστου Στανίση, στις 13 Δεκεμβρίου, στις 19:00, η Ορχήστρα Νέων Σίνδου θα μας ταξιδέψει στη μαγεία των Χριστουγέννων με υπέροχες κλασικές μελωδίες κινηματογραφικών επιτυχιών, swing και μιούζικαλ, στις 20 Δεκεμβρίου, στις 14:00, η σχολή χορού του Δήμου Θέρμης θα παρουσιάσει τις Χριστουγεννιάτικες χορογραφίες της, στις 23 Δεκεμβρίου, στις 18:00, το φωνητικό σύνολο Θαμυριάδες θα παρουσιάσει το πρόγραμμα "Χριστούγεννα στον κόσμο", στις 27 Δεκεμβρίου, στη 13:00, η Ακαδημία Μουσικής Ειρμός

Ένα happening τη μέρα Το περιοδικό GLOW, με αφορμή την επέτειο για τα 100 τεύχη του, παρουσιάζει ένα πρωτοποριακό εγχείρημα με φιλανθρωπικό σκοπό. Στον πολυχώρο του GLOW 100 Pop Up Store, Τσιμισκή 136, από την 1η έως τις 31 Δεκεμβρίου, το GLOW μεταμορφώνεται σε μια live διαδραστική εμπειρία και μοιράζεται μοναδικές στιγμές και happenings σε ένα απόλυτα εορταστικό κλίμα. Έλληνες δημιουργοί, εικαστικές παρεμβάσεις, εκθέσεις φωτογραφίας, παρουσιάσεις, fashion & beauty workshops, συνθέτουν το πιο πολυμορφικό σκηνικό. Μαθήματα γευσιγνωσίας, mastercla sses, life coaching, opening & closing parties προκαλούν την ενεργή συμμετοχή του κοινού.

Ένα pop κομψοτέχνημα Η Absolut γιορτάζει τη δημιουργικότητα, την pop art και τη συνεργασία της με τον Andy Warhol μέσα από τη δημιουργία μιας μοναδικής συλλεκτικής έκδοσης, της Andy Warhol Edition η οποία μεταμορφώνει τον αυθεντικό πίνακα που δημιούργησε o Andy Warhol ειδικά για την Absolut το 1986 σε ένα μοναδικό μπουκάλι, διαθέσιμο και στην Ελλάδα! Η συγκεκριμένη συλλεκτική έκδοση, αποτελεί φόρο τιμής στη συνεργασία της Absolut με τον Andy Warhol – μία συνεργασία που δίνει το έναυσμα για την μακροχρόνια δέσμευσή της Absolut με την τέχνη και τη δημιουργικότητα. Ο αυθεντικός «Αbsolut» πίνακας του Andy Warhol μπορεί να βρίσκεται σε ένα μουσείο αλλά το μπουκάλι αυτό φέρνει το έργο τέχνης του Andy Warhol κοντά σε όλο τον κόσμο. Νέα εμπειρία αγορών Μια αλλιώτικη εμπειρία αγορών αυτά τα Χριστούγεννα σας περιμένει στο ανανεωμένο κατάστημά Grand Μασούτης στη Θέρμη. Ένα πρότυπο κατάστημα με έμφαση στα φρέσκα προϊόντα, ακόμα φιλικότερο περιβάλλον αγορών, επιπλέον παροχές και όλα όσα μπορούν να μετατρέψουν κάθε επίσκεψη σε μια ευχάριστη εμπειρία αγορών! Αποδεικνύοντας έμπρακτα τον σεβασμό της εταιρίας στο περιβάλλον, στο Grand Μασούτης της Θέρμης εφαρμόστηκαν μηχανισμοί εξοικονόμησης ενέργειας όπως νέα τεχνολογία ψύξης και κατάψυξης, φωτισμός led, ειδική μεμβράνη μόνωσης, σημείο ανακύκλωσης και ανταποδοτικής ανακύκλωσης. Με άνετο ασφαλές parking, πρατήριο καυσίμων & πλυντήριο αυτοκινήτων, wi-fi, ATM, ταμεία ταχείας εξυπηρέτησης, πληρωμή λογαριασμών χωρίς χρέωση, κατάστημα Εστία

#199

και βέβαια την ποιότητα των επιλογών των προϊόντων που μόνο εδώ βρίσκεις. Αυτές τις γιορτές μια έκπληξη σε περιμένει λίγο μετά τη Θέρμη.

Η Παιδική Σκηνή του Χειμώνα Αυτό το χειμώνα το Θέατρο Σοφούλη μας ετοιμάζει ένα ειδικό πρόγραμμα με πλήθος παιδικών παραστάσεων. Για αρχή, η παράσταση "Μόνοι στο Σπίτι" που μας περιμένει κάθε Κυριακή στις 11.30 π.μ. Μέσα από τη φαντασία, δυο παιδιά μόνα στο σπίτι μεταμορφώνουν τον καθημερινό χώρο του σπιτιού τους αναζητώντας την περιπέτεια, σε ένα έργο που διδάσκει σε μικρούς και μεγάλους τα αναγκαία όρια της ελευθερίας. Η παράσταση "Τα Χρωματιστά Συναισθήματα" διδάσκει στους μικρούς μας φίλους πως τα συναισθήματα και η τεχνολογία μπορούν να συνεργάζονται και να τους προσφέρουν γνώση, μέσα από την ιστορία της μικρής Μελίνας. Σας περιμένει κάθε Σάββατο στις 6.30 μ.μ. ενώ επισκέπτεται και τα σχολεία για καθημερινές παραστάσεις κατόπιν συνεννοήσεως. "Το Καρύδι και το Χριστουγεννιάτικο Κέικ" είναι ένα νέο πρωτότυπο μιούζικαλ που θα μας υποδέχεται κάθε Κυριακή στις 17:30 από τις 7 Δεκεμβρίου μέχρι τις 4 Ιανουαρίου. Ο Καρύδας έχει βάλει σκοπό να μπει στο Χριστουγεννιάτικο Κέικ και ώσπου να εκπληρώσει την μεγάλη του επιθυμία, το ταξίδι του θα είναι γεμάτο περιπέτεια και μαθήματα ζωής. Το Θέατρο Αριστοτέλειον παρουσιάζει το κλασικό μυθιστόρημα "Δον Κιχώτης" στην θεατρική του μορφή κάθε Κυριακή στις 11.00 μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, όπου ο ήρωάς μας, με βοηθό τον Σάντσο Πάντσo, πορεύεται στους δρόμους της δικαιοσύνης και της αλήθειας, αναζητώντας

την περιπέτεια. Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ, αγαπημένου λογοτεχνικού ήρωα των παιδιών, έρχονται στο Μέγαρο Μουσικής κάθε Κυριακή στις 11.30 και τις 15.00 μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου στην ομώνυμη θεατρική μεταφορά του παιδικού έργου. Στο Θέατρο Αυλαία κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 17.00 μέχρι τις 15 Ιανουαρίου, οι «Μαγικοί Επιστήμονες» μας εξηγούν με απλό και διασκεδαστικό τρόπο έννοιες της σχολικής ύλης της Φυσικής, της Βιολογίας και της Χημείας. Το Black Box μας παρουσιάζει κάθε Κυριακή στις 11.30, μέχρι τις 28 Ιανουαρίου, το «Αριστοφάνης Junior», ένα παραμύθι με χιούμορ, που γνωρίζει στα παιδιά τον μαγικό κόσμο του Αριστοφάνη αλλά και της αρχαίας Ελλάδας. "Τα μαγικά μαξιλάρια" του Ευγένιου Τριβυζά μας βρίσκουν στο Θέατρο Ολύμπιον κάθε Κυριακή στις 11.30 μέχρι την 1η Μαρτίου, με μια ιστορία για χιλιάδες μαξιλάρια που έχουν κατασκευαστεί με σκοπό να στερήσουν τον κόσμο από τα όνειρά του, όνειρα που όμως κάποιες φορές κάνουν τον κόσμο άνω κάτω. Το Θέατρο Φλέμιγκ μας υποδέχεται με την παράσταση «Με το κρι και με το κρα το κοράκι τραγουδά» κάθε Κυριακή στις 11.00 μέχρι τις 29 Μαρτίου. Μια παιδική παράσταση μικτού κουκλοθέατρου που μιλά για τη σημαντικότητα της αλήθειας με ήρωα ένα ζωηρό Κοράκι, που αναστατώνει με τις αταξίες του. «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 μέρες» του Ιουλίου Βερν έρχεται στο Βασιλικό Θέατρο κάθε Κυριακή στις 11.00 μέχρι τις 29 Μαρτίου, με ήρωα τον Φιλέα Φογκ που ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες γύρω από τον κόσμο σε 80 ημέρες. Η μουσικοχορευτική παράσταση «Περπατώ εις το δάσος» μας περιμένει κάθε Κυριακή στις 11.30 στο Θέατρο Αυλαία, μέχρι τις 5 Απριλίου, με αγαπημένους ήρωες από κλασσικά παραμύθια να δημιουργούν μια πρωτότυπη ιστορία με ηρωίδα την Κοκκινοσκουφίτσα. Και τέλος, "Τα Παπούτσια του Βαρύτονου" έρχονται στο Black Box, Σάββατο στις 19:00, Κυριακή στις 18:00, Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, Παρασκευή στις 19:00 και Χριστούγεννα στις 21:00, όπου δύο ηθοποιοί αφηγούνται την ιστορία του κυρίου Χαρίτονου Φουξ ενσαρκώνοντας όλους τους χαρακτήρες του έργου. Παραμονή: Από το πρωί στους δρόμους Προσπαθήστε να μην αφήσετε εκρεμότητες. Η διάθεση μπορεί εύκολα να χαλάσει με στρίμωγμα, μποτιλιάρισμα, αναμονή στην ουρά, παρκάρισμα. Η μέρα αυτή είναι για να ψήνεις μπισκότα και cake με κανέλα, γαρίφαλο και πορτοκάλι, κάλαντα και βόλτες χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα. Στην αγορά η κίνηση ξεκινάει από νωρίς. Η βόλτα στην κεντρική αγορά τροφίμων -όλο και κάτι θα πρέπει να συμπληρώσουμε, είναι η καλύτερη αφορμή για να ξεκινήσουμε τη μέρα μας. Εκεί στα μικρά εστιατόρια στις στοές όλο και κάποιο αυτοσχέδιο γλέντι θα πετύχουμε ενώ δύσκολα θα αποφύγουμε μία στάση για ένα

τσιμπολόγημα. Στα "Βομβίδια" δοκιμάζουμε κεφτεδάκια, ουζομεζέδες και κάποια στιγμή νωρίς το μεσημέρι είναι η ώρα που έρχεται η μπάντα με τα χάλκινα. Στην ίδια διάθεση, λίγο πιο κάτω στη στοά Καρύπη η "Ρούγα" σερβίρει πιάτα που αγαπήσαμε εδώ και χρόνια και σίγουρα θέλουμε να δοκιμάσουμε μία ακόμη φορά. Λίγο πιο κεντρικά, στην πλατεία Ναβαρίνου, βρίσκουμε το "Χαμιντιέ", ένα μεζεδοπωλείο που σερβίρει αστική κουζίνα της πόλης, πιάτα με θαλασσινά και μερικά πιάτα ημέρας, ανάλογα με τα διαθέσιμα στην αγορά προϊόντα. Δύο βήματα πιο κάτω, στο "Μπακάλικον", θα βρούμε ένα σωρό πιάτα αλλά και την τηγανιά, η φήμη της οποίας είναι μυθική. Στο κέντρο Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει το κέντρο, υπάρχει και η Ζεύξιδος, προορισμός με φίλους που δεν την αλλάζουν με τίποτα άλλο. Στο πιο νέο δε γίνεται Meat the Balls, δοκιμάζουμε κεφτέδες, στην πιο updated εκδοχή τους, με διάφορους τρόπους και με πολλά συνοδευτικά. Προσωπική επιλογή, οι κλασικοί κεφτέδες με σάλτσα ντομάτας και πατάτες τηγανητές, όποιος τολμάει ζητάει και την extra καυτερή σάλτσα. Για καφέδες, ποτά ή και τα δύο μαζί, οι παρέες μοιράζονται στο Urban, το Spirto, το Coco Cafeina, το Slag και την Πάστα Φλώρα, είναι φορές που δύσκολα διακρίνει κανείς τα όρια -αυτό είναι κάτι που δεν έχει σημασία τέτοιες μέρες έτσι κι αλλιώς. Τις μέρες αυτές όλο και κάποιος αυτοσχέδιος μπουφές θα στηθεί σε κάποιο σημείο του δρόμου που φτάνει μέχρι το Local στην Π.Π. Γερμανού, το σημείο που όλοι συναντιούνται για τις ευχές των ημερών και τα τελευταία νέα. Get Lucky! Στην Ικτίνου, απέναντι από το σχολείο βρίσκεται ένα από πιο τυχερά πρακτορεία του ΟΠΑΠ. Οπωσδήποτε για το Πρωτοχρονιάτικο. Η Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι από τους πιο αγαπημένους μας δρόμους. Εκεί θα χαζέψεις τα μαγαζιά μέχρι το ύψος της Παύλου Μελά. Θα μπεις οπωσδήποτε στο εορταστικό περιβάλλον του P22 για ένα ξεχωριστό γεύμα -μικρό ή μεγάλο- που ανακατεύει την Ελληνική και Ιταλική γευστική κουλτούρα. Αν η όρεξη σου τραβάει τσίπουρα και λιλιπούτεια πιάτα σε τιμές ασυναγώνιστες θα διασχίσεις την Παύλου Μελά και στο νούμερο 19 της Γερμανού θα μπεις στο Αψέντι, το ορίζεις και σαν το ελληνικό αντίστοιχο των ισπανικών τάπας. Ώρα για πάρτι Γιατί να περιμένεις το βράδυ όταν το party μπορεί να ξεκινήσει νωρίς το μεσημέρι. Αν κάποιος στην παρέα θέλει το γλυκό του ενώ ο άλλος θέλει ένα cocktail, δε χρειάζεται να χαλάτε τις καρδιές σας -το Candy Bar στην Αγ. Θεοδώρας είναι η καλύτερη επιλογή. Extra like γιατί έχει και κούνιες. Στρίβοντας στην Καρόλου Ντηλ, το πιο διάσημο μπάρμπεκιου της πόλης γίνεται πάντα Σάββατο πριν τα Χριστούγεννα στο μικρό Stretto σε

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

μεγάλα κέφια. Ο Θερμαϊκός δε χρειάζεται, ιδιαίτερες συστάσεις και αυτό είναι το bar το οποίο έχει μεγαλώσει γενεές ντόπιων, φοιτητών και περαστικών. Από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ η διασκέδαση εδώ είναι εγγυημένη. Για καφέδες και ποτά μια που είσαι παραλία πήγαινε και στο Καφέ 35 και προχωρώντας πάνω στη Νίκης με κατεύθυνση τον Λευκό Πύργο κατέβα μερικά σκαλιά για να βρεθείς σε ένα από τα πιο παλιά μπαρ της πόλης. Στο On the road θα το πιεις το σφηνάκι σου ό,τι ώρα νάναι. Αν πάλι βρεθείτε στην περιοχή της Βαλαωρίτου, το Ladoze είναι προορισμός. Ιδανικό για όσους θέλουν να συναντήσουν τους πάντες χωρίς να πρέπει να μετακινηθούν, άνετο και φυσικά με την αχτύπητη pizza Poselli, απέναντι, ποιος μπορεί να πει όχι σε ένα κομμάτι πίτσα αργά το απόγευμα; Τα νέα αγαπημένα Κάθε εποχή υπάρχουν οι χώροι εκείνοι που κάνουν τη διαφορά. Ένας συνδυασμός στοιχείων είναι αυτός που κάνει τη διαφορά και τους βάζει από την αρχή και με ευκολία

στη λίστα με τα αγαπημένα μας. Το *be, στο ισόγειο του ξενοδοχείου Excelsior είναι είναι από αυτά. Casual φαγητό με αναφορές στο street food, νόστιμο, φρέσκο και γεμάτο ζωντάνια, εδώ θα βρείτε cocktails, xmas parties, το πιο νόστιμο κατά πολλούς burger της πόλης και φυσικά ένα πολύ δυνατό brunch, το οποίο σερβίρεται καθημερινά και ενισχυμένο λόγω εορτών. Λίγο πιο κάτω θα βρείτε το Loco Bus, ένα λεωφορείο που έχει παρκάρει στην καρδιά ενός εστιατορίου και για τις μέρες αυτές επιφυλάσσει εκπλήξεις. Ψυχή του μαγαζιού ο ιδιοκτήτης του El Burrito στην Χρυσοστόμου Σμύρνης, το πιο «χρωματιστό» εστιατόριο της πόλης που χρόνια τώρα μας έχει εθίσει στην μεξικάνικη κουζίνα. Στη στρατηγού Καλάρη, το Canteen σερβίρει φρέσκους χυμούς και pancakes από νωρίς το πρωί ενώ το βράδυ σερβίρονται οι κλασικοί λαχανοντολμάδες γιατί αλλιώς δεν είναι γιορτές. Ούτε 100 μέτρα πιο μακριά, ένα καινούργιο γευστικό στέκι σε αγκαλιάζει με τη ζεστή του ατμόσφαιρα με το που περνάς το κατώφλι. Στον Κήπο του Θερμαϊκού θα αισθανθείς σα να κάνεις

αντί

30 χρόνια όνειρα από ασήμι και χρυσό Δημ. Γούναρη 28, τηλ.: 2310 268167, Θεσσαλονίκη

Χριστούγεννα στο σπίτι των παππούδων σου. Και στο τραπέζι όλα τα παραδοσιακά: σαλάτες μοναδικές, κρεατικά και ψάρια για καλοφαγάδες. Όλα φτιαγμένα από επιλεγμένα ελληνικά προϊόντα ονομασίας προέλευσης. Οι άλλες επιλογές Για εσάς που θέλετε να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή. Στο Da Leonardo στην Πυλαία, το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων μπορείτε να γιορτάσετε με τον ιταλικό τρόπο, αρκεί να φροντίσετε για την κράτηση σας από νωρίς. Κουζίνα των ακτών της Μεσογείου με θέα στον ομορφότερο κήπο της πόλης και τη φροντίδα του οικοδεσπότη Πάνου Σταμούλη, το .ES στη Φράγκων είναι ένα από τα πιο κινηματογραφικά σημεία της πόλης και μία σίγουρη επιλογή για την περίσταση. Αν φτάσετε μέχρι τα Λαδάδικα, στη Μάντολα θα κάτσετε οπωσδήποτε είτε για μεσημέρι είτε για βράδυ. Ο αέρας εκεί μοσχοβολάει τσίπουρο, ψαρομεζέδες, αμέτρητες ελληνικές παραδοσιακές κεφαλλονίτικες λιχουδιές κι απίθανες γαστρονομικές εκπλήξεις. Ιταλική κουζίνα δοκιμάζουμε και στο Navona, στο Makedonia Palace ενώ δίπλα, στο εστιατόριο Thymare το γεμάτο θάλασσα, μυρωδιές και γεύσεις της πατρίδας μας μενού και η άψογη τεχνική του Γιώργου Παπαδόπουλου με θέα το Θερμαϊκό θα κάνουν το βράδυ της Παραμονής αξέχαστο. Εξ επί τούτου θα πάτε στο Massaya στην περιοχή της Μπότσαρη. Υπάρχει και εορταστική συριακή κουζίνα και

#199

μόνο η Μαριάμ μπορεί να σας την σερβίρει στην πόλη. Κάθε μέρα όλη μέρα. Fine Dinning Out Η πόλη αγαπά τα εστιατόρια που φέρουν τη σφραγίδα των ανθρώπων που τα διαχειρίζονται και αυτός είναι ο λόγος που τα κλασικά εστιατόρια της πόλης δεν σερβίρουν μία κουζίνα που ακολουθεί πιστά τα παγκόσμια trends αλλά μία κουζίνα «ανθρώπινη» και φαγητό μαγειρεμένο με την καρδιά. Το B, στην αυλή του Βυζαντινού μουσείου έχει την υπογραφή της οικοδέσποινας Χρύσας Κονιόρδου η οποία έχει φροντίσει τα πάντα για το μενού που θα σερβίρει την παραμονή των Χριστουγέννων. Η Έλενα και ο Νίκος Τζούμας στο Anassa στη Σοφούλη, κέρδισαν την αγάπη μας για το νόστιμο φαγητό, τη μεγάλη κάβα και φυσικά αυτή την οικεία αίσθηση που γεμίζει το χώρο και που αισθάνεσαι από την πρώτη στιγμή που μπαίνεις στο χώρο. Το χριστουγεννιάτικο μενού τους έχει μερικά από τα πιο αγαπημένα μας για την εποχή πιάτα, σούπα και φυσικά το μιλφέιγ με ψητά μήλα για το τέλος. Τα ξενοδοχεία της πόλης, φορούν τα καλά τους και μας υποδέχονται και φέτος. Στη δυτική είσοδο της πόλης, στο Grand Hotel Palace το δείπνο σερβίρεται σε μεγάλο μπουφέ ενώ στο Fred & Ginger του Les Lazaristes το εορταστικό δείπνο θα σερβιριστεί με θέα τον υπέροχα φωτισμένο κήπο. To MET, απέναντι από λιμάνι και σε μία περιοχή με μαγική θέα στη θάλασσα, ετοιμάζει

ένα εορταστικό δείπνο για όλους ενώ θα πρέπει να φροντίσετε έγκαιρα για να κρατήσετε μία θέση στο brunch των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Tην παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς το ξενοδοχείο Excelsior μας υποδέχεται σε ένα pop up εστιατόριο στο πολυτελές Mezzanine -σε ένα δείπνο με περιορισμένο αριθμό θέσεων. Στην επόμενη γωνία της πλατείας Αριστοτέλους το εστιατόριο Ορίζοντες στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Electra Palace, προσφέρει μία θέα που κόβει την ανάσα και ένα φαγητό που θα μείνει στη μνήμη. Φοβερή θέα στη θάλασσα και στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Daios, με το high end μενού να εμπνέεται από την κουζίνα της Μεσογείου. Στο Makedonia Palace η θάλασσα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής ενώ πολυτελή υλικά, ανατρεπτικά συνδυασμένα δημιουργούν ένα μοναδικό μενού που θα σερβιριστεί την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Στην έξοδο της πόλης προς το αεροδρόμιο, το Hyatt Regency δημιουργεί μία ατμόσφαιρα παραμυθιού και ένα μενού στο εστιατόριο Ambrosia με την ποιότητα που εδώ και τόσα χρόνια αγαπήσαμε. Ώρα για γλυκό Τα ζαχαροπλαστεία της πόλης έχουν την τιμητική τους τις μέρες αυτές. Οι ανεπανάληπτες θεματικές βιτρίνες στο Sugar Angel στη Λασσάνη, τα καλικαντζαράκια στη Sugarela, η κλασική και η σοκολατένια βασιλόπιτα του Κωνσταντινίδη, τα αφράτα τσουρέκια

με το κάστανο και τη λευκή σοκολάτα στον Τερκενλή, τα παραδοσιακά μελομακάρονα αλλά και εκείνα με τη λευκή σοκολάτα και τη λεβάντα στο Ble και τα νέα #prettyeclair με σου από τσουρέκι και κρέμα ταχίνι και λευκή σοκολάτα στον Χατζηφωτίου και στο Estrella αναμένεται να γίνουν ανάρπαστα τη χρονιά αυτή. Να είστε έτοιμοι γιατί αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι τα καλύτερα της ζωής μας. Η Θεσσαλονίκη που αγαπάμε Αν αυτές τις γιορτές αποφασίσετε να κάνετε ένα δώρο που θα σας θυμούνται για καιρό διαλέξτε δυο βιβλία που διασώζουν τη μνήμη, την ιστορία και τη δόξα αυτής της πόλης. ‘’Η Θεσσαλονίκη έκτος των τειχών, εικονογραφία της συνοικίας των εξοχών’’, του Βασίλη Κολώνα, ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει δεκαετίες σε μια από τις πιο ένδοξες γειτονιές της πόλης, έρχεται να φωτίσει μια γειτονιά που έλαμψε με την αρχοντιά και το στιλ της. Μια άλλη σπουδαία κυρία της πόλης, που με κάθε ευκαιρία αποδεικνύει την αγάπη της έμπρακτα μέσα από τις μελέτες της, στο νέο της βιβλίο ‘’Η ανάδυση της σύγχρονης Θεσσαλονίκης. Ιστορίες, πρόσωπα, τοπία’’ μας βοηθά να ταξιδέψουμε από το 1870 μέχρι σήμερα με σπάνιο υλικό που γοητεύει. Και τα δυο βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις University Studio Press.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

#199

Naβαρίνο, η μποέμ καρδιά της πόλης

ΛΕΞΕΙΣ: ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ | ΕΙΚΟΝΕΣ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ | ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ

Γειτονιές περιποιημένες, αφρόντιστες, ιστορικές, υποβαθμισμένες, που όλες βάζουν το λιθαράκι τους στη σύνθεση μιας πόλης. Εκεί που οι άνθρωποι από διαφορετικές γενιές, κοινωνικές τάξεις, ηλικίες συναντιούνται, είτε συχνάζοντας είτε προσπερνώντας την, είτε γοητεύονται από το στιλ ή τα σκοτάδια της και τελικά ή την αγαπούν ή τη μισούν. Το Ναβαρίνο είναι για τη Θεσσαλονίκη ο ορισμός του alernative είναι το μέρος εκείνο που θα πρότεινες στον ξένο επισκέπτη να μη χάσει με τίποτε για τις διαφορετικές εικόνες που κουβαλά. Την Ιστορία από τη μια, τη διαρκή μετάλλαξη στο σήμερα από την άλλη, την παρακμή ώρες ώρες και τη γοητεία διαρκώς. Η πιο ζωντανή πλατεία της πόλης

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

μας καλωσορίζει.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

Η κατεβασιά στο κέντρο από την Καλαμαριά δεν ήταν απλή υπόθεση. Τις πρώτες φορές που ξεμυτίζεις από το σπίτι και χάσκεις από το παράθυρο του λεωφορείου σαν χάνος, ρουφάς την κάθε εικόνα, τα νέα πρόσωπα, τα ντυσίματα, το στιλ και νιώθεις πως ήρθε η σειρά σου να ζήσεις σε κάθε γωνιά της πόλης. Τα πρώτα χρόνια η παραλία ήταν ο κόσμος όλος. Γλυκός με γάλα ο φραπές, πασαρέλα και παρέες όπου λιγότεροι από πέντε γύρω από ένα τραπέζι ήταν αδιανόητο. Ο πεζόδρομος της Δημητρίου Γούναρη, η Ναβαρίνου και η Καμάρα ήρθαν σαν φυσική συνέχεια στα χρόνια του ψαξίματος. Ξενύχτια στα πεζούλια των Ανακτόρων, κρέπες με το κιλό, καφεδιές και φτηνές μπύρες στα φοιτητικά στέκια, χάζι έξω από τα τατουατζίδικα, βιβλία από τη Βιβλιοβάρδια και το Κεντρί, ψάξιμο στα παλιά δισκάδικα και στα πιο περίεργα μαγαζιά της πόλης. Φοιτητές των πίσω διαμερισμάτων, νέα ζευγάρια, κάτοικοι παλαιών αστικών οικογενειών που δεν εγκαταλείπουν, καλλιτέχνες, πανκιά και γκοθάδες, ένα μίγμα ανθρώπων δίνει στην περιοχή

το ιδιαίτερο χρώμα της. Μαζί με εκείνους που λιώνουν με ναρκωτικά και είναι πάντα εκεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Άλλοτε αθόρυβοι, άλλοτε όχι, σε πηγαδάκια ή μόνοι τους είναι εκεί. Στη βραβευμένη πλατεία που είναι παράλληλα και η παλαιότερη πιάτσα της πόλης. Γύρω από το ορειχάλκινο «Παιδί που Σφυρίζει» του γλύπτη Νικόλα, που μας κατουράει αψήφιστα από το 1968, σαν μια διαρκή υπενθύμιση του θράσους της νιότης. Τις μέρες με καθαρό ουρανό, από το ψηλότερο σημείο της Ροτόντας, βλέπεις ακόμη την εντυπωσιακή θέα μέχρι τη θάλασσα. Καμιά φορά σκέφτομαι τη διορατικότητα του Εμπράρ να χαράξει αυτή την οδό που έσωσε την ανατολική άκρη του κέντρου και χώρισε στα δύο τη θάλασσα των κτιρίων. Ευτυχώς. Ο Εμπράρ και η Ναβαρίνου Η ευαισθησία του "Ερνέστου Εμπράρ για τα μνημεία της Θεσσαλονίκης και το δημόσιο χώρο είναι φανερή στα πολεοδομικά σχέδια που παρέδωσε ως επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής του Νέου Σχεδίου Θεσσαλονίκης στην κυβέρνηση των Φιλελευθέρων. Ο

Γάλλος αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος και πολεοδόμος ήταν στη Θεσσαλονίκη εκείνη την περίοδο, ως επικεφαλής της επιστημονικής αποστολής της γαλλικής Στρατιάς της Ανατολής, πραγματοποιώντας μάλιστα τις πρώτες αρχαιολογικές τομές για τον εντοπισμό του αυτοκρατορικού συγκροτήματος. Λίγο καιρό πριν είχε ολοκληρώσει την εργασία του στο παλάτι του Διοκλητιανού στο Σπλιτ της Κροατίας, όποτε βλέποντας τη Ροτόντα κατάλαβε γρήγορα ότι εκεί κοντά θα υπήρχε θαμμένο και το υπόλοιπο κτιριακό συγκρότημα, στα πρότυπα της αυτοκρατορικής κατοικίας του Διοκλητιανού. Έτσι, η μελέτη του για την περιοχή προέβλεπε τη δημιουργία ενός νοητού μνημειακού άξονα που θα ξεκινούσε από τη Ροτόντα και την Αψίδα του Γαλερίου και θα κατέβαινε ως τη θάλασσα (η σημερινή Δημητρίου Γούναρη), διατηρώντας παράλληλα την πλατεία Ιπποδρομίου – όπου εικαζόταν η θέση του ιππόδρομου της Ρωμαϊκής Θεσσαλονίκης – και χωροθετόντας μια δημοτική «διασώζοντας» τα ευρήματα της σημερινής πλατείας Ναβαρίνου. Οι επόμενες ανασκαφές στην περιοχή έγιναν

το 1935 και το 1939 από γερμανούς και δανούς αρχαιολόγους, οι οποίοι έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα συμβάλλοντας στη συνέχιση της έρευνας. Τα μνημεία που γνωρίζουμε σήμερα άρχισαν να αποκαλύπτονται σταδιακά από το 1950, όταν ξεκίνησε η υλοποίηση της μελέτης του Εμπράρ και η ανασκαφική έρευνα από τον αρχαιολόγο Χαράλαμπο Μακαρόνα, μετέπειτα ιδρυτή και διευθυντή του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Πρώτο ήρθε στο φως το Οκτάγωνο, μια εντυπωσιακή οκτάγωνη αίθουσα των ανακτόρων στη σημερινή Πλατεία Ναβαρίνου που μάλλον χρησιμοποιούνταν αρχικά για ακροάσεις ενώπιον του Γαλέριου και αργότερα, τη δεκαετία του ’60, αποκαλύφθηκαν τα ερείπια κτιρίων που πλαισίωναν τα ανάκτορα και η Αψιδωτή Αίθουσα επί της Δημητρίου Γούναρη. «Πωλείται πάγος» Εκείνη την περίοδο, στη γύρω περιοχή αναπτύσσεται μια έντονη οικοδομική δραστηριότητα και ανεγείρονται οι γνωστές οχταόροφες πολυκατοικίες της πλατείας για

να στεγάσουν τον αυξημένο πληθυσμό της πόλης. Σε μια από αυτές κατοικεί μέχρι σήμερα η κ. Νίκη Κόνσουλα με την οικογένεια της. Από το σπίτι της έχει θέα την πλατεία Ναβαρίνου και το Οκτάγωνο και ανακαλεί στη μνήμη την εποχή που έπαιζε μικρή πάνω στην τούμπα της γειτονιάς. «Εδώ πιο πάνω έμενα μικρή, στη σημερινή Σβώλου. Παίζαμε τότε στη γειτονιά και θυμάμαι το δρόμο της Αιμιλιανού Γρεβενών να διασχίζει τη σημερινή πλατεία. Σε μια γωνιά πουλούσαν πάγο και στην άλλη ήταν το μοναδικό γαλατάδικο της περιοχής», τονίζει. Μας λέει για τον καιρό που παντρεύτηκε και έφτιαξε την οικογένεια της στο διαμέρισμα της καινούργιας τότε οικοδομής του ’70, πάνω από την πλατεία Ναβαρίνου. «Τα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν κάτω, υπήρχε εμπιστοσύνη. Θυμάμαι το Λιόπεσι με τα υπέροχα κεφτεδάκια, μια μικρή ταβέρνα στην Απελλού. Πηγαίναμε στο σινεμά Ναβαρίνο που έπαιζε ελληνικές ταινίες και θυμάμαι να έρχονται η Μάρθα Καραγιάννη, ο Σπύρος Φωκάς και να περνάνε οι τότε σταρ των ταινιών. Το σινεμά το αγαπώ ακόμη», μας λέει και αποκαλύπτει ότι πηγαίνει τακτικά στο Ολύμπιον και το Μακεδονικόν. Θυμάται τους φοιτητές που πηγαινοέρχονταν στην περιοχή και το ’60 είχαν για στέκι τους το

#199

καφενείο Άλφα στη Σβώλου και έτρωγαν στο εστιατόριο «Ελβετικό» στην Αγίας Σοφίας. Θυμάται όμως και πότε άρχισαν τα πρώτα προβλήματα στην περιοχή. «Μέσα στη δεκαετία του ’90 η γειτονιά μας άλλαξε μορφή. Για πολλά χρόνια ακούγαμε φασαρίες και φωνές τα βράδια. Ο κόσμος κινητοποιήθηκε, έστειλε επιστολές, διαμαρτυρήθηκε. Θυμάμαι κάποιο πρωινό που βρήκανε ένα παιδί νεκρό. Τώρα η πλατεία είναι καλύτερα. Μαζεύονται πιο πάνω», μας λέει. Οι σκιές του πεζόδρομου Η διακίνηση και χρήση ναρκωτικών στην περιοχή της Δημητρίου Γούναρη και της πλατείας Ναβαρίνου είναι μια παλιά ιστορία με στιγμές έντασης και περιόδους χαλάρωσης. Άλλοτε τρεκλίζοντας, άλλοτε με τα μάτια μισόκλειστα και ψελίζοντας θα σε πλησιάσουν να σου ζητήσουν δύο ευρώ. Παιδιά χαμένα στις παραισθήσεις τους είναι οι σκιές που βαραίνουν τη φήμη της Ναβαρίνου. «Η πενταετία μετά το 2004 ήταν νομίζω η κορύφωση αυτής της κατάστασης. Έκαναν χρήση στα παγκάκια, στον πλάτανο, η διακίνηση ήταν σχεδόν φανερή. Έφευγαν για λίγο με τις «σκούπες» της αστυνομίας, αλλά γυρνούσαν πάλι. Οι κάτοικοι κινητοποιήθηκαν, κυρίως

μόνοι τους χωρίς τη βοήθεια των επαγγελματιών, αλλά κανείς δεν είχε αρμοδιότητα. Τα πράγματα στην πλατεία είναι τώρα κάπως καλύτερα και σ’ αυτό βοήθησε η παιδική χαρά που στήθηκε πριν από δύο χρόνια», σημειώνει ο Τάκης Αλεξάνδρου που μένει στην περιοχή εδώ και δύο δεκαετίες. Το 2008 οι κάτοικοι έστειλαν μια επιστολή προς την εισαγγελία πλημμελειοδικών, την τότε Νομαρχία, τον Δήμο Θεσσαλονίκης και τις αστυνομικές αρχές. Τον Ιούνιο του 2009 η δημοσιογράφος Δήμητρα Κεχαγιά έγραφε στην Parallaxi για την πλατεία Ναβαρίνου: «Η πιο ένδοξη πλατεία του κέντρου αργοπεθαίνει με την ανοχή της αστυνομίας, του Δήμου και τη διαρκή διαμαρτυρία των κατοίκων». Κοινός συντονισμός και δράσεις Τα ναρκωτικά εμφανίστηκαν στην περιοχή στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και στην πραγματικότητα δεν έφυγαν ποτέ. Ο άξονας της Δημητρίου Γούναρη και η πλατεία Ναβαρίνου ανανεώθηκαν αισθητικά στο πλαίσιο του αρχιτεκτονικού προγράμματος της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας το ’97, αλλά το πρόβλημα παρέμεινε. Με το πάρκο του Ξαρχάκου και την οδό Γιαννιτσών, η Δημητρίου Γούναρη και η Ροτόντα είναι σήμερα

από τις παλαιότερες πιάτσες της πόλης και η πιο «σημαντική», όπως λέει η Σμάρω Γιαννακοπούλου, καθώς βρίσκεται στην καρδιά του κέντρου, όπου ζουν οικογένειες και νέοι. Η κ. Γιαννακοπούλου, σύμβουλος στην Α’ Δημοτική Κοινότητα, συντονίζει τις δράσεις του Δικτύου για την Πρόληψη των Εξαρτήσεων που δημιουργήθηκε το 2011 και απαρτίζεται από όλους τους φορείς που εμπλέκονται στην πρόληψη του εθισμού (ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, Μέθεξις, Ιανός, Αργώ, Σείριος). «Για πρώτη φορά όλοι οι φορείς που έχουν σχέση με την πρόληψη εργάζονται μαζί και συντονίζουν τις δράσεις τους σε μια δομή χωρίς προϋπολογισμό που όμως μπορεί να παρέμβει σε επίπεδο δήμου. Το προφίλ των χρηστών, μας λέει, δεν είναι βίαιο, αν και υπήρξαν ορισμένα μεμονωμένα περιστατικά αυξημένης έντασης», σημειώνει η κ. Γιαννακοπούλου. Στην περιοχή έχουν δουλέψει κατά καιρούς ομάδες streetwork και ειδικοί του ΚΕΘΕΑ και του ΟΚΑΝΑ, ενώ τακτική είναι η παρουσία της αστυνομίας με περιπολίες. «Όποτε γίνεται μια δράση έχει αποτέλεσμα, αλλά μεταξύ των παρεμβάσεων υπάρχουν αναγκαστικά κενά και εκεί επανέρχεται το πρόβλημα. Ορισμένοι μας λένε να τους πάρουμε από εκεί και να τους πάμε αλλού. Αυτό δεν είναι λύση», σημειώνει.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

Από 1 Δεκεμβρίου άτομα του Δικτύου θα βρίσκονται τα πρωινά στα γραφεία των δημοτικών κοινοτήτων για να συζητούν θέματα εξαρτήσεων, ενώ από τη νέα χρονιά προγραμματίζονται νέες δράσεις στην περιοχή για τον περιορισμό της διακίνησης. Τα ανάκτορα του Γαλερίου φωτίζονται υπέροχα τη νύχτα. Η νυχτερινή τους ανάδειξη ολοκληρώθηκε πρόσφατα και σε λίγους μήνες θα γίνουν τα εγκαίνια μιας νέας αίθουσας πολυμέσων στην Αψιδωτή Αίθουσα. Η αναστήλωση τους τιμήθηκε το 2008 με το βραβείο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Europa Nostra. Κανένας όμως Ευρωπαίος δεν μπορεί να δει από κοντά το αυτοκρατορικό συγκρότημα διότι παραμένει ερμητικά κλειστό εδώ και χρόνια λόγω έλλειψης φυλάκων στους αρχαιολογικούς χώρους. Η ζωή στην περιοχή έχει μια δική της δυναμική. Τα μαγαζιά που μένουν μέχρι αργά ανοιχτά, τα καλλιτεχνικά στέκια στην Ισαύρων, οι ταβέρνες της πλατείας, το πλήθος που ανεβαίνει και κατεβαίνει όλη μέρα τον πεζόδρομο, παλαιοί και νέοι κάτοικοι του κέντρου, δημιουργούν μια ιδιαίτερη σύνθεση που κάνει την περιοχή γοητευτική παρά τα προβλήματα της. «Για μένα η περιοχή θα έπρεπε να θεωρείται

“φιλέτο” λόγω της γειτνίασης με τα αρχαία ανάκτορα. Πρέπει όμως συνδεθούν με την περιοχή και αυτό να μπει στη συνείδηση του κόσμου», μας λέει ο Βαγγέλης Μπόλλας που είναι πίσω από τη νέα άφιξη στην περιοχή, το Bau’s Art Bar που φιλοδοξεί να γίνει στέκι συνάντησης ηθοποιών και καλλιτεχνών και μας μιλάει για τον σεβασμό και την εκτίμηση των Ιταλών επαγγελματιών για τα μνημεία που έχουν απέναντι από τα μαγαζιά τους στη Ρώμη. «Ζούσα εκεί δύο χρόνια και είδα πόσο τυχεροί ένιωθαν οι μαγαζάτορες που ήταν δίπλα σε μνημεία. Πρέπει και εμείς εδώ να προσέχουμε την αισθητική μας και να βάλουμε τα καλά μας για τους τουρίστες που έρχονται», σημειώνει. Απ’ ότι φαίνεται τα προβλήματα περιορίζονται μόνο όταν αναλαμβάνουν δράση οι αρμόδιοι φορείς για την πρόληψη των εξαρτήσεων με τη συμμετοχή του Δήμου και της αστυνομίας και εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια. Παράλληλα, όμως, πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στην πόλη να αξιοποιήσει την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής και όσο τα ανάκτορα του Γαλερίου είναι κλειδωμένα αυτό είναι αδύνατον να συμβεί.

#199

Το Ναβαρίνο στο χθες και στο σήμερα ΛΕΞΕΙΣ: ΧΡΙΣΤIΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟYΛΟΥ, ΚYΑ ΤΖHΜΟΥ

Κάνοντας μια βόλτα από την Πλατεία Ναβαρίνου, πριν 20 και 30 χρόνια, αυτό που θα αντίκρυζε κανείς δεν θα ήταν η σημερινή σειρά από καφετέριες, αλλά τα πολλά ταβερνάκια που κυριαρχούσαν στην περιοχή, καθώς η Πλατεία φημιζόταν για τις ταβέρνες της και αποτελούσε έναν από τους κύριους προορισμούς για καλό φαγητό. Το "Λιόπεσι" με τα μαγειρευτά του, η «Λυκόβρυση», η «Όμορφη Θεσσαλονίκη», "Τα Αδέλφια", αργότερα η «Δεσκάτη» είναι μερικά από τα οικογενειακά ταβερνάκια που κυριαρχούσαν στον χώρο. Εκεί άνοιξε και το πρώτο παγωτατζίδικο της Δωδώνης, όπου γινόταν το αδιαχώρητο. Τα καφενεία επίσης είχαν χαρακτηριστική παρουσία, με τον "Γαλέριο" και το "Αστόρια" να έχουν αφήσει όνομα στην πόλη με την διαχρονική παρουσία τους στην περιοχή. Και να μην ξεχνάμε τα πολλά σινεμά που υπήρχαν στην περιοχή, καθώς οι σινεφίλ της πόλης είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δέκα αίθουσες, από τις οποίες ελάχιστες απομένουν. Σιγά σιγά η εικόνα της περιοχής τείνει προς τον εναλλακτικό, φοιτητοκρατούμενο χώρο όπως τον ξέρουμε σήμερα. Η μετάλλαξη μπορούμε να πούμε πως άρχισε από την δεκαετία του '80. Η παραδοσιακή ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην πλατεία Ναυαρίνου γίνεται πόλος έλξης για τους νέους και τους φοιτητές. Ο Γαλέριος γεμίζει φοιτητές που συνυπάρχουν αρμονικά με τους ηλικιωμένους θαμώνες του. Το "Αστόρια" γίνεται κατ’ εξοχήν φοιτητικό στέκι και εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλές για τους πιο εναλλακτικούς. Καθώς η περιοχή ήταν δίπλα στα Πανεπιστήμια, κατοικήθηκε από φοιτητές που συνυπήρχαν πια στις οικοδομές με παλιούς Θεσσαλονικείς. Οι φοιτητές διείσδυσαν σιγά σιγά στην περιοχή, και η άλλοτε πιο παραδοσιακή περιοχή μεταλλάχτηκε σε τόπο ραντεβού και παρεϊστικης διάθεσης. Τα πεζούλια γύρω απ΄τα παρτέρια και τα Αρχαία

ήταν και είναι πάντα γεμάτα νεαρόκοσμο και η περιοχή προσαρμόστηκε εμπορικά στο νεανικό καταναλωτικό κοινό. Σταδιακά, οι ταβέρνες αντικαταστάθηκαν με καφετέριες, τα σινεμά άρχισαν να κλείνουν λόγω της κρίσης που δεν είχε σχέση με αυτήν ειδικά την περιοχή αλλά η απουσία τους άλλαξε το τοπίο. Την εμφάνισή τους έκαναν τα πρώτα μαγαζιά tattoo και piercing, την πιο τρέντι μόδα που ασπάστηκα πολλοί Θεσσαλονικείς και όχι μόνο ένα περιθωριακό κοινό. Χαρακτηριστικά μαγαζιά του είδους είναι το "Nico", το παλιότερο της περιοχής που λειτουργεί ακόμα. Κατά μήκος της Γούναρη με εξαίρεση το "Αντί" που υπάρχει εκεί από το 1984, μια σειρά μικρομάγαζα με faux bijoux και υπηρεσία γρήγορου τρυπήματος αυτιών αλλά και γενικότερου piercing, ήρθαν να καλύψουν την τεράστια ζήτηση που ξεκινούσε πια από τους μαθητές γυμνασίου. Καταστήματα με έθνικ ρούχα και αξεσουάρ, καθώς και αυτά με είδη skate αλλά και σε σχέση με street art, όπως το "The Box Gallery", ακολούθησαν και αποτελούν πλέον ένα κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής. Στην περιοχή η σφραγίδα του εναλλακτικού ακολουθεί τα καταστήματα κάθε είδους, ακόμα και τα κομμωτήρια, όπως το Sculp που λειτουργούσε για χρόνια σε ένα παραδοσιακό κτίριο της Απελλού για να μετακινηθεί λίγα χρόνια πριν στην Σβώλου. Τις μουσικές ανησυχίες ήρθαν να καλύψουν τα δισκάδικα που πουλάνε καινούρια και μεταχειρισμένα βινύλια παντός είδους, ενώ το κίνημα των second hand εκφράζεται σε μαγαζιά μεταχειρισμένων ρούχων όπως το Handover. Στον χώρο του βιβλίου ήρθε τα τελευταία χρόνια να προστεθεί το Βιβλιοπωλείο Γιάφκα στην Γρηγορίου Παλαμά. Με την άποψη ότι ένα βιβλιοπωλείο πρέπει να είναι χώρος ανταλλαγής απόψεων και φορέας δράσεων,

Μια γειτονιά μοναδική με τον τρόπο της, στο ιστορικό κέντρο της πόλης που συνδυάζει το παλιό και το καινούριο, το ιστορικό με το εναλλακτικό. Ταβερνάκια, καφέ, μπαρ, καταστήματα σκιαγραφούν τον χαρακτήρα της περιοχής.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

στον χώρο λειτουργούν ομάδες γονέων, παιδιών και βιβλιόφιλων, αλλά και Λέσχη Ανάγνωσης Ενηλίκων στο πατάρι. Λίγο πιο πάνω στην Σβώλου οι "Ακυβέρνητες Πολιτείες" έστησαν τη δικιά τους συνεταιριστική ιστορία. Όντας κεντρικό σημείο της πόλης, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα 24ωρα γυράδικα και οι κρεπερί που συναντάμε κατά μήκος της Γούναρη, αν και τελευταία ο δρόμος έχει αρχίσει να διανθίζεται από έναδυο καταστήματα φρέσκων φρούτων και υγιεινών σνακ. Εκτός όμως από τα μαγαζιά γρήγορου φαγητού, συναντάμε και κάποια νέα ενδιαφέροντα σημεία στον χώρο της εστίασης που δίνουν μια νέα πολυπολιτισμική πτυχή στην περιοχή. Ένα είναι το πρώτο και μοναδικό αρμένικο εστιατόριο της πόλης, το "Erebuni", που πρόσφατα ήρθε στην Γρ. Παλαμά με την παραδοσιακή του κουζίνα. Το "Χαμιντιέ" στην Πλατεία είναι ένα ιδιαίτερο καφενείο - μεζεδοπωλείο που έγινε αμέσως στέκι όσων αγαπούν τα παραδοσιακά εδέσματα και ποτά με μια δόση μοντερνισμού. Το μπαρ "Ενοχές" στην Απελλού, κλέβει

πραγματικά την παράσταση με την εντυπωσιακή διακόσμηση και το οικείο του κλίμα. Η περιοχή λοιπόν έχει καταστεί σήμερα επίκεντρο του κάθε λογής εναλλακτικού και νεανικού, με άπειρα καταστήματα έτοιμα να καλύψουν την κάθε ανάγκη έκφρασης των φοιτητών που στην πλειοψηφία τους την επιλέγουν. Κάθε πόλη χρειάζεται μια γειτονιά που να δοκιμάζει και να φέρνει νέα πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με το καθιερωμένο. Στην Θεσσαλονίκη αυτή είναι η Ναυαρίνου. ΤΑ ΠΑΛΙΑ TRADEMARKS Στα παλιά τα σινεμά Η περιοχή ήταν γεμάτη κινηματογράφους μέχρι και την εποχή του '80. Δέκα κινηματογράφοι εξυπηρετούσαν την περιοχή σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους. Σήμερα απομένει μόνο το Μακεδονικό, στην Φιλικής Εταιρίας και το Βακούρα στην Ι. Μιχαήλ, κάθετη στη Γούναρη. Ένα από τα παλιότερα της περιοχής, που άνοιξε το 1951 και παραμένει στις επάλξεις. Ο ιδιοκτήτης του κ.

Ράπος που είδε τα περισσότερα σινεμά της πόλης να κλείνουν, αρχικά με τον ερχομό των multiplex και δευτερευόντως με την επέλαση της κρίσης και του downloading, για το Μακεδονικόν δεν φοβάται. Ο Έσπερος, στην Αλ. Σβώλου 22, ήταν το τελευταίο από τα 10 σινεμά της περιοχής που έκλεισαν. Προσπάθησε να κρατηθεί κάνοντας ανακαίνιση με τη δημιουργία και δεύτερης αίθουσας, αλλά το 2010 τελικά κατέβασε ρολά. Σήμερα λειτουργεί σαν πάρκινγκ με την ίδια ονομασία. Δίπλα στον Έσπερο υπήρχε το τσοντοσινεμά Έργα 2, Σινεεπ. Μια πολύ μικρή σκοτεινή αίθουσα 135 θέσεων που λειτουργούσε απ΄το πρωί μέχρι το βράδυ. Στη Δημητρίου Γούναρη λειτουργούσαν ουσιαστικά 4 κινηματογράφοι, μεταξύ Εγνατίας και Πάυλου Μελά. Το Ανατόλια λίγο πριν την Εγνατία που έγινε Μαλλιάρης, το Βακούρα στην πάροδο της Ι. Μιχαήλ, που σήμερα λειτουργεί με 2 ανακαινισμένες αίθουσες και το Ναυαρίνο, πάνω στην Πλατεία, που μετατράπηκε σε γυμναστήριο. Τα ιστορικά Ηλύσια, στη συμβολή με την Παύλου Μελά, άνοιξαν στις 18 Οκτωβρίου

Δ. Γούναρη 37 (Ναυαρίνου), 2310 225 885 www.camera.gr | e-mail: cameram@otenet.gr

ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ!

του 1930, παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων για τη μεγάλη αμαρτία να λειτουργεί σινεμά τόσο κοντά σε μια εκκλησία. Μάλιστα για την επιλογή του ονόματός του οργανώθηκε δημοψήφισμα. Έκλεισε οριστικά το 1994. Σήμα κατατεθέν της ευρύτερης περιοχής, το κτίριο κρίθηκε διατηρητέο και χρωστά την μοντέρνα διαχρονική του αρχιτεκτονική στον Λεονάρδο Ζωίδη. Μετατράπηκε σε Fena fresh και μετά τη χρεωκοπία της Fena, λειτουργεί από φέτος ως SHOP Ilisia. Σε μικρή απόσταση στην Παύλου Μελά λειτουργούσε το περίφημο Ριβολί, ο ναός της κουλτούρας. Ένα καλτ σινεμά με πολλές μεταμεσονύκτιες προβολές και "βαριά κουλτούρα". Λειτούργησε στην δεκαετία του '90 ως ντίσκο club με πόρτα και σήμερα εκεί βρίσκεται το lounge bar Photography. Στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, πάνω από την Σβώλου, σε μικρή απόσταση από το Βακούρα υπήρχε το περίφημο Θυμέλη. Ένα σινεμαδάκι τσέπης που λίγοι θυμούνται και έκλεισε οριστικά στα τέλη της δεκαετίας του '80.

O Γαλέριος Ένα καφενείο που έχει αφήσει εποχή στην περιοχή. Χώρος που για χρόνια διατηρούσε λιτό, παραδοσιακό ύφος, συγκεντρώνοντας κόσμο κάθε ηλικίας στα μικρά του τραπεζάκια. Ξεκινώντας σαν καφενείο που υποδεχόταν κυρίως μεγαλύτερους, κατέληξε σιγά σιγά να μαζεύει τον φοιτητόκοσμο της πόλης σε ένα ενδιαφέρον μίγμα, κερδίζοντας με το ζεστό του κλίμα που δεν χάθηκε μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν. Οι φτηνές μπύρες, οι μεζέδες και μια ατμόσφαιρα παλαιότερων εποχών που δημιουργούσε συνέχισε να κρατά τον κόσμο που είτε ήθελε να δει αγώνα, να παίξει σκάκι ή να πιει ένα ποτό. Επιδίωξε μια ανανέωση κάνοντας ανακαίνιση μέσα στο 2013, ανοίγοντας πάλι, το καλοκαίρι του 2014, μόνο για να κλείσει και πάλι πλέον οριστικά. Aστόρια Ένα ιστορικό καφενείο που τιμά την Πλατεία Ναυαρίνου από το 1969, αποτελεί πλέον στέκι κάθε λογής κόσμου, από φοιτητές μέχρι μεγαλύτερους. Με ζεστή διακόσμηση που συνδέει το παραδοσιακό με το εναλλακτικό, και δεκάδες είδωλα της ροκ μουσικής να κοσμούν τους τοίχους του, πετυχαίνει μια μοναδική ισοροπία μεταξύ κόσμων. Ποιοτική μουσική, ενίοτε και ζωντανή, με ρεμπέτικες βραδιές, ρακόμελα και φιλικό περιβάλλον, όλα συνθέτουν ένα μαγαζί-θεσμό της πλατείας Ναβαρίνου. Λιόπεσι Μετρώντας πάνω από μισό αιώνα, το εστιατόριο, είναι το παλιότερο της περιοχής που κρατά ακόμα στην πλατεία Ναυαρίνου από το 1954. Αποδεικνύοντας την αξία του στο χρόνο κι έχοντας ταΐσει γενιές, το κατάστημα αναβαθμίστηκε μετά την επέκτασή του και τη δημιουργία ενός ενιαίου εσωτερικού σαλονιού, ενώ μια νέα ανακαίνιση το περιμένει μέσα στο νέο έτος. Ξηροί Καρποί "Έσπερος" Ένα μαγαζί με ιστορία πάνω από 50 χρόνων, αφού η οικογένεια που το λειτουργεί, μία από τις παλαιότερες στον χώρο του ξηρού καρπού, είχε εγκατασταθεί στην Θεσσαλονίκη από το 1952, ανοίγοντας τον Έσπερο, το 1960 στην τότε Πρίγκηπος Νικολάου, λίγα βήματα πιο πέρα από εκεί που βρίσκεται σήμερα από το 1985, Έκτοτε, ο χώρος έχει ανανεωθεί, αποκτώντας ένα νεοκλασικό ύφος, συνεχίζοντας όμως να προσφέρει τα ίδια ποιοτικά καλούδια, όπως ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα, δημητριακά, παξιμάδια, μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού τοπικών παραγωγών, που φέρνουν ακόμα τους Θεσσαλονικείς στην περιοχή για να τα προμηθευτούν. Οι χώροι του βιβλίου Το βιβλίο έχει κι αυτό βρει τη γωνιά του στην Ναυαρίνου, αφού κάποια μικρά και ιδι-

#199

αίτερα βιβλιοπωλεία κρατάνε γερά εδώ και χρόνια στην περιοχή. Με ακλόνητο θεμέλιο τους ανθρώπους που τα τρέχουν, το "Κεντρί" και η "Βιβλιοβάρδια" βρίσκονται στη Δημ. Γούναρη από τη δεκαετία του '80, προσφέροντας βιβλία και περιοδικά που δεν θα βρει κανείς εύκολα σε άλλα βιβλιοπωλεία, και σε εκπτωτικές τιμές, προβάλλοντας εναλλακτικούς τίτλους που έχουν κερδίσει ένα σταθερό κοινό, ενώ με χαρά υποδέχονται νέους και μεγαλύτερους, φοιτητές και μη, που έχουν διάθεση για λογοτεχνικές συζητήσεις. Το βιβλιοπωλείο Μαλλιάρης εγαταστάθηκε από το 2004 στον χώρο που λειτουργούσεο ιστορικός κινηματογράφος Ανατόλια. Ο «Προμηθέας» και ο ατμοσφαιρικός «Λοξίας» στην Γρηγορίου Παλαμά δεν άντεξαν στην κρίση. ΤΟ ΝΑΒΑΡΙΝΟ ΣΗΜΕΡΑ Το εμπορικό πρόσωπο της περιοχής είδαμε ότι έχει αλλάξει στη διάρκεια των χρόνων. Ελάχιστα από τα παλιά μαγαζιά παραμένουν στην περιοχή και συνεχώς ξεφυτρώνουν νέα για να αντικαταστήσουν τα παλιότερα. Εδώ η νεανική και εναλλακτική εμπορική κίνηση δεν επαψε ποτέ να συνδυάζεται με καταστήματα και χώρους που αγαπούν πολύ όλοι οι κάτοικοι του κέντρου και οι επισκέπτες της περιοχής. Εξάρτηση -Tα πιο όμορφα πράγματα τα φοράς Στο XRTC, μαγαζί σταθμό στη Γούναρη για χρόνια, που μετακόμισε πρόσφατα στην γωνία Τσιμισκή με Θεοχάρη, θα βρείτε έθνικ ρούχα και αξεσουάρ παντός είδους, από τσάντες μέχρι κοσμήματα, αλλά και είδη piercing, πουφ και μοναδικές καπνοθήκες με ενδιαφέροντα ανεξίτηλα σχέδια. Κι αν μένετε εκτός κέντρου ή και εκτός πόλης μπορείτε να προμηθευτείτε τα είδη του, ιδανικά δώρα και για τις γιορτές που πλησιάζουν, από το ηλεκτρονικό κατάστημα του XRTC. (Τσιμισκή 123, τηλ.: 2310227295, fb: XRTC Shop)

Fruit of the loom - Το χρώμα στα ρούχα Μια εταιρεία που ντύνει γενιές και γενιές από το 1851 βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και σας περιμένει σε ένα πολύχρωμο κατάστημα που κλείνει ήδη ενάμιση χρόνο. Το Fruit of the Loom διαθέτει μεγάλη ποικιλία ανδρικής, γυναικείας και παιδικής ένδυσης και απευθύνεται σε ηλικίες από 2 έως 90 χρονών, καθώς όλα τα ρούχα του είναι ατύπωτα και σε τεράστια γκάμα χρωμάτων, έτοιμα να ικανοποιήσουν κάθε γούστο. Από T-shirts, φανελάκια, φούτερ, παντελόνια, πόλο, πουκάμισα, ζακέτες μέχρι και εσώρουχα. Ειδικά για αγορές χονδρικής προσφέρεται υπηρεσία τυπώματος (Fruit of the Loom, Δημητρίου Γούναρη 37, τηλ.: 2310225885, www.camera.gr).

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

Tree Sixty για Εxtreme sports και Underground για Streetwear Το Three Sixty (360) κλείνει ήδη έναν χρόνο στην Ναβαρίνου σαν ένα μοναδικό outlet που θα ικανοποιήσει τα γούστα κάθε extreme sports lover. Αφιερωμένο σε snowboard, motocross, downhill, inline, skateboard και kite-surfing, καλύπτει κάθε εποχή, ενώ τώρα που έπιασε χειμώνας, αυτοί που αγαπούν το χιόνι και τα βουνά μπορούν να προμηθευτούν τις καλύτερες μάρκες ρούχων και εξοπλισμού και να δοκιμάσουν ένα χειμερινό σπορ. Και καθώς είμαστε στην καρδιά του χειμώνα και το χιόνι αργά ή γρήγορα θα στρωθεί στις κορυφές, το Three Sixty προσφέρει μαθήματα snowboard, μεταξύ άλλων, ενώ διοργανώνει και εκδρομές σε χιονοδρομικά κέντρα. Η μόδα του δρόμου έντυσε και ντύνει μια ολόκληρη γενιά. Το Underground την παρακολουθεί εδώ και χρόνια, εξασφαλίζοντας πάντα την πληρέστερη γκάμα ρουχισμού στις πιο καινούριες και trendy μάρκες streetwear, από CLRW, CUCKOO, PANUU, HUMOR, SPRAYGROUND, Circa, Neff,Vans

μέχρι Adidas Original, Converce, SUPRA, Nike, Goormet. Αν είναι street θα το βρείτε εκεί. (Three Sixty: Δημητρίου Γούναρη 23, τηλ.: 2311241577. Underground: Δημητρίου Γούναρη 20, τηλ.2310278822, Αγίας Σοφίας 24, τηλ.: 2310260944). Αντί, η διαρκής γοητεία Το 1984 άνοιξε στην Γούναρη ένα κατάστημα κοσμημάτων που είναι πια η κλασική αξία της γειτονιάς. Γενιές ολόκληρες επέλεξαν τα δώρα και τα κοσμήματα τους από κει. Ρολόγια, κοσμήματα από ασήμι και χρυσό, υπέροχα γούρια για τη νέα χρονιά, εξαιρετικές δημιουργίες για κάθε ηλικία και γούστο που αντέχουν στο χρόνο και συνοδεύουν κάθε στιγμή. Στην ίδια θέση 30 χρόνια τώρα. Κλασική αξία. (Δημητρίου Γούναρη 28, Πλατεία Ναβαρίνου). Bau’s art bar, εναλλακτική ψυχαγωγία ουσίας Ένας καινούργιος πολυχώρος που έλειπε από την περιοχή μετράει ένα μήνα ζωής στη γωνία Βύρωνος με Ναβαρίνου. Το Bau’s

είναι ένας νέος χώρος με καλλιτεχνικές ευαισθησίες που θέλει να δώσει βήμα σε νέους σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών και γενικά νέους καλλιτέχνες, συνδυάζοντας ποτό, φαγητό και εικαστικές εκθέσεις. Ένα μαγαζί που γυρνά την πλάτη στα πολυεθνικά labels υποστηρίζοντας μόνο ελληνικές εταιρείες ποτών και προσφέρει φαγητό με παραδοσιακά προϊόντα τοπικών μικροπαραγωγών. Θα ενθουσιαστείτε όταν σας προτείνουν να διιαμορφώσετε το δικό σας κοκτείλ, το οποίο μετά μπορείτε να βαφτίσετε «επισήμως». Ο χώρος συνδυάζει καφέ, μπαρ και μπιστρό αφού διαθέτει κρύα κουζίνα, κυριακάτικο πρωινό και ένα απόγευμα την εβδομάδα έχει μπουφέ με απεριτίβο. Στο ειδικά διαμορφωμένο πατάρι του δημιουργεί έναν καλαίσθητο εκθεσιακό χώρο για έργα ανεξάρτητων καλλιτεχνών, που αυτόν τον καιρό φιλοξενεί μια έκθεση Θεσσαλονικιών αρχιτεκτόνων με θέμα τα παλιά αρχοντικά της πόλης, ενώ στο υπόγειό του στήνει ένα εργαστήριο για φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών. Ο κεντρικός χώρος είναι σχεδιασμένος από γνωστό σκηνογράφο

και φιλοξενεί τις Κυριακές μουσικούς Swing και Jazz. (Πλατεία Ναβαρίνου 5 και Βύρωνος, τηλ. 2310226407, 697 296 3201).

#199

Xmas all the wau Οι άνθρωποι πίσω απ΄τη λάμψη των Χριστουγέννων

ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΤΙΡΙΔΗΣ

01. Βασίλης Τσακίρης, Ρομά κάτοικος Δενδροποτάμου Σκεφτόμαστε να πάμε για Χριστούγεννα Βουλγαρία ή Αθήνα οικογενειακώς και να περάσουμε εκεί τις γιορτές. Πρωτοχρονιά γιορτάζω και σίγουρα κάτι θα κάνουμε και πέρα απ΄τα καθιερωμένα. Την παραμονή πρωτοχρονιάς αντί για βασιλόπιτα κάνουμε πίτα κανονική. Ανοίγουμε 12 φύλα, ένα για κάθε μήνα του χρόνου, και τραγουδάμε ένα τραγούδι : «Έρχεται ο Άγιος Βασίλης ο τυχερός σε ποιον θα έρθει απόψε να είναι τυχερός…» Μέσα στην ζύμη βάζουμε ρύζι και τυρί, το ρύζι είναι για πολυζωία και το τυρί για καλοτυχία. Φτιάχνουμε πάντα λαχανοσαρμάδες και στρώνουμε το τραπέζι γιορτινά. Βγαίνουμε έξω απ΄το σπίτι μετά τις 12, όταν αλλάζει ο χρόνος, με μια κανάτα και ένα κλαδί ελιάς. Στη βρύση πλένουμε το κλαδί και κάνουμε μια ευχή. Μετά γεμίζουμε την κανάτα με νερό και μπαίνουμε στο σπίτι και δένουμε πάνω στο κλαδί λεφτά. Η όλη αυτή διαδικασία ονομάζεται σουβρά. Στη συνέχεια τρώμε, πίνουμε και γλεντάμε τον ερχομό του νέου έτους. Το πρωί τον πρώτο που θα έρθει σπίτι και περάσει το κατώφλι μας, τον χτυπάμε με το κλαδί στο κεφάλι για να είναι γερός και τον ρωτάμε τι όνειρο είδε. Αυτός που θα κερδίσει το φλουρί της πίτας το ρίχνει σε λίγο κόκκινο κρασί και το βάζει στο εικονοστάσι. Την τελετουργία με την κανάτα και το κλαδί την κάνει πάντα ο μεγαλύτερος σε ηλικία στο σπίτι, η γιαγιά ή η μαμά. Και πρωτοχρονιά και Χριστούγεννα τρώμε αρνί, όχι γαλοπούλα ή χοιρινό. 02. Χουσεϊν Σάαρ Ισμαήλ, ετών 14, έλληνας μουσουλμάνος Εγώ τα Χριστούγεννα πάω κάτω στην αγορά και παίζουμε τουμπερλέκι με τον μπαμπά μου και τον αδελφό μου και βγάζουμε λεφτά. Όταν τελειώσουμε το βράδυ, ψωνίζουμε και μετά τρώμε. Χριστούγεννα δεν κάνουμε κάτι άλλο αφού δεν είμαστε Χριστια-

νοί, εμείς γιορτάζουμε πιο πριν, έχουμε μια γιορτή που λέγεται μπαϊράμι. Στο μπαϊράμι μας δίνουν δώρα, λεφτά, καραμέλες. Στην αλλαγή της χρονιάς σπάμε το ρόδι στο σπίτι. Πετάμε κρεμμύδια δεξιά και αριστερά στο δρόμο και αφήνουμε νερό και ψωμί έξω στην πόρτα για τον Θεό. Πετάμε ρύζι και καραμέλες μέσα στο σπίτι για τύχη και για να πάει καλά η χρονιά. Τρώμε γλυκά, βασιλόπιτα κόβουμε και εμείς και τρώμε κοτόπουλο. Πάω επίσης στην ΑΡΣΙΣ που κάνουμε και μαθήματα και έρχεται ο Άγιος Βασίλης και μας δίνει ένα δώρο. 03. Άκης, ναυτικός Ο Άκης απόφοιτος της σχολής αξιωματικών εμπορικού ναυτικού της Θεσσαλονίκης έχει υπηρετήσει σε κρουαζιερόπλοια container και σε τάνκερ και ξέρει πως είναι να κάνεις Χριστούγεννα σε καράβι. Η συνομιλία μας έγινε κάτω από δύσκολες συνθήκες αφού βρισκόταν με μπάρκο στο Houston της Αμερικής. Είμαστε 28 άτομα στο καράβι από διαφορετικές εθνικότητες με αποτέλεσμα να έχουμε και διαφορετικά ήθη και έθιμα αλλά επειδή υπηρετούμε πολλούς μήνες μαζί αρχίζει και μαθαίνει ο ένας τον άλλο και νιώθουμε σαν οικογένεια. Θα περάσουμε και εμείς τις γιορτές λοιπόν σαν οικογένεια. Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο μάγειρας του πλοίου θα φτιάξει πολλά φαγητά, θα μαζευτούμε στο σαλόνι, θα φάμε, θα ακούσουμε μουσική, θα παίξουμε χαρτιά, θα πούμε ιστορίες, θα ανταλλάξουμε απόψεις. Ο ανθυποπλοίαρχος που έχει βάρδια στην γέφυρα με την αλλαγή του χρόνου θα σημάνει την κόρνα. Είναι αλήθεια ότι θα ήθελα αυτές τις μέρες να τις περάσω με τα δικά μου αγαπημένα πρόσωπα, τους φίλους, την οικογένεια. Αλλά η δουλειά του ναυτικού είναι τέτοια που σε κρατάει μακριά από γιορτές και δικά σου άτομα. Όπως όλες οι δουλειές έχει τα υπέρ και τα κατά της. Άλλωστε δεν μπορείς

Χριστούγεννα σηµαίνει µια ανάµνηση που δεν θα ξεχάσεις ποτέ, µια αγκαλιά το βράδυ της παραµονής, ένα χαρτί περιτυλίγματος που σκίζεται με ανυπομονησία, φωτάκια που αναβοσβήνουν, ένα γιορτινό τραπέζι, η νέα αρχή που υπόσχεσαι να κάνεις την Πρωτοχρονιά, στην παλιά ή στη νέα σου πατρίδα, χαρά για όσα έχεις, θλίψη για όσους αγαπημένους γιορτάζουν κάπου μακριά σου. Χριστούγεννα σηµαίνει ιστορίες. Η Parallaxi ρώτησε έξι κατοίκους αυτής της πόλης, από διαφορετικές ηλικίες και κουλτούρες πώς θα περάσουν τις φετινές γιορτές. να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου. 04. Πασχαλιά Basil, καθαρίστρια, μετανάστρια από την Βουλγαρία Τις γιορτές θα τις περάσω εδώ ήσυχα, οικογενειακά στο σπίτι. Θα μαζευτούμε συγγενείς. Θα ήθελα βέβαια αν γινόταν να είμαι με πιο πολύ κόσμο, με μεγάλη παρέα. Στη Βουλγαρία, απ όπου και κατάγομαι, δυστυχώς δεν θα καταφέρω να πάω αυτή τη φορά. Θα ήθελα να συνεχίζω τα βουλγαρικά εορταστικά έθιμα και εδώ στην Ελλάδα, αλλά τελικά ακολουθώ περισσότερο τα ελληνικά. Την παραμονή των Χριστουγέννων τρώμε μόνο νηστίσιμα καρύδια για την τύχη , φρού-

τα, φασολάδα, πρασόπιτα σκέτη, χωρίς τυρί ή βούτυρο, μόνο με λάδι. Παραμονή πρωτοχρονιάς λέμε τα κάλαντα. Φτιάχνουμε μια μαγκούρα που τη στολίζουμε με λουλούδια, βαράμε μ’ αυτήν τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που πάμε και λέμε τα κάλαντα, τα Koleda όπως τα λέμε, και του ευχόμαστε να είναι γερός και δυνατός. Αυτός δίνει χρήματα, ξηρούς καρπούς, κρασί. Την πρωτοχρονιά έχουμε τους Kukeri. Είναι άντρες με κοστούμια τεράστια, με μάσκες, με καμπάνες, με γούνες, που καλύπτουν όλο τους το σώμα ή στολή. Βγαίνουν για να τρομάξουν τα κακά πνεύματα με τις κουδούνες και την όψη τους. Χορεύουν και γλεντάνε. Πάντα στο τέλος του γλεντιού αναπαριστάται ένας γάμος, όπου η νύφη είναι και αυτή άντρας, για να φύγει το κακό και να υπάρχει χαρά και γονιμότητα. Κάνουμε ότι κάνετε εσείς τις

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

5 4

αποκριές δηλαδή. Το κάνουν και οι Σέρβοι αυτό, είναι παλιό έθιμο. Όταν ήμουν μικρή τρόμαζα πάρα πολύ κρυβόμουν για να μην τους βλέπω. 05. Θανάσης Γουίβερτ, εργαζόμενος στο Candy bar Θα περάσουμε τις γιορτές δουλεύοντας επειδή έχουμε το καφέ. Και εγώ και όλα τα άλλα τα παιδιά δεν θα κλείσουμε καθόλου, θα είμαστε εδώ για να προσφέρουμε χαρά και διασκέδαση, οι γιορτές είναι για μας μια περίοδος με πολύ κόσμο. Όλοι, αυτές τις μέρες θέλουν να κατέβουν κέντρο, να κάνουν ψώνια, να πάνε βόλτες, να διασκεδάσουν. Θα κάνουν μια στάση να πιούνε καφέ, τσάι, σοκολάτα, οπότε εμείς θα είμαστε εδώ να τους εξυπηρετήσουμε. Θα είμαστε σε γιορτινό κλίμα, θα στολίσουμε, θα έχουμε την ζεστή μας μηλομελοκανελάδα, μελομακάρονα , θα περάσουμε καλά μεταξύ μας , είμαστε πολλά χρόνια φίλοι και συνεργάτες, νιώθουμε μια οικογένεια πλέον. Θα έρθουν και φίλοι μας και κόσμος και θα είναι ωραία αν και μακριά από τις οικογένειες μας. Θα κόψουμε φυσικά, όπως και κάθε χρόνο, την βασιλόπιτά μας, στο μαγαζί. 06. Μαίη Βασιλικού, Εμψυχώτρια ομάδων στη «Μάμα Γη» ΜΑ Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ Οι γιορτές για μένα έχουν γεύση κανέλας και σπιτικού κουραμπιέ. Κεντρικό σημείο η οικογένεια που μαζεύεται στο πατρικό σπίτι από όλα τα σημεία του κόσμου, μια ξεχωριστή γλύκα. Αγκαλιές και αγάπη. Ζεστασιά και παιδικές φωνές, ο παππούς Άη Βασίλης, να χαμηλώνουν τα φώτα, χαρμόσυνη μουσική. Παιδιά κι εγγόνια μαζί να γουρλώνουν τα μάτια με προσμονή και λαχτάρα, ν’ ακούν τους αγιοβασιλιάτικους θορύβους, βιδωμένα στον καναπέ μ’ ιδρωμένα τα χέρια τους, η πόρτα χτυπάει… Και να! Ο Άγιος Βασίλης (κουστούμι άψογο, γενειάδα άσπρη, σακού-

λα πάνινη ξέχειλη από παιχνίδια), να που σέρνει το βήμα και να που μας ξέρει με τ’ όνομα μας! Ναι, αλλά γιατί ήρθε από την πόρτα και όχι από το τζάκι μα δεν έχουμε τζάκι και γιατί μυρίζει σαν τον παππού και μετά σαν τον θείο; Μια παραμυθένια μαγική στιγμή. Κι ύστερα τα κουτιά ανοιγμένα και τα παιδιά χωμένα μέσα στα δώρα και οι ερωτήσεις να «πέφτουν» και η χαρά να ξεχειλίζει και η οικογένεια όλη μαζεμένη για τα Χριστούγεννα και όλοι να φοράνε τα καλά τους, χωρίς παπούτσια, με παντόφλες κι η γιαγιά να έχει μαγειρέψει όλα με τα χεράκια της και δεκαπέντε άτομα στο τραπέζι με φωνές και γέλια και κουβέντες και μουσικές. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά ορόσημα μια γλυκιάς ανάμνησης. Σαν μέλι με κανέλα. Ζήσαμε το τώρα μας σαν να ήταν για πάντα! Και μετά τα πάρτι των φίλων που γιορτάζουν και κρατάνε μέχρι το πρωί και

ναι θα συναντηθούμε ξανά. Για ύπνο μ’ ένα αντίο… Τώρα το σκηνικό έχει αλλάξει, οι παππούδες έχουν «φύγει», τα παιδιά έχουν ξενιτευτεί, η γεύση των γιορτών στυφή. Το δένδρο έγινε φωτάκια στη ντουλάπα με τα σερβίτσια, λιτό, μα η ανταλλαγή των δώρων σταθερή αξία. Το τραπέζι θα στρωθεί με την ίδια αγάπη, συντροφιά μ’ όσους απέμειναν, με την προσμονή ότι θαρθούν ξενιτεμένοι. Αν δεν κοπιάσουν, θα μιλήσουμε στο Skype. Φέτος οι γιορτές θα είναι στην πόλη. Και πάλι, θα την αφήσω να με παρασύρει στους παραμονιάτικους ρυθμούς του δρόμου με παρέες που θα συναντηθούμε τυχαία από το μεσημέρι και θα πιούμε και θα χοροπηδήσουμε στα μπαρ και στο δρόμο και θα γελάσουμε και θα αγκαλιαστούμε. Δεν θα χρειαστεί πια να βάλουμε τα καλά μας, γιατί είναι γιορτές και πρέπει να περάσουμε

ωραία. Ναι, θάναι καλά γιατί θα ‘συναντηθούμε’ χωρίς κουστούμια, χωρίς μακιγιάζ, με την αυθεντικότητα μας, θα συναντηθούμε στο δρόμο ή στην πλατεία Αγίας Σοφίας και θα αλλάξουμε το χρόνο με το κέφι μας. Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν η κρίση έχει αλλάξει τον τρόπο που γιορτάζουμε. Μπερδεύομαι όταν βλέπω τους δρόμους την Παραμονή, τα μπαρ και τις ταβέρνες γεμάτο κόσμο, ως και τα μπουζούκια (…από φωτογραφίες) γεμάτα κόσμο, δεν ξέρω. Εκείνο που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι το δράμα έχει κτυπήσει τη διπλανή μου πόρτα κι η σιωπή, αυτή η αλλόκοτη μοναξιά του «δεν τα βγάζω πέρα», σέρνεται σαν αόρατη απειλή στη μυρωδιά της πόλης. Σε αυτή την κρίση θέλω να κρατώ δυνάμεις μέσα μου. Γιατί είναι η δουλειά μου, είναι οι συναναστροφές που ζητούν ανταλλαγή, ευαισθησία, εμψύχωση. Να μη μεταφράζεις τον άλλο, να σέβεσαι τα θέλω του, να δίνεις προοπτική στη σκέψη του. Ναι, μέσα στην κοινωνική κατάθλιψη. Ναι, γι αυτό θα γιορτάσουμε, θα επιμείνουμε, θα το παλέψουμε ως το τέλος. Για να κάνουμε τη συντροφιά μας αυθεντική, ανθρώπινη, δημιουργική. Βήμα, βήμα. Οι φίλες μου, χτυπημένες δεν θα 'λεγα από την Κρίση, σίγουρα από την Παρακμή, με χρειάζονται κι εγώ περισσότερο. Ναι. Θα γιορτάζουμε κάθε μέρα. Για τη ψυχή μας. Για να δείξουμε στα παιδιά μας, τα δικά μας και των άλλων, ότι η ‘γενιά’ μας (είμαι ευτυχώς της… Μεταπολίτευσης κι όχι του Πολυτεχνείου) δεν παραδίδει μόνον ερείπια και λαμογιές. Ότι την εποχή που δεν είχαμε κινητά φανταστήκαμε έναν Κόσμο με ποίηση και ιδανικά. Τα φυλάξαμε. Και τώρα, καταλαβαίνετε νομίζω το γιατί, είμαστε εδώ. Και κάθε μέρα γιορτάζουμε μικρές προσωπικές νίκες.

#199

Λάμψη και παλιά δαντέλα

Μια συνέντευξη της Μαρίκας Ειρήνης Μουρελλού, το γένος Πετρίδη, της γηραιότερης εν ζωή κατοίκου της βίλας Πετρίδη. ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΤΙΡΙΔΗΣ | ΕΙΚΟΝΑ: ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ

Η Βίλα Πετρίδη άνοιξε για πρώτη φορά στα φετινά Δημήτρια μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης. Η ομαδική έκθεση, "Η ομορφιά γεννιέται στο σκοτάδι ΙΙ", που φιλοξενήθηκε εκεί μου έδωσε την ευκαιρία να πάω για να δω επιτέλους από μέσα αυτό το κτίριο που επί χρόνια θαύμαζα. Εκεί συνάντησα τη γειτόνισσα μου, την Κική, η οποία -χωρίς να το γνωρίζω ως τότε- είναι η κόρη της κυρίας Μαρίκας Ειρήνης Πετρίδη Μουρελλού, της γηραιότερης εν ζωή ενοίκου του σπιτιού. Το ραντεβού για καφέ δεν άργησε να κλειστεί.

Στο σπίτι μας υποδέχτηκαν η κυρία Μαρίκα Ειρήνη Μουρελλού, το γένος Πετρίδη, ετών 95, οι κόρες της, Κική και Όλγα, και η Νίκη Νικολάου Λιναρά, η πρώτη που ασχολήθηκε με την αναπαλαίωση του κτιρίου ως πρόεδρος της Β’ Δημοτικής κοινότητας που μας έδωσε και πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Η συζήτηση μας κράτησε πολλές ώρες με διηγήσεις της κυρίας Μαρίκας και παρεμβάσεις από τις κόρες και την κυρία Νικολάου. Πότε γεννηθήκατε κυρία Μαρίκα; Το 1917 και ονομάζομαι Μαρίκα -Ειρήνη, τότε το συνήθίζαν να δίνουν δυο ονόματα στα κορίτσια και το δεύτερο να είναι Ειρήνη ή Ελευθερία γιατί είχε τελειώσει ο πόλεμος. Το σπίτι σας, η περίφημη «Βίλα Πετρίδη», πότε χτίσθηκε και ποια η ιστορία του; Το σπίτι χτιζόταν από το 1900 ως το 1910 περίπου από έναν πλούσιο Βούλγαρο που ήταν τόσο σίγουρος ότι θα καταλάβουν οι Βούλγαροι την Θεσσαλονίκη που ήθελε να φέρει εκεί τον Βόρις, (Μπορίς), γιο του βασιλιά Φερδινάνδου της Βουλγαρίας. Όπως είναι γνωστό, όμως, ο Χασάν Ταξίν Πασάς παρέδωσε την Θεσσαλονίκη στους Έλληνες, στον διάδοχο Κωνσταντίνο. Ο πλούσιος Βούλγαρος τότε έφυγε, εγκατέλειψε το σπίτι χωρίς να πάρει τίποτε μαζί του και χωρίς να το πουλήσει. Η οικογένεια Πετρίδη, ο πατέρας

μου Αναστάσιος, ο θείος Σωτήρης και ο εξάδελφός μου, Αντώνης, το 1917-18 αγόρασαν το σπίτι από τους Βούλγαρους. Το σπίτι όμως ήδη το είχαν κάνει κατάληψη οι γείτονες της οδού Ταντάλου και αργότερα οι πρόσφυγες και εμείς μπήκαμε τελικά το 1929. Ο μπαμπάς και ο θείος πώς βρέθηκαν στην Θεσσαλονίκη; Από πού ήρθαν ο Αναστάσης και Σωτήρης; Η οικογένεια ήταν Βλάχοι από το Κρούσοβο. Ο μπαμπάς ήρθε στην Θεσσαλονίκη το 1905 αφού είχε πάει Αυστραλία και Κέιπ Τάουν. Ο Σωτήρης στο μεταξύ πήγε στην Θεσσαλονίκη και νοίκιασε ένα σπίτι κοντά στη βίλα και εκεί πήγε και ο πατέρας μου όταν γύρισε. Με τα χρήματα που μάζεψαν αγόρασαν το χάνι Κρούσοβο από έναν Τούρκο (σήμερα εκεί είναι χτισμένο το ξενοδοχείο Βεργίνα). Το σπίτι πώς και ενδιαφέρθηκαν να το αγοράσουν; Ο πατέρας έβλεπε τον Βούλγαρο να το φτιάχνει το σπίτι και μάλιστα μας έλεγε ότι είχε φέρει ασβέστη από τη Μασσαλία. Ήταν ωραίο και ήθελαν να το πάρουν. Γιατί το έκτισε σε εκείνο το σημείο ο Βούλγαρος; Γιατί ήταν πάρα πολύ ωραίο σημείο, έβλεπε όλη τη θάλασσα και δίπλα ήταν οι κήποι του Μπεχ Tσινάρ με ωραία μαγαζιά.

Στο σπίτι πόσοι ζούσατε; Στον κάτω όροφο η δική μας οικογένεια, η μαμά Όλγα, ο μπαμπάς Αναστάσιος, εμείς που ήμασταν τρία παιδιά, ο Νικόλαος, εγώ και ο Γιάννης, η κοπέλα που είχαμε και μας βοηθούσε, η ψυχοκόρη που λέμε. Ήταν ορφανή, την πήραμε από μικρή να μας βοηθάει στις δουλειές, συνηθιζόταν αυτό τα παλιά χρόνια, την στηρίξαμε οικονομικά και την αποκαταστήσαμε, την παντρέψαμε δηλαδή, ήταν και αυτή οικογένεια για εμάς. Εγώ από εκεί βγήκα νύφη 20 ετών όταν παντρεύτηκα τον κύριο Μουρελλό, ιατρό παθολόγο και έμειναν τα αγόρια. Το ένα παντρεύτηκε, μπήκε η νύφη μέσα στο σπίτι, απέκτησε δυο παιδιά και αυτά έζησαν εκεί. Στον επάνω όροφο ήταν ο θείος Σωτήρης, η Χρυσούλα, ο Αντώνης. Ο Αντώνης παντρεύτηκε την Βιργινία, η οποία έκανε δυο κορίτσια (την Αθηνά που γνώρισες όταν πήγαμε στο σπίτι) και την Εριφύλη. Από εκεί βγήκε νύφη η Εριφύλη και η Αθηνά, η οποία και απέκτησε το πρώτο της παιδί, τον Αντώνη. Περιγράψτε μου το σπίτι και την διαρρύθμισή του τότε. Εννέα μαρμάρινα σκαλιά. Πρώτο πάτωμα, ένα ωραίο μπαλκόνι που εμείς μετά βάλαμε τζαμαρία και το κλείσαμε. Το σπίτι είναι μεσημβρινό και από εκεί μπαίνει ήλιος και καθόμασταν στο μπαλκόνι με την τζαμαρία, ήταν υπέροχα ειδικά την άνοιξη. Μπαίναμε στο σαλόνι το οποίο άρχιζε από την είσοδο

και έφτανε ως την άλλη άκρη του σπιτιού, ήταν πολύ μακρύ. Το χωρίσαμε, όμως, και είχαμε καθιστικό και τραπεζαρία. Ήταν και πολύ μεγάλο και για να ζεσταθεί, βοηθούσε πολύ το χώρισμα. Είχε δυο πόρτες το σπίτι, από μπροστά έμπαινες στο επίσημο σπίτι και από την πίσω πόρτα, όπου βρισκόταν η κουζίνα μπαινοβγαίναμε στην καθημερινότητα. Είχε επίσης δύο κρεβατοκάμαρες, σαλόνι, κουζίνα και μπάνιο. Στο δεύτερο όροφο, δίπλα στην είσοδο όπως ανεβαίνεις, ήταν η σοφίτα. Εκεί έπλενε ο πάνω όροφος και άπλωνε τα ρούχα, εμείς είχαμε πλυσταριό κάτω και απλώναμε και κάτω τα ρούχα. Και στον επάνω όροφο η διαρρύθμιση ήταν ίδια, ενιαίο το σαλόνι, κουζίνα, μπάνιο και οι κρεβατοκάμαρες. Αυλή δεν είχε το σπίτι; Είχε αυλή αλλά από την πίσω μεριά, φαίνεται και στις φωτογραφίες. Ακριβώς μπροστά είχε γραμμή του ΟΣΕ και όταν περνούσε το τρένο κουνιόταν το σπίτι. Είχε μια πάρα πολύ ωραία περίφραξη από μασίφ κάγκελα, την οποία, όταν νοικιάστηκε από την εταιρία μεταφορών, την γκρέμισαν για να φτάνουν πιο κοντά τα φορτηγά και πουλήθηκαν τα κάγκελα. Η περίφραξη δεν ξαναμπήκε στην αναπαλαίωση, δεν επιτρεπόταν, έγινε ανάπλαση με παγκάκια και δέντρα. Γύρω από το σπίτι η γειτονιά πώς ήταν; Δίπλα ακριβώς ήταν το σχολείο. Στο οικόπεδο μας ήταν η αυλή του και το κτίριο. Μπροστά είχε ένα ρέμα και δύο γέφυρες για να περνάμε απέναντι. Μπροστά ήταν χωματόδρομος και οι γραμμές του τρένου. Δίπλα όλα τα σπίτια ήταν μονοκατοικίες και έμεναν και άλλοι συγγενείς, φίλοι. Οι γραμμές του τρένου ήταν για την αμαξοστοιχία από την Κωνσταντινούπολη που σταματούσε εκεί. Ύστερα δεν ξέρω τι έγινε αλλά την σταμάτησαν και τη γραμμή την εκμεταλλεύτηκαν οι υπάλληλοι του σιδηροδρομικού σταθμού που είχαν εκεί κοντά τα γραφεία τους και έρχονταν από τα σπίτια τους εκεί με το τρένο. Η περιοχή είχε πολλούς Εβραίους, όλοι μαζί ήμασταν μια

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

παρέα, κάποιους τους πήραν στον πόλεμο, μερικοί γύρισαν. Αυτό το σπίτι μόνο ξεχώριζε στην γειτονιά, παρόμοιο του δεν υπήρχε. Η περιοχή δεν ήταν κακόφημη με οίκους ανοχής κ.τ.λ., αυτό για το οποίο είναι γνωστός ο Bαρδάρης; Όχι, αυτά έγιναν πολύ μεταγενέστερα, πολύ μετά το 70. Τότε οι οίκοι ανοχής ήταν στην οδό Ειρήνης, η περιβόητη Μπάρα και ο πάνω Βαρδάρης. Μετά που αναπτύχθηκε το εμπόριο άλλαξε η περιοχή. Το σπίτι το επιτάξανε δυο φορές στον πόλεμο. Μια φορά οι Ιταλοί και μια οι Γερμανοί. Σας έβγαλαν για να μπουν αυτοί μέσα; Είχαμε ήδη φύγει τότε εμείς γιατί φοβόμασταν τους βομβαρδισμούς. Είχαμε πάει στο Ασβεστοχώρι. Το αφήσαμε ακριβώς όπως ήταν, το σπίτι. Οι Ιταλοί το επέταξαν πρώτοι και μετά μπήκανε οι Γερμανοί. Δεν πείράξαν τίποτα οι Ιταλοί. Οι Γερμανοί πείραξαν το πιάνο και τις παρτιτούρες. Μετά τον πόλεμο τι έγινε; Μετά την απελευθέρωση επέστρεψαν στο σπίτι η μαμά, ο μπαμπάς, τα αγόρια που ήταν τότε στο πόλεμο και γύρισαν. Στον επάνω όροφο τα εγγόνια του θείου Σωτήρη. Πώς περνούσε η ζωή μέσα στο σπίτι; Η κοινωνική ζωή ήταν πολύ έντονη μέσα στο σόι. Είχαμε κοινωνικές σχέσεις, κρατούσαμε τις γιορτές με πολύ παραδοσιακό τρόπο. Σε κάθε ονομαστική εορτή είχαμε τραπέζι και συγκεντρώσεις στο σπίτι. Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς έπρεπε να περάσει όλο το σόι και να χαιρετήσει την αρχηγό της δυναστείας, την Όλγα Πετρίδου, τη μαμά, για να ζητήσουν άφεση αμαρτιών, της φιλούσαν το χέρι και μετά ξεκινούσε η νηστεία για 50 μέρες. Η μητέρα μου, η Όλγα, είχε συγκέντρωση κάθε πρώτη Τρίτη του μήνα στο σπίτι. Μαζευόντουσαν οι γυνείκες και έπιναν καφέ, αντάλλασαν τις κοινωνικές ενημερώσεις και τα νέα της οικογενείας. Κάποια άλλη ξαδέλφη θα είχε μια άλλη μέρα στο δικό της σπίτι. Οι άντρες δεν είχαν χρόνο για τέτοια επειδή δούλευαν ασταμάτητα, οι γυναίκες δεν δουλεύαμε έξω τότε, ήμασταν υπεύθυνες για το νοικοκυριό. Το σπίτι πότε και γιατί το εγκαταλείψατε τελικά; Περίπου το 1970 -1972 το αφήσαμε γιατί το διεκδικούσε ο δήμος. Ήθελε να το απαλλοτριώσει για την διάνοιξη της οδού Καζαντζάκη και να γίνει στο σημείο εκείνο πλατεία. Όταν έγινε υπουργός η Μελίνα έκανε το νόμο για τα διατηρητέα και το σπίτι σώθηκε. Να λέμε την αλήθεια η Μελίνα έσωσε το σπίτι και πολλά ακόμα μ αυτό το νόμο. Πριν από αυτό βέβαια το σπίτι ρήμαζε, ήθελε συντήρηση, δεν μπορούσε να συντηρηθεί εύκολα, να ζεσταθεί. Οι τελευταίοι που έμειναν εκεί ήταν ο αδελφός μου Νίκος, η Ειρήνη με τα παιδιά, τον Ανάσταση και τον Δημήτρη. Πήγαν και έμειναν στον επάνω όροφο επάνω για καλύτερα και

το κάτω νοικιάστηκε στην μεταφορική εταιρία. Πριν από αυτό νοικιάστηκε σε μια οικογένεια και μετά σε μια άλλη. Μετά το πήρε ο δήμος και ήταν για πάνω από 20 χρόνια εγκαταλελειμμένο, δεν υπήρχαν χρήματα για να συντηρηθεί. Ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας "Θεσσαλονίκη 1997" το συμπεριέλαβε σε πρόγραμμα βελτίωσης, αλλά δεν έγινε τελικά τότε η συντήρησή του. Τι αλλαγές υπέστη το σπίτι στην διάρκεια της ιστορίας του; Η σημερινή μορφή του διαφέρει από την παλιά; Η σημερινή του όψη είναι πολύ κοντά στην παλιά, σχρδόν ακριβώς όπως ήταν. Το σπίτι, αυτοί που το κατοικούσαν κατά καιρούς, το βάφανε και το ξαναβάφανε. Κατά την τελική του αναπαλαίωση και αποκατάσταση έξυσαν όλο αυτό το σοβά και αποκαλύφθηκαν εκείνες οι όμορφες ζωγραφιές με τα λουλούδια. Με το σεισμό του του ‘78 δεν έπαθε ούτε μια ρωγμή, μόνο τα γύψινα διακοσμητικά έπεσαν μπροστά από την πόρτα. Τα γύψινα αυτά ήταν κεφάλια από κοπέλες, ολόκληρη σειρά. Αυτά έπεσαν και δεν υπάρχουν πια. Επίσης επί χούντας είχε περάσει η επιτροπή και επειδή τότε το σπίτι είχε τα λιοντάρια με τους γάντζους τους κρίκους μας ζήτησαν να τα γκρεμίσουμε, να τα χαλάσουμε, γιατί θα περνούσε από εκεί ο Παπαδόπουλος και δεν μπορούσε να το σπίτι να έχει τα σήματα της βουλγάρικης δυναστείας που ήταν οι εχθροί μας. Αυτά τα σύμβολα τα είχε κάνει ο Βούλγαρος τότε περιμένοντας ότι εκεί θα πάει ο βασιλιάς τους. Στα σημεία που είχαν καταστραφεί φτιάχτηκαν καλούπια και προστέθηκαν τα λιοντάρια με τους κρίκους και πάλι. Έχουν κανονικά αποκατασταθεί. Όταν είχαν νοικιάσει το σπίτι στη μεταφορική είχαν χαλάσει την περίφραξη γύρω γύρω και την τζαμαρία και το διαχωριστικό για να μπορούν να μπαίνουν πιο εύκολα τα αυτοκίνητα και να κάνουν την δουλειά τους. Το διαχωριστικό στη σημερινή μορφή του σπιτιού δεν υπάρχει, όπως επίσης και οι τζαμαρίες στα μπαλκόνια. Είστε χαρούμενοι που διασώθηκε και το όνομα και το σπίτι σας; (κόρες Όλγα- Κική) Ναι μόνο χαρούμενοι είμαστε; Η μαμά δεν έχει πάει ακόμα να το δει, θέλει πάρα πολύ να πάει αλλά δυσκολεύεται στο περπάτημα, γι' αυτό περιμένουμε να γίνει το ασανσέρ και θα την πάμε. Τι θα γίνει το σπίτι και τι θα θέλατε εσείς να γίνει; (Κόρες Όλγα- Κική) Είχαν πει κάτι για Μουσείο φωτογραφίας, μετά Μουσείο κόμικς Όλγα: Ένα μουσείο να γίνει, οτιδήποτε, αρκεί να μπορεί και να είναι επισκέψιμο. Κική: Θα ήθελα να είναι κάτι που να έχει σχέση με παιδιά και ακούγεται ότι θα γίνει χώρος για την δημιουργική απασχόληση παιδιών.

#199

Η γιορτή στο τραπέζι

Χριστούγεννα σημαίνει οικογενειακό τραπέζι. Ζεστή ατμόσφαιρα, λαμπάκια, κεριά, τσουγκρίσματα. Φίλοι που έρχονται να προστεθούν στο μεγάλο τραπέζι και παραδοσιακές συνταγές. Πολλές συνταγές. Ζητήσαμε από δυο παλιές νοικοκυρές, μια σεφ και ένα food blogger να μας δώσουν τις συνταγές τους για ένα χριστουγεννιάτικο μενού. Θα μπείτε στην κουζίνα οπωσδήποτε. ΛΕΞΕΙΣ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ

ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΟ ΚΡΑΣΑΤΟ (Πέπη Δήμητσα, κάτοικος Ορμύλιας Χαλκιδικής) Για τη μαρινάτα > 1 ποτήρι κόκκινο κρασί > Μισό ποτήρι λάδι > 3 σκελίδες σκόρδο > 2-3 φύλλα δάφνης > Ξύσμα από πορτοκάλι ακέρωτο > Μισό ποτήρι χυμό πορτοκάλι > Πιπέρι μαύρο Αφού πλύνουμε και σκουπίσουμε καλά το κρέας το βάζουμε μέσα σε ένα μπολ και ρίχνουμε τα υλικά της μαρινάτας. Αφήνουμε 24 ώρες στο ψυγείο. Υλικά για το μαγείρεμα > Λίγο λάδι για το σοτάρισμα > 5 ολόκληρα κρεμμύδια όχι πολύ μεγάλα χαραγμένα στο επάνω μέρος στα τέσσερα > 1 ποτήρι κόκκινο κρασί > Ξύσμα από ένα πορτοκάλι και χυμό πορτοκάλι > Λίγο μέλι > Αλάτι και πιπέρι Βγάζουμε το κρέας από τη μαρινάτα και το σκουπίζουμε καλά ώστε να είναι εντελώς στεγνό. Το αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου να ζεσταθεί. Σε μία πλατιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι και σοτάρουμε το κρέας μέχρι να κάνει κρούστα. Στη συνέχεια το σβήνουμε με το κρασί και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά. Το αφήνουμε να πάρει βράση και μετά χαμηλώνουμε τη φωτιά. Θέλει περίπου 3 ώρες μέχρι να γίνει τρυφερό. Σακρίε (συριακή συνταγή) (Μαριάμ, σεφ στο εστατόριο Massaya) Υλικά > 4 μεγάλα κρεμμύδια > 2 αυγά > 1 κιλό μοσχαρίσιο ποντίκι > 1,5 κιλό πρόβειο γιαούρτι > 0,5 κιλό αγελαδινό γιαούρτι > Ελαιολαδο > Βούτυρο > Αλάτι > Πιπέρι μαύρο > Πιπέρι λευκό > 5-6 σπυριά κάρδαμο > 5-6 σπυριά μπαχάρι

> 2-3 γαρύφαλα > Τζιντζερ σε σκόνη > Δυόσμο ξερό > Ρύζι για το σερβιρισμα Χτυπάμε στο μπλεντερ για 5 λεπτά το αγελαδινό και το πρόβειο γιαούρτι. Κατόπιν χωρίς να σταματήσουμε το χτύπημα προσθέτουμε τα 2 αυγά και συνεχίζουμε το χτύπημα για 5 λεπτά Στο τηγάνι βάζουμε ελαιόλαδο και μετά 1 κ. σ. φρέσκο βούτυρο. Αφού κάψει προσθέτουμε το κρέας και το σωτάρουμε μέχρι να αποκτήσει μια απαλή κρούστα. Με αυτόν τον τρόπο διατηρεί τα υγρά του και τα αρώματά του. Στη συνέχεια τοποθετούμε το κρέας σε βαθειά κατσαρόλα το σκεπάζουμε με νερό και το βράζουμε. Αν χρειαστεί ξαφρίζουμε. Ρίχνουμε όλα τα μπαχαρικά. Στη μέση του βρασίματος, προσθέτουμε τα κρεμμύδια κομμενα σε φέτες και μόλις γίνει το κρέας στραγγίζουμε σε τρυπητό ώστε να φύγουν όλα τα υγρά και αφαιρούμε τα μπαχαρικά (γαρύφαλο , κάρδαμο , μπαχάρι) Βάζουμε το χτυπημένο γιαούρτι σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς. Λίγο πριν βράσει το γιαούρτι προσθέτουμε το στραγγισμένο κρέας με τα κρεμμύδια και συνεχίζουμε το ανακάτεμα 2 με 3 λεπτά αφού αρχίσει να βράζει. Σερβίρουμε σε βαθύ πιάτο πασπαλίζοντας με ξερό δυόσμο και συνοδεύουμε με ατζέ πιλάφι ή κάποιο άλλο ρύζι της αρεσκείας σας. ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΕΠΟΧΗΣ, ΚΑΡΥΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΜΕΖΑΝΑ (Δημήτρης Κοπαράνης, food blogger, κάτοικος Θεσσαλονίκης) Υλικά > Φύλλα πράσινης σαλάτας > Φύλλα παντζαριού > 2 μεγάλα παντζάρια, βρασμένα σε φέτες > 8 μικρά καρότα, βρασμένα στη μέση κομμένα > 1 ακτινίδιο κομμένο σε φέτες > 1 ρόδι, τους σπόρους > 1/2 κούπας παρμεζάνα τριμμένη > 1 κ.σ. μουστάρδα > 2 κ.σ. χυμό λεμονιού > 8 κ.σ. ελαιόλαδο > Αλάτι και πιπέρι

Ετοιμάζουμε τη σάλτσα βάζοντας τη μουστάρδα, το χυμό λεμονιού, το ελαιόλαδο, το αλάτι και το πιπέρι σε ένα βάζο και κουνάμε μέχρι να ανακατευθούν τα υλικά καλά. Πλένουμε και στεγνώνουμε τα φύλλα της σαλάτας και του παντζαριού. Τα βάζουμε σε ένα μπολ, προσθέτουμε τα βρασμένα παντζάρια, τα καρότα, το ακτινίδιο, το ρόδι, την παρμεζάνα και τη σάλτσα και ανακατεύουμε καλά. Σερβίρουμε αμέσως σε ένα μεγάλο μπολ ή σε μερίδες. ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ (Βαγγελιώ Μπαλή, κάτοικος Θεσσαλονίκης) Υλικά για τη ζύμη > 1/4 φλυτζάνι κονιάκ > 1/4 φλυτζάνι χυμο πορτοκαλιού > 1/2 φλυτζάνι βιτάμ (λιωμένο) > 1/2 φλυτζάνι λάδι > 1/4 φλυτζάνι ζάχαρη > 1 κ.γ. Κανέλα > 1 κ.γ. Γαρίφαλο > 1 φλυτζάνι αλεύρι (μέσα ανακατεύω 1κ.γ. Μπέικιν και 1/2 κ.γ. Σόδα) > 2-2 1/2 φλυτζάνια αλεύρι Υλικά για το σιρόπι > 1,5 φλυτζάνι ζάχαρη > 1 φλυτζάνι μέλι > 1 φλυτζάνι νερό Ανακατεύουμε όλα τα υγρά της ζύμης, που είναι λίγο ζεστά λόγω του λιωμένου βιτάμ) και προσθέτουμε το 1 φλυτζάνι αλεύρι με το μπέικιν και τη σόδα. Ανακατεύουμε καλά και μετά προσθέτουμε το υπόλοιπο αλεύρι, όσο σηκώσει για να γίνει μια μαλακή ζύμη). Προθερμαίνω το φούρνο στους 180 βαθμούς. Πλάθω 28-30 κομμάτια σε ό,τι σχήμα θέλω και ψήνω για 25' με 30' λεπτά. Τρυπώ με μια οδοντογλυφία για να ελέγξω να μην παραψηθούν. Εν τω μεταξύ ετοιμάζω το σιρόπι. Σε μια κατσαρόλα βάζω τα υλικά και μόλις αρχίσει να βράσει αφήνω 5 λεπτά ανακατεύοντας συνέχεια. Μεταφέρω τα μελομακάρονα σε ένα άλλο ταψί και τα απλώνω. Ρίχνω το σιρόπι ενώ είναι ζεστά κια τα δυο. Τα αναποδογυρίζω για να ρουφήξουν παντού. Τα γυρίζω ξανά και πασπαλίζω από πάνω με τριμμένο καρύδι.

Δεκέμβριος / Ιανουάριος 2014

#199