Parallaxi194 Απρίλιος 2014 by Parallaxi

Aπρίλιος 2014

ΙΔΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΛΗ

Μια μέρα στο πρώτο ραδιόφωνο της πόλης Ένας αστρολόγος προβλέπει το νέο δήμαρχο OKTΩ γκραφιτάδες εξομολογούνται Τα ωραιότερα κοιμητήρια της Θεσσαλονίκης

№194

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΤΟ APP ΤΟΥ 'ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΙΩΣ' ΕΔΩ

IPHONE

Απρίλιος 2014

ANDROID

#194

Aπρίλιος 2014

#194

Entr ance

info

ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ ΕΙΚΟΝΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΤΙΔΗΣ

MAKING OF:

Εικόνα εξωφύλλου: Γιώργος Τούλας

H επανεφεύρεση της γειτονιάς

PARALLAXI MAGAZINE

τη γειτονιά που μένω τα τε-

εργητών στου Καρατάσου στην Πολίχνη, αλλά και μικρές ακόμα σπίθες ανθρώπων που ξεπη-

λευταία επτά χρόνια γνωρίζω

δούν σε διάφορα σημεία της χώρας δημιουργούν ελπίδες. Η εμπειρία του Θεσσαλονίκη Αλλιώς,

ελάχιστους ανθρώπους. Και

τα τελευταία 4 χρόνια, μου έμαθε πως δεν υπάρχει πράγμα που να βάλει κάνεις στο μυαλό

όταν λέω γνωρίζω εννοώ

του, ένα σχέδιο, μια ιδέα, ένα πλάνο σε σχέση με μια αλλαγή που ονειρεύεται και να μη βρει

την τυπική καλημέρα, ούτε καν μια ερώτηση

τρόπο να το υλοποιήσει, αρκεί να μην είναι κάτι ουτοπικό. Η δράση σε βγάζει από την παραί-

παραπάνω. Η γνωριμία μας εξαντλείται σε

τηση και την παθητικότητα και σε μια εποχή με τεράστια διείσδυση των social media και το

δέκα, δεκαπέντε το πολύ λέξεις. Σκέπτομαι

ίντερνετ, που η δύναμη των ανθρώπων πολλαπλασιάζεται, τα πράγματα γίνονται ευκολότερα.

συχνά πως αν προκύψει ένα ζήτημα διεκδίκη-

Παντού αναπτύσσονται πλατφόρμες ενημέρωσης, παρατήρησης, κινητοποίησης που αποτελούν

σης ή υπεράσπισης του χώρου της γειτονιάς

πια εργαλεία της αλλαγής. Πρόσφατα η Λίνα Λιάκου αρχιτέκτονας και μέλος της ερευνητικής

μας θα είναι θεωρητικά αδύνατο να συνεν-

ομάδας του Reactivate Athens, μίλησε για το ρόλο του δήμου να προσφέρει το πλαίσιο, τα

νοηθούμε. Ζηλεύω -με την καλή έννοια- και

εργαλεία και την τεχνογνωσία του. Και μέσα σ' αυτό να δώσει στους κατοίκους τη δυνατότητα

χαίρομαι τις πρωτοβουλίες ανθρώπων που

να οργανώνονται, να δημιουργούν μοντέλα συνεργασίας και να βρίσκουν λύσεις μόνοι τους για

αποφασίζουν να αφήσουν την ιδιώτευση και

τη γειτονιά τους, για το άμεσο περιβάλλον τους, εκεί όπου ζουν, κινούνται και μεγαλώνουν τα

αντιλαμβανόμενοι το πνεύμα των καιρών σε

παιδιά τους. Ο δήμος πρέπει να δρα υποστηρικτικά, να αναγνωρίζει τις δυναμικές, να επεμβαίνει

πολλά μέρη του κόσμου προχωρούν σε εν-

όταν του ζητείται, να δημιουργεί κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των κοινοτήτων της πόλης. Είμα-

διαφέροντα πειράματα αυτοοργάνωσης της

στε ενάμιση μήνα πριν τις εκλογές και δεν βλέπω να έχει ξεκινήσει από τους υποψηφίους, πλην

γειτονιάς τους. Η περίπτωση της Σβώλου,

μικρών εξαιρέσεων σε κάποιες κινήσεις καμιά συζήτηση για τη γειτονιά. Πιθανά γιατί βολεύει

παλαιάς οδού Πρίγκηπος Νικόλαου και ακό-

πολύ η παθητικότητα των δημοτών που ποτέ δεν θα καταφέρουν να κατακτήσουν το ρόλο του

μα παλαιότερα οδού Πολωνίας στο κέντρο,

πολίτη. Η γειτονιά είναι ήδη αλλού η νέα δύναμη. Εδώ;

για την οποία θα διαβάσετε μερικές σελίδες παρακάτω, η περίπτωση των αστικών καλλι-

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 / ΤΕΥΧΟΣ 194 / ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄ • ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΕ 25.000 ΤΕΥΧΗ ΚΑΙ 320 ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ • ΜΑΖΙ ΜΑΣ AYTO TO MHNA ΕΓΡΑΨΑΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑΝ, ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ, ΕΦΑΓΑΝ, ΧΟΡΕΨΑΝ, ΑΚΟΥΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΟΙ: ΕΚΔΟΤΗΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΜΦΥΛΙΔΟΥ • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ • ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ • ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΦΗΚΑΣ • ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΤΙΝΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΟΥΔΗΣ, ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ, ΚΩΣΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ, ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΙΩΣΗΦΕΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΠΑΡΑΝΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΦΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ, ΧΡΥΣΑ ΝΑΝΟΥ, ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΟΥΚΗΣ, ΑΚΗΣ ΣΑΚΙΣΛΟΓΛΟΥ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΕΛΤΖΙΔΗΣ, ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΡΛΙΑΓΚΟΥ • ΛΟΝΔΙΝΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΙΔΗΣ • ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ: ΝΤΙΝΑ ΠΙΝΟΣ, ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΚΙΡΛΗ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ, ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ, ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ, STEREOSIS, ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥΛΑ • ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΜΦΥΛΙΔΟΥ, katerina@ parallaximag.gr • ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: DOLPHINS COMMUNICATION DESIGN • ΕΚΤΥΠΩΣΗ, ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: THESS PRINT A.E. ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΗΣ Παπαμάρκου 2, 546 23 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΛ - FAX: 2310 429050 - 2310 429051 MONTHLY CITY & CINEMA REVIEW 2 Papamarkou str., 546 23 THESSALONIKI, GR, ΤΕL - FAX: +30 2310 429050 - +30 2310 429051 www.parallaximag.gr • info@parallaximag.gr

Aπρίλιος 2014

#194

Ξυπόλυτος στην άσφαλτο 32

> Πότε θ’ αρχίσουν τα αφιερώματα στη Χαλκιδική; Κοντεύει Πάσχα. Εκτός από γιατρός, ο Χρόνος είναι και ψεύτης.

Ένας θεατρικός συγγραφέας περπατά μόνος...

> Δεν υπάρχουν ούτε αδιέξοδες ούτε ανέξοδες αγάπες.

ΛΕΞΕΙΣ: ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ

post it

άλι δεν έχω τίποτα να γράψω.

> Η Θεσσαλονίκη ξυπνάει κάθε πρωί ως Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας (έλα!) και κοιμάται κάθε βράδυ σαν μια αδέκαστη κωμόπολη γερόντων (που τα ‘χει σπάσει λίγο πριν «με μουσικές εξαίσιες».)

> Και να πεις ότι έκανε χειμώνα φέτος; > Είναι φορές που πρέπει ν’ αποφασίσεις αν θα τη βγάλεις στο μπαλκόνι χαζεύοντας την κίνηση στο δρόμο ή αν θα πάρεις το δρόμο σου, αφήνοντας τους άλλους να σε χαζεύουν (κουτσομπολεύοντας, εννοείται.) > Προσεχώς και στην πόλη μας ο διασκεδαστικός θίασος των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων, έτοιμος να υποσχεθεί ένα αξέχαστο δευτεριάτικο μεσημεριανό σώου από τη συχνότητα της Δημοτικής Τηλεόρασης. Χωρίς εισιτήριο αλλά με δικά μας, δυστυχώς, έξοδα.

> Μην τους ακούς. Δεν ξέρουν τι λένε. Και, κυρίως, μην τους ακολουθείς. Ούτε πού πατάνε ξέρουν. > Για κάποιους ζωή είναι το συμφέρον τους, για κάποιους άλλους η συμφορά τους. > Όπως αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά την 21η Μαρτίου, στην Ελλάδα όσοι δεν λαχανιάζουν απ’ την προσπάθεια ν’ αγγίξουν τον ακάλυπτο ώμο της Δέσποινας Βανδή στο στούντιο του The Voice, γράφουν ποιήματα. Από νωρίς το απόγευμα και μέχρι το βράδυ της συγκεκριμένης μέρας δε, συνωστίζονται να τα απαγγείλουν οπουδήποτε, μπροστά σ’ ένα καταμαγεμένο ακροατήριο συγγενών και φίλων τους (στο facebook.) > Παίζει τίποτα καλό ή πάλι θα φάμε τα νύχια μας απ’ την πλήξη;

> Μαραθοτυρόπιτα Υλικά: 4 φλ. τσαγιού αλεύρι, 1 κ. σ. αλάτι, περίπου 2 φλ. τσαγιού νερό, 1 σφηνάκι ούζο, 3 αυγά χτυπημένα, πιπέρι, 1 ματσάκι μάραθο, 2 κ.σ. βούτυρο, ¼ κ. φέτα, 2 κ. σ. σουσάμι Εκτέλεση: Σε λεκάνη κοσκινίζουμε το αλεύρι με το αλάτι. Προσθέτουμε το νερό και τα ανακατεύουμε με το χέρι. Προσθέτουμε το ούζο και τα αυγά. Ανακατεύουμε τον χυλό. Πρέπει να είναι πιο αραιός από το μείγμα του κέικ. Προσθέτουμε πιπέρι, τον μάραθο και τη μισή θρυμματισμένη φέτα. Βουτυρώνουμε μεγάλο, ρηχό ταψί. Το πάχος της πίτας δεν πρέπει να ξεπερνά το εκατοστό. Αδειάζουμε μέσα το μείγμα. Ρίχνουμε την υπόλοιπη φέτα και πασπαλίζουμε με το σουσάμι. Εδώ κι εκεί ακουμπάμε κομματάκια βούτυρο. Ψήνουμε στους 180ο C, στις αντιστάσεις, κάτω κάτω, για 45΄, να ροδίσει καλά. (καιρός ήταν αυτή η στήλη να χρησιμεύσει σε κάτι.) > London Grammar, If you wait. Ολόκληρο το (διπλό) σι ντι. Δύο θαυμαστικά. > Αυτά τα κορίτσια, με το ανεπίτρεπτα βαρύ μακιγιάζ ντάλα μεσημέρι, που, χωμένα στα περίπτερα, σου προτείνουν επίμονα να δοκιμάσεις άλλη μάρκα τσιγάρων απ’ αυτή που χρόνια καπνίζεις, μόνο εγώ τα βρίσκω πολύ ενοχλητικά;

> Υπάρχει κάποιος να μου φέρει μια βότκα; Τώρα όμως. Και κάτι να ψηφίσω, αν δεν είναι κόπος.

> Να ‘χεις κάτι να χάσεις: αυτό είναι που σε κάνει τόσο απελπισμένο. Και, που και που, και τόσο ανήθικο.

> Στη φωτογραφία, η δεσποινίς Τζούλια (Ρόμπερτς). Γοητευμένος.

> Είναι ωραίες οι γυναίκες που έχουν χιούμορ. Η Μαρία Μπακοδήμου, για παράδειγμα (η Μπακοδήμου, όχι η Μπεκατώρου. Η Μπεκατώρου με τίποτα.)

> «Στα δύσκολα ταξίδια μου εγώ είμαι το ταξί μου» (της Λίνας Νικολακοπούλου)

> Λαϊκισμός, δημαγωγία, τραβήγματα του χαλιού κάτω απ’ τα πόδια. Θρηνωδίες, τρομολαγνεία, λίβελλοι και εμπάθειες. Η πορνογραφία της νοσταλγίας και ο ψευτολυρισμός της - και καλά - «ανθρωποκεντρικής» δημοσιογραφίας. Υπάρχουν ένα σωρό τρόποι να δηλώσεις την παρουσία σου σ’ ένα παρόν που δεν σε θέλει και σ’ ένα μέλλον που δε σε χωράει.

> Ο φόβος φοράει χίλιες μάσκες αλλά ποτέ δεν αλλάζει βλέμμα.

> Είχα δεν είχα, κάτι κουτσοέγραψα πάλι.

> Ελιά δοκιμασμένης ποικιλίας.

> Απ’ όλα τα μπαχαρικά, ο αστεροειδής γλυκάνισος με μπερδεύει περισσότερο. Ποτέ δεν κατάφερα να μάθω πού τον βάζουμε ακριβώς (καλά, για το κεδροκούκουτσο δεν το συζητάω). > Πολύ αργά το βράδυ της 8ης Μαρτίου, πολλές γυναίκες πέσανε στο κρεβάτι τους αλαλιασμένες από τα χειροκροτήματα όσων αποθέωναν ολημερίς το φύλο τους. Στον ύπνο τους σκαρφάλωναν βουνά από τσαλακωμένα σαγαπώ και άπλυτα πιάτα, άλλες με την κάρτα ανεργίας ανάμεσα στα δόντια κι άλλες μ’ ένα χαρτάκι με το τηλέφωνο «εκείνου με το παλτό στο On the road τα Χριστούγεννα».

Aπρίλιος 2014

Exit

Εννέα φωτεινές πινακίδες που θα δείξουν την έξοδο κινδύνου ακόμα και στον πιο φανατικό σπιτόγατο. Τι αξίζει να δεις και να κάνεις για να φτιάξουν οι μέρες και οι νύχτες σου εντός της πόλης. Θα βγεις όπως και δήποτε. ΛΕΞΕΙΣ: ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ

#194

1. Πάσχα στην Χαλκιδική! Η ειδυλλιακή τοποθεσία του ξενοδοχείου Εagles Palace, δίπλα στο Άγιο Όρος, με θέα το νησί της Αμμουλιανής, χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω σε έναν καταπράσινο λόφο με την παραδοσιακή τεχνική των μοναστηριών, μπροστά στην παραλία, αποτελεί την ιδανική επιλογή των πασχαλινών σας διακοπών. Εδώ Θα γιορτάσετε την Ανάσταση του Θεανθρώπου στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στους κήπους του ξενοδοχείου και να επιλέξετε ένα από τα τέσσερα εστιατόριά, όπου καθημερινά ο Chef και το επιτελείο του θα ετοιμάζουν εκλεκτές νηστίσιμες γαστρονομικές δημιουργίες για την Μεγάλη Εβδομάδα, το παραδοσιακό Μακεδονικό Αναστάσιμο Δείπνο και το πλούσιο Εορταστικό Πασχαλινό barbeque με συνοδεία ζωντανής ελληνικής μουσικής. Παράλληλα μπορείτε να απολάυσετε χαλαρωτικές στιγμές στο Eagles Spa, μικρές αποδράσεις με κρουαζιέρα στα μοναστήρια του Αγίου όρους και στο γραφικό νησάκι της Αμμουλιανής, εξορμήσεις στο άλσος των Σταγείρων, γενέτειρας του Αριστοτέλη, τις αρχαιολογικές ανασκαφές της Μονής Ζυγού και τον βυζαντινό πύργο της Ουρανούπολης και εκδρομές με ποδήλατα και πεζοπορίες. *Eagles palace, Ουρανούπολη, τηλ. 2377031070 2. Γυναίκες στα χρόνια της ρωσικής πρωτοπορίας Οι γυναίκες δημιουργοί στα χρόνια της ρωσικής πρωτοπορίας ήταν τόσες όσοι και οι άντρες συνάδελφοί τους, γεγονός που δεν παρατηρείται αντίστοιχα στις ευρωπαϊκές πρωτοπορίες. Όλα τα κινήματα της ρωσικής πρωτοπορίας από τον κυβοφουτουρισμό ως τον κονστρουκτιβισμό εκπροσωπούνταν στην πρώτη γραμμή από γυναίκες δημιουργούς που συνέβαλαν στην διαμόρφωση μιας νέας αισθητικής που άλλαξε τον κόσμο. Γιελένα Γκουρό, Νατάλια Γκοντσαρόβα, Όλγα Ρόζανοβα, Λιουμπόβ Ποπόβα, Αλεξάντρα Έξτερ, Ναντιέζντα Ουνταλτσόβα, Βαρβάρα Στεπάνοβα, Βέρα Πέστελ, Αντονίνα Σοφρόνοβα, Βαλεντίνα Κουλάγκινα, Γιεβγκένια Μαγκαρίλ, Βαρβάρα Μπουμπνόβα, Ξένια και Μαρία Έντερ… οι «γυναίκες δημιουργοί στα χρόνια της ρωσικής πρωτοπορίας (1910-1930)» είναι οι πρωταγωνίστριες στη νέα, ομώνυμη έκθεση του ΚΜΣΤ.

*6/3-25/5, Τρίτη-Σάββατο 10:00-18:00, ΚΜΣΤ, Μονή Λαζαριστών, Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη, τηλ. 2310 589141 & 3 3. 13ο ThessISMUN 2014 Το 13ο Διεθνές Φοιτητικό Συνέδριο της Θεσσαλονίκης για την Προσομοίωση των Ηνωμένων Εθνών (ThessISMUN) θα πραγματοποιηθεί και φέτος συγκεντρώνοντας φοιτητές από ελληνικά πανεπιστήμια και πανεπιστήμια όλου του κόσμου για να επιδείξουν τις διπλωματικές τους ικανότητες. Έχοντας ιδρυθεί το 2002, το ThessISMUN είναι το μόνο φοιτητικό συνέδριο για την προσομοίωση των Ηνωμένων Εθνών στην Ελλάδα και υποστηρίζει άλλα του είδους του σε γειτονικές χώρες. Κάθε χρονιά, συγκεντρώνει φοιτητές σε μία προσομοίωση συζητήσεων των Ηνωμένων Εθνών και τους καλεί να αναλάβουν ρόλους πρέσβεων, παρέχοντας μία άκρως εκπαιδευτική εμπειρία, όπως υπόσχεται να κάνει και φέτος. *23-27/4/14, Τμήμα Διεθνών Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών ΠΑ.ΜΑΚ. 4. Κλεμμένες ζωές Το έργο «Diebe» («Κλέφτες») της γερμανίδας Ντέα Λόχερ, ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας. Γράφτηκε το 2010 και ανεβαίνει από την ομάδα Ακτίς Αελίου σε μετάφραση Κατερίνας Ζάχου και σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη. Το έργο εστιάζει στον φόβο και στην απομόνωση μέσα στο αστικό περιβάλλον χρησιμοποιώντας για καμβά του έργου την αλληλοσύνδεση μικρών προσωπικών ιστοριών. Δώδεκα πρόσωπα, 12 αποσπασματικές, ασύνδετες ζωές. Παρασκευή 11 (πρεμιέρα) και Σάββατο 12 Απριλίου 2014 ανεβαίνει στο Θέατρο Άνετον, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Ανοιχτή Σκηνή – Θεατρικές φωνές της πόλης» που διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης, ενώ τον Μάιο η παράσταση θα παιχτεί

Απρίλιος 2014

στο Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» (Χριστοπούλου 12). *Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου», Χριστοπούλου 12, τηλ. 2310229 249 5. Ο μονόλογος της Ζυστίν Το «Ντε Σαντ. Στη Ζυστίν» είναι ένας κωμικός μονόλογος βασισμένος σε μοτίβα από το «La Nouvelle Justine» καθώς και σε αποσπάσματα από τα πιο γνωστά κείμενα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. To «La Nouvelle Justine» είναι ένα από τα πρώτα έργα του Μαρκήσιου ντε Σαντ και παρακολουθεί τη ζωή της Ζυστίν, μιας δωδεκάχρονης παρθένας, άπορης και κατατρεγμένης, μέχρι την ηλικία των είκοσι έξι ετών. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα το 2010 και το 2011. Ακόμη, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Μονολόγων «Monobaltija» στο Kάουνας της Λιθουανίας το 2012, όπου έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τον τύπο. Τελευταία φιλοξενήθηκε στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας το Νοέμβριο του 2013. Η παράσταση που λάτρεψαν κοινό και κριτικοί “Ντε Σαντ. Στη Ζυστίν.” του Cezaris Graužinis, με την Μάρω Παπαδοπούλου, έρχεται στο Θέατρο Αυλαία για 10 μόνο παραστάσεις, *2-6 & 9-13/4, Θέατρο Αυλαία, ΧΑΝΘ, τηλ. 2310237700 6. Άριες και καντσονέτες Όπερα, καντσονέτες, φλαμένγκο, από τις υπέροχες φωνές της Τάνυας Νικολούδη και του Ντίνου Καλύβα, με το μουσικό άγγιγμα του Μιχάλη Νικολούδη, σε μια βραδιά μουσικής απογείωσης. Μια βραδιά στο Μέγαρο, στην καρδιά της άνοιξης, υπο τον γοητευτικό τίτλο «Los Eroticos» με τις πιο αγαπημένες και δημοφιλείς άριες και καντσονέτες, τα μεγαλειώδη ντουέτα και τα πιο ερωτικά ισπανικά τραγούδια: Νessun dorma, Carmen, Noche nochera, O sole mio, Caruso, My fair lady, Alta va la luna… και ετοιμαστείτε για την απόλυτη απόλαυση της μαγείας των ήχων! Αλέξανδρος Κασαρτζής, τσέλο, Σόλης Μπαρκής, κρουστά, Μιχάλης Νικολούδης, κιθάρα *25/4, Μέγαρο Μουσικής, Αιθ. Αιμίλιος Ριάδης 7. Αστυνομικό μυστήριο Το δίδυμο Θ. Παπαθανασίου και Μ. Ρέππα επιστρέφει με μια θεματική που δεν έχουν αγγίξει ως τώρα. Το αστυνομικό θρίλερ «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε» που διασκεύασαν και σκηνοθετούν είναι ένα έργο του Ρομπέρ Τομά που έγινε διεθνώς γνωστός από την επιτυχία «8 γυναίκες κατηγορούνται». Ανέβηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 60 στο Παρίσι και τράβηξε το ενδιαφέρον του Άλφρεντ Χίτσκοκ, που ναι μεν εξασφάλισε τα δικαιώματα του έργου για να το κάνει ταινία, αλλά τελικά το σχέδιό του δεν ευόδωσε. Το έργο διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 50 σε ένα ορεινό θέρετρο στην

Γαλλία. Ένας σύζυγος εξαφανίζεται, ένας αστυνομικός καταφτάνει για να ενημερώσει την απαρηγόρητη σύζυγο για την αδυναμία της αστυνομίας να τον ανακαλύψει. Ο γρίφος περιπλέκεται με την εμφάνιση του συζύγου του οποίου η ταυτότητα δεν αναγνωρίζεται από τη σύζυγο. Η ανατροπή του φινάλε είναι πέρα από κάθε φαντασία. Με τους Κάτια Δανδουλάκη, Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, Τάσο Χαλκιά, Τζόϋς Ευείδη, Ελένη Κρίτα, Παντελή Καναράκη. *25/3-13/4, Ράδιο Σίτυ, Βασ.Όλγας & Παρασκευοπούλου, τηλ. 2310 819 153 8. Το απόλυτο οικογενειακό μιούζικαλ Ύστερα από την τεράστια επιτυχία στην Αθήνα το πιο αγαπημένο και τρυφερό μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, που συγκέντρωσε πάνω από 50 χιλιάδες θεατές στην Αθήνα, έρχεται για 10 μόνο παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Σε μια εποχή δύσκολη, το μιούζικαλ «Annie» θα μας θυμίσει ότι μπορεί να υπάρξουν λαμπερά πρόσωπα και ιστορίες με happy end! Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, η Κατερίνα Παπουτσάκη, ο Αργύρης Αγγέλου, η Ιωάννα Πηλιχού, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, 15 ταλαντούχα κοριτσάκια (6-12 ετών) κι ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών, τραγουδιστών και χορευτών δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους επί σκηνής σε μια ελληνική υπερπαραγωγή υπό τη σκηνοθετική ματιά της Θέμιδας Μαρσέλλου. *28/3-6/4, Μέγαρο Μουσικής, Παρασκευή: 19.30. Σάββατο: 17.00 & 20.30. Κυριακή: 11.30 & 17.00 9. Ρέκβιεμ για το Πάσχα Στο χώρο της μουσικής ο όρος Ρέκβιεμ περιγράφει τη μουσική σύνθεση που συνοδεύει τη νεκρώσιμη θεία λειτουργία. Ένα από τα πιο γνωστά είναι αυτό του Μότσαρτ που προέκυψε από την ανάθεση προς τον Μότσαρτ ενός μέλους της αριστοκρατίας, που σκόπευε να το αφιερώσει στη μνήμη της συζύγου του. Ο Μότσαρτ δεν πρόλαβε να τελειώσει το έργο, αφού πέθανε το 1791, σε ηλικία 35 χρόνων. Για την ολοκλήρωση της σύνθεσης και ενορχήστρωσης των λοιπών μερών, καθοριστική υπήρξε η συνεισφορά του Φραντς-Ξαβιέ Σύσμαϋρ. Την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τον μαέστρο Μίλτο Λογιάδη, θα συνοδεύσουν η σοπράνο Πέννυ Σωφρονιάδου, η μέτζο Δήμητρα Καλαϊτζή – Τηλικίδου, ο τενόρος Γιάννης Χριστόπουλος, ο μπάσος Thill Mantero και μαζί η Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης σε διδασκαλία Μαίρης Κωνσταντινίδου. Μαζί θα παιχτούν και έργα των Ντάουλαντ, Μπερντ, Γκαμπριέλι και Μικρούτσικου. *Μ. Τετάρτη ,16/4, ώρα: 9 μ.μ., Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ

#194

gr.affiti Στην Πινακοθήκη του δρόμου ΛΕΞΕΙΣ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ

Το graffiti είναι μια μορφή τέχνης που επιβάλλεται σε κάθε επιφάνεια του δημόσιου χώρου. Και όπως κάθε μορφή τέχνης που κουβαλά το ρηξικέλευθο ξεκίνησε από το περιθώριο. Είναι εφήμερη και εξαφανίζεται με το χρόνο (συνήθως την εξαφανίζουν). Μπορεί να εκπλήξει τον κόσμο ή να τον κάνει να σκεφτεί διαφορετικά, να τον κάνει να χαμογελάσει ή και να τον “βγάλει απ΄τα ρούχα του”, αφού οι γκραφιτάδες είναι όλοι, λίγο πολύ, «βάνδαλοι». Η φιλοσοφία του, όπως εκφράζεται απο τους περισσότερους, διάσημους και μη, γκραφιτάδες, έχει να κάνει με την αντίδραση απέναντι στις μεγάλες εταιρείες που διαφημίζουν τα προϊόντα τους μετατρέποντάς μας σε καταναλωτές επιβάλλοντας το όνομά τους παντού στον δημόσιο χώρο. Αυτή είναι και η αρχετυπική φιλοσοφία του γκράφιτι και των writers. “Είμαι κι εγώ εδώ. Μια παρουσία. Δεν θέλω να περάσω κανένα μήνυμα (ίσως δευτερευόντως), θέλω απλώς να μαρκάρω την περιοχή μου.” Και φύσικα, όπως κάθε μεγάλο κίνημα, τάση, μορφή έκφραση έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Στα αρνητικά της βάλτε την έλλειψη ορίων στο πού θα μπει αυτή η περίφημη υπογραφή τους. Για τους φανατικούς και αμόλυντους εκφραστές της το “βάφω” δεν σταματάει πουθενά. Μνημεία, ιδιωτική περιουσία, έργα τέχνης... όλα αποτελούν τον επόμενο πιθανό καμβά της τέχνης τους. Στα θετικά της βάλτε την πιο φρέσκια μορφή εικαστικής τέχνης και μέσο έκφρασης των νέων, την ομορφιά που προσθέτουν σε τοίχους άχαρους, σε επιφάνειες σημαδεμένες από την ασχήμια της εγκατάλειψης. Και κάπως έτσι προέκυψε η street art, η τέχνη του δρόμου που σιγά σιγά νομιμοποιήθηκε μέσω των φεστιβάλ, των μεγάλων τοιχογραφιών που ομόρφυναν σόκορα και σαθρούς τοίχους, των καλλιτεχνών που εντάχθηκαν στο σύστημα και μετέφεραν την τέχνη τους στο χαρτί, στις αίθουσες τέχνης, σε αντικείμενα και σε είδη ένδυσης. Αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει καλύτερα για την φιλοσοφία, τις αρχές, τις τεχνικές και την εξέλιξη της τέχνης από τους ίδιους του καλλιτέχνες. Είτε αυτοί είναι παράνομοι είτε νόμιμοι. Πλησιάσαμε μερικούς από αυτούς -κάποιοι δέχτηκαν να μιλήσουν κάποιοι όχι- και σας συστήνουμε 8 από τους καλλιτέχνες των δρόμων της πόλης μας. Nast

Reb

381 – TARTA Συνάντησα τον Πέτρο ένα σούρουπο στην Καμάρα. Ένας νέος άνθρωπος με καθαρό βλέμμα, χαμογελαστό, ήρεμο πρόσωπο και με ελάχιστες επιφυλάξεις να κάνουμε μια χαλαρή κουβεντούλα. Πήραμε την Εγνατία και κατηφορίσαμε την Δραγούμη. “Πάω να βάψω”, μου είπε. Δεν το περίμενα αλλά τον ακολούθησα. Υπάρχουν σημεία που δεν θα “έβαφες”; “Ναι, τώρα πια πολλά”. Μου έδειξε μια φωτισμένη βιτρίνα. Δεν θα έβαφα ποτέ εδώ, δεν θα έβαφα ποτέ ένα αυτοκίνητο. Τα θεωρώ πια και τα δυο μια πράξη βίας απέναντι στον άνθρωπο που θα υποστεί τη “ζημιά”. Σταματήσαμε μπροστά σε ένα κατεβασμένο ρολό σε έναν μικρό δρόμο. Η κυκλοφορία ελάχιστη και οι περαστικοί στη χάση και στη φέξη, παρόλο που η ώρα δεν ήταν προχωρημένη. Το ρολό σκουριασμένο και λερό. Φόρεσε τη μάσκα και αρχίσει να εκτοξεύει χρώμα. Κινήσεις σίγουρες, κανένας δισταγμός. Πρώτα ένα περίγραμμα με λευκή μπογιά και μετά τα χρώματα. Ελάχιστες φορές έκανε πίσω για να μετρήσει τον καμβά του. Μετά από μισή ώρα άρχισε να τινάζει το χέρι του για να χαλαρώσει. Δεν είναι και εύκολο να ζωγραφίζεις σε μεγάλη επιφάνεια με σπρέι. Οι μυς και τα δάχτυλά σου μουδιάζουν. Ο κόσμος περνούσε αραιά. Έριχναν μια ματιά σαν να ήταν ένα θέαμα που το έβλεπαν συχνά. Μερικοί κοντοστέκονταν. Ένα χαμόγελο και συνέχιζαν το δρόμο τους. «Ξεκίνησα στα 12. Στην αρχή έβλεπα τους συμμαθητές μου να φτιάχνουν υπογραφές στο χαρτί, στα τετράδιά τους. Μου άρεσαν. Μετά ήρθε το πρώτο σπρέι. Η υπογραφή μου, που σιγά σιγά έγινε ζωγραφική. Το αγάπησα το γκράφιτι, δεν σταμάτησα μετά από τόσα χρόνια να το αγαπώ, έγινε τρόπος ζωής. Τα ταξίδια στο εξωτερικό, η γνωριμία μου με ανθρώπους με την ίδια φιλοσοφία, το

Aπρίλιος 2014

Nar

Tarta

Υ.Γ. Ευχαριστώ θερμά τον Αργύρη (Ser) για την επεξήγηση των διαφόρων τεχνικών γκράφιτι, όπως μου τα εξήγησε μέσω μιας μίνι ξενάγησης στην πινακοθήκη των δρόμων της πόλης.

Apset

Tag (ταγκιά): Η ξεχωριστή υπογραφή το γκραφιτά στον τοίχο ενός δημόσιου χώρου στην πιο απλή μορφή της. Απλώς το γράφεις μονόχρωμα χωρίς λοβιτούρες. Είναι αυτά που βρίσκουμε να μουτζουρώνουν τα πάντα, ο μόνιμος εφιάλτης των ομάδων καθαρισμού και των δημοτικών αρχών, αλλά στην ουσία είναι η πρωτογενής μορφή γκράφιτι που αντικατοπτρίζει και την αρχική φιλοσοφία του. Ήμουν κι εγώ εδώ και ιδού και η υπογραφή μου. Graffiti (γκράφιτι): Ο αρχικός ορισμός του αφορά σε ονόματα-υπογραφές (ψευδώνυμα) των γκραφιτάδων με ζωγραφιστά γράμματα. Αργότερα στα γράμματα προστέθηκαν ζωγραφιές και το γκράφιτι εξελίχτηκε σε περίπλοκες υπογραφές πάνω σε τοίχους, τρένα και ρολά καταστημάτων. Bubbles: tags με ιδιαίτερα φουσκωτά και χρωματιστά γράμματα (σαν αυτά που όλοι κάναμε παιδιά στα τετράδιά μας). Stencil (στένσιλ): Κόβεις σε χαρτόνι μια φιγούρα, ένα σύμβολο ή μια φράση και την αποτυπώνεις στον τοίχο, μονόχρωμα. Street Art: Είναι η τέχνη που γίνεται σε δημόσιους χώρους (στον δρόμο) και έχει εικαστικό χαρακτήρα. Περιλαμβάνει από γκράφιτι μέχρι sticker, στένσιλ, γλυπτική, εγκατάσταση και ότι άλλο μπορείς να θεωρήσεις τέχνη που τοποθετείται στο δρόμο, συνήθως σε τοίχους. Paste up: Κάνεις ένα σχέδιο ή ένα στένσιλ πάνω σε χαρτί πολύ λεπτότερο από της αφίσσας (ζωγραφίζεις στο σπίτι σου ουσιαστικά και μεταφέρεις την τέχνη σου στο δρόμο) και μετά το κολλάς στον τοίχο με μπόλικη αλευρόκόλλα ή κόλλα ταπετσαρίας. Sticker: Αυτοκόλλητα με ένα tag ή ένα σχέδιο. Τα βλέπεις παντού αφού η τοποθέτησή τους δεν απαιτεί χρόνο ούτε μεγάλη επιφάνεια. Burner: Τα τεράστια σε μήκος κομμάτια που λόγω του χρόνου που απαιτεί η δημιουργία τους συνήθως είναι νόμιμα και κατά παραγγελία. Τα βρίσκεις όμως και σε μεγάλους τοίχους σε ερημικές περιοχές αλλά και στα τρένα (δυσκολέτα). Roller ή roll - up: Παίρνεις το ρολό βαψίματος και βάφεις σε μεγάλη επιφάνεια ένα γραμμικό (συνήθως χωρίς καμπύλες) tag τεραστίων διαστάσεων. Mural: Οι μεγάλες πολύπλοκες τοιχογραφίες, συνήθως σε σόκορα πολυκατοικιών και σχεδόν πάντα νόμιμα. Piece: Λέγεται ένα περίπλοκο κομμάτι γκράφιτι. Masterpiece: τα πιο όμορφα και πολύπλοκα γκράφιτι. Bite: Η αντιγραφή του στυλ και συχνα της υπογραφής κάποιου άλλου. Crew: Μια ομάδα από γκραφιτάδες που σχηματίζουν ομάδες και κάνουν γκράφιτι μαζί. Going overπατώ: Βάφω πάνω στο γκράφιτι κάποιου άλλου. Bomb/Bombing: Βάφω στα γρήγορα tags ή bubles σε πολλές επιφάνειες σε μια συγκεκριμένη περιοχή, σε ένα στυλ “χτυπάω και φεύγω”. Έχει να κάνει με την ταχύτητα κατασκευής του και το πλήθος των γκράφιτι σε μια περιοχή και είναι πάντα παράνομα. Throw up: Κάτι ανάμεσα σε tag και bomb. Γίνονται μόνο σε μια επιφάνεια στα γρήγορα. Παράνομα φυσικά.

βάψιμο στους τοίχους της Ευρώπης. Φιλοξενώ κι εγώ συχνά γκραφιτάδες. Βάφω και μόνος μου και με παρέα. Είναι ο τρόπος μου για να εκφράζομαι, καμμιά φορά να περνώ και μηνύματα. Σπούδασα και εργάζομαι πια, έχει αλλάξει ο τρόπος που σκέφτομαι... στη διάρκεια των χρόνων, έχω αλλάξει κι εγώ. Δέχτηκα πολλά πράγματα, έμαθα να σέβομαι άλλα, αλλά εξακολουθώ να θέλω να αλλάξω τον κόσμο.» Τον ρωτάω για την συμπεριφορά του κόσμου. «Ξεκίνησε πριν χρόνια με το συνοπτικό και αρκετά θυμωμένο “ρε τσογλάνι τι κάνεις εκεί;” και φτάσαμε στο “μήπως μπορείς να έρθεις να μου ζωγραφίσεις έναν τοίχο στο μαγαζί μου;”. Όχι ότι δεν ακούω πια και το τσογλάνι... απλώς πιο σπάνια.» Ο Tarta ζωγραφίζει μόνος του αλλά ανήκει και σε ένα crew. Τους 381. Το όνομά τους το πήραν από τον Νόμο περί καταστροφής της δημόσιας περιουσίας. Είπαμε... όλοι οι γκραφιτάδες είναι παράνομοι. Απλώς η αστυνομία είναι πιο χαλαρή από παλιότερα πια. Θα σε συλλάβουν αν σε πετύχουν να βάφεις ένα μνημείο και θα πας για κακούργημα (2 χρόνια με αναστολή), αλλά θα σφυρίξουν αδιάφορα αν σε δουν να ζωγραφίζεις έναν “ανώδυνο” τοίχο. Οι άνθρωποι πια βλέπουν ότι πολλές επιφάνειες ομορφαίνουν με τα σπρέι. Ζωγραφίζει το όνομά του με γράμματα περίπλοκα. Είναι πραγματικά όμορφο αυτό που φτιάχνει. Είναι ένας από τους πιο δραστήριους γκραφιτάδες της πόλης. 100% tarta town έγραψε κάπου στην πόλη. Ένας γκραφιτάς, παλιότερα, μου είχε πει πως το θεώρησε μεγάλη έπαρση το σύνθημα. Ο Πέτρος δεν είναι εύκολος στόχος σε μια συνέντευξη, προσέχει τι λέει, μου πετάει πολλά off the record στην κουβέντα, απαντάει συχνά με ερώτηση στην ερώτηση. Είναι ρομαντικός και πιστεύει στον άνθρωπο (τους φασίστες τους βάζει σε άλλη κατηγορία). Στον σεβασμό απέναντι στην διαφορετικότη-

#194

APSET - ΣΤΈΛΙΟΣ Ξεκίνησα απ’την παρέα-crew (agb-2g), του κέντρου της Θεσσαλονίκης κάπου στο 97’-98’, που σαν παρέα κρατάει χρόνια. Στο γκράφιτι με τράβηξε η παρέα και η αλητεία της, στην πορεία μπήκε η αιθητική και η έκφραση. Το ψευδώνυμό μου ξεκίνησε σαν αναγραμματισμός (stelios-ste-SET) και στην πορεία προστέθηκε το AP’ για προφανείς εννοιολογικούς λόγους ως ‘upset’ και αλλαγής σε Α για ευκολία γραφής. To street art γεννήθηκε με τις βάσεις του στο graffiti στις αρχές των 80s’. Εξελίχθηκε με άλλη λογική και φιλοσοφία. Διαφοροποιείται από ένα μέρος των υλικών του, από τη λειτουργία του και απ’όλα τα παραπάνω. Η τέχνη μας είναι εφήμερη. Αυτή είναι η φύση της και με κρατάει σε εγρήγορση. Δεν ‘πατάω’ γενικά πάνω σε άλλους (εκτός εξαιρέσεων), αλλά όταν γίνεται (σε legal βαθμό) προσπαθώ να ενημερώνω ή συνήθως παίρνω φωτογραφία το κομάτι πριν το βάψω. Η επιλογή του spot

είναι σημαντική. Το βασικό είναι να φαίνεται όσο το δυνατόν περισσότερο, επηρεάζει το μέγεθος και η τοποθεσία.Τα σημεία λειτουργούν σαν ταμπέλες, τα διαλέγεις και είναι και άλλα που ‘φωνάζουν’. Μπλεξίματα με το νόμο είχα αρκετές φορές παλιότερα.. όλα στο πρόγραμμα είναι. Πού σταμάταει για μένα η φράση «βάφω παντού; Δεν μου αρέσει να βλέπω μουτζουρωμένες τζαμαρίες, βιτρίνες, μαγαζάκια, δεν μου φταίει σε τίποτα ο μαγαζάτορας ή ο υπάλληλος που πρέπει να τα καθαρίσει μετά. Πρέπει να υπάρχει και λίγη αλληλεγγύη στο σύνολο. Συνεργάζομαι συχνά με ομάδες. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω ακριβώς τι είναι αυτό που μας ενώνει στη δημιουργία ενός συνεργατικού έργου. Αν δεν το δεις και αν δεν το ζήσεις, το πώς κάποιος από την άλλη άκρη του κόσμου σου ανοίγει το σπίτι του ή σε καλεί και συμπεριφέρεται λες και σε γνωρίζει χρόνια, μόνο και μόνο επείδη λειτουργεί στον ίδιο χώρο, σέβεται και επικοινωνεί με τον ίδιο τρόπο και έχει την ίδια τρέλα με εσένα. Η διαφορά με έναν κλασικό καλλιτέχνη είναι πως εν αντιθέσει της ‘κρυψώνας’ πίσω από ένα καβαλέτο ή των τεσσάρων τοίχων και της απομόνωσης, ο γκραφιτάς τρέχει, κυνηγιέται και κυνηγά, σκαρφαλώνει να βάλει χρώμα, κοινωνικοποιείται, συνεργάζεται, διαδρά και επιδρά άμεσα με το περιβάλλον και ματώνει κυριολεκτικά για το έργο. Αν κάτι κρατάω μετά από τόσα χρόνια, είναι η κοινωνικοποίηση, οι συνεργασίες, τα ταξίδια και οι άπειρες μπύρες που πίνουμε μπροστά από τον τοίχο συζητώντας για το πώς θα στηθεί ή πώς θα εξελιχθεί για να γίνει καλύτερος, θέτοντας διλήμματα και ιδέες για την επόμενη παραγωγή. Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι απρόσμενα εύστοχες από ‘ακραίες’ ηλικίες (παιδιά και 3η ηλικία), κυρίως όμως θετικές, πράγμα

Ser

Simoni

τα, στις μειονότητες, στα μικρά μεγέθη, στο δικαίωμα της έκφρασης. Πιστεύει σε έναν κόσμο που θα κινείται και θα λειτουργεί με γνώμονα μόνο την αγάπη. Μπλεξίματα με το νόμο; «Ναι, αλλά τίποτα σοβαρό». Επικίνδυνες καταστάσεις που έχει βιώσει κάνοντας γκράφιτι; «Ναι, αρκετές αλλά τη συνέντευξη θα την διαβάσει κι ο πατέρας μου μάλλον, μην τις γράψεις. Είναι επικίνδυνο σπορ συχνά το γκράφιτι... έχει σκοτωθεί κόσμος στις σύραγγες των μετρό». Με πληροφορεί πως το μετρό της Αθήνας θεωρείται από τα πιο δύσκολα μετρό στον κόσμο για γκράφιτι. Κι εσένα ποιο είναι το σημείο που έχεις όνειρο ζωής να ζωγραφίσεις; «Τον τοίχο που χωρίζει τον Παράδεισο απ΄την Κόλαση», μου απαντά. Και χαμογελάει.

που σε ανεβάζει. Το graffiti πλέον (στην Θεσ/ νίκη τουλάχιστον) έχει φθίνουσα πορεία με εκλάμψεις κάποιων νέων, που εφόσον λειτουργούν σε σωστές βάσεις, προσπαθούμε να βοηθάμε και να στηρίζουμε με την πρώτη ευκαιρία. Εμείς δεν είχαμε τόσες δυνατότητες, ούτε μέσω του διαδικτύου για να δούμε άλλους, ούτε εύκολη πρόσβαση για συμετοχή σε festivals.Το graffiti δεν είναι μόδα, είναι τρόπος ζωής και σκέψης. Στη διάρκεια του χρόνου άλλαξα κατ’αρχάς εγώ, κινούμαι πλέον σε πιο ‘νόμιμες’ διεξόδους και ψάχνω τοίχους και κτίρια πιο μεγάλων διαστάσεων. Μ' ενδιαφερει πια πιο πολύ το αισθητικό αποτέλεσμα παρά να υπάρχει η υπογραφή μου σε κάθε γωνιά της πόλης. NAST – ΑΓΓΕΛΟΣ Ξεκίνησα κάπου τον χειμώνα του ’95 με τον «Zone». Το ψευδώνυμό μου δεν σημαίνει τίποτα. Μου αρέσει το πώς ακούγεται και ο συνδυασμός των γραμμάτων. Στο γκράφιτι με τράβηξε το ίδιο το γκράφιτι, πριν πιάσω σπρέι στα χέρια μου με θυμάμαι να κάθομαι και να κολλάω μπροστά από τοίχους που είχαν γκράφιτι. Είναι διαφορετικό από την λεγόμενη Street Art που είναι οποιαδήποτε εικαστική παρέμβαση εκεί έξω, το γκράφιτι είναι γκράφιτι, δεν με θεωρώ street artist, με θεωρώ writer. Το «βάφω παντού» για μένα σταματάει σε πολιτιστικά μνημεία και σίγουρα στην ιδιοκτησία του απλού κοσμάκη. Επίσης δεν πατάω ποτέ πάνω σε κάποιο άλλο γκράφιτι, σέβομαι τον κόπο του άλλου. Βάφω κι εγώ σαν μέλος ενός crew, των Wof, είμαστε οικογένεια, όχι απλά φίλοι, μας ενώνει ο σκοπός, το αποτέλεσμα, οι μπύρες, οι συζητήσεις, η διαδρομή και ο προορισμός. Η «τέχνη» μου απευθύνεται μόνο στους writers. Μόνο αυτοί μπορούν να νιώσουν τη δύναμη του «style». Οι υπόλοιποι απλά

βλέπουν ωραία χρώματα και σχήματα. Ναι, βέβαια έχω περάσει δικαστήριο. Ευτυχώς τη γλίτωσα φτηνά. Στην Ελλάδα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα της μιας παλάμης αυτοί που κατάφεραν να βιοποριστούν από το γκράφιτι και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτούς, όσο για την χρησιμοποίηση της τέχνης μας σε διαφημίσεις και brands, θα πω ότι το να χρησιμοποιούν οι χαρτογιακάδες τη γλώσσα μας για να επικοινωνήσουν με τη γενιά μας σημαίνει ότι νικήσαμε. Το γκράφιτι κυλάει όπως η ζωή. Πάει μπρος, πάει πίσω, αλλά πάντα βρίσκει το δρόμο του. Δεν έχει αλλάξει τίποτα σε μένα με τα χρόνια! Ακόμα νιώθω την ίδια ευφορία και γαλήνη κάθε φορά που βάφω. Δυστυχώς, άλλαξαν οι υποχρεώσεις μου και μειώθηκε η συχνότητα που βάφω πλέον. Αυτό είναι το μόνο που με στεναχωρεί. NAR - ΙΑΚΩΒΟΣ Ξεκίνησα το γκράφιτι κλασικά όπως οι περισσότεροι, βλέποντας κάποιον άλλον. Για μένα ήταν ένα παλικάρι που έγραφε CHASE και έτσι ξεκίνησε η “αρρώστια”. To ψευδώνυμο που έχω, βγαίνει από την λέξη ναρκωτικό γιατί απλά είμαι εθισμένος με αυτό που κάνω. Δεν έχω καλή μνήμη για να πω ποιος ήταν ο λόγος που με τράβηξε στο γκράφιτι. Όπως όλα τα παιδιά ζωγράφιζα, απλά με τράβηξε περισσότερο εκείνο που δεν είχα ξαναδεί, δηλαδή να ζωγραφίζεις στους δρόμους. Δεν νομίζω ότι υπάρχει η αίσθηση επανάστασης στο χώρο του graffiti, είναι απλά κάτι εγωιστικό. Δηλαδή κάποιος που έχει γεμίσει όλη την πόλη με το ψευδώνυμο του, τι επανάσταση κάνει;” Τον ρωτάω γι΄αυτήν την ειδοποιό διαφορά μεταξύ γκράφιτι και street art. “Πραγματικά δεν έχω ιδέα, ίσως απλά η λέξη street art

#194

Zofos είναι πιο εμπορεύσιμη, πιο προσιτή στο κοινό, αλλά ίσως οι διαφορές να οφείλονται στα υλικά, ας απαντήσουν οι ιστορικοί τέχνης.”. “To σημείο που θα διαλέξω να ζωγραφίσω είναι το πιο σημαντικό, εξάλλου η φωτογραφία μετράει. Μέχρι να καταλήξω πού θα βάψω μπορεί να περάσουν ώρες και αν δεν μου αρέσει τίποτα, απλά δεν το κάνω. Είμαι κυρίως των εγκαταλελειμένων χώρων αλλά με τις φράσεις και λέξεις που γράφω τελευταία επιλέγω αυστηρά το μέρος, ψάχνοντας για μέρες μέχρι να αποφασίσω πού θα το κάνω. Θα πατήσω πάνω σε κάποιον άλλο μόνο αν κάποιος με πατήσει, αλλά γενικώς είμαι ενάντια σε αυτό. Δεν είναι ωραία η αίσθηση όταν έχεις ξοδέψει αρκετό χρόνο και χρήμα και απλά κάποιος να αδιαφορεί για αυτό που έχεις κάνει. Υπάρχουν αντιπαραθέσεις στο χώρο μας, απλά τις κρατάω μακριά μου. Μπλεξίματα με το νόμο; Με έχουν πιάσει αρκετές φορές αλλά ποτέ δεν πήγε το θέμα δικαστικώς, μάλλον ήμουν τυχερός.” Τον ρωτάω πού σταματάει το δικό του “Βάφω παντού”. “Στα τζάμια. Όλα τα άλλα ας βαφτούν με αισθητική.” Βλέπει θετικά την εμπορευματοποίηση της τέχνης του. Και ποιος δεν θα ήθελε να βγάζει λεφτά από αυτό που κάνει, αυτό που αγαπάει, απλά είναι αρκετά δύσκολο να πετύχεις. Στο χώρο της street art θα ήθελε να δει πιο καινούργιες ιδέες και πραγματικούς πειραματισμούς, όχι μιμητισμούς. Εκείνος ασχολείται και με εγκατάστασεις. Ήταν η έλλειψη χρημάτων και η ανάγκη να κάνει καινούργια πράγματα που τον οδήγησαν σε αυτά που κάνει τώρα αλλά η πραγματική του αγάπη είναι το σπρέι. Ποια είναι η πρώτη λέξη που του έρχεται στο νου όταν ακούει τη λέξη πολιτισμός; Υποκρισία. REB - ΒΑΣΊΛΗΣ Αρχικά ξεκίνησα με τους τοίχους του σπιτιού μου κάνοντας μουτζούρες. Όπως όλοι οι

πιτσιρικάδες στη γειτονιά, τέλη 80, είχαμε ένα παρατσούκλι και το γράφαμε όπου μπορούσαμε. Σχεδόν πάντα συνοδευόταν από έναν αριθμό που δήλωνε την ομάδα (ποδοσφαίρου) που υποστηρίζαμε. Το ψευδώνυμό μου είναι συντομογραφία του Ρέμπελος, ένα δεύτερο όνομα, σχεδόν επίθετο, ένα παρατσούκλι που με ακολουθεί από το λύκειο. Το αγάπησα απ΄την αρχή το γκράφιτι. Καθώς οι αλάνες είχαν αρχίσει να μειώνονται δραματικά και στα πάρκα και τις πρασιές ενοχλούσες τους ηλικιωμένους και τους ανθρώπους που αναζητούσαν την ηρεμία τους, έπρεπε να βρεις χώρους για παιχνίδι. Ζούσαμε ανάμεσα σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, άσφαλτο και τσιμέντο και έτσι οι τοίχοι έγιναν η απέραντη παιδική μας χαρά. Η αισθητική άλλαξε αλλά η ουσία παραμένει η ίδια. Ήσουν εκεί! Είναι φορές που έχεις μαζί σου χρώματα και ενώ κάνεις τη βόλτα σου, κάτι σε σπρώχνει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και σε λίγο ξέρεις το λόγο. Αυτές οι εκπλήξεις συνήθως κρατάνε λίγο, εκτός και αν θες να κάνεις κάτι πιο ολοκληρωμένο και με πιο χαλαρή ατμόσφαιρα, ψάχνεις τον ιδιοκτήτη, συζητάτε και πράττετε αναλόγως. Όλα είναι εφήμερα. Βέβαια ένα παλιό κομμάτι που παραμένει σε καλή κατάσταση, καλό είναι να το σεβαστείς και να πας παραδίπλα να «παίξεις». Ένας άγραφος κανόνας που επικρατεί γενικά, είναι ότι δεν πατάς κάτι για να κάνεις κάτι μικρότερο, κατώτερης αισθητικής ή δεξιοτεχνίας. Πολλοί είναι αυτοί που κατακρίνουν το graffiti κατά παραγγελία. Υποστηρίζουν πως πρέπει να είναι αυθόρμητο, χωρίς απαραίτητη άδεια, εκτός καλουπιών κτλ. Ναι, έτσι ξεκίνησε και μου φαίνεται αδιανόητο να εκλείψει σε αυτή τη μορφή. Το γεγονός, όμως, ότι κάποιοι άνθρωποι προτιμούν να κερδίζουν λεφτά με τον τρόπο που τους ευχαριστεί περισσότερο από όλους, με βρίσκει

απόλυτα σύμφωνο. Ξεκινώντας κάποιος να λερώνει τοίχους, νύχτα, σύντομα νιώθει την ανάγκη της παρέας. Κάποιος να προσέχει, κάποιος να βοηθήσει στο βάψιμο, κάποιος να σε βοηθήσει να φτάσεις πιο ψηλά κτλ. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα crews και το αίσθημα της συντροφικότητας είναι το φυσικό επακόλουθο. Οι στιγμές που μοιράζεσαι για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού είναι αναντικατάστατες. Στην αρχή είναι τα φιλαράκια σου, στην πορεία και άλλοι καλλιτέχνες που σέβεσαι τη δουλειά τους. Αν ταιριάζουν και τα χνώτα σας θα βγει μια πολύ ωραία συνεργασία και μακροχρόνια φιλία, αν όχι .... Η βασική ορμή που σε ωθεί να ξεδώσεις σε έναν τοίχο, είναι η προσωπική ανάγκη για έκφραση και τίποτα άλλο. Να βγει από μέσα σου και όπου θέλει ας πάει. Αν σε βασανίζει το σκοτάδι και η μαυρίλα θα βγάλεις κάτι σκοτεινό και ως επί το πλείστων, θα λάβεις και πικρόχολα σχόλια. Μ’ αρέσει να επικεντρώνομαι σε πιο αισιόδοξα συναισθήματα, οπότε και οι αντιδράσεις του κόσμου είναι αρκετά καλοπροαίρετες. Το σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι το έργο λαμβάνει χώρα σε δημόσιο χώρο, από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωση του. Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα στους περαστικούς να παρακολουθήσουν τη διαδικασία, να σχολιάσουν και να ανταλλάξουν απόψεις. Το graffiti έχει αλλάξει την αισθητική σε κλάδους όπως η τέχνη, η γραφιστική, η μόδα, η διακόσμηση κ.ά. Πάντα δανειζόταν στοιχεία από άλλες τέχνες και τεχνικές. Εδώ και χρόνια, φαίνεται πως δανείζει, ενώ τελευταία ξεχωρίζουν τα πρώτα πραγματικά σημάδια της επιρροής του, καθώς ανταλλάσσει και συνδυάζει με τον πιο δημιουργικό τρόπο. Στην αρχή ήταν παιχνίδι και διασκέδαση. Ακόμα είναι.

SER – ΑΡΓΥΡΗΣ Απο όταν με θυμάμαι πάντα ζωγράφιζα. Το 1993 είδα γκραφίτι στο background ενός χιπ χοπ βιντεοκλίπ - ήταν έρωτας με την πρωτη ματια! Για μένα σημαίνει τα πάντα! Περισσότερο απ' όλα είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής. Ήταν κάτι που μου ταίριαζε. Ένα μέσο έκφρασης του εσωτερικού μου κόσμου και των αγωνιών που κάθε φορά έχω, αλλά κι ένας τρόπος να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Είναι μια ιδέα, και πάλι είναι σχετική στην εποχή που διανύουμε. Τα πάντα καταγράφονται, και μέσα από πολλά διαφορετικά κανάλια ταξιδεύουν και γίνονται προσβάσιμα σε ανθρώπους που ίσως ποτέ δε θα είχαν την ευκαιρία να τα δουν απο κοντά, ακόμη και αν ήταν διαθέσιμα μια ζωή. Δεν έχω πρόβλημα με την έννοια του εφήμερου, το σημαντικό είναι η στιγμή της δημιουργίας, τα υπόλοιπα έπονται. Τα spots που επιλέγω μπορεί να τα επιλέξω από πριν, μπορεί να τα βρω τυχαία. Καμμιά φορά οι τοίχοι σε καλούν. Το πιο περίεργο σποτ που έβαψα ήταν όταν καλεσμένος σ' ένα φεστιβάλ γκραφίτι στο Βέλγιο, έπρεπε να βάψω στα 20 μέτρα μέσα από ένα καλάθι 50x50 εκ. ενός ρομποτικού βραχίονα! Έστησα την BoxGallery θέλοντας πρώτα απ΄ολα να κάνω το πάθος μου επίσημη ενασχόληση, να το μοιραστώ και να το γνωρίσω σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Η Box gallery είναι ένα υβριδικό project, κατάστημα και γκαλερί. Ένας χώρος προώθησης της street art και του graffiti και συνάντησης νέων καλλιτεχνών, ανθρώπων που αγαπάνε την urban και street art και τα designer toys, αλλά και φιλότεχνων που θέλουν να παραμένουν σε επαφή με τις εικαστικές εξελίξεις. Υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες, για να κοιτάξεις την εμπορευματοποίηση του γκράφιτι και εξαρτάται από ποιά πλευρά το βλέπεις το ζήτημα. Προφανώς είμαι εναντίον αν μιλάμε για την εκμετάλλευση του ταλέντου ή τη δημιουργία με μόνο σκοπό το κέρδος. Υπάρχουν, όμως, πολλά σενάρια που θέτουν την τέχνη σε άλλο πλαίσιο και μπορεί να παραπέμπουν σε αυτό που χαρακτηρίζεται "εμπορικό", ενώ στην πραγματικότητα είναι μια φυσιολογική, εξελικτική πορεία. Ένα ζητούμενο της τέχνης είναι να φτάσει και να μιλήσει σε όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται, δεν πιστεύω οτι πρέπει να είναι προνόμιο των λίγων. Γενικότερα είμαι υπερ των συνεργατικών έργων - είναι μια πρακτική στην οποία επιδίδομαι συχνά, τόσο με τη Σιμόνη, που αποτελεί επίσημα το καλλιτεχνικό μου alter ego, όσο και με πολλούς άλλους, φίλους καλλιτέχνες. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να πειραματιστείς και να δοκιμάσεις τον εαυτό σου σε διαφορετικές συνθήκες, να εξελιχθεις στο δημιουργικό πεδίο. Οι άνθρωποι γουστάρουν την street art, το βλέπω συνέχεια κι εγώ θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν μπορούσε να προσθέσει κάποια ποιότητα στην ζωή τους, ένα

Aπρίλιος 2014

χαμόγελο τη στιγμή που περνούν μπορστά από ένα έργο ή μια ανάπαυλα ευφορίας μέσα στη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι. Η street art εξελίσσεται. Σιγά σιγα παύει ο διαχωρισμός της από τη λεγόμενη mainsteram τέχνη, αναγνωρίζεται επίσημα σαν μια έκφανση της σύγχρονης τέχνης και όχι σαν αμφιλεγόμενη απόκλισή της. SIMONI - ΣΙΜΌΝΗ ΦΟΝΤΑΝΑ Απο παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να δημιουργεί συνέχεια. Η σχέση μου με την τέχνη συνεχίστηκε κατά την διάρκεια των σπουδών μου, στη συντήρηση έργων τέχνης, όπου μου προσφέρθηκε μια καλή γνώση πάνω στα υλικά και τις τεχνικές της ζωγραφικής. Η street art μπήκε στη ζωή μου μέσω του Αργύρη. Εκείνος μου έδειξε μια νέα κατεύθυνση την οποία ερωτεύτηκα. Eίναι ο τρόπος που έχω επιλέξει να εκφράζομαι και να επικοινωνώ. Μ΄αρέσει η δημοκρατικότητα που έχει, η αίσθηση ελευθερίας και ο τρόπος με τον οποίο είναι προσβάσιμη σε όλους. Το εφήμερο δεν με προβληματίζει. Όλα εφήμερα δεν είναι; Σημασία έχει η στιγμή, να βάζεις τον καλύτερο εαυτό σου σε αυτό που κάνεις, προσπαθώντας για το καλύτερο αποτέλεσμα.

Το βασικό, πάντα, είναι να παραμένεις πιστός στη φιλοσοφία και τις αρχές σου, ειλικρινής με αυτό που "παράγεις". Δουλέυω συνέχεια συνεργατικά με τον Αργύρη. Θεωρώ κάθε συνεργασία που κάνω κέρδος για εμένα, καθώς μου δίνει τη δυνατότητα να δουλέψω μαζί με συναδέλφους μου και να προσφέρουμε κάτι καινούργιο ο ένας στον άλλο. Συνήθως είναι πολύ γλυκές οι αντιδράσεις των ανθρώπων που με βλέπουν να ζωγραφίζω στους τοίχους. Στέκονται κοντά και παρατηρούν τη δημιουργική διαδικασία, την απολαμβάνουν θα έλεγα, μιλάνε μαζί μου, έχουν κάτι καλό να πουν. Άλλωστε κι εγώ θέλω η τέχνη μου να κάνει τον κόσμο πιο όμορφο. Η street art γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτή, κατανοητή και δημοφιλής στο κοινό και αποκτά τη θέση που της αξίζει στο εικαστικό στερέωμα. Είμαστε λιγοτερες γυναίκες στο χώρο από ό,τι άντρες αλλά όχι λίγες, όπως πιστεύουν οιπερισσότεροι! Όπως σε αρκετούς τομείς, έτσι και σε αυτόν τον χώρο, τα κοινωνικά στερεότυπα περί φύλου επηρεάζουν μάλλον τον τρόπο που το βλέπουμε.

ZOFOS - ΑΛΕΞΗΣ Ξεκίνησα καλοκαίρι του ‘99. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το απόγευμα που στο σχολείο, όπου κάναμε skate, έσκασαν μύτη δυο τύποι και άρχισαν να βαφούν έναν τοίχο. Εκστασιασμένος καθόμουν και παρατηρούσα την όλη διαδικασία μη ξέροντας ότι είχα κολλήσει κι εγώ το «μικρόβιο». Την επομένη μέρα πήρα ένα spray από το χρωματοπωλείο της γειτονιάς και πήγα να βάψω ένα σάπιο τοίχο σε μια αλάνα. Καπως έτσι άρχισαν όλα. Street art – graffiti… Graffiti είναι η πράξη. Από κει και πέρα αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία με τα σημερινά δεδομένα, graffiti είναι η αποτύπωση γραμμάτων με περίτεχνο τρόπο χρησιμοποιώντας spray και street art είναι η εικαστική παρέμβαση σε δημόσιο χώρο χωρίς περιορισμό σε τεχνικά και εκφραστικά μέσα. Η τέχνη δεν έχει και ούτε χρειάζεται καμιά «ιδεολογία». Δεν είναι μόνο το graffiti εφήμερο. Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο είναι εφήμερα. Η ζωή είναι εφήμερη, πολιτισμοί έρχονται και παρέρχονται, το παλιό πεθαίνει δίνοντας τόπο στο νέο και άλλα τέτοια ωραία κλισέ . Όσον αφορά βέβαια την περιορισμένη διάρκεια ζωής των έργων έξω, έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα.

Σε γενικές γραμμές δεν πατάω κομμάτια που έχουν αντέξει στον χρόνο,κομμάτια από καλλιτέχνες που έχουν ένα σεβασμό στον χώρο όπως επίσης κομμάτια από writers που δεν βρίσκονται πλέον εν ζωη. Κατά τ΄ άλλα το μεγάλο γκράφιτι πατάει το μικρό και οι αφίσες της ΚΝΕ πατάνε τα πάντα!!! Είχα φασαρίες με το νόμο. Μπορεί να μην είχα την τύχη να δω ένα δικαστικό μέγαρο από μέσα αλλά διαπίστωσα ότι το χέρι του νόμου γίνεται πολύ βαρύ, ειδικά όταν πέφτει στους αδύναμους. Πού να βάψω, πού να μην βάψω… Η λίστα είναι μεγάλη και διαμορφώνεται ανάλογα με την ηθική και την παιδεία του καθενός σε συνάρτηση με την κοινή λογική. Με τόση άγνοια, απάθεια και αποκτήνωση που χαρακτηρίζει τους φίλους μας τους ανθρώπους, το να νιώσουν το παραμικρό βλέποντας, όχι μόνο τη δική μου δουλειά αλλά οτιδήποτε σπάει την οπτική μονοτονία, το βρίσκω εποικοδομητικό. Η street art εξελίσσεται με το πάντρεμα τέχνης και επιστήμης, με την αναζήτηση καινούργιων καλλιτεχνικών αξιών . Και με την εξάπλωση του graffiti και της street art σε χώρες και δρόμους που δεν τα έχουν ξαναδεί.

#194

Το δείπνο της Άνοιξης

Η ιδέα γεννήθηκε στη διασταύρωση της Αλεξάνδρου Σβώλου με τη Φιλικής Εταιρίας πάνω σε μια συζήτηση με μα παρέα γειτόνων. Ο Τέλλος Φίλης, η Μελίνα Σαββίδου και τα άλλα παιδιά έκαναν την αγαπημένη τους γειτονιά το talk of the town. Και όχι μόνο.

ΛΕΞΕΙΣ: Αικατερίνη Γεωργιάδου – Λάζαρος Χατζηνάκος

AΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΒΩΛΟΥ: ΜΙΑ ΝEΑ ΓΕΙΤΟΝΙA ΜΕ «ΔEIΠΝΟ» ΚΑΙ TV! Η φωτογραφία από το δείπνο της Βαρκελώνης που έγινε πρόκληση: Μπορούμε στη Θεσσαλονίκη;

Μέχρι το 1990, αν θέλαμε να μετρήσουμε την απήχηση ενός γεγονότος στην κοινή γνώμη θα 'πρεπε να δούμε το διάγραμμα της κυκλοφορίας των εφημερίδων: αν υπήρχε μια αιφνίδια ανοδική καμπύλη το εύλογο συμπέρασμα ήταν ότι ο τίτλος ήταν εύστοχος, το αναγνωστικό κοινό διψούσε να μάθει περισσότερο. Σήμερα πια, ο αντίστοιχος δείκτης μέτρησης μπορεί να 'ναι πόσες φορές κοινοποιήθηκε στο Facebook! Αυτή ήταν η αφετηρία για να καρποφορήσει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μια ιδέα, που μέχρι τότε ήταν στα σπάργανα: την συζητούσαν στη διασταύρωση της Αλεξάνδρου Σβώλου με την Φιλικής Εταιρίας ο Τέλλος Φίλης, η Μελίνα Σαββίδου και μια παρέα γειτόνων. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου η ιδέα ωρίμασε με μια επάλληλη αλληλουχία γεγονότων: Τέλη Νοεμβρίου μια ομάδα νέων ανθρώπων, που συγκυριακά έμεναν σε διαφορετικές πολυκατοικίες της Σβώλου, ξεκίνησε να σχεδιάζει τηλεοπτικές εκπομπές! Μια από τις διερευνητικές της κινήσεις στο Facebook ήταν να ρωτήσει: “Πώς νιώθετε όταν

διασχίζετε την Αλεξάνδρου Σβώλου;”. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και οι… "τοίχοι" γέμισαν με απόψεις και πληροφορίες. Ένας χάρτης με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος για τον διερχόμενο ήταν το πρώτο προϊόν αυτής της κινητικότητας. Ενώ η “Σβώλου TV” ετοίμαζε το πρώτο της επεισόδιο (https://www.youtube.com/ watch?v=o9wkbJRF_Vs), μια φωτογραφία από ένα δείπνο σε ένα σοκάκι της Βαρκελώνης προκάλεσε έναν δεύτερο γύρο ενδιαφέροντος. Στην πρωτεύουσα της Καταλονίας υπάρχει αυτή η παράδοση: στήνουν ένα τραπέζι κι εκεί οι γειτόνοι συνυπάρχουν, συζητούν, διασκεδάζουν. Στο ερώτημα αν μεταφέρεται αυτή η πρωτοβουλία στη Θεσσαλονίκη, ακολούθησε νέος καταιγισμός απαντήσεων: “Γίνεται και στη Σιένα”, “Στην Πυλαία οργανώσαμε για δυο χρονιές ένα γεύμα γειτόνων ”, “Στην Ελβετία τα οργανώνουν στα χωριά”, “Στο Καλαμπάκι έχουμε το Κουρμπάνι”! Το “Δείπνο της Άνοιξης” έγινε θέμα και μια ομάδα πρωτοβουλίας (https://www.

facebook.com/groups/deipno/) στις 21 Δεκεμβρίου ανέλαβε να δει όχι απλά τα οργανωτικά του ζητήματα, αλλά να προκαθορίσει κανόνες: μια ακόμη Τσικνοπέμπτη με greek σουβλάκι και χωριάτικο λουκάνικο δεν την ήθελε κανείς. Βήμα προς βήμα η ομάδα ξεκαθάρισε τους στόχους της. Έναν δεκάλογο για τα όσα επιδιώκει: 1. Ενισχύουμε τους κοινωνικούς δεσμούς στη γειτονιά. 2. Βοηθάμε να δημιουργηθούν μη εμπορευματικές σχέσεις. 3. Διευκολύνουμε την ανάπτυξη αλληλεγγύης. 4. Αναδεικνύουμε την αξία της συλλογικότητας. 5. Δείχνουμε ότι σημαντικά πράγματα μπορούν να γίνουν και χωρίς λεφτά. 6. Αναζωογονούμε την αυτενέργεια και την ευρηματικότητα των πολιτών. 7. Λειτουργώντας παραδειγματικά ασκούμε το δικαίωμα στην πόλη. 8. Διασώζουμε τη μνήμη και μαθαίνουμε την ιστορία του δρόμου όπου ζούμε.

9. Κάνουμε μόνοι μας πράγματα που παλιότερα αναθέταμε σε θεσμούς. 10. Ομορφαίνουμε τη ζωή στην πόλη και την καθημερινότητα. Το “Δείπνο”ορίστηκε για τη Δευτέρα 28 Απριλίου, αμέσως μετά την Κυριακή του Θωμά, και το μενού του διαρκώς εμπλουτίζεται: τα εστιατόρια της περιοχής ετοιμάζουν τις σπεσιαλιτέ τους, νοικοκυρές και μαγείρισσες θα βάλουν πρόσθετες κατσαρόλες, ενώ οι κάτοικοι της Σβώλου, από την οδό Αγγελάκη μέχρι την πλατεία Ιπποδρομίου, θα κατέβουν από τα διαμερίσματα στα πεζοδρόμια με τα δικά τους φαγητά. Τα μπαρ και οι καφετερίες, σε αυτό το τμήμα της οδού, συνεισφέρουν με ποτά, κρασί, ρακόμελο και μπύρες σε μια πρωτόγνωρη συμμαχία καταστηματαρχών και κατοίκων. Προετοιμάζονται παράλληλα δρώμενα, με μουσικά συγκροτήματα και εικαστικές παρεμβάσεις. Ο Αλέξανδρος Σβώλος θα δώσει και αυτός το “παρών”: μια γιγαντοαφίσα του θα κοσμήσει τον χώρο, έργο του σχεδιαστή κόμικς Βασίλη Γκογκτζιλά.

Aπρίλιος 2014

Χορηγός επικοινωνίας, ποιος άλλος; Η…“Σβώλου TV” που ανάρτησε στο YouTube το δεύτερό της επεισόδιο, προσφέροντας προσωπογραφίες ανθρώπων της οδού, χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Στην ενότητα Svoloution φιλοξενούνται μουσικά συγκροτήματα της πόλης. Οι 19άρηδες του Deep in the Top κερδίζουν τις εντυπώσεις με την ποιότητα της μουσικής τους και την ωριμότητά τους: “Θα μείνουμε εδώ. Δεν ρισκάρουμε μια αποτυχημένη κίνηση στο εξωτερικό”. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν ακόμη διασφαλιστεί όλες οι προδιαγραφές που έχει θέσει η ομάδα. Οι εκκρεμότητες είναι συνήθως πολλές σε ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα. Αλλά λέξεις χαμένες στο… νεοελληνικό λεξιλόγιο, όπως η Εμπιστοσύνη και ο Αλληλοσεβασμός, χαρακτηρίζουν πλέον τις σχέσεις των μελών της ομάδας, που συνεχώς διευρύνεται. Έστω κι αν χρειάστηκαν τρεις μήνες για να αποκτήσουν ισχυρές ρίζες. «Να ξαναγίνουμε ΓΕΙΤΟΝΙΑ!» είναι το σύνθημά μας. Κι αυτή είναι η αρχή. Γι αυτό και είναι ένα ανοικτό δείπνο με μπουφέ για

κάθε διερχόμενο. Τα τέσσερα ντουβάρια του διαμερίσματος είναι ο αντίπαλος: να σπάσει η απομόνωση, να λυθούν οι γλώσσες, να συνυπάρξουμε κερδισμένοι κοινωνικά. Η γειτονιά γνωρίζει την καθολική συμμετοχή των καταστηματαρχών, που δεν δίνουν εμπορικό χαρακτήρα στο γεγονός. Συνεισφέρουν με είδη και προϊόντα, την ώρα που πολλών το ταμείο είναι στο… όριο. Μια αβλεψία: Δεν εκτιμήθηκε ότι οι μέρες του Απριλίου θα 'ναι… πονηρές. Ήδη οι κακές γλώσσες αναζητούν παραταξιακές διασυνδέσεις και προτιμήσεις. Ν’ αποδείξουν τα μέλη της ομάδας ότι δεν είναι ελέφαντες; Μα, δεν περιλαμβάνεται στο μενού! (Παράκληση της ομάδας προς όλους τους υποψηφίους των συνδυασμών είναι να μην… παρελάσουν από την Σβώλου την ώρα του Δείπνου. Προτιμάμε κρουστά και ποδηλάτες!).

#194

Μία μέρα στο metropolis! ΛΕΞΕΙΣ: ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΣΑΒΒΑΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ

Περνώντας την πόρτα του «Αθλητικού Metropolis» στα Κωνσταντινοπολίτικα βλέπεις έναν πάγκο με εφημερίδες, τον Κωστή Ραπτόπουλο με άγριες διαθέσεις πριν βγει στον... αγωνιστικό χώρο και το σηματάκι του «On Air» αναμμένο. Το σηματάκι αυτό, άλλωστε, έχει χαρίσει στο συγκρότημα την πρωτιά στους ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης! Μία πρωτιά που επαναλαμβάνεται για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και έχει προκαλέσει αίσθηση. Ποτέ, άλλωστε, ένα αθλητικό ραδιόφωνο στην Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να φτάσει στην κορυφή, «εκθρονίζοντας» παραδοσιακά δημοσιογραφικά συγκροτήματα.

ρχιτέκτονας αυτής της επιτυχίας δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Στέλιο Γρηγοριάδη, τον «Ζοζέ Μουρίνιο» του 1ου ορόφου. «Είναι πρωτοφανές. Δεν έχει γίνει ποτέ και ούτε το πίστευε κανείς, για να είμαστε ειλικρινείς, ότι θα πρωτεύσει ένα αθλητικό ραδιόφωνο στις μετρήσεις, το οποίο, μάλιστα, απευθύνεται κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στον ανδρικό πληθυσμό. Συμβαίνει, όμως, να ενδιαφέρονται και πολλές γυναίκες για τον αθλητισμό, είτε αναζητώντας την ψυχαγωγία μέσω του ραδιοφώνου είτε συνοδεύοντας τους άντρες τους σε μία μετακίνηση με το αυτοκίνητο. Πλέον αισθάνεσαι την υποχρέωση να γίνεις ακόμα καλύτερος, να ασχολείσαι όχι μόνο με

τα αμιγώς αθλητικά θέματα αλλά και με τα ζητήματα εκείνα που βασανίζουν τον πολίτη κάθε μέρα. Προσπαθούμε να μην είμαστε σε μία γυάλινη σφαίρα κλεισμένοι και να μην αφοσιωνόμαστε μόνο στο οφσάιντ, στο γκολ και στο καλάθι, αλλά να ασχολούμαστε και με προβλήματα που μας ταλαιπωρούν και έχουν να κάνουν με την ίδια την ύπαρξή μας. Η συνταγή είναι αυτονόητη για εμάς, απλά προσθέσαμε και τα κατάλληλα υλικά για να κερδίσουμε και την εκτίμηση του κόσμου. Αυτό είναι το σημαντικό. Όταν κατεβαίνω Αθήνα ακούω τα αθλητικά ραδιόφωνα της πόλης να δω τι παίζουν και σε τι μήκος κύματος κινούνται. Δεν νομίζω, αλήθεια, ότι υστερούμε σε κάτι. Τα περισσότερα έχουν ένα τελείως μονότονο πρόγραμμα, βγάζοντας συνέχεια τους

ανταποκριτές των ομάδων να πουν τα ίδια και τα ίδια, την ώρα που, ενώ η δεξαμενή των συνεντεύξεων είναι τεράστια στην πρωτεύουσα, αυτές λείπουν από τις εκπομπές. Εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη κυνηγάμε και το τελευταίο «μυρμήγκι» για να βγάλουμε φρέσκα πράγματα και κάτω, ενώ τα έχουν όλα στα πόδια τους, δεν τα εκμεταλλεύονται», αναφέρει χαρακτηριστικά. Του ζητάω να μου αφηγηθεί ιστορίες όλων αυτών των χρόνων πίσω από τα μικρόφωνα που του έχουν μείνει αξέχαστες. «Έχουν συμβεί δεκάδες πράγματα, τα οποία τα βιώνουμε τελείως διαφορετικά από μέσα, σε σχέση με τον τρόπο που τα εισπράττει ο ακροατής. Δηλαδή ο τελευταίος προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται σε έναν καβγά μεταξύ Ραπτόπουλου και Κόκκινου, ενώ εμείς έχουμε

Aπρίλιος 2014

τη δυνατότητα να το δούμε κιόλας. Είναι ένα έργο με λίγους θεατές και πιστέψτε με είμαστε προνομιούχοι. Πρόκειται για θέαμα. Επίσης, υπάρχουν ατελείωτες στιγμές γέλιου στον αέρα με ακροατές, οι οποίες έχουν γίνει σποτάκια, παίζονται όλα αυτά τα χρόνια και συνεχώς εμπλουτίζονται. Το κοινό σου προσφέρει πάντα πολύ υλικό, όπως επίσης και τα μαργαριτάρια των παραγωγών», προσθέτει την ίδια ώρα που απέναντί μας ο Ραπτόπουλος μιμείται (μοναδικά) τη φωνή της κοπέλας στη γραμματεία, η οποία τον χαζεύει με το στόμα ανοιχτό. «Ο Κωστής είναι ο σέντερ φορ του σταθμού μας, αν και έπαιζε τερματοφύλακας. Υπάρχουν, όμως, πολλοί ρολίστες παίκτες και εξίσου ικανοί με τον Ραπτόπουλο, γιατί ένας σέντερ φορ μόνος του δε σκοράρει». Η πάσα έχει δοθεί. Ο Ραπτόπουλος αρπάζει το μικρόφωνο και κάθεται στον «θρόνο» του. «Το μυστικό της επιτυχίας είναι το μεράκι για το αντικείμενο, οι περισσότεροι που βρισκόμαστε εδώ το κάνουμε από μεράκι, είτε είμαστε οπαδοί, είτε παραγωγοί.

Είναι βασικό να αγαπάς αυτό που κάνεις. Στο Metropolis υπάρχει πλέον δημοκρατία. Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι αυτό που σου λέω. Και μέσα σε αυτή τη δημοκρατία γεννήθηκε η καλή σχέση παραγωγών και ρεπόρτερ που παλιά δεν υπήρχε γιατί κυριαρχούσε ο ανταγωνισμός. Έφυγαν ορισμένα... κακά στοιχεία που δημιουργούσαν έριδες και τα πράγματα έχουν φτιάξει. Κάποτε βέβαια θα προσπαθήσω να σταματήσω και να βρίζω, αλλά έχω δρόμο ακόμα (γέλια). Το αξιοπερίεργο σε όλο αυτό είναι ότι παραδόξως σταδιακά αποκτούμε κι ένα γυναικείο κοινό που συμμετέχει ενεργά. Ως σέντερ φορ της ομάδας δεν θα έλεγα ότι μοιάζω με τον Αθανασιάδη του ΠΑΟΚ γιατί δεν με φορτώνει ο Λίνο όπως πρέπει στο πρώτο δοκάρι (γέλια). Αυτό βελτιώνουμε εδώ πέρα. Το φόρτωμα. Μόνο έτσι σκοράρεις και πας μπροστά. Και στο λέω εγώ που κυνηγιέμαι με το διαφημιστικό τμήμα κάθε μέρα γιατί δεν εκμεταλλεύονται κάποιες παρουσίες όπως... τη δική μου», τονίζει με νόημα ενώ εξηγεί στη φωτογράφο

της συνέντευξης τι είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. «Πρόκειται για μία τσόντα με τον Μηνά Χατζησάββα και τη Χρυσούλα Διαβάτη. Μίας κακής ποιότητας τσόντα που τη βλέπουμε γιατί δεν μπορούμε να δούμε κάτι άλλο. Τα νέα παιδιά, όμως, με την τεχνολογία και το ίντερνετ μπορούν από 13 χρονών να δουν

τα ξένα πρωταθλήματα, υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ, με Μπραντ Πιτ, Μισέλ Φάιφερ κτλ. Και όταν έχεις μπροστά σου τη Μισέλ Φάιφερ δεν θέλεις ούτε να κοιτάξεις τη Διαβάτη».

#194

Η Ελλάδα αλλάζει και άλλα ανέκδοτα που μου έμαθε ο χειμώνας που πέρασε

Ο πρωθυπουργός της χώρας στην τηλεόραση ανακοινώνει περήφανα ‘’Η Ελλάδα αλλάζει’’. Ο Γιώργος Τούλας έχοντας παρακολουθήσει προσεκτικά το χειμώνα που πέρασε έχει κάθε λόγο να πιστεύει πως τίποτε απολύτως δεν άλλαξε. Μια ανάπαυλα είναι όλο αυτό για τον παλιό κόσμο, που ξαποσταίνει για να επιτεθεί και πάλι στο ψητό. Και εκθέτει όσα του έμαθε ο χειμώνας που τελειώνει..

Λέξεις: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ | ΕΙΚΟΝΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΙΜΠΡΕΣ

1. Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που η Κρίση δεν έπληξε. Οι άνθρωποι αυτοί είναι όσοι βρίσκονταν πάντα κοντά στην εξουσία. Συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, παρατρεχάμενοι. 2. Για κάποιους η δημοσιογραφία ήταν, είναι και θα είναι, ο δρόμος για το παρακάτω. Το παρακάτω είναι η κάθοδος στην πολιτική, το βόλεμα, η προσωπική ανέλιξη. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα αυτή την εποχή ‘’συναδέλφων’’ που αλωνίζουν ως παράσιτα πλάι σε παράγοντες της πολιτικής ζωής, ζουν στη σκιά τους, εξυπηρετούν σκοπούς και στο τέλος επιβραβεύονται με μια θέση σε ψηφοδέλτια. 3. Πλάι στη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που γονάτισαν οικονομικά από την κρίση υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα επιχειρηματιών που κατέβασαν ηχηρά τα ρολά των επιχειρήσεών τους, προκαλώντας τα media με τις χρεοκοπίες τους και την επόμενη στιγμή άνοιξαν παραδίπλα νέα μαγαζιά. Βάζοντας μπροστά αχυράνθρωπους, ως υπεύθυνους, είναι εκεί και πάλι. Εστιάτορες, εκδότες, εργολάβοι, παντός είδους λαμόγια που αφού φόρτωσαν ΦΠΑ εκατομμυρίων σε πεθαμένους πλέον υπέργηρους συγγενείς,, δεν πλήρωσαν ποτέ ασφαλιστικές εισφορές και αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο απλήρωτους,, τώρα είναι και πάλι στον αφρό.

4. Το κρατικό χρήμα που μοιραζόταν αβέρτα κάτω από το τραπέζι συνεχίζει να μοιράζεται, απλά λίγο πιο προσεκτικά. Δείτε ποιοι παίρνουν τις εργολαβίες, τις διαφημιστικές καμπάνιες των υπουργείων, ποιοι εργάζονται ως σύμβουλοι υπουργών και γενικών γραμματέων. Οι ίδιοι άνθρωποι.. 5. Οι πολίτες παραμένουν δραματικά αμέτοχοι μπροστά στα τεκταινόμενα. Με πρόφαση τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχονται, την εξαθλίωση, την ανεργία, αρνούνται να αλλάξουν, να προχωρήσουν μπροστά και λειτουργούν

με όρους της προηγούμενης εποχής. Συνωστίζονται σε πολιτικά γραφεία που τους τάζουν διάφορα, υιοθετούν συμπεριφορές ατομικής και όχι συλλογικής διεκδίκησης, δεν αντιλαμβάνονται την ευκαιρία που πάει χαμένη. 6. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη χώρα είναι ο τρόπος της ιδιωτικής κατοχής. Από το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μας μέχρι τον πεζόδρομο στο κέντρο, η πλειοψηφία των ανθρώπων συμπεριφέρεται στο δημόσιο χώρο περίπου σαν να τον κληρονόμησε από

τον παππού της. 7. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να διαλύσεις μια κοινωνία είναι να τη διχάσεις. Πρώτα χτίζεις τον Δούρειο Ίππο, τον εγκαθιστάς με τη βοήθεια των ΜΜΕ και μετά τα πράγματα είναι εύκολα. Αποδείχτηκε δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια πόσο εύκολο είναι να σπάσεις την κοινωνική συνοχή στρέφοντας τα πυρά εναντίον κοινωνικών ομάδων. 8. Ακόμα και ο λόγος της Αριστεράς που όφειλε να επιδείξει προσαρμοστικότητα είναι δυστυχώς ένας λόγος χαϊδέματος. Θα τα κάνουμε όλα όπως πριν. Κανείς δεν λέει θα τα πάμε όλα παρακάτω, ως οφείλει. 9. Η περίπτωση της ΕΡΤ είναι το απόλυτο παράδειγμα ενός φαιδρού κράτους που προσπαθεί να ενδυθεί το μανδύα του εκσυγχρονισμού. Η αδυναμία του να μετασχηματίσει έναν γίγαντα, οδήγησε στο κλείσιμό του και στην αντικατάστασή του από γελοίους νάνους. 10. Η γραφειοκρατία είναι ανίκητη γιατί απλά εξυπηρετεί την ανομία και την ανάγκη των πολιτικών να περιπλέκουν τα πράγματα για ευνόητους λόγους. Τέσσερα χρόνια κρίσης και δεν απολέσαμε ούτε ένα βήμα από τα δεκάδες που απαιτούνται ακόμα και για την πιο απλή αδειοδότηση.

Aπρίλιος 2014

Θερμαϊκος The legend! Ένας θρύλος 22 χρόνων.

Στα '70ς οι παππούδες μας είχαν ένα αγαπημένο καφενείο στην παραλία. Κρίμα θα είναι να χαθεί τέτοια αίγλη, σκέφτηκε κάποτε ο Μπάμπης Ζουμπούλης και άλλαξε το 1992 τη ροή των πραγμάτων στην παρηκμασμένη παραλιακή λεωφόρο Νίκης. Ένα μπαρ θρύλος για τις μουσικές του, τους dj που πέρασαν από κει, τη διακόσμηση με τα σπάνια κομμάτια που φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς στο χώρο, τα θρυλικά πάρτι και τους θαμώνες του, μερικά από τα πιο cult πρόσωπα της νύχτας και της δημιουργίας στη Θεσσαλονίκη. Σε μια πόλη που το κλασικό δεν καταφέρνει να γίνει παντοτινό, ένα μπαρ με ιστορία 22 χρόνων παραμένει στυλάτο, με την πιο εκκεντρική αλλά και διαχρονική διακόσμηση και αποτελεί την απόδειξη πως ο χρόνος δικαιώνει τους τολμηρούς. Η Νατάσσα Καλαφάτη συνεχίζει σήμερα την ένδοξη ιστορία του Θερμαϊκού και φτάνει στις επόμενες γενιές τη βοή του μύθου.

Οι ΑUDITORS DOMINATION σε ένα special DJ Set με την συνοδεία του resident Dj, Λευτέρη Κορδιάου (Republic Radio fm100,3), ο Βέλγος star της underground ηλεκτρονικής σκηνής, Benoit Franquet aka POLE FOLDER και παραγωγός της Bedrock του John Digweed, παρέα με τους Christopher K & Greg, ο Έλληνας παραγωγός/DJ Γιάννης Ντούσκος aka DOUSK (Klik/Movement/ Bedrock) με τον ιδιοκτήτη της Movement Recordings και γνωστό παραγωγό κορυφαίων Labels, TASH καθώς και με τον ANDREE ESKAY και την συνοδεία του Στέφανου Λαζαρινού στο σαξόφωνο & τον resident Greg στo outro set, ο γνωστός Ισπανός παραγωγός/DJ της Ambient σκηνής, NACHO SOTOMAYOR, που επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη για τα 22α γενέθλια του Θερμαϊκού σε ένα εκλεκτικό event με τη συνοδεία του Λευτέρη Κορδιάου, ο γαλλικής καταγωγής DJ/Producer, HERVE AK, της Kompakt με έδρα τη Λιόν, και τη συνοδεία των Miss Kate & Greg! Τα πιο ξεχωριστά γενέθλια του πιο ιστορικού μπαρ της πόλης πέρασαν στην Ιστορία! Με μια υπόσχεση. Να συνεχίσει το ίδιο δημιουργικό και ανήσυχο να χαράζει το δρόμο της διασκέδασης στην πόλη.

Θερμαϊκός

Λ.Νίκης 21, τηλ. 2310 239 842

Εικόνες: Δημήτρης Νικολαΐδης

Tην προηγούμενη εβδομάδα μας χάρισε ένα πενθήμερο πάρτι για τα 22α γενέθλια του, "προσφέροντας" ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χιλιάδες πιστούς της φέρνοντας 6 διακεκριμένους καλλιτέχνες, εξειδικευμένους στην Ambient, Jazz, Funk, Chillout, World Beat, Deep/Funky/Tech&Progressive House που ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Resident DJ’s του Θερμαϊκού.

#194

Κοιμητήρια Ευαγγελίστριας: Ιστορίες από την κρύπτη

†

Για να γνωρίσεις μια πόλη και τους κατοίκους της ξεκίνα από τα νεκροταφεία της.

Λέξεις: ΚΎΑ ΤΖΉΜΟΥ Εικόνες: ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

Τα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας, το παλιότερο διασωθέν νεκροταφείο της πόλης, πέρα από τον θρησκευτικό τους ρόλο, είναι μια κρύπτη της ιστορίας της πόλης, αφού μέσα στον έναν σχεδόν αιώνα της ύπαρξής τους καταγράφουν μνήμες από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, τουρκοκρατίας, του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, των ταραχών αλλά και της λάμψης του Μεσοπολέμου, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, του Εμφυλίου και της χούντας. Μια ιστορία που ξεκινά από τα τέλη του 19ου αιώνα και φτάνει μέχρι δεκαετία του 70, οπότε και διεκόπη ο ενταφιασμός εκεί, λόγω κορεσμού του εδάφους και στενότητας του χώρου.

εν είναι εύκολη η απόφαση να συμπεριλάβεις ένα θέμα σχετικό με τάφους και νεκροταφεία σε ένα περιοδικό. Πόσο μάλλον να φωτογραφήσεις εγκαταλειμμένες ταφόπλακες και μαυσωλεία που διηγούνται ιστορίες νεκρών. Λένε, όμως, πως βασικό στοιχείο κάθε πολιτισμού είναι και οι συνήθειες ταφής των νεκρών. Δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο, το οποίο ετοίμαζε σε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του ο Ηλίας Πετρόπουλος, ήταν το λεύκωμα ”Ελλάδος Κοιμητήρια” (εκδόθηκε μετά το θάνατό του, το 2005). Ο Πετρόπουλος για να γνωρίσει μια πόλη και τους κατοίκους της ξεκίναγε από τα νεκροταφεία της. «Πάνω από το Χάρο κανείς δε στέκει· ούτε ο Θεός» σημειώνει ο συγγραφέας στην πρώτη χρωματιστή σελίδα του λευκώματος. Πόσο μάλλον οι άνθρωποι. Τα νεκροταφεία με όλη τη μυστηριακή ατμόσφαιρα και το δέος που προκαλούν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Και ως τέτοιο έχει μια ιστορία, έναν όχι μόνο συμβολικό λόγο ύπαρξης αλλά αποτελεί συγχρόνως και μια καταγραφή της ιστορίας της πόλης και των κατοίκων της. Και μπορείς να “διαβάσεις” κι εκεί την ιστορία της. Μέσα από τις αναγνώσεις των επιγραφών, τις στάσεις των αγαλμάτων και τα ονόματα των νεκρών. Νεκροταφεία παντού Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας εκτός των τειχών της πόλης υπήρχαν νεκροταφεία

Aπρίλιος 2014

διάσπαρτα. Σήμερα είναι σίγουρο ότι σε κάποια από τις βόλτες μας περπατήσαμε πάνω στους τάφους των προγόνων μας. Η γη της Θεσσαλονίκης είναι γεμάτη από πολυάριθμα νεκροταφεία όπου ενταφιάστηκαν Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Εβραίοι, Τούρκοι, Αρμένιοι, Διαμαρτυρόμενοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Ρώσοι, Σέρβοι, Βούλγαροι και Ινδοί. Σημαντική λεπτομέρεια του καθορισμού τους είναι το γεγονός πως ακόμη και σήμερα, σύμφωνα με την συνθήκη των Αθηνών, ο νόμος που ισχύει για τον καθορισμό των γαιών των νεκροταφείων είναι ο οθωμανικός. Σύμφωνα με αυτόν «Φωνή μεγαλόφωνου ανδρός ο οποίος εφώναζε από τα τείχη της πόλης» καθόριζε τις νεκροπόλεις των κοινοτήτων της πόλης. Από την Καμάρα και νότια της οδού Εγνατίας έθαβαν τους νεκρούς τους οι Μουσουλμάνοι, ανατολικά της Καμάρας οι Χριστιανοί και βόρεια της Εγνατίας οι Εβραίοι. Ο χώρος όπου ορίστηκε να λειτουργήσουν τα κοιμητήρια, ανατολικά των βυζαντινών τειχών, ήταν από τα αρχαία χρόνια χώρος προοριζόμενος για την ταφή των νεκρών.

Σε ανασκαφή που έγινε στις εγκαταστάσεις της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, η ΙΣΤ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η περιοχή εντάσσεται στον πυρήνα του αρχαίου ανατολικού νεκροταφείου. Άλλωστε και κατά την αποξήλωση των τάφων από το εβραϊκό νεκροταφείο για τη δημιουργία της πανεπιστημιούπολης, αποκαλύφθηκαν ταφικές πλάκες ρωμαϊκών, βυζαντινών, ελληνιστικών και παλαιοχριστιανικών χρόνων, με πιο πρόσφατα τα ευρήματα στο χώρο του Συντριβανίου που βρέθηκαν κατά την εκτέλεση των εργασιών για την κατασκευή του μετρό. Τα δυο πρώτα τουρκικά νεκροταφεία διαμορφώθηκαν ένα στην ανατολική και ένα στη δυτική Θεσσαλονίκη. Της ανατολικής εκτείνονταν νοτιότερα από τα εβραϊκά, στην περιοχή από τα ανατολικά τείχη και την Παραλία μέχρι τη Διεθνή Έκθεση και το πάρκο του Λευκού Πύργου. Όλη αυτή η έκταση ήταν γεµάτη µουσουλµανικούς τάφους, που διαρκώς εξαπλώνονταν επειδή ο ισλαµικός νόµος δεν επιτρέπει την εκταφή. Ένα άλλο (τρίτο) νεκροταφείο

υπήρχε προς το Επταπύργιο, ειδικά για τα θύµατα της πανούκλας και των επιδηµιών. Τα ισραηλιτικά νεκροταφεία βρίσκονταν εκεί όπου σήµερα βρίσκεται η Πανεπιστηµιούπολη της Θεσσαλονίκης, δηλαδή ακριβώς έξω από το ανατολικό τείχος σε μια έκταση 3000 τ.μ. Εκεί βρίσκονταν από προτού καταλάβουν την πόλη οι Τούρκοι (από το 1493). Ήδη από το 1927 είχε αρχίσει η διαδικασία της δημιουργίας Πανεπιστημιούπολης στο χώρο που βρίσκεται σήμερα με την παραχώρηση του κτιρίου της σχολής Ινταντιέ, σημερινή Φιλοσοφική Σχολή. Η απαλλοτρίωση του χώρου των εβραϊκών νεκροταφείων είχε κηρυχθεί το 1930 με σχετική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου ως τροποποίηση του ισχύοντος ρυμοτομικού σχεδίου. Η Ισραηλιτική Κοινότητα ήταν κάθετα αντίθετη με την απαλλοτρίωση του χώρου και την μεταφορά των 400.000 περίπου τάφων, αλλά η κοινή γνώμη της πόλης ήταν υπέρ. Η σχετική πράξη απαλλοτρίωσης και αποζημίωσης συντάχθηκε, έλαβε τον αριθμό 767/1936, αλλά ουδέποτε τέθηκε σε ισχύ. Η πλήρης καταστροφή των

νεκροταφείων συντελέστηκε το 1942-43 επί Γερμανικής Κατοχής. Ευαγγελίστρια: Ένας αιώνας γεμάτος ιστορία Οι ορθόδοξοι χριστιανοί επί Τουρκοκρατίας έθαβαν τους νεκρούς τους χωρίς τάξη ακριβώς έξω από τα ανατολικά τείχη, στην περιοχή κοντά στα λατοµεία και στο σηµερινό νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας και στον χώρο όπου βρίσκεται ο Κεδρηνός Λόφος (Σέιχ Σου). Πριν από την ίδρυσή του, οι τάφοι των ορθοδόξων απλώνονταν σε όλη την ανατολική πλευρά, από τα εβραϊκά µνήµατα ως το Αγίασµα του Αγίου Παύλου. Για χρόνια επίσης διατηρούνταν και η βυζαντινή συνήθεια οι χριστιανοί να θάβονται στις αυλές των εκκλησιών και ιδιαίτερα πίσω από το Άγιο Βήµα. Τον 19ο αι. η ελληνική κοινότητα πήρε την άδεια της οθωµανικής διοίκησης να ιδρύσει ελληνικό ορθόδοξο νεκροταφείο. Ήδη από τον 17ο αιώνα, ένα νέο νεκροταφείο υπήρχε στην περιοχή της Ευαγγελίστριας και τελικά το 1874 δόθηκε η άδεια από την τουρκική διοίκηση για τη δημιουργία χριστιανικού νεκροταφείου. Εκείνη την περίοδο, περί

#194

περιβαλλοντική αναβάθμισή της. Τρεις ήταν οι μελέτες που προκρίθηκαν και ίσως κάποια από αυτές δρομολογηθεί προς υλοποίηση στο εγγύς μέλλον. Αρχαιολογικός και φυσιολατρικός περίπατος (Νουκάκης και Συνεργάτες Ε.Ε., Μ. Παντελιά, Γ.Μ. Χατζηστεργίου, Μ. Παρασκευόπουλος, Χ. Αρβανιτάκης, Δ. Αναγνωστόπουλος και Σία Ε.Ε.) Προτείνει την οργάνωση δύο πεζοπορικών διαδρομών ανάμεσα στα μνημεία. Ο πρώτος περίπατος, ο αρχαιολογικός, σχεδιάζεται να διαμορφωθεί κατά μήκος του τείχους. Ο δεύτερος περίπατος, ο φυσιολατρικός, θα αναπτύσσεται κατά μήκος του ρέματος και θα διατρέχει τα ιστορικά κοιμητήρια της περιοχής. Στο σύνολό τους οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται είναι ήπιες, ώστε να μην ανατραπεί η φυσιογνωμία του φυσικού τοπίου.

το 1875, είχαν κατεδαφιστεί τα ανατολικά τείχη από τους Τούρκους για να αναπνεύσει η πόλη και η περιοχή των κοιμητηρίων της Ευαγγελίστριας βρισκόταν σε πολύ κοντινή απόσταση από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Το 1875 η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Θεσσαλονίκης παραχώρησε με σύμβαση στην Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ανδρών την ίδρυση και συντήρηση του νεκροταφείου που ολοκληρώθηκε το 1880. Να θυμίσουμε ότι η Φιλόπτωχος Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1872, με σκοπό την προαγωγή της εθνικής παιδείας ανάμεσα στα μέλη της ακμάζουσας κατά τον τελευταίο αιώνα της τουρκοκρατίας ελληνικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης και λειτουργεί ως σήμερα. Πρώτο µέληµα της Φιλοπτώχου ήταν η περίφραξη του χώρου πράγμα που κατάφερε µε µεγάλη δυσκολία, επειδή οι τουρκικές αρχές δεν επέτρεπαν περιτειχίσµατα. Στη γύρω περιοχή (σε εκτάσεις που δικαιούνταν η ελληνική κοινότητα) δόθηκε άδεια για το Ορφανοτροφείο Ισλά-Χανέ, ένα άλλο κοµµάτι γης δόθηκε για το Αρµενικό Ορφανοτροφείο, ένα για το Αρμένικο νεκροταφεία και ένα άλλο για Νεκροταφείο Διαµαρτυροµένων (τα δύο νεκροταφεία συνορεύουν και έχουν κοινό φύλακα στην περιοχή πάνω από την Ευαγγελίστρια απέναντι από το νοσοκομείο Άγιος Δημήτριος). Στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα το βουλγαρικό νεκροταφείο βρισκόταν στην περιοχή της Ευαγγελίστριας και επανιδρύθηκε εκεί αφού η βουλγαρική παροικία απέσπασε τμήμα του ελληνικού νεκροταφείου (µετά το 1892). Η βουλγαρική κοινότητα έκτοτε ζητούσε επέκταση του δικού της κοιμητηρίου που βρισκόταν στον ίδιο χώρο με εκείνο των ορθοδόξων, αλλά μετά το 1912 το βουλγαρικό κοιμητήριο

διαλύθηκε και οι χώροι του προστέθηκαν στην Ευαγγελίστρια. Πριν λίγα χρόνια, με πρωτοβουλία του δήμου Θεσσαλονίκης, ο χώρος των Κοιμητηρίων της Ευαγγελίστριας χαρακτηρίστηκε “προστατευόμενο μνημείο”. Στο νεκροταφείο αυτό είναι θαμμένες σηµαντικές προσωπικότητες της πόλης από το τέλος του 19ου ως τη δεκαετία του 1970 και σύμφωνα με το πολύτιμο αρχείο που υπάρχει στα κοιμητήρια, έχουν καταγραφεί και μαζικοί ενταφιασμοί εκτελεσθέντων Ελλήνων αντιστασιακών κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αλλά και δολοφονημένων απεργών καπνεργατών του ιστορικού Μάη του ʼ36 . Σήµερα είναι ανενεργό αλλά μια περιήγηση στο «µουσείο» της Ευαγγελίστριας, πέρα από την ιδιαίτερη αίσθηοη που αποπνέει ο χώρος, δίνει και µια συγκεντρωτική εικόνα των ιστορικών προσώπων της πόλης. Από τα ομορφότερα και παλιότερα ανάγλυφα του πρώτου χριστιανικού νεκροταφείου, που θυμίζουν αρχαίες επιτύμβιες πλάκες, είναι αυτό του οικογενειακού τάφου των Άμποτ, που παριστάνει το χρόνο σαν έναν άνδρα ξαπλωµένο σε ανάκλιντρο µε τις τρεις μοίρες όρθιες. (Η οικογένεια Άμποτ, αγγλικής καταγωγής είχε εγκατασταθεί από τις αρχές του 19ου αιώνα στη Θεσσαλονίκη για εμπορικούς λόγους. Αξιόλογες είναι επίσης και δέκα µαρµάρινες προτοµές που στήθηκαν από την αρχή λειτουργίας του νεκροταφείου, στο τέλος του 19ου αιώνα, ως το 1960 (Φ. Δαµβέργη, Στ. Δούγγα, Χ. Καραµιχάλη, Ν. Μουσχουντή, Παρίση, Τάσου Παπαναστασίου κ.ά.). Το πιο παλιό γλυπτό είναι µια προτοµή του 1873 στον τάφο του Γρ. Παπαδόπουλου και το νεότερο είναι μια προτομή του 1960 που κοσμεί τον τάφο του Τάσου Παπαναστασίου. Πολλά ονόµατα, δεµένα µε την ιστορία της πόλης, εµφανίζονται στους τάφους του νεκροταφείου της Ευαγγελίστριας,

όπως αυτά των ιστορικών οικογενειών Χ. Χατζηκυριάκου, Γ.Τορνιβούκα, Φερναντέζ, Βόγα, Άμποτ, Κατακάλου, Κυριακού, Πρασσακάκη, Πεντζίκη, Φλόκα, Κούσκουρα,, Καλλιδόπουλου κ.ά. Μνημειακό πάρκο Παρά το τεράστιο ιστορικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει η ευρύτερη περιοχή των κοιμητηρίων της Ευαγγελίστριας παραμένει αναξιοποίητη και σε γενικές γραμμές αποκομμένη από την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη, ενώ το ισχύον κυκλοφοριακό καθεστώς την καθιστά δυσπρόσιτη. Πρόκειται για μια περιοχή συνολικής έκτασης 145 στρεμμάτων, που ορίζεται από το ανατολικό τείχος της πόλης, από τις οδούς Ολυμπιάδος και Αγίου Δημητρίου, καθώς και από τα διοικητικά όρια μεταξύ των δήμων Θεσσαλονίκης και Αγίου Παύλου και το ρέμα-χείμαρρο της Ευαγγελίστριας. Εκτός από τα κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας εκεί βρίσκονται τα κοιμητήρια των Διαμαρτυρομένων και της Αρμενικής Κοινότητας, το νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος”, μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του, καθώς και οι “Κήποι του Πασά” και το Μηχανουργείο Αξυλιθιώτη. Με στόχο την ανάδειξη της περιοχής ο δήμος Θεσσαλονίκης προκήρυξε, το 2009, σχετικό διαγωνισμό μελετών για την πολεοδομική, κυκλοφοριακή και περιβαλλοντική της ανάπλαση. Ζητούμενο του διαγωνισμού ήταν να μελετηθούν και οι δυνατότητες χάραξης ενός νέου δρόμου, ο οποίος θα συνδέσει καλύτερα το κέντρο της Θεσσαλονίκης με τον δήμο Αγίου Παύλου, την Άνω Πόλη και την περιφερειακή οδό. Κεντρικοί στόχοι υπήρξαν η βέλτιστη αξιοποίηση των διατηρητέων χώρων που συνυπάρχουν στην περιοχή, αλλά και η

Μητροπολιτικό πάρκο μνήμης και πολιτισμού (Π. Νικηφορίδης, Μ. Κουόμο, Ε. Χατζηδημητρίου, Εύεργος Α.Ε., Μ. Δόσιου, Μακεδονική Εταιρεία Τεχνικών Μελετών Α.Ε., Α. Βογιαρίδης, Χ. Εφραιμίδης, Υπόβαθρο Α.Ε.) Η Ευαγγελίστρια προτείνεται να αποτελέσει έναν πράσινο και ιστορικό τόπο, προστατευμένο από την κίνηση της πόλης. Προτείνεται η χάραξη ενός νέου δρόμου στα όρια των δήμων Θεσσαλονίκης και Αγίου Παύλου και η παράλληλη κατάργηση της οδού Κάστρων ως οδικού άξονα. Η περιοχή αυτή θα απευθύνεται αποκλειστικά στους πεζούς και στους ποδηλάτες, ενώ οι μετακινήσεις στο εσωτερικό του ενοποιημένου πάρκου θα μπορούν να υποστηρίζονται και από ένα μικρό μέσο δημόσιας μεταφοράς. Ακόμη, προβλέπονται η δημιουργία ενός υπαίθριου κινηματογράφου μέσα στους Κήπους του Πασά, καθώς και η διαμόρφωση ενός υπαίθριου αμφιθεάτρου σε τμήμα της Ευαγγελίστριας. Κλειστός εναέριος οδικός άξονας (Ν. Σουλάκης, Ο. Βαφειάδου, Τετρακτύς ΕΤΕ, Τρόπαλις ΕΤΕ, Β. Βαβάκος, Ο. Παπάς, Κ. Παπακωνσταντίνου) Προτείνεται εναέριος δρόμος που θα συνδέει ο κέντρο της Θεσσαλονίκης με τον δήμο Αγίου Παύλου και την περιφερειακή οδό που θα ξεκινά από την οδό Πανεπιστημίου. Ο ανατολικός αρχαιολογικός περίπατος των τειχών προβλέπεται να συνδεθεί με τον αρχαιολογικό χώρο βόρεια των κοιμητηρίων της Ευαγγελίστριας μέσω πεζογέφυρας. Επίσης προτείνεται η κατασκευή ενός πολυώροφου χώρου στάθμευσης στη συμβολή των οδών Ελένης Ζωγράφου και Κάστρων με τη λεωφόρο Όχι. Πηγές: Η Μνήμη της πόλης του Χρήστου Ζαφείρη Χώρος και μνήμη του Κώστα Θεολόγου Νεκροταφείον της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος Θεσσαλονίκης -Ευαγγελίστρια, μελέτη της Έφης Κακουλίδου

Aπρίλιος 2014

Fresh Ώρα Ελλάδος οκτώ, είναι πια δικιά μας! Να μια συμφωνία που απευθύνεται στην ουσία των πραγμάτων! Αν είχες μία ολόκληρη ώρα κάθε μέρα εντελώς δικιά σου, τι θα έκανες; Έχουμε ξεχάσει τι εστί ποιοτικός χρόνος και δύο περίεργοι ψιλόλιγνοι τύποι με ριγέ κοστούμια έρχονται να μας το θυμίσουν. Μπαίνουν σε κάθε bar , βάζουν στην άκρη την μπίρα και το κρασί των θαμώνων και τα αντικαθιστούν με ένα ποτήρι PIMM’S FIZZ. Κατά τα λεγόμενά τους η ώρα 8 το βράδυ αγοράστηκε από το PIMM”S Fizz για την προσφέρουν στους Έλληνες. Περισσότερος ποιοτικός χρόνος λοιπόν για όλους μας! Μας υπενθυμίζουν ότι η ώρα 8 το βράδυ είναι πλέον δική μας! Μας προτρέπουν να σηκωθούμε από τον καναπέ, να βγούμε έξω με τους φίλους μας, να διασκεδάσουμε, να χαρούμε τη ζωή. Σε περίπτωση που τους δείτε, μη χάσετε την ευκαιρία να τσουγκρίσετε τα ποτήρια σας και να πιείτε μαζί τους ένα PIMM’S Fizz! Γιατί η 8 η ώρα το βράδυ είναι ώρα για PIMM’S.

Στο δρόμο για τη νίκη Ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η πρώτη φάση των εθνικών προκριματικών του World Class Bartender of the Year 2014, του κορυφαίου θεσμού στον κλάδο του bartending παγκοσμίως. Όπως και πέρσι

έτσι και φέτος ο διαγωνισμός χωρίζεται σε δύο διακριτές φάσεις και καθεμία θα αναδείξει 6 νικητές αντίστοιχα. Οι έλληνες διαγωνιζόμενοι συναγωνίστηκαν για να εξασφαλίσουν μία θέση στον ελληνικό τελικό και κατ’ επέκταση να διεκδικήσουν τον τίτλο του κορυφαίου bartender στον κόσμο, επιλέγοντας να διαγωνιστούν σε μία από τις δύο θεματικές ενότητες της πρώτης φάσης, τη Mid Century Med Mastery και τη Whisky: the flavour Challenge. Για όσους όμως δεν κατάφεραν να μπουν στην εξάδα των καλύτερων Ελλήνων bartender της χρονιάς 2014, δίνεται η ευκαιρία να ξαναπροσπαθήσουν λαμβάνοντας μέρος στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού, για να διεκδικήσουν μία από τις έξι θέσεις που απομένουν για να συμπληρώσουν τη φετινή δωδεκάδα του ελληνικού τελικού, που θα πραγματοποιηθεί τον προσεχή Μάιο. Μείνετε συντονισμένοι και παρακολουθείστε την εξέλιξη του κορυφαίου θεσμού μέσα από τη σελίδα του World Class Greece.

Κοντά στους νέους Η AEGEAN στηρίζει τις προσπάθειες των νέων και κρατάει θέσεις στα αεροσκάφη της για 500 νεοεισαχθέντες φοιτητές ΑΕΙ των ακαδημαϊκών ετών 2013 και 2014 που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους, ώστε να ταξιδεύουν δωρεάν στον τόπο σπουδών τους. Μετά από την υποβολή των σχετικών αιτήσεων στο πρόγραμμα στήριξης φοιτητών ‘κοντά στους νέους’ η ΑEGEAN θα προσφέρει, για κάθε ένα από αυτά τα δυο έτη, σε 250 πρωτοετείς φοιτητές των ελληνικών ΑΕΙ, 8 δωρεάν εισιτήρια κάθε χρόνο και για όλη τη διάρκεια των σπουδών τους. Από τους 250 φοιτητές οι 100 θα προέρχονται από τα νησιά των άγονων γραμμών και οι 150 από την υπόλοιπη Ελλάδα. Το Πρόγραμμα ‘κοντά στους νέους’ ξεκινά την τρέχουσα πανεπιστημιακή χρονιά θα συνεχιστεί και την επόμενη και συνολικά θα προσφέρει περισσότερα από 18.000 εισιτήρια σε 500 φοιτητές από όλη την Ελλάδα

Με δύναμη στην Ευρώπη Καθ όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις μετακινήσεις των ευρωπαίων πολιτικών με ασφάλεια, αξιοπιστία, άνεση, τεχνολογία αιχμής, ποιότητα κατασκευής, εγγυάται η Kosmocar A.E., με την παραχώρηση στόλου αυτοκινήτων Audi για την κάλυψη των αναγκών της Ελληνικής Προεδρίας. Η επιλογή της Kosmocar Α.Ε.Audi ως Μέγα Χορηγού στις μετακινήσεις, υπογραμμίζει την ικανότητα της ελληνικής εταιρείας να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις οι οποίες πηγάζουν από τον κορυφαίο θεσμικό ρόλο που ανέλαβε η Ελλάδα. Το σύνολο των αυτοκινήτων κατασκευάστηκαν για τον συγκεκριμένο σκοπό και πληρούν τις (αυστηρότερες) αντιρρυπαντικές προδιαγραφές Euro 6, προσφέροντας ολοκληρωμένη ομπρέλα προστασίας στις μετακινήσεις των ευρωπαίων πολιτικών και παρέχοντας τεχνική υποστήριξη σε 24ωρη βάση επτά ημέρες την εβδομάδα σε συνεργεία με το άρτια καταρτισμένο τεχνικό προσωπικό του δικτύου της.

Οι Έλληνες καταναλωτές βραβεύουν την καινοτομία Η ΔΕΛΤΑ, για μια ακόμη χρονιά διακρίνεται για τα πρωτοποριακά και καινοτόμα προϊόντα που δημιουργεί και προσφέρει στον Έλληνα καταναλωτή. Έτσι, στα πλαίσια του φετινού διεθνούς θεσμού «Προϊόν της Χρονιάς» και της σχετικής έρευνας που διεξήχθη σε 3.001 Έλληνες καταναλωτές διακρίθηκαν τα επιδόρπια γιαουρτιού ΔΕΛΤΑ

SMART και βραβεύτηκαν ως «Προϊόν της Χρονιάς 2014». Tο ΔΕΛΤΑ Smart περιλαμβάνει καινοτόμα προϊόντα, ειδικά μελετημένα για τα παιδιά και κατάλληλα εμπλουτισμένα με θρεπτικά συστατικά που συμβάλλουν σε δυνατό μυαλό, ενέργεια, γερά κόκαλα και δυνατό ανοσοποιητικό, στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής και ενός υγιεινού τρόπου ζωής, βοηθώντας τα παράλληλα να υιοθετήσουν από νωρίς καλές διατροφικές συνήθειες, σημαντικές για την υγεία τους κατά την ενήλικη ζωή. Η βράβευση αυτή αποτελεί μια έμπρακτη επιβεβαίωση της δέσμευσης της ΔΕΛΤΑ για συνεχή και διαρκή δημιουργία νέων καινοτόμων προϊόντων, με κύριο γνώμονα τις ανάγκες των καταναλωτών και πάντα με τα υψηλότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά!

ΙΚΕΑ «Ζούμε Μαζί» και στο Μετρό! Μια ευχάριστη έκπληξη από την ΙΚΕΑ περίμενε τους πρωινούς ταξιδιώτες του μετρό την Παρασκευή 21 Μαρτίου! Κάθε σπίτι στην Ελλάδα έχει κάτι από την ΙΚΕΑ. Τα αντικείμενά της, από χρηστική, αποκτούν και συναισθηματική αξία κι αν μπορούσαν, θα έλεγαν ιστορίες που έχουν ζήσει με όλους. Αυτό ήθελε να δείξει στους ανθρώπους η ΙΚΕΑ, με έναν πιο βιωματικό τρόπο. Έτσι, βρήκε τους ανθρώπους σε μια εργάσιμη μέρα, πολύ πρωί, στο μετρό, τη στιγμή που πήγαιναν στη δουλειά. Οι πρώτοι επιβάτες των πρωινών δρομολογίων βρήκαν στις θέσεις τους μια έκπληξη! Εκατοντάδες, διαφορετικά, χρωματιστά αντικείμενα ΙΚΕΑ τους περίμεναν με μια μικρή ιστορία, που έδειχνε ότι ξέρουν πώς αισθάνονται. Όλοι συνέχισαν τη μέρα τους με ένα μικρό δώρο για να τους φτιάξει τη διάθεση και να τους θυμίσει ότι η ΙΚΕΑ καταλαβαίνει την καθημερινότητα και τις συνήθειές τους γιατί: #zoumemazi.

#194

taste me ΛΕΞΕΙΣ / ΕΙΚΟΝΕΣ:: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΠΑΡΑΝΗΣ

Υπάρχει η Νέα Ελληνική Κουζίνα; Τα τελευταία τρία χρόνια έχει γίνει πολύ λόγος για τη Νέα Ελληνική Κουζίνα.

το κοκκινιστό και να σερβίρουμε το σολομό

Νορβηγίας με σαφράν; Αρκεί ένα προϊόν

όρος, Νέα Ελληνική Κουζίνα (ΝΕΚ), έχει

ελληνικής παραγωγής για να χαρακτηρίσει

τις ρίζες του στη γαλλική Nouvelle Cuisine,

ένα πιάτο ελληνικό ή μήπως η ελληνικότητα

την κουζίνα που αναπτύχθηκε στη δεκαετία

είναι κάτι πολύ βαθύτερο;

του 60, αλλά και στις «Νέες Κουζίνες» της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Σκανδιναβίας.

Το κριθαρότο ως λαίλαπα.

Διαφοροποιείται εμφανισιακά, γευστικά

Οι Ιταλοί έχουν το arborio και το ριζότο

και φιλοσοφικά από την αστική, τη μαζική

εμείς έχουμε την καρολίνα και το πιλάφι. Και

και την avant garde κουζίνα καθώς είναι

αν το ριζότο είναι πιο νόστιμο, sorry πρώτοι

γευστικά προσιτή, κατανοητή και συνεπώς

το σκέφτηκαν. Όχι ότι και εμείς μείναμε με

δημοφιλής. Τα βασικά της χαρακτηριστικά

σταυρωμένα τα χέρια. Κάποιος σκέφτηκε

είναι οι έντονες αναφορές στην κουζίνα

να αλλάξει το ρύζι με το κριθαράκι και μετά

της υπαίθρου, η χρήση του ελαιόλαδου,

κάποιος άλλος με τον τραχανά και ο δρόμος

των οσπρίων και των άγριων χόρτων. Αν

δεν έχει επιστροφή. Και ενώ οι έλληνες

και είναι η κυρίαρχη γαστρονομική τάση τη

μάγειρες αδυνατούν ακόμη να σταυρώσουν

στιγμή αυτή στη χώρα μας, το πλαίσιο που

ένα ριζότο στα ιταλικά, της προκοπής,

την ορίζει είναι τόσο ασαφές και γενικό που

αποφασίζουν να δείξουν τη δημιουργικότητά

καταλήγουμε στο ερώτημα. «Μήπως η Νέα

τους φτιάχνοντας παραλλαγές σε ένα θέμα

Ελληνική Κουζίνα δεν υπάρχει;»

που δεν κατέχουν. Τα χρόνια που διανύουμε Τα τοπικά προϊόντα. Η τοπικότητα της πρώτης ύλης είναι η βάση κάθε εθνικής κουζίνας. Όταν ένα εστιατόριο αυτοχαρακτηρίζει την κουζίνα του ελληνική, υπάρχει μόνος ένας τρόπος να την μαγειρέψει. Χρειάζεται ελληνικές συνταγές και τοπικές πρώτες ύλες. Και αυτό γιατί η ελληνικότητα είναι η ευρύτερη φιλοσοφική βάση που θα δώσει τα θεμέλια αλλά και τις λεπτομέρειες στο τελικό προϊόν. To στοιχείο αυτό είναι τόσο βασικό που είναι αυτονόητο. Ποιος μάγειρας όμως μπορεί να εγγυηθεί πως ο κρασάτος κόκορας που σερβίρει φτιάχτηκε από κρέας που προέρχεται από κάποιο κοτέτσι της επαρχίας και δεν είναι κοτόπουλο φιλέτο Ινδονησίας και ποιος καταναλωτής είναι διατεθειμένος να πληρώσει τη διαφορά στην τιμή; Η ελληνική παραγωγή τόνου μπορεί να ικανοποιήσει τη ζήτηση ή μήπως καταλήγουμε να καταναλώνουμε

στιγματίζονται από το κριθαρότο και το τόνο άλλης νήσου και να τον πληρώνουμε

στο πιάτο, και όλο αυτό καλυμμένο με ένα

τραχανότο σε μία προσπάθεια να σερβίρουν

για τόνο Αλόννησου;

μυστηριώδες πέπλο αέρα μυρωδικών είναι

ελληνική κουζίνα.

μουσακάς; Ποια είναι τα όρια του σεβασμού, Οι συνταγές μας.

της επίδειξης του ακριβού εξοπλισμού της

Ταραμοσαλάτα με αφρό

H Νέα Ελληνική Κουζίνα στηρίζεται στην

κουζίνας και της μεγαλομανίας του μάγειρα;

μαϊντανού.

αστική κουζίνα των περασμένων χρόνων, σε

Τη στιγμή που ο άνθρωπος που έχτισε μία

αυτή που αναπτύχθηκε στην επαρχία και στις

Νέα Ελληνική ή Νεορουστίκ;

καριέρα με αφρό και κλείνει το εστιατόριο

σύγχρονες τεχνικές. Όλα αυτά μαζί αλλά όχι

Αν ρίξει κανείς μία ματιά στους καταλόγους

του -δηλαδή δεν ασχολείται πια- οι δημι-

υποχρεωτικά. Ας πάρουμε για παράδειγμα

των νέων εστιατορίων, μπορεί εύκολα να

ουργοί της ελληνικής κουζίνας εισάγουν

τον μουσακά και ας υποθέσουμε πως είναι

βγάλει το συμπέρασμα πως οι Έλληνες

τον αφρό στα πιάτα τους προσθέτοντάς

ελληνικός -αφού σερβίρεται χρόνια στα

τρώμε στην καθημερινότητά μας μακαρο-

τον πάνω σε ό,τι πιο παραδοσιακό υπάρχει.

οικογενειακά τραπέζια. Το άκουσμα και μόνο

νάκια καμμένα με βούτυρο, χυλοπίτες με

Αφρός λεμονιού και ψάρι στη σχάρα, αφρός

του ονόματος αυτού φέρνει στο μυαλό μας

καβουρμά, λουκάνικα με αβγά, φάβα με

πιπεριάς στη μελιτζανοσαλάτα, αφρός από

μία συγκεκριμένη εικόνα, μία συγκεκριμένη

διάφορα από πάνω και τραχανά. Δεν ξέρω

κάτι στα πάντα. Γιατί να αρκεί ένας αφρός

γεύση και ένα συγκεκριμένο άρωμα. Τα στοι-

πόσο συχνά τρώτε εσείς τα συγκεκριμένα

για να γίνει ένα πιάτο σύγχρονο; Και αν ναι

χεία αυτά, με λίγα ή περισσότερα μπαχαρικά

πιάτα, εγώ πάντως δε τα συνηθίζω στο

γιατί θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί η ταρα-

και κανέλα, είναι σε όλους τα ίδια. Όταν η

εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα. Μήπως όλη η

μοσαλάτα;

συγκεκριμένη συνταγή σερβιριστεί αποδομη-

δημιουργικότητα εξαντλείται στο να αδειά-

μένη, με τα λαχανικά και τον κιμά διάσπαρτα

σουμε ένα βάζο πετιμέζι στην κατσαρόλα με

Aπρίλιος 2014

Είναι το street food

ποιότητα της πρώτης ύλης ενώ μπορεί να

το πραγματικά ελληνικό φαγητό;

είναι ταυτόχρονα νόστιμο και θρεπτικό.

Το casual φαγητό είναι μία από τις σημαντι-

Από τη στιγμή που ο μέσος άνθρωπος

κότερες τάσεις τη στιγμή αυτή παγκοσμίως.

καταναλώνει τόσο συχνά street food μήπως

Και όχι άδικα. Είναι προσιτό, είναι γρήγορο,

ήρθε η ώρα η Νέα Ελληνική Κουζίνα να βγει

έχει ένταση, είναι αυτό που επιθυμεί

από τις κουζίνες τον εστιατορίων και να

κανείς να φάει στο τέλος μία δύσκολης

ψάξει για έμπνευση και στήριξη στο δρόμο;

ημέρας. Η ποιότητά του εξαρτάται από την

#194

Make art

1. Cuartos de la Vida Ορφανίδης Δωρόθεος Cuarto, Βασιλέως Ηρακλείου 3 Αντικείμενο της σειράς σχεδίων «cuartos de la vida» είναι ο άνθρωπος και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει. Ο άνθρωπος κάτοικοςπρωταγωνιστής στις μέγα-πόλεις. Κοινός τόπος ο άνθρωπος-κατοικία. 2. la mamart Τέχνη εν οίκω. Ομαδική έκθεση. Τιμώμενη καλλιτέχνης: Μάνθα Τσιάλιου, ζωγράφος. Εκθεσιακό Κέντρο Τράπεζας Πειραιώς, Κατούνη 12-14, Λαδάδικα Μια πρωτότυπη ιδέα που αφορά στην καλλιτεχνική έκφραση γυναικών της Θεσσαλονίκης και πραγματοποιείται για 10η συνεχή χρονιά. Συμμετέχουν 50 περίπου γυναίκες της πόλης, οι περισσότερες αυτοδίδακτες, δημιουργώντας χειροποίητα αντικείμενα τέχνης και αξεσουάρ.

Μια ανοιξιάτικη καταιγίδα 45 εκθέσεων μέσα στην άνοιξη. (1-15 Απριλίου)

3. Το Πάπε Μόε στο Βασίλειο της τρέλας Ιωάννα Κυριακού Pape Moe, art gallery and workshop, Ιωάννου Δέλλιου 4 Έκθεση χώρου και παρουσίαση καλλιτεχνικής δραστηριότητας στην Θεσσαλονίκη. Ο χώρος είναι ταυτόχρονα γκαλερί, εργαστήριο ζωγραφικής, ατελιέ, κέντρο συνάντησης καλλιτεχνών από πολλούς τομείς (εικαστικά, θέατρο, μουσική κτλ). Μια environmental installation, λειτουργική και ζωντανή ταυτόχρονα.

4. Κύριο Μέρος Βασιλική Σπύρου/Γιάννης Παλατζίδης Εργαστήρι Kristiboni, Λυκούργου 3, Λαδάδικα Το άστυ πεδίο αναφοράς πολλών διαστάσεων για δύο εικαστικούς της ίδιας γενιάς. Το κατατάσσουν και το ανασυγκροτούν μέσα από τις δικές τους εικόνες. 5. Κόλλα Ψαλίδι Χαρτί Shiny Design (Λιάνα Αναστασιάδου/Σοφιανός Παπαγεωργίου), Lane Collage (Χαντζάρα Ελένη), Boya (Γιώργος Μπογιατζίδης) ZAK, Ν. Πλαστήρα 35, Καλαμαριά Ομαδική έκθεση με θέμα το κολάζ. Το κολάζ είναι το στιγμιότυπο ενός όνειρου, λειτουργεί πέρα από τις δυνάμεις του χρόνου/χώρου αλλά διατηρεί τους δεσμούς του με την επικαιρότητα. 6. Universum3 Bernhard Quade, Ασπασία Πανιά, createNpaste Artis Causa Gallery, Μητροπόλεως 97 Στον κεντρικό χώρο της γκαλερί θα συνεχίζεται η έκθεση του Γερμανού φωτογράφου Bernhard Quade. Στους επιμέρους χώρους της γκαλερί εκθέτουν μια αρχιτέκτονας και μια ομάδα νεαρών designers, που θα παρουσιάσει και live τη διαδικασία 3D εκτύπωσης (1/4, ώρα: 19:30). 7. Urban Athens II Νίκος Ζαχαριουδάκης (επιμέλεια: Σάββας Ασλανίδης, Εμμανουήλ Τσιμπίδης, Δημήτρης Στεφανίδης) Pepper Hot Spot, Λεωφόρος Νίκης 55 ίου ητρ κράτος της Αθήνα, μια πόλη η οποία υπό ηµτο ου Αγί

τρίο

ατία

Εγν

βρίου Οκτω 26ης

ών

4 17

ντου

Κου Ναυ.

ριώτ

23 13 2

ιλέω

Βασ

λείο

νην

υτε

Πολ

υ νείο

ύµη

σου

αγο

11 9

33 36 39 λα Βα40 26 43 37 27 31 ν ω γκ 15 δέσσης Φρά ρ Ι. ∆

ίου

ρ στη ονα

ανή

Κοµ

δεκ

ου

Εγν ∆ω

υ 21

ίτο ωρ

ατία

ού Ερµ

ιζέλ

δά

Βεν

η ούµ

γρο

Συγ

29 41

γκα

υπευθυνη project: ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΡΛΙΑΓΚΟΥ

τεία ν Πλα τηρίω σ α ∆ικ

ραγ

Λα

ου

ίππ

Ι. ∆

Φιλ

ηµη υ∆ ο ί γ Α

νίδου

µπο

Ολύ

Εικαστικοί, δημιουργοί και επιμελητές συμμετέχουν παρουσιάζοντας τη δημιουργική δουλειά τους σε διαφορους χώρους εναλλακτικούς και πρωτότυπους, της απόλυτης επιλογής τους, προσδοκώντας να παρακινήσουν το κοινό να συμμετάσχει σ΄ενα ιδιότυπο εκθεσιακό σαφάρι. Η πόλη για δεκαπέντε μέρες μεταμορφώνεται και φιλοξενεί αλλεπάλληλα opening και διαδρομές, όλες τις ώρες της μέρας, αναδεικνύοντας δημιουργικά μυαλά και δυνατότητες του μέλλοντος.

Ιασω

∆

ακ Ηρ

σκή

ι Τσιµ

λου τοτέ

ρισ λ. Α

φόρ Λεω

Aπρίλιος 2014

ύφεσης έχει αποκτήσει πληθώρα επικριτών. Η Urban Athens II ταξιδεύει στη «συμπρωτεύουσα» προκειμένου να αποδείξει πως ίσως τελικά, η Αθήνα, να κρύβει μια αισιοδοξία κάτω από το νέφος της μελαγχολίας που έχει καλύψει τους κατοίκους της.

Σώλου, είναι ηρωίδα κόμικς, γελοιογραφιών και σκίτσων, που υπογράφει η ίδια τα έργα της. Η Ιζόλα και ο κόσμος της γεννήθηκαν μέσα στην ισοπεδωτική εποχή της κρίσης και το πνεύμα της είναι αισιόδοξο ακόμα και όταν το χιούμορ της είναι μαύρο.

8. XXXix Barry Feldman, Γεώργιος Μανώλας, Βασίλειος Ρουμελιώτης (Roumelight) Roumelight laboratory, Πτολεμαίων 39 (με Δραγούμη) Barry Feldman: Επαναπροσδιορισμός χρήσεως αντικειμένων εγκιβωτισμένα σε κουτιά. Γεώργιος Μανώλας: Ζωγραφική στον υπολογιστή. Βασίλειος Ρουμελιώτης: Εγκαταστάσεις Θεματική Φωτιστικής Τέχνης (Thematic Lighting Art installations).

11. Anti-Νarrative Μαρτίνης Χρήστος, Performer-Αφηγητής Παπαπαναγιώτου Παναγιώτης, συνεργάτης ApoDec, Σφέτσου 3 Μια Performance για ένα συγγραφέα και έναν αναγνώστη που θα πραγματοποιηθεί σε πέντε συναντήσεις, με περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων. Ο συγγραφέας-καλλιτέχνης στήνει μια ''αφήγηση'' με κεντρικό χαρακτήρα τον αναγνώστη-επισκέπτη.

12. ART IN METROPOLITAN 9. I Love West Orientalismo Ομαδική έκθεση Τελλόγλειο ΑpoDec Μarianna Κotti-Τenia Μenegaki Μητροπολιτικό Κολέγιο, Βενιζέλου 14 Ίδρυµα ΑpoDec, Σφέτσου 3 Έργα που δημιούργησαν οι φοιτητές του Τεχνών Μία πλαστή, ποιητική φράση είναι η αφορμή κολεγίου στο πρώτο έτος Αγίο και υστο 0 ∆ηµηέτος τρίου και ο πυρήνας μιας οπτικής περιήγησης στις (foundation), ως αποτέλεσμα των μαθημάεικόνες που εσωκλείει το “δυτικό” κέλυφος των της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, του Ελευμιας σύγχρονης πόλης που ήταν, και ίσως θέρου Σχεδίου και της Φωτογραφίας. Πανεπιστήµιο ακόμη είναι, τόπος ανάπτυξης και εξέλιξης Θεσσαλονίκης για τόσες διαφορετικές φυλές. Θα χρησιμο13. Δίνουμε μορφή στο χρόνο; ποιηθούν μικτές τεχνικές μεταξοτυπίας, εικοΜατίνα Σαββανίδου νογράφησης, φωτογραφία. Refine me, Aιγύπτου 8-10 Λαδάδικα Αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου είναι να λου 10. Ο οκόσμος της Ιζόλας κοσμήσει, νατίανα αναδείξει, να φανταστεί, να ύ Νέα Εγ νοπ ε µ σκίτσα και φανζίν-Τέτη Σώλου επικαλεστεί. Γύρω από το λαιμό, γύρω από ρ Ακόμικς, Καφενείο LUX, Ολύμπου 83 το χέρι, γύρω από τα δάχτυλα. Ένα κόσμημα ∆ιεθνής παρών σε κάθε σημαίνουσα H Ιζόλα, το alter ego της εικονογράφου Τέτης είναι πάντα

Έκθεση Θεσσαλονίκης

Αγ γε

τία

ς Πρ.

Κω

νστ

38 42

45 Μ.

Ανδ ρ

Λεωφ

5 24

όρος Σ

τρατού

όνι

κου

22 ∆ε

λφ

λά

οµη

Κορ

Λευκός Πύργος

Λε

ωφ

όρ

ος

υς

κης ς Νί

19. Αλχημεία Doctor Keemiyo Κόμης Εργα, Λώρη Μαργαρίτη 6 Σε έναν έξυπνο χώρο κομμωτηρίου, η Dr. Keemiyo αναλαμβάνει να δημιουργήσει χαμόγελα στους επισκέπτες της έκθεσης, δείχνοντας πως η φωτεινή πλευρά της ζωής

16. Αθροίσεις Δούνια Κωνσταντίνα, Παπαδούλη Ισιδώρα Βιτρίνα, Αρμενοπούλου 5 Eδώ ο ίδιος ο χώρος της βιτρίνας λαμβάνεται σαν εικαστική παράμετρος (μέρος του έργου), σε ένα νέο σύνολο δράσης-αντίδρασης. Μια

6 όλεω

18. Yokorobi Κελερμένου Άννα Παλαιοπωλείο "Δήμητρα", Τοσίτσα 7, Μπιτ Μπαζάρ Yokorobi σημαίνει "Χαρά" στα ιαπωνικά. Ο τίτλος παραπέμπει στον αισθητικό διάλογο ο οποίος αποτυπώνεται στα έργα (ακουαρέλες) και ο οποίος διερευνεί αισθητικά στοιχεία της Ιαπωνικής καλλιγραφίας και των manga, ερμηνευμένα οπτικά υπό ένα πιο εικαστικό πρίσμα.

15. *enter apartment Καυτανζόγλειο ΓιώργοςΣτάδιο Αυγερινάκης Art House Gallery Bar, Βεροίας 3 Η κεντρική ιδέα της έκθεσης είναι να παρουσιάσει μια εναλλακτική προσέγγιση των καθημερινών χρηστικών αντικειμένων και επίπλων μέσα απο μια σύγχρονη αισθητική προσέγγιση με χαμηλό κόστος, εμπορικά υλικά και κατασκευαστικές μεθόδους.

Μελ

φίας

Σο Αγ.

λου

νης

Παύ

17. P.O.V.: There is always another perspective Χρήστος Ζωγόπουλος, Αγγελική Μαυρομμάτη, Πάνος Μιχαλάς, Λέιλα Ντίρι, Έλια Πατάγου Wonderwall-The roof 'n' roll hall, Αιγύπτου 16Α, Λαδάδικα Μια ομαδική έκθεση φωτογραφίας που βασίζεται στην προσωπική οπτική των συμμετεχόντων για όσα και όσους υπάρχουν γύρω μας. Βασική θεματική, λοιπόν, αποτελεί η P.O.V. (point of view). Κυρίαρχο στοιχείο είναι η πόλη, όπου ζουν οι καλλιτέχνες, η Θεσσαλονίκη.

14. Ride Now Bord de l’ eau design factory, Βουκυκλαράκης Αναστάσης, Δεδονάκη Αναστασία, Κεσίδης Κώστας, Lacrimosa, Lane collage, Mπογιατζίδης Γιώργος, Παπαχρήστου Πέλλα, Ρουμελιώτης Βασίλης, Shiny design, Χατζηαγγελή Νατάσα Object, Ολυμπίου Διαμαντή 30 Μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων με καλλιτεχνικές ανησυχίες ενώνεται στην έκθεση Ride Now, με αντικείμενα εμπνευσμένα από το ποδήλατο: κατασκευές, ρούχο, αξεσουάρ, κόσμημα, γραφιστικές εφαρμογές, διακοσμητικά, πίνακες, φωτογραφία, γλυπτά.

κη

Αµύ

η ναρ

ύ ∆.Γο

Αλ.

λο Σβώ

συνύπαρξη-διάλογος των γλυπτών της Δούνια και τυπωμάτων της Παπαδούλη, σε μια ενιαία εικαστική εγκατάσταση.

λά

ς ική

ροπ Μητ

Εθν

α Εγν

στιγμή, επισφραγίζοντάς την στο χρόνο και όταν τα υλικά είναι φυσικά, όπως ασήμι, χαλκός, ορυκτές πέτρες, δέρμα, οι στιγμές φωτίζονται...

Λε

ωφ

όρ

ος

Βα

Με

σ.

γ.

Όλ

γα

Αλ εξ

άν

δρ

ου

αντ

ινο

υπό

λεω

είναι μόνο θέμα απόφασης, ακρυλικών χρωμάτων και καμβάδων. 20. Καφενεία του κόσμου Νούλης Δημήτρης Εrmis Meze-Bar Restaurant, Ρογκότη 4 Καφενεία, εστιατόρια, μπαρ: ναοί λατρείας τών ανθρωπίνων σχέσεων. Τα λίγα περιστατικά που αποτυπώνονται σε 10 πίνακες (λάδια σε καμβά διαστάσεων 0,70x1,00μ.) ευελπιστούν να ρίξουν κάποιο φως στους συνήθως υποφωτισμένους χώρους "υγειονομικού ενδιαφέροντος". 21. Ροές Τζάμπας Χάρης, σκηνοθέτης-Γιώργος Βάρδος, γλύπτης-Μπατάνα Μαρία, ζωγράφος Partisan, Βαλαωρίτου 29 Η θεματική των έργων διαπραγματεύεται την ανθρώπινη ύπαρξη, θέλοντας να εκφράσει την αγωνία και το φόβο της και αποδίδεται με τρεις διαφορετικές αισθητικές και τεχνικές προσσεγγίσεις έχοντας έντονα εξπρεσιονιστικά στοιχεία. 22. Τα Λευκά Κερούλη Ευθαλία Αccanto, Γ. Κωνσταντινίδη 28 Mια σειρά ζωγραφικών έργων (με την τεχνική του κολλάζ) που αναπτύχθηκε πάνω στην ανθρώπινη ψυχολογία. Φόρμες παραμορφωμένες, άνθρωποι χάρτινοι ψάχνουν μέσα στο δικό τους λευκό άπειρο, τον εαυτό τους. 23. Ταξίδι στο χρόνο Ρίτα Πλακιά π² art gallery, Ναυμαχίας Έλλης 4, Λαδάδικα Η τέχνη της ατέλειας. Παλιά και πεταμένα

#194

αντικείμενα, υλικά και εξαρτήματα ξαναζούν με νέα μορφή. Έργα με ψυχή και χαρακτήρα. Με μνήμες από παλαιότερες χρήσεις. Ξύλο και μέταλλο σε ένα ταξίδι στο χρόνο.

τιληναίου Αργυρώ, Τσελέπη Κωνσταντίνα, Παπαδοπούλου Βιβή, Σκόρδης Μηνάς, Μπακογιώργος Παναγιώτης fabrica, Πολυτεχνίου 17 Κάτω απ΄την κοινή θεματική των κυανοτυπικών τυπωμάτων (φωτογραφική τεχνική που έχει τις ρίζες της στον 19ο αιώνα), επτά νέοι δημιουργοί επιχειρούν να επιστρέψουν στην ουσία του φωτογραφικού μέσου. Εκεί όπου το φως δεν μεταφράζεται σε αλγόριθμους των 0 και 1, αλλά στο σημείο εκείνο όπου η φωτογραφική εικόνα εμφανίζεται σταδιακά μπροστά σου σε πραγματικό χρόνο.

24. Αθάνατοι Paolo Incarnato Γ. Κωνσταντινίδη 26, Παρασκευοπούλου Μια σειρά γλυπτών (απο ανακυκλώσιμα υλικά), τα οποία εκφράζουν την μοναξιά του σημερινού ανθρώπου που χάνεται μέσα στους φόβους του ψάχνοντας την κάθαρση. 25. Τhe unbearable quartet of being Διδασκάλου Γιάννης, Καπετάνιος Σταύρος, Μπάζιου Κρυσταλλένια, Παπατσίμπας Γιώργος, Πούλιου Ήρα, Ρουμελιώτης Νίκος, Τόπη Σοφία, Τόπη Felice Ηλιοτρόπιο Καφέ Μπάρ, Δεσπεραί 23 Γνώρισε τις τέσσερις ιδιοσυγκρασίες του Ιπποκράτη, μέσα από μια φωτογραφική μηχανή, ένα μολύβι, ένα κάρβουνο, θεατρικές μάσκες, αντικείμενα, κινηματογραφικά αποσπάσματα, θεατρικό performance, και υπό τις γεύσεις "ηλιότροπων" ουσιών. Χολερικός, Φλεγματικός, Αιματικός, Μελαγχολικός.

28. Στιγμές της πόλης Εσωτερικά-Εξωτερικά Ζωή Δαλαΐνα Το Παλιό Χαμάμ, Μητρ.Γενναδίου & Εγνατία Έκθεση Φωτογραφίας με θέμα την πόλη της Θεσσαλονίκης. Μια θέαση της πόλης μέσα από ένα κινηματογραφικό (ψηφιακό περισσότερο) φορμά-πιο μακρόστενο από ότι το παραδοσιακό φωτογραφικό κάδρο, το λεγόμενο 16:9. 29. Μύθοι, μύθι, παραμύθι Κική Πατράλη Στοά Κολόμβου, Εγνατίας 31 Μια σειρά αφισών με θέμα τα παραμύθια και τους μύθους. Μια έκθεση γραφιστικής, με αφίσες που προκύπτουν από τον συνδυασμό φωτογραφιών, σκίτσων και ηλεκτρονικής επεξεργασίας.

26. ESO Ζωγράφου Εύα La Doze, Βηλαρά 1 & Συγγρού Έπιπλα ανακατασκευασμένα με πινελιές Vintage-Retro. Εγκαταστάσεις Τέχνης. Πίνακες ζωγραφικής μεικτής τεχνικής κολάζ (φουτουριστικής-σουρεαλιστικής απεικόνισης).

30. Transcending Realities Eλενα Ζέππου, Κυριάκος Θεοχάρους, Πάρης Αντωνάκης, Αντώνης Χατζητρακόσας Βliss, Ερμού 51

27. ΚΥΑΝΟtypIes Κατσέα Βασιλική-Μαρία, Βαρελά Άννα, Μυ-

Τέσσερις νέοι καλλιτέχνες του Τμήματος Χαρακτικής του Α.Π.Θ. δημιουργούν με κοινό παράγοντα τους σύγχρονους βιωματικούς προβληματισμούς τους. Αναλύοντας απλές καθημερινες εικονες μέσω εικαστικών μορφών και άλλων τεχνικών γνωρισμάτων σε χαρακτικά έργα. 31. Βόλτες στην πολη Pedro Ant (Πέτρος Αντωνιάδης) Εστιατόριο Ακαδημία, Αγίου Μηνά 3 Μια συλλογή από φωτογραφίες τραβηγμένες σε διάφορες γωνιές της Θεσσαλονίκης. Η περίοδος των φωτογραφιών είναι από το 2012 έως και αρχές του 2014 και οι περισσότερες έχουν επεξεργαστεί με φίλτρα. 32. Made In... Childhood Καραπαντάζη Τόνια Spazio 12, Αυγερινού 12 , Πλ.Άθωνος Το ταξίδι στο όνειρο και τη φαντασία είναι τρόπος επιβίωσης στη σημερινή πραγματικότητα όπου υπολογίζεται ότι παγκοσμίως τα παιδιά που αναγκάζονται να εργαστούν ανέρχονται στα 215 εκατομμύρια (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας). Στο εικαστικό αυτό project το ονειρικό συγχέεται με το πραγματικό μέσα σε εικόνες φτιαγμένες από ακρυλικά χρώματα σε καμβά. 33. Η Κρεμάστρα Αετού Ειρήνη, Σπυροπούλου Όλγα Fragile Bar (Η ταράτσα), Βαλαωρίτου 29 Διαδραστικό δρώμενο σε δημόσιο χώρο και μόνιμη έκθεση σε ιδιωτικό. Το δρώμενο παρακολουθεί έναν άνθρωπο που σέρνει μια κρεμάστρα με ρούχα. Η κρεμάστρα του, τροχοπέδη και δεκανίκι μαζί. Τα στοιχεία 17. POV , Λέιλα Ντίρι

15. Αυγερινάκης Γιώργος

Aπρίλιος 2014

του σκηνικού τoυ δρώμενου γίνονται μόνιμα εκθέματα. 34. 4iteration Ζαφειρώ Γεωργιάδου, Δήμητρα Εξάρχου, Μαρία Καριμπίδη, Χρύσα Μαραντζίδου Οίκος Μόδας Konstantinos Tsigaros, Μητροπόλεως 37 & Αριστοτέλους Με προβληματισμούς που διασταυρώνονται, συνομιλούν και αλληλοσυμπληρώνονται, τέσσερις καλλιτέχνιδες σχολιάζουν τη σύγχρονη κοινωνία και τη θέση του ανθρώπουπολίτη μέσα σ' αυτήν, την ανελέητη ροή και δύναμη του χρόνου, την παρουσίαση μιας διαφορετικής οπτικής γωνίας του φυσικού τοπίου καθώς και την αποτύπωση συναισθημάτων στο ανθρώπινο σώμα. 35. Γυναίκες των χρόνων "Artiko", Καλλιτεχνικό εργαστήρι Γιώργος Καραβοκύρης Allos Mondo Καφέ-μπαρ, Στρατ. Καλάρη 6 Η έκθεση έχει σκοπό να αναδείξει πίνακες μεγάλων ζωγράφων, γυναικείων πορτρέτων, με την χρήση χειροποίητων κοσμημάτων. Τα κοσμήματα τοποθετούνται στους πίνακες στα σημεία που θα τα φορούσαν οι ίδιες οι γυναίκες των πινάκων εάν ζούσαν στο τότε και στο σήμερα. 36. Α-Συνέχειες Κερεφιάδης Παναγιώτης, Στο δέντρο που έδινε, Φωτογραφική Ομάδα 35mm, Συγγρού 9 Η οπτική της θεματικής και του περιεχομένου της φωτογραφικής έκθεσης παλινδρομεί στο δίπολο μεταξύ όμορφων εικόνων φυσικών τοπίων και σκληρού αστικού-βιομηχανικού χώρου.

37. Κατασκευάζοντας το περιβάλλον Θωμάς Δάμος Art House, Βεροίας 3 Άμεσος στόχος του έργου είναι η στηλίτευση της τσιμεντοποίησης και η ανάγκη για "πράσινα σημεία" στο αστικό τοπίο της Θεσσαλονίκης και οικολογική συνείδηση. Η κατασκευή αποτελείται κυρίως από γύψο, κρυσταλιζέ ατλακόλ και φελιζόλ, υλικό το οποίο επιδέχεται ανακύκλωση.

εμπόρια που ανθούν στην περιοχή της Βαλαωρίτου, θέτοντας έτσι υπό αμφισβήτηση το δίπολο βιοτεχνίας και βιομηχανίας, υψηλής και χαμηλής τεχνολογίας. 41. Thessaloniki Street Collective Dreamfacta Kαντίνα Τροπικάνα/Bar, Eγνατίας 31 Μια συλογή απο φωτογραφίες δρόμου και πόστερ, που έχει ως θέμα την πόλη της Θεσσαλονίκης. Ένας πειραματισμός ανάμεσα στη φωτογραφία και τη γραφιστική, τις εικόνες και τις μνήμες.

38. Πλουραλισμός Γιώργος Κιτσούκης, Αγάπη Μαυρουδή, Μαρία Μηλιώτη, Εύα Σταυράκη, Κατερινα Τσίτσελα, Γρηγόρης Κατεβανίδης Κέντρο Αρχιτεκτονικής, Αγγελάκη 13 Η ομάδα "OSTENSIBILI"-εμφανείς καλλιτέχνες εκθέτει την εικαστική της πρόταση για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται και βιώνει τον σύγχρονο χώρο-περιβάλλον. 39. The Start concept Άντια Αγγελίδου Art House, Βεροίας 3 Ένα παιχνίδι λέξεων αποκτά ύλη και μπαίνει στο χώρο. Μας στέλνει το μήνυμά του, όταν μπαίνει στην πρίζα και φέξουν τα led.

42. Αντικρουόμενα Στοιχεία Αμανατίδου Μαρία, Γιάννα Λουλούδη, Αλβανού Μαρία, Δεληγιάννη Αννα-Μαρια, Κεσίδου Φανή, Μαραγκού Κωνσταντίνα, Στατήρη Λυδία, Τσόλη Αγγελική Tettix Art Gallery, Διαλέττη 3, έναντι ΧΑΝΘ Η συνομιλία διαφορετικών τρόπων έκφρασης κατά το έργο τέχνης, δημιουργεί ένα σύνολο από στοιχεία που έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους. Tα μέσα είναι το σχέδιο, η ζωγραφική, το installation και το video art. Λίγο σκοτάδι εγώ, λίγο φως εσύ. Η απόσταση μεταξύ μας είναι μια θάλασσα από χρώματα.

40. Α cloud in my room Τώνια Παπανικολάου, Μάριος Παπανικολάου, Elena Muñoz de Morales, Rodrigo Rieiro Díaz Βιτρίνα, Οδός Βηλαρά 6 (περιοχή Βαλαωρίτου) Ένα project σε εξέλιξη πάνω στην εντατικοποίηση της καθημερινής εμπειρίας μέσω ενός στοιχείου που βρίσκεται παντού γύρω μας, τον αέρα. Η φουσκωτή κατασκευή χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη το πλαστικό, ένα από τα

43. Αταξία Ομαδική έκθεση. Ειρήνη Κωνσταντίνου, Αλέξανδρος Καραγιάννης, Γιώργος Λαζαρίδης, Δανάη Συκινιώτη, Ελπίδα Ματσεντίδου, Χριστιάνα Παπακώστα, Άγγελος Θεμιστοκλέους, Χρυσούλα Κιόρογλου, Ηλίας Σαμαράς, Ελένη Παπαδοπούλου, Μάρκελλος Κολοφωτιάς, Αυγή Τόπακα, Μαρία Αιντινίδου, Ιωάννα Ζηκίδου, Δημήτρης Κοκόρης, Πολυξένη Λουκά

2 Δωμάτια στο ισόγειο της στοάς, Βηλαρά 2, Στοά Μαλακοπή Μια ομάδα φοιτητών της Σχόλης Καλών Τεχνών επιλέγουν σαν θέμα την αταξία. Την αταξία είτε ως ατύχημα, παιχνίδι, ζημιά ή θόρυβο είτε ως το αντίθετο της τάξης. Ο σκοπός είναι να δείξουν πως μια ομάδα νέων δημιουργών, μπορεί να αλληλεπιδράσει και να επιτύχει ενα δυναμικο καλλιτεχνικό/αισθητικό αποτέλεσμα ακόμα και ελλείψει χρημάτων. 44. Το Λιμάνι μου Oμαδική έκθεση ΑΚΤΟ ΑΚΤΟ, 26ης Οκτωβρίου 38-40 & Ανδρέου Γεωργίου (δίπλα στο MET HOTEL) Τι είναι για σένα λιμάνι; Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι σπουδαστές γραφιστικής της ΑΚΤΟ σχεδιάζουν πάνω στην ιδέα του Λιμανιού. Τόπος άφιξης, αναχώρησης. Η έννοια του λιμανιού ως προσλαμβάνουσα αλλά και τόπος ονείρου. Εικόνες που ταξιδεύουν. Σε ταξίδια εσωτερικά και εξωτερικά. 45. Εκθέσεις Toolkit Startup Stray Poster Battle, Poster for Tomorrow, Mandela Poster Project)-Νέοι γραφίστες Γυάλινο περίπτερο στην παραλία, Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονικης Στο πλαίσιο της συνάντησης νέων γραφιστών Toolkit Startup, μπορείτε να επισκεφτείτε 3 μοναδικές εκθέσεις: την Stray Poster Battle με θέμα τα αδέσποτα ζώα στο γυάλινο περίπτερο στην παραλία και τις παγκόσμιες εκθέσεις Poster for Tomorrow και Mandela Poster Project στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονικης.

10. Τέτη Σώλου

5. Γιώργος Μπογιατζίδης

#194

Προβλέποντας το μέλλον Oι ζωές των άλλων

Από γιαγιά διάσημη μέντιουμ στη Σμύρνη πριν την Μικρασιατική καταστροφή, τρίτης γενιάς μελλοντολόγος, γεννημένος με το χάρισμα του οραματισμού, ο Ηλίας Σακελλάρης μιλάει για ένα από τα πιο παλιά και πιο παρεξηγημένα επαγγέλματα του κόσμου και προβλέπει ποιος θα είναι ο επόμενος Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης

ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΤΙΡΙΔΗΣ | EΙΚΟΝΕΣ: ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ

ώς ανακάλυψες ότι είσαι διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους; Η γιαγιά μου κατάγεται από την Τουρκία και ήρθε στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή την οποία και είχε προβλέψει… έβλεπε όνειρα με αίμα και φωτιές στους δρόμους. Εκεί δούλευε επαγγελματικά ως μέντιουμ, ήταν από τις καλύτερες της εποχής. Είμαστε από οικογένεια που έχει παράδοση στον οραματισμό και η προγιαγιά μου και οι πρόγονοί μου πριν από αυτήν όλοι την ίδια δουλειά κάνανε. Η Σμύρνη ήταν ξακουστή για τα μέντιουμ εκείνη την εποχή, είναι μέρος με τρομερή πηγή ενέργειας. Όταν λοιπόν ερχόταν κόσμος στη γιαγιά μου, πελάτες που είχε όταν ήρθε εδώ Ελλάδα, της έλεγα: «Σ αυτόν θα συμβεί αυτό» ή «Αυτός έχει αυτό το πρόβλημα» και απορούσε με μένα που τα ήξερα. Έτσι σιγά –σιγά, από τέτοια περιστατικά, είχα καταλάβει ότι είμαι διορατικός και έχω κι εγώ αυτήν την δύναμη. Με βοήθησε πολύ η γιαγιά μου στα πρώτα μου βήματα, ήταν μεγάλο σχολείο για το ξεκίνημα μου. Το πιο καθοριστικό περιστατικό ήταν καθώς πηγαίναμε με τον αδελφό μου, με το αυτοκίνητο, στον τάφο του πατέρα μας και ένιωσα μια δυσφορία, κάτι πολύ άσχημο και του λέω «σταμάτα, εγώ θα κατέβω, δε νιώθω καλά, θα συνεχίσω με τα πόδια». Κατέβηκα και στα 100 μέτρα το αυτοκίνητο συγκρούστηκε, τούμπαρε και καταστράφηκε όλο το πίσω μέρος όπου καθόμουν εγώ. Αν έμενα μέσα θα ήμουν νεκρός, αλλά είχα νιώσει τον κίνδυνο. Αυτό το χάρισμα είναι από τη φύση; Αναρωτήθηκες ποτέ από πού προέρχεται; Είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι, στο δίνει ο Θεός, η ανώτερη δύναμη. Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς έρχονται οι εικόνες, είναι σαν το φλας στην φωτογραφία, μια λήψη, μια ενόραση. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ μέντιουμ, χαρτορίχτρας, αστρολόγου και μελλοντολόγου; Όταν είσαι μέντιουμ είσαι ο ενδιάμεσος, έρχονται οι λήψεις από την ενέργεια που λαμβάνεις. Το μέντιουμ προβλέπει με πανάρχαιες

μεθόδους, όπως είναι τα χαρτιά, η γυάλινη σφαίρα, το φλιτζάνι… ‘Ολα αυτά είναι ύλη άψυχη που βοηθάει, δίνει τους τοποχρόνους, σε βοηθάει να συγκεντρωθείς σε κάτι, αλλά την ενέργεια εγώ βυθίζομαι να την βρω. Ο αστρολόγος κάνει ειδικές σπουδές που περιλαμβάνουν και φυσική και μαθηματικά. Στην Ελλάδα έχει 2-3 σχολές και παίρνεις το πτυχίο σε 3 χρόνια και μετά μπορείς να ασκήσεις το επάγγελμα. Μαθαίνεις τους πλανήτες, είναι μια επιστήμη που διδάσκεται και εσύ μπορείς να την κάνεις, δεν θέλει χάρισμα εκεί. Παρ’ όλα αυτά έχουμε ακούσει κατά καιρούς για απατεώνες στο επάγγελμα. Πώς μπορεί κάποιος να τους ξεχωρίσει; Ξέρουμε διάφορες περιπτώσεις απατεώνων που συνελήφθησαν καθώς προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τον κόσμο. Παντού έχει απατεώνες, σε όλα τα επαγγέλματα και πού δεν έχει. Στον κλάδο μας, όταν τελειώνεις τις σπουδές σου, έχεις τα πιστοποιημένα χαρτιά και κάνεις έναρξη στην εφορία. Εγώ, ας πούμε, είμαι νόμιμο, δηλωμένο μέντιουμ, υπάρχουν τα στοιχεία μου, μπορείς να με βρεις, είμαι μια έγκυρη πόρτα, βάζω διαφημίσεις, προσπαθώ να βγω προς τα έξω στον τύπο, στα ΜΜΕ. Υπάρχουν, βέβαια και αυτοί που εργάζονται στο σπίτι τους, που λένε ας κάνω και εγώ το μέντιουμ, χωρίς χαρτιά, χωρίς τίποτα και αυτοί είναι πάρα πολλοί, μην γελιόμαστε. Επίσης πριν πας στο μέντιουμ ακούς και λίγο γύρω σου. Μαθαίνεις ποιος είναι ποιος από στόμα σε στόμα, που λέμε. Γι’ αυτό ο κόσμος καμιά φορά παραπονιέται ότι αυτοί που έχουν γραφείο είναι ακριβοί. Αυτό συμβαίνει γιατί οι μη πιστοποιημένοι, πληρώνονται και ό,τι βγάζουν μπαίνει αφορολόγητο στη τσέπη τους και μπορείς έτσι εύκολα να πέσεις και θύμα απάτης. Οι τιμές που κυμαίνονται; Για τους επαγγελματίες 40 -50ευρώ,100ευρώ,150 ευρώ. Ανάλογα και σε ποιον θα πας. Ανάλογα με το πόσο φίρμα είναι το μέντιουμ. Επίσης τα χρόνια που ασκεί το επάγγελμα, η πείρα, όλα παίζουν ρόλο. Είναι και δύσκολη, ψυχοφθόρα διαδικασία, ο άλλος αφιερώνει χρόνο σε σένα.

Aπρίλιος 2014

Συνήθως σε σένα γιατί έρχονται. Τι σου ζητάνε; Σε μένα έρχονται άνθρωποι με διάφορα προβλήματα. Οι μητέρες ρωτάνε για τα παιδιά τους, πώς θα τα πάνε στο μέλλον, αν θα παντρευτούν, αν θα έχουν καλή τύχη και ρωτούν και για τους άντρες τους. Οι άντρες πάλι ρωτάνε για τη δουλειά τους, τα επαγγελματικά καθαρά, και αν έχουν εξωσυζυγική σχέση ρωτούν και γι’ αυτήν. Το πιο βασικό τελικά στη ζωή για όλους είναι η δουλειά και το συναίσθημα. Υπάρχει ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον που δεν μπορείς να το αλλάξεις; Αυτό που λένε η μοίρα μας; Το μέλλον, ενώ προβλέπεται, δεν αλλάζει. Λες ότι θα συμβεί κάτι και μ’ αυτό τον τρόπο μπορείς να το αποφύγεις, αλλά δεν μπορείς να αποφεύγεις την ολοκληρωτική κατάσταση ή όλη τη ζωή σου. Λίγα πράγματα μπορείς να αλλάξεις, αν η μοίρα θέλει να σου φέρει αυτό που αποφεύγεις, θα στο φέρει κάποια στιγμή μπροστά σου, είναι το κάρμα. Και παρόλο που δεν μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου, μπορείς να την βελτιώσεις, όμως, πάρα πολύ, να την καλυτερέψεις και αυτό είναι τελικά που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Τα μέντιουμ μπορούν να προβλέψουν το μέλλον στη δική τους ζωή; Μπορούν φυσικά. Και τώρα θα μου πεις αφού μπορείς γιατί δεν βλέπεις τα νούμερα του λόττο να γίνεις εκατομμυριούχος. Είναι απορία των περισσοτέρων. Εκεί όμως μιλάμε για την τύχη. Η τύχη είναι ενέργεια. Το λαχείο, το καζίνο είναι όλα τζόγος, φτιαχτά πράγματα, δημιουργήματα δικά μας. Πίσω από αυτά υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας που τα έφτιαξε. Δεν είναι η τύχη, με βάση τη δική σου ενέργεια. Η τύχη δεν έχει χρονικά όρια, σχηματίζεται στο παρόν με την ενέργεια σου, τη δημιουργείς εσύ. Και εκτός από αυτό είναι και οι συγκυρίες, αυτό που λέμε γεννήθηκε τυχερός, δηλαδή ποια είναι η οικογένεια σου, το περιβάλλον που μεγάλωσες, ποιους είχες δίπλα σου. Στη δουλειά εσένα τι σ ευχαριστεί πιο πολύ; Και μόνο που έχω το χάρισμα και συμβου-

λεύω εμένα αυτό με γεμίζει. Θα μου πεις γιατί πληρώνεσαι τότε.. Κάτι πρέπει να κάνω και εγώ για να ζήσω. Αν έκανα κάτι άλλο σαν επάγγελμα ή αν κάποτε αποκτήσω πολλά χρήματα για να μπορώ να ζω χωρίς να εργάζομαι, θα το κάνω για τον κόσμο δωρεάν. Η δουλειά με ευχαριστεί, ασχολούμαι πολλές ώρες με αυτήν. Στο δικό σας επάγγελμα υπάρχει κρίση; Υπάρχει όπως σε όλα τα επαγγέλματα και γι’ αυτό πέσανε οι τιμές. Αν έπαιρνες 50 ευρώ κάποτε, τώρα χρεώνεις 30 και 20. Όταν όμως έχεις την πορεία σου, έχεις εμπειρία, κύρος, επιτυχίες, έχεις και σταθερή πελατεία και κόσμο που σε ακολουθεί. Ο κόσμος ξέρει να κρίνει και να επιλέγει, δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, δεν είναι χαζός όπως πιστεύουν κάποιοι. Εσύ ποια μέθοδο ακολουθείς στις προβλέψεις σου; Λέω χαρτιά, ζώδια, ωροσκόπιο, αλλά η μεγάλη μου επιτυχία είναι η ενόραση, το χάρισμα μου. Αυτά που λέω και πέφτω με ακρίβεια μέσα. Ποιες μεγάλες επιτυχίες θυμάσαι στην πορεία σου; Έχω πολλές… το ναυάγιο του Σάμινα ας πούμε. Ήμουν στην περιοχή Σάμου- Πάρου και τότε είπα σε μια τοπική εφημερίδα ότι έβλεπα κόσμο μέσα σε νερό να πνίγεται και να χάνεται. Είχα και μια πελάτισσα και της είπα: «σε βλέπω μέσα σε κόσμο σαν να πνίγεσαι αλλά τελικά σώζεσαι». Αυτή η κοπέλα ήταν στο ναυάγιο και σώθηκε τελικά και το σοκ που πέρασε ήταν μεγάλο. Για το θάνατο του Χριστόδουλου… Είχα πει στον Αυτιά, στον Αlpha, ότι δεν θα ζήσει. Στην Κύπρο, το ’97, είχα προβλέπει τα αποτέλεσμα τον εκλογών με ακρίβεια ποσοστών, επί εποχή Κληρίδη, και έκανα μεγάλη επιτυχία στο νησί. Έχεις σώσει κάποιους από μια καταστροφή; Ναι, σε επιχειρήσεις συνήθως. Είχα πει σε πελάτη ότι βλέπω φωτιά στην δουλειά του και αν έχει πράγματα αξίας, χρήματα, χαρτιά εκεί, να τα πάρει. Πράγματι η επιχείρηση κάηκε και λόγω της πρόβλεψής μου διέσωσε κάποια μετρητά που είχε, γιατί δεν τα άφησε στο γραφείο. Λέω σε κάποιους να μην

πάρουν μετοχές ή να μην επενδύσουν κάπου και έχουν γλυτώσει πολλά εκατομμύρια. Έχω βοηθήσει επίσης πολλά ζευγάρια με τα προβλήματα τους. Δεν μ αρέσει να χωρίζω τον κόσμο, θέλω να τους συμβουλεύω και να δίνω μια καλή λύση στο πρόβλημά τους. Επειδή ο κόσμος επηρεάζεται από μένα, δεν μ’ αρέσει να βάζω διαβάλματα. Είμαστε όπως καταλαβαίνεις και λίγο ψυχολόγοι, δεν το σπουδάζουμε αλλά γινόμαστε στην πορεία. Αν δεν βγουν οι προβλέψεις σου πώς νιώθεις; Άσχημα. Σαν ένα γιατρό που χειρουργεί και ο ασθενής πεθαίνει. Δεν είμαστε Θεοί, είμαστε άνθρωποι. Ο Θεός είναι το άπιαστο. Φυσικά και υπάρχουν αποτυχίες. Θα ήταν ψέματα να πω ότι είναι 100% επιτυχημένες οι προβλέψεις που κάνουμε. Τι δεν κάνεις ποτέ στην δουλειά σου; Πού λες όχι; Δεν χωρίζω. Μ’ αρέσει να ενώνω, να βοηθάω. Κάτι άσχημο που βλέπω θα το πω με τρόπο ή μπορεί και να μην το πω όπως ακριβώς το βλέπω. Αν δεις θάνατο, θα το πεις; Απαγορεύεται. Μου έκανε πρόβλεψη ένας συνάδελφος ως τεστ παλιά, όταν ήμουν 33. Μου λέει, «Ηλία σε 2 χρόνια από τώρα θα πεθάνεις». Έμεινα αμήχανος για ώρα και σιωπηλός και μετά ψέλλισα, «αλήθεια;». Μου λέει, «Είδες τι άσχημο είναι να το ακούς; Γι’ αυτό ποτέ να μην το πεις κι εσύ σε κανένα. Τον ευχαριστώ γ αυτό το δίδαγμα. Άλλωστε, ποιος είμαι εγώ για να το πω; Ο θεός; Ένας μελλοντολόγος είμαι. Ακόμα και να το δω για κάποιον, υπάρχει πάντα η περίπτωση να μην γίνει. Διάσημους πελάτες έχεις; Πολλούς. Και καλλιτέχνες και υπουργούς. Βγαίνουν οι προβλέψεις μου και με εμπιστεύονται. Μην με ρωτάς ποιοι, δεν τους αποκαλύπτω. Πολλοί είναι διστακτικοί γιατί φοβούνται ότι τα μέντιουμ είναι κάτι σαν σατανιστές και κάνουν μέχρι και μάγια. Μην μπλέκουμε τον σατανισμό, τα βουντού και τις μαγείες, με τη μελλοντολογία. Καμία σχέση. Ο σατανισμός είναι κάτι που η επίση-

μη εκκλησία δέχεται γι’ αυτό κάνει και τους εξορκισμούς και έχει ευχές για το κακό μάτι, το κακό πνεύμα και όλα αυτά τα ξορκίζει. Τα μέντιουμ βοηθούν τον κόσμο, δεν καταστρέφουν ούτε φέρνουν θάνατο και δυστυχίες. Δεν έχουν τέτοιες δυνάμεις. Ούτε η μαγεία μπορεί ούτε τίποτα. Μην τα πιστεύετε αυτά. Πιστεύεις στο θεό; Το χάρισμα ποιος μου το έδωσε; Αν δεν πίστευα, δεν θα έκανα αυτή τη δουλειά. Ποιος μου δίνει την διορατικότητα; Η ανώτερη δύναμη. Πιστεύω. Δεν είμαι θρησκόληπτος όμως. Η εκκλησία σήμερα σε οδηγεί μακριά της, με όλα αυτά τα αρνητικά που συμβαίνουν και ακούγονται στους κόλπους της, αλλά υπάρχει η ανώτερη δύναμη και την φοβάμαι. Υπάρχει η φύση που είναι απέραντη, ανεξήγητη, έχει δύναμη ο ήλιος, το φως, το νερό, η φωτιά. Οι αρχαίοι ήξεραν να διαβάζουν τη φύση που έχει ενεργειακά πεδία και έκαναν τελετές στη, Κέρκυρα, το Σούνιο, τη Δήλο, τους Δελφούς. Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε και το αρχαιότερο επάγγελμα, εμείς και οι εταίρες. Μέχρι και στο χριστιανισμό βρίσκεις τους 3 μάγους, τους μελλοντολόγους. Μας συναντάς παντού εμάς. Και στο μεσαίωνα, αυτούς που «ήξεραν» πράγματα και «έβλεπαν» περισσότερα από τον απλό κόσμο τους έκαιγαν. Τους φοβόντουσαν αφού δεν μπορούσαν να βρουν μια λογική εξήγηση για τις ικανότητές τους. Τι βλέπεις για το μέλλον μας; Το 2016 θα είναι πολύ καλή χρονιά για την Ελλάδα. Από την άνοιξη του 2015 βελτιώνεται η οικονομία μας. Στα μέσα αυτού του έτους θα γίνουν πάρα πολλές αλλαγές και ανακατατάξεις στην πολιτική σκηνή. Το 2017 θα γίνει μια μεγάλη ιατρική ανακάλυψη που θα αφορά στον καρκίνο. Ένα σεισμό βλέπω το 2015 στη Νότια Ελλάδα, αλλά όχι καταστροφικό. Για την πόλη μας τι βλέπεις; Ο Μπουτάρης θα ξαναβγεί δήμαρχος, μου αρέσει και εμένα προσωπικά. Αν και είναι περίεργος ο τρόπος που ψηφίζετε εδώ και το καθεστώς είναι της δεξιάς. Θα ξαναβγεί και θα κάνει πολλά πράγματα ακόμα στην πόλη.

#194

ToolkitStartup Τα aδέσποτα zώα

το πλαίσιο της 1ης συνάντησης νέων γραφιστών, Toolkit Startup, που οργανώνεται στο πλαίσιο του «Made in Thessaloniki #3» της Parallaxi και του Θεσσαλονίκη Αλλιώς, πραγματοποιήθηκε, µε τη συνεργασία του Οργανισµού «Θεσσαλονίκη - Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014», διαγωνισµός σχεδιασμού αφίσας µε θέµα « Τα Αδέσποτα Ζώα», στον οποίο συμμετείχαν σπουδαστές ∆ηµόσιων και Ιδιωτικών Σχολών Γραφιστικής. Οι σπουδαστές / µαθητές κλήθηκαν να οπτικοποιήσουν την άποψή τους για την προστασία και την ανάληψη δράσης για τα αδέσποτα ζώα. Στόχος τους, µέσω του µηνύµατος που θα επικοινωνήσουν, ήταν η ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με το μέγεθος του προβλήματος. Ο διαγωνισµός πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Ένωσης Γραφιστών Ελλάδας. Οι 33 πιο αξιόλογες συµµετοχές, κατά τη κρίση της επιτροπής, θα εκτεθούν στο γυάλινο περίπτερο της παραλίας, δίπλα στο Μακεδονία Παλλάς, την περίοδο 5-13 Απριλίου 2014.

Μπορούν τα αδέσποτα να κινήσουν το ενδιαφέρον των νέων σχεδιαστών;

Aπρίλιος 2014