CONTOS EN CORENTENA 2ยบ EP CURSO 2019-2020
CEIP VICENTE OTERO VALCร RCEL CARRAL
A PRINCESA DAS NEVES
Hai moitos anos, nunha montaña de neve, vivía una patinadora experta chamada Laura.
Era boa, guapa, amable e simpática. Tiña un husky, que era o seu amigo fiel. Un cadeliño branco e negro, e moi cariñoso.
Inesperadamente un día veu unha hada malvada, que lle intentou roubar o husky. A hada mala tiña un amuleto máxico para convertirse no que ela quixera. Cando intentou coller o can, o amuleto caeulle ó chan.
Laura colleuno, púxoo e converteuse en princesa boa.
Así foi como a hada malvada se derretiu e a patinadora consegiu acabar con ela. Zapatiño roto, cónteme vostede outro.
FIN
Â
NATHAN DRAKE
Había una vez dos amigos que se fueron a un bar, uno se llamaba Nate y el viejo se llamaba Sully. Allí se encontraron con Talbot que quería quedarse con el anillo de Nate. Se empezaron a pelear en el bar. Ganaron la batalla, entonces pasan días y días hasta que por fin llegan al templo. Después lucharon contra Talbot, que fue derrotado. Se fueron del desierto y vieron un aeropuerto. Subieron a un avión, se fueron a sus casas los dos y colorín colorado este cuento está rematado.
AROA E AMY ENTRE MASCOTAS Érase unha vez unha nena chamada Aroa á que lle encantaban os animais. Un día foi con Amy, que é a súa mellor amiga, ao zoo e pasárono moi ben.
Aroa é alta, a súa cor de pel branca, á súa cara doce e o seu pelo é brillante como se fose un diamante, teno loiro e moi limpo. Os seus ollos azuis cristalinos parecen o océano e resáltanos as súas longas pestanas, as súas cellas arqueadas e os seus fermosos e rosados beizos. Amy é alta e morena, ten a cara redonda, a súa cor de pelo é negro e loiro. Os seus ollos son azuis coma o ceo a súa nariz é redonda, os seus beizos son carnosos e as súas pestanas son longas. Cando remataron de visitar o zoo gustáronlle tanto os animais que foron á tenda de animais, Aroa mercou un hámster e Amy mercou un coello.
Pero cando ían pagar o vixiante da tenda que era alto, moreno e simpático, parounas, elas asustáronse e o vixiante da tenda so lles quería dicir que cando se compra unha mascota é para coidala e, colorín colorado este conto está rematado.
FIN
1
Nunha galaxia que ninguén coñece chamada Candiland, vivía Súper Candela, unha nena doce e amable que sempre axudaba aos demais.
2
O seu bo amigo Robot sempre lle axudaba a loitar contra crime.
3
Un día como calquera outro, Candiland foi invadido por rochas de cores. Estas rochas eran pura Candenita o único punto débil de Súper Candela.
Tras una complicada investigación, Robot e Súper Candela descubriron que o azucre, era a forma de acabar coa Candenita. E coas súas pistolas a propulsión que lanzaban azucre e chuches, remataron con esta primeira invasión.
4
Pero a Candenita non se ía render tan doadamente, e volveu contraatacar con máis poder no corpo de pantasmas.
Estaba disposta a rematar con Súper Candela e conseguir as tres máscaras NIO que lle faltaban.
5
Segundo contaba a lenda, existían 10 máscaras NIO con poderes máxicos que podían cambialo mundo, concedéndolle a o seu dono tódolos desexos que pedira.
E a Candenita xa tiña no seu poder 7 máscaras, as outras tres estaban agochadas nos lugares máis remotos de Candiland.
6
Por sorte os nosos heroes tiĂąan unha axudante xenial, que se encargaba de desenvolver e evolucionar o armamento de Supercandela e Robot. Era a avoa.
O seu Ăşltimo invento era un aspirador recheo de azucre e chuches, a arma perfecta para atrapar as pantasmas de Candenita.
7
Coa chegada do nadal prodúcese a batalla Final. O aspirador de pantasmas resultou ser un invento xenial. Supercandela e Robot remataron coa Candenita conseguindo o tesouro final, que tiña as sete máscaras NIO.
Co final do inverno foron na búsqueda das tres máscaras restantes e conseguiron xuntalas debaixo da cama de Robot.
8
¿Adiviñades cal era o desexo de Supercandela? Por fin conseguiu revivir aos seus pais. E colorín colorado, este conto está rematado.
9
PERSONAXES: Mía é unha cadela de raza Boyero de Berna e é boa. Ten o pelo liso e as súas cores son negro, marrón e branco. Cuco é un can da rúa, é un Pastor dos Pirineos. É gris e un pouco negro, tamén quere ser adoptado. O traballador da protectora de animais. É malo, un pouco covarde e non lle gustan os cans. Ten a pel branca, unha cara redonda e o pelo curto e liso. Ten unhas orellas pequenas e uns ollos marróns e a mirada mala e enfadada. Non ten pestanas pero si que ten unhas cellas peludas e un nariz algo pequeno, pero non moito. Ten unha boca fina e non ten beizos. O seu sorriso e malvado.
Para empezar este conto direivos que un día Mía estaba na súa casa con Uxía e a súa nai que se ían mudar .
Entón, cando Uxía ía subir a Mía ao coche, a súa nai díxolle que fora axudala.
Mentres, Mía viu unha persoa que tiña unha salchicha na man, e foi por ela. Uxía e a súa nai pensaron que xa se metera no coche, así que arrancaron e Mía quedou soa.
Entón veu un traballador da protectora de animais e tentou coller a Mía, pero ela escapou cara unha calexa sen saída…
…E deuse conta de que aí vivía alguén, e preguntoulle se podía quedar con el ata que encontrara á súa familia. El díxolle que si. Despois preguntoulle ao can como se chamaba e el díxolle que se chamaba Cuco e ela díxolle que se chamaba Mía. Mía contoulle que sabía a onde ían as súas donas e que cando as encontrara, Cuco podía vivir con elas. Así emprenderon o seu camiño.
Despois dunha longa viaxe, por fin encontraron a casa, pero non había ninguén e esperaron na porta. Nese mesmo instante veu outra vez o traballador da protectora e tentou levalos, pero nese momento apareceron Uxía máis a súa nai e viron a Mía, e aínda que non coñecían a Cuco, dixéronlle ao da protectora que eran os seus cans e quedaron con Cuco e, por suposto, coa súa cadeliña Mía. E como lle chamaron a Cuco? Pois, coma sempre, Uxía acertou porque o chamou Cuco.
E ata aquĂ unha historia tan fermosa coma ti!!!
MEGAGOTA CONTRA LA NUBE NEGRA Erase una vez Megagota, que en su día era un humano normal y corriente que se cayó en una catarata mientras se bañaba en el rio. Al caerse en la catarata se convirtió en una mega gota de agua con superpoderes. A partir de ese momento, vivía en un hotel.
Hace 7años una nube negra destruía todo lo que había en su entorno, y Megagota que era un superhéroe que combatía los crímenes en el hotel en el que vivía, descubrió que la nube negra quería destruir el hotel y como Megagota tenía superpoderes salió al mar en busca de la nube negra y utilizando su megapuñetazo expulsó a la nube negra evitando que el hotel en el que vivía se derrumbase.
Desde ese momento, Megagota se convirtió en un superhéroe que salva al mundo de la oscura y terrible nube negra.
Y colorín colorado este cuento se ha terminado.
FIN
O LAPIS PERDIDO Un día nunha tenda,Carlota comprou un lapis de cores.
Un día levouno ao colexio,pero mirou na súa mochila e non o atopou.
Sospeitaron de Juan, avisaron á profe e miraron na mochila de Juan e alí estaba.
Colorín colorado este conto está rematado.
Ruth Quintela Meizoso, 2ºB
LUCAS E O SEU GATO No bosque había un neno que ía a pasear co seu gato todos os días, este neno chamábase Lucas, era un neno de 13 anos, alto, louro, e vivía coa súa familia nunha cabaña, e o seu gato era un animal grande. E un día que pasaban pola cabaña de enfrente, o rapaz desta cabaña enfrentouse a eles, dixo que era porque sempre o despertaban da siesta cando eles xogaban ao pilla-pilla e que lle molestaba moito, estiveron discutindo durante 15 largos minutos. Finalmente Lucas e o seu gato fixéronse amigos do outro neno e agora xogan todos xuntos ao pilla-pilla e a máis xogos. Foron felices e comeron perdices!