Ensenada
$
CURSO 2013-2014
Sumario Editoral …………..………………………… E. Infantil ....………………………………. 1º E. Primaria ..…..…………….……….. 2º E. Primaria ...…………………………. 3º E. Primaria ………….………………… 4º E. Primaria ……………………………. 5º E. Primaria …...…………………….… 6º E. Primaria ……………..…………..…
QUEN SON EU?
2ยบA
QUEN SON EU?
2ยบB
QUEN SON EU?
2ยบC
$
TARTARUGA . A ILLA DE TEODORO
ILUSTRACIÓN DE VICTORIA GUILLÉN.
A obra de teatro Tartaruga . A illa de Teodoro é unha obra da compañía La pera Llimonera que vimos o día 31 de Frebeiro no Forum Metropolitano. A illa de Tartaruga é unha das illa con máis riqueza , antigas lendas din que ten un tesouro esciondido.Moitos barcos atopalo pero nunca o conseguiron. Xenaro Salgado , un mariñeiro , atopouse un antigo pirata , que no seu leito de morte entregoulle o mapa dun tesouro que se encontraba nesa illa. O capitán Teodoro atopa a Xenaro Salgado no seu barco e engánalle dicindo que ten que pagar a súa liberdade,Xenaro Salgado dille que pagará co tesouro da illa de Tartaruga o capitá Teodoro dille que lle de o seu mapa para atopar o tesouro e Xenaro creelle.Cando chegou a noite o capitán cóntalle a Calabobo o segredo de que non o vai vai a compartir o tesouro . Cando o capitán se deitou Calabobo cóntalle a Moxapán o cociñeiro do barco o segrdo do capitán . Moxapán contoulle o segredo a Xenaro . Houbo un furacán, Xenaro e Moxapán aproveitaron para escapar a illa de Tartaruga ,e Calabobo e o capitán tamén . Moxapán e Xenaro fan o posible para non atoparse coas trampas que lle ten preparadas o capitán e Calabobo,e o consiguen . Atopan o tesouro que eran os nenos. Victoria Guillén e Claudia de Francisco . 4º A `VOA SE PODES.´´
Ilustración: Marta Díaz “Voa se podes” é unha fábula onde se ve reflectida a colaboración, a amizade e a esperanza. Un día, nunha illa situada no medio do mar e chea de paxaros, descubriron que aproximábase un furacán, tiñan que ir a outra illa pero non poderÍian levar aos discapacitados que eran Má un paxaro moi gordo que non podía levantar o vo. Hematome un paxaro que de pequeno caeuse nun bote de dioxinas radioactivas e por iso non pode coordinar as súas ás para voar correctamente, Epité que é un paxaro doutra especie e non está deseñada para voar se non para nadar. Á mañá seguinte os viron marchar, os chamaron pero non lles fixeron caso. Se habían levado toda a comida excepto a de Hematome e a de Má. Hematome e Má obligáronlle a Epite ir a buscar auga ao bosque. Epité berrou e saíu correndo, detrás dela saíu Apere, un paxaro vello,desterrado da tribu e cun brazo roto porque na guerra o feriron. Chegou o furacán e sobreviviron. Despois Hematome puido voar pero caeuse ao mar, Epité o rescatou pero perderon a maleta coa comida. Apere dixo que podían ir a outra illa e que Epité e Má aprenderían nadar e Hematome aprendería a voar. E chegaron á illa sen problemas. Texto: Uxia Carrero, Carmen Barbeito e Marta Diaz. Curso 4º A E.P.
Genaro Salado é un valiente mariñeiro que ten un mapa dunha illa do tesouro. O capitán Teodoro engañouno para iniciar una perigosa aventura para atopar a illa. G. contará coa axuda de Mojapán, o cociñeiro do barco, que tratará de sacalo dos apuros e trampas do malvado T. e o seu compinche Calabobo. G. era un puco “pardillo e medricas”. O capitán T. era malvado e retorcido e so se adicaba a estafar á xente. Mojapán era bo e valiente. Calabobo era pouco espabilado e non escoitaba nada do que lle dicía o capitán. Ao final o público, nós, ¡eramos o tesouro!
O primeiro que vimos foi a presa, da que so estaba aberta unha das cinco comportas. Logo adentrámonos no bosque de ribeira. Vimos pinos, carballos, castiñeiros, amendoeiras,… pero os únicos animais que vimos foron paxaros, lombrices, ovellas e un cabalo nunha finca. Merendamos nunha ponte sobre o Mero. A monitora explicounos os tipos de muíños que había na zona. Sacamos moitas fotos. De camiño ao autobús vimos una toupa morta. A excursión foi moi divertida.
Á miña nai nótanselle os “surcos nasogenianos”. A súa forma de vestir é informal. A súa cor favorita é azul, como a dos seus ollos. Leva unhas lentes cadradas e finas. A cor do seu pelo é máis ou menos castaño, longo e moi fino. É fraca e moi alta. O tono da súa pel é tirando a branco, aínda que no verán ponse moi morena. Os seus labios son vermellos, coma se os pintara de rosa claro. Cando quita os lentes nótanselle una cousas debaixo dos ollos que se chaman bolsas, non son olleiras. Sempre leva pendentes, colares, aneis, pulseiras,… As súas cellas son da cor do pelo, non as ten xuntas nin pegadas aos ollos, ao contrario, tenas moi arriba e con pouco pelo nelas. O seu pescozo é moi longo e fino. As orellas non son puntiagudas, senón onduladas. Ten un número moi pequeño de pé. É amable, dormilona, moi cariñosa. Ás veces fai o xordo cando lle digo algo aburrido. É moi responsable das súas cousas. Non lle gustan nada as fotos. Encántalle viaxar, falar coas súas amigas e estar coa familia. É moi “cutre” para as chuches; pero moi xenerosa, porque cando imos a un bar e veñen os “negriños” sempre lle merca CDs, e aínda que non lle guste esa música mércaa para axudalos.
“ A illa de Teodoro”
“Vuela si puedes”
“Tortuga, la isla de Teodoro”
Os paxaros abandonan a Un día o avó de Genaro deulle o mapa dun súa illa cando se achega un ciclón. Catro deles son tesouro. Cando un día está pescando atopa a un home abandonados por ser os máis que lle di que o seu bisavó era o pirata Teodoro. débiles. Para poder sobrevivir Asombrado, G. cóntalle que o seu bisavó fora pirata no teñen que apoiarse, compartir e barco de T. e comezan a xogar coma se fosen os bisavós ser fieis uns a outros. Cando o piratas. T. engana a G. para que lle consiga unha fianza ciclón está cerca collen as súas para recuperar a súa liberdade. G. emprende a viaxe cara pertenzas e se esconden; pero so a illa da Tortuga para atopar o tesouro. Calabobo o conseguirán salvarse cando “listo” contramaestre cóntalle a Mojapán, o cociñeiro os deciden irse á illa dos Tuqües, malvados plans de T. e Mojapán revélallos a G. Pero o molusco Zampón come a T. e G. descobre que o tesouro onde vivirán felices. Gustoume moito, foi moi non é diñeiro, senón os nenos/as que fan camisetas, Aos emeus país, GRAZAS por: INFANTIL sofren EXPLOTACIÓN bonita Mi e emocionante. hermana tiene ocho meses y balóns,… es Coidarme e nunca deixarme soa. la más pequeña de la familia. Es gordita, Axudarme a comprender as cousas. tiene el pelo color castaño y los ojos Aguantar coas miñas perrenchas pola marrones con pestañas muy largas. Su noite. boquita es muy grande y bien hecha, pero Durmir comigo nas noites de pesadelos. aún no tiene dientes. Me encantan sus Axudarme a andar, e sempre que o manos porque son redonditas como globos necesito.. de tanta grasita que tienen. Darme de comer. Es muy alegre. Cuando me ve se Nunca cansarvos coas preguntas que vos pone nerviosa y agita sus bracitos para facía, e sempre remataban en: E por que? que la coja y le haga caso. Se porta Non enfadarvos coas miñas trasnadas. fenomenal, casi nunca llora y se divierte Cando me fago dano, curarme sempre. mucho sentada en su manta jugando con Sabede que sempre estarei aí para o que sus juguetes, especialmente el xilófono. Es necesitedes. muy tragona y absolutamente adorable “El labrador y el águila”
RECUERDOS DEL COLEGIO Somos Alba Garea Patiño y Paula Dios Vázquez, dos alumnas de 6º C y vamos a contaros nuestros recuerdos del colegio. INFANTIL.- En esa etapa Paula tuvo de profesor a José, y yo, Alba, a Marisa. Aunque no nos acordamos mucho, seguimos apreciando esa época de nuestra infancia: dormíamos en medio de la clase, jugábamos con la plastilina y nos lo pasábamos muy bien. Recuerdo un día que llevé un pintalabios al colegio (era muy habitual entre las niñas); en clase me empecé a pintar los labios y Marisa me riñó (normal), puso el pintalabios encima del encerado, y yo de chulita le dije “No me importa mi madre me compra otro”. PRIMER CICLO.- En esta etapa, a Alba le tocó de profesora Carmen y a mí, Paula, me tocó Pilar. Un periodo un poco más complicado (exámenes, ejercicios…). Aun así
Paula en 1º ciclo disfrazada de mesa.
nos gustó esa época porque nos sentimos un poco mayores. En 2º nos llevaron de excursión a Marcelle, fue la primera excursión Alba con su clase de 2º ciclo. que duró más de 4 horas. Nos lo pasamos genial, los monitores eran muy buenos y las instalaciones espectaculares, la experiencia que tuvimos fue inolvidable. SEGUNDO CICLO.- Los profesores fueron Ana, para Paula y José Francisco, para Alba. En este ciclo fuimos menos infantiles, muchas historias que contar. En 3º la excursión fue al Kiriko, no nos gustó nada. Las instalaciones estaban muy bien, pero los monitores nos trataron fatal: no querríamos volver. Alba y Paula celebrando el carnaval con sus compañeros de 5º En 4º fuimos de nuevo a Marcelle; nos encantó repetir, fue genial. Hicimos tiro con arco, jugamos en el parque, comimos…La comida estaba muy rica. Compramos muchas cosas, entre ellas un lápiz de corteza de árbol. TERCER CICLO.- En 5º y 6º, el profesor fue el mismo para las dos: Enrique Paz. Con él aprendimos a ser más maduras y responsables. Hubo algunos enfados, pero también muchas risas y felicidad, porque siempre hay que quedarse con lo bueno. FUE GENIAL ESTAR EN EL COLEGIO . APRENDIMOS MUCHO Y NOS DIVERTIMOS MUCHO. LO VAMOS A ECHAR MUCHISIMO DE MENOS .