วัดพระมารดานิจจานุเคราะห์
1 ม.5 ซ.นวมินทร์ 81 ถ.นวมินทร์ แขวงคลองจั่น เขตบางกะปิ กรุงเทพฯ 10240 Tel. 0-2375-8294-6 Fax. 0-2375-8295,02-7334055
www.pramandachurch.com
คำนำ เรื่องเล่าต่างๆ ที่นามาแบ่งปันในเฟซบุค ผมนามาจากตัวอย่าง ในบทเทศน์ ของบรรดาพระสงฆ์และศาสนจารย์ บางเรื่องก็มาจากประสพการณ์ชีวิต พยายาม คัดเลือกเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ ไม่ใช่เรื่องที่แต่งขึ้นมา เรื่องน่ารักๆ บางครั้งก็นา เรื่อง ขาขันบ้าง นามาให้ข้อคิดเล็กๆ น้อยๆ รู้สึกว่ามีประโยชน์ดีเหมือนกัน น่าเสียดาย ครับที่บางเรื่องไม่สามารถตามกลับมาได้เพราะหายไปจากเฟสบุคเฉยๆเลยและก็ไม่ สามารถจาได้ด้วย นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่รวบรวมเรื่องเล่าเหล่านี้ไว้ หวังว่าจะมีประโยชน์สาหรับผู้ ที่สนใจ นาไปเล่าต่อๆไปไห้ลูกหลานฟัง สอนพวกเขาให้มีคุณธรรมและเป็นคนดี ปีนี้รวบรวมเป็นปีแรกเพราะเขียนเล่ามาก็ เพียงปีเดียว ตั้งใจมอบเป็นของขวัญวันพระคริสตสมภพและปีใหม่ 2013 หากจะมี ผู้สมทบทุนในการจัดพิมพ์บ้าง ก็ขอรับไว้ ขอให้ทุกท่านมีความสุขและได้รับพระพร จากพระผู้พระทัยดีของเรา และ จากแม่พระ พระมารดานิจจานุเคราะห์ของเราเสมอ
สุขสันต์วันพระคริสตสมภพและสวัสดีปีใหม่ 2013 พ่อเล็ก
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
2
คุณพอสุรชัย ชุมศรีพันธุแ
12 ธันวาคม 2011 เวลา 7:52 น. ·
เรื่องลุงซานตา เรื่องหนึ่งครับ เด็กอีกคนหนึ่งเขียนถึงลุ งซานตา "สวัสดีครับคุณลุง ซานตา ที่บานผมมีเด็กชายอยูสามคนครับ มี เจฟฟรี อายุสองขวบ เดวิด อายุสี่ขวบ และ นอรแแมน อายุเจ็ดขวบ เจฟฟรีเป็นเด็กดีในบางครั้ง สวนเดวิดเป็นเด็กดีซะ สวนใหญ นอรแแมนเป็นเด็กดีตลอดเวลา ผมคือนอรแแมนครับ " ออนลุงซานตา ดวยความดี อยางนี้นาใหของขวัญมั้ยละครับ เด็กหนอเด็ก ใครเป็นลุงซานตาก็ตองให จริงมั้ยครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
3
22 ธันวาคม 2011 เวลา 8:28 น. จิมและเดลลาแตงงานกันมาไดหนึ่งปี รักกันมากแตครอบครัวยากจน ตางคนตางก็ไมมี เงินพอที่จะซื้อของขวัญคริสตมาสใหแกกัน จิมมีนาฬิกาพกกระเปาซึ่งพอเขาใหไวและ เขาก็รักและหวงแหนมันมากดวย เขาตัดสินใจนําไปขายไดเงินพอซื้อหวีที่สวยงาม อันหนึ่งใหภรรยาเพราะวาภรรยามีผมที่สวยงามมาก และภรรยาก็รักผมของตนมาก ดวย เขามั่นใจวาภรรยาจะมีความสุขอยางมากวันคริสตมาสนี้ กลับมาถึงบานเขา พบวาภรรยากราวผมขึ้นดูแปลกตา เขานําของขวัญใหภรรยา เดลลาเปิดดูแลว ก็รองไหดวยความตื้นตันใจ เธอนําของขวัญของเธอมอบใหจิมเชนกัน จิมเปิดดูพบวา เป็นสายเงินแ ขวนนาฬิกาที่เขารักนั่นเอง เขาโผเขากอดภรรยา ขอบคุณเธอสําหรับ ความรักที่มอบให เขารูทันทีวาเดลลานําผมที่สวยงามของเธอไปขายเพื่อมาซื้อสาย นาฬิกาแขวนนาฬิกาที่เขารัก เมื่อมีความรัก ก็จะไมมีตัวตนของเราอีกตอไป พระรัก เราจนลงมาเกิดและตายเพื่อเรา นี่แหละครับความรักข องคริสตมาส ขอบคุณ พระสําหรับการบังเกิดมาของพระองคแกันเถอะครับ
23 ธันวาคม 2011 เวลา 10:38 น. Karen กําลังตั้งครรภแ เธอพยายามเตรียม Michael ลูกชายอายุสามขวบใหตอนรับ นองสาวของเขาและใหไมเคิ้ลคุยกับนองสาวทุกวันตั้งแตอยูในทอง เขาตื่นเตนมาก ที่นองสาวกําลังจะเกิดมา เมื่อถึงเวลานองสาวที่เกิดมามีอาการผิดปกติอยางหนักและ ถูกสงไปหอง icu ดวน คณะแพทยแลงความเห็นวาเด็กมีโอกาสรอดนอยใหทําใจไว ไมเคิ้ลตองการพบนองสาวบอกวาอยากรองเพลงใหนองฟใงแตหอง icu ไมอนุญาต เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
4
อาทิตยแหนึ่งตอมานองสาวอาการหนักลง Karen ตัดสินใจพาไมเคิ้ลไปหานองสาว กอนที่อาจจะไมไดพบกันเลย เธอบอกพยาบาลวาไมเคิ้ลจะไมไปไหนทั้งนั้นจนกวาจะ พบนองสาวของเขา ไมเคิ้ลมีโอกาสมองดูนองส าวและเขาก็รองเพลงใหนองฟใง เนื้อรองมีดังนี้ครับ You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy when skies are gray. You 'll never know dear how much I love you. Please don't take my sunshine away. เป็นการสื่อสารทางใจ สื่อสารแหง รัก นองสาว มีการตอนสนองทันที ชีพจรแรงขึ้นจนเป็นปกติ Karen บอกใหไมเคิ้ล รองเพลงนี้อีก การตอบสนองดานอื่นๆเริ่มดีขึ้นอยางประหลาด พยาบาลทุกคนที่นั่น น้ําตาคลอเบาที่ไดยินเพลงนี้ซ้ําแลวซ้ําเลา ไมกี่วันตอมานองสาวของไมเคิ้ลก็กลับไป อยูที่บานได นิตยสาร Mom Today เรียกเหตุการณแนี้วา อัศจรรยแแหงบทเพลงของ พี่ชาย คณะแพทยแเรียกวา อัศจรรยแโดยแท สวน Karen เรียกวา อัศจรรยแแหง ความรักของพระ เรามนุษยแคือสุดยอดปรารถนาของพระ พระบอกเราผานทางเพลงนี้ วา you are my sunshine เรามีความหมายกับพระองคแมาก ไมอยากพรากจากเรา เลย คริสตมาสนี้คือสื่อสารแหงรักของพระ พระองคแนําชีวิตมาใหเรา ทุกสิ่งที่ไมดีและ บกพรองของเรา พระองคแแกใขไหดีได กลับบานเรากันเถอะครับ กลับมาอยูกับ พระองคแ Merry Christmas ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
5
24 ธันวาคม 2011 เวลา 10:07 น. · พอกับลูกสาวอายุหาขวบ ที่บานยากจน พอกําลังลงโทษลูกเพราะโกรธที่ลูก เอากระดาษหอของขวัญมาเลนหอกลองของขวัญคริสตมาสสําหรับตนคริสตมาสเล็กๆ ในบาน วันคริสตมาสหนูนอยนํากลองของขวัญมาใหพอพูดวา นี่สําหรับพอคะ พอรูสึก เสียใจที่ทําอะไรเกินไปหนอยกับลูก แตพอเปิดกลองก็พบวาไมมีอะไรในกลองเลย เขาโกรธลูกมากกวาเดิม ตอวาลูกสาววา ลูกไมรูหรือวาเวลาใหของขวัญใครจะตอง มีของขางในกลองดวย ลูกสาวมองดูพอแลวก็น้ําตาไหลอาบแกมพูดกั บพอดวย น้ําเสียงนอยใจวา แตนี่ไมใชกลองเปลานะคะ หนูไมมีของอะไรใหพอ หนูใสจูบหนู มากมายลงไปในกลอง จูบทั้งหมดนั้นเพื่อพอคนเดียว ไดยินเชนนั้น พอรูสึกหดหูใจ อยางที่สุด เขาซาบซึ้งใจ ดึงลูกสาวเขามาสวมกอดดวยความทะนุถนอมพูดวา พอขอโทษลูก พอคนนี้เก็บกลองของขวัญนั้นใวขางเตียงนอนเสมอ ทุกครั้งที่เขาทอแท และเหนื่อยออน เขาจะนํากลองนี้ขึ้นมาเปิดและระลึกถึงความรักของลูกสาวของเขา ทกอยางที่เราทําจากหัวใจมีคุณคาอยางยิ่งใหญ พระมอบของขวัญใหเราจากความรัก สุดพรรณนา ใหเรามอบของขวัญที่มาจากใจเราเสมอ ใหพระและใหกับทุกคนครับ Merry Christmas ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
6
4 มกราคม เวลา 14:47 น. พอเจาวัดองคแหนึ่งขอใหพอแมบอกลูก ใหเขียนจดหมายมาหาพอบาง เด็ก ผู หญิง คนหนึ่งเขียนมาเลาวา เรียนคุณพอ ชีวิตหนูไมมีความสุขเลย กลับบานชาก็ถูกพอแม บนวาทุกที ความสุขมิไดหมายความวามีหองนอน มีโรงเรียนดีๆ ความสุขคือ การที่หนู แตงตัวออกไปเที่ยวได มีเงินใชจายเยอะๆ ลงชื่อ เด็กอายุ 15 พอนําจดหมายนี้ ลงสารวัดอาทิตยแตอมามีจดหมายฉบับหนึ่งเขียนวา เรียนคุณพอ หนูวาคนที่มีความสุข คือคนที่พูดได มองเห็น ไดยิน และเดินได อานจดหมายเด็กอายุ 15 ทําใหไมมีความสุข เธอมีครบทั้งสี่ขอ หนูพูดได มองเห็นและไดยิน แตเดินไมได นอนอยูบนเตียงคะ หนูยัง มีความสุขที่พูดได มองเห็นแล ะไดยิน เด็กอายุ 13 ความสุขของเราคืออะไรครับ ทุกคนมีความสุขไดกับสิ่งที่มี ไมวาจะสวยหรือไมสวย จะเตี้ยหรือสูง จะตัวดําหรือขาว จะรวยหรือไมรวย พิการหรือไมพิการ ความสุขอยูที่เรามองเห็นความสุขหรือไม ตางหากครับ
7 มกราคม เวลา 8:08 น. · Sincere ความจริงใจ เป็นสิ่งที่คนทุกคนตองการ คํานี้มาจากภาษาลาตินสองคํา มารวมกัน sine แปลวา ปราศจาก cere แปลวา ขี้ผึ้ง สมัยกอนเขาใชขี้ผึ้ง ทําหนากาก อะไรๆ ที่ปลอม เขาก็ใชขี้ผึ้ง นําคําสองคํามารวมกันไดความวาปราศจาก หนากากหรือปราศจากสิ่งแปลกปลอม สมัยนี้เราเรียกวา ใสหนากากเขาหากันคือ ความไมจริงใจครับ อยากใหทุกคนจริงใจตอกันเสมอไปแลวเราจะสุขใจจริงๆครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
7
9 มกราคม เวลา 15:16 น. ลุงคนหนึ่งอายุราวแปดสิบไปพบหมอดวยอาการเรงรีบบอกหมอวารีบหนอยนะหมอ ผมมีนัดเวลาเกาโมงเชานี้ หมอทราบดีวาลุงคงไปไมทันแนๆ ถามวาลุงมีนัดกับหมอ อะไรอีก ลุงตอบวาผมมีนัดทานอาหารเชากับภรรยา แลวภรรยาจะวาอะไรมั้ยถาลุงจะ ไปชาสักหนอย ไมหรอกเธออยูที่สถานพักฟื้น เป็นโรคอัลไซเมอรแมาหาปีแลว เธอจํา ผมไมไดดวยซ้ํา แลวทําไมลุงยังตองไปทานอาหารกับเธอทุกเชาดวยละ ลุงตอบวา แมเธอจะไมรูจักผม แตผมรูเสมอวาเธอเป็นใคร เ ธอเป็นภรรยาผมเสมอ ผมเคย สัญญาวาจะทานอาหารเชากับเธอทุกวัน ผมตองทําตามสัญญากับภรรยาของผม คุณหมอฟใงแลวน้ําตาซึม ความรักแบบนี้มิใชหรือที่เราทุกคนตองการ นี่คือรักชั่วฟูาดิน สลาย พระเจาทรงรักเราแบบนี้ ไมวาเราจะเป็นอะไร ไมวาเราจะลืมพระองคแหรือไม พระก็ยงั รักอยางซื่อสัตยแ หากเรามนุษยแรักกันเชนนี้ได โลกเราจะสุขเพียงไหน คุณรัก คนที่คุณรักอยางไรครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
8
10 มกราคม เวลา 15:35 น. สามีเบื่อภรรยาที่ขี้บน เขาทําอะไรก็ไมดีไปหมด สามีไปขอผูอาวุโสของหมูบาน ขอรอง ใหไปตักเตือนภรรยาของเขาใหหนอย ผูอาวุโสถามเขาวา เจายังรักภรรยาอยูหรือ เปลา คิดสักนิดสามีพูดวา ยังรักอยูครับ ถาอยางนั้นเจาก็ไปตัดฟืนสําหรับหนาหนาว ไมตองใหภรรยาบอกกอน เวลาเลิกงานก ลับบานก็หาดอกไมไปใหเธอ ซื้อของไปฝาก เธอแบบที่เคยทําตอนรักกันใหมๆ จูบเธอตอนจะไปทํางาน จูบราตรีสวัสดิ์เธอ หมผาให เธอตอนที่เธอหลับแลวบาง แลวเชื่อเถอะ เธอจะไมบนวาอะไรเธออีกเลย อยาลืมให ความใกลชิดกับคนที่คุณรักนะครับ ทุกคนตองการมิใชแคคําวารักแตต องการเห็น ความรักดวย ถาคุณยังรัก คุณตองใหความรัก เมื่อไรไมรัก ทุกอยางก็เริ่มยาก
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
9
10 มกราคม เวลา 15:49 น. · พระคารแดินัล O' Connors เลาในบทเทศนแของทานวา ในวันฝใงศพภรรยาของชายชรา คนหนึ่ง มีคนไปถามชายนั้นวาเขามีเคล็ดลับอะไรที่แตงงานอยางมีความสุขถึงหาสิบปี และวันนี้ภรรยาเขาจากไปแลว ชายชราตอบวาในชีวิตผมหาสิบปีที่แตงงานกันไมมีสัก วันที่ผมไมมีความสุข ผูหญิงคนนี้คือความสุขแตอยางเดีย ว เธอคือความสุขของผม ไมมีสักวันที่ผมไมไดย้ําบอกเธอวา ผมรักเธอ หากมีพรสักขอที่ผมจะขอจากพระได ผมก็จะขอเพียงวา ใหวันกับผมอีกสักวันหนึ่งเถอะ เพื่อผมจะไดอยูกับเธออีกเพียง วันเดียวและบอกรักและขอบคุณเธอ รักจนวันตาย รักจนกวาชีวิตจะหาไม หาสิบปี ยังนอยไปสําหรับเขา นารักมั้ยครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
10
11 มกราคม เวลา 15:22 น. ในคอลัมนแถึงบรรณาธิการหนังสือพิมพแฉบับหนึ่ง คาทอลิกคนหนึ่งเขียนวา ผมไมทราบ วาจะไปวัดทํา ไมทุกอาทิตยแ ผมไปมาสามสิบปีแลว ฟใงเทศนแมาประมาณสามพันครั้ง จําอะไรไมไดเลยสักบทเทศนแ ผมรูสึกวาเสียเวลาที่จะไปวัดวันอาทิตยแและคุณพอเอง ก็เสียเวลาที่จะเทศนแดวย จดหมายนี้กอใหเกิดการวิพากยแวิจารณแอยูประมาณหนึ่ง อาทิตยแจนกระทั่งชายคนหนึ่งเขียนมาแบงปในว า ผมแตงงานมาสามสิบปีแลว ภรรยาผมทําอาหารใหผมมาประมาณสักสามหมื่นสองพันมื้อเห็นจะได ผมเองไมอาจ จําไดวามีอะไรบางที่เธอเตรียมมาให แตอาหารเหลานั้นใหกําลังแกผมในการทํางาน และทําใหผมมีชีวิตอยูได ถาหากเธอไมเตรียมอาหารใหผมผมก็คงตายไปนานแลว เชนเดียวกั นหากผมไมไดไปวัดวันอาทิตยแทุกอาทิตยแ จิตวิญญาณผมก็คงตายไปแลว เรามิไดมีชีวิตอยูดวยขนมปใงแตอยางเดียว แตยังดวยพระวาจาทุกคําที่ออกจาก พระโอษณแพระเจา ทุกสิ่งทุกอยางที่เราพูดเราทําลวนออกมาจากจิตใจครับ ไปวัด ฟใงเทศนแฟใงธรรมกันบางนะครับไมวาจะศาสนาใด คุณจะพบกับความสุขสงบแนนอน
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
11
12 มกราคม เวลา 15:50 น. สามีภรรยาคูหนึ่งแตงงานมาเกือบยี่สิบปีนานพอที่จะมีการทะเลาะกันบาง แลว ในครอบครัว พวกเขาตัดสินใจที่จะยุติปใญหานี้ดวยการนั่งดวยกันและตางคนตางเขียน ขอบกพรองของกันและกัน ภรรยาเขียนสิ่งที่ตนไมชอบในสามีเสร็จก็รอ สังเกตุเห็นวา สามียังเขียนไมเสร็จก็เขาใจวาสามีคงตั้งใจเขียนสิ่งที่เขาไมชอบอีกมากมาย เธอจึง หยิบกระดา ษของเธอมาเขียนเพิ่มอีก จากนั้นก็แลกกันอาน สามีพบวาภรรยาเขียน เรื่องนี้เรื่องนั้นมากมาย เขาเริ่มเสียใจกับสิ่งที่ตนเองทําลงไป เขาขอโทษภรรยาของ เขาและจะพยายามแกใข ภรรยาอานสิ่งที่สามีเขียนพบวา เขาเขียนและเขาลบออก และเขียนซ้ําลงไปในทุกบรรทัดวา ผมก็ยังรักคุณ กา รทะเลาะเบาะแวงไมชวยคุณ การขอโทษและความรักที่มีชวยคุณไดเสมอ ยอมรับขอบกพรองของตนเองและของกัน และกันบางนะครับ ครอบครัวคุณขึ้นอยูกับสิ่งนี้ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
12
16 มกราคม เวลา 18:22 น. ครูคนหนึ่งเห็นเด็กนักเรียนเอาแต่สนุกและเล่น สั่งไห้นักเรียนเอารูปของคนที่ เกลียดที่สุดมาโรงเรียน วันรุ่งขึ้นนักเรียนเอารูปของน้องชายตนเองบ้าง รูปเพื่อน ที่แย่งแฟนกัน รูปคนที่เคยด่าว่ากัน รูปคนที่เคยขโมยของกันและอื่นๆ มา ครูให้ ไปติดบนบอร์ด ที่เตรียมไว้แล้วให้นักเรียนเอาลูกดอกที่เดรียมไว้ให้ปาไปที่รูปคน ที่เกลียด นักเรียนปาลูกดอกด้วยความสนุกสนาน สะใจที่ได้ทา เสร็จแล้วครูก็ไป แกะแผงรูปออกมา ด้านหลังกระดาษพื้นเป็นรูปของพระเยซูเจ้าที่มีร่องรอย ลูกดอกเต็มไปหมด นักเรียนตกใจครูอธิบายว่า จาได้มั้ยพ ระเยซูเจ้าทรงสอนว่า ทุกสิ่งที่ท่านทาต่อคนเหล่านี้ ท่านทาต่อเราเอง อย่าลืมนะว่า เวลาที่เราเอาแต่ สนุก เอาแต่เกลียดชังกัน หากว่าเบื้องหลังรูปนี้เป็นรูปพ่อแม่ของเธอเอง พ่อแม่ จะเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอทามากสักเพียงใด นักเรียนในห้องพากันร้องไห้ เบื้องหลัง ความสุขความสนุกของพวกเขาคือความทุกข์ของพ่อแม่พวกเขาเอง อย่าเกลียด กันเลยครับ ไม่รู้ว่าเวลานี้มีพ่อแม่สักกี่คนที่กาลังร้องไห้และผิดหวังลูกของตนเอง ใครที่เป็นลูกก็อย่าลืมให้พ่อแม่ภาคภูมิใจในตัวเรานะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
13
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
14
21 มกราคม เวลา 15:15 น. · มีการทําโพลสํารวจนักเรียนชั้นมัธยมในอเมริกาหาพันคน 65 เปอรแเซ็นยอมรับวา ทุจริตในการสอบและจะทุจริตทุกครั้งที่มีโอกาส 53 เปอรแเซ็นยอมรับวาจะโกหก เพื่อไมตอ งรับผิดชอบใดๆ เมื่อทําสิ่งของในโรงเรียนเสียหายและจะโกหก เพื่อชวย เพื่อนๆ ที่ทําของเสียหายดวย ประเทศไทยเราไมรูวามีมากกวานี้หรือไม หลายครั้ง เราสอนใหลูกๆ เราเรียนเกงๆ ลูกๆก็พยายามเรียนใหเกงและก็ทําทุกอยางที่จะไดชื่อ วาเกงตามนั้น พอแมอยาลืมสอนให ลูกเราเป็นคนดีดวย การทุจริตไมทําใหเราเจริญ แนนอนครับ การโกงสอบไมทําใหพอแมดีใจและการโกหกทําใหพอแมเสียใจเสมอ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
15
31 มกราคม เวลา 14:53 น. ไมไดเขียนอะไรนานแลวขอเริ่มใหมดวยบทภาวนาดีๆหนึ่งบทนะครับ เป็นบทภาวนา ของ Reinhold Niebuhr : God, grant me serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can, wisdom to distinguish the difference. ขออนุญาต แปลดังนี้ พระเจาขา โปรดประทาน ความสงบสุขุมแกขาพเจาที่จะยอมรับสิ่งตางๆที่ขาพเจาไมอาจเปลี่ยนแปลงได โปรดประทานความกลาที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งตางๆที่ขาพเจาสามารถเปลี่ยนได โปรดประทานปรีชาญาณที่จะแยกแยะความแตกตางระหวางสิ่งที่เปลี่ยนไดกับสิ่ งที่ เปลี่ยนไมได ความทุกขแของเราก็เกิดจาก ความพยายามที่จะเปลี่ยนในสิ่งที่ เปลี่ยนแปลงไมไดและการไมยอมเปลี่ยนในสิ่งที่สามารถเปลี่ยนแปลงได ขอใหทุกคน ไดรับปรีชาญาณที่จะแยกแยะนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
16
2 กุมภาพันธ์ เวลา 15:05 น. ชายชราคนหนึ่งทิ้งข้อความนี้ให้ภรรยาก่อนที่เขาจะตาย "สุดที่รัก ความรักของ เธอมีค่าอย่างที่สุด เป็นส่วนที่ดีที่สุดที่ไม่สามารถซื้อหรือทดแทนได้เลย ฉันจาได้ ว่าทุกครั้งที่มองตาเธอฉันรู้เสมอว่าเธอมีความรักที่ ไม่จบสิ้นได้ ฉันได้ความรักนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่มีสักช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกเสียใจที่ได้อยู่กับเธอ รู้ไว้เถอะว่า ฉันจะคิดถึงเธอเหมือนที่เธอคิดถึงฉัน ฉันจะรอคอยให้เธอไปพบฉันและเมื่อถึง ตอนนั้นก็จะไม่มีอะไรพรากเราจากกันอีก และเมื่อถึงตอนนั้นขอให้เธอมองฉัน ด้วยสายตาแบบนั้นอีกนะ มันเป็นสายตาแห่งรักนิรันดร์ จนกว่าจะถึงเวลานั้น " ข้อความที่อยากให้สามีทุกคนให้กับภรรยา ไม่ใช่ก่อนที่จะตาย แต่ทุกขณะภรรยา ของคุณมีค่ามากกว่าที่จะสามารถพรรณาได้เลยครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
17
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
18
6 กุมภาพันธ์ เวลา 16:04 น. ภรรยากลับจากที่ทางานและเหนื่อยมาทั้งวัน รู้ว่าสามีอยากกินแฮมทอด ไข่ดาว และขนมปังปิ้ง เธอรีบทาให้ เตรียมแยม เนยและซุปสาหรับสามีและลูกด้วย เธอปิ้งขนมปังจนไหม้ด้วยงานที่เตรียมมีมาก เธอเข้ามาขอโทษสามีที่ขนมปังไหม้ สามีตอบว่า ที่รัก ฉันชอบขนมปังไหม้ๆ นี่แหละ ลูกชายแอบถามพ่อว่า พ่อชอบ ขนมปังไหม้จริงๆเหรอ พ่อตอบว่า แม่เหนื่อยมาทั้งวันนะลูกแล้วยังต้องมา ทาอาหารให้เราอีก และขนมปังปิ้งเนี่ยมันก็ไม่ได้ทาร้า ยใครนี่นา ลูกชายรู้สึก ขอบคุณพระขึ้นมาทันทีที่มีพ่อและ แม่ที่เข้าใจกันและกัน ยอมรั บในข้อบกพร่อง ของกัน เขาเข้าใจได้ว่าไม่มีใครสมบูรณ์ อย่าเอาแต่ตาหนิติเตียนกันนะครับ อย่าเอาแต่บ่นว่ากันเลย ภรรยาของคุณและแม่ของคุณรักคุณเกินกว่าที่คุณคิด ถ้าเราไม่ทาร้ายจิตใจข องกันและกันในครอบครัว อะไรๆก็ทาร้ายเราไม่ได้หรอก ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
19
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
20
7 กุมภาพันธ์ เวลา 8:02 น. John พบกระดาษพับอยูในกระเปา เขียนโดยภรรยาของเขาที่เพิ่งเสียชีวิตจากมะเร็ง เธอทรมานกับมะเร็งนานถึงแปดปี เธอไมสามารถพูดและเขียนไดนานนัก เธอเขียนถึง สามีเป็นคําๆทุกครั้งที่เธอเจ็บปวดจากโรคราย บรรทัดแรกเขียนวา คุณรัก คุณดูแลฉัน คุณเป็นหวงฉัน บรรทัดตอมาเธอเขียน คุณชวยฉันเมื่อฉันเจ็บ ปุวย ตอมาเธอเขียนวา คุณใหอภัยฉันหลายครั้ง คุณอยูขางๆฉัน คุณชมเชยฉัน คุณทําทุกอยางเพื่อแนใจวา ฉันไมขาดอะไร อีกหนาหนึ่งของกระดาษเธอเขียนวา อบอุน อารมณแดี ใจดี ชางคิด บรรทัดสุดทายเธอเขียนวา ขอบคุณคุณอยูกับฉันเสมอเวลาที่ฉันตองการ เพื่อนขิง จอหแนคนที่เลาเรื่องนี้ใหเราฟใงถามจอหแนวา จอหแน แกสองคนรักกันขนาดนี้ถึ 38 ปีได ยังงัย ฉันยังไมแนใจเลยวาจะอยูขางๆภรรยาตลอดเวลาถาเขาปุวยแบบนี้ไดเลย จอหแนตอบดวยน้ําเสียงสงบๆวา บิล แกทําได ถาแกรักเธอพอ แกทําได You can, Bill, if you love her enough, you can. ไมแนใจวาจอหแนรองไหกี่ครั้งเวลาที่อาน ขอความของภรรยา สวนผมน้ําตาซึมซาบซึ้งในขอความของภรรยาและคําพูดของ จอหแน คุณจะรูสึกอยางไรครับหากไดรับขอความแบบนี้จากสามีและจากภรรยาของ คุณ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
21
9 กุมภาพันธ์ เวลา 14:46 น. วันเกิดของ Carol ครบ 50 ปี สามีของเธอกลับจากทํางานพรอมกับตั๋วบินไป Hawaii ตั้งใจใหเธอแปลกใจ วัยรุนขี้เมาคนหนึ่งพุงชนรถเขาอยางแรง สามีเธอเสียชีวิตทันที ทุกคนทราบดีวา Carol ระทมทุกขแเพียงใดแตก็ยังรูสึกดวยวาเธอเขมแข็งมากกับ สถานการณแเชนนี้ เพื่อนคนหนึ่งถามเธอวา เธอเขมแข็งจัง ทําไดยังไง นี่คือคําตอบ ของเธอพรอมทั้งน้ําตา วันที่ฉันแตงงานกับจิมฉันสัญญากับเขาวาฉันจะไมปลอยใหเขา ออกไปทํางานโดยที่ไมพูดวา ฉันรักเธอ เขาเองก็ สัญญาเชนกัน บางครั้งก็ตลกมาก โดยเฉพาะตอนที่มีลูกแลวการทําตามสัญญานี้ก็ลําบากมากขึ้น บางวันฉันตามเขาไปที่ ทํางานแลวเอากระดาษติดที่รถเขาบอกวา ฉันรักเธอ วันที่เขาตายนะ เขารีบมาก ฉันยังแปรงฟในไมเสร็จเลย เขาสตารแทรถ ฉันตองวิ่งไปที่รถเขาบอกเขาวา คุณจิม การเร็ท นี่เป็นวันเกิดครบ 50 ปีของฉันนะ ฉัน Carol Garret ตองการบอกคุณวา ฉันรักเธอ ที่ฉันเขมแข็งมาถึงทุกวันนี้ไดก็เพราะทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเขาฉันสุขใจมากที่คํา สุดทายที่เขาไดยินจากฉันคือ ฉันรักเธอ เราซื่อสัตยแตอกันจนตายเพราะคําสุดทายที่ เขาพูดกับฉันก็คือ ผมรักคุณ อยารอที่จะพูดคํานี้เพราะทุกครั้งที่คุณพูดคุณกําลังทําให คนนั้นสุขใจ ความรักของคุณมีคามากจริงๆนะครับ ความรักของคุณทําใหคูชีวิตคุณมี ชีวิตอยูได รักษาสัญญาที่ใหใวตอกันเสมอนะครับ The last I love you
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
22
10 กุมภาพันธ์ เวลา 9:23 น. ปราสาท Weinsberg ประเทศเยอรมันนีเป็นที่รูจักดีวามีทองคํา เงิน เพชรนิลจินดา และของมีคาเกินบรรยาย ปี 1141 กองทัพศัตรูลอมปราสาทและตองการยึดปราสาท ทรัพยแสมบัติทั้งหมดและชีวิตของผูชายทุกคนในปราสาทและสัญญาวาจะปลอยผูหญิง และเด็กทุกคนออกจากปราสาทโดยปลอดภัย การตอรองเกิดขึ้นคนในปราสาทขอ เงื่อนใขขอเดียวขอใหผูหญิงทุกคนนําสมบัติที่แขนเธอสามารถถือไดไปดวยชิ้นหนึ่ง ศัตรูคิดวาผูหญิงจะแบกอะไรไดมากนักจึงอนุญาตตามนั้น เมื่ อประตูปราสาทเปิดออก ทหารทั้งหลายที่ลอมเมืองอยูตองตื้นตันจนน้ําตาไหลพรากเมื่อเห็นภาพภรรยาทั้งหลาย ใชมือสองขางของเธอแบกสามีของตนออกจากปราสาทดวยกําลังทั้งหมดที่พวกเธอมี โดยไมมีสมบัติอื่นเลยสักชิ้นเดียว สําหรับภรรยาคุณคือสมบัติที่มีคาที่สุด ที่เธอรักมาก ที่สุดเสมอ ภรรยาตองการความรักของคุณดวยเสมอครับ ใหเกียรติเธอมากๆนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
23
13 กุมภาพันธ์ เวลา 14:07 น. · ในการสอบในวิทยาลัยพยาบาล อาจารยแทําใหนักศึกษางงในคําถามสุดทาย อาจารยแ ถามวา พนักงานที่ทําความสะอาดหองเรียนของวิทยาลัยชื่อวาอะไร ทุกคนคิดวานี่ คงเป็นเรื่องตลกและถามอาจารยแวาขอนี้เกี่ยวของกับคะแนนสอบหรือเปลา อาจารยแ ตอบวา เกี่ยวแนนอน นักเรียนทั้งหองไมทราบคําตอบนี้เลย อาจารยแอธิบายวา ในอาชีพพยาบาลของเราเราตองพบผูคนมากมาย สําหรับเราแลวทุกคนลวนสําคัญยิ่ง พวกเขาสมควรไดรับการดูแลเอาใจใสจากเราเป็นพิเศษ แมบางค รั้งพวกเธอจะทําได เพียงแคยิ้มหรือพูดเพียงวา สวัสดี ก็ตาม คุณละเลยที่จะเอาใจใสคนที่อยูใกลๆคุณบาง หรือเปลาครับ แมแคยิ้มหรือทักทาย ขอใหทุกคนทําขอสอบขอนี้ผานทุกคนเลยนะครับ ผมเองก็ยังไมผานครับแตจะพยายามใหมากขึ้น สุขสันตแวันแหงความรักแมกับคนที่ผม ยังไมรูจักดวยนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
24
16 กุมภาพันธ์ เวลา 15:39 น. · หนังสือพิมพแฟิลิปปินสแรายงานการแตงงานที่ไมปกติที่สุดเรื่องหนึ่ง คือการแตงงานของ Antonio Puno และ Editha Reyes ซึ่งแตงชุดเจาสาวนอนเสียชีวิตในโลงศพที่ตั้งอยู หนาแทนพิธี ลูกทูนหัวถือแหวนอยูขางโลง บิดาของเจาสาวก็ยืนอยูขางโลงศพ เป็นพิธี แบบโปรแตสแตนทแ หลังจากพิธีแตงงานเสร็จ เจาบาวจูบเจาสาวที่หนาผาก จากนั้นก็ เริ่มพิธีฝใงศพ ทั้งสองคนนี้หมั้นกันมานานแลว ในที่สุดก็กําหนดการแตงงานได แตสี่วัน กอนแตงงาน Editha ปุวยกะทันหันตองเขาโรงพยาบาลโดยดวน วันตอมาเธอก็ เสียชีวิต กอนที่เธอจะตาย เธอกระซิบถาม Antonio วา ถาฉันตาย จะยังมีการ แตงงานไหม Antonio ตอบวา มีแนนอน คําวาจนวันตายยังไมพอสําหรับ Antonio ครับ เขารักและซื่อสัตยแกับคนที่เขารัก ตอสัญญาของเขาจนถึงที่สุด รักและซื่อสัตยแตอ กันนะครับ
17 กุมภาพันธ์ เวลา 15:30 น. · พี่น้องสองคนทาไร่ด้วยกันมาสี่สิบกว่าปี ใช้รถไถด้วยกัน ตกลงราคาพืชผลด้วยกัน วันหนึ่งความเข้าใจผิดเล็กน้อยทาให้เขาโกรธกัน ค่อยๆกลายเป็นเรื่องใหญ่ เขาด่ากันด้วยคาหยาบคายและไม่พูดกันอีกเลย วันหนึ่งช่างไม้ตกงานคนหนึ่งมา ของานพี่ชาย พี่ชายบอกว่า ฉันเกลียดน้องชายไม่อยากเห็นไร่ ไม่อยากเห็นแม้แต่ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
25
หน้าของเขา ช่วยไปสร้างรั้วสูงๆให้หน่อย ด้วยความเข้าใจผิดในการสั่งงาน ช่างไม้เห็นคูน้าที่กั้ นที่ของ ทั้งสอง ช่างไม้สร้างสะพานเชื่อมที่ของทั้งสองคน พี่ชายเดินมาดู น้องชายก็เดินมาดูด้วย อยู่กันคนละฝั่งสะพาน น้องชายพูดขึ้นทั้ง น้าตาว่า กับสิ่งที่ฉันได้พูดไปกับพี่ กับสิ่งที่ฉันทาไว้กับพี่ พี่ยังมีใจทาสะพานเชื่อมที่ ของเรา ฉันขอโทษพี่ในทุกสิ่งที่ฉันทาไป ขอบคุณพี่ที่ยังรักฉันอยู่ สะพานนั้นทาให้ พี่น้องทั้งสองเข้ามาสวมกอดกัน อภัยให้แก่กัน อย่ามัวแต่สร้างรั้ว สร้างกาแพง ขวางกันใว้เลยครับ หันมาสร้างสะพานแห่งมิตรไมตรีจะดีกว่าครับ เป็นพี่เป็นน้อง กันแท้ๆ เป็นสามี ภรรยากันแท้ๆนะครับ อย่าเกี่ยงกันสร้างนะครับ มีคนรอ สะพานนี้อยู่แล้วคุณจะสุขใจอย่างที่ไม่คาดคิดมาก่อนเลย
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
26
23 กุมภาพันธ์ เวลา 15:37 น. เรื่องเลายอๆของชายคนหนึ่งครับ หลังจากแตงงานมา 21 ปี วันหนึ่งภรรยาเรงเราให ผมพาแมไปทานอาหารและดูหนังดวยบอกวาแมคุณเป็นหมายมา 19 ปีแลว แมรักคุณ มากและคงคิดถึงคุณมากดวย แมแปลกใจมาก ที่ผมชวนไปทานขาวและบอกใครๆวา กําลังจะไปทานอาหารเย็นกับลูกชายดวยความภูมิใจ เธอแตงตัวดวยชุดที่ฉลอง ครบรอบแตงงาน เราไปที่รานอาหารไมหรูหรานักแตก็มีบรรยากาศสวนตัวดี ผมอาน เมนูใหแมฟใงเพราะแมมองตัวอักษรเล็กๆไมไดแลว แมพูดวา ตอนลูกเด็กๆแมมักจะ เป็นคน อานเมนูใหลูกฟใง ผมบอกแมวา ตอนนี้ใหผมทําบางนะแม ผมกับแมคุยกัน หลายเรื่องจนลืมดูหนังไปเลย ผมพบวาผมชางหางเหินจากแมไปนานเหลือเกิน นึก ขอบคุณภรรยาที่จัดแจงเรื่องนี้ให ผมพาแมไปสงบานดวยความสุขใจจริงๆ แมบอกวา แมอยากไปกับลูกอีก แตคราวหนาแมจะเชิญ ลูกเอง ผมตอบตกลงทันที สามวันตอมา แมผมเสียชีวิตกระทันหันดวยหัวใจวาย ผมตกใจและสะเทือนใจมากและวันรุงขึ้นมี จดหมายฉบับหนึ่งมาจากรานอาหารที่เราไปทานอาหารเย็นนั้นมีโนตของแมมาดวย เขียนวา ลูกรัก แมจายเงินลวงหนา แมไมแนใจวาจะมาที่นี่ไดอีกหรือไม อยางไ รก็ตาม แมจายสําหรับสองคน สําหรับลูกและภรรยาของลูก ลูกไมรูหรอกวาอาหารเย็นนั้นมี เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
27
ความหมายเพียงใดสําหรับแม แมรักลูกมากเสมอ โนตของแมทําใหผมเขาใจทันทีวา อยารอชาที่จะบอกรักคนที่คุณรักและคนที่รักคุณ พวกเขาสมควรจะไดรับคํา นั้น จากคุณ ไมมีอะไรสําคัญไปกวาครอบครัวของคุณอีกแลว
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
28
25 กุมภาพันธ์ เวลา 9:56 น. ชายคนหนึ่งไปทานอาหารเย็นบานเพื่อน เขาซึ้งใจมากที่เห็นเพื่อนของเขาทักทาย ภรรยาของเข า สบายดีนะ เธอแตงตัวสวยจัง เขาสวมกอดภรรยา หลังอาหารเขา บอกภรรยาวาขอบคุณมากนะ อาหารเย็นนี้อรอยมาก กอนกลับบานเขาถามเพื่อนของ เขาวา ทําไมนายถึงปฎิบัติกับภรรยาไดดีขนาดนี้ เพื่อนตอบวา เพราะเธอสมควรไดรับ ภรรยาทุกคนทํางานหนักมากเพื่อครอบครัวและก็ทําใหชีวิตแตงงานของเรามีความสุข มากขึ้นดวย ชายคนนี้กลับบาน สวมกอดภรรยาและพูดวา ที่รัก ผมเป็นชายที่โชคดี ที่สุดในโลกที่มีคุณ ภรรยาน้ําตาไหลพูดขึ้นวา วันนี้คุณเป็นอะไรไป ฉันเหนื่อยมาทั้งวัน กับบาน กับโรงเรียนของลูกแลวคุณก็ยังเมากลับมาบานแบบนี้ เรื่องนี้อาจเป็นเรื่อง เลา แตภรรยาทุกคนก็ตองการสิ่งนี้คือกําลังใจจากคนที่เธอรักเพราะพวกเธอสมควรจะ ไดรับจริงๆจากคุณนะครับ ปฎิบัติตอภรรยาของคุณดวยความรักเสมอ สิ่งเล็กนอย ที่สุดก็มีคาสําหรับเธอครับ
25 กุมภาพันธ์ เวลา 10:09 น. · หนังสือพิมพแลงเรื่องของคูแตงงานซึ่งฉลองหาสิบปี ผูคนพูดวา หาสิบปีของการ แตงงานเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมาก สามีตอบทันทีวา มันเป็นเวลายาวนานถาหาก ผมไมมีภรรยาคนนี้ของผม ชายคนหนึ่งอานพบและคิดถึงคําพู ดนี้ เป็นเวลานานจริงๆ เวลาที่ขาดภรรยาไป เขาเริ่มคิดและเขียนเกี่ยวกับภรรยาที่เสียชีวิตไป เขาพบวาสิ่งที่ เขาตองการจริงๆในเวลานี้ก็คือ ขอมีเวลาอีกเพียงวันเดียวเพื่อที่จะไดอยูกับภรรยา ของเขา Just one more day อยาปลอยใหเวลาผานไปแมเพียงวันเดียวเพราะคุณจะ คิดถึงวันนั้น รักกันมากๆทุกวันนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
29
27 กุมภาพันธ์ เวลา 8:58 น. Dr. Hartshorn เปิดเผยสถิติในคลินิกของทานที่ทําแทงตามกฎหมายวา ผูมาทําแทง ลูกหลังจากไดดูภาพ Ultrasound ในจอภาพแลว 75% เปลี่ยนใจ อีก 25% ยืนยันทํา แทง หญิงสาวคนหนึ่งเห็นภาพลูกชายของตนในจอภาพ เป็นเด็กชายที่แข็งแรงและ สมบูรณแดีมากคนหนึ่ง แตเธอก็ยังยืนยันที่จะทําแทง ผูชวยคุณหมอจึงบอกใหเธอยื่น มือออกไปที่จอภาพสัมผัสกับมือของลูกชายดู คุณหมอรูสึกไมพอใจในคําเสนอนี้นัก แต หญิงสาวคนนั้นก็ยื่นมือออกไปที่จอภาพ ในจังหวะที่เด็กในครรภแเคลื่อนไหวมือของเขา มาที่จอภาพพอดี หญิงสาวน้ําตาไหลพราก รับรูถึงความสวยงามของชีวิต ในความ ทุกขแใจแสนสาหัสของเธอก็ยังมีชีวิตหนึ่งที่สวยงามเกินกวาที่จะทําลายได เธอเปลี่ยน ใจและเก็บลูกของเธอไว ทุกชีวิตมีสิทธิ์ที่จะเกิดมา เราอยาไปตัดสินประหารชีวิตเด็กๆ เลยนะครับ ชีวิตสวยงามเกินกวาจะทําลาย นี่คือสัมผัสแหงชีวิต
29 กุมภาพันธ์ เวลา 7:33 น. Gordon และ Norma Yeager แตงงานกันมา 72 ปีที่รัฐ Iowa อยูดวยกันตลอดเวลา อุทิศตนใหกันเสมอ Dennis ลูกชายเลาวา ทั้งคูเป็นคนหัวโบราณ มีความเชื่อมั่นใน ชีวิตแตงงานวาจะอยูดวยกันจนกวาความตายจะแยกพวกเขาจากกัน อุบัติเหตุ รถยนตรแทําใหทั้งคูเขาโรงพยาบาลดวยอาการหนัก ทางโรงพยาบาลรูถึงความรักของ ทั้งคูดีจึงใหทั้งคูอยูดวยกันและจับมือกันและกัน Gordon เสียชีวิตกอน ไมหายใจแต ชีพจรยังมีสัญญาณ แพทยแลงความเห็นวาเป็นสัญญาณชีพจรของ Norma หนึ่งชั่วโมง ตอมา Norma ก็เสียชีวิต ในพิธีปลงศพ พวกเขาจัดใหทั้ งคูยังคงจับมือกันและกันและ หลังจากพิธีเผาศพแลว พวกเขายังนําเถาของทั้งสองมาผสมกันดวย เรื่องจริงที่บอก ถึงความเชื่อในชีวิตแตงงาน จนกวาชีวิตจะหาไม ชีวิตแตงงานแบบหัวโบราณใหคุณ สวนชีวิตแตงงานแบบหัวสมัยใหมมักจะใหโทษมหันตแ อยากใหทุกครอบครัวรักกันแบบ Gordon-Norma จริงๆ เป็นกําลังใจใหทุกคูครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
30
2 มีนาคม เวลา 15:43 น. สามีบนภรรยาวาเธอควรไปลดน้ําหนักบางนะเพราะเริ่มอวน ภรรยาไปสมัครเขาชมรม ลดความอ วน แตเธอกลับน้ําหนักเพิ่ม เธอเลาวา เธอทําเคกใหที่บานทานแตทานไป เพียงครึ่งเดียว เธอจองมองเคกที่เหลืออยูครึ่งวันดวยความอยากทาน ในที่สุดเธอบอก ตัวเองวาหั่นบางๆชิ้นเดียวคงไมเป็นไรหรอก แตจากชิ้นบางๆชิ้นเดียวเคกกอนนั้นก็ หมดไป เธอเลาตอวาเธอเสียใจมากแ ละก็กลัววาสามีจะวาและผิดหวังในตัวเธอ เพื่อนๆในชมรมถามวาแลวเธอทํายังไงละ เธอตอบวา ฉันก็เลยทําเคกอีกกอนหนึ่งแลว กินไปอีกครึ่งหนึ่งเหลือใหเทากับเคกกอนแรก สนุกดีมั้ยครับ รักสามีก็รัก อยากทานก็ อยาก ทําไปทํามาสงสัยจะอวนกวาเดิม เรื่องกินเรื่องใหญเหมือนกัน นะ มหาพรตนี้อด ใจกันหนอยนะครับ เป็นหวงทุกคน
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
31
3 มีนาคม เวลา 14:07 น. ประทับใจความรักของแม่คนนี้มาก ลูกชายอายุ 21 ปี ทาตัวสามะเลเทเมา เอาแต่ดื่มและเที่ยวไม่ค่อย กลับบ้าน คืนหนึ่งเขาเมากลับบ้าน พังประตูบ้านเข้า มาและก็นอนสลบไสลอยู่ที่พื้นบ้าน พ่อของเขาตื่นขึ้นมาพบแบบนี้ก็โกรธ พยายามปลุกเขาและตั้งใจจะไล่ให้ออกไปนอกบ้าน แม่ของเขามาพบแบบนี้ เธอคุกเข่าลงข้างๆลูกชาย เอาศีรษะเขามาหนุนที่ตักแม่แล้วลูบผม เขาเบาๆ พ่อพยายามจะพูดอะไรอีก แต่แม่พูดขึ้นว่า อย่าพูดเลย ฉันขอเวลาไม่นาน นี่เป็น เวลาเดียวที่ฉันสามารถกอดเขาได้ ฉันอยากกอดลูกของฉัน นี่คือลูก ของฉัน เขาเป็นลูกของฉันเสมอ นี่แหละครับไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไร แม่ก็รักลูกเสมอ คุณเคยทาให้แม่ที่รักคุณช้าใจมาก ขนาดไหน กลับตัวซะนะครับ ความรักของแม่ คุณมีค่ามาก และหาที่ไหนก็ไม่ได้
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
32
3 มีนาคม เวลา 14:30 น. · Bill Orr และ Erwin Lutzer รวมงานกันพิมพแหนังสือเลมหนึ่งมีชื่อวา If I could change My Mom and Dad (ถาฉันสามารถเปลี่ยนแปลงแมและพอได ) พวกเขา รวบรวมคําตอบจากเด็กๆที่เขียนเติมประโยคตอมาวา ฉันจะ ...... เด็กหญิงอายุ 12 ขวบคนหนึ่งเขียนวา ถาฉันสามารถเปลี่ยนแปลงแมและพอได ฉันจะสอนพวกทาน ให กอดฉันและบอกฉันวา พวกทานรักฉัน พอแมหนูไมเคยกอดหนูเลย พวกทานรักลูก ชายไมรักหนู บางครั้งหนูอยากแกลงปุวยเพื่อใหพอแมีสนใจหนูบาง หนูอยากใหพอแม กอดหนูคะ คําวา รัก และการกอดคงไมยากเกินไปที่จะใหลูกนะครับ ลูกๆตองการเห็น และไดยินจากคุณเสมอ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
33
5 มีนาคม เวลา 15:02 น. สามีคนหนึ่งเลาใหพอองคแหนึ่งฟใงวา แตงงานมา 41 ปี ภรรยาชอบบอกผมกอนไป ทํางานทุกวันวา วันนี้กลับบานเร็วหนอยนะ แตผมไมเคยสนใจสิ่ง ที่เธอขอเลย ผมมี เพื่อน มีงานเลี้ยง มีสังคม เวลาที่อยูบานก็อยูกับลูกๆตามปกติ พอภรรยาผมเสียชีวิต ผมถึงเขาใจวาการใหเวลากับครอบครัวนอยเกินไปทําใหภรรยาผมขอรองผมใหกลับ บานเร็วหนอย เธอเหงาและคิดถึงผม ผมไมเคยนึกเลยวาเธอจะเหงาในขณะที่ผมยังไม ตาย ถึงตอนนี้ ผมรูสึกเหงาและวาเหวมากเพระาไมมีเธออีกแลว ผมกลับบานเร็วขึ้น แลวแตก็ไมรูวากลับมาเพื่อใคร ตอนนี้ไมมีใครสนใจผมเลยวาจะกลับบานตอนไหน ถา ตอนนี้พระเจาจะเรียกผมกลับไปบานของพระองคแเร็วขึ้นผมก็จะไมขัดขืนเลย ไมวาคุณ จะเป็นใครในครอบครัว เป็นสามี เป็นลู กชายหรือลูกสาว มีคนหนึ่งที่บานรอคุณเสมอ รอใหคุณกลับบานเร็วขึ้นเพราะรักคุณ และ คิดถึงคุณ กลับบานเร็วๆนะครับกอนที่จะ ไมรูวากลับบานไปหาใครอยางนี้
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
34
6 มีนาคม เวลา 7:20 น. หญิงมายคนหนึ่งเขียนจดหมายมาหาพอเจาวัดของเธอจากสถานดูแลคนชรา ฉันเป็น หมายหลังจากแตงงานมา 46 ปี ฉันก็สูญเสียสามีไป ฉันสูญเสียคนที่รักฉันไปเรื่อยๆ ลูกหลานและเพื่อนๆ ฉันไมเคยรูจักกับความวาเหวมากอนเลยจนกระทั่งรูวาไ มมีใคร คิดถึงฉันเลย ไมมีใครมาเยี่ยมและคุยกับฉันหรือแมแตโทรศัพทแหา ตอนนี้ฉันไมหวัง การมาเยี่ยมเยียนจากใคร หวังเพียงวาใครสักคนโทรมาคุยกับฉันบางเทานั้น ขอคุณพอสวดภาวนาใหฉันดวย มีใครบางคนในครอบครัวเราหรือคนที่เรารูจักรอให เราเพียงโทรไปคุยบางเทานั้นเองครับ เราลืมใครบางหรือเปลาครับ ถานึกขึ้นได หยิบ โทรศัพทแขึ้นมาเลยครับ อยาโทรเพียงเพราะสงสารแตโทรเพราะรัก จะเป็นการโทรที่มี คาจริงๆ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
35
7 มีนาคม เวลา 9:38 น. อานสนุกๆ วันหยุดนะครับ ภรรยาพาสามีไปพบหมอ หลังจากตรวจอยางละเอียดหมอ เรียกภรรยามาพบสวนตัวบอกวา สามีคุณมีอาการหนักและมีความเครียดรุนแรง คุณตองทําตามคําแนะนํานี้นะครับ ไมอยางนั้นสามีคุณคงไมรอดแน ทุกเชาเตรียม อาหารเชาที่ เต็มไปดวยคุณคาทางอาหาร อารมณแดีกับเขาและทําใหเขามีอารมณแดี อาหารเที่ยงที่เขาชอบและอาหารเย็นที่นาทาน อยาใหเขาทํางานบานเพราะจะทําให เขาเครียดมากขึ้น อยาคุยกับเขาเรื่องหนักๆ พยายามทําใหเขาผอนคลายมากที่สุด สนับสนุนใหเขาเลนกีฬาและดูทีวีที่เขาชอบ ทําอะไร ก็ไดที่เขาพอใจเสมอ ทําตามนี้สัก 10 เดือนถึง 1 ปี สามีคุณก็จะหายดีได ภรรยาฟใงดวยความสงบนิ่ง ตอนกลับบานสามี ถามวา หมอบอกอะไรเธอ ภรรยาตอบวา หมอบอกวาคุณกําลังจะตาย (ภรรยานึกใน ใจวา ฉันคงไมทําตามที่หมอบอกไดหรอก) อานใหผอนคลายนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
36
8 มีนาคม เวลา 9:00 น. ครอบครัวหนุมสาวคูหนึ่งซื้อบานใหม ตัดสินใจจัดสงตูเย็นเครื่องใหญของบานเกาใหกับ พอแม สองสามวันตอมาแมโทรหาลูกสาวบอกวา แมจะสงเ ช็คคาตูเย็นมาใหนะ ลูกสาวบอกวา ไมตองหรอกคะแม หนูอยากใหแมรับใวเป็นของขวัญ แตลูกเอาไปขาย ไดเงินนะ ลูกสาวพูดวา แม คิดซะวาเป็นการตอบแทนที่แมเลี้ยงดูและดูแลเอาใจใสหนู มาตั้งแตเด็กก็แลวกัน แมนิ่งเงียบครูหนึ่งแลวพูดขึ้นวา ถาคิดแบบนี้ ราคา ตูเย็นคง ทดแทนไดไมมาก ลูกสาวอาจพูดไปโดยไมไดคิดดีๆ แมทนความเจ็บปวด 2 ครั้ง ครั้งแรกตอนใหลูกเกิดมาในโลก และครั้งที่สองตอนที่เลี้ยงลูกใหโตขึ้นมาในโลก ความ เจ็บปวดทางกายมหันตแ แตปวดไมนาน ไมกี่ชั่วโมง แตความเจ็บปวดจากการอบรมสั่ง สอนลูกนั้นเจ็บชั่วชีวิตทีเดียวครับและความเจ็บปวดแบบนี้ไมเคยลดลงเลยดวยสําหรับ คนที่เป็นแม จะหาอะไร จะหาคําใดมาทดแทนพระคุณแมและความรักของแมไดครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
37
10 มีนาคม เวลา 10:19 น. ตอนผมเป็นเด็ก พอพาผมไปดูละครสัตวแ จําไดวาผมตื่นเตนมาก ครอบครัวหนึ่ง เขาแถวซื้อตั๋วหนาเรา ครอบครัวนี้มีลูกแปดคน ดูๆ แลวคงไมมีเงินมากอะไร เพราะเสื้อผาแตก็ดูสะอาดดี เด็กๆ ดูเรียบรอย จับมือกัน ตื่นเตนมากที่จะไดดูละคร สัตวแ ดูก็รู วาเป็นครั้งแรกของพวกเขา พอกับแมของพวกเขาจับมือกันอยูหัวแถว มองดูลูกดวยความสุขและภูมิใจที่ไดพาลูกมา พอกับแมมองตากันและยิ้มใหกัน ดวยความภาคภูมิใจ พอถามคนขายตั๋ววา เด็กแปดคนและผูใหญสองคน ครับ คนขาย ตั๋วบอกราคา แมถึงกับปลอยมือจากพอ คอตก สว นพอริมฝีปากเริ่มสั่น ถามราคาอีก ครั้งหนึ่ง แตก็ไดคําตอบเดิม พวกเขามีเงินไมพอ เขาตองบอกลูกๆวาวันนี้คงไมไดดู ละครสัตวแแลว เป็นตอนที่ยากลําบากใจที่สุดที่เด็กๆจะผิดหวังอยางมาก พอผมเห็นสิ่ง ที่เกิดขึ้น พอเอามือลวงกระเปาหยิบเงิน 20 ดอลลารแออกมาแลวปลอ ยตกลงบนพื้น ทั้งๆที่พอเองก็มีเงินอยูเทานั้นเองดวย พอกมลงเก็บเงินพูดกับพอของเด็กๆ นั้นวา ขอโทษครับ ผมเชื่อวาคุณทําเงินตกใว พอของเด็กๆรูทันทีวาเพราะอะไร เขาซาบซึ้งใจ ที่ชวยเขาในยามสิ้นหวัง เสียใจ นาอายแบบนี้ เขามองตาพอผม เอามือทั้งสองจับมือ พอผมและรับเงินนั้นแนน ปากสั่นเทา น้ําตาไหลพราก พูดวา ขอบคุณ ขอบคุณ สิ่งที่ คุณทํามีความหมายอยางยิ่งสําหรับผมและครอบครัวผม พอและผมกลับไปที่รถกลับ บาน เราไมไดดูละครสัตวแ แตเรามีความสุขยิ่งกวานั้นมาก พอกับแมจะมีความสุข เสมอที่ไดทําใหลูกมีความสุข แบงปในค วามสุขของเราใหพวกทานบางนะครับ ทําให ทานภูมิใจและมีความสุข แบงปในความสุขใหแกผูอื่นดวย สิ่งที่พอสอนเรามีคาเสมอ ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
38
13 มีนาคม เวลา 9:13 น. เรื่องจริงที่ไม่น่าเชื่อ ฝาแฝดคู่หนึ่งรับมรดกร้านค้าจากพ่อ ทุกอย่างราบรื่นดี จนกระทั่งวันหนึ่งธนบัตรหนึ่งดอลลาร์หายไป คนพี่วางใว้ที่เก็บเงินและเดินไปข้าง นอกกับลูกค้า กลับมาเงินก็หายไปแล้ว เขาถามน้องชายว่าเห็นเงินหรือเปล่า น้องชายตอบว่าไม่เห็น พี่ชายพยายามถามอีกหลายครั้งและบอกว่าเงินมันเดินหนี ไปเองไม่ได้หรอก แกต้องเห็นมันแน่ๆ น้าเสียงบอกว่าน้องชายต้องเป็นคนทา ความโกรธเกิดขึ้น กลายเป็นความคับแค้นใจ พี่น้องฝาแฝดแตกแยกกัน ไม่พูดกัน ในที่สุดก็กั้นร้ าน แยกออกจากกัน ต่างคนต่างทา เป็นอย่างนี้ถึงยี่สิบปี ทุกคน ในเมื องรู้เรื่องนี้ วันหนึ่งมีชายแปลกหน้ามาที่ร้านพี่ชายถามว่าคุณอยู่ที่นี่นาน เท่าไร ผมอยู่ที่นี่มาตลอดชีวอต ชายคนนั้นเริ่มพูดว่า ผมมาสารภาพบางอย่างกับ คุณ ยี่สิบปีที่แล้วผมมาที่นี่ ในสภาพที่ไม่ได้กินอะไรมาสามวัน แอบมาทางประตู หลัง ผมเห็นแบ้งดอล ลาร์ใบหนึ่ง ผมรีบ หยิบ เข้ากระเป๋าแล้วก็ออกจากร้านไป ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่สามารถลืมเรื่องนี้ได้เลยแม้ว่าจะเป็นเงินเพียงหนึ่ง ดอลลาร์เท่านั้นก็ตาม ผมต้องกลับมาและขอโทษคุณ ยกโทษให้ผมด้วย เท่านั้นเองพี่ชายก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วพูดกับชายนั้นว่าคุณจะกรุณาไป เล่าเรื่ องนี้ให้น้องชายผมฟังได้มั้ยครับ วันนั้นคนในเมืองได้เห็นพี่น้องฝาแฝด สวมกอดกันและร้องไห้ด้วยกันที่หน้าร้านของตน หลังจากยี่สิบปี สาเหตุจากเงิน เพียงหนึ่งดอลลาร์ ความแตกแยกเกิดขึ้นจ ากเรื่องเล็กอย่างไม่น่าเชื่อเลย ครับ ปล่อยวางในเรื่องเล็กๆน้อยๆบ้างนะครับ อย่าให้ มันกัดกินเราอีกเลย มหาพรตให้ เรามีใจให้อภัยเพราะนาน้าตาแห่งความสุขใจมาให้ มอบมิตรภาพให้แก่กันดีกว่า ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
39
15 มีนาคม เวลา 8:38 น. เรื่องสั้นๆ สนุกดีครับ สามีกําลังอานหนังสือพิมพแและเลาใหภรรยาฟใงวา บทความนี้ พูดวา ผูหญิงพูดวันละ 30000 คําตอวัน ขณะที่ผูชายพูดเพียงวันละ 15000 คํา เทานั้นเอง ภรรยาตอบมาวา เหตุผลก็คงเป็นเพราะวา ผูหญิงตองพูดทุกเรื่องสองครั้ง เสมอ สามีวางหนังสือพิมพแลงแลวถามภรรยาวา เธอวาอะไรนะ ( ภรรยาก็ตองพูดเป็น ครั้งที่สองจริงๆ ) อยากทราบจังเลยวาหนังสือพิมพแพูดถูกมั้ย ภรรยาพูดถูกมั้ยครับ เชื่อวาทุกสิ่งที่ภรรยาพูดก็เพราะรักมากกวา พูดก็ดีกวาไมพูดเลยนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
40
17 มีนาคม เวลา 10:19 น. เอริกาอายุ 10 ขวบ ปุวยหนักและตองไดรับการผาตัดที่อันตราย กอนทําการผาตัด หมอใหกําลังใจเธอวา กอนที่หมอจะชวยหนูใหดีขึ้น หมอจะชวยใหหนูนอนหลับนะ เอริกาตอบวา ถาหมอจะทําใหหนูหลับ หนูก็ตองสวดกอนนอนกอน เธอหลับตาแลว สวดวา Now I lay me down to sleep, I pray the Lord my soul to keep. If I should die before I wake, I pray the Lord my soul to take. And this I ask for Jesus' sake. Amen หลังจากการผาตัด หมอผ าตัดยอมรับวา คืนนั้น เขาสวด เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
41
ภาวนากอนนอนเป็นครั้งแรกในรอบสามสิบปี ( Donald L. Deffner ) ชีวิตซื่อๆของ เด็กๆสอนอะไรๆใหเราผูใหญไดไมนอย คําพูดที่สวดลวนมาจากใจที่บริสุทธิ์ คุณสวด มนตแหรือสวอกอนนอนบางหรือเปลาครับ ชวยกันแปลบทนี้ดีมั้ยครับ
19 มีนาคม เวลา 11:20 น. วันหนึ่งเจาหนาที่จัดเก็บภาษีรายไดไดรับจดหมายฉบับหนึ่งจากผูไมออกนามเขียนวา ฉันไดโกงภาษีรายไดมาเป็นเวลาถึงเจ็ดปี คืนนี้มโ นธรรมของฉันรบกวนจิตใจฉันอยาง มากจนถึงกับนอนไมหลับเลย พรอมกับจดหมายนี้ฉันไดแนบเงิน 100 ดอลลารแมาคืน ใหเพื่อจะบอกวา ฉันเสียใจในสิ่งที่ไดทําไป และหากฉันยังนอนไมหลับอีก ฉันจะคอยๆ สงคืนสิ่งที่ฉันติดคางไวใหหมด ควมรูสึกผิดในสิ่งที่ไดทําอยูคูกับมนุษยแเ รามาตั้งแต ไหนแตไรครับ ฟใงเสียงมโนธรรมเราบางนะครับ เราก็ทําผิดดวยกันทุกคน เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
42
19 มีนาคม เวลา 11:37 น. เรื่องนารักๆ ครับ คุณพอองคแหนึ่งที่นิวยอรกเลาใหฟใงวา สี่แยกกลางนิวยอรแ ก แออัด เรงรีบ รถทุกคันพรอมทันทีสําหรับไฟเขียว คนขามถนนตองเรงเดินเพื่อใหพนอันตราย ชวงนั้นมีแมแมวตัวหนึ่งพรอมลูกแมวสี่ตัวออกมาจะขามถนน ตํารวจที่สี่แยกเห็นเขาก็ ออกไปที่กลางสี่แยกหามรถทุกแยกไมใหเคลื่อนที่ และนําทางฝุาผูคนใหแมวทั้งแมลูก เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
43
ขามถนนโดยปลอดภัย ทุกคนที่นั่นไมไดจองมองที่แมว แตจองมองความเมตตาของ ตํารวจคนนั้น มองดูความเสียสละนั้นดวยความชื่นชม ปรบมือให สายตาของคนเต็ม ไปดวยความเอ็นดูและสุขใจ ความเมตตาแมเล็กนอยที่สุดก็มีความหมายเสมอ กับสัตวแ เรายังเมตตา กับมนุษยแทําไมเราชางใจรายตอกันเหลือเกินละครับ เมตตากรุณากัน มากๆนะครับ
20 มีนาคม เวลา 10:48 น. หลายปีกอน มีคนนําผึ้งหลายรังจากยุโรปไปเลี้ยงที่เกาำะ Barbados ซึ่งเป็นเขตอากาศ รอน ผูเชี่ยวชาญดานผึ้งสังเกตุวา ฝูงผึ้งออกทํางานทันที พยายามทําน้ําผึ้งใวสําหรับ หนาหนาวตามสัญชาติญาณ แตที่นี่ไมมีหนาหนาว ไมนานฝูงผึ้งก็เริ่มขี้เกียจและไมออก ทํางานหาน้ําผึ้งอีก พวกมันเที่ยวบินวนอยูบริเวณนั้นแ ละเที่ยวตอยผูคน คนก็เชนกัน ครับ เมื่อไมทํางาน พวกเขาก็เริ่มทํารายผูคน เมื่อเขาขี้เกียจ เขากําลังทํารายใครคน หนึ่งเสมอ กําลังเอาเปรียบอีกคนหนึ่งเสมอ ไมทํางานและขี้เกียจทํางานจะพบกับความ เดือดรอนไมจบสิ้นครับ การทํางานดีสําหรับทุกคน พยายามหางานทํานะครับเพื่อเรา จะไดไมตกอยูในการประจญ มหาพรตเกือบจบแลวครับ แตการประจญไมรูจักจบ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
44
20 มีนาคม เวลา 11:07 น. นักสะสมหนังสือหายากพบชายแกคนหนึ่งเลาใหเขาฟใงวาเขาเพิ่งโยนหนังสือพระคัมภีรแ เลมหนึ่งทิ้งไปเป็นหนังสือที่คนรุนปูุยาตาทวดเก็บไว ใครก็ไมรูเป็นคนพิมพแชื่อ Guten.. อะไรนี่แหละ นักสะสมตาตื่นตกใจพูดวา Gutenberg คุณเพิ่งโยนหนังสือที่กองประมูล ตั้งราคาใวที่ 4 ลานเหรียญทิ้งไป ชายแกพูดวา อีกเลมหนึ่ งคงไมมีคาอะไรแนๆ คนที่ ชื่อ Martin Luther อะไรนี่แหละขีดเขียนอะไรใวเต็มไปหมดเลย (เลาโดย Tal D. Bonham) Gutenberg เป็นผูสรางเครื่องพิมพแและพิมพแพระคัมภีรแออกจําหนาย Martin Luther ผูนําคนแรกของ โปรแตสแตนทแครับ เป็นไปไดเหมือนกันที่เราไมรูคุณ คาที่แ ทของพระคัมภีรแ ในนั้นมีหลายอยางที่มีคากับชีวิตเรา มากกวาเงินทองซะอีก พระคัมภีรแใหชีวิตแกเรา ไมวาจะถือศาสนาใด คัมภีรแของเรามีคาเสมอครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
45
23 มีนาคม เวลา 8:34 น. Marian Anderson นักรองผิวสีที่ยิ่งใหญที่สุดคนหนึ่งในศตวรรษที่ 20 ถูกถามคําถาม นี้ ชวงเวลาที่นาจดจําที่สุดของคุณคือชวงเวลาไหน ตอนที่เธอตอบคําถามนี้เธอไมเอเย ถึงเวลาที่เธอรองเพลงตอหนาประธานาธิบดี ไมเอเยถึงเวลาที่ไดรับเชิญไปรองเพลงตอ พระพักตรแกษัตริยแและราชินีแหงอังกฤษ ไมเอเยถึงเวลาที่เธอรองเพลงตอหนาคนถึง 76000 คนในวันอีสเตอรแที่ วอชิงตัน ดี ซี เธอพูดวา ชวงเวลาที่นาจดจําที่สุดในชีวิต ของฉันก็คือ ตอนที่ฉันกลับไปบาน ไปหาแม ฉันพูดกับแมวา แม แมไมตองซักเสื้อผา อีกตอไปแลว นะแม นี่แหละชวงเวลาที่ ฉันจดจําไวเสมอ ไมวาคุณจะประส บ ความสําเร็จในชีวิตเพียงใด บุคคลที่อยูเบื้องหลังคือแมของคุณ พอของคุณ แมเวลาที่ คุณลมเหลวเพียงใดในชีวิต ผูที่ยืนเคียงขางคุณเสมอก็คือแมและพอขิงคุณ ทุกชวง ขณะของชีวิต อยาลืมพวกทานเลยนะครับ กลับบา นไปหาแมคุณบาง ทําอะไรใหแม คุณบางนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
46
26 มีนาคม เวลา 8:12 น. ลูกชายวัยหนุมของพอที่เป็นคาทอลิกกําลังปุวยหนัก หลังจากรับการตรวจและรักษา ทุกทางแลว พอไดรับแจงวาลูกชายกําลังจะตาย เขาไมรูวาจะหาวิธีใดที่จะบอกลูกชาย ใหรูวาเขากําลังจะตายเพื่อจะไดเตรียมรับความตายดวยดีตามความเชื่อคริสตัง หลังจากทําใจและสวดภาวนาขอกําลังจากพระแลว พอไปที่ขางเตียงลูกชาย เขาอาน พระคัมภีรแใหลูกฟใงและขอใหลูกสวด ภาวนาพรอมกับเขา จากนั้นเขาพูดกับลูกดวย ความออนโยนวา หมอบอกพอวาลูกจะมีชีวิตอยูไดอีกสองหรือสามวันนะ แลวถามลูก ชายวา ลูกกลัวที่จะไปพบกับพระเยซูเจาหรือเปลา ลูกชายน้ําตาไหลและพูดกับพอดวย น้ําเสียงมั่นควงา ผมไมกลัวแลวครับ ผมเชื่อวาพระเยซูจะออนโยนแล ะรักผมเหมือนที่ พอรักครับพอ รักแทหวงใยทั้งกายและใจ หวงถึงวิญญาณของคนที่เรารัก เราหวงคน ที่เรารักดานจิตใจและวิญญาณนอยไปหรือเปลาครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
47
27 มีนาคม เวลา 9:00 น. Norman Neaves นั่งอยูบนเครื่องบินและเพิ่งจะสังเกตุวากัปตันเที่ยวบินนี้เป็นผูหญิง เขาเริ่มมีความวิตกกังวลเพราะเป็นประสบการณแใหมที่มีผูหญิงเป็นนักบิน เด็กชาย คนหนึ่ง ชายอายุราวๆเขาและหญิงสูงอายุคนหนึ่งนั่งอยูขางหลังเขา เขาจึงไดยิน การสนทนาของทั้งสามคนนี้ ในขณะที่เขากลัวและวิตก ทั้งสามคนกลับตื่นเตนดีใจที่อยู บนเครื่องนี้ เขาไดเรียนรูวา ที่แทเด็กนั้นคือลูกชายของกัปตันหญิง ชายนั้นคือสามี และหญิงสูงอายุก็คือแมของกัปตัน ครอบครัวมาเที่ยวบินนี้ก็เพราะเป็นครั้งแรกของ สายการบินที่มีนักบิ นหญิง กัปตันนําเครื่องขึ้นสมบูรณแแบบและพอจะนําเครื่องลง เด็กชายก็ตบมือและรองเสียงดังวา แม ไปเลยแม ไปเลย ความวางใจกันในครอบครัว คือพลังวิเศษ ยาขนานเอก รักษาทุกโรคในครอบครัวเรา ตบมือใหกันและกัน สงเสียง รองสนับสนุนกันบาง ไปไหนไปกัน ทางเดียวกัน แมและคุณจะ มีความสุขมาก แมไป เลยแม ไปเลย
31 มีนาคม เวลา 8:34 น. เด็กชายคนหนึ่งไมเคยดูละครสัตวแเลย รูจักจากหนังสือเรียนแตไมเคยดูจริงๆเลย วันหนึ่งมีใบประกาศวาละครสัตวแจะมาแสดงในเมือง เขาตื่นเตนมาก เริ่มเก็บเงินและ นับวัน กอนวันแสดงเขาตื่นเตนจนนอนไมหลับ เขาไปรอที่ถนนตั้งแตยังไมเกาโมงเชา ขบวนพาเรดเริ่มเขามาในเมือง เขาเห็นสิงโต เสือ มา ชาง ตัวตลกและวงดนตรี ของคณะ เขาตื่นตาตื่นใจมาก กะโกนและกระโดดโลดเตน ขบวนพาเรดจบลง เขารีบ วิ่งออกไปและมอบเงินของเขาใหกับคนสุดทายในขบวนแลวก็กลับบาน เขาคิดในใจวา เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
48
ละครสัตวแเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญที่สุดเทาที่เขาเคยเห็นมา หลายปีตอมาเขาจึงเรียนรูวา เขายังไมเคยไดดูละครสัตวแจริงๆเลย เขาไดดูเพียงแคขบวนพาเรดของละค รสัตวแเทา นั้นเอง เขาเห็นขบวนพาเรดแตพลาดละครสัตวแครับ เราอาจอยูในวัดแตไมไดพบพระ เลย เราอาจอยูในบานแตไมใสใจครอบครัวเราเลยก็ได เราอาจจะสวดอยูแตไมรูวา สวดอะไรก็ได เราอาจไดใบลานแตไมไดเห็นการยอมรับความตายของพระเยซูเจาก็ได เหมือนกัน อยามองอะไรแคภายนอกนะครับ มองใหถึงแกนที่จริง ความหมายที่แทจริง ในชีวิต โลกของเราจะนาตื่นตาตื่นใจกวาเดิมมาก
2 เมษายน เวลา 10:16 น. ลูกสาวของ Tim Miller อายุ 9 ขวบชื่อ Jennifer ปุวยหนักในขณะที่กําลังจะไดไป เที่ยววันหยุดกับครอบครัว เลยตองไปใชเวลาทั้งวันที่โรงพยาบาล ถูกตรวจดวยเครื่อง CT scans, X-rays ตรวจเลือด รุงเชาหมอแจงใหทราบวาเธอจําเป็นตองไดรับการ ตรวจอีกเพียงอยางเดียวคือการตรวจใขสันหลัง หมอบอก วาการตรวจนี้จะเจ็บปวด มาก หมอบอก ทิม วาจะอยูในหองตรวจดวยมั้ย ทิมตอบวาอยู เขารูวาลูกสาวไมควร อยูคนเดียวในภาวะเชนนี้ ตอนตรวจหมอใหเจนนิเฟอรแงอตัว ทิมเอาหนาไปแนบกับ หนาของลูกและกอดเธอใวแนน พอเข็มเจาะเขาไปขางใน เจนนิเฟอรแรอง และเจ็บ มากขึ้นเมื่อเข็มเขาไปเรื่อยๆ เธอรองครวญครางและพูดซ้ําแลวซ้ําเลาวา พอ พอ พอ น้ําเสียงราวกับจะบอกพอวา พอ ชวยหนูดวย ทําไมไมทําอะไรสักอยางละคะ น้ําตา ของทิมหลั่งไหลออกมาผสมกับน้ําตาของเจนนิเฟอรแ หัวใจเขาแทบสลาย รูสึกปใ่นปุวน เพราะทิมรักลูกมาก เขากําลังปลอยใหลูกพบกั บประสบการณแที่ทรมานที่สุดในชีวิตที่ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
49
เขาเองก็แทบทนไมได ตอนนั้นเองเขาจึงเขาใจความรูสึกของพระเยซูเจาบนไมกางเขน และความรูสึกของพระบิดา เป็นความเจ็บปวดที่ทั้งพอและลูกเผชิญดวยกันและผาน พนไปดวยกัน น้ําตาแหงความรักหลั่งไหลออกมาจากหัวใจของทั้งพอและลูก คว าม เจ็บปวดของพระเยซูเจาสอนใหเราเขาใจความเจ็ยปวดของกันและกันนะครับ รองไห เพระารักดีกวารองไหเพราะเกลียดกันโกรธกัน ชวยกันเถอะครับ อยาใหใครตอง เจ็บปวดเพระาเราเลย Happy Easter ครับ
3 เมษายน เวลา 8:54 น. สิบเอ็ดปีที่แลว วันที่ 27 กุมภาพันธแ 1991 ในระหวางสงคราม พายุทะเลทราย Ruth Dillow ไดรับขาวรายที่สุดจาก เพนทากอน แจงวา ลูกชายของเธอคือ พลทหาร Clayton Carpenter ไดเหยียบกับระเบิดที่ Kuwait และเสียชีวิต รูธเสียใจมากเธอ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
50
เขียนเลาวา ฉันไมสามารถอธิบายความทุกขแโศกและความตกใจอันใหญหลวงนี้ได ฉันรูแตวาทนไมไดจริงๆ ฉันรองไหสามวันเต็ม สามวันที่ฉันแสดงอาการโกรธและ อาการแหงความสูญ เสีย สามวันที่เพื่อนๆ ญาติพี่น องพยายามปลอบโยนฉันซึ่ง ไมมี ประโยชนแอะไรเลยเพราะความสูญเสียนี้ยิ่งใหญเกินกวาที่จะรับได แตสามวันหลังจาก ที่ไดรับขาว โทรศัพทแที่บานก็ดังขึ้น เสียงปลายทางพูดวา แมครับ ผมเอง ผมยังมีชีวิต อยูครับ รูธเลาวา ฉันไมเชื่อในตอนแรกแตจําเสี ยงลูกได เป็นเขาจริงๆ เธอเลาต อวา ฉันรองไหแลวก็หัวเราะ เพราะลูกชายที่ฉันคิดวาตายแลวยังมีชีวิตอยู ฉันแนใจวาคงไม มีใครเขาใจความรูสึกของฉันไดอยางแนนอน ความรูสึกอยางนี้แหละครับที่เราเรียกวา Happy Easter สามวันที่ตายและกลับมีชีวิต อีสเตอรแนี้ใหชีวิตใหมแกกันและกัน อภัยกันและกันนะครับ Happy new life
3 เมษายน เวลา 9:12 น. แมคนหนึ่งกําลังหาซื้อของใชในบาน ไดยินเสียงรถดับเพลิง สัญชาติญาณของแมบอก วาบางทีบานของเธออาจไ ฟไหมและลูกสาวเล็กๆของเธออยูที่บานลําพัง เธอรีบวิ่ง กลับบานทันที บานของเธอกําลังถูกไฟไหมจริงๆ เธอรีบไปหาหัวหนาดับเพลิงรองวา ลูกสาวฉันอยูขางบน หัวหนาดับเพลิงบอกวา สายไปแลวใครที่ขึ้นไปบนนั้นตอนนี้ก็ เทากับฆาตัวตาย เจาหนาที่คนหนึ่งไดยินพูดวา หั วหนาครับ ผมมีลูกเล็กๆคนหนึ่งที่ บาน ถาบานผมถูกไฟไหมแบบนี้ ผมคงตองการใหใครสักคนขึ้นไปชวยลูกผม ผมอาสา ไปเองครับ เขาปีนขึ้นไปบนบาน เขาพบเด็กและโยนลงมาที่ตาขายขางลางเวลา เดียวกับที่บานพังลงมา เขาเสียชีวิตที่นั่นเอง 20ปีตอมาหญิงสาวคนหนึ่งสะอึกสะอื้นที่ หลุมศพของเขา ที่นั่นเธอสรางอนุสาวรียแใหแกผูตาย ชายคนหนึ่งเดินเขามาเพื่อแสดง ความเสียใจรวมดวยพูดวา พอของคุณใชมั้ยครับ เธอตอบวา ไมใชคะ ชายคนนี้คือคน ที่ชวยชีวิตฉันและยอมตายเพื่อฉัน ( Ronald J. Lavin ) เธอสํานึกถึงความเสียสละ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
51
ของนักดับเพลิงผูนี้ทุกปี เห็นอกเห็นใจกัน เขาใจกัน เสียสละน้ําใจแกกันดังที่พระเยซู เจาไดกระทําเพื่อเรานะครับ Happy Easter ครับ
4 เมษายน เวลา 10:46 น. เจเรมี เป็ นเด็กพิเศษ เรียนรู้ช้า อายุ 12 แต่ยังอยู่ชั้น ป . 2 ครูและเพื่อนๆต่าง ก็รู้สึกอึดอัดกับเด็กคนนี้ เทศกาลอีสเตอร์ ครูอธิบายให้เด็กฟังว่าพระเยซูเจ้ากลับ เป็นขึ้นมาและให้ชีวิตใหม่ ครูให้ใข่พลาสติกลูกใหญ่แก่เด็กๆคนละหนึ่งและบอกว่า ให้หาอะไรก็ได้ที่มีความหมายของชีวิตใหม่ใส่ใน ไข่และนามาส่ง ครูมิลเลอร์สงสัย ในใจว่าเจเรมีจะเข้าใจมั้ย รุ่งขึ้นเด็ก 19 คนนามาส่ง ครูมิลเลอร์เปิดใข่แต่ละฟอง ต่อหน้าทุกคน ฟองแรกมีดอกไม้ เครื่องหมายของชีวิตใหม่ที่สดใส ฟองที่สองมี หนอนผีเสื้อ หมายถึงชีวิตใหม่แน่นอน ต่อไปมัน จะเป็นผีเสื้อ ครูอธิ บายแทนเด็ก ฟองที่สามมีใข่จริงๆหนึ่งฟอง ซึ่งเด็กๆและครูก็สนุกกับการหาความหมายของชีวิต ฟองที่ 4 ครูมิลเลอร์พบว่าข้างในว่างเปล่า แน่นอนทุกคนรู้ว่าเป็นของเจเรมี ครูไม่อยากให้เขาขายหน้าก็เลยไม่พูดอะไรและวางใข่พลาสติกนั้นแยกใว้ต่างหาก เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
52
ตอนนั้นเองเจเรมีก็พูดขึ้น ว่า ครูครับ ครูจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับใข่ที่ผมนามาหรือ ครับ ครูมิลเลอร์จึงอธิบายว่า แต่ข้างในนั้นไม่มีอะไรเลยนะ มันว่างเปล่า เจเรมี มองตาครูแล้วก็พูดว่า แต่หลุมฝังศพพระเยซูก็ว่างเปล่าเหมือนกัน ครูมิลเลิร์ เข้าใจทันทีว่าเจเรมีเข้าใจชีวิตใหม่มากกว่าใครในห้อง เธอมี ทัศนคติใหม่ต่อเจเรมี ทันที เจเรมีค้นพบด้วยความซื่อว่า สัญญลักษณ์ที่แท้จริงของชีวิตใหม่ก็คือหลุมศพ ที่ว่างเปล่านั่นเอง มนุษย์เราชอบเติม ชอบหา ชอบใส่หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต โดยคิดว่ามันเป็นชีวิต แต่การมีชีวิตใหม่คือการค้นพบว่าความว่างเปล่าในชีวิตก็ ให้ชีวิตที่ดีกว่าได้ กลับมามีชีวิตใหม่กันดีกว่า Happy Easter ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
53
5 เมษายน เวลา 11:43 น. Stephanie Decker เสียขาไปขางหนึ่งเหนือเขาแ ละอีกขางหนึ่งเหนือขอเทา กระดูก ซี่โครงอีก 7 ซี่หัก แตลูกเธอสองคนปลอดภัย บานเธอถูกพายุหมุนความเร็ว 175 ไมลแ ตอชั่วโมงถลมที่รัฐอินเดียนา ขณะที่นอนอยูโรงพยาบาลเธอเลาใหนักขาวฟใงวา ตอนที่ พายุมาถึงบานนั้น ลูกๆของเธอกรีดรองดวยความกลัวและตกใจ รองวา แม แม อยู ใกลๆหนูนะ หนูขาดแมไมได หนูไมอยากตาย อยเาใหหนูตายนะแม เธอตอบลูกวาลูก จะไมตายหรอก พวกเราจะไมเป็นอะไร ตอนนั้นเองที่ทุกอยางตางพุงชนหลังของฉัน ไมขื่อ เฟอรแนิเจอรแ ทุกอยางลอยมากระแทกฉันตลอดเวลา แตเธอพูดวา ลูกๆฉันอยูใน ผาหมที่ฉันหมใหแลวฉันก็นอนอยูเหนือผาหมนั้น นี่คือสิ่งที่พอแมจะทําเสมอเวลาที่ลูกๆ กลัว ตกใจหรืออยูในอันตราย ( NBC news, 6 March 2012) นี่คือสิ่งที่พระทํา เพื่อเราเชนกัน พระองคแบอกวาพวกเราจะไมเป็นอะไรภายใตการปกปูองของพระองคแ พระองคแอยูกับเราตลอดเวลา ทรงมีชีวิต อยูเสมอสําหรับเราครับแมจะตายอยาง ทรมานที่สุดก็ตาม Happy Easter ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
54
5 เมษายน เวลา 15:18 น. Elizabette Elliot Gren มีเพื่อนหญิงคนหนึ่ง เกิดมาไมมีขา แตเป็นคนราเริง เป็นพยานถึงพระหรรษทานของพระที่เพียงพอสําหรับความเจ็บปวดและความทุกขแ ทรมานของเรามนุษยแ เอลิซาเบธขอใหเพื่อนคนนี้เขียนจดหมายถึงคูสามีภรรยาคูหนึ่ง ที่มีลูกชายคนหนึ่งเกิดมาไมมีขาเชนกัน ในจดหมายของเธอเธอเขียนวาการที่ลูกเ กิด มาไมมีขาแบบนี้เป็นเรื่องที่ยากลําบากของพอแมมากกวาของลูก ตอไปลูกชายของ พวกเขาจะปรับตัวไดและเติบโตขึ้นในลักษณะที่ทําใหเขามีชีวิตที่มหัศจรรยแอยางมาก ทีเดียว พระเจาประทานพระหรรษทานพิเศษทั้งสําหรับพอแมและลูกชายของพวกเขา ดวย ตอนจบเธอเขียนดังนี้ พวกคุณได รับเลือกจากพระในหนทางพิเศษที่แสดงวา พระทําทุกอยางลวนเป็นสิ่งดีเสมอ พระองคแมีแผนที่สวยงามสําหรับคุณและลูกของคุณ สุดทายเธอเขียนวา สิ่งที่หนอนผีเสื้อเรียกวา จุดหมายปลายทางของโลก พระผูสราง เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
55
เรียกวา ผีเสื้อ สิ่งที่ศิษยแพระคริสตเจาเรียกวา จุดหมายปลายทางของโลก พระผูสราง เรียกวา การกลับเป็นขึ้นมา (Resurrection) คนพิการคนหนึ่งมองดูชีวิตสวยงามถึง ขนาดนี้ แสดงวาชีวิตของเรายอมมีคาสุดประมาณ ฟื้นฟูชีวิตของเราใหมีคา หากลม ลงก็จงลุกขึ้นมาใหมนะครับ Happy Easter
7 เมษายน เวลา 9:31 น. ภาพวาด The Last Supper ที่มีชื่อเสียงของ Leonardo Da Vinci ที่อยูในวัด Madonna della Grazia ที่เมืองมิลาน อิตาลีมีเรื่องเลาขานมากมาย มีคนสังเกตุวา ทําไมเขาจึงวาดใหผูรวมโต฿ะอาหารทุกคนนั่งอยูฝใ่งเดียวของโต฿ะ เขาจึงถามศิลปินเอก ผูนี้วา ทําไมถึงเป็นอยางนี้ เขาตอบงายqวา ก็เพื่อจะไดมีที่มากมายสําหรับเราที่จะเขา ไปรวมโต฿ะกับพระองคแ รวมโต฿ะกับพระองคแและรับพระองคแเขามาในหัวใจเรา ในขณะที่ กําลังวาด Da Vinci คัดเลือกเด็กหนุมอา ยุ 19 ปีจากคนประมาณรอยกวาคนมาเป็น แบบเพื่อวาดหนาของพระเยซู เขาใชเวลาถึงหกเดือนสําหรับใบหนานี้ เจ็ดปีตอมาเขา เริ่มหาแบบสําหรับใบหนาของยูดาสผูทรยศ เขาไปที่คุกแหงหนึ่งและพบนักโทษคนหนึ่ง ที่ถูกใจเขามากและนาจะเป็นแบบที่สมบูรณแ นักโทษไดรับการปลอยตัวมาอยู ภายใต การดูแลของเขา เมื่อเขาวาดใบหนาของยูดาสเสร็จแลว นักโทษพูดกับเขาวา ทานจํา ผมไมได ใชมั้ยครับ ผมคือชายคนที่ทานวาดหนาพระเยซูเจาเมื่อเจ็ดปีที่แลว ทําไมชีวิต ผมตกต่ําลงมาถึงขนาดนี้ มีเหตุผลสําคัญประการเดียวที่ทําใหชีวิตเราตกต่ําลงทั้งทาง กายและใจก็คือเรา อยูหางจากพระ ไมวาเราจะอยูในศาสนาใดก็ขอใหเราใกลชิดกับ พระธรรมคําสอน ยกชีวิตและจิตใจเราใหสูงขึ้น ปใสกานี้ขอใหทุกทานอยูใกลชิดกับ พระผูทรงกลับเป็นขึ้นมาเสมอนะครับ Happy Easter และ Alleluia
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
56
7 เมษายน เวลา 9:45 น. ในปี 1988 Jerry Clower เลาในหนังสือของเขาถึงนักธุรกิจคริสตชนสองคนกําลัง ทานอาหารเที่ยงในภัตตาคารแหงหนึ่ง ในขณะที่กําลังเสิรแฟอาหาร พนักงานเสิรแฟหญิง คนนั้นทําถวยซุปรอนๆ หกคว่ําลงบนตั วและเสื้อสูตรของนักธุรกิจคนหนึ่ง ทุกคน ในรานตางจองมองดูวาจะเกิดอะไรขึ้น Clower เลาวา ทุกคนคงคิดที่จะเห็นผูจัดการ วิ่งมาและไลพนักงานคนนั้นไปใหพนหรือไมก็นักธุรกิจคนนั้นนาจะตองตอวาเธออยาง รุนแรง สิ่งที่ทุกคนที่นั่นไดยินก็คือ คุณผูหญิงครับ ผมขอโทษอยางยิ่งที่ผมเป็นตนเหตุ ครั้งนี้ และขอโทษดวยที่ทําใหคุณไดอายแบบนี้ ทุกครั้งที่เราแสดงความรักแบบ คริสตชน เรากําลังใหชีวิตใหมแกคนบางคน ทุกครั้งที่ เราใหอภัย เรากําลังใหชีวิตใหม แกตนเองและผูที่เราใหอภัย การใหอภัยมิไดหมายความวาเราถูกในเรื่อ งที่เกิดขึ้น แตหมายถึงการแสดงความรักแบบที่พระอาจารยแเจาไดสอนเรา ใหชีวิตใหมแกกันและ กันนะครับ สุขสันตแวันปใสกาครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
57
9 เมษายน เวลา 11:38 น. สนุกวันหยุดกันนิดนึงครับ George ไปเที่ยวอิสราเอลพรอมกับครอบครัวรวมทั้งแม ยายดวย ระหวางการเยี่ยมชมสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ตางๆในกรุงเยรูซาแลม แมยายของ ยอรแจเสียชีวิตกระทันหัน ยอรแจตองไปที่สถานกงสุลอเมริกันที่นั่นพรอมดวย ใบมรณบัตรเพื่อจัดสงศพกลับอเมริกา เจาหนาที่กงสุลแจงใหเขาทราบวาการจัดสงศพ กลับอเมริกาตองใชคาใชจายถึง 5000 ดอลลารแ และแนะนําเขาวากรณีแบบนี้ สวนใหญจะฝใงที่นี่เลยเพราะคาใชจายถูกประมาณแค 150 ดอลลารแ ยอรแจคิดอยู สักพักหนึ่งตอบวา ผมไมสนใจวาจะตองเสียคาใชจ ายเทาไหร ผมตองการสงแมยาย กลับบาน กงสุลจึงพูดชมยอรแจวาคุณคงรักแมยายคุณมากนะถึงยอมจายคาใชจายมาก ถึงเพียงนี้ ยอรแจตอบเขาวา คุณรูมั้ยหลายปีกอนโนน มีกรณีที่ชายคนหนึ่งตายและถูก ฝใงที่กรุงเยรูซาแลมนี่แหละ พอวันที่สามเขาก็กลับเป็นขึ้นมาในวันที่สาม ผมไ มอยาก เสี่ยงที่จะเกิดเหตุการณแเชนนั้นกับแมยายของผม อยางนอยยอรแจก็รูเรื่องพระเยซูเจา กลับเป็นขึ้นมา พวกเราก็รูเหมือนกัน Happy Easter ทุกคนครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
58
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
59
9 เมษายน เวลา 11:53 น. งานอดิเรกของชายกลางคนคนหนึ่งคือการปลูกดอกกุหลาบ ตอนปลูกกุหลาบในสวน เขาชอบผิวปากเสมอ เพื่อนบานที่ไดยินเขาผิวปากมักจะบนวาเขาผิวปากดังเกินไป รบกวนคนอื่นๆ วันหนึ่งเพื่อนบานทนไมไดจึงมาถามเขาวาทําไมตอ งผิวปากดังขนาด นั้น เขาพาเพื่อนบานเขาไปในบานเพื่อพบกับภรรยาของเขา ภรรยานอกจากจะพิการ แลวยังตาบอดสนิทอีกดวย เขาอธิบายวา ที่เขาผิวปากเวลาทําสวนนอกบานไมใชเพื่อ ตัวเขาเลยแตเพื่อใหภรรยาอุนใจวาเขาอยูใกลๆเธอเสมอและเธอไมไดอยูตามลําพัง ผมอยูกับเธอตลอด เวลา ความรักทําใหเขาตองทําแบบนี้ พระเยซูกลับเป็นขึ้นมา ก็เพื่ออยูใกลเราและทําใหเราผูออนแอเขมแข็งขึ้น คนพิการและตาบอดตองการความ รักแบบนี้ครับ รักกันและกันไดแบบสามีภรรยาคูนี้ ความรักก็มีชีวิต Happy Easter ครับ
12 เมษายน เวลา 8:35 น. ขออนุญาตเลาเรื่องคุณแมเทเรซาอีกนิดนะครับ วันหนึ่งคุณแมทราบวาครอบครัวฮินดู ครอบครัวหนึ่งในกัลกัตตาตองอดอาหารมาหลายวันแลว คุณแมจึงไปเยี่ยมแลวนํา ขาวสารหอหนึ่งใหแกแมในครอบครัว คุณแมแปลกใจมากเมื่อเห็นแมคนนี้แบงออกเป็น สองสวนเทาๆกันและนําไปใหแกเพื่อนบานที่เป็นมุสลิม พอถามก็ไดรับคําตอบที่ซาบซึ้ง ใจคุณแมมาก ครอบครัวฉันสามารถเจียดขาวที่คุณแมใหจากครึ่งถุงนี้ประทังชีวิต ครอบครัวเพื่อนบานเดือดรอนกวาฉั นมาก พวกเขามีลูกที่กําลังจะอดตายถึง 7 คน คนจนที่เห็นใจคนจนดวยกันชางมีน้ําใจประเสริฐจริงๆครับ พรอมที่จะแบงปในสิ่งที่มี เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
60
เพียงนอยนิดแกกัน ไมมีศาสนามาขวางกั้น หากเรามองความทุกขแยากของกันและกัน ก็มีอะไรๆที่เราจะชวยกันอีกมากมาย หากเรามองแตความทุกขแยากของเ ราเอง เราก็ ไมมีเพื่อนพี่นองในโลกใบนี้เลย แมจะจนจะไมมีก็ใจดีไดครับ แตถาหากเรามี เราสามารถทําไดมากกวาถาเรามีความรัก ชาวยกันในขณะที่ยังชวยไดเถอะครับ
12 เมษายน เวลา 8:46 น. สงกรานพาชื่นกมลครับ พอบวชใหมและประหมาในการเทศนแครั้งแรกองคแหนึ่งลงทาย บทเทศนแวา พวกเขาเลี้ยงชาย 5 คนดวยขนมปใงหาพันกอนและปลาสองพันตัว สัตบุรุษคนหนึ่งยกมือขึ้นพูดวา ก็ไมเห็นแปลกนี่ครับ ผมก็ทําไดถางั้น พอ องคแนั้นก็ไม ตอบอะไร อาทิตยแตอมาพอก็ตัดสินใจใชบทการทวีขนมปใงเหมือนเดิม คราวนี้พูดถูกทุก อยาง พวกเขาเลี้ยงชายหาพันคนดวยขนมปใงหากอนกับปลาสองตัว พอยิ้มแลวพูดกับ ชายคนเดิมนั้นวา คุณเพอรแกิ้นครับ อยางนี้คุณทําไดมั้ย เพอรแกิ้นลุกขึ้นพูดวา ทําได แนนอน พอก็ถามอีกวาทํายังงัย ก็จากขนมปใงและปลาที่เหลือจากอาทิตยแที่แลวงัย ครับ ชางคิดเนอะคนเรา สุขสันตแวันสงกรานครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
61
21 เมษายน เวลา 9:55 น. สันติสุขที่แทจ ริงเกิดจากการใหอภัย Time Magazine ปี 1984 ลงรูปหนาปก ชายสองคนกําลังนั่งเกาอี้พับในหองขังแหงหนึ่ง นั่งใกลๆกัน คุยกันเงียบๆ ชายหนุมคน นั้นคือ Ali Agca ผูพยายามสังหารโปป ยอหแน ปอล 2 ชายอีกคนหนึ่งก็คือ โปฺ ป ยอหแน ปอล 2 เอง โปปกําลังกุมมือของ Ali Agca มือที่เคยถือปืนและยิง พระองคแจนเกือบสิ้นพระชนมแ พระองคแกําลังบอกอาลี อักคาและบอกแกโลกวา พระองคแใหอภัยและยกโทษแกเขาแลว พระองคแสวมกอดเขาและใหอภัยเขา หลังจาก สนทนากัน 20 นาที อาลี อักคาจับมือโปปขึ้นมาแตะที่หนาผากของเขาเป็การแสดง ความเคารพ โปปตรัสหลังจากนั้นวา เราพูดกับเขาในฐานะ พี่นองกัน พี่นองซึ่งเราให อภัยและใหความวางใจโดยสิ้นเชิง โปปสอนเสมอเรื่องการใหอภัยและพระองคแทํา ตามที่ทรงสอนครับ อภัยไดยอมเกิดสันติสุข อภัยไมไดก็มีแตทุกขแจริงๆ ทุกคนลวนมี ผูที่เรายังไมอภัยครับ อยาใหความทุกขแทํารายใจเราอีกตอไปเลยครับ ถาผูใหญรูจักรัก และใหอภัยแบบนี้ โลกนี้จะมีแตสันติสุข
21 เมษายน เวลา 10:08 น. ทึ่งกับเรื่องนี้จริงๆ ครับ 6 ตุลาคม 2006 ชายคนหนึ่งพกอาวุธเขาไปในโรงเรียนแหง หนึ่งในรัฐเพนซิลเวเนีย เขาขับไลเด็กชายทั้งหมดออกจากหองเรียนและใหเด็กหญิง 10 คน ยืนเขาแถวที่หนากระดานดํา เขายิงเด็กหญิงทั้งสิบคนนั้นแลวก็ฆาตัวตาย เด็กหญิงหาคนเสียชีวิต หลังจากการชันสูตรศพและการสอบสวนแลว พอแมเด็กที่ เสียชีวิต ตางพากันนําศพกลับบาน พวกเขาเปลี่ยนเสื้อผาและอาบน้ําใหลูกสาวจากนั้น เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
62
ก็นั่งโศกเศราถึงลูกสาวสักพักหนึ่ง พวกเขารองไหอาลัยรักลูกสาว จากนั้นก็ตกลงพา กันไปที่บานของผูที่ฆาลูกสาวของพวกเขาเพราะรูจักกันทั้งหมูบาน บอกภรรยาของ ฆาตกรวา พวกเราใหอภัย สามีของเธอแลว พวกเขายังปลอบใจเธอดวยความเขาใจ พวกเขาบอกวาเราคริสตชนโชคดีที่เรารูจักคําสอนแหงการใหอภัย แมจะยากแสนยาก ที่จะทําได แตพวกเราขอฝใงความโกรธแคนของเรากอนที่เราจะฝใงศพลูกสาวของเรา เราเองก็ควรฝใงกลบความโกรธแคนของพวกเราบางนะครับ ชอบคําพูดนี้จริ งๆครับ เป็นกําลังใจใหทุกคนนะครับ สันติสุขที่แทเกิดจากการใหอภัยจริงๆครับ
21 เมษายน เวลา 10:53 น. กลับมาจากสัมมนาประจําปีแลวครับพรอมดวยบทภา วนาบทหนึ่งที่แตงโดยพอเจาวัด องคแหนึ่งที่เดนเวอรแ " God, sometimes I am not sure. I don't understand. I can't understand. I don't know what I am supposed to understand. I am trying to let go. Trying to hold on. Learning, growing, stretching, leaving, coming, going. What do I leave behind? what do I move toward? God, grow my faith, whatever that means. Not in man, not in system, not in what someone else tells me I am supposed to believe, but in you. The living God. The One who heals. The One who reveals. The one who restores. The one who turns the ways of this world upside down. เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
63
The One who calls me to MERCY and JUSTICE and LOVE. The One who stirs us to move. Yeah, That's all I really want. More of YOU in me. More of You in us. Amen" บทซื่อๆ งายๆดี ใครภาษาดีๆ ชวยแปลหนอยสิครับ อยากสวดเป็นภาษาไทย จะขอบคุณมากเลย หลายครั้งก็รูสึกแบบนี้เหมือนกันคือ สงสัยและไมเขาใจครับ พระชวยเราไดแนๆ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
64
23 เมษายน เวลา 15:08 น. พบบทภาวนาบทนี้แลวรูสึกซึ้งใจ THANK YOU, DAD เลยนํามาแบงปในกันลืมดวย พอคนใดไดรับบทภาวนานี้คงเป็นพอที่มีความสุขที่สุด Thank you Dad,for giving us a very special gift. Its the most important gift of all, That only love can give. You read us the Bible at bedtime and taught us how to pray. You made sure we made it to church every Sunday. And even though we acted like we didn’t hear a thing, When I’m in church today, I hear an old familiar ring. I’ve learned alot through all these years, through the good times and the bad. I want you to know, I thank God every night for you Dad. เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
65
I can’t imagine how it would be to live life day by day... Not knowing God, not knowing love, not knowing how to pray. It would be so cold, so lonely, so sad a life I know. And it’s all because of you, Dad. God’s love - we’ve been shown. So Dad we want to thank you on this very special day. Because of you - we now know the true meaning of Father’s Day. ~By Terri Lewis~ ทุกสิ่งที่พอทําและที่พอสอนชางประเสริฐจริงๆครับ
23 เมษายน เวลา 15:23 น. อานดูก็มีเหตุผลดีครับ มีประโยชนแกับพอแมครับ If a child lives with criticism, HE learns to condemn. If a child lives with hostility, HE learns to fight. If a child lives with ridicule, เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
66
HE learns to be shy. If a child lives with shame, HE learns to feel guilty. If a child lives with tolerance, HE learns to be patient. If a child lives with encouragement, HE learns confidence. If a child lives with praise, HE learns to appreciate. If a child lives with fairness, HE learns justice. If a child lives with security, HE learns to have faith. If a child lives with approval, HE learns to like himself. If a child lives with acceptance and friendship, HE learns to find love in the world.
25 เมษายน เวลา 19:27 น. เจาของบริษัทแหง หนึ่งจางพนักงานคริสตแใวหลายคนบอกวาพวกคริสตแซื่อสัตยแและ ขยันทํางาน เขาจับตาพวกเขาราวกับเหยี่ยว วันหนึ่งพนักงานคนหนึ่งซึ่งเขารูวา เพิ่งจะกลับใจมาเป็นคริสตแขอพบเขาหลังทํางาน เขาตอบตกลงแตก็หวั่นๆ วาเขาจะมา ชักชวนเขาใหไปวัดไปวา เขากมหัวเขามาพูดวา ผมม าวันนี้เพื่อขอโทษครับ หลายปี เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
67
มานี้ผมไดทําผิดตอทานดวยการทําการคดโกงตางๆนาๆแบบที่เพื่อนๆผมทํากัน ผมเอา สินคาไปใช ผมโกงเวลาทํางาน ยักยอกเงินบาง จนกระทั่งผมมารูจักพระเยซูเจาและ เพราะพระเยซูเจา เพื่อตอบแทนพระองคแที่สอนผมใหซื่อสัตยแและทําแตสิ่งที่ถูกตอง ผมอยากแกใขสิ่งผิดๆเหลานี้ ถาผมไมสารภาพคงไมสบายใจตลอดไป ทานจะไลผม ออกก็ได ตัดเงินเดือนผมหรือจะใหผมทํางานชดใช อะไรก็ไดครับ ผมเขาใจ ขอใหทาน อภัยใหผมดวยครับ เจาของบริษัทสารภาพภายหลังวา นี่คือการสนทนาที่เปลี่ยนชีวิต ของเขาอยางแทจริง เขาเรียนรูว าการเป็นศิษยแพระคริสตแนั้นมีความหมายเพียงใด เขารับพนักงานคนนั้นใว ใหอภัยเขา และเขาเองก็กลับไปเป็นคริสตชนอีกครั้งหนึ่ง การแสดงความกตัญโูตอพระที่แทก็คือการทําตามสิ่งที่พระองคแสอนนั่นเองครับ ขออภัยและใหอภัยนําความสุขใจจริงๆ ความซื่อสัตยแมีคาเสมอ เป็น พยานถึงพระองคแ ดวยกันครับ
30 เมษายน เวลา 9:03 น. ลองแปลและคิดแบบฝรั่งนะครับ ตลกดี How do you make God smile? Tell Him your plans! (Sent by Fr. Brian) เรื่องนี้ก็ตลกดีครับ ตลกเรื่องนายชุมพา ที่ดี It's been said that every pastor ought to have six weeks of vacation each year, because if he is a very good shepherd, he needs it; and if he is not a very good shepherd, his congregation needs it. ชอบทั้งสองเรื่องนี้ เลยครับ ชอบมั้ยๆ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
68
6 กุมภาพันธ์ เวลา 16:04 น. ภรรยากลับจากที่ทางานและเหนื่อยมาทั้งวัน รู้ว่าสามีอยากกินแฮมทอด ไข่ดาว และขนมปังปิ้ง เธอ รีบทาให้ เตรียมแยม เนยและซุปสาหรับสามีและลูกด้วย เธอปิ้งขนมปังจนไหม้ด้วยงานที่เตรียมมีมาก เธอเข้ามาขอโทษสามีที่ขนมปังไหม้ สามีตอบว่า ที่รัก ฉันชอบขนมปังไหม้ๆนี่แหละ ลูกชายแอบถามพ่อว่า พ่อชอบ ขนมปังไหม้จริงๆเหรอ พ่อตอบว่า แม่เหนื่อยมาทั้งวันนะลูกแล้วยังต้อง มา ทาอาหารให้เราอีก และขนมปังปิ้งเนี่ยมันก็ไม่ได้ทาร้ายใครนี่นา ลูกชายรู้สึก ขอบคุณพระขึ้นมาทันทีที่มีพ่อและแ ม่ที่เข้าใจกันและกัน ยอมรับ ในข้อบกพร่อง ของกัน เขาเข้าใจได้ว่าไม่มีใครสมบูรณ์ อย่าเอาแต่ตาหนิติเตียนกันนะครับ อย่าเอาแต่บ่นว่ากันเลย ภรรยาของคุณและแ ม่ของคุณรักคุณเกินกว่าที่คุณคิด ถ้าเราไม่ทาร้ายจิตใจของกันและกันในครอบครัว อะไรๆก็ทาร้ายเราไม่ได้หรอก ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
69
4 พฤษภาคม เวลา 15:42 น. William Gladstone นายกรัฐมนตรีอังกฤษในศตวรรษที่ 19 ขณะที่กําลังเตรียม สุนทรพจนแครั้งสําคัญสําหรับพูดในรัฐสภา คืนนั้น ตี 2 หญิงคนหนึ่งมาเคาะประตูบาน ขอใหทานไปชวยบรรเทาใจลูกชายพิการของเธอที่กําลังจะตาย จะมีความหมายตอลูก ชายและเธอมาก วิลเลียมไปทันทีไมลังเลเลย ทิ้งการเตรียมสุนทรพจนแนั้นทันที เขาใช เวลาอยูกับเด็กหนุมคนนั้นถึงสวาง บรรเทาใจเขาและพาเขาสวดภาวนาถึงพระเยซูเจา รุงสางนั้นเด็กหนุมก็เสียชีวิต เชาวันนั้นเขาบอกเพื่อนคนหนึ่งวาวันนี้เป็นวันที่เขามี ความสุขที่สุดในโลก ความยิ่งใหญของวิลเลียมไมไดอยูที่ตําแหนงทางกา รเมืองหรือ ความสําเร็จ แตอยูที่ความรักอันยิ่งใหญที่มีตอประชาชน เขาเอาอนาคตทางการเมือง มาเสี่ยงเพื่อแสดงความรักนี้ตอเด็กหนุมและแมที่กําลังตองการเขา แมวาเชาวันนั้น เขาพูดในสภาไดดีจนนักประวัติศาสตรแบอกวาเป็นสุนทรพจนแที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา แตเขาก็ยนิ ดีที่จะสูญเสียมันไปเพื่อชนะใจเด็กคนหนึ่งที่กําลังจะตายและใหความรักแก เด็กคนนั้น อยากใหนักการเมืองทุกคนทําทุกอยางเพื่อประชาชนจริงๆอยางนี้บางจัง ปุานนี้เราคงมีความสุขมากกวานี้อีกมาก ทุกคนที่ทําเพื่อประชาชนก็มีความสุขจริงๆ ดวยเหมือนกัน รักประชาชนคนไทยแบบนี้บางเถอะครับ
5 พฤษภาคม เวลา 9:15 น. ภาพยนตร์เรื่อง As good as it gets จาไม่ได้ว่าภาษาไทยชื่อเรื่องอะไร แจ็คกาลังนั่งทานอาหารอยู่กับเฮเลน ผู้ หญิงที่เขายกย่องบูชา เฮเลนกาลังจะลุก ขึ้นและออกจากร้านถ้าหากแจ็คไม่พูดบางสิ่งบางอย่างที่ดีเกี่ยวกับตัวเธอ แจ็ค เป็นคนเงอะงะและไม่มีทักษะในการพูด พูดไม่ค่อยเข้าหูคนนัก แต่เขาก็รักเฮเลน สุดหัวใจ เขาทบทวนจิตใจตนเองและต้องการพูดในสิ่งที่ดีและถูกต้องที่สุดกับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
70
เฮเลน ที่สุดเขาพูดกับเธอว่า คุณทาให้ผมต้องการที่จะเป็นคนดีขึ้น (You make me want to be a better man) หัวใจของเฮเลนถูกหลอมละลายด้วยประโยค นี้ ใจอ่อนลงทันทีและพูดว่า ฉันคิดว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันเคยฟังมาในชีวิต หากเรายึดติดกับคนที่เรารักจริงๆ เราก็จ ะต้องการเป็นคนที่ดีขึ้นเสมอ เคยพูด ประโยคนี้กับใครบ้างครับ ลองพูดกับพระเยซูเจ้าดูก็ได้ หากคนที่คุณรักได้ยินคานี้ จากคุณเขาจะรู้ทันทีว่าคุณรักเขาจริงๆ คนๆ นั้น อาจเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นภรรยา คุณ เป็นสามีคุณหรือแม้แต่เป็นเพื่อนของคุณเองครับ เป็นแรงบันดาลใจให้กัน และกัน อย่าเป็นแรงบันดาลใจให้เกลียดกันและกันเลย
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
71
12 พฤษภาคม เวลา 11:35 น. บทความของ Erma Bombeck เล่าเรื่องพระสร้างคนที่จะเป็ น คุณแม่ ว่า วันนั้น พระต้องทางานล่วงเวลา เทวดาถามพระว่า พระองค์ต้องใช้เวลานานขนาดนี้เลย หรือ พระตอบว่า แบบจาลองของแม่นี่ต้องมีชิ้นส่วนมากมาย เธอต้องมีจูบที่ สามารถรักษาได้ตั้งแต่ขาหักยันอกหัก เธอจะต้องมีมือถึงหกคู่ด้วยกัน แต่ที่เรา เป็นห่วงก็คือเธอต้องมีตาถึง สามคู่ด้วย คู่หนึ่งไว้คอยดูแลลูกทั้งที่เห็นหรือไม่เห็น อีกคู่หนึ่งไว้มองหลังเพื่อระมัดระวังภัยต่างๆ อีกคู่หนึ่งมีไว้เพื่อให้ลูกมองเห็นถึง ความรักของเธอผ่านตาคู่นั้นโดยไม่ต้องพูดเลยว่ารัก เทวดาบอกว่ามากไปมั้ย พระตอบว่าเราสร้างเกือบเสร็จแล้วละ เธอยังจะต้องรัก ษาตัวเองได้เมื่อยามป่วย เลี้ยงดูครอบครัวที่มีลูกหกคนได้ด้วยขนมปังไม่กี่ก้อน และยังสามารถชักชวนลูก เก้าขวบให้อาบน้าได้ด้วย เทวดาติงว่าแต่เธอดูบอบบางไปนะครับ พระตอบว่า แต่เธอก็แกร่งมาก ใครๆต้องแปลกใจแน่ๆเวลารู้ว่ า เธอสามารถทาอะไรได้บ้าง เทวดาถามว่า เธอคิดเป็นมั้ย พระว่า ไม่ใช่เพียงคิด แต่ให้เหตุผล ปรานีปรานอม และชักจูงได้ด้วย เทวดาเอามือไปแตะที่แก้มของแบบจาลอง พูดว่า ตรงนี้ มีรอย รั่ว พระบอกว่านั่นไม่ใช่รอยรั่ว นั่นคือน้าตาต่างหาก เทวดาถามว่ามีน้าตาไว้ทาไม พระอธิบายว่า คนที่เป็นแม่มีน้าตาไว้สาหรับร้องไห้เวลาดีใ จ เวลาเสียใจ เวลา เศร้า เวลาผิดหวัง เวลาภาคภูมิใจ เทวดาพูดขึ้นว่า พระองค์เป็นอัจฉริยะจริงๆ พระเจ้าตรัสว่า อย่างนั้นหรือ แต่เราไม่ได้ใส่อัจฉริยะลงไปในคนที่ เป็นแม่นะ อ่าน บทความนี้แล้ว แม่ทุกคนแทบจะถอดออกมาจากแบบนี้เลย แม่ไม่ได้เป็นอัจฉริยะ นะครับ แต่แม่เป็นทุก สิ่งของลูก แม้ป่วยก็ไม่มีเวลาไปหาหมอต้องรักษาตัวเอง แต่แม่พาลูกไปหาหมอและเฝ้าลูกไม่เคยห่าง เราอยากให้แม่ร้องไห้แบบไหนเราก็ ทาได้เสมอ แม่จะร้องไห้แต่ก็แกร่งรับ ชอบมากตรงที่พูดว่า จูบของแม่รักษาได้ ตั้งแต่ขาหัก ถึง อกหัก อะไรๆที่คิดว่ารักษาไม่ได้ แม่รักษาไห้ได้ คนที่มีแม่ รักแม่ ให้มากๆนะ ครับ ถ้ารักอยู่แล้วก็รักให้ มากขึ้น ให้แม่ร้องไห้เพราะภูมิใจในตัวเรา นะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
72
12 พฤษภาคม เวลา 15:52 น. แม่ทาอะไรบ้าง She cooked the breakfast first of all, Washed the cups and plates. Dressed the children and made sure Stockings all were mates. Combed their hair and made their beds, Sent them our to play;Gathered up their motley toys, Put some books away. Dusted chairs and mopped the stairs, Ironed an hour or two; Baked a jar of cookies and a pie, Then made a pot of stew. The telephone rang constantly, The doorbell did the same; A youngster fell and stubbed his toe And then the laundry came. She picked up blocks and mended socks, Then she polished up the stove;And when her husband came at six เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
73
He said, “I envy you! It must be nice to sit at home Without a thing to do!” พูดอย่างนี้ได้อย่างไร คนที่เป็นแม่แล้วจึงจะแปลข้อความนี้ออกครับ
14 พฤษภาคม เวลา 9:34 น. มีเรื่องน่าสนใจในข่าวของ CNN เมื่อไม่นานมานี้ เกี่ยวกับชายคนหนึ่ง อายุ 25 ปี ในซาน ฟรานซิสโก ซึ่งป่วยเป็นโรคเอดส์และกาลังจะตาย ด้วยเหตุนี้พ่อของเขา จึงตัดลูกตัดพ่อ แม่ของเขาเสียชีวิตไปแล้ว เขาดูว่าหนักไม่เกิน 50 โลและใบหน้า ก็บ่งบอกว่าเขากาลังจะตาย นักข่าวถามเขาว่า เขาเผชิญกับความเจ็บปวดที่ ถูกทอดทิ้งจากพ่อ เผชิญความตายและความทรมานทั้งกายและใจอย่างนี้ได้ อย่างไร คาตอบเขาน่าสนใจมากครับ ผมเพียงหลับตาและจินตนาการว่าผมกาลัง อยู่ในอ้อมกอดของแม่ ผมรู้ดีว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผม แม่จะอยู่ข้างๆ ผมเสมอ ผมบอกคุณได้เลยว่า แม้นพ่อจะละทิ้งลูกของตนเอง แต่แม่จะยืนหยัด ข้างคุณแน่นอน แม่จะไม่มีทางละความพยายาม แม่เป็นที่พึ่งกับลูกได้ แม้จะตาย เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
74
จากไปแล้วก็ตาม แค่คิดถึงควา มรักของแม่ เราก็ไม่รู้จะทดแทนคุณได้อย่างไร แล้ว ยิ่งเห็นสิ่งที่แม่ทาให้เรา เราเองไม่มีเวลาคิดหรอกครับว่าจะทาอะไรให้แม่ได้ บ้าง ทาอะไรๆให้แม่ของคุณตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่าครับ
18 พฤษภาคม เวลา 9:59 น. เรื่องดีๆจากคุณบุญลือ ธรรมนิตย์ ขอนามาแบ่งปันกันลืมในนี้นะครับ A doctor entered the hospital in hurry after being called in for an urgent surgery. He answered the call as soon as possible, changed his clothes and went directly to the surgery block. He found the boy’s father going and coming in the hall waiting for the doctor. Once seeing him, the dad yelled, “Why did you take all this time to come? Don’t you know that my son’s life is in danger? Don’t you have the sense of responsibility?” เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
75
The doctor smiled and said,“I am sorry, I wasn’t in the hospital and I came the fastest I could after receiving the call……And now, I wish you’d calm down so that I can do my work.” “Calm down?! What if your son was in this room right now, would you calm down? If your own son dies now what will you do??” said the father angrily The doctor smiled again and replied: “I will say what Job said in the Holy Book“From dust we came and to dust we return, blessed be the name of God”. Doctors cannot prolong lives. Go and intercede for your son, we will do our best by God’s grace.” The surgery took some hours after which the doctor went out happy. “Thank goodness! Your son is saved!” And without waiting for the father’s reply he carried on his way running. “If you have any question, ask the nurse!!” “Why is he so arrogant? He couldn’t wait some minutes so that I can ask about my son’s state” commented the father when seeing the nurse minutes after the doctor left. The nurse answered, tears coming down her face: “His son died yesterday in a road accident, he was in the burial when we called him for your son’s surgery. And now that he saved your son’s life, he left running to finish his son’s burial.” NEVER JUDGE ANYONE BECAUSE You never know how their life is or as to what is happening or what they’re going through. Just think about this moment.
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
76
"Do all the good you can, by all the means you can, in all the ways you can, in all the places you can, at all the times you can, to all the people you can, as long as you ever can." - John Wesley
18 พฤษภาคม เวลา 10:09 น. พ่อองค์หนึ่งขับรถตามหลังรถบรรทุกที่มีสติกเกอร์ติดใว้ว่า รู้สึกดีขึ้นมาก ตั้งแต่ เลิกที่จะหวัง คาพูดนี้ทาให้พ่อองค์นี้ทนไม่ได้จึงตามไปและถามคนขับรถว่า คุณมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ มีความหวังอย่างไร คาตอบคือ มันทาให้ผมไม่ต้องต่อสู้ดิ้ น รนกับชีวิต ผมเพียงแค่มีชีวิตรอดเท่านั้น นี่แหละครับโลกของเราทุกวันนี้สิ้นหวัง ความหวังของเราไม่ได้อยู่ที่การเ มือง กับศาสนา กับการครอบครอง กั บ ความสาเร็จ หรือกับความสัมพันธ์ใดๆ แต่เรามีความหวังกับชีวิตและปลายทางที่ แท้จริงของชีวิตเราได้เสมอนะครับ ความหวังนี้ ให้กาลังและให้ชีวิตด้วย อย่าเลิก เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
77
หวังนะครับ พระให้ความหวังเราตลอดเวลา คุณจะถือความเชื่อใดก็ตาม พระของคุณให้ความหวังเดียวกันนี้ครับ
19 พฤษภาคม เวลา 9:23 น. ทหารอเมริกันในฟิลิปปินส์ถอยทัพและปล่อยให้ทหารของตนมากมายตกเป็นเชลย ของญี่ปุ่น ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เชลยพวกนี้ถูกเรียกว่า จิตวิญญาณที่ ชาติลืม พวกเขาถูกบังคับให้เดินทางไปในที่ที่มีแต่ความป่าเถื่อน โรคภัยและอดน้า ตาย มีนักโทษ 513 คนรอดชีวิตจนถึงค่ายเชลย Cabanatuan พวกเขาหมดหวัง ที่จะมีคนมาช่วย พวกเขาเริ่มเลิกคิดและหวัง อเมริกาเริ่มบุกกลับและได้ข่าวว่า ญี่ปุ่นกาลังจะฆ่านักโทษทิ้งก่อนที่จะถอย อเมริกาจึงเริ่มยุทธการช่วยเชลยที่ ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของสงคราม หน่วยพิเศษ 120 นาย ทหารกองโจร ฟิลิปปินส์ 200 นายสามารถเอาชนะทหารญี่ปุ่น 8000 นายได้อย่างไม่ น่าเชื่อและ ช่วยบรรดาเชลยศึกไว้ได้ Alvin Robbins บรรยายถึงเชลยคนหนึ่งนั่งงอตัวใน มุมหนึ่งของห้องขัง น้าตาไหลพรากและพูดว่า ผมคิดว่าพวกเราถูกลืมไปแล้ว อัลวิน ตอบว่า ไม่ พวกคุณไม่เคยถูกลืมเลย พวกคุณเป็นวีรบุรุษของเรา พวกเรา มาเพื่อพวกคุณ หลายครั้งในชีวิต พวกเราเริ่ม ที่จะไม่หวัง ท้อแท้ รู้สึกว่า พระลืม เรา ทอดทิ้งเราให้อยู่ในความมืดและประสบการณ์ที่เจ็บปวด กางเขนจะเตือนใจ เราว่า เราไม่เคยถูกลืม การกลับคืนชีพทาให้เรามั่นใจว่าเราจะพบกับผู้ช่วยเรา ปลดปล่อยเราจากความทุกข์ทรมานของโลกนี้ และเมื่อพระองค์เสด็จกลับมาอีก ครั้งหนึ่ง เราจะได้ยินพระองค์ตรัสว่า เ รามาเพื่อเธอ อย่าหมดความหวัง ในพระ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
78
เพราะพระไม่เคยหมดความหวัง ไม่เคยหยุดที่จะหวังในเรา ตราบใดที่เรามี ความหวังอยู่ ชีวิตเราก้าวหน้าได้เสมอ สุขสันต์วันพระเยซูเจ้าเสด็จขึ้ นสวรรค์ ความหวังของเราทุกคนครับ
19 พฤษภาคม เวลา 9:40 น. ชอบคาพูดของพิธีกรในรายการโทรทัศน์ จาไม่ได้ว่าชื่อรายการอะไรครับ พู ดว่า มีประโยชน์อะไรที่เร าจะรู้ว่า คุณสงกรานต์และภรรยาดาราจะแต่งงานกันวันที่ เท่าไร แต่คุณกลับจาวันครบรอบแต่งงาน หรือวันเกิดของคนที่คุณรักไม่ได้ มีประโยชน์อะไรที่คุณจะรู้ว่า คุณ ณเดช ชอบทานอาหารอะไร แต่คุณกลับไม่เคย รู้เลยว่าแม่ของคุณเองชอบทานอะไรหรือคนที่คุณรักชอบทานอะไร อย่า ลืมว่า ดาราก็เป็นเพียงดารา พวกเขาไม่ใช่คนในครอบครัวเรา คนในชีวิตเรา รักและ เอาใจใส่คนที่คุณรักมากๆนะครับ พวกเขาสมควรได้รับจากคุณเป็นพวกแรก
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
79
19 พฤษภาคม เวลา 15:27 น. มีภาษาอังกฤษมาให้อ่านอีกแล้วครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับสวรรค์โอกาสสมโภชพระ เยซูเจ้าเสด็จขึ้นสวรรค์ครับ ชอบตอนที่ใช้คาสัมผัส คล้องจองกันดี But let every reader remember. . .the prepared place is for a prepared people. A man may go to Heaven . . . . . .without health. . .without wealth . . .without fame. . .without name . . .without learning. . .without earnings . . .without culture . . .without beauty . . .without friends . . .without a thousand other things; but he cannot go to Heaven without Christ ขอให้มีความสุข มีความหวัง ในสวรรค์ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
80
22 พฤษภาคม เวลา 8:39 น. สามีคนหนึ่งเขียนจดหมายถึงพ่อเจ้าวัดระบายความในใจให้ฟังดังนี้ 57 ปีที่แล้ว ผมพบผู้ หญิงที่สวยที่สุด ในโลก 18 เดือนต่อมา ผมแต่งงานกับเธอ เรามีลูก ด้วยกันสองคน เธอเสียชีวิต 5 วันก่อนคริสตมาส เราเคย ตกลงกันว่าหากตายไป ให้นาเถ้าไปโปรยที่ภูเขา แต่ผมทาไม่ลง ผมอยากอยู่กับเธอแบบนี้ ตอนที่แมรี่ มีชีวิตอยู่ เธอบอกผมบ่อยๆว่า คุณไม่รู้หรอกว่าฉันรักคุ ณมากแค่ไหน ผมตอบ เพียงว่า เช่นกัน ผมไม่เคยพูดว่า ผมรักคุณ ตอนนี้ผมต้องบอกเธอวันละหลายๆ ครั้งกับเถ้าของเธอว่า ผมรักคุณมาก แต่ก็สายไปแล้ว ผมเคยแต่งกลอนให้เธอ ด้วย แต่ก็ไม่เคยใส่คาสามคานั้นให้เธอเลย ตอนที่แมรี่ใกล้จะตายและผมคิดว่า เธอโคม่าอยู่ ผมบอกเธอว่า ผมไม่รู้ จะหาคาพูดใดมาบอกคุณว่าผมรักคุณมากแค่ ไหน สองสามชั่วโมงต่อมาเธอกระซิบว่า ไม่รู้จะหาคาพูดใด แล้วเธอก็สิ้นลม หายใจ เหตุผลที่ผมเขียนมานี้ก็อยากบอกทุกคนว่า บอกรักคนที่คุณรักขณะที่เขา ยังมีชีวิตอยู่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลายคนลังเลทาไมที่จะแสดงความรักด้วย คาพูด ผ มคิดถึงแมรี่มาก ทุกคนต้องการได้ยินคาว่ารัก พ่อแม่ต้องการ สามีภรรยาต้องการ ลูกๆต้องการ อย่ารอที่จะพูดคานี้หน้าหลุมฝังศพ หรือต่อ หน้ารูปถ่าย ต่อหน้าเถ้ากระดูก คนหลายคนต้องการคาๆนี้ ต้องการได้ยินคาๆนี้ คาว่า รัก มีความหมายพิเศษยิ่ง หากออกมาจากหัวใจ อย่า ลืมบอกรักคนใน ครอบครัวคุณนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
81
23 พฤษภาคม เวลา 8:49 น. ชอบคําเตือนใจวัยรุนจากขอความนี้ครับ ไมยุติธรรมเลยที่คุณใจดี เอาใจใสและหวงใย เพื่อนๆและแมของเพื่อนๆของคุณมากกวาตอแมแทของคุณเอง ถาคุณปฎิบัติ ตอเพื่อนๆ เหมือนที่คุณปฎิบัติตอแมแลวละก็ คุณคงไมมีเพื่อนแนๆ และถาคุณปฎิบัติ ตอแมๆของเพื่อนๆแบบที่คุณปฎิบัติตอแมคุณเอง พวกเขาคงไมยอมใหลูกๆของเขามา คบกับคุณแนๆ แมของคุณสม ควรไดรับการปฎิบัติจากคุณดีกวาใครๆทั้งนั้นครับ ลองคิดดูซิวาทุกวันนี้เราปฎิบัติตอแมของเราอยางไร เราบน เราไมพอใจ บางครั้งเรา ถึงกับใสอารมณแกับแมอยางไมเกรงใจเลย แมนี่แหละครับคือเพื่อนแทของคุณ รักแม ใหมากๆ เป็นกําลังใจใหแมทุกคนครับ
23 พฤษภาคม เวลา 9:05 น. หญิงชราอายุ 80 ท่านหนึ่งเขียนจดหมายไปยังรายการวิทยุครอบครัวโอกาส วันเกิดของเธอว่า ถึงลูกหลาน ทุกคน วันเกิดปีนี้ฉันมีความคิดบางอย่างที่จะ บอก พวกเธอว่า สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดก็คือสิ่งที่ฉันไม่เคยได้รับอย่างเพียงพอเลย ฉันอยากให้เธอมาหาและนั่งอยู่กับฉันบ้าง จะคุยกันหรือไม่คุยกันก็ขอให้อยู่ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
82
ด้วยกัน อยากให้พวกเธออดทนกับฉันตอนที่เธอพูดแล้วฉันไม่ค่อยได้ยิน ฉันรู้ว่า มันน่าเบื่อเพียงใดที่จะต้องพูด ซ้าแล้วซ้าเล่า แต่บางครั้งฉันก็ต้องไห้เธอทาอย่าง นั้น อยากให้เธออดทนที่จะฟังฉันเล่าอดีตครั้งแล้วครั้งเล่า อดทนกับความเชื่องช้า ของฉัน สังขารมันทาให้เป็นอย่างนั้น บางครั้งฉันก็ขี้หลงขี้ลืม ทาของหาย บางที ก็ลืมไปว่ากินยาแล้วหรือยัง สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดก็คือ เวลา ความอดทนและ ความเข้าใจ มันเป็นของขวัญที่มีค่าเหลือเกินสาหรับฉัน ฉันคิดว่าการมีอายุมาก มันก็ไม่เลวร้ายอะไรนักหรอกถ้าฉันได้รับสิ่งเหล่านี้พอเพียง รัก จากแม่ ที่จริงเธอ เขียนถึงลูกสาวของเธอเองที่ไม่มีของขวัญเหล่านั้นให้เธอเลย คุณละครับมีให้กับ แม่ของคุณหรือเปล่า หรือมีให้กับเฉพาะเพื่อนๆของคุณหรือกับแม่ๆของเพื่อนของ คุณ เวลา ความอดทนและความเข้าใจ ให้กับคนในครอบครัวคุณนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
83
24 พฤษภาคม เวลา 9:47 น. Ken Blanchard เล่าให้ฟังว่า ตอนที่ลูกชายเรียนอยู่มัธยมปลาย เขาชอบก่อ ปัญหาที่บ้านด้วยการจอดรถขวางถนนเข้าบ้านเสมอ ผมคอยบอกเขาเสมอให้จอด ที่ถนน วันหนึ่งผมกลับบ้านและพบว่าเขาไม่เพียงจอดรถกระบะของเขาขวางถนน แต่ยังไม่ทิ้งกุญแจไว้ด้วย ผมเดือด ดาลมาก สามชั่วโมงต่อมาเขากลับมาผมเล่น งานลูกบ้านแทบพังบอกเขาว่าที่เขาทาแบบนี้มันผิดพลาดขนาดไหน ตอนผมเ ดิน กลับเข้าบ้าน เขาวิ่งตามมาข้างหลัง ตามไปจนถึงที่ครัวพูดว่า พ่อครับ พ่อลืมพูด คาพูดสุดท้ายที่พ่อพูดเสมอกับผมว่า เด็กดีของพ่อ พ่อรักลูก เมื่อกี้นี้ไม่เหมือนพ่ อ เลย คาพูดนี้ทาให้จิตใจผมอ่อนลงทันที ผมหัวเราะและเราทั้งสองก็กอดกัน สก็อต ลูกชายผมไม่เคยจอดรถขวางถนนเข้าบ้านอีกเลย และผมก็ไม่เคยลืมที่จะบอกเขา ทุกวันว่า เด็กดีของพ่อ พ่อรักลูกนะ บางครั้งลูกไม่รู้ว่าผิด และความผิดพลาดก็ ทาให้เขาเติบโตขึ้นได้ เข้าใจลูกเรารวมทั้ งความผิดพลาดที่อาจมีด้วยนะครับ พวกเขายังต้องการความรักจากคุณเสมอ โดยเฉพาะเวลาผิดพลาดไป อยู่กับเขา ในเวลาที่เขาต้องการคุณมากที่สุด เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
84
24 พฤษภาคม เวลา 10:02 น. ชอบเรื่องนี้ครับ ลูกชายเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีแรก แต่เขากลับไม่รับผิดชอบ เรื่องเรียน คะแนนตกต่ามาก ใช้เงินไปกับการคบเพื่อนและสิ่งของเครื่องใช้ เขากลับบ้าน พ่อกับแม่บอกเขาว่า หากลูกอยากเรียนต่อ ลูกต้องหาเงินเรียนเอง หน้าร้อนนั้นเขาต้องทางานพิเศษและไม่สามารถไปเที่ยวประจาปีกับครอบครัวได้ เป็นส่วนหนึ่งของการลงโทษ ปีนั้นพ่อแม่ไปเที่ยวประเทศกรีซ แม่ส่งโปสการ์ด มาให้ลูกชายเขียนว่า ลูกรักวันนี้เรายืนอยู่บนเขาซึ่งแม่ๆ ชาวสปาร์ตันโบราณต้อง บูชายัญลูกๆที่บกพร่องของตนเอง แม่อยากให้ลูกอยู่กับเ ราที่นี่จัง ชอบเพราะ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
85
เวลาที่พ่อแม่ลงโทษลูก พ่อกับแม่นั่นแหละครับที่เจ็บปวดมากกว่าใคร บางครั้งก็ จาใจต้องทาเพื่อความดีของลูก อย่าไปโทษพ่อแม่เลยหากเราทาผิดและถูกโทษ พ่อกับแม่เจ็บปวดใจร่วมกับลูกๆเสมอ
25 พฤษภาคม เวลา 16:12 น. ปัจจุบันนี้ ถ้าถามครูว่าอะไรคือปัญหาใหญ่ที่สุดของนักเรียน คาตอบคือ วินัย เด็กๆ ถูกฝึกเรื่องวินัยที่บ้านน้อยมาก ครูเองก็มักจะไม่มีเสรีภาพเต็มที่ที่จะอบรม พวกเขาที่โรงเรียน โลกที่ปร าศจาก วินัยก็เท่ากับ ความโกลาหลนั่นเอง Phil Yancy เล่าเรื่องที่เขาเห็นในซาฟารี ทวีปอาฟริกาว่า แม่ยีราฟคลอดลูกแล้ว ไม่นานจากนั้นแม่ก็จะไปยืนอยู่ใกล้ๆลูกยีราฟ มันใช้เท้าเตะลูกตัวเอง ดูเหมือนทา ร้ายลูก แล้วมันก็เตะอีกครั้ง อีกครั้ง ทุกครั้งลูกยีราฟจะลุกขึ้นด้วยขาที่ ไม่ค่อยมี แรง พยายามลุกขึ้นเดิน แม่จะเตะลูกจนกว่ามันจะขึ้นมาเดินได้เพื่อหนีจากการ ถูกเตะ Phil ถามไกด์ว่ามันทาอย่างนั้นทาไม ไกด์อธิบายว่ายีราฟปกป้องตัวเองได้ เฉพาะตอนที่วิ่งได้เท่านั้นและต้องเร็วเพื่อหนีผู้ล่า ถ้ามันทาไม่ได้ มันก็จะตาย Phil สรุปได้ว่า แม้ว่าจ ะดูเหมือนโหดร้าย แต่มันก็เป็นสิ่งที่ประเสริฐสุดที่แม่ สามารถทาเพื่อลูกที่เธอรัก หลายครั้งลูกไม่เข้าใจว่าทาไมพ่อแม่ต้องทาถึงขนาดนี้ ทาไมต้องให้ลูกเจ็บปวดหรือทนทุกข์ ทาไมต้องให้ลูกมีวินัย เพื่อลูกที่รักหลายครั้ง ก็ต้องยอมทา คนที่เป็นลูกพยายามมองให้เห็นความรัก ของพ่อแม่นะครับ แม้บางครั้งเราต้องเจ็บปวด ที่จริงแล้วพ่อแม่เจ็บปวดยิ่งกว่ามากนะครับ ขอบคุณ พ่อแม่ทุกครั้งที่เราถูกโทษ ขอบคุณที่เจ็บปวดเพื่อเรา เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
86
26 พฤษภาคม เวลา 9:25 น. เรื่องนี้ธรรมดาครับ แต่ก็ให้ความหมายดี ลุงกับหลานชายพบเต่าตัวหนึ่งเดินอยู่ บนทางผ่าน เด็กชายสนใจและอยากรู้อยากเห็น เริ่มสารวจเต่า เต่าหดหัวและ เท้าเข้าในกระดองทันที เด็กพยายามทาให้มันออกมาด้วย การใช้ไม้เขี่ยมัน ลุงพูด ขึ้นว่า อย่า อย่า เราไม่ทากันแบบนั้น แล้วลุงก็นาเต่าเข้าไปใว้ในเสื้อ ตรงบริเวณ หัวใจ สองสามนาทีเต่าได้รับความอบอุ่นมันก็เริ่มนาเท้าและหัวของมันออกมา ลุงปล่อยให้มันเดินไปหาหลาน พูดขึ้นว่า คนเราก็เหมือนกับเต่านั่นแหละ ไม่ต้องการถูกบังคับให้ทาอะไร เพียงเราให้ความอบอุ่ นและความอ่อนโยนต่อกัน เราก็เข้าหากันได้ ผลประการหนึ่งของพระจิตเจ้าก็คือ ความอ่อนโยนและความใจ ดีครับ ทุกวันนี้เราไม่ค่อยได้ยินคาพูดที่อ่อนโยนต่อกัน เราใจร้ายต่อกันเกินไป เราพบความรุนแรงแบบที่ไม่น่าจะมี แม้ในเด็กๆของเรา เราพบคาพูดที่ก้าวร้าว รุนแรงหรือแม้แต่คาพูดหยาบคาน รุนแรงแม้แต่ในบ้านของเราเอง เราไม่ทากัน อย่างนี้ เพียงแค่เราให้ความอบอุ่นแบบมนุษย์ด้วยความอ่อนโยนต่อกัน เราก็เข้า เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
87
หากันได้ อ่อนโยนต่อกันและกันให้มากนะครับ ทุกวันนี้เราต้องการมาก สุขสันต์ วันพระจิตเสด็จลงมาครับ
28 พฤษภาคม เวลา 9:46 น. Joey เล่าให้ฟังว่าตอนแม่โกรธ แม่จะเตะผมกระเด็นไปอีกฝั่งหนึ่งของห้อง ตอนอายุสามขวบแม่ชอบขังผมไว้ในห้องหรือไม่ก็โรงรถเป็นชั่งโมงๆเพื่อให้ผม ร้องไห้ สองสามปี ต่อมาเขาถูกครอบครัวหนึ่งรับเป็นลูกบุญธรรมซึ่งรักเขามาก และเลี้ยงดูอย่างดี แต่โจอี้พูดเสมอๆว่าเขาอยากไปอยู่กับแม่ พฤติกรรมของเขา เปลี่ยนไป เขาทาลายข้าวของ ทาร้ายสัตว์เลี้ยงและชกต่อยกับพี่น้องในบ้าน พ่อกับแม่เลี้ยงถามเขาว่า ทาไมถึงทาแบบนี้ ผมไม่อยากอยู่ที่นี่ พวกเราเลี้ยงดูลูก ไม่ดีหรือ ดีครับ แม่เธอทายังไงกับเธอ แย่มากครับ แม่ตีผม แม่เตะผม แม่ไม่เคย สนใจเอาใจใส่ผม ตอนอยู่กับแม่รู้สึกอย่างไร กลัวครับ อย่างนั้นเธออยากอยู่ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
88
ที่ไหน อยู่กับแม่ครับ ผมอยากให้แม่กอดผม โจอี้ยังมีความหวังและรอคอย การกอดของแม่ตลอดเวลา แม้ว่า เขาจะต้องอยู่ด้วยความกลัว เขาไม่ยอมให้พ่อ และแม่เลี้ยงของเขากอดเลย กอดของแม่มีค่ามหาศาลจริงๆ กอดลูกคุณบ่อยๆ รักพวกเขาให้มากๆ ไม่ว่าคุณจะเป็นอย่างไรก็ตาม พ วกเขายังต้องการความรัก จากคุณนะครับ เด็กๆไม่กลัวการถูกลงโทษ แต่กลัวที่จะไม่ได้ความรักครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
89
28 พฤษภาคม เวลา 10:15 น. พ่อคนหนึ่งเล่าว่า วานนี้ผมเดินไปส่ง เทเลอร์ ลูกชายที่ป้ายรถเมล์ ตอนข้ามถนน เทเลอร์สะดุดล้มลงบนถนน มีแผลที่เข่าเล็กน้อย เขาเริ่มร้องไห้ ผมอุ้มเขาไว้และ ตรวจดูว่าเขาเจ็บที่ไหนบ้าง มีบาดแผลที่ไม่อันตรายมาก แต่ผมก็รู้ว่าเขารู้สึกแสบ แผลแน่ๆ ผมนั่งลงและกอดเขาไว้ ไม่มีสาลีผมใช้เสื้อของผมซับเลือด เขาพิงมาที่ ไหล่ของผมพูดว่า พ่อครับ ผมไม่อยากเรียนอนุบาลเลย ผมตอบลูกก ว่า พ่อรู้ ว่า ลูกเจ็บแต่ไม่ต้องกลัวนะ ลูกจะไปได้ดี เรานั่งที่นั่นกันสักครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะหัน หน้ามามองผม มีขี้มูกไหลจากจมูกของเขา ผมรู้ว่า เราสองคนรู้สึกมีบาดแผล เรากลัว แต่ขณะที่ผมใช้เสื้อผมเช็ดน้ามูกของลูกและมองไปที่ดวงตาที่เอ่อไปด้วย น้าตาของเขา ผมรู้ทั นทีว่าผมรักเขามากแค่ไหน เพราะผมรู้ว่าผมเป็นพ่อเขา พ่อเป็นที่พึ่ง พ่อเป็นความปลอดภัย พ่อเป็นผู้ปกป้อง พ่อเป็นความมั่นคง พ่อรู้จัก ลูกดีและมีแผนให้ลูกเสมอ พ่ออยู่ที่นั่นเสมอเวลาที่ลูกต้องการ เป็นพ่อที่ดีให้แก่ ลูกนะครับ รักลูกมากๆ รักครอบครัวมากๆ มองตาลูกบ่อย ๆด้วยนะครับ แล้วคุณ จะรู้ว่าคุณอยากเป็นพ่อที่ดีมากกว่าเดิม
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
90
29 พฤษภาคม เวลา 10:57 น. เรื่องน่ารักๆครับ พ่อพาลูกชายไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อในเมือง ก่อนที่ จะออก จากร้าน เจ้าของร้านพูดกับเด็กชายว่า เอาทอฟฟี่ไปกามือนึงสิ หลานชาย เด็กชายได้ยินแล้วก็หันไปมอง พ่อ เจ้าของร้านก็พูดว้าว่า เอาทอฟฟี่ไปให้เต็ม กามือเลย ไม่เสียเงินนะ เด็กชายไม่ขยับและก็หันไปมองพ่อ ที่สุดพ่อเอามือล้วง ลงไปในโถทอฟฟี่และเอาทอฟฟี่ออกมาเต็มกา มือส่งให้ลูกชาย ระหว่างทางพ่อ ถามลูกว่า ทาไมถึงไม่เอาทอฟฟี่ ที่ร้านละลูก เด็กชายยิ้มๆและพูดว่าก็ผมรู้ว่า กามือของพ่อใหญ่กว่าของผม ลูกๆมั่นใจเสมอว่าพ่อสามารถทาได้ทุกสิ่ง พ่อยิ่งใหญ่เสมอสาหรับลูกๆ เป็นต้นแบบของชีวิต หลายคนกว่าจะ รู้เรื่องนี้ก็สาย ไปแล้ว ลูกชายคนนี้เจ้าเล่แบบน่ารักไม่ใช่น้อยเลย เพียงแค่สายตาของลูก พ่อก็ ทาทุกสิ่งให้แล้วละครับ
29 พฤษภาคม เวลา 11:11 น. เรื่องเศร้าครับ แนะนาให้ดูภาพยนตร์ เรื่องหนึ่ง เก่าแล้วเป็นหนังที่ภรรยาทุกคน อยากให้สามีดูด้วยชื่อว่า Who will love my children ครอบครัวหนึ่งยากจน สามีภรรยาทางานอย่างหนักเพื่อครอบครัวที่มีลูกๆ หลายคน แม่รู้ว่าเธอเองเป็น โรคร้ายที่รักษาไม่ได้และเธอจะตายภายในหนึ่งปี สามีเป็นคนดีมาก แต่เพียง คนเดียวเธอแน่ใจว่าไม่สามารถเลี้ยงดูลูกๆ ของเธอให้ดีได้ แม่จึงพยายาม แสวงหาแม่ใหม่ให้แก่ลูกๆ แม่ที่เธอมั่นใจว่าจะรักลูกๆของเธอและจัดูแลลูกๆเธอ อย่างดี เธอต้องการจัดแจงเรื่องนี้ให้เสร็จก่อนที่เธอจะตาย ถ้าอยากร้องไห้ แนะนาให้ดูเรื่องนี้เลยนะครับ และจะพบว่าควา มรักของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่นั้น เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
91
ยิ่งใหญ่เพียงใด เตรียมทุกอย่างให้ลูกๆแม้กาลังจะตาย ไม่ใช่แค่ในหนังแต่ ความเป็นจริงก็เป็นเช่นนั้นครับ
30 พฤษภาคม เวลา 8:35 น. หลายปีก่อนมีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งได้รับความสนใจมากใน box office ชื่อเรื่องว่า Bridges over Madison County ฮอลลีวูดใช้คาโฆษณาว่า เรื่องความรักที่ ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก ยังไม่ได้ชมครับแต่เนื้อเรื่องสั้นๆมีว่า คลิ้น อีสต์วูด เล่นเป็น นักถ่ายภาพที่ชอบเดินทางไปที่ต่างๆ มาพบกับ เมอรรีล สตรีป รับบทเป็นแม่บ้าน ของครอบครัวหนึ่ง พวกเขาแอบรักกัน แอบมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวต่อกัน หลังจากนั้นสี่วัน พวกเขาก็เลิกกัน แยกทางกันเดิน เรื่องแบบนี้แหละครับฮอลลี วูดเรียกว่า เรื่องความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เห็นมั้ยครับหลายครั้ งโลกไม่เข้าใจ ความหมายที่แท้จริงของความซื่อสัตย์ ความหมายที่แท้ของคาว่ารัก ตอนรักกัน ความรักมักจะยิ่งใหญ่ที่สุดเสมอ ทุกอย่างดีเสมอ อย่ารีบแสวงหาความรัก ยิ่งรีบ ยิ่งหลงนะครับ รักแท้มีอยู่จริงนะครับ นั่นคือ รักของพ่อแม่ไงครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
92
30 พฤษภาคม เวลา 8:47 น. ลูกคนหนึ่งบรรยายถึงพ่อของเขาไว้ว่า พ่อผมตายอายุ 72 ปี ตายวันที่ 11 ธันวาคม 1982 หากท่านยังอยู่ถึงวันนี้ท่านจะมีอายุ 92 ปี พ่อมีรถบรรทุกเก่าๆ คันหนึ่ ง รับจ้างบรรทุกสินค้า สัตว์ต่ างๆตามแต่จะถูกจ้าง ไม่มีเงินมากมายอะไร แต่ผมก็ไม่เคยรู้สึกว่าเราขาดอะไรในบ่านเลย เรามีอาหารบนโต๊ะ มีเสื้อผ้าใส่ บ้านของพ่อก็เก่าๆ ไม่มีห้องน้าในบ้าน ไม่ค่อยสะดวกอะไรนัก แต่นั่นก็คือบ้านเรา พ่อไม่ใช่ช่างไม้ แต่เมื่อเราต้องการห้องน้าในบ้าน พ่อก็สร้างมันขึ้นมาด้วยตนเอง ไม่ดีนักแต่ก็ใช้ได้ พ่อพาผมกับน้องชายไปตัดผมเสมอ บางครั้งไม่มีสตางค์พ่อก็ จัดแจงใช้เครื่องมือในบ้านตัดให้ มันก็ไม่ขี้เห ร่เท่าไรนัก พ่อเป็นคนที่ คอยจัดแจง จัดเตรียมทุกอย่างที่จาเป็นให้พวกเราตลอดเวลา แม้ไม่มีก็พยายาม ผมนึ กไม่ออก เลยว่าผมขาดอะไรบ้าง หลายคนอาจลืมพ่อที่ตายไปแล้ว นึกถึงท่านบ้างนะครับ เล่าเรื่องพ่อในใจ ในกระดาษด้วยความภาคภูมิใจ หากท่านยังมีชีวิตอยู่ก็รักท่าน มากๆ ที่ทาทุกอย่างให้เราก็เพราะท่านรักเราครับ พ่ออาจจะพูดคาว่ารัก ยากหน่อย แต่ท่านแสดงความรักออกมาทุกวัน เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
93
31 พฤษภาคม เวลา 11:14 น. พ่อพาลูกสาวน่ารักไปดูการต้อนฝูงแกะ ลูกสาวชอบฟังเสียงพ่อเรียกฝูงแกะ เพราะและมีพลัง ลูกสาวคนนี้ โตขึ้นเป็นหญิงสาวที่ สวยและน่ารัก เธอย้ายไปอยู่ ในเมืองใหญ่ที่เอดินเบิ ร์ก เพื่อสร้างชีวิตของตนเอง แรกๆ ก็เขียนจดหมายถึงที่ บ้านต่อมาก็ขาดหายไป มีเสียงเล่ามาถึงพ่อว่าลูกสาวไปติดพันกับชายคนหนึ่ง ซึง่ มีอิทธิพลต่อชีวิตของเธอมาก เป็นคนที่น่าเป็นห่วงทีเดียว ขนาดเธอพบกับ คนรู้จักก็ยั งทาเป็นไม่รู้จัก พ่อรู้แบบนี้ก็เดินทางไปตามหาลูกสาว ค้นหาทุกสลัม ทุกซอกของเมือง ตลาด ร้านอาหารจนหมดหวังและกาลังจะกลับบ้าน พ่อระลึก ได้ว่าลูกสาวชอบฟังเสียงตนเองเรียกแกะ จึงกลับเข้าไปในเมืองส่งเสียงร้องเรียก แกะไปตามถนนต่างๆจนใครๆคิดว่าเขาเป็นบ้า แต่ในบ่านหลัง หนึ่งที่อยู่ในเขต ซอมซ่อของเมือง ลูกสาวนั่งอยู่ท่ามกลางชีวิตที่ตกต่าของตนกับชายคนที่ครั้งหนึ่ง เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
94
เธอคิดว่าวิเศษที่สุดได้ยินเสียงที่เธอชอบและคุ้นเคย เธอรีบออกไปที่ถนนและโผ เข้าไปในอ้อมกอดของพ่อของเธอ ตอนนั้นเองพ่อกอดลูกสาวใว้แน่นและพาเธอ กลับบ้าน จะเกิดอะไรขึ้นก็ ตามอย่าลืมเสียงของพ่อแม่เรา เสียงนี้คอยเรียกเรา กลับไปสู่สิ่งที่ดีๆ เสมอ ไม่มีใครหรอกครับที่ห่วงและหวงเราเท่าพ่อและแม่
1 มิถุนายน เวลา 14:34 น. ผลสารวจที่น่าสนใจ ในอเมริกา ชี้ว่า อเมริกากาลังเผชิญกับปํญหาครอบครัวที่ สาคัญมาก นั่นก็คือ ครอบครัวปราศจาก “พ่อ” เชื่อหรือไม่ครับ เด็กๆ ในอเมริกา เกือบครึ่งหนึ่งเติบโตขึ้นมาในครอบครัว โดยไม่มีพ่อ คนยากจนส่วนใหญ่ตอนนี้ก็ คือ บรรดาแม่ๆ ที่ต้องเลี้ยงดูลูกๆ ตาม ลาพังหรือที่เขาเรียกกันว่า “Single Moms” ปัญหาที่ตามมาของเรื่องนี้ก็คือโอกาสที่เด็กๆ เหล่านี้จะประสบปัญหา ด้านต่างๆ ก็มีสูงมากด้วย เรามาดูกันนะครับ เวลาที่ครอบครัวปราศจาก พ่อแล้ว ต้องเผชิญกับอะไรบ้างเด็กๆ 60% ถูกข่มขืนหรือไม่ถ้าหากเป็นชายโตขึ้นเขาจะ เป็นคนข่มขื นคนอื่น ,72%กลายเป็นฆาตกรวัยรุ่น ,70% ของนักโทษในคุกล้วนมา จากครอบครัวที่ไม่มีพ่อ เวลาที่ไม่มีพ่อ เด็กชายเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะทวีความ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
95
รุนแรง ส่วนเด็กหญิงก็จะกลายเป็นหญิงสาวที่ต้องการ คู่นอนตลอดเวลา แสวงหาความรัก ยิ่งอเมริกาเป็นประเทศค่อนข้างจะเสรีทางเพศด้วย สถิติเหล่านี้ ก็ยิ่งมีมากขึ้นอีกครับ รายงานนี้ยังแสดงด้วยว่า แม้บางครอบครัวที่มีพ่ออยู่ แต่พ่อบางคนก็สนใจแต่เลี้ยงดูครอบครัว แต่ไม่สนใจดูแลลูกๆ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ ของแม่แต่อย่างเดียว ก็ทาให้เกิดปัญหาเช่นเดียวกันนี้ พ่อๆ ทั้งหลาย ใช้เวลากับ ลูกๆเฉลี่ยเพีย ง 20 นาทีต่อวันเท่านั้นเอง พ่อนามาให้อ่านกัน ก็เพื่อจะบอกกับ ผู้ที่เป็นพ่อ ทั้งหลายว่า พวกคุณมีความสาคัญอย่างยิ่งต่อครอบครัวของคุณต่อ ลูกๆของคุณ จงซื่อสัตย์ต่อครอบครัวของคุณเสมอ รักลูกๆของคุณให้มากที่สุด
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
96
1 มิถุนายน เวลา 15:57 น. เรื่องนี้เล่าในหนังสือ Language of love โดย Gary Smally and John Trent สามีขอภรรยาหย่าเพราะไปติดผู้หญิงคนอื่น เขาไม่ฟังใครทั้งนั้นและส่งใบหย่าให้ ภรรยาเซ็น ดึกคืนหนึ่ง Kimberly ลูกสาวเขาเขียนจดหมายฉบับหนึ่งถึงพ่อ ของเธอ พ่อจ๋า หนูอยากคุยกับพ่อ แต่ดูเหมือนพ่อไม่มีเวลาเลย หนูรู้ว่าพ่อกาลัง รักกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ แม่ไม่ได้ขอให้หนูเขียนมา แม่ไม่รู้ด้วยซ้า หนูเพียงอยาก ให้พ่อรู้ว่าหนูคิดอย่างไรเท่านั้น พ่อ หนูรู้สึกว่าครอบครั วเราเหมือนกาลังนั่งรถ สวยๆคันหนึ่ง สวยทั้งนอกทั้งในรถเลย แต่รถเริ่มเก่าและเริ่มมีปัญหาต่างๆ ทั้งเสียงทั้งล้อและเครื่องด้วย แต่มันก็ยังเป็นรถที่ดี มันสามารถเป็นรถที่ดีได้ ซ่อมมันหน่อยดูแลมันหน่อย พ่อแม่นั่งหน้า หนูกับไบรอันนั่งหลัง หนูอบอุ่นมากที่ เห็นพ่อกับแม่นั่งด้วยกัน เดือนที่แล้ว แม่ขับรถกลางคืน แล้วอยู่ๆก็มีรถคันหนึ่งวิ่ง เข้ามาชนรถแม่อย่างแรงจนตกถนนไป พ่อเป็นคนขับรถ คันนั้นมาชนเรา ข้างๆ พ่อเป็นผู้หญิงคนนั้น แม่เจ็บหนักมาก ซี่โครงหักไปหลายซี่ กระดูกเกือบแทงหัวใจ แม่เลย ไบรอันก็บาดเจ็บและช็อค ไม่พูดไม่ จาและไม่เล่นกับใครเลย หนูเองก็ ขาหัก บาดเจ็บมากจนช่วยใครไม่ได้เ พวกเรายังอยู่ในโรงพยาบาล หมอพยายาม ช่วยเราแต่หนูอยากไห้เป็นพ่อมาช่วยมากกว่า พวกเราคิดถึงพ่อมากและอยากให้ มาเยี่ยมพวกเรา เราสามคนพูดถึงพ่อบ่อยๆ พูดว่าพวกเรารักพ่อมากเพียงใด พ่อสบายดีมั้ย เป็นอะไรหรือเปล่า พ่อต้องการพวกเราเหมือนอย่างที่เราต้องการ พ่อหรือเปล่า ถ้าพ่อต้องการหนู หนูอยู่ที่นี่และหนูรักพ่อมาก คิมเบอร์ลี หนึ่งอาทิตย์ต่อมา พ่อกลับมาที่บ้านและคุยกับลูกสาว ถามว่า คิม ขาหนูเป็น อย่างไรบ้าง พ่อได้รับจดหมายลูกแล้ว พ่อเสียใจ พ่อทาร้ายลูก อย่างมาก ลูกไม่รู้ หรอกว่าพ่อเสียใจเพียงใด เรื่องที่ลูกเล่าทาให้พ่อรู้ว่าพ่อเป็นสาเหตุให้ทุกคนใน ครอบครัวเราต้องเจ็บปวดเพียงใด พ่อจะทาทุกอย่างเพื่อที่จะนาทุกสิ่งกลับคืนมา เราจะได้นั่งรถคันเดียวกันอีกและตลอดไป อย่าทาร้ายกันและกันในครอบครัวเลย รักกันให้มากๆดีก ว่าครับ ให้ความรักในครอบครัวนาทางเรา อย่าให้ความรัก นอกครอบครัวมาทาให้ครอบครัวเราแตกแยกนะครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
97
2 มิถุนายน เวลา 16:12 น. Angie พูดถึงพ่อเธอให้เพื่อนๆในมหาวิทยาลัยฟังว่า ตอนฉันเกิดพ่ออายุ 50 แล้ว ฉันไม่รู้ว่าทาไมพ่อต้องทาทุกอย่างในบ้านแทนที่จะเป็นแม่ พ่อทาหลายอย่างให้ฉัน เรียกรถโรงเรียนให้ เตรียมอาหารให้ กลับถึงบ้านพ่อก็เตรียมทุกอย่างให้เสร็จ ฉันโตขึ้นและอยากมีอิสระจากพ่อแต่พ่อไม่ยอมแพ้ ถ้าฉันจะเตรียมอาหารเองพ่อ ก็จะตื่นแต่เช้าทาเตรียมให้เอง พ่อมักจะเขียนอะไรในกระดาษเช็ดปากให้ด้วย บางทีก็ทาเป็นรูปหัวใจและเขียนว่า พ่อกับแอนจี้ ใว้ตรงกลาง ฉันพยายามไม่ให้ เพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยเห็น แต่ในที่สุดพวกเขาก็เห็นและส่งกระดาษนั้นไปให้ดูกัน ทั่วๆ ฉั นอายมากแต่ในที่สุดฉันรู้สึกว่าพวกเพื่อนๆคงไม่เคยมีพ่อแบบฉันมี พ่อที่ ใกล้ชิดกับฉันตลอดเวลาและฉันก็รู้สึกดีที่มีพ่อ ฉันเก็บกระดาษนั้นใว้ทุกแผ่น พ่อทาแบบนี้เสมอแม้ฉันอยู่ ในมหาวิทยาลัย ฉันคิดถึงพ่อเสมอ ค่าโทรศัพท์ของ ฉันสูงมากเพราะฉันอยากได้ยินเสียงพ่อทุกวัน พอฉันบอกสวัสดี พ่อจะพูดว่า เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
98
แอนจี้ค่ะ พ่อ พ่อรักลูกนะ หนูก็รักพ่อค่ะ ฉันจะได้รับจดหมายจากพ่อทุกวันศุกร์ จนเพื่อนๆทุกคนรู้ ฉันจะอ่านจดหมายให้เพื่อนๆฟังด้วยความภาคภูมิใจ เป็นเวลา ช่วงนี้เองที่พ่อเป็นมะเร็ง พอจดหมายไม่มาในวันศุกร์ฉันก็รู้ว่าพ่อเขียนไม่ไหวแล้ว ระยะหลังๆหากจดหมายไม่มาวันศุกร์ก็จะมาสองสามวันถัดไป แต่จะมาเสมอ เพื่อนๆพากันเรียกพ่อของฉันว่า พ่อที่ยอดเยี่ยมที่สุดในจักรวาล แอนจี้เล่ามาถึง ตรงนี้เธอก็ไม่สามารถเล่า ต่อไปได้อีก เธอไม่สามารถพูดคาที่เธอต้องพูดได้ พ่อของเธอจากเธอไปแล้วจริงๆ ถึงเวลานี้เธอจึ งรู้ว่าเธอไม่อยากได้อิสระและ มีชีวิตของเธอเอง ตามใจเธออีกแล้ว สิ่งที่เธอต้องการที่สุดตอนนี้ก็คืออยากคุย กับพ่อทางโทรศัพท์อีก และ อยากรับจดหมายจากพ่อทุกวันศุกร์ เราอาจไม่มีพ่อที่ ดีที่สุดในจักรวาล แต่เราก็มีพ่อที่รักเราไม่แพ้กันเลย พ่อทาทุกอย่างเพื่อเราได้น ะ ครับ เก็บความทรงจาดีๆของพ่อใว้ในหัวใจเราเสมอนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
99
5 มิถุนายน เวลา 16:14 น. เหตุเกิดที่แคลิฟอเนียครับ เวลาหกโมงเชาวันพุธ เจมสแ ลอสันออกจากบ าน เพื่อไป สมัครงาน หนึ่งชั่วโมงตอมา แพทซี่ ภรรยาอายุ 36 ปีของเขาออกจากบานเพื่อไปสอน เรียนและขับรถลงจากเขาที่มีแมน้ําอยูขางลาง เธอพาลูกสองคนไปดวย ลูกสาวซูซาน อายุหาขวบและลูกชายเจราลอายุสองขวบเพื่อนําไปฝากเลี้ยงไวตามปกติ แปดชั่วโมง ครึ่งตอมา เจมสแพบภรรยาและลูกสาวเสียชีวิตในรถที่พลิกคว่ําอยูในสายน้ํา แตลูกชาย ของเขาปลอดภัย ตอนที่เขากระเสือกกระสนลงไปที่รถนั้นเขาพบวาภรรยาของเขาอยู ในทาที่ถูกล็อคเอาใวภายในรถ เธอใชมือทั้งสองอุมและชูลูกชายใวเหนือกระแสน้ํา เธอชูลูกชายอยูอยางนั้นถึงแปดชั่วโมงครึ่ง รางกายเธอเกือบจะกลายเป็นน้ําแข็งอยูใต น้ําอยูแลวตอนที่เจมสแพบเธอ ในที่สุดเธอก็เสียชีวิตในทานั้นเอง ทาที่แสดงความรักตอ ลูกดวยการมอบชีวิตที่เหลือเพื่อเขา อุมลูกใหหายใจใหได เธอตายเพื่อใหอีกชีวิตหนึ่ง อยูได เหตุการณแลักษณะนี้เกิดเป็นขาวมากมาย แตเหตุการณแ แบบนี้เองที่ไมเป็ นขาว เลยเกิดขึ้นทุกวัน ในครอบครัวเกือบทุกครอบครัวที่ยังมีแมอยู ทุกวันนี้แมๆทุกคน เสียสละชีวิตสวนตัว ความสุขสวนตัวทั้งหมด ก็เพื่อใหลูกมีชีวิตที่ดีกวา แมอุมและชูลูก อยูตลอดชีวิตครับ ไมใชเพียงแคแปดชั่วโมงครึ่ง คิดถึงความรักของแมกั นบางนะครับ อยามัวแตหาความสุขใสตัวกันอยูเลย ขณะที่เราสุขอยู แมอาจกําลังเป็นทุกขแ เพราะ เราก็ไดนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
100
10 มิถุนายน เวลา 6:23 น. ขออภัยครับไม ไดเขียนมาหลายวัน Dr. Benjamin Warfield เป็นอาจารยแเทววิทยา ที่ Princeton ตอนที่ทานอยูในตําแหนงสูงสุดในสถาบันนี้ ภรรยาของเขาปุวยและที่สุด ก็เป็นอัมพาต ทานใชเวลาดูแลภรรยาถึง 10 ปี ในระหวางสิบปีนั้นทานไมเคยอยูหาง จากภรรยาเกินกวาสองชั่วโมงเลย แมภรร ยาจะเป็นอัมพาต แตเธอก็ชอบการอาน หนังสือ ดังนั้นทานจึงนั่งอยูขางเตียงเธอทุกวันอานหนังสือใหเธอฟใง ทานสุภาพและ ดูแลภรรยาอยูเสมอ วันหนึ่งมีบางคนถามทานวา อาจารยแเคยคิดจะพาภรรยาไปอยูที่ สถานดูแลคนอัมพาตมั้ยครับ อาจารยแสามารถเขียนหนังสือและปฎิบัติหนาที่ ที่ยิ่งใหญ กวานี้ได แตทานตอบวา ไมมีทาง ภรรยาของผมคือหนาที่ที่สําคัญและยิ่งใหญที่สุดของ ผม ผมจะไมยอมหางจากเธอ ผมจะรักเธอ ดูแลเธอตราบเทาที่พระจะใหเรามีชีวิตอยู จะมีหนาที่ใดในโลกนี้ยิ่งใหญไปกวาการรักและดูแลกันไปตราบสิ้นลมหายใจโดยเฉพาะ รักและดูแลค นในครอบครัวของเรา คุณดูแลครอบครัวทุกวันหรือเปลาหรือรอแตให ครอบครัวดูแลคุณครับ ชีวิตครอบครัวสวยงามเสมอไมวาจะสุขหรือจะทุกขแ ถาเรามี คนในบานดูแลและรักกันครับ ความสุขภายในบานลึกซึ้ง ความสุขนอกบานไมยั่งยืน หรอกครับ มีอะไรสําคัญและยิ่งใหญกวาครอบครัวเราละครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
101
11 มิถุนายน เวลา 11:20 น. เด็กหญิงวาดภาพภาพหนึ่ง เขาไปหาพอที่กําลังทํางานที่บานพูดวา พอจเามาดูรูปที่หนู วาดสิคะ ไมใชตอนนี้ลูกพอไมวาง สิบ นาทีตอมาลูกสาวเขามาหาพูดแบบเดิม พอก็ ตอบวาไมเห็นหรือวาพอไมวาง อยาเพิ่งกวนพอตอนนี้เลย เสร็จงานแลวพอจะไปดูนะ สองชั่วโมงอมาพออกมาหาลูกสาวขอดูภาพวาดนั้น เป็นภาพวาดของเธอ พี่ชาย แม และสุนัขที่บาน พอสังเกตุวาไมมีรูปของเขาในนั้นจึงถามลูกวาพอหา ยไปไหนละ ลูกสาวตอบวาพอกําลังทํางาน เป็นเรื่องงายๆครับ เวลาเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่คุณจะ ใหลูกได คุณจะใหอะไรลูกก็ได ใหเงิน ใหเสื้อผา ใหโทรศัพทแ ใหคอมพิวเตอรแ แตไมมี อะไรที่ลูกตองการจากคุณมากไปกวาเวลาครับ พวกเขาตองการคุณนะครับ ใหเวลา กอนทีจ่ ะไมมีเวลาจะไห
13 มิถุนายน เวลา 10:02 น. มีรายการโทรทัศนแรายการหนึ่งในประเทศโปแลนดแชื่อวา I want to be pretty เขานําผูหญิงอาสาสมัครสองคนที่ อยากสวยขึ้นทํางานรวมกับทีมงานเป็นเวลา 6 สัปดาหแ หามการติดตอกับทางบานหรือวาใครเลยเพื่อการเปลี่ยนแปลงภาพลักษณแ ใหดูสวยขึ้นครั้งนี้ จากนั้นเพื่อนๆและครอบครัวจะไดรับเชิญมาในรายการเพื่อพบกัน ในภาพลักษณแใหมนี้แบบหนาตอหนา หนึ่งในนั้นมีผูหญิงคนหนึ่ งชื่อ โกเซีย พูดวา ฉันเป็นผูหญิงที่สวยอยูแลวแตตอนนี้ฉันไมสามารถรับไดกับที่เป็นอยูตอนนี้เลย ฉันดู แปลกไปและรูสึกละอายใจตนเองเวลาอยูกับสามีและครอบครัว ฉันตองทนกับ รูปลักษณแนี้ถึงหนึ่งปีทีเดียว สามีจะทนกับฉันไดอยางไร ชีวิตของเราและความสุขของ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
102
เราขึ้นอยูกับรูปลักษณแภายนอกหรือเปลา แมโกเซียจะสวยขึ้นก็ไมไดหมายความวาเธอ เป็นคนดีขึ้น เป็นภรรยาและเป็นแมที่ดีขึ้น การเปลี่ยนแปลงภายนอกไมสามารถทําให เราเป็นคนดีขึ้นได การเปลี่ยนแปลงภายในตางหากครับที่ชวยเราได ถาคิดจะ เปลี่ยนแปลงอะไรก็เปลี่ยนตัวเราภายในนะครับ
15 มิถุนายน เวลา 14:49 น. พอองคแหนึ่งเลาใหฟใงวา พอแมของลูกสาวคนหนึ่งมาขอพบและระบายใหฟใงวา มีลูกสาวที่นารักมากคนหนึ่ง บาง อยางเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอ ที่สุดเธอหนีออกจาก บานไปและไปอยูกับชายคนหนึ่งที่มีอายุมากกวาเธอถึงสามเทา แมรองไหและพูดวา คุณพอ ชวยบอกฉันทีวาฉันควรพูดกับลูกสาวของฉันอยางไรดี สวนคนที่เป็นพอพูดวา คุณพอ ผมอยากรูวาผมจะตองอยูในคุกกี่ปีหากผมหยิบปืน ของผมและเปุาสมองของ ชายคนนั้น แมรองไหและพยายามสรางความสัมพันธแพอเป็นเหมือนวัวดุ ศักดิ์ศรถูก เหยียบย่ํา รักลูกมากก็แคนมาก พอทุกคนควรรักลูกๆของตนและสื่อสารใหลูกรูดวยวา รักพวกเขา อยากลัวนะครับที่จะแสดงความรักใครกับลูก อยากลัวที่จะพูดออกมาถึง ความรูสึกที่แทจริงของพอนะครับ ลูกๆก็อยากฟใงคําเหลานั้นเสมอ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
103
15 มิถุนายน เวลา 14:58 น. ชอบบทเทศนแของพอองคแหนึ่งบอกวา มีคําอยู 4 คําที่พอแมควรรู จักพูดกับลูกๆ คําแรกก็คือ ลูกมีเสรี หมายถึงบางครั้งพอแมตองรูจักปลอยลูกๆใหโต พวกเขาไมใช เด็กเสมอไป คําที่สองคือ พอรักลูก คําวารักนี้เป็นพันธะผูกพัน มีหลายสิ่งผูกพันลูกได แตเหนือสิ่งใดคือรัก คําที่สามคือ ยกโทษใหทุกอยาง ในความสัมพันธแเราตองเริ่ม ตน ใหมเสมอดวยการใหอภัยแกกันในครอบครัว ทุกอยางในครอบครัวเริ่มตนใหมไดเสมอ และคําสุดทายก็คือ มีความสุขที่อยูกับลูก เราตองมีความสุขกับความสัมพันธแนี้ หากเราเรียนรูและปฎิบัติตามนี้ เราจะพบพลังของความสัมพันธแในครอบครัววามีพลัง มากขนาดไหนครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
104
16 มิถุนายน เวลา 9:52 น. Benson มีลูกชายนารักสองคน แอนดี้อายุ 5 ขวบและชารแลีอายุ 4 ขวบ เบนสัน พยายามเป็นพอที่ดี หนาตาดีแตหัวลาน ครอบครัวกําลังเตรีย มตัวไปรวมงานเลี้ยง แตงงาน พอเขาออกมาจากหองแตงตัว เขาเห็นแอนดี้ใชมีดโกนไฟฟูาของเขาโกนหัว ตนเองตรงกลางหัวเป็นทางดวนกลางหัวพอดี เบนสันโกรธลูกมากพูดวา แอนดี้พอเคย บอกลูกแลววาอยาเลนเครื่องโกนหนวดไฟฟูาของพอ ลูกจะตองถูกตีที่ทําอยางนี้ พอเขากําลังจะตีลูกแอนดี้มองตาพอพูดวาอยาเพิ่งตีผม พอไปดูชารแลีกอน เบนสันและ ภรรยาตองตกใจอยางมากที่พบชารแลีหัวลานแลว เบนสันโกรธจัดเลยคราวนี้ เขาจับ แอนดี้และพูดวาคราวนี้ลูกตองถูกตีจริงๆแลว แตกอนที่เขาจะตีลูก แอนดี้มองดูพออีก ครั้งหนึ่งแลวพูดทั้งน้ําตาวา พอครั บ พวกเราพยายามเพียงแคจะเป็นเหมือนพอ เทานั้นเองนะครับ แอนดี้ไมถูกตีแตพอเขามาสวมกอดเขาใวแนนดวยความรัก การเป็นพอหมายถึงฟใงลูกบอกวารักคุณ หมายถึงกลับจากทํางานมาทั้งวันและมากอด ลูกที่บาน หมายถึงภูมิใจในลูกชายและลูกสาวของคุณเสมอ ภูมิใจตอหนาเ พื่อนๆ เกี่ยวกับพวกเขา การเป็นพอยังหมายถึงเลี้ยงดูลูกใหเติบโตเป็นผูใหญและดูแลพวกเขา ปกปูองพวกเขาและครอบครัวใหดีที่สุด รักครอบครัวและลูกๆของคุณเสมอนะครับ พอคือไอดอลตัวจริงของลูกๆ พวกเขามองดูคุณ ใวใจคุณและเชิดชูบูชาคุณ ทําอะไรให ลูกไดก็ทํานะครับ ใหลูกๆไดรับแตสิ่งที่ดีในชีวิต
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
105
21 มิถุนายน เวลา 15:49 น. Helen Mrosla เลาใหฟใงวาเธอเป็นครูสอนคณิตแผนใหมชั้นมัธยม นักเรียนตั้งใจเรียน มากแตเธอรู วาพวกเขาไมเขาใจ พวกเขาเริ่มผิดหวังและหงุดหงิดในชั้นเรียน เธอตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแนวการสอน เธอใหนักเรียนแตละคนเขียนชื่อของเพื่อนในชั้น ทุกคนและเขียนบางสิ่งบางอยางที่ดีของเพื่อนแตละคนลงไป นักเรียนใชเวลาทั้งชั่วโมง ทํางานชิ้นนี้ วันรุงขึ้นเธอรวบร วมและแยกแยะชื่อแตละชื่อพรอมทั้งสิ่งดีๆที่เพื่อนๆ เขียน วันเรียนวันตอมาเธอมอบใหนักเรียนแตละคนไดอาน บรรยากาศในหองเรียน เปลี่ยนไป ทุกคนยิ้มแยมเวลาอานความดี ความนารักของตนเองที่เพื่อนๆเขียนให เด็กคนหนึ่งถึงกับรองวา ฉันไมเคยรูเลยวาฉันมีความหมายถึ งขนาดนี้ ตั้งแตนั้น การเรียนคณิตก็สนุกและนาสนใจมากขึ้น หลายปีผานไปครูและศิษยแเกามาพบกัน นักเรียนนําเอากระดาษที่เขาเก็บไวออกมาโชวแ เฮเลนรูทันทีวาคือกระดาษแผนนั้น นักเรียนแตละคนตางเก็บกระดาษแผนนั้นใว บางคนเอาใวในอัลบั้มแตงงาน บางคนก็ ใสกรอบไวที่บาน บางคนก็พกติดตัวใวตลอดเวลา เฮเลนมีความสุขที่สุดในชีวิต เธอไม นึกมากอนเลยวาการเขียนความดีของคนอื่นๆจะเป็นกําลังใจที่ยิ่งใหญสําหรับศิษยแของ เธอ เราไมมีทางรูหรอกครับวากิจการเล็กนอยของเราไดสรางพลังมหาศาลใหแกคน อื่นๆไดเสมอ เราอาจไมคิดวาที่เราทํานั้นสําคัญ แตสําหรับบางคนแลวมันสําคัญอยาง ยิ่งทีเดียว มันเปลี่ยนแปลงชีวิตคนไดเลย ทําดีตอกันนะครับ ทุกคนมีความหมายตอกัน เสมอ คุณและกิจการเล็กๆนอยๆของคุณมีความหมายสําหรับบางคนเสมอครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
106
22 มิถุนายน เวลา 9:52 น. แมและลูกสาวที่นารักไปโบสถแทุกอาทิตยแ สวนพอไมสนใจเรื่องวัดเลย เขาทํางาน ในเหมืองและสนใจแตเรื่องฟุตบอล ลูกสาว ซูซี่ปุวยหนักและตรวจพบวาเป็นลิวคีเมีย ในขั้นสุดทายแลว ชาไปที่ห มอจะชวยได พอแมนําลูกสาวกลับบาน ดูแลเธอเทาที่ สามารถกอนที่เธอจะตาย ทุกคืนพอกลับจากงานก็จะมาที่หองซูซี่ ใชเวลาอยูกับ ลูกสาวซึ่งตอนนี้น้ําหนักลด แกมตอบและผิวซีดไปหมดแลว คืนวันหนึ่งซูซี่พูดกับพอ เธอวา พอจเา หนูกําลังจะตายและไปพบพระเยซู ครูคําสอนข องหนูบอกอยางนั้น บนสวรรคแหนูจะไดรับมงกุฎิดวย แตไมมีดาวประดับมงกุฎิเพราะหนูยังไมไดพาใครมา รูจักพระเยซูเลย พอจะมอบชีวิตของพอใหพระเยซูไดมั้ยคะ หนูจะไดมีดาวที่มงกุฎิของ หนู พอไดยินก็รองไห พยักหนาใหกับลูก คุกเขาลงทันทีสวดภาวนาบทแสดงความทุกขแ พรอมๆกับซูซี่ ดวงตาของซูซี่เปลงประกายดวยความสุข เธอเรียกแมเขามาและเลาให แมฟใงดวยความสุขวาพอไดทําอะไร สองสามวันตอมาซูซี่ก็ตาย วันอาทิตยแตอมา พอพาแมไปที่โบสถแดวยกัน กอนพิธีจะจบพอของซูซี่ขอพูดอะไรกับที่ประชุม เขาพูดวา ผมเคยตอตานพระวรสา ร ตอตานคุณพอผูเทศนแซึ่งพยายามจะชวยผม แตผมไม สามารถตอตานลูกสาวผมได เขาหยุดเช็ดน้ําตาและพูดตอไปวา ซูซี่ขอใหผมมอบชีวิต ใหพระเยซูเจาเพราะเธอรักผม เธอเขาถึงผมไดในขณะที่คนอื่นทําไมได เขาพูดจบดวย คําพูดที่วา และตอน นี้ซูซี่อยูบนสวรรคแสวมมงกุฎิ ที่ มี ดาวดวงหนึ่งประดับอยูดวย ดาวดวงนั้นคือผมเอง พระในครอบครัวสําคัญมากเพระาทําใหความรักในครอบครัว เป็นจริง ทําใหความรักมีผลอยางไมนาเชื่อเลย ความรักในครอบครัวเปลี่ยนแปลงชีวิต ของกันและกันไดเสมอครับ เป็นความสขของลูกที่เห็นพอเปลี่ยนแปลง เป็นความสุข ของพอที่เห็นลูกสาวสุขใจ ครอบครัวที่ไมสมบูรณแสมบูรณแไดดวยความรักครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
107
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
108
23 มิถุนายน เวลา 11:33 น. พอคนหนึ่งเลาเรื่องนารักๆของลูกสาวใ หฟใงครับ พอใหเงินลูกสาวไปช็อปปิ้งกับแม ลูกสาวชอบสรอยคอที่มีไขมุกอยูเสนหนึ่งจึงซื้อสรอยเสนนั้น เธอสวมมันตลอดเวลา ทั้งตอนนอนและตอนอาบน้ํา พอแปลกใจมากที่ลูกสาวชอบสรอยนั้นมาก คืนหนึ่งพอก็ บอกราตรีสวัสดิ์กับลูกพูดวา รักลูกนะ หนูก็รักพอคะ พอก็กระ เซาวา พอขอสรอย ไขมุกของหนูไดมั้ย ลูกสาวมองหนาพอแลวก็หันหนีไปเลย พอทําแบบนี้อีกสองสามคืน ตอมา ลูกสาวตอบวาไมให แตก็มีน้ําตาเอออยูที่ขอบตาของเธอ อีกสองสามคืนตอมา หลังจากพูดวารักลูกนะ และหนูก็รักพอแลว พอก็ถามลูกอีกวา พอขอสรอยไขมุกนะ คราวนี้ ลูกสาวถอดสรอยใหพอพูดวา พอขา หนูรักสรอยเสนนี้เพราะพอซื้อใหหนู หนูใหพอคะเพราะหนูรักพอมากกวา นี่คะ พอเอามือนําสิ่งหนึ่งมาจากกระเปาแลวยื่น ใหลูกสาว เขานําติดตัวมาหลายวันแลว ลูกสาวเปิดกลองเล็กๆนั้นและพบวาเป็น สรอยคอไขมุกที่สวยกวาของเธ ออีกเพราะเป็นไขมุกแท พอรอคอยใหลูกเต็มใจที่จะ วางใจในความรักของพอ พอจะจัดหาสิ่งที่ดีกวาสําหรับลูกเสมอ พอรอคอยที่จะให ไขมุกแทแกลูกอยูเสมอครับ ไมมีใครที่เราจะวางใจไดมากไปกวาพอและแมที่รักเรา หรอกนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
109
23 มิถุนายน เวลา 11:46 น. เรื่องนี้ก็นารักครับ พอ แมและลูกหาคนนั่งทานอาหารในภัตตาคารแหงหนึ่ง เด็กหญิง อายุราว 10 ขวบเริ่มนําสวดกอนอาหาร เธอกมหนาและนําการภาวนาดวยน้ําเสียง ชวนศรัทธา สามีภรรยาคูหนึ่งเดินจะไปจายเงินและหยุดที่โต฿ะพูดวา เป็นเวลานานมาก แลวที่เราไมเคยเห็นใครสวดภาวนาในรานอาหารแบบนี้ คนเป็นพอยิ้มและจึงพูดขึ้นวา ก็แปลกดีครับ เราทําเชนนี้เสมอที่บานและเด็กๆก็ทําเชนนี้เสมอเวลาเราไปทานอาหาร นอกบาน พวกเราก็เลยทําตามพวกเขา เป็นเหมือนทางชีวิตของครอบครัวไปเลย สตรี ที่มาที่โต฿ะเอามือมาจับไหลคนที่เป็นแมและมองไปที่ลูกสาวของพวกเขาพูดวา อยาเลิก ทํานะ มันมีความหมายอยางมากสําหรับคนที่อยูรอบๆคุณ อาจจะดูเป็นสิ่งเล็กนอย แตมันเป็นกิจการที่มีคาเหลือเกิน ศาสนาและความเชื่อสามารถเสริสรางครอบครัวคุณ ใหแข็งแกรงไดนะครับ แมจะเป็นการแสดงออกเล็กๆนอยๆ แตมีผลดีเสมอ ลูกๆของ คุณจะไมทําใหคุณเสียใจเลยครับ
25 มิถุนายน เวลา 11:09 น. แมอายุ 26 ถามลูกชายที่กําลังจะตายเพราะลิวคีเมียวา ลูกโตขึ้นอยากเป็นอะไร บอบซี่ แมครับผมอยากเป็นนักดับเพลิงมาก แมตัดสินใจที่จะใหความฝในของลูกเป็น จริง บายนั้นแมไปที่สถานีดับเพลิงพูดกับหัวหนาชื่อบ็อบวาขอพาลูกชายที่กําลังจะตาย มาเดินดูในสถานีไดมั้ย บ็อบตอบวาเราทําไดดีกวานั้นครับ ถาเขาพรอมตอน 7 โมงเชา วันพุธ เราจะใหบอบซี่เป็นนักดับเพลังกิตติมศักดิ์ของเราเลยครับ ใหเครื่องแบบจริงๆ ของเราทุกชิ้น กินกับเรา ไปทํางานดับเพลิงกับเราเลย สามวันตอมาบอบซี่แตงตัวเป็น นักดับเพลิงเต็มยศออกจากโรงพยาบาลและทํางานกับนักดับเพ ลิงทั้งวัน ตอนที่นั่ง ในรถดับเพลิงเขามีความสุขเหมือนอยูในสวรรคแ เขาคุนเคยกับเพื่อนๆนักดับเพลิง เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
110
ความสุขนี้ทําใหบอบซี่มีชีวิตมากกวาที่หมอคิดใวถึงสามเดือน วันกอนสุดทายของบอบ ซี่พยาบาลเรียกแมมาอยูดวย แตแมขอใหนักดับเพลิงแตงชุดดับเพลิงมาที่โรงพยาบาล ซึ่งทางโรงพยาบาลก็อนุญาต บ็อบตอบวาเราทําไดดีกวานั้น เราจะไปถึงที่นั่นในหา นาที เมื่อไดยินเสียงไซเรนใหทางโรงพยาบาลประกาศวานักดับเพลิงเพียงจะมาเยี่ยม เพื่อนนักดับเพลิงดวยกันและขอใหเปิดหนาตางเอาใว หานาทีตอมานักดับเพลิงสงบัน ใดขึ้นไปยังหองของบอบซี่ ทุกคนไตขึ้นไปและเขาไปในหองบอบซี่ พวกเขากอดบอบซี่ และบอกเขาวาพวกเขารักบอบซี่มากเพียงใดในฐานะนักดับเพลิงดวยกันและเพื่อน บอบซี่ในเวลานั้นกอนลมหายใจสุดทายพูดขึ้นวา หัวหนาครับ ผมเป็นนักดับเพลิงจริงๆ แลวใชมั้ยครับ บอบตอบวา ใชแลว บอบซี่เธอเป็นนักดับ เพลิงแหงเมืองฟีนิกสแ บอบซี่ ยิ้มและปิดตาลง บอบซี่จากไปเย็นวันนั้นเอง แมรักลูก รักแมแตความฝในของลูกครับ ชวยใหฝในหนึ่งเป็นจริงไดก็เป็นสุขอยางมากแลวครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
111
27 มิถุนายน เวลา 11:37 น. คุณพอองคแหนึ่งบันทึกใวดังนี้ครับ ผมยืนอยูขางเตียงทารกนอยและดูเด็กคนนั้นตาย พอแมหันมาทางผมแลวถามวา คุณพอ บอกพวกเราหนอยวา ทําไม หญิงสาวคนหนึ่ง รองไหมือถือชุดแตงงานที่ยังไมไดใชเลย ถามผมวาคุ ณพอทําไมถึงเป็นแบบนี้ คนปุวย เป็นมะเร็งคนหนึ่งถามผมเชนกันวา ผมสมควรตายแบบนี้ใชมั้ย ผมเคยเจอพอคนหนึ่ง ฆาตัวตาย แมหมายยืนขางๆพรอมลูกๆ ลูกๆบอกแมวา แม เราถามคุณพอดีกวาให บอกเราวาทําไมถึงเป็นแบบนี้ ผมเคยเห็นแมคนหนึ่งยืนขางๆหลุมศพของลูกชายกําลัง รองไห มองที่ผมและเหมือนถามผมวา ทําไม ผมเคยไดยินเด็กกําพราพูดในขณะที่มอง ทองฟูาวา แมพอกับแมไดตายไปแลว คุณพอคงบอกเราไดวาทําไม ผมภาวนากับพระ วา ลูกๆของพระองคแตองการรูวาทําไม ผมไดยินพระองคแตอบกลับมาอยางออนโยนวา เรายินดีเช็ดน้ําตาทุกหยดของพวกเขา แต พวกเขาตองใชสายตาแหงศรัทธา หากเรา บอกเหตุผลใหพวกเขาตอนนี้ พวกเขาจะพลาดความสุข ความยินดีตอนที่เราจะบอก พวกเขาในสวรรคแวา ทําไม ตั้งแตนั้นมาผมจึงวางใจในพระ ทําดีที่สุดเทาที่จะทําได รอ คอยและเมื่อถึงตอนนั้นพระองคแจะบอกผมวา ทําไม เราไมสามารถไดคําตอบทุก คําถามของเราในโลกนี้ เราไมสามารถเขาใจพระไดทุกประการ เพราะพระองคแยิ่งใหญ กวานั้น แตเราวางใจพระไดวาทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเราจะมีความยินดีตามมาเสมอเมื่อ เราวางใจในพระ และไมมีใครในโลกนี้สามารถมีคําตอบใหเราไดทุกอยางนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
112
27 มิถุนายน เวลา 15:29 น. ภรรยาสาวของเขาปุวยหนักและเสียชีวิต ทิ้งใหเขาอยูกับลูกสาวที่นารักมาก อายุ 5 ขวบ หลังพิธีศพเพื่อนบานตางขอใหเขาอยาเพิ่งกลับบานเพราะอาจจะรับไม ได เขาบอกวาเขาและลูกสาวตองเผชิญหนากับความจริงนี้ดวยกัน ที่บานดูวางเปลาและ ไมมีชีวิต เขานําเตียงลูกมาที่หองและจะไดนอนดวยกันในคืนแรกของการสูญเสีย ทั้งคูตางเผชิญความลําบากที่จะนอนใหหลับ ไมมีอะไรเสียดแทงดวงใจเขาเทากับเสียง ลูกที่สะอึกสะอื้นคิดถึงแมที่ไมมีวันกลับมา ลูกสาวรองไหทั้งคืน เขาเดินไปปลอบลูกจน ลูกสงบลง เขากลับมาที่เตียงสวดวา ขาแตพระบิดา ลูกใวใจพระองคแ แตมันชางมืดมน เหลือเกิน ลูกสาวไดยินก็รองไหอีกพูดกับพอวาหนูพยายามที่จะไมรองไห หนูพยายามที่ จะหลับแลว พอจเา มันมืดมนจริงๆ เลยนะคะ ทําไมหนูมองไมเห็นพอเลยละ มันมืดจัง เธอรองไหและพูดตอวา แตพอก็ยังรักหนูแมวามันจะมืดใชมั้ยคะ พอ พอยังรักหนูแม มองไมเห็นหนูใชมั้ยคะ พอรีบไปสวมกอดลูก อุมลูกขึ้นมาแนบอกและใหลูกหลับที่อก พอ จากนั้นเขาก็สวดภาวนาดวยคําพูดของลูกสาววา ขา แตพระบิดา มันมืดมากจริงๆ ผมมองไมเห็นพระองคแเลยแตพระองคแก็ยังรักผมแมมันมืดและมองไมเห็นผมก็ตาม ใชมั้ยครับ ในยามที่มืดมนนั้น พระเจาสัมผัสเขาและทําใหเขามีกําลังทําหนาที่ตอไป เขารูวาพระยังรักเขาอยูแมวาชีวิตดูมืดมนก็ตาม พระสัมผัสเราทุกคนเสมอครับ ดวยวิธีการแตกตางกันไป พระใหกําลังทั้งแกพอและลูกสาวตอสูไปดวยกัน เอาชนะ ความมืดดวยความรัก เราตางก็มีบางอยางที่ตองตอสูไปดวยกันนะครับ ใวใจใครสักคน และสูตอไปนะครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
113
28 มิถุนายน เวลา 16:05 น. เรื่องนี้นารักดีครับ จอหแนนี่อายุ 12 ไปเยี่ยมปูุยาที่ชนบท ที่นั่นเขาไดรับหนังสติ๊ก อันหนึ่ง เขาออกไปยิงนกบริเวณนั้นแตยิงไมโดนเลย กลับบานเห็นเป็ดที่ยาเลี้ยงใวก็ เลยลองยิงดู ปรากฎวายิงถูงเป็ดตายไป จอหแนนี่ตกใจมากรีบเอาเป็ดตายไปซอนในปุา ใกลนั้น แตทั้งหมดนี้แซลลี่พี่สาวเห็นทั้งหมด หลังอาหารเที่ยงยาบอกแซลลี่วา แซลลี่ ชวยยาลางจานหนอยนะ แซลลี่พูดวา จอหแนนี่ตองการลางจานวันนี่คะยา ใชมั้ย จอหแนนี่แลวก็กระซิบที่หูของเขาวา จําเป็ดตัวนั้นไดมั้ย ตอนบายปูุชวนเด็กๆไปตกปลา แตยาบอกวาอยากใหแซลลี่ชวยเตรียมอาหารเย็น แซลลี่พูดวา ทั้งหมดนี้ จอหแนนี่บอก วาอยากชวยยาอยูแลว แลวก็กระซิบจอหแนนี่วา จําเป็ดตัวนั้นไดมั้ย หลายวันผานไปที่ จอหแนนี่ตองทําทุกอยางที่แซลลี่สั่ง เขาทนไมไดจึงไปสารภา พกับยาวา ยาครับผมยิง เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
114
เป็ดของยาตายครับ ยาพูดวา ยารู จอหแนนี่ แลวก็เขาไปสวมกอดจอหแนนี่ใว ยายืนอยู ที่หนาตางและเห็นทุกอยาง และเพราะยารักหลาน ยาใหอภัยหลานเพียงแตยาอยากดู วาหลานจะยอมเป็นทาสของแซลลี่นานแคไหนเทานั้นเอง ผิดและยอมรับผิดดีกวาทน อยูในความผิดนะครับ อยาเป็นทาสความผิดเลย ผูใหญใหอภัยเสมอ เมื่อไรที่เรา พยายามปกปิดความผิดเราก็ไมสามารถหลุดพนจากความไมสบายใจไดเลย ทุกอยาง ในครอบครัวเราเริ่มตนใหมไดเสมอดวยการใหอภัยกันและดวยความรักที่มีตอกันครับ
29 มิถุนายน เวลา 11:10 น. วันนี้ฉลองนักบุญครับ เลาเรื่องสบายอารมณแนะครับ พอเจาวัดแกองคแหนึ่งกําลังจะ ตาย เรียกหมอและทนายที่เป็นลูกวัดมาพบ พอพวกเขามาถึงหองนอนพอ พอก็ยื่น มือ ออกและเชื้อเชิญใหพวกเขานั่งคนละขางของเตียงนอน พอยิ้มแลวก็จองมองเพดาน หอง ไมมีใครพูดอะไรเลย ที่จริงทั้งหมอและทนายความตางก็ประหลาดใจที่พอเรียกมา พบในสถานการณแเชนนี้เพราะที่ผานมาพอก็ไมไดแสดงอะไรเลยวาสนิทชิดเชื้อกับเขา ทั้งสองคน พวกเขายังจําไดด วยซ้ําวาพอเคยเทศนแที่ทําใหพวกเขานั่งไมติดเกี่ยวกับ เรื่องความเห็นแกตัว ความจองหองในหนาที่การงานและการเอาเปรียบผูคนจากงาน อาชีพ ที่สุดหมอก็ถามพอวา พอเรียกเราทั้งสองคนมาทําไม พอพยายามรวบรวมแรง เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
115
และพูดขึ้นอยางออนแรงวา พระเยซูเจาสิ้นพระชนมแระหวางผูรายสองคน และพอเอง ก็อยากจะเป็นเชนนั้น นี่ขนาดจะตายยังอยากสอนใหรูถึงความถูกตองในการทําหนาที่ เลยครับ เราอาจจะอยากเป็นโจรที่เป็นทุกขแกลับใจ เหมือนที่นักบุญเปาโลกลับใจก็ได นะครับ แฮปปี้ ฟีสตแเดยแทุกทานที่มีนามนักบุญเปโตรและเปาโลนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
116
30 มิถุนายน เวลา 10:25 น. Marilyn Helleberg เลาเรื่องตอนที่เธอไปคายเยาวชนว า ตอนนั้นมีเสียงนินทาเสียง เลาลือ ในคายเกี่ยวกับครูพี่เลี้ยงสองคนมีความสัม พันธแกัน เรื่องนี้ดังไปทั้งคายอยาง รวดเร็ว ตอนเชาคุณพอจิตตาภิบาลคายอานเรื่องหญิงคนบาปคนหนึ่งที่ถูกนําตัวมาให พระเยซูตัดสิน พระเยซูบอกฝูงชนวาใครไมมีบาปก็ใหขวางหินใสผูหญิงคนนั้นเป็น คนแรก ฝูงชนก็คอยๆถอยหางออกไป จากนั้นคุณพอก็สงถาดกอนหินใหแล ะบอกใหแต ละคนหยิบกอนหินกอนหนึ่งเก็บไวกับตัวตลอดเวลา เมื่อใดที่จะวิจารณแคนอื่น หรือพูด ลับหลังคนอื่นหรือสรางขาวลือเกี่ยวกับคนอื่นก็ใหลวงกระเปาหยิบหินกอนนั้นแลวถาม ตัวเองวาเรามีบาปหรือเปลา ตั้งแตนั้นมาการนินทา การสรางขาวลือในคายก็หยุดลง การนินทาวารายผูอื่นทํางายมากครับ สนุกปากดีดวย บางคนก็สะใจ แตมันไดทําลาย คนอื่นอยางที่ยากแสนยากจะกูคืนมาได เราตางคนตางมีขอบกพรองและมีบาปดวยกัน ทั้งนั้น แกใขตัวเราเองและชวยกันใหกาวหนาดีกวานะครับ อยาใหการนินทามาทําลาย มิตรภาพของเราเลย
2 กรกฎาคม เวลา 16:16 น. มาคลายเครียดกันหนอยครับ พอองคแหนึ่งกําลังเทศนแอยูในวัด เด็กเล็กๆคนหนึ่งนั่งกับ แมดานหนาก็รองไหเสียงดังมาก แมพยายามอยางที่สุดที่ จะใหลูกหยุดรอง แตก็ไม สําเร็จ แมจึงอุมลูกขึ้นและกําลังจะเดินออกไปดานนอกวัด คุณพอเห็นดังนั้นก็สงสาร เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
117
จึงหยุดเทศนแและพูดกับแมคนนั้นวา ไมเป็นไรหรอก ไมตองพาลูกไปขางนอก เขาไมได รบกวนอะไรพอเลย แมคนนั้นหยุดทันที หันมาทางพ อแลวพูดวา ขอโทษนะคะ คุณพ อ พอตางหากที่กําลังรบกวนลูกดิฉันอยู แมจะเป็นเรื่องตลกแตก็ชวนใหรูวาแมรักลูกและ ปกปูองลูกของตนเสมอ จริงมั้ยครับ
3 กรกฎาคม เวลา 9:39 น. แฮโรลดและแมกสแเป็นเพื่อนทหารในสงครามโลกครั้งที่สอง ในระหวางการตอสู ที่ดุเดือดที่สุดครั้งหนึ่งของสงครามคือที่สมรภูมิ Anzio beach อิตาลี แมกสแมีลาง สังหรณแวาเขาอาจจะไมรอดชีวิตจากการรบครั้งนี้ เขามอบของบางสิ่งใหแกแฮโรลด เป็นเข็มขัด รูปถายแลวพู ดวา ถาฉันเป็นอะไรไป มอบสิ่งเหลานี้ใหแกนองสาวฉันนะ บอกเธอวาฉันรักเธอมาก และจูบเธอแทนฉันดวย แฮโรลดสัญญาวาจะทําตามนั้น แมกสแถูกฆาตายในวันตอมานั้นเอง หลังสงครามแฮโรลดตามหานองสาวของแมกสแ ทุกทางแตก็หาไมพบเลยจนกระทั่งลูกสาวของเขาสงอีเมลไปยังศูนยแทหา รผานศึก เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
118
ทุกแหงตามหาเธอ ที่สุดจึงรูวา เกรซ นองสาวของแมกสแอยูที่ไหน แฮโรลดนั่งรถไฟ ขามประเทศเพื่อไปทําตามสัญญาที่ใหไวกับเพื่อนของเขาเกือบหกสิบปีมาแลว เขาบอก วา แมกสแเป็นสวนหนึ่งในชีวิตผมทุกวัน ในวันที่ 2 สิงหาคม 2001 แฮโรลดและเกรซอ ยูตอหนาหลุมศพของแมกสแ เขาไดทําตามสัญญาที่ใหไวเมื่อ 57 ปีที่แลว เขาพบเกรฐ มอบสิ่งเหลานั้นใหและเขาไดจูบเกรซแทนเพื่อนของเขา เป็นเกียรติและความ ภาคภูมิใจเสมอที่ไดทําตามที่เราไดสัญญาใวนะครับ มิตรภาพที่แทเกิดจากการรูจัก รักษาคํามั่นสัญญา ใครที่มีเพื่อนแบบนี้เป็นผูมีบุ ญจริงๆ อยาลืมคํามั่นสัญญาของเรา นะครับ ไมวาเราจะใหกับใครก็ตา
4 กรกฎาคม เวลา 8:45 น. หลายปีกอนเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อ โซเฟีย เกิดมาที่ไซบีเรีย ดินแดนที่ หนาวจัดและโดด เดี่ยวที่สุดของรัสเซีย ดินแดนที่ไมเหมาะเลยสําหรับเด็กที่จะมีชีวิตอยู แตโซเฟียมีชีวิต หนักกวานั้นอีก เธอเป็นกําพรา ตอนอายุสองขวบเธอถูกรับเป็นลูกดดยครอบครัวของ ลอรี่ คอลลิส รัฐอริโซนา ในอเมริกา ตอนเธออยูชั้นประถม 3 เธอเรียนดีมากและเขา แขงขันเรียงความ ชนะเลิศจากเด็กทั้งหมดที่สมัคร 10000 คนดวยกัน รางวัลก็คือเธอ และครอบครัวไดเดินทางไปที่แหลมฟลอริดาเพื่อดูการยิงจรวดไปดาวอังคาร เธอไดรับ เกียรติใหอานตอนหนึ่งของเรียงความของเธอ ตอนหนึ่งเธอเขียนวา หนูเคยมีชีวิตอยู ในสถานเลี้ยงเด็กกําพรา ที่นั่นมื อ หนาวและโดดเดี่ยวมาก ตอนกลางคืน หนูจะมอง ทองฟูาและจะรูสึกดีขึ้น หนูฝในวาอยากจะบินขึ้นฟูา ในอเมริกา ความฝในของหนู ทั้งหมดก็เป็นจริง ขอบคุณที่ให จิตใจ (spirit) และ โอกาส (Opportunity) แกหนู เรียงความนั้นทําใหตอนนี้เอง หุนยนตรแตัวหนึ่งชื่อ Spirit กําลังสําร วจอยูบนดาว อังคารและอีกไมนานหุนยนตรแที่ชื่อ Opportunity กําลังจะถูกสงไปสํารวจดาวอังคาร ในอีกซีกหนึ่ง จิตใจและโอกาสเป็นสิ่งสําคัญมาก ใหจิตใจและโอกาสแกกัน คนที่ไดรับ จิตใจและโอกาสก็จงใชใหความฝในของเราเป็นจริงนะครับ โอกาสหนึ่งมี่เราใหสราง เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
119
ชีวิตใหมไดหลายชีวิต โอกาสหนึ่งที่เราไดรับ มิใชไดมางายๆ ขอบคุณทุกคนที่ใหจิตใจ และใหโอกาสครับ
5 กรกฎาคม เวลา 11:03 น. เรื่องจริงของเด็กยิวคนหนึ่งในระหวา งสงรามโลกครั้งที่สอง เขาและครอบครัวและ เพื่อนบานชาวยิวในหมูบานแหงหนึ่งในโปแลนดแถูกพวกนาซี SS ตัดสินใหถูกประหาร ชีวิตทั้งหมด พวกเขาถูกบังคับใหขุดหลุมเพื่อฝใงตัวเอง จากนั้นก็ยืนเรียงเป็นแถวหนา หลุมกอนที่จะถูกปืนกลยิงและตกลงไปในหลุมนั้น เด็กคนนี้ไมถูกกร ะสุนเลย เขาตกลง ไปในหลุมและแกลงตาย ตัวเขาอยูดานบนของศพตางๆ รวมถึงศพพอและแมเขาเอง ดวย ดินที่กลบศพเหลานี้ก็ไมหนามากทําใหเขาสามารถหายใจได ตกค่ําเขาคลานออก จากหลุมศพ เดินไปตามบานที่เขาพบเพื่อขอความชวยเหลือ ทุกคนตางรูวาเขาเป็นยิว ที่นาซีตองการกําจัด ไมกลาใหความชวยเหลือ บานแรกไลเขาออกไปและปิดประตูใส หนาเขา เขาไปตามบาน บานแลัวบานเลาก็เป็นแบบเดียวกัน จนในที่สุดเขาพูด ประโยคหนึ่งออกมาที่หนาบานหลังหนึ่ง คนในบานถามวา ใคร เขาตอบวา จําผมไมได หรือครับ ผมคือเยซู คนที่คุณบอกวา รัก ไงละครับ แมบาน คนนั้นชะงักและเปิดประตู ออกมา ดึงตัวเด็กนั้นเขามากอดและจูบเขา ตั้งแตนั้นก็ดูแลเขาอยางดีเหมือนลูกคน หนึ่งของพวกเขาเอง ทุกสิ่งที่เราทําตอผูต่ําตอย เราทําตอพระเยซูเจาเองครับ บางคน เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
120
ตองการและรอคอยความชวยเหลือและความรักจากเรานะครับ อยาปลอยใหโอกาส บางโอกาสที่จะชวยเหลือผูอื่นหลุดลอยไปนะครับ
6 กรกฎาคม เวลา 8:05 น. ครั้งหนึ่ง ดุ฿กแหงเวลลิงตันกําลังคุกเขาที่โต฿ะศักดิ์สิทธิ์ในวัดเพื่อรับศีลมหาสนิท ชายแก ยากจนคนหนึ่ง ก็ลุกขึ้นและเดินไปคุกเขาที่โต฿ะศักดิ์สิทธิ์เพื่อจะรับศีลเหมือนกัน เขาคุกเขาขางๆ ดุ฿ก คนในวัดที่เห็นเงียบกริบ แลวมีชายคนหนึ่งเดินมาแตะบาของชาย แกคนนั้นกระซิบบอกใหเขาออกมาหางๆและลุกขึ้นยืนจนกวาดุ฿กจะรับศีลเสร็จ ดุ฿กแหง เวลลิงตั นเขาใจความหมายของการแตะไหลนั้นทันที ทานเขาใจเสียงกระซิบนั้น เอามือไปจับมือของชายแกนั้นเพื่อไมใหเขาลุกขึ้น และพูดกับเขาดวยน้ําเสียงที่นา เคารพวา ไมตองไปไหนทั้งนั้น ที่นี่ เราทุกคนเทาเทียมกัน ตอหนาพระ เราเทาเสมอกัน ครับ ผูเป็นใหญที่แทจริงมักจะไมแสดงอํานาจวาสนาของตน ผูใหญที่แทไมจําเป็นตอง ประกาศถึงความยิ่งใหญของตนเอง ผูที่ทําเชนนั้นเป็นเพียงผูที่ตองการเป็นใหญเทา นั้นเอง ตอหนาพระแลวเราเทาเสมอกันเสมอ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
121
7 กรกฎาคม เวลา 9:58 น. บิลเป็นนักศึกษาชอบใวผมยาว ใสีทีเชิรแตขาดๆ ใสกางเกงยีนสแและไมชอบใสรองเทา แตเป็นคนฉลาด เขาใจเขายากแตหัวดี บิลเขาไปในวัดตรงขามมหาวิทยาลัย เป็นวัดที่ มีความคิดแบบอนุรักษแมากๆ ตอนเดินเขาไปในวัด มิสซาเ ริ่มไปแลว วัดแนนมาก เขามองหาที่นั่งแตก็ไมมีเลย คนในวัดเริ่มมองดูเขาดวยความไมสบายใจนักแตก็ไมมี ใครพูดอะไร บิลเดินไปเกือบถึงธรรมาสนแเทศนแ หาที่ไมไดเขาเลยนั่งลงบนพรมใกลๆ ธรรมาสนแนั้นเลย เรื่องแบบนี้ไมเคยเกิดขึ้นในวัดอนุรักษแแบบนี้มากอนเลย ถึงตรงนี้ ผูคนในวัดเริ่มอึดอัดกับการกระทําและการแตงตัวของเขามากขึ้น ในวัดเงียบกริบ รวมทั้งพอผูเทศนแดวย สังฆานุกรชราอายุเกือบ 80 ปีแลวถือไมเทาเดินจากดานหลัง วัดตรงไปที่ที่บิลนั่งอยู ทุกคนในวัดเริ่มรูสึกดีขึ้นและนึกชมสังฆานุกรนี้ในสิ่งที่เขากําลัง จะทํา คนอายุข นาดเขานี้จะทนเห็นเรื่องนี้ไดอยางไร เขาใชเวลานานมากกวาจะเดิน มาถึงเด็กหนุมผูนี้ ในวัดยังเงียบกริบไดยินแตเสียงไมเทาเขากระทบพื้นเทานั้น ทุกคน ในวัดมองดูเขาตาไมกระพริบเลย แมแตพอผูเทศนแก็ไมสามารถเทศนแไดในตอนนั้น สังฆานุกรชราเอาไมเทาวางบนพื้นพรมและยอตัวเองนั่งลงที่พื้นดวยความยากลําบาก เขานั่งลงขางๆบิลและรวมพิธีกับเขาที่นั่น เป็นเพื่อนรวมพิธีกับบิล ทุกคนในวัดที่เห็น ตางซาบซึ้งในการกระทําของสังฆานุกรผูนี้และเขาใจความหมายของเขาเป็นอยางดี พอผูเทศนแถึงกับพูดวา สิ่งที่พอกําลังจะเทศนแ พี่นองค งจะจําไมไดแนๆ แตสิ่งที่พี่นอง เพิ่งไดเห็นวันนี้ พี่นองจะไมมีวันลืมเลย ความสุภาพถอมตนเอาชนะทุกสิ่งได เอาชนะ ใจทุกผูคนเสมอครับ จงมีใจสุภาพถอมตนตอหนาพระ พระองคแจะทรงยกเราขึ้น ยก . 4, 10 เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
122
13 กรกฎาคม เวลา 8:34 น. นักศึกษาปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยคนหนึ่งเขาหองสอบวิชา การพยากรณแอากาศ ในขอสอบมีหัวขอเรียงความที่ถามวา ทําไมทองฟูาเป็นสีน้ําเงิน Why is the sky blue? นักศึกษาคนนี้ตอบคําถามนี้ ดังนี้ครับ คําถามนี้มีสองประเด็นที่จะตองตอบ ประเด็นแรก ทําไม หรือ Why เป็นคําถามที่ทําใหบรรดานักวิชาการ นักปรัชญา นักเทววิทยาตั้งแตอดีตมาจนปใจจุบันตองปวดหัวมามากแลว แลวผมเป็นใครละครับที่ จะมาตอบปใญหาแหงความลึกลับนี้ ผมเป็นเพียงนักศึษาใหมปีหนึ่งของมห าวิทยาลัย เทานั้นเองครับ ผมตองยอมรับอยางสุภาพวาผมไมมีปรีชาญาณของพระที่จะตอบ คําถามประเด็นแรกนี้ สําหรับประเด็นที่สอง ทองฟูาเป็นสีน้ําเงินหรือ Is the sky blue? คําตอบคือ ใชครับ ไมรูเหมือนกันวานักศึกษาคนนี้สอบไดหรือตก นาจะตก เพราะวานี่ไมใชความสุภาพที่ถูก นี่ไมใชการเรียนรูที่ถูกนะครับ การทําใหเรื่องที่สําคัญ บางอยางงายจนเกินไปก็คือไมไดเรียนรูอะไรเลยครับ หลายครั้งก็ทําใหคนเราเจาเลหแ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
123
ในสังคมมากไป ถาจะสุภาพก็ตองสุภาพ ถาจะเรียนรูก็ตองเรียนรู ในสังคมเรามีที่วาง เสมอสําหรับผูที่มีใจซื่อตรงครับ
14 กรกฎาคม เวลา 9:58 น. พระสงฆแฟรังซิสกันองคแหนึ่งไดรับมอบหมายใหดูแลและติดตามคุณแมเทเรซาขณะที่มา เยี่ยมออสเตรเลีย เขาตื่นเตนและวิตกมากที่จะตองอยู ใกลชิดกับสัตรีที่โลกยกยองผูนี้ เขาดีใจมากที่เขาจะมีโอกาสใกลชิด ไดสนทนาและเรียนรูอะไรๆที่ดีจากคุณแมเทเรซา แตเขาตองผิดหวังเพราะวาตลอดเวลาคุณแมตองพบกับผูคนมากมายจนเขาเองไมมี เวลาแมแตจะคุยกับเธอ พรุงนี้เธอตองบินไปนิว กีนีแลว พระสงฆแองคแนี้จึ งพูดกับคุณ แมวา ถาผมซื้อตั๋วเคื่องบินไปนิว กีนีดวยเงินผมเอง ขอใหผมไดนั่งขางๆคุณแมบน เครื่องบิน ผมจะไดมีโอกาสพูดคุยกับคุณแม และ เรียนรูสิ่งดีๆจากคุณแม ไดมั้ยครับ คุณแมมองดูที่พอองคแนั้นแลวถามวา คุณพอมีเงินพอที่จะซื้อตั๋วเครื่องบินหรือ เขาตอบ ทันทีดวยความตื่นเตนวา มีครับ คุณแมพูดวา ถาอยางนั้นคุณพอเอาเงินนั้นไปใหคน ยากจน คุณพอจะเรียนรูอะไรๆไดมากมาย มากกวาเรียนรูจากสิ่งไดๆทั้งนั้น มากกวา จากฉันเองดวย ไมวาจะเป็นใครก็ตามทุกคนลวนตองการขาวดีของพระทั้งนั้น การยึด ติดกับโลกนี้ไมสามารถทําใหเราเรียนรูที่จะติดตามพระได พระสงศิษยแของพระองคแไป โดยไมมีอะไรติดตัวไปเลยครับ ติดตามโลกก็ติดตามพระไมไดครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
124
14 กรกฎาคม เวลา 10:07 น. เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องจริงก็ไดครับ พระสังฆราชองคแหนึ่งสอบถามความสมัครใจของผูที่ กําลังจะบวชเป็นสังฆานุกร ถามเขาวา เมื่อบวชแลวตองการจะไปฝึกงานอภิบาลกอน บวชเป็นพระสงฆแที่ไหน เขาตอบดวยความสุภาพวา ที่ไหนก็ไดครับพระคุณเจา ที่ไมใช หมูบาน New Canaan อาวทําไมละ เขาตอบวาก็เพราะวาเป็นหมูบานบานเกิดของ ผมเองและเราก็ทราบดีวา ไมมีประกาศกคนใดไดรับเกียรติในบานเกิดเมืองนอนของ ตนเอง พระสังฆราชก็ตอบวา ถาอยางนั้นก็สบายใจได ไมมีใครในหมูบานของลูกจะ แยกลูกไมออกหรอกวาลูกนะไมใชประกาศก ก็จริงนะครับเพราะบางค นอาจกําลังคิด วาตนเองเป็นประกาศกที่ยิ่งใหญอยูก็ได ทั้งๆที่แทจริงแลวก็คือผูรับใชคนหนึ่งของพระ เทานั้นเองครับ ยิ่งใหญก็ตองยิ่งรับใชจึงจะถูกครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
125
16 กรกฎาคม เวลา 12:45 น. ในหนังสือของ SuZe Orman เธอเล่าตอนที่เธอไปเม็กซิโก พบพ่อค้าขายนกแก้ว นกแก้วไม่ได้อยู่ในกรงแต่เกาะที่ราวเป็นอิสระ แต่ก็ไม่บินหนีไปไหน เธอแปลกใจ ถามว่า นกพวกนี้รักคุณมากจนไม่ยอมบินหนีไปไหนเลยหรือ พ่อค้าหัวเราะแล้ว ตอบว่า ไม่ใช่หรอก ผมฝึกพวกมันให้คิดว่าราวที่มันเกระอยู่นี้คือที่ที่ปลอดภัยและ มั่นคง พวกมันจะกากรงเล็บของมันรอบราวนี้แน่นเชียวครับ ไม่ยอมปล่อยจนมัน ลืมไปเลยว่ามันบินได้ นกเล็กๆฝึกยากครับ นกใหญ่ๆฝึกง่ายกว่า เธอถามต่อไปว่า ยากมั้ยที่จะให้มันเลิกคิดแบบนี้ พ่อค้าตอบว่า ง่า ยมากครับ เราแค่ทาให้มันเห็น ว่าถ้าคลายกรงเล็บของมันแล้วมันจะบินได้ มันก็จะรู้แล้วก็บินไปครับ SuZe Orman ได้ความคิดว่าคนเราก็ถูกสอนให้เกาะเงินทองของเราใว้แน่นว่ามีเงินคือ ความมั่นคงจนลืมไปว่าเราไม่มีอิสระจากมันเลย ยิ่งเรากลัวจะสูญเสียเราก็ยิ่ง เกาะมันใว้แน่น ไม่ผิดหรอกครับที่จะมีเงิน แต่จนกว่าเราจะเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง มัน เราก็จะไม่มีอิสระเลย หากเรามีน้อยก็ แก้ได้ง่าย หากเรามีมากเราก็แก้ ไขได้ ยากครับ ชีวิตคนเราอาจจะยึดติดกับข้าวของเงินทองหรือแม้แต่คนใดคนหนึ่งจน ลืมไปว่าเราเองสามารถบินได้ มีอิสระได้ด้วยนะครับ ถ้าจะ ยึดติดกับอะไร ยึดติด กับพระดีที่สุดครับ ปลอดภัยและมั่นคงเสมอ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
126
17 กรกฎาคม เวลา 8:55 น. ออกแนวประวัติศาสตรแนิดนึงนะครับ สามรอยปีกอนคริสตศักราช พ ระเจาอเล็กซาน เดอรแมหาราชยึดครองโลก (ในความหมายของคนยุคนั้นนะครับ ) ตอนที่อาณาจักร สุดทายถูกพระองคแยึดครอง นักประวัติศาสตรแบันทึกใววาพระองคแเดินเขาไปในเตนทแ และรองไหเพราะวาไมมี โลกที่พระองคแจะยึดครองอีกแลว วันหนึ่งพระองคแเดินไปหา เพื่อนชื่อ Diogenes ซึ่งกําลังนอนอาบแดดอยู พระองคแบอกเขาว า เพื่อนรัก ขออะไร เราสักอยางสิ ฉันจะใหทุกอยางที่ขอแมวาจะเป็นครึ่งหนึ่งของอาณาจักรทั้งหมดนี้ก็ ตาม ดิโอเยแนสตอบไปอยางซื่อๆวา กระผมขอใหพระองคแอยายืนบังแดดอันอบอุนนี้ ก็พอ อเล็กซานเดอรแเดินออกมาจากเขาพูดวา หากฉันไมใชอเล็กซานเดอรแ ฉันขอเป็น แคดิโอเยแนสนี่แหละ ใครร่ํารวยกวากันครับ อเล็กซานเดอรืหรือดิโอเยแนส คนหนึ่ง แมโลกทั้งโลกนี้ก็ยังไมพอสําหรับเขา แตอีกคนหนึ่งพอใจแคแสงอาทิตยแอันอบอุน เทานั้น วัตถุนิยมทําใหเราเป็นทาสของมัน ทําใหเรากังวลตลอดเวลา พอใจในทุกสิ่งที่ เรามี ที่เราเป็นเราก็เป็นอิสระและมีความสุขไดมากกวาครับ มีประโยชนแอะไรรับที่ได ทุกสิ่งในโลกแตตองสูญเสียจิตวิญญาณของเราละครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
127
17 กรกฎาคม เวลา 9:14 น. อเล็ซานเดอรแมหาราชทําสงครามยึดครองโลกอยูนานหลายปี ที่สุดจึงเขาใจวาสิ่งที่ สําคัญที่สุดที่เขาตองการก็คือ กลับไปหาแมและกอดแมสักครั้งหนึ่ง เขายกทัพกลับ บาน แตชาไปเพราะอเล็กซานเดอรแสิ้นพระชนมแระหวางทางดวยอายุเพียงสามสิบ กวาๆเทานั้นเอง มีเรื่ องเลาเกี่ยวกับความตายของเขาแบบนี้ดวยครับ กอนตาย พระองคแเรียกขุนพลทั้งหมดมาสั่งวา เมื่อตายแลวใหหมอหลวงทั้งหมดเป็นคนแบกศพ พระองคแ เอาเพชร ทองคํา นิล พลอย เงินที่พระองคแยึดไดขากอาณาจักรตางๆเทบน ถนนที่ศพทานจะผานและทําโลงศพของทานโดยใหมือทั้งสองขางของท านออกมาจาก โลง ไมมีใครกลาถามพระองคแวาทําไมถึงทําเชนนี้ ขุนพลทุกคนตอบรับแตคนหนึ่งกลา ถามวาทําไม พระองคแตอบวา เพราะวา ไมมีหมอไหนแมที่เกงที่สุดในอาณาจักรจะ สามารถหยุดยั้งความตายได ตายแลวทุกสิ่งที่มี ที่ทําสงครามยึดครองมาก็เป็นเพียง แคหินทําถนนเทานั้นเอง สุดทายก็เพราะเราเกิดมามือเปลาและเราก็ตายแบบมือเปลา เชนกัน ไมสามารถนําสิ่งใดไปไดเลย แมอยากจะกอดแมอีกสักครั้ง ก็ยังทําไมไดเลย และใครจะเชื่อบางละครับวาแมแตที่ฝใงศพของมหาราชผูนี้ก็ยังไมมีใครเคยพบเลยวา อยูที่ใด อเล็กซานเดอรแมารูวาสิ่งที่เขาต องการที่สุดในชีวิตคืออะไรก็ตอนที่สายเกินไป แลว มีสิ่งที่มีคาทางจิตใจของเราอีกมากมายที่เราควรทําเสียตั้งแตตอนนี้ อยาปลอย ใหมันสายเกินไปนะครับ
23 กรกฎาคม เวลา 10:59 น. Eileen เป็นคนปุวย มีปใญหาเกี่ยวกับเลือดในสมอง หมอลงความเห็นวารักษาไมได เธออยูในสภาพไมรับรูอะไรได ไมรูสึกเจ็บปวดอะไร นางพยาบาลมีหนาที่พลิกตัวเธอ ทุกชั่วโมงและใหอาหารเธอดวยสายยางวันละสองครั้ง พวกพยาบาลปฎิบัติตอเธอ เหมือนสิ่งของ เหมือนพืช แตนักศึกษาพยาบาลคนหนึ่งตัดสินใจปฎิบัติตอเธอเป็น เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
128
พิเศษ เธอคุยกับไอลีน รองเพลงใหเธอฟใง ใหกําลังใจเธอและซื้อของขวัญใหเธอดวย ในวันขอบคุณพระเจา เธอมาที่โรงพยาบาลพูดกับไอลีนวา เชาวันนี้เป็นวันที่หนู หงุดหงิดมากเลย ไอลีน เพราะวาควรเป็นวันหยุดขอ งหนู แตหนูก็คิดวาควรมาหาคุณ ที่นี่ หนูดีใจนะทีมาที่นี่วันนี้ หนูจะไมพลาดวันนี้เพราะเป็นวันขอบคุณพระเจา คุณรูมั้ย คะวาวันนี้เป็นวันขอบคุณพระเจา ตอนนั้นเองโทรศัพทแก็ดังขึ้น แตกอนที่นางพยาบาล จะรับสาย เธอหันมาทางไอลีน ตอนนั้นเอง ไอลีนกําลังเปิดตาและมองไป ที่เธอ กําลัง รองไห หมอนของเธอเปียกไปดวยน้ําตาและตัวเธอก็กําลังสั่น นั่นเป็นการแสดงถึง อารมณแมนุษยแครั้งสุดทายของไอลีนแตก็ทําใหทุกคนเปลี่ยนทาทีที่มีตอไอลีนไดเลย ไมนานจากนั้นไอลีนก็ตาย เธอสรุปเรื่องนี้ใววา ฉันคิดถึงไอลีนอยูเสมอ เธอสอนอะไรๆ ใหฉันหลายอยาง ถาไมมีไอลีน ฉันคงไมรูวาจะทุมเทตัวเองใหแกคนที่ไมสามารถตอบ แทนเราไดอยางไร ปฎิบัติตอกันดวยใจกวาง ทุกคนมีศักดิ์ศรีมนุษยแนะครับ มีคนรับรู สิ่งที่คุณทํา รับรูสิ่งที่คุณพูดกับเขา รับรูเพลงที่คุณรองใหเขาฟใงเสมอและรับรูที่จะ ขอบคุณคุณและขอบคุณพระเจาพรอมกับคุณดวยนะครับ
23 กรกฎาคม เวลา 17:00 น. หญิงกลางคนขึ้นรถบัสกลับบานตางจังหวัด ขึ้นรถไดก็รองไหและเลาใหทุกคนบนรถฟใง วาเธอถูกโขมย กระเปาสตางคแไป ดีที่มีเงินสวนหนึ่งหอใวในผาเช็ดหนา ทุกคนในรถ พยายามที่จะปลอบใจเธอ จนเธอสงบลงและเริ่มทานอาหารที่เตรียมมา ชายชราคน หนึ่งแตงตัวดวยเสื้อขาดวิ่นคนหนึ่งขึ้นมาบนรถและนั่งอยูหนาหญิงคนนั้นพอดี คนเก็บ ตั๋วเดินมาขอคาโดยสาร ลุงคนนั้นตอบวาไมมี ตอนนั้นทั้งคนขับรถและคนเก็บตั๋วตางก็ มาไลลุงคนนี้ลงจากรถ พูดจาขึ้นเสียงกับชายชรา ชายชราพยายามขอรอง เพื่อจะได เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
129
กลับบานเทานั้น หญิงคนนั้นพูดขึ้นวา หยุดขึ้นเสียงกับเขาเถอะนะ ไมเห็นหรือวาเขา เพียงจะกลับบานเทานั้น โชเฟอรแตะโกนวา แตเขาไมมีเงินนี่นา หญิ งคนนั้นตอบวา เหตุผลแคนี้ไมพอหรอก เขาจะลงที่ไหนและคารถเทาไหร พอเธอรูราคาเ ธอหยิบเงิน จากผาเช็ดหนาออกมาบอกวานี่คารถของเขาและของฉันดวย ฉันจายเอง อยาทําให เขาลําบากกวาเดิมเลย เขาแกแลวและดูออนแอดวย คนทั้งรถตางอายในความใจดี และความไมเห็นแกตัวของ หญิงคนนี้ ไมกี่นาทีกอนหนานี้เธอเพิ่งรองไหเสียดายเงิน ของเธอ แตตอนนี้เธอจายคารถใหชายชราคนนี้ดวยเงินที่เหลือของเธอเอง เธอนั่งยิ้ม ไปตลอดทางกลับบาน เธอพูดกับคนขับรถบัสวา มันก็เป็นเพียงแคเงินเทานั้นเอง ใจกวางตอกันนะครับ เราพบความสุขใจที่แทจา กความใจกวาง ไมใชจากเงินทอง หยุดใจรายตอกัน หันมาชวยกันและกันดีกวา เราทุกคนนั่งรถคันเดียวกันนะครับ
25 กรกฎาคม เวลา 8:05 น. แมเทเรซาแสดงความรักตอผูโดดเดี่ยวและคนที่ไมมีใครตองการเสมอ ครั้งหนึ่งคุณแม ไปเยี่ยมสถานสงเคราะหแคนชราแหงหนึ่ง ที่นั่นเป็นสถานสงเคราะหแที่ดีมาก มีอาหารดี มีการดูแลสุขภาพที่ดี มียามีหมอ มีสิ่งอํานวยความสะดวกครบครัน ตอนเดินผาน คนชราคุณแมสังเกตุวาไมมีใครยิ้มเลยสักคนนอกจากวาจะเขาไปสัมผัสพวกเขาหรือยิ้ม ใหพวกเขากอน ยังสังเกตุดวยวาคนชราเหลานี้จองมองที่ประตูตลอดเวลาแมขณะที่ กําลังฟใงคุณแมคุยอยูดวย คุณแมถามนางพยาลาบวาทําไมถึงเป็นแบบนี้ คําตอบที่เรา เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
130
พอเดาไดก็คือ พวกเขารอใหคนมาเยี่ยมโดยเฉพาะคนที่ใกลชิดกับพวกเขา แต ไมมีใคร มาเลย แมในโอกาสพิเศษพวกเขาก็ไมเคยไดรับแมแตการแดอวยพรวันเกิดหรือการแด อวยพรใหหายปุวยเร็วๆ นี่แหละครับแมจะมีทุกอยางที่จะมีชีวิตอยางสบายทางกาย แตหากขาดบางอยางทางใจจะหาความสุขไดอยางไร อยาทอดทิ้งผูสูงอายุของเรานะ ครับ พวกเขารักคุณ รอคุณ ใหเวลาไมตองมากแตสม่ําเสมอ พวกทานก็สุขแลวละครับ อยาปลอยใหพวกทานตองรอคอยคนที่ไมใชญาติมาเยี่ยมเลย ไมใชญาติทําแทนญาติ ไมไดแนนอนครับ ทานจะมีความสุขแคไหนถาคุณกอดทานสักครั้ง นึกถึงใครก็รีบๆไป เยี่ยมเลยครับ
26 กรกฎาคม เวลา 10:20 น. เรื่องนี้นารักดีครับ เด็กนอยคนหนึ่งถือตะกราใสผลไมและลูกอมกําลังรีบไปขึ้นรถไฟ กลับบาน ตองเบียดฝูงชนมากมายที่ตางก็กําลังรีบเรงเหมือนกัน ชายคนหนึ่งชนเด็ก คนนีอ้ ยางแรง ตะกราหลุดจากมือเด็กนอย ผลไมและลูกอมกระจายไปทั่วพื้น ชายคน นั้นหยุดครูหนึ่งแลวก็เริ่มตําหนิเด็กคนนี้ที่เกะกะขวางทางของเขาแลวก็รีบจากไป ชายอีกคนหนึ่งเห็นเด็กคนนี้กําลังเสียใจและไมรูจะทําอยางไรเขามาชวยเก็บผลไมและ ลูกอมใสตะกราแลวเขาก็ใสเงินหนึ่งเหรียญลงในตะกราดวยพูดวาฉันขอโทษนะ เจาลูก ชาย นี่คงชวยชดเชยคาเสียหายใหหนูไดนะ เขายิ้มใหเด็กแลวก็รีบไป เด็กนอยไมเคย ไดรับความใจกวางแบบนี้มากอนตะโกนตามหลังชายคนนั้นวา คุณครับๆ กรุณาหยุด กอนครับ คุณคือพระเยซูหรือเปลาครับ ชายคนนั้นตอบมาวา ไมใช ฉันเป็นเพียง ผูติดตามพระเยซูเทานั้นเอง ความใจกวางของเราทําใหคนอื่นๆเห็นพระเยซูไดเสมอ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
131
ครับ พระเยซูเจาทวีขนมปใงและปลา ศิษยแของพระองคแทวีกิจการแหงความดีและ ความใจกวางในสังคมของเราครับ
28 กรกฎาคม เวลา 10:06 น. Reb และ Jackay ทํางานเก็บเงินดวยกันหลายปีและจะเปิดภัตตาคารของตนเอง ดวยกัน เหลืออยูเพียงการตรวจสอบรานและออกใบอนุญาตเทานั้น พวกเขาตั้งชื่อราน วา Our Place พายุเฮอริเคน Hugo เขาโจมตี North Carolina ตนไมลม ไฟฟูาดับ บานและรานคาตางๆถูกทําลาย ทั้งสองคนรีบมาดูที่ภัตตาคาร เจาหนาที่บอกวามีแค รานของเขา สถานีดับเพลิงและปใ้มน้ํามันแหงเดียวที่ไมเป็นอะไรเลย ตอนนี้ออก ใบอนุญาตไมไดแตมีอาหารอยูเต็มตูเย็น มีทางเดียวคือตองแจกจา ยออกไป เขาบอก นายอําเภอวา บอกเจาหนาที่และผูประสบภัยวาที่นี่มีอาหารและกาแฟบริการฟรี สําหรับผูที่มาที่นี่ ไมนานพนักงานดับเพลิง ตํารวจ อาสาสมัครก็มาเต็มรานของเขา เมื่อทั้งสองคนรูวามีรานอาหารอีกแหงหนึ่งฉวยโอกาสขายไขสองฟอง กับขนมปใงปิ้ง และเบคอนราคาถึง 10 ดอลลารแ พวกเขาติดปูายหนารานเลยวา ทุกอยางฟรี เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
132
สําหรับทุกคน ครอบครัวตางๆที่ประสบภัย นักเดินทาง คนจรจัดตางก็มาที่รานของเขา ผูคนที่มาตางเริ่มชวยกันเช็ดโต฿ะ ทําความสะอาดพื้น เอาจานไปลาง วิทยุทองถิ่นออก ขาวนี้ให ประชาชนจากเมืองใกลเคียงที่ไมถูกพายุ ทําลายตางก็นําอาหารจากตูเย็นที่ บานนํามาใหที่ราน รานคาตางๆก็สงเนื้อไกและของใชที่จําเป็นมาชวยดวย ในวันอัน แสนยาวนานนี้ จากกาแฟถวยแรกและอาหารที่เขาใหกลับทวีขึ้นเป็นอาหาร 16000 มื้อ และยังมีขนมปใงเหลืออีก 500 กอน มีมายองเนสและกาแฟอีก 350 หอรวมถึง ผลิตผลตางๆอีกสองเทาที่เคยมี นี่คืออัศจรรยแอันเกิดจากความใจกวาง ความเมตตา โอบออมอารีตอกัน เหมือนตอนที่พระเยซูเจาทวีขนมปใงแกผูคนที่กําลังหิว แทที่จริง แลวอัศจรรยแเกิดขึ้นไดจากตัวเรากอนเสมอครับ คนไทนเราชวยเหลือกันในยามทุกขแ รอนไมแพใครในโลกครับแลวเราจะใจรายตอกันทําไมครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
133
31 กรกฎาคม เวลา 16:44 น. เฮเลน เคลเลอรแเป็นนักประพันธแตาบอดที่ชาวอเมริกันรูจักดี ในบทความหนึ่งของเธอ Three days to see เธอเขียนวาเธออยากเห็นอะไรบางถาเธอมองเห็นไดเพียงสาม วัน เธอบอกวา วันแรกที่มองเห็นไดเธอจะมองดูใบหนาของคนที่เธอรักอยางละเอียด คนที่รักเธอ ใจดีตอเธอและออนโยนกับเธอ คนที่ใหชีวิตและเป็นเพื่อนเธอในชีวิตนี้ รวมถึงครูแอน ซัลลิแวน เพื่อนๆของเธอ และสุนัขที่ซื่อสัตยแของเธอ กอนตะวันตกดิน เธออยากเห็นปุา ทองทุงและตอนกลางคืนเธออยากเห็นบานของเธอตอนที่ไมมีแสง สวางเลยวาเป็นอยางไร วันที่สองเธออยากไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑแเพื่อจะไดรูจักอดีต และปใจจุบัน จากนั้นไปชมพิพิธภัณฑแศิลปะ ดูการวาด การแกะสลัก การปใ้น จบลงดวย การไปดูหนัง เตนรํา ดูละคร วันสุดทายเธออยากไปชมเมือง ดูสะพาน ดูอนุสาวรียแ ตางๆ ดูผูคน อยากไปยืนตรงที่ที่มีผูคนมากๆ อยากเขาใจชีวิตของพวกเขา อยากเห็น พวกเขายิ้ม ราเริง อาจเห็นใบหนาที่หมนหมองหรือเป็นทุกขแ กอนจบวันสุดทายอยาก ไปเยี่ยมเพื่อนบานของฉันทุกคนหรือมากที่สุดเทาที่จะเป็นไปได นี่คือความฝในของคน ตาบอดครับ สวนเราตามองเห็น บางครั้งก็เหมือนไมเห็นอะไรเลย บางครั้งเรามองไม เห็นพอแมเรา พี่นองเรา เพื่อนๆของเรา ครูของเราดวยซ้ํานะครับ เรามองไมเห็น คุณคาของตน ของศิลปะ ของความรัก ความสัมพันธแ ม องไมเห็นบานเมืองของเรา และบางครั้งเราไมเคยมองดูเพื่อนบานหรือเพื่อนมนุษยแของเราเลยทั้งๆที่ตาเรายัง สามารถมองเห็นได อยามองเห็นแคตัวเรานะครับ หลายคนตองการใหคุณเห็นเขา รักเขา เราไมไดมีแคสามวันแตเรามีทุกวันที่เหลืออยูที่จะมองครับ ตาบอดอาจตาดีและ ตาดีๆอาจบอดไดนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
134
1 สิงหาคม เวลา 8:13 น. สิ่งเล็กนอยที่เราทําสรางความแตกตางไดครับ หญิงคนหนึ่งเพิ่งเขามาถือความเชื่อ เธอชอบเอาเข็มกลัดไมกางเขนเล็กๆนารักๆติดเสื้อเสมอและเธอซื้อครั้งละหลายๆ อัน เพราะถูกและเวลามีคนมาทักเธอถึงกางเขนเธอก็จะมอบใหเป็นของขวัญ วันหนึ่งเธอ ไปซื้อของใน เซเวนอีเลฟเวน พนักงานหญิงคนหนึ่งทักเธอวากางเขนคุณสวยมาก เธอ จึงมอบกางเขนนั้นใหเธอ พนักงานพยายามปฏิเสธแตในที่สุดเธอ ก็ยอมรับใว หลายปี ผานไปหลังพิธีในโบสถแหญิงคนหนึ่งเขามาทักเธอบอกวาฉันมีบางอยางตองบอกเธอ และขอบคุณเธอ คุณอาจจําฉันไมได แตหลายปีกอนคุณใหสิ่งนี้แกฉัน แลวเธอก็หยิบ เข็มกลัดกางเขนออกมาจากกระเปา ตอนที่คุณใหฉัน ชีวิตฉันตอนนั้นไมมีอะไรแยไป กวานั้นอีกแล วจนฉันไมอยากรับกางเขนนั้นใว แตพอรับมาแลวชีวิตฉันก็เปลี่ยนไป หลายสิ่งหลายอยางดีขึ้นทันที ฉันจึงทราบวาพระเจายังรักฉันอยูจึงมอบกางเขนมา เตือนใจฉัน ชีวิตฉันเปลี่ยนไปตั้งแตคุณไดทําสิ่งนี้กับฉัน ระลึกถึงกิจการเล็กๆนอยๆที่มี คนทําใหคุณบางนะครับ และก็ควรทําสิ่งเล็กๆนอยๆใหผูอื่นดวยเพราะสิ่งเหลานั้นมีคา และมีความหมายอยางที่เราไมคาดคิดนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
135
1 สิงหาคม เวลา 11:40 น. สิ่งเล็กนอยที่เรา ทําสรางความแตกตางไดครับ หญิงคนหนึ่งเพิ่งเขามาถือความเชื่อ เธอชอบเอาเข็มกลัดไมกางเขนเล็กๆนารักๆติดเสื้อเสมอและเธอซื้อครั้งละหลายๆอัน เพราะถูกและเวลามีคนมาทักเธอถึงกางเขนเธอก็จะมอบใหเป็นของขวัญ วันหนึ่งเธอ ไปซื้อของใน เซเวนอีเลฟเวน พนักงานหญิงคนหนึ่งทักเธอวากางเขนคุณสวยมาก เธอ จึงมอบกางเขนนั้นใหเธอ พนักงานพยายามปฏิเสธแตในที่สุดเธอก็ยอมรับใว หลายปี ผานไปหลังพิธีในโบสถแหญิงคนหนึ่งเขามาทักเธอบอกวาฉันมีบางอยางตองบอกเธอ และขอบคุณเธอ คุณอาจจําฉันไมได แตหลายปีกอนคุณใหสิ่งนี้แกฉัน แลวเธอก็หยิบ เข็มกลั ดกางเขนออกมาจากกระเปา ตอนที่คุณใหฉัน ชีวิตฉันตอนนั้นไมมีอะไรแยไป กวานั้นอีกแลวจนฉันไมอยากรับกางเขนนั้นใว แตพอรับมาแลวชีวิตฉันก็เปลี่ยนไป หลายสิ่งหลายอยางดีขึ้นทันที ฉันจึงทราบวาพระเจายังรักฉันอยูจึงมอบกางเขนมา เตือนใจฉัน ชีวิตฉันเปลี่ยนไปตั้งแตคุณไดทําสิ่งนี้กับฉัน ระลึกถึงกิจการเล็กๆนอยๆที่มี คนทําใหคุณบางนะครับ และก็ควรทําสิ่งเล็กๆนอยๆใหผูอื่นดวยเพราะสิ่งเหลานั้นมีคา และมีความหมายอยางที่เราไมคาดคิดนะครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
136
2 สิงหาคม เวลา 8:46 น. ลูกชายของ โจ เบยแลี่ตายดวยมะเร็ง เขากลับมาที่คลินิคเพื่อขอบคุณทุกคนที่ใจดีและ เอาใจใสลูกชายของเขา พยาบาลชี้ไปทางหญิงคนหนึ่งซึ่งลูกชายกําลังเลนอยูพูดวา เด็กคนนั้นเป็นมะเร็งเหมือนลูกชายคุณ คุณนาจะไปคุยกั บแมเด็กสักหนอยนะ เขาเดิน ไปนั่งใกลกับเธอและพูดวา เป็นเวลาที่ยากลําบากมากเวลาที่ตองพาเขาเขาไปในหอง รักษา หญิงคนนั้นตอบวา ยากหรือ ฉันตายทุกครั้งที่พาเขาเขาไป แยกวานั้นอีกที่รูวา การรักษาชวยอะไรไมไดและฉันรูวาเขากําลังจะตาย เบยแลี่รูสึกไมคอยสบา ยใจพูดวา อยางนอยเราก็บรรเทาใจไดวาเขาจะไมตองทรมานและเจ็บปวดอีกตอไปนะครับ และ เขาก็ไดไปอยูในที่ที่ดีกวานี้ แมคนนั้นเสียงแข็งพูดวา ไมนะ พอเขาตายฉันตองฝใงเขา ในปุาชาและฉันก็จะไมไดพบเขาอีกเลยตางหาก เบยแลี่อยากออกมาจากที่นั่น เขาระลึก ถึงการสูญเสี ยลูกชายของเขาเองและพูดวา ผมฝใงลูกชายผมเมื่อวานนี้ วันนี้ผมมา ขอบคุณหมอและพยาบาลสําหรับความใจดีของพวกเขา ผมเขาใจความรูสึกของคุณดี ครับ แตผมมั่นใจวาลูกชายผมไปอยูในที่มีชีวิตดีกวานี้แลว แมคนนั้นแปลกใจถามขึ้นวา ฉันอยากทราบวาคุณมีความเชื่อมั่นแบบนั้นอย างไร บอกฉันดวย ตอนนั้นเองที่โจเริ่ม พูดถึงสิ่งที่เขาเชื่อในชีวิตรวมถึงเรื่องพระเจาดวย การสูญเสียของเราบนโลกนี้จะทําให เราทุกขแมากขึ้นครับหากเราไมมีความเชื่ออะไรเลย บรรเทาใจทุกคนดวยความเชื่อนะ ครับ เพราะเป็นยาบรรเทาใจมนุษยแเราที่ดีที่สุดเสมอ ไมวาคุณจะเชื่อพระใด ความเชื่อ นั้นมีพลังพิเศษ รักษาใจไดทุกชนิดเลยครับไมวาจะหนักหนาเพียงใด
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
137
5 สิงหาคม เวลา 10:15 น. ชายสองคนกําลังถกเถียงกันเรื่องพระเ จา เรื่องชีวิตนิรันดรและเรื่องการตัดสินของ พระ คนหนึ่งหยุดถกเถียงและพูดวา คุณรูมั้ยผมอยากถามคําถามพระขอหนึ่ง เพื่อน เขาถามวา จะถามอะไรพระละ อเอ ผมอยากถามพระวาพระองคแปลอยใหมีความชั่ว มากมายในโลก มีความสิ้นหวังและมีความอยุติธรรมมากมายในโลกไดอยางไร เพื่ อน เห็นดวยพูดวา นั่นนะสิ ไมเห็นจะมีเหตุผลเลยที่พระปลอยแบบนั้นนะ คนที่ถามพูด ตอไปวา แตคําถามนี้ก็ทําใหผมหวาดกลัวไมใชนอย หวาดกลัวหรือ ทําไมละ ใครๆเขา ก็ถามกันแบบนี้ทั้งนั้น ชายคนนั้นพูดวา ก็ผมกลัววาพระเจาก็อาจจะถามคําถามขอนี้ กับผมเองเหมือนกัน บางทีไม ใชพระนะครับที่ปลอยใหเกิดสิ่งเหลานี้ขึ้นในโลก อาจจะ เป็นเรามนุษยแนี่แหละครับที่ทําใหมันเกิดขึ้น มนุษยแ รวมถีงตัวเราเองดวยที่ อยุธรรม ที่ ชั่วราย ที่เห็นแกตัว ที่ละโมภ ทุกอยางเกิดจากมนุษยแครับ แตมนุษยแก็สามารถสรางสิ่ง ดีๆมากมายในโลกเชนกัน เราแตละคนมา ชวยกันสรางสิ่งเหลานี้ และ อยาสราง สิ่งเลวรายในโลกใหมากกวานี้เลยครับ เราอาจเคยวาคนอื่น แตเราเองก็อาจจะเป็นคน ทําเองก็ไดนะครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
138
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
139
7 สิงหาคม เวลา 15:26 น. ใหเขากับเรื่องรณรงคแการแตงตัวใหเหมาะสม กอนเป็นพระสันตะปาปา ยอหแนที่ 23 พระองคแทําหนาที่เป็นสมณทูตที่ กรุงปารีส ฝรั่งเศส ในงานทานเลี้ยงทางการทูตครั้ง หนึ่งที่พระองคแไดรับเชิญ มีสัตรีทานหนึ่งที่นั่งอยูขางๆพระองคแในง านเลี้ยงนั้น แตงตัว ตามแฟชั่นปารีส ที่ดูแลวโปฺมากจนพระองคแเองรูสึกอึดอัด แตพระองคแก็ไมไดพูดอะไร กอนที่งานเลี้ยงจะจบลง พระองคแหยิบผลแอปเปิ้ ลผลหนึ่งสงใหสัตรีทานนั้น ส ตรีนั้น แปลกใจถามพระองคแวา ทานสงแอปเปิ้ลใหดิฉันทําไม พระองคแยิ้มแลวพูดวา จนกระทั่ งเอวาไดกินผลแอปเปิ้ลในสวนเอเดนนางจึงจะรูวานางกําลังเปลือยกายอยู และตอนนั้นเองที่เอวามีความละอาย หลายครั้งก็ไมมีใครอยากไปยุงเรื่องสวนตัวแบบ นี้ครับ อึดอัดแตก็ไมอยากพูด ไดแตคิดตําหนิ หลายคนก็ไมสนใจวาใครจะคิดและวา อะไรครับ แตเมื่อเราไปในสถานที่นา เคารพและตองใหเกียรติ เราก็ควรแตงตัวให เหมาะสม ถาไมใหเกียรติพระ ถาไมใหเกียรติสถานที่ ก็ขอใหเกียรติตนเองบางนะครับ ชวยกันเตือนคนในบานเราดวยนะครับ อยาใหคนอื่นตองมาเตือนเลย ชวยๆกันนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
140
8 สิงหาคม เวลา 9:42 น. จอหแนไปทํางานตางจังหวัดสามสัปดาหแ เขาคิดถึงภรรยาและลูกมากและอยากกลับไป บานเร็วๆ วันนั้นตรงกับวันแม เขาควรไปหาแมที่อยูอีกเมืองหนึ่งแตเขาก็เหนื่อยเกินไป เขาจึงแวะที่รานข ายดอกไมบอกกับตัวเองวา รูแลวทํายังงัยดี ฉันจะซื้อดอกกุหลาบ และสงไปใหแม เขาเขาไปในรานดอกไมแหงหนึ่ง เด็กคนหนึ่งกําลังคุยกับคนขาย ดอกไม คุณครับ เงินหกดอลลารแสามารถซื้อดอกกุหลาบไดกี่ดอกครับ คนขายหันมา มองหนาจอหแนและสายหนาเพื่อบอกจอหแนวาเงินเทานี้ซื้อดอกกุหลาบวันแมไมไดหรอก น้ําเสียงของเด็กคนนี้บอกใหจอหแนรูวาเขาตองการดอกกุหลายจริงๆ จอหแนเขาใจจึงทํา สัญญาณบอกเจาของรานวาเขาจะออกคาดอกไมใหเด็กเอง ตกลงฉันจะใหดอกกุหลาบ เธอหนึ่งโหลสําหรับเงินหกดอลลารแนะ จอหแนตามเด็กคนนี้ไปเห็นเขาเดินเขาไปในปุา ชา เขาไดยินเด็กพูดกับหลุมศพหลุมหนึ่งวา แมครับแม ทําไมผมไมเคยบอกแมเลยวา ผมรักแมแคไหน ทําไมผมไมเคยบอกแมเลยสักครั้งเดียว พระเจาครับชวยตามหาแม ผมและบอกแมผมดวยวา ผมรักเธอมากครับ จอหแนกลับไปขึ้นรถและขับรถสามรอย ไมลแไปบานแม มอบดอกไมใหแม กอดแมและบอกแมเขาวา แมครับผมรักแมมากครับ เขารูวาสิ่งที่เขาทํานี้เทียบไมไดเลยกับสิ่งที่แมทําใหเขา ทําเพื่อแมไมวาอะไรกอนที่จะ ทําไมไดนะครับ สุขสันตแสําหรับคุณแมทุกทานครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
141
10 สิงหาคม เวลา 14:54 น. Reuel Howe มีลูกสาวคนหนึ่งอายุแปดขวบ ลูกสาวทําบางสิ่งบางอยางที่ทําใหตอง ผิดใจกับแม แมวาเธอจะพยายามชวยยลูกสาวอยางดีที่สุดแลว ลูกสาวก็ยังโกรธแม มากแลวก็วิ่งขึ้นไปบนบาน ลูกสาวเห็นเสื้อผ าชุดใหมของแมที่แมตัดใวสําหรับไปงาน เลี้ยงวางอยู ดวยความโกรธลูกสาวเธอไปเอากรรไกรมาและลงมือตัดเสื้อชุดนั้นเป็น ชิ้นๆตองการใหแมเจ็บใจ ไมนานนักแมขึ้นมาบนบานพอเห็นเสื้อผาชุดนั้น เธอรีบเขา ไปในหอง นอนบนเตียงของเธอแลวก็รองไห ไมวาลูกเลยสักคํา ไมนานนักลูกสาวก็เขา มาในหองแมและกระซิบวา แม แม แตไมมีเสียงตอบ ลูกสาวพูดซ้ําวา แม แม แตก็ไม มีเสียงตอบ ลูกเรียกตอไปวา แมจเา ไดโปรดเถอะ ที่สุดแมตอบวา ไดโปรดอะไร ลูกตอบวา ไดโปรดรับหนูกลับมานะแม รับหนูกลับมา หนูขอโทษคะแม เธอรีบเขาไป กอดลูก เอาใวแนนและพูดวา แมรักลูกเสมอ ตอใหเราซึ่งเป็นลูกจะทําอะไรผิดก็ตาม สําหรับแมแลวแมพรอมอภัยและรักเหมือนเดิมครับ จะดีกวากันมากเลยหากเราทํา เชนเดียวกับที่แมทําตอเรา อยาทําอะไรใหแมเสียใจเลยจะดีกวาครับ ถาเคยก็เขาไป ขอโทษแมนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
142
10 สิงหาคม เวลา 15:01 น. Howard Johnson อธิบายความหมายของคําวา MOTHER ใวดังนี้ครับ M is for the Million things she gave me, O means Only that she is growing OLD, T is for the tears she shed to save me, H is for her heart of purest gold, E is for her eyes with love-light shining, R means right and right she will always be รวมกันแลวก็คือ MOTHER สําหรับคุณใหความหมายของคําวาแม อยางไรบางครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
143
11 สิงหาคม เวลา 16:06 น. · คืนหนึ่งกอนนอนลูกสาวถามแมวา แม แมบอกหนูไดมั้ยวาวันที่สําคัญที่สุดในชีวิตแม คือวันไหน แมคิดสักครูแลวพูดวา ลูกรัก ตาของลูกเป็นทหารในส งครามกลางเมือง ไมกี่เดือนจากนั้นเราก็ไดรับขาววาตาเสียชีวิตแลวในสงคราม ตอนนั้นแมและยาย กําลังนั่งเลนกันที่หนาบาน ยายเสียใจและคิดถึงตามาก วันหนึ่งเราเห็นชายคนหนึ่ง กําลังเดินตามถนนตรงมาที่บานของเรา ยายพูดขึ้นวา มีผูชายคนหนึ่งกําลังเดินมาที่ บานเรา อีกครูหนึ่งคุณยายของลูกกพูดวา ลูกรัก ชายคนนั้นดูคลายๆพอของลูกจังเลย และอีกอึดใจเดียวยายพูดวา ลูกจเา แมคิดวานั่นเป็นพอของลูกจริงๆนะ ตอนนั้นเอง ยายรีบวิ่งไปที่ลานบาน ตอไปที่ถนนและอาแขนเขาไปในวงแขนของคุณตา แมตามไป ขางหลังกระโดเขาไปจับแขนพอใว ตอนนั้นเองแมรูวาพอเสียแขนขางหนึ่งในสงคราม หนาตาและรางกายพอเต็มไปดวยรอยแผล คุณยายพูดกับแมตอนนั้นวา เด็กนอย วันที่สําคัญที่สุดในชีวิตของแมก็คือวันที่พอกลับมาบาน เคยถามแมบางมั้ยครับวาแมมี ความสุขที่สุดในชีวิตตอนไหน วันแมจะมีความหมายมากขึ้นอีกถา หากทุกคนใน ครอบครัวอยูพรอมหนากัน การกลับมาของใครก็ตามของคนในครอบครัวมี ความหมายมากจริงๆสําหรับผูเป็นแมทุกคน ทําใหแมมีความสุขที่สุดในชีวิตกันนะครับ สุขสันตแวันแมครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
144
14 สิงหาคม เวลา 11:57 น. แมของแจ็คโทรบอกเขาวา คุณเบลเซอรแเพิ่งเสียชีวิตตั้งแตพอของแจ็คตายไป คุณเบลเซอรแนี่แหละที่ดูแลเขา สอนเขา ใชเวลาดวยกันเสมอ เขารักแจ็คมากดวย แมวาแจ็คจะไมมีเวลาใหใครเพราะเขารักงานและความกาวห นา เขานั่งเครื่องไปรวม พิธีศพของชายแกคนนี้ เป็นพิธีงายๆเพราะเขาไมมีญาติพี่นองเลย กอนกลับแจ็คไปที่ บานรางของคุณเบลเซอรแ เขาทบทวนชีวิตที่ผานมากับคุณเบลเซอรแ เขาเดินดูบานทุก อยางที่นั่นทําใหเขานึกถึงชีวิตที่ผานมา เขาหยุดแลวพูด กับแมวา มีกลองๆหนึ่ งหายไป แมคุณเบลเซอรแวางไวที่โต฿ะทํางาน มันหายไป เขาบอกเสมอวาในกลองมีสิ่งที่มีคาที่สุด ของเขา ผมเลยไมรูเลยวาเป็นอะไร สองอาทิตยแตอมาเขาไดรับแจงจากไปรษณียแวาให ไปรับวัสดุที่ถูกสงมา มันเป็นกลองเกาๆกลองหนึ่ง เขียนชื่อเขาดวยลายมือที่อานยาก แตมีชื่อผูสงวา คุณแฮโรลดแ เบลเซอรแ ภายในเป็นนาฬิกาพกทองคําเรือนหนึ่ง แจ็คลูบ ไลนาฬิกาเรือนนั้นแลวก็เปิดดานหนาขึ้น ภายในมีอักษรสลักใววา แจ็ค ขอบใจเธอ มากสําหรับเวลาที่มอบใหฉัน แฮโรลดแ เบลเซอรแ แจ็ครูทันทีวาสิ่งที่มีคามากที่สุดใน ชีวิตของชายแกคนนี้คือ เวลา ที่เขามอบให แจ็คจับนาฬิกาใวแนนแลวโทรไปหาเลขา ของเขาบอกใหเลิกนัดหมายทั้งหมดในสองสามวันนี้ เลขาเขาถามวาทําไม เขาตอบวา ผมตองการใชเวลากับลูกและภรรยาของผม การใหเวลาแกใครสักคนมีความหมายแก คนนั้นเสมอครับ อยาใชเวลาสําหรับตัวเองจนลืมคนอื่นๆที่มีความหมายสํา หรับคุณนะ ครับ ใหเวลากันตอนที่ยังใหได จะมีบางคนเสมอที่จะไมลืมเวลาที่คุณใหเขาเลย เพราะ มันเป็นสิ่งที่มีคาที่สุดในชีวิตเราจริงๆ คุณลืมใหเวลากับใครบางหรือเปลา
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
145
16 สิงหาคม เวลา 9:53 น. Horatio Gates Spafford นักธุรกิจแหงชิคาโก อายุ 43 ปี ผจญกับวิกฤตทางการเงิน จนลมละลายเพราะไฟไหมใหญในปี 1871 เขากับภรรยาสูญเสียลูกชายกอนไฟไหม ครั้งนั้น ความเสียใจใหญหลวงนี้ทําใหเขาและภรรยาตัดสินใจไปพักใจที่อังกฤษ เขาสง ภรรยาและลูกสาว 4 คนไปลวงหนาและจะตามไปในไมกี่วัน แตเรือ แอตลันติก โอเชี่ยนประสบอุบัติเหตุกลางมหาสมุทรและจมลงภายใน 12 นาที มีผูเสียชีวิตทั้งหมด 226 คนรวมทั้งลูกสาวทั้งสี่คนของเขาดวย ภรรยาเขาสงโทรเลขถึงเขาทันทีที่ถึงฝใ่งวา ฉันรอดคนเดียว สแปฟฟอรดสูญเสียทุกอยาง ทรัพยแสิน ลูกชาย ลูกสาวสี่คน ภรรยา กําลังโศกเศราอยางสาหัสอีกฝใ่งหนึ่งของมหาสมุทร เขาอาจจะกลาวโทษพระเจา ฟูองรองมนุษยแ จมอยูกับความรันทดนี้ก็ได เขารีบซื้อตั๋วเรือไปหาภรรยาเขา กัปตัน เรือชี้ใหเขาดูสถานที่เกิดเหตุ คื นนั้นเขาไดเขียนความรูสึกของเขาดวยความสงบและ บันทึกนี้กลายเป็นแรงบันดาลใจใหคนมากมายในเวลาตอมา เขาเขียนวา ไมวาหนทาง ชีวิตจะสงบดั่งแมน้ํา หรือจะเศราโศกเสียใจเวลาผจญกับคลื่นยักษแในมหาสมุทร ไมวา อะไรจะเกิดขึ้นในชีวิต พระองคแทรงสอนผมใหพูดวา it is well, it is well with my เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
146
soul. ไมวาอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิตอยาสูญเสียจิตวิญญาณของเรานะครับ ไมตองโทษ พระ ไมตองฟูองรองมนุษยแ ทุกสิ่งเกิดขึ้นไดในชีวิตแตเราตองรักษาจิตใจเราใหเขมแข็ง และยอมรับใหไดนะครับ เพราะอยางนอยเราก็ยังมีพระองคแอยูกับเราในใจ พระสอน เราใหพูดเชนนั้นดวยครับ
17 สิงหาคม เวลา 8:23 น. Ann และลูกชายสองคนยายไปอยูกับพอแมเธอที่เท็กซัสระหวางสงครามโลกครั้งที่ สองขณะที่สามีเธ อเป็นนักบินรบในยุโรป ชวงเทศกาลคริสตมาสเธอ ลูกๆและพอแม เธอชวยกันตกแตงตนคริสตมาสและเอาของขวัญมาเตรียมใวที่ตนคริสตมาส และแลว ก็มีจดหมายแจงวาสามีเธอไมสามารถมาฉลองคริสตมาสไดอีกตอไปแลวเขาเสียชีวิต ในขณะปฎิบัติหนาที่ แอนรองไหเสียใจมากและวิ่งเขาไปใ นหอง พอแมเธอเห็นเธอ เสียใจมากคุยกันเงียบๆและตัดสินใจขนตนคริสตมาสออกไปใวนอกบาน เอาของ ประดับตนไมออกไปดวย สักพักหนึ่งแอนออกมาเห็นหองวางเปลาถามแมวา แมทํา เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
147
อะไรกับตนคริสตมาสคะ แมตอบวาพอกับแมเห็นวาลูกเสียใจมากคงไมดีแนที่จะยินดี อะไรตอนนี้ แอนพูดวา แมคะเอาตนคริสตมาสกลับมาเถอะ คริสตมาสมีใวก็เพื่อเวลา แบบนี้ พระองคแเสด็จมาก็เพื่อบรรเทาเราจากเวลาแบบนี้ ไฟประดับสองแสงใหเราเดิน ตอไปได แอนเขมแข็งจริงๆครับเวลาที่เธอรูวาพระอยูกับเธอเสมอยามที่มีทุกขแ จุดเทียนดีกวาสาปแชงความมืด อยาลืมพระไมวายามใด อยานําพระออกไปนอกจิตใจ เราเลยนะครับ
18 สิงหาคม เวลา 8:42 น. Bernice มีลูกชายคนหนึ่งที่ถูกฆาตายโดยทหารกามิกาเซของญี่ปุนในสงครามโลก ครั้ง ที่สอง เหตุการณแนี้ผานมา 40 ปีแลว อดีตทหารกามิกาเซคนหนึ่งไดรับเชิญใหมา แบงปในที่โบสถแ เธอรับไมไดแตเธอก็ไมอาจขาดวัดวันอาทิตยแได ทหารคนนั้นแบงปใน ชีวิตที่พบพระเยซูไดอยางซาบซึ้ง ตาเขาลุกวาวดวยความเชื่อและกตัญโูตอพระ ทุกคนที่ไดรับฟใงเขาประทับใจมาก ตอนที่เขาเดินออกจากวัดมาถึงโต฿ะนั่งแถวสุดทาย หญิงชราคนหนึ่งลุกขึ้นมายืนขวางเขาใว จองมองตาของเขาแลวพูดดวยเสียงสั่นเครือ วา ลูกชายฉันถูกทหารกามิกาเซฆาตาย หญิงคนนั้นคือ Bernice คนที่เห็นตางหายใจ ไมทั่วทอง เธอพูดตอวา ฉันไดเห็นพระเจายกโ ทษบาปของคุณ สําหรับฉันไมยอมยก โทษมาเป็นเวลาถึง 40 ปี คืนนี้ฉันขอพระเจาใหยกโทษใหฉันบาง คุณจะยกโทษใหฉัน ไดมั้ยสําหรับความเกลียดชังที่ฉันเคยมีตอชนชาติของคุณ ทหารนักบินคนนั้นรองไห เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
148
อยางขมขื่นพูดวา ยกโทษใหกับสิ่งที่ชนชาติผมทํากับคุณดวย Bernice กับทหาร สวมกอดกันที่นั่น ทั้งสองคนรองไหดวยความยินดี เป็นเวลาที่ทั้งสองพบกับสันติสุข อยางที่ไมเคยพบมากอนเลย ความเกลียดชังทําใหเราทนทุกขแทรมาน การใหอภัย ปลดปลอยเราเป็นอิสระครับ เป็นบุญของผูมีใจเมตตา เหตุวาเขาจะไดรับความเมตตา กรุณาดุจกัน อภัยใหกันเถอะครับเพราะจะมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นมาในชีวิตอีกมากมาย ที่แนๆ ก็คือสันติสุขในจิตใจครับ
20 สิงหาคม เวลา 11:41 น. หยอนใจกันบางนะครับ เพื่อนสองคนเจอกัน คนหนึ่ งเศราสรอยมาก ดูเหมือนจะ รองไห เพื่อนจึงถามวา เฮ แกเป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้นหรือ เขาตอบวา จะบอกใหนะ สามอาทิตยแที่แลว ลุงฉันตาย ทิ้งเงินใหฉัน หาแสนบาท โอโห เงินเยอะนะนั่น เพื่อนเขาอุทาน เขาพูดตอวา สองอาทิตยแที่แลว ลูกพี่ลูกนองคนหนึ่งที่ฉันเ องแทบ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
149
ไมรูจักก็ตาย เชื่อมั้ย ทิ้งเงินใหฉันลานบาท เพื่อนพูดวา ฟใงดูแลวก็ดีมากนี่นา แกไม เขาใจ อาทิตยแที่แลว ปูาฉันก็ตายและฉันก็ไดรับมรดกมาตั้งเกือบสองลาน เพื่อนขิงเขา เริ่มสับสนพูดวา แลวทําไมถึงตองเศราขนาดนี้ละ งั้นก็ เขาตอบวา ก็อาทิตยแนี้ยัง ไม เห็นมีใครตายเลย ฉันไมไดอะไรเลยเห็นมั้ย อยางนี้เขาเรียกวาโลภแลวโลภเลย มีแต อยากไดเรื่อยไปครับ คนอะไรจะโล๓ไดถึงเพียงนี้ เรื่องจริงมีแบบนี้บางมั้ยครับ หรือมากกวานี้อีก
20 สิงหาคม เวลา 11:58 น. หมอคนหนึ่งเลาเรื่องของแมรี่ เด็กหาขวบที่อัมพาตไปครึ่งซีก เธอเพิ่งสูญเสียทั้งพอ และแมไปไมนานมานี้เอง แมรี่ตองรับการสแกนสมองดวยเครื่อง คนไขจะตองอยูนิ่งๆ เป็นเวลาหานาที สําหรับเด็กหาขวบไมใช เรื่องงายเลย สองนาทีผานไปหมอตรวจวัด และพยาบาลสังเกตุเห็นวาเธอขยับปากของเธอและไดยินเสียงบางอยาง ตองหยุดการ ตรวจสอบและเตือนเธอใหอยูนิ่งๆ เธอยิ้มและสัญญาวาจะไมพูด การตรวจก็เริ่มขึ้น ใหม ไมนานปากของเธอขยับอีกแลว เธอถูกเตือนอีกวา แมรี่ หนูพูดอีกแลวน ะ มันทํา ใหภาพเบลอ มองไมเห็น แมรี่ยิ้มและพูดวา หนูไมไดพูด หนูกําลังรองเพลง หมอถาม วา รองเพลงอะไร เธอตอบใหทุกคนไดยินวา พระเยซูรักฉันคะ หนูรองเพลงนี้เสมอ เวลามีความสุข ทุกคนในหองนิ่งอึ้ง หมอคนหนึ่งถึงกับพูดวา มีความสุขงั้นหรือ เด็กคน นี้มีความสุขไดอยางไรกับสภาพชีวิตแบบนี้ ทุกคนในหองทนอยูตอไปไมไดเพราะน้ําตา เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
150
เริ่มหลั่งไหลออกมาจากตาทั้งสองของแตละคน แมรี่มีความสุขดวยการรูเพียงวาพระ เยซูรักเธอครับ พระองคแทําใหเธอเขมแข็งไดถึงเพียงนี้ ไมวาอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิต มี พระที่รักเราอยูเสมอนะครับ จําเพลงพระที่เราชอบใวบางเพราะทําใหเรามีความสุขได จริงๆครับ คุณชอบเพลงพระเพลงอะไร พอชอบเพลงแผนดินของเราและพระสัมผัส เราทุกวันครับ (เผื่อมีใครอยากถามครับ)
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
151
21 สิงหาคม เวลา 16:22 น. แมคนหนึ่งเขามาพบกับจักรพรรดินโปเลียนเพื่อขออภัยโทษใหลูกชายของเธอ นโปเลียนตอบเธอวาหนุมคนนี้ไดทําผิดมหันตแถึงสองครั้งและตามความยุติธรรมแลว เขาสมควรตาย แมพูดวา แตดิฉันไมไดมาขอความยุติ ธรรม ดิฉันออนวอนขอความ เมตตา จักรพรรดิตอบวา แตลูกชายเธอไมสมควรไดรับความเมตตา แมไมลดละรบ เราวา ทานเจาขา มันคงไม ใชความเมตตาถาหากเขาสมควรจะได รับมัน และความ เมตตานี่แหละที่ดิฉันออนวอนจากทาน นโปเลียนพูดวา ถาเป็นอยางนั้น เราก็จะให เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
152
ความเมตตา นโป เลียนยอมไวชีวิตลูกชายของนาง ไมวาใครลวนมีใจเมตตา ความ เมตตากรุณาอยูในใจเรา มีเมตตาตอกันมากๆนะครับ ความยุติธรรมเรียกรองการ ชดใชและการแกแคน บางครั้งเรียกรองแมความตาย ความเมตตาใหความรักและให โอกาส ความเมตตาใหชีวิต นี่คือบทเรียนหนึ่งของความรักที่พระ สอนเรา บทเรียนนี้ ยากแตทรงคุณคาสําหรับผูที่แสวงหาคุณคาของชีวิตนะครับ จิตใจมนุษยแสูงสงมิใช เพราะความยุติธรรม แตเพราะเรารูจักเมตตาตอกันตางหาก
23 สิงหาคม เวลา 10:08 น. บริเวณ Bangkok · เรื่องสั้นๆครับแตมีขอคิดดีมาก พอคนหนึ่งขับรถพาลูกชายกลับบาน ระหวางทางเขา เห็นแตงโมลูกใหญลูกหนึ่งตกอยูไมหางจากถนนม ากนัก เขาจอดรถพูดกับลูกชายวา ลูกดูตนทางใหพอนะ พอจะไปเอาแตงโม เขารีบไปที่ผลแตงโมแลวถามลูกวา มีใครมา หรือเปลา มองทั้งทางซายและขวาดวยนะ ลูกชายตอบกลับมาวา พอครับ เราไมควร มองขางบนดวยหรือครับ เด็กๆมีจิตใจบริสุทธิ์ อยาสอนใหเด็กมีจิตใจไมดีเลย พระเรียกทุกคนใหมีจิตใจเชนนี้ครับ อยามัวแตมองซายหรือมองขวา แตใหมองเบื้อง บนบางนะครับ โลกของเราทุกวันนี้วุนวายเพราะเรามองขางบนนอยเกินไป จากนิตยสาร Our Daily Bread, April 18, 1999
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
153
24 สิงหาคม เวลา 8:32 น. คารแลและคลาราแตงงานมา 25 ปีมีลูกนารักสามคน เป็นครอบครัวที่มีความสุขทีเดียว มีฐานะทางเศรษฐกิจดี พวกเขาตั้งใจจะหาซื้อบานตากอากาศแหงหนึ่ง เบ็น เป็นพอ หมายที่กําลังจะขายบานของเข า ทั้งสองคนไปดูและชอบมาก หลายเดือนผานไป คลาราบอกคารแลวาเธอตองการหยา เหมือนฟูาผาลงในใจคารแลถามวาทําไมเป็นตอนนี้ ละ ที่ผานมาดูมีความสุขกันดี คลาราตอบวาเธอมีคนใหมแลว ใครกัน เธอยอมรับวา คือ เบ็น เจาของบานริมทะเลสาบ หลายเดือนที่ผานมาเธอไปติดตอพูดคุ ยเรื่องบาน จนในที่สุดก็รักกัน ลูกๆสามคนพยายามพูดกับแมแตก็ไมเป็นผล วันที่ภรรยากําลังจะ ออกจากบาน คารแลเดินผานเธอไปที่โรงรถและพูดกับเธอวา ที่รักนี่คงเป็นครั้งสุดทาย ที่เราจะเจอกันใชมั้ย น้ําเสียงของเขาสั่นเครือและสะอึกสะอื้น คลารารีบออกจากบาน ดวยความรู สึกไมสบายใจ ไมถึงสองอาทิตยแตอมา คารแลเป็นโรคหัวใจลมเหลวและก็ สิ้นชีวิต จากชวงเวลาที่ดีที่สุดกลับกลายเป็นชวงเวลาที่เลวรายที่สุดเกิดขึ้นไดโดยไม รูตัว เกิดขึ้นไดเพียงราคะและตัณหา ความไมพอเพียง มีบางอยางที่ทําใหเราตาบอด ไดเสมอ มนุษยแเราสามารถทําสิ่งที่ วิเศษที่สุดไดและก็สามารถทําสิ่งที่เลวรายที่สุดได เหมือนกัน ระวังอยาใหมีอะไรมาบังตาเรานะครับ ไมอยากใหเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับใคร เลย
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
154
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
155
25 สิงหาคม เวลา 16:18 น. ชหินหนาหลุมศพในสุสานที่ Bedale, Yorkshire ประเทศอังกฤษสลักขอความนี้ใว ผูที่ กําลังเดินผานที่นี่ จงจําไววาครั้งหนึ่ง ฉันก็เคยเดินผาน ที่ที่ฉันอยูตอนนี้ คุณก็จะมาใน ไมชา จงเตรียมที่จะตายและตามฉันมาเถิด ขางลางขอค วามนี้มีผูหนึ่งเขียนเพิ่มวา ฉันไมดีใจที่จะติดตามคุณไปจนกวาจะรูวาคุณไปทางไหนเสียกอน ในความเป็นจริงเรา ไมรูหรอกวาตายแลวไปไหน แตตอนที่ยังไมตายเราเลือกไดวาตายแลวเราจะไปไหนนะ ครับ อยูที่เราเลือกเดิน เดินใหถูกทางนะครับ ในสุสานมีหลายสิ่งหลายอยาง ที่เตือน เราไดดีกวาที่อื่น ปุาชามีหนาที่ทําใหคนเป็นไมตายคือมีชีวิตนิรันดรครับ
25 สิงหาคม เวลา 16:26 น. ฮิตเลอรแสั่งจําคุกพระสงฆแองคแหนึ่งซึ่งเป็นวีรบุรุษสงครามในสมัยสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เป็นเวลา 8 ปีชื่อ Martin Niemoeller ฮิตเลอรแตระหนักดีวาหากเขาสามารถชักชวน มารแตินมารวมอุดมการณแกับตนไดก็จะลดแรงตานทานตางๆในประเทศลงได เขาจึงสง เพื่อนเกาคนหนึ่งของมารแตินมาเยี่ยมเขาที่คุกใหมาทําหนาที่ชักช วนมารแติน เพื่อนเกา คนนี้มาที่คุก ในบันทึกเขียนวา เพื่อนคนนั้นถามมารแตินวา มารแติน มารแติน ทําไมคุณ ถึงอยูที่นี่ มารแตินตอบคําถามนี้วา เพื่อนเอเย ทําไมคุณถึงไมอยูที่นี่ละ เราตองถามตัว เราเองถามคําถามเดียวกันนี้ครับเราตองเลือกทางที่เราจะเดินดวยความมั่นคง ยืนหยัดมั่นคงในทางที่เราเลือก ชอบคําตอบของมารแตินจริงๆ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
156
27 สิงหาคม เวลา 11:11 น. ครอบครัวร่ํารวยครอบครัวหนึ่งลงโฆณารับสมัครพนักงานขับรถ หลังจากการคัดกรอง ของผูจัดการก็มี 4 คนที่ผนเกณฑแ ภรรยานําทั้ง 4คนไปที่ระเบียงบานแลวชี้ใหทุกคนดู กําแพงหินที่อยูริมถนนทางเขาบานถามวา พวกคุณคิดวาสามารถขับรถเขาไปชิด กําแพงหินนั้นไดใกลขนาดไหนโดยไมใหรถไดรับความเสียหาย คนแรกตอบวา ผมทําได ใกล 1 ฟุตครับ คนที่ 2 วา 6 นิ้ว คนที่สามบอกวา 3 นิ้วครับ สวนคนที่ 4 ตอบวา ผมไมทราบวาผมสามารถขับไดชิดกําแพงเทาไร แตผมจะพยายามอยางที่สุดที่จะขับ รถใหหางจากกําแพงหินนั้นเพื่อไมไหรถไดรับความเสียหาย คนขับรถเกงไมได หมายความวาสามารถเขาไปใกลอันตรายไดมากเทาไร แต หมายถึงคนที่สามารถออก หางจากอันตรายไดมากที่สุดตางหาก อยานําชีวิตเราเขาไปใกลอันตราย เชน อยาแตงกายจนเป็นอันตรายตอตนเองหรือผูอื่น โดยคิดวาเราดูดีที่สุด แตพยายามนํา ชีวิตใหออกหางจากอันตรายที่สุดดีกวาครับ คนเกงไมไดหมายความวาทํารายคนอื่นได แตหมายถึงคนที่ชวยใหตนเองและคนอื่นไมถูกทํารายตางหากครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
157
28 สิงหาคม เวลา 10:51 น. ในปี 1886 Karl Benz ขับรถคันแรกของเขาไปตามถนนสายตาง ๆในเมืองมิวนิค เยอรมันนี เขาตั้งชื่อรถคันแรกนี้วา Mercedes Benz ตามชื่อลูกสาวของเขาเอง ชาวเมืองโกรธมากที่รถของเขามีเสียงเครื่องยนตรแที่ดังมากทําใหเด็กๆและมาตกใจ เจาหนาที่จึงออกกฎหามรถที่ปราศจากมาวิ่งเกิน 3.5 ไมลแตอชั่วโมงในเมืองและไมเกิน 7 ไมลแตอชั่งโมงนอกเมือง เบนซแรูวาเขาไมสามารถพัฒนารถสูกับมาไดดวยความเร็ว ขนาดนี้ เขาจึงเชิญนายกเทศมนตรีของเมืองมานั่งรถชมเมือง นายกตอบตกลง เขานัดแนะกับรถมาสงนมคันหนึ่งใหขับรถมาตอนที่เขามาถึงแซงรถของเขาขึ้นไป รถ มาแซงรถของนายกทําใหนายกไมพอใจมาก รูสึกข ายหนาที่รถชากวามา สั่งใหเบนซแ เรงความเร็วและแซงรถมาคันนั้นใหได เบนซแขออภัยแลวพูดวา ดวยกฎหมายจํากัด ความเร็วที่นาหัวเราะเชนนี้ เขาไมไดรับอนุญาตใหไปเร็วกวานี้ได ไมนานจากนั้นกฎขอ นี้ก็ไดรับการเปลี่ยนแปลง เป็นธรรมชาติของคนเราที่ไมตองการใหใ ครมาเกินหนา มาแซง ขับรถอยาใจรอนนะครับ เดี๋ยวนี้มีขาวเกี่ยวกับการขับรถมากเหลือเกิน ใชรถ ใหถูกมีคุณมหันตแ ถาใชรถหุนหัน ก็รอรับผลของมันนะครับ เวลาโกรธตอนขับรถ คุณทําอยางไรครับ แนะนําดวย
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
158
30 สิงหาคม เวลา 9:36 น. บทเรียนจากการตกปลาครับ จอหแนพาลูกชายกับเพื่อนไปตั้งแคมปตกปลา ตั้งแคมป บนทําเลที่เห็นวิวสวยมาก ทําอาหารเย็นกันและเขานอนสําหรับการตกปลาวันรุงขึ้น ตื่นมาอากาศหนาวมากเต็มไปดวยหมอก พวกเขาใชเวลาอยูดวยกันในเตนทแเลาเรื่อง ตางๆ เลนเกมสแตลอดทั้งวันหวังวาวันตอไปจะดีขึ้น วันตอมาอากาศแยกวาเดิม เพราะนอกจากหนาวแลวฝนยังตกทั้งวันอีกดวย อีกวันหนึ่งที่พวกเขาตองอยูดวยกันใน เตนทแ ผิดหวังที่ยังไมไดตกปลา พวกเขาใชเวลาดวยกั นแตความรูสึกตางออกไป ที่สุดวันนั้นจบลงดวยการทะเลาะกัน โกรธกันจนกระทั่งตัดสินใจเก็บของและกลับบาน เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
159
ทันที พวกเขาคนพบวาเมื่อนักตกปลาไมไดตกปลา พวกเขาก็จะตอสูกัน When fishermen don't fish, they fight หากเราไมทําหนาที่ของเราเอง เราจะทํา อยางอื่นที่แยกวา หากพอไมทําหนาที่พอแลว หากแมไมทําหนาที่แม อะไรจะเกิดขึ้นใน ครอบครัวละครับ พวกเขาจะตอสูกัน ทะเลาะกัน หากเราไมซื่อสัตยแในหนาที่ของเรา ในชีวิตของเรา สุดทายเราก็ตองสูกันเองละครับ ทุกชีวิตมีหนาที่และความรับผิดชอบ กํากับอยูเสมอครับ
31 สิงหาคม เวลา 11:00 น. Bill Havens เป็นนักกีฬาแคนูประเภทพาย 4 คนของอเมริกาในโอลิมปิคที่ ปารีส ปี 1924 และเป็นทีมเต็งในการแขงครั้งนี้ดวย ภรรยาเขา ตั้งครรภแและจะคลอดใน ระยะเวลาที่บิลจะตองแขงขันที่ปารีส บิลอยูในสถานการณแที่ตองเลือกระหวางไปแขง หรืออยูกับภรรยาเวลาที่จะคลอดลูกคนแรก ภรรยาของเขายืนยันใหเขาไปแขงเพราะ เขาเตรียมตัวมานานและใฝุฝในที่จะแขงโอลิมปิค ที่สุดบิลตัดสินใจถอนตัวออกจากการ แขงขัน เ ขาตองการอยูกับภรรยาของเขา ปีนั้นอเมริกาไดเหรียญทองจากแคนู พาย 4 คน และภรรยาของบิลก็คลอดหลังกําหนดนานมากจนโอลิมปิคจบไปแลวเธอ จึงคลอด หากบิลไปแขงก็สามารถกลับมาอยูกับภรรยาไดเหมือนกัน ใครๆพากันพูดวา นาเสียดาย บิลพูดวา ผมไมเสียใจเลย การอยูเคียงขาง ภรรยาเป็นสิ่งสําคัญที่สุด สําหรับผมแลว ไมมีอะไรสําคัญไปกวาการทุมเทชีวิตเพื่อภรรยาและลูกเลย ไมมีอะไรที่ มีคามากไปกวาการใหคุณคาแกคนที่คุณรักอีกแลว รักครอบครัวคุณใหมากๆ ใหคุณคา กับครอบครัวคุณใหมากที่สุด ที่หนึ่งในชีวิตเราคือครอบครัวครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
160
1 กันยายน เวลา 15:52 น. ทอมสามีของเธอถูกรถของผูหญิงคนหนึ่งชนตายขณะที่เขากําลังโบกรถใหเด็กๆขาม ถนน ตํารวจบอกวาเป็นอุบัติเหตุ งานศพผานไปแลวแตเธอเฝูาตําหนิ และโทษผูหญิง คนนั้นตลอดเวลา คุณพอวัดเธอมาเยี่ยมอธิบายวาเป็นอุบัติเหตุจริงๆ เธอตอบพอวา ฉันรูวาพระตองการใหฉันอ๓ัยแตฉันทําไมได ฉันยังโกรธอยูและมีเหตุผลพอที่จะโกรธ ดวย พอเตือนเธอใหภาวนามากๆและบอกวาผูหญิงคนนั้นเป็นครูและเธอหวงเด็ก เหมือนกับทอม คืน นั้นเธอคิดแตเรื่องนี้และสวดขอพระใหเธอมีหัวใจที่จะทําสิ่งนี้ วันรุงขึ้นเธอไปที่บานของครูคนนั้น เธอพบวาสายตาของครูเศรามากและใบหนา หมนหมอง ตอนแรกก็ยากมากที่จะคุยกัน ครูเริ่มตนบอกวาเธอเสียใจกับการสูญเสียนี้ มาก เธอไมกลาขับรถอีก เธอทํางานไมได กินอะไรไ มได เธอกําลังทนทุกขแยิ่งกวาตัว เธอที่สูญเสียสามีครั้งนี้ซะอีก เธอพูดกับครูวา ฉันรูวาเธอไมไดตั้งใจชนสามีของฉัน ริมฝีปากของครูนั้นสั่นและพูดวา ถาวันนั้นฉันไมออกจากบาน พูดยังไมทันจบเธอก็เขา ไปสวมกอดครูและพูดวา ฉันอภัยใหเธอแลว ตอนนี้เธอตองอภัย ใหตัวเองดวยนะ น้ําตาหลั่งไหลออกมาไมหยุดเลย เป็นน้ําตาแหงสันติสุขของทั้งสองคน ไมมีอะไร สวยงามไปกวานี้แลวในชีวิตของผูที่ใหอภัยและรับการอภัย พระเยซูเจาสอนสิ่งนี้แก เรา เป็นบุญจริงๆของผูที่สามารถทําได สันติสุขไมเกิดแนๆถาไมมีการอภัยครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
161
6 กันยายน เวลา 10:15 น. พอองคแหนึ่งตองการเปลี่ยนแปลงวัดใหดีขึ้น แทนที่จะเทศนแ แจกกระดาษใหพี่นองคน ละสองแผน แผนแรกเขียนที่หัวกระดาษวา ปใญหาของวัดนี้คือ แผนที่สองเขียนวา สิ่ง ที่วัดนี้ตองการคือ อาทิตยแตอมาทานนําผลของคําตอบทั้งหมดมาใหพี่นองทั้งหมดดู ปใญหาของวัดสรุปไดดังนี้ ไมควรมีสภากาแฟหลังมิสซา ควรเพิ่มกาแฟหลังมิสซา บท เทศนแยาวเกินไป บทเทศนแสั้นเกินไป การรองเพลงในมิสซาแยมาก ควรรองเพลงใน มิสซาใหมากขึ้น ในหัวขอสิ่งที่วัดตองการ สรุปไดดังนี้ ซื้อเกาอี้นั่งในวัดเพิ่มขึ้น อยาใช เงินมากเกินไปไมตองซื้ออะไรอีกแลว ไมตองมีการรองเพลงในวัดอีก ตองการเจาวัด องคแใหม วัดตองการปรับอากาศ วัดตองการประหยัดไฟ วัดตองการติดตั้งอุปกรณแ ทันสมัย วัดตองการรักษาทุกอยางไหเหมือนเดิม นานาจิตตังครับ เราพบความไมพอใจ ของคนที่มาวัด เราพบการขาดความเป็นหนึ่งเดียวกันแมในเรื่องของศาสนา ทุกคนมุง ไปยังสิ่งที่ตนเองตองการเทานั้นและไมมีสักคนเดียวที่มุงไปยังสิ่งที่พระเยซูตองการ สนใจแตสิ่งที่ตนเองตองการเทานั้นเพราะไมมีใครสักคนเดียวเขึยนอางถึงพระเยซูเลย หากเราไมยึดความตองการของตนเป็นใหญแลวละก็ เราเป็นหนึ่งเดียวกันไดแนๆ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
162
เรารักกันไดมากกวานี้แนๆครับ รักตนเองใหนอยลง รักผูอื่น รักชาติใหมากขึ้นกัน ดีกวาครับ
7 กันยายน เวลา 8:03 น. หลายปีกอนในประเทศคานาดา เด็กหญิงเล็กๆ อายุราวสองขวบเดินหลงหายไปจาก หมูบาน อากาศหนาวมากเพราะอยูในหนาหนาว พอแมของเธอรองขอคนในหมูบาน ชวยกันหาเพราะมีรองรอยของเธออยู แตมีรองรอยของคนมากมาย พวกเขาออกหา เธอในทุกทิศทางตะโกนเรียกชื่อของเธอ แตก็หาไมพบ ที่สุดกอนตะวันตกดิน ชายคน หนึ่งเสนอวา แทนที่เราจะแยกกันหา ใหเราจับมือกันและตั้งแถวยาวหนากระดานแลว เดินผานทองทุงพรอมๆกัน เราจะผานทุกตารางฟุตเลย พวกเขาจึงจับมื อกันแลวเดิน เรียงหนาเรียกชื่อของเธอ พวกเขาพบเธอนอนขดตัวแข็งเสียชีวิตไปแลว ชายคนหนึ่ง พูดขึ้นมาอยางนาสะเทือนใจวา ถาหากพวกเราจับมือกันเร็วกวานี้สักหนอย เราคง เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
163
ชวยชีวิตเธอได ไมยากนักที่เราจะจับมือกันครับแตเรามักจะชาจนไมทันการตางหาก เรื่องงายๆที่บ างคนชอบทําใหยากเพียงเพราะมีทิฐิ และมีอคติ เราสามารถชวย ครอบครัว ชวยชาติ ชวยชีวิตคนไดมากมายเพียงแคละทิฐิและอคติลงไปเทานั้น ยาก เพราะเราไมยอม ถาหากเราจับมือกันเร็วกวานี้ละก็
8 กันยายน เวลา 9:02 น. จอหแน เป็นนักศึกษาตาบอดกําลังทําวิทยานิพนธแปริญญาตรีโดยมี William Frey เป็นอาจารยแที่ปรึกษา (ตอมาเป็น บิชอปจากโคโลราโด ) วันหนึ่งเฟรยแถามจอหแนวา ตาบอดไดอยางไร เขาตอบวา สารเคมีระเบิดตอนอายุ 13 คุณรูสึกอยางไร ชีวิตจบสิ้น ลงเลย ไรประโยชนแและผมเกลียดพระเจา หกเดือนแรกผมขังตัวอยูแตในหอง ไมทํา อะไรเลย ทานขาวคนเดียวในหอง วันหนึ่งพอผมเขามาในหองพูดวา จอหแน หนาหนาว กําลังมา ตองปิดหนาตางที่อยูในโรงรถนะ นั่นเป็นหนาที่ของลูก พอตองการใหลู กทํา ใหเสร็จกอนที่พอจะกลับมาเย็นนี้ แลวพอก็ออกไป ปิดประตูหองผมอยางแรง ผมโกรธ มาก คิดวาพอคิดวาผมเป็นใคร ผมตาบอด แมจะโกรธแตผมตัดสินใจที่จะทํามัน เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
164
ผมกระเสือกกระสนไปถึงโรงรถ ควานหาเตรื่องมือ บันไดไปถึงหนาตาง ปีนบันไดขึ้น ไปและคิดวาผมจะแสดงใหดู ผ มจะตกลงมา คราวนี้พอจะมีลูกที่ตาบอดและ เป็นอัมพาตดวย ที่สุดผมก็ปิดหนาตางไดสําเร็จ ตอมาผมรูวาตลอดเวลาที่ผมกําลังปิด หนาตางนั้นพอผมไมไดหางจากผมเกิน 4-5 ฟุตเลย พอชวยใหผมรูวาในชีวิตนี้ ผมยัง สามารถทําอะไรๆไดอีกมากมาย คนตาบอดเลยกลายเป็นคนตาดี และคนตาดีก็ กลายเป็นคนตาบอดไดดวย ไมมีอะไรรายไปกวาจิตใจที่มืดบอดหรอกครับ สิ่งเลวราย ทั้งหลายออกมาจิตใจที่มืดบอดนี่แหละ คนพิการตาบอดทางกายเยียวยาไดทั้งทาง การแพทยแและทางจิตใจ แตคนพิการตาบอดทางใจมักจะตอตานการเยียวยา อยาทํา ใหชีวิตของเรายากมากไปกวานี้เลยครับ
10 กันยายน เวลา 10:40 น. ปี 1969 ทหารคนหนึ่งกลับจากเวียดนามพรอมกับภรรยาชาวเวียดนามมาที่เวอรแจีเนีย พวกเขาไปโบสถแดวยกัน ความเครียดจากสงครามทําใหเขาผวาและดื่มเหลาอยางหนัก ภรรยาถูกโดดเดี่ยวและดิ้นรนที่จะปรับตัวเขากับสังคมใหม ชาวเมืองรังเกียจเธอ ซุบซิบกันวาเธอยอมทองกับทหารเพื่อจะไดออกจากไซงอน ชาวเมืองไมยอมให ลูกๆเลนกับลูกของเธอ ไมมีใครโทรหา เธอเครียดกับชีวิตจนกระทั่งวันหนึ่งเธอฆ าลูกๆ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
165
ของเธอและฆาตัวตาย ในพิธีฝใงศพ คุณพอผูเทศนแพูดวา พอไดยินพระถามพอวา ฝูงแกะของลูกอยูที่ไหน พอไมตอบ พระถามอีกครั้งวา ฝูงแกะของลูกอยูที่ไหน พอจึง ตอบพระองคแวา ผมไมมีฝูงแกะ ผมมีฝูงสุนัขปุา พวกเราไดรุมกันฆาครอบครัวนี้อยาง โหดราย เรื่องเศราที่เกิดขึ้นจริงแมในชีวิตเราเอง พวกเราใจรายตอกัน โหดรายตอกัน นินทาวารายกัน สังคมเราไมปราณีกันเลย เราคิดวาเราทําสิ่งที่ถูกตอง เป็นแกะภายใต นายชุมพาดีกวาถูกประนามวาเป็นสุนัขปุาโหดรายครับ สังคมไทยเรา เรารักกันเห็นใจ กันไดมากกวานี้แนๆครับ
12 กันยายน เวลา 8:11 น. Harry Emerson Fosdick เลาเกี่ยวกับวัดหลังหนึ่งในเดนมารแก คนที่มาวัดโคงคํานับ ไปที่จุดๆหนึ่งที่กําแพง พวกเขาทํากันมาแบบนี้สามรอยกวาปีแลว ไมมีใครจําไดดวยวา ทําไปทําไม ตอนบูรณะวัดพวกเขาลางปูนขาวออกจากกําแพงนั้น ตรงจุดที่ผูคนคํานับ นั้นพวกเขาพบรูปแมพระรูปหนึ่ง คนในอดีตพากันเคารพรูปแมพระรูปนี้แมวาหลังจาก ที่ถูกฉาบทับไปแลวก็ตามเป็นเวลานานถึงสามศตวรรษ พวกเขาทํากันมาจนเป็นธรรม เนียมปฏิบัติ ประชาชนก็ยังคงคํานับจุดนั้นอยู ธรรมเนียมหรือประเพณีเป็นสิ่งที่มีพลัง ในใจคนเราเสมอ เบื้องหลังประเพณี วัฒนธรรมของคนเรามีบางอยางที่มีพลัง ที่ งดงามแฝงอยูเสมอครับ ชวยกันบอกกลาวและรักษาขนบธรรมเนียม ประเพณีและ วัฒนธรรมอันสวยงามของไทยเราไว ควบคูความเป็นไทยของเรากันนะครับ บางอยาง เราอาจจะไมเขาใจแตมีบางอยางที่มีพลังอยูที่นั่นแนนอนครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
166
14 กันยายน เวลา 16:17 น. ชอบเรื่องนี้ครับ จอหแนนี่กําลังเลนกับแอนน า เด็กชายมีหินออนสวยงามอยูหลายลูก สวนเด็กหญิงมีท็อฟฟี่อยูหลายเม็ด จอหแนนี่บอกแอนนาวาเรามาแลกของกันนะ ฉันให ลูกหินเธอทั้งหมด เธอก็ใหท็อฟฟี่ฉันทั้งหมด แอนนาตกลงเธอมอบท็อฟฟี่ใหแกจอหแนนี่ สวนจอหแนนี่ก็ใหลูกหินของเขาแตไมทั้งหมด เขาซอนลูกหินที่สวยที่ สุดและใหญที่สุดไว คืนนั้นแอนนานอนหลับสบายสวนจอหแนนี่นอนไมหลับ เขาคิดตลอดเวลาวาแอนนา ซอนท็อฟฟี่เอาใวบางสวนอยางที่เขาทําหรือเปลา เรื่องนี้สอนเราวาถาเราไมยอมมอบ ทั้งหมดรอยเปอรแเซนตแสําหรับความสัมพันธแ เราก็จะคอยสงสัยตลอดเวลาวาคนอื่นนั้น ไดมอบทั้งหมดรอยเปอรแเซนตแใหแกเราหรือเปลา เรื่องนี้นํามาใชไดกับเรื่องของความ รัก การทุมเททํางานดวยความซื่อสัตยแ ปใญหาสวนใหญของความสัมพันธแมักจะมาจาก ตัวเรากอนเสมอครับ เต็มรอยกับคนที่เรารักนะครับ เต็มรอยกับงานที่เราทํา อยามัว แตไปคิดวาคนอื่นเขาไมเต็มรอย คนอื่นไมซื่อสัตยแตอเรานะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
167
17 กันยายน เวลา 14:31 น. เรื่องนี้เคยลงแลวหรือยังครับ พอเจาวัดองคแหนึ่งขอใหเยาวชนที่วัดเขียนตอบคําถาม วาความสุขคืออะไร เด็กหญิงคนหนึ่งเขียนมาวา เรียนคุณพอที่เคารพรัก ความสุขคือ พอแมจะไมเกือบฆาคุณถาคุณกลับบานชา ความสุขคือการมีหองนอนของคุณเอง คือ การมีพอแมที่ใวใจคุณ คือการรับโทรศัพธแที่คุณรอคอย คือการเรียนไดคะแนนดีๆและ ทําไหพอแมไมตองมาเขมงวดกวดขัน คือการแตงตัวดีๆแบบที่คนอื่นๆเขาแตงกัน ความสุขคือบางสิ่งบางอยางที่หนูไมมี ลงชื่อ เด็กอายุ 15 และไมมีความสุข ไมนานนัก พอเจาวัดก็นําเอาจดหมายของเด็กหญิงอีกคนหนึ่งมาใหทุกคนไดอาน เรียนคุณพอที่ เคารพรัก ความสุขคืการที่เราสามารถเดินได สามารถพูดคุย มองเห็นและก็ไดยิน ไมมี ความสุขคือการที่ไดอานจดหมายของเด็กอายุ 15 ซึ่งสามารถทําทุกสิ่งเหลานี้ไดแลวก็ ยังบอกวาไมมีความสุข หนูพูดได มองเห็นและก็ไดยิน แตหนูเดินไมไดคะเพราะพิการ ลงชื่อ เด็กอายุ 13 และมีความสุข ทุกคนที่พอใจในสิ่งที่ตนเองมี ในสิ่งที่ตนเองเ ป็น ทุกคนที่ยอมรับในตนเองไดก็สุขได ความสุขไมไดอยูที่การเรียกรองหรือที่การ เปรียบเทียบกับคนอื่น อยูที่การยอมรับและเขาใจ ขอบคุณพระทุกวันสําหรับทุกสิ่งที่ เรามีและทุกสิ่งที่เราเป็นนะครับ แลวเราจะมีความสุขไมวาเราจะมีอะไรหรือเป็นอะไร ครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
168
18 กันยายน เวลา 16:36 น. Hien Pham ถูกเวียดกงจับเขาคุกเพราะเป็นคริสตแ พอถูกปลอยตัวออกมาเขากับ เพื่อน 53คนวางแผนหนีออกนอกประเทศเวียดนาม พวกเขาชวยกั นตอเรือลําหนึ่ง ทหารเวียดกงสี่คนไดยินขาวก็มาที่บานและถามเขาวาเป็นความจริงมั้ยที่เขากําลังคิด หนี เขาโกหกทหารเวียดกงวาไมจริงอยางแนนอน ตั้งแตวันนั้นเขารูสึกไมสบายใจเลย ที่ตองโกหก เขารูสึกวาเขาวางใจพระเจานอยไป แมวาจะดูไมสมเหตุสมผลแตเขาตั้งใจ วาหากเกิดขึ้นอีกครั้งเขาจะไมโกหกอีก พวกเขาตอเรือเสร็จและกําลังเตรียมตัวครั้ง สุดทายที่จะหนี ทหารเวียดกงทั้งสี่คนนั้นไดยินขาวกลับมาถามเขาวาขาวที่พวกเขา ไดรับมาเป็นความจริงหรือไม คราวนี้ฟามตอบวาเป็นความจริง เขารูสึกเสียใจแทน เพื่อนๆทุกคนที่ตองสารภาพ แตพวกเขาตองแปลกใจเมื่อเวียดกงทั้งสี่พูดวา พาพวก เราไปดวย คืนนั้นเองฟาม เพื่อน 53 คนและทหารเวียดกง 4 คนใชความมืดหนีออก จากประเทศ เรื่องยังมีตอวาในทะเลพวกเขาพบกับพายุรุนแรง แตอาศัยความชํานาญ การเดินเรือของทหารเวียดกงทั้งสี่คนนั้นทําใหพวกเขารอดพนมาได พ วกเขามาถึง ประเทศไทยปลอดภัยและที่สุดไดเดินทางไปประเทศสหรัฐอเมริกา บทเรียนที่ดีสําหรับ เรื่องความซื่อสัตยแตอตนเอง ตอผูอื่นและตอพระเจา สิ่งที่มนุษยแคิดวาโงนั่นแหละเป็น ปรีชาญาณและหนทางที่ถูกตองครับ มีสิ่งดีๆรอคอยผูที่ซื่อตรงและซื่อสัตยแเสมอ เรื่อง ที่ไมนาเชื่อเกิดขึ้นจากความเชื่อของเราเองครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
169
21 กันยายน เวลา 10:24 น. หนังสือประวัติศาสตรแของ Thomas Costain อธิบายชีวิตของพระเจา เรยแนัลดแที่ 3 ผูครองนครในสมัยศตวรรษที่ 14 ปใจจุบันคือเบลเยี่ยม เรยแนัลดแเป็นคนอวนมากๆ มีฉายาวา Crassus แปลวาอวน ทะเลาะกับนองชายคือเอ็ดเวิรแดซึ่งสามารถยึดอํานาจ ของเขาไดในที่สุด เขาสรางหองๆหนึ่งในปราสาท Nieuwkerk ใหพี่ชายอยูในนั้นและ สัญญาวาถาเขาออกจากหอ งนี้ไดเขาจะไดรับตําแหนงและสมบัติทั้งหมดคืน หองนี้ ไมไดถูกล็อก มีหนาตางหลายบานดวย ปใญหาของเรยแนัลดแคือตัวเขาใหญกวาประตู และหนาตางมาก เขาตองลดความอวนเทานั้นจึงจะสามารถออกมาได เอ็ดเวิรแดรูจัก พี่ชายดี เขาสงอาหารอยางดีใหพี่ชายทุกวัน นําอาหารที่ อรอยมากๆใสรถมาใหเขา ทุกวัน แทนที่จะลดความอวน เรยแนัลดแกลับอวนมากขึ้น เขาตอบคํากลาวหาวา โหดรายกับพี่ชายวา พี่ชายไมใชนักโทษ เขาจะออกมาจากหองเมื่อไรก็ไดที่ ตองการ เรยแนัลดแอยูในหองนั้ น 10 ปี ไมถูกปลอยเลยจนกระทั่งเอ็ดเวิรแดตายในสงคราม ตอนนั้นสุขภาพของเขาแยมากแลวและเขาเสียชีวิตภายในเวลาหนึ่งปีตอมา เรยแนัลดแ เป็นนักโทษตัวจริงของการเจริญอาหารของเขาเองครับ มนุษยแเราติดอยูกับหลาย อยางไมใชอาหารอยางเดียว รูวามีสิ่งดีๆมากมายรออยูก็ไมยอมละทิ้งหรือพยายาม ตอสู เราไมไดพายแพสิ่งเหลานั้นนะครับ ที่แทเราแพตัวเราเอง เอาใจชวยใหเราชนะ ความโกรธ ความเกลียด ความโลภ ความทอแท ชนะตัวเองไดก็ไดทุกสิ่งคืนมาครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
170
22 กันยายน เวลา 8:50 น. สามรอยปีแรกหลังจากพระเยซูสิ้นพระชนมแ จักรวรรดิโรมันเบียดเบียนศาสนาคริสตแ อยางหนัก จักรพรรดิโรมัน 30 องคแ ผูครองนครและเจาหนาที่ชั้นสูงประสบชะตา กรรมของตน คนหนึ่งเสียสติไปหลังจากความโหดรายที่ตนกอ คนหนึ่งถูกลูกชาย ตนเองฆา คนหนึ่งตาบอด คนหนึ่งจมน้ํา ตาย คนหนึ่งตายอยางทรมานในหองขัง คนหนึ่งตายดวยโรครายและหมอหลวงหลายคนตองถูกประหารเพราะไมสามารถ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
171
กําจัดกลิ่นเหม็นออกจากหองของตนได ฆาตัวตายสองคนและอีกคนหนึ่งฆาตัวตายไม สําเร็จและตองขอใหคนอื่นชวยเขาใหตาย หาคนถูกประชาชนและคนรับใชฆาตาย อีกหาคนตายอยางนาสงสารที่สุด อีกหลายคนตายดวยโรคประหลาด แปดคนถูกฆาใน สงคราม จักรพรรดิจูเลียนเป็นหนึ่งในคนเหลานี้ ขณะที่รุงเรืองสุดขีด ชูดาบสั้นสองคม ขึ้นฟูาดูถูกและทาทายพระเยซูเรียกพระองคแวา ชาวกาลิลี แตในขณะที่ไดรับบาดเจ็บ สาหัสในสงครามและตระหนักวาทุกสิ่งทุกอยางของตนกําลังจะผานพนไป ไดรวบรวม กอนเลือดของตนแลวขวางขึ้นไปบนอากาศรองตะโกนวา ชาวกาลิลี เจาชนะแลว สุดทายปลายทางของคนที่ใชอํานาจขมเหงรังแกคนอื่นคือการสิ้นหนทางนั่นเอง คนมี อํานาจใชเพื่อเบียดเบียนคนอื่นก็คือคนที่ตัดสินลงโทษตนเอง เคารพความเชื่อข องกัน และกันใหมากๆนะครับเพราะเราเองจะเป็นผูที่นาเคารพครับ
25 กันยายน เวลา 15:05 น. ในปี 1818 ฝรั่งเศส หลุยสแอายุ 9ขวบกําลังนั่งดูพอเขาทํางาน พอมีอาชี พทําบังเหียน มา เขาพูดกับพอวา พอครับวันหนึ่งผมจะเป็นคนทําบังเหียนมาเหมือนพอ พอตอบวา ทําไมไมทําตอนนี้เลยละ พอหยิบหนังมาผืนหนึ่ง วาดลวดลายลงไปพูดวา ลูกเอาตัว เจาะรูและฆอนมา เจาะรูไปตามแบบนี้นะ ระวังอยาตอกไปโดนมือตัวเองดวย หลุยสแ ตื่นเตนมากและลงมือทําแ ตเขาทําตัวเจาะรูหลุดและมันเขาไปแทงตาเขา ตาขางนั้น บอดตั้งแตตอนนั้นเลย ไมนานตาอีกขางหนึ่งก็ลมเหลวดวย เขาตาบอดทั้งสองขาง หลายปีตอมาขณะที่เขานั่งอยูในสวนเพื่อนคนหนึ่งยื่นผลของตนสนใหเขา ขณะที่เขาใช มือและนิ้วลูบไลที่ผลตนสน เขาเกิดมีความคิดหนึ่งเข ามา เขาดูกระตือรือรนมากและ เริ่มคิดประดิษฐแตัวอักษรเป็นจุดๆบนกระดาษเพื่อใหคนตาบอดสามารถสัมผัสและ ตีความสิ่งที่เขียนอยูได นี่แหละครับหลุยสแ เบรล Louis Braille ผูประดิษฐแตัวอักษร เบรล ผูเปิดโลกใหมใหแกคนตาบอด ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากอุบัติเหตุครั้งนั้น อุบั ติเหตุ ทําลายและทํารายรางกายได อยาใหมันมาทํารายจิตวิญญาณของเราไปดวย คนพิการ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
172
มากมายไดทําใหชีวิตของเขามีคาดวยจิตวิญญาณแบบนี้และชวยใหคนไมพิการกลับมี จิตวิญญาณแบบนี้ไดดวย ขอขอบคุณจิตวิญญาณแหงนักสูตัวจริงในผูพิการทุกทาน ไมมีอะไรสําคัญไปกวาจิตวิ ญญาณครับ นาเสียดายคนที่ไมพิการแตกลับสูญเสีย จิตวิญญาณของตนไปนะครับ
29 กันยายน เวลา 16:27 น. Gladyce เป็นหญิงหมานที่มาวัดทุกอาทิตยแ ปกติเธอ จะมาอยูในวัดแลว 20 นาทีกอน พิธีเพื่อสวดภาวนาเงียบๆสวนตัว อาทิตยแหนึ่งมีครอบครัวใหมมานั่งที่แถวหลังเธอ เด็กเล็กใชเทานอยๆเตะที่พนักพิงมานั่งของเธอ เด็กอีกสองคนเอารถเด็กเลนมาเลน บนพนักพิงของเธอดวยพรอมทั้งกระซิยกระซาบกัน ตอนตนเธอคิดวาไมเป็นไรแค คนที่ ผานมาเฉยๆ แตเหตุการณืนี้ผานไปอาทิคยแแลวอาทิตยแเลา เธอเริ่มคิดวาเธอจะทํา อยางไรดีเพราะรบกวนเธอเหลือเกินแลว คิดวาจะยายที่นั่ง แตที่นี่เธอกับอดีตสามีเธอ นั่งเป็นประจํา หันกลับไปตวาดพวกเขาหรือสวดภาวนาที่บานดีกวา อาทิตยแตอมาเธอ คิดวาวัดเป็นที่สวดภาวนาและรําพึง เธอหันไปดูพอแมของเด็กและดูเด็กๆที่กําลังเลื้อย ไปมา เธอเห็นพอแมดูทาทางเหนื่อยมาก เธอจึงคิดวาฉันนาจะปลอยใหเป็นแบบนี้ แหละ เธอจึงหันมายิ้มใหแทน อาทิตยแตอมาเธอซื้อของเล็กๆนอยๆมาใหแกเด็กๆ อาทิตยแตอมาเธอถามชื่อของพวกเขา ตอมาเธอรูวาเ ด็กคนโตสุดชอบมา คนเล็กสุด ชอบรถและคนกลางชอบหนังสือ อาทิตยแตอมาเธอผิดหวังมากเวลามาวัดแลวกลับไม พบครอบครัวนี้อีก ดูเหมือนวาการมาวัดของเธอจะขาดพวกเขานั่งขางหลังไมไดแลว อาทิตยแตอมาเธอพบพวกเขาอีกคราวนี้เธอเชิญพวกเขาทานอาหารเที่ยงดวยกัน ตั้งแต เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
173
นั้นมิตรภาพที่แนนแฟูนก็เริ่มตนขึ้น เกรดิซเขาใจความหมายของการมาวัดมากขึ้น ที่ที่ ไมใชเพียงการภาวนาแตเป็นที่ที่มีแตมิตรภาพและความรักตอกัน มีความเขาใจกัน แสวงหามิตรภาพและความรักเสมอเวลาเรามาวัดและเวลาเรามาภาวนานะครับ เพราะมิตรภาพนี่แหละที่เราสามารถแกปใญหาไดทุกอยาง มันทําใหเราสุขใจเวลาที่เรา ภาวนาดวย
2 ตุลาคม เวลา 10:46 น. สถาบัน Menninger รัฐแคนซัส ไดทําการทดลองที่นาสนใจ พวกเขาระบุกลุมเด็ก ทารกที่หยุดรองไหแลวขึ้นมา เด็กๆเหลานี้รองไหตามสัญชาติญาณเพื่อเรียกรองความ สนใจ การรองเป็นทางเดียวที่ทารกจะทําได แตทารกเหลานี้ไมไดรับความสนใจจากพอ แม พวกเขาปลอยลูกรองไหเป็นเวลานานหลายชี่วโมงทีเดียวโดยไมตอบสนองอะไรลูก เลย สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือเด็กหยุดการรองไหราวกับรูวาไมมีประโยชนแอะไร สถาบันไดไปรับ คนชราที่สถานสงเคราะห็ตางๆ คนชราที่เกษีนณแลว ใหพวกเขากอดเด็กๆเหลานั้น เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
174
และกอดใหแนนๆดวยเพื่อใหเด็กๆรองไหอีกครั้งหนึ่ง สิ่งที่ไดรับก็คือเด็กๆกลับมา รองไหไดอีกครั้งหนึ่ง การกอด การใหความรั กความสนใจสรางความแตกตางในชีวิต มนุษยแไดอยางมหัศจรรยแ จริงๆครับ
3 ตุลาคม เวลา 10:48 น. เรื่องจริงของชายผิวขาวเพียงคนเดียวที่ถูกฝใงใน ปุาชาเมือง จอรแเจีย ที่ถูกสงวน ไวฝใง เฉพาะคนผิวดําเทานั้น ชายคนนี้สูญเสียแมไปตั้งแตเป็นทารก พอไมไดแต งงานใหม และจางหญิงผิวดําคนหนึ่งชื่อ แมนดี้มาเลี้ยงดูลูกชายคนนี้ แมนดี้เลี้ยงดูและทําหนาที่ ของเธออยางดี เขาจําไดเสมอวาแมนดี้จะคอยๆกมลงมาที่เตียงนอนเขาอยางออนโยน ทุกเชาและพูดเบาๆ วา ตื่นเถอะ เวลาเชาของพระเจามาถึงแลว (Wake up, God's morning is come) วันเวลาผานไปแมนดี้ก็ยังเป็นผูแทนแมของเขา แมเมื่อเขาไป เรียนมหาวิทยาลัยและกลับมาที่บาน แมนดี้ก็จะขึ้นมาที่หองนอนเขาและพูดแบบ เดียวกันนี้ทุกวัน วันหนี่งเมื่อเขาเป็นเจาหนาที่รัฐ มีขอความมาถึงเขาวา แมนดี้ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
175
เสียชีวิตแลว คุณจะมารวมพิธีศพหรือไม ขางๆหลุ มศพชายคนนี้หันมายังผูรวมพิธีพูด วา หากผมเสีชีวิตผมปรารถนาที่จะถูกฝใงใกลๆกับแมนดี้ที่นี่ ผมคิดเสมอวาในวันที่เรา กลับเป็นขึ้นมา ผมอยากไดยินแมนดี้พูดกับผมอีกครั้งหนึ่งวา Wake up, my boy, God's morning is come. มิตรภาพไรพรมแดน ทุกคําพูดที่มาจากใจมีความหม าย เสมอครับ พูดสิ่งดีๆใหลูกฟใงกอนนอนและตอนตื่นนอน เป็นเวลาที่เขาจะจดจําไดดี ที่สุด คุรพูดอะไรใหลูกคุรฟใงบางครับ
5 ตุลาคม เวลา 14:24 น. เรื่องจริงนี้เกิดขึ้นที่มิชิแกน มิสชันารีคนหนึ่งกลับบานและเลาเรื่องนาทึ่งนี้ใหพี่นองที่ วัดของเขาฟใงวา เขาทํางานในโรงพยาบาลที่อาฟริกา ทุกสองอาทิตยแตองขี่จักรยาน เพื่อมาซื้อเสบียงและยาเขาตองคางคืนในปุาหนึ่งคืน ครั้งหนึ่งเมื่อมาถึงเมืองเขาพบคน หนึ่งบาดเจ็บจากการตอสูและเขาไปชวยเหลือ ครั้งตอมาชายคนนี้มาบอกเขาวาเขารู วามิสชันนารีคนนี้มาเบิกเงินและซื้อยาเมื่อคราวกอน ดังนั้นเพื่อนๆและเขาเอง วางแผนจะปลนและฆาเขาในปุา แตกอนที่พวกเขาจะออกมาจูโจมเขาเห็นชาย 26 คน ยืนหอมลอมตัวเขาใว มิสชันนารีคนนั้นหัวเราะ พูดวาฉันเดินทางคนเดียวนี่นา เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
176
ชายหนุมบอกวาเพื่อนๆที่ไปดวยทั้งหาคนก็เห็นและเรานับจํานวนคนที่เห็นดวย พวกเราจึงไมกลาพอที่จะเขาไปปลนคุณ พอเลามาถึงตรงนี้ชายคนหนึ่งที่ฟใงในวัดนั้น ขัดจังหวะวาคุณพอจะบอกวันเวลาที่แนชัดของเหตุการณแไดมั้ย ซึ่งพอเขารูเขาก็เลาวา ในคืนที่เกิดเหตุเป็นตอนกลางวันในอเมริกาผมกําลังเลนกอลแฟอยูตอนนั้นผมรูสึกวามี ใครเรียกใหผมสวดภาวนาเพื่อคุณ เสียงนี้รุนแรงมากขนาดผมตองเรียกเพื่อนๆมาสวด ภาวนาดวยกันที่วัดแหงนี้เพื่อคุณ ถาคนที่มาที่นี่และมาสวดดวยกันวันนั้นอยูที่นี่กรุณ า ยืนขึ้นครับ มิสชันนารีดูไมสนใจจะเชื่อมากนักแตเมื่อเขานับจํานวนคนที่แสดงตนทั้ง หมดแลวเขาถึงกับรองไหทีเดียว ทั้งหมดที่มาภาวนาเพื่อเขาวันนั้นมี 26 คน คําภาวนา ของเราแตละบทมีพลังมหาศาลนะครับ เดือนแมพระนี้สวดภาวนาดวยความเชื่อและ วางใจพระเสมอนะครับ มีอัศจรรยแ เกิดขึ้นเสมอจากคําภาวนาของเรา ไมวาคุณจะอยู ในศาสนาอะไร สวดภาวนามากๆนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
177
6 ตุลาคม เวลา 9:43 น. จากเรื่องจริงของชายสองคนที่นั่งดื่มและสนทนากันจนดึกดื่น หัวขอก็คือใครมีภรรยา ที่ดีที่สุด คนแรกตัดสินใจพิสูจนแใหเพื่อนดูโดยเชิญเพื่อนคนนั้นไปที่บาน พวกเขามาถึง บานตอนตีหนึ่ง เขาเขาไปที่หองนอนพบวาภรรยาหลับสนิท เขาเริ่มตะโกนเรียกให ภรรยาตื่นและกําชับวาใหลุกขึ้นมาทําอาหารรอบดึกใหแกเขาเองแ ละเพื่อน ภรรยา ลุกขึ้นโดยไมพูดอะไรเลยสักคําเดียวและไปที่ครัวทําอาหารใหพรอมทั้งอยูคอยบริการ ใหดวย หลังจากนั้นเพื่อนของเขาพูดวา แกชนะ ถาฉันทําแบบนี้กับภรรยาฉัน เธอคง โยนเราทั้งคูออกจากบานแนๆ แกมีภรรยาที่ประเสริฐมากรุมั้ย แลวเพื่อนคนนั้นก็กลับ บาน เขานั่งอยูที่นั่นมองดูภรรยาที่กําลังทําความสะอาดและดูเหน็ดเหนื่อย ถามเธอวา ที่รักตลอดเวลาหลายปีมานี้ที่ฉันหยาบคายและปฏิบัติต อเธอแยมาก ทําไมเธอถึงยังดี ตอฉันถึงเพียงนี้ ภรรยาตอบวา ที่รักการแตงงานของเราศักดิ์สิทธิ์เสมอไมวาคุณจะ เป็นอยางไร หากฉันจะลําบากในชี วิตแตงงานในโลกนี้ ฉันก็ยังมีความหวังที่จะมี ความสุขตลอดไปในโลกหนา สวนคุณหวังแตความสุขในโลกนี้ ฉันก็เพียงแคชวยให เวลาในโลกนี้ของคุณมีความสุขมากขึ้นเทานั้นเอง ฉันเต็มใจที่จะทําและจะเต็มใจและมี ความสุขมากหากเราจะมีความสุขนิรันดรดวยกัน สามีรองไหสะอึกสะอื้ น คุกเขาลงตอ หนาภรรยาและขอโทษเธอพูดวาตั้งแตนี้เป็นตนไป ฉันจะทําใหดีที่สุดที่เราจะมีความสุข รวมกัน การแตงงานเป็นความศักดิ์สิทธิ์เสมอนะครับ จับมือกัน จูงมือกันไปจนถึงที่สุด นะครับ ทุกสิ่งในครอบครัวเราแกใขไดเสมอ ตรงกับพระวรสารอาทิตยแนี้ นี่คือภรรยาที่ ดีและสามีที่ดีครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
178
6 ตุลาคม เวลา 10:00 น. · Caroline เป็นเด็กวัยรุนที่ราเริง ใจดีและมีมารยาทมากที่โรงเรียนและเวลาอยูนอก บาน แตที่บานเธอเป็นคนเจาอารมณแและขี้โมโหและไมยอมอะไรๆงายๆเลย วันหนึ่งแม เชิญครูของเธอมาทานอาหารที่บานโดยไมบอกเธอกอน ครูกําลังคอยอยูใน หองรับแขก แคโรลีนกําลังหัวฟใดหัวเหวี่ยงกับแม เถียงกับแมและตะโกนใสแมโดยที่ไม รูวาทุกคําพูดนั้นครูของเธอไดยินหมด พอเธอเดินลงมาทานอาหารเธอเห็นครูนั่งที่โต฿ะ เธอจึงรูทันทีวาครูไดยินทั้งหมด แคโรลีนละอายใจมาก เธอเขาไปขอโทษแมและขอ โทษคุณครูพรอมทั้งน้ําตาและสัญญากับแมวาเธอจะไมเอาแตใจแบบนี้อีกแลว ตั้งแต นั้นเธอปรับตัวเอง เธอเขาใจแลววาเธอควรปฏิบัติกับคนในครอบครัวใหดีที่สุด บางคน อาจลืมไปนะครับ เราปฏิบัติตอคนอื่นๆที่ไมใชสมาชิกในครอบครัวตนเองดีกวาพอแมพี่ นองของเรา เราทําดีกับเพื่อนๆมากกวาทําดีตอพอแมเราเองดวยซ้ํา ถาเราไมเป็น คาทอลิกที่บานเรา เราก็เป็นที่ไหนไมไดเหมือนกันนะครับ แตถาเราเป็นคาทอลิกที่บาน เราเองได เราก็เป็นคาทอลิกที่ไหนก็ไดในโลกนี้ เป็นที่รักในครอบครัวนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
179
13 ตุลาคม เวลา 9:58 น. ไมมีใครสมบูรณแแบบ Old Sufi เลาสอนวา Nasruddin นั่งดื่ม น้ําชากับเพื่อนคุยกัน เรื่องชีวิตและเรื่องความรัก เพื่อนคนหนึ่งถามวา นาสรุดดิน เป็นไปไดอยางไรที่แกยัง ไมแตงงาน เขาตอบวา บอกตามตรงนะฉันตามหาผูหญิงสมบูรณแแบบมาตั้งแตเป็น หนุมแลว ที่ไคโร ฉันพบผูหญิงฉลาดคนหนึ่ง ตาของเธอสวยมากๆ แตวาเธอไมใจดี ที่แบกแดด พบอีกคนหนึ่งเธอเป็นคนวิเศษมาก จิตใจกวางขวาง แตเราชอบอะไรๆไม เหมือนกัน และก็อีกหลายๆคนที่มักจะขาดอะไรบางอยางไปเสมอเลย จนกระทั่งวัน หนึ่งฉันก็พบเธอ ทั้งสวย ฉลาด ใจดีและใจกวาง เราชอบอะไรๆเหมือนกันดวย เพื่อนของเขาจึงถามวา แลวเกิดอะไรขึ้นละ นาสรุดดิ นจิบชาครุนคิดเล็กนอยแลว ตอบวา มันเป็นเรื่องที่นาเศรามากจริงๆเพราะเธอเองก็กําลังตามหาชายสมบูรณแแบบ อยูเหมือนกัน ในชีวิตแตงงานการยอมรับขอบกพรองของกันและกัน ยอมรับ ความออนแอของกันและกันยังงายกวาการเรียกหาความสมบูรณแแบบจากกันและกัน เราทุกคนดีไดครับแมไมสมบูรณแแบบ หากจะตําหนิคนอื่นวาไมดีก็จงตําหนิตัวเองกอน นะครับ เพราะเราเองก็มีขอตําหนิมากมาย ยอมรับไดก็รักไดครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
180
13 ตุลาคม เวลา 10:13 น. กอนไปแสวงบุญที่อิตาลีมีขอคิดจากพระวรสารอาทิตยแนี้สั้นๆครับ กองทัพอันเกรียง ไกรของพระเจาอเล็กซานเดอรแกําลังเดินทางมุงหนาเปอรแเซีย ดูเหมือนวากองทัพของ พระองคแกลับกลายเป็นกองทัพที่ออนแอพรอมจะพายแพไดเสมอ ทหารทั้งหลายตาง ขนทรัพยแสมบัติที่ไดรับมาจากชัยชนะในสงครามที่ผานๆมา ทําใหเหน็ดเหนื่อยงายและ ทําการรบดวยความพะวักพะวง ที่สุดอเล็กซานเดอรแออกคําสั่งใหนําเอาสมบัติทั้งหลาย และเครื่องใชไมสอยที่ไมจําเป็นมากองรวมกันและเผาไฟทิ้งเสีย ทหารตางพากันบน อยางขมขื่นดวยความเสียดายแตใมชาพวกเขาไดเขาใจคําสั่งที่เต็มไปดวยปรีชาญาณนี้ มีคนหนึ่งบันทึกวา มันเหมือนกับวาอเล็กซานเดอรแติดปีกใหกับทหารทุกคน พวกเขา เดินตัวเบาอีกครั้งหนึ่งและตั้งแตละทิ้งสมบัติเหลานี้ กองทัพของอเล็กซานเดอรแก็ไม เคยพายแพในการรบเลย เราสามารถทําสิ่งดีๆไดอีกมากมายหากไมติดอยูกับทรัพยแ สมบัติใ นโลกนี้นะครับ เราวุนวายอยูทุกวันนี้ก็เพราะตางแสวงหาผลประโยชนแ และสมบัติ หากจะมีอะไรที่มีอิทธิพลเปลี่ยนชีวิตเราใหไมดีไดก็คือทรัพยแสินเงินทองนี่ แหละครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
181
24 ตุลาคม เวลา 08:13 น. ทรัพยแสมบัติทานอยูที่ไหน จิตใจทานก็อยูที่นั่นดวย มีเรื่องเลาของฝรั่งเศสเกี่ยวกับ เศรษฐีเงินลานคนหนึ่ง เขานั่งนับเงินของเขาทุกวันเพราะเขามีเหรีย ญทองคํามากมาย ขางๆประสาทของเขาเป็นบานเพื่อนเขาเองที่ยากจน เ ป็นชางซอมรองเทา วันๆหนึ่ง เขาทํางานไปและก็รองเพลงไป มีความสุขมาก เสียงรองของเขาทําไหเศรษฐีรําคาญ เศรษฐีตัดสินใจไหเหรียญทองคําแกเพื่อนเขาจํานวนหนึ่ง ตั้งแตนั้นเพื่อนเขาก็ เปลี่ยนไป วันๆหนึ่งเขาก็นับเหรียญของเขา เอาเหรียญไปซอน คิดถึงแตเหรียญทอง และกลับมาที่ที่เขาซอนเหรียญเหลานั้นเสมอเพื่อใหแนใจวาเหรียญยังอยู บางครั้งเขา คิดวาอาจมีคนเห็นเขาและตั้งใจจะโขมยเหรียญทองของเขาเขาไมไดรองเพลงอีกเลย เขามารูสึกตัวภายหลังวาเขาไมไดรองเพลงเลยก็เพราะเหรียญทองเหลานั้น เขานําไป คืนแกเศรษฐีแลวพูดวา เอาเหรียญทองของคุณคืนไป และใหเสียงเพลงของผมคืนมา เราตางมีสมบัติล้ําคาอยูในตัวเราทั้งนั้น เรามีจิตวิญญาณ มีความสวยงามในใจ อยา เป็นทุกขแเพราะทรัพยแสินเงินทองเลย ตัดใจจากมันไมได ก็สุขไมได มารองเพลงกัน ดีกวาครับ ทรัพยแสินเงินทองเปลี่ยนแปลงคนมามากตอมากแลว จริงมั้ยครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
182
25 ตุลาคม เวลา 10:08 น . Maya Angelou เลาถึงปูา Theresa ของเธอซึ่งทํางานเป็นแมบานใหกับสามีภรรยาคู หนึ่งในแคลิฟอเนีย เธออาศัยอยูกับพวกเขาในบานใหญมากที่มีถึง 14 หองใหญๆ คูนี้ มีชีวิตที่เงียบมาก ไมคอยพูดคุยกัน ไมเชิญแขก ไมเชิญเพื่อนๆ พวกเขาชอบนั่งเงียบๆ สวนปูา Tee ชอบสนุกกับเพื่อนๆทุกเย็นวันเสารแ เธอ จะตมขาหมู ทําซุปผัก ทอดไก ทําสลัดมันฝรั่งและขนมพุดดิ้งกลวยสําหรับฉลองและสนุกกับเพื่อนๆของเธอ พวกเธอ มีเวลาที่ยอดเยี่ยมดวยกันเสมอและเสียงหัวเราะออกมาจากหองนอนเธอตลอดเวลา เย็นวันเสารแวันหนึ่งขณะที่พวกเธอกําลังเลนไพกันอยู สามีภรรยาเรียกเธอพูดวา เทเรซา พ วกเราไมไดตั้งใจจะรบกวนเธอนะ แตดูเหมือนวาพวกเธอกําลังสนุกกันอยู ภรรยาพูดตอวา เราไดยินพวกเธอหัวเราะกันทุกวันเสารแ เราเพียงแคอยากจะขอดู พวกเธอสนุกกันจะไดมั้ย ไมอยากรบกวนเธอเลย เราจะอยูดูพวกเธอเงียบๆ ตั้งแต วินาทีนั้น เทเรซาเห็นอกเห็นใจสามีภรรยาคูนี้ และขอใหทั้งสองคนอยูกับเธอเสมอใน การใชเวลารวมกับเพื่อนๆ มันเศรามากที่ทั้งสองคนเป็นเจาของบานที่ใหญโต มีสระวายน้ํา มีรถสามคัน แตไมมีความสุขกับชีวิตเลยทั้งๆที่มีโอกาสมากกวาใครๆ เทเรซาสรุปใววา เราจะเป็นอิสระจากเงินทองและอํานาจไดก็ตอเมื่อเร าใชมันอยาง อิสระ เงินทองและอํานาจกักขังเรา กักกันเรายิ่งกวาคุกและลูกกรงเหล็กเสียอีก นี่คือ อันตรายตัวจริงของอํานาจและเงินทอง มันคอยๆ ทําลายชีวิตเราอยางเงียบๆนะครับ มันปลีกตัวเราจากเพื่อนๆ มันทําใหเราเปลี่ยนจากความใจกวางไปเป็นใจแคบไดอยาง ไมนาเชื่อเลย มั นทําใหเราใวใจคนยากแมแตเพื่อนๆของเราเอง ใชเงินทอง อํานาจ และพระคุณตางๆที่พระใหแกเราใหเกิดประโยชนแนะครับ มีความสุขอยูที่นั่นทุกครั้งที่ เราใชมันเพื่อคนอื่นครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
183
27 ตุลาคม เวลา 10:37 น. Ann Landers เป็นนักหนังสือพิมพแไดรับจดหมายจากหญิงอายุ 46 หยาและมีลูกที่โต แลว 3 คน เธอเป็นมะเร็ง ทําคีโมหลายครั้งและหมอบอกวามะเร็งของเธอลุกลามมาก ขึ้น เธอเลาวา ญาติพี่นองไมไดใหกําลังใจเลย พวกเขาพยายามโทรศัพทแ แตไมกลามา หาเพราะกลัววาจะติดตอ ฉันปวดราวมาก วันเ สารแที่ผานมาฉันนําผาไปซักที่ร าน พยายามทําตัวปกติแตจิตใจแยมาก ตอนออกจากรถชายคนหนึ่งยิ้มใหและทักวา สวัสดีครับ เป็นอยางไรบางวันนี้ ฉันควบคุมตัวเองไมไดจริงๆ ฉันโพลงขึ้นมาวา วันนี้ เป็นวันที่แยที่สุดของฉัน มะเร็งฉันลุกลาม จากนั้นฉันก็รองไห ชายคนนั้นเอามือมาโอบ ไหลฉัน ใหฉันสะอึกสะอื้นไปและพูดวา ผมเขาใจครับ ภรรยาผมก็เป็นเชนกัน ฉันขอบคุณเขาแลวก็ไปในราน 15 นาทีตอมาเขากลับมาพรอมภรรยา เธอตรงมาหา ฉัน ไมพูดอะไรเลย เธอเขามากอดฉันไว พูดวา ฉันเองก็เป็นแบบเธอ คุยกับฉันได ฉัน รูวาเธอกําลังพบกับอะไรอยูตอนนี้ เธอเขียนในจดหมายวา แอน คุณไมรูหรอกวาที่ สามีภรรยาคูนี้ทํามีความหมายกับฉันมากเพียงใด เธอใหเวลา ใหกําลังใจฉัน ใหฉัน กลาหาญที่จะพบกับอนาคตที่โหดรายในขณะที่ฉันยอมแพแลว อยากใหพระเจาใ ห โอกาสฉันบางที่จะทําแบบนี้แกคนอื่นๆ แอน ชวยบอกคนอานของเธอดวยนะวา ถึงแมวาในโลกนี้จะมีคนใจรายใจดําอยู แตก็ยังคงมีคนจํานวนหนึ่งที่ใจกวางและรักเรา อยางเหลือเชื่อทีเดียวในโลกใบนี้เชนกัน ทุกสิ่งที่เราทําใหผูอื่น แมคําพูดเดียว กอดสัก ครั้งเดียวมีความหมายเสมอครับ หวงใยความรูสึกของกันและกันบาง ใหเราเป็นคนใจ กวางที่ยังมีอยูในโลกใบนี้นะครับ อาจมีบางคนตอนนี้กําลังรอใหคุณไปโอบไหลเขาใวก็ ไดนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
184
29 ตุลาคม เวลา 9:10 น. Readers Digest ปี 1996 ลงเรื่องของ Richard and Judie Wheeler พวกเขา กําลังสรางบานในฝในที่เท็กซัส บานยังไมเสร็จดี ริชารแดจึงมารูวาเขาเป็นมะเร็ง ไมมีเสียงเลื่อยและเสียงฆอนอีกเลยนับแตนั้น จนกระทั่งสมาชิกคนหนึ่งของโบสถแที่ พวกเขาไปรวมพิธีแวะมาเยี่ยมและถามถึงเรื่องบานของพวกเขา สมาชิกบอกตอๆกัน ไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวนี้ ทุกคนตางเสนอความชวยเหลือ เริ่มตนสานงานตอ จากริชารแด บางคนรูเรื่องการเดินประปา บางคนชวยมาเดินสายไฟให ภัตตาคาร ทองถิ่นเสนออาหารสําหรับอาสาสมัครทุกคน สะเต฿กไก แฮมเบอรแเกอรแ พอบานใกลจะ เสร็จ ริชารแดก็ตายจากไป เขาไมมีโอกาสเห็นบานของเขาเลย แตจูดี้ยายเขามาอยูใน บานใหมกับลูกสาวในเดือนตุลาคม 1994 หนึ่งเดือนหลังจากริชารแดเสียชีวิต จูดี้พูดวา ริชารแดคงดีใจมากที่รูวาเพื่อนบานที่เปี่ยมไปดวยความรั กของเขาในเมืองใหมนี้กําลัง ชวยกันดูแลครอบครัวของเขาอยู คุณอยากมีเพื่อนบานแบบนี้บางมั้ยครับ ถาอยาก คุณทําอะไรใหเพื่อนบานของคุณบางหรือยังครับ รักกัน อลุมอะหลวยกันดีกวาเป็น อริตอกัน ชวยเหลือกันและกันได มีความสุขทั้งกายและใจนะครับ อยาลืมรักเพื่อน บานคุณกอนนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
185
30 ตุลาคม เวลา 9:39 น. บทความในนิตยสาร Associated Press สองปีกอน นักขาว Barbara Yuill พูดถึง Manuel Garcia ซึ่งเป็นมะเร็ งกะเพาะอาหารและไดทําคีโม แตเขากลุมใจและไม อยากสูหนาคนที่ตองโกนหัวของเขา เขาอายที่คนพบเขาหัวลาน Yuill พบวาเพื่อน บานของเขารวมตัวกันโกนหัวเพราะพวกเขาหวงใยการแเซีย พี่ชายเขา Julio เป็นคน แรกที่โกนหัวเพื่อนองชาย จากนั้นเพื่อนๆและญาติพี่นองประมาณ 50 คนพากันโกนหัว ใหกําลังใจเขา ลูกชายอายุ 5 ขวบก็โกนหัว อีกสองคนที่โตแลวก็ตัดผมสั้น ภรรยาและ ลูกสาวของเขาก็ตัดผมสั้น บางคนในเพื่อนๆและญาติหาสิบคนนั้นก็ตัดผมทรงลานบิน กลางหัวเลย หนุมคนหนึ่งอายุ 26 ปีพูดวา ผมตัดผมเพราะวาผมรูจักเขามา 25 ปีแลว ผมรักการแเซียเหมื อนพอ แบบนี้ชวยใหเขารูสึกดีขึ้นครับ อีกตัวอยางหนึ่งของความ หวงใยซึ่งกันและกันครับ กําลังใจที่ไดรับจากคนในครอบครัวมีความหมายมากที่สุด จากญาติพี่นองและจากเพื่อนๆชวยใหคนๆหนึ่งรูสึกดีได มีกําลังตอสูกับทุกอยางไดนะ ครับ คุณไดใหกําลังใจแกคนในครอบครัว คุณหรือยังครับ นั่นเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุด สําหรับคนที่คุณรักนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
186
1 พฤศจิกายน เวลา 11:57 น. คุณแมเทเรซาแหงกัลกัตตาสอนวา ถาคุณใหสิ่ งที่คุณไมตองการแลว นั่นไมใชการให วันหนึ่งขอทานคนหนึ่งมาพบเธอพูดวา คุณแมครับใครๆก็มาบริจาคเงินใหคุณแม วันนี้ทั้งวันผมไดเงินมา 15 รูปี (ประมาณ 12 บาท) ผมขอมอบใหคุณแมดวยครับ เธอคิดวาถาฉันรับไวคืนนี้ขอทานคนนี้จะไมมีอะไรกินเลย ถาไมรับก็จะ ทําราย ความรูสึกของเขา คุณแมจึงยื่นมืออกไปรับเงินนั้นใว เธอเลาวา ฉันไมเคยเห็นใบหนา ของขอทานที่เปี่ยมไปดวยความสุข ความภูมิใจแบบนั้นมากอนเลย เขารูสึกวาเขาไดให อะไรบางแกแมเทเรซา ของขวัญชิ้นนี้มีคามากกวาการไดรับรางวัล โนเบล ไพรซแซะอีก เป็นการเสี ยสละอยางใหญหลวงของคนจนซึ่งนั่งตากแดดทั้งวันและมีเงินเพียง 12 บาท ที่จริงเงินเทานี้ฉันทําอะไรแทบไมไดเลย แตเวลาที่เขาใหและฉันรับไวมัน กลายเป็นเงินที่เพิ่มขึ้นเป็นพันเทาทีเดียวเพระาวามันถูกใหดวยความรักเปี่ยมลน พระเจาไมไดดูที่งานที่ยิ่งใหญเลยนะครับ แตพระองคแมองดูที่หัวใจ มองดูงานที่มาจาก ความรักตางหาก ทําทุกอยางในชีวิตดวยความรักนะครับ ทุกสิ่งนั้นกลับกลายเป็นงาน ที่ยิ่งใหญเสมอเลย ชวยกันและกันดวยควารัก มีคาจริงๆครับ แบงปในใหแกผูที่ไมมีตาม ความสามารถของเรากันนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
187
2 พฤศจิกายน เวลา 8:37 น. Mrs. Epps ชอบใชเวลากับเด็กๆในฐานะเป็นอาสาสมัครที่โรงเรียน Norge รัฐเวอรแ จิเนีย เธอทํางานกับนักเรียนที มีปใญหาดานจิตใจและราง กาย วันของเธอ เริ่มตนนานกอน 7.00น. เธอตองขึ้นรถเมลแไปที่โรงเรียน พอไปถึงเธอจะทักทาย ดรู ซึ่งมีปใญหาเรื่องการเดิน อีกคนหนึ่งที่เธอชอบมากคือ เด็กที่เป็นดาวนแ ซินโดรม เขาจะมานั่งขางๆ เธอแลวก็ยิ้ม เอปสแจะเปิดวิทยุและเลนเพลง Jinglebell Rock รองเพลงนี้ ดวยกันและตบมือพรอมๆกับนักเรียนคนอื่นๆอยางสนุกสนาน เธอตองใช กําลังอยางมากที่จะทํางานแบบนี้ตลอดทั้งเชา หาวันตออาทิตยแกับเด็กๆ เหลานี้ ออ ยังไมไดบอกพวกคุณเลยวา เอปสแมีอายุ 99 ปีแลว เธอพูดวาอยางไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ครับ เธอพูดวา ฉันไมอยากทําตัวเหมือนคนตายในขณะที่ฉันยังมีชีวิตอยู พลังเล็กนอย ของเธอที่มีอยูเป็นพลังที่เขมแข็งไดเพราะเป็นพลังแหงความรักครับ นาอายมาก สําหรับบางคนที่ทําตัวเหมือนคนตายแลว ขณะที่ยังไมตาย ยังไมแก ใชเวลาของเรา ใชชีวิตของเรา ความสามารถของเราแบบเดียวกับที่เอปสแใชนะครั บ เราจะพบวา ความรักของเรามีพลังมหาศาล มากกวาที่เราคิดซะอีก
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
188
3 พฤศจิกายน เวลา 10:08 น. Margaret Helminski ไดรับกางเขนหอยคอจากยายตอนอายุ 7 ขวบ ยายพูดวา อยาลืมนะวากางเขนมีความหมายสําหรับเรามาก วันเวลาผานไปเธอสวมกางเขน จนรูสึกวาเป็นเรื่องปกติ เธอเรียนจบจิตวิทยาและสมัครทํางานกับสถาบันอบรมเด็ก กาวราว เด็กพวกนี้ไมควบคุมอารมณแ คิดจะเตะก็เตะ กัดก็กัด กรีดรองก็กรีดรอง คืนแรกผูอํานวยการสถาบั นบอกวาเด็กสามคนจะพาเธอไปหองอาหาร สิ่งที่เธอวิตก ก็คือกลัววาเด็กสามคนนี้จะกาวราวกับเธอที่เป็นคนแปลกหนามา แตก็ไมใชสามคนนี้ พาเธอมาที่โต฿ะตรงกลางหองแลวก็นั่งลง มารแกาเร็ตจับซอมและมีดจะทานอาหาร ตอนนั้นเธอสังเกตุวาเด็กสามคนจองมองเธอ เธอถามวา มีอ ะไรเหรอ ปีเตอรแ เด็กแปดขวบพูดวา คุณจะไมสวดกอนทานอาหารหรือครับ เธอตอบวา ไมหรอก หรือ ฉันควรสวด นี่เป็นโรงเรียนของรัฐนะ เดวิดพูดวาใชครับ เขาทําตาปริบๆแลวพูดตอวา แตคุณหอยไมกางเขน ตอนนั้นเองมารแกาเร็ตนึกถึงคําพูดของยายไดที่บอกวา อยาลืม นะวากาง เขนมีความหมายสําหรับเรามาก โรมัน เด็กคนที่สามพูดวา พวกเราคิดวา กางเขนของคุณมีความหมายบางอยางนะครับ มารแกาเร็ตพูดวา มันมีความหมายจริงๆ ขอบใจพวกเธอมากที่เตือนสติฉัน เธอกมศีรษะลงและภาวนา ตั้งแตนั้นเธอไมวิตก กังวลเกี่ยวกับการทํางานกับเด็กๆที่สถาบันนี้เลย มา รแกาเร็ตเรียนรูบางอยางเกี่ยวกับ การเป็นนักบุญ ความซื่อในตัวเด็กๆ กิจการเล็กๆนอยๆของความเชื่อที่ทําดวยความ ซื่อสัตยแ บางครั้งเราอยูกับความเชื่อจนชิน ชินจนมองไมเห็นความเชื่อจริงๆของเรา สุขสันตแวันนักบุญทั้งหลายนะครับ วันนี้เป็นวันที่ดีที่จะระลึกถึงนักบุญแ ละความเชื่อ ของพวกเราครับ คุณสวมสรอยคออะไร
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
189
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
190
6 พฤศจิกายน เวลา 9:10 น. 16 กุมภาพันธแ 1989 ชีวิตของ Gearge และ Vera Bajenski เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เวลา 09.15 น. เชา พวกเขาไดรับโทรศัพทแเรื่องอุบัติเหตุรถยนตรแของ เบ็น ลูกชายที่ ถนน Adelaide ตัดกับถนน Simcoe ในเมือง Oshawa คานาดา ตอนไปถึงที่เกิดเหตุ มีแตรถตํารวจและรถพยาบาล Vera มองดูนักขาวและตามเขาไปจนถึงกองเลือดที่ ใหญมากแบบที่ ไมเคยเห็นมากอนเลย เธออุทานขึ้นมาวา จอรแจ เบ็นลูกเรากลับบาน แลว ไปอยูกับพระแลว ปฏิกริยาของแมก็คือเธอไปที่กองเลือดและพยายามโกยกอง เลือดนั้นกลับเขาไปในตัวของเบ็น เธอเลาภายหลังวา ตอนนั้นเลือดกองนั้นมีคาที่สุดใน โลกสําหรับฉันเพราะมันคือชีวิต มันเป็นเลื อดที่ใหชีวิตและมันเป็นของลูกชายฉัน ลูกชายคนเดียวที่ฉันรักมากที่สุด สวนจอรแจมองดูที่สี่แยกที่มีเลือดอยูเชนกัน เขาเห็น วารถที่วิ่งอยูตางก็ทับเลือดของเบ็นจนสกปรกไปหมด หัวใจเขาแตกสลายเขาอยากเอา เสื้อคลุมของเขาไปวางทับเลือดนั้นแลวรองตะโกนวา อยาทับเ ลือดลูกชายผมเลย นี่คือเวลาที่จอรแจและวีราเขาใจเป็นครั้งแรกในชีวิตถึงความจริงที่ยิ่งใหญที่สุดและ สวยงามที่สุดวาทําไมพระบิดาเจาจึงตองใหพระบุตรหลั่งเลือด เพระาวาเป็นภาษาที่สื่อ ไดชัดที่สุดวา พระองคแไดมอบสิ่งที่มีคาที่สุดใหแกเราแลว เราโชคดีที่มีพ ระที่รักเราถึง เพียงนี้นะครับและความรักของพอแมที่มีตอลูกก็สุดจะพรรณนาจริงๆครับ ขอบคุณ พระและสวดภาวนาใหพอแมเราเสมอนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
191
9 พฤศจิกายน เวลา 16:42 น. Bill Hybels เลาเรื่องการโปรดศีลลางบาปในวัดของเขาครั้งหนึ่ง ผมรีบไปยังผูหญิง คนหนึ่งกําลังรองไหที่ขั้นบันไดวัด ผมสงสัยวานาจะมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับการลางบาป พิธีตางๆก็เต็มไปดวยความยินดี ราเริง ผมถามเธอวาทุกอยางเรียบรอยดีมั้ย เธอตอบ วาแมฉันเ องลางบาปวันนี้ ฉันสวดภาวนาเพื่อเธอมา 20 ปี ที่ฉันรองไหก็เพราะฉัน เกือบเลิกสวดเพื่อแมมาหลายครั้งแลว ตอนผานไป 5 ปีฉันบอกตัวเองวา ชางมันเถอะ พระไมฟใงเรา 10 ปีผานไป ฉันวา มัวเสียเวลาอยูทําไม 15 ปีฉันวา เหลวไหลจัง 19 ปี ฉันชางโงเหลือเกิน แตฉันก็ยั งคงสวด พยายามสวดเสมอ แมฉันจะมีความเชื่อ เหลืออยูนอยเพียงใด ฉันก็ยังสวดอยู แลวดูสิ วันนี้แมฉันมอบชีวิตของเธอใหพระ แมลางบาปแลว ฉันจะไมสงสัยเกี่ยวกับอํานาจของการภาวนาอีกเลย เรื่องนี้ทํา ใหนึก ถึงนักบุญโมนีกาที่สวดใหเอากุสตินครับ คําภาวนาเกิดผลเสมอเมื่ อเราสวดดวย ความเชื่อครับ แมเชื่อเพียงนอยนิด พระก็ใหคุณคา คุณสวดภาวนาใหใครเป็นพิเศษ บางมั้ยครับ คําภาวนามีอํานาจจริงๆ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
192
10 พฤศจิกายน เวลา 8:37 น. Robert Schuller เลาเรื่องจริงเรื่องหนึ่งไหฟใงวา นายธนาคารคนหนึ่งชอบทําทานให ชายพิการขาขาดที่นั่งขอทานหนาธนาคารของเขา ทุกครั้ง เขาชอบหยิบดินสอ แทงหนึ่งที่อยูขางๆ ขอทานไปดวยพูดวา คุณเป็นนักธุรกิจ ผมชอบไดรับสิ่งดีๆ จากพอคาที่ผมทํา ธุรกิจดวย วันหนึ่งเขาพบวาขอทานนั้นหายไปแลว เวลาผานไป จนเขาลืมขอทานคนนี้ เขาเดินเขาไปในตึกใหมแหงหนึ่ง เขาเห็นชายขอทานนั่งอยูที่ โต฿ะทํางาน เขารูทันทีวาชายคนนั้นเป็นเจาของรานเล็กๆ นั้น ชายนั้นพูดวา ผมหวัง เสมอวา คุณจะผานมาที่นี่วันหนึ่ง เพราะคุ ณทําใหผมไดมานั่งที่ตรงนี้ คุณพูดย้ํา เสมอวาผมเป็นพอคา ผมเริ่มคิดถึงเรื่องนั้นเสมอเลย แทนที่ผมจะนั่งขอเงินจากคนอื่น ผมเริ่มขายดินสอ ขายไดมากจริงๆครับ คุณทําใหผมเคารพตัวเอง ทําไหผมมองตัวเอง อีกแบบหนึ่ง ขอบคุณสิ่งที่คุณทําไหผม เราทุกคนสามารถใหสิ่งเดีย วกันนี้ คําพูดที่ให กําลังใจ ความเคารพที่ไหแกคนอื่น เรายังสามารถทําอะไรๆใหเพื่อนพี่นองเรา อีกมากมาย บางคนรอคุณอยูนะครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
193
12 พฤศจิกายน เวลา 15:52 น. เรื่องเล็กที่บันดาลใจครับ พอองคแหนึ่งประกาศวา จะมีสวดภาวนาพิเศษที่วัด เวลา หนึ่งทุม เย็นนั้นเองมีลมพัดแรงมาก ฝนตกพอสมควร ตอนหนึ่งทุมพอพบวามีเพียงพอ และเด็กอายุ 8 ขวบคนเดียวเทานั้นที่มาสวด พอรอจนถึง 7.20 น. จึงบอกเด็กวาไมมี ใครมาแลว ละ กลับบานกันเถอะ สงสัยลมแรงและฝนคงทําใหคนไมอยากมา เด็กนั้น มองหนาคุณพอและพูดวา ผมมาแลวนี่ครับ พอไดยินเชนนั้นก็เลยนําสวดภาวนากับ เด็กกันสองคน พอไดสวดและเทศนแตามที่เตรียมมาทุกอยาง ที่สุดคุณพอพูดวา เป็นเกียรติสําหรับพอมากที่ไดสวดและเทศนแไหแก เธอนะ เพราะเธอเป็นคนสอนพอ วันนี้วาผูที่ถวายหัวใจและชีวิตแดพระควรตองทําอยางไร ถาพอกลับบานและไมสวด ในวันนี้พอคงเสียใจมาก การสวดภาวนาแมเพียงสองคนมีคาเสมอ เพราะพระเจา ประทับที่นั่น อาจมีอุปสรรคหลายอยางที่จะทําไหเราไมอยากสวด แตการสวดภาว นา นี่แหละครับที่สามารถนําอุปสรรคทั้งหลายของชีวิตเราออกไปได สวดเพิ่มขึ้นอีกหนอย ดีมั้ยครับ มีคนตองการภาวนาจากเรามากเหลือเกิน บางคนก็อยูในบานเราเอง
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
194
13 พฤศจิกายน เวลา 08:04 น. พอองคแหนึ่งเลาใหฟใงวา หญิงสาวคนหนึ่งมาพบพูดวา หนูทนไมไดอีกตอไปแลว หนูเป็นคาทอลิกคนเดียวในโรงงานที่หนูทํางาน ทุกครั้งที่สวดหนูจะตองโดนถากถาง และเยาะเยย หนูทนไมไดแลว หนูจะลาออก พอถามวา หนูบอกพอไดมั้ยละวา ปกติ เขาติดตั้งไฟไวที่ไหน หนูไมเห็นวามันจะเกี่ยวกันตรงไหน ชางเถอะวาเกี่ยวหรือไมเกี่ยว ลองตอบพอหนอยละกัน หนูคิดวาไฟฟูาจะติดตั้ง ไวในที่มืด พออธิบายวา ถูกตองแลว นี่คือเหตุผลที่หนูอยูที่นั่น เพราะที่นั่นมีค วามมืดทางจิตใจและไมมีคาทอลิกคน ใดเลย ฉายแสงที่นั่น เธอตองเป็นแสงสวางที่นั่นนะใหทุกคนไดมีโอกาสเห็น เป็นครั้งแรกที่เธอ ตระหนักถึงโอกาสที่เธอไดรับจากพระ เธอรูสึกวาเธอก็เป็นแสงสวางของพระได เหมือนกัน เธอกลับไปที่โรงงานพรอมดวยกําลังใจใหม ไมนานนักเพื่อนหญิงในโรงงาน 9 คนไดมาสวดกับเธอเสมอในเวลาจะทาน อาหารและในเวลากอนเริ่มทํางาน อยาทอถอยที่จะแสดงความเชื่อของเราดวยความซื่อสัตยแ เพราะนั่นเป็นแสงสวาง สําหรับทุกคนที่อยูในความมืดครับ กิจการเล็กๆ นอยๆ ของความเชื่อ บังเกิดผลได เราไมอายเพราะพระ พระก็ไมอายเพราะเรา ปีนี้ปีความเชื่อครับ
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
195
14 พฤศจิกายน 5 ชั่วโมงที่แล้ว ทหารคริสตังคนหนึ่งมาขอปรึกษาพระสงฆแวา กอนนอนในแคมปทหาร ผมมักจะคุกเขา ที่ขางเตียงและสวดกอนนอน เพื่อนๆที่อยูในแคมปจะพูดลอเลียนและเยาะเยาผมเสมอ เพราะผมเป็นคริสตแเพียงคนเดียว ผมไมรูวาจะทํายังไงดีครับ คุณพอแนะนําวา เอาอยางนี้สิ เธอไมตองคุกเขาที่ขางเตี ยงก็ได นอนบนเตียงและยกจิตใจขึ้นหาพระ ในความเงียบนั้นพระก็ไดยินเราสวดภาวนา ไมกี่วันตอมาพอองคแนี้มีโอกาสเจอทหาร คนนี้จึงถามวา เป็นอยางไรบางละเรื่องสวดกอนนอนของเธอ เขาตอบวา พอครับผม พูดตามตรงนะครับ ผมทําตามที่พอแนะนําสามวัน แตมโนธรรมผมเตือนตลอดเวลาว า ผมกําลังทรยศพระเยซูเจาเพราะอายที่จะสวด หลังจากนั้นผมก็กลับมาคุกเขาสวดกอน นอนขางเตียงเหมือนเดิม เพื่อนๆ ในแคมปกลับรูสึกอายครับ ไมมีใครมาเยาะเยยผม อีกเลยและยังมาขอใหผมสวดตามสบาย ตอนผมสวดเพื่อนๆ 15 คนในแคมปก็คุกเขา ขางเตียงเงียบๆ ผมสวดออกเสียงแทนทุก คนไดดวยครับ ตอนนี้ผมรูสึกวาพวกเรารัก กันมากกวาเดิม เราไมอายเพราะพระ พระก็ไมอายเพราะเรา เราเชื่อในพระ พระก็ เชื่อในเรา ปีนี้ปีความเชื่อครับ เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
196
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
197
เรื่องสั้นจาก
F a c e b o o k คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์
หน้า
198