9 mei 2010
HOE VERLOOFD KUN JE ZIJN?
Gaat het bij het meten van medewerker engagement over de hoogte ervan, of de kwaliteit en richting? Hoe verloofd kun je zijn?
Engagement meten: zin of onzin? Door Erik Dirven
In januari kopte een column op ManagementSite; “Tevredenheidonderzoek zet op het verkeerde been”. En toch is de MTO en engagementonderzoek branche in Nederland een van de snelst groeiende management onderzoeksbranches. Ook nu, ruim 20 maanden na het begin van de crisis beginnen HR afdelingen weer breed dit jaarlijkse instrument in te zetten om vast te stellen hoe groot de ‘tevredenheids’ puinhopen zijn. Soms zelfs, zoals ik recent van een hoge HR-functionaris vernam, met als enige reden; “omdat we meelopen met het jaarlijkse onderzoek van onze corporate HR afdeling. Maar we weten nog niet of we iets met de uitkomsten willen doen”.
1
Waarom doen we dit? Omdat de OR dit wil? Omdat HR graag een paar
procentpunten extra wil noteren? Als aflaat om mensen de gelegenheid te geven ‘officieel’ te klagen ipv alleen onderling bij de koffieautomaat? Dat roept de volgende vraag op; is het meten van tevredenheid, of betrokkenheid in de gehanteerde definitie wel zo relevant? “Meten is weten”, roepen we altijd. Maar willen we er verder wat mee? “Ja natuurlijk gaat het om de actieplanning!” roept u nu. Maar hoe relevant is de data? En hoe zinvol de dialoog die daarmee ontstaat? Het is bijvoorbeeld interessant om te zien hoe in verschillende onderzoeken is vastgesteld dat het ‘engagement’ in het bedrijfsleven eind 2008 eerst sterk daalde, waarna het plotseling weer sterk steeg.