1
NEW YORK CITY residents and strangers
2
new york city inwoners en vreemdelingen
residents and strangers
NEW YORK CITY inwoners en vreemdelingen residents and strangers
PETER VAN TUIJL 2012
NEW YORK CITY inwoners en vreemdelingen residents and strangers PETER VAN TUIJL, fotograaf bmk
6
tekst, fotografie en vormgeving in eigen beheer vertaling door Ben Hebing druk door BLURB.COM © Peter van Tuijl, Ulft 2012 Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd of openbaar worden gemaakt zonder schriftelijke toestemming van de auteur. www.fotopetervantuijl.nl info@fotopetervantuijl.nl
7
8
H
INTRODUCTIE
et is nu ruim zeven maanden later en meer dan 8000 foto’s verder. Daarvan is pakweg 10% overgebleven, nog veel. In ieder geval teveel voor een boek. Het is alsof zich tien mooie vrouwen aandienen waarmee je een dagje op stap mag. Nee, niet dat hele erge maar gewoon een leuk dagje. Uiteindelijk kies ik toch gewoon voor mijn vrouw. Ik begrijp haar, zij begrijpt mij. Hoef ik niet allerlei dingen uit te leggen of met een speciaal tenue te verschijnen of mijn weinige haren in de goede scheiding te steken. Bovendien ik ga graag met mijn vrouw op stap, ze is gezellig en lief.
M
aar terug naar de fotografie. Een boek over New York schiet altijd te kort is mijn idee, nu ruim zeven maanden later. Veel heb ik met mijn camera kunnen beroeren en kunnen vastleggen. Maar meer nog zag ik niet of was ik er nog niet naar op zoek. Een stad waarin elke tel het hart van de wereld lijkt te kloppen, niet zacht als van een uitgeslapen mens maar pompend als van een loper die zojuist gefinisht is na de marathon. Het pompend hart, steeds maar meer mensen voortstuwend door de aderen van de stad, die straten heten. Een metropool waar shopping booming is, waar het modebeeld van de nieuwe wereld op straat voor het grijpen ligt, een stad waar de handel en wandel van ‘het slijk van de aarde’ niet enkel in Wallstreet zichtbaar is. Een stad die door mensen, verkeer en gebouwen bruist en briest. Alhoewel, ter hoogte van de 88e straat is het aanmerkelijk rustiger. Maar schijn bedriegt, ondanks de rust doet de 24-uurs-economie zich ook daar gelden. De shops die dag en nacht open zijn, de mensen die huiswaarts keren of juist naar hun werk gaan, soms voor de tweede keer in hetzelfde etmaal.
S
ommige steden zijn door hun culturele rijkdom uit het verleden museaal te noemen. Rome is zo’n stad en ook Madrid heeft op mij grote indruk gemaakt als het gaat om historiciteit, kunst en cultuur. New York City is een jonge stad en meer een stad van nu dan van toen. Het is ook een stad van de mensen, inwoners en vreemdelingen. De hele wereld woont en leeft in New York, heb ik het idee. Het is een waar eldorado voor een straatfotograaf en ik voelde me daar dan ook als een vis in het water. Als een vis die te vaak naar adem hapt om maar geen luchtbel te hoeven missen. Maar juist daar zit ik nu mee, zeven maanden later en 8000 ‘negatieven’ verder. I love NY, maar soms na dagenlang sorteren, selecteren en bewerken, was ik het wel eens even zat. Om de volgende dag weer vol verwondering verder te gaan. Verwonderd vanwege de samenloop van omstandigheden die ik gewaar werd in de foto’s. De toevalligheden, de coïncidentie, het complexe en soms juist ook door de eenvoud van wat de essentie van het leven genoemd kan worden. Het stille moment van de ontmoeting zomaar ergens op een straat of een park. De rust in de blik van de man of vrouw naast de hectiek van wel duizenden mensen en honderden taxi’s. De rust in de ‘new york public library’ is ‘oorverdovend’. Honderden mensen studeren, je wilt daar op kousenvoeten lopen om die rust maar niet te verstoren. De ‘grand central terminal’, midden in de city, lijkend op een doorgangshuis waar elke dag een half miljoen forenzen uit de voorsteden af en aankomen. NEW YORK CITY een plek om lief te hebben, d’r is zoveel, er is zoveel, er is zoveel... Er is teveel om te vertellen, daarom dit boek. Om te zien wat ik te vertellen heb. Peter van Tuijl, december 2012
9
S
even months have passed now and the number of 8000 photographs has shrunk to a mere 800, which is still quite a lot. Anyhow, too many to fit into one book. It feels like ten beautiful ladies offering to spend a whole day with me one after another. Not in an obscene way, but just a nice day out. Yet, I would go for my own wife, eventually. I understand her and she understands me. No need to explain everything or to dress in a fancy way. I wouldn’t have to impress her by combing the few hairs that were once part of lushy hairstyle. Moreover, I like going out with my wife. She is sociable and sweet.
L
10
et’s go back to photography. Now, seven months later, I feel that a book about New York can never reproduce the idea that I have in my mind about showing the complete city in all its complexity. I have been able to capture and stir many things with my camera. But there was even more that I didn’t see or wasn’t looking for, yet. A city in which the heartbeat of the whole world seems to be reflected in every split second. Not as gently as that of a relaxed person, but pounding like that of a marathon runner who just passed the finish line. The pounding heart, stowing people through the veins of the town, called streets. A metropolis where shopping is booming, where fashion is made in the streets, where money rules, not only in Wall Street. A town that rushes and roars through people, traffic and buildings. However, at 88th avenue it’s considerably more quiet. But that’s only a façade. Despite the quietness, the 24 – 7 economy exists here, too. The shops that are open 24 hours a day, people going home from work or going to work. Sometimes twice a day.
T
he cultural wealth from the past turns some cities into “living” museums.E.g. Rome, but also Madrid impressed me by its historical art and culture. New York is a young city that belongs to the present, not the past. It’s a people’s town: not only for the inhabitants, but also for the people from other parts of the United States and, of course, the foreigners. I find that New York is utterly alive, because the whole world lives in New York. It’s a gold mine for a street photographer, that’s why I felt like a fish in clear water. A fish that swallowed too much water, because it didn’t want to miss even one air bubble. That was my problem, seven months and 8000 “negatives” later. I love NY, but sometimes, after having sorted, selected and edited my photographs, I was fed up with them. Just to start again the next day in amazement. Amazement because of the coincidences that I noticed in my photographs. The complexity, but also the simplicity of what can be called the essence of life. The quiet moment of a meeting, just somewhere in a street or in a park.The serenity in a man’s or woman’s look along with the hustle and bustle of thousands of people and hundreds of cabs. The “deafening” silence in New York Public Library. Hundreds of people studying. You are inclined to tiptoe in order not to disturb this silence. The Grand Central Terminal, in the centre of the city, looking like a refuge where half a million commuters from the suburbs come and go.
NEW YORK CITY: a place to love. there’s so much, so much, so much……….. Because words cannot describe what I want to tell, I hope my photographs will. Peter van Tuijl, December 2012
INTRODUCTION
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
CV
CV
Peter van Tuijl (Eindhoven, 1947)
Peter van Tuijl (Eindhoven, 1947)
Als freelance fotograaf werk ik binnen verschillende genres in de fotografie. In mijn vrije werk richt ik me vooral op het leven van alledag. Ik rangschik mijn werk graag onder de sociaal documentaire fotografie. Vaak werk ik gedurende langere periode aan een bepaald onderwerp of thema. Ook straatfotografie en portretten behoren tot mijn vrije werk.
As a freelance photographer I work in various styles of photography. Especially my free work concerns the common life. I prefer to arrange my work like social documentary photography. Often I work on a certain item or theme during a long period. Street photography and portraits also belong to my free work.
lid en coördinator van de landelijke gespreksgroep bmk lid van de landelijke gespreksgroep journalistiek maakt deel uit van het oostgelders fotografen collectief [OFC] maakt deel uit van het fotografencollectief F10 ik schrijf in het blad FOTOGRAFIE en ben redactielid van IN BEELD ik geef lezingen, workshops en begeleid als mentor fotografen in fotoclubs
member and cordinator of the Dutch Photography Group BMK member of the Dutch Photography Journalism Member of the group OFC Member of the group F10 Author for the magazine FOTOGRAFIE and member of the redaction of the magazine IN BEELD I presents lectures, workshops and I am a mentor for photographers and photoclubs
OPLEIDING 1966-1971 Lerarenopleiding Eindhoven 1971-1975 Workshops o.a. bij Carl Uyterhaegen, Marie Bot, Aart Klein e.a. 1983 Predicaat Fotografie BMK
education 1966-1971 Education as a teacher Eindhoven 1971-1975 Workshops for example with Carl Uyterhaegen, Marie Bot, Aart Klein e.a. 1983 Title Photography BMK
SELECTIE EXPOSITIES Regelmatig exposeer ik mijn werk, zowel individueel als in groepsverband. In de afgelopen jaren betrof dat o.a. in FOAM (Amsterdam), Huntenkunst (Doetinchem), Fotofestival Naarden, Galerie FOTO21 (Bredevoort), Fotofestival BredaPhoto, CREA (Hengelo).
selection exhibitions Regularly I expose my work, individually as well within a group. For the last couple of years my expositions were in FOAM (Amsterdam), Huntenkunst (Doetinchem), Fotofestival Naarden, Galerie FOTO21 (Bredevoort), Fotofestival BredaPhoto, CREA (Hengelo).
RECENTE BOEKEN
recent books
ONDUIDELIJKE MANNEN EN VROUWEN Published Nov 2012 VERBLIJF IN BERLIJN Published Oct 2012 Poezie van de suppoost Published Jul 2012 HUNTENKUNST 2012 Published Jul 2012 PORTRETTEN EN VERHALEN Published Jul 2012 simple uncomfortable cases Published Apr 2012 LOOK LUIK Published Mar 2012 HET EIGEN GEZICHT Published Dec 2011
ONDUIDELIJKE MANNEN EN VROUWEN Published Nov 2012 VERBLIJF IN BERLIJN Published Oct 2012 Poezie van de suppoost Published Jul 2012 HUNTENKUNST 2012 Published Jul 2012 PORTRETTEN EN VERHALEN Published Jul 2012 simple uncomfortable cases Published Apr 2012 LOOK LUIK Published Mar 2012 HET EIGEN GEZICHT Published Dec 2011
243
P E T E R VA N T U I J L In mijn vrije werk richt ik me, als freelance fotograaf,
In dit boek NEW YORK CITY [residents and
graag onder de sociaal documentaire fotografie. Vaak
opgenomen die ik maakte in april 2012. Ik
vooral op het leven van alledag. Ik rangschik mijn werk werk ik gedurende langere periode aan een bepaald
onderwerp of thema. Ook straatfotografie en portretten behoren tot mijn vrije werk. Daarbij zoom ik in op gedrag
van mensen, relaties, interacties en op de momenten van ontroering of juist die waarop enigszins roering ontstaat.
Het fascinerende van het medium fotografie vind ik
het gegeven dat de fotowerkelijkheid, en daarmee de inhoud, een andere is dan de realiteit. Objectieve
fotografie bestaat volgens mij alleen in de technische, wetenschappelijke wereld. Niet in de geëngageerde en 244
sociaal-documentaire fotografie. In die zin probeer ik met foto’s soms een glimlach op de gezichten van de
beschouwers te krijgen, maar evenzeer wil ik laten zien dat niets menselijks ons vreemd is. Soms wil ik schuren
en verwarren, soms ontroeren. Maar immer met het idee dat ik iets laat zien van het tijdsgewricht en de wereld waarin we leven.
strangers] zijn uitsluitend de straatbeelden
fotografeerde ook in musea en het central park en natuurlijk in Macy’s. Over MOMA maakte ik al een boek over de poëzie van
de suppoost. De andere foto’s komen nog wel een keer aan bod.