FREE PRESS
urban life // interview // CULTURE // ART Οκτώβριος 2019 | #0060
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΝΗΣ
«Πρέπει να κοπιάζεις συνέχεια για την αριστεία»
Editorial Γιάννης Μαρκούτης
Οι ιπτάμενοι ποδηλάτες της Πλατείας Ταχυδρομείου Καλή η Εβδομάδα Κινητικότητας, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον σεβασμό στον πεζό Είναι ωραίος ο κάμπος, ξέχωρα από το πού πατάς. Περιέχει όλα τα θετικά που ζητάς από μία επαρχία και στο αποκορύφωμα, κάποιες φορές οι πόλεις του εκπνέουν μία αύρα Κεντρικής Ευρώπης. Λίγο το πράσινο που δε μας λείπει, λίγο ο χρόνος που τον ρυθμίζουμε όπως θέλουμε την ώρα που βολτάρουμε και φυσικά, το ποδήλατο. Το ποδήλατο που αποτελεί το απόλυτο “must” στις μετακινήσεις μας και μπήκε τόσο ομαλά στη ζωή μας, με αποτέλεσμα σήμερα να θεωρούμε σχεδόν δεδομένη τη χρήση του. Με θυμάμαι πριν από 15 χρόνια να γελάω στη θέα του πρώτου ποδηλατόδρομου, αλλά ευτυχώς, ο μέσος Θεσσαλός με έβγαλε... στη σέντρα. Φέτος «λάμψαμε» και δεν το λέω για να κεράσω χρυσόσκονη. Άλλωστε για κάθε Mobility Week, υπάρχει και μία δράση η οποία ενώ πολυδιαφημίζεται, καταλήγει στα αζήτητα, με ελάχιστη συμμετοχή των δημοτών. Κάτι τέτοιο όμως δεν ίσχυε για την Εβδομάδα Κινητικότητας. Στον απόηχο του Σεπτεμβρίου, είδα νέους ανθρώπους να ζωγραφίζουν διαβάσεις πεζών στην Καρδίτσα και τη Λάρισα. Είδα παιδιά του δημοτικού να παίζουν μπάλα στο δρόμο στο κέντρο των Τρικάλων και συγκινήθηκα γιατί το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Κι αν ζήλεψα μία φορά τους πιτσιρικάδες, άλλο τόσο θα ‘θελα να κάνω rafting στον Ληθαίο. Άλλωστε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος απ’ το να μεταφέρεις τη γνώση στα παιδιά αφήνοντάς τα σχετικά ελεύθερα να κάνουν κάτι που σχεδόν... δεν προβλέπεται στο πλαίσιο της όλης «κανονικότητας» που ζούμε. Όσο για τις γιγαντιαίες ποδηλατοδρομίες στο κέντρο των πόλεων, υπήρξαν απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Μιας τούρτας που δυστυχώς, δεν είναι μοιρασμένη σωστά. Ο σεβασμός στον πεζό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που διδάσκεται κανείς στις σχολές οδηγών. Χρειάζομαστε λοιπόν ένα κλικ οδηγικής παιδείας και καλώς διεκδικούμε τα αυνοήτα δικαιώματά μας. Τί συμβαίνει όμως όταν οι περισσότεροι ποδηλάτες παραβαίνουν τον Κ.Ο.Κ; Γιατί όλοι όλοι ξαφνικά σωπαίνουμε; Ένας καλός μου φίλος με καταγωγή από την Αθήνα, έζησε για επαγγελματικούς λόγους δύο χρόνια στην Καρδίτσα. Μία από τις πρώτες του διαπιστώσεις σχετικά μ’ αυτή, ήταν οι... καμικάζι ποδηλάτες. «Νιώθω πως όταν πίνω καφέ στην πλατεία, έχω πάνω μου έναν γιγαντιαίο στόχο», μου είχε πει κάποτε ο Κώστας. Κι εγώ φυσικά, γελούσα λέγοντάς του πως είναι υπερβολικός. Ώσπου ένα ωραίο απόγευμα κάποιους μήνες μετά από αυτή τη μεγάλη δήλωση, ένα ποδήλατο μάζεψε και αυτόν, και το τραπέζι, και τον καφέ που έπινε αραχτός. Τον θυμήθηκα πριν από λίγες μέρες καθώς περπατούσα στην Πλατεία Ταχυδρομείου, όταν ένας βιαστικός ποδηλάτης με πέτυχε και παραλίγο να με ξαπλώσει κάτω. Όσο ωραίος κι αν είναι λοιπόν ο κάμπος, θα ‘ταν λίγο ομορφότερος αν οι... ιπτάμενοι ποδηλάτες της κάθε πλατείας δεν την καβαλούσαν ή ακόμα χειρότερα, αν δε μας έβαζαν στόχο. Δεν κερδίζουν πόντους σε κάποιο videogame, ούτε είναι πιλότοι της NASA. Εκτός κι αν ανήκουν και αυτοί στην κατηγορία του «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».
3
4
STAFF Έκδοση Pave P.C.
Index #60 10
Bασίλης Καραμητσάνης
16
“The Tsipouro Files”
Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Κώστας Ανυφαντής Μαύρος Γάτος Παναγιώτης Ζάχος Χρήστος Ζάχος Ζαφειρούλα Θεολόγου Κρυσταλλία Λατσάρα Γιάννης Μαρκούτης Γιώργος Μικάλεφ Αντώνης Μπατζιάς Δημήτρης Ράκος Ελένη Χρυσοπούλου Δανάη Τ.
Από το AnimaSyros στην Εθνική Λυρική Σκηνή, φιλοδοξεί να βάλει την όπερα στα σπίτια όλης της χώρας
Σε ακούει πριν την ακούσεις εσύ για τα καλά
10
16
22
24
Εµπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromio.gr
Διαφήµιση 2441079000 adv@pezodromio.gr
Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. H εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromio.gr συνιστούν ελεύθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.
22
Local Heroes
24
Reworks Festival 2019
O Μέλανδρος Γκανάς είναι ο… Εκδότης του Κάμπου
Ήμασταν εκεί και... παρτάραμε διαρκώς
Φωτογραφία εξωφύλλου: Αγησίλαος Κουλούρης
www.pezodromio.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444
Θέλεις το Πεζοδρόμιο κάθε μήνα στο σπίτι σου; Στείλε μας email στο syndromi@pezodromio.gr ή τηλεφώνησέ μας στο 2441079000.
6
Ακούσαμε στο Πεζοδρόμιο
Γκρέτα Αγάρμπο Ένα άρθρο μηδενικού οικ@λογικού αποτυπώματος Γκρέτα! Όταν μεις ακούγαμε Γκρέτα, πίσω στα χρόνια τα αγνά, που ‘παιρνες το μηδέν για να φτιάξει η γραμμή και «νέα» είδηση ήταν ότι διαλύθηκαν οι Γουάμ (γκούγκλαρε WHAM) πριν έξι μήνες, η επόμενη λέξη που σκεφτόμασταν ήταν Γκάρμπο και αντανακλαστικά σφίγγαν οι λαγόνες μας. Αλλά τότε οι εξαγωγές της Σουηδίας ήταν οι καλλονές και σήμερα οι εξαγωγές της έχουν μηδενικό γενικώς αποτύπωμα. Στην εποχή μας, όταν ακούς Γκρέτα, η επόμενη λέξη που σκέφτεσαι είναι Τούνμπεργκ και αντανακλαστικά κλείνεις τα αφτιά σου.
«To Burger Fest στην Αθήνα είναι σαν το πανηγύρι των Τρικάλων για όσους δεν ξέρουν να τρώνε κρέας» Τρίκαλα by night «Ήρθαν ΕΝΦΙΑ και εφορία μαζί. Το λες και ένα βήμα πριν το μεγάλο μου ταξίδι στην αιωνιότητα»
Σε ένα πράγμα όμως της βγάζω το καπέλο: τέτοια τρελή δικαιολογία για να γλυτώσει κανείς το σχολείο δεν έχει ξανασκαρφιστεί. Και θυμώνω με τον εαυτό μου που δεν σκέφτηκα στα δεκαπέντε μου κει που ‘κανα τις πρωινές κοπάνες να κοτσάρω και μια μπλούζα «Σώστε την σαύρα της ΚαράμπαληΣ και την αγριομολόχα του Πηνειού» και «Λευτεριά στα παπάκια του Ληθαίου – Σ.Π.Μ.Ο.Θ.Γ.Κ.». Και το απίθανο είναι ότι έπιασε! Βέβαια μιλάμε για Σουηδούς γονείς. Γιατί η Ελληνίδα μάνα δεν χαμπαριάζει από οικ@λογίες και τα συναφή και η Ελβιέλα πιάνει ταχύτητα φωτός όπως έχει εντελώς επιστημονικά αποδειχθεί. Εγώ πάντως δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ότι οι συμμαθητές της βρήκαν ευκαιρία να απαλλαγούν από το σπασικλάκι και έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι.
Μεσήλικας σε τράπεζα της Καρδίτσας «Φάτε στη μάπα την Άμεση Δημοκρατία του IMDb, εκεί που το Casa De Papel βαθμολογείται υψηλότερα από το House Of Cards» Η οργή του Νετφλιξάκια την ώρα που παραδίδει το άρθρο του
Τα ‘δαν αυτά στον ΟΗΕ που δεν χάνει ευκαιρία για ένα καλό σόου και της είπαν «έλα να μας πεις δυο λόγια να γεμίσουμε ένα κενό πέντε λεπτάκια που είχαμε την Τρίτη το απόγευμα». Διότι στον ΟΗΕ ξέρουν από σόου καλύτερα και από την Ρούλα την Κορομήλα, από τότες που ανέβηκε ο Φιντέλ και τους έβγαλε μισής μέρας λόγο μέχρι που κουβαλούσαν τα μπαρμπάδια αναίσθητα απ’ την εξάντληση και που ‘θελε να τον ξεπεράσει ο Καντάφι αλλά τον σταμάτησαν αφού έσκασε δυο μεταφραστές σαν άλογα του Πόνυ Εξπρές. Και πετάγεται λοιπόν κοτζαμάν Καζιράγκι, εγγονός του πρίγκιπος Ρενιέ του Μονακό που παντρεύτηκε την Γκρέυς την Κέλυ και γι’ αυτό και μόνο θα του άξιζε καθολικός και παντοτινός σεβασμός, χώρια που γέμισε το πριγκιπάτο με καζίνα και χέστηκαν στο τάληρο ‘κει που το θησαυροφυλάκιό τους ήταν πιο άδειο κι από κατάψυξη Εσκιμώου (RIP και ρισπεκτ Ρενιέ αλάνι για πάντα στο λιμάνι - του Μονακό), και λέει της Γκρέτας «Στάσου, έχω ‘γω ιστιοπλοϊκό μπάνικο, που έχει μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα!». Και ‘κει πάνω σκέφτομαι WTF, και παθαίνω ντουβρουτζά που δεν ξέρω τι είναι το ανθρακικό αποτύπωμα και γιατί όσο πιο μηδενικό τόσο πιο καλό;
- Της είπα πως είμαι 24 αντί για 30 και αφού με ερωτεύτηκε τώρα νιώθω τύψεις - Μη νιώθεις άσχημα. Η άλλη έλεγε πως εκπαιδεύει αστροναύτες και ανασταίνει νεκρούς Της επικαιρότητας τα αναγνώσματα στο κέντρο της Λάρισας «Το... cool αστικό του Βόλου με τη διαφήμιση made in Denmark μου θυμίζει την ιστορία με το τυρί φέτα από την ανάποδη» Η ίδια παρέα εξακολουθεί να «ζωγραφίζει»
Μεγάλες αλήθειες σε καφέ της Αγιάς «Θεωρητικά και η ζωή είναι ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα» Και ζούμε στο Matrix, φίλε φοιτητή από τη Λάρισα - Τί κάνεις εκεί; - Διάβαση - Τί να διαβάσω; Συζήτηση ηλικιωμένου με street artist στο κέντρο της Λάρισας, στα πλαίσια δράσεων της Mobility Week
Γιώτης Ζάχος
Ζω ανάμεσά σας
- Κάτι ξέρουμε και ‘μεις στην Ελλάδα και το έχουμε καταργήσει
Μαύρος Γάτος
- Στη Νορβηγία το πουρμπουάρ φορολογείται με 12,5% επιτόπου και με ένα επιπλέον 25% όταν φτάνει στα χέρια σου
Απευθύνομαι στον γκούγκλη (σιγά μην διάβαζα βιβλίο) και ευθύς έρχομαι στα ίσια μου μόλις μαθαίνω ότι μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα είχε και το κάρο του Γοργογέτα, αγωγιάτη της γειτονιάς που κουβαλούσε μπάζα και σακιά μαρμαρόσκονης, και ότι Γοργογέτας και Καζιράγκι έχουν κοινά σημεία. Και νιώθω μεγάλη περηφάνεια για την καταγωγή μου που μέχρι τότες την νόμιζα ταπεινή αλλά ήταν που μας έκρυβαν την αλήθεια για τα αποτυπώματα. Που το μόνο αποτύπωμα που άφηνε το κάρο του Γοργογέτα ήταν οι καβαλίνες του αλόγου, που σιγά μην έχουν μεγαλύτερο ανθρακικό αποτύπωμα από τα πριγκιπικά σκατά του Καζιράγκι. Βέβαια άμα του ‘λεγες του Γοργογέτα ότι το κάρο του έχει μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα θα σε ντάνιαζε με τα σακιά μαρμαρόσκονης, αλλά τούτη είναι άλλη κουβέντα. Εν τέλει ο πρίγκηψ, ταξίδεψε και ο ίδιος με το ιστιοπλοϊκό και την Γκρέτα γιατί του φάνηκε διασκεδαστική αλλαγή από το 262 ποδιών γιοτ της οικογένειας που χρειάζεται 5 τόνους πετρέλαιο μόνο για να’ χει τα φώτα αναμμένα στο λιμάνι. Και τέλος πάντων, βάνουν την Γκρέτα στο ιστιοπλοϊκό και την περνάν απέναντι και ρωτάω: Αν ήταν η Γκρέτα απειλή για τα πετρελαϊκά συμφέροντα, πολύ το’ χαν οι Επτά Αδελφές να το φουντάρουν; Κάμερα σε μένα. Και φτάνει η ακτιβίστρια τέλος πάντων να βγάλει τον λόγο και τι τους λέει; Ότι κακώς είναι κει και θα’ πρεπε να ‘ναι στο σχολείο της. Φήμες θέλουν τον διευθυντή του σχολείου να προβαίνει στο απονενοημένο διάβημα. Υ.Γ. Πολλοί λένε ότι σημασία δεν έχει ο αγγελιαφόρος αλλά το μήνυμα. Βέβαια οι ίδιοι δεν θα έστελναν ποτέ συλλυπητήρια με έναν κλόουν. Το πρόβλημα της οικολογικής καταστροφής είναι υπαρκτό και ο κίνδυνος πραγματικός. Ας μην τον ευτελίζουμε με σόου της πλάκας. Η Γκρέτα μπορεί να είναι επικίνδυνη αλλά όχι για αυτούς που νομίζουμε.
9
10
11
Ο
Βασίλης Καραμητσάνης θέλει να κάνει την τέχνη πιο εξωστρεφή
Βρισκόμαστε στο κέντρο της Αθήνας στα μέσα του Σεπτεμβρίου. Κατευθυνόμαστε προς το Κολωνάκι, όπου έχουμε ραντεβού με τον Βασίλη Καραμητσάνη. Δικηγόρο με πλούσιο βιογραφικό, αλλά και ιθύνοντα νου του “Animasyros”, του διεθνούς φεστιβάλ που έκανε τη Σύρο... επίκεντρο του animation στη χώρα μας. Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο οι υποχρεώσεις του όμως αυξήθηκαν, καθώς έγινε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Στη διάρκεια της συνάντησής μας που περιλάμβανε και... βόλτα στο πεζοδρόμιο, απολαύσαμε μία κουβέντα μ’ έναν αεικίνητο και πολυτάλαντο άνθρωπο, που δε θα συνιστούσε υπερβολή αν αναφέραμε πως είναι ένας από τους… φανατικούς λάτρεις της τέχνης στη χώρα μας.
Χρήστος Αρκομάνης Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης
12
Ποιά ήταν η πρώτη έντονη επαφή που είχες με την τέχνη; Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η τέχνη ήταν κομμάτι της κοινωνικής παρουσίας του ατόμου. Οι γονείς μου με πηγαίναν από μικρό στο κλασικό θέατρο. Έτσι αγάπησα και την όπερα. Εκείνη την εποχή υπήρχε η προσέγγιση ότι εμείς, ως Έλληνες και Ευρωπαίοι, πρέπει να έχουμε σφαιρική άποψη για την καλλιτεχνική εικόνα. Επίσης στα μουσεία δεν βαριόμουν, όπως άλλα παιδιά. Ίσα-ίσα, μου άρεσε πάρα πολύ, τόσο σαν μέσο αναψυχής, όσο και σαν μέσο αναζήτησης προσωπικής ταυτότητας. Θεωρείς ότι η Ελλάδα ανταποκρίνεται σήμερα στην τέχνη όσο θα ‘πρεπε; Ναι, οι πολιτιστικές παραστάσεις που έχουμε, είναι πολύ έντονες και έχουν χαρακτηρίσει όλη την ανθρωπότητα. Ακόμα και οι άνθρωποι που για λόγους μορφωτικούς, ταξικούς ή και ενδιαφέροντος, δεν είναι κοντά στην τέχνη, είναι πράγματι εξοικειωμένοι μαζί της. Για αυτό, ακόμα και σε δύσκολες κοινωνικά και οικονομικά στιγμές, η Ελλάδα δεν απομακρύνθηκε από την τέχνη. Το αντίθετο μάλιστα. Η τέχνη αποτέλεσε στήριγμα και αποκούμπι για την κοινωνική έκφραση αλλά και διαφυγή από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Aποτέλεσε άρα μέσο κοινωνικής έκφρασης για ό,τι συμβαίνει ανά διαστήματα στη χώρα; Στα 43 μου χρόνια, σκέφτομαι ότι το ¼ της ζωής μου ήταν η φάση που δεν μπορούσες να πας στο κέντρο λόγω των καταλήψεων και των πολύ βίαιων διαδηλώσεων. Ως δικηγόρος, μετακινούμαι συχνά στο κέντρο, οπότε ένιωθα αυτή την κοινωνική κάμψη στους δρόμους της Αθήνας. Αυτό ίσως άνοιξε τα μάτια σε πολύ κόσμο όσον αφορά την καλλιτεχνική έκφραση. Animasyros – ένα φεστιβάλ που έχει γίνει θεσμός τα τελευταία χρόνια. Πώς κατάφερες να το διατηρήσεις στο υψηλό επίπεδο που έχει, ακόμα και εν μέσω κρίσης; Βασικά ξεκινήσαμε μέσα στην κρίση, άρα μάθαμε στα δύσκολα. Ξεκινήσαμε με μια ομάδα ανθρώπων εγώ με την συνιδρύτρια και... συνένοχη σε κάθε καλλιτεχνική περιπέτεια την Μαρία Ανεστοπούλου. Από την αρχή είδαμε το Animasyros ως ένα πεδίο εφαρμογής αυτών που πιστεύουμε για την Ελλάδα της εξωστρέφειας, για τον ψηφιακό μετασχηματισμό που περνάει και μέσα από την τέχνη, αλλά και για την ελεύθερη έκφραση του καθένα που συμμετέχει στο εν λόγω φεστιβάλ. Από την αρχή το είδαμε ως διεθνές φεστιβαλ. Δεν το είδαμε κάτι σαν όραμα της επόμενης χρονιάς ή πενταετίας. Το είδαμε με μεγάλο ορθολογισμό, ώστε να μην σχεδιάσουμε ένα φεστιβαλ για μια χώρα που βρίσκεται σε κρίση, σαν να μην συνέβαινε αυτό. Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια «φιλική» επικοινωνία του φεστιβάλ δια του Τύπου και των κοινωνικών δικτύων. Το όνομα προέρχεται από τη λέξη “animus” που σημαίνει ψυχή, και από εκεί ξεκίνησε η εμψύχωση. Όλα αυτά βέβαια επιτυγχάνονται μέσω μιας ομάδας αποτελούμενης από εθελοντές και αμειβόμενους, και βεβαίως εμάς τους ιδρυτές, με την πεποίθηση πάντα ότι αυτό πρέπει να είναι ένα διεθνών προδιαγραφών, ανταγωνιστικό φεστιβαλ. Η Σύρος είναι γνωστή για πολλά πράγματα. Κάποια από τα πράγματα αυτά είναι η αρχιτεκτονική και το θεάτρό της. Εκεί φιλοξενείς το κομμάτι του animation. To θέατρό της πλέον είναι και σαν φυσικός χώρος του animation στην Ελλάδα. Το Αnimasyros έχει καταστεί το πιο σημαντικό φεστιβάλ στη χώρα που αφορά τα κινούμενα σχέδια. Είναι αρκετά φιλόξενο για τους Έλληνες και τους ελληνόφωνους δημιουργούς, τους Κύπριους αλλά και τους Έλληνες της Διασποράς, οι οποίοι έχουν καταφέρει σημαντικά πράγματα. Όταν ξεκινήσαμε βεβαίως, μια από τις αφετηρίες μας ήταν μέσα σε αυτή την αίθουσα – τυπολογία μικρής όπερας. Αυτό το θέατρο, πριν το Animasyros, φιλοξενούσε πιο κλασικές μορφές τέχνης και κοινό μεγαλύτερης ηλικίας. Όραμά μας ήταν να έρθουν οι νεότεροι. Στη Σύρο, το θέατρο «Απόλλων» είναι χώρος κοινωνικών εκδηλώσεων. Για παράδειγμα η ορκομωσία του Περιφερειακού Συμβουλίου του Νοτίου Αιγαίου γίνεται εκεί. Είναι άρα γνωστό και πέραν των φιλότεχνων.
“Η τέχνη αποτέλεσε στήριγμα και αποκούμπι για την κοινωνική έκφραση, αλλά και διαφυγή από τα προβλήματα της καθημερινότητας”
13
Θέλουμε νεότερα παιδιά από όλη την Ελλάδα, να μπορούν να παρακολουθούν μέσω υψηλής τεχνολογίας σε ένα ελληνικό κλασικό θέατρο τα καλύτερα animation του κόσμου. Η δική σου σχέση με το animation; Ξεκίνησε μέσω του κινηματογράφου, όταν ήμουν φοιτητής στη Νομική της Θεσσαλονίκης. Ήμουν εθελοντής και έπειτα αμειβόμενος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μαζί με τη Μαρία, είδαμε ότι το animation έχει μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης γιατί αγγίζει το ευρύ κοινό με πολύ μεγαλύτερη ευκολία και χωρίς έντονο το γλωσσικό εμπόδιο, όπως άλλα είδη κινηματογράφου. Στην Ελλάδα, το πιο «ενήλικο» animation αναφέρεται κυρίως σε θέματα συναφή, όπως δηλαδή η κρίση. Πώς βλέπεις τους σημερινούς Έλληνες καλλιτέχνες να αντιδρούν; Η χώρα μας πέρασε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Οι καλλιτέχνες είναι από τους πιο ευαίσθητους πομπούς και δέκτες της κοινωνίας, άρα το animation κατά κάποιο τρόπο ήταν η διέξοδος για κάποιους από την κρίση. Επίσης ήταν και ο διεθνής φάρος μιας κοινωνίας που αντιστέκεται, είναι δημοκρατική και μπορεί να ασκεί ανοικτά κριτική στον εαυτό της. Ακόμα και τότε που δεν βλέπαμε φως στο βάθος της σήραγγας, έδινε λίγο φως μέσα από το χιούμορ και την «χοντροκομμένη» κριτική που είχε ως στόχο να δείξει οτι τα πράγματα στη ζωή πάντα αλλάζουν και μπορούμε να πάμε στην επόμενη μέρα. Έτσι, και ο χώρος του animation έβαλε ένα μικρό πετραδάκι σε αυτό που σήμερα βλέπουμε, μια χώρα να βγαίνει σταδιακά από μια σκοτεινή κατάσταση. Κάθε χρόνο είναι και καλύτερα τα πράγματα στο φεστιβάλ; Είναι σίγουρα πιο εκτεταμένα. Το καλό δεν είναι απαραίτητα στη μεγάλη κλίμακα. Η Σύρος, με τη μικρή της κλίμακα, μας επιβάλλει να αποδεχόμαστε το ότι και ως Έλληνες είμαστε υπόδειγμα μια μικρής κλίμακας. Ελλάδα είναι και τα μικρά νησιά, τα αποκλεισμένα, και τα διθέσια σχολεία, εξίσου με τα μεγάλα ιδιωτικά των Αθηνών. Είμαστε μια χώρα με πολιτισμική και γεωγραφική ιδιαιτερότητα που πρέπει να την σεβόμαστε και να την προσαρμόζουμε στις εκάστοτε συνθήκες. Δεδομένου ότι το φεστιβάλ έχει φτάσει το ταβάνι από άποψη απήχησης, μας βοηθά να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε έτσι το κοινό μας. Πριν λίγα χρόνια κάναμε στην ΕΡΤ μια εκπομπή που λεγόταν “Άνιμερτ” και προσπαθήσαμε μέσα από τον τηλεοπτικό φακό να φέρουμε σε επαφή το ευρύ κοινό με αυτό το μικρό δίκτυο που δημιούργησε το φεστιβαλ μέσα σε αυτά τα χρόνια. Για εμάς η Ελλάδα είναι η ζώσα πραγματικότητα, όχι οι τουριστικές καρτ ποστάλ. Η Σύρος είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα μιας πολύτιμης Ελλάδας που ζει και αναπτύσσεται όλα αυτά τα χρόνια. Ο πιο μακρινός φιλοξενούμενός σας φέτος; Έρχεται από την Κίνα. Είναι γύρω στα 50 και είναι ένας καταξιωμένος παραγωγός, ίσως από τους σημαντικότερους ανεξάρτητους παραγωγούς σε όλο τον κόσμο. Από το Νοέμβριο του 2018, πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Πώς μπορείς και συνδυάζεις ένα πρόγραμμα γραφείου και Λυρικής; Με δυσκολία και προσωπική πειθαρχία, την οποία πάντα είχα. Όταν για παράδειγμα έρχεται ένα mail, το απαντάω εκείνη τη στιγμή. Τώρα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί από τη θέση του προέδρου διαχειριζόμαστε τα χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων σε ένα δημόσιο θέατρο όπερας. Ακολουθώντας τις οδηγίες του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, το οποίο μας εποπτεύει, προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο εντός των πλαισίων της δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλει ο νόμος. Πώς είναι η όπερα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή; Πηγαίνει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε, θα έλεγα εξαιρετικά με βάση τα δεδομένα της χώρας. Δεν είχαμε ιδιαίτερη παράδοση ως χώρα πάνω σε αυτό το κομμάτι, παρόλο που το μεγαλύτερο ίσως όνομα που έχει περάσει ποτέ από τον πλανήτη σε επίπεδο λυρικής ερμηνείας είναι Ελληνίδα, η Μαρία Κάλλας.
14
15 Οι ηλικίες των επισκεπτών στη Λυρική, που κυμαίνονται; Ευτυχώς ποικίλουν. Δεν επιβεβαιώνουμε το στερεότυπο ότι η Λυρική είναι για τους μεγαλοαστούς και τους υπερήλικες. Αντιθέτως, έχουμε κάνει μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία, συγκριτικά με άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά θέατρα, λόγω των προσιτών για θέαμα όπερας τιμών των εισιτηρίων μας και ανοιχτών δοκιμών για τους ανέργους, οι οποίες εξαντλούνται κάθε φορά. Επίσης, τα κοινωνικά και εκπαιδευτικά προγράμματα της ΕΛΣ απευθύνονται αφενός συχνά σε αποκλεισμένους από τον πολιτισμό σε μεγαλύτερο μέρος και αφετέρου τακτικά σε άτομα νεαρής ηλικίας. Τί θα ήθελες να καταφέρεις ως πρόεδρος μέχρι τη λήξη της θητείας σου; Θα ήθελα να γίνει η Λυρική ακόμη πιο εξωστρεφής. Η όπερα, αντιθέτως σε ό,τι πιστεύουμε, ακολουθεί πολύ τον ελληνικό συναισθηματικό κύκλο. Ξεκίνησε από την Ιταλία κυρίως ως προσπάθεια αναβίωσης της αρχαίας τραγωδίας, ακόμα και αν ο μέσος Έλληνας αισθάνεται το λυρικό είδος όχι και τόσο κοντινό. Τολμώ να πω όμως ότι πλέον έρχεται ολοένα και περισσότερος κόσμος στη Λυρική. Άρα στο μέλλον, και μάλιστα ενόψει του πολύ σημαντικού 2021, όπου συμπληρώνονται 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, θέλουμε να δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι αυτό δεν είναι ήταν τοπικό γεγονός ενός βαλκανικού λαού, αλλά ένα παγκόσμιο γεγονός που διαπνέεται από όλα εκείνα τα στοιχεία που δημιούργησαν το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό. Σκοπεύουμε στο να είναι η Λυρική παντού. Ποιοι πόροι λείπουν για να φτάσει η τέχνη εκεί που πρέπει στην Ελλάδα; Δεν θεωρώ ότι είναι σε χαμηλό επίπεδο η τέχνη στην Ελλάδα. Πρέπει απλώς να καταλάβουμε ότι ο πολιτισμός που παράγεται σήμερα, σε αντιστοιχία με τον πολιτισμό που παράχθηκε κάποτε, είναι μεν κομμάτι μας οργανικό, αλλά του σήμερα είναι ένα απολύτως εξαγώγιμο προιόν. Πρέπει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη εξωστρέφεια και να καταλάβουμε ότι είμαστε ένα πολύ ιδιαίτερο σημείο της τέχνης, και οφείλουμε να αποκτήσουμε λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση. Είναι βασικός μοχλός της ανθρώπινης δημιουργίας, γι’ αυτό και η τέχνη παγκοσμίως είναι και ένας μηχανισμός εθνικής εξωστρέφειας. Επίσης είναι και η βασική πρώτη ύλη που χτίζει την αυτοπεποίθηση των λαών. Χτίζει επίσης και τον διάλογο ανάμεσα στους λαούς. Στη Λυρική, αυτή την εξωστρέφεια προσπαθούμε να κάνουμε πράξη με αρωγό το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Με δωρεά ύψους 20 εκ. ευρώ σε ορίζοντα τεσσάρων χρόνων η καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου επιδιώκει να μετακαλέσει πολύ υψηλού επιπέδου και απήχησης καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο και να παρουσιάσει εξαιρετικής ποιότητας ελληνικά θεάματα σε μεγάλα λυρικά θέατρα του εξωτερικού. Σέβεται ο κόσμος στο εξωτερικό, την Ελλάδα σε καλλιτεχνικό επίπεδο; Ναι. Η Ελλάδα έχει μεγάλη αποδοχή έξω. Έχουμε όμως συχνά το ζήτημα να έχουμε πολύ υψηλές προσδοκίες και για αυτό από τη μια υπάρχει το χρέος του να είμαστε σε πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά από την άλλη όταν δεν είμαστε η απογοήτευση είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι σε άλλους λαούς. Στόχος είναι ολοένα και περισσότερο αυτή η προσπάθεια να είναι συντονισμένη, εξωστρεφής και συνεκτική. Έχουμε ενίοτε δυστυχώς μια νοοτροπία που δεν μας αφήνει να καταλάβουμε, ότι επειδή ήσουν μια φορά καλός, δε θα είσαι πάντα καλός. Πρέπει να κοπιάζεις συνέχεια για την αριστεία. Υπάρχει... κακή τέχνη; Υπάρχει τέχνη που δεν πληροί μια ποιοτική στάθμη, κάτι το οποίο είναι βεβαίως υποκείμενο στην κρίση του καθενός. Υπάρχουν καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν δείχνουν τη δέουσα προσοχή στο κοινό τους. Στην αρχαία Ελλάδα, τέχνη σήμαινε τεχνική. Άρα η τέχνη, πέραν του να μεταφέρει υψηλές ιδέες και νοήματα, αποτελεί πάντα και επίτευγμα τακτικής τεχνικής εξάσκησης. Ας μιλήσουμε για εσένα προσωπικά. Είπαμε για όλα τα άλλα. Ως Βασίλης, τι αγαπάς, πέραν των τεχνών; Αγαπώ τους ανθρώπους που προσπαθούν, ακόμα και αν δεν τα καταφέρουν. Αγαπώ όσους στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα σκέφτονται και πράττουν ως κοινωνικά όντα. Άρα οι πράξεις μας και οι παραλείψεις μας επενεργούν - είτε το θέλουμε είτε όχι - και στους άλλους. Αγαπώ πολύ, τέλος, οτιδήποτε έχει να κάνει με την τεχνολογία. Η αγάπη μου αυτή ξεκίνησε ως παιδί. Με συναρπάζει η τεχνολογία που είναι κοινωνικά μεταπλάσιμη, αφού ακόμη και μικρά τεχνολογικά βήματα, μπορούν και αλλάζουν τη ζωή μας σημαντικά. Στο πεζοδρόμιο περπατάς αρκετά συχνά; Είμαι άνθρωπος της πόλης, άρα και του πεζοδρομίου. Εκεί συναντώ τα πάντα. Η ζωή στη μεγαλούπολη σου προσφέρει τόσο συλλεκτικές εμπειρίες που ενδεχομένως σε μικρότερους τόπους να μην έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις. Όταν επισκέπτομαι άλλες μεγάλες πόλεις, μου αρέσει να περπατώ στο πεζοδρόμιο για ώρες, γιατί εκεί μπορείς να συναντήσεις από το χειρότερο αλλά και το καλύτερο ερέθισμα. Και όλα αυτά, ανακατεμμένα.
“Είμαι άνθρωπος της πόλης, άρα και του πεζοδρομίου. Εκεί συναντώ τα πάντα”
τσί που ρο
Ο φίλος σου το τσίπουρο είναι έτοιμος να σε ακούσει... ...πριν την ακούσεις εσύ για τα καλά
Υπό άλλες συνθήκες, θα άνηκε στα θαύματα του αρχαίου κόσμου, δικαιωματικά μάλιστα. Βρίσκει απήχηση σε κάθε παρέα, κάθε γενιάς και κάθε γούστου. Θυμάσαι την πρώτη φορά που πήρες το ποτήρι του πατέρα σου στο χωριό, έβαλες δειλά δειλά τη γλώσσα μέσα και κάτι σου ξίνισε, αλλά ήξερες ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψεις σε αυτό; Αυτό λοιπόν είναι το τσίπουρο, το “signature” ποτό του πολιτισμού μας. Μιας και ήρθε ο Οκτώβριος, έρχεται και η εποχή που βράζουν το τσίπουρο. Μαζί του, βράζουνε και οι δικές μας ψυχές για μαζώξεις σε τσιπουράδικα και ταβέρνες, με το κρύο έξω να θερίζει. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε πολύ.
Κρυσταλλία Λατσάρα Φωτογραφία:Γιάννης Γρυμπογιάννης
18 Οι απαρχές του ανάγονται τον 14ο αιώνα, στις σκήτες του Αγίου Όρους, όπου οι μοναχοί πρόσφεραν τσίπουρο μαζί με ένα λουκούμι στους επισκέπτες, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αποκτούσαν περισσότερη ενέργεια. Σαν να ‘ξεραν δηλαδή. Από τον 20ο όμως αιώνα, η παραγωγή του τσίπουρου έγινε σχεδόν αποκλειστική υπόθεση της μέσης ελληνικής οικογένειας. Σήμερα, λόγω της μεγάλης απήχησής του, ο καθένας θα σου πει πως γνωρίζει από οικογενειακό μυστικό την τέλεια συνταγή. Συνήθως όμως, περιέχει απόσταγμα στεμφύλων κυρίως και αρκετό οινόπνευμα. Μετά, αναλόγως την περιοχή που υπογράφει τη συγκεκριμένη παραγωγή, μπορούν στο τελικό απόσταγμα να προστεθούν διάφορα. Στη Θεσσαλία, φιγουράρει η μαστίχα Χίου, τα χαρούπια και τα σύκα. Ο Βόλος είναι η πρωτεούσα του τσίπουρου. Τα καλύτερα τσιπουράδικα βρίσκονται εκεί, κοντά στον Παγασητικό κόλπο. Στον Βόλο δεν δίνεις περιττές λεπτομέρειες στην παραγγελία σου. Ένας αριθμός και ένα «με» ή «χωρίς» είναι ύπεραρκετά. Οι μεζέδες που τα συνοδεύουν μπορεί να είναι πιο φτωχικοί, με αγγουράκια, ντομάτα, σαρδέλα και γαύρο για παράδειγμα. Μετά έρχονται και τα τηγανιτά θαλασσινά, η μελιντζανοσαλάτα και το σπετζοφάι. Για άλλους, ταιριάζει καλύτερα ο καπνιστός σολωμός, το αυγοτάραχο και οι γαρίδες, εάν και εφόσον το επιτρέπει το μπάτζετ. Οι μεζέδες πρέπει να έχουν έντονη γεύση, χωρίς να εξουδετερώνουν όμως τη δριμύτητα του ποτού. Όσο περισσότερα καραφάκια, τόσο περισσότερα και τα πιάτα που θα εμφανιστούν μπροστά σου. Όμως για “Τα Τσίπουρα στον Βόλο”, πιο κατατοπιστικός είναι ο Αλέξανδρος Ψυχούλης, ντόπιος που μνημονευει στο νέο του βιβλίο την βολιώτικη αυτή συνήθεια. Όσο για την παραγωγή του Τυρνάβου, αυτή είναι άλλη υπόθεση. Τα τσίπουρά του επικεντρώνονται σε τοπικές ποικιλίες σταφυλιών, τα πιστοποιημένα μονοποικιλιακά. Είναι προστατευμένη Γεωγραφική Ένδειξη από την Ευρωπαική Ένωση ο Τύρναβος. Άρα το τσίπουρο, μπορούμε και μη ειρωνικά να το θεωρήσουμε μνημείο του ελληνικού πολιτισμού. Τα πλούσια ταξιδιάρικα αρώματά του είναι αυτά που το κάνουν να ταξιδεύει στα ταβερνάκια της Ελλάδας, κάνοντας παράλληλα την παραγωγή του Τυρνάβου την πιο περιζήτητη στη χώρα. Οι απαρχές του προέρχονται από την αποσταγματοποιία Βασδαβάνου και το «Δεκαράκι». Η μόνη δέσμευση του Τυρνάβου ως ΠΓΕ, είναι να είναι αποκλειστικά υπέυθυνος για την παραγωγή και εμφυάλωση του προϊόντος. Το τσίπουρο φέρνει στο μυαλό εικόνες από χωριό, ξυλόσομπα, μοναχικά καφενεία στην επαρχία και σίγουρα κάθε εορταστικό τραπέζι της μέχρι τώρα ζωής σου. Ακολουθώντας αντίθετη πορεία από τον αντίζηλό του, το «ούζο», το τσίπουρο δεν έπαιξε ποτέ (τουλάχιστον έως τώρα) «μπάλα» σε διεθνές επίπεδο, ούτε το συνόδεψε ποτέ ιδιαίτερη κοσμοπολίτικη αύρα, εκτός και αν το έφερε κάποιος τουρίστας ως ανάμνηση πίσω στο σπίτι του. Ξεκίνησε ως το ποτό των αγροτών
19 και των εργατών, των απλών ανθρώπων με τα βρώμικα χέρια, έβρασε σε σπιτικά καζάνια, εμφιαλώθηκε και πουλήθηκε χύμα, συνόδεψε απλούς, χωριάτικους μεζέδες όπως το σύγκλινο, τον καγιανά και τα λουκάνικα, και άργησε να αποκτήσει ταυτότητα μέσω επώνυμων brands. Τα καζάνια μπαίνουν τον Οκτώβριο και μέχρι τον Δεκέμβριο δουλεύουν ακατάπαυστα, έτσι ώστε να έχουν εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ποσότητα και προφανώς, ένα αξιοπρεπές εισόδημα για τον παραγωγό. Κατά συνέπεια, έρχονται και οι αντίστοιχες γιορτές στις ελληνικές επαρχίες, όπου το τσίπουρο είναι ο πρωταγωνιστής. Και είναι βέβαιο, πως μετά από μια απλώς αξιοπρεπή κατανάλωση, οι γιορτές αυτές παίρνουν τη μορφή Ανθεστηρίων, τελετών δηλαδή προς τιμήν του θεού Διονύσου, του θεού του κρασιού και του γλεντιού. Η μεγάλη μάζα παραγωγών, προφανώς δεν είναι άγνωστη με την αντιμετώπιση νομικών προβλημάτων. Μέχρι και πριν το 1997, οι πωλήσεις γινόταν άνετα. Μετά όμως, απαιτούνταν άδεια απόσταξης, σε όλη την Ελλάδα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι παραγωγοί, νόμιμοι και μη, να δημιουργούν υπερογκώδεις ποσότητες και να τις πουλάνε χύμα, γλυτώνοντας έτσι την ανάλογη φορολογία και ρίχνοντας την ποιότητα των πρώτων υλικών. Όσο παρέμενε οικογενειακή υπόθεση η παραγωγή, η γύρω κοινότητα γνώριζε πολύ καλά την ποιότητα του τι έπινε. Έπειτα όμως, τα πράγματα έγιναν πολύ περίπλοκα. Λόγω της χαμηλής τιμής, οι κάβες και όσοι κάνουν χονδρικό εμπόριο, επενδύουν αδρά στους «χυματζήδες», αποφέροντας μεγαλύτερο κέρδος στις δικές του επιχειρήσεις με λιγότερα χρήματα, «σκοτώνοντας» οικονομικά τους υψηλού επιπέδου παραγωγούς. Θα μπορούσαμε άραγε να φανταστούμε μια Ελλάδα χωρίς τσίπουρο; Μια Ελλάδα χωρίς να ακούμε τις φράσεις «μαλάκα, πήγαμε για τσίπουρα χθες» και όλες τις πανέμορφες (ακόμα και ατυχείς) ιστορίες που συνοδεύουν την εκάστοτε διήγηση; Επειδή ο λόγος περί εθνικού παραληρήματος έχει γίνει πλέον καραμέλα, καλό είναι να χαιρόμαστε με κάτι που παράγουμε σαν λαός, χωρίς να μας νοιάζει αν εξάγεται σε μεγάλο βαθμό ή όχι. Είναι δικό μας. Είναι ένα από τα πράγματα που έχουμε τα προνόμια να απολαμβάνουμε σε καλές τιμές, με καλούς μεζέδες και σε όμορφα μέρη. Από το ταβερνάκι στη Βλαχάβα Καλαμπάκας μέχρι και σε φλασκί σε κλάμπ της Θεσσαλονίκης, θα το έχεις μαζι σου για να σε βοηθήσει να κάνεις κεφάλι όσο πιο γρήγορα και οικονομικά γίνεται. Σε όλες τις φάσεις της ζωής σου, έχεις να πεις φοβερές ιστορίες. Φοιτητικές ιστορίες, επαγγελματικές ιστορίες, ερωτικές ιστορίες. Θα βρίσκει πάντα και παντού απήχηση στον περίγυρο σου. Γιατί είναι τσίπουρο ρε φίλε. Κλείνοντας, ελπίζω να σηκωθήκατε έστω οι μισοί από όσους διαβάσατε αυτές τις αράδαες και να πήγατε να πιείτε...
20
Βγες στο #pezodromio
Αυτό το μήνα σε ρωτήσαμε τί θα έκανες για #pezodromio ή κάνε μας tag (@pezodromio) σ στο προφίλ σου και μάθε τη
@charikleia.blue Σίγουρα εκσυγχρονισμό, αξιοποίηση ανεκμτάλλευτων πόρων και σημείων, καθώς και βελτίωση της ποιότητας ζωής!
@sugar.nina Θα «πρασίνιζα» περισσότερα σημεία της Καρδίτσας!
@Aggelinaki3 Ποδήλατα για όλους! Έτσι θα λυνόταν το κυκλοφοριακό πρόβλημα που δημιουργείται από τα αυτοκίνητα @stathiskoutrokois Θα έκανα όλα τα πάρκα της Καισαριανής επισκέψιμα για τους μικρούς μας ήρωες... @rooks__officialpage Γενική αναβάθμιση η οποία θα προσέλκυε νέο κόσμο!
@Panos.Katy Μια και μένω σε χωριό, θα το έκανα Αμπού Ντάμπι του κάμπου
@stef_tso13 θα έφτιαχνα μια παραλία: Μόνο αυτό λείπει από τα Τρίκαλα!
@altermitsive Θα απαγόρευα εντελώς τη διέλευση ΙΧ από το κέντρο της Λάρισας
@hyphyhip Θα σταματούσα το κάπνισμα σε όλους τους εσωτερικούς χώρους ανεξαιρέτως
@amelie_s Πράσινο, π περισσότερ
21
α την πόλη σου φέτος αν ήσουν Τζίνι. Βάλε στην επόμενη φωτογραφία που θα ανεβάσεις ην ερώτηση του Νοεμβρίου!
Πεζοδρόμιο Team
@elektra2606 Από που ν’ αρχίσω. Είναι τόσο πολλά...
@thetravelstylesleep Θα έφτιαχνα μια παραλία, γιατί η πλαζ στην Καράμπαλη είναι ντεμοντέ
sho πράσινο, ρο πράσινο!
@eua.kon.4 Θα έφερνα τη θάλασσα στην Καρδίτσα γιατί της αξίζει
@vivi_vag Θα έδιωχνα εντελώς τα αυτοκίνητα από το κέντρο της Καρδίτσας
@thanos_chr Ακόμα κάποιους ποδηλατοδρόμους για να είναι ευχάριστες οι βόλτες μας!
@stefania_thanou Θα δημιουργούσα θάλασσα σε απόσταση αναπνοής! Αφού μόνο αυτό της λείπει ντε! #trikala
@x.kakazouki______ Θα την αναβάθμιζα αισθητικά ώστε να μοιάζει παραμυθένια και να γίνει ακόμα πιο γνωστή!
@stergiosduke ΟΧΙ στα μεταλλικά σκουπίδια (ανεμογεννήτριες) στην Καρδίτσα! #save_agrafa
22
LOCAL HEROES
Οι ήρωες της θεσσαλικής καθημερινότητας
Μέλανδρος Γκανάς Ο Εκδότης του Κάμπου και τα… μικυμάου Είναι μια οικεία φιγούρα που «τρακάρεις» στα DIY festivals. Οι φίλοι του τον φωνάζουν Μάνο, αλλά ο Μέλανδρος Γκανάς δεν είναι άνθρωπος των τύπων. Είναι τύπος και του αλωνιού και… του σαλονιού, μα πάνω απ’ όλα, ο δημιουργικός εγκέφαλος πίσω από τις «Εκδόσεις του Κάμπου» και το «Ετουκού». Ένας μεγάλος γνώστης της κουλτούρας των κόμιξ, που εδώ και δέκα περίπου χρόνια φιλοδοξεί να βάλει τη Θεσσαλία στο κέντρο ενός πολύχρωμου καμβά. Τον συναντήσαμε τις τελευταίες μέρες του Σεπτεμβρίου όταν και δέχτηκε με μεγάλη άνεση να κάνει Πεζοδρόμιο. Μόλις είχε επιστρέψει από ένα ταξίδι στην Ιορδανία, τις εντυπώσεις από το οποίο θα συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή (πολύ) σύντομα.
Γιάννης Μαρκούτης
23 H πρώτη επαφή με τα κόμιξ Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως δε σκιτσάρω. Γράφω αρχικά σενάρια, δίνω τις ιδέες στους φίλους μου, με τους οποίους βέβαια η αισθητική μας ταιριάζει και καταλαβαίνουν ακριβώς τί θέλω. Εγώ δεν κάνω τίποτα σχετικό με design και απλώς απολαμβάνω τη ζωή μου. Διαβάζω από τα εφτά μου κόμικς, από τα καλοκαίρια μου στην Καλαμάτα γιατί μόνο έτσι καθόμουν ήσυχα. Στην πορεία, από αναγνώστης έγινα συλλέκτης. Έπειτα ήρθε το “Greek Comics” το 2004, όπου έκανα καταλογογράφηση και moderation στις ελληνικές εκδόσεις. Μιλάμε για 400500 παρουσιάσεις και μετά ήρθε το “Comicdom”. Έγραφα κείμενα, σαν λαογραφία των κόμικς και μετά από αυτό είμαι υπεύθυνος σε ένα τμήμα fanzines, έως και σήμερα. Εκεί προέκυψαν οι “Εκδόσεις του Κάμπου”. Τα σχολικά χρόνια Όπως (σχεδόν) όλων των παιδιών. Αυνανιζόμουνα, έκανα κανά τσιγαράκι και έγινα καραβανάς. Η επαγγελματική θητεία στον στρατό Εκεί «μεγάλωσε» μέσα μου η όλη φάση. Έγινε «ας κάνω κάτι που μου αρέσει». Ήμουν 21 χρόνια καραβανάς, σύνταξη όμως δεν πήρα ποτέ γιατί δεν συμπλήρωσα χρόνια. Σήμερα, είμαι ο άνθρωπος πίσω από τις «Εκδόσεις του Κάμπου», καθώς και του συλλόγου κόμικς και τεχνών «Ετουκού». Οι «Εκδόσεις του Κάμπου» και οι… «Ετουκού» Δε μπορείς να περάσεις σε ένα παιδί προκλητικά μηνύματα αν δεν αλλάξεις πρόσωπο. Με το «Ετουκού» πηγαίνουμε σε σχολεία ή φεστιβάλ, κάνουμε διαδραστικά μαθήματα και συνεργαζόμαστε με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού της Λάρισας. Δε γίνεται δηλαδή οι δράσεις αυτές να συνδεθούν με τα δικά μας, «βρώμικα» ή προκλητικά κόμικς. Άρα οι «Εκδόσεις του Κάμπου» κρατάνε το street attitude Ναι, με το «Ετουκού» να παίζει πιο safe και «σωστά». Δεν έχω να κάνω με την αισθητική του παιδιού, αλλά με την παιδεία του. Εγώ θα του μάθω τι είναι το κόμικ, θα του μάθω πώς να το αποδομεί, θα του μάθω να το διαβάζει και φυσικά, στο φινάλε, να διαβάζει αυτά που θέλει εκείνο και όχι εγώ. Άλλο πράγμα το καρέ και το πάνελ, και άλλο ο κοινωνικός του περίγυρος. Τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνες, τις πρώτες μέρες; Ήταν 2010 και από το πουθενά, για πλάκα ειπώθηκε το «έλα να βγάλουμε ένα βιβλίο». Η συζήτηση είχε γίνει με τον Λάζαρο Ζήκο, ο οποίος ήταν καλλιτεχνάρα, και δυστυχώς έχει φύγει απ’ τη ζωή. Του είχα πάρει συνέντευξη για το “Comicdom” η οποία όμως δε δημοσιεύτηκε ποτέ. Γίναμε κολλητοί και μιλούσαμε με τις ώρες. Μου χάριζε σπάνια πράγματα γιατί είδε πως είχα τρέλα με τις αυτοεκδόσεις. Και για να μη στα πολυλογώ, μετά την τρίτη… δοσοληψία, μου λέει «αφού το αγαπάς, γιατί δεν κάνεις κάτι»; Τι να κάνω, αναρωτήθηκα, αφού δεν ζωγραφίζω ούτε γράφω. Τότε μου άνοιξε τα μάτια: Οι καλλιτέχνες έχουν πρόβλημα να βγουν προς το κοινό. Κάπως έτσι διάλεξα να είμαι ο συνδετικός κρίκος, κάτι που κάνω με αγάπη μέχρι σήμερα. Το αρχικό team υπάρχει ακόμα; Στην ουσία πίσω απ’ το όνομα ήμουν μόνο εγώ με πολλούς συνοδοιπόρους. Υπάρχουν ακόμα, κι ας έχουμε ακολουθήσει την πορεία μας. Γι’ αυτό και όταν κάποιος θέλει κάτι από τον άλλο, είναι σαν αίτημα αδερφού προς αδερφό. Για να προχωρήσει μια τέχνη δε χρειάζεται εγωισμούς. Με αυτό τον τρόπο προχωρήσαμε και βγάλαμε κάποια «παράνομα» κόμικς, χωρίς ISBN που δεν τα βρίσκεις στο εμπόριο. Η ισχύς εν τη ενώσει, ένα πράγμα Και όχι μόνο. Κοίτα τι κάνεις εσύ καλά, αλλά αν προκύψει μια ευκαιρία πάνω σε κάτι που δεν κατέχεις, «ψήσε» κάποιον φίλο σου που είναι γνώστης να το κάνει. Αν χαθεί αυτή η ευκαιρία, είσαι και βλάκας και εγωιστής, γιατί χάρη στη δική σου παρέμβαση ο κόσμος θα γινόταν ένα κλικ καλύτερος. Ένα άτομο δε μπορεί να πείσει τη Λάρισα ότι τα κόμικς είναι τέχνη. 20 όμως το μπορούν, και μάλιστα με σχετική άνεση. Το μπορούν καλύτερα από μένα που οπτικοποιώ κάποιες μέτριες ιδέες.
Η μέθοδος Για παράδειγμα, είχα χωρίσει με μια κοπέλα και έτσι δημιούργησα τη «Φωτιά». Έδειξα σε ένα φιλαράκι τί θέλω, κατάλαβε τα references που στην ουσία ήταν το ηλιοβασίλεμα που είχα φωτογραφήσει και υλοποίησε την ιδέα μου. Το θέμα είναι ότι αυτό που κερδίζει σε όλα, είναι πως μου αρέσουν τα κόμιξ και μαζί μ’ αυτά, μου αρέσουν οι συνεργάτες μου. Ξέρω να τους διαλέγω. Και για να παρουσιάζουμε τα πράγματα όπως είναι, εγώ έχω ένα 10% στη δημιουργική διαδικασία και αυτοί το 90%. Θα μπορούσαμε να σε χαρακτηρίσουμε ως art director; Είμαι ένας απλώς εγκέφαλος και νιώθω μέτριος σε όλα. Μάλλον πάσχω από το «σύνδρομο του απατεώνα». Δε ρωτάω ποτέ το γιατί, ούτε ψάχνω ταμπέλα για να μου φορέσω. Η προώθηση της δουλειάς σας γίνεται με αρκετά… φαντεζί τρόπο Ναι, βγάζουμε κόμικς, μπλούζες, αυτοκόλλητα, patches, κονκάρδες και λοιπά από merch. Καταλαβαίνω τί λες γιατί όλα… πάσχουν από μια κάποια βουκολική κουλτούρα. Αυτό είναι και το trademark, αυτός κι ο αυτοσκοπός. Τα κάνουμε όλα στον κάμπο! Larizona ή L.A.; Λόγω κλίματος, το Larizona μου αρέσει και μένα. Όταν είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο ονόματα, είχαμε καταρχήν βγάλει μια αφίσα “Larizona Dream”. Όμως από αυτή προέκυψε το “L.A.” Kαι έτσι προέκυψε ο τίτλος του φεστιβάλ που διοργανώθηκε τον Μάρτιο Το “L.A. Comics Festival” συνέπεσε με τη μετάβασή μου από την Κύπρο στη Λάρισα. Συνεργαζόμουν με το πανεπιστήμιο Κύπρου αλλά βρισκόμουν πολύ μακριά από τον τόπο μου. Όσα συνέβησαν τον Μάρτιο του 2019 στον Μύλο του Παππά ήταν διεθνούς εμβέλειας. Και στο λέω εγώ, που το «διεθνές» δε με ψαρώνει. Όταν έχεις 50 καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα, κόμικς από διάφορες χώρες, συναυλίες και άλλα events, ξέρεις πως κάτι κάνεις καλά. Όλο αυτό όμως δε θα γινόταν τόσο εύκολα χωρίς τη στήριξη της αντιδημαρχίας. Κάπως έτσι δε λειτούργησαν και οι «Καμπίσιοι Δημιουργοί»; H έκθεση του Σεπτεμβρίου ήταν άλλο ένα βήμα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ποιος είναι ο απώτατος σκοπός; Mε ενδιαφέρει η local σκηνή. Πάρε τις πόλεις μίαμία: Bόλος, Λάρισα, Καρδίτσα, Τρίκαλα, καθεμιά μάνα των κόμικς, καθεμιά με 2-3 παιδιά που πραγματικά κάνουν τη διαφορά. Θέλω το «Ετουκού» να γίνει πανθεσσαλικό. Να ανεβάσω καλλιτέχνες με το δικό τους brand, να στήσουμε μία έκθεση από το μηδέν. Και φυσικά, κάποτε να στεγάσω ένα… εκκολαπτήριο ιδεών στη Λάρισα. Αυτό μένει για να νιώσω γεμάτος. Αναφερόμαστε τόση ώρα στη Λάρισα. Ας πούμε όμως και για την Τερψιθέα, στην οποία και μένεις Ο πατέρας μου πήγε και έχτισε στην Τερψιθέα. Δεν είναι καν Λαρισαίοι οι ντόπιοι, είναι απλά τύποι που μένουν εκεί και χτίσανε στο προάστιο. Με εμπνέει, γιατί ξυπνάω το πρωί και δίπλα μου βλέπω μόνο τρακτέρ και χωράφια. Βλέπω σκυλιά να παίζουν με τη γάτα, πράγματα δηλαδή που με ξεκουράζουν με το που ανοίγω τα μάτια μου. ´Όταν έμενα στο τσιμέντο, όσο και να θες να το ομορφύνεις με παρεμβάσεις, αυτό παραμένει τοίχος. Στην Τερψιθέα έχω ανοιχτές πόρτες, τέρμα τη μουσική, δουλεύω ό,τι ώρα θέλω, κι αν νιώσω πιεσμένος πηγαίνω μια βόλτα με το σκύλο στα χωράφια. Κλείνοντας, τί σημαίνει για εσένα η λέξη “Πεζοδρόμιο”; Είναι ωραία τα σαλόνια, αλλά για να μπεις σ’ αυτά πρέπει πρώτα να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο. Τότε μόνο θα εκτιμήσεις τη ζεστασιά.
24
JUKEBOX Hot album reviews
Reworks 2019: Ετών 15... and still counting Octo Octa - Resonant Body (Εlectronic, Techno, Leftfield) Μια ακόμη σημαντική κυκλοφορία για την transgender Maya BouldryMorrison, μια ηλεκτρονική παλέτα τόσο κοντά στη φύση αλλά και στα dance-floors της πόλης, ταυτόχρονα.
Χρήστος Ζάχος Φωτογραφία: Σωτήρης Παναγιωτούλας
Για άλλη μία φορά η Θεσσαλονίκη έγινε σημείο αναφοράς στον μουσικό χάρτη όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Τρία βράδια 100% Reworks, και εμείς όπως κάθε χρόνο, εκεί. Για την ιστορία, το φεστιβάλ ξεκίνησε το 2005 και καθιερώθηκε από την πρώτη στιγμή ως το φεστιβαλ σύγχρονης ηλεκτρονικής και για άλλη μία χρονιά, απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως είναι εδώ για να μείνει. Το φετινό line up του, μοναδικό, με την ελίτ της παγκόσμιας και ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής. Κάπως έτσι, από την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου μέχρι και το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου είχαμε έναν καλό λόγο να χορέψουμε. Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου από νωρις φτάσαμε στον ιστορικό χώρο του Φιξ. Το πάρτυ είχε ξεκινήσει από νωρις το απόγευμα,η ουρά του κόσμου έφτανε μέχρι το δρόμο και όλα έδειχναν ότι η βραδιά θα είναι ονειρική. Οι Ιταλοί MATHAME με ένα άκρως χορευτικό σετ με ήχους deep tech ζεστάνε τον dancefloor με την συνέχεια να είναι πολύ δυνατή αφού στο stage ανέβηκε ο κορυφαίος όλων αυτή την στιγμή Solomun . Το σετ του δυναμικό και εντυπωσιακό με ήχους techno και house έκανε πάνω από 1000 άτομα να χορεύουν ασταμάτητα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Bat For Lashes - Lost Girls (Indie, Synth-Pop) Πέμπτο άλμπουμ για την μαγευτική Natasha Khan, ένας φόρος τιμής στη μουσική αλλά και το σινεμά δεκαετίας του ’80. Το “Jasmine”, στη φαρέτρα με τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας της.
Την επόμενη μέρα, αυτή τη φορά στον εξίσου ιστορικό πολυχώρο του Μύλου στήθηκε ένα γιγαντιαίο πάρτυ. Ο Thomas Numan, ιδρυτής της ομάδας Synthetic και ο Maurizio Schmitz της Cocoon, αναλαμβάνουν το warm up. Την σκυτάλη παίρνει γύρω στις 20:00 η Peggy Gou, με ένα εκλεπτισμένο house set που κέρδισε τους πάντες. Η νύχτα έρχεται σιγά-σιγά και ο ζωντανός θρύλος Sven Vath έρχεται. Επιτέλους, θα λέγαμε, αφού τον περιμέναμε πάρα πολλά χρόνια. Ξέρεις τί σημαίνει rave; Αυτό ζήσαμε, χωρίς ημίμετρα. Η βραδιά συνεχίστηκε στα υπόλοιπα stage με πολλούς και εξίσου καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως τον Answer Code Request και τον θρυλικό Ben Klock. Μπουρλότο στο Warehouse μέχρι το πρωί. Ομως οι εκπλήξεις δε σταματήσαν εκεί, αφού στο Lab Stage έκανε την εμφανισή της η Newa από την Γεωργία η οποία παρέδωσε μαθήματα techno για... τρελά γούστα. Και περνάμε στην κορύφωση του event, που συνέβη το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου. Πάλι από νωρίς στο Μύλο με όπλο την έκσταση των προηγούμενων ημερών και ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε στο Atrium Stage με τους Gus Gus και Adriatique να μας παίζουν μονότερμα μέχρι τα μεσάνυχτα. Η αντίσταση ήταν μάταιη και τα vibes oνειρικά. Λίγο πιο πέρα, στο CU Warehouse o Apparat μας κερνούσε down-tempo εκρήξεις, ενώ τον διαδέχτηκε ο πολλά υποσχόμενος George Adi, που κατάφερε να πάρει το πολυπληθές κοινό με το μέρος του. Στη συνέχεια τα λόγια ήταν περιττά. Dubfire, τελεία. Μέχρι τις 5 το πρωί. Τελεία. Όνειρο. Ο Sam Papagini να βαράει, δίπλα, στο Reworks Club ο Robert Hood να μας κερνάει ηχοχρώματα του Ντιτρόιτ και εμείς να βρισκόμαστε σε μία γλυκιά ζάλη. Κοιτάζουμε το ρολόι, έχει πάει 7 και είμαστε ακόμα εκεί. H Miss Kittin και ο Ιson φαίνεται πως θέλουν να μας κρατήσουν για πάντα εκεί. Ακολουθεί ένα jam του Dubfire. Tα ζούμε ή τα ονειρευόμαστε; Ώρα 11: Reworks, σ’ ευχαριστούμε που επιβεβαιώνεις κάθε χρονιά πως τα ηλεκτρονικά μας όνειρα μπορούν πού και πού να πραγματοποιούνται.
25
26
POPCORN TIME
The sofa stories Αντώνης Μπατζιάς
Maleficent 2: Mistress Of Evil
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο πάντα θεωρούσα τον Οκτώβριο τον πιο σάπιο μήνα όλου του χρόνου. Μαζί μου φαίνεται πως συμφωνούν και οι κινηματογραφικοί παραγωγοί, σκηνοθέτες, διανομείς και όλοι όσοι με κάποιο τρόπο εμπλέκονται στα χωράφια του σινεμά. Η πιο ενδιαφέρουσα άφιξη είναι η συνέχεια της Maleficent και αυτό για 2 λόγους: Πρώτος και καλύτερος, η παρουσία της Angelina Jolie. Επιπλέον, οι μέτριες έως κακές κριτικές της πρώτης ταινίας, οδήγησαν την Disney σε πολλές, πολλές αλλαγές. Η υπόθεση κινείται σε ένα σύμπαν... μαγικό, εκεί όπου η Maleficent και η βαφτισιμιά της Aurora συγκρούονται, ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις που φέρνουν στο δρόμο τους καινούριους εχθρούς κι απροσδόκητους συμμάχους. Όλα αυτά με φόντο έναν μεγάλο γάμο και μια μεγάλη σύγκρουση με την Βασίλισσα (Michelle Pfeiffer) και τις σκοτεινές δυνάμεις να δημιουργούν μια ξεχωριστή παραμυθένια ατμόσφαιρα. Στο sequel έχουμε πολλές αλλαγές ξεκινώντας με τις εμφανίσεις των Michelle Pfeiffer και Elle Fanning (Aurora) . Ο Νορβηγός Joachim Rønning, των τελευταίων Πειρατών της Καραϊβικής κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη κι ο Ed Skrein αναλαμβάνει τον ρόλο του κακού. Οι προαναφερθείσες μέτριες κριτικές που θορύβησαν τη Disney μας κάνουν να αισιοδοξούμε για το sequel. Γεννάνε δηλαδή προσδοκίες για αποτέλεσμα
τουλάχιστον θετικό, κι ας απέχει σίγουρα απ’ την κατηγορία του αριστουργήματος. Το σκοτεινό, παραμυθένιο σύμπαν, οι νεράιδες, τα ξωτικά, οι μάγισσες σίγουρα είναι κατάλληλα συστατικά για να κάνουν ένα βράδυ του Οκτωβρίου λιγότερο μίζερο. Μένει να δούμε αν οι παραγωγοί τα χρησιμοποίησαν σωστά.
Απαντήσεις στις αίθουσες από τις 18 Οκτωβρίου
• Η πρεμιέρα της ταινίας είχε προγραμματιστεί για τον Μάιο του 2020. Οι σαρωτικές αλλαγές οδήγησαν σε αλλαγή αποφάσεων, γρήγορα βήματα κι έτσι βγαίνει στις αίθουσες τώρα. • H αλλαγή της πρεμιέρας συμπίπτει και με την 60η επέτειο της πρώτης Ωραίας Κοιμωμένης το 1959. • Chiwetel Ejiofor και Angelina Jolie συνεργάζονται για δεύτερη φορά μετά το Salt, ελπίζουμε για καλό αποτέλεσμα.
27
Ταξίδια στον Μαγικό Κόσμο του Ντοκιμαντέρ Της Ελένης Χρυσοπούλου, Υπεύθυνης διοργάνωσης CineDoc Βόλου Διανύοντας την τέταρτη χρονιά του στον Βόλο, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ CineDoc, σε συνδιοργάνωση με την Διεύθυνση Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου, και με την διαρκή υποστήριξη του κοινού του, μένει πιστό στο όραμά του και για την φετινή κινηματογραφική σεζόν έχει επιλέξει ντοκιμαντέρ και καλεσμένους ομιλητές, με στόχο να πληροφορήσει, να ψυχαγωγήσει, να προβληματίσει τους μικρούς και μεγάλους θεατές του. Η Ιστορία, η Εκπαίδευση, το Περιβάλλον, η Τέχνη, ο σύγχρονος τρόπος ζωής και οι σύγχρονες πόλεις αποτελούν κάποιες από τις φετινές θεματικές του CineDoc στον Βόλο, οι οποίες απευθύνονται σε φανατικούς του ντοκιμαντέρ, σινεφίλ, οικογένειες, παιδιά και νέους, εκπαιδευτικούς, ιστορικούς, αρχιτέκτονες, χορευτές… μα πάνω απ’ όλα, στους λάτρεις του καλού σινεμά.
Push Fredrik Gertten 92’ | 2019 | Σουηδία Γιατί έχει γίνει τόσο ακριβό να ζούμε στην πόλη μας; Από την Βαρκελώνη ως το Βερολίνο, το Τορόντο και την Σεούλ, ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Fredrik Gertten ερευνά πώς οι τιμές των ακινήτων σημειώνουν εκρηκτική άνοδο, σπρώχνοντας τους κατοίκους έξω από τις ίδιες τους τις πόλεις. Ένα επίκαιρο ντοκιμαντέρ για την απρόσωπη αγορά ακινήτων και τον προσωπικό αγώνα που δίνουν ομάδες πολιτών για να διατηρήσουν τις πόλεις τους ζωντανές. Βασίλισσα χωρίς Βασίλειο (Queen without Land) Asgeir Helgestad 70’ | 2018 | Νορβηγία| Ηλικίες: 6+ Η αληθινή ιστορία της σχέσης μεταξύ της Frost, μιας πολικής αρκούδας και ενός κινηματογραφιστή άγριας φύσης, σε ένα νησί κοντά στον Βόρειο Πόλο. Επί 4 χρόνια, ο Νορβηγός Asgeir Helgestad καταγράφει τις δραματικές επιπτώσεις που έχει η κλιματική αλλαγή στον κόσμο της Frost, ανατρέποντας τις ισορροπίες του οικοσυστήματος και βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή της πολικής αρκούδας και των παιδιών της. Νορμάλ (Normal) Adele Tulli 67’| 2019 | Ιταλία, Σουηδία Ποιός αποφασίζει τι είναι νορμάλ; Από τα κορίτσια που ντύνονται πριγκίπισσες και τα αγόρια που αγαπούν τις μηχανές έως τoυς οικογενειακούς ρόλους που αναλαμβάνουμε, το ντοκιμαντέρ παρατηρεί τις καθημερινές συμπεριφορές και τα στερεότυπα που αφορούν το φύλο μας. Μια κριτική, σατιρική, πολιτική και κινηματογραφική ματιά στις υπόγειες δυνάμεις που καθορίζουν τη ζωή μας. [Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου Αθήνας,Ethnofest] Oυρανός (Cielo) Alison McAlpine 78’ | 2017 | Καναδάς, Χιλή Ένα ονειρικό οδοιπορικό στην έρημο της βόρειας Χιλής, αφιερωμένο στην ομορφιά του νυχτερινού ουρανού. Μεταξύ ποίησης και επιστήμης, το Cielo ξενυχτάει με τους κυνηγούς πλανητών στα αστεροσκοπεία της Ατακάμα και με τους ντόπιους κατοίκους της ερήμου, μεταφέροντας τις ιστορίες, τους μύθους και τις υπαρξιακές αναζητήσεις τους. Μια σπάνια κινηματογραφική εμπειρία που μας μεταφέρει την αίσθηση του δέους μπροστά στο θέαμα του έναστρου ουρανού και μας καλεί να στοχαστούμε τη θέση μας στο σύμπαν. Λουίζ Λεκαβαλιέ - εν κινήσει (Louise Lecavalier – In Motion) Raymond St-Jean 102’ | 2017 | Καναδάς Η ζωή και το έργο της θρυλικής Καναδής χορεύτριας και χορογράφου Λουίζ Λεκαβαλιέ σε ένα συναρπαστικό, οπτικά και χορευτικά, ντοκιμαντέρ. Παρακολουθούμε πώς η Λεκαβαλιέ δημιουργεί στο στούντιο της σήμερα και δίνει σόλο παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, χωρίς να έχει χάσει ίχνος από την εκρηκτική της ενέργεια. Μέσα στο Μοντεσσόρι (Inside Montessori) Jan Selby, Vina Kay 82’ | 2018 | ΗΠΑ Γιατί όλο και περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί διεθνώς εμπιστεύονται το σύστημα Μοντεσσόρι; Το ντοκιμαντέρ μπαίνει μέσα στις σχολικές τάξεις, σε πέντε πόλεις των ΗΠΑ, για να ανακαλύψει τη μοντεσσοριανή μέθοδο, τις διαφορές της από τα παραδοσιακά συστήματα εκπαίδευσης και πώς προσφέρει διαφορετικές μαθησιακές εμπειρίες σε διαφορετικές ηλικίες.
Για το 2019-2020 το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ CineDoc Βόλου διαμορφώνεται ως εξής:
19/10/2019 Push 30/11/2019 Βασίλισσα χωρίς Βασίλειο 18/01/2020 Normal 08/02/2020 Ουρανός 07/03/2020 Λουίζ Λεκαβαλιέ - εν κινήσει 04/04/2020 Μέσα στο Μοντεσσόρι
28
SERIAL KILLER American Horror Story: 1984 (Season 9)
H διαχρονική πλέον ιστορία τρόμου κάνει comeback με την ένατη σεζόν της. Οι συνήθειες των δημιουργών της δεν αλλάζουν, κι έτσι, για άλλη μία φορά, η ιστορία που μας διηγούνται δεν αποτελεί συνέχεια μίας προηγούμενης. Κολλημένοι με το “AMH”, κολλημένοι με τον αριστοτεχνικό τρόπο που μας κερνάει τρόμο. Μετά το... τρίκαλο “Apocalypse”, αυτή τη φορά βρισκόμαστε στο 1984, και τα πρώτα επεισόδια μας μεταφέρουν σε ένα σκηνικό πραγματικού κινηματογραφικού ‘80s, με τα slasher films και τους μανιακούς δολοφόνους «να μπαίνουν στο μπλέντερ» και να μας κρατάνε για άλλη μια φορά καθηλωμένους. Οι καταπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών είναι ένα must της σειράς, οπότε δε χρειάζονται πολλά λόγια πάνω σ’ αυτό. Αν βάλεις τα πράγματα κάτω κι αν πραγματικά αγαπάς τη σειρά, νομίζω πως αυτό που κερδίζει τον θεατή είναι το όλο σκοτεινό κλίμα και το σενάριο που υποστηρίζει την όλη κατάσταση, με την καχυποψία να είναι πανταχού παρούσα. Στο “AMH” ποτέ δεν είσαι σίγουρος για το τί έρχεται και τί φεύγει. Είναι όσο απρόβλεπτη πρέπει και όσο απρόβλεπτη θέλουμε και ‘μεις. Δε χρειάζεται να αγαπάς το μυστήριο (ή τον τρόμο) για να ρίξεις μία διερευνητική ματιά. Από εκεί και πέρα, το μόνο που χρειάζεται, είναι η προσοχή σου. Η σκηνογραφία, το «κάδρο», οι λήψεις και οι ερμηνείες θα σε κερδίσουν αμέσως. Τώρα το αν γοητευτείς, ανατριχιάσεις ή φοβηθείς, αυτό έχει να κάνει με τη διάθεσή σου και το timing. Kαλωσήρθες λοιπόν στο AMH, μα φρόντισε να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά...
Guilty as charged
29
Κώστας Ανυφαντής
Disenchantment (Part 2 – Netflix)
O δημιουργός των ιστορικών “The Simpsons” και “Futurama” επιστρέφει με το δεύτερο μέρος μιας σειράς που συγκλόνισε και θα συνεχίσει να συγκλονίζει. Εκεί που ο όρος «σειρά εποχής» φλερτάρει με φαντεζί προεκτάσεις, που όσο «τεντωμένο» κι αν φαντάζει το όλο animation στήσιμο, αντισταθμίζεται από τον χαρισματικό τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώνονται οι ιστορίες των χαρακτήρων-πρωταγωνιστών.
The Boys (Amazon)
Είσαι nerd; Aν ναι, σκέφτηκες ποτέ πώς θα μπορούσε να είναι ένας κόσμος στον οποίο οι σούπερ-ήρωες είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι σαν και σένα; Amazon και πάλι, με μία σκοτεινή και βίαιη δημιουργία.
Mindhunter (Season 2 – Netflix)
Το αριστούργημα του Netflix επιστρέφει έπειτα από ένα διάλειμμα δύο ετών. Γνωρίζεις ήδη τί σημαίνει “Mindhunter”. Mπες ξανά στο νόημα και ξετύλιξε το κουβάρι των δολοφονιών των serial killers, σε μία χορταστική δεύτερη σεζόν, με 9 «γεμάτα» επεισόδια. Το FBI (ίσως) ξέρει καλύτερα. Μάθε και ‘συ.
Carnival Row (Amazon)
Όταν το Amazon δημιουργεί πρωτότυπο υλικό, το αποτέλεσμα είναι συνήθως άνω του «απλώς καλού» και φλερτάρει με την τελειότητα. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται το “Carnival Row”, άλλη μία σειρά εποχής που μας μεταφέρει σε έναν μυθιστορηματικό κόσμο. Μυστήριο, αγάπη, πολιτική και αίμα μυρίζει ο αέρας, ενώ οι Orlando Bloom και Cara Delevingne εγγυώνται με τις ερμηνείες τους μία σειρά που πείθει από τα πρώτα της λεπτά.
30
NEXT PAGE Ζαφειρούλα Θεολόγου
Πρωτόγονο Ένστικτο
Jorn Lier Horst
Λατρεύεις κι εσύ τα αστυνομικά μυθιστορήματα όπως κι εγώ; Αποζητάς κι εσύ αυτό το γρατζούνισμα της ψυχής, που νιώθει κανείς, κάθε φορά που νομίζει πως απέχει μία ανάσα από τη λύση του μυστηρίου; Η καταθλιπτική ατμόσφαιρα του θανάτου σου ασκεί μία γοητεία που δεν θέλεις να παραδεχτείς; Εδώ είσαι, λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη. Η πηγή της αστυνομικής λογοτεχνίας, η Σκανδιναβία, μας εισάγει στον κόσμο του Horst ενός πρώην αστυνομικού του Λάρβικ και νυν πετυχημένου συγγραφέα, με καταγωγή από τη Βόρεια Νορβηγία. Τα βιβλία του έχουν εκδοθεί σε 26 χώρες ενώ το ’’Πρωτόγονο Ένστικτο’’ τιμήθηκε με το Petrona Award, ως το καλύτερο σκανδιναβικό μυθιστόρημα για το 2016. Το σκηνικό, όπως αναμένει κανείς, είναι χειμωνιάτικο και χιονισμένο. Ένας μοναχικός ηλικιωμένος βρίσκεται νεκρός στην πολυθρόνα του σαλονιού του απέναντι από την τηλεόραση του. Η ιατροδικαστική απόφαση γράφει ’’αιφνίδιος θάνατος’’, μια πρόχειρη διάγνωση, καθώς το πτώμα του βρέθηκε μετά από 4 μήνες και η οποιαδήποτε μελέτη του είναι αδύνατη. Ο γείτονας του και αστυνομικός, Βίλιαμ Βίστιν, αναλαμβάνει την υπόθεση ενώ ταυτόχρονά απορεί πως κανένας δεν τον αναζήτησε τόσον καιρό. Όλα μοιάζουν απλά όμως κάτι τον κρατάει από το να βάλει την υπόθεση στο αρχείο. Την ίδια στιγμή ειδοποιείται για ένα ακόμη πτώμα το οποίο βρέθηκε σε ένα αγρόκτημα υλοτόμησης, θαμμένο από το χιόνι. Τα ρούχα του είναι καλοκαιρινά πράγμα που σημαίνει πως λείπει καιρό. Μαντέψτε… ούτε και για εκείνον νοιάστηκε κανείς… “Η γραφή είναι γλαφυρή και κοφτή, όπως αρμόζει στο είδος. Θα σε συνεπάρει…’’
*
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα
32
TAKE A WALK ON THE WILD SIDE
Οκτώβριος, λίγο πιο φωτεινός απ’ όσο προβλέπεται...
33
Φωτογραφία: Πεζοδρόμιο Team
34
35
Παραδοσιακά και ακομπλεξάριστα
Μετρά ήδη 25 χρόνια ζωής και όσο περνά ο καιρός, ο χώρος γίνεται όλο και μεγαλύτερο σημείο αναφοράς για το κέντρο της Καρδίτσας. Αντί να παλιώνει, ωριμάζει σαν το καλό κρασί. Τα παράδοξα με το παραδοσιακό καφενείο «Τα Φιλαράκια» ξεκινούν από το όμορφο και συνάμα ετερόκλητο ηλικιακό φάσμα των θαμώνων του: Εκεί λοιπόν μπορείς να συναντήσεις 2 φοιτητές και 2 ηλικιωμένους να εξασκούνται στο... πανάρχαιο άθλημα της δηλωτής και να συζητάνε χωρίς να τους χωρίζει κανένα «χάσμα των γενεών». Το άλλο παράδοξο και εντελώς out of the box χαρακτηριστικό του καφενείου είναι οι μαγειρικές βραδιές. Πότε vegan, πότε κρεατοφαγικές ή ακόμα και πιο εναλλακτικές, που θα συμβούν στο κοντινό μέλλον. Όμως και τις υπόλοιπες μέρες, όταν η κατσαρόλα ή το τηγάνι μπαίνουν στο μάτι, μεμιάς ξεχνάς το σαβουάρ-βιβρ και παίζεις μπάλα στα γνώριμα χωράφια του... σαβουριάρ. Δε θα μπορούσαμε όμως να παραβλέψουμε τα «κανονικά» πλαίσια του καφενείου. Ο καλός, μερακλίδικος καφές, η μπύρα, το κονιάκ και το (άγιο) τσιπουράκι αποτελούν τα απαραίτητα εφόδια για ατελείωτες συζητήσεις. Μουσικές αγνές και παραδοσιακές που μπορεί το βράδυ να φτάσουν μέχρι το heavy metal. Όσο για τα lives που πάντα έχουν κάτι ουσιαστικό να ‘πουν, από το φθινόπωρο η σχέση των ιδιοκτητών με την παράδοση θα περάσει σε άλλο στάδιο, μιας και θα υπάρξουν αρκετές συναυλίες δημοτικού τραγουδιού. Κλείνοντας, αν το ζήτημα είναι να περάσεις καλά, μόνος ή με παρέα, μια βόλτα από «Τα Φιλαράκια» θα σε κάνει να νιώσεις οικειότητα από την πρώτη στιγμή. Χωρίς επιτηδευμένες, ρετρό πινελιές. Με σεβασμό στον πελάτη που ζητάει το αγνό. Χωρίς περιττά «πρέπει». Από νωρίς το πρωί μέχρι (πολύ) αργά το βράδυ.
Καφενείο «Τα Φιλαράκια»Ηρώων Πολυτεχνείου 3 – Καρδίτσα Τηλ 2441 021874
36
37
ZODIAC
The Cosmic Whisperer Project
Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης
Δανάη Τ.
ΚΡΙΟΣ
Είναι ουσιαστικό γένους θηλυκού και ονομάζεται αυτοπεποίθηση. Ναι Κριαράκια μου, αυτή η άγνωστη και τόσο γνωστή συνάμα δεσποινίς θα σας κάνει παρέα στην καρδιά του φθινοπώρου με σκοπό να σας πάει ένα ή περισσότερα βήματα μπροστά. Πρέπει όμως να προσέξετε, γιατί η συντροφιά της απαιτεί καλή διαχείριση. Εκμεταλλευτείτε την όσο μπορείτε, χωρίς να αποκτήσετε άγνοια κινδύνου. Ο Οκτώβριος ευνοεί νέα ξεκινήματα. Καλή αρχή!
ΤΑΥΡΟΣ
Ο καιρός για τον Οκτώβριο προβλέπει good vibrations και τα Ταυράκια σε μία κατάσταση που πολλοί θα ζήλευαν. Ο ρεαλισμός και η θετική ματιά σας προς τα πράγματα θα σας κάνουν να αντιμετωπίσετε την καθημερινότητα με διαφορετικό τρόπο. Προβλήματα που μέχρι χθες νομίζατε πως δε λύνονται, αυτομάτως... φέρνουν μπροστά σας την απάντηση. Όσο για τον έρωτα, προβλέπεται τζακ-ποτ!
ΔΙΔΥΜΟΣ
Εύθραυστα και συναισθηματικά Διδυμάκια μου, κάποια καλά νέα ψάχνουν να βρουν παραλήπτες. Κάποια μυστικά (που θα πάψουν να είναι μυστικά) θα φτάσουν στ’ αυτιά σας στα μισά του μήνα και θα σας κάνουν να καταλάβετε πως ούτε «τριτοτέταρτοι» είστε, ούτε μπαλαντέρ. Ο κακοτράχαλος ερωτικός λαβύρινθος στον οποίο φάνηκε πως μπλέκετε θα σας δείξε την πόρτα της εξόδου, ενώ κάτι μου λέει πως ένας νέος έρωτας γεννιέται!
ΚΑΡΚΙΝΟΣ
ΖΥΓΟΣ
Περάσατε το τεστ του Σεπτεμβρίου με άριστα και ο Οκτώβριος σκέφτεται να σας αφήσει να απολαύσετε τους καρπούς της προκλητικής τύχης που είχατε στις αρχές του φθινοπώρου. Κάποια περιττά κιλά που έκαναν την εμφάνισή τους υπό άλλες συνθήκες θα σας έστελναν κατευθείαν στο γυμναστήριο, μόνο που αυτές τις μέρες ζείτε κάτι το περίεργο: Αποδέχεστε τον εαυτό σας όπως είναι και προχωράτε ακομπλεξάριστοι. Τα άστρα σας βγάζουν το καπέλο, όμως μην αφήσετε την υγεία σας στην άκρη!
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Μια καρδιά χτύπησε γρήγορα. Ονομάζεται έρωτας, όσο κι αν σφυρίζεις αδιάφορα, αγαπημένε μου Σκορπιέ. Είναι για την ακρίβεια ένα βήμα πιο πέρα από τον θαυμασμό που νιώθεις για κάποιον άνθρωπο. Κι αφού τα άστρα σε καλωσορίζουν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, καλό θα ήταν να ρίξεις και μια ματιά στο πορτοφόλι σου, αφού οι υποχρεώσεις ξαφνικά μεγαλώνουν!
ΤΟΞΟΤΗΣ
Η απογοήτευση από κάποιο... μισοστραβό ξεκίνημα σε ένα νέο περιβάλλον ίσως σας βάλει σε σκέψεις. Αν όμως το δείτε ψύχραιμα, η θέση που κατέχετε δεν είναι αποτέλεσμα της τύχης αλλά της ικανότητάς σας, Τοξοτάκια μου. Από την άλλη, κάποιοι φίλοι με τους οποίους χαθήκατε λόγω περιορισμένου χρόνου, κάπου στο τέλος του Οκτωβρίου θα ζητήσουν τη βοήθειά σας για ένα κομβικό γι’ αυτούς ζήτημα. Να είστε εκεί!
Οι οικογενειακές σχέσεις που το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε μία περίεργα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα θα... ρίξουν την τάση τους και οι καλές σας προθέσεις θα φανούν σε όλους στο σπίτι, Καρκινάκια μου. Όμως ο Οκτώβριος εκεί που θα λύσει αυτό το ζήτημα, θα σας παρουσιάσει ένα μικρό πρόβλημα επικοινωνίας στο περιβάλλον της δουλειάς ή της σχολής, εκεί που περνάτε τις πιο «κρίσιμες» ώρες της μέρας σας. Χειριστείτε το με ηρεμία για να μη σας φορτώσει ανεπιθύμητο γκρίζο!
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
ΛΕΩΝ
ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Φθινόπωρο για τα καλά στη γειτονιά μας αλλά και στην καρδιά του Βασιλιά της Ζούγκλας. Ποιος σε πείραξε Λιονταράκι μου και τα έβαψες μαύρα; Mήπως τα συναισθηματικά σου αδιέξοδα προκύπτουν επειδή δε μιλάς και δε ζητάς τη συμβουλή από αυτούς που πρέπει; O έρωτας εμφανίζεται παντού τον Οκτώβριο, στα πιο απίθανα μέρη και με ανθρώπους που δεν το είχες φανταστεί καν. Φρόντισε να είσαι εκεί, άνοιξε φτερά (και στόμα) και καλά ταξίδια!
Κάποια πνευματικά αγκαθάκια στις αρχές του μήνα ίσως αποβούν χρήσιμα, γιατί θα σας προετοιμάσουν για έναν κατά τα άλλα απαιτητικό μήνα, ανήσυχοι Υδροχόοι μου. Στη συνέχεια και στα μισά του μήνα θα λάμψετε, κάτι που θα «φωτίσει» σε μεγάλο βαθμό όλη την παρέα σας, καθώς και τον οικογενειακό σας κύκλο. Ίσως να «φταίνε» τα καλά μαντάτα, ίσως και ο έρωτας. Η ουσία όμως παραμένει η ίδια: Είναι ωραίο συναίσθημα το να είσαι ευτυχισμένος!
ΠΑΡΘΕΝΟΣ
ΙΧΘΥΕΣ
Τα βρήκατε λίγο σκούρα τον Σεπτέμβριο επειδή άλλα περιμένατε και άλλα ήρθαν, όμως η Θεά Τύχη σας δίνει την ευλογία της Παρθενάκια μου, με τα ξεκινήματα που έγιναν στραβά στο παρελθόν, αυτή τη φορά να στρώνονται με επιτυχία. Μία νέα γνωριμία στις αρχές του μήνα θα φέρει τα πάνω-κάτω, αφού υπομείνατε χρόνο-ρεκόρ χωρίς να είστε σε σχέση. Προσοχή όμως στα περιττά έξοδα!
Οκτώβριος με το πορτοφόλι, ψηφιακό ή ηλεκτρονικό, να φουσκώνει πολύ, και μ’ εσάς να αγχώνεστε σχετικά με τη διαχείριση. Μακάρι όλος ο κόσμος να είχε τέτοιου είδους προβλήματα! Η καρδιά του φθινοπώρου προβλέπεται ήρεμη και παραδόξως ζεστή για τα υπέροχα πλάσματα που ονομάζονται Αιγόκεροι. Επαναπροσδιορίστε λοιπόν τις ανάγκες σας και ιεραρχήστε ‘τες. Χτίστε για το μέλλον!
Κύκλοι ανοίγουν κι άλλοι κλείνουν και ‘σεις στέκεστε κάπου στη μέση, παρατηρητές με άνεση και στυλ. Τα άστρα σφυρίζουν πως τα προβλήματα που εμφανίζονται δε σας αγγίζουν. Κι επειδή περνάν ακριβώς από δίπλα σας καλό θα ήταν να σας καθοδηγήσουν. Γενικότερα όλος ο Οκτώβριος αποτελεί ένα μεγάλο βιβλίο, το οποίο πρέπει να διαβάσετε για να προετοιμαστείτε για το μέλλον. Κάντε το ακίνδυνα για να «ζωγραφίσετε» τον Νοέμβριο!
Το Μαντάνι ή Νεροτριβή ή Δριστέλα είναι το παραδοσιακό πλυντήριο. Εκεί που κάποτε με την σειρά του το κάθε σπίτι έπλενε τα προικιά του. Κάτι ανάλογο σήμερα είναι τα δημόσια πλυντήρια. Έτσι και σ’ αυτά ο καθένας καθαρίζει τ άπλυτά του. Για 5η γενιά, ο κύριος Βασίλης βλέπει αρκετούς να εμπιστεύονται την παράδοση. Βλέπεις όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα άπλυτα πάντα θα βγαίνουνε στη φόρα…
Closer
Φωτογραφία Αγησίλαος Κουλούρης