ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2019

FREE PRESS

urban life // interview // CULTURE // ART Νοέμβριος 2019 | #0061

ς η ν Γιάν ς η λ έ ν α ητα υγ

Ζ«Ποιστεύω πως η κωμβικαόρτό ο σ ο ι π ι τ , είναι ό » ή ω ζ η τ σ ι ε χ ρ ά π υ

Editorial Γιάννης Μαρκούτης

O Τζόκερ, ο κύριος Νίκος και οι παρελάσεις Μήπως κάπου χαθήκαμε στη μετάφραση; Xoρτάσαμε ήλιο τον Οκτώβριο με την απαραίτητη συνοδεία υπερβολικής δόσης Τζόκερ. Όχι του τυχερού παιχνιδιού, αλλά της ταινίας του Τοντ Φίλιπς, η οποία είναι βέβαιο πως θα χαρίσει το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο των Όσκαρ στον Χόακιν Φίνιξ. Τζόκερ παντού: Στις καφετέριες, στα μπαρ, στους κινηματογράφους, στα social media. Tόσο Τζόκερ που θα ΄χουμε να τρώμε για κάνα χρόνο, χώρια το πανηγύρι στους διαδικτυακούς κύκλους. Έκοψε, λέει, 750.000 εισιτήρια μόνο στη χώρα μας. Κι αναρωτιέμαι με τη σειρά μου πώς να μην κόψει, όταν και ταινιάρα είναι, και αποκτά hype για τους τελείως λάθος λόγους. «Μπούκαραν», λέει, «πάνοπλοι ΕΚΑΜίτες σε σινεμά και συνέλαβαν ανηλίκους οι οποίοι παρακολουθούσαν την ταινία». Βρες το λάθος. Κάπου στο 2000, κάποιο πολύ κοντινό μου πρόσωπο πίστευε πως χάρη στην άμεση και δωρεάν πληροφορία του Internet, τα fake news, οι δεισιδαιμονίες και η ημιμάθεια θα εξαφανιστούν. Γελάμε δυνατά και συνεχίζουμε. Στην Ελλάδα του 2020 αν είσαι 17 μπορείς να έχεις πολιτική άποψη και μάλιστα να ψηφίζεις, αλλά απαγορεύεται να δεις μία ταινία με σκηνές βίας. Αν δε, σκάσει η αστυνομία για εξακρίβωση στοιχείων ανηλίκων, βαφτίζεται σαν είσοδος των ΕΚΑΜ με προτεταμένα τα όπλα και παίρνει 1000 share στο Facebook. Oι διαψεύσεις εντωμεταξύ δεν αρκούν, και το ακόμα πιο αστείο είναι πως τα Υπουργεία Πολιτισμού και Προστασίας του Πολίτη, ακόμα ρίχνουν το μπαλάκι, το ένα στο άλλο για το κωμικό περιστατικό των αστυνομικών ελέγχων στις κινηματογραφικές αίθουσες. Κι εκεί που δεν προλάβαμε να το τερματίσουμε στον υπερθετικό βαθμό, ήρθε η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου για να μας υπενθυμίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο όχι όσα μας ενώνουν, μα όσα μας χωρίζουν. Θλίβομαι που το γράφω, αλλά σε μια χώρα που οι εμφυλιοπολεμικές πληγές δεν έχουν κλείσει ακόμα για τα καλά, δεν αντέχω να διαβάζω άρθρα που στάζουν δηλητήριο. Κορίτσια στη Νέα Φιλαδέλφεια μιμήθηκαν την ώρα της παρέλασης ένα σκετς των Monty Pythons. Οι ψηφιακοί πυροβολισμοί μα και η αποθέωση ήρθαν γρήγορα, το ίδιο με τα «ξεχειλωμένα» άρθρα που υπερανέλυαν την επίμαχη σκηνή, κάνοντας αναφορά στο “shell shock”, το οποίο φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όμως κάθε φορά που δεν έχω απάντηση σε αυτά τα εύθραυστα ζητήματα, καταφεύγω στα λόγια του κυρίου Νίκου. Ενός καλοστεκούμενου, 80χρονου τότε, γείτονά μου στη Θεσσαλονίκη κατά τα φοιτητικά μου χρόνια. Πολιτικός μηχανικός και πολυμαθής, με κορμί που αν «τα ρίχναμε» στα 200 μέτρα, θα με άφηνε ένα φανάρι πίσω. Είχε πολεμίσει στην Πίνδο το ’40 ενώ έφτασε μέχρι τη Βόρειο Ήπειρο, πριν πέσει το μέτωπο την άνοιξη του ’41. Όμως οι συζητήσεις για τον πόλεμο και οι παρελάσεις τον έκαναν να νιώθει άβολα. Για την ακρίβεια, του ξυπνούσαν εφιάλτες που ‘θα θελε να ξορκίσει εδώ και χρόνια. Κοντά 70 χρόνια μετά, οποιαδήποτε απόπειρα να διηγηθεί τα όσα βίωσε στο πεδίο της μάχης του έφερναν δάκρυα στα μάτια. Όταν καμιά φορά του έλεγα πως είναι ήρωας, μου απαντούσε με ερώτηση: «Αν εγώ είμαι ήρωας, τότε τα αμούστακα παιδάκια απ’ τον Καναδά που δεν τα απειλούσε κανείς, και πήραν μία παραλία στη Νορμανδία μόνα τους, τί ήταν;». «Όλοι είστε ήρωες», του απαντούσα και μέχρι σήμερα δεν έχω αλλάξει γνώμη. Και όταν μιλάμε για ήρωες, δε χρειάζομαι κανέναν να μου υποδείξει χώρο και χρόνο για να τους τιμήσω και να τους θυμηθώ. Το κάνω (σχεδόν) κάθε μέρα.

3

4

STAFF Έκδοση Pave P.C.

Index #61 10

Γιάννης Ζουγανέλης

16

«Κάψε με ν’ αγιάσω»

Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Κώστας Ανυφαντής Μαύρος Γάτος Παναγιώτης Δουλόπουλος Παναγιώτης Ζάχος Ζαφειρούλα Θεολόγου Θανάσης Καρανίκας Κρυσταλλία Λατσάρα Γιάννης Μαρκούτης Γιώργος Μικάλεφ Αντώνης Μπατζιάς Δημήτρης Ράκος Δανάη Τ.

O άνθρωπος που έφερε το stand-up comedy στην Ελλάδα, μας μιλά για τη διαχρονική καριέρα του

Η «τέχνη» και οι αριθμοί του θανάτου

10

16

22

28

Εµπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromio.gr

Διαφήµιση 2441079000 adv@pezodromio.gr

Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη.

H εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromio.gr συνιστούν ελεύθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

22

Local Heroes

28

Serial Killer

H Eύη Καντόνια «φταίει» για το ψηφιακό πρόσωπο της Βιοκαρπέτ

Το ΗΒΟ περνά στην αντεπίθεση με το Watchmen

Επιμέλεια εξωφύλλου: Πεζοδρόμιο Team

www.pezodromio.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

Θέλεις το Πεζοδρόμιο κάθε μήνα στο σπίτι σου; Στείλε μας email στο syndromi@pezodromio.gr ή τηλεφώνησέ μας στο 2441079000.

6

Ακούσαμε στο Πεζοδρόμιο

Πάρτε μου μια πίπα Ο Μαύρος Γάτος στου καπνού τα δαχτυλίδια Χάιντε χάιντε, ρε ατιμασμένα πεντοχίλιαρα, δεν σέβεστε τον έρμο τον πατέρα σας που μοίραζε χαρτούρα στις μαίες όταν γεννηθήκατε; Τι μου γυρνάτε με τους ατμομάγειρες στο στόμα; Είναι ρε αυτή εικόνα καπνιστή που σέβεται τον εαυτό του; Ρε τρίζουν τα κόκκαλα του Χάμφρεϋ του Μπόγκαρτ. Να σας έβλεπε από μια μεριά ο Άκης Πάνου να τραγουδάτε ψευτομερακλαντάν «Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο» και να ρουφάτε σάπιο μήλο και τιραμισού; Θα σας έπνιγε σαν το κουνέλι, ήσυχα και αναίμακτα να μην λερώσει.

«Να πας στο γήπεδο για να δεις μπάλα και στο γκολ να περιμένεις το VAR για να ανάψεις καπνογόνο: Eίναι να μη σου τύχει» Και λίγα λες, φίλε από την Καρδίτσα «Έτος 2220, και ο Άγγλος πρωθυπουργός επισκέπτεται τις Βρυξέλλες για να συζητήσουν για το Brexit. Kανείς δε γνωρίζει από πού προέρχεται το έθιμο, όμως η γιορτή του μαζεύει χιλιάδες κόσμο»

Νταξ, δε λέω, το τσιγάρο κάνει κακό και επ’ αυτού ουδεμία συζήτησης χωρεί αλλά κόψτο πανάθεμα σε, μην το ξεφτιλίζεις το πράμα, διότι αν μη τι άλλο το ρημάδι το κάπνισμα θέλει σεβασμό, ένεκα που κόβει χρόνια και πολλοί το πληρώσανε ακριβά. Μα αν είναι να φουμάρεις, κάντο τέλος πάντων με καπνό αδερφέ μου, δεν γίνεται με υγρά και φορτιστές. Άσε που τα υγρά λεκιάζουν αν με νοείς τι νοάω και δεν είναι πρέπον για τον μερακλή τον αρσενικό. Και να ξέρετε ότι αυτή η πρεμούρα κορεκτίλας που σας έπιασε όλους τα τελευταία χρόνια δεν θα βγει για καλό στο τέλος.

Ιστορία και λαογραφία του μέλλοντος σε ταβέρνα του Βόλου «Το καλύτερο τριήμερο είναι αυτό που στην επιστροφή σου παίρνει 3 μέρες να φτάσεις σπίτι μόνο και μόνο επειδή πήρες αυτοκίνητο αντί να πάρεις το τρενάκι»

Πολύ καταπίεση παίδες και δεν είμαστε χύτρες ταχύτητος. Βάλαμε τις ζωές μας σε πολύ αυστηρά λούκια. Αγαθές οι προθέσεις, το αναγνωρίζω, αλλά χάθηκε το μέτρο. Η ζωή θέλει και λίγη αταξία. Ο άτακτος ο άνθρωπας είναι ακούσιος σοφός. Το ‘πε και η Ρίτα «Κι αν κάνω άτακτη ζωή, δικός μου είναι λογαριασμός» (Όποιος αναρωτήθηκε ποια Ρίτα να πάει τώρα στον καθρέπτη να φτύσει). Εσάς έτσι που σας κόβω την «άτακτη ζωή» θα την τραγουδάτε στις 5 το πρωί κατεβάζοντας τα σκουπίδια και μοιράζοντας τα στον μπλε, πράσινο και καφέ κάδο της ανακύκλωσης. Ο καπνός κύριοι έχει ιστορία, και όποιος δεν ξέρει ιστορία κόβεται και να ξανάρθει από Σεπτέμβριο.

Τύρναβος by night, 28η Οκτωβρίου - Είδα ταινία με εισβολή εξωγήινων και στο τέλος αντί για τους Αμερικάνους, τον πλανήτη έσωσαν οι Κινέζοι - Όπως και να ‘χει, το λες και καινοτομία Μεταμεσονύκτιοι κινηματογραφικοί μονόλογοι σε μπαρ της Καρδίτσας

Οι Ινδιάνοι φουμέρναν αιώνες πριν τους βρει ο Χριστόφορος και ήταν ευτυχισμένοι και γκανιάν τύποι. Τυχαίο; Δε νομίζω. Οι Ισπανοί που ‘ταν και αυτοί αλάνια πρώτης, καθότι ο Κολόμβος πήρε μαζί του ότι κουμάσι κυκλοφορούσε στην αποβάθρα κείνη τη μέρα, αμέσως οσφρίστηκαν τη λιχουδιά και τις πρώτες καραβέλες που φτάσαν στην Ευρώπη τις έριχναν νερό γιατί νομίζαν ότι άρπαξαν φωτιά απ’ τα ντουμάνια (πηγή Οξφόρδη Κέιμπριτζ κι έτσι να ούμε). Αυτά είναι αρχαία ιστορία και τα γράφουν τα βιβλία. Από τότε, κάθε άντρας και γυναίκα που είχε για τον εαυτό του μια κάποια καλή ιδέα, τραβούσε τσιγαράκι, φανερά ή στην ζούλα.

«Αν ο καιρός μένει όπως τον Οκτώβριο το βλέπω Χριστούγεννα να βουτάμε στη Λευκάδα ή τη Ζάκυνθο» Σαραντάρης στην κερκίδα του Δημοτικού Σταδίου Τρικάλων - Αφού το Next Top Model έγινε GNTM, ας ονομάσουμε και την εφορία GFOS - Δηλαδή;

«Θα ‘θελα να ‘ξερα αν οι Έλληνες που γιόρτασαν το Halloween τρώνε και γαλοπούλα τη μέρα των Ευχαριστιών» Εύλογη παρατήρηση 25χρονου σε café της Λάρισας - Με τόσο Τζόκερ που φάγαμε στη μάπα κοντεύω να καταργήσω τα social media - Πού και να μην ήταν καλή ταινία - Αν είναι για κάθε καλή ταινία να γίνεται τόσος ντόρος, ας σβήσει ο κινηματογράφος για πάντα Ακραίοι σινεφιλιακοί διάλογοι στο Μουζάκι

Γιώτης Ζάχος

Ζω ανάμεσά σας

Διάλογος μεσηλίκων σε κεντρικό ΑΤΜ των Τρικάλων

Μαύρος Γάτος

- Greece’s Favorite Office Stand

Το τσιγάρο έγινε η πιο απτή μορφή ευτυχίας και συνδέθηκε όσο τίποτε άλλο με την απόλαυση του απλού άνθρωπου, ενώ η έλλειψη του εξισώθηκε με φτώχεια και δυστυχία, εξ ου και λέμε «ατσιγαριές σήμερα». Έγινε η τελευταία επιθυμία των περισσότερων μελλοθανάτων πριν την εκτέλεση και η πρώτη κίνηση μετά την ερωτική συνεύρεση, γεγονός που με κάνει βάσιμα να πιστεύω ότι αυτά τα δυο κάπως συνδέονται. Στους στρατιώτες μοίραζαν τσιγάρα πιο πολύ και από φαγητό. Στις φυλακές ήταν το πιο κοινά αποδεκτό μέσο συναλλαγής (Εσύ με τον ατμομάγειρα στο στόμα θα ήσουν η σύζυγος κάποιου). Έγινε το επιστέγασμα της ευτυχίας: «Ένα τσιγαράκι τώρα είναι ότι πρέπει» και η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα κάθε κακού μαντάτου. Τραγουδήθηκε και κινηματογραφήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο φυτό, ενέπνευσε συγγραφείς, ποιητές, στιχουργούς, σκηνοθέτες και όποιον άλλον είχε χρόνο για χάσιμο και καμία σοβαρή δουλειά. Και ‘σύ αστέρι της φασκομηλιάς, ασέβαστε και ανιστόρητε, γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου, Ινδιάνους, Ισπανούς κονκισταδόρους, μελλοθανάτους, εκτελεσθέντες, εραστές, στρατιώτες, φυλακισμένους, ατσίγαρους και χαρμάνηδες, τραγουδιστές, ηθοποιούς, γόητες, συγγραφείς, ποιητές, σκηνοθέτες και τον Άκη Πάνου; 4 γρήγορες 2 αργές, επαναλαμβάνουμε 7 φορές και στο τέλος 12 γρήγορες. Άχαστη συνταγή.

Υ.Γ. ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ

9

Η Σούπερ Λιγκ και οι Σούπερ Ήρωες

Γενικώς και Ανυπερθέτως

Τέλης Τερζής

Ο Μπάτμαν δηλαδή πού έχει παίξει; Ξεκίνησε λοιπόν ακόμη μία σεζόν του σημαντικότερου πρωταθλήματος στα Βαλκάνια και τη Νότια Ευρώπη γενικότερα, δηλαδή της Σουπερ Λιγκ. Ένας ολόκληρος μήνας ποδοσφαιρικής πανδαισίας μας κάνει μάρτυρες στο υπερθέαμα της πάλαι ποτέ Α’ Εθνικής, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει γίνει συνεταιρισμός ομάδων και ονομάζεται Σούπερ Λιγκ. Ξεκινώντας από αυτό, ας εξετάσουμε την επιλογή των εμπνευστών της ιδέας του να ονομαστεί αυτό το ακαθόριστο πράγμα που είναι μίξη ράγκμπι, κατς και σκουός, Σούπερ Λιγκ. Είναι δηλαδή τέτοιο το ποδοσφαιρικό υπερθέαμα που μόνο ως Σούπερ μπορεί να χαρακτηριστεί. Απ’ την άλλη βέβαια κι αν σκεφτείς λίγο πονηρά, κι ο Μπάτμαν σούπερ ήρωας θεωρείται και είναι απλά ένας γιάπης εκατομμυριούχος, ο οποίος έχει έναν εξαίρετο μηχανικό. Ούτως ή άλλως, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Ποιος μας εμποδίζει λοιπόν να ονομάσουμε Σούπερ το σούπερ πρωτάθλημά μας; Κι ας το πιάσουμε κι αλλιώς φίλε αναγνώστη, δεν είναι Σούπερ πρωτάθλημα αυτό που έχουμε στην Ελλάδα; Σε ποιο άλλο πρωτάθλημα μπορεί να βρει κανείς ομάδες που βρέθηκαν από το πουθενά στην πρώτη κατηγορία, στη συνέχεια κατρακύλησαν λόγω μπλεξιμάτων του αφεντικού με τη δικαιοσύνη και επέστρεψαν με νέο όνομα, λίγα χρόνια μετά, αφού στο μεταξύ το αφεντικό είχε αθωωθεί, άλλαξε 2-3 ΑΦΜ και τώρα μεσουρανεί; Σε ποια άλλη χώρα δε γνωρίζουν με σιγουριά, ούτε πόσοι, ούτε ποιοι θα είναι οι συμμετέχοντες στο πρωτάθλημα, 5 μέρες πριν την έναρξή του; Που αλλού χρειάζονται μερικές χιλιάδες αστυνομικοί για να περιφρουρήσουν ένα παιχνίδι το οποίο γίνεται χωρίς την παρουσία οπαδών των δύο ομάδων, κι όμως και πάλι πέφτει το ξύλο της αρκούδας; Το τερπνόν μετά του ωφελίμου: Fifa 2020 και Street Fighter μαζί, με την ευγενική χορηγία του Μήτσου του Πεταλούδα. Και φυσικά, όπου βλέπουμε κίτρινα, τους βαράμε. Που αλλού είναι εύλογο, φεύγοντας για το γήπεδο να πεις

στην έγκυο γυναίκα σου «Φεύγω, πάω γήπεδο, αν αργήσω, ή μηχανικός να γίνει ή δικηγόρος»; Ποτέ εξάλλου δε μπορείς να γνωρίζεις αν θα υπάρξουν διακοπές. Αν οι παίκτες θα κάνουν τους ψόφιους ανά 3,5 δευτερόλεπτα για να κερδίσουν χρόνο. Αν μία ομάδα δε θα βγαίνει από τα αποδυτήρια επειδή πιστεύει οτι την έσφαξε η διαιτησία. Αν κάποιος αξιωματούχος ομάδας θα μπει στο γήπεδο οπλισμένος κι άλλα πολλά. Πολλά τα αν, πολλές και οι εκπλήξεις. Γιατί η Σούπερ Λιγκ είναι σαν την Τυχερή Σακούλα. Υπάρχει άλλο πρωτάθλημα σε παγκόσμιο επίπεδο που να αντιλήφθηκαν τόσο καλά όσο εμείς τη χρήση του νέου εργαλείου των διαιτητών, του Video Assistant Referee (VAR); Σαφώς και όχι βέβαια, αφού όλοι είδαμε το στιγμιότυπο με τα σουβλάκια στο μπουθ των βοηθών διαιτητή στην πρώτη αγωνιστική. Φυσικά επιδοκιμάζουμε ότι έχει να κάνει με φαγητό και υπερθεματίζουμε, αφού ποιος δεν παραγγέλνει όταν είναι να κάτσει να δει μπαλίτσα; Πόσο μάλλον όταν το λογισμικό του VAR-άτε με κι ας κλαίω, δεν έχει «μάθει» να υπολογίζει το offside. Άντε να το εξηγήσεις για άλλη μια φορά στη Σούλα... Που αλλού μπορεί να ακούσει κανείς τις αλήστου μνήμης ατάκες «Τι μ…α είναι» (Σέρχιο Μαρκαριάν), «Χαιρετίσματα στο παράρτημα» (Σ. Κόκκαλης) και «Σας γ…ω βαζέλια» (Τάσος Μητρόπουλος), με τη συχνότητα που ακούγονται τέτοιου είδους αποφθέγματα στην κόντρα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό; Αν τα παίρναμε τοις μετρητοίς, θα έπρεπε να είχαμε καμιά εικοσαριά αδερφάκια. Ας μη το κουράζουμε όμως άλλο. Όλοι αντιλαμβάνεστε πού θέλω να το πάω. Αν με ένα ψωρομπάτμομπιλ και 3-4 οπλικά συστήματα που εκτοξεύουν ρουκέτες, λέιζερ και φρέντο καπουτσίνο μέτριο προς γλυκό ο Μπάτμαν δικαιούται να αυτοαποκαλείται Σούπερ ήρωας, ποιος ασέβαστος θα τολμήσει να πει το ο,τιδήποτε για τη Σούπερ Λιγκ, το εντυπωσιακότερο πρωτάθλημα του γαλαξία; ΚΑΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΜΕ ΣΟΥΠΕΡ ΘΕΑΜΑ!

11

ο

Γιάννης

Ζουγανέλης

έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί Κοντά π Χρήστος Αρκομάνης ενήντα χρ τηλεόρα ση, στο όνια στο προσ κήνιο υ θέατρο, Ο Γιάνν πηρετών ης Ζουγ σε θεατ τας κάθ ανέλης ρικές σ θα χρει ε μορφή ανήκει κηνές, αζόταν τέχνης. σ α τ λ ά η λ λλο ένα ν ομάδα ά και ω μα για Στην 24ωρο μ ς διδάκ των χαρ να δημι έ τ σ ι ω ο α σ ρ υργήσου ματικών στη μέρ της. «δουλευ ν ακόμα α α ταρά» α . ν θ ρ Ό ώ χ π ι ων που περισσό για να ν και α τη δουλ τερα. Α ποποιεί ξ ε κ ο ειά του υ ρ ποτελεί αστούν, ται την ως συνε τον ορι εργασιο χή παρα σμό του μανία, γωγή έρ «μεταφρ γου. Στο υστ άζοντας ερόγραφ » ο του 201 μία μου 9 , τον συ σική σκ ναν ηνή στη να τοπο ν Πλάκα τάμε στην «Οδό θετήσει Λυσίου» που δημ εκ νέου σε αυτ , ιουργήθ τη μουσ ή την η κ ε ι γ κ ι ή σε π ιστορικ α τραγουδ ρώτο πλ ή γειτ ούν οι ά ονι νο Διονύση και Λάκ ς Τσακν ά. Μαζί του ης Παπα , ής, Ελέ δόπουλο «θεατρά ν η ς . Δ ήμου Όμως σα νθρωπος ν ακούρ », πρωτ παράστα αστος αγωνιστ ση «Hap ε ί κ p α y ι Birthda στην στην αε y Eλλάς ιθαλή Ζ » δίπλα ωζώ Σαπ Θέατρο ουντζάκ «Αθηνά» η, στο , δίπλα του Άρ σ το Πεδί εως. Τ ο ον «τρ στο κέν ακάραμε τρο της » Αθήνας μας κέρ και δισε εξ αρχής μ το χαμό ε γελο κα ι ειλικρί την νειά το υ.

Ποιες είναι οι εικόνες που σας έρχονται κατά νου από τα παιδικά σας χρόνια; Μεγάλωσα σε μια οικογένεια μέσω της οποίας μπόρεσα και κατάλαβα τι είναι ο πόνος, η αγνόηση και η έλλειψη ενσυναίσθησης. Αισθάνομαι όμως πολύ τυχερός που είχα αυτούς τους γονείς. Που απ’ όσο γνωρίζω ήταν κωφοί, σωστά; Ακριβώς, και από υπερβάλλοντα ζήλο πρόσεχαν πάρα πολύ εμένα και τον αδερφό μου. Αισθανόντουσαν όμως έντονα την έλλειψη και την αναπηρία. Παρόλα αυτά, οικονομικά δεν μας έλλειψε τίποτα, ενώ αργότερα κατάλαβα πώς ο πατέρας μου κατάφερνε να μας εξασφαλίζει. Τότε ακόμα και οι παρτιτούρες, για μένα που αγαπούσα τη μουσική, ήταν πολύ πιο ακριβές σε σχέση με σήμερα. Το επάγγελμά του; Ήταν ένας εξαιρετικός τεχνίτης οικοδομής και φαινότανε με πόση αγάπη και πίστη καταπιανόταν με το αντικείμενό του. Εγώ άντλησα περισσότερα από αυτόν, παρά εκείνος από εμένα. Βίωσα τον κοινωνικό ρατσισμό, γιατί εκείνη την εποχή οι γονείς μου είχαν μείνει αναλφάβητοι. Σημεία των καιρών: δεν υπήρχε μέριμνα, ούτε και υπάρχει. Τους συνόδευα όπου μπορούσα. Στο γιατρό, στα ψώνια... Αυτή η κατάσταση με ωρίμασε από πολύ μικρό. Έμπαινα επίσης στη διαδικασία του να υπερασπιστώ όλο τον κόσμο των κωφών. Μένει όμως κάτι όμορφο; Το γεγονός πως γνώρισα τον έρωτα βλέποντας τον τρόπο που συμπεριφερόταν ο πατέρας προς τη μητέρα μου. Σε ποια γειτονιά μεγαλώσατε; Στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών. Οφείλω πολλά σε αυτή την περιοχή, η οποία λόγω της περιβόητης αντιπαροχής του Καραμανλή, καταστράφηκε ολοσχερώς. Μια γειτονιά που χαρακτηρίζονταν από τα νεοκλασικά της, δεν είχε έπειτα από λίγα χρόνια ούτε ένα για δείγμα. Φαντάζομαι πως έμειναν όμως οι παρέες Είχαμε τρομερές παρέες, μιας και το αναφέρεις. 20 άτομα να παίζουμε μπάλα, λίγο πιο μεγάλοι πηγαίναμε σινεμά και έπειτα στα κλαμπ της εποχής. Έκανα συνεχώς παρέα με μεγαλύτερους, ενώ είχα αναπτύξει και σχέση με την εκκλησία, αν και δεν ήμουν πολύ θρήσκος. Πώς προέκυψε αυτό; Οι γονείς μου πηγαίνανε στην εκκλησία και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω, βρέθηκα στο ψαλτήρι του Αγίου Νικολάου. Άρα έμαθα στην ουσία Βυζαντινή μουσική πριν μάθω γράμματα! Η σχέση σας με το Θεό σήμερα; Ακόμα κι αν δεν υπάρχει, ακόμα κι αν τον έφτιαξε ο άνθρωπος, κάτι σημαίνει. Είναι τρομερά εγωιστικό το να δηλώνεις άθεος. Κι ας είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, για να μπορούμε να απομονωνόμαστε και να διαλογιζόμαστε. Έχουμε, βλέπεις, την ανάγκη της Χάρης. Όταν είχα πάει στην Παναγία της Τήνου, παρασύρθηκα από την αύρα και τις δονήσεις του χώρου. Ας περάσουμε στην τέχνη. Κυκλοφορήσατε τον πρώτο σας δίσκο σε ηλικία 15 ετών Μάλιστα και από τότε ήθελα να επικοινωνήσω με τις ψυχές των ανθρώπων. Για να έχω αυτές τις απόψεις που έχω σήμερα, διάβασα πολύ. Ήθελα να μείνω στις καρδιές των ανθρώπων που προσέγγιζα. Ενώ λίγο αργότερα βρεθήκατε για σπουδές στο Μόναχο Σπούδασα στο Μόναχο με υποτροφία του Willy Brandt. Το βιοτικό επίπεδο δεν ήταν υψηλό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως μας είχαν πάει σε ένα χώρο μέσα στην ακαδημία με μπουφέ και δεν ήξερα αν τρωγόντουσαν όλα αυτά! Αναφέρομαι σε μια εποχή όπου τα πτυχία των ωδείων δεν ήταν πιστοποιημένα, και έτσι μπήκα στην ΑΣΕΜΠ. Ταλαιπωρήθηκα, αλλά την αγάπησα πολύ την αρχιτεκτονική. Γνώρισα άτομα αρκετά υψηλού μορφωτικού και πνευματικού

επιπέδου, πραγματικά καλούς ανθρώπους. Ήμουν επίτιμος καθηγητής και επικοινωνούσα με τη σχολή όμως, γιατί η απελευθέρωση του εκφραστικού μέσου έχει να κάνει τόσο με την μουσική όσο και με τον καθημερινό άνθρωπο. Πλέον είμαι «τακτικός» καθηγητής στην Μουσική Ακαδημία του Μονάχου, και διδάσκω μέσω τηλεδιάσκεψης. Μου προτάθηκε επίσης να κάνω μάθημα ελληνικής κουλτούρας, αλλά δεν βοήθησε το κράτος. Χρειάζονται πολλά χρήματα στο εξωτερικό για να κάνεις έδρα. Τηλεόραση, σινεμά, μουσικές σκηνές κι όλα αυτά ασταμάτητα, κάθε χρόνο. Είστε... δουλευταράς και την ίδια γνώμη έχουν πολλά άτομα του περιβάλλοντός μου Πάσχω από καταιγισμό σκέψεων. Εάν δεν εκφράσω την καθημερινότητά μου, αισθάνομαι ότι αυτοφιμώνομαι. Έτσι γράφω όλες αυτές τις σκέψεις σε ένα χαρτί και τις κάνω μουσική. Άλλες φορές, μου βγαίνουν σενάρια. Δεν πάσχω όμως από εργασιομανία, μου αρέσει να παράγω έργο και όχι απλά να δουλεύω. Χαίρομαι όσους παράγουν έργο. Προβαίνω σε αυτές τις διευκρινίσεις γιατί η ελληνική γλώσσα είναι εννοιολογική, σε αυτή βασίζονται όλες οι γλώσσες του κόσμου. Καμία επιστήμη δεν είναι κατανοητή αν δεν εμπλακούν κάπου τα ελληνικά. Τιμώ λοιπόν πολύ τους ανθρώπους που μοχθούν. Εάν σας ρώταγε ένα παιδί που δεν γνωρίζει την πορεία σας τί δουλειά κάνετε, τι θα του απαντούσατε; Δεν μπορώ να απαντήσω μονολεκτικά, ειδικά στα παιδιά, όπου τείνω να είμαι πολύ επεξηγηματικός. Ο άνθρωπος έχει πολλές διαστάσεις. Η ζωή όμως, αντιθέτως, θέλει μονοδιάστατους ανθρώπους. Θα του απαντούσα ότι είμαι πολυδιάστατος. Εκφράζομαι μέσω του θεάτρου, ενασχόληση η οποία περιλαμβάνει και όλες τις υπόλοιπες μέσα της. Ασχολούμαι δηλαδή και με τη μουσική. Όλο αυτό ξεκίνησε από βιοποριστική ανάγκη κυρίως, μαζί με εκφραστική. Μου αρέσει να εκφράζομαι τόσο στη ζωή, όσο και στη σκηνή. Πώς αντιμετωπίζετε τις εκφραστικές ανάγκες των άλλων; Τα παιδιά είναι αυτά που πρέπει να εκφραστούν πρώτα. Να ξεφύγουν από αυτή τη συντηρητικότητα που βλέπω τελευταία, την οποία τους έχουν μεταδώσει οι μεγαλύτερες ηλικίες. Είναι πολύ νωχελικοί και πρέπει να πάρουν τα ηνία της ζωής στα χέρια τους. Εγώ όμως στα πρώτα μου βήματα ήμουν τυχερός, γιατί είχα την εύνοια ενός εξαιρετικού συνθέτη που με βοήθησε, ο οποίος όμως δεν ευνοήθηκε ποτέ, γιατί δεν ήταν αρκετά επικοινωνιακός. Ήταν ο Νίκος Μαμαγκάκης, στον οποίο και χρωστάω πολλά. Τότε όμως δεν πληρώναμε τόσα για να βγάλουμε ένα δίσκο. Οι παραγωγές τώρα είναι πανάκριβες. Μιας και πήγαμε στη μουσική, τι ακριβώς πνευματικά δικαιώματα αυτή τη στιγμή;

συμβαίνει

με

τα

Προς το παρόν δεν γίνεται κάτι. Υπάρχει βέβαια μια προσπάθεια προκειμένου να τα διατηρήσουμε, μα το τοπίο δεν είναι καθαρό. Βέβαια, εμένα θα με χαρακτήριζες και τυχερό, μιας και άλλοι που ζούνε αποκλειστικά από αυτό, όπως οι στιχουργοί, περνάνε πολύ δύσκολα. Να μιλήσουμε για την «Οδό Λυσίου», και το ιδιαίτερο μουσικό σχήμα με το οποίο εμφανίζεστε; Πλέον δεν υπάρχουν μουσικές σκηνές. Θυμάμαι την Πλάκα της δεκαετίας του ’70 που έσφυζε από καλλιτεχνικά δρώμενα. Παντού άκουγες τραγούδια. Εκεί επέστρεψα, και εμφανιζόμαστε κάθε Σάββατο στην «Οδό Λυσίου» με τον Διονύση Τσακνή, την Ελένη Δήμου και τον Λάκη Παπαδόπουλο. Κάνουμε λοιπόν ό,τι μπορούμε για να επαναφέρουμε τη μουσική σε μια περιοχή που θα έπρεπε να «πνίγεται» από νότες. Και στην ουσία, εμείς διαμορφώσαμε αυτό το χώρο. Δε ντρέπομαι επίσης να πω πως ήμουν ο πρώτος που έκανε σ’ αυτή τη χώρα stand-up comedy και σάτιρα. Συμβιβάζεστε με τον όρο του showman, εφόσον μιλάμε για standup; Δεν μου αρέσει η έννοια αυτή, γιατί είμαι άνθρωπος που δίνει σώμα, ψυχή και πνεύμα σε όλα αυτά. Όταν έρχονται να μας δώσουν «συγχαρητήρια» στις παραστάσεις, τους απαντώ «επίσης» και αναρωτιούνται γιατί. Εδώ έρχεται και κολλάει η ελληνική γλώσσα. «Συγχαρητήρια» σημαίνει χαίρομαι μαζί σου. Έτσι, χαίρομαι και εγώ με όλα αυτά που μου λένε.

«Πάσχω από καταιγισμό σκέψεων. Εάν δεν εκφράσω την καθημερινότητά μου, αισθάνομαι ότι αυτοφιμώνομαι»

14

Ως πρωτοπόρος, θεωρείτε ότι η τέχνη της μίμησης είναι έμφυτη ή μπορεί και να διδαχθεί;

Πριν από λίγες μέρες ξεκινήσατε τις εμφανίσεις σας και στο θέατρο για τη νέα σεζόν με το «Happy Birthday Eλλάς»

Υπάρχουν πολλών ειδών μιμήσεις. Η καλύτερη μορφή της είναι αυτή των χαρακτήρων της καθημερινότητας. Η άλλη είναι να μιμείσαι φωνές. Εγώ δεν έχω γνωρίσει κάποιον προσωπικά που να έχει μια τέτοια σοφία, για μένα. Και μιλάμε για άτομα που έχουν αξιολογηθεί από τον κόσμο ως καλοί. Είναι μεν ένα ταλέντο, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη. Είναι λαϊκό ταλέντο, σαν αυτούς που γράφουν ανέκδοτα. Εξαιρώ τον Χάρυ Κλυνν, ο οποίος έκανε μίμηση για να κάνει κρίση.

Mε υπότιτλο, «200 χρόνια εθνικής παλιγεννεσίας». Τη βάζω σε εισαγωγικά και όλοι μαζί την μετατρέπουμε σε ασυναρτησία, η οποία με τη σειρά της «φταίει» που αυτός ο τόπος δεν προχωρά. Στη μουσική παράσταση πρωταγωνιστούν η ακούραστη Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Άβα Γαλανοπούλου και πολλοί ακόμα χαρισματικοί καλλιτέχνες. Ξεκινήσαμε στις 25 Οκτωβρίου, και εμφανιζόμαστε κάθε μέρα πλην Δευτέρας και Τρίτης στο Θέατρο Αθηνά, ακριβώς δίπλα από την ΑΣΟΕΕ.

Σας ενοχλεί που πολύς κόσμος θεωρεί ότι ο Ζουγανέλης είναι απλά ένας άνθρωπος που κάνει αστεία;

Κάθε χρόνο βγαίνουν 5 παραστάσεις που επικαλούνται το «γαμώτο» του Έλληνα

Η πολυδιαστατικότητα δεν γίνεται αμέσως κατανοητή, με αποτέλεσμα να μην με παίρνουν και πολλοί άνθρωποι στα σοβαρά. Είμαι καθηγητής σε πανεπιστήμιο και στην αρχή γελάγανε όταν με βλέπανε. Αλλά το αστείο είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Εγώ πιστεύω πως η κωμικότητα είναι ό,τι πιο σοβαρό υπάρχει στη ζωή, αν και γενικά δεν με «παίζουνε». Το πήρα λοιπόν πάνω μου, και φτιάχνω σιγά-σιγά ένα κανάλι στο YouTube. Μας έχουν κλέψει όλο το υλικό, ενώ μου κατεβάσανε τραγούδι γιατί απλώς πήρα δικό μου υλικό από το Mega.

Και καλά κάνουνε. Το θέατρο είναι ένας χώρος δημιουργίας. Όλοι αυτοί που κυβερνήσανε την φτύσανε την Ελλάδα, τη λέγανε Ψωροκώσταινα. Πώς μπορείς να λες μια χώρα μικρή όταν πριν 50 χρόνια δεν υπήρχε ρεύμα και τώρα ξεπερνά πολλές λογικές του βιώματος σε όλο τον κόσμο με τον ιδιαίτερο τρόπο της; Έχω σατιρίσει δεκάδες φορές τον Νεοέλληνα φαλλοκράτη. Δεν γουστάρω καθόλου τη φαλλοκρατία γιατί δεν τιμάει ούτε τον άντρα, ούτε και τη γυναίκα. Είναι λοιπόν μια παράσταση όπου περνάς κι εσύ επάνω στη σκηνή, όχι μόνο μέσα από τη διάδραση, αλλά και ως αναφορά. Και όσο αυτό το πράγμα κυλάει, αισθάνομαι πραγματικά πολύ ιδιαίτερα από τη διάδραση με τους θεατές. Κάποιοι από τους αποδέκτες μας, ήρθαν και μου είπαν ότι συγκινήθηκαν στην έναρξη, γιατί βρίσκονται και αυτοί σε αναζήτηση ταυτότητας.

Μιας και αναφερθήκατε στο Mega, ας πιάσουμε τα 90s: Την εποχή των «Απίστευτα κι όμως Ελληνικά» και «Γεια Χαραντάν Zouga», που και τα φράγκα ήταν πολλά αλλά και η δημοσιότητα. Φλερτάρατε ποτέ... με το καλάμι; Όχι, ίσα-ίσα, δεν θα μπορούσα να το καβαλήσω ποτέ. Έχω γνωρίσει, σαν παιδάκι, τόσες σημαντικές προσωπικότητες που με κάνουν να νιώθω πολύ μικρός. Γνώρισα τον Τσιτσάνη και αργότερα ήμουν συμμαθητής με το γιο του. Τον έβλεπα και μου κόβονταν τα πόδια. Όταν βλέπεις μία τόσο μεγάλη προσωπικότητα να είναι ταπεινή, πώς θα μπορούσα εγώ να πουλήσω μούρη; Όταν γνωρίζεις και παίζεις με τον Παπαγιαννόπουλο, ο οποίος σου φέρεται σαν παππούς σου, όταν βλέπεις μικρό παιδάκι την Κάλλας και σ’ αγκαλιάζει;

Ποια είναι λοιπόν η πραγματική ταυτότητα του Έλληνα;

Σας «θρέφει» το χειροκρότημα του κοινού;

Υπάρχει καταρχήν μια όαση, που ονομάζεται ΕΡΤ. Μπορείς να παρακολουθήσεις ντοκιμαντέρ που σε κάνουν σοφότερο, αλλά και ταινίες που βρίσκονται ανάμεσα στις καλύτερες του κόσμου. Εξαιρείται βέβαια το γεγονός ότι το υλικό ελέγχεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ας μην ξεχνάμε όμως πως η πολλή πληροφορία μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε παραπληροφόρηση. Και αυτό που ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση, είναι κάτι πολύ πονηρό. Η άμεση πρόσβαση στην πληροφορία είναι κάτι το θετικό, όμως το απόλυτο lifestyle και η εκλογή του Τραμπ είναι σημάδια που δείχνουν πως κάτι δεν πάει καλά.

Ναι, βέβαια. Έχω κάνει όμως και μια παράσταση στην οποία ήθελα να αποτρέψω τα χειροκροτήματα. Δεν κάνουμε επιθεώρηση. Όταν σε χειροκροτάνε, ναι μεν σπάει η παράσταση, αλλά όταν αυτό είναι αληθινό δίνει μια ηρεμία, μια πίστη, αγάπη. Τότε μεγαλώνουν και οι ευθύνες. Μερικοί stand-uppers έχουν μπερδέψει όμως τη σάτιρα με την αγένεια. Εγώ πιστεύω στην ευγένεια, δεν μπορώ τους ανθρώπους της βίας και της προσβολής.

Δεν έχει ταυτότητα ο Έλληνας ακόμα. Η κάρτα που απλώς αναγράφει τα προσωπικά μας δεδομένα είναι μια ηλιθιότητα. Δεν είναι αυτό η ταυτότητα, αλλά το βίωμα και η αντίληψη. Τι έχει καταλάβει ο άνθρωπος και τι μπορεί να κάνει για να αφήσει παρακαταθήκη. Το περιβάλλον των media αυτής της χώρας σας ικανοποιεί;

15 Πάντως εσείς με τα social media τα πάτε μια χαρά

«Τα παιδιά είναι αυτά που πρέπει να εκφραστούν πρώτα. Να ξεφύγουν από τη συντηρητικότητα που τους έχουν μεταδώσει οι μεγαλύτερες ηλικίες»

Δηλώνω σχετικός με την τεχνολογία. Χρησιμοποιώ το Facebook σαν ένα χρήσιμο εργαλείο με το οποίο επικοινωνώ με τους ανθρώπους, όμως δεν ασχολούμαι περισσότερο από μία ώρα τη μέρα. Μέσα σε αυτό το διάστημα ενημερώνομαι και αλληλεπιδρώ. Πως σας φαίνεται ο ψηφιακός ήχος, δεδομένου ότι μεγαλώσατε με δίσκους; Το βινύλιο είναι μια όαση μουσικής υγείας και είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω μια συλλογή περίπου 12.000 δίσκων. Σαν μουσικόφιλος όμως, μου φαίνεται σαν να μην έχω τίποτα! Το φετίχ στο βινύλιο ήταν ότι έπρεπε να είναι πάντα καθαρό. Δεν έχει καμία σχέση η αναλογική απόδοση με την ψηφιακή. Ο «Μεγάλος Ερωτικός» του Χατζηδάκι ηχογραφήθηκε σε ένα οκτακάναλο, και όταν το έλεγα αυτό σε κάποιους φίλους μου στο Μόναχο, πάθαιναν πλάκα! Σήμερα, θεωρητικά, μπορείς να έχεις όσα ψηφιακά κανάλια ηχογράφησης θέλεις, αλλά τίποτα δεν ακούγεται ίδιο. Η αναβίωση του βινυλίου όμως μας αρέσει, κι ας την έφεραν οι hipsters. Σημασία έχει ότι βγαίνουν νέοι δίσκοι Δεν έχω προλάβει να ασχοληθώ με αυτή τη νέα τάση και τους δίσκους των 180 γραμμαρίων. Βλέπω ανθρώπους να «κόβουν» βινύλιο αλλά προβληματίζομαι όταν καταλαβαίνω πως ηχογράφησαν ψηφιακά. Πρέπει να είναι αναλογική η όλη διαδικασία για να υπάρχει εύρος. Επιστρέφω στον Χατζηδάκι, ο οποίος στο σπίτι του είχε ένα φοβερό surround ηχοσύστημα, εκπληκτικό για τα δεδομένα της εποχής. Ένα υπερσύγχρονο home studio στο οποίο όμως δεν ηχογραφούσε ποτέ. Δεν απαιτούσε, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, οι ακροατές του να έχουν τα ίδια μηχανήματα. Έχετε τουλάχιστον 40 προσωπικούς δίσκους. Το κουράγιο που το βρίσκετε; Τα CD που έχω εκδώσει μέχρι σήμερα είναι σχεδόν 100 (σ.σ. !!!). Υπάρχουν και κάποια που για νομικής φύσεως λόγους δεν τα έχω εκδώσει. Σε αυτά, υπάρχουν περίπου 15 τα οποία θα τα χαρακτήριζα διερευνητικά, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μουσική είναι και έρευνα. Και δεν το λέω με ίχνη ματαιοδοξίας. Στην καριέρα σας υπήρχε ποτέ κάποια στιγμή που γονατίσατε και είπατε «τα παρατάω»; Όχι. Στεναχώριες είχα μόνο από προσωπικότητες που αγαπούσα και με έκαναν να αποχωρώ από συνεργασίες. Το ίδιο και σε συνεργασίες που ξεκινούσα εγώ, γιατί ήμουν αυτός που υποχωρούσε στα πάντα. Εγώ πιστεύω στις ομάδες από προσωπικότητες, όχι στις ομάδες που ομαδοποιούνται. Είχα μερικές τέτοιες στεναχώριες αλλά πάντα τις ξεπερνούσα. Το σπίτι... σας βλέπει καθόλου; Τα τελευταία 30 χρόνια μένω στα όρια Μελισσίων και Νέας Πεντέλης, και μέχρι πρόσφατα έμενε εδώ και η Ελεωνόρα (σ.σ. Ζουγανέλη, η οποία είναι κόρη του). Έχω μια θέα που φτάνει μέχρι τη Σαλαμίνα. Είναι όμορφη γειτονιά, αλλά με δυσκολεύει ως ένα βαθμό, λόγω της μεγάλης απόστασης με το κέντρο. Μου παίρνει αρκετή ώρα καθημερινά για να πάω στο θέατρο. Από την άλλη, απολαμβάνω τη φύση σε κάθε μου βήμα. Σας αγγίζει η πρόσφατη, «πράσινη» ατζέντα; Προσπαθώ να κάνω οικονομία όσο μπορώ με τα αντικείμενα που δεν ανακυκλώνονται. Η ανακύκλωση είναι το Α και το Ω και πρέπει να φροντίζουμε όλοι, με τη δύναμη που έχει ο καθένας, να μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Ακόμα και ο μπλε κάδος σκουπιδιών, είναι μια αρχή. Μετακινείστε με αυτοκίνητο ή με τη συγκοινωνία; Οδηγώ, γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν τα αντέχω σε τέτοιες αποστάσεις. Όμως το πάρκινγκ στην Αθήνα είναι άλλος, μεγάλος μπελάς. Κλείνοντας, τί σημαίνει για εσάς η λέξη Πεζοδρόμιο; Αρχικά, έχω παίξει σε πεζοδρόμια στο Μόναχο. Έχω ζήσει το πεζοδρόμιο και κατάλαβα ποιος είναι ο καλός, ποιος ο αδιάφορος, ποιος παρατηρεί, ποιος αγαπάει. Βλέπω παιδιά που ξαπλώνουν, συγκροτημένα και χαρισματικά άτομα, που έχουν πέσει στην παγίδα των ναρκωτικών. Αν σου ανοίξουν την καρδιά τους, βλέπεις μια αφοπλιστική ειλικρίνεια. Θυμάμαι και τη μάνα μου, που όταν παίζαμε μπάλα στη γειτονιά, μου φώναζε «Πεζοδρόμιο! Αμάξι!». Το πεζοδρόμιο είναι η ουσία του ανθρώπου που βαδίζει, όχι του πεζοπόρου. Τέλος, στο πεζοδρόμιο υπάρχει κάτι που μ’ αρέσει πολύ - τα περίπτερα, που έχουν την τάση να εξαφανιστούν.

17

Η «τέχνη» και οι αριθμοί του θανάτου Η καύση των νεκρών, η Εκκλησία και άλλα μακάβρια παραμύθια

Ο θάνατος αποτελεί την απόλυτη σταθερά στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Όλα τα έμβια όντα πεθαίνουν, όμως μόνο εμείς το ξέρουμε. Ίσως γι’ αυτό δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδρανείς μπροστά στο επερχόμενο φινάλε. Παρόλα αυτά, πρόσκαιρα, μπορεί και να κερδίζουμε. Λίγο η τέχνη και η παρηγοριά της, από την άλλη η ιατρική με τα πολλά υποσχόμενα φάρμακα, και η ζωή συνεχίζεται. Πριν από λίγες μέρες ο θάνατος ξαναήρθε στο προσκήνιο, λόγω του πρώτου γραφείου τελετών που προβαίνει σε καύση νεκρών. Ένα πάγιο αίτημα για την επιλογή ακόμα και στο... τελευταίο ταξίδι, γίνεται αποδεκτό. Ας εξετάσουμε όμως το φαινόμενο από την αρχή.

Κρυσταλλία Λατσάρα

18 The Backstory Ο άνθρωπος δεν ήταν εξαρχής θνητός, ούτε αθάνατος. Τοποθετήθηκε στο μεθόριο της θνητής και ανθρώπινης φύσης, ενώ ήταν «δεκτικός αμφότερων». Για να πάμε το θέμα όμως εκκλησιολογικά, ο θάνατος ήταν πρωτίστως ένα πνευματικό φαινόμενο. Χωρισμός ψυχής από το σώμα. Για τη δε βιολογία όμως, η πηγή της ζωής είναι και θα είναι μόνο το σώμα. Στα εκκλησιαστικά κείμενα, ο θάνατος παρουσιάζεται μετά την παράβαση της Θείας Εντολής, η οποία θα μετέδιδε στον άνθρωπο την ενέργεια και την «πραγματική» ζωή. Ο σωματικός απλώς θα ακολουθούσε, αλλά δεν θα ενδιέφερε κανέναν. Ο Πλάτωνας όριζε τη φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου. Εξάλλου, οι Στωικοί φιλόσοφοι ήταν αυτοί που δεχόταν ότι στον κόσμο δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να υπάρξει μια ομοιομορφία. Ο κύκλος της ζωής θα ήταν ένα μεταβαλλόμενο και επαναλαμβανόμενο σχήμα, πάντα υποταγμένο σε αυτό που ο καθένας ορίζει ως μοίρα του. Καλή η φιλοσοφία και η θεολογία, δεν λέω. Όμως ο θάνατος είναι το μοναδικό φαινόμενο που μας επηρεάζει άμεσα και που κανένας δεν μπορεί να γλυτώσει. Όσα φράγκα κι αν κουβαλάς, όσο καλόκαρδος κι αν είσαι, ο προορισμός όλων μας είναι ίδιος: 2-3 μέτρα βάθος, βλέποντας τα ραδίκια ανάποδα. Για να μεταφράσουμε όμως το αυτονόητο, όπου θάνατος, μιλάμε για την παύση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας. Προφανώς και η ιατρική, όπως προαναφέρθηκε, έκανε και κάνει τα αδύνατα-δυνατά, για να μπορέσει να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής του καθενός από εμάς. Είμαστε όμως καταδικασμένοι να πεθάνουμε, όπως και οι γύρω μας. Και τι μπορούμε να κάνουμε δηλαδή διαφορετικά;

Η μελέτη του θανάτου όμως, δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να αποτελεί αρνητική ενασχόληση. Δεν θα τη χαρακτήριζα ούτε γόνιμη πνευματική εργασία. Είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας. Θα σου συμβεί κάτι, δέξου το και κάνε ό,τι νομίζεις για να μπορέσεις να πορευτείς μέχρι το τέλος σου με καθαρή συνείδηση και γεμάτος χαρούμενες εμπειρίες. Αυτή όμως είναι η σημαντικότερη κληρονομιά που θα αφήσεις πίσω σου. (Συν)άνθρωπε άκου Οι άνθρωποι φοβούνται. Δεν θέλουν να λησμονούν το θάνατο και αποφεύγουν χαρακτηριστικά να αναφέρονται σε αυτόν. Παράδοξο, έτσι; Να βρίσκεσαι υπό τη διαρκή απειλή του αφανισμού, να αποφεύγεις τη σκέψη του και να εναποθέτεις τις ελπίδες σου στην επιστήμη. Ούτε ο μεγαλύτερος κωμικός όλων των εποχών δεν θα γεννούσε τέτοιο σενάριο. Ούτε το πιο... πονηρό τσιγάρο στον κόσμο και αν καπνίσεις δεν θα σου χαρίσει τόσο γέλιο όσο αυτή η σκέψη. Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος έχει καταφέρει να δημιουργεί μέσα τα οποία δεν επιβαρύνουν με τέτοια οδύνη το γεγονός του θανάτου, και κατ’ επέκταση την ταφή. Αυτό είναι οι καύσεις των νεκρών. Η αποτέφρωση, όπως άλλωστε και η ταφή δεν έχει μόνο πρακτικό, αλλά και συμβολικού χαρακτήρα θέμα. Δεν τίθεται καθαρά δογματικό ζήτημα, συνδέεται παρόλα αυτά εξίσου άμεσα με τη χριστιανική διδασκαλία, ακόμα και αν αυτή είναι κάθετα αντίθετη σε αυτό. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό, ενώ η εκκλησία υποστηρίζει ότι η προσδοκώμενη «ανάσταση» των νεκρών δεν θα εξαρτηθεί από την κατάσταση στην οποία θα έχει περιπέσει το ανθρώπινο σώμα;

19 By the Holy Law – Θα με κάψεις; Όπως και να ‘χει, για τον βαθιά θρησκευόμενο, η αποτέφρωση είναι μια αποτρόπαιη πράξη. Η εξήγηση έγκειται στο ότι ο άνθρωπος έχει το «δεδανεισμένο» του σώματός του και δεν μπορεί να το μεταμορφώνει όπως εκείνος νομίζει, γιατί με αυτό τον τρόπο αλλοιώνει το κατ’ εικόνα και καθ΄ ομοίωσή του Δημιουργού. Με αυτή την πρακτική, θεωρητικά, επεμβαίνουμε αυτόνομα στην βούληση του Θεού. Αν και για άλλους, τα ατομικά δικαιώματα έχουν μια μεγαλύτερη βαρύτητα από όλο αυτό το σκεπτικό. Αντιθέτως, για τους υπέρμαχους της αποτέφρωσης, η ταφή είναι αυτή που είναι «βάρβαρη, ανίερη και ιερόσυλη», θεωρώντας ότι ο συγγενής πάνω στον πόνο του από την πρώτη απώλεια, βιώνει μια δεύτερη με το να βλέπει το αγαπημένο του πρόσωπο και μπαίνει μέσα στη Γη σταδιακά, σε ένα αρκετά βαρύ κλίμα οδύνης από τους τριγύρω του.

Όμως, ότι και να κάνουμε, η στάση της Εκκλησίας ήταν και θα είναι μια, και πολύ δύσκολα θα αλλάξει στο εγγύς μέλλον. Όπως και να έχει όμως, καθώς τα ατομικά δικαιώματα σε κοινωνικό επίπεδο έχουν ένα λόγο παραπάνω από ότι το πνευματικό του πράγματος, ο καθένας κάνει αυτό που θέλει. Δεν είμαι εγώ ικανή, ή μάλλον το κατάλληλο άτομο να μιλήσω για κάτι τέτοιο. Κανείς δεν είναι, βασικά. Και το πιο παράδοξο απ’ όλα είναι ότι ούτε οι Εβραίοι αλλά ούτε και οι Μουσουλμάνοι δέχονται, για παράδειγμα, την εκταφή. Ελλάδα 2019 μ.Χ. - Κάψε με επιτέλους, μήπως και αγιάσω Η Ελλάδα κατάφερε εν έτει 2019 να αποκτήσει το δικό της αποτεφρωτήριο. Βρίσκεται στην περιοχή της Ριτσώνας στην Εύβοια, μόλις 70 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Αυτό, σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη αποτέφρωση που έγινε ποτέ σε ευρωπαϊκό έδαφος και αφού η χώρα μας ήταν η τελευταία που δεν είχε το δικό της. Βέβαια για να μην είμαστε άδικοι, είχαν γίνει και παλιότερα παρόμοιες προσπάθειες σε κοιμητήρια της Αθήνας, αλλά οι τοπικοί εκκλησιαστικοί φορείς απέτρεψαν με κάθε μέσο να συμβεί κάτι τέτοιο. Άρα από εδώ και πέρα, όποιος έχει την επιθυμία, μπορεί και επίσημα να αφήνει ως τελευταία του επιθυμία το να γίνει στάχτη και να μην έχει το πολυπόθητο... τελευταίο σπίτι στη Γη που μπορεί να ήθελαν οι οικείοι του. Αυτή η επιθυμία πλέον κατοχυρώνεται κανονικά και με το νόμο. Όμως στην Ελλάδα της κρίσης, ο θάνατος κοστίζει ακριβά. Σίγουρα τα γραφεία τελετών έχουν ρίξει τις τιμές τους και οι συγγενείς των εκλιπόντων τις απαιτήσεις τους, το κόστος όμως αγγίζει τετραψήφιο αριθμό. Η κηδεία μπορεί να ξεκινήσει από 700 ευρώ (χωρίς να περιλαμβάνει ενοικίαση ή αγορά τάφου) και ανάλογα με τα standards του καθενός, μπορεί να αγγίξει και τα 10.000 ευρώ. Οι οικογένειες συνήθως, ζητάνε από τα γραφεία να μην ξεπεράσουν το μπάτζετ των 1000 ευρώ, πάνω-κάτω δηλαδή το ποσό που τους δίνουν τα ταμεία τους για τα έξοδα της κηδείας. Τα ποσά εκεί ποικίλουν. Μπορεί να είναι 760 ευρώ, μπορεί 1000. Μια από τις πιο συνηθισμένες περικοπές είναι το μνημόσυνο των 40 ημερών. Εάν το κοστολόγιο της κανονικής κηδείας είναι μεγάλο, το μνημόσυνο γίνεται σε πολύ κλειστό κύκλο. Με έναν πρόχειρο τιμοκατάλογο που βρίσκουμε ακόμα και στο Internet, τα ποσά ισομοιράζονται ως εξής: Το φέρετρο ξεπερνά συνήθως τα 250 ευρώ (αν βάλουμε και σταυρό επάνω, υπολογίζουμε άλλα 50), ενώ ο κάθε συνοδός θέλει σίγουρα 50 ευρώ ο ένας. Ο τάφος είναι γύρω στα 500 μέχρι 700 ευρώ για τρία με πέντε χρόνια, αναλόγως το μάρμαρο. Παράλληλα υπολογίζουμε τα έξοδα των τοιχοκολλημάτων, των καφέδων και των βουτημάτων, πάνω κάτω 100 ευρώ. Όσο για την αποτέφρεωση, αυτή ανέρχεται στα 600 ευρώ, κάτι που είναι αρκετά δίκαιο δεδομένης της μετακίνησης στη Βουλγαρία που υπήρχε έως σήμερα, και αγγίζει πολύ οριακά αυτό το ποσό. Όμως, αυτά τα 600 ευρώ πάνε μόνο στην καύση. Η αμοιβή του γραφείου τελετών, το φέρετρο και το μεταγενέστερο δείπνο ή ο καφές που είναι καθαρή απόφαση της οικογένειας, είναι ποσό που προστίθεται αργότερα στον τελικό λογαριασμό. Το τελευταίο, ανάλογα με τις απαιτήσεις μπορεί να ξεκινήσει από 4 ευρώ και να καταλήξει σε 30 ανα άτομο. Σε μερικές περιπτώσεις, υπάρχει η επιθυμία να διαβαστεί πρώτα ο νεκρός και έπειτα να αποτεφρωθεί. Παρά την αντίθεση της εκκλησίας στο ζήτημα, κρατά μια συμπονετική στάση απέναντι στην οικογένεια.

Στο φινάλε, όλα είναι θέμα επιλογής

Αν θέλουμε όμως να προβούμε σε συγκρίσεις, τέσσερα είναι τα τινά που καθιστούν την ταφή ως κάτι το αποκρουστικό. Καταρχήν, το κακάσχημο και το αποτρόπαιο θέαμα της ημιτελούς αποσύνθεσης που αντικρίζουν οι εν ζωή, βλέποντας τον δικό τους άνθρωπο κατά την εκταφή. Επιπλέον, τα τεράστια έξοδα συντήρησης και κατασκευής του μνήματος είναι για πολλά σπίτια μπελάς. Ας μην ξεχνάμε όμως και την τεράστια μόλυνση του περιβάλλοντος που προκαλείται στα αστικά κέντρα λόγω του μεγάλου συνωστισμού των νεκροταφείων (και κατά συνέπεια των νεκρών), που περνά συνήθως... στα ψιλά. Τέλος, αυτός ο συνεχόμενος κύκλος πένθους, πριν το θάνατο, στην κηδεία, στα μνημόσυνα και πάει λέγοντας. Ρίχνοντας λοιπόν κλεφτές ματιές στην τελευταία μας κατοικία, το αν θα επιλέξουμε να θαφτούμε ή να αποτεφρωθούμε είναι ένα ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει, τώρα, λίγο αργότερα, πολύ αργότερα ή κάποια στιγμή στο πολύ-πολύ μακρινό μέλλον. Ας εστιάσουμε όμως μέχρι τότε στις μικρές ομορφιές της ζωής, γιατί κανείς δε μπορεί να μας εγγυηθεί πως μετά το θάνατο υπάρχει κάτι. Κι αν υπάρχει, πως είναι κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε τώρα!

20

Βγες στο #pezodromio @dimitra_zisi Με την Meryl Streep στην ταινία Ο Διάβολος Φορούσε Prada, γιατί ήταν τελειομανής με τη μόδα

Αυτό το μήνα σε ρωτήσαμε με ποιον «κακό» Βάλε #pezodromio ή κάνε μας tag (@pezod ανεβάσεις στο προφίλ σου και μά

@stathiskoutrokois Θα ήμουν ο Riddler, γιατί όλα στη ζωή είναι ένας γρίφος

@elektra2606 Με τον Eric Morden / Mr. Nobody από το Doom Patrol. Νομίζω πως έχουμε την ίδια αίσθηση του χιούμορ

@marikalyva Ταυτίζομαι με τη Σωσώ από τα Εγκλήματα, γιατί τα λέει με έναν τρόπο που σε κάνει ξεχωριστή

@kwstas_raxmanidis Με τον Walter White από το Breaking Bad, γιατί στα δύσκολα έκανε τα πάντα για την οικογένειά του @afroditivog Με κανέναν!

@anna_vola_ Ταυτίζομαι με την Daenerys Targaryen από το Game Of Thrones, γιατί μου αρέσει η εξουσία και μερικές φορές έχω έπαρση

@george_natsioulis Ο Anthony Hopkins στην Σιωπή των Αμνών, λόγω της ερμηνείας του

@Amelie_sho Με τη Σωσώ από τα Εγκλήματα

Ο κατάφ δεί

21

-αντιήρωα του κινηματογράφου ταυτίζεσαι. dromio) στην επόμενη φωτογραφία που θα άθε την ερώτηση του Δεκεμβρίου!

Πεζοδρόμιο Team

@van_duchess Με τον επίκαιρο..Τζόκερ! Γιατί φαίνεται ότι η σαθρή κοινωνία τον δημιούργησε!

@dimitrov1ts Νομίζω ότι θα έπρεπε να μας προβληματίσει το γεγονός ότι πλέον η κοινωνία ταυτίζεται πολύ συχνά με κάποιον “Villain”

@thanos_chr Μα φυσικά με τον Thanos! Έχω το όνομα και τη χάρη, απλά δεν είμαι μωβ!

@kostaskaratelios Ο John Doe από το Seven, γιατί φερε με άρρωστο τρόπο να μας ίξει τα 7 Θανάσιμα Αμαρτήματα

@xara_rk30 Who knows?

@giannis_garoufalias Με τον James McAvoy απ’ το Split @x.kakazouki______ Μα φυσικά με την λατρεμένη Τασσώ Καββαδία! Eιναι απλά η καλύτερη γι’ αυτό!

@wanderlust__stories Με την Αννέτα Μπεζεντάκου (Είσαι Το Ταίρι Μου) για τις τρομερές ατάκες της

@joanna_yogirl Θα επέλεγα τον δολοφόνο της ταινίας “Seven”! Ο τρόπος αποκατάστασης της τάξης που επιλέγει είναι ακραίος... ίσως πάλι και όχι για κάποια αμαρτήματα!

22

LOCAL HEROES

Οι ήρωες της θεσσαλικής καθημερινότητας

The Magic Carpet

H Eύη Καντώνια «φταίει» για το ψηφιακό πρόσωπο της Βιοκαρπέτ Επιχειρηματίας, designer, μητέρα, εργαζόμενη σε μία οικογενειακή επιχείρηση που ξεκίνησε από την καρδιά του κάμπου και απλώθηκε σε όλη την υφήλιο. Η Εύη Καντώνια λειτουργεί... ψηφιακά λανσάροντας τις συλλογές χαλιών - και όχι μόνο - της αγαπημένης μας Βιοκαρπέτ και μας απαντά πως όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει αγάπη και θέληση. Η διευθύντρια σχεδιασμού και διαφήμισης της Βιοκαρπέτ μας φιλοξένησε στο γραφείο της μία φθινοπωρινή Πέμπτη του Οκτωβρίου και μας έπεισε πως ακόμα και η οικονομική κρίση, δε μπορεί να ξεριζώσει τα γερά θεμέλια. Γιάννης Μαρκούτης

23

70 χρόνια Βιοκαρπέτ Του χρόνου αισίως και με πολύ κόπο κλείνουμε τα 70 χρόνια μας. Εβδομήντα χρόνια λοιπόν, βρισκόμαστε στην τρίτη γενιά Βιοκαρπέτ. Είχε ξεκινήσει από τον παππού μου και μεταφέρθηκε τη δεκαετία του ‘70 εδώ που είναι τώρα, στη Λάρισα, ενώ ξεκίνησε σαν οικοτεχνία από τη Σαμαρίνα της Πίνδου, από παραγωγή φλοκάτης. Αρχικά φτιάχνοντας νήμα για φλοκάτες, ενώ μετά φτάσαμε στην παραγωγή της. Το ’70, όταν και μεταφερθήκαμε στις τωρινές εγκαταστάσεις μας, ο πατέρας μου με τα αδέρφια του ξεκίνησαν την παραγωγή μάλλινου χαλιού με αρκετούς αργαλειούς και σιγά-σιγά επεκταθήκαμε και σε άλλα προϊόντα. Η γεωγραφική θέση της Λάρισας ως «μοχλός ανάπτυξης» της επιχείρησης Η Λάρισα είναι ένα κομβικό σημείο της χώρας μας. Η κλωστοϋφαντουργία άνθιζε και σε συνάρτηση με τους κτηνοτρόφους που ζούσαν εδώ όπως και με την παραγωγή νήματος, δημιουργούσαν μία ιδανική συνθήκη για την ανάπτυξη του κλάδου. Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης όμως ήρθαν στη χώρα μας, μας άγγιξαν, το παλέψαμε και ακόμα το παλεύουμε και σήμερα φτάσαμε ως εδώ με πολύ κόπο. Γιατί το πλέον δύσκολο είναι να διατηρείς αυτό που έχεις παραλάβει. Στο 2019 Χωρίς αμφιβολία, η Βιοκαρπέτ είναι η No1 εταιρία χαλιών στην Ελλάδα! Συνεχίζουμε με το πρώτο προϊόν να είναι η παραγωγή της φλοκάτης, την οποία και εξάγουμε, γιατί για το εξωτερικό είναι ένα είδος χαλιού μοδάτο και συνάμα διαχρονικό. Η Βιοκαρπέτ απαριθμεί εκατοντάδες χαλιά! Οι συλλογές της περιλαμβάνουν χαλιά μηχανής σε κλασικά, μοντέρνα και παιδικά σχέδια, όπως και χειροποίητα χαλιά από τις μακρινές χώρες της Ασίας. Μελετάμε τις τάσεις της μόδας και επισκεπτόμαστε εκθέσεις του εξωτερικού για να έχουμε πάντα προϊόντα που ανταποκρίνονται στις τάσεις της αγοράς και του σύγχρονου design. Έτσι λοιπόν, οι συλλογές μας ανανεώνονται κάθε χρόνο και τον αέρα αυτής της ανανέωσης το δείχνουμε και στα καταστήματά μας που συνεχώς ανανεώνονται και αυτά. Η Βιοκαρπέτ συνεχώς εξελίσσεται! Σήμερα έχει 40 καταστήματα στην Ελλάδα και άλλα 10 στο εξωτερικό. Και εννοείται πως και εμείς έχουμε το δικό μας eshop! Οι χώρες προορισμού Εξάγουμε σε όλο τον κόσμο. Η παραγωγή παραμένει και τα προϊόντα μας βρίσκονται σε πολλές αλυσίδες καταστημάτων. Κάνουμε επίσης εμπορία χειροποίητου χαλιού από την Ασία, χώρες όπως το Ιράν, την Ινδία, το Πακιστάν κ.α. Φλοκάτη made in Greece Είναι 100% ελληνική με 100% γνήσιο μαλλί! Είμαστε περήφανοι για αυτό το προϊόν και προσπαθούμε πάντα να διαφημίζουμε την ελληνικότητά του. Είτε με μεγάλα γράμματα, είτε με μικρά, εκεί που μας επιτρέπεται. Μπορεί να μην μπει το λογότυπο, αλλά το “Made In Greece” πάντα βρίσκεται στην ετικέτα της φλοκάτης μας.

παραγωγική διαδικασία εξακολουθεί να γίνεται στην Πίνδο, με τον αμιγώς παραδοσιακό τρόπο. Λανσάροντας ψηφιακά ένα παραδοσιακό προιόν Παρουσιάζει ενδιαφέρον η προώθηση, η ένταξή του σε νέα πλαίσια και φυσικά η πώληση. Απαιτεί όμως κόπο, σκέψη, δημιουργικότητα και πάνω απ’ όλα, αγάπη! Πλέον υπάρχουν όλα τα μέσα για να γίνει αυτή η προώθηση. Παντρεύοντας σαν σύγχρονοι άνθρωποι την παράδοση με το «σήμερα», βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα. Οι ιδρυτές της εταιρείας Ο παππούς Γιάννης ήταν ο ιδρυτής της εταιρίας. Συνεχιστές οι γιοι του. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή το 2010. Πρόεδρος της εταιρείας σήμερα ο αδερφός μου Γιάννης και μαζί με τα ξαδέρφια μου, τον Γιώργο Καντώνια και τον Θάνο Τσιάρα, αλλά και τον θείο μου Βασίλη Τσιάρα, συνεχίσουν το όραμα του παππού. Εγώ είμαι υπεύθυνη του τμήματος marketing. Είμαστε μια οικογενειακή επιχείρηση, όμως οικογένεια για εμάς δεν έχει να κάνει μόνο με τη συγγένεια του αίματος, μιας και χωρίς υπερβολές, θεωρούμε οικογένειά μας όλους τους εργαζομένους της εταιρίας ! Οι εργαζόμενοι Αν συνυπολογίζουμε και την Exalco, η οποία ανήκει στον Όμιλο, το δυναμικό αγγίζει περίπου 550 άτομα. Κι αυτές τις θέσεις τις προστατεύσαμε μέσα στην κρίση. Το είχαμε υποσχεθεί στον πατέρα μας, ο οποίος μπορεί να μην την έζησε, αλλά τη διαισθανόταν. Έτσι κι έγινε, κι αντί οι θέσεις να μειωθούν, τις αυξήσαμε κατά 100 μέσα σε μία δεκαετία. Και νομίζω πως αυτό είναι και το πιο σημαντικό, η προσφορά, δηλαδή να προσφέρεις στους ανθρώπους, είτε αυτοί εργάζονται στη Λάρισα, είτε σε κάποιο κατάστημά μας σε όλη την Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Το τμήμα διαφήμισης Το τμήμα marketing απαρτίζεται από 3 άτομα. Συνεργαζόμαστε με έμπειρους εξωτερικούς συνεργάτες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ συνάμα υποστηρίζουμε πολλούς συνεργάτες της πόλης. Από εδώ παίρνονται οι αποφάσεις για όλες τις τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές, έντυπες και διαδικτυακές διαφημιστικές καμπάνιες. Η δυσκολία του εγχειρήματος Αν αγαπάς κάτι τόσο πολύ, μπορείς να το πετύχεις! Το ιδανικό είναι όμως να έχεις και καλούς συνεργάτες. Η ομάδα είναι το σημαντικότερο, γιατί από κοινού παίρνουμε αποφάσεις, τις οποίες συζητάμε πολύ πριν καταλήξουμε στην ιδανική! Η δική της ιστορία Ξεκίνησα το 1990. Έχω σπουδάσει design, βιομηχανικό σχεδιασμό και σχέδιο υφάσματος και χαλιού. Έχω εξειδικευτεί στην Αγγλία. Αυτό που κάνω μου γεμίζει κυριολεκτικά τη μέρα με δημιουργικό τρόπο. Είναι ο μισός μου χρόνος και παραπάνω. Ο ελεύθερος χρόνος Ελεύθερος χρόνος με μια τέτοια δουλειά και τρία παιδιά δεν υπάρχει, αλλά προσπαθώ όσο μπορώ να υπάρχει μια ισορροπία και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό.

Η θέση της φλοκάτης στην παγκόσμια αγορά

Η επόμενη γενιά του ομίλου

Η δική μας, ελληνική φλοκάτη έχει κατακτήσει υψηλή θέση στην παγκόσμια αγορά. Ειδικά στις χώρες της Σκανδιναβίας, εκτιμάται πάρα πολύ λόγω του ψυχρού κλίματος. Οι Σκανδιναβοί είναι άνθρωποι της παράδοσης και έχουν άριστη σχέση με τα προϊόντα που προέρχονται από τη φύση. Μπορεί να παράγεται στους βιομηχανοποιημένους αργαλειούς, αλλά η

Η επόμενη γενιά αυτή τη χρονική στιγμή είτε σπουδάζει είτε εργάζεται ήδη στον Όμιλο, σε διάφορα κομβικά τμήματα. Τους έχουμε μεταδώσει την όρεξη και την αγάπη για την εταιρία. Βέβαια έχουν τα δικά τους όνειρα, όπως είχαμε και εμείς. Είμαστε πάντα σε θέση να τους βοηθήσουμε για να τα πραγματοποιήσουν!

24

JUKEBOX Hot album reviews

Ray Alder - What The Water Wants (New Rock – Progressive Rock) H φωνή των θρυλικών Fates Warning εμφανίζεται στο μουσικό προσκήνιο με μία σόλο δισκογραφική κυκλοφορία. Δέκα συνθέσεις γεμάτες έμπνευση, χωρίς επιτηδευμένα περίπλοκες ενορχηστρώσεις.

Metronomy – Metronomy Forever

Tool - Fear Inoculum

Aν και ο τίτλος του ίσως προδιάθετει κάποιο best-of, ο νέος δίσκος των Metronomy αποτελείται από 17 ολοκαίνουρια τραγούδια, και είναι το πιο φιλόδοξο και μακροσκελές έργο τους μέχρι στιγμής.

Όχι, πλέον δεν είναι αστείο... Οι Tool είναι εδώ και επιτέλους κυκλοφόρησαν τον πιο πολυαναμενόμενο δίσκο της χρόνιας με τίτλο “Fear Inoculum”.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως το project του Joseph Mount αποτελεί μια απ’ τις δυο-τρεις πιο σημαντικές Synth-Pop μπάντες των δύο τελευταίων δεκεατιών, ήδη απ’ το 2011 όταν κυκλοφόρησαν το “English Riviera”, με τους αμέτρητους, back-toback, pop ύμνους.

Mark Lanegan Band - Somebody’s Knocking (Punk – Indie Rock) 17η κυκλοφορία για τον κύριο...

Screaming Trees, που στα γνώριμα χωράφια του, μας κερνάει grunge κεραυνούς με το groove πάντα σε πρώτο πλάνο.

Στο “Metronomy Forever”, μπορεί τα πραγματικά singles να είναι λίγότερα και διάσπαρτα μέσα στη συνολική ροή, όμως τα αρκετά ιντερλούδια, δίνουν άπλετο χώρο για ηχητικούς πειραματισμούς και δένουν τα τραγούδια μεταξύ τους με έναν πρωτότυπο και ιδιοφυή τρόπο. Όπως, για παράδειγμα, το “Forever is a long time” - κλείσιμο ματιού στους Kraftwerk- που μας εισάγει στο “Light”, μια απ’ τις καλύτερες συνθέσεις του δίσκου. Άλλη μια ξεχωριστή στιγμή είναι και το “Miracle Rooftop”, που θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιον απ’ τους πρώτους δίσκους του Four Tet, ενώ οι λάτρεις των 90’s Grunge κιθαρών, δύσκολα θα μείνουν ασυγκίνητοι από τα “Lately” & “Insecurity”. Για όσους έρχονται σε επαφή για πρώτη φορά με δίσκο της μπάντας, ίσως η στυλιστική ποικιλία των κομματιών να τους μπερδέψει, για τους πιο μυημένους όμως, το “Metronomy Forever” αποτλεί μια must μουσική πρόταση. Δίνει την αίσθηση ενός τέλεια τοποθετημένου ηχητικού σκηνικού, επηρεασμένο σαφώς κι απ’ το randomness της εποχής μας. Σαν μια ραδιοφωνική λίστα, που μέσα σε 60 λέπτα σε κατακλύζει με ένα κύμα νοσταλγίας αλλά και μια ανυπομονησία για το αύριο.

Θανάσης Καρανίκας

Χρειάστηκε να περάσουν 13 ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο τους άλμπουμ, το “10.000 Days”. Ακούστηκαν πολλές φήμες και αρκετοί άρχισαν να πιστεύουν ότι η παρέα από το Los Angeles δεν έχει πλέον την διάθεση για το επόμενο βήμα. Μέχρι που έφτασε στα χέρια μας η πέμπτη ολοκληρωμένη τους δουλειά, για να σβήσει όλα τα παραπάνω. Το καλοκαίρι του 2019 όμως θα μείνει αξέχαστο σε όλους τους φαν της βραβευμένης με Grammy μπάντας, αφού πέρα από την κυκλοφορία του “Fear Inoculum”, είχαμε και την είσοδο όλης της δισκογραφίας τους στις ψηφιακές πλατφόρμες (Spotify, iTunes). Άλλαξε όμως κάτι στον μουσικό τομέα γι’ αυτό το supergroup; Σίγουρα οι Tool είναι πιο ώριμοι, αλλά ακούγοντας το “Fear Inoculum” διαπιστώνουμε αμέσως ότι παραμένουν πιστοί στον εαυτό τους, όπως και το χαρακτηριστικό τους ηχόχρωμα. Αρκετά πιο μελωδικοί σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους, με τα πολύ δυναμικά riffs βέβαια να είναι εδώ, ενώ οι πολυρυθμίες του Carey σε συνεπαίρνουν από το πρώτο δευτερόλεπτο. Το ομότιτλο τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο κινείται σε “Lateralus” επίπεδα, θέλοντας να χτίσει σιγάσιγά το μονοπάτι που θα ακολουθήσει ο ακροατής σε αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι. Και κάπου εκεί έρχεται το “Pneuma”, κομμάτι που ξεχωρίζει στο άλμπουμ, με τα πιο μελωδικά riffs να πλαισιώνουν ιδανικά την ανατριχιαστική φωνή του Keenan. Το ξέσπασμα όμως θα έρθει στο τέλος του δίσκου με το “7empest”, μια πιο βαριά και περίπλοκη δημιουργία που σε πιάνει αμέσως από τον λαιμό θυμίζοντας αρκετά τους Tool του παρελθόντος. Οι Tool πάντα δημιουργούσαν μουσική με τους δικούς τους όρους, αψηφώντας την μόδα και ότι επιτάσσουν οι καιροί. Ακριβώς έτσι έπραξαν και με το “Fear Inoculum”, το οποίο κατάφερε ήδη να βρεθεί στην κορυφή του Billboard 200. Παναγιώτης Δουλόπουλος

25

Από τις 4 έως τις 8 Δεκεμβρίου η Θεσσαλονίκη γεμίζει μουσικές και παράλληλες δράσεις Η στιγμή που η Θεσσαλονίκη θα γεμίσει με τους ήχους ανερχόμενων και δημιουργικών Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών πλησιάζει! Το 2ο Music Showcase of Greece «ανεβάζει» στις σημαντικότερες μουσικές σκηνές της πόλης τα 20 συγκροτήματα και solo artists που αναδείχθηκαν από το ελληνικό open call, ενώ φέτος για πρώτη φορά θα εμφανιστούν στη σκηνή τρεις μπάντες από την Τουρκία, το Ισραήλ και την Ιταλία, που προέκυψαν από το ανοιχτό κάλεσμα που έγινε στην Ευρώπη, σε συνεργασία με το Gigmit και τον INES! Το 2ο Music Showcase Greece ξεκινά την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου με ένα μεγάλο opening party στο Ύψιλον, όπου η Θεσσαλονίκη θα νιώσει τα μουσικά vibes του φεστιβάλ, με Dj sets ηλεκτρονικής μουσικής, ενώ οι επόμενες ημέρες ανήκουν στους 23 group και solo καλλιτέχνες που θα εμφανιστούν live μπροστά στους διεθνείς καλεσμένους από την παγκόσμια μουσική βιομηχανία και, φυσικά, στο κοινό της πόλης. Ως μουσικό marketplace, το #MSG2 μετατρέπει τη Θεσσαλονίκη σε σημείο συνάντησης μεταξύ διεθνών επισκεπτών, που βρίσκονται πίσω από τα μεγαλύτερα μουσικά δρώμενα στον πλανήτη, και νέων Ελλήνων καλλιτεχνών από όλο το φάσμα της μουσικής. Το φεστιβάλ πλαισιώνει το πρόγραμμά του με B2B συναντήσεις, ενώ φιλοξενεί ένα υψηλών προδιαγραφών διεθνές συνέδριο, όπου παρουσιάζονται θέματα και τάσεις γύρω από την παγκόσμια μουσική δημιουργία, την πολιτιστική βιομηχανία και τη μουσική καινοτομία.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ LIVE ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΝ Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου – Αίθουσα Δοκιμών & Συναυλιών Κ.Ο.Θ. «Σόλων Μιχαηλίδης» 15:00-15:30 15:45-16:15 16:30-17:00 17:15-17:45

Melina Paxinos Quartet Mihalis Kalkanis Group Harris Lambrakis Quartet Sakis Abatzidis

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου - Αίγλη Γενί Χαμάμ 22:00-22:30 22:45-23:15 23:30-00:00

Anthie Kirkou Calmdown Tendts

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου – Πολυχώρος WE 21:30-22:00 22:15-22:45 23:00-23:00 23:45-00:15 00:30-01:00

Eldad Zitrin (Ισραήλ) George Avramidis Thanos & the Qualia Babo Koro Idra Kayne

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου – Ξυλουργείο 18:00-18:30 18:45-19:15 19:30-20:00 20:15-20:45 21:00-21:30

LOU Least Concern Project Uncut Paidi Trauma Sonny Touch

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου – Club Μύλος 22:00-22:30 22:45-23:15 23:30-00:00 00:15-00:45 01:00-01:30 01:45-02:15

Tareq Cava Grande (Τουρκία) Autom Xoan Piqued Jacks (Ιταλία) Sleepin Pillow

Περισσότερα στο www.musicshowcase.gr Χορηγός επικοινωνίας: Πεζοδρόμιο Free Press

26

POPCORN TIME

The sofa stories Αντώνης Μπατζιάς

The Irishman

O Martin Scorsese (Σκορτσίζ, και όχι… Σκορτσέζε, φίλε αναγνώστη) σκηνοθετεί τους Al Pacino, Robert De Niro και Joe Pesci. Κανονικά το κείμενο θα έπρεπε να τελειώνει εδώ, με ένα εμφατικό «ΔΕΣ ΤΟ», αλλά ας όψεται το κεφάλι μου που κατεβάζει ακατάπαυστα λόγια. Η πανάκριβη παραγωγή και πιο πολυαναμενόμενη ταινία για το 2019 σκιαγραφεί το έγκλημα Made in USA στο πέρασμα των δεκαετιών. Συνεργασία μεγατόνων, υπέροχη πριν καν τη δούμε στη μεγάλη οθόνη, κι ας πέρασε από χίλια μύρια κύματα. Ένα απ΄ αυτά ήταν η γνωστή και μη εξαιρετέα πίεση του σκηνοθέτη προς του ηθοποιούς, που μεταφράζεται σε σπασμένες καρέκλες και λοιπά σκηνικά. Η άλλη, της δυσκολίας στη χρήση αντιγηραντικών εφέ, μιας και οι πρωταγωνιστές είναι μίας κάποιας ηλικίας. Η τρίτη, μεγαλύτερη και προαναφερθείσα, ήταν το κόστος. Γι’ αυτό και ο γερο-Scorsese αντί να γυρίζει τα στούντιο του Hollywood ψάχνοντας παράδες, χτύπησε μεμιάς την πόρτα του Netflix, εκεί που το… κασέρι λιώνει άφθονο. Γι’ αυτό και στον «Ιρλανδό» θα βιώσουμε κάτι σχετικά πρωτόγνωρο, με την ταινία να παίζει μόλις 10 μέρες στους κινηματογράφους πριν ανέβει κανονικά και με το νόμο στην μεγάλη ψηφιακή πλατφόρμα. Βασικός άξονας γύρω από την οποία περιστρέφονται τα πάντα σ’ αυτή την παραγωγή είναι η φιλία. Μια φιλία που διέπεται από έναν ισχυρό κώδικα τιμής ακόμα και στους ανθρώπους του υποκόσμου. Παρόλα αυτά, η ίδια η ζωή φανερώνει πόσο γρήγορα μπορούν να στραφούν ο ένας απέναντι στον άλλο όταν τα συμφέροντά τους συγκρούονται. Ο μετρ του είδους ξεδιπλώνει την αληθινή ιστορία ενός βετεράνου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος είναι πλέον το Α και το Ω του εγκλήματος. Η κλωστή αρχίζει να ξεδιπλώνεται από μία δολοφονία και η συνέχεια προμηνύεται εκστατική.

Ήδη λοιπόν μετράμε αντίστροφα τρώγοντας τα νύχια μας, αφού το τελευταίο trailer μας άρπαξε κυριολεκτικά απ’ το λαιμό, χωρίς να μας αφήνει πολλά περιθώρια. Το σπουδαιότερο gangsta-superfilm του νέου αιώνα έρχεται να μας καθηλώσει, με υπογραφή βαριά σαν την ιστορία. Έτσι λοιπόν, στην αίθουσα του σινεμά ή στον καναπέ του σαλονιού σου, η επιλογή είναι μία και μοναδική: Δες το “Irishman” για να μάθεις πώς μπολιάζονται τα σύγχρονα αριστουργήματα.

O… παράνομος Ιρλανδός θα βολτάρει στην κινηματογραφικές αίθουσες από τις αρχές του Νοεμβρίου, ενώ θα σκάσει στο Netflix στις 27 Νοεμβρίου.

• Ο Al Pacino ήταν αυτός που έπεσε στον Scorsese να κρατήσει τη σκηνοθετική του «μαγιά» από τα 70s • O μεγάλος σκηνοθέτης ξανασυναντιέται με τον τεράστιο Robert De Niro έπειτα από το “Casino” που κυκλοφόρησε πριν από 25 χρόνια • H παραγωγή κόστισε περίπου 180.000.000 ευρώ, αριθμό-ρεκόρ για ταινία που δεν έχει σπέσιαλ εφέ με παρουσία σούπερ-ηρώων

28

SERIAL KILLER

Guilty as charged

Watchmen (HBO) 2009 και το ΗΒΟ παρουσιάζει μία από τις πιο αξιόλογες παραγωγές του. Ήρωες κάθε άλλο παρά «σούπερ», αλλά ανθρώπινοι γεμάτοι πάθη και ευαισθησίες. Μία ταινία που βασίστηκε στο ομώνυμο κόμικ και ακόμα και σήμερα μνημονεύεται σαν μία ξεχωριστή πινελιά τέχνης για τους λάτρεις του φανταστικού.

2019, δέκα χρόνια μετά και το ίδιο κανάλι υπόσχεται μία σειρά αντάξια της ταινίας. Μία σειρά που η ιστορία της θα συμβαίνει σε ένα διαφορετικό κόσμο σε σχέση με αυτόν που είδαμε στο παρελθόν. Εκεί που τα πράγματα είναι καταρχήν περίεργα και οι ήρωες κατηγοριοποιούνται στους Εκδικητές και τους Παράνομους. Ξέρω, ακούγεται περίεργο, αλλά με μια ματιά θα πέσεις με τη μία στα βαθιά.

9 μεγάλα σε διάρκεια επεισόδια, όπως άλλωστε μας συνηθίζει το ΗΒΟ, μας κερνάνε πόνο και προορίζονται ακόμα και για... άμαχο πληθυσμό. Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία η νοσταλγία είναι πανταχού παρούσα, χωρίς φυσικά κάτι τέτοιο να γίνεται επιτηδευμένα. Απλώς αυτή η ζεστασιά του αναπάντεχου comeback κάποιες στιγμές σε κάνει να νιώθεις πως συνάντησες έναν παλιό φίλο. Τέλος, θα συνιστούσε παράλειψη αν δε σου έλεγα πως ο δημιουργός του νέου Watchmen είναι ο Damon Lindelof ή αλλιώς ο άνθρωπος πίσω από το διαχρονικό Lost και το πολύ πιο πρόσφατο και αριστουργηματικό Leftovers. Η αγωνία βαράει κόκκινο και ο πήχυς είναι πολύ ψηλά. Ας ελπίσουμε λοιπόν το τέλος του χρόνου που θα συμπέσει και με το φινάλε της σειράς, να μας βρει με ένα γιγαντιαίο χαμόγελο.

29

Κώστας Ανυφαντής

Raising Dion (Netflix)

Αν και σε πρώτη όψη φαντάζει σαν μία ακόμα παιδική σειρά, η νέα δημιουργία του Netflix ξεφεύγει από το κοινότυπο «μία απ’ τα ίδια». Βασίζεται μεν πάνω σε κόμικ, αλλά η σοβαρότητά του δε γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο. Η ιστορία πατάει πάνω στη σχέση μίας νέας μητέρας και του γιου της, ο οποίος μετά το θάνατο του πατέρα του ανακαλύπει πως έχει υπερδυνάμεις. Την βαφτίζουμε από τώρα «εκπληκτική», γεμάτη θετικά μηνύματα και κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Τσέκαρέ την άμεσα, σε μια σεζόν 9 επεισοδίων.

Big Mouth (Season 3 – Netflix)

Η τρίτη σεζόν από μία ένοχη απόλαυσή μας επέστρεψε. Big Mouth, season 3 με 11 αηδιαστικά, άβολα και συνάμα ξεκαρδιστικά επεισόδια. Οι νέοι, η δύστροπη εφηβεία τους και άλλες ιστορίες, «κάρτα» στην αγαπημένη μας πλατφόρμα.

Titans (Season 2 – DC)

Mετά το κάκιστο φινάλε της πρώτης σεζόν, ο δεύτερος κύκλος από το σχετικά βαρύ πυροβολικό της DC επιστρέφει. 13 επεισόδια με τους Nighwing, Raven και της όλης ομάδας των Titans που είναι έτοιμοι να δώσουν πόνο.

Unbelievable (Netflix)

Δράμα και mini-series πάνε συνήθως πακέτο, με το Netflix να δημιουργεί μετά από καιρό μία σειρά που αγγίζει το 10 στα 10. Είναι η αληθινή ιστορία ενός καλά κρυμμένου κατά συρροή βιαστή, που για αρκετό χρονικό διάστημα έμεινε κρυμμένος εξαιτίας του ότι κανείς δεν πίστευε το κορίτσι που ισχυρίστηκε πως έπεσε θύμα του! Το μυστήριο διαχέεται με μαεστρία, με την ίδια που ξεδιπλώνονται και οι χαρακτήρες, για να φτάσουμε σε ένα φινάλε που μας αφήνει πολύ ικανοποιημένους. Α bit heavy, αλλά διαμάντι από τα λίγα.

30

NEXT PAGE Η Κατάρα του Φεγγαριού

Βασιλική Κοτλίτσα

Η Βάλια Χατζηαντωνά είναι ένα 18χρονο κορίτσι, γεμάτο όνειρα, η οποία καλοδέχεται την καινούρια ζωή που ανοίγεται μπροστά της, μετά την επιτυχημένη εισαγωγή της σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας. Αφήνει την ήρεμη ζωή που της προσφέρει η όμορφη επαρχία, συγκεκριμένα το Νεραῒδοχώρι Τρικάλων, για να μετακομίσει στην αχανή πρωτεύουσα. Η πρωτόγνωρη ελευθερία που νιώθει στην Αθήνα την συναρπάζει, η ποικιλία σε επιλογές την γοητεύει και γρήγορα καταλαβαίνει πως το νέο αυτό μέρος θα την φιλοξενήσει για αρκετό καιρό. Τα χρόνια περνούν και το μικρό κορίτσι γίνεται μία 35χρονη ανεξάρτητη και καταξιωμένη, στον επαγγελματικό τομέα, γυναίκα. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την εξέλιξή της και την προσωπική της ζωή που συνεχώς την ταλανίζει. Κάθε φορά κάτι προκύπτει και τα όμορφα συναισθήματα τα διαδέχεται η θλίψη. Άραγε θα επικρατήσει κάποτε η ηρεμία στη ζωή της; Η συγγραφέας, Βασιλική Κοτλίτσα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα αλλά τα τελευταία 12 χρόνια κατοικεί μόνιμα στην Αθήνα. Σπούδασε στον τομέα Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας, όμως δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα καθώς την κέρδισε η συγγραφή. Παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής από το 2015 έως το 2017. Επίσης, είναι συντάκτρια, τόσο του blog loveletters όσο και του έντυπου-ηλεκτρονικού φοιτητικού περιοδικού chill-out. Ένα ευκολοανάγνωστο και συναισθηματικά φορτισμένο μυθιστόρημα που γράφτηκε κατά τη διάρκεια μίας δύσκολης περιόδου στη ζωή της συγγραφέως, όπως η ίδια αναφέρει χαρακτηριστικά στον πρόλογο του βιβλίου.

*

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής

31

Ζαφειρούλα Θεολόγου

Προφήτες / Μοσχάκανθος

Βαγγέλης Ντελής

Πρόκειται για μία ποιητική συλλογή που εμπεριέχει 2 έργα: Οι ’’Προφήτες’’ είναι εμπνευσμένοι από την Πολιτεία του Πλάτωνα. Στο έργο αυτό, οι ψυχές μετά την κάθαρσή τους όδευαν προς τις Μοίρες από τις οποίες έπαιρναν τους κλήρους βίων ώστε να επιλέξουν οι ίδιες τη ζωή που θα ζήσουν μετά την μετεμψύχωσή τους. Στο σημείο αυτό υπήρχε ένας προφήτης ο οποίος προμήνυε την πορεία των γεγονότων και τους βοηθούσε στην επιλογή τους. Ουσιαστικά, ο ποιητής δανείζεται αυτήν την συνθήκη και γράφει για 8 προφήτες, με ονόματα παρμένα από την Παλαιά Διαθήκη, οι οποίοι προκαθορίζουν την πορεία ζωής μίας ψυχής στη σύγχρονη κοινωνία, με τις φωτεινές και τις σκοτεινές της πτυχές. Στη συνέχεια, η συλλογή ’’Μοσχάκανθος’’ περιγράφει την πορεία ζωής ενός ανθρώπου που γεννήθηκε σε χωριό, έφυγε για να σπουδάσει στην πόλη και έμεινε οριστικά εκεί. Τα ποιήματα αναφέρονται σε διάφορες φάσεις της ζωής του. Σπουδές, έρωτες, προδοσίες, αγώνας για την επιβίωση και τελικά, κλείνοντας τον κύκλο της ζωής του, επιστρέφει στο ερειπωμένο, πια, πατρικό του σπίτι, εκεί όπου όλα ξεκίνησαν. Στο μέρος αυτό, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, τώρα συναντά μία απόκοσμη γυναικεία μορφή, τη Συνείδηση του, η οποία κάνει τον απολογισμό για ό,τι έζησε και τον καλεί σε μία καινούρια αρχή. Αυτή η αξιόλογη ποιητική προσπάθεια είναι του Βαγγέλη Ντελή, ο οποίος γεννήθηκε στα Ορφανά Καρδίτσας, σπούδασε αρχαιολογία στο Καποδιστριακό και εργάζεται από το 2002 ως φιλόλογος. Παράλληλα ασχολείται με την ποίηση και τη λογοτεχνία, έχοντας διακριθεί σε δεκάδες διαγωνισμούς. Ένα ολιγοσέλιδο ανάγνωσμα που περιέχει, όμως, μία ολόκληρη ζωή… συστήνεται σε αναγνώστες που ψάχνουν νόημα και πίσω από τις λέξεις…

*

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γκοβόστη

32

33

Montpellier Collectors Vintage Shop

Ένας νέος προορισμός για τους φίλους της pop κουλτούρας βρίσκεται πλέον στο κέντρο της Καρδίτσας

Βαδίζοντας στην οδό Υψηλάντου και στρίβοντας στη Χατζημήτρου -σε έναν στενό δρόμο που δεν πιάνει εύκολα το μάτι σου- εκεί βρίσκεις το Montpellier Collectors vintage shop. Ο Βασίλης Σπύρου, εδώ και μερικούς μόλις μήνες, μας μυεί στους «θησαυρούς» που ανακαλύπτει στα υπαίθρια παζάρια της Νότιας Γαλλίας. Σε έναν χώρο που ο ίδιος έχει διαμορφώσει με πολύ μεράκι διατίθενται αυθεντικά και σπάνια αντικείμενα, τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε είναι αδύνατον να μη τα θαυμάσεις. Βαλίτσες, χάρτες, ραδιόφωνα, βιβλία, comics, παιχνίδια, Polaroid, αθλητικά σουβενίρ και αλλά νοσταλγικά κομμάτια pop κουλτούρας θυμίζουν σε μεγαλύτερους τα παιδικά τους χρόνια ενώ σε νεότερους σκηνικά από ταινίες. Κάπου εκεί ανάμεσα θα βρεις γραφομηχανές σαν αυτές που είχαν οι Sylvia Plath, Francis Ford Coppola, Ava Gardner και Bob Dylan που θα σε κάνουν να αναρωτηθείς αν τελικά βρίσκεσαι σε παλαιοπωλείο ή μουσείο. Η λέξη «παλαιοπωλείο» όμως μάλλον το αδικεί, μιας και αρκετά από αυτά τα συλλεκτικά αντικείμενα εκτίθενται ταυτόχρονα σε μουσεία όπως το SFO Aviation Museum στο Σαν Φρανσίσκο, το Picasso Museum της Βαρκελώνης, το Museo del Objeto στο Μεξικό καθώς και το μουσείο MOV του Βανκούβερ. Το ενδιαφέρον όμως δε σταματά στο ισόγειο του καταστήματος, αφού ο όροφος κρύβει ακόμα περισσότερα μυστικά. Εκεί παρουσιάζεται μία μόνιμη συλλογή αντικειμένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας από την εποχή που μεσουρανούσε στους παγκόσμιους αιθέρες κι ήταν συνώνυμη στυλ και ασφάλειας. Ένας χώρος που εμπνέει και παράλληλα προσφέρεται στους επισκέπτες για ανάγνωση ή συναντήσεις δημιουργικών ομάδων.

Tο Montpellier Collectors λοιπόν πρωτοπορεί και ηγείται μίας νέας γενιάς παλαιοπωλείων που κάνουν... update και upgrade σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή. Το αποδεικνύουν άλλωστε η προσεγμένη αισθητική του χώρου και τα μοναδικά αντικείμενα για εκείνους που θέλουν να προσθέσουν αυθεντικό vintage στυλ στον χώρο τους ή να κάνουν ένα πρωτότυπο δώρο.

Montpellier Collectors Vintage Shop

Χατζημήτρου 41 – Καρδίτσα Τηλ 24411 81031

34

TAKE A WALK ON THE WILD SIDE

Nα αρχίσουμε να μετράμε αντίστροφα για τα Χριστούγεννα;

35

Φωτογραφία: Πεζοδρόμιο Team

36

37

ZODIAC

The Cosmic Whisperer Project

Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης

Δανάη Τ.

ΚΡΙΟΣ

Πόσο συναρπαστική μπορεί να είναι η ζωή τον Νοέμβριο; Στο χέρι σας είναι Κριαράκια μου, καθώς ο Νοέμβριος σας ψιθυρίζει πως δεν είναι ούτε νωρίς αλλά και ούτε αργά για να βάλετε σε εφαρμογή μικρά και μεγάλα σχέδια για το άμεσο μέλλον. Από τις αρχές του μήνα θα είστε δυναμικοί, γεμάτοι με θέληση για να πάτε μπροστά. Αδιαφόρηστε για τα εμπόδια και γίνετε επιτέλους αυτό που θέλετε. Ο δρόμος είναι ανοιχτός, αλλά ανοίξτε και τα μάτια σας!

ΤΑΥΡΟΣ

Mε την Αφροδίτη να κάνει δυναμικό μπάσιμο στον Τοξότη στο ξεκίνημα του μήνα, κάτι μου λέει πως πολλές εκφάνσεις της ζωής σου θα περιστρέφονται γύρω από το πορτοφόλι, δημιουργικό Ταυράκι μου. Μία νέα πηγή εισοδήματος θα εμφανιστεί στα μισά του μήνα και θα χρειαστεί να σκεφτείς καλά το πώς θα τη διαχειριστείς. Όσο για την ανασφάλειά σου, βάλε την για λίγο στην άκρη!

ΔΙΔΥΜΟΣ

Για άλλο ένα μήνα τα συναισθηματικά Διδυμάκια γίνονται παραλήπτες πολύ καλών νέων. Οι αρχές του μήνα δείχνουν μεν έναν αγώνα δρόμου, αλλά ο προορισμός είναι φωτεινός. Ο Ερμής βολτάρει στον Σκορπιό και μία κάποια διακριτικότητα χαρακτηρίζει τη ζωή σας, η οποία έχει να κάνει με ένα νέο φλερτ που σιγά-σιγά γεννιέται. Δε χρειάζονται βιασύνες. Αφήστε το χρόνο να λειτουργήσει υπέρ σας και μείνετε μακριά από κακοτοπιές!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Για όσα Καρκινάκια προβληματίστηκαν αυτή τη περίοδο, χάρις στον ανάδρομο Ερμή θα μπορέσουν να αναπνεύσουν και πάλι, καθώς ο πλανήτης κατευθύνεται προς τον Σκορπιό και θα μπορέσουν επιτέλους να σχεδιάσουν ένα ταξίδι ή να ξεκινήσουν μια καταπληκτική εμπειρία μάθησης. Γι’ αυτό μη μου φοβάστε, ανήσυχα πλάσματα! Η πανσέληνος του Νοεμβρίου θα φέρει ηρεμία και χαλάρωση, ενώ παράλληλα είναι η τέλεια περίοδος για να γνωρίσετε νέους ανθρώπους και να διευρύνετε τους ορίζοντές σας.

ΖΥΓΟΣ

Η Αφροδίτη αράζει στον Τοξότη και μάλλον το ίδιο πρέπει να κάνεις και ‘συ, παρεξηγημένε Ζυγέ μου. Ο Νοέμβριος δε θα χρειαστεί πολλά-πολλά, γι’ αυτό και πρέπει να τη βγάλεις αραχτός και light. Ένα reality check το πρώτο δεκαήμερο θα σου δείξει πως μπορείς να προσεγγίζεις πρόσωπα και καταστάσεις με τρόπο απλό και χωρίς περιττές και σύνθετες σκέψεις. Όσο για τα αισθηματικά, φρόντισε να μην πετάξεις τη μπάλα στην εξέδρα γιατί σίγουρα το τέλος του φθινοπώρου δε θα σε βρει σίγουρο γι’ αυτό που θες!

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Γεννημένε σπρίντερ μου που ακούς στο όνομα Σκορπιός, τα εμπόδια που θα πηδήξεις θα σου χαρίσουν τον Iron Throne. Ορθά-κοφτά λοιπόν, ο Νοέμβριος είναι ένα challenge στο οποίο θα χρειαστεί να δώσεις πολλές μάχες. Κουβαλάς όμως την εμπειρία σου καθώς και την έυνοια των άστρων, γι’ αυτό μην κάνεις πίσω. Ξέρεις καλά τα όριά σου, πήγαινε για τα επόμενα!

ΤΟΞΟΤΗΣ

Η αγάπη βρίσκεται παντού! Πολύ σπάνια τα Τοξοτάκια είναι απρόθυμα να δείξουν τον καλό εαυτό τους ή να μισήσουν κάποιον. Έτσι και τον Νοέμβριο, η ζωή είναι ένα μεγάλο μάθημα και οι άνθρωποι που συναντάτε είναι ένα πολύχρωμο μέρος αυτής. Μη διστάσετε λοιπόν να γνωρίσετε νέους ανθρώπους ή να παρτάρετε ακατάπαυστα. Τώρα είναι η ώρα να μάθετε περισσότερα για τον κόσμο ή να πείτε μικρά και μεγάλα «ναι» σε προσκλήσεις, ακόμα και αγνώστων!

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Ένα δραστήριο ον βασανίζεται με διαφόρων ειδών σκοτούρες, αλλά τα άστρα έχουν τη λύση. Άφησε τα προβλήματα στην άκρη και επισκέψου ένα γυμναστήριο. Μεταξύ μας, πάει πολύς καιρός που είσαι... άσφαιρος και άκαπνος! Από μόνη της αυτή η κίνηση θα κεράσει boost στο socializing σου και το λίγο ή πολύ γκρίζο σου θα αποκτήσει χρώμα. Κινητοποιήσου λοιπόν κάνοντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο δώρο στον εαυτό σου: Αυτό της σωματικής υγείας!

ΛΕΩΝ

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

ΙΧΘΥΕΣ

Αγαπημένο μου Λιονταράκι, μη διστάσεις να ακολουθήσεις την καρδιά σου και πες ένα τρανταχτό ναι σε οποιαδήποτε πρόσκληση σου δοθεί. Άφησε ό,τι σε βαραίνει και εξερεύνησε τη ζωή, αφού είναι πολύ μικρή για να δώσεις σημασία σε ασήμαντα πράγματα. O Ήλιος κάνει δυναμικό μπάσιμο στον Τοξότη και έτσι θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις τους πρώτους αναίμακτους απολογισμούς. Παρόλα αυτά, τίποτα δε θα σε εμποδίσει απ’ το να απολαύσεις τις εμπειρίες της ζωής!

Παρθενάκι μου, στις αρχές του μήνα θα πρέπει να λάβεις κάποιες πολύ σοβαρές αποφάσεις. Παίξε όμως εκ του ασφαλούς, ακόμα κι αν χάσεις κάποιες ευκαιρίες. Από την άλλη, ο αυθορμητισμός σου ίσως σε οδηγήσει σε εντάσεις. Μην παίρεις όμως βαριά τις διαφωνίες για να κοιμάσαι καλύτερα! Άλλωστε ο Νοέμβριος φωνάζει πως θα χρειαστεί να δουλεύεις αποτελεσματικά και γρήγορα. Θέσε λοιπόν μυαλό και σώμα σε κίνηση!

Aπό τις παρτάρες του προηγούμενου μήνα ως την αυτοκριτική του Νοεμβρίου είναι λίγα μέτρα δρόμος, σωστά κουρασμένοι Υδροχόοι μου; To τελευταίο διάστημα κρατήσατε πολλά πράγματα μέσα σας. Δε μιλήσατε, δεν παραπονεθήκατε και στο τέλος θα κινδεύσετε να εκραγείτε. Τα άστρα λένε όχι στη βιαστική διαχείριση των συναισθημάτων. Εκφραστείτε ελεύθερα με κίνδυνο να παρεξηγηθείτε. Το πολύ-πολύ να χάσετε κάποιους ανθρώπους, μα στο τέλος θα βγείτε 100% κερδισμένοι. Be yourself, χωρίς άλλα βάρη!

Ιχθύ μου, μην αφήσεις τους άλλους να σε εκμεταλλευτούν. Όλοι ξέρουν πως είσαι καλοσυνάτος εκ φύσεως, ωστόσο, προσπάθησε να κρατήσεις ένα χαμηλό προφίλ αυτό τον καιρό και να παραμείνεις ανοιχτός σε νέες εμπειρίες και συμβουλές. Ίσως στα μισά του μήνα να νιώσεις ανασφαλής, όμως ο Ποσειδώνας παίζει για σένα. Το νόημα που έψαχνες στη ζωή σου θα έρθει από μόνο του με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη!

Ποιος ήταν αυτός που είπε πως η κρίση σκοτώνει τη λίμπιντο; Ποιος ήταν αυτός που είπε πως το φθινόπωρο οι καναπέδες και τα κρεβάτια δεν αναστενάζουν; Θα βγεις από τα ρούχα σου; Ξανασκέψου το, γιατί ο καιρός έχει αγριέψει.

Closer

Φωτογραφία Αγησίλαος Κουλούρης