ΝΙΚΟΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙ∆ΗΣ
ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΑΝΑ∆ΕΙΧΤΗΚΕ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙ∆ΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ Η ΕΛΕΝΑ ΜΙΚΕΛΛΙ∆Η, ΕΝΩ ΣΤΟ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΠΟΕΛ λισσόμενος αστέρας, ο Νικόλας Ιωαννίδης του ΑΠΟΕΛ. Ο νεαρός αθλητής των γαλαζοκίτρινων, αναδείχτηκε δεύτερος καλύτερος αθλητής της χρονιάς (2016), στα 18 του χρόνια και αγωνίζεται στην κατηγορία νέων, όπου κέρδισε τον τίτλο του κορυφαίου νέου αθλητή. Ο Ιωαννίδης, μέσα από τα αποτελέσματα του έδειξε πως το μέλλον του ανήκει και δεν είναι μακριά η μέρα που θα αναρριχηθεί στην κορυφή της κατάταξης, φτάνει να συνεχίσει να δουλεύει όπως μέχρι τώρα. Τρίτος, άλλο ένα μεγάλο ταλέντο μας, ο Κωνσταντίνος Χατζηττοουλής, του Ναυτικού Ομίλου Λάρνακας, ο οποίος επίσης ανήκει στην κατηγορία νέων και ήταν δεύτερος στην κατάταξη στην αντίστοιχη κατηγορία (τρίτος ήταν ο Φίλιππος Ιακωβίδης, του Ναυτικού Ομίλου Λευκωσίας). Στην κατηγορία γυναικών ανέτειλε το άστρο του νέου μεγάλου ταλέντου της κυπριακής κολύμβησης, της Κάλιας
ΚΑΛΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Αντωνίου, η οποία το 2016 ανήκε στην κατηγορία κορασίδων! Η νεαρή αθλήτρια του Ναυτικού Ομίλου Λεμεσού, που προπονείται με τον παλιό πρωταθλητή μας, Σταύρο Μιχαηλίδη, αποτελεί ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το άθλημα στην ηλικία της και αποτελεί τη μεγάλη μας ελπίδα για τις διεθνείς διοργανώσεις που έρχονται μέσα στο 2017, αλλά και τα επόμενα χρόνια. Η νεαρή αθλήτρια συγκεντρώνει όλες τις προδιαγρα-
φές για να δώσει συνέχεια στην πολύ καλή παράδοση που έχουν δημιουργήσει, πολλές άλλες κοπέλες στο παρελθόν στην κολύμβηση. Πίσω από την Κάλια, στη δεύτερη θέση στην κατηγορία γυναικών, η Αλεξάνδρα Σιεκόλεβα, που συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση που άρχισε πριν λίγα χρόνια η αδελφή της Άννα και βρισκόταν κι αυτή στην κατηγορία κορασίδων! Το πρόσφατο χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στους πολυ9
14
«Το πισωγύρισµα έχει ως χρονικό σηµείο έναρξης του τον καιρό που σταµάτησαν τα κίνητρα από τον ΚΟΑ, την ΚΟΕ. ∆εν υπάρχει πλέον ο σχεδιασµός επαγγελµατικής αποκατάστασης, οπόταν οι αθλητές κορυφής όταν πάνε να σπουδάσουν δεν είναι διατεθειµένοι να θυσιάσουν τις σπουδές τους ή χρόνο από τα µαθήµατα τους για να ασχολούνται µε το κολύµπι» ταρρίπτει τα ρεκόρ της Άννας Στυλιανού και την Άλεξάνδρα Σιεκόλεβα να καταρρίπτει τα ρεκόρ της Αναστασίας Χριστοφόρου. Είναι μάλιστα σε μικρές ηλικίες, ξεχωρίζουν και έχουν πολύ καλές προοπτικές. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι αθλητές, αλλά θεωρώ πως τα δυο αυτά κορίτσια ξεχωρίζουν. Οπότε ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία, ότι θα έχουμε και πάλι επιτυχίες όπως παλιά Όλα αυτά που περάσαμε τα τελευταία χρόνια οφείλονται στην κρίση ή και σε άλλους εξωγενείς ή αγωνιστικούς παράγοντες; Εγώ εντοπίζω ότι το πισωγύρισμα έχει ως χρονικό σημείο έναρξης του, από τον καιρό που σταμάτησαν τα κίνητρα από τον ΚΟΑ, την ΚΟΕ. Μέσα στα κίνητρα ήταν οι σχεδιασμοί της Ολυμπιακής Επιτροπής για κάποιες διοργανώσεις,
όπως οι ΑΜΚΕ, οι Μεσογειακοί, οι Κοινοπολιτειακοί, όπου έδινε λεφτά προετοιμασίας. Επίσης σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχει πλέον ο σχεδιασμός επαγγελματικής αποκατάστασης, οπόταν οι αθλητές κορυφής όταν πάνε να σπουδάσουν δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάζουν τις σπουδές τους ή χρόνο από τα μαθήματα τους για να ασχολούνται με το κολύμπι. Πέρα τούτου η Ομοσπονδία δεν μπορεί με τα λεφτά που έχει στη διάθεση της να κάνει οποιουσδήποτε σχεδιασμούς ή οποιαδήποτε προετοιμασία πριν από σημαντικούς αγώνες. Όλα τούτα για τους αθλητές είναι κίνητρα. Όταν ο στίβος, για τους αθλητές κορυφής του δίνει ένα σεβαστό ποσοστό για την προετοιμασία τους και μεις τους δίνουμε ψίχουλα, αυτό το πράγμα δεν μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για
τους αθλητές μας. Έτσι κι αυτοί όταν φτάσουν στην ηλικία των 17, 18 χρονών και θα πάνε να σπουδάσουν παρατούν το κολύμπι. Γι’ αυτό και οι αθλητές που είναι πάνω από 20 χρονών μετριούνται στα δάκτυλα των δυο μας χεριών. Θέλετε να πείτε, το φαινόμενο είναι προϊόν, επαναλαμβάνω της κρίσης και των περικοπών που έγιναν από τον ΚΟΑ; Έπαιξε σημαντικό ρόλο σίγουρα, γιατί όταν δεν έχεις λεφτά να κάνεις κάποιους σχεδιασμούς και τα περιμένεις όλα από την καλή δουλειά των αθλητών, των προπονητών ή των ομίλων δεν μπορεί να προχωρείς προγραμματισμένα για να πετύχεις τους στόχους σου. Επίσης είναι και η κοινωνική πλευρά του θέματος, με τους γονείς να κοιτάζουν περισσότερο το μέλλον των παιδιών τους, το θέμα των σπουδών τους
«Φέτος θα κατέβουµε στους πολυεθνείς αγώνες και στις δυο διοργανώσεις µε έξι αθλητές και θα πάρουµε και στους Βαλκανικούς δέκα αθλητές, που είναι για τα µεγέθη της χώρας µας πολύ καλός αριθµός» και της επαγγελματικής αποκατάστασης και επιβίωσης τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και οι αθλητές να μην μπαίνουν στη διαδικασία να κάνουν πολλές και μεγάλες θυσίες που απαιτεί ο αθλητισμός και ειδικότερα ο πρωταθλητισμός. Έχω ακούσει κατά κόρον τα τελευταία χρόνια, ότι το κολύμπι άρχισε να χάνει αθλητές. Δηλαδή εκεί που το κολύμπι ήταν ανάμεσα στις πρώτες επιλογές και των παιδιών και των γονιών, τώρα βλέπουμε δεν υπάρχει εκείνο το μεγάλο ενδιαφέρον όπως παλιά. Τούτο ίσως και να οφείλεται στο ότι δεν έχουμε επιτυχίες. Υπάρχει το τρανό παράδειγμα του Μάρκου Παγδατή, ο οποίος όταν είχε τις επιτυχίες, πολλά παιδιά άρχισαν να ασχολούνται με το τένις. Η κολύμβηση τα τελευταία χρόνια δεν έφερε είναι αλήθεια μεγάλες επιτυχίες, ενώ
40
υπάρχουν και οι επιλογές πλέον των ομαδικών αθλημάτων, κυρίως του ποδοσφαίρου που όπως και να το κάνουμε είναι πιο δημοφιλές, ειδικά τώρα με τις επιτυχίες του ΑΠΟΕΛ. Τα παιδιά πλέον, όπως είπα και πιο πάνω δεν κάνουν τις θυσίες που έκαναν παλαιότερα ή και αν τις κάνουν δεν τις κάνουν στο βαθμό που τις έκαναν και με το ίδιο πάθος. Οπόταν, ναι, χάνουμε αθλητές… Θέλουμε και έναν κράχτη εννοείτε; Έναν Σταύρο Μιχαηλίδη, μιαν Άννα Στυλιανού, μιαν Αναστασία Χριστοφόρου; Ναι πιστεύω πως αυτό βοηθά, σίγουρα βοηθά, αλλά θα βοηθούσαν και κάποια πράγματα που θα έκανε η Ομοσπονδία αν είχε τους πόρους που θα ‘πρεπε για να προωθήσει λίγο περισσότερο το άθλημα. Όμως σημαντικό παράγοντα διαδραματίζει και η δουλειά που γίνεται στους Ναυτικούς Ομίλους. Η άποψη η δική μου είναι ότι πρέπει να γίνεται πιο σοβαρή δουλειά όσον αφορά τους ελίτ αθλητές. Αυτή τη στιγμή οι Ναυτικοί Όμιλοι είναι αναγκασμένοι λόγω και της δικής τους οικονομικής στενότητας να συντηρούν πολύ μεγάλες ομάδες. Στις αγωνιστικές τους ομάδες, όπου μπορεί και να έχουν τους αθλητές κορυφής τους, μπορεί να έχουν μιαν ομάδα με 30 αθλητές και σ’ αυτήν (την ομάδα) να έχουν και πέντε αθλητές κορυφής, κάτι που δεν βοηθά ούτε τους μεν ούτε τους δε. Οι αθλητές κορυφής μένουν πίσω γιατί κάνουν μέτριες προπονήσεις για να ταιριάζουν και στους 30 αθλητές και οι αθλητές που είναι πιο αδύνατοι να προσπαθούν να βγάλουν μιαν προπόνηση που δεν είναι στα μέτρα τους και δυσκολεύονται και δεν αποδίδουν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι αθλητές κορυφής πρέπει να προπονούνται χωριστά, σε μικρότερες ομάδες για να τους δίνεται η ανάλογη σημασία, να μπορούν να προπονούνται σωστά και να προχωρούν μπροστά. Υπάρχει ένα μότο, που βγήκε από το ποδόσφαιρο, «δεν κάνουν μόνο τα λεφτά τις ομάδες». Μήπως ισχύει το ίδιο και στην κολύμβηση; Ε, νομίζω ότι αυτό μπορεί να ίσχυε παλαιότερα, αλλά τώρα πλέον είναι τόσο ανταγωνιστικό το άθλημα που και τα μεγαλύτερα ταλέντα χρειάζονται βοήθεια. Χρειάζεται να πηγαίνουν σε αγώνες, χρειάζεται να έχουν προπονητές, χρειάζονται γυμναστήρια, διατροφολόγους, να έχουν επιστημονική στήριξη, γιατί αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό. Κι αν θέλουμε να συναγωνιστούμε με αθλητές του εξωτερικού, χρειάζεται να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Το οποίο δεν κάνουμε. Η επαφή, αυτό που είπατε, με τους αγώνες εξωτερικού, μας επηρέασε και αυτό αφού λόγω οικονομικού αφήσαμε κάποιες διοργανώσεις πίσω. Έτσι είναι ;
42
Διοργανώσεις δεν αφήσαμε πίσω, Εκείνο που κάναμε ήταν πως μειώσαμε κατά πολύ τον αριθμό των αθλητών που έπαιρναν μέρος στις διεθνείς διοργανώσεις. Σε διοργανώσεις που πηγαίναμε με έξι ή οκτώ αθλητές, τα τελευταία χρόνια πηγαίναμε με δύο, τρεις αθλητές. Όμως από φέτος αρχίσαμε μιαν προσπάθεια να το διορθώσουμε τούτο. Και φέτος θα κατέβουμε στους πολυεθνείς αγώνες και στις δυο διοργανώσεις με έξι αθλητές και θα πάρουμε και στους Βαλκανικούς δέκα αθλητές, που είναι για τα μεγέθη της χώρας μας πολύ καλός αριθμός. Ευελπιστούμε, λοιπόν και με την άνοδο του αθλήματος πως θα μπορούμε να παίρνουμε ακόμα περισσότερους. Μέσα από αυτές τις επιτυχίες που μας έχουν λείψει τα τελευταία χρόνια, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι πως θα έρθουν κάποιες επιτυχίες, φέτος ή του χρόνου; Ναι, αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Γιατί έχουμε το ταλέντο και το ταλέντο δεν έλειψε ποτέ. Και τα τελευταία χρόνια που «στεγνώσαμε» λίγο, πάλι είχαμε το ταλέντο, απλά δεν βοηθήσαμε το ταλέντο να αναδειχθεί. Με κάποιες προσπάθειες που κάνουμε τώρα, ναι θα έχουμε τις επιτυχίες και έχουμε τα ταλέντα που σε δυο, τρία χρόνια θα μας φέρουν επιτυχίες. Φτάνει να τα στηρίξουμε και να τα υποστηρίξουμε. Είναι και κάτι ακόμα, που ενδεχομένως θα δώσει ώθηση στα αθλήματα του υγρού στίβου και όχι μόνο στην κολύμβηση για να πάνε ακόμα καλύτερα. Η οικογένεια του υγρού στίβου μεγαλώνει, οι Όμιλοι και τα σωματεία χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται. Αυτό πόσο καλό μπορεί να είναι; Πιστεύω πως ναι, σίγουρα. Γιατί μεγαλώνοντας το άθλημα, αν και φυσικά αυτό δε συμβαίνει στην Κύπρο, γιατί στο εξωτερικό όταν μεγαλώ-
νει ένα άθλημα αυξάνονται και οι χορηγίες. Ε, κάποια στιγμή δεν θα έρθει και η αύξηση της χορηγίας; Προς το παρόν δεν έχει έρθει. Αυτή τη στιγμή που έχουμε δώδεκα μέλη, παίρνουμε μικρότερη χορηγία, απ’ ότι παίρναμε όταν είχαμε έξι μέλη. Αυτό νομίζω ότι δείχνει και πως προχωρούν τα πράγματα. Όμως το ότι μεγαλώνει η οικογένεια της Ομοσπονδίας, δείχνει και κάτι άλλο. Ότι παρά τα προβλήματα, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, τα αθλήματα της πισίνας είναι ελκυστικά, είναι δημοφιλή, παραμένουν δημοφιλή και γίνονται δημοφιλέστερα. Είναι θέμα οι αρμόδιοι να το αντιληφθούν αυτό και να δώσουν την ανάλογη σημασία στην κολύμβηση. Εμείς προσπαθούμε και τους ενοχλούμε συνεχώς. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε παράπονο από τις εκάστοτε διοικήσεις του ΚΟΑ, έχουμε πολύ καλές σχέσεις, είναι εξαιρετικές οι σχέσεις μας, αλλά φαίνεται πως και στον Οργανισμό αντιμετωπίζουν δυσκολίες να έρθουν να κάνουν μιαν ανακατανομή των λεφτών και των χορηγιών που δίνουν στις Ομοσπονδίες, για να είναι δικαιότερα τα πράγματα. Όταν έχουμε προβλήματα, όταν ζοριζόμαστε, ο ΚΟΑ μας βοηθά κι αυτός όμως στο μέτρο των δυνατοτήτων του.
« Έχουµε προσλάβει οµοσπονδιακό προπονητή, τον Γιάννη Φράγκο, ο οποίος θα λειτουργεί και ως τεχνικός σύµβουλος της Οµοσπονδίας»
«Η υδατοσφαίριση έπαψε να είναι ο φτωχός συγγενής στην οικογένεια του υγρού στίβου. Φέτος ειδικά έχουµε επενδύσει πολύ στο πόλο»
Η «άνοιξη» του πόλο!
Μετά από δεκαεφτά χρόνια, ένα άθλημα που είχε κάνει την εμφάνιση του στο νησί μας πριν από έναν περίπου αιώνα, κάπου στα τέλη της δεκαετία του 1920 (!), η υδατοσφαίριση, αρχίζει να κερδίζει πόντους, να βγαίνει στον αφρό. Ήδη το πρωτάθλημα έχει γίνει ανταγωνιστικό όσο ποτέ προηγουμένως. Οι Όμιλοι προσθέτουν στο ρόστερ τους ξένους παίκτες και το επίπεδο μέρα με τη μέρα ανεβαίνει. Και εδώ υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, όπως μας είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας ωστόσο υπάρχει και «αρκετή αισιοδοξία» πως το άθλημα σύντομα θα φέρει κι αυτό τις πρώτες του επιτυχίες. Εντάξει, φαίνεται πως πήρε τα πάνω της και η υδατοσφαίριση… Η υδατοσφαίριση δεν είναι πλέον ο φτωχός συγγενής στην οικογένεια του υγρού στίβου. Φέτος ειδικά έχουμε επενδύσει πολύ στο πόλο. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει και σεμινάρια, τόσο για διαιτητές, όσο και για προπονητές, επίσης στους ομίλους γίνεται πολύ σοβαρή δουλειά, οπόταν αναβαθμίζεται το άθλημα, φέτος έχουμε προσλάβει ομοσπονδιακό προπονητή ο οποίος θα λειτουργεί και ως τεχνικός σύμβουλος της Ομοσπονδίας. Πρόκειται για τον Γιάννη Φράγκο, ο οποίος διετέλεσε και ως βοηθός προπονητής στην εθνική Ελλάδας και είναι από τους καλούς γνώστες του αθλήματος. Ήδη άρχισε δουλειά με την εθνική ομάδα που θα πάρει μέρος στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων (κάτω των 17) στην Γεωργία, επίσης θα αρχίσει να επισκέπτεται τους Ναυτικούς Ομίλους και θα δίνει τις τεχνικές του γνώσεις στους προπονητές σε ότι χρειάζονται. Υπάρχουν όμως και άλλα πολλά να γίνουν… Εκεί όπου έχουμε μεγάλη αδυναμία στην Κύπρο είναι στο θέμα της διαιτησίας. Εκεί δυστυχώς μείναμε πίσω, γιατί δεν έχουμε αρκετούς έμπειρους διαιτητές. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα ή δυο έμπειρους διαιτητές και οι υπόλοιποι είναι αρχάριοι. Γι αυτό και η Ομοσπονδία για να βοηθήσει τους διαιτητές αποφάσισε να φέρνει για κάποιο διάστημα, έξι αγωνιστικών και αν χρειαστεί μπορεί να το επεκτείνουμε
και του χρόνου, διαιτητές από την Ελλάδα. Η ελληνική Ομοσπονδία μας έχει βοηθήσει πολύ σ’ αυτό το θέμα και μας έχει στείλει τους έξι καλύτερους διαιτητές της, μεταξύ των οποίων ο Γιώργος Σταυρίδης, ο Μιχάλης Μπιράκης, ο Νίκος Μπουδραμής, οι οποίοι είναι από τις κορυφαίες «σφυρίκτρες» στον κόσμο, στο θέμα της διαιτησίας της υδατοσφαίρισης. Οπόταν ναι, επενδύουμε πολύ στο θέμα της υδατοσφαίρισης και ελπίζω θα έχουμε σύντομα πολύ καλά αποτελέσματα. Στο πόλο επειδή ήμασταν λίγο πιο πίσω από την κολύμβηση, τα αποτελέσματα θα φανούν πολύ πιο εύκολα και σύντομα απ’ ότι στο κολύμπι. Τα τελευταία ένα, δύο χρόνια είδαμε να μπαίνουν στο πρωτάθλημα και ξένοι παίκτες. Αυτό μπορεί να είναι και θέμα ομίλων που δείχνουν να ενδιαφέρονται, να προσπαθούν να ενισχυθούν, να ανέβει το επίπεδο. Η Ομοσπονδία από την πλευρά της τι κάνει; Δεν υπάρχει περίπτωση, φαντάζομαι, να γίνουμε Βαβέλ όπως στο ποδόσφαιρο… Όχι, με κανένα τρόπο. Αυτή τη στιγμή επιτρέπεται η χρησιμοποίηση μόνο δύο ξένων παικτών, συν ακόμα ένας ο οποίος αγωνίζεται στις μικρές κατηγορίες για περισσότερα από πέντε χρόνια στην Κύπρο. Όμως ακόμα και οι δύο παίκτες σε μιαν ομάδα των 13, όπου οι βασικοί είναι έξι και οι δύο ξένοι πολίστες είναι σημαντική βοήθεια. Έχουμε διαπιστώσει ότι ομάδες που έφεραν καλούς ξένους παίκτες αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστούν. Αυτό δεν είναι και κατ’ ανάγκην καλό, δε σημαίνει ότι θα βοηθήσουν την κυπριακή υδατοσφαίριση. Κι αυτό γιατί κάποιοι παίκτες μπορεί να έρχονται τα Σαββατοκύριακα για τους αγώνες, να παίζουν και να φεύγουν. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν προπονούνται με την ομάδα τους και δεν βοηθούν με τον τρόπο αυτό το πόλο. Ουσιαστική βοήθεια θα έδιναν αν έρχονταν προπονούνταν με την ομάδα τους και έμεναν στην Κύπρο. Ακόμα κι έτσι οι ξένοι βοηθούν πάντως. Ανεβάζουν το επίπεδο. Ανεβάζουν το επίπεδο του παιγνιδιού, των αγώνων. Τώρα πόσο ανεβάζουν και το επίπεδο του Κύπριου αθλητή, αυτό θα το δούμε σε βάθος χρόνου. Αυτό θα μπορούσε να γίνει όπως είπα και πιο πάνω αν έρχονταν έμεναν στην Κύπρο και έκαναν προπονήσεις με τις ομάδες τους. Αυτό που θα πω είναι κάτι που αφορά και την υδατοσφαίριση, αλλά και την κολύμβηση. Ήδη οι όμιλοι είναι ένδεκα; Ένδεκα και με τον Απόλλωνα τον οποίο έχουμε εγκρίνει στο άθλημα της υδατοσφαίρισης και της συγχρονισμένης κολύμβησης, θα είμαστε δώδεκα του χρόνου. Εκεί θα πήγαινα, με προλάβατε. Ήδη έχουμε
τον ΑΠΟΕΛ κάτω από την ομπρέλα της Ομοσπονδίας, με τον ΑΠΟΕΛ να έχει και ομάδα κολύμβησης. Τώρα μου λέτε είναι και ο Απόλλων. Αυτό το μπάσιμο των σωματείων, πως το βλέπετε, που κάνουν στροφή στα αθλήματα του υγρού στίβου; Από μια άποψη είναι πολύ καλό γιατί δείχνει ότι το άθλημα προσελκύει μεγάλους συλλόγους κα σωματεία όπως είναι ο ΑΠΟΕΛ και ο Απόλλων, από την άλλη κρατάμε και μια πισινή στο ενδεχόμενο ποδοσφαιροποίησης του αθλήματος, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ομάδες αυτές έχουν τους οργανωμένους οπαδούς τους, οι οποίοι πολύ συχνά σε ποδοσφαιρικούς αγώνες μπορεί να δημιουργήσουν επεισόδια. Ευτυχώς μέχρι τώρα δεν είχαμε αυτήν την εμπειρία με τον ΑΠΟΕΛ, πέρα από κάποια μεμονωμένα περιστατικά, που δεν ήταν σοβαρά. Πάνω σ’ αυτό, το θέμα της ποδοσφαιροποίησης και τους κινδύνους της μεγάλης μάζας οπαδών που διαθέτουν οι ομάδες αυτές και ως ένα σημείο είναι αναπόφευκτο. Μπορείτε ως Ομοσπονδία να πάρετε τα μέτρα σας; Ήδη για να μην «δαιμονοποιούμε» μόνο τους συλλόγους που διαθέτουν ποδοσφαιρικές ομάδες, προβλήματα και επεισόδια έχουμε και με τους υπόλοιπους Ομίλους. Η αλήθεια να λέγεται και μάλιστα αυτή τη στιγμή τα επεισόδια μπο-
«Μετά τον ΑΠΟΕΛ εγκρίθηκε από την Οµοσπονδία και η συµµετοχή του Απόλλωνα, από τη νέα σεζόν στο πόλο» ρεί και να προέρχονται από άλλες ομάδες. Αυτό μας ανάγκασε να τοποθετήσουμε stewards για να αποφεύγονται τυχόν επεισόδια. Θα πρέπει όμως να πω ότι δεν είναι σοβαρά τα επεισόδια που έχουμε είναι πολύ μικρής έκτασης, δεν έχουμε σοβαρά προβλήματα, έχουμε πάρει κάποια μέτρα. Υπάρχουν αυστηρές ποινές για τα σωματεία, τους προπονητές, τους παράγοντες ή τους παίκτες που παρεκτρέπονται. Εκείνο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε πολύ είναι τους φιλάθλους. Οι φίλαθλοι όμως πάντοτε ή σχεδόν πάντοτε αντιδρούν εκεί που βλέπουν τον προπονητή, κάποιον αθλητή ή κάποιον παράγοντα να αντιδρά. Είναι κυρίως θέμα κουλτούρας των ιδίων των ομάδων να συμπεριφέρονται σωστά, αθλητές, παράγοντες, προπονητές, για να μην προκαλούν και τις αντιδράσεις των οπαδών τους. Οι οπαδοί πολλές φορές δεν αντιλαμβάνονται τους κανονισμούς, τουλάχιστον ακόμα, οπόταν αντιγράφουν ή και μιμούνται αθλητές και προπονητές.
43
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ «Η ΚΥΠΡΟΣ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ, ΒΡΗΚΕ ΤΟ ∆ΡΟΜΟ ΤΗΣ» ΦΙΛΟΣ, Α∆ΕΛΦΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟ∆ΟΙΠΟΡΟΣ Ο ΕΛΛΑ∆ΙΤΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΣΤΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 40 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Π
ρόκειται αναμφίβολα για έναν από τους πιο φανατικούς φίλους της Κύπρου σε όλα τα επίπεδα. Όταν τον ακούς να σου λέει, «δεν ξέρω αν αισθάνομαι τόσο Έλληνας, όσο αισθάνομαι Κύπριος» σου φεύγει το μυαλό. Πόσο μάλλον όταν όλη αυτή του την αγάπη την έχει αποδείξει έμπρακτα και κατ’ επανάληψη. Από το 1979 όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά το νησί μας (στο Μακάρειο τουρνουά μπάσκετ) ως έφορος καλαθόσφαιρας του Ολυμπιακού Πειραιώς (ήταν μάλιστα στην ομάδα ανθρώπων που έκανε τις διαπραγ-
«ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝ∆ΙΑΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΡΚΟΥΛΙ∆Η, ∆ΩΣΑΜΕ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ∆ΥΝΑΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΚΟΡΥΦΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕ∆ΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΝΥΝ ∆ΙΟΙΚΗΣΗ»
ματεύσεις για να αποκτήσουν οι ερυθρόλευκοι τον Ανδρέα Κοζάκη, από τον Αχιλλέα!), την ομάδα της καρδιάς και της ψυχής του, στην οποία υπηρέτησε σε όλα τα αθλήματα: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλει, κολύμβηση, καταδύσεις, συγχρονισμένη, ανοικτή θάλασσα, ποδηλασία, πυγμαχία, «έστω και από σπόντα» όπως μας είπε. Ο λόγος; Για τον Γιώργο Κατσαρό τον αντιπρόεδρο της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας της Ελλάδας (ΚΟΕ). Τον συναντήσαμε και τα είπαμε μαζί του στον Μαραθώνιο Ανοικτής Θάλασσας, τον οποίο διοργανώσαμε και δεν μπορούσε να μην δώσει το παρών του. Σχεδόν αμέσως μετά την πρώτη του επίσκεψη, αφού πέρα από έφορος καλαθόσφαιρας του Ολυμπιακού ήταν τότε (το 1979) και αντιπρόεδρος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας, γνωρίστηκε με τον τότε πρόεδρο της ΚΟΕΚ, Νίκο Μαρκουλίδη. «Εκείνη την εποχή η κολύμβηση, στην Κύπρο, έκανε τα πρώτα της βήματα, ως ανεξάρτητη Ομοσπονδία. Μέχρι τότε οι Κύπριοι αθλητές κολυμπούσαν με τα χρώματα των ελλαδικών συλλόγων και ήταν εγγεγραμμένοι στην ΕΚΟΦ και με την σύσταση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Κολύμβησης, συνεργαστήκαμε με τον Νίκο Μαρκουλίδη, δώσαμε τεχνογνωσία και κάθε δυνατή βοήθεια. Η συνεργασία αυτή κορυφώθηκε με την ανάληψη της προεδρίας από τον Πανίκο Προκοπίου, με τον οποίο μας συνδέει κυριολεκτικά αδελφική φιλία. Αυτή η συνεργασία συνεχίζεται με τη νυν διοίκηση». Ο Γιώργος Κατσαρός, μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τη συνεργασία που είχε η ΚΟΕ με
55