Column Guido en Ellen
Guido en Ellen zijn zeeminnaars. Ze zitten in kajaks, eten zeewier, houden van koude zeebaden en scharrelen graag langs de zeeoever. Ze schrijven over hoe de zee hun bezighoudt. Wil je meer weten of wil je een keer mee?
Ritme Al decennia worden onze stranden om de zoveel jaar opgehoogd door middel van strandsuppleties. Soms om de duinen te beschermen tegen overstroming bij stormvloed, soms omdat stranden bij hoogwater heel erg klein geworden zijn. En dat laatste zou niet gunstig zijn voor het toerisme. Eerlijk gezegd: Ik heb dat nooit begrepen! Ik heb mij (ook als toerist) juist altijd aangetrokken gevoeld tot die plekken waar het dynamisch is, waar de natuur een ritme introduceert. Het getij vraagt ons om mee te gaan met haar ritme. Zo is het strand heel groot en de zee ver weg. Een paar uur later glijdt de zee het strand op. De zee zorgt voor de afwisseling in de dag. Wordt het strand echt te klein, dan moedigt het getij je blijkbaar aan om het binnenland te gaan verkennen. Geweldig toch, zo’n natuurlijke stimulans.
Kijk op www.wildwier.nl en www.outdoorinspiration.nl
In mijn werk heeft deze behoefte ook altijd een belangrijke rol gespeeld. Mijn activiteiten vinden het liefst plaats in de minst aangeharkte stukjes natuur. Waar de natuur centraal staat en wij te gast zijn. Waar de dynamiek zichtbaar is en het ritme voelbaar. Die schaarse plekken heb ik gelukkig gevonden. Zo heb ik de zeekajaktocht naar een schelpeneiland in de Oosterschelde zodanig gepland dat als we tijdens eb aan komen varen, het eilandje bijna droogvalt of net is drooggevallen. Piepklein is hij dan en wordt vervolgens rap groter. Bij een tocht tijdens vloed zorg ik ervoor dat onze koffiepauze op het eilandje wordt beëindigd door het wassende water. In juli en augustus zijn weer een heleboel van zulke onvergetelijke zeekajaktochten naar het schelpeneiland gepland. Een tocht vol verbinding en levendigheid. Ga je mee de Oosterschelde op met het ritme van het getij?
De dynamiek en het ritme van de natuur vraagt ons om afstemming. Door die afstemming raak ik beter verbonden met de natuur en dat geeft mij een fijn en levendig gevoel. Ik realiseer mij dat ik die verbinding al mijn hele leven (onbewust) zoek. In de wildernis was dat makkelijk, hier is het een uitdaging.
17
