Pneuma
Ali Miharbi
26 NİSAN/APRIL - 3 HAZİRAN/JUNE 2017
|2|
İÇİNDEKİLER/CONTENTS GİRİŞ / INTRODUCTION / 4 PNEUMA / FERAMERZ AYADI / 13-16 HAVAYLA DOLAŞAN SESLER / SOUNDS CIRCULATING THROUGH AIR / EVRİM HİKMET ÖĞÜT / 20-26 SERGİ PLANI / EXHIBITION PLAN / 40
Giriş
Ali Miharbi olasılık analizlerinde ve ritim araştırmalarında bu defa hava, ses ve nefese başvuruyor. Sergi başlığını, antik Yunancada bu kelimeleri karşılayan Pneuma kavramından alıyor.
Ali Miharbi bu sergiyle havaya şekil, renk ve ses verir. Hava mekânın içerisinde dolaşır, yayılır, sınır çizer, temasa geçer, fısıldar. Aktarır ve yönlendirir. Hava yalnızca dünyayı çevreleyen ve üzerindeki canlı yaşamına olanak veren bir gaz kütlesi olmanın ötesinde bir iletişim aracına ya da konvertöre dönüşür.
|4|
Pneuma, Antik Yunan tıbbında havanın vücuttaki dolaşımına dayanan, hastalığın ve sağlığın nedeni olarak görülen yaşamsal ruha da adını veriyordu. Aromatik maddelerle hazırlanan tütsülerden, 17. ve 18. yüzyılda veba doktorlarının içerisine güzel kokulu bitkiler doldurdukları gagalı maskelere kadar çeşitli önlemler gerektiren, pis kokuların -rafa kaldırılmış miyasma teorisine göre “kötü havanın”- hastalıklara yol açtığı inanışı uzunca bir süre tıbbın konusu oldu. Miharbi’nin karartılmış
sergi girişine yerleştirdiği Soluk, kırmızı, mavi, yeşil ve sarı renkleri patolojik bir durumu işaret eden nefes sesleriyle eşleştirir.
Antik Yunan mitolojisinde her biri farklı bir mevsim ve yönle ilişkilendirilen dört (iyicil) rüzgârın Zeus’un görevlendirdiği Ailolos tarafından kontrol edildiği söylenir. Bu dört iyicil rüzgârı yardıma çağırmanın da Typhon’dan doğduğu söylenen tahripkâr fırtınalardan(1) korunmanın da yolu adaklardan –farklı kültürlerde ise büyüden– geçer. Tüm önlemler alındıktan sonra işler kader ve kısmete yani Fortuna’ya(2) bırakılır. Latincede kader, kısmet anlamına gelen bu kelime Yunanca’ya deniz kazası, denizde yaşanan bir felaket olarak geçerken Osmanlıca’daki kullanımı furtuna(3) –günümüzdeki kullanımıyla fırtına– olur. Miharbi tüm bu rastlantıları, rüzgâr tanrılarının ve hava koşullarının öngörülemeyen
|6|
(1) Kerry Emanuel, Divine Wind: The History and Science of Hurricanes, Oxford University Press, 2005, s. 20 (2) Fortuna Roma mitolojisinde kader tanrıçasıdır. (3) Nişanyan Sözlük
–öngörülse de engellenemez– enerjisini Rüzgâr ile galeriye taşır ve açık alanda görmeyi beklediğimiz bir rüzgâr yön göstergesini camekân içine yerleştirir. Makine, sergi boyunca doğal rüzgâra maruz kalmadan, internet üzerinden aldığı rüzgâr yönü bilgilerini kullanarak açık alanda yapması gereken hareketleri taklit eder.
Rüzgâr’ı takip eden Sesliler ise sanatçının Bstart üretim desteğiyle hayata geçirdiği Fısıltı’nın devamı niteliğindedir. İnsan gırtlağının konuşurken aldığı şekillerden yola çıkılarak üretilmiş akustik kaplardan daha gür, neredeyse tehditkâr sesler çıkar. A, e, i, u, o gibi harflere benzeyen bu gürültü galerinin bir bölümüne set çekerek “girilmemesi” için uyarıda bulunur.
|7|
Ali Miharbi (d.1976, İstanbul) Lisans eğitimini Northwestern Üniversitesi’nde Elektronik ve Bilgisayar Mühendisliği’ne paralel olarak, Sanat Teorisi ve Pratiği bölümlerinde tamamladı. Virginia Commonwealth Üniversitesi Sanat Fakültesi’nde yüksek lisans yaptı. 2017’de Delfina Foundation Londra’nın konuk sanatçısı oldu. Solo sergileri arasında Stroke, SCHAURAUM, MQ Wien, Viyana (2014), Ruhun Mekanik İşleyişi Üzerine, Pilot Galeri, İstanbul (2013), Séance, Interstate Projects, New York (2011) bulunur. 2015’te Bstart üretim fonunu kazanan ilk sanatçılardan olmuştur, fonun desteğiyle ürettiği Fısıltı eseri Oyun Özgürlüktür sergisinde (bomontiada, 2016) yer almıştır. Yakın dönemde katkıda bulunduğu grup sergilerden bazıları şöyle sıralanabilir: Grammagraph, Tüyap, İstanbul (2016), Stay with me, Corridor Project Space, Amsterdam (2016), Colomboscope 2016 – Testing Grounds: Art and Digital Cultures in South Asia and Europe, Eski Postane Binası, Kolombo, Sri Lanka (2016), Uyuma, dayan!, DEPO, İstanbul (2015), Trocadero, Nesrin Esirtgen Koleksiyonu, İstanbul (2014), Home/s, Benaki Müzesi, Atina (2013), Türk Sanatı Yeni ve Şahane, TANAS, Berlin (2012), Fikirler Suça Dönüşünce, Depo, İstanbul (2010), Emerging Forms of Digital Art, Museum of Modern Art, Toluca City, Meksika (2008).
Introduction
In his second solo exhibition at the gallery, Ali Miharbi continues and expands on his search for rhythm and his work on probability; this time he focuses on air, breath and wind. Pneuma, the title of the exhibition, corresponds to these elements in ancient Greek.
In this exhibition Ali Miharbi gives form, color and voice to air. Air circulates, it travels, it spreads, it blocks, it communicates, it whispers. It transmits and guides. Air is not there only as the mass of gases that surrounds the Earth and allows life to exist but beyond this, it is there as a tool of communication or a converter.
|8|
Pneuma, in ancient Greek medicine stands also for the air circulating through the body, that vital spirit believed to cause health or illness. The belief that faul scents –“bad air� according to the obsolete miasma theory- led to diseases has long been a subject of study, which urged plague doctors to wear long beaked masks stuffed with herbs, straw, and spices. Miharbi places the colors red, blue, green and yellow paired with Breath sounds, each of them sig-
naling a pathological condition at the entrance of his exhibition.
According to Greek mythology, the gods of the four (relatively benign) winds who were each associated with a season and a direction were controlled by Aeolus on Zeus’ orders. Ancients used offerings –and spell in other culturesin order to call on the help of these gods in time of trouble or placate the destructive storm winds(1), the offsprings of Typhon. After all precautions were taken, things were left to faith and fortune, namely Fortuna(2). The word that signified chance or fate in Latin took the meaning of a shipwreck, misfortune at sea in Greek. Ottomans borrowed the term from Greek(3) –leading to fırtına in modern Turkish-. Miharbi’s Wind evokes the hazard as well as the unpredictable –and unstoppable- energy of the gods of winds and air; he installs a wind direction sen-
|9|
(1) Kerry Emanuel, Divine Wind: The History and Science of Hurricanes, Oxford University Press, 2005, p.20 (2) Fortuna is the goddess of fortune in Roman mythology (3) Nişanyan Dictionary
sor inside the gallery. The machine, without being exposed to natural wind and using the wind direction information received via the internet mimics the movements of a sensor in open air.
Following the wind is Sonant, a continuation of Whisper that was produced with the support of Bstart. The deep almost threathening sounds are created by the acustic cups that were shaped after the human throat take while making sounds. These noises resembling a, e, i, u, o draws a set to a part of the gallery to not be.
|10|
Ali Miharbi (b.1976, Istanbul) graduated from Northwestern University with a degree on Electronic and Computer Engineering as well as Art Theory and Practice. He earned his MFA in Kinetic Imaging at Virginia Commonwealth University. Miharbi was a resident artist at the Delfina Foundation London in 2017. His solo exhibitions include Stroke, Schauraum, MQ Vienna (2014), On the Mechanical Operation of the Spirit, Pilot Gallery, Istanbul (2013) and Séance, Interstate Projects, New York (2011). In 2016 his work has been included in Grammagraph at Tüyap, Istanbul; Play is Freedom, BStart exhibition: vol.1, bomontiada, Istanbul and Stay with Me at Corridor Project Space, Amsterdam. Previous group exhibitions include Colomboscope 2016 – Testing Grounds: Art and Digital Cultures in South Asia and Europe, Former General Post Office, Colombo (2016), Trocadero, Nesrin Esirtgen Collection, Istanbul (2014), Home/s, Benaki Museum, Athens (2013), Turkish Art New and Superb, TANAS, Berlin (2012), When Ideas Become Crime, Depo, Istanbul (2010), Emerging Forms of Digital Art, Museum of Modern Art, Toluca City, MX (2008).
RÜZGAR / WIND, 2017 Özel yazılım, rüzgar sensörü, motor, kaide / Custom software, wind vane, motor, pedestal
|11|
TELEVİZYONUN GÖZLERİ / EYES OF THE TV, 2017 Özel yazılım, ekran, canlı televizyon yayını / Custom software, screen, live broadcast
|12|
Pneuma
Sanatçı bizi karanlık, boğuk seslerin hâkim olduğu, klostrofobik bir mekânla karşılar ve herkesin ilk yaşam deneyimlerinin başladığı rahim içi dünyayı andıran bir boşluktan içeri doğru, kendi iç dünyasını keşfetmeye davet eder. Bu karanlık dünya iç organ sesleri ile yankılanmaktadır ve belki de bu sesler, sınırları belirsiz karanlık boşlukta bize dokunan ve mutlak bir yalnızlık duygusundan çıkaran en önemli nesnedir.
Feramerz Ayadi*
Galerinin merkezinde ise bizi bir rüzgâr gülü beklemektedir. Rüzgâr gülü kendisine çarpan hava akımlarının etkisiyle hareket ederken bize, gözle görülemeyen güçlere dair ruh-nefes özdeşliğini ortaya koyan antik dönem inanışını anımsatmaktadır.
|13|
Bundan bir adım sonra izleyici kendisini daha ferah bir mekânda bulur, ancak bu kez de her taraftan uyaranlarla çevrilidir. Bu görece kaotik dünyada dikkatimizi hemen ekrandan bize bakmakta olan bir çift göz çeker. Bu gözler adeta bir önceki deneyimimizde bize eşlik eden seslerin görevini devralmaktadır. Bir bebeğin annesinin kucağında, onun
gözlerini görebileceği açıdan izlenmekte olduğumuzu fark ederiz. Bu bakışlar bazen sıcak ve güven dolu, bazen de tehdit edici ve tekinsiz duygular vermektedir; ancak her iki durumda da biliriz ki yalnız değiliz. Hemen yanımıza baktığımızda rastgele bileşimler gibi görünen ancak bize tanıdık görsel ve işitsel parçaları anımsatan ekranlarla karşılaşırız. Arka arkaya gelen bu fonemler ilk bakışta anlamsız görünmektedirler, fakat bizi yine de bir anlam çıkartabilmemiz için kendisiyle ilişki kurmaya zorlar. Burada sanki ilk duyulan seslerden, dil gibi karmaşık bir sesler bütününe doğru evrim temsil edilmektedir. İçinde bulunduğumuz galeride yolumuza devam etmek istediğimizde bu kez bir engelle karşılaşırız. İnsan vokal mekanizmasından esinlenilerek yapılmış bir düzenek yolumuzu keser. Bir adım daha ileri gitmeye olanak tanımayan bu engel çıkardığı seslerle aynı zamanda sonik bir bariyer de oluşturmaktadır.
|14|
İnsan doğasının en ilkel katmanlarından geliyormuş izlenimi veren bu sesler iç dünyamızla dış mekân arasındaki sınırı da temsil etmektedir. Bu yalnızca somut, fiziksel bir engelle değil, ses, hava veya rüzgâr gibi görülemeyen ve dokunulamayan ancak ruhsal düzeyde hiç de daha az etkili olmayan bir ses duvarıyla oluşturulmaktadır. Galerinin merkezinde ise bizi bir rüzgâr gülü beklemektedir. Rüzgâr gülü kendisine çarpan hava akımlarının etkisiyle hareket ederken bize, gözle görülemeyen güçlere dair ruh-nefes özdeşliğini ortaya koyan antik dönem inanışını anımsatmaktadır. Hareket canlılığı da temsil eder. Ancak canlı olma halinin bu mikro düzeydeki temsili cam bir fanus içinde korumaya alınmıştır. Kendiliğin en derin katmanlardaki temsiline işaret eden rüzgâr gülü dört rüzgârın etkisi altında, cam bir fanusun içinde hareketine devam etmektedir.
|15|
*Feramerz Ayadi Lisans eğitimini İstanbul Üniversitesi, yüksek lisans eğitimini Maltepe Üniversitesinde tamamladı. İstanbul Psikanaliz Derneği üyesi olup Uluslararası Psikanaliz Birliği (IPA) psikanaliz formasyonunu sürdürmektedir. Uzmanlığını psikotik dil üzerine yaptığı araştırmayla aldı. Ses, ritm ve rezonansın insan ruhsallığındaki yeri ile ilgilenmekte ve bu konudaki çalışmalarına devam etmektedir.
Pneuma
The artist meets us at a claustrophobic place where darkness and hoarseness haunts; and invites us to explore his womb-like inner world where the life starts. The dark universe of his echoes the sound of internal organs, which could be comprehended as the object of alliance, a touch of unity, that save us from the sheer solitude.
Feramerz Ayadi*
The center of the gallery accommodates a weather vane. While the vane moves by the air streams, it reminds us the ancient beliefs of invisible powers that are construed by the identification of spirit with breath.
|16|
After this experience, the audience will find him/herself in a more comfortable space but be surrounded by myriad of stimuli. The immediate reaction to this relatively chaotic world will be to find the eyes that are watching us from the screen. Those eyes will be the transmitter of the sounds, which previously accompanied us. Thus we would notice that our point of view equals to a baby’s, a baby who stares at his/her mother. The look is warm and trust-
ful, but at the same time it is menacing and intimidating; in both cases, it would assure that we are not alone. When we turn our gaze sideward, we will see familiar but random pieces in the form of visual and audial components. The consecutive phonemes would look senseless at the first glance, but they would force us to relate in order to create meanings, which would represent a kind of evolution that takes us back to the primordial sounds eventually building up a language. Soon after, an obstacle will be preventing us from proceeding in the gallery space. A barrier, which was inspired by the vocal mechanism of humans, blocks us. The moment one tries to move forward, the sonic barrier would start making noises, which sound like the primitive sounds of humankind. This would draw the boundaries between inner world and outer world. The bar-
|17|
rier is not only the tangible and physical blockade; but it is also an invisible, intangible –like air and wind-, and mental –not less effective than physical- sound wall. The center of the gallery accommodates a weather vane. While the vane moves by the air streams, it reminds us the ancient beliefs of invisible powers that are construed by the identification of spirit with breath. The movement symbolizes liveliness; but the representation of this vitality needs to be protected in a bell glass. It is because the weather vane indicating our self-entity will continue its motion inside the bell glass, while the four winds blow.
|18|
*Feramerz Ayadi graduated from Istanbul University, and did his master degree in Maltepe University. He is a member of Istanbul Psychoanalysis Foundation. He is specialised on psychotic language and he is interested on the elements of rhythm, resonance and sound in human psychology.
Havayla Dolaşan Sesler
Ali Miharbi’nin Pilot Galeri’deki kişisel sergisi Pneuma, “hava, ses ve nefes” çevresinde şekillenen bir dizi işten oluşuyor. Sergi adını Antik Yunan’da havanın vücuttaki dolaşımından alıyor.
Evrim Hikmet Öğüt*
Serginin girişinde, izleyiciyi, her biri başka patolojileri “duyuran” kesintisiz nefes sesleri karşılıyor. Bu hasta nefesler, hastalığın ve sağlığın kaynağı olan yaşamsal ruh Pneuma’nın veçhelerinden birine işaret ediyor.
Mühendislik eğitiminin Miharbi’nin tüm işlerine özgün bir karakter kazandıran bir geri plan yarattığı muhakkak. Bu bakımdan sergi teknolojiyle kurduğu ilişki açısından dikkate değer, ancak Miharbi’nin işlerini bu bağlama sıkıştırmak mümkün değil. Zira Miharbi, teknolojiyi merkeze koymuyor, izleyiciyi büyülemek ya da ona büyüklenmek için kullanmıyor.
|20|
Müzik kadar sese ve sessizliğe de odaklanan bir etnomüzikolog olarak benim yorumum, Pneuma’nın seslerin dolaşımıyla ilgili bir sergi olduğu. Pneuma’nın içinde dolaşan hava -ya da
pneuma- sesleri de taşıyarak sürekli bir akış yaratıyor. Bu akış, başka parametrelere (akan yazılar, görüntüler vs.) yayılarak iletişimi de sorunsallaştırıyor; seslerin ve sembollerin mümkün ve aynı zamanda imkansız kıldığı bir iletişim. Dilbilimsel açıdan, sözün ve anlamın değil, tersine, söz olmayanın peşinden gidiyor: Kimi işler izleyiciyi dilden önceye, sembollerin hakim olduğu bir evreye götürürken (bu bakımdan psikanalist Feramerz Ayadi ile gerçekleşen sergi turunu kaçırmış olmak büyük talihsizlik), kimileriyse dilin gerçekliğinin sorgulandığı bugüne işaret ediyor. Serginin girişinde, izleyiciyi, her biri başka patolojileri “duyuran” kesintisiz nefes sesleri karşılıyor. Bu hasta nefesler, hastalığın ve sağlığın kaynağı olan yaşamsal ruh Pneuma’nın veçhelerinden birine işaret ediyor. İşin en güçlü yanı ise bu seslerin
|21|
mekanı ele geçirmesinde; Soluk, serginin “fon müziğini” oluşturuyor.
Bu ses koridorundan geçtikten sonra karşınıza ilk çıkan iş, bilgisayar yazılımlarının kullanıldığı işlerden biri olan Rüzgâr. İş, şeffaf bir küpün içine hapsedilmiş bir rüzgar sensöründen oluşuyor. Hava, hem orada hem de değil! Havayla teması olmadığı halde, internet aracılığıyla aktarılan veriler sensörü sürekli olarak dışarıdaki rüzgar hareketlerinden haberdar ve hareketli kılıyor. Sensörün hareketi, orada olanla olmayanı ve teknolojinin gerçekliği üretme kapasitesini düşündürüyor. Rüzgâr, sesten ayrı düşünülemeyecek olan rüzgarın, ses dalgalarını taşıyacak havanın olmadığı bir ortamda üretilmiş, susturulmuş bir temsili gibi. Gözünüzü kaldırdığınızda etrafınızın led ekranlarda kayan yazılarla
|22|
çevrilmiş olduğunu görüyorsunuz. Bazıları harflerin, bazıları ise hecelerin bilgisayar yazılımı marifetiyle gelişi güzel art arda getirilmesiyle kurulan metinler gözünüzün önünden akarken, küçük ipuçları, akanın bir haber metni olduğunu sezdiriyor. Haber Bantları’nda akan, parçalanmış, -yine- orada olan ama olmayan metinler, post-truth çağında haber almanın tam da buna benzer bir şey olduğunu düşündürüyor. Kayan metinler dili parçalayıp yeniden birleştirirken, iletişimin dilin hangi parametreleriyle ilgili olduğunu sorgulatıyor. Bir diğer iş, bir haber kanalından alınan canlı yayın görüntülerinde sadece gözlere odaklanarak iletişimin en dolaysız düzeyine dikkat çekiyor. Aynı zamanda, Televizyonun Gözleri, salonun yüksek bir köşesinden, gerçek zamanlı bir yayın aracılığıyla içeriyi gözlüyor. Sesliler ise, her biri insan gırt-
|23|
lağının konuşurken aldığı şekillere dayanarak üretilmiş beş megafondan oluşuyor. Megafonlar, içlerindeki ördek düdükleri ve bir hava kompresörü aracılığıyla, belli aralıklarla, insan sesine benzer ama insan sesi olmayan sesler üretiyorlar. Her seferinde farklı biçimde art arda gelen yüksek ünlüler, korkutan, şaşırtan, tanıdık gelen fakat anlamlandırılması mümkün olmayan seslerden bir ses duvarı yaratıyor. Megafonlardan çıkan sesler hem iletişime davet ediyor hem de önünüze ürküten, kaygı veren, iten, uzaklaştıran bir duvar örmüş oluyor. Sesliler’in yarattığı tanıdıklık-yabancılık hissi, led bantların yarattığı etkiyle benzeşiyor. Sesliler, bildik ama anlaşılmaz seslerle, insan iletişiminin henüz sivilize olmamış, doğal, hayvani bir boyutunu öne çıkartıyor. Öte yandan, megafonların yarattığı sesler, bugün
|24|
kentin karmaşası, “gürültüsü” içinde aşina olduğumuz ama yakalayamadığımız mesajlara çok benziyor. Bu açıdan, serginin diğer işleri gibi Sesliler de hem toplumsal hem de bireysel tarihimizin geçmişte kalmış gibi görünen ama aslında hep orada olan, ilksel, sembolik boyutuyla bugün arasında varsaydığımızdan çok daha kısa bir mesafe olduğunu düşündürüyor.
|25|
*Evrim Hikmet Öğüt:1991-99 yılları arasında, Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuvarı’nda Keman öğrencisi oldu. Lisans ve yüksek lisansını aynı üniversitede Müzikoloji programında tamamladı. Yüksek lisansta İlhan Usmanbaş Müziğinin İkinci Yeni Şiiri’yle İlişkisi üzerine çalıştı. Doktora eğitimini İTÜ Müzik İleri Araştırmalar Merkezi (MIAM) Etnomüzikoloji programında, Keldani-Iraklı transit göçmenlerin geçici göç sürecindeki müzik pratikleri üzerine yazdığı tezle 2015’te tamamladı. Öğüt, halen MSGSÜ Müzikoloji Bölümü, Etnomüzikoloji Anabilim Dalı’nda ders vermektedir. Güncel müzik yazılarına www.muziktekalmaz.org adresli blog’undan ulaşılabilir.
Sounds Circulating through Air
Ali Miharbi’s solo exhibition Pneuma that consists of serial works focusing on ‘air, sound and breath’ was exhibited at Pilot Gallery from 26 April to June 3. The exhibition title, Pneuma, comes from the ancient Greek, meaning the air circulation in the human body.
Evrim Hikmet Öğüt*
At the entrance of the exhibition, the continuous sounds of breath welcome the audience, making various pathologies heard. Those sick breaths allude to the one side of the Pneuma, the vital soul which is the source of illness and health.
It is certain that Miharbi’s engineering education background provides him with a genuine character that could be surely traced in his works. His close relationship with technology is far noticeable; yet his works cannot be crammed into one dimension. Neither is technology the focal point in his works, nor does he aim at fascinating or patronizing the audience.
|26|
As an ethnomusicologist, focusing on the sound and silence; I believe that the exhibition, Pneuma, is about the circulation of the sounds. The air
that circulates through the Pneuma –or the Pneuma itself- creates a continuous flow of sounds which problematizes the communication especially when the scripts and images are involved. It becomes an impossible and thus a potential form of communication that is being constructed by the sounds and symbols. Linguistically, the exhibition follows a non-verbal path rather than a verbal one. As some of the works take the audience to an era that is only dominated by symbols; the others refer to the present time, examining the reality. It was my misfortune to miss the exhibition tour with psychoanalyst Feramerz Ayadi. At the entrance of the exhibition, the continuous sounds of breath welcome the audience, making various pathologies heard. Those sick breaths
|27|
allude to the one side of the Pneuma, the vital soul which is the source of illness and health. But the strongest part of the work is the place that is captured by the sounds, and the Breath becomes the background music of the exhibition. After passing the sound corridor, the first work to see is The Wind which consists of a wind sensor trapped in a transparent cube. The air is there, but not! Despite its disconnection with air, the data transferred by the internet keeps the wind sensor informed of the wind outside. The movements of the sensor make one think about presence and absence; and also about the capacity of the technology which may reproduce reality. The Wind stands for a silenced image and emptied air of an actual wind that is unthinkable without a sound and without air -which normally would bear sound waves.
|28|
When you look upwards, you see the sliding texts on the led screens surround you. These texts flow before your eyes as if they are made of letters or syllables randomly put together by the artifice of the computer while some tips implicate that the text is a news report. The split texts that stream in News Tickers which are present and absent at the same time, make one think of how it feels to get news and be informed in the post-truth era. While the sliding texts decompose and re-compose the language, one could also examine the parametres of the language which are related to communication. Another work which uses the images from live broadcasts, pointing out to the most direct level of the communication by focusing the eyes only, The Eyes of the TV, watches the room from the corner above. |29|
The Sonant is composed of five different megaphones that are produced with regards to the forms of throats while making sound. They deliver periodical humanish but non-human sounds via duck calls and air compressors within. And, they create a sound wall with these thrilling, scary, familiar but absurd sounds and vowels consecutively. The sounds coming through the megaphones while invites you to the communication also detract you with that sound wall. The Sonant’s familiar but also strange effect is nearly similar with the tickers’.
The Sonant, highlights the natural and uncivilized parts of the human communication by using the familiar but absurd sounds. Besides, the sounds that come through the megaphones resemble the messages that we receive but can not catch. Those mes-
|30|
sages are familiar to us from noisy and chaotic everyday city life. The Sonant, like the other works in the exhibition, makes us think of the shorter-than-expected distance between the primordial, symbolic order of our individual and social history and today.
*Evrim Hikmet Öğüt:Evrim Hikmet Öğüt has completed her PhD in Ethnomusicology at Istanbul Technical University Centre for Advanced Studies in Music (MIAM) with a dissertation titled “Music in Transit: Musical Practices of the Chaldean-Iraqi Migrants in Istanbul”. She has completed her undergraduate studies and master’s program at Mimar Sinan Fine Arts University (MSGSU) Department of Musicology. Her master thesis is on the relation between contemporary music and contemporary poetry. She currently works at MSGSU Department of Musicology; teaches at Ethnomusicology program.
|31|
SESLİLER / SONANT, 2017 Elektronik & pnömatik malzemeler, 3-d baskı akustik rezonatörler, ördek düdükleri / Electronical & pneumatic equipment, 3-d print acoustic resonators, duck calls
RÜZGAR / WIND, 2017 Özel yazılım, rüzgar sensörü, motor, kaide / Custom software, wind vane, motor, pedestal
|38|
SOLUK / BREATH, 2017 4 kanallÄą video ve ses yerleĹ&#x;tirmesi / 4-channel video and sound installation
Pneuma
Sergi Planı / Exhibition Plan
5
3d 4
1
2 3c 3b 3a
1. Soluk / Breath, 2017 4 kanallı video ve ses yerleştirmesi / 4-channel video and sound installation 2. Rüzgâr / Wind, 2017 Özel yazılım, rüzgâr sensörü, motor, kaide / Custom software, wind vane, motor, pedestal 3. Haber Bantları / News Tickers, 2016-2017 LED tabelalarda kayan yazı / Scrolling LED signs 4. Sesliler / Sonant, 2017 Elektronik & pnömatik malzemeler, 3d baskı akustik rezonatörler, ördek düdükleri / Electronical & pneumatic equipment, 3d print acoustic resonators, duck calls 5. Televizyonun Gözleri / Eyes Of The TV, 2017 Özel yazılım, ekran, canlı televizyon yayını Custom software, screen, live broadcast
Pneuma Ali Miharbi
26 NİSAN/APRIL - 3 HAZİRAN/JUNE 2017
Yayına Hazırlayan - Edited by Azra Tüzünoğlu Tasarım - Design Şener Özmen
Metinler - Texts Amira Arzık, Feramerz Ayadi, Evrim Hikmet Öğüt Çeviriler - Translations Amira Arzık, Melida Tüzünoğlu, Berfin Binbir Sergi görüntüleri - Exhibition View Rıdvan Bayrakoğlu ©2017
Pneuma
Ali Miharbi
26 NİSAN/APRIL - 3 HAZİRAN/JUNE 2017