GOUDA’S HARMONIE DE PIONIER
DE JUISTE TOON Jaargang 45 – Lente 2020 – Nr. 1
1
2
VAN DE REDACTIE Wat eigenlijk onze Schouwburg-Special-Edition had moeten zijn is een Isolatie-Special-Edition geworden. De mazzel is wel dat we nu zowel een speciaal kijkje krijgen in het leven van onze leden, maar daarnaast nog steeds een Schouwburg editie op de planning hebben staan. Het beloofde per slot van rekening een hartstikke gaaf concert te worden, dus we gaan er gewoon vanuit dat het verplaatst wordt! Deze editie doen we dus even anders dan gepland. Manja kwam met het idee om de leden te vragen stukjes te schrijven over hun zelf-isolatie ervaring en we hebben ontzettend leuke en interessante inzendingen gekregen. Alle redactieleden hebben een stukje geschreven (Saske heeft online fluitles, Martha begint een nieuwe rubriek en ik ben lekker creatief bezig), we mogen naar binnen kijken bij de thuiswerkers en er is te lezen hoe de leden in de zorg en het onderwijs deze periode ervaren. Hopelijk genieten jullie evenveel van deze editie als ik heb genoten van het maken ervan! Blijf lekker thuis allemaal! Hannah
Met dank aan: Wim Faaij Pieter Leenen Huize Bollen Jacqueline Overkamp Mariëlle Danens Esther Simons
André den Edel Marcel Berendschot Arie-Jan en Renate Manja Knegjens Susette de Koning Marianne de Jong
‘Gouda’s Harmonie de Pionier’ Opgericht 7 augustus 1908 Repetitielokaal Ankerpad 2, Gouda Bestuur Voorzitter |Ronald Otto Secretaris |Hans Schouten Penningmeester | André den Edel
Algemeen bestuursleden: Hennie van der Hee Henk Sijl Kevin van Holsteijn
Afmelden BGO/OLO Wendy Barten (06) 54711130
Harmonie Hans Schouten (06) 22902473 RSO Henk Sijl (06) 55797742 Martha de Jager (06) 24568815
De Juiste Toon verschijnt vier maal per jaar. Redactie De Juiste Toon: dejuistetoon@pionier-gouda.nl De redactie bestaat uit Hannah Knegjens, Saske de Regt en Martha de Jager.
3
4
VAN DE VOORZITTER In deze muziekloze periode - geen repetities, geen optredens - blijft het bestuur van De Pionier wel paraat. Wekelijks vergaderen wij, waarbij diverse zaken worden doorgesproken. De laatste keren hebben wij voor het eerst in de geschiedenis van onze muziekvereniging digitaal, dus op afstand, vergaderd. Nadat de perikelen van de automatisering, dankzij de kennis van Henk en Kevin, zijn opgelost, worden tegenwoordig via de computer/telefoon diverse zaken met elkaar besproken. Het is een hele aparte ervaring, maar wel belangrijk om te kunnen doen. Zolang de crisis voortduurt zullen wij op deze manier “bijeen blijven komen”. Het Kabinet heeft op 21 april jl. aangegeven dat alle evenementen/bijeenkomsten, waarbij meer dan drie mensen betrokken zijn, verboden blijven. In eerste instantie was één en ander tot 6 april niet toegestaan, maar thans geldt dit verbod tot in ieder geval 19 mei. Enige versoepeling geldt voor de basisscholen; deze gaan op 11 mei onder strikte voorwaarden weer open, een datum na het eind van de meivakantie. Repetities van de harmonie en het RSO gaan vanwege de regeringsplannen daardoor voorlopig niet door; alle optredens tot september zijn inmiddels ook gecanceld. Voor onze leerlingen zijn we aan het kijken of voor hen de mogelijkheid bestaat om wel, met inachtneming van de zogenaamde 1.5 meterregel, te kunnen gaan repeteren; dit natuurlijk vanaf het moment dat ook de basisscholen weer open gaan. Elke vrijdagavond thuis, dat is toch wel even wennen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niet gerepeteerd kan worden, zij het niet in verenigingsverband. Thuis je instrument uitpakken, voor het geval dat dat al niet gebeurt, en je partijtje repeteren is dan nu het devies. Ook het vormen van kleine muziekgroepjes, met de bedoeling om bijvoorbeeld bij verzorgingstehuizen wat muzikaal vertier te brengen, behoort wellicht tot de mogelijkheden. Elk initiatief op dat gebied wordt door het bestuur op prijs gesteld. Repeteren met een groepje muzikanten (meer dan drie) in ons verenigingsgebouw is echter, door de regelgeving van de regering, niet toegestaan. Het afgelasten van ons concert op 4 april wil niet zeggen dat we automatisch doorschuiven naar een ander jaar. Misschien (??) kan ons concert ergens in dit jaar nog wel doorgaan; uitstel is in dit geval nog geen afstel. De schouwburg is druk doende om een alternatieve datum te vinden voor ons grote concert. We houden jullie op de hoogte. Ik hoop dat het corona-virus jullie huis voorbij gaat, buiten blijft en niet ‘aanland’ bij jullie om daar jou en/of jouw familie te besmetten. Mocht er toch sprake zijn van ziekteverschijnselen bij één van jullie, dan hoop ik dat er snel sprake is van volledig herstel. Ik wens jullie allemaal, ondanks alles, veel studieplezier, zorg dat je instrument ‘warm’ blijft en het aller belangrijkste is toch: BLIJF GEZOND. Ronald Otto (voorzitter)
5
6
Corona-tijd Het bovenstaande woord associeer ik met Croma-tijd, gezelligheid, moeder bakt met Croma. Maar de Corona-tijd beleef ik toch heel anders. Juist nu valt alle gezelligheid weg, is er nauwelijks fysiek contact met familie, vrienden en kennissen en probeer ik er het beste van te maken. Ik mis het Seniorenorkest, het Flutopia-ensemble en het fluitensemble van de muziekschool Rotterdam enorm. In de eerste week begon ik alle opgelopen achterstanden op muziekgebied in te halen, theorie, techniek e.d., maar er was geen stok achter de deur, geen deadline om naar toe te werken en ook geen mogelijkheid om feedback te krijgen en op fouten gewezen te worden. Daarna zijn online fluitlessen van start gegaan. Er kwam weer wat meer structuur in mijn
studie. Ook de Franse lessen die ik volgde aan de Rotterdamse Volksuniversiteit gingen online. Wat leuk om al die mede-cursisten als een postzegeltje op het scherm van mijn iPad te zien en te horen! En kwamen bewegingslessen, gegeven door fysiotherapeuten, die je vanaf het balkon kunt volgen. En ik ontdekte allerlei leuke dingen op internet om mee aan de slag te gaan. Daarom ga ik voortaan een rubriek “digihoekje” starten om leuke tips op muziekgebied door te geven. Mijn tip aan iedereen is: zoek structuur, stel doelen (bijv. volgende week kan ik … spelen) en geniet van jouw instrument. Dan is de periode zo weer voorbij en kunnen we weer samen studeren. Martha 7
CREATIEF MET KURK Ik ben ruim 46 jaar meubelstoffeerder geweest en nu kan ik bij een oud werkgever resten leer halen. Het is begonnen met de eerste kip die ik gemaakt heb met knopen, toen kwam het idee het met leer te gaan doen. Nu moet ik zeggen dat ik de leren werkjes op de dagbesteding van Gemiva gemaakt heb. De werkjes met de draadtechniek zijn waar ik, nu ik thuis zit, mee bezig ben. De eerste, het paard, is gemaakt van enkel ijzerdraad de tweede, het kurk mannetje, gemaakt van dubbel ijzerdraad. Het enkele draad is eerst strak getrokken, dubbel gevouwen en met de accuboor ineen gedraaid. De laatste van de zelfde techniek is de helikopter, gebogen en gesoldeerd. Bovenin zit de motor die aangedreven wordt door een zonnecel.
8
Ook heb ik een stelletje muzikanten gemaakt. Één zittend met een dwarsfluit, één trommelaar, een trompetist die er op z’n gemakje bij zit, en één, ik beeld mij dat zelf zo in, ben ik zelf, zittend op een stoel met mijn basklarinet, want dat instrument speel ik bij de R.S.O. met veel plezier. Zo kan ik met enige oefening ook wel andere instrumenten van draad maken, en ik vind het leuk om te doen. Wel mag ik misschien vragen om wijnfleskurken en andere soorten voor mij te sparen. Dit alles is een aangename bezigheid. Wim Faaij
9
10
MUZIEK MAKEN ACHTER DE VOORDEUR Ja, en dan hoor je dat je een paar weken thuis zit. En nu? Wat gaat er allemaal gebeuren? Geen school meer, geen muziek meer, mijn vrienden niet meer zien. 15 maart hoorden we allemaal dat alles dicht en op slot ging. Ik zit in mijn 2e jaar van mijn 3 jarige studie, dus ik heb gelukkig geen problemen met examens. De eerste week kreeg mijn klas van de mentor een planner door gestuurd. Daarop stond van elk vak een opdracht met een deadline. Elke week heb ik ongeveer 8 uur online les. Een docent geeft dan uitleg met PowerPoint en de klas kan dan vragen stellen. Alle toetsen die gemaakt moeten worden zijn via verschillende programma’s. De ene docent doet het via Forms, de andere met Microsoft Teams. De eerste paar dagen moest ik heel erg wennen aan het thuis werken en alle nieuwe programma’s die ik moest gebruiken. Thuis word je toch ook sneller afgeleid en is het moeilijker om een goede motivatie te hebben. Een paar uurtjes in de week werk ik nog wel achter de kassa bij de Jumbo. Veel collega’s kunnen of mogen niet werken, dus er komen
veel shifts vrij. Bij de kassa zijn er allemaal regels, zodat alles zo veilig mogelijk verloopt. Ik probeer niet heel veel meer te werken, want dan is je risico groter. Om de week heb ik ook nog muziekles. De eerste paar weken ben ik nog wel naar de docent gegaan met afstand natuurlijk, maar nu hebben we toch voor online les gekozen. Het werkt eigenlijk best goed, ik speel dan een stuk en zij geeft commentaar. Tijdens deze quarantaine tijd heb ik niet echt een nieuwe hobby gevonden. Ik maak wat puzzels, speel wat spelletjes en maak muziek met Bram. Het gaat allemaal wel zijn gangetje. Ik hoop dat deze bizarre tijd snel voorbij gaat. Ik mis best wel mijn vrienden en vriendinnen. Het is raar als je die elke week ziet en dan opeens niet meer. Het is ook wel raar om opeens op vrijdag avond niks te hebben. Ik baalde er ook best wel van dat het concert niet doorging, maar daar wordt snel een nieuwe datum voor gezocht. Ik hoop jullie allemaal snel weer te zien. Veel succes de komende tijd en blijf gezond! Saske 11
Hoe kom ik mijn coronadagen door?
Zaterdag 4 april 2020
Tjee, de oproep van Hannah in de laatste nieuwsbrief om eens te beschrijven hoe ik m’n coronadagen doorbreng, maakt dat ik even pas op de plaats maak in de mallemolen waar ik nu al vier weken in zit. Als ik de datum typ, realiseer ik me dat ik daar heel lang een andere voorstelling bij had. Naast muziek is ook m’n werk m’n hobby, gelukkig, maar soms – zoals nu - is het wel een beetje (te) veel. In de week voor onze laatste repetitie, vrijdag 13 maart, werd al duidelijk dat het onderwijs heel anders moest worden gegeven dan normaal. En juist op de maandag daarna begon voor Delftse studenten het blok waarvan ik coördinator ben. Dat blok gaat over infectieziekten en afweer - alsof het zo moest zijn. Ik hou van uitdagingen, maar dit is er wel een waarvan ik de reikwijdte niet goed kon overzien. Dus, als ik de afgelopen weken samenvat, is dat vooral werk, werk, werk. Colleges en practica op video opnemen en monteren. PowerPoints inspreken. Veel online vergaderen om te bespreken hoe we de logistieke problemen het best kunnen oplossen. Dus leren werken met wel tien verschillende online communicatiemiddelen. Dat laatste voelt net alsof ik voor een schap met 25 soorten pindakaas sta, en niet kan kiezen welke nou de beste is. Maar uiteindelijk zijn het allemaal gemalen pinda’s, toch? Omdat ik niet met patiënten werk, is het dringende verzoek van mijn werkgever, het Erasmus MC, om vooral vanuit thuis te werken, en weg te blijven uit het gebouw. Ik ben er dus al ruim twee weken niet geweest, en vind het best wel gek om toch elke avond op tv de ingang te zien waar ik normaliter dagelijks doorheen ga. We krijgen als medewerkers twee keer per week een update via livestream over de stand van zaken, en de extra maatregelen die er getroffen worden. Aan het thuisfront is een niet onbelangrijke bijkomstigheid dat we al maanden geleden hadden gepland dat we onze benedenverdieping grondig zouden renoveren. Nou ja, laten renoveren dan. Dus we wonen op dit moment op zolder. De steiger van de stukadoor is het enige meubel dat nu in de woonkamer staat. Het heeft z’n studentikoze charme, koken op een elektrisch kookplaatje boven op de wasmachine, maar het is wel even wennen. Behalve werk lukt het af en toe om m’n fagot uit te pakken, en stoom af te blazen. De stukken voor het schouwburgconcert zitten wel – al is de vraag wanneer we dat gaan doen. En Ruud Welle heeft weer een flink pak moeilijke muziek op m’n lessenaar gelegd, maar ook daarvoor is natuurlijk heel onduidelijk of de tour in Frankrijk van DSWO in de zomer wel doorgaat. Maar goed, de stukken zijn mooi en moeilijk genoeg om eens flink in te duiken. Als de dag zo’n beetje op z’n eind loopt, dan kruip ik nog weleens achter m’n laptopje om een corona-dagboek bij te houden. Vastleggen van deze bijzondere tijd is misschien wel aardig voor later. Onze dochter Floor kwam met dat idee. Gek genoeg voelt dat voor mij bijna als vakantie, want dan doe ik dat ook altijd, als verhaal bij de foto’s. Die foto’s ontbreken nog, maar misschien moet ik die dan ook maar eens gaan maken. Pieter Leenen 12
Nooit gedacht dat zo’n lekker biertje ooit je worst nightmare zou worden. Gelukkig hadden en hebben wij deze biertjes nog niet in huize Bollen gevonden. Wel in onze omgeving; een buurmeisje. Ze herstelt inmiddels en heeft haar verhaal gedaan op EenVandaag. Tijdens zo’n persconferentie op TV lijkt het allemaal een ver van je bed show maar als het dan je buurmeisje is komt het toch heel dichtbij. Echtpaar Bollen zijn twee bankmedewerkers. Normaal werken we op de bank maar sinds 16 maart werken we nog steeds op een bank maar dan 1 die thuis staat. Samen aan de eettafel zijn wij nu “collega’s” geworden. We halen koffie voor elkaar en doen af en toe ook wat social talk. Wel lastig want dan heb je ’s avonds minder onderwerpen om te social talken. Tijdens de lunch doen we samen een lunchwandeling, zie je ook eens wat meer van je omgeving. Zo af en toe lopen de kinderen over de werkvloer. Hebben ook zo af en toe aandacht nodig. Onlangs met de jongste meegedaan aan BasicFit #homegymday (zie foto). We hebben er dagen van nagenoten. Moeten we denk ik vaker doen om er geen pijn aan over te houden. Maar was wel leuk om te doen. Ik verbaas mij erover hoe creatief mensen kunnen zijn. En het is ook nog aanstekelijk. Ik had op een vrijdag vanuit mijn werk een vrijmibo met een Mystery Guest. Dat was een zanger die in de receptie stond te zingen voor een paar collega’s die nog op kantoor werken. De andere collega’s konden via ZOOM meegenieten. Was erg leuk. En het bracht mij op het idee om zoiets ook te doen voor een vriendin die haar 50e moest vieren zonder gasten. Met een paar vrienden een ZOOM-party gehouden, incl. Mystery Guest. En dat was Sofie de Bruijn, de zangeres die mee zou doen met ons concert op 4 april. Eén telefoontje met haar en een uurtje testen met ZOOM en het was geregeld. ’s Avonds een hele gezellige ZOOM-party gehad. Sofie had zelfs een eigen stukje tekst geschreven voor de jarige. En zo gebeuren er naast alle betreurenswaardige ook veel goede dingen. Geniet daarvan terwijl je je houdt aan de social distance. Groetjes uit Huize Bollen
13
Hallo Redactie, Wij hebben onze woonkamer omgebouwd tot kantoortuin, inclusief tuintafel. Niels is weer tijdelijk bij ons ingetrokken en we werken dus met z'n drieĂŤn thuis. Zoekplaatje foto: hoeveel schermen zie je en hoeveel toetsenborden? Wieke zit grotendeels in Delft, dus daarmee moeten we dan via skype spelletjes spelen. Ook hier een vraag: Welk spel spelen we? Jacqueline 14
CRISISTEAM IN DE PRAKTIJK Al jaren zit ik in het crisis beleidsteam (CBT) van het Groene Hart Ziekenhuis (GHZ). Een rol naast mijn functie als projectleider. Een tweedaagse cursus aan het begin van deze crisiscarrière en vervolgens twee keer per jaar een droge oefening. Want een ramp of crisis kan zich altijd voordoen, daar moet je klaar voor zijn. Jaren gingen voorbij met de telefoon op mijn nachtkastje, zonder ooit in actie te hoeven komen. Tot een paar weken geleden. Want het kan niemand ontgaan zijn, we bevinden ons in een crisis. Tijdens een crisis wordt het bestuur van het ziekenhuis overgenomen door het CBT en komt de organisatie terecht in een haast militaristische bevelstructuur. Dat was even wennen. Normaal gesproken worden moeilijke beslissingen rustig overdacht, wordt er afgestemd, worden er dingen tegen een ander aangehouden, moet iedereen er een plasje over doen en wordt er gepolderd. In een crisissituatie is daar geen tijd voor en moet er snel actie komen. Toch is deze bevelstructuur snel geaccepteerd, ik denk mede door de horrorbeelden die we vanuit Italië en Spanje hebben gezien, waarbij in een overspannen zorgsysteem besloten moest worden over leven en dood. Wat hebben we dan allemaal moeten besluiten? Het ziekenhuis is in een paar weken omgetoverd van all-round ziekenhuis naar een ziekenhuis voor acute zorg. Een greep uit de veranderingen die hebben plaats gevonden: - De verkoever (daar waar je normaal gesproken uitslaapt na een operatie) is omgetoverd tot een tweede IC. Beademingsapparatuur en personeel van de OK zijn ingezet om deze verdubbeling van IC capaciteit te kunnen waarborgen - Operaties zijn afgezegd - Verloven van personeel zijn ingetrokken - Alle medewerkers kunnen ingezet worden voor andere dan de normale werkzaamheden, in onregelmatigheidsdiensten - Er zijn Corona afdelingen en een Corona-verdenking afdeling geopend (waar personeel in isolatiekleding werkt) - Andere afdelingen zijn samengevoegd om hier ruimte voor te maken - Verpleegkundige teams zijn door elkaar gehusseld om alle roosters rond te kunnen krijgen - Artsen worden omgeschoold om verpleegkundige handelingen te kunnen verrichten - Een extra SEH is geopend om schone en vuile stromen te scheiden - Poliklinieken vinden zoveel mogelijk telefonisch plaats om zo min mogelijk mensen bij elkaar in een wachtkamer te hebben Als ziekenhuis zijn we blij dat de genomen maatregelen lijken te werken, hierdoor kunnen we de zorg aan. Zodra het kan zullen alle uitgestelde operaties worden ingehaald. Voor het zorgpersoneel is er daarom voorlopig geen uitzicht op een rustiger periode waarin misschien weer een vakantie gepland kan worden. Voor alle zorgmedewerkers: houd vol, blijf thuis, stay safe! Mariëlle
15
Hallo allemaal, Wat een leuk idee van de redactie om deze verhalen te verzamelen. Ik ben erg benieuwd hoe het met iedereen is. Hopelijk gaat met iedereen alles goed in deze vreemde, heftige periode. Hier in huis zijn we gelukkig gezond, maar vinden we de isolatie soms toch best lastig… Ik mis de Pionier echt enorm, ik heb het nog nooit zo erg gemist als nu. Ik zou dan ook echt weer super blij zijn als we eindelijk weer muziek kunnen gaan maken met z’n allen. Hoe ik de thuis isolatie ervaar? Door mijn werkgever ben ik verplicht om thuis te werken, ik werk bij het hoofdkantoor DJI waar het werk wel door gaat. Helaas neemt de criminaliteit in de zin van mishandelingen, doodslag, stalking, diefstal, plofkraken enzovoorts sinds afgelopen week weer toe (de eerste weken was het voor ons heel erg rustig, ook heel apart) en als de criminaliteit toeneemt heb ik werk, even kort door de bocht gezegd %. $ # " Wat doe je de rest van de tijd? Tja, Netflix en Disney+ zijn toch wel 2 grote favorieten, ook lees ik wel graag en gelukkig zit het weer buiten ook mee, dus in de tuin zitten is ook een goed tijdverdrijf. Eens in de 2 weken op woensdag mag ik op mijn liefste nichtje van 6 jaar passen & ), ( ' mijn zus moet één keer in de week werken en zij wil mijn nichtje liever niet naar school brengen, wat ik eigenlijk wel begrijp. Ook opa’s en oma’s vinden we nu geen goed plan (risicoleeftijd) en ik vind
het een heerlijke afleiding. Wat een vrolijkheid in huis! Ik merk ook wel dat je de kleine dingen nu veel meer gaat waarderen. Normaal had ik altijd een hekel aan boodschappen doen, die drukte in de winkel en iedereen die tegen je aan liep, ik vond het maar vervelend. Vandaag vroeg ik aan mijn vriend of het goed was als ik de boodschappen ging doen hihi! Ik stond er zelf ook van te kijken, maar dit was gewoon om er even uit te kunnen. Ik heb er echt van genoten, hoe stom dat ook mag klinken, maar ik heb weer even van het ‘buiten de deur zijn’ geproefd. Verder gebeurt er momenteel niet zoveel bij mij thuis, behalve dat deze avond al de hele dag door mijn hoofd spookt… Het is namelijk zaterdag 4 april 20:30u als ik dit verhaal schrijf en we hadden nu dus eigenlijk dat prachtige concert gegeven, wat had ik er zin in en wat vond ik het allemaal goed geregeld! Ik hoop dat we dit concert in een later stadium alsnog kunnen geven aan een volle zaal. Wel 1 klein gelukje; mijn ouders konden niet komen aangezien mijn moeder in het gips zat met haar been, maar nu er een andere datum komt, kunnen ze wel komen, voor mij is dit dus ook een positief puntje & ). ( ' Ik wil iedereen alle geluk toewensen en ik hoop iedereen heel snel weer in goede gezondheid bij de Pionier te mogen zien. Liefs, Esther
16
Gebruiksaanwijzing…!! Het is echt fantastisch....die nieuwe energiezuinige verlichting in ons lokaal. Henk en Henny hebben zich dagenlang ingezet om de mankementen die er optraden in de energievoorziening op te lossen. De Verhuurder van ons pand gaf toestemming en draagt ook financieel bij. Maar.....hoe bedien je nou zo'n rijdende steiger.?? Dan lees je de gebruiksaanwijzing eerst, dan ga je er mee aan het werk. Wie doet dat ...de meeste mensen denken het wel te weten , zo ook H en H. En toen kwam het moment dat op grote hoogte de steiger niet meer wilde zakken. Hoe kom je er dan vanaf?? Van drie meter hoog springen...niet zo gezond. En dan, als de nood hoog is, komt de redding binnen. Op mijn fietsrondje bedacht ik even te gaan kijken hoe de heren vorderden. En daar stonden ze...hoog in de lucht..reddeloos..redeloos..en radeloos. Nou weet ik ook niet hoe zo'n steiger werkt, maar ontdekte wel een “noodhandel”. Klapt 'ie dan ineens naar beneden of gaat dat langzaam?? Nood breekt wetten dus ...jongens , zet je schrap, daar gaat ie..!! Zachtjes zakte het gevaarte in. En toen...juist ..ze gingen de gebruiksaanwijzing bestuderen.
Thuiswerken Velen van ons zullen noodgedwongen thuis moeten werken. Zo ook het Pionieradministratie-team. Maar ook de partners werken thuis. Nou is er een levendig overleg tussen penningmeester en de twee administrateurs in verband met de juiste cijfers die moeten aangeleverd worden bij de tegemoetkoming aanvragen naar de verschillende instellingen. En dan ontstaat de volgende mailwisseling. “Ja..ik werk al drie weken thuis, samen met mijn nieuwe collega Denise”. Nieuwe collega?? Denise.?? Hoe bevalt je nieuwe collega?? Heeft ze een proeftijd?? Kende je haar al in een ander verband?? “Ja ..ander verband, maar daarin heeft ze al een vast contract”. “Voordeel is dat er nu geen ongewenste intimiteiten meer ontstaan, althans kan ik er niet voor aangeklaagd worden...Me Too...weet je”. O... dus ze waren er wel die inti...!! “ Ja...maar dat was al in de proeftijd.” Humor in een hectische periode en de namen zijn niet gefingeerd.!! André 17
Basisschool vaardigheden herontdekt De laatste repetitie viel heel toevallig op mijn verjaardag en die zondag erop hoorden we op de verjaardag van een vriendin van mij , Corine, dat we in isolatie moesten. Corine en ik trokken de conclusie dat het schouwburgconcert niet door zou gaan. Corine zou een van de floormanagers zijn en had er super veel zin in, maar helaas. Omdat we allemaal studeren was er natuurlijk ook meteen stress hoe dat dan zou gaan met de colleges en tentamens, want we hadden natuurlijk niet echt zin om in de zomervakantie tentamens te moeten maken. De UvA heeft het gelukkig nu wel op een rijtje allemaal. De colleges worden opgenomen, de werkgroepen gaan via Zoom en de tentamens zullen digitaal afgenomen worden. Gelukkig niet met een hele camera set-up zoals bij sommige andere universiteiten, maar in essay-format in plaatst van multiplechoice. Zonder surveillance zou overleggen heel makkelijk zijn en multiplechoice is dan niet ideaal. De docenten gaven dan ook aan dat ze niet kunnen checken dat we overleggen tijdens het maken van de essays en daar dus ook niet op gaan afrekenen maar ze benadrukten wel dat ze beschikken over een hele goeie plagiaat-check-machine. School zit dus wel goed. Voor m’n broertje is het wat minder makkelijk. Hij doet een acteeropleiding en daar is normaliter natuurlijk veel fysiek contact. Zij pakken dit nu aan door onder andere via Skype danslessen te doen en elke avond de leerlingen een foto te laten sturen van een sportactiviteit die ze hebben gedaan die dag. Allemaal wat minder soepel dus, maar ze doen wat ze kunnen. Wat wel makkelijk gaat, voor zowel David als voor mij, is het compleet verpesten van ons slaapritme. Nu ‘om 8 uur op Station Gouda staan’ niet meer een ding is, is bij ons de vakantiemodus aangegaan. Aan de ene kant is dit heerlijk (in een stil huis, met lekkere muziek op, aan de Juiste Toon kunnen werken om 4 uur ’s nachts is gewoon heel chill), maar aan de andere kant heeft dit het gevolg dat zowel David als ik ons hebben verslapen voor onze werkgroepen om 11 uur ’s ochtends… Om m’n handen een beetje bezig te houden tijdens het FaceTimen/Zoomen, ben ik weer gaan breien. Op de basisschool deden we dat wel veel maar ik had het al zo lang niet gedaan dat ik Manja’s hulp wel weer nodig had. Ik ben nu met 18
sjaal drie bezig. De eerste (die paarse) is een soort van mislukt (even vergeten hoe averechts werkte), de tweede (die gele) is gelukt, en nu ben ik bezig met eentje voor David, met een steek die ik nog nooit had gedaan, dus: vooruitgang! Complete onzin natuurlijk met dit weer, en bovendien jeuken ze ook nog, maar het gaat om het idee. Op sociaal gebied zijn FaceTime en Houseparty heel populair geworden bij ons. Geregeld horen pa, ma en ik heel hard gelach van boven en dan weten we dat Daaf weer zit te ‘Houseparty-en’ met z’n vrienden. Omdat Kim (een vriendin van Corine en mij) jarig was vorige week hebben we ook maar een avondje gefacetimed, en met vrienden van mijn ouders hebben we, met behulp van een geniale constructie van m’n moeder (waar jullie denk ik nog over kunnen lezen in haar stukje), een avond via FaceTime gepokerd. Na een heel zwak begin heb ik toch weten te winnen :) Hoewel we natuurlijk eigenlijk moeten isoleren, ben ik wel nog wekelijks aan het werk bij de Appie op de markt. Het is niet ideaal in die kleine winkel en werken achter plexiglas is in het begin heel raar, maar we hebben er ook een gezellige bewaker bij gekregen die dealt met de klanten die het idee van afstand houden nog niet helemaal snappen. Ik doe het dus misschien iets te rustig aan, maar kijk wel uit naar het moment dat we weer kunnen repeteren (en ik m’n Fluitjes weer mag zien :) ), werk weer normaal wordt, het concert weer op de planning staat en FaceTime niet de enige vorm van sociaal contact is. Dat ‘om 8 uur op Station Gouda staan’ mag wat mij betreft wél wegblijven. Hannah
19
SCHILDEREN LIJKT OP BLAZEN… • Belangrijk als ondergrond • Veel repeterende bewegingen • Kan goed fout gaan… Wat doe je nu in de nieuwe ‘vrije’ tijd. Hoezo vrij? Eigenlijk helemaal niet vrij. Een paar maanden terug vroeg de concert commissie waaraan je denkt bij “Vrij”. Nu in ieder geval aan iets anders dan toen. En een ding weet ik zeker: Ik voel me nu niet vrij! Verplicht thuiswerken, minder afspraken, en minder Pionier. Dus wat doe je nu: Foto’s inplakken -ik heb nog een paar bananen dozen staan, of zorgen dat je je baspartijen kent –nog genoeg te oefenen-, of ja klussen! ‘Lekker’ schilderen.
Schilderen is voor mij als een muziekstuk in mineur, met een hoop kruizen, veel herhalingen, lento, maar een mooi slotakkoord! Schilderen: Beits eraf, schuren, gronden, schuren, aflakken. Oude beits eraf kan niet moeilijk zijn: Helaas de fout in met de verbrander te dicht op het glas PANG. Wat is muziek maken dan toch makkelijk. Gewoon even opnieuw als het fout gaat. Schuren, heerlijk repeterend voor bassisten
Gronden lukte me wel: Een goede basis leggen is iets voor bassisten. Weer schuren, heerlijk… Aflakken: Eigenlijk het leukst en veel makkelijker dan bij muziek: Daar hoort het uiteindelijk in één keer goed te gaan! Eindresultaat van schilderen: Gaaf en dat blijf je zien. Eindresultaat van muziek: Gaaf en dat blijf je herinneren. Ik heb zin om weer om muziek te maken.... Marcel 20
UITVERKOCHTE WEBCAMS Zoals bij iedereen, was het bij ons even schrikken toen het ‘Corona-Virus’ geen simpel griepje bleek te zijn. Naast de privé-gevolgen, zoals geen Pionier-Repetities en uitvoeringen, was het gissen naar de gevolgen voor onze computer-winkel VNGSystems. Durven er nog wel mensen naar VNGSystems komen? Hoe lang gaat deze crisis duren? Zouden de winkels nog dicht moeten? Waren enkele vragen die op ons afkwamen en waar we uiteraard geen antwoord op wisten. Eerst de winkel ‘Corona-Veilig’ maken, en dan laten we het maar op ons afkomen. Markeringen voor 1,5 meter, desinfectie-gel, wegwerp-handschoenen, Reinigingsalcohol voor de Laptops en computers het was allemaal opeens niet eenvoudig verkrijgbaar, maar de volgende dag hadden we gelukkig alles in huis. Waren we bang voor het klantbezoek bij VNGSystems: dat bleek gelukkig niet nodig. Het was een stuk drukker dan ‘normaal’ omdat iedereen halsoverkop thuis aan het werk moest en extra laptops, schermen, toetsenborden, muizen etc. etc. nodig had. De Webcams waren in een paar uur uitverkocht, en de prijzen hiervan bij onze leveranciers stegen tot ongekende hoogtes. Uiteraard blijft het natuurlijk onzeker wat de voorspelde economische crisis voor onze winkel gaat betekenen, maar voorlopig prijzen wij ons gelukkig dat wij tot zover geen nadelige gevolgen hebben opgelopen voor onze computerwinkel VNGSystems. Ook blijft het natuurlijk spannend of Renate en ik gezond blijven en geen Corona verschijnselen krijgen, want ook al zouden deze verschijnselen lichamelijk niet ernstig zijn, zou dat voor VNGSystems niet fijn zijn. We zijn nu een tijdje onderweg in de ‘corona-crisis’ en hoewel het met wat aanpassingen best te doen is in onze winkel, zullen sommige dingen nooit wennen. Normaal proberen wij ons in te leven in onze klant en de juiste oplossing voor zijn probleem te leveren. Nu schatten wij de klant in op: ‘deze gaat wel of niet de 1,5 meter in praktijk brengen’ en ‘deze klant wil spullen aanraken: paniek! eerst desinfectie gel!’ Handschoentjes aan, handschoentjes uit, handen reinigen met desinfectiegel, laptop reinigen met alcohol, Pinapparaat reinigen, balie reinigen, deurklink winkeldeur reinigen en dan weer van voor af aan: het ritme van alledag tijdens de corona crisis. Ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen: maar wat verlang ik naar het ritme van de Moravian Folk Rhapsody!!! Arie-Jan & Renate
21
Wanneer mogen we weer ‘VRIJ!’ ? Ik weet nog goed wat ik dacht toen mijn werkgever mededeelde dat we met ingang van 13 maart collectief thuis zouden gaan werken tot in elk geval 20 maart. "Ach, een weekje. Dat overleven we wel. Is ook wel even lekker nu we zo druk zijn met de voorbereidingen van 4 april. De reistijd van gemiddeld 3 uur per dag kan ik dan mooi besteden aan de Pionier". Ook toen de mededeling kwam dat de maatregelen, door de overheid bepaald, tot eind maart zouden duren en de repetities met Prestige op hun gat lagen geloofde ik er nog in dat we 4 april zouden vlammen met z'n allen, al liet Pieter tussen de regels door weten dat het wel eens een andere kant op zou kunnen gaan. Ik stortte me nog op de tekst voor het programmaboekje, joeg Gabi op voor de opmaak en bestelde wat accessoires die we nodig hebben voor het concert. En toen viel alles stil. Geen repetities, geen gejaag om alles af te krijgen, geen kaarten uitdelen. Hadden we de dag waarop Hannah en ik terugkwamen van een heerlijk weekendje Spanje 's avonds nog gebikkeld om voor alle bestelde kaarten zitplaatsen toe te kennen, kregen we nu verzoeken voor geld terug. Vanaf dat moment bestond mijn leventje uit een wandeling met de hond en naar de supermarkt, een uurtje langer blijven liggen en thuiswerken met heel, heel veel overleg achter mijn laptop via Teams en Skype. Geen reistijd, geen muziek maar 's avonds doodmoe. De eerste week was ik vooral op zoek naar plaatsen in huis waar ik ongestoord mijn videobijeenkomsten kon houden. Voor een betrouwbaar bereik legde ik een kabel naar de blokhut in onze tuin. Gewoon door het bovenraampje en dwars door de tuin maar het biedt de gelegenheid om je terug te trekken bij lastige en of langdurige gesprekken. De eerste weken liep ik dan ook geregeld heen en weer met mijn laptop onder de arm. In de blokhut fijn privacy, in de woonkamer de hond aan mijn voeten en de lente in de tuin kunnen aanschouwen. Na deze eerste weken merk ik echter dat het me steeds minder uitmaakt in welke omstandigheden ik mijn gesprekken voer en dat de rest van het huis er van mee kan genieten. De vlucht naar de blokhut hoeft dus minder vaak. Gelukkig maar want de school van David verwacht inmiddels ook dat er weer toneel gemaakt wordt en Cor duikt graag tussen de perikelen van de Marinierskapel door even in de blokhut achter de toetsen. Toch zijn er momenten waarop ik er wellicht toch beter aan had gedaan om gelijk in de blokhut te gaan zitten om mezelf of mijn huisgenoten een plezier te doen. Of om de aandacht van je gesprekspartner bij het overleg te houden. Geregeld weten mijn gesprekspartners mij namelijk te vertellen dat er een man door mijn tuin loopt. Dat is dan natuurlijk Cor die ook een plek zoekt om te bellen. Het is wel grappig om te zien dat het aan de andere kant van de verbinding een soort van hetzelfde gaat. De meesten zijn uitgeweken naar een kinderkamer,
22
met grote diversiteit aan achtergronden, en geregeld komen gezinsleden door het beeld of blaft een hond tussendoor. Verbazingwekkend snel is de situatie om op afstand te overleggen de normaalste zaak van de wereld geworden en zijn de resultaten nagenoeg hetzelfde, sterker nog; de vergadertijd is korter en iedereen is vrijwel altijd op tijd. Waar ik wel moeite mee heb is dat alle dagen vergelijkbaar zijn. Er is weinig referentie om een gebeurtenis, gesprek, grapje of situatie aan op te hangen omdat de setting steeds dezelfde is. Het gebeurt mij zelden dat ik niet weet welke dag van de week het is maar omdat de week nu niet meer ingedeeld wordt door vaste afspraken zoals repetities enzo gebeurt me dit nu wel. Terwijl ik de repetities eigenlijk niet eens echt mis. Ik zit in een soort van vakantie modus en geniet ervan dat ik nu 's avonds de tijd heb om films en series te kijken. En omdat de rest van het gezin ook minder activiteiten heeft doen we dat vaak gezellig met elkaar. De rest van de vrije tijd vullen we met werken in de tuin en plannen maken voor nieuwe aanleg en andere klus dingen. Het hoogtepunt van deze quarantaine tijd tot nu toe, Hannah refereerde er al aan in haar stukje, was onze pokeravond met vrienden. Het duurde een paar dagen voor ik de constructie helemaal uitgedacht had maar het werkte! Via laptops en een Teams vergadering zaten we met z'n zessen aan tafel. Het delen van de kaarten deden wij en dezelfde kaarten werden aan de andere kant van de verbinding neergelegd. De grootste uitdaging was het delen van de persoonlijke kaarten en daarbij kwam de constructie om de hoek kijken. Wat daar voor nodig was: en Ikea rekje, 2 wegwerp verfbakjes, plakband en vier telefoons met 2 FaceTime verbindingen. De kaarten werden blind op de constructie gelegd en de camera van de telefoons deelde de informatie met de telefoons aan de andere zijde. Zie de foto voor hoe dat vervolgens werkte. Het was een ouderwets gezellige pokeravond en heerlijk om de avond met vrienden door te brengen maar we kijken er ook naar uit om dit weer 'live' te doen. Ook kijk ik uit naar het moment waarop het flesje Affligem niet meer alleen uit eigen koelkast komt! Voor die tijd kunnen we dan wel even repeteren. Manja
23
Wat doe je als juf van groep 3 wanneer, vanwege het coronavirus, de scholen dicht zijn Toen we als school te horen kregen dat de scholen dicht gingen, moesten we snel nadenken en overleggen op welke manier we kinderen thuis toch enige vorm van onderwijs zouden kunnen geven. Maandag 16 maart was de eerste maandag dat de scholen dicht waren. Omdat wij die dag een studiedag hadden staan, zouden er sowieso geen kinderen op school zijn. Die dag hebben we gebruikt om met elkaar een plan te maken voor hoe we de komende weken de kinderen onderwijs zouden kunnen geven. En hoe we de kinderen met ouders in vitale beroepen op zouden vangen. Gekozen is om een planning voor de kinderen te maken waarop zij kunnen zien wat ze elke dag thuis aan schoolwerk moeten doen en per toerbeurt met twee leerkrachten op school te zijn voor de opvang. Dinsdag hebben mijn collega’s en ik de planning voor de eerste 3 weken in elkaar gezet en alle benodigde materialen voor elke leerling klaargelegd, zodat op woensdag een ouder dit op kon halen. Alles lag per leerling in een tas op het schoolplein. Kinderen hebben werk en kunnen thuis aan de slag. Aan ons de taak om het werk wat de kinderen op de computer maken te monitoren en feedback te geven op hun werk. Elke week is er een contactmoment, telefonisch of per mail met ouders/leerlingen. Uit dit contact merk je dat kinderen vooral hun vriendjes en de juffen missen en dat de ouders het echt wel als zwaar ervaren om zelf te werken en hun kinderen te onderwijzen. Dit snap ik heel erg goed, want werken en thuisonderwijs geven aan je kinderen is niet niks. Ook zorgen we ervoor dat er bij de meeste lessen een instructiefilmpje wordt gemaakt. De manier van werken die ik hierboven beschrijf zijn voor mij en veel van mijn collega’s niet zonder drempels genomen. Ik heb in korte tijd enorme stappen gezet op digitaal gebied. Stond ik voor de coronacrisis de instructie van de reken,- lees,- en schrijfles nog voor in de klas te geven, maak ik nu instructiefilmpjes en post deze ’s morgens in de DLO ( digitale leeromgeving). Deze DLO was voor mij helemaal nieuw. In groep 3 gebruikten we dit nog niet. In deze DLO zet ik werk klaar en kan ik naast het telefonische contact en de mail, chatten met de leerlingen. 1x per week houden we via Google Meet een kringgesprek met alle kinderen van de klas. Heel leuk om op deze manier alle kinderen te zien en te spreken en dit geldt natuurlijk ook voor alle kinderen van de klas. Maar ik kan eigenlijk niet wachten om weer gewoon voor de klas te staan en alle kinderen weer voor me te zien in het echt. Susette
24
Vrij! Vrij? Vrij! 4 april 2020, ons Schouwburgconcert. In de aanloop daar naar toe vraagt onze regisseur Janneke aan alle deelnemers: “Vrij, wat betekent dat voor jou? Laat het mij weten!”
Op weg naar huis, genietend van de stille avond, weet ik dat ik mij vrij voel, sterker nog, ik bén vrij. Maar hoe deel ik dat? Ik ben niet creatief, ik kan niet tekenen en mijn borduursels op de lagere school liggen als een trauma in het geheugen van mijn oma, net als mijn breiwerken. Muziek brengt mij dicht bij vrijheid, maar muziek alleen is kennelijk niet genoeg voor ons concert. Iets opschrijven dan voor Janneke? Ik denk na: hoe breng ik mijn gevoel van vrij over op een volle schouwburg? Hoe gaat Janneke mijn “vrij” in beeld brengen? Hopelijk niet met woorden, dat leidt af van de muziek. Ik ben iemand die het liefst met zijn ogen dicht van muziek geniet. Al het andere is voor mij overbodig. Muziek, dat is waar het om gaat. En vrijheid. Iets wat ik mijn hele leven heb gekend: het briesje in de polder die kleine golfjes op de sloten maakt, de kleine eendjes,
die als een pijl uit de boog wegschieten en net zo plotseling tot stilstand komen, het frêle geluid van regendruppels in het water, de geur van de hyacinten, stilte. Stilte en muziek. Genieten! Niemand die mij tegenhoudt. Vrij! Vrij om te zeggen wat je wilt, tegen wie je het wilt. Een praatje in de supermarkt met een oude bekende die net een off-day heeft, opbeurend, en met een glimlach uit elkaar. Een goed gesprek met mijn vriendin, samen lachen, samen huilen. Een babbel met mijn neefje: hij mag naar het conservatorium, hij gaat de wijde wereld in, het dorp uit waar hij dol op is. Hij is vrij om te gaan, vrij om zijn leven vorm te geven op elke wijze die hij wenst. En ik ook! Ik ben blij voor hem. En bezorgd: zo’n kleine man in zo’n grote stad. Ik heb er zelf ook gewoond, jaren geleden. Ik was blij dat wij naar Boskoop verhuisden, dat was pas vrij! Een eigen tuin, een eigen bootje, een eigen konijn. Vrij! 4 April. Hoe kan ik mijn bijdrage leveren? En dan: geen kroon op ons werk, maar de naam van een ding, waar deskundigen het niet over eens 25
zijn of het leeft of niet. Een virus, een Corona-virus, een koninklijke naam voor een killer. Te klein om waar te nemen, maar groots in zijn daden. Binnen een week komen we tot stilstand. Mensen zijn gevaarlijk, niet omdat ze je kunnen verraden, zoals 80-75 jaar geleden. Niet omdat ze je dwingen op je woorden te passen en je daden aan te passen zoals 80-75 jaar geleden. Nee, omdat ze je gruwelijk ziek kunnen maken. Mij, mijn man, mijn familie, mijn neefje… Vrij? Ik ben niet meer vrij, voel mij niet meer vrij. Ik voel mij gevangen in mijn eigen huis. Nu voel ik aan den lijve wat vrij-zijn is. En met mij al mijn landgenoten, die daar niet bij stil stonden, omdat ze niet mee zouden doen op 4-4. Ik heb dagen nodig om mijn balans te hervinden, eerlijk gezegd val ik mezelf tegen, ik had meer stressbestendigheid van mezelf verwacht in deze onbekende situatie. Mijn actielijst is vol, maar tot daden kom ik niet. Geen acties, geen strepen, geen … helemaal niks. Denken, eindeloze rondjes. Ik durf het niet te delen. Bang om al die mensen die hun werk verliezen, hun kinderen moeten onderwijzen, hun
bedrijven draaiend moeten houden, een blok aan hun been te zijn met mijn angst, mijn besluiteloosheid. Ik voel mij niet meer vrij, ik ben ook niet meer vrij. “Er is geen nacht zo donker, of het wordt weer dag”, zei mijn oma altijd. En zo is het ook met angst, als je hem benoemd, onder ogen ziet en uiteindelijk besluit om toch te delen, dan verdwijnt hij. Misschien niet helemaal, maar genoeg om mijn actielijstje weer op te zoeken. Eén actie is beter dan geen actie. De tuin moet opgeknapt, wat ben ik toch gezegend met mijn eigen buitenruimte en mijn heerlijke huis, mijn eigen veilige plekkie. Mijn gevoel van vrijheid keert terug, op 80 vierkante meter weliswaar, maar dat is meer dan menigeen en ik ben blij, ik voel me vrij-er. 4 April is niet gelukt, het wordt een andere datum. Het wordt een prachtig concert, voor mijn part met beelden, teksten, dans, kom maar op! Wat zal ik genieten van onze muziek. Dan hoeven we niemand uit te leggen wat VRIJ betekent. Marianne 26
Ik heb even een kwartiertje op Facebook alle sommetjes bij elkaar gezocht zodat jullie dat niet meer hoeven te doen! Geniet ervan!
Bonus:
27 Antwoorden zijn te vinden in de comments op facebook ;)
28