PiCoQ

PiCoQ Als Koninklijke Ondersteuning

Dinsdag 26 april is het al vroeg dag. Tegen 9 uur komen wij – Wendy, Koen, Runar, Marko en Pieter, ook wel bekend als PiCoQ – bij de Goudse schouwburg aan. Het schouwburgpersoneel is al druk bezig met de tafeltjes en de bar, terwijl mensen van de gemeente de kleine zaal klaarmaken voor de lintjesregen. Vandaag worden mensen die zich jarenlang hebben ingezet voor de Goudse gemeenschap in het zonnetje gezet. En niet zomaar met een bos bloemen, maar met een koninklijke onderscheiding!

Warmspelen en sfeer proeven Als we de kleine zaal binnenlopen, hangt er een enorm ‘lintje’ van het plafond naar beneden. Onze vijf stoelen staan ook al klaar. In de coulissen maken we stiekem een foto van de zestien lintjes die liggen te wachten – zo vaak maak je dit niet mee, natuurlijk. We spelen warm met het werk waarmee we straks ook de gasten verwelkomen: Petite Symphonie van Gounod. Meteen valt op hoe fijn de akoestiek van de zaal is. We horen elkaar prima, en ook de balans is goed. PiCoQ is er klaar voor. In de foyer zijn inmiddels al behoorlijk wat gasten gearriveerd. Tijdens de koffie lopen we ook Pionier-hoffotograaf Jan van den Berg tegen het lijf. Hij is als persfotograaf ingehuurd om mooie plaatjes te schieten van de gedecoreerden, maar wil ook best PiCoQ vastleggen bij deze gelegenheid. Fantastisch toch, zo’n man!

De lintjes Zodra de eerste mensen de zaal binnenkomen, gaat Gounod erop, en zijn we supergeconcentreerd. Staand spelend verwelkomen we de eregasten. De ceremonie bestaat uit een ritueel dat zich vijftien keer herhaalt: de eregast wordt naar voren geroepen, krijgt een mooie toespraak van de burgemeester, en als die eindigt met: “het heeft de Koning behaagd …”, dan zetten wij vast het instrument aan de mond. Tijdens het opspelden

van de versierselen spelen we een kort stukje uit de Hungarian Dances. We gebruiken afwisselend twee verschillende deeltjes. Dat is even opletten, want voor je het weet, zet je het verkeerde in. Gelukkig is iedereen bij de les. Ik moet bekennen dat ik maar een van de feestelingen – van afstand –ken. Dat is Christiaan Ingelse, de voormalige hoofdorganist van de St. Jan. Met hem hebben we als Pionier verschillende keren samengewerkt in de kerk. Een bijzondere uitreiking is aan degene die als laatste aan de beurt is: een mevrouw die vanwege familieomstandigheden in Marokko is. Met haar is een online verbinding gemaakt, en via een groot tv scherm kan de zaal getuige zijn van haar verbazing en blijdschap dat ze een lintje krijgt.

Muzikaal behang met een reprise Dan gaat iedereen richting de koffie en het oranjegebak. Dat wil zeggen, de gedecoreerden moeten nog even blijven voor de staatsiefoto met de burgemeester. Het geeft ons de gelegenheid om snel te verhuizen naar de foyer, waar we ons in een hoekje opstellen. Tijdens de receptie spelen we een heel programma, al heb ik niet de illusie dat daar met veel aandacht naar wordt geluisterd. Dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. De feestelingen en hun families praten honderduit, en wij hebben behoorlijk moeite om enigszins contact met elkaar te houden. Weer ‘ns een andere uitdaging: muzikaal behang zijn. Maar het is voor de goede zaak. En we krijgen tijdens een van de laatste nummers nog een duimpje van de burgemeester, voordat hij de foyer verlaat. Dat onze muzikale bijdrage wordt gewaardeerd, blijkt aan het eind van de ochtend als de organisator naar ons toekomt. Ze is erg blij met live muziek bij deze feestelijkheid, en wil ons alvast voor volgend jaar vastleggen! Voor ons is het een nieuwe ervaring in het nog jonge bestaan van het kwintet, maar we hebben ervan genoten. Fijn dat we op onze manier hebben kunnen bijdragen aan de Goudse feestelijkheden. En een paar centjes voor de club hebben verdiend, natuurlijk.

Pieter Leenen