„Inter-. Literatura-Krytyka-Kultura” 1(11)/2017_______________ przykładowych wyrazach5:  far[ci']  fa[ci'li]  [de][sidi][a']bu Warto zwrócić uwagę na to, co się dzieje w ostatnim wyrazie. Tam krótka sylaba -bu- jest poprzedzona przez długie -a-. W związku z tym -bu- nie może stanowić składowej moraicznego trocheja, co oznaczamy przez brak ujęcia tej sylaby w nawiasy. Za to sylaba -a- sama stanowi taką jednostkę i w związku z tym, że jest ona ostatnim moraicznym trochejem, to na tę sylabę pada akcent. Tymczasem w łacinie używanej w czasach, gdy powstawały wiersze saturnijskie, określanej czasem jako łacina plautyńska, panowały trochę inna zasady: a. Końcowa sylaba nie liczy się w całym procesie. b. Wyodrębnij moraiczne trocheje, przechodząc od lewa do prawa. c. Podkreśl akcentem pierwszą sylabę ostatniej pełnej stopy moraicznej. Jak zatem tutaj mogłoby wyglądać kilka przykładów?  [fa'ci]li  [ad][si'mi]li  [mini][ste'ri] Widać z tego jasno, że akcent mógł w klasycznej łacinie padać inaczej niż we wcześniejszej epoce. Nic dziwnego zatem, że melodia zdania destylowana ze względu na potrzeby słuchacza z czasów Plauta w czasach Horacego nie zawsze była odtwarzana zgodnie z zamierzeniami twórców, co nieuchronnie musiało prowadzić do melodii pokracznych i dziwnych. Nie mogło się to podobać w czasach, gdy ceniony był porządek i harmonia. Zobaczmy jeszcze, że wersy wypowiadane według plautyńskiej zasady brzmią całkiem zgrabnie: „vi[rum] mi Ca[me] [in]se [ver][su]”6 (Odyseja, Liwiusza Andronikusa, wers 1) 5 Wszystkie przykłady rozbiorów na moraiczne trocheje podane są za Parsonsem (zob. przypis1999 roku przez Jeda Parsonsa), akcent został zaznaczony apostrofem umieszczonym za sylabą akcentowaną. 6 Wers ten bez oznaczeń wygląda tak: „virum mihi, Camena, insece versutum”, co po polsku można odczytać jako: „powiedz mi, Cameno, o zręcznym człowieku”. 134_____www.PismoInter.wordpress.com