Meisjes trekken altijd aan het kortste eind

Akhimoni: “Door de karatelessen voel ik me een stuk zelfverzekerder.” ©Ziaul Haque

“Meisjes mogen niet buitenspelen. Ze mogen niet te hard lachen, moeten langzaam praten en mogen alleen spelen met speelgoedkeukentjes. Want: meisjes moeten later trouwen, koken en voor het huishouden zorgen. Werken buitenshuis? Dat is alleen voor jongens.”

De vijftienjarige Akhimoni uit Rangpur, Bangladesh, noemt de stereotypen een voor een op. “Oh, en meisjes mogen ook niet dezelfde kleding of schoenen dragen als jongens. Tenminste, dat is wat mij vroeger verteld is.”

Ondervoeding

Omdat vaak gedacht wordt dat meisjes minderwaardig zijn, trekken zij ook aan het kortste eind als er niet genoeg te eten is. Als gevolg van dit soort opvattingen krijgen meisjes in Bangladesh vaker te maken met ondervoeding. De voedseltekorten in Bangladesh zijn groot en ook de juiste kennis over het bereiden van gezond eten ontbreekt.

Daardoor zijn de maaltijden vaak niet voedzaam genoeg. Bijvoorbeeld omdat bij de productie schadelijke stoffen gebruikt zijn of omdat het eten op een ongezonde manier bereid wordt. Niet alleen zijn de directe gezondheidsrisico’s van ondervoeding groot, ze kunnen ook op de lange termijn doorwerken. Zo sterven meisjes die als kind ondervoed waren vaker bij de bevalling, worden hun kinderen vaker te vroeg geboren of lopen ze risico jong te overlijden.

Baas over eigen gezondheid

Plan International zette op Akhimoni’s school een programma op waarin ondervoeding én stereotypen aangepakt worden. “We krijgen les over het verbouwen van groenten, leren koken en volgen trainingen waarin we leren voor onszelf op te komen en wat onze rechten zijn. En ik kon karatelessen volgen, waardoor ik nu sterker in mijn schoenen sta.”

“We eten thuis alleen wat ik zelf gekweekt heb”

Vol trots laat Akhimoni de schooltuinen zien. “Hier leren we alles over groenten en fruit”, legt ze uit. “In welk seizoen we het beste kunnen planten, hoe we van uitgebloeide planten weer voeding kunnen maken voor nieuwe zaadjes en hoe we met de groenten en het fruit een gezonde maaltijd kunnen maken.” Ze wijst naar een grote afvoer die langs de tuintjes loopt. “Door die afvoer kunnen de planten tegen alle weersomstandigheden. Zelfs bij hevige regenval loopt het water weg.”

Werken buitenshuis? Dat is alleen voor jongen

Akhimoni (15)

Het tuinieren inspireerde Akhimoni, ze legde ook thuis een moestuin aan. “Hier gebruik ik alle kennis die ik op school heb geleerd. Omdat ik allerlei gezonde groenten kan oogsten, hoeven we geen groenten te kopen die met schadelijke bestrijdingsmiddelen gekweekt zijn. We eten alleen wat er in mijn tuintje groeit.”

Het tuinieren inspireerde Akhimoni, ze legde ook thuis een moestuin aan. “Hier gebruik ik alle kennis die ik op school heb geleerd. Omdat ik allerlei gezonde groenten kan oogsten, hoeven we geen groenten te kopen die met schadelijke bestrijdingsmiddelen gekweekt zijn. We eten alleen wat er in mijn tuintje groeit.”

In de schooltuinen leert Akhimoni alles over tuinieren en gezonde voeding. ©Ziaul Haque

Zelfverzekerd

Kennis over tuinieren alleen is niet genoeg. Daarom gaan ze op Akhimoni’s school ook de strijd aan met schadelijke stereotypen over meisjes en leren ze voor zichzelf opkomen. “Tijdens de karatelessen leer ik hoe ik mezelf kan verdedigen”, vertelt Akhimoni. “Ook zonder geweld. Daardoor voel ik me een stuk zelfverzekerder. Vroeger was ik vaak bang om lastiggevallen te worden. En ik voelde me machteloos omdat ik dan niets terug durfde te zeggen.”

Nu durft ze dat wel. “Als een jongen me pest, dan zeg ik er wat van. En dan bieden de jongens hun excuses aan, omdat ze doorhebben dat ik niet bang meer ben! Dit zal me later ook helpen om mijn eigen leven vorm te geven.”

We eten thuis alleen wat er in mijn tuintje groeit

Akhimoni (15)

Toekomstplannen

Akhimoni heeft dan ook grote plannen voor de toekomst. “Ik wil dokter worden”, vertelt ze. “Mijn moeder moest laatst naar het ziekenhuis. Daar zag ik dat veel mensen niet de zorg krijgen die ze verdienen. Daar wil ik verandering in brengen.”

De deur uit met al die stereotypen dus. Want, zo leerde Akhimoni: “Meisjes kunnen ook gewoon werken. In Rangpur merk ik al dat er langzaam verandering komt. Ik zie steeds vaker meisjes buiten voetballen of cricket spelen. Vroeger mocht dat niet.”

“Als iedereen meedoet, maken we het verschil”

Als het aan Akhimoni ligt, leert ze heel Bangladesh wat ze de afgelopen jaren zelf geleerd heeft. “Met name in de pubertijd is het belangrijk om gezond te eten. Want als je niet goed eet, kan je ook niet leren en je ontwikkelen. En juist in de pubertijd sta je vaak onder grote druk. Als we iedereen leren dat gezondheid en gelijkheid belangrijk zijn voor ieder kind, dan maken we een enorm verschil!”