Poppunt Magazine 29

www.poppunt.be

MAGAZINE29 Tips Pump that Bass Dossier Punk in Vlaanderen Sample Artist Briskey

Alex Callier (Hooverphonic)

music-o-holics popadvies tips dossier terugblik

zoekertjes

driemaandelijks juni-juli-augustus 2006 P109079 Afgiftekantoor Gent X

FYI: Computers don’t have XLRs.

De nieuwe Samson C01U combineert een warme klank met een naadloze, plug-and-play USB interface die dure convertoren of andere accessoires overbodig maakt.

Dankzij z’n superprijs kan u blijven genieten van uw “Rock Star” levensstijl. * ter uwer info: computers hebben geen XLR’s Le nouveau C01U de Samson combine un son chaleureux avec une interface plug-and-play en USB qui élimine tout les converteurs ou autres accessoires à budget élevés. De plus, le prix est super abordable, ce qui vous permet de garder votre "Rock Star lifestyle". * pour votre info : les ordinateurs n’ont pas de XLR

Exclusive distributor: ABMUSIC R.Dansaertlaan 230• 1702 Groot-Bijgaarden • Belgium Tél: 32 (0) 2 410 88 88 • Fax: 32 (0) 2 410 99 99 e-mail: info@abmusic.be • www.abmusic.be

s.

VOOR WOORD

Goeiedag, Een nieuw magazine. Een nieuwe lente. Een nieuw geluid.

Poppunt Magazine heeft voor deze editie de kaart van de attitude getrokken. Maar ook die van roots en standvastigheid, van exploratie, van grasduinen in muziekgeschiedenis, van jonge wolven en van experiment. En gekozen om er met een stevige naald een rode draad doorheen te breien, want, zegt één van de oeroude kosmische wetten niet dat ‘alles met alles samenhangt’?

Wij dachten van wel. Onze musicoholic, Alex Callier, bijt de spits af en neemt in zijn kielzog Ludo Mariman mee. Attitude maal twee. Met de voeten in de punk. De draad, in den beginne een quasi onontwarbaar kluwen, ontknoopt zich verder via de stem van vocal coach Peter De Smet naar de lage sensuele basnoten van onder meer Ruth Verhelst en drapeert zich rond An Pierlés huisband Koen Gisen, Eric Didden en Thomas De Vos (Rumplestitchkin), die ons iets meer vertellen over hoe je best een tournee in het buitenland aanpakt. Hij wordt er opgewacht door Mo&Grazz en Gert ‘Briskey’ Keunen, een man die zijn klassiekers kent en met veel oog voor muzikaal detail snippets herwerkt tot een samenhangend en dynamisch geheel. Experiment dus, waarmee we belanden bij (K-RAA-K)3 en via Tom De Weerdt van Lowlands terechtkomen bij Kloot Per W, een man met een visie en de verrekijker gericht op het verleden. Samen met Raymond en diens jonge helden legt hij de basis waar jullie verder kunnen op werken, mee experimenteren, in grasduinen, ... met tonnen gezonde attitude.

En dan rest ons nog dit.

Meer muziek. Meer liefde. Meer meer.

Voor de redactie, Sven Hoofdredacteur Poppunt Magazine Poppunt Magazine is het driemaandelijkse tijdschrift van Poppunt vzw.

Dagelijks geeft Poppunt praktisch en sociaal-juridisch advies aan muzikanten en dj’s. Onze jaarlijkse Muzikantendag schotelt je een hele dag workshops, infosessies en demofeedback voor, terwijl het interprovinciale vervolgtraject 100% Puur: Pop uit de Provincies jonge bands op tientallen podia zet. Online zijn we ook enorm actief: samen met Studio Brussel onderhouden we het online demoforum Demopoll. Ondertussen proppen we onze website vol gegevens over alles wat beweegt in het poplandschap, zodat iedereen mekaar weet te vinden. Welkom op www.poppunt.be - 02/5049900 info@poppunt.be !

POPPUNT juni-nummer Redactie: Sven De Potter, Luc Nowé, Leen Raats, David Zegers, David Tampère, Tijs Vastesaeger, Els Michiels, Katrien Molenberghs, Peter Zwertvagher, Filip Leloup, Nathalie Vanlaecke, Jan Vanderhaeghen, Eva Keustermans, Lieven De Graeve, Davy Claes.

Fotografie: Koen Bauters, Kika D, Alex Van Hee, Madelien Waegemans, Chris Van de Kasteele Vormgeving: C2A - 0477/97 97 67 Oplage: 5000 exemplaren Verantwoordelijke Uitgever: Luc Nowé, POPPUNT vzw, Kartuizersstraat 19/7, B-1000 Brussel Abonnementen: Abonneer je op Poppunt Magazine door E 12 over te maken op rekeningnummer 413-9292181-26 met vermelding ABO2006.

MUSIC-O-HOLICS: Alex Callier. Frontman van Hooverphonic, componist, arrangeur én kok. Wij doken met Alex in zijn muzikale keuken en ontfutselden hem alras recepten voor het betere arrangementenwerk.

04

DOSSIER: Punk in Vlaanderen. It’s all about attitude. Voor dit dossier konden we niet om Ludo Mariman heen, peetvader van de Belgische punk en nog steeds een gepassioneerd crowdsurfer. Punk is niet dood. En zal dat ook nooit zijn.

08

TIPS: Pump that bass! Bassisten leggen de fond in elke band, wiegen hun heupen en zorgen voor een lekkere swing ‘n’ groove. Onze man sprak met Maarten Standaert, Ruth Verhelst en Steven Van Gool.

14

DOSSIER: Twee dossiers voor de prijs van één! Touren in het buitenland, hoe pak je dat eigenlijk aan? Wij konden Koen Gisen tussen twee tournees strikken voor een babbel en voelden ook Millionaire-manager Eric Didden aan de tand!

18

TIPS: Sampleartist Gert Keunen aka Briskey. Gert Keunen grasduint in oude bigbandplaten, samplet dat het een lieve lust is en herwerkt zijn bijeengesprokkelde materiaal tot een dynamisch, muzikaal en zeer dansbaar geheel. Voor ons doet hij uit de doeken hoe!

22

FOCUS: (K-RAA-K)3. Een onuitspreekbare naam voor een label dat het gaat zoeken in de experimentele popmuziek. Gerund door gepassioneerde lieden met de vinger aan de pols. En die tikt behoorlijk snel!

25

PASPOORT: Dames en heren, posters en meer van dat fraais: Humo’s Rock Rallywinnaars The Hickey Underworld en 100% Puur band Starfucker

27

Jonge Wolven 31 terugblik 32 popadvies 36 rapport 39 demodokter 44 telex 48 zoekertjes 50

MUSIC -O-HOLICS

Alex Callier:

Foto: Koen Bauters

“De grootste hit komt altijd aan het einde van de rit.”

04

Op onze queeste naar begeesterde en passionele muzikanten liepen we voor deze editie Alex Callier tegen het lijf, de drijvende kracht achter Hooverphonic, een band geënt op Belgische bodem, maar met internationale allures en wereldwijd succes. We peilden bij his-down-to-earthness naar zijn muzikale kookpunt en vroegen hem hij waar hij zoal de mosterd haalt? En wat het geheim is achter zijn muzikale kruidenmengeling? We staken ons licht op in de interne keuken van het Hooverphonische brein en ontfutselden hem alras zijn recept voor stoemp met sausijzen.

Met een volle maag en een hoofd vol muziek stapten we weer naar buiten...

“Ik speel verschillende instrumenten, maar lang niet allemaal even goed,” zegt Alex. “Piano speel ik al sinds mijn achtste, elektrische gitaar sinds mijn dertiende. Ik heb echter nooit gitaarles gevolgd. De bas heb ik pas bij Hooverphonic ontdekt. Mijn muzikale roeping was eigenlijk snel duidelijk: vanaf het moment dat ik op de muziekschool zat, ben ik pianostukjes beginnen te schrijven. Ik heb één keer zwaar getwijfeld of ik bijvoorbeeld niet beter kok was geworden, maar als ik nu mijn vrienden en collega’s uit de horeca of modewereld bezig zie, dan ben ik blij dat ik voor het muzikantenschap gekozen heb. In vergelijking met hen leid ik een ongelooflijk luxeleven.”

Je bent het beste bewijs dat kiezen voor ‘de muziek’ niet noodzakelijk betekent dat je je hele leven moet ploeteren. Jij kan er alvast van leven.

Nu, bij Hooverphonic ben je niet enkel componist, maar ook arrangeur.

Doe je het één liever dan het ander?

Alex Callier: “Neen, maar arrangeren gaat me eerlijk gezegd beter af, al hangen beide voor mij wel samen.

Gewoon creatief zijn, dat doe ik het liefste. “ Je bent onlangs met het archief van Blue Note aan de slag gegaan met als resultaat de fijne schijf Mad About Blue. Hoe voelde het om met dat historisch materiaal te werken?

Alex Callier: “Fantastisch! Zonder er zelf naar te moeten vragen, mocht ik die spullen op mijn manier aanpakken.

Ik vond het geweldig om zelf het werktempo te kiezen en te mogen grasduinen in die fijne stemmen. Het was een echte speeltuin.”

Ik kan me inbeelden dat je voor de release van een nieuwe Hooverphonic-plaat nogal zenuwachtig bent. Hoe zat het met Mad about blue?

Alex Callier: “Dat ging wel, al had ik ergens wel schrik voor het feit dat mensen de originele versies beter zouden vinden. In vergelijking met het uitbrengen van een nieuwe Hooverphonic-plaat, was Mad About Blue echt een makkie. Het ging er veel relaxter toe. Met zulke goede nummers en knappe performances kon het haast niet fout kon gaan. “ Hoe ga jij als componist te werk?

Trek jij met het licht op een nieuwe plaat tijd uit voor het schrijven van nieuwe nummers of gebeurt dat meer tussen de soep en de patatten?

Alex Callier: “Allebei. Er komt in het creatieproces zelfs een moment dat ik dagelijks begin te schrijven. Ik denk dat ik op dat vlak één van de meest gedisciplineerde professionele muzikanten in België ben. Volgens mij lopen er weinig anderen rond die om acht uur uit hun bed komen, gezond ontbijten en dan tegen half tien beginnen te schrijven. Ik beschouw het componeren als een dagtaak.

Songschrijven is een ambacht. En vooral: je moet je creaties aan de buitenwereld durven tonen. Door je muziek te laten botsen met ideeën en opinies van anderen, vergaar je kennis.

Ik tracht dat zoveel mogelijk te doen: vaak kunnen mijn ‘proefluisteraars’ niet echt zeggen wat er goed of niet goed aan is, maar ik merk aan hun reacties wel wat werkt en wat niet. Op de een of andere maffe manier weet ik achteraf meteen weer wat ik moet doen.

Ik heb natuurlijk wel een groot voordeel: de vrijheid. Niets hoeft. Als ik zin heb om te gaan tennissen omdat het goed weer is, doe ik dat. Maar ik probeer mezelf wel wat discipline op te leggen, want ik merk dat ik beter word naarmate ik in mijn ritme kom. De grootste hits komen er altijd aan het einde van de rit uit. Of zoals Satie zei: het is negentig procent transpiratie en tien procent inspiratie.”

Word jij eigenlijk een ander mens als je schrijft?

Alex Callier: “Neen, maar wel als ik aan een plaat werk. Dat is een vrij obsessieve aangelegenheid: ik ga op een bepaald moment in overdrive en dan ben ik niet altijd de meest aangename mens. Ik ben er wel van overtuigd dat een zekere dosis obsessiviteit er voor zorgt dat je ergens goed in wordt. Ik merkte dat vroeger ook al tijdens repetities: toen ik veertien was en in een groepje speelde, wilden de anderen na een half uur repeteren al pinten gaan pakken, terwijl ik vond dat we verder moesten doen. Ik vond dat ook maar normaal. Toptennissers oefenen ook elke dag, hé.”

Weet jij wanneer een song af is? Of ben je iemand die aan een nummer blijft sleutelen?

Alex Callier: “Absoluut niet. Ik schrijf heel snel. Voor mij is het: aan de piano gaan zitten met een idee en tien minuten later een song hebben. Het uitwerken en arrangeren neemt iets meer tijd in beslag, maar als ik echt doorwerk, heb ik na een dag toch wel de grote lijnen en weet ik ongeveer hoe ik die wil opnemen. Ik ben ervan overtuigd dat snel werken nodig is: je moet

ergens durven te stoppen en jezelf niet verliezen in details. Of aan een nummer beginnen, maar er na een tijdje de brui aan geven omdat je niet meer weet hoe het verder moet. Ik heb dat niet. Mijn demo’s klinken verre van perfect hoewel veel mensen vinden dat ze al aardig klinken. Maar een demo geeft enkel een beeld van hoe het nummer zou kunnen worden. Ik vind het belangrijk dat je die dingen kan loslaten. Ik ken veel getalenteerde, maar zeer geremde muzikanten die hun werk nooit aan de buitenwereld laten horen. Bij mij is dat helemaal anders: ik heb mijn songs nooit verstopt. Deze week nog kreeg ik van mijn moeder een quatre-mains die ik geschreven heb rond mijn dertiende.

Zij had die ergens op zolder bewaard.”

Songwriters versus muzikanten “Kijk, ik vind dat er te weing onderscheid gemaakt wordt tussen songwriters en muzikanten. Een fantastisch songwriter is niet per se een goed muzikant. Neil Young mag dan wel bloedmooie songs schrijven, een groot zanger of gitarist is hij toch niet. Je ziet zoiets heel erg vaak, ook bij grootheden als Lennon en McCartney. Dat waren ook niet meteen virtuozen, maar wat een songschrijvers!

Ik denk dat je in het leven nooit goed kan zijn in alles. Je moet altijd een keuze maken. Ik heb de mijne al vrij vroeg gemaakt: ik wou liedjes schrijven, componeren. Een instrument perfect beheersen, liet ik aan andere mensen over. Het valt me op dat net die mensen sneller terugvallen op de trucjes en de regels als ze het even niet meer weten. Als je kennis beperkter is, lap je de regels aan je laars, wat iets heel charmants kan opleveren. Onze eerste plaat is daar een mooi voorbeeld van: die is wars van alle regels gemaakt.

Toen ik die plaat programmeerde, wist ik zelfs nog niet wat een triplet-beat was.

Ik programmeerde alles rechtdoor in 4/4.

Die naïviteit heb ik nu jammer genoeg minder. Anderzijds heb ik er dan weer zoveel knowledge en kennis bij. “ Is je manier van componeren ook veranderd? Jullie eerste plaat drijft op beats en sfeer terwijl bij jullie laatste plaat meer dan ooit de nadruk ligt op zanglijn en melodieën. Of heb ik dat verkeerd voor?

Alex Callier: “De liedjes zijn belangrijker geworden. Op de eerste plaat stonden veel nummers die afhankelijk waren van de beat en de sfeer, maar toch blijven Inhaler en 2wick ’ongelooflijk sterke

i

05

MUSIC -O-HOLICS

songs. Op (No) More Sweet Music staan liedjes die zelfs enkel met gitaar en zang overeind blijven.

Ik heb echt een voorliefde voor schone nummers. Een zeer subjectief criterium, ik weet het. Er zijn bepaalde bands die mij nooit geraakt hebben terwijl iedereen ze fantastisch vond. Neem nu The Rolling Stones: die hebben me nooit veel gedaan, behalve dan She’s like a rainbow en Two thousand lightyears ago wat die hard Stones-fans dan weer de minst boeiende songs vinden. (lacht). Met ouder worden merk ik dat ik aangetrokken ben tot bepaalde harmonieën, los van het genre. Sommige countryliedjes vind ik fantastisch, andere kut. Hetzelfde geldt voor jazz. Als kind speelde ik trouwens ook veel liever Satie dan Bach. Ik heb het altijd al meer gehad voor alles wat afweek van de klassieke harmonie. En ik heb dat eigenlijk ook bij popmuziek.”

Sing song blue Ik vond op de Hooverphonic website je favoriete platen en het viel me op dat daar geen filmmuziek tussen stond terwijl jouw muziek vaak filmisch is en flirt met film.

Alex Callier: “Ik vind dat een soundtrack bij een film hoort. Beeld en klank zijn één. Je kan die twee niet los van elkaar zien. Ik ken niet veel soundtracks waar ik van A tot Z kan naar luisteren zonder dat het me begint te vervelen. Ik hou wel van Thomas Newman en van wat hij gedaan heeft voor American Beauty. Dat vind ik nog altijd een beresterke plaat.

Ik hou ook van John Barry. Vooral van bepaalde stukken uit zijn scores, zoals je van bepaalde aria’s uit opera’s houdt.

Ik heb wel heel wat soundtracks in mijn collectie zitten: Morricone, Newman, … maar toch hou ik vooral van ‘de stem’.

Dat is nog altijd mijn grootste liefde.”

maar.” Zeg nooit nooit, maar ik heb geen ambities in die richting.”

Vind je het dan niet moeilijk om teksten voor een ander te schrijven?

Alex Callier: “Nee, ik probeer daar niet teveel bij stil te staan. Uiteindelijk wil ik zo universeel mogelijk schrijven, zodat iedereen zich in mijn nummers kan terugvinden. Dat is volgens mij de kunst: een tekst schrijven die tegelijk heel persoonlijk en heel herkenbaar is. Daar ben ik wel vrij goed in, denk ik. “ Je maakt er geen geheim van dat er autobiografische details in je teksten sluipen. Ben jij iemand die zoals Elvis Costello situaties opzettelijk uit de hand laat lopen om er achteraf een goede tekst over te schrijven?

Alex Callier: “Ik doe het alleszins niet met opzet, maar misschien wel onbewust. Vroeger deed ik dat wel, maar door ouder te worden, heb ik meer inlevingsvermogen gekregen. Ik

“Ik denk dat ik één van de meest gedisciplineerde professionele muzikanten in België ben. Volgens mij lopen er weinig anderen rond die om acht uur uit hun bed komen, gezond ontbijten en dan tegen half tien beginnen te schrijven.”

Is dat iets waar je jaloers op bent?

Was jij liever een zanger geweest?

In de allereerste samenstelling van Hoover was je immers leadzanger…

Alex Callier: “Jezus, waar begin jij nu over?! (lacht)”

weet ondertussen hoe het voelt als er iets is fout gaat of als een relatie stuk loopt. Ik kan er dus ook makkelijker over schrijven. Momenteel zit ik in een abstracte fase waarin ik gewoon mooie zinnen probeer samen te stellen. Op het moment zelf weet ik vaak niet waar ik over aan het schrijven ben. Ik lig daar niet echt van wakker, want mensen interpreteren je tekst toch zoals ze het zelf willen. Achteraf vertellen ze me wat ik bedoeld heb, maar ik moet ze meestal teleurstellen. Omdat ik het vaak zelf niet goed weet (lacht). Ik probeer er vooral geen regelmaat in te steken. De vorige plaat was bijvoorbeeld heel persoonijk.”

Ja, ik geef het toe, ik heb een beetje research gedaan…

Alex Callier: “Ik ben echt geen zanger.

Ik kan wel een beetje zingen, maar ik mis toonvastheid. Dat komt omdat ik verkramp in alles wat ik doe. Altijd al gehad trouwens. En dat mag je absoluut niet doen als je zingt. Ik heb wel al overwogen om wat meer te zingen, maar dan sta je naast Geike en denk je: “Ik kan een beetje zingen, maar laat ook

Jij arrangeert veel op computer, maar op een plaat laat je bijna alle arrangementen inspelen door live-instrumenten. Klinken die dan zoveel beter dan de nieuwste digitale klanken?

Alex Callier: “Absoluut, there’s nothing but the real thing. Ik heb hier de sjiekste programma’s liggen en toch zit daar niets tussen dat klinkt als echte strijkers.

Ik vind: ofwel maak je elektronische

muziek ofwel akoestische. Ik zal nooit echte drums programmeren. Als ik wil dat de drums elektronisch klinken, programmeer ik die en anders laat ik ze inspelen door een echte drummer. Maar ik hou wel van de crossover tussen organisch en elektronisch.”

Wat blijft voor jou een grote muzikale uitdaging?

Alex Callier: “Ik wil graag nog iets doen met filmmuziek, maar dat is toch een vak apart. Ik heb dat onlangs nog een keertje gedaan voor het toneelstuk De kleine prins. Het feit dat je van een ander afhankelijk bent, maakt het heel moeilijk. Ik kan zeer goed sferen creëren, maar op commando ligt dat toch nog anders. Bij een film moet je de sfeer ondersteunen en kracht bijzetten.

Je moet eigenlijk de sfeer van een ander creëren. Ik vind dat heel boeiend, maar het blijft bij tijden een foltering.”

Nog ééntje om het af te leren: jouw andere passie is koken. Ik ken je niet persoonlijk, maar wat ik van je ken is mooi. Je maakt mooie muziek, je woont in een mooi huis en je draagt mooie kleren. Trek je de lijn door in de keuken en maak je er enkel mooie gerechten? Of staat er wel eens een lo-fi ‘stoemp met worst’ op het menu?

Alex Callier: “Ik vind dat een heel mooi gerecht! En helemaal niet lo-fi (lacht).

Kijk, ik trek zelf mijn bouillon. Dan zet ik mijn patatjes met een wortelke en en sjalotje op het vuur. Ik voeg wat van mijn zelfgetrokken bouillon toe en laat dat zachtjes sudderen. Vervolgens bak ik een lekkere worst van goede kwaliteit. Dat alles serveren met wat van die lekkere jus en dan heb je een heel lekker gerecht! Ik eet het liefste eenvoudig. Ik ben verzot op goede pasta’s! Italiaanse pasta’s, niet van die Belgische met room en vijftien verschillende kruiden. In de keuken hou ik het graag simpel. Als je veel kookt, krijg je er uiteraard een zekere handigheid in. Dat is met alles zo. Ook met schrijven en arrangeren. Maar mocht ik een kookboek uitbrengen, dan zou het volstaan met zeer doenbare gerechten met klassieke, lekkere basisingrediënten. Vijfendertig kruiden in één gerecht is geen goed idee.

Daar hou ik niet van. Ik maak een tomatensaus met ofwel oregano ofwel basielkruid. Mijn gerechten zijn mooi en elegant maar wel eenvoudig!”

Nathalie Van Laecke

07

DOSS IER

Maak eens een dossier over de Belgische punk. Dat was de boodschap waarmee we een van onze charmante dames de baan op stuurden. Ze kwam terecht bij Ludo Mariman; de man was zo onder de indruk dat onze freule hem met Peetvader van de Belgische punk mocht aanspreken en hem honderduit mocht uitvragen over de Belgische punkscene. Alleen dook ze af en toe achter een stoel, want Mariman begon met een spervuur aan anekdotes en kreeg meer dan eens schuim in de mondhoeken. Een angry young man van 51. Ludo, Hey Ho, let’s go!

attitude!

08

Funeral Dress (Foto: Kika D)

Punk is een

Ludo Mariman: “Muziek is muziek en in elk genre is er goede en slechte muziek. Ik lul daar niet over’

Vond jij de punk of vond de punk jou?

Die beweging stond immers nog maar in haar kinderschoenen toen jij met The Kids begon.

Ludo Mariman: “Ik ben altijd al behoorlijk anglofiel én een grote fan van het Britse voetbal geweest. Via Engelse kranten heb ik de punkbeweging leren kennen. Op mijn voetbalreisjes naar Londen ben ik op het juiste moment op de juiste plaats beland: de legendarische club Marquee waar ik Eddie and the Hot Rods ontdekt heb. Hun rauwheid sprak me meteen aan. In die tijd waren groepen als Pink Floyd, Genesis en Yes hip, maar wat zij speelden, klonk veel te intellectueel. Je moest haast gestudeerd hebben om daarvan te kunnen genieten. Punk reageerde tegen dat muzikaal intellectualisme en heeft de muziek terug naar de straat gebracht.

Her en der ontstonden zeer energieke bands met leden die hun eigen kleren ontwierpen en magazines uitgaven.

Als jonge gast werd ik plots in een heel kleurrijke en creatieve scene gegooid.

Ik zat toen in een groepje met Danny en Eddy (De Haes, oorspronkelijke ritmesectie van The Kids, nvdr.). De vorige zanger en gitarist hadden er de brui aan geveven, omdat ik nogal dominant was. Wij gedrieën waren hard op zoek naar wat we verder konden doen, maar toen ik punkrock hoorde, wist ik meteen dat we niemand extra nodig hadden. Geen fucking solo’s, korte nummers en hopla. Ik ben meteen nummers beginnen schrijven. En we zijn aan 150 km per uur uit de startblokken geschoten.”

Wanneer werden The Kids op de mensheid losgelaten?

Ludo Mariman: “Helemaal in het begin van de punk. Ons eerste optreden vond plaats in Kapellen in september ’76. Ons repertoire bestond uit amper vijf eigen nummers, aangevuld met een stuk of negen covers van The Ramones. Zij hebben trouwens een grote invloed gehad. Hun eerste interview had de titel “Wij kunnen niets, maar dat moet kunnen.” Ik vond die ingesteldheid fantastisch. Mijn composities voor The Kids klinken eigenlijk als een mix tussen The Ramones en The Sex Pistols.”

Kwamen jullie als beginnende punkband in België makkelijk aan de bak?

Ludo Mariman: “Bwah, ... voor onze eerste optredens werden we nauwelijks betaald, maar we stalen altijd de show en werden gauw berucht door onze aparte aanpak. Meestal stonden we tussen bluesrock-groepen die ellenlange

nummers speelden en vooral veel freakten en kickten op zichzelf. Wij kwamen heel agressief uit de hoek.

Vanaf het moment dat we op het podium stonden, begonnen we het publiek uit te schelden en jaagden we onze set erdoor. Snedig, rechtdoor, zonder solo’s.

De mensen schrokken van ons! Op hetzelfde moment maakte de pers voor het eerst gewag van de punkbeweging, maar wij bestonden al én hadden al een behoorlijke reputatie. We speelden toen vaker in Wallonië dan in Vlaanderen, want punk sloeg er sneller aan. Waar veel werkloosheid is, gedijt punk beter.”

Wat is punk dan voor jou? Een levensstijl of toch vooral muziek en energie?

Ludo Mariman: “Vooral muziek, maar ik kan het niet los zien van de erfenis van ‘76. De toenmalige omstandigheden trokken de hele No Future-beweging op gang. De oliecrisis in ’74, de werkloosheid.... De generatie voor ons was de Gouden Generatie, maar wij zaten economisch in een underdog positie. Wij dachten: fuck off, wij leren drie akkoorden en gaan op een podium staan! Dat is de mentaliteit waar ik voor gevallen ben. Die periode was trouwens veel kleurrijker dan dat ze nu voorgesteld wordt.”

Ayatollahs van de punk Ludo Mariman: “Het stoort me dat er een generatie punks is opgestaan die bijna fundamentalistisch met de beweging bezig is. En allerlei regeltjes opstellen waar ‘echte’ punkers moeten aan voldoen. Dat druist echt in tegen de punkprincipes: er zijn geen regels!

Ik kan echt niet overweg met die ayatollahs van de punk. De punkscene zelf, daar hoor ik niet helemaal meer bij, maar ik merk dat onze muziek nog over hele wereld gesmaakt wordt. Onze eerste twee elpees zijn klassiekers en ik ben best fier dat wij over de hele wereld respect krijgen voor wat we toen gemaakt hebben. Onze songs worden nog steeds opgepikt door jonge mensen.

Dat is wat telt!

Ik ben een working class hero. Ik heb nog een job naast de muziek. Wij allemaal trouwens. Een bewuste keuze, want we willen vrij en onafhankelijk zijn. Professionele muzikanten moeten compromissen sluiten en dat wil ik niet.

Ik hou heel veel van muziek, maar niet van de muziekbusiness. Daar blijf ik echt zo ver mogelijk van weg. Ik doe mijn ding op mijn manier. Al geef ik toe dat het een gigantisch voordeel was dat

we in onze beginjaren getekend werden door een major.”

Jullie werden inderdaad behoorlijk snel getekend. Was het makkelijk om een contract in de wacht te slepen toen?

Ludo Mariman: “Tijdens een optreden in ‘De Groene Michel’ in Antwerpen stond Alain Rageno in het publiek, onze latere manager. Wij kwamen op zoals we dat altijd deden: aggressief, meteen iedereen uitschelden, heel zelfzeker en alles geven. Na het optreden kwam Rageno mijn telefoonnummer en adres vragen. Indertijd organiseerde hij samen met Paul Ambach concerten. Even later stuurde hij me een brief : “Geachte Punker, ik wil graag met jullie een demo opnemen. Kunnen we eens afspreken?”.

We hebben toen in één dag twaalf nummers opgenomen. Rageno is met die demo naar Phonogram getrokken en die hebben ons meteen getekend.

Ondertussen had hij voor ons het voorprogramma van Iggy Pop versierd.

Zo mochten we meteen voor 1500 man optreden in de toenmalige ‘Roma’. We kregen heel goede recensies en daarna kwam alles in een stroomversnelling.”

Op jullie agenda staan voor de komende maanden een kleine dertig concerten. Stap jij nog met evenveel goesting op het podium als dertig jaar geleden?

Ludo Mariman: “Zeer zeker, maar mijn tolerantie voor al ‘het voor en na’ is heel erg geminderd. Ik heb zoveel uren gewacht dat het me nu de keel uithangt.

Soundchecken doen we niet vaak meer.

We hebben een steengoede technieker die alles klaarzet zodat we voor het optreden nog enkel een korte linecheck doen. Een paar nummers en het geluid staat op punt. Ik kan er ook niet meer tegen dat men na de show rond mijn hoofd komt zeuren, maar het optreden zelf doe ik nog heel graag. That’s my life ‘till I die. Het is een fantastisch gevoel om als 51-jarige te crowdsurfen.

Het klinkt een beetje onnozel, maar ik geniet er geweldig van. Destijds ging het zo hard en alles gebeurde in een roes: seks, drugs en rock ‘n’ roll. Nu is het gewoon fijn om te zien dat er zoveel aandacht is voor de muziek die ik toen geschreven heb.”

Merk je een evolutie bij het publiek?

Slaat de vonk op de huidige generatie even hard over als dertig jaar geleden?

Ludo Mariman: “Absoluut! We hebben

i

09

Foto: Koen Bauters

DOSS IER

nog heel wilde optredens waarbij er vanaf de eerste noten keihard ingevlogen wordt. Ons geeft dat een enorme kick! Als het publiek meegaat, ga je als artiest ook een stap verder.

De energie die heen en weer wordt gestuurd, zorgt voor zalige optredens.

En dat gebeurt nog vaak, maar natuurlijk niet elke keer. In Limburg heb je bijvoorbeeld een zachter publiek dan in de Kempen. Maar dat wil niet zeggen dat ze ons in Limburg niet smaken.

Je niet laten kennen en erdoor heen blazen, is het beste wat je kan doen. En als je Limburgers uit de bol ziet gaan, dan ben je echt goed bezig. (lacht).”

België, punk’s not dead!

Ludo Mariman: “In België zitten er nog een heleboel andere punkbands, maar met de scene zelf hou ik me weinig bezig. Op dat punt ben ik heel punk: een sociale individualist. Iedereen doet wat hij wil, maar laat mij gerust. Dat is mijn basisregel. (lacht) Je hebt natuurlijk bands als Funeral Dress of Revenge 88 die al een tijdje meegaan, maar er zijn ook veel goede jonge groepjes met een eigen identiteit. Waar ik niet tegen kan zijn bands die chagrijn uitstralen

en met de mentaliteit van ‘Wij zijn echter dan gij’ rondlopen. Daar gaat het echt niet om. Punk gaat om creatieve energie.”

Wanneer besloot je terug met The Kids de hort op te gaan?

Ludo Mariman: “In ’96 had ik een interview met een paar jonge Fransen.

Die stonden in opperste bewondering voor mijn deur. Blijkbaar waren The Kids in de Parijse punkscene heel bekend.

Ik stond met open mond te luisteren.

Eén van hen heeft trouwens laatst een tribute aan The Kids uitgebracht. Een Japanse punkband Teen Generator heeft onlangs ook drie nummers van ons gecoverd. Fonetisch ingezongen! (proest het uit). Zelfs in Peru kennen ze onze muziek! Ik checkte gisteren ons gastenboek en er was een bericht van

een fan uit Peru die ons dolgraag graag live wil zien. Hij schreef ook dat hij met zijn punkbandje onze Don’t wanna be a fat boy speelt. Dat onze muziek over de hele wereld bekend is, heeft ons over de streep getrokken. Danny en Eddy zeiden meteen ja op voorwaarde dat het maar voor één jaar was. Muziek was moeilijk te combineren met hun job. Het ging nog zo vlot op repetities dat we dachten: okee, we doen dit. Ondertussen zijn we tien jaar verder. Luc en ik zijn blijven doorgaan en Danny en Eddy werden vervangen door Frankie Saenen en Pieter Vanbuyten. Ondertussen is Danny teruggekeerd als bassist en Frankie drumt nog steeds. We zijn een geoliede machine die fantastische nummers speelt.”

Bestaat er old school en new school voor jou?

Ludo Mariman: “Daar ben ik echt niet mee bezig. Dat is voer voor journalisten.

Het maakt me echt niet uit. Muziek is muziek en in elk genre is er goede en slechte muziek. Ik lul daar niet over.

Muzikanten die lullen over muziek zijn suckers. (lacht)”

Kika D: I am a first row fan!

Kika D is de auteuse van het boek Polar Fury, een boek over punk. Of niet ?

“Jawel…en misschien toch niet…,” lacht Kika. “Polar Fury is een boek over de filosofie van kwaadheid. Wat doet een mens als hij kwaad is? Laten merken dat je niet akkoord gaat door je mening in een song of in een boek te verwerken.

In dat opzicht zou je Polar Fury zelfs een

10

anti-geweldboek kunnen noemen. Pure ingevroren woede. Met punk als rode draad. Punkers in de jaren ’70 gingen niet akkoord met de maatschappelijke ontwikkelingen, en hebben zich - in plaats van zich moordzuchtig te gaan gedragen - op de muziek gestort en zich een imago aangemeten waarmee ze duidelijk maakten dat er in de samenleving van alles fout liep. Een

zeer nobele reactie, vind ik. Daarover gaat het boek ook.

Pure woede was de drijfveer om me op dit project te storten. Ik heb jaren gewerkt als “nightlife photographer” in discotheken en heb me meermaals gestoord aan de “ik-ik-ik”-mentaliteit gecombineerd met een overdreven moneymake attitude. Ik heb niks tegen geld verdienen met muziek, maar als het

geld vóór de muziek komt, kan het me danig irriteren. The money and the egos of nightlife… dat kon me af en toe echt woest maken. Op een nacht in 2003 belandde ik toevallig op een hardcorepunkoptreden van Capital Scum, een band die er na jaren stilte weer stond.

Die heerlijke, eerlijke kracht gaf me de juiste energie.

Capital Scum stootte enorm veel energie uit, recht in het publiek. Geen DJ die daar de boel staat te maniluperen met andermans muziek. Die pure liveenergie was voor mij een katalysator om het boekproject tot een goed einde te brengen.

I am a first row fan. K wilde “dienen”.

Ik wou mijn kwaadheid, een gevoel dat vaak als negatief wordt beschouwd, ombuigen tot iets creatiefs en constructiefs. Kon ik mijn woede ten dienste stellen van iets of iemand?

Ja. Het boek en de compilatie-cd (in samenwerking met Rock & Roll Radio) zijn er. Als er één van de groepen een stapje verder geraakt dankzij dit project, dan ben ik al tevreden. Ik vond het alvast een heel interessante trip. Zo ben ik bijvoorbeeld Marcel Janssens terug tegen het lijf gelopen, de man achter het Rock ‘n’ Roll Radio-label. Hij is écht een belangrijk personage in België. Een wandelende punk-encyclopedie. Punk is een lang verhaal, hé! Het begint in de jaren ’70 en heeft veel veranderd.

Punk kende veel verschillende stromingen, waarin mensen zaten die muzikanten uit een andere stroming niet konden luchten, gewoon omdat ze andere muziek speelden en een ander gedachtengoed hadden. Het boek is absoluut ook een pleidooi geworden tegen mensen met een houding van “jij bent geen échte punker want….. blablabla….” Daar veeg ik dik mijn gat aan. Just do your thing.

In België is Ludo Mariman het absolute punk-icoon, maar wie zijn volgens jou de belangrijkste exponenten?

Kika: “The Kids, of course. Maar ook: Funeral Dress! Man, die zijn al zo lang bezig! Respect!!! Voor mijn eigen persoonlijke geschiedenis is de Hageland Hardcore-scène cruciaal.

Number one voor mij - diegenen die me het nauwst aan het hart liggen - is Capital Scum.

In Antwerpen heb je een punkfanfare: Ambrassband, bestaande uit ex-krakers, gipsies en Argentijnen! Fantastische bende die ongelooflijke kippenvelmuziek maakt. Er staat op de cd een nummer: Dracula Waltz, enkel met

blaasinstrumenten. Fantastisch! Last but not least en voor mij héél belangrijk: Sunpower, de band die me uitgenodigd heeft om op hun meest recente CD een song mee in te zingen… Great Fun… Girlsssfun. Ludo Mariman is wél de persoon die het meeste indruk gemaakt heeft: die energie! Die kwaadheid! Een ongelooflijke boost om aan dit boek te beginnen, gebald in één persoon, een “persoonlijkheid”… “ Kika: Punk is een attitude! De Engelse ontwerpster Vivian Westwood stond aan de wieg van de punk: die is enkele jaren geleden een prijs gaan afhalen bij de Britse koningin en droeg geen onderbroek, wat duidelijk bleek toen de wind haar rok omhoogblies. Vind ik toch nog een behoorlijk staaltje van Punkattitude. I like it. Dave Grohl is ook een belangrijk persoon, gegroeid uit de Amerikaanse HC-wereld. Maar mijn absolute number one band is toch wel The Clash. Deep respect! The Clash is wauw!

Kika: “Ik hoef geen zestienjarige punker die me komt vertellen dat ik ‘geen echte ben’ omdat ik zus of zo doe of ook andere muziekstijlen apprecieer dan enkel punk. Ik profileer me ook niet als punkster, wel als Kika D, een soort van Alice in Wonderland die gaan wandelen is in het punkmilieu, en als “fan” er iets over gemaakt heeft.”

It’s a tribute to punk & to all the bands and people who cooperated.

It’s MY respect towards a movement that changed the history of music.

Polar Fury wordt uitgeven door EPO Distribution en is te verkrijgen via www.popshop.be.

Bands die opgenomen zijn in de compilatie-cd van Polar Fury: The Kids www.thekids.be Capital Scum www.capitalscum.tk Agitators www.agitatorsstreetpunk.com Funeral Dress www.funeraldress.com Agathocles www.agathocles.com Sunpower www.sunpowermusic.tk The Dirty Scums http://217.136.228.42/thedirtyscums/ The Restarts (UK) www.restarts.co.uk Ambrass Band www.ambrassband.be Mas Mappers www.masmappers.be

More interesting websites: www.rocknrollradio.org www.heartbreaktunes.com www.punk77.co.uk www.debrassers.be

Labels Genet Records, vooral hardcore Funtime Records, punk Iscream Records, hardcore

Media en links Pitstop is een wekelijks programma op Urgent.fm (www.urgent.fm of op 105.3 fm). Het wordt uitgezonden op donderdagavond van 21u tot 22u.

Hoofdzakelijk punk en hardcore! www.pitstopradio.be Punx – Studio Brussel – dinsdag van 22u tot 23u

Nathalie Van Laecke Sven De Potter Thx to Leen Raats!

Thx to Fuzzdog!

11

De Stem, e

TIPS

maar br snel vijf keer per weekend. Als je dan geen goeie zangtechniek hebt, niet weet hoe je luid kunt zingen zonder je stembanden te belasten, dan steven je echt op een ramp af...”

Wat is precies de basis van een goeie techniek?

Peter De Smet: “Een lage ademhaling, goeie ademsteun... Een slechte, hoge ademhaling kan ervoor zorgen dat je te veel druk op je stembanden zet. Je kunt het vergelijken met een nieuw paar schoenen dat net te klein is. Loop er een tijdje mee rond, en je krijgt eksterogen. Stemgewijs loop je het risico op knobbels.”

Foto: Koen Bauters

Is het moeilijk om dat onder de knie te krijgen?

Peter De Smet: “Het is wel even wennen... Je moet vooral veel dingen combineren. Bovendien moet je kunnen afstappen van je oude gewoontes. Da’s vooral moeilijk als je vaak optreedt en de nieuwe techniek dus stap voor stap moet toepassen. Ik heb ook heel wat oudere rotten in het vak begeleid. Hoe ouder je wordt, hoe trager je reflexen en dat geldt ook voor je stem. Als die niet meer zo goed meekan, heb je misschien de neiging om dat op te lossen door de verkeerde spieren te gebruiken. Alweer een risico op overbelasting.”

In de Belgische stemcoach-ranking kan je Peter De Smet ergens helemaal aan de top situeren. Hij is de bezieler van de musicalafdeling aan het Brusselse conservatorium, zangcoach bij Idool en X-Factor en hij gaf z’n kennis al door aan zwaargewichten als Jan Leyers, Bart Peeters, Robert en Ronny Mosuse... Aangezien wij hier ook een paar lieden rondlopen hebben die zeer graag zingen, maar echt wel wat pointers kunnen gebruiken, vroegen we Peter om zijn professionele mening....

Peter, je hebt al heel wat doorgewinterde zangers de kneepjes van het vak geleerd. Waarom hebben pro’s überhaupt nog een stemcoach nodig? Zingen ze na al die jaren niet spontaan de sterren uit de hemel?

Peter De Smet: “Daar zou je nog van versteld staan. Het prille begin van Clouseau is zo’n mooi voorbeeld.

12

Elke week oefenden Koen & co in hun vaders garage. Als het meezat, mochten ze één keer per maand optreden. Koen schreeuwde toen telkens z’n stem schor, maar dat bleek toen niet meteen een probleem: hij had tijd genoeg om te recupereren! Toen kwamen de eerste hitjes: Brandweer, Anne... Eén keer per maand werd al

Moeten alle zangers zonder coach nu beginnen panikeren?

Peter De Smet: “Bijlange niet... Eén goeie raad: de stem waarmee je carrière wil maken, probeer je best op een gezonde manier te gebruiken.

En ‘gezond’ is een heel individueel begrip: het hangt zelfs af van welk genre je brengt. Bovendien kun je in elke academie een goeie ademtechniek aanleren. Dat helpt je al een heel eind op weg. Maar spijtig genoeg staan nog té weinig zangleraars open voor moderne genres. Aanschuiven, dus...”

Feit of fictie: is roken écht heel slecht voor je stem?

Peter De Smet: “Absoluut slecht! Op je stembanden ligt een slijmlaagje dat het hele systeem moet beschermen.

Als je rookt, ga je dat laagje eraf kuchen. En door een gebrek aan slijm verharden je stembanden en worden ze minder soepel. In dat geval daalt de textuur van je stem: je kunt plots niet meer hoog genoeg zingen. De meeste zangers reageren daarop door hun stem geweldig te forceren als ze de

m, een fantastisch,

breekbaar instrument Stoppen met roken is dus de boodschap?

Peter De Smet: “Dat heb ik niet gezegd. Het hangt van je genre af: kijk naar Rod Stewart. Zijn stembanden wil ik niet onder ogen krijgen, vooral niet toen-ie Sailing zong. Maar toch ik vind het zo mooi, zo prachtig. Heet je echter toevallig Jasper Steverlinck, dan kan je wel problemen ondervinden als je rookt.”

Wat vind je van zijn stem?

Peter De Smet: “Een beauty... Hoe hij uitdrukkingskracht en muzikaliteit kan combineren: ongelofelijk. Bovendien spreekt hij het publiek aan met z’n zangpersoonlijkheid en dat is veel belangrijker dan een zuivere, perfecte stem.”

Vergeten veel beginnende zangers dat dan ?

Peter De Smet: “Natuurlijk. Je mag

niet denken dat het allemaal draait om ‘zo hoog mogelijk, zo lang mogelijk...’.

Veel belangrijker is dat je een verhaal te vertellen hebt. Talent is dan een noodzakelijke voorwaarde.”

Is het makkelijker zingen als je eigen nummers brengt?

Peter De Smet: “Wanneer je eigen nummers schrijft, ben je sowieso directer als je met je publiek communiceert. Je weet tenminste waarover je het hebt: het is meestal niet zo moeilijk om op te roepen wat je voelde terwijl je het nummer schreef. Een ander z’n tekst moet je eerst beginnen te ontleden: veel omslachtiger. En sowieso hoor je een verschil. Althans, ik toch. Wat me de laatste tijd opvalt in deze Idool- en X-factor-tijden, is dat het vaak niet draait om het genot van muziek maken.

‘Zangers’ kicken op het applaus, ze willen gewoon behandeld worden als een idool. Vergeet niet dat je bereid moet zijn om erg hard te werken als je het wil maken. Je moet in de eerste

plaats een onvoorstelbare drang voelen om met muziek bezig te zijn.”

Nog ‘n feit of fabel: te weinig slaap... niet goed?

Peter De Smet: “Slapen is héél belangrijk om te recupereren. Want zingen doe je niet alleen met je stem, je gebruikt er je hele lichaam voor.

Kortom: alle spieren, van in je voeten tot in je nek. Ben je moe, dan heb je minder reflexen en stembeheersing en dat kan voor zware problemen zorgen.

Genoeg nachtrust is eigenlijk nog belangrijker dan stoppen met roken.”

Heb je eigenlijk ook goed nieuws?

Peter De Smet: “Wél een fabel: dat alcohol slecht is voor je stem. An sich kan het geen kwaad. Veel erger is het om op café te zitten, veel te drinken en dan ongecontroleerd te gaan roepen.

Maar zonder probleem kun je thuis een flesje wijn openmaken. Het enige gevaar dat achter de hoek schuilt, is een kater.”

Girls in Hawaii is een monument van een band. En blijkbaar woekeren stemproblemen ook over de taalgrens, want zanger Antoine Wielemans (27) kan erover meespreken!

Foto: Koen Bauters

hoogte in moeten. Zo loop je best wel het risico ze te beschadigen...”

“Songs maken, dat is mijn passie. En daar hoort zingen gewoon bij. Nooit had ik cursussen gevolgd: ik zong gewoon op m’n intuïtie. Niet opwarmen was de eerste grote fout die ik maakte. Nogal gevaarlijk als je dan anderhalf uur lang heel intensief zingt. Bovendien begon ik al op m’n veertiende covers te spelen. Jaren later, als twintiger, probeerde ik nog steeds dezelfde toonhoogte te halen, wat niet lukte. Ik heb m’n stem dan ook zwaar geforceerd.

Een hele tijd bleef ik op die manier verder doen. Tot we met Girls in Hawaii in Frankrijk gingen touren: één maand, twee maand… en toen was m’n stem plots weg. Boem! Tijdens een optreden, na amper twee nummers. Een dokter schreef me meteen cortisone voor. Hoewel hij me verzekerde dat na een weekje alles weer beter zou zijn, bleef ik maar sukkelen. Die tour hebben we zelfs moeten stopzetten. Ik zocht een specialist op en die ontdekte twee serieuze stemknobbels. Gelukkig waren ze nog niet te ver ontwikkeld, maar toch: het verdict luidde: drie maanden niet zingen. Ergens was het een geruststelling: ‘Oef, is het dat maar’, want vóór dat bezoek aan de specialist zag ik al even heel m’n carrière in rook opgaan…

Ik ben toen meteen zangles gaan volgen; ik moest weer van nul af aan leren zingen, want techniek had ik niet. Vooral dat opwarmen heeft me fel geholpen. Tien minuutjes toonladders oefenen en ik sta ontspannen op het podium. Zingen voelde plots veel makkelijker aan. Bovendien had ik na de lessen veel minder energie nodig om dezelfde kracht in mijn stem te krijgen: een hele stap vooruit!

Een gebrek aan kennis is volgens mij de oorzaak van de meeste stemproblemen. Ik ben er nu van overtuigd dat iedere gepassioneerde zanger best een les of vijf probeert te volgen. Individuele lessen zijn duur, maar het is een goeie investering: je leert er een heleboel trucs die je een pak vooruit kunnen helpen.”

Eva Keustermans

13

TIPS

14

Foto: Koen Bauters

“Luisteren, luisteren en nog eens luisteren. Dat is de allerbelangrijkste tip die ik iemand kan geven.�

We kunnen het erover eens zijn: een stevige baslijn legt de fond van een goed nummer en tekent verantwoordelijk voor het heupwiegen tijdens een optreden. Ondanks hun niet te onderschatten belang voor de groove en de sound van een band blijven bassisten echter vaak op de achtergrond.

Vandaar dat wij ze in de spotlight zetten en drie zwaargewichten uit de vaderlandsche scene bij de lurven vatten om ons wat meer te vertellen over hun métier.

Functionaliteit, groove en timing.

Heren, dame, ... meteen maar met de deur in huis vallen. Hoe is het allemaal begonnen?

Steven: “Ik heb op mijn twintigste mijn eerste noot gespeeld. Aanvankelijk puur voor de fun.”

Ruth: “Ik ben beginnen bassen dankzij Frank Deruyter, een vriend uit Kortrijk die mij op een bepaald moment een bas in de handen duwde. Het was liefde op het eerste, eh... gevoel. Ik heb eigenlijk nooit de ambitie gehad om bassiste te worden. Het is nu eenmaal geen typische meisjesdroom, hé. Ik wou zingen of piano spelen, zoals mijn ma, maar toen ik in Franks groep terechtkwam, moest ik ineens beginnen bassen. Op twee maanden tijd heb ik de hele set van die groep ingestudeerd, vooral jazz en funk, nummers van Prince bijvoorbeeld. Een harde, maar uitstekende leerschool!”

Maarten: Toen ik een jaar of zestien was, was ik vooral met hiphop bezig.

Public Enemy, EPMD, Run DMC, The Beastie Boys… Bij die bands draait het vooral om drums en bas. Ook funk boeide me. Vooral George Clinton dan, één van de belangrijkste iconen van het genre. Hij producete één van de eerste Red Hot Chili Peppers albums, Freaky Styley. Flea trok met zijn flamboyante speelstijl meteen mijn aandacht. Hij bracht de bas als instrument op de voorgrond. Flea is dus de schuldige (lacht).”

Bassisten vormen samen met de drummer de backbone van een band. Een niet te onderschatten functie, dus. Waaraan herken je een goeie bassist eigenlijk? Zijn soepele heupgewrichten?

Ruth: ”Functionaliteit, een lekkere groove en strakke timing zijn cruciale

ingrediënten. Ik heb talloze uren gezwoegd op timing door met een metronoom te spelen. Functionaliteit is ook een must: (te) veel bassisten spelen veel te veel noten.”

Maarten: “Het woord zegt het zelf: een bassist legt de basis. Met de drum ben je verantwoordelijk voor de groove.

Tegelijkertijd geef je op harmonisch gebied de basis van de akkoorden en zorg je voor structuur in het nummer.”

Steven: “De bassist is volgens mij zeer belangrijk in de groep: hij/zij lijmt het ritme en de harmonie aan de melodie of zang. Samen met de drummer speelt hij de groove en tegelijk speelt hij de akkoorden van de song met de gitarist of toetsenist. Dikwijls kan een leek de baspartij niet onderscheiden in het geheel, maar reken maar dat de band stroef overkomt als de bassist zich niet goed in zijn vel voelt.”

Het cliché wil dat de bassist ‘de stille’ is. Wat is daar van aan?

Steven: “Voor mij geldt dat alvast niet. Integendeel, zelfs. Om de groove te houden is mijn lichaam de beste metronoom. Ik beweeg voortdurend.

Het is wel zo dat ik als bassist moet samenspelen met de drummer, die meestal achteraan zit, maar toch probeer ik me meestal een weg naar voren te banen om mijn energie rechtstreeks naar het publiek te richten.”

Maarten: “Dat is inderdaad een beetje een cliché, maar het heeft meer te maken met het karakter van een muzikant dan met het instrument.

Iemand die zich op de voorgrond wil manifesteren, wordt vlugger frontman of sologitarist dan bassist of drummer.

Er zijn trouwens altijd uitzonderingen geweest: veel bassisten staan wel op de voorgrond. Denk maar aan Sting, Flea of Bootsy Collins. Sid Vicious

is ook een voorbeeld van hoe je alleen dankzij attitude op de voorgrond kan staan, want als bassist stelde hij muzikaal niet zo veel voor.”

Listen to the style!

Het kan niet anders of jullie hebben zelf ook een paar grote voorbeelden...

Ruth: “Absoluut. Jaco Pastorius, Paul Jackson, … Verder ook Michel Hatzigeorgiou en Theo de Jong, beiden goede vrienden waarvan ik heel wat tips gekregen heb en die altijd in mij geloofd hebben. Toen ik voor het eerst Doug Wimbish hoorde bij Living Colour was ik zwaar onder de indruk.

Ik had nog nooit iemand zo groovy horen bassen bij een hardrock band.

Wimbish is eigenlijk een soulbassist die rock speelt.”

Maarten: “Zeker en vast Pino Palladino. Die gast is ongelooflijk origineel en divers. Zijn sound klopt altijd en ritmisch is hij ongelooflijk straf, maar toch blijft alles wat hij doet functioneel. Hij is vooral actief als sessiemuzikant: hij bast op platen van D’Angelo tot Richard Ashcroft en van Common tot Peter Gabriel.

Live speelde hij de laatste jaren met D’Angelo, Jeff Beck, op de reünietour van The Who en van Simon & Garfunkel. Verder is er natuurlijk ook James Jamerson, de bassist van The Funk Brothers, die ongeveer alle Motownhits heeft ingespeeld, van Marvin Gayes What’s Going On tot My Girl van The Temptations of Uptight van Stevie Wonder. Jamerson heeft de gesyncopeerde speelstijl in de vroege funk ontwikkeld. Ook zijn klank is ongelooflijk, met zijn ’62 Fender Precision bass.”

Steven: “Als contrabassist heb ik maar één echte held: Israel “Cachao”

Wie is wie en waar?

Ruth Verhelst

doet het tegenwoordig bij Novastar en La Trampa en valt geregeld in bij Daan en een resem jazzgroepjes. Ze is ook druk doende met een eigen project dat ze omschrijft als ‘loungy’.

Daarvoor schrijft ze zelf de nummers en neemt ze naast de bas ook de zang voor haar rekening.

Maarten Standaert

speelt bij Gabriel Rios en Moiano en is bezig met de nieuwe plaat van beide groepen. Daarnaast zit hij in de studio voor de eerste soloplaat van exStarflammer Balo. Live zie je hem af en toe ook aan het werk bij Lalalover en Arsenal.

Steven Van Gool

beroert de contrabas bij Wawadadakwa, Raymond Van het Groenewoud, El Tattoo Del Tigre, Klezmic Noiz en Gizmo Cosmos.

15

Lopez. Hij is de oom van “Cachaito”, die we kennen van de Buena Vista Social Club. Die man is ondertussen de tachtig gepasseerd en heeft mee de geschiedenis van de salsa en andere Cubaanse muziek geschreven.

Samen met zijn broer heeft hij 3000 danzones geschreven!

Dat is ongeveer elke week een nieuw repertoire.

Een danzon is de Cubaanse versie van de Europese klassieke contredanse. Hij was ook de eerste die de Descarga heeft opgenomen.

Descarga betekent letterlijk “ontlading”.

Het is een jamsessie gebaseerd op een repetitieve baslijn. Hij heeft in zijn eentje de Europese klassieke muziek gelinkt aan de Afrikaanse tradities.

Toen ik in Havana was, waar hij woonde, heb ik hem gezocht, maar hij was op tournee.”

Hoe zouden jullie je eigen speelstijl omschrijven?

Ruth: “Ik speel functioneel en met een goeie timing. Dat is mijn grootste kracht. Er zijn naar mijn mening maar weinig bassisten (laat staan muzikanten in het algemeen) die dit beheersen. Ik ben iemand die altijd en overal in functie denkt van het arrangement. Dat denken mag je trouwens vrij letterlijk nemen: terwijl ik aan het spelen ben, denk ik echt wel na over het nummer en de plaats van de bas erin. Soms vind ik dat ik zelfs te veel nadenk over mijn spel.”

Maarten: ”Een moeilijke vraag, vind ik. Ik ben door heel veel muziek en door heel veel stijlen beïnvloed. In het begin van de jaren ’90 was ik de enige in de buurt die met hiphop bezig was. Veel van mijn vrienden dweepten toen met new wave en zo, dus had ik naast een uitgebreide hiphopcollectie ook The Cure en Joy Division in huis. Een paar jaar later luisterde ik ook veel naar hardere muziek als Dead Kennedys en Minor Threat.

Daarnaast heb ik een jazzopleiding achter de rug. Heel dat vocabularium aan muziek beïnvloedt mijn stijl. Ik hou evenveel van de laidback feel die je

16

op platen van Bilal en D’Angelo hoort en die typisch is voor baslijnen in de nu-soul, als van pure rock’n’roll à la Queens Of The Stone Age.” Steven: “Ik speel bas als een percussionist: repetitief met simpele melodieën. Ik tracht iets eenvoudigs en catchy aan elk nummer toe te voegen.”

Welke tips zou je de jonge, ambitieuze bassist meegeven?

Ruth: “Ik denk dat eerst en vooral een degelijke muzikale basiskennis nodig is. Noten lezen, akkoordenkennis en harmonisch inzicht zijn een voordeel als je beroepsmuzikant wil worden. Verder is het belangrijk om zo functioneel mogelijk te spelen – niet te veel noten en niet te druk! Als je je eigen speelstijl wil ontwikkelen luister je best ook naar zoveel mogelijk muziekgenres.”

Maarten: “Less is more. Dat geldt zeker voor bassisten. Dat wil helemaal niet zeggen dat het saai moet zijn, wel functioneel. Een stap verder is om die functionaliteit te combineren met originaliteit en daarvoor moet je in de eerste plaats luisteren naar muziek.

Alle muziek: klassiek, jazz, punk en elektronische muziek. Luisteren, luisteren en nog eens luisteren. Dat is de allerbelangrijkste tip die ik iemand kan geven. Je moet echt voor jezelf een vocabularium opbouwen. Je moet daarom niet alles goed vinden, maar je moet het wel leren kennen. Ook het belang van een goede sound valt niet te onderschatten. Ga op zoek naar een instrument waarvan jijzelf vindt dat het goed klinkt en dat je de dingen laat spelen die in je hoofd zitten. Durf ook buiten de lijntjes te kleuren. Leg karakter in je spel en zorg ervoor dat je elke noot die je speelt ook meent.”

Steven: “Ik zou iedereen aanraden om nog een ander instrument te leren spelen. De sterkte van de goede bassist ligt in het overzicht over heel de band. Als je bijvoorbeeld ook nog kan drummen zal je beter samenspelen met een andere drummer. En zoals Maarten al zei: sound is heel belangrijk! Zorg dat je hoorbaar bent maar plamuur het groepsgeluid niet dicht, want dat is voor medemuzikanten en publiek zeer vermoeiend. Veel beginners maken hun bas veel te dof waardoor het moeilijk samenspelen wordt. Vaak dient dit om onkunde te maskeren maar als je echt beter wil spelen zorg je er best voor dat je je eigen fouten klaar en duidelijk hoort.”

Maarten en Ruth, spelen jullie ook contrabas? Wat is het grote verschil tussen de elektrische en de contrabas?

Ruth: “Ik speel geen contrabas. Ik zou een grotere auto moeten kopen (lacht).”

Maarten: “De grote verschillen? Het is een ander instrument met dezelfde functie. Je werkt met een andere sound en je kan dus andere dingen doen op het vlak van klank. Ook doordat je fysiek met iets anders bezig bent, speel je andere baslijnen. Ik ben een paar keer van plan geweest om contrabas te beginnen studeren, maar ik blijf zoveel ontdekken op mijn elektrische bas dat ik tot nu toe de behoefte nog niet heb gehad om er effectief aan te beginnen.”

Steven: “Contrabas spelen is veel fysieker. Je wordt moe van elke noot; je speelt er liever één dan twee. De swing op een contra kan je niet evenaren op een elektrische bas, omdat je heel je lijf gebruikt. Anderzijds heeft het springerige van de elektrische bas ook

Foto: Koen Bauters

Foto: Chris Van de Kasteele

TIPS

Foto: Koen Bauters

Foto: Chris Van de Kasteele

mijn persoonlijkheid meer naar voren komt. Dan kan je ook meer aanpassingen en veranderingen aanbrengen.”

voordelen: James Brown met een contra? Ik denk het niet.”

Wat vinden jullie van fretless bassen, vijfsnarenbassen en dergelijke? Er wordt wel eens gezegd dat een bas maar vier snaren mag hebben...

Ruth: ”Ik speel graag op vijfsnarenbassen, omdat ze een volle klank hebben.Ik heb ook een fretless staan, maar die bespeel ik niet zo vaak omdat dat instrument met zijn specifieke klank niet altijd in een song past.”

Maarten: “Een instrument bespeel en kies je vooral op basis van de klank.

Daarbij gaat het om je eigen smaak.

Elke bas geeft je een andere kleur en sfeer. Met een fretless krijg je altijd die verwijzing naar Jaco Pastorius. Dat kan je vergelijken met een trompet die met een harmon mute (een soort demper) bespeeld wordt: dan denk je ook altijd aan Miles Davis. Vijfen zessnarige bassen zijn ook iets apart. Ik verkies altijd een viersnarig instrument omdat dat voor mij dé bas is. Zowel fysiek, qua spel, als visueel klopt dat gewoon. Ik heb ooit overwogen een vijfsnarenbas te kopen en heb er veel geprobeerd, maar het ligt me gewoon niet.”

Steven: “Ieder zijn meug, natuurlijk, maar ik blijf bij de klassiekers. Ik speel dan ook contrabas, babybass (een elektrische “latino” contra) en rickenbackerbass, wat mij een breed spectrum aan klanken en timbres biedt.

Ik stel me ook vragen bij die lage sisnaar van een vijfsnarige bas. Er zijn verdomd weinig versterkers die zo laag een mooi geluid weergeven.”

Jullie spelen bij verschillende groepen. Hoe zou je het verschil

omschrijven tussen die verschillende genres vanuit het standpunt van de bassist?

Ruth: “Bij Novastar is het belangrijk om functioneel te spelen en je in de sfeer van de songs in te leven. Bij jazzmuziek heb je veel meer vrijheid en wordt de bas vaak als solo-instrument gebruikt. Wat als muzikant uiteraard leuk is, omdat je je creativiteit kan botvieren. In salsa en funk kan je je dan weer ritmisch uitleven en voor de groove gaan, dikwijls met een eenvoudige baslijn... Leuk! Ik heb eigenlijk vooral een voorliefde voor funk en andere groovy genres als soul, r’n’b, drum’n’bass, maar we hinken op dat vlak nog altijd achterop in België.

Maar als er iemand stevig wil funken en een bassist zoekt: I’m your girl! Bij gebrek aan speelmogelijkheden in die genres zit ik dikwijls thuis beats te programmeren in Cubase. Niet echt the real thing, maar ik amuseer me er wel mee!”

Maarten: “Ik heb bij elke groep een andere invalshoek. Bij Moiano speel ik erg laidback, bij Gabriel dan weer meer straight. Alles hangt af van de groove en van de drummer waarmee je speelt. Bas en drums moeten echt een eenheid vormen. Ik heb het geluk om met een goede drummer te spelen.

Als je minder geluk hebt doe je in feite vooral aan damage control: zorgen dat je niet versnelt of vertraagt. Als ik ergens als freelancer meespeel is mijn benadering ook anders dan in een band waar ik vast speel. Dan probeer ik de bestaande baslijnen zo goed mogelijk neer te zetten in functie van de bestaande arrangementen. Terwijl ik in de bands waarbij ik vast speel zelf baslijnen uitzoek en maak, waardoor

Ten slotte een uitsmijter: van bassisten wordt gezegd dat ze goeie minnaars zijn omdat hun groove vanuit de heupen komt.

Klopt dat?

Ruth: “Ik zou het niet weten, ik heb nog nooit met een vrouwelijke bassiste... En als ik er even over nadenk ook nog nooit met een mannelijke bassist. Ik moet je het antwoord dus schuldig blijven, vrees ik.”

Maarten: “Dat moet je aan mijn vriendin vragen…”

Steven: (radicaal) “Ja.” Filip Leloup

Met welk materiaal speel je?

Ruth Verhelst

Yamaha BB2005, Yamaha BB5000A, Fender Jazzbass, Yamaha Fretless BB10057, Fender Fretless Precision, SWR Black Beauty met Big Ben, EBS MultiComp links:

www.keymusic.com www.venae.net www.swrsound.com www.theodejong.info www.yamaha.be

Maarten Standaert

Duesenberg Starbass, Fender Jazzbass Deluxe, Musicman Stingray, SWR SM500 top versterker, Boss Octaver, Electro-harmonix Bigg Muff links:

www.bgra.net : reviews van bassen, amps en dergelijke www.bassunion.org : allerhande info omtrent bassen en bassisten www.muziek.2dehands.be net zoals eBay, tweedehands-site www.3voor12.vpro.nl : database met veel muziekinfo en concerten www.fabchannel.com : concertsite van de paradiso www.pinopalladino.com : Pino’s website

Steven Van Gool

Kalinka (een oude Tsjechische zigeunercontra), Ampeg ’64 Babybass, Rickenbacker 4003, Ampeg SVT Classic versterker

17

DOSS IER

Op het moment dat dit magazine bijeen geschreven wordt, zitten een aantal Belgische bands ver over de grenzen te timmeren aan de weg.

Millionaire trok naar de VS om er hun tweede single te promoten, Vive la fête en An Pierlé spelen Frankrijk plat, Sioen trekt naar China, Gabriel Rios naar la douce France en Nederland, ... etc. het is de droom van iedere band om zoveel mogelijk te spelen, in België en in het buitenland.

Een groep die het geluk heeft om buiten de landsgrenzen zijn ding te kunnen doen, moet natuurlijk een beetje voorbereid zijn. Poppunt zocht een aantal mensen op en wou een antwoord op de vraag: touren in het buitenland, wat houdt dat eigenlijk allemaal in?

Touren of toeren in Voorbereiding is het halve werk.

“Wat houdt dat eigenlijk in? Goeie vraag,” zegt Koen Gisen (Mr. An Pierlé) wanneer we polsen naar zijn tourervaringen. “Als je in België gaat spelen, komt daar in principe niet zo heel veel voorbereiding bij kijken, omdat je na je optreden steeds weer naar huis kan. Maar als je naar Frankrijk of Nederland trekt, ligt dat toch even anders. Dan kan je niet voorbereid genoeg zijn.”

Vertel op! Zodat onze pappenheimers goed beslagen ten ijs komen...

Koen: “Wel, je moet in de eerste plaats voor vervoer zorgen. Als je groep uit zeven mensen bestaat, dan huur je best een busje waar zowel de band als de backline in kan. Zo vermijd je gedoe met verschillende wagens en zit iedereen ook meteen in dezelfde sfeer. Je hebt in België een paar verhuurfirma’s waar je een beroep op kan doen. Verder moet je er ook rekening mee houden dat er ook wat papierwerk bij komt kijken en daar kruipt toch redelijk wat tijd en werk in: je moet ervoor zorgen dat de organisatie en jijzelf de juiste info krijgen.”

“Je hebt touren en touren,” vult Eric

18 18

Didden (Gentlemanagement, waar onder meer Think Of One, DAAU, Gabriel Rios en Arsenal gehuisvest zijn) aan. “Er is een verschil in aanpak.

Je kan een ‘punkrock’-tourneetje organiseren, met amper 50 € op zak, voor een appel en een ei spelen in cafés en slapen bij vrienden, maar van het moment dat je als band iets groter wordt, moet je het toch anders beginnen organiseren: een band als dEUS gaat tegenwoordig op tournee met een crew van zestien man. In een grote tourbus met een aparte trailer voor het materiaal.

In België is dat meer uitzondering dan regel.”

“Of je in het buitenland optredens vindt, is natuurlijk wel afhankelijk van het succes dat je in eigen land hebt.

Eigenlijk heb je voor het booken en zoeken een agent nodig. Iemand die weet wat er leeft, de clubs en zalen kent. Je mag ook niet vergeten dat een tour een pak geld kost; dat is een echte investering. Bands hebben een partner nodig om tournees te kunnen financieren. Je moet immers betalen voor een crew, een hotel, de bus, de diesel, ... dat loopt snel op. Voor

bands nu is het echt geen sinecure om op tournee te gaan. De platenfirma’s investeren niet graag meer. Buscemi is één van de weinigen die de goeie jaren heeft meegemaakt, maar hij had ook niet veel kosten. Een vliegtuigticket naar Istanbul voor drie man, dat gaat nog, hé. Eens je met een bende zit van 14 man, zoals Think Of One, dan weet je dat je er niet rijk van zal worden.

Maar goed, eens je speelplaatsen hebt, begint het pas. Dan mag je beginnen met het opstellen en doorsturen van contracten en technische riders en de zogenaamde hospitality riders; dat is niet alles: je moet vooraf ook te weten komen wanneer je precies aan de zaal verwacht wordt, het tijdstip van de soundcheck, het aanvangsuur, het regelen van een parkeerplaats, ... een hele boterham. Je moet echt alles in het oog houden. Of je moet het uit handen geven, maar dan gaat de tourkost natuurlijk wel de lucht in. Voor beginnende bands bestaan natuurlijk andere regels, maar één regel geldt voor iedereen: bereid je goed voor!”

Thomas De Vos (zanger/gitarist

h

n

rs en Baute Foto: Ko Rumplestitchkin): “Juist. Wij komen de avond voor we vertrekken altijd op dezelfde plaats samen, meestal in het huis van de drummer. Alle materiaal staat daar en we blijven er ook slapen.

Dat is niet alleen zeer plezant, maar

concert geboekt heeft, proberen wij ervoor te zorgen dat onze bands voor meer dan één concert naar Italië kunnen reizen. Dat is veel economischer, maar het gebeurt dat je voor een enkel optreden 3000 km moet karren. “

het buitenland? ook zeer handig: je vertrekt allemaal samen, iets wat niet zo eenvoudig is als het lijkt. Er komt wel altijd iemand te laat. Trouwens, we zijn net terug van Zwitserland; we hebben hetzelfde busje gebruikt als Millionaire en we dachten aanvankelijk dat het er niet zou uitzien, maar Tim en zijn kornuiten hebben het kraaknet afgeleverd.”

Maken jullie vooraf ook een reisplan op? Op die dag moeten we daar zijn, op die dag daar...

Koen: “Absoluut. En daarvoor ga je ook beter niet over een dag ijs. Het zal je maar gebeuren dat je op dag één in Clermont-Ferrand moet spelen en de dag erop in Reims. Dat is een afstand van 1000 km en op zo’n moment is touren echt geen gezellig uitje met de band. Of erger nog: van Bretagne naar Strasbourg: dat is een zeer lang traject, omdat er nagenoeg geen autosnelwegen zijn. Vandaar dat je je route vooraf zeer goed moet plannen en moet uitdokteren hoelang een rit zal duren. Je calculeert ook best een ruime marge in. Als mappy.com bijvoorbeeld zegt dat je op zes uur van de ene stad naar de andere kan, reken daar dan maar drie uur bij. Op die manier kom je niet voor verrassingen te staan en ben je ruim op tijd op je bestemming. En, je moet natuurlijk een beetje geluk hebben met het verkeer (lacht), wat in Frankrijk al eens kan tegenvallen.”

Eric: “Als een agent in Noord-Italië een

Grote bands – zoals dEUS - touren steevast in een gigantische tourbus en zeulen een hele equipe mee van managers, tourmanagers, technici, roadies etc. Hoe zit dat bij jullie, Koen?

Koen: “’t Gaat er iets kleinschaliger aan toe, moet ik zeggen. Wij vertrekken doorgaans met de volledige band, twee technici en een backliner. En die bende past net in ons huurtourbusje. Als we lange afstanden moeten doen, dan wisselen we van chauffeur.”

Eric: “Hoe meer volk je meeneemt, hoe meer een tournee zal kosten. Als relatief kleine band kan je zelf wel alles makkelijk bolwerken: als je je concentreert op clubs en zalen in NoordFrankrijk of Nederland, lukt dat wel nog. Maar voor de gemoedsrust in een band is het best dat de taken verdeeld worden. Een tourmanager is weliswaar een luxe, maar wel een groot voordeel.”

Thomas De Vos: “Dat is zo, maar het is wel handig als iemand die taak op zich neemt. Aanvankelijk zorgt iemand die voortdurend alles in de gaten houdt voor iets meer stress, maar na een dag of twee ben je maar wat blij dat je je niet moet bezighouden met praktische beslommeringen. Onze tourmanager is eigenlijk een vriend die mee gaat, maar hij doet zijn werk uitstekend. Dat hebben we gemerkt tijdens één van onze laatste

tournees naar Zwitserland: we trachten genoeg pauzes in te lassen en stoppen regelmatig langs een wegrestaurant, maar als je met negen man bent, vergeet je al makkelijk eens iemand.

Het is al een paar keer kantje boord geweest.”

Koen: “Wat ik echt niet genoeg kan benadrukken, is dat je ervoor moet zorgen dat je materiaal in orde is en dat je alles in flightcases moet stoppen.

Als je voor één avond naar Nederland moet, dan zal je drumstel het wel overleven zonder bescherming, maar als je aan een tour van om en bij de tien dagen begint, ga er dan maar van uit dat er vodden van komen. Er wordt niet altijd even voorzichtig met materiaal omgesprongen. En, voor gitaristen: neem genoeg snaren mee.

Veel gitaristen gaan ervan uit dat ze ter plekke wel aan snaren zullen geraken, maar dat kan dik tegenvallen: ofwel zijn de winkels dicht omdat het zondag is, ofwel vieren de mensen er een feestdag waar jij het bestaan niet van kent. Zeer frustrerend.”

Nu, je hoort vaak dat er tourbusregels opgesteld worden voor bands aan een tour beginnen. Geldt dat bij jullie ook?

Koen: “Absoluut. Er mag niet gerookt worden in het busje. Dat is zeer slecht voor Ans stem. En scheten laten gaat op den duur ook wel vervelen. De eerste tien, dat gaat nog, maar na de honderdste heb je het wel gehad en gaat je busje vervaarlijk stinken. Plezant is anders. Vandaar dat wij genoeg pauzes inlassen, zodat iedereen de benen kan strekken en es naar het toilet kan. Trouwens, ook dingen als plaspauzes moet je vooraf incalculeren.

Ik denk trouwens dat een GPS voor veel bands een zeer goeie investering zou zijn. Er zouden alvast een paar groepen sneller op hun bestemming arriveren.

En eigenlijk heb je in elke band iemand nodig die een beetje anaal gefixeerd is, iemand die alle praktische rompslomp

19

ready to rock the festivals

King Of Festivals Kijk, als bevoorrechte kroongetuige van de festivals, vanaf 6 juli elke donderdag om 17u en 23u naar King of Festivals op TMF.

Het exclusieve Werchter report Vanaf maandag 3 juli tot vrijdag 7 juli om 20u.

ALLE INFO OP WWW.TMF.BE

TMF_Ad_Poppunt.indd 1

15/05/06 18:12:21

18:12:21

op zich neemt.”

Ik zou daar een goeie voor zijn!

Neem me mee! Neen, alle gekheid op een stokje: hoe zit het met het tourcomfort in pakweg een land als Frankrijk?

Koen: “Dat valt heus wel mee, al hebben we de laatste jaren nogal wat crappy hotels gezien. Maar eigenlijk is dat niet zo belangrijk: je bent tenslotte niet op reis, maar aan het werk. Touren is geen dagje sightseeing, hé. Het is een economische onderneming, waar je aanvankelijk – als je gaat touren in een nieuw land ben je namelijk weer een beginneling - vaak geen geld aan overhoudt. Integendeel: je moet je muzikanten betalen - als je een reisdag hebt of een dag niet moet spelen geef je een per diem (een vergoeding per dag) - en je hotel, dus veel hou je er niet aan over. Ik denk dat touren ergens de prijs is die je betaalt om ergens te kunnen gaan spelen.“ Vaak hoor je van bands dat ze ergens geboekt werden en hen verteld werd dat het een coole plaats is. Tot ze daar toekomen en merken dat het gaat om een obscuur café waar niets in orde is. Hebben jullie al zulke dingen meegemaakt?

Koen: “Daar zijn wij tot nu toch van gespaard gebleven. Maar dat komt ook doordat we geen beginnende band meer zijn en dat we ook in Frankrijk al wat platen verkocht hebben en op de radio te horen zijn. Dat voordeel hebben we wel. Tot nu toe hebben we enkel maar in de betere clubs gespeeld. Zelfs de kleinere clubs zoals La Maroquinerie in Parijs zijn doorgaans technisch prachtig geëquipeerd. Of La Lune des pirates in Amiens, een zeer klein café met een klein podium, maar wel zeer gezellig en warm. Wij trachten ook – binnen de mate van het mogelijke – steeds op onze eigen backline te spelen. Al is dat geen vereiste: als een gitarist op een Twin Reverb speelt dan kan hij die thuislaten en de plaatselijke Twin-versterker gebruiken. Voor de drummer geldt hetzelfde. Door op materiaal te spelen dat er al staat, spaar je soms toch wat tijd uit en kan je je een langere line-check veroorloven. Maar je uitkoopsom gaat dan wel omlaag, omdat je speelt op materiaal dat de organisator gehuurd heeft.”

Thomas De Vos: “Ik hoor mensen vaak klagen dat het wachten hen danig op de zenuwen werkt, maar dat vind ik net goed. Het helpt me om te focussen en me langzaam voor te bereiden op de show. We hebben ooit es meegemaakt

dat we voor het optreden nog vanalles moesten doen, en dat we meteen daarna het podium op moesten: we stonden heel gecrispeerd te spelen.

Maar, het gebeurt ook vaak dat we na het optreden zodanig vol adrenaline

het dak van dat podium bleek niet echt waterbestendig. We stonden met onze voeten in het water, en ik moet zeggen dat ik toen toch wat sidderingen gevoeld heb. Maar goed, los daarvan zit het qua organisatie in Europa best wel snor.

Rumplestitchkin (Foto: Alex Van Hee)

zitten, dat we elders nog eens gaan spelen: laatst in Bern zijn we een club binnengestapt waar een band aan het spelen was; wij hebben er toen ook nog een setje doorgejaagd. Puur voor de fun.”

Zo horen we het graag. Hoe zit het eigenlijk met de catering in het buitenland? Hier krijgen groepen steevast een clichémaaltijd als spaghetti voorgeschoteld. Jullie hebben een cateringrider. Staan daar buitensporige eisen op? Water van dat merk, speciale koekjes...

Koen: “Neen, daar doen we niet aan mee. Ik heb de indruk dat de meeste organisatoren daar echt wel hun best voor doen. De kleinere clubs nog meer dan de grote. We worden telkens weer zeer goed gesoigneerd, moet ik zeggen. Als we ergens arriveren, staan er steevast belegde broodjes klaar en zijn de maaltijden eenvoudig, maar zeer degelijk. Absurde dingen hebben we eerlijk gezegd nog niet meegemaakt.

Althans, toch niet wat catering betreft.

We hebben in Frankrijk wel ooit eens gespeeld op het grootste podium dat daar ooit gebouwd werd. Het was die avond ongelooflijk aan het gieten en

Neanderthalers zijn we nog niet echt tegengekomen.”

Eric: “Wij Belgen zijn op het vlak van riders en catering enorm verwend.

Ik weet nog dat we eens met dEUS in Engeland in The Dutchess of York gingen spelen, en we voor onze crew maar veertien drankbonnetjes kregen.

Of die keer dat we – weer in dezelfde club – geen maaltijd kregen, maar een buy out: voor ieder vier pond. Zulke dingen kom je wel vaak tegen, hoor. Je mag ook niet vergeten dat we hier in een luxesituatie zitten: veel muzikanten kunnen stempelen en hebben een inkomen. In een land als Engeland is dat helemaal niet het geval. Muzikanten hebben het er veel moeilijker. Echt, touren mag je niet onderschatten.”

Sven De Potter

Links: www.anpierle.net www.gentlemanagement.be www.rumplestitchkin.com

21

TIPS

Briskey

Ruimte. Plaats. Tijd. Wie is Gert Keunen? Een vraag die een antwoord van om en bij de vijf pagina’s triggert. Gert Keunen is de man achter Briskey, het elektronisch-akoestisch ensemble dat in 2003 de wereld – de onze alvast – verraste met Cucumber Lodge, een album waarop naar hartelust met samples geëxperimenteerd werd en dat door de muzikale goegemeente op schalmeigeschal onthaald werd.

Eind vorig jaar deden Keunen en zijn posse die sample tour de force nog eens over. Hij sloot zich maanden van de buitenwereld af, dook in een samplebad en filterde uit honderden samples en liveopnames Scarlett’s Roadhouse, een werk dat Cucumber Lodge qua muzikaliteit niet alleen overstijgt, maar dat ook qua groepsgeluid gegroeid is. Maar, Briskey is maar één facet van Keunens kunnen. “Ik ben een workaholic,” zegt hij als we hem treffen in zijn Gentse pied à terre, tussen de talloze oude big bandplaten...

Workaholic. Wij stellen ons daar in suits gestoken hyperactieve zakenlui bij voor, een beeld waar Keunen niet meteen aan beantwoordt.

“Ik ben al vrijwel heel mijn leven lang uitsluitend met muziek bezig geweest en heb er altijd naar gestreefd om er mijn beroep van te maken. Iets waar ik ook grotendeels in geslaagd ben. Het is alvast heel verfrissend om muziek op verschillende manieren te benaderen: als journalist zag ik het anders dan als labelmanager bij een platenfirma, muzikant of als muziekprogrammator in de Vooruit. Nu ik les geef aan de Rockacademie in Tilburg merk ik wel dat alles mooi samenvalt: ik kan tijdens mijn lessen putten uit mijn eigen ervaring. Ik deel die graag met de jonge garde.”

Je hebt je zaakjes goed voor elkaar, me dunkt. Een ware muzikale homo universalis...

Gert Keunen: “Tja, misschien wel.

Door de jaren heen groeide echter de drang om zelf muziek te beginnen maken, maar ik heb me eigenlijk pas volop op het muziek maken gestort sinds ik aan de Rockacademie les geef.

Aangezien dat een halftijdse betrekking is, heb ik er ruimte en tijd voor.”

22

Het resultaat van die creatiedrang heb je drie jaar geleden op de mensheid losgelaten. De eerste plaat van Briskey, Cucumber Lodge, werd op heel wat enthousiasme en lofbetuigingen onthaald. Absoluut niet slecht voor een debuut...

Gert Keunen: “Was ik ook heel blij mee. Voor mij was dat eerste album het eindpunt van een lange weg. Ik heb de evolutie van akoestisch via elektrisch naar elektronisch meegemaakt. Als kind speelde ik op mijn dwarsfluit zaken à la Jethro Tull, maar toen ik de gitaar ontdekte, heb ik die dwarsfluit maar

“Sampling is voor mij een attitude en werkwijze.

Geen stijljargon”

gelaten voor wat ze was. Na een tijdje merkte ik dat ik vast zat en steeds teruggreep naar bluestoonladders.

Toen ik me als vrije student inschreef aan de Jazzstudio in Antwerpen was dat een hele openbaring, want er ging een heel nieuwe akkoorden- en toonladderwereld open. Ik heb toen uren geoefend, iets wat ik nu nog nauwelijks doe. Als ik momenteel een instrument speel, staat dat louter in functie van het componeren, waar ik nu toch de meeste voldoening uit put.”

Wanneer ben je je echt gaan toeleggen op elektronica?

Gert Keunen: “In 1993 kwam ik als gitarist terecht in de scene rond Johan De Smet en Peter Vermeersch, met bands als de Simpletones en Fukkeduk. Maffe tijd, en heel verruimend en leerrijk. Rond die periode heb ik mijn eerste Atari 1024 gekocht, een computer met een MIDI-interface. Kort daarop heb ik me een gitaarsynthesizer aangeschaft om MIDI te kunnen opnemen; na verloop van tijd kwam daar een sampler bij en toen er computers op de markt kwamen met meer geheugen en grotere hardere schijven ben ik me steeds meer gaan toeleggen op sampling. Het was al snel duidelijk dat ik een combinatie wilde van digitale en akoestische klanken, van elektronica en live-jazz. Aanvankelijk werden die jazzpartijen ook gesampled zonder input van externe muzikanten, maar momenteel heb ik ook een echte groep.

het muzikale alter ego van

Het is pas na Cucumber Lodge dat ik ben beginnen nadenken over hoe ik mijn muziek live zo goed mogelijk kon brengen. De enige mogelijkheid was dat ik de samples live zou spelen - ze on the spot zou bewerken geruggensteund door een echte band.

Ik kreeg alleen al van dat idee een muzikale kick, ook al omdat ik nooit echt de intentie gehad heb iets met mijn muziek te doen. Ik componeerde eigenlijk voor mezelf, maar na verloop van tijd begon het toch te kriebelen. Ik heb toen af en toe iets naar Lowlands gestuurd, maar tevergeefs. Tot dat ene nummer...” ...meteen een wereldhit!

Gert Keunen: “Niet echt, neen (lacht).

Maar het nummer Lovelier Without Make Up (staat ook op Cucumber Lodge, nvdr.) bleek wel raak. Ik heb toen een maxi-single uitgebracht die ook internationale aandacht kreeg (Gilles Peterson draaide hem bijvoorbeeld op de BBC, nvdr.), kreeg een platendeal, kon een cd uitbrengen en....” ...sindsdien behoort Briskey tot het kruim van de Belgische bands. Ook live maken jullie brokken. En dat is toch wel opmerkelijk: jullie kunnen een studioplaat die nauwgezet opgebouwd werd uit honderden samples live laten leven, iets wat niet veel bands gegeven is...

Gert Keunen: “Dat komt natuurlijk door de fantastische liveband. Isolde Lasoen (drums én vibrafoon), Nic Roseeuw (sopraan- en bassax), Bart Maris (trompet), Charles Nagtzaam (contrabas) en Dorona Alberti (zang): zij kleuren de muziek. Het feit dat ik met hen samenspeel is één van de grote verschillen met vroeger. Briskey in de studio is iets helemaal anders dan Briskey live. Ik vind er weinig aan om een cd op te nemen en die op een podium netjes na te spelen. Tijdens het compositieproces van de tweede plaat heb ik rekening gehouden met de input van de live-muzikanten: ik kon makkelijk plaats reserveren voor een saxsolo, vocalen, een baspartij etc. Iets wat bij de eerste plaat niet het geval was.”

Grondstoffen en bouwstenen...

Het ontstaansproces van een album is voor iedere band anders. Hoe ga jij te werk?

s G

sampelende Gert Keunen Gert Keunen: “Ik beschouw mezelf een beetje als audio-regisseur annex architect. Het eerste stadium bestaat uit het verzamelen van melodieën en akkoorden die ik via een midigitaar of -keyboard inspeel en inkleur met softsynths, het tweede uit het selecteren en bewerken van samples en het derde uit de livebijdragen van de muzikanten. Eens dat gebeurd is, ga ik met dat materiaal aan het werk: knippen, plakken, herwerken, .... Als er op de cd een saxsolo van twintig seconden staat, dan heeft de saxofonist in werkelijkheid vijf minuten geïmproviseerd en heb ik er een solo uit samengesteld. Het eindresultaat van het hele proces moet een muzikaal werkstuk zijn dat de verbeelding stimuleert en een verhaal vertelt.

Het moeilijkste eraan vind ik om een nummer een structuur mee te geven waarvan het begin en het einde niets met elkaar te maken hebben, maar dat je toch organisch van begin naar einde loodst.”

Verwacht jij van je muzikanten dat ze spelen wat jij gecomponeerd hebt?

Gert Keunen: “Neen, maar het moet wel in dezelfde lijn liggen.

Een improvisatie op een podium is alleen maar goed als die doorleefd gespeeld wordt. Als je een geknipte en geplakte solo gaat naspelen, haal je het moment eruit en wordt het heel banaal. Melodieën en riffjes moeten wel dezelfde blijven, want anders verandert het nummer.”

Je gebruikt naast het verknippen van de live ingespeelde instrumenten ook massa’s andere samples...

Gert Keunen: “Dat is zo. Ik denk dat ik voor de huidige liveset 900 samples gebruik. Big bands uit de jaren ’30 en ’40 vormen echt een fantastische bron.

Met Cubase kan ik alle gesprokkelde samples zeer makkelijk bewerken. On the spot transponeren (een melodietje of noot naar een andere toonaard brengen, red.) of het aanpassen van het tempo zonder dat de toonhoogte verandert, ... het kan allemaal.

Tijdens het opnameproces maak ik veel tussentijdse mixen die ik op mijn ritten naar Nederland beluister. Op die manier blijf ik aan een nummer schaven tot het goed zit. Ik probeer wel zuinig om te springen met effecten en plug ins. Als een bouwsteen af is, wil ik er niet nodeloos aan beginnen prutsen.

Ik gebruik de effecten dan ook vaak puur om klanktechnische redenen: als

ik een trompetnoot geselecteerd heb, maar er een basnoot onder hoor, dan moet ik frequenties wegsnijden en filteren, zodat die klanken niet meer te horen zijn. Daar kruipt echt veel tijd in.

Pas als ik alle sampleblokjes bewerkt heb, begin ik ermee te bouwen. Als een nummer echt af is, kan ik er eventueel wat effecten aan toevoegen, maar dat gebeurt niet vaak. Kwestie ook van het ruwe randje te behouden.”

Ik kan me voorstellen dat het niet evident is om jouw platen te mixen.

Al die verschillende samples, softsynths en live-opnames hebben allemaal een eigen geluidstextuur.

Om dat tot een vloeiend geheel te laten versmelten, daar kruipt toch zeer veel tijd in...

Gert Keunen: “Tijd én energie. Ik mix niet alleen, want ik heb een paar frisse oren nodig. Als we aan het mixen zijn, merken we dat het puur geluidstechnisch geen evidente muziek is. We zitten met veel uiteenlopende klankbronnen. Dat zorgt voor een gevecht in de frequentie: in het laagmid gedeelte gebeurt zeer veel. Als je daar te veel instrumenten hebt, krijg je een heel dof en ongedefinieerd geluid en niets dat er bovenuit steekt. Dan moet je die klanken gaan bewerken, zoals bij bassaxpartijen het laag eruit knippen of bij een ander instrument wat hoog weghalen. Op die manier krijg ik de klank die ik echt wil. Het is niet makkelijk om dat allemaal netjes een plaats te geven, ook live niet. Weet je, ik heb Briskey zelf nog nooit live gehoord. Ik weet wat ik op het podium hoor, maar niet hoe het in de zaal klinkt.”

Sample je suf Haal je je samples uitsluitend van die oude big bandplaten of raadpleeg je ook geluidsbibliotheken? Of nog andere bronnen? Zoals bijvoorbeeld dEUS, die de Theme From Turnpikesample uit een plaat van Charles Mingus haalde of Gabriel Rios die leentje buur speelde bij Willie Colon,...

Gert Keunen: “Veel van de samples zijn zelf of door de muzikanten ingespeeld. De blazers komen wel uit authentieke big bandopnames, al zijn ze door-en-door verknipt en bewerkt en kies ik niet voor bekende big bands; je zal op mijn plaat geen Duke Ellington vinden. Er bestaat nog zoiets als auteursrecht, natuurlijk. In Europa vervallen de naburige rechten op een nummer vijftig jaar na de opname, dus met de jaren ’30 zit ik wel safe. Wat die auteursrechten betreft, komt het hierop neer: als je van een nummer niet het bekendste stuk - de sound signature - kopieert of samplet, dan heb je doorgaans geen probleem. Van het moment dat je iets herkenbaars gebruikt, moet je dat clearen of aanvragen of het wel mag. Ik heb dat ook moeten doen voor Cucumber Lodge: ik gebruik er een sample van Marc Moulins band Placebo, maar die heb ik wel gecleard. Het resultaat daarvan is dat hij nu wel de helft van de auteursrechten krijgt. Het enige probleem met samplen van bekende artiesten is dat geen enkele platenfirma die zaken wil betalen omdat sampleclearing heel duur is.”

En wat als ik een bekend thema door iemand laat naspelen? Strikt gezien is dat geen sample...

Foto: Koen Bauters

le an

Foto: Koen Bauters

TIPS

Gert Keunen: ”Dat is juist, maar je moet twee dingen clearen: de auteursrechten en de naburige rechten. De auteursrechten hebben enkel betrekking op de partituren; de naburige rechten hebben betrekking op diegene die het heeft ingespeeld en de producent die voor de opname betaald heeft. Als je een sample neemt, maak je een partituur, het spel van een muzikant en de investering van een producent openbaar. Als je iets opnieuw inspeelt, vallen de naburige rechten weg, want er is geen producent aanwezig die je opname moet financieren of een muzikant die het ooit heeft ingespeeld. Auteursrechtelijk is het wel nog steeds beschermd: als je een bekend melodietje gebruikt, blijven de rechten wel tellen, behalve als je voldoende noten verandert. Als je alles op een eerlijke manier doet, zit je wel safe. Bij mij is dat alleszins het geval: ik heb geen zin om maanden werk verloren zien te gaan, omdat er een sample niet gecleard werd. Dat zou zonde zijn.”

Zoals The Verve die het gros van de inkomsten van Bittersweet Symphony naar The Rolling Stones zagen gaan, omdat ze er een sample in gebruikt hadden...

Gert Keunen: “Juist. Hetzelfde geldt voor Scooby Snacks van Fun Loving Criminals; ook zij hebben door die dialoog te gebruiken een groot stuk van hun winst mogen doorsluizen naar Quentin Tarantino, de regisseur van Pulp Fiction. Je moet eigenlijk te allen tijde kunnen aantonen waar een fragment vandaan komt. Al gaat het maar om één noot. Nu hou ik dat allemaal zeer goed bij, maar vroeger was ik daar toch iets nonchalanter in.

Het grappige is wel dat mensen samples in mijn muziek horen die er helemaal niet inzitten. (lacht) Het gebeurt wel dat het eindresultaat lijkt op iets dat al bestaat, maar dat berust natuurlijk op puur toeval.”

Kan je eindig blijven putten uit die big band bron?

24

Gert Keunen: “Ik denk dat er nog heel wat onontgonnen materiaal is.

Big band-albums zijn nog niet zoveel gebruikt. Ik denk dat je wel beperkt wordt als je binnen een bepaald stijljargon bezig bent. In de jaren ’90 was iedereen discoplaten aan het samplen en die bron is niet oneindig groot, natuurlijk. Sampling is voor mij eerder een attitude en werkwijze en niet een stijljargon.”

Trek jij soms ook de straat op met een minidisc om geluiden te sprokkelen?

Gert Keunen: “Niet zo heel veel. Op de eerste cd staat wel een ruzie tussen een moeder en haar dochter, in het plat Gents. Dat vond ik wel wat hebben. Op Scarlett Roadhouse staan ook samples van mijn moeder en fragmenten die ik opgenomen heb op familiefeesten.”

Pink Floyd vs hedendaags klassiek Je hebt vorig jaar en dit jaar je schouders gezet onder een nogal groots uitgevallen Pink Floydproject. Kan je daar wat over vertellen?

Gert Keunen: “Hermes, een ensemble dat zich toelegt op hedendaags klassiek, wilde iets doen met de oude Pink Floyd-albums, de psychedelische platen van voor Dark Side Of The Moon, en toen werd ik erbij gehaald Het was een uitdaging om psychedelische rock aan hedendaags klassiek te koppelen. Toch is het heel opmerkelijk dat de klassieke avant-garde van toen sterke overeenkomsten vertoont met de muziek van Pink Floyd. Ik heb voor dat project twee stukken gearrangeerd, zonder gitaar, bas of drums, zelf een nieuwe compositie geschreven en enkele sample-collages uitgewerkt .

Ik heb er dus zeer lang aan gewerkt: naast het schrijven van muziek, heel de Pink Floyd-catalogus screenen op samples, ze prepareren en ombuigen tot bouwsteentjes. Ik vond het heel boeiend om met andere muzikanten en andere muziek op een podium te staan. Ik heb ook veel bewondering

voor de durf van dat Hermes ensemble, die twee totaal verschillende werelden samengevoegd hebben.”

Welk materiaal gebruikt Gert Keunen?

Voor studio-opnames: PC met Cubase SX3, Wavelab om samples op punt te stellen en de bundel softsynths van Native Instruments, keyboard en gitaar voor midi-invoer, twee schermen, mengtafel en Mackie HR824 studiomonitors Voor live-concerten: Akai MPC 4000, Mackie mengtafel, effecten (filters, Kaos Pad, compressor) Voor de cd-opnames is de computer het centrale hart waarin alle midipartijen, samples en live-partijen samenkomen en tot een geheel verwerkt worden. Voor live-concerten vertaal ik die audiotracks naar een MIDI-song die via een USBlink in de MPC 4000 (sampler met ingebouwde sequencer) ingeladen en geprogrammeerd worden. Met de sequencer kan ik vervolgens de MIDI-song starten en de verschillende sporen met effecten bewerken.

Daarnaast heeft de MPC 16 pads waaronder ik verschillende reeksen van samples kan programmeren, live kan oproepen en manipuleren als was het een synthesizer. Dat maakt het meteen een echt live-instrument met tal van creatieve mogelijkheden. Maar omdat er zoveel verschillende samples en effecten onder de knopjes schuilgaan, moet ik wel goed opletten welke ik indruk…

Voor meer info en live-data:

www.briskey.be www.myspace.com/briskeymusic Sven De Potter

FOCUS

3

(K-RAA-K)

Platform voor experimentele muziek

Sinds 1997 cruist (K-RAA-K)3 doorheen de wereld van de experimentele popmuziek. Een avontuurlijke reis die hen steevast naar onontgonnen terrein in het muzieklandschap brengt. Het label releaset platen, organiseert concerten én promoot en adviseert Belgische muzikanten. Zo proberen ze in Vlaanderen een vernieuwend muzikaal draagvlak te creëren.

Poppunt trok naar Sint-Amandsberg waar (K-RAA-K)3– er van het eerste uur Dave Driesmans ons ontving.

“Weet je wat ik spijtig vind?” zucht Dave, “Dat veel muzikanten zich nog teveel bezig houden met wat er vijf jaar geleden gebeurde. Mogwai hebben we ondertussen wel gehad. Het is jammer dat groepen niet méér op karakter en eigenheid werken, maar teveel in het verleden blijven steken. Dat vinden we een jammere zaak, want er lopen genoeg goeie en getalenteerde muzikanten rond.”

De (K-RAA-K)3 memoires (K-RAA-K)3 ontstond negen jaar geleden als het klein tapelabeltje Toothpick.

De bezielers ervan wilden hun eigen ding doen en internationaal proberen te werken. Toothpick was echter geen lang leven beschoren en werd na een

aantal problemen opgedoekt. Exit Toothpick, enter (K-RAA-K)3. “(K-RAA-K)3 heeft ook al een paar levens gekend: eerst was het een klein platenlabeltje. De eerste 7-inches die we uitgaven, waren er één van Tin Foil Star (het huidige Styrofoam, het project van Arne Van Petegem, nvdr.) en één van Lali Puna. We hebben ook een tijdje aan distributie gedaan, maar dat werd op den duur te veel.”

Ondertussen is (K-RAA-K)3 niet meer weg te denken uit het experimentele muzieklandschap. Het label gaat niet uit van een bepaald muziekgenre; de focus ligt op het avontuurlijke.

“Nieuwe popmuziek eigenlijk,” zegt Dave. “Er zal altijd een link met pop zijn. Er loopt trouwens ook een evolutie in wat we doen: tien jaar geleden was het redelijk poppy lo fi, later werd het elektronica en nu is het omgeslagen naar new folk. Niet dat we andere genres niet meer appreciëren, maar we kijken altijd naar de toekomst. We blijven zoeken naar nieuwigheden en evolueren voortdurend. Het is een onbewust proces. Andere labels en tijdschriften maken op hetzelfde moment dezelfde kronkels.”

De filosofie van (K-RAA-K)3 is

duidelijk: ze willen een platform voor experimentele muziek bieden, maar daarnaast willen ze wel toegankelijk blijven.

“Wij willen niet elitair met muziek bezig zijn. We vinden dat jonge mensen niet alleen een kans moeten krijgen om hun ding te doen, maar ook om te ‘mislukken’. Wij vinden het niet erg dat er op een podium dingen mislopen.

Al blijft het natuurlijk wel ons doel om goede concerten te verzorgen.”

Concerten 3

De (K-RAA-K) -concerten vinden plaats in heel Vlaanderen, al vind je de meeste concerten wel in Brussel, Gent en Antwerpen.

“Wij zijn eigenlijk het tegenovergestelde van een club. Een club biedt concerten aan voor een vrij lokaal publiek.

(K-RAA-K)3 specialiseert zich in een bepaald genre en zoekt een internationaal doelpubliek. Een probleem zit in het opsporen van locaties om kleine optredens te geven. Gezellige zaaltjes voor 40 à 50 toeschouwers zijn moeilijk te vinden. Ook culturele centra hebben meestal al een capaciteit van 200 tot 400 man. Het publiek dat naar onze concerten komt, houdt zich heel veel met muziek bezig. Daarom

25

FOCUS

3

(K-RAA-K)

Platform voor experimentele muziek

is het steevast een uitdaging om iets interessants te programmeren. Het blijft zoeken naar een evenwicht tussen het voorschotelen van toegankelijke en experimentele bands. Vooral op het (K-RAA-K)3 -festival blijkt dat nogal moeilijk.”

(K-RAA-K) 3 - festival Het (K-RAA-K)3-festival wordt jaarlijks georganiseerd in Kunstencentrum België in Hasselt. Het brengt één eclectische mengelmoes aan muziekstijlen. Een ongeschreven wet stelt dat een artiest maar één keer op het (K-RAA-K)3- festival kan staan.

“Het belangrijke aan het festival is dat we een grote muzikale onderstroom tonen die anders nergens aan bod komt. We willen laten zien wat er in het landschap leeft en trachten dat te presenteren in een zo goed mogelijke vorm. Cool dit jaar was dat het festival uitverkocht geraakte zonder noemenswaardige promotie en persaandacht. Vond ik wel chique.”

De organisatie (K-RAA-K)3 werkt heel low budget.

Alles wordt door de artiesten zelf opgenomen, de mastering en het releasen gebeurt door hen.

“Wij werken niet op de traditionele

26

manier,” zegt Dave. “(K-RAA-K)3 is daarvoor veel te klein en te gespecialiseerd. Veel van de (K-RAA-K)3-festival artiesten mogen dan wel al wat bekender zijn, maar toch is dat redelijk beperkt. Er bestaat nu eenmaal muziek die nooit zal doorbreken. Bij ons kun je rustig aan je weg timmeren.

En er wordt al helemaal niet over geld gesproken. Ik vind dat een goeie manier van werken.”

(K-RAA-K)3 en het buitenland De meeste appreciatie voor (K-RAAK)3 komt uit het buitenland, niet uit België. In het buitenland worden ook de meeste releases verkocht. De meeste aandacht gaat er uit naar het platenlabel en het festival.

“Er bestaat een schrijnend tekort aan concerten met vernieuwende muziek. Ik vind het enorm jammer dat er altijd op dezelfde grote namen wordt gefocust, ook in de avant-garde. En dat terwijl er zoveel nieuwe groepen de kop opsteken, zoals de Belgische muzikant Ignatz. Ik vind het enorm tof om hem aan het werk te zien, maar in België is er gewoon geen aandacht voor. De beste groepen komen uit de VS; een Europees antwoord is er niet meteen.

Alle tijdschriften en websites spreken over Amerikaanse acts. De situatie is

er ook helemaal anders: de verkoop en promotie liggen er veel hoger en de groepen toeren er voortdurend.

De artiesten gaan een maand toeren, werken een maand in een restaurant en gaan dan weer de baan op. Zoiets bestaat niet in een klein landje als België.”

Toekomst “We hebben een dossier opgemaakt voor structurele subsidies. Binnenkort gaan we daar meer over weten. We zullen zien of we meer concerten kunnen brengen en op welke vlakken we alles verder kunnen verbeteren.

Het hangt er allemaal vanaf hoeveel we krijgen. Als dat evenveel is zal het minder worden.”

David Tampère

Meer info: www.kraak.net

PAS POORT

BELGIQ

ITSKAART

The Hickey Underworld The Hickey Underworld in een notendop: De typische The Hickey Underworld-sound ontstond in 2003, toen drummer Jimmy Wouters de groep versterkte.

De overige drie groepsleden – Younes Faltakh (gitaar, zang), Jonas Govaerts (gitaar) en Sebastiaan Weyler (bas) – speelden al sinds hun dertiende samen in verschillende groepjes op de middelbare school. Jimmy (ex-Reply) zorgde met zijn hardcore-achtergrond echter voor een heel eigen energieke rocksound. Het viertal doopte zichzelf The Hickey Underworld, naar een nummer van The

Handteke

ning van

CARTE

UE BEL GIE

N BELG IUM

D IDENTI

TE PERSON ALAUSW EIS IDEN THE HICK TITY CA EY mes Yo RD UNDERW unes Fa OR LD ltakh, Jo nas Gova erts, Se bastiaan Geboorte Weyler, plaats en Jimmy W - datum www.theh / Place an outers ic d date of www.mys keyunderworld birth .com pa Geslach M,M,M,M ce.com/thehic t/Sex keyunder ,M M,M,M,M worldmus ic ,M Nationalite it BELG Nationality

Naam / Na me Voornam en / Give n na

de houd

THU

Kaartnr. / Card No info@th ehickeyu nderworld

er / Holde

.com

r’s signa

ture

Nation Of Ulysses, een legendarische punkgroep op het Dischord label.

Andere invloeden van The Hickey Underworld zijn Jimi Hendrix, Scratch Acid, Caetano Veloso, The Melvins, Motorpsycho, The Misfits, Kepone, Hot Snakes, The Wipers, Afghan Whigs en Today Is The Day.

Bruise, hun eerste single. De productie werd verzorgd door Niek, Bent en Reinhard van Das Pop, alledrie grote The Hickey Underworld-fans. Een full-CD volgt wellicht in het najaar; Younes is volop bezig met het schrijven van nieuwe songs.

Wapenfeiten:

Contact:

In april 2006 won The Hickey Underworld Humo’s Rock Rally, de meest prestigieuze rockwedstrijd van België. Sinds hun overwinning speelden ze ondermeer in het voorprogramma van Therapy? (AB, Brussel) en Dinosaur Jr. (Petrol, Antwerpen). Eind mei doken ze de studio in voor de opname van Mystery

info@thehickeyunderworld.com Label: Air Conditioned Nightmares Management: Fried Aernouts (0486/16.63.25)

Foto: Koen Bauters

BELGIE

IDENTITE

Peter Zwertvagher

27

PAS POORT

The Hickey Underworld

PAS POORT

Starfucker

BELGIE

IDENTITE

BELGIQ

ITSKAART

Geldig va

n - tot / Va

Handteke

ning van

Starfucker in een notendop: Starfucker speelt in de huidige bezetting al iets meer dan een jaar samen. “Heel luide powerrock,” zegt frontvrouw Marlies. “Met punkinvloeden.” Tot de invloeden rekent ze bands als Foo Fighters, Jimmy Eat World, The Clash, Patti Smith en de punkrock uit de jaren ’90. “Niet dat we allemaal fan zijn van dezelfde bands,” zegt ze.

“Want in de band heerst nogal wat verdeeldheid qua muzieksmaak (lacht).” Marlies is één van de weinige ‘rockvrouwen’ in Vlaanderen. Naar eigen zeggen is punkrock een ideale uitlaatklep: “Ik ben zelf nogal luid. Gitaar spelen en zingen vormen het perfecte kanaal waarlangs ik mijn energie kwijt kan. Ik heb die punkrockpassie van thuis uit; mijn vader

30

is ook een rockgitarist.” Klein detail: er bestaat een link tussen Starfucker en The Blackbox Revelation; Jan Paternoster is de neef van Marlies. De naam Starfucker? “Een mysterie,” zegt Marlies. “Enkel ingewijden weten waar die vandaan komt. En ook zij hebben eerst een ritueel moeten ondergaan voor ze de betekenis te horen kregen. (lacht)” Wapenfeiten: Starfucker stond vorig jaar op het Jim Talent Stage in Suikerrock. “Een fantastische ervaring,” aldus Marlies.

“We hebben daar echt zeer goeie herinneringen aan. We hebben toen ook de finale van Rockvonk gespeeld, en dat gaf ons een plaats in de 100 % Puur-poule. Ook aan de Sk8tenutztour hebben we meegedaan. Zeer tof

UE BEL GIE

N BELG IUM

D IDENTI

TE PERSON ALAUSW EIS IDEN STAR TITY CA mes : M FUCKER RD ARLIES (stem & STEFAN gitaar), MATTIAS IE (drum ), (gitaar & Geboorte plaats en backings - da www.mys ), STIJN (bas) pace.com tum / Place and date of bir /tstarfuck th er Geslach Nationalite t/Sex it V,M,M,V BELG Nationality

Naam / Na me Voornam en / Give n na

Starfucker

CARTE

Foto: Koen Bauters

PAS POORT

lid from -

de houd

Kaartnr. / Card No www.star fuckerba nd.com until

er / Holde

r’s signa

ture

STAR FUCKE R

allemaal.”

En, plannen voor een album? Een EP? Een sterke demo? “Er zijn plannen, ja. Op het moment zijn we aan het praten met Ronald Prent (Rammstein, Kane, Hooverphonic), een mixer die het wel ziet zitten om onze plaat te producen. “ Contact: starfucker@pandora.be tel.: 0474/434 077 Nachtegalenstraat 76 3001 Heverlee Sven De Potter

TE

RUGBLIK

Kloot Per W:

Foto: Koen Bauters

“De mystiek van het muziekmaken is verdwenen”

In onze zoektocht naar de godfathers van de Belgische pop-en rock, belandden we voor deze editie bij Kloot Per W. We zouden een inleiding van dertig pagina’s kunnen schrijven, want Kloot Per W heeft - net zoals zijn vriend Luc Van Acker (zie vorig magazine) – eigenhandig het gezicht van de Belgische popen rock mee helpen bepalen. De weg die hij afgelegd heeft is in één woord bewonderswaardig te noemen: van kleine jongen die opgroeide in een gezin waar nauwelijks naar muziek geluisterd werd, naar gerespecteerd muzikant en lesgever.

We spraken met de man af bij hem thuis in Tervuren en werden meteen getrakteerd op het vrolijke geblaf van Rasta, Kloots hond die voor de gelegenheid uitgedost werd met een anti-krabtrechter.

een zeer vreemde omgeving. Vooral de mensen die er werkten! Steevast oudere mannen die ver van onze leefwereld stonden en die eigenlijk liever alles door studiomuzikanten hadden laten inspelen.

Er waren toen ook al heel veel groepen, maar die werden absoluut niet gesteund, noch vanuit organisaties, noch vanuit de politiek. Ik vond dat eigenlijk zo slecht nog niet, want nu zie ik dat vooral bands met een zeker commercieel potentieel en een hoge kneedbaarheid financieel gesteund worden; enkel Arno mag nog een ambetanterik zijn (lacht). Naar de kwaliteit van de muziek wordt haast niet meer gekeken. Of over gediscussieerd.

Ik heb trouwens de indruk dat de muzikanten die op een integere, maar goeie manier over muziek willen praten, paria’s geworden zijn. Een jammere evolutie. De mystiek van het muziekmaken is verdwenen.”

“Of het nu beter of slechter is? Man, wat een vraag. Jonge muzikanten hebben nu alvast meer mogelijkheden, dat wel. Als jurylid van de demopoll ben ik steeds weer verrast door de productiekwaliteit van de demo’s. Die klinken een pak beter dan de afgewerkte singletjes die wij vroeger, eind jaren ’70, begin jaren ‘80 maakten. Wat we toen een single noemden, werd meestal zonder al te veel experimenteren op één namiddag in elkaar geflanst. Weliswaar in een studio, maar voor ons was dat

De la musique avant toute chose

32

“Ik weet niet of ik nu als gast van zestien nog voor rockmuziek zou kiezen.

Vroeger hadden wij het gevoel met iets speciaals bezig te zijn; rockers werden door het gewone volk uitgelachen! Wij waren een soort vreemde snuiters met lang haar en blauwe ogen. Anderen speelden voetbal, gingen naar de scouts, maar wij zaten in een donker keldertje wat lawaai te maken en Engelse kreten te schreeuwen. In één

van mijn eerste bandjes gedroegen we ons als vier broers, een beetje The Ramones avant la lettre... Wij zetten ons af tegen wat we kenden. Nu voert papa zijn kids naar een optreden of hij wordt manager van de band en regelt de merchandising. De rebellie is een beetje zoek, vind ik. En de mainstream heerst als nooit te voren: als een band zich indie of alternatief noemt, mag je ervan uit gaan dat ze eigenlijk mainstream bedoelen, maar dat niet willen toegeven!

Ik heb echt moeite om in deze maatschappij nog lichtpunten te vinden, maar dat geldt eigenlijk voor alles.”

Maar goed dat je een paar decennia geleden geboren bent en niet nu!

Weet je nog waarom je voor de muziek gekozen hebt?

Kloot Per W: “Omdat ik geen intelligent mens ben (lacht). Ik was de kleinste van de klas; ik had snel door dat ik niet zou uitblinken in sport en dat ik ook niet de slimste van de klas zou worden, maar ik kon wel entertainen en zo de aandacht trekken. Ik werd rustig als ik kon tekenen en ik tijdens mijn tekensessies naar muziek kon luisteren.

En dat waren gelukkig geen typische Vlaamse schlagers of accordeonmuzak.

Mijn peter had een grote, diverse platencollectie: Elvis Presley, Johnny Cash, Merle Haggard, Harry Belafonte, country & western... En plots waren The Beatles daar! Mijn

“Met ons eerste groepje speelden we toen nummers als On The Road Again van Canned Heat. Op een akoestische gitaar! En Jan (Hautekiet) zat toen al als een virtuoos achter zijn piano. Later kwam de Britse bluesboom met Fleetwood Mac,The Groundhogs en John Mayall, maar toen Led Zeppelin furore maakte en we ook in die richting verder wilden, werd het voor mij iets te moeilijk. Veel te veel solo’s. (lacht)”

eerste singletje was Day Tripper. Ik speelde dat na op tennisrackets en speelgoedgitaren. Ik wou toen ook meteen muzikant worden, maar ik wist niet hoe! Ik ben als twaalfjarige ooit eens naar het gemeentehuis getrokken om te vragen wat ik moest doen om een popzanger te worden. Ze hebben me daar niet meteen kunnen helpen (lacht). Gelukkig heb ik op school Jan Hautekiet leren kennen. Toen Jan bij mij in de klas kwam, werden we als magneten naar elkaar toegezogen: ik de kleinste, hij de grootste, maar we hadden wel dezelfde muzieksmaak: The Beatles, The Wallace Collection, Shocking Blue....Met ons eerste groepje speelden we toen nummers als On The Road Again van Canned Heat en You Shook Me van Led Zeppelin. Op een akoestische gitaar! En Jan zat toen al als een virtuoos achter zijn piano.

Later kwam de Britse bluesboom met Fleetwood Mac,Chicken Shack, Savoy Brown, John Mayall maar toen Led Zeppelin furore maakte en we ook in die richting verder wilden, werd het voor mij iets te moeilijk. Veel te veel solo’s. (lacht)” Hé, mister!

“Wat ik in de loop der tijd wat verloren heb zien gaan is het folkaspect, het initiatief uit de mensen zelf. Ik vind dat veel te veel bedrijven zich met popmuziek beginnen moeien zijn.

Je moet muzikanten hun zin laten doen!

Nu wordt er naar de zin van het publiek gewerkt en dat wekt stagnering in de hand. In de jaren ’70 was de muzikale waaier veel breder: ik weet nog dat er op een festival als Jazz Bilzen (de directe voorloper van T/W, nvdr.) veel diverser geprogrammeerd werd dan nu, ook al zag je daar maar twaalf bands. Nu kom je op Dour terecht waar je in een aanbod van 200 bands gegooid wordt. Ik vraag me echt af wie daar nog zijn weg in vindt. Je ziet er ook altijd dezelfde acts, ook al verschillen ze van naam en bezetting. Toen ik bij The Misters en The Employees speelde, mocht er één Belgische band op T/W spelen! Dat was echt het summum! Wij zijn er nooit geraakt. Schuermans mag me niet, denk ik. Ik vind dat spelen op Werchter nog steeds een soort bekroning moet zijn voor jaren noeste arbeid. Wie toen op de affiche stond, was echt wel dé band van het jaar. TC Matic, De Kreuners, The Scabs, dat zal het zowat geweest zijn. Andere groepen moesten daar zelfs niet eens van dromen!

Maar nu? Veel bands vinden het de normaalste zaak van de wereld dat ze na een nummer één hit in de Afrekening op de Werchteraffiche staan. Ongepast en pretentieus vind ik dat.”

Voor sommige bands gaat het inderdaad heel snel. De houdbaarheidsdatum van muziek is ook veel kleiner geworden. Het ene jaar wordt een band ingehaald als the next biggest thing, het volgende jaar staan de bandleden alweer rekken te vullen in een grootwarenhuis...

Kloot Per W: “Zo is dat. België is echt een redelijk vreemd muziekland.

En zelfzekerheid wordt hier absoluut niet getolereerd! Mensen verwarren een gezonde dosis zelfzekerheid vaak met arrogantie. Als je hier ook maar iets te hard van de toren blaast, zal je het geweten hebben. Maar je mag niet vergeten dat in arrogantie vaak veel waarheid schuilt. Weinig mensen kunnen met rauwheid en directheid om. Weet je, ik sta – zonder overdrijven - met negen nummers op de Belpop-verzamelaars dat is meer dan Raymond, Arno of dEUS, maar ik word niet als keyfigure beschouwd, maar als een kleurrijke figuur die wat in de muziekbusiness rondhangt.

Een charlatan met wie geen rekening gehouden moet worden. Daar hebben een paar heren over beslist en vermits in de media meningen gekopieerd worden en buiten een paar uitzonderingen niet meer aan research gedaan wordt, zal dat mijn status blijven, vrees ik.”

Dat ze ongelijk hebben! Wie speelde eigenlijk allemaal bij die legendarische The Misters?

Kloot Per W: “De eerste versie was een kwartet met Luc Van Rumst op zang en gitaar – hij is nu maître chanteur en woont in de Ardêche - Bert Decorte - de broer van theatermaker Jan Decorte - ook op zang en gitaar, Jay Bass op drums (werd later vervangen door Roy Harlington, een Zweed die op de British School in Tervuren zat) en ene Klaus Wagner (dat was Kloot zelf, nvdr.) op bas; later bleven Bert in ik over en zat Patrick De Witte ((pdw), ooit nog HUMO-rockjournalist en scenarist van programma’s als Kijk eens op de doos en De Vloek van Vlimovost, red.) op de drumstoel. Ik heb hem nog uitgelegd hoe een reggaeriddim in elkaar zat. (plots) Weet je dat veel journalisten niet eens weten hoe het voelt om in een band te spelen? Een band, dat is zoals een huwelijk waar

heel veel dingen verzwegen worden.

Zelfs bij de grootste band aller tijden, The Beatles, werd er in het algemeen zeer neerbuigend gedaan over Ringo Starr en George Harrison. ’t Leek net alsof Paul McCartney en John Lennon alles zelf gedaan hadden en de andere twee al blij mochten zijn dat ze van hun succes mochten meegenieten. Zo werkt het natuurlijk niet: in een band worden ideeën gewoon aangevuld. Kijk naar Lou Reeds Walk on the Wildside: het enige wat hij voor dat nummer gedaan heeft, is een sol en re gespeeld en de tekst geschreven, maar dat nummer wordt wel gedragen door de baslijn.

Maar je leest nergens dat het nummer geschreven is door de bassist, Herbie Flowers. Hetzelfde geldt voor The Kinks! Wat zou Ray Davies geweest zijn zonder zijn broer en de twee andere bandleden? Een band bestaat uit heus meer dan één geniale kop en een aanhangsel.”

En bij The Misters waren het – laat me raden – allemaal geniale koppen?

Kloot Per W: “Maar neen (lacht). We zijn met die band begonnen in in 1974; in Londen was ik in de ban geraakt van de pubrock, de Britse voorloper van de punk. The Hammersmith Gorilla’s, Ducks Deluxe, Ian Dury, Ace, Dr. Feelgood ... allemaal namen die nu vergeten zijn. Ik speel al gitaar van mijn twaalf jaar, maar aangezien ik linkshandig ben en mijn gitaar voor rechtshandigen was, hield ik mijn instrument gewoon omgekeerd vast; er was in die tijd niemand in de buurt die mij daarop wees. Ik had die gitaar in de winkel laten stemmen en ik dacht dat dat voor altijd was! Mijn frank is pas gevallen toen ik op school mijn eerste groepje, The Walrus, begon en de leraar mij leerde hoe ik een gitaar moest stemmen..

Eerst heetten wij The Kids maar die bleken al te bestaan, dan werden we The Boys maar die bestonden in de UK al. Het is dan The Misters geworden; wij hadden een manager die ons wijsmaakte dat wij de nieuwe Beatles waren: we kregen een heuse PA-installatie met monitors, een bestelwagen, roadies... maar het is helemaal foutgelopen. Wij traden toen per weekend vijf keer op, drie jaar aan een stuk. In grote zalen, kleine tentjes en cafés... en zo hebben we het métier geleerd. Wij waren de evil undergroundsuperstars en speelden naast eigen nummers ook covers van Tim Buckley, The Kinks, The Velvet

33

A

TE

RUGBLIK

Underground, Clifton Chenier en Frankie Miller!

Op ons hoogtepunt kregen we aanbiedingen van zeven platenfirma’s.

Die kwamen allemaal naar ons kijken in het repetitiekot ergens achteraan in een café in Tervuren. We hebben toen een contract getekend bij Ariola/ BMG, maar onze plaat is helemaal geflopt. Niet dat ze slecht was, maar we waren zo anders! We gingen er echt 200% voor en namen ons werk zeer ernstig: we hadden aandacht voor alles: kleren, sound, foto’s, uitspraken, fanclub, fanzine...ik had met AZZMA één van de eerste fanzine’s in Belgie.

De mensen van de platenfirma waren zo’n beroepsernst niet gewoon; ze wisten niet wat ze met ons moesten aanvangen. Ach, België is nooit een echt rock ‘n’ roll-land geweest en zal dat ook nooit worden. We zijn te braaf! ” The Ramones did it!

Kloot Per W: “Ik begon in die periode de NME en de Melody Maker te lezen.

Ik voelde me heel fel aangetrokken door alles wat uit New York en Detroit kwam: The Velvet Underground, Patti Smith, The New York Dolls, Iggy, MC5, ... de rechtstreekse voorlopers van punkrock.

De eerste hardrock zoals Hendrix, Blue Cheer, Led Zeppelin, Black Sabbath en later Mötorhead vond ik okee, maar Iron Maiden, Saxon en andere NWOBH-consorten, daar had ik iets minder voeling mee.

Mijn wereld is pas echt opengegaan toen ik The Ramones leerde kennen; die gasten liepen allemaal hetzelfde gekleed, iets wat in die periode echt not done was. Toen ik mijn eerste jaar op het RITCS zat, ging ik elke dag naar de platenwinkel, op zoek naar releases uit New York. Daar heb ik de eerste plaat van The Ramones gevonden, één die me echt van mijn sokken geblazen heeft. Dat was pure Bowierock, ontdaan van alle franjes.

Alles in 4/4, samen en rechtdoor. The Ramones waren echt mijn muzikale redding: als zij zulke goeie nummers konden maken, zonder moeilijke breaks, zonder solo’s, ... dan moest ik dat ook kunnen. Op zowat hetzelfde moment heb ik Kraftwerk ontdekt, me een synthesiser aangeschaft en zelf muziek beginnen maken. Ik creëerde mijn eigen hybride vorm van rock ‘n’ roll, gemixt met wat Kraftwerk-invloeden... ik nam toen elke dag twee, drie nummers op, maar niemand binnen de groep was er

34

in geïnteresseerd.

Ik liep toen in platenwinkels regelmatig Luc Van Acker tegen het lijf, waar we wat weetjes uitwisselden, over fourtracks, opnametechnieken, etc. Die DIYmentaliteit was toen echt wel mijn handelsmerk.

Elektronica met echte instrumenten mixen doe ik nog steeds...”

In die periode bloeide ook de radio open: Marc Moulin deed goeie dingen voor de Belgische popmuziek met Radio Cité. Hij mag toch wel een beetje als grondlegger van de popradio in België beschouwd worden. Veel was er niet, hé: op de BRT had je de Top 30, op Radio 1 Rudy’s Club en Vrijaf met Gust De Coster, de godfather van de belpop. Roel Van Bambost bracht underground groepen zoals Tyranosaurus Rex en Colloseum op TV in ‘Andere Koek’, Ik heb ooit nog The New York Dolls in vol ornaat Jet Boy zien doen op zondagmiddag in Binnen en Buiten met Walter Cappiau.”

Je hebt zelfs ooit nog meegedaan aan de Rock Rally...

Kloot Per W: “Breek me de bek niet open! Ik heb de Rock Rally in 1986 eigenlijk moreel gewonnen. Ik was zelfs niet bij de eerste drie, maar heb wel een speciale Sabam-geldprijs gekregen voor de beste song Why Do All Those Men. Nu ja, ik stond daar helemaal alleen, met mijn gitaar en een tape, een baslijn, een drumbox en wat soundeffecten.

De helft van de jury vond het niet kunnen dat ik een tape liet meelopen, dat ik ouder was dan dertig en al succes gehad had met The Misters, The Employees en Polyphonic Size.

De andere helft vond mijn solo-act zeer goed. Ze hebben toen in ‘86 bij de RR maar een prijs uitgevonden. (lacht) Ik weet nog goed dat er op de avond van de finale een paar platenfirma’s vroegen om bij hen te tekenen. Wat ik later gedaan heb. Maar dat heeft ook niet veel opgeleverd: EMI heeft toen een soort van gekuiste demo uitgebracht met nummers die maar half af waren. Ik wou mijn eigen ding doen,

verankerd in de D.I.Y.-punkmentaliteit van toen. Maar EMI wilden iets anders: ze vonden dat ik een groep nodig had!

Alleen op een podium met tapes, dat vonden ze niet kunnen, maar 20 jaar later staan ze wel op TW te dansen op Daft Punk die een DAT afspelen en zelfs mixhandelingen playbacken! Ik weet uit zeer goede bron dat ze maar zes kanalen van de PA gebruiken voor hun optreden.

Ik heb toen samen met de fantastische maar onderschatte Mich Van Houtem de radiovriendelijke singles Jungle en Candy gemaakt. In de jaren ‘90 schreven we met de Lama’s een heel apart hoofdstuk in de Belgische rock; we werden op handen gedragen door Stu Bru en het publiek, maar verguisd door de pers.”

Ondertussen is het 2006....

Kloot Per W: “Ja! En nu word ik weer opgepikt door Lowlands, een superhip label! Vreemd, maar ik ben er wel zeer blij om! Lowlands is ervan overtuigd dat ze iets kunnen doen met mijn muziek.

Maar niet in België! Wacht dus maar op het buitenlandse boemerangeffect!”

Zullen we doen!

Sven De Potter Links: www.klootperw.com weblog: www.kaligraph.be/kpw/simpleblog/ myspace: www.myspace.com/klootperw polyphonic size:http://polyphonicsize.free.fr/

D

Adv-Remix-DD.pdf

5/31/06

5:52:19 PM

maak je eigen REMIX versie van

& word één van Raymond zijn Jonge Helden Download de tracks & meer info op www.poppunt.be !

POP ADVIES

Wie van de drie?

Eindelijk zomer! De rabarber en sla in mijn moestuin hebben nu al een grondhekel aan slakken met én zonder huisje, de rododendron is zijn bloemen alweer kwijt en de rapen moeten dringend uitgeplant.

En dan staat er uiteraard nog popadvies op de agenda. Deze keer geen epistels over ingewikkelde constructies of fiscale manoeuvres, maar gewoon back to basics.

Daarom drie antwoorden op vragen die de afgelopen weken onze popadvies-mailbox regelmatig teisterden.

1. Mag ik muziek verkopen via internet?

Dat mag! Naast de praktische bezwaren staan ook hier de wetten wel één en ander in de weg. Laten we beginnen bij de praktische bezwaren.

Het is niet zo simpel om op je website zélf betalingsmogelijkheden te voorzien. Uiteraard kan je mensen gewoon geld laten overschrijven en ze achteraf een cd met de post opsturen, maar dat staat nog niet gelijk aan online muziek verkopen. Online betalingsmodaliteiten vragen uiteraard ook heel wat beveiliging en die is niet goedkoop.

Naast de praktische zijn er ook wel wat wettelijke hindernissen. Een eerste hindernis zit verstopt in de auteurswet.

De basis van die wetgeving zegt dat als er (potentieel) geld verdiend wordt dankzij het gebruik van muziek, dat de rechthebbenden (bedenkers) dan daar ook een redelijke vergoeding voor moeten krijgen. Die redelijke vergoeding is ongeveer 8%. Als je aangesloten bent bij Sabam, moet je met hen een overeenkomst afsluiten waarbij zij een duidelijke afrekening krijgen van de verkochte nummers en dus de verschuldigde bedragen. Als het uitsluitend je eigen nummers zijn die je aanbiedt, komt het geld dat je aan Sabam stortte uiteindelijk ook opnieuw bij jou terecht (min hun administratieve lasten).

Een tweede hindernis is iets minder makkelijk op te vangen. Het is immers niet zomaar toegelaten om handel te drijven en op winsten/inkomsten moeten ook belastingen betaald worden. Als vzw is dat nog het

36

eenvoudigste. Je hebt immers het recht om bijkomende handelsdaden te verrichten voor zover zij bijdragen tot het realiseren van het maatschappelijk doel van de vzw. De inkomsten uit de verkoop komen gewoon terecht op de inkomstenbegroting van de vzw, de uitgaven die de cd mogelijk maakten staan uiteraard aan de uitgavenzijde.

Als je geen vzw hebt, is het iets moeilijker. Als feitelijke vereniging is het ontzettend belangrijk om een duidelijke ‘boekhouding’ bij te houden ivm de uitgaven en de inkomsten.

Immers, als feitelijke vereniging moet je de winst die je maakt aangeven in je personenbelasting. Zo lang je kan bewijzen dat er geen winst gemaakt wordt is er in principe geen probleem.

Gelukkig zijn er ook oplossingen voor handen. Er zijn de laatste tijd steeds meer (online)platenlabels die contracten aanbieden die uitsluitend gaan over de online verkoop en distributie van muziek. Het gaat meestal om licentiedeals waarbij de artiest zélf instaat voor alle kosten van de opnames, mastering en dergelijke meer en de platenfirma de online distributie en promotie voor zijn rekening neemt. Al naar gelang het contract wordt een beperkte of volledige exclusiviteit afgesproken. De vergoeding (royalty) voor de artiest ligt, in vergelijking tot overeenkomsten voor een distributie op fysieke dragen, een stuk hoger. Vaak zelfs 50% of meer.

Bij zulke (digitale)licenties moet je als artiest zeker kijken naar de mate waarin ook promotie opgenomen is in de deal enerzijds en de mate waarin je al of niet een volledige exclusiviteit geeft anderzijds. Als je vragen hebt over een platencontract, licentiedeal of wat dan ook kan je dit altijd gratis en op eenvoudig verzoek krijgen via popadvies@poppunt.be.

Links:

www.legaldownload.be www.wackattackbarrack.be www.kinkystar.com

McCartney, en toch geraak je niet aan de bak! Muziek maken is één, je muziek promoten is een ander paar mouwen. Het podium is nog altijd de beste leerschool. Daarom deze vijf Poppunt-tips voor iedereen die op zoek is naar speelkansen: Tip 1: Weet waar je staat Niet elke groep is rijp voor Pukkelpop, Werchter of de AB, dus heeft het ook geen enkele zin om je demo te sturen naar organisatoren. Het zal je alleen maar een desillusie rijker maken. Probeer in te schatten hoeveel verkochte tickets jouw naam op de affiche voor de organisator zal opbrengen, mik vooral op zalen (jeugdhuizen, cafes, clubs, …) die op die maat gesneden zijn. Pas je gage ook aan aan wat je waard bent. Als je nog geen uur écht kan vullen met je playlist, mag je er ook van uit gaan dat je nooit als hoofdact geboekt zal worden. Fantastische muziek en een sterke live prestatie gaan boven alles.

Tip 2: Zorg voor een perfect promopakket Opvallen is de boodschap, dus de eerste zin van je bio slaat in als een bom. De bandfoto spreekt onmiddellijk tot de verbeelding en de hoes van je demo ziet er beeldig uit. Het eerste nummer van je demo doet de organisator achterover vallen en de persrecensies van voorbije optredens bewijzen dat jullie een knaller van een band zijn. Jullie website is knap en overzichtelijk en laat zien dat jullie al één en ander bewezen hebben.

En dan nog dit: het is niet meer van deze digitale tijden om nog uitsluitend met papieren toestanden af te komen. Je werkt dan ook met bakken beeldmateriaal, dvd’s, interactieve website toepassingen en kan via je uitgekiende emailmarketing elke organisator perfect vertellen hoeveel fans je in elke regio hebt.

Tip 3: Werk werk werk

2. Hoe geraak ik aan meer optredens?

Je schrijft fantastische nummers, je band heeft het sex-appeal van Britney Spears in ochtendkleed, je groep speelt even virtuoos als Lennon en

Ga er van uit dat je minstens 5.000 concurrenten hebt die op de zelfde speelkansen zitten te azen. De aanhouder wint ook hier! Elke demo die je opstuurt waar je achteraf géén telefoontje voor doet, is een verloren demo. Ga gerust uit van 4 tot 6 telefoons voor je uiteindelijk

de juiste man op de juiste plaats te pakken hebt die dan ook jouw demo al beluisterd heeft. Bel ongeveer een week na de verzending de eerste keer (om te horen dat ze het nog niet kunnen beluisteren hebben). Maak vervolgens een afspraak voor een tweede gesprek (waarbij ze ook nog niet geluisterd hebben). Bij het derde gesprek is je contactpersoon wellicht afwezig, en bij het vierde blijkt dat, na beluistering, jullie genre niet echt iets voor die zaal is…. Uiteraard zijn er veel organisatoren waarbij het er niet zo aan toe gaat, maar je kan beter op het ergste voorbereid zijn.

Tip 4: Steel ideeën of sluit een verbond Als beginnende groep ga je op zoek naar alle mogelijke plekken waar je je ei kwijt kan. Uiteraard heb je de lijst van podia en concours van op www. poppunt.be al uit het hoofd geleerd, maar zoek je verder dan onze lijst lang is. Je kan heel wat inspiratie opdoen van je 5.000 concurrenten. Zoek een band die min of meer in het zelfde genre speelt als jijzelf (maar al wat langer in het circuit zit) en ga na waar zij al overal gespeeld hebben. Bij alle organisatoren die die andere band destijds geboekt hebben, maak je al meteen méér kans.

Als je zélf goede contacten in je eigen regio hebt, maar niet echt van onder de kerktoren geraakt, kan je altijd een aanbod doen aan een band uit een andere provincie. Jij levert hen 5 optredens in jullie voorprogramma en zij doen voor jullie hetzelfde. Ook het buitenland kan op die manier bereikbaar worden.

Tip 5: Verklein het risico voor een organisator Zowat elke provincie heeft een systeem waarmee ze beginnende bands uit eigen regio extra kansen willen geven. Zo ondersteunt de provincie Limburg concerten van Limburgse bands en DJ’s, een organisator kan tot meer dan 300 euro tussenkomst in de kosten krijgen. Zorg ervoor dat je deze informatie steeds meegeeft aan organisatoren die jouw eventueel willen boeken. Als jouw band een veel kleiner financieel risico inhoudt dan een andere, vergroot je meteen je kansen op slagen.

En tot slot, Niks komt vanzelf, maar met volharding, gezond verstand en de nodige creativiteit kom je ongetwijfeld al een heel eind. En als niks mag baten, in de Poppunt shop kan je nog altijd het tipboekje ‘concerten organiseren’ bestellen.

Dan boek je toch gewoon jezelf?

3. Uradex verliest vergunning en wat nu?

Sinds ’94 is het zo dat ook Karen, Kristel en Kathleen wat geld krijgen als K3 op de radio, een fuif, een café of bij de bakker gedraaid wordt.

Vóór ‘94 kregen alleen de auteurs en componisten een vergoeding. Vandaag bestaat er ook een vergoeding voor uitvoerende kunstenaars.

Met andere woorden, iedereen die meegewerkt heeft aan een cd (van de producer over de drummer tot de 7de triangelspeler) heeft recht op een vergoeding voor elke keer dat de muziek in het openbaar wordt afgespeeld, verhuurd of via de kabel verdeeld. Ook op lege cd’s staat een heffing die doorgestort wordt naar de artiesten.

Sinds Uradex een vergunning kreeg om de rechten voor de uitvoerende kunstenaars te innen is er zowat 50 miljoen euro opgehaald bij jeugdhuizen, horecazaken, bibliotheken, kabelmaatschappijen en ga zo maar door. De uitbetaling van die geïnde bedragen heeft echter zeer lang op zich laten wachten.

Vandaag zou naar schatting 1% van de geïnde bedragen ook al bij de juiste artiesten terecht gekomen zijn. Dat deze uitbetalingen zo vreselijk traag verlopen heeft verschillende oorzaken.

In de eerste plaats heeft het een tijd geduurd vooraleer er een duidelijke structuur in het landschap was.

Oorspronkelijk waren er immers nog 6 verschillende vennootschappen die elkaar beconcurreerden, vandaag blijft alleen Uradex over. Daarnaast is het ook niet zo eenvoudig om iedereen terug te vinden die aan een specifieke

opname heeft meegewerkt. Niet alles staat namelijk even keurig en duidelijk op het cd-hoesje vermeld en nog minder artiesten hebben zichzelf bij Uradex aangemeld. Uradex wordt ook verweten inefficiënt te werken.

Al jaren klagen verschillende mensen, artiesten en vakbonden over de te trage uitbetaling van Uradex. Niet alleen de dienst die de controle op de beheersvennootschappen doet, is de situatie beu. Ook minister Verwilghen vindt dat het maar eens gedaan moet zijn. Vorige zomer liet hij al een eerste keer zien dat het hem menens was.

Ondertussen heeft de minister ook officieel de erkenning van Uradex ingetrokken.

Hoe moet het nu verder? Dat is niet helemaal duidelijk. Uradex zou twee jaar krijgen om de zaken af te handelen. Ondertussen kan er een nieuwe organisatie opstaan.

Aan de zijlijn staat Art-Ard alvast te trappelen om de boel over te nemen.

Sowieso blijft het aan te raden om je als artiest lid te maken van een/ de beheersvennootschap voor de uitvoerende kunstenaars. Want zoals het wel vaker gaat, als je geen lid bent, kan je er ook geen geld van krijgen.

Nochtans kan het om vrij aardige bedragen gaan. Voor de periode 20002001 lagen de uitgekeerde bedragen tussen 18 en 16.500 euro. Voor de meest recente jaren, zullen die wellicht nog hoger liggen.

Meer informatie?

www.uradex.be

www.artard.be

uw dienaar Tijs Vastesaeger

37

RAP PORT

Tom De Weerdt:

Met Fatboy Slim op de slaapkamer !

Foto: Koen Bauters

Kunnen we nog een meer logische vraag stellen dan: hoe is het allemaal begonnen?

Tom De Weerdt: “Hmm, toch niet zo’n simpel verhaal! Hiervoor moeten we terug naar begin jaren ’90. Voor mijn thesis had ik het platenlabel ‘Recommended Records’ als onderwerp gekozen. Via de media en interviews kwam ik vaak in contact met avant-garde en progressieve muziek.

38

De interesse voor het genre groeide en ik deelde die passie met steeds meer vrienden. In die mate zelfs dat ik na een tijdje een eigen boekje maakte.

Doordat die muziek in de winkels echter zo moeilijk te verkrijgen was, ging ik ze dan maar zelf importeren. De mailorders namen toe en uiteindelijk groeide mijn slaapkamer langzaam uit tot een heus verdeelcentrum! Weet je, de allereerste Fatboy Slim werd ooit

verdeeld vanuit mijn slaapkamer!”

Wanneer kwam de grote doorbraak ?

Tom De Weerdt: “De grote ‘boom’ kwam er toen de avant-garde de dance-muziek binnendrong, meer bepaald toen de triphop - met groepen als Mo’wax of het Duitse Compost vanuit de undergroundscene plotseling heel wat meer belangstelling kregen.

Toen ook drum’n’bass en jungle hun intrede deden, moesten we op zoek naar een groter pand. We bleven groeien en gingen we steeds meer groepen, labels én genres aanbieden.”

En ondertussen ressorteren onder Lowlands al een heleboel sublabels.

Zien jullie zelf door het bos de bomen nog?

Tom De Weerdt: “Toch wel, hoor, maar helaas volstaat het niet meer om bijvoorbeeld twintig releases als één genre, bijvoorbeeld ‘triphop’, te omschrijven. Iedereen wil onderverdelen en dan moet je het hebben over Breakbeat, Dark Triphop, Drum’n’bass, enz. Onze sublabels Downsall Plastics, Super, Audioview, Musique Belgique Archive, Surprise en Haiku Records zijn daar een antwoord op. Zo vinden liefhebbers van een bepaald genre toch makkelijker wat ze zoeken.”

Hoe wil Lowlands zich in dat oerwoud profileren?

Tom De Weerdt: “Eigenlijk als een verderzetting van datgene waar we ideologisch al jaren consequent achter staan! Er is iedere dag nog zoveel goede muziek te ontdekken en daar willen wij als distributeur deel van uitmaken.

Of je nu Metal of drum’n’bass speelt, doet er niet echt toe: als het een meerwaarde heeft en écht origineel is, staan wij klaar om de muziek tot bij een zo breed mogelijk publiek te brengen. Wij

Foto: Koen Bauters

Eigenlijk mogen we dankbaar zijn dat er nog mensen met ambitie rondlopen! Zo ook de promotoren en de verdelers die ervoor zorgen dat muziek ook fysiek tot in de huiskamer geraakt. Omdat Lowlands als verdeler van de vele binnen- en buitenlandse labels een aardige positie op de markt inneemt, hadden we een korte babbel met Tom De Weerdt, oprichter en leading man achter het label. Onder zijn hoede brengt men niet alleen gesmaakte muziek uit eigen land tot bij de platenboer, maar ook verscheidene sublabels vinden er ondertussen een onderkomen.

distributeur, worden we door de evolutie in de positie van verkooppunt geduwd.”

Foto: Koen Bauters

Is internet een goed medium voor de promo van een bepaalde band?

willen vooral een voortrekkersrol vervullen. Dat beweren misschien wel nog collega’s, maar bij ons zit het toch echt in de genen.”

Is de Belgische muziekliefhebber daarin een makkelijke klant?

Tom De Weerdt: “In vergelijking met Nederland is België toch een pak toegankelijker of toch geïnteresseerder.

Een Belg staat nog open voor nieuwe muziek en is bereid nieuwe invloeden toe te laten. In België zijn er nog heel wat échte muziekliefhebbers! In Nederland moet je eerder met R&B en andere platgetreden genres afkomen om de aandacht te kunnen trekken.”

Jullie hebben ook Belgische raspaarden zoals A Brand op stal staan. Hoe worden die in het buitenland ontvangen?

Tom De Weerdt: “Hoewel de situatie langzaam verbetert, blijven we als Belg met een gigantisch stigma opgescheept zitten. Sla je een Engels tijdschrift open, dan hebben ze het over het land van chocolade, maar dat we ook keigoede muziek maken, blijven ze voorlopig halsstarrig negeren! Gelukkig komt daar dankzij groepen als The Glimmers, Vive la Fête en Buscemi langzaam aan verandering in. Amerika

mogen we al helemaal vergeten, want hun eigen markt is té groot om ook nog eens aandacht te willen hebben voor die kleine garnaal als België. Maar eigenlijk maken we ons geen zorgen, de muziekbranche is een wereld van hypes. Enige tijd terug stond de Vienna Scene (met oa de via Lowlands verdeelde Dzihan & Kamien, nvdr) volop in de belangstelling en nu moet iedereen de Scandinavische bodem leren kennen. Daarna komen wij als onontgonnen gebied ongetwijfeld ook wel eens aan de beurt.”

Is internet voor jullie als distributeur een geschenk?

Tom De Weerdt: “Als we de verkoopcijfers van dit jaar bekijken, mogen we toch echt niet ontkennen dat internet door de vreselijke downloadziekte momenteel geen geschenk is. Dit jaar voelen we dat ook echt!

Daarom ondernemen we stappen om dat zoveel mogelijk te compenseren: zo kan je ons sinds vorige maand bijvoorbeeld uitgebreid op iTunes terugvinden; via die weg zullen we onze verkoop trachten te stimuleren.

Maar ook op onze eigen website (www. lowlands.be) willen we de online winkel nog meer uitbouwen. Hoewel we nog steeds geen winkel zijn maar een

Tom De Weerdt: “In België kan je in ieder geval niet veel nieuws meer uitvinden. Als je bepaalde kaarten niet in handen hebt, dan mag je nog zo’n goed product hebben, je krijgt het niet verkocht. Voor ons als leverancier van minder commerciële muziek is dat heel duidelijk; wanneer je op Studio Brussel kan rekenen en je ook in Humo de nodige aandacht krijgt, dan heb je meteen een héél groot publiek die hun standpunt blindelings gaat volgen. Maar helaas halen de minder voor de hand liggende genres het niet van die grote commerciële mastodonten en is er voor onze muziek meestal ‘geen plaats’. Zelfs wanneer we hele goede kritieken krijgen in andere tijdschriften als Stage of Rif Raf, merken we amper een invloed op de verkoop. Helaas, want we merken dat als we een publiek individueel bereiken en de muziek bijna letterlijk in hun strot duwen, ze dikwijls heel enthousiast reageren!

Promo maken via internet is erg moeilijk omdat het rendement ervan erg traag en individueel verloopt. Zeker ook door het gigantische overaanbod met haar al even grote vervlakking tot gevolg! “

Hoe zie je de toekomst dan tegemoet?

Tom De Weerdt: “Weet je, er is nog zovéél goede muziek te ontdekken, dat we ons daarover echt geen zorgen maken. Wij hebben er vanuit onze visie in ieder geval nog echt veel zin in!

We hebben iedere dag echt nog heel wat fun en zolang die er is, gaan we gezwind verder!”

We danken je voor deze leuke babbel en laat de frisse lentebries jullie nog heel wat moois toefluisteren!

Lieven De Graeve

39

SSS I=OOI=NGAP >A

SSS F=IAO>N=UJA >A

SSS PDAREKHAJPDQO>=J@O >A

SSS ?KHKNHAOOCNAAJE@A=O >A

Oost-Vlaanderen

rockt

Foto: Koen Bauters

SSS PN=JOEP R >A

dienst Kunst & cultuur (09 267 72 00) & Jeugddienst (09 267 75 94)

SSS LE?GHAFQE?A >A

Info over Pop & Rock in Oost-Vlaanderen www.oost-vlaanderen.be

SSS >H=?GFAPP=O >A

TELE TIJDMACHINE

J@O >A

TELETIJDMACHINE

Mo & Grazz

Foto: Koen Bauters

www.oost-vlaanderen.be

dienst Kunst & cultuur (09 267 72 00) & Jeugddienst (09 267 75 94)

“Luiers en ruimteschepen �

Grazhoppa, ÊÊn van de peetvaders van de Belgische hip hop, en zangeres Mo (tevens ’s mans wederhelft) lieten al herhaaldelijk blijken dat ze niet echt hoog oplopen met de hedendaagse

muziek(business). Eventjes plaats nemen in onze teletijdmachine om teruggestraald te worden naar een muzikaal moment naar keuze is dan ook ‘a dream come true’ voor dit duo...

Mo: “Straal me maar terug naar de Mothership Connection-tournee van Parliament Funkadelic in 1976. Ik herinner me nog goed dat ik in Philadelphia woonde en dat ik plotseling mijn buurman in een luier over straat zag lopen, wat niet meteen zijn gewoonte was. Ik en mijn vriendjes vroegen hem wat dat betekende, en blijkbaar was dat de outfit van de diehard Parliament-fan. Hij was namelijk op weg naar een concert van die groep. We vonden dat natuurlijk de max en zonder ook maar ĂŠĂŠn noot van de muziek gehoord te hebben waren we meteen verkocht. Toen ik wat ouder werd, heb ik de muziek van George Clinton en de zijnen wel ontdekt, en ik ben nog steeds een grote fan. Hij treedt nog altijd veel op, maar nu zijn zijn shows een stuk minder exuberant dan toen. In die tijd kropen ze letterlijk uit een ruimteschip dat op podium stond, met knotsgekke kleren aan...

Nu is het een beetje beschaafder, hoewel je het in hedendaagse termen nog altijd niet doorsnee kan noemen.

Als ik nog een tijdperk mag kiezen - ik vind dit een leuk spelletje - ga ik voor de periode van Otis Redding, Marvin Gaye en Sam Cooke, de soul van eind jaren zestig, begin jaren zeventig.

Een zekere nostalgie speelt hier waarschijnlijk mee, maar toch blijf ik er rotsvast van overtuigd dat de muziek in die periode straffer was dan wat we nu voorgeschoteld krijgen. Okee, die gasten wilden ook geld verdienen, maar niet ten koste van alles. Als je Stevie Wonder op de radio hoort, klinkt het nog altijd vet, maar wie zal binnen dertig jaar nog naar Eminem luisteren?

Ik doe mijn best om ook vandaag nog nieuwe dingen te ontdekken en goed te vinden, echt waar, en ik vind bijvoorbeeld Jill Scott heel fijn, maar in het algemeen is het niet meer hetzelfde.�

Filip Leloup

21 41 41

( $/(# /# % - -/'' , -.#0 & $/(# /* ( '/-#% ' , .")( ( $/(# ( $/&# ,) % 1 , ". , $/&# .1 & --# ( $/&# ./- -.#0 & ( /!

-., ( /# !& % ( /! )&% -.#0 & , ()/. , ( /! (.#&&# (- -. ( ( /! ) , (,) % - *. ' , & /( ,3 3 ( - *. ' , */% ' ,) %

( /# ( ) %

JONGE WOLVEN

Freaky Age “Op rock ’n’ roll staat geen leeftijd.“ Op de finale van Humo’s Rock Rally stonden deze editie zowel de oudste – Revenge 88 - als de jongste band ooit op het podium. En omdat we bij Poppunt steeds willen weten hoe de jonge wolven te werk gaan in hun gooi naar het absolute sterrendom, lieten we de jongste schavuiten aan het woord: Freaky Age!

mindere versie van te brengen.�

Lenny Crabbe (14 jaar): “Hoe het voelde om daar op het podium te staan? Dat is niet te omschrijven‌ Onze drummer speelde er zijn derde optreden ooit. Maar we hebben ons goed geamuseerd. Het was fantastisch om voor zoveel volk te mogen spelen. Ik denk dat we met die finale een grote grens hebben verlegd. We staan alledrie een pak sterker in onze schoenen.â€?

Je vader, Luc Crabbe, is zelf ook muzikant. Hij speelde vroeger bij bands als Betty Goes Green. Hoe reageerde hij op jullie finaleplaats?

Lenny: “Natuurlijk was hij erg fier. Hij stond er ook van versteld, maar hij vond het vooral fantastisch dat zo’n jonge groep werd geselecteerd.�

Hoeveel leeftijdsgenootjes van jullie kennen The Who? Lenny: (lacht) “Dat vraag ik mij zelf ook af. Onlangs gingen we op tweedaagse met school. Ik had met een leraar geregeld dat we naar Tommy mochten kijken op de bus. Van de veertig leerlingen die erop zaten, kwamen er achteraf misschien twee zeggen dat ze er wel van genoten hadden. En de rest? Die hebben niet eens gekeken, denk ik‌â€?

Is het niet een beetje raar: je vader is zo’n goeie muzikant en jij staat misschien wel een pak verder dan hij op die leeftijd?

Lenny: “Ach, ik zou eigenlijk niets liever willen dan in zijn voetsporen te treden.

De momenten waarin we met z’n tweeÍn gitaar zitten te spelen: fantastisch. Ik heb natuurlijk ook veel van mijn ouders meegekregen. Door hen ontdek ik zoveel dingen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Misschien hebben we daarom wel ’n streepje voor‌�

Had je het gevoel dat je er klaar voor was met Freaky Age? Lenny: “We zagen het volledig zitten. Ik denk dat we bewezen hebben dat op rock ’n’ roll geen leeftijd staat. Natuurlijk waren we stomverbaasd toen we hoorden dat we in de finale mochten spelen. We verwachtten eerder een antwoord Ă la ‘probeer het over een jaar of twee nog eens’. Zeker tijdens de halve finale dachten we dat het daarna wel ĂŠcht voorbij zou zijn.

Tja, we waren in de wolken.�

Negatieve reacties gehad?

Lenny: “Niet rechtstreeks, wel lazen we op forums een hoop kritiek. Dat we te jong waren, dat we beter onze plaats hadden afgestaan aan die of die band‌ Maar ja, we kunnen er ook niets aan doen dat we in die finale zaten‌â€?

Voor de cover kozen jullie Pinball Wizard van The Who. Waarom?

Lenny: “We zijn alledrie hevige fans van die band. Samen hebben we al vaak naar Tommy gekeken, de The Whorock opera. Toen we hoorden dat we een cover moesten kiezen, dachten we dat dit wel voor een verrassing kon zorgen. En het heeft zijn effect niet gemist: we kregen achteraf een heleboel fijne reacties. Natuurlijk zaten we ook met de schrik: we konden ons niet veroorloven om er een

Ben je al lang met muziek bezig?

Lenny: “Eigenlijk niet: twee jaar geleden leerde mijn vader me gitaar spelen. En daarna leerde ik het aan Matti, onze gitarist. Dat was het begin van Freaky Age. Nu spelen we zo’n acht maanden met onze huidige drummer: een schot in de roos, blijkbaar.�

Ik heb een hoop goeie dingen gelezen over jullie drummer. Is hij een natuurtalent?

Lenny: “Eerder een complete mafkees� (lacht) “Hij is ongelofelijk gek op Keith Moon, de drummer van The Who, en dat inspireert hem ook. Ik denk dat we alledrie prettig gestoord zijn. Vaak krijg ik te horen dat ik geen schaamte ken, en da’s een voordeel als je op het podium staat. Voor de rest van de band geldt dat ook.�

En over tien jaar, waar wil je dan staan?

Lenny: “Goh, ik hoop dat ik mag blijven optreden. Wie weet, op grote festivals... Matti en ik spelen ook voetbal, in dezelfde ploeg.

Dat zie ik meer als een hobby, gewoon voor de fun. Muziek spelen voelt ook aan als fun, maar dan anders‌ Ik wil er echt mijn beroep van maken.�

Eva Keustermans Link: www.myspace.com/freakyage

43

DEMO DOKTER

DEMO DOK T 1 op 1 – Ongehoord 1 op 1 is een bandje (spreek uit als: béndje) uit Leiden. Vrolijke Fransen, die Noorderburen en bijzonder bij de pinken, want ze zetten ons con brio op het verkeerde been. In ‘Bonnen’ wordt de fijne filosofie aangehangen van lamlendig in het gras liggen wachten op het volgende biertje. In ‘Wulp’ hoor je de gezangen van een gelijknamige vogelsoort en that’s it. Elders op de schijf gaat het dieper. Messcherpe reflecties over stukgegane/ gaande liefdes, one night stands als alternatief tegen beter weten in: ‘De Volgende Deur’ met een bluesy harmonicaintro. Hollandse blues is muzikaal een even grote evidentie als Polynesische polka. Maar het wérkt, verdomme.

In ‘Vrijgezel’ wordt even in ons kot, inclusief spoelbak vol vuile borden én onze ziel gepiekt. Puik werk, jongens!

Het Zesde Metaal - Het Zesde Metaal Van dezelfde kwaliteit, kleinkunst in het West-Vlaams. Sinds éne Filip K

44

het in het glanzende hoofd haalde om in het moersdialect te zingen, lijkt het westen des lands aan een muzikale revival toe, met risico op clichématige knulligheid. Echter, lieve kinders, … wat 6de Metaal doet is pareltjes van vlijmscherpe observaties neerpoten, overgoten met een simpele, back to basics-sound. Geen moeilijkdoenerij, gewoon het leven van alledag: perikelen op de speelplaats, de queeste naar het nieuwe liefje. En het door trots gedwongen ‘je m’en fich’isme, achteraf. Je weet wel: zij blijkt toch niet de ware te zijn, en hoe moet je je gedragen als je haar ziet met de nieuwe gast. Onze metallo’s troosten zich met de gedachte dat de ideale vrouw misschien wel ‘ne verklede vent’ is. Guido Belcanto zal het graag horen en moet hen beslist eens boeken voor een toerneetje samen.

Want qua spitsvondigheid zitten ze op dezelfde lijn. Wim De Craene heeft zijn zielskinderen rondlopen…

DieCast Unit - DieCast Unit Echte metaal nu, ‘nu metal’ nog wel. Mokerzware kost balancerend tussen hardcore en hiphop. En fraaie crossover die bijwijlen klinkt als Urban Dance Squad of Rage against the Machine, met een zelfde intrinsieke boosheid, maar net een beetje méér.

Dat beetje is vooral te danken aan de mooie harmonie tussen de grunts, de melodieuze vocalen en de beenharde drive. Daar zit de productie voor een

belangrijk stuk tussen en die is in handen van Dee-J, ex-gitarist van het stukje vaderlandse cult-geschiedenis La Muerte. Luister maar naar ‘Dark Echoes’, met zijn Massive Attack’-ige intro, die vervolgens explodeert in een meuk van puur drum- en gitaargeweld, strak in de teugels gehouden door de ijzersterke vocalen. Ik speur de concertaffiches nu al af.

Mimosa – Steeds verder weg Nederlandstalig met de bitterzoetigheid van rozenbottelthee. Kleinkunst die op zoek gaat naar de spleen. Mooie songs, die qua scherpte in de richting gaan van de jonge Kris Debruyne. Laat echter de stem nog wat sudderen in het leven zelve, want no offense, de zang klinkt jong en dat wringt wat met de diepgang van de neergezette sfeer.

NINA - On Tape Zingen in het Nederlands is moeilijk omdat het zo direct en dus herkenbaar

K TER is. Bij NINA is er heel wat potentieel aanwezig om een goede poprock band te worden. ‘Gaatje in mijn hoofd’ is hun eigen teenage lobotomy, over stemmen in het hoofd van de zanger.

‘Levenswater’ een poëtisch pareltje, dat nog een beetje moet groeien. Top in het algemeen: zoek dat eigene in je stemgeluid en breng wat variatie in je zangstructuren. ‘Spijt’ en ‘Mijn eigen Plek’ drijven te sterk op een haast dezelfde melodie en lijken ongewild doorslagjes van mekaar. Ben wel benieuwd om het grotere geheel eens live te smaken.

Sons Uniques - Sons Uniques Een bont allegaartje van muzikanten uit de diverse hoeken van Vlaanderen met een heuse Rus erbij op accordeon.

Resultaat: prettige en frisse fun-ska en reggae met jazzy en gipsy accenten.

Wat dus altijd in smaak valt in cafés en op festivals voor het jonge volkje inclusief dreads, honden en rare sigaretten. Ze halen hun inspiratie bij het zwaar onderschatte Doe Maar.

Leuk gevoel voor humor, denk maar aan een ska-polkaatje over een parkeerbon. Leuk vooruitzicht op de zomer die er al lang had moeten zijn.

El Médico komt waarschijnlijk over als een volkse jongen. “Hoezo?” ratelt het nu in je lezershoofd. Is het een toeval of een wending van een ondoordringbaar lot? Deze keer kreeg de brave man heel wat schijfjes in de bus met daarop liedjes in het Nederlands (Vloms of Hollands, peu importe). Wat de messcherpe analyse waarvoor hij vermaard is in een ander perspectief plaatste (ditmaal zonder telkens te moeten duiken in een vertalend woordenboek).

En die analyse luidt deze keer:

Private Universe – Throw it all behind you Een schijfje met een frisse maar stabiele sound die al lang op Stu Bru zou moeten te beluisteren zijn. Naadloze opbouw, originele zangharmonieën en een eigen krachtige klank die met weinig te vergelijken is. Originaliteit die vraagt naar meer… Het checken zeker waard!

Ice King – Kingdom of Fife Deze jongens zoeken het net als Mel Gibson, Lawsons whisky en Scapa in het land der frisse kuiten en mooi geplooide kilts. Een filmisch geheel, perfect als soundtrack bij een mantelen degenfilm in het Highlands. Het schijfje begint met een vleug celtic ambient, klaroengeschal à la Ivanhoe (Roger Moore, where are thou?). De rest van het schijfje blijft ondanks het origineel concept (eigen teksten en gedichten van de laat 19de eeuwse dichter Robert L. Stevenson) een ietsepietsie te veel tappen van hetzelfde elektrisch folkvaatje met de clichés van je leven te spenden als wild rover aan whiskey and beer.

El Médico

Coin – Head Down Ook in het Engels, een minimalistisch nummer met radio- en concertpotentie.

Jammer genoeg staat er maar één nummer op de demo, zodat we weinig vergelijkingsmateriaal hebben. Bij de eerste beluistering steekt een beetje het gevoel op dat we het qua sound al eens eerder gehoord hebben. Maar dat mag niet afdoen aan het feit dat Head Down op zich een goede song is.

Demo’s?

Stuur vandaag nog je demo’s naar El Médico !

Poppunt Kartuizersstraat 19/7 1000 Brussel

45

TM Audio & Ampco advert.indd 1

12/04/2006 13:50:24

Untitled-

13:50:24 Untitled-1 1

11/5/06 13:54:12

TELEX

Balthazar – winnaar KBC Publieksprijs in Humo’s Rockrally 26 maart 2006. Een niet onzachte zondagavond. Wel 80 rokers verdringen elkaar op de stoep van de AB in Brussel. Vandaag komt een einde aan de 15e Humo’s Rockrally. Uiteindelijk zal The Hickey Underworld het halen vóór twee bands die je ook in 100% Puur, Pop uit de Provincies kan terugvinden: ‘The Black Box Revelation’ en ‘Rye Jehu’. Balthazar, ook al een 100% Puur band, kaapte de publieksprijs weg. Deze band kreeg maar liefst 10.000 euro van KBC en één jaar lang Poppunt als bijzondere steun en toeverlaat.

Hoe investeer je 10.000 euro in een band? Eén van de opties was uiteraard 5 tickets naar een of ander zuiders land met in de koffer de nodige hoeveelheden gekoelde Belgische bieren, maar Balthazar had toch andere zaken voor ogen. Op drie mei zaten we voor de eerste keer samen met Balthazar en naast koetjes en kalfjes passeerden ook groepsstructuren, vzw’s, juridische vraagstukken, fiscale kwesties en demo-perikelen de revue. In de komende nummers van het Poppunt Magazine krijg je zeker te lezen welke rechtsvorm uiteindelijk de beste bleek voor Balthazar en hoe het eerste stuk van de 10.000 euro alvast geïnvesteerd werd in een degelijke Demo-cd.

In de komende maanden kan je Balthazar nog aan het werk zien op tal van (West)Vlaamse podia: - 7 juli JH Quo Vadis (Heule) - 8 juli Rock ‘n Troll (Gent) - 8 juli Rockoekoe (Knesselare) - 17 juli Boomtown@video (Gent) - 28 juli Nachten van de Jukte (Geluwe) - 3 augustus Café Cirque (Roeselaere) - 19 augustus Izegem Zomert (Izegem) En uiteraard steeds te volgen op www.balthazarband.be www.kbc.be/jongeren www.100procentpuur.be

Soundlocomotion - maak de componist in jezelf wakker Ben je tussen 12 en 15 jaar en kriebelt het om aan de slag te gaan met beeld en klank? Heb je zin om een eigen nummer te schrijven, dat samen uit te voeren en aan de slag te gaan met een camera?

Zou je ook graag je naam eens zien staan bij de aftiteling van een film tussen al die andere namen? Twijfel dan niet langer en spring deze zomer mee op de soundlocomotion!

Een griezelscène, een vrolijke komedie, een absurd verhaal, rustgevende natuurbeelden, een film noir of alles samen in één filmpje? Een popsong, een folkdeun, een jazznummer, een r&bhit, een klassieke aria, een Frans chanson, een hiphopbeat, een kleinkunstlied,… of een mix van dat alles? Laat je verbeelding de vrije loop en maak de kortfilm van je leven. Film af? Ogen dicht en een soundtrack verzinnen! Of andersom naturlijk.

Alle informatie op www.musica.be

48

Foto: Madelien Waegeman

11.11.11. zoekt Jong aanstormend talent!

Zoals steeds is 11.11.11 weer druk bezig met het opzetten van de 11.11.11-campagne voor het najaar 2006.

Dit jaar willen ze ook het jonge, aanstormende muziektalent uit Vlaanderen en Brussel hierbij betrekken! 11.11.11 daagt iedereen uit om zelf een ‘wereld’-nummer te maken onder de noemer ‘Make Noise For 2015’ Deze muziekwedstrijd is een onderdeel van de jeugdhuisavonden ‘De Winderige Nachten’ die 11.11.11 op 27 en 28 oktober inricht in tientallen jeugdhuizen in Vlaanderen. De winnende song wordt in september opgenomen in de studio’s van de De Rockfabriek en krijgt een bijzondere plaats tijdens die jeugdhuisavonden en de najaarcampagne van 11.11.11.

Het thema van de wedstrijd is 2015 DE TIJD LOOPT: de gemeenschappelijke campagne van de Vlaamse NoordZuidbeweging rond de Millenniumdoelstellingen. 191 landen ondertekenden een akkoord om tegen 2015 de armoede in de wereld te halveren. Dit is perfect haalbaar, maar hebben we ook de wil om dit waar te maken? Schrijf dus een song om de politici op een krachtige manier te herinneren aan hun belofte! Want armoede moet de wereld uit...

Deelnemen?

Stuur je gegevens per mail door naar jacques.mevis@11.be en bezorg je song uiterlijk op 15 augustus.

Telex DE BELOFTEN : GENTS POP- & ROCKCONCOURS ZOEKT MUZIKAAL TALENT Studenten hogeschool en universiteit, haal GOUD met je popthesis !

Poppunt maakt je studentenleven dit jaar aangenamer. Voor de eerste keer schotelen we je de popthesisprijs voor. Het is een wedstrijd waaraan alle Vlaamse hogeschoolen universiteitsstudenten kunnen deelnemen die een thesis schrijven of al geschreven hebben, gerelateerd aan de popmuziekcultuur. Het is het ideale moment om zelf je steentje bij te dragen aan het muzieklandschap en de toekomst ervan. Dus: ben je nog volop aan het schrijven aan je thesis of heb je vorig jaar je thesis al geschreven, heeft deze iets te maken met popmuziek en/of de popmuziekwereld? Lees dan lustig verder.

Het onderwerp van je thesis kan dus alle kanten uit. Alle mogelijkheden staan daarbij open, als het maar iets te maken heeft met popmuziek en/of de popmuziekcultuur.

Dit kan gaan van de geschiedenis van het kunstenaarsstatuut tot gitaarkleuren in de death metal. Van de harmonieën van ABBA tot het muzikaal therapeutische effect van Metallica op mensen met een geheugenstoornis. Van slow tot rap, van dance tot jazz, van hardcore metal tot deephouse. Van itunes to underground vinyllabes.

Kortom, alles kan.

Dit jaar kan je aan de hand van je thesis maar liefst 500 euro cash binnenhalen. Je schrijft je gratis en voor niks in, je mailt je thesis ten laatste vóór 20 september naar ons door en that’s it. De rest van het werk wordt door ons gedaan. We selecteerden een onafhankelijke professionele jury die alle inzendingen zorgvuldig zal nalezen en uiteindelijk de beste er zal uithalen.

De bekendmaking en prijsuitreiking gaan door op de muzikantendag, 25 november in de AB van Brussel!

Meer info: www.poppunt.be

Red popadvies in Zuid-Afrika, steun Umnyama Het Zuid-Afrikaanse ’Umnyama’ biedt net zoals wij gratis juridisch advies aan lokale artiesten.

En werkt hiervoor ook vaak samen met Poppunt.

De wetswinkel FLAC (Franschhoek Legal Advice Centre) waar Umnyama deel van uit maakt zit echter in geldnood nu de overheidssteun is weggevallen.

Zo vrezen heel wat Zuid-Afrikaanse muzikanten en gewone werkers zonder juridische steun te vallen.

Daarom hebben zij jouw steun nodig!Je kan de organisatie steunen op 000-0718676-03. Giften vanaf 30 euro zijn fiscaal aftrekbaar. Meer info vind je op www.umnyama.co.za. op 24 juni organiseren enkele vrienden van Umnyama een benefiet in Oost-Duinkerke. Alle info op http://users.telenet.be/bertlutin/flacbenefiet

Vzw De Beloften zoekt opnieuw muzikaal talent voor de derde editie van De Beloften, het Gents pop- en rockconcours. Sinds maandag 15 mei loopt de promotiecampagne die beloftevolle muziekgroepen oproept hun demo in te zenden.

Een demojury beslist aan de hand van de ingezonden demo’s wie tot een van de zes laureaten behoort die op zaterdag 16 september mag schitteren op het openluchtpodium van De Beloften.

Dat podium vind je dit jaar op het Spaanskasteelplein, de nieuwe locatie van De Beloften en de Coyendans, het buurtfeest van de Macharius-Heirnis-Scheldeoord-wijk.

Vorig jaar ging het Gentse septet Mambocito Mio aan de haal met de titel “Muzikale Belofte 2005”. Net zoals voor The Violent Husbands (winnaar De Beloften 2004), betekende deze overwinning een springplank naar meer.

Doel van het concours is Gentse muziekgroepen een extra kans en podium te bieden in professionele omstandigheden.

De laureaten worden op de dag van het concours beoordeeld door een jury die bestaat uit mensen uit de muziekbusiness.

De namen van de jury houden we nog even geheim, maar dat ze niet van de minsten zijn, daar kan je van op aan!

De winnaar wacht, behalve eeuwige roem, een fantastische prijzenpot die onder andere bestaat uit een tournee door Gent (Charlatan, Video, Boom Boom, Het Gouden Hoofd, ’t Floere Foefken en Democrazy), een livesessie in het radioprogramma Cheezy op Urgent.fm, studiotijd bij muziekcentrum Trix te Antwerpen en De Rockfabriek te Brussel, repetitieruimte bij Music Alley, Das Repetitiekot, vzw Repetitieruimtes of The Cave, een bestelwagen voor een verplaatsing naar keuze van Caruur en een fotoreportage door het collectief Genthology.

Extra aandacht gaat uit naar de laureaten die tweede en derde eindigen en naar de winnaar van de publieksprijs. Ook hen wacht een waardevolle prijs.

Geen concours zonder deelnemers! Muzikaal talent dat klaar staat om Gent te veroveren surfe als de bliksem naar www.debeloften.be voor alle details over hoe deel te nemen en de volledige prijzenpot. Inschrijven kan tot en met 4 augustus. De zes laureaten worden eind augustus bekend gemaakt.

Meer info: Lise Van Beirs persverantwoordelijke E. lise@debeloften.be - T. 0478 99 19 39 VZW DE BELOFTEN - Nijverheidstraat 35 – 9040 Gent

49

Abonnementen actie Poppunt Magazine: de winnaars!

Twee Kempenzonen op speed kaapten de hoofdprijzen weg van de abonnementen actie die we organiseerden rond Poppunt Magazine tussen februari en april 2006. Wouter Joris uit Zoersel werd de trotse eigenaar van de Motu Traveler en “zonderling” Dave Loodts uit Kasterlee dook onmiddellijk de studio in met zijn AKG Solidtube lampenmicrofoon. We laten de winnaars en Stef De Pooter van Ampco aan het woord.

Dave Loodts (29) is heel blij met zijn nieuwste aanwinst. “Het is de allereerste keer in mijn leven dat ik iets gewonnen heb. Vanavond nog zal ik hem uittesten en toevallig duik ik morgen de studio in om een demo op te nemen. Hij kan dus op geen beter moment komen.”

Je hebt dus een eigen band?

Nee, het is een solo project. Ik heb het “Zonderling” gedoopt. Sinds kort kan je het ook terugvinden op www. zonderling.be. Qua stijl bevindt het zich ergens tussen Tom Waits en Eels maar de teksten zijn in het Nederlands. Het is eigenlijk een soort kruising tussen cabaret en muziek. Ik heb mezelf ooit wel eens omschreven als “de zonderlinge muzikant met de verloren gelopen genen van een stand-up comedian”. Ik vind humor en zelfrelativering namelijk erg belangrijk. In combinatie met muziek kan dit tot leuke combinaties leiden.

Hoe ken je Poppunt Magazine?

Ik ken Poppunt Magazine van toen het nog Jong Geweld noemde.

50

Ik zag het ooit toevallig liggen in de Rockfabriek in Brussel en nam het mee naar huis. Ik voelde me direct persoonlijk aangesproken door de artikels en de schrijfstijl. Je krijgt er echt concrete tips over het musiceren.

En daar heb ik echt iets aan. In dit opzicht is Poppunt Magazine enig in zijn soort. Je krijgt door het lezen van het magazine ook een beter zicht op de muziekwereld.

De Poppunt site vind ik trouwens ook geweldig: ik ga er regelmatig op zoek naar de podiumkansen want ik ben momenteel enkele try-outs bij elkaar aan het sprokkelen.

Wat zou je nog meer aan bod willen zien komen?

Soms zou ik echt willen weten hoe bijvoorbeeld Piet Goddaer songs schrijft. Wat hij staan heeft aan materiaal bijvoorbeeld. Maar ik begrijp ook wel dat deze muzikanten niet zomaar alles te grabbel zullen gooien (lacht).

Welk materiaal heb je zelf staan?

Ik heb een keyboard van Roland en enkele gitaren. Ik speel ook mondharmonica en heb een drumvalies die ik gevonden heb op de rommelmarkt.

Daar heb ik een basdrumpedaal aan bevestigd en dat klinkt geweldig goed.

Stef, wat maakt de AKG lampenmicrofoon zo bijzonder?

De AKG Solidtube is een heel goeie lampencondensator microfoon. Het is een groot membraan microfoon wat betekent dat de cel heel veel opneemt,

hetgeen hem uitermate geschikt maakt als studiomicrofoon. Voor bepaalde applicaties wordt hij ook wel live of voor het opnemen van instrumenten gebruikt.

Het is één van de topmicrofoons voor professioneel gebruik.

Wouter Joris (26) uit Zoersel is dan weer meer dan tevreden met de Motu Traveler. En terecht.

Stef De Pooter van Ampco “De Motu Traveler is een audio interface voor Mac en PC. Hij heeft 8 ingangen waarvan vier microfoon ingangen. Het is een professioneel toestel dat zeer geschikt is voor homerecording maar evenzeer terug te vinden is in een professionele geluidsstudio. Hij werkt met alle gangbare SW pakketten zoals Cubase, Logic en Digital Performer en is draagbaar waardoor hij dus ook aan te sluiten is op de laptop bijvoorbeeld en mee te nemen is naar het repetitiekot.”

Astamblieft! Tevreden, Wouter?

Absoluut. Hij past perfect binnen mijn huidige set-up. Ik maak elektronische muziek en gebruikte tot vandaag een gewone geluidskaart.

Welk materiaal heb je staan dan?

Verschillende synthesizers: een Emu MK-6, Virus C, Novation Ks rack, Phobos red square en een Roland Jp8000. Verder ook een volledig zelf samengestelde en op maat gemaakte basgitaar. Ik heb me ook net een gloednieuwe computer aangeschaft dus het enige wat ik nog kon verbeteren,

is nu dankzij Poppunt ook meteen gerealiseerd (lacht).

van Poppunt: dat jullie dicht bij de muzikant staan.

Kunnen we jouw muziek ergens terugvinden op het internet?

Ja, op http://users.electrobel.be/ MrDeVille. Ik speel ook in het groepje Dolphin als bassist. Dat is een project rond een singer-songwriter waar we net een aantal try-outs mee gedaan hebben.

Dank u wel heren, veel plezier er mee!

David Zegers

Hoe ken je Poppunt Magazine?

Eigenlijk van het begin af aan denk ik. Aanvankelijk vond ik het niet altijd even interessant maar een artikel over de percussionist Kobe Proesmans (percussionist van Gabriël Rios en Zita Swoon, nvdr) heeft mijn ogen doen open gaan. Het interview kwam heel vertrouwd en familiair over. Op één of andere manier kon ik me identificeren met die muzikant. Dat vind ik sowieso wel één van de mooiste eigenschappen

Naast de twee hoofdprijzen, schonk Poppunt ook 48 Poppunt bags van Samsonite weg ter waarde van 50 euro. De winnaars zijn terug te vinden op www.poppunt.be.

SCHOOLOFOFAUDIO AUDIOENGINEERING ENGINEERING SCHOOL Brussel - Amsterdam - Rotterdam Brussel - Amsterdam - Rotterdam

SAE Institute is een internationaal SAE Institute een internationaal netwerk vanisscholen op het gebied van netwerk van scholen op het gebied en van geluidstechniek, audio produktie geluidstechniek, audio produktie en digitale media technologie. digitale media technologie.

SAE Institute biedt praktijkgerichte SAE Institute biedt praktijkgerichte opleidingen met uitgebreide studio opleidingen met uitgebreide studio faciliteiten. Tevens is het mogelijk faciliteiten.

Tevens is het mogelijk om een officiële Bachelor graad te om een offiDit ciële Bachelor te behalen. doet SAE ingraad samenwerking behalen.

Dit doet University SAE in samenwerking met Middlesex (UK). met Middlesex University (UK).

Imperial Rocket

Hebben wij je interesse gewekt?

Hebben wij gerust je interesse Kom dan eens gewekt? langs en ervaar Kom dan gerust langs en ervaar ZELF hoe SAE eens Institute jouw carrière ZELF SAEkan Institute eenhoe impuls geven.jouw carrière een impuls kan geven.

Imperial

> 46 colleges worldwide > 46 colleges worldwide > State-of-the-art facilities > State-of-the-art facilities > International recognition > International recognition > Practical training since 1976 > Practical training since 1976 > Certificate - Diploma - Degree > Certificate - Diploma - Degree > All studio’s are for students only! > All studio’s are for students only!

SAE Brussel SAE Brussel 02/647 9220 02/647 9220 SAE Rotterdam SAE Rotterdam +31 10 4117951 +31 10 4117951 SAE Amsterdam SAE Amsterdam +31 20 6228790 +31 20 6228790

www.sae.edu www.sae.edu

Starplayer TV - Non Trem

Double Cat

www.euro-instruments.com Serious Guitars - serious players

Novastar - Admiral Freebee - Arsenal - Kate Ryan - Robbie McIntosh (Nora Jones) - Marc Hothan (Slow Horses) Ron Wood (Rolling Stones) - John Platania (Van Morrison) - Billy Gibbons (ZZ Top) - Brian Ray (Paul McCartney) Alan Darby (Eric Clapton)

TERUG VERKRIJGBAAR!

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

AANBOD - Materiaal Ervaren bassist

We zoeken nog een goede bassist die onze bezetting kan aanvullen.

Er hebben er al een paar de revue gepasseerd, maar die voldeden niet, dus enkel gevorderden aanmelden aub...

Wij repeteren in het Leuvense en spelen om het toch een naam te geven- progressive rock. Alle andere stijlen zijn uiteraard ook welkom.

Optredens in vooruitzicht.

Voor meer info mail je maar. robtruyens45@hotmail.com 0486 051688

cymbalen

SABIAN PRO 20” Ride SABIAN PRO 14” Hi hats 125 € per stuk raf.vandyck@scarlet.be

Battle Mixer

QD3 American Audio Battle Mixer 2 schuiffaders + crossfader met instelbare crossfadercurve + hamsterswitch met crossfader cue/start . 1 appart microkanaal.

4 lijn-ingangen + 2 phono-ingangen.

1 master output + 1 zone output + 1 record output. Zie ook www.americandjeurope.com/ product_info.php?cPath=45_79&products_id=48

250€ dj.sven@skynetmail.be 0478 445 996

Dj’s

Deejays voor elk type fuif... met eigen klank- en lichtinstallatie tot 900 Watt. Goed voor fuiven tot 200 personen.

Contacteer ons voor meer info...

Alles is bespreekbaar. vanaf 250€ dj.sven@skynetmail.be 0478 445 996

AC/DJ’s

The AC/DJ’s Wrong Soundsystem !!!

Maak kennis met DJ Richard Dean Anderson, DJ David Hasselhoff en DJ Phil Kevin, België’s best bewaarde geheim.

David Bowie mag hen met de voornaam aanspreken, maar natuurlijk moet hij ze dan eerst nog ontmoeten. In Jeugdhuis Kapao (Olen) kunnen ze niet meer binnen, zonder ongewild getongzoend te worden. Ze speelden de grootste Olense podia al plat (Gladiolen, Dellekeskermis). Straks is ook uw keet te klein! (prijs zonder discobar) € 100 kristof.geens@telenet.be

Synth

Evolver van DaveSmith: unieke klanken - vooral voor step programming en industrial. Nog in garantie.

Wegens te weinig gebruik(t) 250 Euro guido.deridder@skynet.be 0473 321 905

52

Studio-engineer

Freelance studio-engineer/producer voor kwalitatieve opnames tegen een aanvaardbare prijs. Ik werk samen met verschillende studio’s voor opnames, maar heb een eigen studio voor pre-producties, editing en mixing (Pro Tools, Logic). Ik ben tevens een ervaren keyboardspeler.

12eur/uur berrevd@mail.be

Roland - GrooveSampler

Groove-Sampler SP-808 + flightCase. info op www.roland.be - 600 € squibcake@hotmail.com

roland OCTAPAD

Roland octapad: SPD-11 meer info op: www.roland.be Handleiding ( NL ) inbegrepen - 350 € squibcake@hotmail.com

Zanger(es)

Wij zijn op zoek naar nieuwe zanger(es) voor onze groep MUNRO. Genre: emorock. bertjanssen@fastmail.fm 0478 22 87 91

ZANGLES

Ik, een conservatoriumgeschoolde zangeres (Gent & Den Haag), geef zangles in centrum Gent. Ook als je niet persé zanger(es) wil worden, maar een manier zoekt om je ademhaling onder controle te houden, een uitlaatklep zoekt, wat algemene muzikale vorming wilt,... kan ik je helpen!

10 euro/half uur sarah.algoet@telenet.be 0479/259872

GITAARLESSEN !!!

Gitarist Gabriel Rios, Novastar, Fifty Foot Combo geeft privé-les; data en uren onderling te regelen.

POTK rodrigo.fuentealba@pandora.be

Stemmen gezocht

Dertiger uit Limburg zoekt, voor opstarten van a-capella groep: Stemmen die “op ’t gehoor” goede samenklank ontdekken.

Dus geen noten lezen, maar zingen en zoeken tot het klinkt. Voor het plezier van samenzingen en te werken naar een goede set. wim1906@gmail.com

sologitarist zoekt ban

genre rock - eerst zou ik een acdc band willen oprichten en na verloop van tijd kunnen we eigen nummers maken in dit zelfde genre. ik ben 16 woon in ninove (vlak bij aalst ) - ik zoek bandleden met ervaring.

Het is de bedoeling van op te treden en ons te amuseren cjgilke@hotmail.com

Toetsenist(e) gezocht!

Wij zijn een startende coverband, we hebben

allen wel wat ervaring opgedaan in andere bands. We zoeken nog een gemotiveerde toetsenist met enige ervaring. We repeteren elke zaterdagnamiddag in de Muziek-odroom te Hasselt. Stijl: Metallica, Sisters of Mercy, Liquido, Deep Purple, Queen, Foo Fighters, Greenday, Pearl Jam, Faith no More, Iron Maiden, enz. Rock en gangbare Metal. We willen graag gaan optreden. Fun is natuurlijk het belangrijkste! Interesse?

Laat dan snel iets weten! Groetjes Kris. kris.x@telenet.be 0474/768531

Cursus songwriting!

Wil je leren je eigen songs te schrijven, geheel volgens je eigen stijl? Dan is dit je kans! In de lessen word je individueel begeleid, aangepast aan wat jij wilt leren.

Eerste afspraak gratis. Regio Antwerpen.

Voor meer informatie, mail naar pianolessen1@hotmail.com!

Gitarist

Ik ben een gitarist die al een 4-tal jaar met elektrische gitaar bezig is, en die een band zoekt die heavy metal speelt. zelf speel ik het liefst nummers van Iron Maiden, Judas Priest, AC/DC, Saxon, etc etc... Ik ben bereid mij in te zetten om ook zelf nummers te schrijven. Ik heb daarbij ook nog 11 jaar conservatorium gevolgd voor viool. Ik kan dus redelijk goed viool spelen, en heb vroeger zelfs solo concerten gegeven in het concertgebouw in brugge. Dit instrument interesseerd me nu niet meer, maar indien nodig kan het altijd terug uit de kist gehaald worden. jerkip@hotmail.com

FUNK !!!

Drummer (Dilbeek), 20 jaar ervaring, zoekt Groovy Sexy Funk Band. (Funk, Jazz-Funk, Fusion, R&B, Soul... kan ook :-) ) Liefst regio Brussel-Gent.

Loops & sequences geen probleem, graag zelfs. ref: High Dancety, Funk Fuse(http://www.delany.be/Letsplay. mp3), Rachel Must Be Swimming, KuSHeeZ, Interfak Big Band joel.meurisse@telenet.be 0476984084

vorming sabam

Hoe kan ik zelfgemaakte muziek en teksten laten registreren? Moet ik ook SABAM betalen als je muziek streamt? Ik heb een strip gemaakt en wil die uitgeven, hoe moet dat dan?

Moet ik ook betalen voor muziek die je op zelfgemaakte filmpjes gebruikt?

SABAM is voor veel mensen een synoniem voor een groot labyrint van straatjes zonder einde.

Terwijl deze instantie er net is ter bescherming van het artistieke product, staan veel muzikanten, schrijvers en organisatoren er sceptisch tegenover. Is dit een puur vooroordeel of is SABAM net de engelbewaarder van iedereen die artistiek of literair bezig is? Tijdens deze vormingsessie

-ZOEK

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

willen we voornamelijk de mist rond SABAM en auteursrechten opklaren, zodat je na deze sessie precies weet welke stappen je het best neemt of net niet neemt.

Datum: zaterdag 15 oktober Locatie: Jeugdwerknet, Smidsestraat 130, 9000 Gent (Zijstraat stationsplein Gent SintPieters) Inschrijven vooraf noodzakelijk Meer info: griet@vspot.be of griet@ jeugdwerknet.be of 09 231 82 70 12 euro griet@jeugdwerknet.be

VJ’ing

Attack of the Dirty Pixels & B-movieannihilation - Live gemixte projecties vanaf de laptop bij optredens... Heb een voorkeur voor post-rock-bands maar mag ook deephousemuziek van een DJ zijn... De meeste loops zijn van eigen hand, zo gewenst kunnen er speciaal bijgemaakt worden... wouter.mareels@gmail.com 0495505039

Ervaren bassist zoekt

Ervaren bassist zoekt werk voor deze zomer.

Wegens het onverwacht niet doorgaan van aantal geplande optredens, zoekt bassist werk voor deze zomer. Ervaring, goede sound en gear (Fender/EBS/SWR), vervoer, gemotiveerd & betrouwbaar. Kan op korte termijn een set inwerken (voorbereidingen met CD/Cubase + enkele repetities). Alle WE vrij vanaf do-avond.

Mail aan probass@skynet.be.

bassist zoekt band

zoek band in het gentse voor in de week te repeteren. genre maakt me nieveel uit, speel zowat alles graag. not_again69@hotmail.com 0474388136

Peavey TNT 160

Peavey TNT 160 Bass combo: 160 Watt, High/Low input, Pre/Post-gain controls, 9-band EQ with high/low trim controls, punch/bright knobs, electronic crossover, built-in chorus, 15” Scorpion equipped. Leeftijd: 15-20 jaar. Reden voor verkoop: ontgroeid en nieuwe gekocht.

Staat: enkele banden van de EQ reageren niet meer, voor de rest nog in goede staat.

Foto’s verkrijgbaar via e-mail. mill@screamingcattle.be Lampenversterker Ashdown fallen angel buizentop 60 watt ( 4x 12ax7 en 2x el34). 2 volledig gescheiden kanalen, clean is mooi warm en brute distortion met veel laag. Reverb, master a/ b, effectsloop. Aansluiting voor cabs van 4, 8 en 16 ohm. Hij is 1 jaar oud . Nieuw 899 ( aankopbon en boekje aanwezig). nu 625 euro. Niel (Boom – Antwerpen) adriaan_verherstraeten@hotmail.com www.ashdownmusic.com/guitar/detail. asp?ID=87 625 €

viool & electro

Ondergetekende is een klassiek violist die het beu is om klassiek te spelen. Ik ben zelf gepassioneerd door elektronische muziek en zoek iemand om elektronische muziek mee te maken. Als gast of in een bandje, om het even. Ik ken geen jota van Logic en Cubase enzo maar ben wel leergierig en heb een goed oor. Qua stijl ben ik in voor veel: van songgericht zoals Hooverphonic en Depeche Mode over meer experimenteel zoals Matmos, Björk, Autechre en industrial tot Miss Kittin, Front 242 en Kompakt stuff.

Heb je zin om eens een pint te gaan pakken en te zien of onze muzikale verwachtingen verenigbaar zijn? Mail me dan! timvanheers@yahoo.de

gitaar te koop

Dit is de Talon V, het topmodel van Heartfield, made by Fender. Dit is de perfect rock gitaar. Alle onderdelen zijn van zeer hoge kwaliteit. Erg veelzijdig door de 2 Dimarzio humbuckers + singel coil. Samen met de 5 standen schakelaar zorgt dit voor een brede waaier van klanken. Ideaal voor lekker stevige rock, maar ook clean en crunch zijn van zeer degelijk. Voorzien van een origingele ‘Floyd Rose pro’ tremelo. Zelf de stemknoppen zijn van het topmerk Gotoh.

Mooi afgewerkt door de chroom rode lak, in combinatie met de zwarte hardware, de “saber tooth” inlays en de omgekeerde kop.

Deze gitaar is in beperkte oplage gemaakt en dus zeldzaam. Bekendste speler: Vinnie Moore.

Neck: Bolt on maple/reverse headstock Body: basswood Fretboard: rosewood/”sabre tooth” inlays Frets: 24 Scale length: 25.1” (637,5mm) Radius: 17” (431,8mm) Hardware: black/chroom Machine heads: G gotoh Bridge: Floyd Rose Pro Pickguard: 3-ply black/white/black Pickups: 2 Dimarzio Humbuckers, 1 single coil Pickup switching: special 5-position blade Controls: master volume, master TBX Color: Chrome Red 600 € koentjegitaar@euphonynet.be 0496/54.41.10

drummer zoekt groep

waar zitten 40-50 ers die nog willen jammen?blues-rock.. smoketom@hotmail.com

Geluidstechnicus

Ik heb een opleiding geluidstechnicus gevolg aan de MuziekOdroom te Hasselt, en nu zoek ik groepjes om de PA voor te doen in de regio Leuven. Mail maar... janvherck@hotmail.com

KOALA FIRST CLIP

KOALA bekend van de demopoll winaars met Overloaded

heeft hun eerste clip uit. log in op de site http://koalaband.proboards54.com/ en ontvang 2 clips in je mail box van KOALA. dead end en live - KOALA CREW koala-band@telenet.be

TE KOOP

LINE 6 floorboard / ROCKTRON patchmate / T.C.ELECTRONIC g-force / VHT 2x90 power amp / HUGHES & KETTNER access pre-amp / FLIGHTCASES 2/3/4-unit.Te bezichtigen op www.rrshop.be of 0496 / 86 56 09. peter.kiebooms@tinseltownsongs.com

Optreden in Gent?

Speel je in een groep en wil je graag eens optreden in Gent? Dan is dit je kans.

Iedere donderdag organiseert café Tonneke in Gent optredens (2 per avond). Wij zijn echter op zoek naar groepen die willen spelen en die wat volk kunnen meenemen naar dit optreden (omwille van de kosten te recupereren). Om meer te weten bel je best naar het nummer 0472/740320(Simon) of mag je mailen naar mugsey_@hotmail.com 0472740320

Gratis abonnementen

Bent u een band, soloartiest, of ander artiest die graag wat gratis publiciteit wenst.

Wij geven ter promotie van onze website jaarabonementen weg - zonder verdere verplichtingen. Je kan me steeds mailen voor meer info en uw eventuele code. www.feestruimte.be geert.ollivier@skynet.be

Concertgitaar te koop

Prachtige concertgitaar merk Alhambra 9P, 1977. Zeer mooie klank. Nieuwprijs toen was 15000 BEF. doe een bod! marianne_dobbels@hotmail.com

sologitarist zoekt ban

genre rock - eerst zou ik een acdc band willen oprichten en na verloop van tijd kunnen we eigen nummers maken in dit zelfde genre. ik ben 16 woon in ninove ( vlak bij aalst ) ik zoek bandleden met ervaring.

Het is de bedoeling van op te treden en ons te amuseren cjgilke@hotmail.com

sologitarist zoekt ban

genre rock eerst zou ik een acdc band willen oprichten en na verloop van tijd kunnen we eigen nummers maken in dit zelfde genre. ik ben 16 woon in ninove ( vlak bij aalst ) ik zoek bandleden met ervaring. Het is de bedoeling van op te treden en ons te amuseren cjgilke@hotmail.com

Zanger zoekt rockband

Ik zoek een ervaren rockband om in de toekomst veel optredens mee te doen + eventueel al plannen voor cd zijn pluspunt info@eyemove.be

53

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

drummer zoekt band

na te lang niet te spelen wil ik de draad weer oppikken en wil terug een beetje jammen in een band, louter voor’t plezier ben géén beginneling, ook géén drumwonder. pauwlus_nr1@hotmail.com 0499 123 309

Soulstem gezocht

Funky disco-soulgroep zoekt zanger (m) met krachtige stem die klassiekers van Otis Redding, Blues Brothers, The Tramps, Wilson Picket, James Brown, Commitments, Wild Cherry, e.d. aankan en weet hoe hij een publiek meekrijgt. Wij zijn twintigers en dertigers en zoeken bij voorkeur een generatiegenoot, al is dat geen voorwaarde (er zo goed uitzien als ons is ook al goe). Onze wekelijkse repetities vinden plaats in een zalig repetitiekot in de regio Grobbendonk, vlakbij de E313. bert.moons@skynet.be

Bassist voor powertrio

Stevige, gemotiveerde en ervaren bassist gezocht voor power trio rock formatie.

Spelen voornamelijk eigen muziek. Enkele

invloeden : JH EXP, Cream, Robin Trower, Led Zep, Pink Floyd, etc. Ben je net als wij bezeten door de spirit of true loudness, en een goeie bassist op de koop toe, neem dan aub contact op met Uncle.Fester@skynet. be. Beginners zich onthouden aub.

Repetities te Leuven.

0486 05 16 88

Te koop hughes & kettn

Hughes & Kettner ZenAmp (gitaarversterker), perfecte staat, 2 celestion speakers, diverse effecten (delay, flanger, overdrive, etc).

Voor meer info: surf naar http://users.skynet. be/frank.stroobandt/index/INDEX.html en klik dan op “verkoop amp” - 600 € fstroobandt@hotmail.com

Hammond L100P + Leslie

Authentiek portabel toonwiel Hammondorgel (L100P ook nog bekend als Porta B), makkelijk transporteerbaar, een Hammondsound zonder compromissen, incluis Leslie (type 125, houten behuizing).

1700 € hammondology@pandora.be

BASSIST TE HUUR

Ik heb reeds jaren live-ervaring en ben op zoek naar een degelijke groep / artiest .

Ik kan me snel inwerken en dadelijk meespelen. Daar ik zelfstandig muzikant & backline technieker ben , mag u me als ernstig beschouwen. Ik werk met de grootste en kleinste bands . I love the musicbusiness ! (Bijna) elke stijl is welkom . je kan me oproepen voor vaste jobs , éénmalig of vervanging , (inter)nationale tour , ...

Tot ziens , Roxas - je kan hier mijn referenties bekijken : http://www.roxas.be roxas@telenet.be 0486-23.13.95

Backing Vocal

Ik zoek een groepje als backing vocal! Heb reeds ervaring in een groepje (pop covers) Ben creatief met 2e, 3e,4e,.. stem. Liefst omgeving Mechelen (Antwerpen/Brussel ook ok) backingvocaholic@yahoo.com

Terug verkrijgbaar!

6 %

+ verzending

Tipboekje plaTenConTraCTen (tweede druk)

Tipboekje CD in eigen beheer (derde druk)

New release: tipboekje repetitieruimtes (juli 2006)

Online te bestellen via de Poppuntshop op www.poppunt.be