Poppunt Magazine 32 by VI.BE

www.poppunt.be

MAGAZINE32 Tips

Jeff Goddard

DJ Stuff

Peter Luts

Terugblik

Jean Blaute

Bert Ostyn Absynthe Minded teletijdmachine popadvies tips dossier terugblik

zoekertjes

driemaandelijks maart-april-mei 2007 P109079 Afgiftekantoor Gent X

Ontwerp je eigen bankkaart. www.mijnkbckaart.be

Ben je jonger dan 25 jaar? Verdien dan de kosten voor een foto op je KBC-Bankkaart terug met het KBC Cardman Game! Ga de uitdaging aan op www.kbccardman.be

adv_cardman_n_285h205b_Q.indd 1

19-02-2007 18:39:10

VOOR WOORD

Vrienden van de muziek, In 1964 schreef de Amerikaanse bard Bob Dylan een lied. Het heette ‘Times they a changin’ Hij kon het toen niet beter gezegd hebben. Dat die titel een eeuwigheidswaarde heeft en nooit aan waarheid zal inboeten, voelen we ook hier bij Poppunt. De dingen veranderen: de laatste maanden werd hier met man en macht gebrainstormd over een ‘allesomvattend digitaal multimediaal platform’ waarmee we jullie – aankomend muzikaal talent – nog beter willen informeren. Er werd een plan uitgedokterd en er werden nieuwe Poppuntkrachten gezocht om het idee te helpen uitwerken. Vers bloed dus. Eén van die new arrivals heet Joachim Wemel, een man met het muzikale hart op de juiste plaats. Jo zal vanaf heden niet enkel zijn schouders zetten onder het uitbouwen van dat veelbelovende platform, maar neemt vanaf nu ook het hoofdredacteurschap van het magazine waar. Wat betekent dat dit magazine voor ondergetekende het laatste is als hoofdredacteur. It has been lots of fun, maar as times change, geef ik de fakkel volgaarne door. Maar niet zonder jullie eerst te trakteren op een fijn lentemagazine, dat bol staat van de fijne interviews (Bert Ostyn! Doug Wimbish! Tine Reymer! Marc Wetzels (Coem)!), tips (touren met Karate! Sessiemuzikanten Miguel Wiels, Vincent Pierins, ...), advies (soorten platencontracten!) en dies meer! Het jaar in schoonheid beginnen, heet zo iets. Op naar een zeer vruchtbaar muzikaal jaar! Voor de redactie, Grote groet, Poppunt Magazine is het driemaandelijkse tijdschrift van Poppunt vzw. Dagelijks geeft Poppunt praktisch en sociaal-juridisch advies aan muzikanten en dj’s. Onze jaarlijkse Muzikantendag schotelt je een hele dag workshops, infosessies en demofeedback voor, terwijl het interprovinciale vervolgtraject 100% Puur: Pop uit de Provincies jonge bands op tientallen podia zet. Online zijn we ook enorm actief: samen met Studio Brussel onderhouden we het online demoforum Demopoll. Ondertussen proppen we onze website vol gegevens over alles wat beweegt in het poplandschap, zodat iedereen mekaar weet te vinden. Welkom op www.poppunt.be - 02/5049900 info@poppunt.be !

Sven

POPPUNT maart-nummer Redactie: Sven De Potter, Luc Nowé, Joachim Wemel, Tijs Vastesaeger, Els Michiels, Katrien Molenberghs, Filip Leloup, Nathalie Vanlaecke, Jan Vanderhaeghen, Herlinde Raeman, Peter Zwertvagher, Joost Van Liefferinge Fotografie: Koen Bauters Vormgeving: C2A - 0477/97 97 67 Oplage: 5000 exemplaren Verantwoordelijke Uitgever: Luc Nowé, POPPUNT vzw, Kartuizersstraat 19/7, B-1000 Brussel Abonnementen: Abonneer je op Poppunt Magazine door E 12 over te maken op rekeningnummer 413-9292181-26 met vermelding ABO2007.

18:39:10

MUSIC-O-HOLICS: Bert Ostyn, frontman van Absynthe Minded. De band bracht net hun derde album uit. Wij spraken met Bert over dat wat zijn muzikale klok doet tikken.

TIPS: Doug Wimbish: op de laatste Muzikantendag trakteerde Doug Wimbish ons op een fantastische basworkshop. De man bleef achteraf nog even hangen voor een boeiend gesprek.

TIPS: Touren! De bassist van Karate, Jeff Goddard, tourde me die band jaren rond. De VS, Europa, Azië, ... de man heeft overal gespeeld. Wij spraken hem over de mooie momenten en het lange wachten...

JONGE WOLVEN: Barslet & Bird. Hou deze twee in de gaten. Amper zes maanden na hun ontstaan kregen ze van Petrol een platencontract! Wie doet het hen na?! TIPS: Vrouwen en rock! De laatste tijd zie je steeds meer meisjes op een podium. Poppunt sprak met Tine Reymer – Billie King – en Caroline Werbrouck – o.m. Hara’Kiri – twee vrouwen met een rockhart! TERUGBLIK: Jean Blaute! Je kent hem van de televisie, maar Blaute is een gevierd producer, een begenadigd muzikant én verteller! Een duikje in het verleden!

Tips 8 DJ STUFF 12 Focus 44, 46 Popadvies 32 PASPOORT 27 Teletijd 17 demodokter 50 telex 52 zoekertjes 55

20 22 34

MUSIC -O-HOLICS

Bert Ostyn Foto’s: Koen Bauters

“We moeten onze eigenheid koesteren.” In onze eeuwige zoektocht naar boeiende music-o-holics liepen we voor deze editie Bert Ostyn tegen het lijf, de jonge West-Vlaams-Gentse frontman van Absynthe Minded. Het werd een aangenaam treffen in een klein, rustig hoekje van een jazzcafé; een rust die enkel onderbroken werd door een bende joelende jonge dames. Even dachten we dat ze onze interviewee zouden bestormen en hem aan de voeten zouden vallen, maar afgezien van wat verliefd gegiechel, bleek de aanblik van één van de meest charismatische frontmannen in Vlaanderen (nog) niet veel los te weken. Al vermoeden wij dat rijpere vrouwen wel massaal zullen, eh... plat gaan, voor het tot volle wasdom gekomen ‘There Is Nothing’, een plaat die nogal wat reacties losweekt…

‘There Is Nothing’ is jullie derde album. Met ‘Acquired Taste’ leverden jullie een ferm debuut af. ‘New Day’ was een meer dan waardige opvolger met een duidelijker gezicht. ‘There is nothing’ toont jullie meest volwassen kant. Moet dit de plaat van de waarheid worden? Bert: “Ik zie dat niet zo. Met elk nieuw album proberen we ietwat andere paden te bewandelen dan het voorgaande. Voor ‘There Is Nothing’ hebben we in tegenstelling tot de twee vorige platen veel meer tijd genomen, vooral voor de mix en de opname. Het is minder hit and run geworden. ‘There Is Nothing’ mocht alvast directer uit de hoek komen. Iets waar we in geslaagd zijn, vind ik. Door er meer tijd voor uit te trekken, hebben we meer aan de songs kunnen werken en minder geïmproviseerd. Het mocht allemaal iets welomlijnder, zonder de tegendraadsheid te verliezen.”

Gabriel Rios en Sioen. Het is moeilijk om een echt label op jullie te kleven. In het buitenland worden Belgische bands net daarom zeer gerespecteerd, maar het maakt het wel moeilijker om jullie – met een lelijk woord – duidelijk te positioneren... Bert: “Ik vind dat we als Belgen trots moeten zijn op onze eigenheid, op die eigen smoel. Ik benadruk elke keer weer dat Absynthe Minded Europese muziek maakt, vooral beïnvloed door de zuidelijke culturen: fado, Spaanse en Franse folkmuziek, Balkanbands, maar tegelijk ook door Amerikaanse en Engelse bands. We mogen echt niet bang zijn om die individualiteit in de verf te zetten. Ik koester dat, want ik zie me mezelf nooit in de juiste ‘leren frak’ hijsen om te beginnen rocken als de beesten, omdat het plaatje dan zogezegd beter zou kloppen.”

Een typisch Belgische tegendraadsheid, iets wat Absynthe Minded gemeen heeft met bands als An Pierlé & White Velvet,

Jullie hebben getekend bij de major Universal. Hebben zij niet een paar eisen gesteld wat betreft de grenzen van

jullie muzikale eigenheid, zodat ze met ‘There Is Nothing’ een breder publiek zouden kunnen bespelen? Bert: “Wij hebben nu toch nog onze zin kunnen doen, maar of dat bij het volgende album nog zo zal zijn? Door onze muzikale verscheidenheid zullen we altijd nummers opnemen die een aantal mensen minder zullen aanspreken, maar moeten we ons daarom plooien naar de mode van de dag? Ik denk het niet. Trouwens, je mag een publiek echt niet onderschatten: het kan best zijn dat ze de eenheidsworst van de laatste jaren echt beu zijn. Kijk naar een groep als The Strokes: ze hebben een dijk van een debuutplaat gemaakt, maar hun volgende releases waren doorslagjes van die ene. Het blijven goeie albums, maar ik mis toch wat branie. Absynthe Minded zoekt de clash tussen verschillende genres net op. Dat maakt het alleen maar uitdagender.” Die clash wordt met de loop der jaren

”

wel minder expliciet: Absynthe Minded bewandelt een ander pad, waar minder plaats lijkt voor de folk-jazz-gipsy uitstapjes van weleer... Bert: “Dat is maar voor een deel waar. Absynthe Minded is geëvolueerd van een akoestische band naar een elektrisch versterkte band. Ik vind dat een zeer boeiende evolutie. En ik ben niet alleen: ook Renaud, de violist, heeft nu de grenzen van zijn instrument meer afgetast. Het lijkt alsof er op de plaat weinig viool gespeeld wordt, maar dat is niet zo. Hij speelt zodanig overstuurd, heeft zijn geluid zo gemanipuleerd dat het klinkt alsof hij gitaar speelt, zoals in de eindsolo van ‘Plane Song’. Renaud is van een soort soloviolist geëvolueerd naar iemand die zich op deze plaat vooral met klankexploratie heeft beziggehouden. Hij heeft fantastische dingen gedaan die ik zelfs niet voor mogelijk hield.” Songs zijn meer dan muziek alleen.

Ik heb op de site gelezen dat jullie voor jullie video samengewerkt hebben met de vrij expliciete kunstenaar Lucas Racasse... Bert: “Ben ik een grote fan van. Het is een anarchist die werkt voor grote kranten als Le Monde en erin slaagt te leven van zijn kunst. Hij gaat op een zeer brute manier om met beelden en computermateriaal. De clip die we met hem gemaakt hebben, is niet echt voor de hand liggend, maar ik ben echt tevreden met het resultaat. Ik ben blij dat ik met iemand heb kunnen werken die niet gewoon een clip-met-verhaaltje gemaakt heeft.” Jij schrijft het gros van de nummers. Ben jij dan ook diegene die bepaalt hoe de clip en de hoes er gaan uitzien? Bert: “Eigenlijk wel, ja. Aangezien ik de teksten schrijf en vaak als enige weet waar ze over gaan, kan ik er makkelijk beelden aan koppelen. De hoes en de clip sluiten aan bij de teksten. Ik vind die eenheid toch belangrijk. Het was niet

zo makkelijk om de platenfirma van de hoes te overtuigen, maar ’t is gelukt.” Je slaagt erin om in je teksten een Engels te hanteren dat verder gaat dan de clichés. Je gebruikt zowaar een poëtisch Engels. Ik ken weinig andere songschrijvers die het zouden aandurven zinsneden als ‘a pool of black bile’ (een plas zwarte gal), ‘I am not the sanguine type’... in hun teksten te verwerken. Bert: “Ik heb voor deze plaat echt hard aan de teksten gewerkt. Ik hou van het Engels als liedjestaal omdat je in drie woorden vaak meer gezegd krijgt dan in één lange Nederlandse zin. Ik heb die liefde voor het Engels van thuis uit meegekregen en heb er altijd een grote gevoeligheid voor gehad. Voor ‘There Is Nothing’ heb ik het aangedurfd om wat diepgang en directheid in de taal te steken. Maar het blijft een lang en vaak moeilijk schrijfproces. Ik schaaf en

MUSIC -O-HOLICS

“Ik vind dat we als Belgen trots moeten zijn op onze eigenheid, op die eigen smoel. We mogen echt niet bang zijn om die individualiteit in de verf te zetten.”

schrap heel veel.” Werk jij hard aan je uitspraak? Ik weet dat Sioen na zijn eerste plaat nogal wat kritiek kreeg op zijn niet-idiomatische Engels en zijn ‘pronunciation’. Bert: “Ik vind dat je daar aandacht aan moet schenken. Als je voor het Engels kiest, dan moet je er volledig voor gaan. Ik neem dat alvast heel ernstig. Ik denk dat iedereen wel hoort dat ik een Europeaan ben, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik wil helemaal niet Brits of Amerikaans klinken, maar wil wel verstaanbaar en geloofwaardig Engels gebruiken. Hoe moeilijk moet het bijvoorbeeld niet zijn voor Vlaamse hiphoppers om in het Engels te beginnen rappen? Natuurlijk lopen er gasten rond die het kunnen, zoals Rudeboy bij Urban Dance Squad, maar volgens mij moet je het wel zeer ernstig nemen. Of je moet voor het dialect gaan, zoals ’t Hof van Commerce. Dat is ook stoer.”

Bert: “Absoluut. Ik hou niet van artiesten die zichzelf in de spotlights zetten en heel hun leven blootleggen. Ik ga dat nooit doen, omdat niemand hoeft te weten wat er allemaal in mij omgaat. Dat is gewoon niet interessant.”

Heb je ooit al een nummer geschreven waarvan je achteraf ontdekte dat het al bestond? Bert: “Ja en het bleek er één van The Beatles te zijn. Maar ik heb ook al vaak gehad dat ik een nummer af had dat naar mijn gevoel erg op een ander leek, maar dat toch een eigen vondst bleek te zijn. Dat geeft me dan uiteraard een goed gevoel. Ik denk dat je dat niet te veel moet onderzoeken: er bestaan zoveel nummers met dezelfde akkoordenschema’s. Als je je gaat bezig houden met de vraag ‘waar heb ik dat nog gehoord?’, is het einde zoek.”

Vind je het dan niet vervelend dat jij voortdurend als frontman naar voren geschoven wordt? Bert: “Soms, ja. Ik vind het bijvoorbeeld heel frustrerend om keer op keer in De Laatste Show met de DLS-band te spelen. Met alle respect voor die muzikanten, maar ik doe dat eigenlijk niet graag. Ik moet het doen, want anders komen we helemaal niet aan de bak. Het is één van de noodzakelijke kwaden die er voor zorgen dat we meer kunnen spelen en kunnen leven van de platenverkoop. We moeten die dingen er bijnemen, al gaat er vaak heel wat discussie aan vooraf. We zouden natuurlijk veel liever ons eigen instrumenten opstellen, soundchecken, ... maar dat duurt allemaal veel te lang en kost te veel geld.”

Het groepsgevoel

Producer

Is Absynthe Minded een groep of het project van één zanger en een paar begenadigde muzikanten? Bert: “Een band, zonder twijfel. Ik ben trouwens altijd al fan geweest van groepen: ik hou veel meer van The Police dan van Sting solo. Bij Absynthe Minded heeft iedereen wel veel vrijheid: we steken er allemaal veel tijd in, maar we hebben nog een leven naast de band. Renaud heeft bijvoorbeeld een heel jaar lang elke maand optredens gegeven in Hansbeke, onder de noemer ‘L’année de Renaud’, waarin hij improviseerde met andere muzikanten zoals Buni van DAUU en Mauro. Sergei is bezig met dance, Jan heeft eigen nummers, Jakob drumt in andere groepen. We zijn goeie vrienden, maar we eisen elkaar niet op.”

Het komt weinig ter sprake, maar je bent van opleiding producer... Bert: “Ik heb die opleiding gevolgd als excuus om me enkel met muziek te kunnen bezighouden. Ik pretendeer helemaal niet dat ik een producer ben; het producen van platen stel ik nog even uit tot ik genoeg ervaring heb. Want er komt uiteraard veel meer bij kijken dan aan wat knoppen draaien: je hebt een visie nodig, psychologisch inzicht, moet iets hebben met klank, etc. Je kan als achttienjarige niet verwachten dat je na die opleiding een volwaardig producer bent. Je leert er uiteraard heel wat techniek, maar de term dekt de lading niet. Ik krijg echt het schijt van al die popscholen waar je van naaldje tot draadje uitgelegd wordt hoe nummers geschreven worden die vaak kopietjes zijn van Amerikaanse of Engelse hits. Waarom zouden we onze Europese

Het geheel is meer dan de som der delen…

eigenheid verloochenen? Of onze Belgische? Als iedereen popmuziek gaat ‘studeren’ krijg je enkel eenheidsworst.” En daar is inderdaad al meer dan genoeg van. Jullie hebben voor ‘There Is Nothing’ opnieuw samengewerkt met Jean-Marie Aerts. Waarom eigenlijk? Was er geen internationale topproducer geïnteresseerd? Bert: “Daar heeft het helemaal niets mee te maken. Ik werk gewoon heel graag samen met Jean-Marie, omdat hij op gelijke voet staat als de muzikanten met wie hij werkt. Ik geloof niet echt in samenwerken met de ‘grote namen’, louter om het feit dat ze samengewerkt hebben met een grote band. Ik hecht veel meer belang aan respect en sfeer; dat komt het opnameproces alleen maar ten goede. Jean-Marie is iemand die niet aan de groep raakt, veel respect heeft voor de song en zich vooral bezighoudt met de vibe. Hij leeft voor zijn muziek. Jean-Marie is rock ’n’ roll, een mens naar mijn hart.” Sven De Potter

Berts set up Versterker: - Matchless - 30Watt - Ashdown akoestische versterker Effecten: - Cry Baby (wah wah) - Electro Harmonix Deluxe Memory Man (analoge delay) - Rat Distortion - Sparkle Drive - A/B-box Gitaren: - Gretsch Nashville - Fender Stratocaster - Spaanse Gitaar ‘Alhambra’

Links: www.absyntheminded.be www.lucasracasse.com

Guitare

ร 7 ,ร ร ร ร

< ร ร < ร ยถ

7 ร ",ร

ยฃรครครคร ร ยซiร ร ย >>ย `]ร ย iร iย ร ย >ย }

Guitare 20-28 NL.indd 1

19/02/07 17:23:59

TIPS

DIY:

COEM 08

Foto : Koen Bauters

wat je zelf doet, doe je beter!

De eerste keer dat wij de term DIY lazen, hadden we geen flauw vermoeden wat die drie letters te betekenen hadden. Wisten wij veel dat DIY stond voor ‘Do It Yourself’ en sloeg op de filosofie van een hele bende groepen die hun muziek eigenhandig aan de man trachtten te brengen. Tot dat besef er kwam, waren we er rotsvast van overtuigd dat je én een grote platenfirma én een publisher én een promotor én een marketingwizzard nodig had om je muziek bij het brede publiek te krijgen. Wij dwaalden, want bands als Sonic Youth – amongst many others – en het Hasseltse Coem (voorheen C.O.E.M.) bewijzen al jaren dat je met wat inventiviteit, pakken geestdrift, geloof in je eigen kunnen en een ‘stoute muile’ heel wat bergen kan verzetten. Zanger/ gitarist Marc Wetzels zakte af naar de Poppunt Headquarters en citeerde uit zijn ondertussen rijkelijk gevulde DIYkookboek.

Foto : Koen Bauters

Coem heeft in zijn bijna tienjarige bestaan vier albums uitgebracht, zonder noemenswaardige hulp van de grote spelers in het steeds moeilijker te infiltreren muziekveld. De band heeft van DIY zijn handelsmerk gemaakt. “Ik was al jaren met DIY bezig voor ik de term ontdekte,” zegt Marc. “Bij ons in het dorp waren het vooral punkers die zich daarmee bezighielden. Wat Coem betreft, werden we bijna verplicht om DIY te werken, al zagen we dat op eerst niet zo. We hadden uiteraard al – zoals de meeste bands – zelf een demo opgenomen en rondgestuurd, maar daar kwam maar heel weinig respons op. We wisten dat, als we onze muziek aan de man wilden brengen, we de handen uit de mouwen zouden moeten steken en zelf initiatief moesten nemen. Wat we ook gedaan hebben: op het Roskildefestival in Denemarken zijn we toevallig een paar jonge, idealistische Duitsers tegen het lijf gelopen die net een labeltje wilden opstarten. Die kerels zagen het zitten om onze eerste plaat uit te brengen.” “Contacten leggen met mensen uit de wereld is makkelijker dan je denkt, hé. Er bestaan tegenwoordig veel kleine labeltjes en je vindt zeer snel informatie via het net. Die Duitsers hadden een label, vonden een publisher, maar hadden hoegenaamd geen distributiekracht: het bleek moeilijk om

de plaat in België te verdelen. Ik ben dan zelf op zoek gegaan en bij een kleine speler, Konkurrent, terechtgekomen. Zij hebben de verdeling op zich genomen.” Je eigen tempo Marc: “Kenmerkend voor de DIYmentaliteit is dat je zelf alles beslist op je eigen tempo. Aangezien je niet afhankelijk bent van een grote platenfirma, bepaal je zelf wanneer je de plaat uitbrengt, promo voert etc. Het perfecte voorbeeld van waar DIY je kan brengen, is Sonic Youth. Ze hebben zich nooit geschikt naar de heersende wetten

Wij hebben met Coem dikwijls het deksel op de neus gekregen: zoeken naar optredens en nul op het rekest krijgen; een ‘njet’ te horen krijgen op de vraag of ze onze muziek wilden draaien, etc. Maar je mag je daardoor echt niet laten afschrikken

in de muziekindustrie en hebben – door het parcours dat ze wilden afleggen – alle zijwegen zelf ontdekt en zelf zaken in gang gezet. Iedereen ziet Sonic Youth als een band die het echt gemaakt heeft, maar voor mij zullen ze altijd gelinkt blijven met de DIY-mentaliteit. Waarmee ze tegelijk bewijzen dat DIY ondertussen al lang weggeëvolueerd is van het oorspronkelijke punkidee ‘wij tegen de commercie’.” Doe het zelf... met anderen Marc: “DIY betekent geenszins dat je alles zelf moét doen, hé. Wij staan echt open voor samenwerkingsverbanden: ik zou het zeer fijn vinden mochten we op een dag én een booker én een management én een verdeler vinden die dezelfde visie hebben als wij, zodat wij ons kunnen terugtrekken in ons muzikale bastion. Want nu ben ik negentig procent bezig met de randactiviteiten en niet met de muziek. Dat is uiteraard wel één van de nadelen: je steekt heel veel tijd in zaken die niets met de muziek zelf te maken hebben. Maar tegelijk kan je

dat nadeel ombuigen tot een voordeel: wij hebben alles geleerd met vallen en opstaan, na al die jaren weten we waar we terecht kunnen met vragen en bij wie we moeten zijn als we een optreden willen versieren. Door de jaren heen bouw je een netwerk uit. Het allerpijnlijkste is uiteraard dat je door al die nevenactiviteiten je muziek uit het oog verliest. Soms wordt het me wel eens teveel en het enige wat ik dan kan doen, is alles wat laten rusten. Je mag je muziek niet in verdomhoekje laten drukken, omdat er teveel bij komt kijken.” Het stappenplan Marc: “Met Coem zijn we nooit echte meesters geweest in het uitdokteren van een stappenplan, omdat we altijd de muziek hebben willen spelen die in ons opborrelde. Door de jaren heen denken we zelfs minder en minder aan wat we precies zouden moeten doen. Op een bepaald moment ontdek je als groep je plafond en weet je dat je niet hoger kan, het enige wat je dan kan doen is in de breedte werken. Onze laatste plaat, ‘Move/The Mountain’, illustreert dat perfect: we stelden ons de vraag waarom we twee afzonderlijke EP’s zouden uitgeven met twee compleet verschillende soorten muziek op? Dat zou ons wellicht wat extra aandacht gegeven hebben, maar dat was niet onze hoofdbedoeling: we hadden door de jaren heen heel wat muziek door elkaar gespeeld en wilden alles wat opsplitsen. We hebben ons op geen enkel moment de vraag gesteld of het publiek het wel zou lusten.” “Eigenlijk begint elke band als DIY: je trommelt je vrienden op om mee te helpen, leent hier en daar een microfoon, instrumenten, opnameapparatuur, ... dat is altijd de beginstap. Het moment dat je de overstap kan maken naar een platenfirma die alles uit je handen neemt, is één van de meest boeiende momenten in je carrière. Ik raad veel jonge bands aan om niet meteen met hun eerste demo naar een platenmaatschappij te stappen met een gevoel van ‘take it or leave it’, want dan kan je er bekaaid vanaf komen. Je moet jezelf voorbereiden, van veel markten thuis zijn en weten wanneer je iets aan anderen kan overlaten: met Coem hebben we nu een twintigtal concerten op de agenda staan en er lopen nu bij

Adv Po

TIPS

Foto: Koen Bauters

ons ook bookingen binnen, het is dus in ons eigen voordeel om dat uit handen te geven aan een booker: op die manier moeten we zelf niet meer gaan hengelen naar optredens. Ik vind dat een positieve evolutie, want anders moest ik onze muziek bij organisatoren gaan aanprijzen. Niet dat ik daar zo rouwig om ben, verre van, want ik heb het jaren gedaan. Alleen, in het begin staat het woord ‘hoer’ op je voorhoofd gegraveerd, want mensen vinden het vaak niet leuk als je jezelf gaat aanbieden. Ik heb over het algemeen het gevoel dat ik de enige ben die aan iedereen wil vertellen hoe goed we zijn, maar ik weet dat mensen het vervelend vinden dat iemand zoiets over zichzelf durft te beweren. Het is dus vaak een kwestie van te volharden in de boosheid.” Witte raven guerrilla Marc: “Ten tijde van ons tweede album, ‘Bandwi(d)thconsiderations’, wilden we alles wat in een stroomversnelling brengen: we hadden al een paar pionnen uitgezet, hadden een verdeler, maar we wilden meer. Eigenlijk moet je die DIY een beetje vergelijken met een schaakspel: je zet verschillende stukken op verschillende plaatsen en doet een aanval. Je moet goed beseffen dat – uitzonderingen daargelaten – dat ene optreden of die ene demo het verschil niet gaan maken. De combinatie van al die zaken wel. Als je een aantal zaken gelijktijdig lanceert, creëer je een dynamiek die andere dingen in beweging kan zetten. Dat is belangrijk. Het was mijn ultieme droom om onze cd in de AB voor te stellen. A very long shot, dacht ik aanvankelijk. Ik heb echter mijn stoute schoenen aangetrokken, ben zonder afspraak naar de AB getrokken om de programmator te spreken. Ik kwam daar toe, maar moest voorbij de balie om tot bij de juiste persoon te geraken. De vrouw die daar toen zat vertelde me dat Kurt niet zomaar gestoord kon worden. Ik wou mijn demo daar ook niet gewoon laten liggen, maar hem persoonlijk afgeven. De dag erna ben ik terug gegaan, en toen zat er iemand

anders. Ik vroeg of ik Kurt kon spreken – ik had die naam onthouden – niet goed wetende wie de programmator eigenlijk was. Die persoon heeft me doorverbonden met Kurt en toen had ik vijftien seconden om hem te overtuigen om me binnen te laten en hem te overtuigen. En dat is gelukt. Je moet echt geloven in jezelf.” Neen is niet altijd neen... Marc: “Wij hebben met Coem dikwijls het deksel op de neus gekregen: zoeken naar optredens en nul op het rekest krijgen; een ‘njet’ te horen krijgen op de vraag of ze onze muziek wilden draaien, etc. Maar je mag je daardoor echt niet laten afschrikken. Het heeft vaak niets met je muziek te maken, maar wel met de gemoedsgesteldheid van de persoon die je muziek op een slecht moment te horen krijgt. Vragen naar het waarom van beslissingen, is gewoon een kwestie van nazorg. Je mag je niet met een kluitje in het riet laten sturen. Maar je moet durven openstaan voor kritiek en aan de hand daarvan kan je je strategie bijstellen. Trouwens, als je als band niet geprogrammeerd staat op Eurosonic of Popkomm, is dat geen reden om zelf niet naar daar te trekken en te checken welke groepen er wel staan. En vooral,

om uit te vissen wie met wie zaken regelt.” Maak een verhaal Marc: “Het komt steeds weer terug, maar als band moet je iets te vertellen hebben of met iets naar buiten komen dat de mensen kan interesseren; het heeft bijvoorbeeld weinig zin om met één singeltje op de proppen te komen als daarna niets meer komt. Ons laatste album, dat was een klein verhaal: twee totaal verschillende platen op één cd. En, je moet als band uiteraard een imago hebben, iets duidelijks, zodat mensen weten waar je voor staat. Een eenduidig verhaal en een visie.”

Sven De Potter

Links

www.coem.be www.fat-cat.co.uk/DIY

Foto: Koen Bauters

Adv PoppuntDF07

21-02-2007

14:31

Pagina 1

STUFF

“Ik hoor mijn ouders het nog zeggen: ‘Hij begint weer met iets... Binnen een maand ligt z’n synthesizer in een hoek te slingeren.’ Maar ik ben altijd blijven volhouden. Als mijn vrienden op een warme dag gingen zwemmen, zat ik op mijn kamertje muziek te maken. Ik heb ook veel andere dingen gedaan: eerst ijshockey, dan weer even voetbal. Maar ik kwam altijd weer op hetzelfde uit. Op mijn twaalfde wist ik het al: muziek, dat wordt het voor mij.” Peter Luts heeft hij zijn allereerste Korg Poly 800 ondertussen ingeruild voor een home studio in de kelder van zijn huis. “Daar heeft niemand last van mij. Ik ga zo hard als ik wil.” En het gaat hard voor Peter Luts, letterlijk én figuurlijk. Met dance-formatie Lasgo verkocht hij van Europa tot Amerika al meer dan één miljoen platen, en het door hem geproducete Ian Van Dahl heeft ondertussen een platendeal in meer dan 60 landen. De grootste clubs en uitverkochte voetbalstadions gingen voor de bijl. Maar dat is eigenlijk slechts het topje van de ijsberg. Luts is een muzikale carnivoor.

Foto: Koen Bauters

Van de zolderkamer naar het voetbalstadion

“Of het verbazingwekkend is dat ik in een rockband begonnen ben? Ik vond het logisch. Iedereen begint toch zo? Gitaar, bas, drum, keyboard, en dan rammen maar. Ik heb in een hoop bandjes gespeeld, maar ik voelde de drang om vooruit te gaan, om te evolueren. Dus ben ik uiteindelijk alles op mezelf gaan doen.” Met het œuvre van bands als Depeche Mode in de rugzak, begint Luts zelf muziek te maken. In 1995 komen jaren van muzikale verkenning samen in ‘Plato’, een ambientplaat. Zo kwam hij bij A&S terecht, het label waar hij vandaag nog steeds onderdak heeft. ‘Hij’, dat is Peter Luts en alle projecten waar hij mee bezig is. Muziek maken voor anderen, producen, DJ-en, remixen, een eigen plaat afwerken, ... “Ik kies er niet één project uit. Dat kan ik niet. Ik heb die diversiteit nodig, anders word ik het beu. Ik ben geen vakjesmens. Ik maak niet alleen dat soort muziek. Ik hoor alles graag. Ik heb zelfs nog de productie gedaan voor een gothic band. Ik luister naar klassieke muziek, ik luister naar dance, ik luister naar rock.” Toch is het de dancemicrobe die hem uiteindelijk echt te pakken kreeg. “Toen ik met dance begon, was het nog underground. Het was quasi onmogelijk om met

Foto: Koen Bauters dance een breder publiek te bereiken. Dat is nu al veel beter. Maar toch moet je blijven vechten. De ene dag ben je hot, ’s anderendaags kennen ze je niet meer.” De kans dat dat bij Peter Luts gebeurt, wordt met de dag kleiner. Hij is één van de vaandeldragers van de ‘crossover’: mensen muziek laten smaken omdat het goeie muziek is, niet omdat die in een bepaald hokje zit. “Toen ik ‘Goodbye’ van Zornik hoorde (één van de singles uit ‘One Armed Bandit’), wist ik meteen dat ik daar iets mee wou doen. Die mix zoeken tussen dance en rock, dat spreekt me wel aan. Uiteindelijk vroeg de platenfirma om ook een remix te maken van ‘Scared Of Yourself’ en dat is een van de grootste clubhits van het jaar geworden. Het heeft een tijdje geduurd eer iedereen overtuigd was, zowel platenfirma als publiek. Maar de negatieve reacties raken me niet. Ik vond het leuk om te doen, en dat is het belangrijkste.” De liefde voor de muziek, dat blijkt de belangrijkste drijfveer te zijn voor Peter Luts. Of hij nu muziek voor zichzelf maakt, of tracks van anderen herwerkt. “Ik moet er gewoon achter staan. Dingen die ik minder graag doe, die doe ik gewoon niet. Wat ik doe, doe ik graag. En uit alles wat ik doe, leer ik iets. Als ik met Ian Van Dahl bezig ben, dan is dat een compleet andere stijl dan een remix voor een rockband. Daar leer ik weer iets van bij. Dat vind ik zo leuk.” Het lijkt wel alsof Peter Luts muziek vooral voor zichzelf maakt: enkel de dingen hij zelf leuk vindt. Maar dat is een verkeerd beeld. “Als je gaat draaien, bijvoorbeeld, en je draait enkel muziek die je zelf leuk vindt... ga dan op je kamer spelen. je moet voor je publiek draaien.” En dat publiek houdt van Peter Luts.

Tot in Amerika toe: daar stond ‘What A Feeling’ zelfs op nummer 1 in de airplay charts. Zomaar. Ineens. “Amerika, daar heb je geen vat op. In het nieuws hoor je er alleen spreken over Irak en over Amerika. Ze hebben geen oog voor het

“Als je elk weekend gaat draaien in een discotheek, dan ben je blij dat je nog eens op café kan.”

buitenland en omgekeerd is het moeilijk om er binnen te geraken. En dan krijg je plots een mail van de platenfirma dat ‘What A Feeling’ op sommige stations 16 keer per dag gedraaid wordt. Oh my god...” In eigen land kunnen we ondertussen een beetje vat krijgen op de prestaties van Peter Luts tot nu toe. Maar nu Amerika om de hoek komt piepen (“in maart speel ik op een beurs van de platenfirma, in april ga ik er een paar keer DJ-en. Ik zie dat wel zitten...”), is alles eigenlijk nog maar net begonnen... Heeft een mens dan nog tijd voor zichzelf? “Naast muziek dan? Eigenlijk doe ik bitter weinig zaken naast muziek. Mijn leven is altijd muziek, overal muziek. Vroeger was muziek mijn hobby, nu is het mijn beroep. Ik rij nu wel veel rond op mijn Vespa. Ik heb er ondertussen drie. Ik vind dat gezellig. Misschien is dat wel mijn hobby? Ik zal het zo maar noemen, zodat het niet alleen maar werken is. (lacht)” Steven Lemmens

Tips voor starters “Tegenwoordig is muziek maken gemakkelijk. Of dat denken de mensen toch. Je koopt een computer, je zet daar een paar programma’s op en je kan platen maken. Maar ik vind wel dat je een muzikale achtergrond moet hebben. Als je met akkoorden werkt, als je zanglijnen wil componeren, dan moet je er iets van kennen. Anders leef je van gelukstreffers. Ik ben zelf ook nog aan het conservatorium begonnen. Ik kan dus wel wat noten lezen en schrijven. Maar ik heb het nooit afgemaakt. Ik wou zélf dingen maken, geen partituren van anderen reproduceren. Dat is ook een tip die ik aan alle DJ’s zou geven: maak je eigen nummers. Dat geeft je heel snel naamsbekendheid. Er zijn duizenden DJ’s, die misschien tienduizend keer beter zijn dan ikzelf. Maar niemand kent ze. Die bekendheid krijg je door platen te maken. Als je iets wil bereiken, moet je zelf producties gaan maken. Een rockband schrijft toch ook zijn eigen nummers?”

Peter Luts Groove Night Op HIT FM Limbrug draait Peter Luts wekelijks zijn ‘Groove Night’ aan elkaar. Tegenwoordig krijgen ook jonge dj’s de kans om hun kunnen te tonen. “Ik wil iets doen om die jonge gasten in de kijker te zetten. Ze krijgen al zo weinig aandacht.” Voel je je geroepen? Bezorg dan gerust één van je eigen mixen aan Peter Luts! www.fmlimburg.be/radio/peterluts.php

Links

www.peterluts.com

TIPS

Doug Wimbish:

Op de vorige editie van de Muzikantendag mocht het publiek Doug Wimbish verwelkomen. Wimbish, u allen uiteraard bekend als één van de funkstomers bij Living Colour, kwam er een workshop geven over de basgitaar. Nog nooit hoorden wij zulke diepe bassen, zagen wij een man zo gepassioneerd aan zijn snaren trekken of zich verliezen in soundscapes die zo uit het midden van de aarde leken opgeborreld. Na een uur daveren – het equivalent van een op hol geslagen goederentrein – trokken we ons met Doug terug in de catacomben van de AB, voor een gesprek over – jawel – de basgitaar.

“Feel the bass!” 14

Als bassist ben je de lijm tussen de drums en de gitaar. Het lijkt me handig als je ook uit die instrumenten een degelijke geluid weet te halen... Doug Wimbish: “Right, man! Hoe meer je weet en hoe meer je kent, hoe sterker je staat. Ik vind dat je als muzikant op zijn minst moet weten hoe andere instrumenten aanvoelen. Kijk, je hebt als muzikant – en als bassist nog meer dan anderen – twee mogelijkheden: ofwel doe je je eigen ding en moeten de andere muzikanten zich aan jouw stijl aanpassen, ofwel pas jij je speelstijl aan aan de band. Ik heb voor de tweede optie gekozen, omdat ik op die manier mijn horizon enorm heb kunnen verruimen. Door te luisteren naar en mee te spelen met andere muzikanten, zoals tablaspelers, drummers of hoornisten, heb ik een ruime en zeer verscheiden muzikale woordenschat

Foto: Koen Bauters

“Ik heb de basgitaar niet gekozen. De bas heeft mij gekozen,” lacht Doug. Als binnenkomer kan dat wel tellen. “Ik ben muziek beginnen spelen op een aftandse mandoline toen ik tien was. Lang heeft dat niet geduurd, want waar ik woonde speelden enorm veel mensen gitaar. Eén van de redenen waarom ik bas beginnen spelen ben, was dat ik als bassist kon samenspelen met die gitaristen. Aangezien er in die tijd weinig tot geen mogelijkheden waren om lessen te volgen, gaven zij mijn eerste lessen. Ik ben door hen ingewijd in rock, jazz, funk, ... Het vuur is sindsdien nooit meer gedoofd.”

Foto: Koen Bauters

Zoals je weet, wil Poppunt jonge muzikanten op de juiste weg zetten. Jij hebt – als man met tonnen ervaring – ongetwijfeld wat goede raad... Doug Wimbish: “Oh yeah, ... Kijk, wie bas wil beginnen spelen – or any other instrument for that matter – moet geïnspireerd zijn. Of je kan ook iemand vinden die je inspireert. En dan is het een kwestie van te gaan zitten, te luisteren naar liedjes, mee te spelen en uit te zoeken hoe de ene of de andere bassist de zaken aanpakt. Er bestaat geen stappenplan. Alleen door zelf op ontdekkingstocht te gaan en je onder te dompelen in je interesse, bereik je waar je op zoek naar bent. Wat ik verder heel belangrijk vind, is dat je je niet mag laten afschrikken door de music police, door mensen die denken dat ze de waarheid in pacht hebben en anderen trachten te sturen. ‘Country? Moet je niet naar luisteren! Hip hop? Why?’ Ik zeg steeds: luister naar alles wat je te pakken kan krijgen. Ontdek hoe de bas werkt in country, rock, pop, hip hop, etc. Als je vast komt te zitten, neem dan lessen. Of begin met eenvoudige tips van iemand die al wat ervaring heeft. Tegenwoordig staat niets je talent nog in de weg: vanaf het moment dat je een instrument gekocht hebt, kan je op het net op zoek naar online lessen, kan je dvd’s huren, ... you gotta get yourself going. Maar je moet er onderweg wel de pijn aan je vingers, de frustratie, de blokkeringen, ... bijnemen. That’s part of it.” Heb jij ooit een vaste leraar gehad? Doug Wimbish: “Neen, maar ik ben wel sterk beïnvloed door de mensen met wie ik vroeger heb samengespeeld, vooral gitaristen. Later kwamen daar uiteraard ook goeie bassisten bij, zoals Gary Williams, die me voor een stuk heeft ingewijd in de basistechnieken. Ik keek enorm op naar die man, vooral om zijn eigen stijl. Vanaf toen wist ik dat het ontwikkelen van een eigen stijl zeer belangrijk was. Meer nog dan je sound, want die komt later wel. En om je stijl te ontwikkelen, moet je wel luisteren naar anderen, kijken hoe ze licks spelen, hoe ze grooven, hun sound opbouwen, ...”

Grooven, daar zeg je het... Doug Wimbish: ”Man, that is the essence! Het vastleggen van de groove. Het is een van de belangrijkste dingen! Met een bas hou je de drummer in time, laat je een nummer swingen. Ik raad iedereen aan om ritmesectie in de gaten te houden: als die zeer tight aan het spelen is, dan heeft het publiek moeite om zich te focussen om wat er rond gebeurt. Bassisten switchen voortdurend in het luisteren naar drum en gitaar. Ik vind het zeer interessant om ertussenin te staan, om na te gaan hoe je spanning tussen muzikanten kan opbouwen en hoe je iets dat niet werkt toch kan laten werken. Ik speel ongelooflijk graag samen met goede drummers. Als je samenspeelt, ontdek je zwaktes en sterktes van elkaar... maar ik tracht mijn basspel wel steeds af te stemmen op het tempo, the changes, the rolls. Ik heb het geluk om samengespeeld te hebben met Omar Hakeem, Simon Philipps, Vinnie Colaiuta, Dennis Chambers, Charlie Watts: Watts heeft een perfecte timing, ... voor een bassist is niets zo leuk als je daar tegen aan te schurken en mee te gaan op de vibe. Ik hou er verder enorm van samen te werken met drummers van verschillende nationaliteiten, zoals Talvin Singh, ... die andere temperamenten zijn fantastisch bij het creëren van een nieuwe blend.” We zullen het even over stijl hebben: Waarom speel jij – als één van de weinige bassisten die ik ken – met je duim? Doug Wimbish: “Je moet mijns inziens altijd spelen wat er in je zit. Ik heb geleerd hoe ik mijn instrument moet benaderen en heb het me volledig eigen gemaakt. Ik heb – zoals ik al eerder aangaf – een manier gezocht waarmee ik de illusie kon opwekken dat ik gitaar of viool aan het spelen was. Je moet je instrument onderzoeken, ... Je kan dezelfde dingen op verschillende manieren ontdekken. Zoals het maken van sound. In de loop der jaren heb ik ontdekt dat ik met mijn duim, zoals de flamenco-approach, veel kon doen, zoals het creëren van klanken die tussen de echte noot en de harmonische boventonen in zitten. Its’s a swing between naturel harmonic en sound.” En na veel jaren van onderzoek en introspectie kom je tot een eigen geluidsuniversum... Doug Wimbish: “Yeah. Listen and learn.

Foto: Koen Bauters

kunnen samenstellen die ik via mijn basgitaar tracht te vertalen. Ik heb – zo hoor ik het toch – een vrij onorthodox geluid, maar dat komt enkel doordat ik de bas niet louter als bas benader, maar als instrument waar ik iets mee kan vertellen. Adaptation is the keyword. Met alle informatie die je tegenwoordig vindt, kan je alle kanten uit. Er zijn qua invulling van je muzikaliteit echt geen grenzen meer.”

Iemand die niet bang is om iets nieuws uit te proberen, trekt sowieso anderen aan. Kijk naar Jaco (Pastorius): toen die voor het eerst met de fretloze bas op de proppen kwam freakten de mensen. Hetzelfde geldt voor het gitaarspel van Jimi Hendrix, de sax van John Coltrane, de trompet van Miles Davis. Allemaal nieuwe impulsen van artiesten met een open geest. Als ik één goeie raad kan geven: keep an open mind.” Sven De Potter

Dougs set up Basgitaren: * 1987 Spector 4-string * 2000 Spector 5-string fretless * 1987 Spector 5-string * 2000 spector 6-string bass * Ibanez Doug Wimbish mo. basses [4, 5, & 6-string] * 2000 electric upright bass Versterker: * Trace Elliot Effecten: * T.C. Electronics 2290 Digital Delay * Sans Amp D1 Bass Driver * Sans Amp GT2 * Sans Amp Vintage * Danelectro Daddy-O * Digitech Whammy Pedal * Dunlop Crybaby * Boss Bass Synth * Boss Flanger * Boss Digital reverb/delay * Boss DD3 Digital Delay * Boss FV50 Volume pedal * Boss TU12 Chrom. tuner * Voodoo Lab Proctavia * Voodoo Lab Micro Vibe * Voodoo Lab Analog Chorus * Voodoo Lab Pedal Power * D.O.D. Envelope Filter * Line 6 Delay Rack (live): * Digitech 2112 Delay unit * Digitech IPS33B pitch transposer * Yamaha REX50 * Planet Phatt * Senheisser Wireless Units * Line 6 distortion * Line 6 modulator * Digitech 256XL

Links

www.dougwimbish.com

Foto: Koen Bauters

TELE TIJDMACHINE

Lady Linn

“Swingen in de thirties” Het minste wat je van Lady Linn kan zeggen, is dat de Gentse zangeres en songwriter niet voor één muzikaal gat te vangen is. Met Skeemz maakt ze soul en hiphop, met Lady Linn and Her Magnificent Seven old school jazz, terwijl de nachtbrakers haar misschien al aan het werk hoorden aan de zijde van DJ Red D, waar ze met verve live vocals in de housemix smijt. Voor de leek hebben die drie genres weinig of niets met elkaar te maken, maar de kenner weet beter: zowel hiphop, house als jazz zijn kindjes van dezelfde AfrikaansAmerikaanse muziektraditie. Benieuwd of ze met haar teletijdmachine een bezoekje aan één of andere hood from back in the days brengt... Lady Linn: “In feite wel, want als je mij wil terugflitsen, kies ik voor de jaren dertig in pakweg New York, waar swingmuziek en big bands de plak

zwaaiden. Die sfeer en energie moeten ongelooflijk geweest zijn. Ook nu zie je af en toe nog een big band aan het werk, maar dat is ondertussen een ander gegeven. Je moet er rekening mee houden dat orkesten in die tijd heel populair waren en zowat de rol speelden van de hedendaagse DJ. Net zoals jongeren nu op zaterdag naar de discotheek trekken om er op de techno te dansen die een DJ mixt, gingen ze vroeger uit de bol op big bands. Precies omdat die orkesten zo populair waren, was het plaatje ook financieel haalbaar. Nu zijn big bands minder in en wordt het dus moeilijker om als bandleader een dergelijke bende muzikanten te betalen... Het was de popmuziek van die tijd, hé.”

Veel mensen kenden ook de pasjes die bij die muziek hoorden. Als je naar een party gaat waar donkere electro gedraaid wordt, sluit iedereen zich vaak in zichzelf op. Toen was er veel meer interactie, zowel met de band die stond te spelen als met de rest van het publiek. Ik zou ongelooflijk graag in zo’n orkest gezongen hebben, maar spijtig genoeg ben ik vijftig jaar te laat geboren.”

Filip Leloup

TELETIJDMACHINE

“Wat ik ook zo leuk vind is dat er altijd met twee gejived werd. Je beleeft veel meer lol als je met een partner danst.

21 17 41

TIPS

Volgens veel muziekliefhebbers behoort Karate tot één van de beste bands van de afgelopen jaren. Gelijk hebben ze. Ondertussen hebben ze er de brui aan gegeven, maar niet getreurd: in mei komt er een liveplaat uit die jaren geleden werd opgenomen in STUK in Leuven. De plaat zal ‘596’ heten. Vreemde titel? Niet echt: tussen 1995 en 2005 speelde de band iets meer dan 900 shows in de Verenigde Staten, Europa en Japan. Gavin McCarthy (drums) hield een lijstje bij van alle optredens die ze ooit deden. De show in Leuven bleek nummer 596 te zijn. Onze meest charmante reporter zocht Jeff Godard op in Gent, waar hij sinds een paar maanden woont en muziek speelt. Het werd een aangename babbel, over de do’s en don’t’s van touren.

DIY–touren is vaak een tour de force!

The US of A vs ... “In onze beginjaren duurde een tournee gemiddeld zes tot zeven weken. We speelden elke avond en sloegen af en toe een nachtje over om te rijden. Touren in de VS is keihard: alleen al de ritten zijn immens lang. Het vliegtuig namen we nooit, omdat dat veel duurder was en logistiek niet haalbaar.” “De eerste jaren waren we echte ‘hyperplanners’: alles moest zo makkelijk en vooral zo goedkoop mogelijk verlopen. Ons doel was zoveel mogelijk te spelen om alle kosten van de tour te dekken en achteraf te bekijken hoeveel we er aan overhielden. We hielden een boekhouding bij en kochten tonnen merchandise van ons label. Vooraf maakten we een raming om te zien wat we ons konden veroorloven. Zaken die niet noodzakelijk waren,

Foto: Koen Bauters

“Onze relatie oversteeg de muziek,” vertelt Jeff. “We deelden niet enkel dezelfde passie, maar waren bovendien heel goede vrienden. In de meer dan tien jaar dat dat we samenspeelden, hebben we zeer intensief getourd. We zijn ermee opgehouden toen Geoff (Farina, zang/gitaar, red.) problemen kreeg met zijn gehoor. Hij had niet enkel een voortdurend gezoem in zijn oren, hij was door het extreem vermoeiende tourschema gewoon op. Wat wil je? We namen nooit vrij! Na de laatste tour zaten we allemaal op ons tandvlees. Toen we besloten ermee op te houden, had ik het er best moeilijk mee.”

... Europa.

opzichten makkelijker: het circuit is er veel beter georganiseerd en er heerst een cultuur van gastvrijheid. Hier moet je niet nadenken over zaken die veel tijd in beslag nemen: als artiest krijg je vrijwel altijd een maaltijd en soms zelfs overnachting. In de VS is dat ondenkbaar. Daar krijg je – als je geluk hebt – drie dranktickets per persoon én iets te eten. Thuis maakten we er een sport van om na ons optreden zo snel mogelijk onderdak te vinden bij mensen uit het publiek. In het begin liep dat nogal stroef, maar na verloop van tijd kregen we meer en meer contacten. Op den duur konden we overal waar we gingen ‘bij vrienden’ blijven pitten. Maar we boekten af en toe toch een goedkoop hotel omdat we die ‘good night’s sleep’ echt nodig hadden. We werden vaak ziek op tournee omdat we niet genoeg slaap kregen.”

“In Europa ging het in een aantal

“Voor onze eerste Europese tournee

vlogen er gegarandeerd uit. Waren we werkelijk zo druk bezig dat we niet zelf onze merchandise konden verkopen? Hadden we echt een roadie nodig? Konden we de versterkers niet zelf verzetten? De keuze was snel gemaakt.” “In de VS hadden we onze eigen bestelwagen en gingen we doorgaans met ons drietjes de baan op. We hielden van de manier waarop dat werkte. Mensen denken vaak dat touren heel glamoureus is: elke avond spelen in een nieuwe stad, veel mensen ontmoeten, in de drank vliegen en de volgende dag dit en dat bezoeken... Maar de realiteit is wel even anders. Je hebt een hoop verantwoordelijkheden en er kruipt heel veel werk in.”

auters

Foto: Koen Bauters

hadden we nog nooit met iemand anders samengewerkt; we waren ook niet meteen happig om dat te doen. Toen we ons tourschema voor die eerste Europese kregen, keken we nogal raar op: bleek dat we kriskras door Europa moesten spelen. Een extra moeilijkheid was dat de shows in Europa later beginnen. In Italië of Spanje moet je meestal pas rond half twee ’s nachts op terwijl je de volgende dag misschien 1000km verderop moet spelen. Dat is gewoon te gek voor woorden. Vandaar dat een goed reisschema noodzakelijk is.” “Omdat we toen nog relatief onbekend waren en de tournee waarschijnlijk niet ver vooraf geboekt was, moesten we nemen wat we konden krijgen. Het was een gigantische onderneming: elke avond spelen en dat zes en een halve week lang. Fun en een goede leerschool, dat wel, maar ik zou het nooit meer willen doen. Bovendien waren we enorm geschrokken van het percentage dat de boekingsagenten en promotors van de gage afsnoepten. En dat zagen we niet zitten! Daarom vroegen we tijdens die tournee in elke club waar we gingen spelen aan de eigenaar of hij in het vervolg rechtstreeks met ons wou werken. In negentig procent van de gevallen was het antwoord: absoluut! Dat bleek voor hen ook makkelijker en goedkoper uit te komen. Als je veel tourt, merk je waar je goed kan werken en waar het niet botert. Clubs waar het personeel onbeleefd is en waar de installatie niet deugt, daar ga je geen vier keer terug. Zo simpel is het. Wij dekten onszelf in door veel vooraf te plannen.” Hulp welkom... “Na die Europese tournee zijn we gaan snoeien in de lengte van de tournees. We hadden in Europa bovendien een hoop mensen ontmoet die ons wilden helpen, zoals Greet (Vyvey, red.) een fantastische vrouw. Aanvankelijk huurden we haar in als chauffeur en geluidstechnicus, maar ze werd snel onze tourmanager. Ze nam veel voorbereidend werk voor haar rekening, was fantastisch met contracten én met mensen; de perfecte communicator, heel correct en ze verstond het spel tussen club en band perfect.” Huren: neen bedankt! “Als we buiten de States tourden,

namen we onze eigen gitaren en effectenpedaaltjes mee. We huurden bij aankomst een backline die overal mee naartoe ging. Meestal pikten we die op de dag van onze aankomst. Dan repeteerden we een hele dag om te controleren of alles werkte en daarna vertrokken we. Je hebt bands die de openingsact vragen of ze hun versterkers en drums mogen gebruiken, maar wij voelden ons beter op ons eigen materiaal. Gavin nam soms zijn eigen drumkit mee, omdat we merkten dat drums huren in Europa geen goed idee was: ze gingen nogal snel stuk. Vind dan maar eens een muziekwinkel in Spanje die ’s middags open is. De keren dat Gavin zijn basdrum meenam werd die ook optimaal gebruikt: hij nam net zoveel kleren mee als de basdrum toeliet. We propten er dan ook nog wat merchandise bij, zo verloren we geen plaats (lacht). In de loop der jaren kocht Greet meer en meer materiaal aan, dat bijna identiek was aan de versterkers die we thuis gebruikten. Als we in Europa tourden, huurden we bij haar.” Ieder zijn taak “Binnen Karate kwam de taakverdeling vanzelf omdat we alledrie aan hetzelfde touw trokken. Geoff kon de dingen heel goed verwoorden dus nam hij de relatie met het label (Southern Records) en onze zakelijke belangen op zich. Ik deed de merchandise: bestellen, tellen en bijhouden wat we verdienden. Gavin reed vooral met de bus. Alles kwam heel natuurlijk voor ons allemaal. We werden ook gewoontebeestjes. Als de dingen op een bepaalde manier werkten, hielden we er niet van om die te veranderen. Op een bepaald moment begon het echt heel vlot te lopen. Het was best vermoeiend om zo alles zelf te doen, maar we wisten dat we alles onder controle hadden en daar hielden we van.” Schrijven op tour “Op tour hadden we niet veel tijd om aan nieuwe nummers te werken, maar we waren wel obsessieve componisten (lacht). Wij werkten erg lang aan nummers. Hoewel er veel ruimte was voor improvisatie lag elke structuur en elke dynamiek toch vast. Nieuwe nummers namen we mee ‘on the road’ en daar lieten we ze groeien tot ze af waren. Karate was een echte liveband en het was een mooie kans om de nieuwe nummers zes weken

avond na avond te spelen. Zo werd al snel duidelijk of ze bleven plakken. Ik denk dat we voor het publiek best een moeilijke band waren: we speelden vaak veel nieuwe songs, terwijl het publiek vaak op nummers van de platen zat te wachten. We namen onze songs pas op als we ze live heel vaak hadden gespeeld: we speelden zoals we zouden spelen op een optreden: alles live met hier en daar wat overdubs van stem of gitaar. Onze platen leunden heel dicht tegen de liveervaring aan.” Wachten, wachten en een uurtje kicken “I love touring, ik mis het enorm hard. Elke avond spelen is het allerbeste wat er bestaat. Maar touren op zich is ongelooflijk saai. Mensen denken dat je hopen te doen hebt, maar eigenlijk ben je amper één uurtje per dag bezig met wat je echt wil doen. De rest van de tijd zit je te wachten. Wachten om te vertrekken, wachten om te soundchecken, wachten om te spelen, wachten op de geluidsman, … Om de tijd te doden, deden we werkelijk alles: lezen, quizzen, muziek luisteren, ... Het allermoeilijkste is dat je na een tijdje touren in een soort ‘tijdsbel’ terechtkomt. Je weet niet meer welke dag van de week het precies is, omdat je elke dag hetzelfde stramien volgt. En dat terwijl je vrienden thuis gewoon verder gaan met hun leven. Jaar na jaar op de baan zijn is moeilijk vol te houden, zeker op onze manier. Het was erg leuk om thuis te komen en een beetje te rusten, maar ik miste het optreden al zeer snel. Ik heb heel veel geluk gehad dat ik het jaren heb kunnen doen en dat kwam alleen maar doordat de mensen kwamen kijken. We hebben alles aan ons publiek te danken. Als zij er niet waren geweest, had Karate geen reden om te gaan spelen. Ik ben echt een ongelooflijke gelukzak dat ik het heb mogen meemaken.” Nathalie Van Laecke

Links www.southern.com/southern/band/KARAT www.jeffgoddard.org

Foto: Koen Bauters

JONGE WOLVEN

Barslet & Bird Licht verteerbare upperclass dance Van jonge naar volwassen wolven in amper een paar maanden tijd? Het kan! Kijk naar Barslet & Bird, een Leuvens tweetal dat in hun foetale stadium al meteen opgepikt werd door het label Petrol en nu al weet dat ze een mooie toekomst tegemoet gaan. The right people at the right place, met het juiste muzikale idee. Poppunt heeft altijd een vinger aan de muzikale pols – wat dacht je – en belde Barslet voor een korte toelichting. Ik ben eens op jullie MySpace gaan kijken. Barslet & Bird klinkt fris, beetje trashy Tom Tom Club-achtig, maar wel heel origineel. Er wacht jullie ongetwijfeld een mooie toekomst. Hoelang bestaan jullie eigenlijk al? Frederik (aka Barslet): “Een dikke zeven maand. Maar het ging van meet af aan redelijk hard. In augustus 2006 zijn we in contact gekomen met het label Petrol, en zij hebben meteen hun schouders onder Barslet & Bird gezet. Dat heeft de bal wat aan het rollen gebracht.”

Hoe zou jij de muziek van Barslet & Bird omschrijven? Frederik: “Ik weet het niet meteen: sommigen stoppen ons in een dancehokje, maar we spelen geen pure dansmuziek. Onze interesses liggen niet meteen daar. We halen onze inspiratie van bevriende DJ’s. Ik tracht wat ik ontdek te verwerken in nummers en te vertalen naar een podium. Barslet & Bird is een stijlenmix waarover we een speciale saus gieten. Funk, jazz, dub, reggae, … Met al die ingrediënten trachten we iets fris te maken.” Iets waar jullie toch wel aardig in slagen. Wie

schrijft de nummers? Frederik: “Ik ben de producer/artiest en Sarah is de pure artieste. Maar los van die titels is het ons natuurlijk ook om de muziek en het amusement te doen. Sarah – aka Bird - had voor Barslet & Bird nog nooit op een podium gestaan, laat staan dat ze iets met muziek te maken had. Maar ze heeft vijf jaar in Londen gewoond en daar heeft ze dat typische ‘posh’-accent opgepikt. Ik ben zelf al een tweetal jaar bezig als percussionist en ik heb bij Arsenal gespeeld. Daar heb ik heel veel geleerd, vooral wat podiumervaring betreft.” Wat heeft de toekomst in petto? Ik hoor en lees her en der lovende reacties. Wouter Van Belle is al fan... Frederik: “Die steunt ons echt, ja. Hij geeft ons kansen en heeft onze plaat laten mixen in Londen. De mensen van Busker bookings staan ook achter ons. Aan onze liveset moeten we natuurlijk nog wat werken, want live stelt Barslet & Bird vooralsnog niet zo heel veel voor: er gebeurt weinig op het podium. Daarom hebben we de drummer van Stijn ingelijfd, overigens een goeie vriend. Alles moet nog een beetje groeien; ik zou er graag nog een trompettist bij hebben, maar eerst moeten wat centen hebben om al die mensen te betalen.” Maar er zijn wel plannen voor een full-album? Frederik: “Ja. Daar zijn we nu volop mee bezig. Er is nog heel wat werk, maar ik denk dat de plaat ergens eind mei zal uitkomen.”

All right. Toffe naam, trouwens. Frederik: “We krijgen vaak de vraag naar de herkomst van onze naam. Namen van bands hebben me altijd al geïnteresseerd; ik hou van stevige, solide klinkende namen als Carl Craig, Gene Farris, etc. Wij hadden aanvankelijk ook een voor- en achternaam in gedachten en vonden Barslet best grappig klinken. En er is natuurlijk de connotatie met het Engelse slangwoord ‘bird’ wat ‘meisje’ betekent.”

Sven De Potter

Link: www.myspace.com/barsletbird

APP_01

Een nieuwe kijk op creativiteit. Inspiratie voor een nieuwe lichting creatieven. Als creatieve professional kun je je vandaag de dag niet meer tot één discipline beperken. Werken op meerdere vlakken tegelijk, originaliteit in het gebruik van beeld en geluid en beheersing van elk aspect van de productie – daar gaat het tegenwoordig om. Kom dus naar Folmusigner, waar je zo binnen kunt lopen voor seminars en praktijktraining, neem deel aan de seminars en praktijk-trainingen, en spreek met Apple deskundigen over de laatste oplossingen van Apple op het gebied van grasch ontwerp, fotograe, podcasting en lm.

29Maart maart2007 2007, 1 – vanaf 9u. 09:00 uur Muziekcentrum TRIX, Noordersingel 2140(Brussel).W1 Antwerpen Surf house, Stroobantsstraat 51, 114028, Evere TBC Op de volgende site vind je meer informatie en kun je je inschrijven:

www.apple.com/benl/series/pholmusigner

Pro Series © 2007 Apple Computer, Inc. Alle rechten voorbehouden. Apple, het Apple logo en Mac zijn handelsmerken van Apple Computer, Inc., die zijn gedeponeerd in de Verenigde Staten en andere landen. Andere producten bedrijfsnamen die worden genoemd, kunnen handelsmerken zijn van hun respectieve eigenaars.

APP_01128_07_PopPunt.indd 1

15-02-2007 10:42:55

TIPS

Foto: Koen Bauters

Muzikale vrouwen, niet altijd kortgerockt

Lang leve The Bangles en The Donna’s! De tijd dat rocken een exclusief mannelijke aangelegenheid was, ligt al ver achter ons. Steeds meer meisjes vinden hun weg naar het podium; dit jaar kaapte een dame zelfs de Zamu Award voor beste muzikante weg. Isolde Lasoen (Daan/Skeemz/ Billie King) gaf haar mannelijke collega’s het nakijken. Of het anders is om met meisjes muziek te maken, vroegen we ons ook bij Poppunt af. We staken ons licht op bij twee straffe frontmadammen: Tine Reymer en Caroline Werbrouck. Tine Reymer Tine Reymer straalt. Hoe kan het ook anders: ze is naast de trotse mama van Charlie ook de frontdame van de vrouwenpoprockformatie Billie King. Vijf meiden die lekkere poprock spelen, iets wat ze naar eigen zeggen al jaren wou, maar het kwam er maar niet van. In de periode na ‘Flowers For Breakfast’ – met Zita Swooner Tom Pintens – schreef ze wel al een plaatje bijeen. Dat is nu Billie King’s eerste wapenfeit. Je debuutplaat, ‘There You Go My Love’, is grotendeels geschreven voor er sprake was van Billie King. Is dat niet een beetje vreemd voor iemand die er al lang van droomt een meidengroep op te richten? Tine: “Misschien wel. Ik ben vertrokken vanuit de vraag of het zou lukken om een band met enkel meisjes bijeen te krijgen. Ik dacht van wel, maar in de praktijk bleek dat niet zo simpel. Ik heb toch drie jaar lopen zoeken naar de juiste muzikanten. Isolde Lasoen (drums) en Chantal Willie (bas) hebben de plaat deels mee ingespeeld, Nele De Gussem (gitaar) en Sarah Gillis (toetsen) zijn er pas achteraf bijgekomen. Bij Billie King is het dus allemaal een beetje in de omgekeerde volgorde gegaan. Het is wel de bedoeling dat we de volgende plaat samen opnemen. Ik blijf wel de songleverancier; ik ben daar nogal koppig in omdat ik het heel moeilijk vind om samen te schrijven. Met Tom (Pintens, nvdr), lukt dat wel: we kunnen op mekaars werk een melodie en een tekst schijven, maar we werken er wel apart aan. Bij ‘Flowers For Breakfast’ ging het er ook zo toe.” Was Billie King eigenlijk als statement bedoeld of als persoonlijk experiment? Tine: “Een persoonlijk experiment! Dat vind ik een goede omschrijving (lacht). Het was inderdaad een bewuste keuze, dus je zou al snel kunnen denken: ‘Ha, daar staat een feministe op de barricades!’ Dat is absoluut niet het

geval. Voor mij is er geen onderscheid in vrouwelijke of mannelijke muzikanten. Wel in goede en minder goede muzikanten.” Maar het is wel zo dat er weinig meisjes rock- of popmuziek spelen... Heb je daar zelf een verklaring voor? Tine: “Ik weet het niet echt. Misschien dat veel meisjes er niet voor willen gaan en het louter beschouwen als een hobby? Ik kan er eigenlijk geen reden voor verzinnen. Ik heb even gedacht: ligt het aan de natuur? Of het moederschap? Er lopen inderdaad veel meer mannen rond in deze branche.” Misschien staan mannen liever op een podium dan vrouwen? Tine: “Denk je dat? (lacht) Ik voel me alvast goed op een podium; ik moet me niet forceren om er te gaan staan. Geen van de meisjes bij Billie King heeft er last van. Ik voel wel dat we nog een echte groep moeten worden. Als we op een podium dicht bijeen staan, spelen we beter. Alles moet nog een beetje beter ineen klikken, maar daar werken we hard aan. We gaan stapje voor stapje vooruit. Van nul beginnen met een soort ‘nieuw huwelijkske’ betekent dat je elkaars smaken en verschillen leert kennen. Ik vind dat eigenlijk wel fijn. Het kan een lange reis worden zo. Klinkt zo ‘Bond Zonder Naam’ (lacht) ‘Samen op een lange reis’.” In jullie liveset spelen jullie vaak twee covers van twee rockvrouwen: ‘Have Mercy On Me’ van Loretta Lynn en ‘Dress’ van PJ Harvey. Toeval? Tine: “Neen, eigenlijk niet. Het viel me vandaag zelfs op toen ik de platenwinkel buitenstapte: ik had alweer twee cd’s van zangeressen gekocht. Ik grijp blijkbaar sneller naar vrouwen dan naar mannen. Daar zit eigenlijk niets achter, gewoon een kwestie van persoonlijke smaak. Sowieso is een stem voor mij wel een graadmeter of ik iets goed vind of niet. Het is het eerste wat mij opvalt en als ik daar niet voor val, ben ik vaak al niet meer geïnteresseerd.” Tom Pintens is jouw congenial double. Je hebt al aangegeven dat je heel goed met hem kan samenwerken. Stel dat hij de volgende plaat niet kan producen, ben je dan van plan om de lijn door te trekken en er een vrouwelijke producer bij te halen? Tine: “Ik kan er zo niet meteen één bedenken. Sheryl Crow en PJ Harvey zijn vaak co-producer op hun eigen platen, maar anders? Ik heb er wel al over nagedacht om vrouwelijke roadies en een vrouwelijke klankman te nemen. Een

gedachte die ik snel weer opgeborgen heb, want op den duur zouden we een rijdende bus met een soort lesbisch bataljon worden (lacht). Ik ben heel blij dat we daar een goede balans in gevonden hebben. Al worden ons management en boekingen ook door een jonge vrouw gedaan, waardoor er wel een sfeertje van ‘de vriendinnekes gaan op stap’ heerst. Erg fijn.” Vijf meisjes op het podium… ik kan me voorstellen dat er nogal wat reactie komt vanuit het publiek? Tine: “Dat valt heel goed mee. We hebben natuurlijk wel een stap overgeslagen door niet in cafés te gaan spelen, waar je veel ‘vettige praat’ te horen krijgt. Tegenwoordig worden de zalen bevolkt door brave mannen en jongens. Ik was het eigenlijk al een beetje vergeten, maar Peter vertelde me onlangs nog dat ik in Petrol tegen het publiek had gezegd: ‘Dit is hier nu echt wel de plek om “tetten bloot!” te gaan roepen’. Dus blijkbaar doe ik het mezelf dan maar aan (lacht).” Heb je er ondertussen geen spijt van dat je met allemaal meisjes op het podium staat. Elk interview dat ik met jou gelezen heb, gaat bijna uitsluitend daarover. Hangt dat je voeten nog niet uit? Tine: “(lacht) Het is heel fijn dat we op deze manier de poort op een kiertje krijgen en zeggen: komaan meisjes, als jullie zin hebben, kruip op een podium, gord je gitaar om en ga gewoon spelen. Volgens mij zijn de muziekscholen overbevolkt met meisjes. De laatste jaren vang ik meer en meer namen op van meisjes die ook pop en rock spelen. Het is een opgaande trend, die ik alleen maar kan toejuichen. Vreemd vind ik wel dat ik me blijkbaar steeds moet verantwoorden waarom ik enkel met vrouwen speel. Ik heb daar eigenlijk niks zinnigs over te zeggen.” Caroline Werbrouck Caroline Werbrouck was al langer gebeten door de muziekmicrobe maar pikte pas op haar dertigste voor het eerst een gitaar op. Ze maakte haar debuut bij de Antwerpse punkband Not Yet, The Clitpunkinvasion. Eind vorig jaar bracht ze als Mono’kiri een soloplaat uit en met het trashy damesduo Suspicious en haar band Hara’Kiri bestormt ze al jaren binnen- en buitenlandse podia. Dat fun, punk en Hara’Kiri geweldig goed samengaan, vonden ze zelfs in CBGB’s in New York! De drummer is de enige man in

TIPS

Foto: Koen Bauters

aanvaard van een vrouw? Caroline: “Ik trek mij dat niet aan. De mensen die mij kennen weten dat ik geen slet ben. Ik zie niet in waarom ik die teksten niet zou kunnen of mogen schrijven. Soms voelt het wel alsof ik mensen in mijn dagboek laat lezen maar ik heb geen andere keuze. Als je mensen wil raken, moet je eerlijk zijn. Het moet uit je hart komen en puur zijn. Het valt wel op dat vrouwen er doorgaans minder problemen mee hebben.”

Hari’Kiri. Als jullie spelen, verkleedt hij zich vaak als vrouw. Op jullie verzoek? Caroline: “(lacht) Tegenwoordig doet hij dat niet meer. Hij heeft nu trouwens een serieuze baard. In het begin verkleedde hij zich vaak als vrouw omdat hij dat heel plezant vond. Hij deed niets liever dan in een panty rondlopen. Verder zat daar niet zoveel achter. Wij waren toevallig allemaal vrouwen dus het kwam wel goed uit.” In al je bands spelen meerdere vrouwen. Heb je ooit in een band gezeten waar je de enige vrouw was? Caroline: “Dat overkomt me nu pas met mijn soloproject Mono’Kiri. De plaat heb ik grotendeels alleen bij me thuis heb opgenomen, al zijn er wel een paar gastmuzikanten komen meespelen: Luc Waegeman (ex-Starfighter, Needle and the Pain Reaction), Dave Schroyen (Millionaire), Graig Ward (ex-dEUS). Om de set live te brengen, heb ik me omringd met de mensen van COEM (Coin Operated Entertainment Machine). Voor het eerst in mijn leven ben ik het enige meisje op het podium. Of het echt een verschil maakt om alleen maar met mannen in een band te spelen, kan ik nog niet zeggen omdat we nog niet op tournee zijn geweest. Het meeste ben ik al met Suspicious onderweg geweest. Dat is vrij makkelijk omdat we maar met twee zijn: mezelf en Suspiria Franklyn, een Portugese.” Hoe zijn jullie elkaar tegengekomen? Caroline: “Zij speelde in Les Baton Rouge, een Portugese groep die vanuit Berlijn opereerde. Toen die een paar jaar geleden een tournee door België en Nederland deed, verzorgde Hara’Kiri het voorprogramma. Zo zijn we vriendinnen geworden. Nadien bleven we contact houden en vroeg ze me voortdurend om naar Berlijn te komen om samen te feesten. Uiteindelijk ben ik naar daar afgezakt en toen ik er was, zijn we samen een groepje begonnen.” Dus geen verborgen feministische

agenda? Caroline: “Absoluut niet (lacht). Bij Suspicious zitten we qua teksten misschien sneller op dezelfde golflengte omdat we twee vrouwen zijn, maar dat is het dan. Het touren met twee vrouwen is ook wel heel plezant. We hebben alleen maar een klein autootje nodig waar we onze versterkers kunnen inproppen.” Zou je op dezelfde manier kunnen touren met een man die niet je partner is? Caroline: “Dan moet het echt wel al een hele goede vriend zijn. Ik denk dat het sowieso makkelijker is met een vrouw. Met Hara’Kiri is het ook altijd heel plezant on the road, gewoon omdat we heel goede vrienden zijn. Gelukkig ken ik de mensen van mijn nieuwe band ook al langer want als je samen muziek maakt, moet je je wel bloot geven!” Je staat doorgaans met veel vrouwen op het podium. Is ‘tetten bloot!’ een veelgehoorde uitdrukking vanuit het publiek? Caroline: (lacht) “Van schunnige opmerkingen hebben we eigenlijk nog nooit veel last gehad. Dat heeft misschien te maken met het circuit waarin wij spelen: in het underground punkmilieu valt dat erg goed mee. Ik denk wel dat je je als vrouw net iets harder moet bewijzen om gerespecteerd te worden. Dat hebben we duidelijk met Suspicious ondervonden toen we vorig jaar aan de Humo’s Rock Rally deelnamen. Op het forum stond een opmerking in de trant van ‘ze hebben waarschijnlijk ergens een underground producer die hun nummers schrijft’. Dat krijg je dan. (lacht) Het is typerend dat men ervan uitgaat dat je als vrouw geen nummers maakt zoals wij die brengen. Wij schrijven wel degelijk alles zelf en we hebben er eens goed om gelachen: ‘dat is waar, we hebben die opgesloten in de kelder en af en toe laten we die eens naar boven komen om te componeren’.” Jou teksten zijn nogal expliciet en seksueel getint. Wordt dat makkelijk

Je soloplaat heet ‘Surviving On Dreams And Casual Sex’. Fijne titel. Caroline: “Dank je wel. (lacht). Dit is een goed voorbeeld van wat ik net zei: meisjes reageren leuker op mijn teksten. Ik denk dat ze er zich ergens in herkennen. Veel vrouwen zijn me al komen vertellen dat ze de plaattitel tof vonden. Mannen hebben er nog maar zelden iets over gezegd. Ze denken er het hunne van of ze fronsen eens bij het lezen, maar ze zullen me er zelden over aanspreken.” Met Suspicious spelen jullie vaak in het buitenland en jullie doen zo goed als alles zelf. Is het makkelijk om optredens te versieren? Caroline: “Eigenlijk mogen we op dat vlak niet klagen. We speelden al een paar keer in New York en Providence. Daar gaat dat vrij vlot al krijg je in New York vaak ‘door deals’ aangeboden. Je krijgt het entreegeld dat voor je show betaald wordt. In Berlijn ging het aanvankelijk iets moeilijker, maar uiteindelijk is de muziekwereld klein. Je ontmoet voortdurend mensen die mensen kennen die jij kent.” Jullie gaan binnenkort terug naar Portugal. Naar het schijnt zijn de Portugezen een heel dankbaar en uitbundig publiek. Caroline: “Dat is echt fantastisch. We gaan er voor de vierde maal heen en de laatste keer moest ik er twee mensen hun rijbewijs signeren! Ik vroeg hen nog ‘is dit wel legaal?’ maar er was geen houden aan. Ze moesten en zouden mijn handtekening erop hebben. De mensen laten zich er helemaal gaan en als het publiek helemaal mee is, word je vanzelf wat wilder. Het overkomt me dan dat ik dingen doe waarna ik denk: waar sta ik hier eigenlijk? (lacht).” Nathalie Van Laecke Links www.billieking.be www.harakiri.be www.suspicious.be www.monokiri.be

BELGIE

IDENTITE

BELGIQ

ITSKAART

THE GO GO PROPHECY

Handteke

ning van

de houd

Kaartnr. / Card No 0495 20 0 132 wendy@ jamuzzi. com

er / Holde

In een notendop “THE GO GO PROPHECY is heel natuurlijk ontstaan tijdens onze studie aan de Tilburgse Rockacademie,” zegt zanger Divan. “Tot in de late uren was Durty met soundscapes, beats en noise bezig. Ik heb gevraagd of ik daar eens wat teksten kon over heen zingen en zo ontstonden de eerste ideeën. Om het team compleet te maken, hebben we Dusty gevraagd om die eerste ideeën te producen. Vanaf dat moment werkten we met z’n drieën aan het geluid en de songs van THE GO GO PROPHECY.” Die eerste opnamen bleken meteen een schot in de roos: “Ik trok met 3 songs naar de Muzikantendag en had er welgeteld 1 afspraak. Dat bleek genoeg: Wendy

UE BEL GIE

N BELG IUM

D IDENTI

TE PERSON ALAUSW EIS IDEN THE TITY CA mes Di GO GO PROPHE RD van (zan CY Durty (to g, gitaar), Dusty etsen, gi (p taar, zang rogramming, to etsen, za ) ng), Geboorte plaats en - datum Tilburg, / Place an 2005 d date of birth Geslach Nationalite t/Sex it M,M,M BE, NL, Nationality NL

Naam / Na me Voornam en / Give n na

CARTE

Foto: Koen Bauters

PAS POORT

Vanleeuw was onder de indruk en nu staat zijn kantoor, Jamuzzi, in voor het management van de band.” Wapenfeiten “Ons eerste optreden was op de showcase van 10 Days Off,” aldus Divan. “We speelden voor een dancepubliek op een vroeg uur. Misschien was dit qua opkomst niet ideaal, maar het was toch een heel fijn debuut. De week erop stond THE GO GO PROPHECY op de Jim Talent Stage op Suikerrock. Het leuke aan Suikerrock is dat er zeer afwisselend geprogrammeerd wordt: een gevestigde waarde wordt afgewisseld met een debuutgroep. Zo speelden

r’s signa

ture

THE GO GO PROPH ECY

wij tussen Free Form Five en DJ Mason. Nog leuker: op die manier hoorde de booker van DJ Mason ons bezig en sindsdien regelt hij ondertussen voor ons buitenlandse optredens. Eigenlijk heeft THE GO GO PROPHECY van meet af aan op zeer fijne plaatsen kunnen spelen. Amsterdam Dance Event hebben we dit jaar al kunnen doen en we kregen ook heel goeie reacties over ons optreden als het voorprogramma van Zoot Woman in het Antwerpese muziekcentrum Trix.” Links www.myspace.com/ thegogoprophecy Peter Zwertvagher

THE GO GO PROPHECY

Foto: Koen Bauters

PAS POORT

STAIRCASE

Foto: Koen Bauters

PAS POORT

Foto: Koen Bauters

PAS POORT

BELGIE

IDENTITE

BELGIQ

ITSKAART

Staircase

UE BEL GIE

N BELG IU

CARTE D IDENTI TE Naam / Na PERSON me ALAUSW Voornam EIS IDEN Staircas en / Give TITY CA e n names : RD Carl Andr ies (bas ), Kristo Steven Sw f Bauwen innen (z (drums) ang/gita , ar) Geboorte pla Aarschot ats en- datum / Place an , 1999 d date of birth Geslach Nationalite t/Sex it M,M,M BELG Nationality Ka artnr. / Ca Geldig va rd No n - tot / Va lid from - 0474 652 550 - in until fo@stai rcase.be Handteke ning van de houd er / Holde r’s signa ture

STAIRC

ASE

In een notendop “Kristof en ik spelen al sinds 1993 samen,” vertelt zanger Steven. “In 1999 zaten we – met de toenmalige gitarist Tom – zonder bassist. Na wat zoeken vonden we Carl, die zelf in een plaatselijke Aarschotse band actief was. Het klikte meteen. Staircase, toen nog een viertal, is exact acht jaar geleden geboren. Staircase zette in 1999 zijn eerste stappen in het rockmilieu als vierkoppige band. Een scharniermoment in de geschiedenis van de groep was de afslanking tot een trio in 2002. De band haalt zijn kracht uit een diepgewortelde vriendschap, de spanning van samen nummers te schrijven en ze live te spelen. En dat werpt vruchten af.” Wapenfeiten Staircase tekent zijn eerste

platendeal in 2003. Een jaar later zit de band in de studio voor de opnames van hun debuut. Mario Goossens (Hooverphonic, Novastar, Triggerfinger) staat in voor de productie. De eerste single ‘Flashback’ wordt uitgebracht en opgepikt door de Belgische media. De bijhorende videoclip wordt gedraaid op JIM en TMF. Het langverwachte eerste full-album ‘Superorganism’ ligt in 2005 in de rekken. De band heeft dan zo’n 120 optredens achter de kiezen. Op het einde van dat jaar worden de eerste nieuwe songs voor de opvolger geschreven. Met de hete zomer van 2006 als decor duikt Staircase eind augustus opnieuw de studio in. Producer van dienst is dit keer Huub Reijnders (NL), die eerder al meewerkte aan grote projecten van Keane, Greenday, U2, Kane en The Prodigy. ‘III2I’ (te lezen als: threeto-one) – zo heet de nieuwe plaat

– is volgens Staircase zowel songmatig als productioneel een enorme stap voorwaarts en verschijnt binnenkort op WYSR (eigen label). In A&R kringen wordt er soms voorzichtig geflirt met verwijzingen naar Snow Patrol en Pearl Jam. De eerste single ‘Dreampirates’ werd begin 2007 vooruitgestuurd. Links Website: www.staircase.be Myspace: www.myspace. com/staircaseweb Sven De Potter

FNAC'O

FNAC'ON_Adv_280x200.indd 1

20-02-2007 11:34:00

POP ADVIES

Artiestenovereenkomst, licentieovereenkomst, distributiedeal of promodeal. Over het bos en de bomen. Het is wat met de muziekindustrie. Voor je het weet slaan ze je om de oren met een vakjargon waar zelf een goed getrainde speurhond zijn jongen niet in terugvindt. Daarom leek het ons de tijd om even stil te staan bij de basics van platencontracten. Uiteraard bestaan platencontracten in alle vormen, geuren en kleuren en is het onmogelijk om binnen het bestek van dit artikel alle details te bespreken. Toch geven we je graag een overzicht van de belangrijkste verschillen tussen de soorten contracten en wat je zoal als winst- of verliesdeelname mag verwachten.

Opnames maken, persen, verdelen en promoten Vooraleer een onderscheid te maken tussen de verschillende contracten en wie wat daarin al dan niet betaald, beslist en ontvangt, is het belangrijk om stil te staan bij de verschillende zaken die in het maken en verkopen van cd’s (of downloads) vervat zitten. De eerste fase is steeds het maken van de opnames. Het gaat dan niet alleen om de studiotijd en de kostprijs die daar aan vast hangt, maar ook over het loon van de producer, de kosten voor eventuele gastmuzikanten. Al naargelang de verwachtingen, vereisten en wat je zélf thuis kan doen (preproductie) is deze fase goedkoop, duur of héél duur (tussen 2.500 en 30.000 euro). Als de opnames achter de rug zijn en helemaal afgemixt zijn, is het tijd voor de mastering. Dit is de allerlaatste fase van het opnameproces. Bij de mastering wordt de definitieve volgorde van de nummers vastgelegd, wordt het geluidsniveau van de nummers gelijkgesteld, de

laatste hand aan de algemene sound van cd gelegd en de cd klaar gemaakt om naar de perserij te vertrekken. Tot hier is er géén verschil tussen cd-verkoop en online verkoop van downloads. Voor de mastering van een full cd mag je toch snel tussen 500 en 800 euro rekenen. Voor je cd’s kunt verkopen moeten er uiteraard ook geperst worden. Hiervoor wordt eerst een glasmaster gemaakt. Dit is letterlijk een mal van de cd waarmee de andere cd’s geperst worden. Je kan cd’s ook gewoon laten kopiëren (zoals je zelf met een cd-brander zou doen), maar de kwaliteit hiervan is nog steeds minder goed omdat dit een veel oppervlakkiger procédé is. Al naargelang de soort verpakking die je kiest, kost dit tussen 80 cent en 1,5 euro per cd (bedrukking van de hoes inbegrepen). Uiteraard moet je dan ook de lay-out nog in rekening brengen. Bij de persingskost komt ook nog de vergoeding die je aan SABAM moet betalen. Het tarief is 8% op de kleinhandelsprijs plus 6% BTW; in de praktijk komt dit neer op ongeveer 1 euro per cd. Als je zélf de rechten bezit en de cd in eigen beheer uitbrengt, komt dit geld uiteraard ook wel terug, maar je moet het wél prefinancieren.

Eens de cd klaar is, moet hij verdeeld en gepromoot worden. Ook hiervoor bestaan specialisten in het vak: distributeurs en promotors (al dan niet verbonden aan platenfirma’s). De distributie van een cd wordt meestal betaald met een percentage uit de verkoop. Al bij al mag je toch ook 1,5 à 2 euro per cd rekenen. De promotie is een kostendrijver die moeilijk in te schatten is. Videoclips, reclamecampagnes, affiches, flyers, promoboys en -girls kosten handenvol geld, en vaak kunnen welgemikte mailcampagnes ook al kleine wondertjes doen. Artiestenovereenkomst De artiestenovereenkomst is het ‘oude’ type van platencontracten. In dit model is het de platenfirma die alle financiële risico’s loopt en doorgaans dan ook een stevige vinger in de artistieke pap te brokken heeft. Een platenfirma die een bom geld op tafel legt om een cd te (laten) maken zal vaak mee zijn zeg willen hebben over de studio en producer. In een klassiek platencontract ga je als artiest een exclusieve verbintenis aan, ofwel voor één specifieke opname of album (titelovereenkomst), ofwel voor een

aantal albums. Aangezien de platenfirma vrij grote investeringen moet doen, zal zij van jou ook heel wat vragen. Dit uit zich vooral in de exclusiviteit, de duurtijd en de breedte van het contract. Je verbindt je exclusief voor alle soorten opnames (dus ook opnames van liveshows en dergelijke) voor een lange duur (vaak heeft de platenfirma ook het recht om het contract éénzijdig te verlengen). In dit soort van contracten draagt de platenfirma alle kosten voor de opnames, de producer, de mastering, de persing, de promotie en de verdeling. In ruil krijgen ze het overgrote stuk van de opbrengsten uit de verkoop. Als artiest ontvang je een royalty tussen 2% en 12% op de PPD. De PPD is de Price Published to Dealer (de groothandelsprijs) deze ligt voor een full cd meestal 4 à 5 euro lager dan de prijs in de winkel. Licentiedeal Aangezien de opnamekosten voor een cd vaak niet of nauwelijks terug te verdienen zijn uit de verkoop, worden steeds minder artiestendeals getekend waar de platenfirma al deze kosten draagt. Een alternatief is een ‘licentiedeal’. In een licentiedeal koopt een platenfirma een toelating (licentie) om de opnames die jij gemaakt (en betaald) hebt uit te brengen. Ook hier gaat het meestal over een exclusieve licentie die vastgesteld wordt voor een bepaald territorium en een bepaalde duur. Jij levert de gemasterde tapes aan en de platenfirma zorgt ervoor dat ze geperst, verdeeld en gepromoot raken. De kosten die de platenfirma draagt zijn nog steeds vrij hoog. Voor een oplage van 5.000 exemplaren loopt de persing, en distributie al snel op tot een dikke 20.000 euro en dan is er nog geen halve euro in promotie gestoken. Aangezien het financiële risico nog steeds vrij groot is, vraagt een platenfirma ook hier het grootste stuk van de inkomsten. Als artiest krijg je meestal tussen de 15% en 30% van de PPD. Uiteraard kan je in de onderhandeling de investeringen op het vlak van promotie laten meetellen voor de hoogte van het aandeel dat jij wil afstaan.

Distributiedeal Als je de dingen graag in de hand houdt en huivert van het idee dat je 80 of 70% van de inkomsten uit de verkoop zou moeten afstaan aan een platenfirma, kan je uiteraard ook zélf de producent van je cd zijn en zélf als platenfirma optreden. Het moeilijkste stuk blijft dan nog de verdeling van de cd. Je kan altijd overwegen om je cd alleen na optredens te verkopen of zélf de belangrijkste winkels van het land af te rijden en te vragen of zij exemplaren van je cd willen aankopen of op zijn minst in de rekken willen leggen. Maar je begrijpt dat dit snel een heel gedoe wordt, zeker omdat winkels nog nauwelijks zelf cd’s aankopen maar ze alleen maar aan de verdeler betalen nadat ze effectief verkocht zijn.

fase een professional inschakelt. Er bestaan enkele independent promotors of pluggers die met je cd de baan op kunnen gaan. Meestal worden deze ingeschakeld om te gaan pluggen. Dat wil zeggen dat zij hun netwerk van contacten bij de media aanspreken om ervoor te zorgen dat er goede recensies zijn en de cd airplay krijgt. Deze pluggers vragen meestal gewoon een vastbedrag of uurloon voor het werk dat ze verrichten. Je moet rekenen op 500 tot 1500 euro voor een éénmalige promoactie t.a.v verschillende kanalen.

Tijs Vastesaeger

Schematisch

Je kan dit probleem oplossen via een distributiedeal. Bij een distributiedeal lever je de dozen met cd’s aan een verdeler en die zorgt er dan voor dat de cd’s in de winkel terecht komen. Heel vaak zal een distributeur ook een aantal promotaken op zich nemen. Aangezien een distributeur betaald wordt via een percentage uit de verkoop (tussen 18% en 30%) heeft hij er alle baat bij dat de cd goed verkoopt. Het heeft voor hem dan ook zin om ervoor te zorgen dat de cd goed gedraaid wordt op de radio, dat er affiches en flyers zijn en ga zo maar door. Het percentage dat je afstaat aan de distributeur wordt dan ook mee beïnvloed door de inspanningen die er op promovlak zullen gebeuren. Promodeal

Niks zelf Artiestenovereenkomst Platenfirma draagt alle kosten 2% à 12% van de opbrengst is voor jou Licentieovereenkomst Jij betaalt alles tot en met de mastering Firma betaalt persing, promo en verdeling 15% à 30% van de opbrengst is voor jou Distributieovereenkomst Jij betaalt alles tot en met de persing Firma betaalt verdeling en promo 70% à 82% van de opbrengst is voor jou Promo-overeenkomst Een independent promotor of plugger promoot je cd t.a.v. de geschreven pers, radio en TV 100% van de investeringen en 100% van de winst voor jou

Alles zelf

De laagste trap van platencontracten is die waarbij je alles zélf doet, maar alleen in de laatste

TERUG BLIK

Jean Blaute

Foto: Koen Bauters

of het George-Martin-en-Beatlesgevoel

Bij de naam Jean Blaute denk je wellicht automatisch aan de komische TV-figuur uit de Rechtvaardige Rechters of de kritische, maar goedbedoelende sarcast in de jury van Idool of Xfactor. Muziekminnend Vlaanderen zag hem misschien al op de gitaar of achter de toetsen met Raymond, Hugo Matthysen, Eric Melaerts of Roland. Daarnaast prijkt zijn naam op ontelbare cd- en platenhoezen. Meer dan twaalf stielen, maar zonder ook maar één ongeluk: muziekliefhebber tot in de poriëen, Jean Blaute. Jean Blaute is een schoolvoorbeeld van een muzikant die zijn liefde voor muziek van thuis uit heeft meegekregen. Zijn vader was een bekend accordeonist en als kind bestond zijn leefwereld uit partituren, instrumenten en vinylplaten. “Ik ben opgegroeid in een muziekwinkel,” vertelt hij. “Dat heeft een zeer grote invloed gehad op mijn verdere leven. Mijn vader was muzikant, instrumentenbouwer én -stemmer. Mijn moeder was ook heel muzikaal: ze zong en speelde toneel. De vriendenkring van mijn ouders bestond uit muzikanten, schilders, acteurs, … Een vriend van mijn vader had een bekende jazzclub in Zottegem, waar ik vanaf mijn elfde elke maand naar een concert mocht. Vreemd eigenlijk, want voor de rest zag je daar geen kinderen. Ik heb er de grote jazziconen gezien: Dexter Gordon, Philippe Cathérine, … Ik heb er voor het eerst met Toots Thielemans gespeeld; ik was toen vijftien.” Een muzikale jeugd, die bestond uit privé-les piano op zijn zevende en vervolgens de Muziekacademie en het Conservatorium. Hij had zijn eerste bandje (The Eagles) op zijn dertiende, als toetsenist. “Nu heet zoiets een covergroep, toen noemde men dat een balorkest. En ik heb ook gespeeld in het balorkest van mijn vader.” Dit laatste deed hem in de clinch gaan met de leraar wiskunde van zijn middelbare school: “Tegenwoordig worden de kinderen gestimuleerd om met muziek bezig te zijn: lessen volgen, in groepen spelen, aan wedstrijden deelnemen. In mijn tijd was dat niet zo. Op school verzweeg ik zelfs dat ik muziek speelde. Het werd maar

oogluikend toegestaan. Als ik ook maar met iets minder goeie cijfers naar huis kwam voor Latijn, Grieks of wiskunde, was het eerste wat ik hoorde: ‘Ja, het zal door de muziek komen’. Maar tegelijkertijd is dat een zeer goede voedingsbodem om verweer aan te kweken tegenover de boze wereld (grinnikt).”

Beatles Zoals voor zovelen van zijn generatie kwam ook voor Jean dé openbaring met The Beatles. Vreemd genoeg was zijn held niet Lennon, noch McCartney of Harrison, maar wel de man achter de schermen: George Martin. Toen al een roeping van producer? “Dat moet zo geweest zijn, al wist ik er toen nog geen naam op te plakken (lacht). Martins naam stond op al die platen; de vier Beatles kenden we en we wisten wie wat speelde, maar er stond altijd een vijfde naam tussen. Ik vroeg me af wat die man deed. Na een paar LP’s kwamen er strijkers en blazers bij. Ik wist dat The Beatles zelf geen klassieke muziek konden maken, dus dacht ik: ‘Dat zal die meneer wel zijn’. In die periode ging ik ook zelf aan de slag met een tweesporen bandopnemer en een cassetterecorder, waar ik wat mee ‘jongleerde’. Met tonnen vol ruis natuurlijk, maar dat vond ik mooi. Alles werd er dof en sfeervol van. Nu zou men het lo-fi noemen en zou het zelfs trendy klinken (lacht).”

Rechterhand Vanaf midden jaren zestig loopt het parcours van Jean Blaute over verschillende sporen tegelijk. Hij ontmoette Roland in de Zottegemse Bluesworkshop, het begin van een jarenlange vriendschap en muzikale samenwerking. Hij toert momenteel met Roland en Paul Michiels in het ‘Cry like a Man’-project. Na The Eagles volgen Clee’s Five en Kate’s Kennel. In de tijdsgeest van de seventies: ‘intergalactische popgroepen’, Nederlandstalig rock-cabaret. Het gevoel voor het cabareteske en de liefde voor het theater heeft er bij Jean Blaute altijd ingezeten. Minder bekend is dat hij een tijdlang verbonden was aan het Arca (Gent) als acteur en componist. Uit die tijd dateert ook de nauwe band met Drs. P, de songsmid achter ‘Bananen’, tot dusver Blaute’s bekendste hit. “Het was aanvankelijk niet de bedoeling om ‘Bananen’ op plaat

te zetten. Het hilarische stemmetje en het scoutsuniformpje sloegen echter zodanig aan dat het liedje is blijven hangen.” Bij het grote publiek is Blaute het bekendst om zijn periode met de Centimeters en later, in de tweede helft van de jaren ’70, Raymond. In 1977 begeleidt hij Johan Verminnen op zijn Amerikaanse tournee en vinden we hem terug in de Grand Ole Opry in Nashville. Voor hem een bijzondere ervaring omdat ook Chet Atkins er ooit gestaan heeft, de man met wie het bij hem als gitarist allemaal begonnen is. Blaute leerde als kind Atkins kennen via de platen die hij kreeg van de broer van Bobbejaan Schoepen, als vertegenwoordiger een vaste bezoeker van de muziekwinkel van de Blautes. Ondertussen bouwt hij ook een aanzienlijk repertoire uit als componist: vier musicals en de score voor verschillende tv-reeksen en films. “Men noemt me vaak een duizendpoot. Ikzelf ervaar dat niet zo; het zou zelfs rampzalig zijn voor de balans in mijn hoofd. Voor mij is dat één geheel, één universumpje waarin ik me graag vrij beweeg. Dus geen aparte disciplines die los staan van mekaar. Zoals een chefkok die ook graag schildert. Het heeft ook te maken met de versnipperdheid van mijn bestaan, de story of my live. Hierdoor komt het ene altijd in het gedrang door het andere. Als je aan het toeren bent, kan je niet in de studio zitten. En als je in de studio zit, voel je plots de drang om live te spelen”. In de 40 jarige carrière van Jean Blaute is er wel één constante, namelijk de keuze voor de rol van ‘perfecte rechterhand’, zoals Jacky Huys hem ooit in De Morgen omschreef. Bewust? “Ik heb die tweedeplansrol altijd heel graag vervuld. Een muzikant moet spelen, hé, zijn ding kunnen doen. Ik heb altijd met mensen gespeeld die me mijn ding lieten doen. Ik heb me dus ook nooit ‘in de orkestbak’ gevoeld of er frustraties over gehad.”

Producer De keuze voor de coulissen is nog het duidelijkst in zijn werk als producer. Zelf schat hij dat hij inmiddels meer dan 150 platen geproducet heeft, voor namen uit de beide landsdelen en Nederland: van Roland, Raymond, Urbanus en

stuur je demo in tussen 1 april en 30 juni 2007 meer info op www.oost-vlaamsrockconcours.be vanaf 1 april 2007

Oost-Vlaams

voor eigenaars/verhuurders van repetitieruimtes voor programmatoren/festivals voor muzikanten op 16 mei 2007 in Vooruit, Gent

Oost-Vlaams

Rockconcours 100% pop uit Oost-Vlaanderen

www.oost-vlaanderen.be

popforum

dienst kunst & cultuur (09 267 72 00) & jeugddienst (09 267 75 94)

Rockconcours 100% pop uit Oost-Vlaanderen

TERUG BLIK

Johan Verminnen, over Ann Christy, Wim De Craene, De Nieuwe Snaar, Rick Tubbax, André Bialek, Henny Vrienten, tot Clouseau en K’s Choice. Parels als ‘Tim’ en ‘Rosanne’ (Wim Decraene), ‘De Roos’ (Ann Christy) en zowat de voltallige ‘greatest hits’ van Raymond (‘Je Veux d’l’amour’ / ‘Cha Cha Cha’ / ‘Trek Het Je Niet Aan’ / ‘Vlaanderen Boven’, …) en Urbanus (‘Bakske Vol Met Stro’ / ‘Quand Les Oziaux’, …”) behoren tot zijn bekendste werk als producer. “Om goed en graag met iemand te kunnen werken, moet ik er een gezonde graad van bewondering voor hebben. Ze moeten iets kunnen dat ik niet kan en ik moet er iets aan kunnen toevoegen wat zij niet in huis hebben. Het complementaire is altijd belangrijk in die keuze. Ik heb vrijwel nooit met iemand gewerkt die is opgedrongen vanuit een platenfirma en ik ben het zelf maar heel zelden ‘gaan aanvragen’. Ik heb me altijd goed gevoeld als stimulator van mensen die op dat moment niet gemakkelijk aan een platencontract geraken. Achteraf bekeken zijn dat toch overwinningen (trots): Raymond, Wim Decraene, Urbanus.” Het beste voorbeeld is het ‘Waw!’-moment toen hij Sarah Bettens voor het eerst hoorde zingen. Blaute: “Sarah is een geval apart. Ze kwam ‘So Lonesome I Could Cry’ zingen in mijn huiskamer. Roland was er ook. Dat moment kom je maar één keer in je leven tegen, denk ik. Het George Martin-en-Beatlesgevoel. Zo’n meisje, ze was nog net geen 18 jaar, ze zat nog op school. Ze durfde bijna niet te zingen. Na acht maten moest ik stoppen… ik kon niet meer. De krop in mijn keel. En zij zei: ‘Is ’t niet goed, mijnheer?’. Het was veel te goed (lacht), ondraaglijk goed.” Op de vraag of er na jaren producer-zijn een typische Blautesound bestaat, zegt hij: “Er is me vaak gezegd dat men het wel kon herkennen dat ik iets gedaan heb. Men kon het onderscheiden van wat voor de rest in Vlaanderen gebeurde. Ik had een speerpuntfunctie door de grenzen wat te verleggen. Ik heb nooit een Jean Blaute-sound nagestreefd, ik wil maximaal ten dienste te staan van de artiest en er het beste uit te halen.”

Geef je over aan kritisch Vlaanderen en maak kans op airplay op Studio Brussel. Stuur dus als de bliksem jouw demo op naar Poppunt.

Meer info op www.demopoll.be

X Factor

dienst kunst & cultuur (09 267 72 00) & jeugddienst (09 267 75 94)

Airplay op Stubru? Schrijf je in voor Demopoll

Met een dergelijk palmares als muzikant-componist-producer is Blaute ook een veel gevraagd jurylid in talentenjachten à la Idool. Enkele jaren geleden werd X Factor het nieuwe buzz-woord als het ging om ‘het’ te hebben of niet. Een definitie, Jean? “Tja… de magie die een podiummens heeft of niet heeft. Het is niet altijd de academisch geschoolde, sufgestudeerde en de juist zingende en spelende mens die zijn verhaal kan overbrengen. De ene kan een verhaal vertellen en de ander niet. Kijk, ik zie graag zondagsschilders, ik vind dat aandoenlijk. Maar je krijgt er geen miljoenen voor. Het ene is keurig binnen de lijntjes, prachtig naar een naaktmodel getekend, naar natuur. Maar Picasso trekt drie lijnen en lap! Dat is het juist, er bestaat geen cursus voor.” Heeft Blaute toch nog een tip voor de jeugd, vroegen we ons af. Blaute: “Als je echt gelooft dat je het hebt en het kan, mag je niet laten ontmoedigen door de dictatuur van de marketing. Want die is er. Je moet er als artiest blijven tegen in gaan. Want als het ooit aan jou is, word jij toch de baas.” Jan Vanderhaeghen

Links

www.jeanblaute.be.tf

POPPUNT vzw Kartuizersstraat 19/7 1000 Brussel T: 02 504 99 00 F: 02 504 99 09 info@poppunt.be

TIPS

Broodschrijvers en broodspelers Een kwestie van de juiste timing en talent Lang geleden – toen de wereld op vele plaatsen nog vlak was – trokken minstrelen en troubadours naar de uithoeken van het land om hun muzikale talenten ten dienste te stellen van kasteelheren en -dames. Voor een paar liederen over de liefde kregen ze een beurs met gouden munten en onderdak… soms een aai over de bol. Nu, eeuwen later, horen we nog een verre echo van die vroege ‘kleine zelfstandigen’: de studio- en sessiemuzikanten, nobele heren en dames die hun muzikaliteit aanbieden aan artiesten die verlegen zitten om muzikale back-up.

Onze Poppuntaat kwam terecht in het repetitiebastion van ‘Zo is er maar één’, waar pianist Miguel Wiels, bassist Vincent Pierins en nieuwe ster aan het drumfirmament Wouter Van Tornhout, druk doende waren met het herwerken van ‘Wat Zullen We Drinken’, een klassieke Vlaamse kleinkunstsong van Bots.

Foto: Koen Bauters

“Niet eenvoudig om dat nummer te arrangeren,” horen we. “Ik denk dat we nog een take of vier nodig hebben. Dan zal het er op staan.”

Wouter, jij vertoeft nog niet zo heel erg lang in de wereld van sessiemuzikanten. Je bent 26, studeert nog, maar zit toch al op een stek waar veel muzikanten jaloers op zouden zijn. Hoe ben jij bij Miguel en Vincent terechtgekomen? Wouter: “Ik vraag het me zelf ook nog soms af (lacht). Ik ben via een vriend bij Els De Schepper en bij Reborn terechtgekomen. Miguel heeft me bij Els zien spelen en Vincent bij Reborn. Ze hadden allebei blijkbaar dezelfde mening en hebben me gevraagd om eens te proberen voor ‘Zo is er maar één’...” Vincent: “Je moet een beetje geluk hebben, uiteraard. Als iemand je op het juiste moment ziet spelen én er is ergens een job vrij, dan maak je kans. Zo is dat bij mij toch gelopen: ik mocht met Raymond op tv een nummertje spelen. Eric Melaerts had dat gezien. En hij heeft me gevraagd om eens met Yasmines begeleidingsband mee te spelen. Als je op dat moment een goeie beurt maakt, dan gaan de deuren open. Maak je er een zootje van, dan mag je het eigenlijk wel vergeten. De eisen liggen toch vrij hoog.” Jullie zijn nu eigenlijk huurlingen die hoofdzakelijk in functie van andere muzikanten spelen. Maar jullie hebben ongetwijfeld ook het hele muzikanten-parcours afgelegd:

Wouter: “Je moet je persoonlijke smaak kunnen opzijzetten in functie van de muziek.”

Foto: Koen Bauters

“Ik ben zelf heel lang solopianist geweest in hotels en bars,” vult Miguel Wiels aan. “Daar heb ik de stiel geleerd. Na een tijdje begon mijn naam rond te gaan en leerde ik andere muzikanten kennen. Van de ene kleine job kwam de andere. Ik ben ook altijd zelf op zoek gegaan naar werk en formaties om in te spelen. Anders stond ik niet waar ik nu sta. In deze wereld moet je echt beschikken over een gezonde dosis lef: als jonge gast durfde ik Wim De Craene, Johan Verminnen, Tars Lootens, Eric Melaerts, etc. aan te spreken om hen van mijn kwaliteiten te overtuigen. Je hoeft daar echt niet bang voor te zijn.”

als jonge gasten in een bandje dat de wereld zou veroveren.... Vincent: “Uiteraard. Ik heb een tijdje bij een bluesband gespeeld. Dat was een heel ander gevoel, omdat je voor een collectief werkt met hetzelfde idee. In een band schrijf je zelf je nummers en arrangementen. Als sessiemuzikant moet je je veel meer inleven in andermans visie over nummers en arrangementen. En, heel belangrijk, je moet over heel wat bagage beschikken om met iedereen te kunnen meespelen.”

Vincent: ”Dat is juist, maar het betekent niet dat je je persoonlijkheid niet meer in de muziek kan leggen: elke muzikant speelt zoals hij gebekt is. Iedereen heeft zijn eigen stijl, klank en timing. Maar je moet zowel met pakweg Janez Detd als met Jo Vally kunnen samenspelen. Maar daar groei je na verloop van tijd wel in.” Wouter, voor jou begint het allemaal pas... Wouter: “Ja, maar ik speel natuurlijk al veel langer dan vandaag; ik heb in talloze bandjes gespeeld, maar dit is toch iets helemaal anders. Ik heb de afgelopen twee, drie jaar heel wat bijgeleerd. Het is een heel ander circuit waar je zeer to the point en productief leert spelen en ik haal er veel voldoening uit.” Heb je dan geen schrik dat, door voortdurend voor anderen te spelen, je eigen stijl afvlakt? Wouter: “Ik denk het niet. Ook al speel je voor iemand anders, toch zal je eigen toets er nog altijd doorkomen.” Vincent: “De meeste sessiemuzikanten vinden een manier om hun ei te kunnen leggen en hun eigen ding te doen. Maar dat je je persoonlijkheid zou verliezen? Neen, dat denk ik niet.” Wouter: “Je moet uiteraard voor jezelf uitmaken of je graag doet hé, spelen

Foto: Koen Bauters

Aan het woord is Vincent Pierins, één van Belgiës topbassisten en veelgevraagd sessiemuzikant. Vincent begon zijn muzikale carrière in een bluesband en kwam via Dirk Blanchart bij Raymond van het Groenewoud terecht. “IK heb zeven jaar bij Raymond gespeeld,” zegt hij. “Maar sinds 2000 speel ik bij Clouseau. Ik doe ook nog heel wat studio en tv-werk tussendoor.”

voor anderen. Ik vind het alvast een zeer boeiende en stimulerende job. Ik studeer nog en heb wat muziek spelen betreft altijd al mijn zin kunnen doen. Ik leer nu ongelooflijk veel bij en ik moet zeggen dat ik erg van dat muzikale all round-schap hou.” Miguel: “Toen ik net begon als sessiemuzikant heb ik heel lang tegen vooroordelen moeten opboksen: ik was een barpianist; veel muzikanten dachten dat ik maar weinig in mijn mars had. Ik wist dat ik andere muziek en sessies

Foto: Koen Bauters

TIPS

aankon. Maar je wordt nogal snel in een vakje gestopt.” Toch wel een benijdenswaardige positie waarin jullie zitten: elke dag met muziek bezig zijn zonder je zorgen te moeten maken over werk en inkomsten... Vincent: “Dat is zo, maar er zijn altijd voor- en nadelen: als sessiemuzikant ben je soms een slaaf van je agenda. Je moet zeer goed kunnen plannen en organiseren, want anders kom je in de problemen.”

Vincent: “Dat geldt niet voor mij: ik adem, eet en drink muziek. Ik geef nog les in de rockacademie in Tilburg, maar ik heb toch een half jaar verlof zonder wedde genomen om me volledig op de muziek te kunnen concentreren. Een ware verademing.” Sessie vs studio “Er bestaat uiteraard een groot verschil tussen live-sessiemuzikanten en studiomuzikanten,” zegt Vincent. “Wie in een studio werkt, moet echt van alle markten thuis zijn. Je moet meedenken met de producer, de artiest, ...” Zouden jullie enkel als studiomuzikant kunnen functioneren? Vincent: “Ik vind dat de meest fantastische job die er is. De studio is echt mijn leefwereld, mijn natuurlijke habitat. Je bent er creatief bezig, legt muziek vast op een drager, ... Je hebt er alles in de hand, in tegenstelling tot bij live spelen, waar er al eens iets verkeerd kan lopen of stuk kan gaan.” Heeft dat te maken met controle? Durven live-sessiemuzikanten zich meer laten gaan en avontuur opzoeken? Vincent: “De kunst is om ook in de studio avontuurlijk te kunnen zijn.” Wouter: “In een studio ben je veel kritischer voor jezelf, omdat je onmiddellijke feedback hebt. Live zit je in een adrenalinerush en doen de foutjes er niet zo toe.” Wat zijn zo de minimumvereisten voor iemand die ervan droomt

sessiemuzikant te worden? Vincent: “Puur muzikaal-technisch moet je controle hebben over je timing: je moet laidback kunnen spelen, on time, voor de tijd. Je moet weten hoe lang je noten moeten klinken. Het is niet enkel een kwestie van op het juiste moment je noot aan te slaan, maar ook van ze op het juiste moment te lossen. Als bassist is dat zeer belangrijk. Verder moet je akkoordenschema’s kunnen lezen. En daarnaast moet je natuurlijk wat muzikale bagage hebben: als een producer je vraagt om een beetje als Sade te klinken, dan moet je weten hoe wat hij bedoelt. Je moet er uiteraard veel mee bezig zijn.”

studiomuzikant moet een track in twee à drie takes op band kunnen zetten.”

Wouter: ”Ik ben die bagage nu aan het verzamelen en aangezien ik in heel veel stijlen geïnteresseerd ben, haal ik van overal wel ideeën en trucjes. Je moet er echt wel elke dag mee bezig zijn. Als ik naar huis rijd, tracht ik elke rit een nieuwe cd te beluisteren. Maakt niet uit wat, als ik er maar iets uit kan leren. Ik wil ten allen tijde goed voorbereid zijn en niet met mijn mond vol tanden staan omdat ik iets niet ken.”

Miguel: “Je wordt vaak in een bepaalde scène geduwd of krijgt een stempel opgekleefd die je nog maar moeilijk kwijtgeraakt. Kijk naar Claudia Caluwé: een steengoede zangeres en eigenlijk een echte rockchick, die heel haar leven zal moeten horen dat ze ooit bij Shana gezongen heeft. Ze zal door dat ene ding nog maar moeilijk een tweede kans krijgen, wat ik zeer jammer vind.”

Hoe groot is het Belgische sessiemuzikantencircuit eigenlijk? Vincent: “Klein. Dat komt voor een stuk doordat er wat protectionisme is, want je wil in de eerste plaats dat je vriendenmuzikanten aan de bak komen. Je helpt elkaar aan jobs. Je rolt er moeilijk binnen, ook al omdat het best een belangrijke job is: sessiemuzikanten zorgen er vaak voor dat de budgetten van de platen binnen de perken blijven. Als je een plaat opneemt met een groep die nog nooit in een studio gezeten heeft, dan heb je veel tijd nodig en een studio huren kost veel geld. Een goeie

Hoe gaan jullie om met het feit dat er door heel wat ‘alternatieve’ muzikanten nogal smalend gedaan wordt over sessiemuzikanten? Vincent: “(fel) Ik daag ze allemaal uit om te doen wat wij doen. Kijk, Stef Kamiel Carlens heeft meegedaan aan ‘Zo is er maar één’ en hij is toch wel één van de betere ‘alternatieve’ artiesten. Op geen enkel moment heeft hij zich negatief uitgelaten over wat wij doen, omdat het tenslotte om muziek en muziekbeleving gaat. En niets anders. Ik denk dat er toch vaak wat jaloezie mee gemoeid is.”

Vincent: “Eens je in de wereld van de populaire muziek zit en in shows waar je met Daan en Stef Kamiel Carlens speelt, maar ook met Jo Vally en Will Tura, word je toch wel vreemd bekeken.” Toch heb ik de indruk dat die twee werelden hoe langer hoe meer naar elkaar toegroeien: je haalt net zelf Daan en Stef Kamiel aan, twee iconen uit de alternatieve hoek die meedoen aan een populair liedjesprogramma. Yasmine is toch ook lang niet meer de trees van vroeger. En Reborn heeft vorige maand een Zamu-award gewonnen...

Foto: Koen Bauters

Wouter: ”Door zoveel met muziek bezig te zijn, heb ik het gevoel dat ik een andere hobby moet gaan zoeken (lacht). Je hoort me echt niet klagen, maar muziek is nu een beetje meer ‘werken’ geworden.”

Foto: Koen Bauters

Vincent: “Ik vind dat een zeer goeie zaak. Weet je, toen ik bij Raymond speelde, heb ik zelf ook drie Zamu’s gewonnen, maar vanaf het moment dat ik bij Clouseau ben begonnen, ben ik nooit meer genomineerd. Ik vind dat een beetje bizar. En het feit dat er heel wat andere steengoede muzikanten rondlopen die nog nooit genomineerd werden: Evert Verhees, een uitstekend bassist die bij Maurane, Soulsister, Julien Clerc en Eddy Mitchell gespeeld heeft, Herman Cambré, de drummer van Clouseau, Arno met de WTB Band, etc.” Schrijven om den brode “Voor anderen schrijven maakt op zijn minst vijftig procent van mijn job uit,” zegt Miguel. “Ik schrijf bijvoorbeeld heel het repertoire van K3. Iets wat ik heel mijn leven zal moeten horen (lacht). Ik heb er succes mee gehad, maar het gevolg is wel dat ze me van heinde en verre bellen om liedjes te schrijven voor kinderprojecten. Daarnaast komt weinig binnen, ook al heb ik een album geschreven voor Isabelle A, een nummer voor Yasmine, ...”

zitten en begint? Miguel: “Ja, maar het overkomt me evengoed dat ik ’s nachts een idee krijg en opsta om dat op te nemen. Meestal lijkt het de dag erna op niets meer. Ik heb zo al veel wereldhits bij elkaar geschreven hoor (lacht). Het gebeurt dat ik een idee een paar weken laat rijpen en dan plots een nieuw inzicht krijg.” Bestaan er wetmatigheden in songschrijven? Weet je wat je moet doen om een nummer te schrijven dat zal aanslaan? Miguel: “Er is één grote wetmatigheid: het publiek heeft altijd gelijk. Je kan niet voorspellen wat het publiek lust. Soms worden de nummers waar je

Miguel Wiels: “We moeten ons wel elke keer weer bewijzen. Voor hetzelfde geld staat hier binnen een jaar een andere pianist aan de deur waardoor ik het moeilijk kan krijgen “

Hoe begin je daar eigenlijk aan? Stel dat iemand als Els De Schepper je vraagt om voor haar een album te schrijven... Miguel: “Ik werk sowieso samen met een tekstschrijver, want het is verschrikkelijk moeilijk om een goede Nederlandse tekst te schrijven. Het eerste wat ik doe, is grasduinen in de leefwereld van de artiest om uit te zoeken waar hij het wil over hebben. En als we dat weten, is het een kwestie van inspiratie: het kan gebeuren dat je twee, drie dagen hard aan het werken bent, maar achteraf toch nog alles in de vuilnisbak kiepert. Maar het kan evengoed gebeuren dat je op tien minuten een geweldig nummer schrijft en daar drie dagen later nog van loopt te zweven. Het is een discipline die enorm afhangt van inspiratie, en niet zozeer van talent. Het zijn de ingevingen die het doen. Het grote verschil met het werk als sessiemuzikant is dat je veel meer tijd krijgt om je ding te doen.”

het minste van verwacht de grootste hits. Als ik liedjes maak voor K3 nodig ik een luisterjury van kinderen uit die me mogen vertellen wat ze goed en niet goed vinden: dat is zeer confronterend omdat kinderen zeer eerlijk hun mening zeggen. Soms zeer frustrerend. Een ander voorbeeld: Geert Hoste had me gevraagd om voor zijn eindejaarsconférence een song te schrijven op de tekst van ‘Lief Klein Konijntje’. Pure spielerei, maar zeer grappig. Op geen enkel moment had ik het gevoel dat dat liedje de mensen zou aanspreken, maar niets was minder waar: ondertussen is het nummer uitgegroeid tot een heuse internethype én op single uitgebracht. Dat had ik nooit kunnen voorspellen.”

Kan jij voor iedereen schrijven? Miguel: “Ja, maar dat komt omdat ik me zeer makkelijk kan inleven in veel verschillende stijlen en ik heel breed kan gaan, van een ballade tot een carnavalslied. Anderen beperken zich veel meer tot één stijl en geraken daar niet meteen los van.”

Vincent: “Iedereen droomt daar wel van, maar uiteindelijk moet je ook hier een netwerk uitbouwen. Miguel heeft altijd al een goed platform gehad met K3. Ik probeer via publishingmaatschappijen nummers bij bepaalde artiesten te plaatsen, maar makkelijk is het niet.”

Je gaat dus gewoon aan de piano

Zijn jullie op zoek naar een wereldhit? Miguel: “Ik heb hem al geschreven, alleen weet de wereld het nog niet (lacht).”

maar ook m.b.t. auteursrechten. Heel veel schrijfteams schermen hun projecten enorm af, en dat voel je als componist. Als er een Idool met een plaat uitkomt, zie je dat zich daar één productieteam rond vestigt en dat ze proberen om er zoveel mogelijk van hun eigen mensen bij te betrekken. De postjes worden nu heel snel bezet. Ik vind dat een begrijpelijke reactie.” Jullie mogen je dus eigenlijk best gelukkig prijzen dat jullie al lang in het wereldje zitten. Voor jonge componisten is het wellicht heel erg moeilijk om ergens een voetje tussen de deur te krijgen... Miguel: “Leven van de muziek is enkel weggelegd voor de happy few. Aan de basis moet er talent zijn; ontbreekt dat, dan overleef je niet in het vak. Als je twee keer een slechte sessie doet, dan gaat dat heel snel de ronde. En er staan heel wat muzikanten klaar om je job in te pikken. Zolang je je talent waarmaakt, kan je ervan leven. Maar dat is niet velen gegund. Dus ja, ik vind dat ik me wel gelukkig mag prijzen. Maar we moeten ons wel elke keer weer bewijzen. Voor hetzelfde geld staat hier binnen een jaar een andere pianist aan de deur waardoor ik het moeilijk kan krijgen. Evident is het niet.” Vincent: “Er is geen zekerheid.” Er wordt wel eens gezegd dat jullie job vet betaalt. Is dat een mythe of realiteit? Vincent: “Ik vind dat wij loon naar werken krijgen, al weet ik dat sommigen vinden dat we veel te veel krijgen. Wat ze niet zien, is hoeveel tijd we in die job steken, hoeveel investeringen we moeten doen, zowel in instrumenten als in cd’s, in repetities, …” Miguel: “Als ik het vergelijk met wat mijn moeder als verpleegster verdient, vind ik dat wij wel zeer royaal betaald worden. We mogen eigenlijk van geluk spreken. Ik vind dat we echt een mooie job hebben.” Sven De Potter Links

www.vincentpierins.be www.miguelwiels.be

Miguel: “De laatste jaren heeft het downloaden voor een grote crisis gezorgd, niet alleen in de platenverkoop,

Leeggangers Ik luister in de auto vooral naar de radio. Dat brengt rust na een optreden of repetitie, maar kan me op een ander moment ook irriteren. En dat laatste gebeurt meestal overdag, tijdens één of ander telefoonprogrammamet-wat-muziek-tussen. Vandaag ook weer: presentator en inbeller vonden het nodig om eens goed af te geven op “die leeggangers van een fans van groep XYZ” die eigenlijk beter hun geld zouden spenderen aan de bar van het aangeprezen feestje. Het is makkelijk om een artiest of band en hun fans op één of andere nationale “cultuur”-zender te kakken te zetten: de kans is immers groot dat die brave mensen en muzikanten op dat moment toch niet luisteren wegens vooral gedraaid en beluisterd op die “platte radio”. Ieder zijn meug dan maar en het laten passeren? No way José: het is blijkbaar mode om “Alternative” en “Popular” tegenwoordig ook al live in de ether tegen elkaar uit te spelen. Waarom is dat nu nodig? Is het omdat er zoiets bestaat als “het verkoopt meer dus slechte” muziek? Is het omdat al dan niet commercieel succes een maatstaf is voor vakmanschap? Natuurlijk niet: het is nog altijd maar muziek hé mensen. En een effectvolle elektronische dance basdrumof synthsound heeft evenveel vakkundige productie nodig als een live ingespeelde drum- of gitaartrack. Muziek is entertainment voor allerlei soorten oren, muzikale harten en persoonlijkheden. Als we nu ook al op de nationale muziekzenders de smaak van de chauffeur die mogelijk aan het rode licht naast jou staat gaan bekritiseren, dan... wel ja, dan heeft die gelijk als hij je zijn middelvinger toont als je wagen vol stickers van de “beterweet” zender hangt. En wie weet werkt die man of vrouw net die dag iets harder om de kinderen eind juni met tent en slaapzak naar het Grote Rockfeest te kunnen laten gaan. Sowieso ruikt het publiekelijk afgeven op of typeren van de luisteraar naar mijn mening naar indoctrinatie. OK, binnen sommige milieus mogen bepaalde soorten muziek of artiesten niet cool gevonden worden. Dat is nu eenmaal inherent aan onze dagdagelijks parten spelende kuddegeest. Maar tegelijkertijd komt eigenlijk een grote dosis onwetendheid boven: ooit al eens naar een concert van het slechte XYZ

geweest? Al eens naar de ghost track op hun cd geluisterd? Misschien is die net wel te pruimen. En wie weet staat binnen enkele jaren een remix van die ene “barslechte” track hoog bovenaan de alternatieve hitlijsten. Stel je voor: dat herkenbare idee waarop heel dat slechte, commercieel uitgemolken en door de “platte” zender ingelepelde muziekje is gebaseerd, doorstaat dan toch de tand des tijds en zou ooit een échte kultmelodie kunnen worden. Tja, dan kan je er eigenlijk evengoed vanuit gaan dat al die mensen die gisteren onterecht die plaat hebben gekocht, hun geld aan die concerten verbrassen en met hun idool dwepen toch niet zulke a-muzikale leeghoofden zijn: ze onderkennen misschien vandaag reeds de “kult” van morgen, ook al luisteren ze niet zo bewust naar de radio als de “kenner” van de cultuurzender. En het is net deze laatste die het nodig vindt om hen nu denigrerend te typeren. En volgend jaar zegt ‘ie dan weer dat die tekst of deun toch wel cool is. Wie is hier eigenlijk de leegganger? Michael Schack

poppun

Muzikanten lezen Meet Music Magazine & Deejay Gear om op de hoogte te blijven van de nieuwste producten. Elke maand vind je Meet Music Magazine & DeeJay Gear (gratis!) in meer dan 500 muziekwinkels in de Benelux. Om te weten waar, surf je naar www.meetmusic.com of bel je naar 03 789 02 02. Abonneren kan ook.

www.meetmusic.com poppunt.indd 1

17-02-2007 20:45:29

op je

ban d

FOCUS

? a s s a K ! a s s a K e n i l n o

Geld, massa’s aandacht en faam… velen zijn er naar op zoek en daar weten gewiekste zakenlui handig op in te spelen. Bands met dromen over volle zalen, horden groupies en gouden platen worden bestookt met initiatieven die eeuwige roem beloven. De nieuwste internethype heet SellaBand.

Verk o

Volgens enkele Nederlandse ondernemers zijn de tijden van goedkope cd-opnames in gure kelders definitief voorbij. Je mag de platenbonzen die neen knikken bij het horen van de eerste noot voorgoed vaarwel zeggen. Het basisidee achter hun website, SellaBand, is dat niet langer de grote platenmaatschappijen beslissen welke Christina of Justin deze keer de hitlijsten mag bestormen, maar dat het publiek zélf de idolen van morgen bepaalt. Hoe gaat het in zijn werk?

Het is bijzonder simpel: je schrijft je als band gratis in op www.sellaband.com en creëert een bandprofiel met een biografie, foto en drie mp3’s. Dan is het de bedoeling om via dat profiel “parts” te verkopen aan “believers”. Om het in mensentaal uit te leggen: wereldwijd probeer je aandelen te verkopen aan mensen die je muziek goed vinden. Een aandeel kost ze 10 dollar en bereik je de gouden grens van 50.000 dollar, dan nodigt SellaBand jouw groep uit om met exclusieve A&R’s en topproducers in professionele opnamestudio’s je ding te doen. Van het ‘startkapitaal’ van 50.000 dollar gaat 30.000 op aan de

opnamesessies en productiekosten, de overige 20.000 gaat naar het persen van 5.000 cd’s. Maar waarom zou een wildvreemde die aan de andere kant van de oceaan in een iglo woont zomaar eventjes zijn 10 zuurverdiende dollars investeren in een popgroepje uit Poelkapelle. Weeral heel simpel: volgens SellaBand hebben we hier met een onvervalste win-winwin situatie te maken. Ten eerste krijgt de site zelf zijn deel van de winst door advertentieinkomsten en de rente van de

De reclame-inkomsten die SellaBand genereert zijn tot nu toe verwaarloosbaar. Banners en logo’s van sponsors zijn amper te vinden op de website. Het is de bedoeling dat de afgewerkte cd’s in de toekomst gratis gedownload kunnen worden op de site, wat volgens de initiatiefnemers veel surfers (en dus adverteerders) zal lokken. Hoe groot het reclamevoordeel dan daadwerkelijk zal zijn, is dus eigenlijk nog heel onduidelijk.

Muzikale Bel-20 België is momenteel vertegenwoordigd door een 60-tal bands in het SellaBand netwerk en hun aantal groeit gestaag. Echt goed draait het niet voor onze landgenoten want 50 Belgische bands hebben nog steeds geen enkele dollar op de rekening staan. De weg naar een platendeal is nog mijlenver… Er is wel één lichtpunt: Headphone. Deze band is al het verst gevorderd met een slordige 4.500 dollar op de rekening, geschonken door fans uit meer dan 15 verschillende landen. De bieders kunnen hun geld echter nog steeds terugeisen of op een andere band inzetten. Dit kan tot de eindgrens bereikt is, zekerheid heb je dus nooit. Nico Steenkiste, drummer van Headphone, heeft geen concrete

ervaring met de klassieke platenlabels, maar is blij met de kansen die een project als SellaBand biedt. “Een platenmaatschappij durft zelden helemaal gaan voor een nieuwe band zonder dat die reeds iets bewezen heeft,” zegt Nico. “Je als band zelf naar een hoger aandachtsniveau tillen zonder externe hulp is bijna onmogelijk; SellaBand kan hier misschien een verschil maken. Vooral hun filosofie om de macht terug rechtreeks bij de luisteraar te leggen spreekt ons aan. Maak je echter geen illusies,” relativeert Nico, “er moet een publiek zijn voor je muziek. Dus de atonale doedelzakcomposities die je in hoofdzaak schreef met de bedoeling om goudvissen te kalmeren tijdens de wekelijkse aquarium schrobbeurt, maken ook op SellaBand weinig kans.”

met mensen die reeds geld gaven aan andere bands. Goede communicatie met de eigen geldschieters is ook belangrijk, want zij sporen op hun beurt misschien nieuwe mensen aan. Uiteraard zijn er ook mooie kansen om op concerten of via je website je eigen fans richting Sellaband te loodsen.”

Headphone is alvast niet bang om door een megaproducer begeleid te worden. “We zijn er van overtuigd dat het samenwerken met een bekende producer zijn weerslag zou hebben op onze muziek, maar alles zou toch in overleg gebeuren. De bandleden hebben volgens mij het laatste woord, aangezien de believers werden overtuigd met de songs die er al waren. Uiteindelijk willen zij de sound terughoren waar ze voor betaald hebben.”

Van de meer dan 2.000 ingeschreven bands hebben er sinds de oprichting eind 2005 nog maar 2 een platendeal binnen. Het is de ambitie van de website om dit jaar minstens 10 bands de studio in te krijgen.

Er bestaat volgens Headphone geen toverformule om luisteraars en mogelijke believers over de streep te trekken om geld te investeren in je band. “Je moet je profielpagina voorzien van je meest toegankelijke en overtuigende nummers, foto’s of videoclips. Believers moet je ook vooral actief zoeken. Dat kan op SellaBand door contacten te leggen

Foto: Koen Bauters

bankrekening waar het geld van de aandelen opstaat. De bands zelf mogen op muzikaal avontuur met grote experts en krijgen ook een deel van de advertentie-inkomsten. Aandeelhouders tenslotte krijgen een speciaal limited edition Digipak van de cd (per aangekocht aandeel) en een stukje van de advertentieinkomsten.

De afrekening

Via SellaBand een cd uitbrengen met alles erop en eraan, het lijkt een strak plan en dromen is natuurlijk niet verboden. Maar ook als je geen 5.000 aandelen verkoopt, kan het platform een manier zijn om gehoord te worden. Inschrijven kost je niks en met een eigen profielpagina kan je muziek de wereld rond gaan. Joost Van Liefferinge Links

www.sellaband.com www.headphone.be

FOCUS

Music Live 2007 loopt stilaan op zijn eind. De wedstrijd, georganiseerd door Jeugd en Muziek Vlaanderen, richt zijn pijlen op jong muzikaal talent (13 tot 19 jaar). Poppunt sprak met 2 laureaten van vorig jaar: Astrid en Landfill. Ze zijn jong, hebben talent, laten het publiek moeiteloos uit hun hand eten en beschouwen het podium als hun natuurlijke habitat. Sinds hun mooie prestatie op Music Live klinken de namen Astrid en Landfill alvast iets bekender in de oren van de Vlaamse muziekliefhebber.

Foto: Koen Bauters

MUSIC LIVE maakt zich op voor een nieuwe lichting jong geweld Astrid Astrid is ook je echte naam, had je geen zin om een artiestennaam te zoeken? Astrid: “Niet meteen. Ik treed niet op met een groep en hou ervan om alleen, als Astrid, op een podium te staan. Ik vertel tussen de nummers door iets over mijn liedjes en slaag er toch in om het publiek mee te krijgen. Het zou wel leuk zijn om er meer instrumenten bij te betrekken, zo drumt mijn broer nu al af en toe mee.” Waar haal jij je muzikale mosterd? Astrid: “Ik schrijf alles zelf, meestal eerst de tekst, daarna ga ik aan de piano zitten. Ik heb wel een voorkeur voor bepaalde artiesten; ik ben in meerdere of mindere

mate beïnvloed door singer-songwriters als Regina Spektor, Stef Bos, Alanis Morisette en Novastar.” Heb je de stiel op de muziekschool geleerd? Astris: “Ik heb in de lagere school het eerste studiejaar overgeslagen en de leerlingenbegeleider raadde me toen aan om zoveel mogelijk buitenschoolse activiteiten te doen. Ik schreef me in voor de tekenschool, ballet, muziekschool, … Uiteindelijk is alleen de muziekschool overgebleven omdat ik dat het liefste deed. Na een paar lessen had ik door dat muziek maken meer was dan een hobby.

Het oefenen was niet echt werken voor mij, ik deed het zoveel mogelijk.”

Aan welke kwaliteiten moet je nog werken? Astrid: “In het schrijven zelf wil ik me nog verbeteren. Het is moeilijk om zelf aan te voelen wanneer je beter wordt. Voor de één zijn de liedjes al snel goed, maar de ander zal altijd zeggen wat er beter aan kan. Ik wil in ieder geval meer ervaring.”

Foto: Koen Bauters

Geen zin om een totaal ander genre uit te gaan? Astrid: “Ik heb vroeger nog in een coverband gezongen en op school speel ik veel samen met andere mensen. Misschien komt het er dus ooit van.” Welke raad geef je tot slot mee aan de toekomstige finalisten van Music Live? Astrid: “Enthousiast zijn op het podium en houden van je muziek. Ik denk dat dat de belangrijkste factoren zijn voor een goed resultaat. Want als je graag muziek speelt, dan breng je dat ook over.” Landfill Maarten, Landfill komt uit VlaamsBrabant. Is de concurrentie daar hard tussen de jonge bands? Maarten: “Er zijn veel beginnende bands in onze regio, maar de meeste muzikanten kennen elkaar wel. We gaan dus zeker niet ‘tegen elkaar’ spelen, ik denk dat er meer sprake is van een gezonde concurrentie. Wij willen als band in ieder geval zoveel mogelijk groeien, eerst in eigen streek, daarna in de rest van Vlaanderen.” De vorige groepsnaam van Landfill was Thope, vanwaar de naamsverandering? Maarten: “We proberen nu vooral te vergeten dat we voordien Thope heetten. Het was een afkorting van The Optimal Penetration; een flauwe grap eigenlijk…

Foto: Koen Bauters

Hoe ziet de nabije muzikale toekomst van Astrid eruit? Astrid: “Ik studeer nu muziek aan het Lemmensinstituut in Leuven. Ik zit in het derde jaar piano en combineer dat met het eerste jaar klassieke zang. Daar ben ik nog even zoet mee, vier jaar om precies te zijn. Het is dus vooral studeren geblazen en daarnaast proberen veel op te treden en nummers schrijven. Ik word nu meestal gevraagd om ergens te spelen en vind dat wel goed zo, want ik zou niet echt weten waar ik zou moeten beginnen zoeken.” Ik weet niet of het er echt iets mee te maken heeft, maar vanaf het moment dat we onze band Landfill doopten, begonnen alles beter te draaien.” Vorig jaar won Landfill Music Live. Hebben jullie verder veel ervaring met muziekwedstrijden? Maarten: “De Demopoll hebben we ook eens gewonnen. Voor Music Live had de jury ons oorspronkelijk eigenlijk niet geselecteerd voor de finale, maar op het laatste moment viel er een groep weg. We zijn er dan ook gaan spelen zonder veel verwachtingen, maar wél met overgave. Wij geloven dat je je elk optreden 100% moet geven, of het nu in een klein café of in een grote zaal is. We spelen vaak finales, maar eerste eindigen is nooit makkelijk. Het is wel een drijfveer om steeds beter te worden, zodat we uiteindelijk alles kunnen winnen. Ook al is dat uiteraard niet de reden waarom we muziek maken.” De winnaar van Music Live mocht optreden in Zweden. Hoe was dat? Maarten: “Dat was heel plezant. We hebben er een dag of vier gespeeld en werden er als sterren onthaald. Terug in België konden we ermee uitpakken en daardoor zijn er ook hier een pak optredens op de kalender gekomen. Het feit dat je in een ander land hebt gespeeld is goed voor je bandstatus.” Veel bands vinden moeilijk een plek om te repeteren. Hoe zit dat bij jullie? Maarten: “Normaal gezien repeteren we in het tuinhuis van de gitarist, maar nu dat het dak eraf gewaaid is, repeteren we één keer per week bij de drummer. Meestal spelen we op een repetitie de liedjes helemaal door, als we niet echt een optreden voor de boeg hebben jammen we.”

Landfill wordt gelauwerd om zijn spontane uitstraling, harmonie en melodie, individueel technische sterkte, … Hoe kijk je zelf naar de band? Maarten: “De verge-lijking met dEUS valt vaak. De meeste bandleden zijn ook fan van Radiohead. In Landfill telt iedereen mee: we schrijven onze nummers samen, of we bouwen verder op een idee van iemand. Onze drummer en bassist studeren jazz en daardoor zit er een aparte pit in onze muziek. Dat zorgt voor beredeneerde muziek, maar ik ben blij dat we zulke mensen hebben.” Welke grote gebeurtenissen staan er in het verschiet voor Landfill? Maarten: “We gaan terug opnemen en onszelf muzikaal proberen te verbeteren. Onze studies zijn ook belangrijk, dus echt grote plannen zijn er voorlopig niet. Het is een echte ‘we zullen wel zien’-mentaliteit. Over vijf jaar op Rock Werchter spelen zou bijvoorbeeld tof zijn… We willen vooral veel optreden in België. Ik vind dat we hier een toffe scene hebben. Alle concertzalen een keertje doen zou fijn zijn.” Dan zien we mekaar zeker terug. Succes! Herlinde Raeman Links:

www.landfill.be www.stridje.be www.musiclive.be

Je kan de finale van Music Live 2007 zelf gaan bekijken op 29 april in het Concertgebouw in Brugge.

DEMO DOK T

DEMO DOKTER

de Neville Brothers en the Nitz. Weinig exotica voor de rest, wel diepgang en melancholie – deze noordelijke variant op de duende – verpakt in poprocksongs die er staan. Fijn samenspel, gewiekste songstructuren en een stem om op te bouwen. Weet ons te vinden, svp!

Good Dog Happy Man Good Dog Happy Man Demopatiënten uit Nederland, Utrecht dan nog. Een viertal dat het graag rielekst houdt. Daar zijn we blij om. Humor hebben ze ook, zo blijkt uit de Engelse, tongue-in-cheek biografie met hilarische groepsnamen-die-het-netniet-haalden als Tommy Vercetti and The Big Cojones. Het openingsnummer ‘True/False’ laat even uitschijnen dat Zappa bij de buren is gaan wonen. ‘Mute’ trekt, duwt en funkt in de onderbuik, … lekker vet, die toetsen! ‘The Untitled’ begint akoestisch en galoppeert heel even richting Waterloo Sunset, maar herpakt zich vlug en ontpopt zich tot een poprocksong die zijn dramatiek puurt uit - het mag gezegd - de toetsen. Hoop dat de kerels ook naar onze kontreien afzakken.

Envasadora Envasadora Eveneens Noorderburen, hoewel Envasadora (betekent eigenlijk ‘inpakmachine’) laat vermoeden dat ze afkomstig zijn uit de Spaanse siërra’s. Net als ‘The Wind of Zorro’, met een woestijnsurftrompetje in de intro, een eerbetoon aan de klassieke besnorde jeugdheld (de Technicolour-versie!). Een cross-overtje qua zanglijn tussen

Backback Backback “Verleg uw grenzen, omzeil de douane,” was het motto van Nonkel Smokkelaar tot ze hem in de BelgischLuxemburgse bossen staande hielden met een boterhammendoos vol coupons. Op familiefeesten wordt het voorval nog altijd opgerakeld als de kinderen in bed liggen en de flessen Cointreau gekraakt zijn. Terug naar de muziek nu: het trio Backback verlegt de grenzen tussen jazz en experimentele rock, dit met veel ruimte voor improvisatie. Spilfiguur is gitarist Filip Wauters, ook te horen en te zien bij o.m. The Whodads, The Revelaires, Kamikaze en Admiral Freebee. Wapenbroeders Mark de Maeseneer (sax) en Giovanni Barcella (drums) speelden respectievelijk bij Olla Vogola, El Tattoo Del Tigre en Moker. Deze achtergrond geeft samen met de grote voorbeelden – Mingus, Ribot, Lounge Lizards – een erg gespicete cocktail die blijft verrassen, ondanks de haast volledige afwezigheid van tekst. Track 9, ‘S B’, beweegt zich tussen de gloomyness van de jazz en de trekkerigheid van een bluesnummer. De gitaar van Filip Wauters kleurt – net als een kameleon - de hele cd, nu eens met een randje ranzigheid, dan weer staccato en funky. Backback is een jazzcombo dat de confrontatie met pop en rock aandurft en daarom zijn

plaatsje verdient op deze demotafel.

The Belbouchos Moorsel City Demo Antwerps-Brabantse blues ’n’ roots die aangeeft dat de geest van het haast legendarische Mambo Chillum zaliger nieuwe bodies heeft gesnatcht. Een zompige, uit klei getrokken mondharmonica, een gitaar die demonen oproept en temt tegelijkertijd. Kijk eens wat ze doen met Ellington’s ‘Caravan’, een nummer met een heuse over-exposure, qua gecoverd zijn. Bij een verzamelaar kon uw dokter ooit een 35-tal verschillende versies tellen. Edoch, The Belbouchos brengen de voodoo in het nummer. Je ziet voor je neus in een nachtelijk woestijnlandschap een karavaan op zijn trail of dead voorbijtrekken, verlicht door een lijkbleke volle maan, met een boosaardig grijnzende Doctor John die de teugels ment. Ook de 3 eigen nummers tappen uit hetzelfde, met levensgevoel en bourbon doordrenkte, tonneke blues. Je moest al op weg zijn naar hun volgend optreden, begot!

No Fancy Car Corona Ook Brabanders, maar deze maken van die rare muziek: tussen stoner

K TER en filmische psychedelica. Ze kennen hun klassiekers – QOTSA, Masters of Reality – maar kneden ze zoals het twintigers past. Er is gewerkt aan de songs, dat voel je van bij de eerste noot. Uit duisternis en distortion opgetrokken gitaren, een ritmesectie als een metallurgie. Dan weer subtiel ingehouden. Vocalen die ondanks de piepleeftijd doorleefd blijven klinken. De drie zitten in hun songs, ze spelen geen showke. Geen gewild hees klinken omdat het zo zou moeten. De artware laat op het eerste gezicht vermoeden dat ze teveel hebben geluisterd naar de verhalen van ma, pa, oudere zus of broer, toen ze met patchouliwalmen de dansvloer van het jeugdhuis om de hoek teisterden. Maar toch: een mooi purperen tafereeltje van een jongen en een psychedelische zeemeermin.

No Mo Trevno s/t Vier gevetkuifde manskerels en een Amerikaanse zangeres. Een cocktailtje dat ons doet hunkeren naar de eerste zwaluw. Een mix van surfrock, roots en rock ’n’ roll. De demo werd nog niet zolang geleden voorgesteld in de Gentse muziektempel Charlatan. Het schijfje geeft alvast een mooi idee van wat het ensemble in zijn mars heeft. ‘Direct Starter’ is het enige instrumentaaltje en is schatplichtig aan de Gentse surfsound. Het weze duidelijk: er ligt maar één Baja in de Zuidelijke Nederlanden en dan nog wel tussen Sint-Baafs, de Vlasmarkt en de Leie-oevers, getuige de muzikale kroost die hier het levenslicht zag: Fifty Foot Combo, Speedball Jr., en nu de jongste telg: No Mo Trevno. Edoch, onze snaken doen iets eigengereids door hun retestrakke drums en snedige reverb-gitaren te koppelen aan de

“’t Wintert, eindelijk”, glundert El Médico terwijl hij zijn vergeelde doktersjas aantrekt. In gedachten ziet hij ze al staan, de jongelui die om de winterkou te ontvluchten onnoemelijke dingen deden met sparrentakken en kerstversiering. Hij knijpt zijn monocle in en opent voor u de deur van de wachtkamer, boordevol muzikale wintersporters. Patiënten met een biografie hebben de voorrang, want het kot zat demogewijs deze keer nokvol!

vocalen van Cindy Barg. Het geheel doet bij momenten wat denken aan wat Sin Alley indertijd zo uniek maakte, zij het met een tikkeltje minder bitsigheid. In de opener ‘I Like You’ gaat de zang wat richting Bollywood. Elders lijkt het of Steve Vai het repetitiekot van The Paladins binnenwandelt. Nice, cute, … meer van dat, por favor. Smijt er nog wat meer bluesy of jazzy stuff tussen en het geheel wordt nóg frisser.

een stem die huppelt richting Cult en Fatal Flowers. ‘Wrapped (Around Your Finger)’ gaat over geilheid en klinkt eenvoudigweg ook zo, zonder er doekjes om te winden. Met ‘Fool For Breakfast’ soppen we onze koffiekoeken in een kop vol bittere melancholie, zeg maar cornflakes met een randje. Erg moedig ook om ‘Teenage Kicks’ te coveren, maar het nummer is zo’n monument in de pubrocktraditie, dat het gevaar steeds lonkt om er afbreuk aan te doen. Niettemin: concertorganisatoren aller landen, grijp die telefoon en stofzuig uw podium maar al! Uw El Médico

Yearn’d Make Noise Power-rock uit Tienen én met een boodschap. Het titelnummer werd geselecteerd voor een campagne van 11.11.11. Rock ’n’ roll voor het goede doel, zelfs El Médico is er voor te vinden! Zeker als het gebracht wordt zonder poeha maar met een recht-voor-de-raaps buikgevoel. Een gitaartje dat lekker eighties klinkt en

Demo’s? Stuur vandaag nog je demo’s naar El Médico ! Poppunt Kartuizersstraat 19/7 1000 Brussel

postbus 80 - 5070 AB Udenhout - Nederland - Tel. 0031-13-511 31 25 - info@meyernoisecontrol.nl - www.meyernoisecontrol.nl

TELEX

Popeducatie

Workshop Logic Pro Logic Pro is dé muzieksoftware van Apple en word door velen beschouwd als het meest complete muziekprogramma op de markt. Omdat compleet niet garant staat voor gemakkelijk biedt Het depot een cursus aan waar aandacht wordt besteed aan de basisconfiguratie. Het gaat over opnemen van audio en midi, editing, automatisatie en het gebruik van plugins. Het Depot beschikt over zes gloednieuwe Apple computers om alles uit te testen. Tijdens en na de les is er natuurlijk ruimte om vragen te stellen. 16-23-30 apr en 7-14 mei, 19:30-22:00, € 135 (vooraf inschrijven!)

Infosessie Sabam Hoe bescherm je je muziek en heb je daar Sabam eigenlijk wel voor nodig? Verdien je eigenlijk wel iets aan je auteursrechten en moet je daar dan belastingen op betalen? In deze infosessie heeft Tijs Vastesaeger (adviesmedewerker van Poppunt) het over het alles wat je als muzikant moet weten over auteursrechten en Sabam. Je komt het voor maar € 3 te weten op dinsdag 17 april (van 19 tot 22u) in Het Depot. Inschrijven is noodzakelijk. 17 apr, 19:00-22:00, € 3 (vooraf inschrijven!) Meer info: www.hetdepot.be - T. 016 220 603

De Kreun Workshop PA en livemixing In deze workshop behandelt Hein Devos (vaste mixer van Galatasaray en Hitch) de werking en het gebruik van een PA om tot een goeie zaalmix te komen. Elementen als cablage, microfoongebruik, effecten en feedback worden besproken. Uiteraard kan je hier ook terecht met je specifieke vragen. 24 mrt, 14:00-18:00

Workshop homerecording Met het juiste materiaal kan iedereen thuis opnames maken. Er zijn echter een heleboel factoren die de kwaliteit van het uiteindelijke resultaat bepalen. Deze workshop laat zien hoe je zelf de klank van je opname kan sturen en welke tools je best gebruikt. Je maakt kennis met een aantal geluidskaarten en microfoons en je leert hoe je een ruimte optimaliseert om er opnames in te maken. 14-21 mei, 19:30, € 30

Meer info: www.dekreun.be - T. 056 370 644

Meer info: www.trixonline.be - T. 03 670 09 00

Workshop Beatboxen In The Bronx wonen? Vijfhonderd gouden kettingen rond je nek hangen? In elke zin de woorden ‘pimp’ en ‘bling’ gebruiken? Dit moet je gelukkig allemaal níet doen om te leren beatboxen. In deze intensieve workshop leer je stapsgewijs hoe je de meest groovy ritmes uit je mond krijgt. We creëren ‘sounds’, maken ritmes, rijgen verschillende loops aan elkaar, en maken er een ‘vette’ boel van… Wie weet ontaardt deze workshop wel in een heuse beatbox-‘battle’. 22 apr, 10:00-16:00, € 40

Telex Belgisch kampioenschap luchtdrummen @ Noise Gate Beter twee drumstokjes in je hand dan tien in de lucht! Of niet? Iedereen kent wel de ‘luchtgitaar’ – dat vreemde instrument dat niemand ziet of hoort. En toch is het er. Je kan het in geen enkele winkel kopen, maar toch zoveel mensen bespelen het. Bij beukend vingerwerk van AC/DC, Black Sabbath, Rage of Nirvana nog wel. Maar wie vereert de man of vrouw achteraan het podium eens met een enthousiaste imitatie? Wie brengt hulde aan die razende wildemannen met stokjes in de handen? Wie durft het aan: luchtdrummen! Muziekcentrum Noise Gate presenteert… het allereerste Belgisch Kampioenschap Luchtdrummen. Een tiental luchtdrummers krijgen de kans zich suf te kloppen op een onzichtbaar drumstel in het kader van ‘5 jaar Noise Gate’ op zaterdag 12 mei 2007. De beste, mafste en vindingrijkste luchtdrummer of -drumster gaat naar huis met niet alleen een ultra-exquise 60delig luchtdrumstel, maar bovendien met een schitterende échte prijs. Wat moet je doen? Stuur vóór 28 april een korte bio en een video-opname van je luchtdrumkunsten naar info@noisegate.be of muziekcentrum Noise Gate, Assesteenweg 218, 1742 Ternat. Als je geen video kan maken: live-audities op afspraak kunnen ook!

Gitaristen aller lande, verenigt u!

Finale ‘5x1030 on Stage’ - Novanoïs

Gitaren is al wat de klok slaat op zaterdag 14 april. Die dag vindt de tweede editie van The Belgium Guitar Show plaats in CC Bellekauter, Affligem. De hele dag kun je er terecht voor het kopen, verkopen en ruilen van tweedehands gitaren. Je krijgt er tips van bouwers en herstellers en er is ook een uitgebreide collectie van versterkers, onderdelen en toebehoren aanwezig. Na de beurs is er een optreden van Billy Bacon & The Forbidden Pigs uit San Diego/ Texas USA.

De spannende preselecties van de tweede editie van ‘5 X 1030 on Stage’ zitten erop. De 5 finalisten strijden op zaterdag 31 maart in de Kriekelaar (Schaarbeek) voor de overwinning. Deze wedstrijd werd in het leven geroepen om niet-professioneel Schaarbeeks muzikaal talent een kans te geven tot vervolmaking en tegelijk om podiumkansen te creëren. Een mooi initiatief, allen daarheen!

Meer info: www.satchmo.be T. 0472 766 520

Meer info: www.novanois.com T. 02 242 54 72

Talent Hunt @ Noise Gate Muziekcentrum Noise Gate bestaat vijf jaar, en gaat op zoek naar hét onontdekte talent van 2007. Wie brengt ons in vervoering, bespeelt elk publiek? Wie geeft ons een pandoering, en maakt beestige muziek? Schrijf je in voor de Noise Gate Talent Hunt, en word onze favoriete groep. Wie wint, mag op 12 mei het ‘5 jaar Noise Gate’festival openen en sleept een hoop studiotijd in de wacht. Maar we hebben ook heel wat verrassingen in petto voor de top 3. Wil je meedoen? Surf dan naar www.noisegate.be en schrijf je daar in. Stuur vervolgens een demo met eigen nummers op vóór 11 april. De eerste vijf groepen nemen deel aan de preselectie op 28 april.

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

AANBOD - Materiaal muzikanten gezocht!!

www.rockx.be is een nieuw project waar het de bedoeling is zoveel mogelijk muzikanten op 1 website te krijgen. Een online muzikanten database als je wil. Zodat je kan zoeken naar andere muzikanten, communiceren en veel meer. Je hebt je eigen profiel met foto’s, gastenboek, berichten, en nog veel meer. Zodus allen snel registreren admin@rockx.be

Bassist zoek groep

Beginnende Bassist (1 jaar academie gedaan) zoekt groepje om de theorie om te zetten in de praktijk. Kennis grondnoten en akkoorden is aanwezig. Heb wel nog geen basversterker en de motivatie is des te groter. Bartvanwynsberghe@versateladsl.be 03/237.35.67

Zanger zkt groep

Hallo, ik ben een enthousiaste jonge zanger met veel ambitie die een groep zoekt. Groepen in de trend van chiodos, the used, 36 crazyfists, Silverstein enzo... emoscreamo. Liefst in de regio van antwerpen stad...ekeren, merksem selleslagh@hotmail.com

bassist gez, limburg

Wij zijn Cry of Tin, een gemotiveerde band uit omgeving Maaseik en Bree en wij zoeken een nieuwe bassist om redelijk snel terug mee op te treden. Wij spelen af en toe covers maar vooral eigen nummers: www. purevolume.com/cryoftin. Interesse? wij staan open voor reacties! armandkeppenne@hotmail.com 0476561423

Aalsterse bassist

Ik zoek een groepje (covers/eigen nummers) om in te spelen. Speel alle muziekstijlen. Fav. band: Red Hot Chili Peppers heb een 5-tal jaar ervaring (ook podium ervaring) Leeftijd heeft geen belang Geen beginnend groepje aub Mijn leeftijd: 20 Regio: ik ben van Aalst, maar rond oost-vl / vl-brabant / brussel is doenbaar wastemzelfbono@hotmail.com

gitariste zoekt groep

speel al meer dan 10 jaar gitaar (laatste 5 jaar voornamelijk elektrisch). ben op zoek naar mensen die zich wat kunnen vinden in hetzelfde genre: moeilijk omschrijfbaar, maar vgl met ‘duyster’-muziek, niet de voor de handliggende pop. een touch singer-songwriting, maar vooral nadruk op instrumenten en rustigere ‘melancholische’ sound. Enkele uiteenlopende, maar inspirerende namen: jeff buckley, explosions in the sky, pink floyd, bright eyes, elbow... Zoek toch mensen met voldoende ervaring in hun instrument (zeker nog een gitarist, bassist, drum), podiumervaring is niet noodzakelijk. Regio gent (zit zelf op kot in gent) zin om wat te experimenteren en op zoek te gaan naar een bevredigende sound? :) mailen maar! baert_eva@hotmail.com

CORPUS zoekt drummer!!

Jooooooow!, wij zijn CORPUS een groepje uit het waasland (Kruibeke) en zijn neig op zoek naar nen drummer. Leeftijd: tussen de 18 en 25, die toch wel wat kan en ambitie heeft om onze groep verder uit de grond te stampen. Liefst uit de regio Rupelmonde-beverenZwijndrecht, zo daar ergens tussen. Als je geintrssrd bent, just let us know!!! info@corpusweb.be corpusweb@hotmail.com www.corpusweb.be

erv bassist gezocht

De Party Band zoekt een bassist.Meer info op www.departyband.tk Repetities elke woensdagavond in Tervuren (NO rand BXL) Ervaring, 25+, beschikbaarheid Mail of bel 0477/72.92.24 depb@telenet.be

muziekleraar gezocht

De Muze is een project vanuit de vzw JOC de Pit en is steeds op zoek naar nieuwe lesgevers gitaar, piano en zang. U geeft individuele (of aan koppels) lessen aan uw cursisten hier in het JOC. wanneer u dat doet spreekt u af met de cursist zelf. max 1 dag in de week. henri.suykens 058 53 29 73 - 0495 470 450

Electronica man zoekt

gsm sonny-ericson t230

sonor s class 7 pcs

Rapper zkt project

Ik zoek projecten om samen werken in werschillende ganres. Ik heb veel electronica en kan veel me doen. snoisev@yahoo.com - 0486063394 kick 22 alles ash (zwart) toms 8 10 12 14 16 tar system snare 14 hardware/ geen pedal 1600 euro is bespreekbaar cymbalen ook te koop 0495/202632 1600 euro john.van.tongelen@telenet.be 0495/202632

geen krassen, gloed nieuw,+gratis goesje t.w.v. 10euro - 40euro festivalpower_10@hotmail.com 0494937115 18 jarige rapper/songwriter/(zanger?) uit blankenberge W-Vl zoekt een band om eventueel iets mee te beginnen. Veelzijdige songwriting skills, al band exp, al performance exp, al recording exp interesse? mail me of laat iets weten op men myspace www.myspace.com/mcphokus natchaistappers695@msn.com

Drummer 4 coverband

sax zoekt “feestband”

Ik ben 21 jaar oud, speel al een 12 jaar sax, waarvan 3 intensief in een (ska)band. Deze is helaas gestopt en ik ben op zoek naar iets nieuws! Het genre maakt niet veel uit, zolang het maar iets zomers/feestelijks is! ;) ben beschikbaar in Antwerpen, Mechelen en Leuven! burn.fish.water@gmail.com

Drummer van 23jaar uit het aarschotse, met 17jaar ervaring in slagwerk, is op zoek naar een nieuwe uitdaging. Momenteel ben ik bezig met Rock-blues covers. Hiervoor ben ik op zoek naar een groep uit de regio welke covers spelen van

Huur MiniVan & TourBus

Gzcht SONGWRITER The new (budget) Studio S2! With Euphonix analog desk and Protools HD

Hey ! Ik ben op zoek naar iemand die een tekst kan plakken op enkele beatjes ? Greetz, Kimberly. http://www.kimberlyverhaege.br Music kimberly@tv-id.be

belettering.indd 1

www.toursupport.be +32(0)473642120

01-03-2007 18:04:47

-ZOEK

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

stevige rockmuziek uit de jaren 80, 90 tot 07. Mijn intresse gaat dan uit naar covers van Guns n’ roses, AC/DC, Airosmith, Bon jovi,.... Ik beschik over een eigen drumstel (pearl export 2006) en ben bereid me te verplaatsen in de omgeving Aarschot-Leuven-Diest. Optredens mogen tot alle uithoeken van het land natuurlijk. Repetities liefst 1 maal per week. Leeftijd speelt geen rol zolang het maar klikt... kenny_van_woensel@hotmail.com

Drummer/bassist zoekt

Ik (18) zou graag in een gemotiveerde groep met zin voor avontuur spelen. Ik speel drum en bas en mijn muzieksmaak ligt ergens in de richting van dEUS, Sonic Youth, Pixies, Trail of Dead, Mauro P., QOTSA, Madensuyu, Slint enz. Wijde omgeving: Beringen, Diest / Leuven laurens_vdv@hotmail.com

Drummer/bassist zoekt

zanger en drummer

drum en zang zoeken gitaristen, genre alternatieve rock, covers of eigen nummers. wij beschikken over repetitie lokaal. regio west-vlaanderen :zarren basie_boy1@hotmail.com 0472/906482

band gezocht

drum en zang zoeken gitaristen, genre alternatieve rock, covers of eigen nummers. wij beschikken over repetitie lokaal. regio west-vlaanderen :zarren basie_boy1@hotmail.com 0472/906482

Facefirst zkt optreden

Facefirst is een nieuwe punkpop/ popmetalband uit Lichtaart en op zoek naar optredens als een bijzonder bijziende naar zijn bril. Onze eigen nummers gaan van erg licht verteerbaar naar iets zwaarder, met tussendoor één (1!) eigenzinnige cover. Indien nodig kunnen we je wel een matig mp3’tje sturen, maar je kan natuurlijk ook op onze site (www.facefirst.be) checken waar we spelen en ons daar komen opzoeken. Dan is je volgende pint meteen gratis. info@facefirst.be

lessen cubase

Lessen Cubase aan 25 euro per uur ex BTW op uw eigen pc. Omgeving Zuid Limburg. info@rumblebee.be

Opnamestudio

Neem je CD/demo op in een professionele opnamestudio: - Alle microfoons ter beschikking: Neumann, Shure, AKG, Rode, Sennheiser, Oktava, ... - Verschillende preamps waaronder Focusrite, ... - DAW met quasi onbeperkte mogelijkheden qua edit, mix, mastering, ... - 30 m_ studio - 30 m_ control room - Voldoende parkeerruimte - Onmiddellijke toegang tot studio vanop parkeerruimte (zonder trappen, ...) Dit alles voor slechts 120 euro ex btw per dag. Contact: info@rumblebee.be www.rumblebee.be

diepe warme stem zoekt

geachte ik zelf ben kenny 23jaar 2jaar zangles achter de rug ik zelf zoek een tof pop rock groepje jaren 80 90 ezo liefst omg asse aalst meise brussel. mijn stem kan je wat vergelijken met elthon john -liquido goo goo dolls ezo de bedoeling is vooral om bij te leren kwa mimmiek engels ezo indien intresse kunnen julie me altijd berijken op 0497224527 groetjes kenny zangertje1@hotmail.com

Muz. voor electronica

Hello! Ik zoek muziekanten om Electronica band bouwen.(DnB, Breakbeat, Electro)

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

Mijn voorbelden: www.myspace.com/progressivebeatsfamily www.myspace.com/sleevenoise www.myspace.com/snoisev www.myspace.com/carbafoz Dank U. snoisev@yahoo.com 0486063394

Trombonist zoekt band

Hallo, ben enthousiaste trombonist van ‘87, zou graag ska, ska-punk (3th wave), of iets in die aard spelen. Woon in het weekend in Bottelare (bij Gent) en zit tijdens de week op kot in Hoboken (Antwerpen). Ik speel nu ongeveer 3 jaar trombone, dat betekent dat ik niet overdreven goed ben, maar dat kan nog komen! ;) Als je nog iemand zoekt om trombone te spelen in je groepje, of je hebt zin om zelf een groepje uit de grond te stampen, laat iets weten! dr.robbe@gmail.com

WANTED: lead-zanger

:Chaka Khan, En Vouge, Diana Ross & the Supremes,Fontella Bass, Aaliyah,... We zoeken enkel nog een keyboardspeler. Voor meer informatie: My Music Kristof Pieters +32498105761 +3236513302 Claudia Van Pul +32497513904 claudia.van.pul@scarlet.be

Geluidstechnieker

Ik ben freelance geluidstechnieker, ben bekend met de meeste geluidsinstallaties en mixers(Soundcraft,Midas,Allen&Heath, no digital shit!). Je kan me vragen voor zowel live- als studiowerk. Eigen PA kan voorzien worden. Prijs valt overeen te komen. ferregoeyvaerts@hotmail.com 0485/42.10.56

Ervaren toetsenist (Hammond, piano, e piano, wurly, synth...) zoekt bluesband met ballen en optredens. Richting Dave Hole, Steve Johnson, Willy Deville, Chris Duarte, ... Enfin - the good stuff. Bel of mail! vander@vandermusic.be 0486/370 164

MAPEX

ik verkoop deze drum omdat ik er bijna niet meer op speel - er is niets kapot aan,alleen een paar stickers en ducktape op de velle is nog in goeie staat. Testen kan ,in westerlo wat krijg je: 2 toms , floor , Bass , snare hithat (sabian B8 14”) , ride (sabian B8 20”) alle hard ware,alles wat op de foto’s staat dempers,stokken,... 500 euro jokevandecruys794@hotmail.com

John Kirkbride Band

Blues / folk type muziek. De band bestaat uit John Kirkbride en Alan Johnson. Kan geboekt Ello, Ben 25, woonachtig te Wingene worden voor prive gelegenheden, clubs, Pubje POP-2en heb al enige ervaring als zanger/gitarist pubs, verjaardag en bedrijfsevenementen. Serendipitous in groepen als Roadblock (http://www. vanaf 250 roadblockmusic.net) en SIMON (http://www. kirkbride.johnson@gmail.com Poppunt maart-juni-sept-dec. simonatwork.com) 0487/104241 Beschik over eigen materiaal (Guitar: Gibson SG custom, Yamaha Acoustic APX500, Amp: Hughes & kettner Matrix

Metal Rock Zanger

Hellow, Wase rockband zoekt gemotiveerde zanger/frontman ! - Wa moete hebben: vooral ritme en gevoel, een goei stem, kunnen zingen, liefst al ervaring op ‘t podium, voor de rest kunnen zwanzen, plezier maken en tijd hebben om regelmatig te repeteren.... Wij zijn een 4-koppige band, twintigers, reeds 4 jaar bezig: gitaar, drums,POP-1 keys, zang. Pubje We repeteren in Sint-Niklaas - Invloeden: dEUS, Jimmy Eat World, Wolfmother,... High Lake Hill alles wat rockt... Interesse ? Mail: all styles Poppunt maart-juni-sept-dec. elkurkio@hotmail.com

Key-man zkt BLUES band

100, Zang: 2x Shure micro) Gemotiveerd en open voor alle genres waar pit in zit. Tis vo nie Erik_Deroo@hotmail.com

all levels

Close you eyes, listen to your real sound ...

MUZIEKLES www.BAUSTEIN.be

djpuurs

Mensen die mij eens willen contacteren mogen dat natuurlijk altijd doen. Wat draai ik ?=> HOUSE MUSIC BABY!! regio: Knokke-Heist, Brugge, Gent prijs o.v. - gjdesmet@gmail.com 0475/29.92..27

klankacademie

De klankacademie is er voor iedereen die interesse heeft in klank en geluidsopname ,zowel studio als live. Dus zeker ook voor mixers,liefhebbers in de home studio,medewerkers van jeugdhuizen en culturele centra,muzikanten,... nieuwe reeks start op 27/2.Meer info :www. klankacademie.be klank@telenet.be

TOETSENIST(E) GEZOCHT

Nieuw Project: Triple Diva. Bestaande soul en r&b nummers gezongen door drie dames. Onder meer nummers van

Mastering Service ProTools HD3 Accel Icon D-Command Meer info:

www.highlakehill.be - bart@highlakehill.be

GSM: 0485-06.11.51

+32 (0)3/ 482 03 51 info@serendipitous.eu Wil je ook een jaar lang een pubje in Poppunt voor een appel en een ei?

Cool! Mail naar c2abelgium@gmail.com of bel naar 0477/97 97 67 voor meer info !

www.rolandce.com

-ZOEK