Poppunt Magazine 37 by VI.BE

www.poppunt.be

MAGAZINE37

Tips

Duurzaam musiceren

Dossier

Viva fanfares

Export

Annelies Van Dinter

DJ Stuff

Self promotion for djâ&#x20AC;&#x2122;s

Lady Linn rapport

jonge wolven

poster

popadvies

demodokter

zoekertjes

driemaandelijks juni-juli-augustus 2008 P109079 Afgiftekantoor Antwerpen X

VOOR WOORD

De meeste popsongs gaan over de liefde. Over vrouwen. Over auto’s. Over vrouwen en auto’s en hoe je in je gepimpte bolide je love intrest het hof wil maken. Uit die combinatie komen pareltjes van songs tevoorschijn, ‘Cars & Girls’ van Prefab Sprout (the eighties are back!) voorop. Maar wat als de vrouwen zelf het stuur van een band overnemen? Gaat het dan nog steeds over de liefde? En jongens? Neen. Althans niet in het geval van Lady Linn, Vlaanderens primadonna jazzdiva, die onlangs een prachtige plaat uit haar mouw schudde. En aangezien wij het hoogste tijd om een vrouw op de cover te plaatsen liepen we bij haar langs. Haar zwoel-jazzy stem liet ook ons hart – naast dat van vele anderen – sneller kloppen. Grossierend in oude jazz botsten we op de vintage keuken van Lab Audio, de passie van twee mannen die al jaren oude instrumenten oplappen en nieuw leven inblazen, en werden we getrakteerd op een kijkje in het oude dagboek van Richard 23, één van de strongholders bij Front 242. En met het inblazen komen we terecht bij trompetten, saxen en bolle wangen: Poppunt mengde zich onder een aantal alternatieve fanfares en probeerde te weten te komen waarom bendes als de Va Fan Fahre, Orechestre International du Vetex, de Bolwerkfanfare en ’t Schoon Vertier zo veel succes kennen. En dat is nog maar een kleine greep uit het aanbod ... Zitten, bladeren en lezen. Bij voorkeur met een frisse pint, een coupe of een fruitig glas rood. Er mag iets gevierd worden. Nu. Morgen. En steeds de dag erna. Groet,

Sven

Poppunt Magazine is het driemaandelijkse tijdschrift van Poppunt vzw. Dagelijks geeft Poppunt praktisch en sociaal-juridisch advies aan muzikanten en dj’s. Onze jaarlijkse Muzikantendag schotelt je een hele dag workshops, infosessies en demofeedback voor, terwijl het interprovinciale vervolgtraject 100% Puur jonge bands op tientallen podia zet. Ondertussen proppen we onze website vol gegevens over alles wat beweegt in het poplandschap, zodat iedereen mekaar weet te vinden. Welkom op www.poppunt.be 02/5049900 - info@poppunt.be !

POPPUNT juni-nummer Hoofdredacteur Joachim Wemel Redactiecoördinator Sven De Potter Fotograaf Koen Bauters Vormgeving C2A Verantwoordelijke uitgever Luc Nowé,

POPPUNT vzw, Bloemenstraat 32, B-1000 Brussel Poppunt Magazine redactie Floris Billiet, Lieven De Graeve, Sven De Potter, Filip Leloup, Els Michiels, Stijn Lemaire, Luc Nowé, Jan Pauly, Dominique Piedfort, Herlinde Raeman, Ruud Van De Locht, Dirk Van Welden, Tijs Vastesaeger, Joachim Wemel Oplage 5.000 exemplaren Abonnementen Abonneer je op Poppunt Magazine door E 12 over te maken op rekeningnummer 413-9292181-26 met vermelding ABO2008.

Zou je geen abonnement nemen op Poppunt Magazine? Zowel nieuwe als bestaande abonnees maken kans op cool stuff waar elke muzikant en dj van gaat likkebaarden. En we hebben het hier niet over een setje gitaarsnaren ... Surf naar www.poppunt.be voor meer info.

MUSICOHOLICS: The lady is in the house. Een dame op de cover: Lady Linn.

DJ STUFF: Je mag als DJ nog zo straf zijn, maar als je hele dagen weggedoken in

Even zonder haar magniﬁeke zeven, maar solo, in een sofa. Knibbelend aan een stuk chocolade en honderduit vertellend over zingen, dansen en all things jazz... je kamertje setjes dropt met je ma en pa als – al dan niet vrijwillige – toehoorder, is de kans groot dat je het ondanks hopen talent niet bijster ver schopt. Naar buiten komen en promotie maken voor jezelf blijven keywords to success. Maar hoe overtuig je de rest van de wereld van je kunnen?

DOSSIER: Alternatieve fanfares: waarom zijn ze zo populair? Poppunt sprak met een aantal pioniers, peilde naar hun motieven en bezwaren en schafte zich meteen een schalmei aan. Waar na maanden oefening nog geen noot uit kwam...

TIPS: Vintage instrumenten. Oude elektronische instrumenten belanden vaak op de vuilnisbelt. Schande! Lab-Audio lapt alle oude synths, versterkers, gitaren op en tovert hun vintage-klank weer tevoorschijn. Het levenswerk van twee gepassioneerde technici/ muziekfreaks.

JONGE WOLVEN: Jongens van vijftien dromen van ontluikende meisjes, hebben last van kalverliefde en ambiëren een carrière als profvoetballer. De eerste twee gaan ongetwijfeld ook op voor Jasper Erkens uit Diest, maar vervang die voetbalcarrière maar door een grote muzikale toekomst. RAPPORT: De man achter de organisatie heet deze keer Serge Platel. De organisatie heet de Festivalfederatie. Wie – wat – hoe – waarom...

30 34

100% PUUR 8 FOCUS 12,23,37, 39 POSTER 25 EXPORT 32 POPADVIES 40 DEMODOKTER 42 COLUMN 44 TELEX 46 ZOEKERTJES 48

heater

MUSIC -O-HOLICS

Lady Linn 04

Lady Linn aka Lien De Greef zingt al van het moment dat ze klanken kon produceren. Na de reguliere bandjes kwam ze terecht aan het conservatorium, waar ze meteen opgemerkt werd en ingelijfd werd bij Bolchi. Na wat city trippen en een geslaagd debuut met het urban-soulhiphop-collectief Skeemz, besloot ze om haar liefde voor jazz-standards in een plaatje te gieten. Wij gingen bij haar op de ochtendlijke koffie – pal in het epicentrum van het Gentse uitgaansleven – en werden getrakteerd op een gesprek met één van de knapste stemmen van dit ondergelopen laagland.

anders klinken dan de vorige, veel minder urban, zachter. Ik ben geen Beyoncé, hé.”

de muzikanten, uiteraard, want wat je doet, moet binnen het muzikale kader passen.”

Bij Skeemz doet je stem me af en toe denken aan What What, de vrouwelijke MC van The Herbaliser, en ook wel wat aan The Last Poets ... Lien: “Dat kan, ja. Maar als ik bij Skeemz zing, dien ik mijn stem wat aan te passen, ook al gebeurt dat niet meteen bewust. Ik hoef me niet echt te forceren om een ander genre te zingen. Ik zit ook in een houseproject met Red D: iets totaal anders, maar wat ik er doe lijkt enorm op gospel en jazz. Het vergt een andere zangtechniek, maar die genres blijven aan de bron met elkaar

Van nood naar noot ... Je hebt school gelopen aan het Gentse conservatorium. Een degelijke voorbereiding op wat achteraf kwam, me dunkt. Lien: “Absoluut. Ik ben er jaren ondergedompeld in een bad van muziek, maar vind mijn leven nu wel iets interessanter: muziek is niet langer een ‘strijd’ of competitie, wat het op een school vaak wel is. In Gent viel dat nog mee, maar je wordt voor een stuk beoordeeld op je smaak en

“Ella Fitzgerald? Ik? Laten we een beetje ernstig blijven, hé!” “Mijn grote droom was om klassiek pianiste te worden,” vertelt ze, “maar zingen ging me beter af. Aan het conservatorium kwam ik net zoals iedereen in een combo terecht, waarmee ik heel wat optredens gedaan heb, hoofdzakelijk in cafés. Eigenlijk was dat een beetje de voorloper van Lady Linn and her Magnificent Seven. Na een van die optredens is er iemand van Bolchi op me afgestapt: hij zocht nog een zangeres. DJ Buzz speelde daar toen ook bij. Eric Smout, organisator van De Nachten, had hem ook gevraagd om iets te organiseren met hiphop en Buzz is bij mij terechtgekomen. En vanaf dat moment zing ik bij Skeemz.” Met Lady Linn and her Magnificent Seven heb je duidelijk voor een jazzy benadering gekozen. Bolchi was dance en Skeemz gaat meer de urban-nu-soul tour op. Kan je stem al die genres zo makkelijk aan? Lien: “Ja, maar jazz ligt mij het beste. Ik ga niet verkondigen dat ik een zeer urban stem heb. Mijn stem leent zich beter voor andere genres. De volgende plaat van Skeemz zal trouwens totaal

verbonden. Het gaat er vooral om te luisteren naar zulke muziek en je de fijne nuances eigen te maken. Het zit in de details. Rock zal ik nooit kunnen zingen: dat past gewoon niet bij mijn stem. Ik heb vroeger wel in rockbandjes gespeeld, maar ik schreeuwde me er telkens weer schor. Nu, na al die jaren, heb ik het gevoel dat ik mijn stem pas echt aan het vinden ben. Vooral als ik mijn eigen nummers zing. Voor wat ik nu met Lady Linn doe, moet ik veel minder hard doorzingen, ook al moet ik zelfs nu al eens ferm uithalen om boven de blazers te komen. Maar dat heeft met techniek te maken.” Beschouw jij je stem als instrument tussen de blazers of staat ze toch nog apart? Lien: “Apart, als zang. Ik zou ze anders kunnen gebruiken en beginnen scatten, maar ik ben daar eerlijk gezegd nooit echt een grote fan van geweest. Althans, op school niet. Met The Magnificent Seven gebeurt het wel af en toe, en dan vind ik het wel leuk. De muziek leent zich ertoe én ik kan er nu wel mijn draai in vinden. Maar, wie wil scatten, moet wel luisteren naar

dat vind ik heel vreemd. Muziek en waardeoordelen gaan mijns inziens niet echt samen. Dat smaken verschillen, ja, daar kan je niet om heen. Maar verkondigen dat het ene genre beter is dan het andere? Neen. Vandaar dat ik een broertje dood heb aan al die muziekwedstrijden: muziek en competitie combineren slecht. Maar goed, wat ik aan het conservatorium zo tof vond, is dat ik er elke dag met muziek bezig mocht zijn.” Wat draag je daar nu nog van mee? Lien: “Ik heb er enorm veel muziek leren kennen. En andere muzikanten, uiteraard: vrijwel heel mijn band komt daarvandaan. Mijn opleiding heeft alvast veel perspectieven geopend. Ik vind het trouwens altijd goed als je een leraar krijgt die je op de juiste weg kan zetten. Bovendien heb ik er de basisbeginselen van de jazzharmonie leren kennen. Niet dat ik zo’n theoreticus ben, maar om nummers te schrijven is dat heel erg nuttig geweest, ook qua zang heb ik er heel wat opgestoken.”

We zullen het daar nog even over hebben. Het kan niet anders of je verzorgt je stem heel goed ... Lien: “Eh ... eerlijk gezegd: neen. Ik warm mijn stem nooit op, maar dat komt doordat ik zo veel optreed. Ik denk dat ik en parcours wel geleerd heb om juist te zingen. Wat je bijvoorbeeld niet mag doen, is geforceerd staan zingen; je ziet dat vaak gebeuren tijdens repetities: de zanger of zangeres hoort zichzelf niet goed en begint zijn of haar stem te forceren. Niet zo best, want voor je het weet, ben je hees. Je mag je wel eens ‘smijten’ om het nummer aan te voelen, maar niet constant, want je stem is je enige instrument, en dat moet je sparen. Bij live-optredens gebeurt het vaak dat je te weinig stem krijgt in de monitor. Dan is het een kwestie van je te focussen op jezelf en niet op het feit dat je geen monitor krijgt. Het gevaar bestaat dan dat je begint te roepen en je je stem stuk zingt. Mijn grootste probleem is roken of in de rook zitten. Nefast voor je stem, net als alcohol, wat je stembanden uitdroogt. Veel water drinken is de beste optie, al ben ik ooit wel eens goed geholpen door een energiedrankje, wat mijn stembanden weer vleugels gaf. Alleen, achteraf klonk ik als een schurend scharniertje. Veel slapen is eigenlijk nog het beste. Gewoon zwijgen helpt niet zo bijster veel.” “Wat techniek betreft, moet je ervoor zorgen dat je heel licht gaat zingen: je mag niet duwen vanuit je keel, maar ervoor zorgen dat alles vanuit de buik vertrekt. Als je een volle noot zingt, moet je werken met je middenrif en je spieren in je lendenen gebruiken. Trouwens, luid zingen hoef je niet altijd te doen: er staat toch een microfoon voor je neus. Je kan af en toe eens over je limiet gaan, maar niet te vaak. De beste tip is te proberen je eigen stem te vinden zonder je te forceren. Bij Skeemz probeerde ik af en toe teveel soul en R&B te zingen, maar dat beviel mijn stem niet zo goed: na twee nummers zat ik er door. Punt is om je stem te aanvaarden en daarmee te beginnen werken.” Je hebt gekozen voor een jazzy benadering. Word je nu niet op de vingers getikt door de puristen? Lien: “In jazz mag eigenlijk alles, hé. Wij spelen swingachtige pop ... het zit in dat vakje, dat wel, maar mijn ex-leraars die in het Brussels Jazz Orchestra spelen, vinden het alvast tof. ’t Is niet het niveau van de grote kleppers – waarmee ik niets zeg over

mijn muzikanten, want die zijn super – maar het is wel mijn ding ...” ... en je wordt vergeleken met grote dames als Dinah Washington, Ella Fitzgerald ... Lien: “Ik vind dat die vergelijking niet opgaat. We moeten een beetje ernstig blijven, hé. Dat zijn echt ‘de groten der aarde’. Ze zingen wel jazz, maar verder stopt de vergelijking. Het is niet mijn bedoeling om als één van die dames te klinken: ik wil gewoon mooie liedjes maken.”

De zeven Als Lady Linn word je geflankeerd door zeven mannen. Hoe hou je die in het gareel? Lien: “Niet. (lacht) Ik ben zogezegd de baas, maar de muzikanten hebben heus wel inspraak, al beslis ik uiteindelijk wel wat er gespeeld wordt. Ik heb de arrangementen voor de nummers geschreven, iets wat ik al lang echt graag wou doen. Ik weet wel dat mijn muzikanten dat zelf kunnen, maar aangezien het om mijn liedjes ging, wou ik ze zelf bewerken. Ze hebben wel voorgesteld om me te helpen, maar ik was te koppig. Ik heb de nummers die ik vroeger zong ook allemaal uitgeschreven; ik had daar heel veel van opgestoken en wou nu ook zien tot waar ik het kon brengen.” Je speelt in verschillende bands en hebt een aandeel in het schrijven van de songs. Hoe begin je aan een nummer voor Lady Linn? Lien: “Ik ga meestal voor de piano zitten met een vooraf geschreven tekst, een stukje muziek of een akkoordenschema, waar ik overheen begin te zingen. Het arrangement komt pas later. Het gebeurt dat er sporadisch een blazerslijntje komt aangewaaid ... Het laatste jaar heb ik heel wat nummers geschreven: ik had genoeg ideeën, die voortsproten uit een relationele crisis. (lacht) De blues loerde om het hoekje. Als ik me goed voel, heb ik veel minder nood aan het schrijven van liedjes. Maar het gebeurt dan ook wel dat die broken-lovesongs iets té romantisch en te melig klinken, waardoor ze in de prullenmand verdwijnen.” Ik kan me inbeelden dat je bij het schrijven van een jazznummer toch anders te werk moet gaan dan bij het componeren van een popsong ... Lien: “Dat is zo. Ik heb er eerlijk gezegd niet zo veel moeite mee, maar dat komt doordat ik drie jaar aan een stuk

jazznummers geanalyseerd heb en geleerd heb hoe zo’n nummer in elkaar zit. Ik denk trouwens dat het voor beide genres even moeilijk of makkelijk is. Na verloop van tijd ontdek je wel wat wetmatigheden en trucjes die steeds terugkomen. Een goeie manier om een nummer te doorgronden, is luisteren naar wat gespeeld wordt en trachten het akkoordenschema te ontleden. Dan ga je zoeken naar de hoofdmelodie, de tweede en derde stem ... en daar leer je veel uit. Je kan uiteraard ook alle jazztheorie gaan blokken – wat je voor een stuk ook nodig hebt – maar zelf zoeken levert ook veel op.”

Productie Je plaat werd geproducet door Jeroen De Pessemier, bekend van Bolchi en nu druk doende met The Subs en Foxylane. Hoofdzakelijk dance-gericht, dus. Beetje een vreemde combinatie, niet? Lien: “Jeroen vond het een uitdaging, maar ik zou niet met hem gewerkt hebben, mocht ik niet weten dat hij enorm veel talent heeft. Ik ging met mijn liedjes bij hem langs en hij gaf er commentaar op. Hij heeft enorm veel gedaan, veel voorgesteld. En ik heb geluisterd. (lacht) Jeroen is echt zeer gedreven en perfectionistisch. En hij had dikwijls gelijk, zelfs toen hij

voorstelde om in één nummer harp toe te voegen. Niet meteen mijn favoriete instrument, maar het werkte!” Je hebt al met verschillende bands in de studio gezeten. Hoe neem jij het liefst op? Lien: “Vroeger vond ik het leuk om af en toe in de studio langs te lopen, maar nu doe ik graag alles ineens. Omdat ik me dan beter kan concentreren. Als je in verschillende fases opneemt, kan de kleur van je stem nogal verschillen, en dat komt de opname niet altijd ten goede. Al kan het wel helpen om een nummer een tijdje te laten liggen en het achteraf weer op te pikken. Het gebeurt dat ik soms maar wat doelloos sta te zingen en dat het fantastisch klinkt; een andere keer sloof je je uit en lijkt het nergens op. Wat Lady Linn betreft, hebben we ervoor gekozen om hedendaags te klinken. We hebben geen oude apparatuur gebruikt om die speciale korrel te verkrijgen. We leven nu en niet veertig jaar geleden.” Zo is het maar net! Sven De Potter

Links: www.ladylinn.be myspace.com/71165033

100% PUUR

Meet the champions league 08

Yobbish Hippies ÂŠ Wannabes

The Gibs © Wannabes

Een nieuwe lichting 100% Puur-bands staat klaar om menig podium onveilig te maken. Voor de vierde keer al slaan de vijf Vlaamse Provincies de VGC en Poppunt de handen in elkaar om het kruim van de Vlaamse jonge wolven op je los te laten. 100% puur is een twee jaar durend speelkansentraject voor alle finalisten van de provinciale popconcours. En voor wie nog steeds gelooft dat enkel Humo’s Rock Rally weet waar de klepel hangt: maar liefst zeven van de tien finalisten van HRR kwamen recht uit de finale van hun provinciaal concours. En nu maken ook zij dus deel uit van de 100% Puur-poule.

Het doel en de heilige middelen Het doel van 100% Puur is eigenlijk nog steeds hetzelfde: de bands zo veel mogelijk laten spelen. Immers: het podium is niet alleen de beste plek om het vak te leren, het is ook de beste plek om zieltjes te winnen (lees: je fanbase uit te breiden). En laat dat laatste net één van die dingen zijn waar je het in muziekland wel een eind mee schopt. Bands met veel fans lokken nu eenmaal veel publiek naar de zalen. Dat hebben organisatoren graag, waardoor je dus weer veel kan optreden en veel nieuwe fans kan maken en weer interessanter wordt voor organisatoren en dus meer kan spelen en ... De meeste 100% Puur-bands zijn in eigen streek al wereldberoemd. Toch is het niet altijd makkelijk om van onder de kerktoren weg te geraken.

Via 100% Puur kunnen de bands doorgroeien door buiten hun eigen provincie op interessante podia te spelen. Voor organisatoren creëren we omstandigheden die het extra aantrekkelijk maken om deze bands te boeken: van gratis promotie tot financiële support. Uiteraard waakt 100% Puur over de kwaliteit van de speelkansen. Het project wil kansen creëren, niet louter financieren.

Interprovinciaal en internationaal Voor het traject van start gaat, werken we een wish list uit van podia waar we de 100% Puur-bands graag willen zien spelen: zomerfestivals, jeugdhuizen, muziekclubs, cultuurcentra en muziekcafés. Al die organisatoren worden door Poppunt gecontacteerd en warm gemaakt voor het project. Indien ze één van de 100% Puurbands op hun podium zetten, krijgen ze een tussenkomst in de gage en extra promotionele ondersteuning. De gesprekken met de podia zijn volop aan de gang. De komende weken strijken we in elk geval al neer op Dour Festival, Nachten van de Jukte, Dijlefeesten, Genk on Stage, Marktrock, Bruksellive, Rock Herk, Maanrock ... Na de zomer duiken we het clubcircuit in voor meer lekkers. Er is ook een internationaal luik bijgekomen: zo mochten Steak Number Eight, The Porn Bloopers en No Mo Trevno onlangs onze Vlaamse eer verdedigen op het

Vlaanderen Roept showcasefestival in Leeuwarden, nemen Blackie & The Oohoo’s binnenkort deze fakkel over op het Freeze Festival, en zullen de hiphoppers van Undefined afzakken naar het Kansas City Live festival in Denemarken.

100procentpuur.be 100% Puur is een live traject. Concerten, dat is waar het om draait. Op 23 mei mochten zes deelnemende bands de nieuwe editie officieel op gang trappen in de ABClub en we zagen en hoorden dat het weer snor zit. Samen met de kick off werd de nieuwe 100% Puur-site online gezet. Voorlopig op de vertrouwde url: 100procentpuur.be. Voorlopig inderdaad, want dit is slechts een tijdelijke pagina. Binnenkort krijgt het project (en niet alleen dit project) een nieuwe twist in cyberspace. De 100% Puur-bands en partners zullen als eersten toegang krijgen tot een nieuw verhaal, het publiek zal snel volgen ... Hou ons in de gaten! Stijn Lemaire

Links: www.ladylinn.be www.100procentpuur.be

The Future Dead © Wannabes

The future is now Dat de 100% Puur-bands vaak de toekomst vertegenwoordigen is al langer duidelijk. In het verleden zaten immers ook bands als Sioen, Balthazar, Black Box Revelation, The Violent Husbands, The Germans ... in de poule. En ook nu lijkt de oogst al zeer beloftevol. Lees en likkebaard, de volledige lijst bands van 100% Puur, editie 2008-2009: Andes, Armedillo, Be Delicious, Blackie & the Oohoos, Bodyspasm, Carbon, Dandy Davy, De Anale Fase, De Predikanten, Depotax, Douglas Firs, Henri Prosper, In A Daze, Iza, Jasper Erkens, Kapitan Korsakov, Kasbar, Kuskessarma, Landfill, Le Baron5, Leafpeople, Lick My Click, Low Vertical, Made in Taiwan, Marco Z & The Cosmopolitan Cowboys, Nestor!, No Mo Trevno, QuiOui, Rikke, Roadburg, Steak Number Eight, Steven H., Suburb Songs, Team William, The Black Denver, The Dividers, The Future Dead, The Galacticos, The Gibs, The Hong Kong Dong, The Porn Bloopers, Traffico, Undefined, Velcronic, Verify, Work, Yobbish Hippies

Suburb Songs © Wannabes

STUFF

Dj’s doen promomachine draaien

Je mag als dj nog zo straf zijn als je wil, als je hele dagen weggedoken in je kamertje setjes dropt met je ma en pa als – al dan niet vrijwillige – toehoorder, is de kans groot dat je het ondanks hopen talent niet bijster ver schopt. Naar buiten komen en promotie maken voor jezelf blijven de keywords to succes. Maar hoe overtuig je de rest van de wereld van je kunnen? We gingen te rade bij twee dj’s die het klappen van de promotionele zweep kennen: de Oostendse house-dj Ya’Mo en de Gentse electro-dj en producer Maxim Lany. Om te beginnen bij het begin: hoe maakt de onbekende bedroom-dj die de tijd rijp acht om feestjes te rocken promotie voor zichzelf? Ya’Mo: “Alles begint met de keuze van een naam als dj. Zorg ervoor dat je die met zorg kiest, want als je later van naam moet veranderen, wordt het verwarrend. Probeer ook een naam te vinden die aansluit bij je muzikale interesse. Maar om een meer algemene en misschien wel de belangrijkste raad te geven aan de dj die zijn eerste stappen zet: zorg er altijd

voor dat je dj’t omdat je naar buiten wil komen met je muziek. Als je het enkel doet om bekend te worden, mislukt het gegarandeerd. De focus moet op de muziek liggen. Als je een goede dj blijkt te zijn (een heus wonderkind of gewoonweg door jarenlang te oefenen), zullen de mensen je wel leren kennen. Een gouden tip: steek er veel, veel, veel tijd in!”

Geschenk uit de hemel Maxim Lany: “Het beste middel om promotie te maken voor jezelf is natuurlijk zo veel mogelijk draaien en laten zien wat je in je mars hebt. Ervoor zorgen dat zo veel mogelijk mensen je horen is essentieel, want het is het publiek dat uiteindelijk beslist of je mag terugkomen of niet. Zij maken of kraken een dj. Maar het is natuurlijk niet vanzelfsprekend om als beginnende dj veel kansen te krijgen en je op die manier te bewijzen ... Daarmee samenhangend moet je er natuurlijk wel eerst voor zorgen dat je goed bent in wat je doet, je eigen stijl hebt, een eigenheid die je onderscheidt van de rest, want anders val je niet op. Een kopie van een gevestigde waarde

schopt het gegarandeerd niet ver.” Ya’Mo: “Om aan de broodnodige gigs te geraken die je verder kunnen lanceren, zijn er heel wat middeltjes voorhanden: demo’s rondsturen, je gezicht laten zien op feestjes en er mensen leren kennen... Een goede en gezonde combinatie van verschillende dingen werkt daarbij het best, denk ik. Veel dj’s beginnen ook op heel kleine schaal aan hun beklimming van de dj-ladder: thuis, bij vrienden, of in één of ander kot waar ze toegang hebben tot een mixer, decks of cdj’s. Ook dat kan de bal aan het rollen brengen. Maar wat je ook doet: probeer niets te pushen. Door je gedrevenheid zal je wel snel ergens een kans krijgen. Maar zoals ik zei, zijn er duizend en één dingen die je kan – en moet – doen. Mixtapes maken, cd’tjes branden en naar de post gaan, je profileren op het internet, wedstrijden, forums, dj-contests … Het hoort er allemaal bij. De dag van vandaag moet je vanalles proberen om tussen alle andere dj’s een kans te maken. Iedereen heeft zijn eigen tactiek, maar hoe je het ook aanpakt, het blijft een tijdrovende bezigheid.

DJ Ya’Mo

Wat is het belang van het internet als promotiemiddel voor een dj? Maxim Lany: “Voor mij is dat van primordiaal belang. Ik heb als dj via het internet heel wat mensen leren kennen, wat me al heel wat werk heeft opgeleverd, ook in het buitenland. Wat mij betreft, is het internet een geschenk uit de hemel als promotiemiddel.” Ya’Mo: “Ik kan me daarbij aansluiten: je kunt je netwerk makkelijker uitbreiden via het internet. Daarnaast zorgt het er ook voor dat er nieuwe vormen van interactie tussen een dj en zijn publiek ontstaan, wat voor een nieuwe dynamiek zorgt. Voor de dj levert het wel heel wat extra werk op, want je moet je op veel meer vlakken profileren: Facebook, MySpace, fora ... Zelfs de allergrootste dj’s zijn elke dag bezig met hun Facebook en MySpacepagina.”

Intrigeren Terug naar het “echte” leven: moet de ambitieuze dj een afwachtende houding aannemen of net heel actief zichzelf promoten? Ya’Mo: “Door af te wachten zal je helaas nergens komen, tenzij via vriendjespolitiek. Aan de andere kant zijn er ook dj’s die er enkel door hun promoskills geraakt zijn, maar die vallen vroeg of laat door de mand. Overdrijven is dus nooit goed, maar je moet er wel mee bezig zijn en de handen uit de mouwen steken. Een onrechtstreeks maar uitstekend promotiemiddel is bijvoorbeeld zelf party’s organiseren. Zo doe je niet alleen ervaring op, maar leer je ook nieuwe mensen kennen, en omgekeerd.” Maxim Lany: “Zoals Ya’Mo zegt: je moet er heel actief en assertief mee bezig zijn, niets aan het toeval overlaten. Je kunt niet op je luie gat blijven zitten en ervan uitgaan dat de boekingen binnenstromen. Dat werkt misschien als je de uitvinder bent van een nieuw genre, maar voor de meesten gaat dat niet op.” En wat is het absolute summum van anti-productiviteit op het vlak van promotie voeren voor jezelf? Maxim Lany: “Te hard pushen bij organisatoren is alleszins geen goed idee. Je moet weten wanneer het kan en wanneer niet. Het kan nooit de bedoeling zijn om mensen te stalken, dat spreekt voor zich. De kunst is om te intrigeren, zodat ze meer van je willen

Maxim Lany

horen en zien, maar als je overdrijft, lijk je hopeloos en dat heeft een averechts effect.”

om aandacht te besteden aan je kleding, je charisma etc. als je een bepaald imago wil uitbouwen.”

Ya’Mo: “Je valt ook door de mand als je iets probeert te verkopen waar je zelf niet in gelooft. Uiteindelijk ben je als dj een verkoper die zijn waar (dj-sets) probeert te slijten aan kopers (clubs en party’s). Op lange termijn verkoop je dus best kwaliteit. Loop dus niet te hard van stapel door meteen te denken dat je de beste dj ter wereld bent. Tiësto is er ook niet op één dag gekomen ...”

Maxim Lany: “Dat ligt inderdaad voor iedereen anders. Het is geen exacte wetenschap of perfect definieerbaar marktonderzoek. Wat ik wel weet, is dat je er voortdurend mee bezig bent en er heel veel tijd insteekt. Maar dat gebeurt op natuurlijke wijze: het gaat om iets waar je in gelooft, om iets dat je wil bereiken, wat betekent dat het grotendeels vanzelf gaat.”

Kan een boekingskantoor helpen om je carrière een boost te geven? Maxim Lany: “Ik werk voor bepaalde boekingen met een agency, maar dat is louter omdat het anders wat te complex wordt. Voor de rest doe ik liever alles zoveel mogelijk zelf, al vrees ik dat dat in de toekomst steeds moeilijker zal worden wegens tijdsgebrek. Maar qua promotie zie ik niet meteen grote voordelen, als ik voor mezelf spreek.”

Denk je dat imago voor een dj belangrijker geworden is in vergelijking met vroeger? Ya’Mo: “Image-building is altijd al een belangrijk promotiemiddel geweest, zowel vroeger als nu. Dat geldt trouwens voor alle artiesten, ook voor rockbands, kunstschilders, dichters ... We hadden het al over het belang van hert internet. Dat is ook een uitstekend middel om een bepaald imago uit te dragen. Je kan er een lijn in steken die je ook uitstraalt tijdens je dj-sets. Je bouwt je imago dus tegenwoordig niet alleen op door je op een bepaalde manier te kleden, overal aanwezig te zijn, je vriendenkring uit te bouwen of je connecties te onderhouden, maar ook door op het internet rond te hangen, zeg maar.”

Ya’Mo: “Pas als je echt professioneel bent, is een boekingskantoor nuttig. Zolang je als hobby of semiprofessioneel met dj’en bezig bent, heb je tijd genoeg om alles zelf in goede banen te leiden. Boekingskantoren werken met percentages, dus zolang je fee niet hoog genoeg is, doen ze weinig of niets voor je. Pas als ze er zelf ook wat aan verdienen, zullen ze effectief boekingen verzorgen voor jou.”

Marktonderzoek Een sterk imago is ook altijd een interessante promotool. Hoe pak je dat aan? Ya’Mo: “Ik denk dat dat voor iedereen anders is. Het is alleszins een werk van lange adem. Alles begint bij je dj-sets, die een bepaalde uitstraling hebben en waarrond je een bepaald beeld kan creëren. Als dj sta je in de belangstelling, het is dus aangewezen

Maxim Lany: “Ik denk wel dat het imago van een dj nu veel belangrijker is dan vroeger. Er zijn nu ook veel meer dj’s, producers en noem maar op. Iedereen wil dj zijn, er is een overvloed. Dat betekent dus dat het moeilijker wordt om op te vallen tussen de rest, en daarbij kan een uitgekiend imago zeker een handje helpen.” Filip Leloup

Links: www.maximlany.be myspace.com/maximlany myspace.com/djyamo

FOCUS

Zomerfestival Vlaanderen supports

100% PUUR-bands Toegegeven, de vlag ‘zomerfestival’ dekt een brede lading: zowel een festival als Werchter als ‘Schellebelle swingt’ valt eronder. Maar eigenlijk is de benaming al verkocht aan de vzw Divers uit Wommelgem. Zij gebruiken de term ‘Zomerfestival Vlaanderen’ sinds 1994. Organisator Steven Dietvorst legt graag één en ander uit.

Is de titel ‘Zomerfestival’ niet een wat ongelukkige keuze? Dat kan op eender welk festival slaan dat in de zomer plaats vindt ... Steven: “Dat is nooit een probleem geweest; we willen de naam nu wel veel centraler gaan opstellen. De mensen die in de steden wonen waar we onze evenementen organiseren kennen ons wel: de Vestconcerten in Lier, de Parkconcerten in Aalst, de Walburgconcerten in Sint-Niklaas of de Kaperconcerten in Hasselt. Toch hebben we voor 2008 beslist om te kiezen voor pakweg Zomerfestival Vlaanderen, editie Aalst. We lossen dus bewust die lokale namen. Ook omdat we niet echt een eigen smoel hadden zoals Werchter of Dranouter.” Geen onbelangrijk detail: Zomerfestival Vlaanderen vindt in sommige Nederlandse steden plaats. Steven: “Ja, en daar is ons Vlaamse karakter trouwens een troef. Een goed festival organiseren dat gezellig én betaalbaar is, in Nederland denken de meeste mensen dat Vlamingen zoiets veel beter kunnen. We verloochenen onze Vlaamse aard daar niet. Geen erg, de festivals vinden meestal plaats in Noord-Brabant (Breda of Tilburg, red.). De mensen spreken daar bewust van ‘Brabant’ omdat ze zich toch een beetje Vlaming voelen.” Op de affiche van Zomerfestival Vlaanderen stonden al Axl Peleman, Raymond van het Groenewoud of Eva De Roovere. Maar jullie geven nu ook de bands uit de 100% Puurpoule een kans. Steven: “Daarin wil ik duidelijk zijn. Enerzijds is er de economische realiteit die zegt dat 60 procent van onze inkomsten moet komen uit wat de mensen tijdens het festival drinken. Daarvoor moeten we blijven gaan, anders kunnen we dit project niet volhouden. Anderzijds denken we niet zuiver aan dat economische. Op het vlak van muziek en cultuur willen we

een gemeenschap doen bewegen. Zomerfestival Vlaanderen is niet iets eenmaligs. We komen zeven weken na elkaar in dezelfde stad, dat doen we in sommige steden al meer dan vijftien jaar. We hebben dus wat goodwill opgebouwd, wat wil zeggen dat we ons op muzikaal vlak iets kunnen permitteren. Daarom gaan we af en toe iets speelser en zoeken we samen met Poppunt naar groepen die aansluiten bij ons publiek. En dat loopt heel goed. Vorig jaar hebben we dat voor de eerste keer erg structureel gedaan. Het ging om twee bandjes per één van die zeven avonden, zowel in België als in Nederland. Het was een fijne ervaring. Onze bezoekers hebben dat erg gesmaakt. En uiteraard was Poppunt zelf ook tevreden.” Gratis toegang is in dit opzicht wel een groot voordeel. Steven: “Uiteraard, niet iedereen was over elke band even enthousiast. Maar voor 80 procent van de groepen was dat wel het geval. En dat het eens een keertje tegenvalt: so what? Poppunt stuurt ons in de keuze van die bands, we hebben daar alle vertrouwen in. In het capteren van jong talent is Poppunt gewoon goed. Als zo’n band dan niet aanslaat bij ons publiek, dan ligt dat wellicht niet aan het talent van die groep. En de gemiddelde bezoeker bij ons draait zich in zo’n geval gewoon om en drinkt een extra pint. Met zo’n tegenvaller ligt ons project dus zeker niet aan diggelen.” Dat is bij een slechte zomer misschien anders. Steven: “Ja, vorig jaar was onze slechtste zomer sinds de start in 1991. Dat is niet prettig. Soms is er wel een grote opkomst, maar de vlam slaat bij slecht weer nooit echt in de pan. Ik denk dan ook aan de medewerkers die

ons rondreizend circus telkens moeten opbouwen en elke keer stonden te klooien in de regen ...” Is er een basisregel in jullie programmatie? Steven: “Onze basisregel is dat we twee tot drie keer per stad met een grote naam werken die een belletje doet rinkelen bij de meeste bezoekers. Voor de rest vullen we dat redelijk eigenzinnig in. Ook omdat we jammer genoeg niet het budget hebben om zeven weken na elkaar een topgroep te boeken. En aan Clouseau of Natalia denken we daarom niet. Poppunt heeft dus zijn inbreng en verder heeft een goede coverband of een LatijnsAmerikaanse avond altijd succes. Al die muzikanten komen bij ons zo in een soort circuit terecht waardoor ze bijna de hele zomer kunnen optreden. Mensen die correcte en goede muziek maken én de hele familie kunnen aanspreken, daar gaat het eigenlijk om.” Je hoort wel eens zeggen dat er te veel festivals zijn. Hoe zien jullie dat? Steven: “Ik denk dat het goed is dat er tegenwoordig veel festivals zijn. Zeker voor de muzikanten die het tegenwoordig financieel zo moeilijk hebben. De cd-verkoop blijft dalen, dus moeten de muzikanten het van hun optredens hebben. Ook Zomerfestival Vlaanderen biedt voor die muzikanten dus een uitweg. Of hoe zie jij dat?” Niets aan toe te voegen! Dominique Piedfort

Links

www.zomerfestival.org www.100procentpuur.be

DOSS IER

Alternatieve fanfares: op

Feest straat!

De zomer staat voor de deur. Dat betekent dat het festival- en feestseizoen is aangebroken. Overal te lande bereiden verenigingen hun feest van het jaar voor. Mag daar niet op ontbreken: muziek. De ideale gelegenheid voor de talloze alternatieve fanfares om hun muzikale exploten op een publiek los te laten. Alternatieve fanfares? Jazeker, want de laatste jaren zijn ze als paddenstoelen uit de grond geschoten. Poppunt zocht er vier op: de Va Fan Fahre, De Bolwerkfanfare, ’t Schoon Vertier en Orchestre International du Vetex. Wij wilden wel eens weten waarom Vlaanderen massaal plat gaat voor deze fanfares. “Fanfare? Hm, die term dekt de lading toch niet volledig”, aldus Ruben van Orchestre International du Vetex en Va Fan Fahre. “De Vetex is een fanfare, maar niet in de strikte zin van de klassieke fanfare. Je kan het alternatief noemen, maar ik hou het op een fanfare met een eigen blik op de wereld. Ik vind het belangrijk dat je personaliseert. Het onderscheid tussen Vetex en de Va Fan Fahre is dat wij bijvoorbeeld een Vlaamse instrumentatie gebruiken, terwijl de Va breder kijkt en met percussie uit andere regio’s werkt.”

Michael (Va Fan Fahre): “Wij spelen akoestisch, maar als je wat impact wil hebben als je op straat speelt, dan kom je sowieso bij blazers uit; die maken het meest lawaai. (lacht) Een snarenfanfare kan ook, maar veel impact heeft dat niet.” Senta (’t Schoon Vertier): “’t Schoon Vertier combineert danstheater en muziek. Wij doen meer dan wat een fanfare strikt genomen doet, ook al bestaat ’t Vertier uit een klassieke bezetting van muzikanten en danseressen. We noemen onszelf voorlopig ‘cabaretfanfare’, maar zelfs die vlag dekt de lading niet volledig. Maar ik denk dat we qua uitgangspunt wel op dezelfde lijn zitten als de anderen: mensen op straat krijgen, ze entertainen.” Is het bij jullie dan de bedoeling om meer theater te brengen? Senta: “Niet echt, neen. Het theateraspect is er wel, maar ’t Vertier blijft muziek met dans. Echt vertier, waarmee we de mensen een gevoel van gelukzaligheid willen geven. La Guardia Flamenca, dat is meer theater.” Waarom zijn jullie ooit met een alternatieve fanfare gestart? Senta: “Uit een passie voor dans, muziek en show, geënt op het

entertainment uit de jaren twintig en dertig. Dat is een periode die me enorm aanspreekt qua stijl, muziek, dans en esthetiek. Dat is echt ons vertrekpunt geweest.” Micha (’t Schoon Vertier): “Ik wilde al lang iets op poten zetten met muzikanten en danseressen, in die oude stijl.” Michael: “Ik ben altijd al fan geweest van het akoestische concept van een fanfare en het feit dat het op straat gebeurt. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik als accordeonist graag eens zonder blazers speel. Dan horen de mensen me tenminste. (lacht)” Merijn (Bolwerkfanfare): “Ik heb het geluk gehad dat ik de Bolwerkfanfare niet heb moeten oprichten.” Ruben: “Dat heb ik gedaan ...” Merijn: “Juist. In het kader van een circusproject, waar ik muziek voor geschreven had. Achteraf bleken heel wat mensen verder te willen. Zodoende.” Ruben: “De Vetex is eigenlijk opgericht als een sociaal-artistiek project vanuit het OCMW van Kortrijk i.s.m. met De Kreun, Via Lactea en de lokale

buurtwerking. Het doel was om het Vetex-Poortgebouw in de vergeten Kanaalzone te redden. Men wilde iets opstarten met plaatselijke muzikanten én tegelijk iets grensoverschrijdends doen. Wij pasten toen perfect in dat plaatje. Ik merk wel een trend, zowel bij de Vetex als de Va. Op straat kan je heel veel leren; je wordt er echt voor de leeuwen geworpen. Maar eerlijk gezegd, spelen we al zolang op straat dat de drang naar het podium groter wordt. Het lijkt me een logische stap: we willen er meer show aan toevoegen.” Trui (Orchestre International du Vetex): “Festivals vragen dat ook meer en meer. Vroeger werden wij als laatsten geboekt, voor de randanimatie op festivals bijvoorbeeld. Nu verandert dat stilaan.” Michael: “Het grote voordeel met een fanfare is dat je toch kan gaan spelen als één van je muzikanten niet kan; met een rockgroep kan dat niet. En we hebben alles zelf mee. “ Qua stijl zitten jullie wat in dezelfde lijn, behalve ’t Schoon Vertier: gipsy, balkan, klezmer ... Is daar een verklaring voor? Michael: “Er wonen in het voormalige oostblok nogal wat blazers, vandaar. De Balkanrage zal nog een tijdje blijven duren, maar zal weer plaats maken voor iets anders. Ik denk dat je die opmars voor een deel politiek kan kaderen: steeds meer staten treden toe tot de EU, en de mensen die daar wonen, komen naar hier afgezakt en brengen hun cultuur mee. Vroeger – voor de muur viel – was er totaal geen sprake van. Ik ken die muziek in de eerste plaats van Time of the Gypsies, van Kusturica.”

is aan goeie live-acts. Balkanbeat dj’s zijn er genoeg, maar live acts? “ Michael: “Er is voor fanfaristen alleszins werk genoeg. Ik denk trouwens dat fanfares altijd zullen blijven bestaan: mensen zullen altijd een behoefte hebben om straatacts te zien.” Senta: “Je kan dezelfde vraag ook stellen voor rocken popgroepen, daar bestaan er massa’s van. Ik denk dat diegenen die het sterkst staan, zullen standhouden. The strong will survive! (lacht)” Het visuele aspect is ook heel belangrijk Ruben: “’t Ziet er sympathiek uit ook, hé. Bovendien is de interactie met het publiek zeer belangrijk. Bij de Vetex wordt het meer en meer straattheater.” Michael: “Toch heb ik de indruk dat er nog steeds genoeg variatie is. Elke fanfare heeft zijn eigen stijl.” Senta: “Dat is bij ons zeker belangrijk: er moet uitstraling zijn. Bij de danseressen van ’t Vertier wordt niet geacteerd, hé. We doen ons niet anders voor dan we zijn. We zijn ‘meisjes van vertier’ die zich willen amuseren, net zoals in de oude tijd. Ik denk dat de combinatie van echt plezier, het enthousiasme en de muziek onze grootste troef zijn. De

choreografieën mogen dan niet altijd even gelijk uitgevoerd worden, het is vooral de sfeer en het-ervoor-willengaan die belangrijk zijn. We streven naar een zekere perfectie, maar er zal altijd een kantje af zijn. Je mag niet vergeten dat ’t Vertier voor het grootste deel uit vrijwilligers bestaat, geen beroepsmuzikanten.”

Optrommelen Een fanfare bestaat doorgaans uit een grote troep muzikanten. Hoe makkelijk is het om al jullie mensen samen te krijgen? Michael: “Dat valt wel mee. We werken met vaste vervangers, dus als er iemand van de vaste bezetting niet kan, is dat niet meteen een probleem.” Ruben: “Wij zijn normaal gezien met achttien, maar gemiddeld gaan we met vijftien, zestien man de baan op. De helft van onze groep bestaat uit contractuelen, de helft zijn vrijwilligers.” Senta: “Voorlopig hebben we daar geen problemen mee: iedereen komt altijd met zeer veel goesting repeteren en optreden. Ook al moet iedereen er veel tijd insteken, ik denk dat een goed bestuur hier een groot belang heeft: zij kunnen de groep motiveren.” Micha: “Weet je wat belangrijk is? Het

Merijn: “Wat aanspreekt, is dat die cultuur totaal tegengesteld is aan de onze: extraverter, meer lawaai, dansen ... ” Micha: “Wij hebben die Balkanrage nooit echt gevolgd, maar van meet af aan ons eigen ding gedaan. Het was in het begin wat zoeken naar de juiste toon, maar door veel te spelen én verschillende composities te maken, hebben we ondertussen ons geluid wel gevonden. Voor de composities put ik echt uit de hele muziekgeschiedenis.” Dreigt de overkill niet? Ondertussen bestaan er al zo veel fanfares ... Michael: “Ik denk dat dat nu een beetje het geval is, ja. Als je het vergelijkt met vijf jaar geleden is er enorm veel veranderd. Toen wij begonnen, was alles nog nieuw.” Trui: “Ik vind niet dat er een overaanbod

‘t Schoon Vertier

de Va zitten we ook met een viertal componisten. ” Micha: “Bij ’t Vertier neem ik de meeste composities voor mijn rekening. Twee jaar geleden was dat anders. Voor het uitzetten van één algemene muzikale lijn werkt dat wel, al luister ik uiteraard naar wat de muzikanten en danseressen graag hebben: zij moeten er in de eerste plaats op dansen en de muzikanten moeten het willen spelen.”

Va Fan Fahre

spelplezier. Ik vind dat je je muzikanten vooral de kans moet geven om zich te amuseren. De muziek moet uiteraard goed zitten, maar de teugels mogen niet te strak aangehaald worden, want dat werkt niet. “ Michael: “Geld is vaak een grote motivatie, maar je mag niet vergeten dat je met professionele muzikanten werkt. Die gaan uiteraard niet meer spelen voor een paar pinten. Maar, een fanfare valt niet door de mand als er één iemand ontbreekt. Plus, als je met minder bent om te gaan spelen, houden de aanwezige muzikanten wel meer over aan een optreden.” Ruben: “We vinden wel makkelijk vervangers. Onlangs kwam me ter ore dat Think Of One ermee zou stoppen; ik heb toen even met de saxofonist gebeld om te polsen of hij bij ons wou spelen. Hij zag dat zitten, omdat hij als blazer wel eens twee uur aan een stuk wou doorblazen (lacht). Ik ben ervan overtuigd dat een blazer graag eens soleert met een orkest van zestien man achter zich. Trouwens, nu staan we dankzij inspanningen uit het verleden wel op heel mooie plaatsen. En we kunnen naar het buitenland: Praag, Berlijn ... In Praag speelden we met Va Fan Fahre op een Balkan Brass Festival, waar de notoire Boban Markovic ook was. En dEUS stond zelfs te kijken! En met Vetex in Turijn, voor het slotfeest van de Olympische Spelen, dat was ook echt top.” Trui: “Je moet als fanfare een beetje een verhaal kunnen vertellen. Sommige zorgen ervoor dat ze eruit springen door hun manier van spelen, andere focussen meer op de klank, op wat ze dragen,

etc. Vooraf bepalen waar je heen gaat, is belangrijk. Aanwezig zijn op muziekbeurzen kan ook helpen: wij doen dat en leggen er vaak goeie contacten, vooral met geïnteresseerden uit het buitenland. En sinds we bij Frans Brood Productions in de catalogus gestaan hebben, zitten we in een internationaal netwerk. En we gaan ook zelf op zoek: een beetje prospectie doen.” Trui, jij bent de manager van Orchestre International du Vetex. De spil van de fanfare, eigenlijk. Trui: “Ja ... We werken met een kleine structuur, maar ik ben er wel heel veel mee bezig. Er komt heel wat administratie bij kijken. Ik ga prospecteren, tracht voortdurend wat vernieuwing te introduceren ... De artistieke coördinatie delen we.” Merijn: “Bij ons zijn het vooral mijn vriendin en ik die zich bezig houden met de boekingen en administratie. Wij werken als vzw. Het moet nog groeien. Nu ja, een fanfare opstarten van nul is wel ideaal om te leren hoe alles in zijn werk gaat. We hebben nog nooit echt promotie gevoerd: al onze optredens hebben we dankzij mond-aan-mond reclame.”

Hoe houden jullie jullie muzikanten gemotiveerd? Ruben: “Je moet ervoor zorgen dat het plezant blijft. Dat is de hoofdreden. Geld is een bijkomstige zaak, eigenlijk. Het doel van de Vetex is eigenlijk om elke muzikant te begeleiden tot een beter niveau. Je hebt muzikanten die zeer goed spelen en anderen die wat extra stimulans kunnen gebruiken. Het draait om meer dan louter muziek: je hebt het sociale en communautaire gegeven.” Michael: “Je wordt ouder en gaat de zaken anders bekijken, uiteraard. Vroeger ging ik spelen voor een appel en een ei, nu niet meer. Ondertussen moet er wel brood op de plank komen, en met 25 euro per optreden gaat dat niet. Je kan dat als professioneel thuis niet verkopen: stel dat je twee weken weg bent en je komt terug thuis met 250 euro ... Wie een gezin te onderhouden heeft, springt daarmee niet erg ver. Je moet een beetje rekening houden met een economische realiteit.” Merijn: “Je tracht als ‘fanfareleider’ het niveau voortdurend te verhogen en te professionaliseren, zodat je ook beter betaald kan worden. Onze muzikanten krijgen iets van een 40 euro per optreden; voor het geld hoeven ze het niet te doen, dus kan je er maar beter voor zorgen dat ze zich amuseren en dat ze muzikaal uitgedaagd worden.” Sven De Potter

Componist tot in de kist Ik kan me voorstellen dat niet iedereen nummers schrijft. Wie is bij jullie le grand chef d’orchestre? Merijn: “Bij de Bolwerkfanfare doe ik dat.” Ruben: “Wij werken met verschillende componisten; zeer handig, ook al omdat je dan verschillende invalshoeken hebt. En je krijgt dan ook meer feedback. Bij

• •

Links

www.schoonvertier.be myspace.com/bolwerkfanfare vafanfahre.zephyrusrecords.be/ www.oidv.net/

• • •

•

HET NIEUWE

VLAGGENSCHIP

GT-10, aangedreven door de nieuwste op maat gemaakte Ziehier het nieuwe paradepaardje van de BOSS multi-effectenfamilie. De die niet alleen een natuurlijke en muzikale respons geeft, DSP en COSM engine van BOSS, is een pedalenbakje boordevol power van de generaties. Hij is eveneens uitgerust met een innomaar ook een merkelijk verbeterde geluidskwaliteit biedt ten opzichte en zonder omwegen precies de klank vindt die je zoekt. vatieve gebruikersinterface, met o.m. EZ Tone, zodat je als gitarist intuïtief

• Solide klank, geavanceerde effecten en een meer natuurlijke en muzikale respons. • Uiterst gebruiksvriendelijk dankzij EZ Tone wizard: intuïtief klanken creëren met behulp van grafische icoontjes. • Parallelle effectketen biedt twee aparte effectroutes inclusief COSM-versterkermodellen. • Maak sound-on-sound loops met de ingebouwde Phrase Loop-functie. • Groot LCD-scherm en heldere LED-lichtjes zorgen voor goede zichtbaarheid, zelfs bij fel zonlicht en moeilijke lichtomstandigheden op het podium. • Audio- en MIDI-data in realtime streamen dankzij de USB-poort.

Bezoek ons online op www.rolandce.com

TIPS

Hoe verzilver je je eerste jaren muzikaal zweet en tranen op een plaat? En vooral, hoe doe je het zo zelfstandig en verstandig mogelijk? Een goeie vraag, waarop het antwoord niet altijd even sluitend is. Er bestaan oneindig veel mooie (of foute) voorbeelden. Bovenaan ons lijstje staan er twee van die eerste categorie. The Germans uit Dikkelvenne en General Mindy uit Antwerpen deden het (bijna) helemaal in hun eentje. Respect!

The Germans: van minidiscrecorder tot gevaarlijkste rockgroep van Vlaanderen. Jakob: “Onze eerste plannen dateren al van vijf jaar geleden! In 2002 namen we onze eerste demo op voor De Nacht Van De Zottegemse Rock met een minidiscrecorder en een microfoon.” Lennert: “Vanaf dat moment maakten we elk jaar een demo – Dikkelvenne 1, 2 en 3 – met daarop drie nieuwe nummers. Zo kwamen we na drie jaar amper aan negen nummers.” Jakob: “Uiteindelijk maakten we in 2005 onze ep met een 8-sporenrecorder en drie microfoons bij onze toenmalige geluidsman. In de zomer daarna kochten we zelf opnamemateriaal met onze spaarcenten van de afgelopen optredens en dat volstond om het eerste preproductiewerk te kunnen doen in de Gentse Leopoldkazerne in januari 2007.” Timothy: “We hebben toen alles uitgetest!” Jakob: “Je moet goed leren luisteren; voor een halve minuut muziek ben je snel een paar uur aan het prutsen.” Vincent: “We deden thuis verder, maar een heel pak nummers is pas later ontstaan omdat we op zoek waren naar een andere sound dan die op de ep. Net voor de Gentse Feesten 2007 hadden we veertien demosongs klaar, soms zeer goed opgenomen met verschillende sporen, maar andere klonken nog als repetitie-opnames. Mauro had helaas te veel projecten om de productie te kunnen doen, maar tijdens die Gentse Feesten zijn we Pascal Deweze tegen het lijf gelopen. Toen we even later afspraken om de nummers te beluisteren, gaf hij ons enkele algemene aanwijzingen, we schreven die opmerkingen op en schrapten ook

From zero to

Hero

enkele nummers die volgens hem te veel als Brainiac klonken. Ondertussen leerden we tijdens een viertal concerten de nieuwe nummers spelen, want we namen alles live op.” “Na acht dagen stond de basis van dertien nummers erop. Dat is heel snel, want we werkten volgens een soort verschoven kantooruren. Dat tempo bleek beter vol te houden. Pascal gaf tussendoor aanwijzingen bij de takes, het tempo … Met die bestanden zijn we naar Studio Dikkelvenne getrokken voor de aankleding. Intussen was het hoog tijd voor een zoektocht naar een goede mixer. Boris Wilsdorf, de producer van Einstürzende Neubauten, antwoordde meteen met een prijsofferte. Hij maakte een totaalprijs voor twee weken, maar uiteindelijk heeft hij er iets langer aan gewerkt. Waarschijnlijk heeft hij zich verslikt in het grote aantal sporen van onze rocknummers …” Jakob: “We zijn eind november naar Berlijn gereisd om onze bestanden samen met duidelijke instructies af te geven. In december werkten we gedurende één weekend de nummers samen af.”

Vincent: “Hij heeft de plaat naar een hoger niveau getild, maar je moet echt op dezelfde golflengte zitten. Alleen zo spaar je ongelofelijk veel geld uit. Het is trouwens niet evident om met vier mensen een plaat op te nemen. Er komt van alles bij kijken: de hoes, de volgorde, de financiën … Die afwegingen zijn zeer moeilijk.” Jakob: “Voor de hoes spraken we Anton van Wannabes aan, de vormgeving werd door mijn schoonbroer gedaan, allemaal voor een paar Trappisten!” Vincent: “De titel en de volgorde van de nummers zijn pas heel laat definitief vastgelegd. Nadat de titel van de plaat vast lag, zijn de songtitels trouwens nog veranderd. Toen de plaat eenmaal af was, wilden we die zo snel mogelijk uitbrengen. Ons management verzorgde de promo, dus dat was mooi meegenomen. Uiteindelijk hadden we een totaalbudget van 12.000 euro.” Jakob: “We hebben met de singles nooit de playlists gehaald. Maar als je naar de radio luistert, begrijp je ook wel waarom: we zijn de gevaarlijkste rockgroep van België hé. (lacht)”

General Mindy: van een roze democover tot Munich Records Johan Verckist (zang, gitaar): “Toen de nieuwe muzikanten na een jaar goed ingespeeld waren, was het voor ons een logische stap om een plaat op te nemen. We hadden een budget van 12.000 euro verzameld door te gaan werken en bij ouders te lenen. Dat is pijnlijk, maar ik vind het wel de moeite waard. Misschien ga ik ooit wel overstag voor een echte artiestenovereenkomst bij een label, want je artistieke vrijheid wordt evenzeer beperkt door een klein budget hoor!” “We hebben Tars (Vervaecke, producer, red.) ontmoet in Trix. Hij vond onze muziek tof, maar daagde ons tijdens de preproductie in juni 2007 meteen keihard uit. Dat is de taak van een producer, die moet het niet helemaal eens zijn met de band! Hij heeft een A, B en C-lijst gemaakt van de nummers.

De C-lijst werd definitief geschrapt, van de B-lijst moesten we hem overtuigen. In de studio spoorde hij ons aan de songs in een andere stijl of een ander ritme te spelen. Hij werd een deel van de band en maakte op tijd en stond duidelijk dat het allemaal fun was. Ik denk dat we zeven dagen hebben opgenomen in de studio, allemaal live. Daarna volgden nog vijf dagen bij de drummer thuis om de kleine details af te werken, met Tars erbij.” “De mixing is een tweede aandachtspunt. Het is fout om te denken dat je alles kan oplossen in de mix, want het duurt een tijd om alles op zijn plaats te zetten. Bovendien is het mixingproces niet gebaat bij eeuwige democratie. In het vervolg zullen we dat wat beter moeten structureren. We hebben uiteindelijk dertien dagen gemixt, terwijl we er maar tien hadden gepland.”

onze distributeur, getrokken. Vooral de eerste cover – roze met een eekhoorn en een elfje – viel blijkbaar op. (lacht) Ze hebben de echte plaat pas gehoord toen ze af was. Die is pas in februari 2008 uitgekomen, een half jaar na de mix. Munich deed gelukkig veel meer promo dan we hadden gehoopt. Ze zijn ’m ook gaan afgeven bij de radio, want daar heeft zelfs een Antwerpenaar niet genoeg arrogantie voor!” Steven Zwaenepoel (manager): “Daarnaast hebben we hulp gekregen van Munich voor een aantal technische toestanden, zoals barcode, ISRCcode… Belangrijke details waar wij minder ervaring mee hebben. Maar wij hebben er uiteraard ook een massa werk in gestoken.” Herlinde Raeman

“Eigenlijk zijn we niet met het resultaat, maar met een demo naar Munich,

Links:

www.thegermans.be myspace.com/ thegermanstheband www.generalmindy.be myspace.com/generalmindy

foto: Michel Hakim

TIPS

Duurzaam musiceren

Vintage, meer dan een kwestie van nostalgie Vintage is in. Voor de ene gitarist staat het in de eerste plaats cool om zich te laten backuppen door een stevige Fender Twin Reverb uit de jaren zestig, voor de andere is het de combinatie van sound en look die het hem doen. De vintagemarkt wordt al jaren overspoeld door gelukszoekers: iedereen hoopt dat ene effect, die ene versterker op de kop te kunnen tikken. Maar zoals dat met de wet van vraag en aanbod gaat, swingen de prijzen van echte vintage de pan uit. Gelukkig bestaat er iets als Lab Audio, dat zich al ruim 25 jaar bezig houdt met het herstellen, upgraden en customizen van vintage materiaal. Ontsproten uit een diepe liefde voor en een interesse in vintagemateriaal en elektronica, heeft Lab Audio zich ontwikkeld tot dé plek waar je heen moet voor het onderhouden van al je oude audio-apparatuur. Kula Shaker en Girls in Hawai zijn er kind aan huis, maar ook jij kan er terecht: heb je een oude versterker die dringend aan een revisie toe is of wil je je geluid wat pimpen, loop er dan eens langs. Wij deden dat ook en belandden in een wereld van vintage keyboards, oude effecten en analoge synths. “Wij houden ons bezig met het herstellen en upgraden van alles wat geluid produceert”, aldus Nicolas

Kertesz, Lab Audio technieker. “Enfin, alles: onze hoofdtaak bestaat uit het herstellen en upgraden van vintagemateriaal. We houden ons niet bezig met nieuwe instrumenten, maar met oude synths, orgels, versterkers, tapedeck ... instrumenten die nu erg in trek zijn bij tal van muzikanten. We doen alles ter plekke en werken zonder tussenpersoon. Dat werkt niet alleen sneller – je hoeft geen weken te wachten tot je instrument klaar is – maar het drukt ook de kosten.” Vintage, allemaal goed en wel, maar wordt het voor jullie niet elk jaar moeilijker om de juiste wisselstukken te vinden? Nicolas: “Voor het herstellen van instrumenten die tussen de dertig en vijftig jaar oud zijn, hebben we uiteraard vintage onderdelen nodig. Gelukkig hebben we een aardige stock aan wisselstukken in huis. Met de komst van het internet is het wat makkelijker geworden, maar degelijke lampen voor oude versterkers liggen niet voor het rapen. Die originele productie is midden jaren zeventig gestopt. De meeste muzikanten willen uiteraard ‘new old stock’ (lang geleden gefabriceerd, maar nog nooit gebruikt, red.), maar het is vaak een hele klus om die te vinden. De bronnen worden steeds schaarser: uit China komen niet veel goeie lampen.

De degelijke lampen komen nog steeds uit Rusland: Sovtek, Svetlana ... die zijn nooit gestopt met de productie, maar in Europa worden geen lampen meer geproduceerd. Op twintig jaar tijd is de prijs van de new old stock vermenigvuldigd met twintig.” “In het algemeen kan je stellen dat gitaarversterkers die gefabriceerd werden in de jaren vijftig, zestig en zeventig en die nu onder handen genomen worden, superieur klinken ten opzichte van de nieuw gemaakte versterkers. De kwaliteit van die oude componenten is gewoon beter. Over het geluid valt ook heel wat te zeggen, maar dat is meer een persoonlijk debat: niet iedereen is fan van de sound van oude lampenversterkers. Maar goed, als iemand vraagt om de sound van zijn versterker aan te passen, doen we dat graag en gaan we na welk soort lamp er het beste werkt met de luidspreker. Dat noemen we de tuning.” Voor wat jullie doen, moet je een métier onder de knie krijgen. Ik kan me inbeelden dat je wel eventjes zoet bent met het ontleden van vintagemateriaal. Wanneer ben jij ermee gestart? Nicolas: “Een twintigtal jaar geleden. Uit een liefde voor muziek en een passie voor techniek en elektronica. Sinds drie

jaar ligt onze focus op professionele audio en hi-end hi-fi, waar we ook een revival van vintage lampenmateriaal zien. We houden ons niet bezig met massaproductie: geen dvd’s, home cinema’s of iPods ... ze zijn allemaal van mindere kwaliteit, niet duurzaam en moeilijk of niet te herstellen als er iets stuk aan is. Vrijwel alles wat in China geproduceerd wordt – en dat is heel wat – is van mindere kwaliteit. Goedkoper, ja, maar dat is niet altijd een voordeel. Een Fender of Marshall die ginds geproduceerd wordt, heeft lang niet dezelfde levensduur als een vintageversterker, omdat er met goedkopere componenten gewerkt wordt. Vandaar dat heel wat jonge muzikanten vandaag de dag ook al op zoek gaan naar oud materiaal. Niet dat ze op ouder materiaal beter gaan spelen, maar ze leren de sound van muzikanten van vorige generaties kennen en willen die ook. Ik krijg zelf nauwelijks nieuwe instrumenten binnen met dezelfde kwaliteit, duurzaamheid en degelijkheid als de oudere van dertig jaar geleden. Toen werd vrijwel alles nog met de hand gemaakt, nu schakelt men robots in, die het werk versnellen, maar gebruik maken van mindere materialen.” Maar vaak kunnen jonge muzikanten niet anders dan zich iets goedkopers aanschaffen. Door de vraag naar al dat vintagemateriaal swingen de prijzen de laatste jaren de pan uit. Nicolas: “Zo is dat. Kijk, dankzij het internet vind je – meer dan vroeger – makkelijker wat je zoekt. Een groot nadeel is echter dat door die grote vraag de prijs is gestegen én er vaak vintagemateriaal aangeboden wordt dat ofwel in slechte staat is, of slecht gefabriceerd. Dat is op zich geen ramp, want wij kunnen dat doorgaans wel herstellen. Paradoxaal genoeg is het vaak makkelijker om een wisselstuk te vinden voor een oude versterker dan voor een synthesizer van pakweg tien jaar oud: als Yamaha of Korg stopt met de productie van een bepaalde reeks chips, kan je hen moeilijk gaan vragen of ze dat ene stukje nog eens willen herproduceren. Resultaat: we krijgen soms vrij recente synths die niet meer te herstellen zijn. Jammer, maar helaas.“ Met welke mankementen en instrumenten worden jullie het meest geconfronteerd? Nicolas : “Hoofdzakelijk gitaarversterkers: voor een grondige schoonmaakbeurt, het herstellen van de contacten, maar vooral voor het vervangen van lampen, want die zijn erg onderhevig

aan sleet. Sommige muzikanten willen zelf beginnen prutsen aan hun versterker, maar dat is niet zonder gevaren: je loopt het risico op elektrocutie. Ik raad het niet aan zonder een minimum aan kennis over lampenversterkers en elektronica. Met een beetje ervaring kan je wel je potentiometers schoonmaken, een lamp vervangen, maar achteraf moet de bias wel bijgeregeld worden. Proberen kan, maar vaak draait dat op niets uit. Naast herstellen, doen we ook aan upgraden: het aanpassen van het geluid, een andere speaker ... de finetuning, quoi.” Maken jullie zelf ook instrumenten? Nicolas: “In principe niet. We doen het wel op aanvraag, maar dat behoort niet tot onze kernactiviteiten; het is een redelijk dure aangelegenheid. Voor particulieren loopt dat snel op, maar we doen het wel voor studio’s in en rond Brussel.”

Een kwestie van ecologie en duurzaamheid “Zoals ik al aangaf, ben ik ermee begonnen uit interesse voor muziek en passie voor elektronica. Ik verzamel oude instrumenten, al van het begin van hi-fidelity. Ik had nooit verwacht dat het mijn broodwinning zou worden: in de jaren tachtig moest niemand iets hebben van vintage; alles moest nieuw zijn en liefst modern elektronisch. Ik vind dat we in het huidige consumptieklimaat een belangrijke ecologische rol te vervullen hebben: het hergebruik van vintagemateriaal vormt een wezenlijk onderdeel van die ecologische visie. Iedereen weet dat een instrument uit de jaren zeventig niet enkel een historische waarde heeft, maar ook een artistieke. De tijd dat men die oude instrumenten in de container gooide, is gelukkig voorbij.” “Vintage, dat is alles en niets, hé. Het verwijst vooral naar een periode, maar zolang ligt die nog niet achter ons: instrumenten die werken op elektriciteit bestaan amper zeventig jaar. Orgelbouwer Hammond was één van de eersten die er heeft gemaakt in de jaren veertig: ik heb er zo nog niet veel gezien, omdat ze vaak bij verzamelaars staan of in musea. We zien weinig muzikanten met bijvoorbeeld een Theremin RCA, omdat iemand die dat bezit er niet snel mee naar buiten komt. Ze worden nu wel nagemaakt, met een vergelijkbaar resultaat. MOOG is in de jaren vijftig ook begonnen met het verkopen van theremin-kits; later kwam de synthesizer, die aanvankelijk

absoluut geen succes had. Maar nu zijn de MOOG en de mini-MOOG weer erg in trek.” Waar werken jullie het liefst aan? Nicolas: “Ik heb geen specifieke voorkeur. Er lopen meer gitaristen rond dan toetsenisten, dus is het logisch dat we meer versterkers binnenkrijgen. Verder vooral mixtafels, geluidseffecten, synths ... en soms heel bizarre zaken: zelf in elkaar geknutselde instrumenten of rariteiten uit de jaren zeventig. Vaak hebben die een heel eigen geluid. Vintage is veelal zeer goed van kwaliteit, maar als iedereen het gaat gebruiken, krijgen we weer een uniformiteit qua geluid, iets waar vintage-liefhebbers niet echt fan van zijn. Interessant vind ik het feit dat een vintage-instrument als het ware een reis naar het verleden is; het is een ware time-capsule die je dezelfde sensatie biedt als iemand die er toen op speelde. Zelfs al bestaan er bijna perfecte softwarematige simulaties, nooit zal men het echte, originele geluid kunnen nabouwen. Omdat het oude materiaal zich voor een stuk aanpast aan de manier van spelen.”

Mono vs stereo “Het grote debat! Veel muzikanten die rootsmuziek of rock spelen, zweren bij mono. The Beatles, The Rolling Stones: dat werd allemaal mono opgenomen. Ook nu merken we een terugkeer naar mono. Puristen zullen ervoor door het vuur gaan, maar je kan zowel in mono als stereo zeer goeie resultaten krijgen. Al moet je heel dat ‘mono-isbeter-verhaal’ wel met een korrel zout nemen: iedereen heeft twee speakers thuis, terwijl men voor de echte monoervaring maar één speaker gebruikt, zoals vroeger. De eerste rock‘n’roll werd mono de wereld in gestuurd; het geluid was niet fenomenaal, maar het moet nogal een ervaring geweest zijn. Maar commercieel gezien is het nu niet echt rendabel. Nog niet.” “Nu ja, de zucht naar vintage is nog maar een goeie tien jaar bezig. Het zou best eens kunnen dat een vintage Gibson binnen zoveel jaar de uitstraling en de waarde van een Stradivarius heeft.” Sven De Potter

Lab Audio

Bondgenotenstraat 174, 1190 Brussel E-mail : info@lab-audio.com Tel.: 02-347 41 34 Mobiel : 0498-85 28 51 Open: dinsdag - zaterdag 11.30 - 19.30 www.lab-audio.com myspace.com/lab_audio

Fnac Antwerpen, Brussel Digitale Gent, Leuven Fotomarathon zat.

21 juni

Doe mee aan de Fotomarathon van Fnac, schrijf je NU* in en maak kans op MOOIE PRIJZEN In samenwerking met de stad Antwerpen, Gent & Leuven

.be connected *Aan het onthaal van je Fnac-winkel

Inlichtingen www.fnac.be

FOCUS

De Beloften Penguins Know Why – they do. September 2007: Penguins Know Why bestijgt het podium van het Gentse rockconcours De Beloften en maakt zo veel indruk dat de band met de eerste prijs gaat lopen. Nu, een dik half jaar later, is het tijd voor een update. “We hebben aan De Beloften wat extra betaalde optredens overgehouden, wat wel fijn was. ’t Is ook allemaal wat professioneler geworden. Niet dat we nu plots bakken geld verdienen – dat zal nooit de bedoeling zijn – maar het is wel tof om op leukere plekken te staan. Al denk ik dat we voor de echte goeie speelplaatsen een boeker nodig zullen hebben. Verder zijn we naar een Gentse repetitiestek verhuisd, eentje waar het niet binnenregent. Bovendien is kort na De Beloften ons ep’tje verschenen. Het was voordien al af, maar ’t was wat blijven liggen. Door De Beloften is er wat schot in de zaak gekomen.” Wat waren de hoogtepunten wat de optredens betreft? Niels: “Dat in Café Video staat wel bovenaan. Dat en het concert in ’t Gouden Hoofd. Ik vermoed dat er binnenkort ook een paar leuke concerten zitten aan te komen. De laatste twee maanden heeft het wat stilgelegen, maar nu begint het opnieuw: Vooruit, Charlatan ... Ook het interview

op Urgent.fm destijds was behoorlijk legendarisch: eerst de presentator tot een existentiële crisis gedreven met persoonlijke vragen en dan tien minuten over hiphop geluld.” Hoe zit het met de plannen voor de toekomst? Niels: “We zijn nieuwe nummers aan het schrijven. In mei hebben we een Penguins Know Why Curate georganiseerd, waarvoor we drie groepen gekozen hebben die wij zelf fantastisch vinden: Kapitan Korsakov, funeral folk-trots Hellvete en Ondine. Verder zijn we aan het werken aan een splitsingle, een 7” met Steamer Cry Wolf, maar daar moeten we nog even over palaveren. We kruipen in mei alvast een dag in de studio, wat nog een stukje van onze Beloften-winst is. In september brengen we een split cassetje uit, samen met Alkerdeel, een old-skool metalgroep bestaande uit vier gasten die, als niet-metalheads, toch metal zijn beginnen spelen. Ze zijn door het beruchte Funeral Folk, een Maldegems underground labeltje, opgepikt en brengen er een cassetje uit.” Vanwaar de keuze voor vinyl en cassetjes? Niels: “We zijn eigenlijk niet zo’n fan van cd’s. Ik hou meer van die oude

formaten. Waarom precies weet ik niet. Het is een tastbaarder formaat om muziek te verspreiden. Cdwinkels verkopen haast niet meer. Muziekliefhebbers kopen enkel nog vinyl, en freaks kopen cassetjes. Wij zijn zowel freaks als muziekliefhebbers en kopen wel nog platen en cassetjes en brengen singletjes uit. Voor ons is dat heel logisch, in de beste Smithstraditie...” Sven De Potter

De finale van De Beloften 2008 vindt plaats op 13 september. Wil je in de voetsporen van Penguins Know Why treden? Stuur dan als de bliksem je demo in! Inschrijven kan t.e.m. 1 augustus. Meer info via www.debeloften.be

Links

www.penguinsknowwhy.be myspace.com/ penguinsknowwhy

c.be

Win €500 € en eeuwige roem met de popthesisprijs van Poppunt Inschrijven kan tot 21 september www.poppunt.be

Foto: Koen Bauters

Tom Dazing

Foto: Koen Bauters

Team William

POST ER

Tom Dazing Leden

Tom Dazing

Contact / Bookings info@tomdazing.be

In een notendop

“Ik speel al muziek van kindsaf,” aldus Tom, “maar het is pas echt begonnen een drietal jaar geleden: in 2005 heb ik mijn debuutplaat uitgebracht op het Toysforboys-label dat zich nu in Berlijn bevindt en waar ik zeer binnenkort weer een nieuwe ep op uitbreng. Voordien was ik al aan het dj’en – meer op amateuristische basis -- maar het is dankzij die eerste ep dat ik op meer prominente en interessante plekken terechtgekomen ben. Sindsdien ben ik bezig met het producen van eigen tracks op een aantal labels, waaronder het Duitse Heimatmelodie, het Belgische Coincidence ... Op dit moment ben ik bezig met een hele reeks remixen voor Italiaanse over Belgische tot Franse labels. Ik draai hoofdzakelijk techno, maar dan de nieuwe, moderne vorm. Mensen noemen het minimal, maar het gaat van rave tot jazzy en funky techno. ’t Is een brede waaier.”

Wapenfeit Discograﬁe: - Intenze EP (Toysforboys) (12”) - Last night in my body EP (MB Selektions) (12”, mp3) - From Belgium to Italy EP (Red Factory) (12”, mp3) - Characterize Pt. 1 (Aesthetik) (12”, MP3) - Causal Connection EP (Coincidence Records) (12”, mp3) - Aesthetik Label Showcase (After-dinner) (mp3) - DVDA Shot EP (Heimatmelodie) (12”, mp3) - Nocturne EP (w Someone Else remix) (MB Selektions) (12”, mp3)

“Het loopt eigenlijk best goed. Qua optredens vond ik de gig in Fuse wel top. Verder was mijn passage op een Heimatmelodie-avond in Dortmund ook niet mis. En eind deze maand sta ik in Londen voor een afterparty en in Kassel voor een live gig. Eén van de beste party’s die ik ooit gedraaid heb, was zonder twijfel Ultra in de Minus One (Gent), samen met Heartthrob & Tony Rohr, wat een sfeer toen ... Productiegewijs krijg ik heel wat support van verschillende dj’s, zoals Richie Hawtin, Mark Broom, Marco Bailey … Ik mag echt niet klagen. Mijn tweede ep’tje (2006) werd trouwens gereleased op het Selektions label van Bailey. Binnenkort verschijnen er nog een aantal tracks, onder andere op Heimatmelodie, Veryverywrongindeed en Toysforboys.”

Poster

Links

www.tomdazing.be myspace.com/tomdazing

Team William Leden

FlorisFrancisArthur (zang, gitaar) - Borf (bas, backings) - Artner (keys, shouts) - D (drums)

Contact / Bookings riet@keremos.be

In een notendop

“Team William ontstond in 2007 in de bovenkamers van JH Het Uur in Ninove”, vertelt de energieke frontman FlorisFrancisArthur. “Er werd afgesproken zo weinig mogelijk te soleren, zichzelf nooit te au sérieux te nemen, de muziek héél serieus te nemen, zo arrogant mogelijk over te komen, en werkelijk alle liefde in de muziek te steken. Team William maakt indiepop met een hoek af die je op slag gelukkig maakt. Verwacht je aan een overdosis popgeweld vol vrolijke synthmelodietjes, absurde lyrics, gekke zanglijnen, huppelende baslijnen en spastische drumbeats.” Team William is live bovendien een lust voor het oog, vooral wanneer keyboardspeler Artner zijn duivels ontbindt.

Wapenfeiten

“De laatste tijd gaat het echt hard”, zegt Floris met enige trots. “In ons korte bestaan (1 jaar) hebben we naast een pak plaatselijke rock rally’s ook de Demopoll van StuBru en Poppunt gewonnen én de JIM Maniacs-wedstrijd op ons palmares geschreven. We werden derde op De Beloften, het Oost-Vlaams Rockconcours – waardoor we in het 100% Puur-traject terecht kwamen – én Humo’s Rock Rally. We hebben ook De Slag der Lage Landen gewonnen, een soort rockrally met Belgische en Nederlandse bands.”

Jan Pauly

Links

myspace.com/teamwilliam

JONGE WOLVEN

Jasper Erkens speelt jeugdpuistjes weg met mooie songs Jongens van 15 dromen van ontluikende meisjes, hebben last van kalverliefde en ambiëren een carrière als profvoetballer. De eerste twee gaan ongetwijfeld ook op voor Jasper Erkens uit Diest, maar vervang die voetbalcarrière maar door een grote muzikale toekomst. Half maart won deze sympathieke krullenbol immers de zilveren medaille tijdens Humo’s Rock Rally. Bovendien nam hij ook de KBC Publieksprijs mee naar huis. Die leverde hem 10.000 euro op, die hij in overleg met Poppunt mag investeren in zijn muziek. Reden genoeg voor ons om het halve land te doorkruisen en Jasper op te zoeken in zijn repetitiehok in Bunsbeek, of all places! Wat vooral opviel tijdens de RR-ﬁnale was de enorme dosis lef waarmee je helemaal in je eentje voor een volle AB stond te musiceren. Een kwestie van goede tranquillizers of toch een natuurtalent? Jasper: “Laten we zeggen dat ik een goede jeugd heb gehad en nooit een echte nerd ben geweest. (lacht minzaam) Vergeet ook niet dat ik dit langzaam heb opgebouwd; van de spreekbeurt voor de klas tot de eerste kleine optredens. Ik stond trouwens al eens als voorprogramma in de AB. Bovendien doe ik dit enorm graag en voel ik me helemaal vrij eens ik op een podium sta.” Toen je elf was, kreeg je een gitaar als Sinterklaascadeau. Het muzikale licht gezien? Jasper: “In de eerste plaats wou ik er één omdat het cool was een gitaar te hebben en veel gasten van die leeftijd er één hadden. Ik heb mijn elektrische gitaar na een jaar wel vervangen door een akoestisch model omdat ik vind dat dat veel mooier klinkt. Stilaan begon ik mijn eerste nummers te schrijven. Ongeveer een jaar geleden had ik mijn eerste optreden. Eentje dat we zelf organiseerden in Diest voor toch al direct 170 toeschouwers.” Erg opvallend is dat je nummers en gitaarspel, ondanks je leeftijd, erg volwassen klinken. Jasper: “Dat is zo gegroeid hoor, want aanvankelijk was het niveau erg kinderachtig. Maar nu maak ik mijn nummers zoals ik ze het best vind. Ik

volg helemaal mijn eigen goesting en dat komt blijkbaar erg matuur over.” Je bent in feite nog piepjong. Geen schrik om snel opgebrand te zijn? Jasper: “Toch niet. Ik ben heel gepassioneerd met muziek bezig en wil er absoluut mijn beroep van maken. Als ik gemotiveerd blijf, kan ik nog veel verder geraken en heb ik de muziekwereld nog heel wat te bieden. Ik volg momenteel het vierde jaar Wetenschappen op school. Niet echt mijn prioriteit, maar ik wil wel mijn diploma behalen zodat ik nadien richting Conservatorium of Lemmensinstituut kan. Muziek is mijn leven.” Je bent intussen een rijke jongeman. Je behaalde niet enkel de tweede plaats (7.000 euro) maar tevens de KBC Publieksprijs (10.000 euro) op de Rock Rally. Hoe voelt dat? Jasper: “Het voordeel is dat ik nu niet per se vakantiewerk hoef te doen. Maar het was vooral een grote eer voor mij

om door die jury -- die al zoveel goede bands beoordeelde -- uitverkoren te worden. Alhoewel ik nog blijer was met de KBC Publieksprijs, eerlijk is eerlijk.” Wat ga je met al dat geld doen? Jasper: “De 10.000 euro ga ik in samenwerking met Poppunt ‘opbouwend’ investeren in mijn muziek. Dat zal vooral gaan naar studiotijd en nieuwe gitaren. Ik was trouwens nog een gitaar aan het afbetalen; dat probleem is nu dus opgelost. En die 7.000 euro van Humo? Ik zal ze maar beleggen op de bank en op het goede moment gebruiken.” Keep up the good spirit, Jasper! Ruud Van De Locht

Links:

www.jaspererkens.be myspace.com/jaspererkens

Untitled

Untitled-1 1

28-04-2008 15:57:18

PORT

Superambitieuze bohémienne wordt

‘one of the boyz’ Arne ‘Styrofoam’ Van Petegem versierde onlangs een platendeal met het Canadese label Nettwerk dat zijn nieuwe album ‘A Thousand Words’ promoot. Gevolg: een uitgebreide Amerikaanse tournee. Maar Arne gaat niet alleen: hij neemt een grote vrouwelijke vocale belofte mee richting Wild West. Vandaag zit ze in onze praatstoel: Annelies Van Dinter.

Annelies Van Dinter mag dan een prille twintiger zijn, na ons gesprek krijgen we de indruk dat ze al een half leven achter de rug heeft. ‘Livin’ in the fast lane’, zoals dat in rock-’n-roll-termen heet. Ze werd geboren in Jette, maar belandde al snel in Antwerpen, waar ze fotografie studeerde. Haar hart klopte echter te weinig voor de beeldkunst; voor muziek daarentegen … Annelies: “Dat was duidelijk liefde op het eerste gezicht. Toen ik elf was, begon ik te drummen, op mijn veertiende speelde ik gitaar. Vanaf het moment dat ik drie akkoorden kon spelen, startte ik met componeren. Op mijn negentiende begon ik zelf op te nemen.” Ondertussen maak je die eigen nummers onder de noemer Echo Beatty. Vanwaar die gekke naam? Annelies: “In eerste instantie was het Aliz, maar daar was ik niet echt tevreden mee. Echo vond ik mooi en is bovendien de naam van één van de eerste liefjes van Bob Dylan. En zijn moeder heette Beatty, wat dan weer verwijst weer naar beat. That’s it.” Voor Arne Van Petegem aan je mouw trok, deed je al backings bij Neeka. Je hebt trouwens ook pas nieuwe opnames met haar achter de rug. Ervaring troef dus. Annelies: “Het is Luc Van Acker die me met Ilse Goovaerts (Neeka) in contact heeft gebracht. Hij volgde me al een tijdje en wou mijn nummers ook wel graag producen maar zei steeds dat hij mijn ‘bakvorm’ niet kon vinden. Op een bepaald moment was ik dat bakvorm- en meisjemet-gitaar-complex beu en besloot ik zelf mijn nummers te arrangeren en thuis op te nemen. Op zoek naar een eigen sound. Iets dat net iets spannender kon zijn dan het singer-songwriter gegeven. Maar Luc Van Acker is een enorme moral support geweest en nog steeds een trouwe fan. Ik heb zo’n twee jaar terug Zanna mogen meezingen op een paar van zijn optredens. Prachtnummer!” De DIY-spirit, zoals ze zeggen. Tot Styrofoam op de proppen kwam. Het lijkt wel een ‘fairy tale of pop music’… Annelies: “Volstrekt vreemden waren we niet want toen muziekcentrum Trix opstartte en Arne er directeur was, werkte ik er vaak backstage. Arne was op zoek naar een vrouwenstem maar tegelijkertijd een allround muzikante. Op een gegeven moment vroeg hij me of ik het eventueel zag zitten om met hem op tournee te gaan in de States. We hebben samen enkele nummers uitgeprobeerd en uitgerekend op mijn verjaardag -- 10 januari -- kreeg ik te horen dat hij voor mij koos.”

Het zal wel een goede keuze zijn. Daar durven we zelfs niet aan te twijfelen. Maar hoe rijm je het soms vrij experimentele geluid van Styrofoam met de breekbaarheid van jouw songs? Annelies: “Dat vormt geen enkel probleem. Arne luistert naar heel verschillende muziek. En op zijn nieuwe cd staan heel mooie nummers met vrouwelijke stemmen die even breekbaar klinken. Dat vind ik trouwens ook van zijn ouder materiaal.” Het wordt ongetwijfeld één groot avontuur, een aantal weken in het grote Amerika met een bende rock-’n-rollboys in een wereld die bol staat van het machismo. Annelies: “Daar heb ik totaal geen schrik voor. Integendeel, ik heb er enorm veel zin in. We deden onlangs een mini-tour door Groot-Brittanië en Ierland in het voorprogramma van Jimmy Eat World. Daar heb ik me echt geamuseerd; ik vind het zalig om met een bende gasten op stap te zijn.” Je bent trouwens niet langer de backing vocaliste. Arne wil je blijkbaar als volwaardige zangeres-muzikante uitspelen? Annelies: “Vermoedelijk wordt het een soort tussensituatie waarbij ik de ene keer wat meer backings, de andere keer wat meer frontzang voor mijn rekening zal nemen. We zien wel, ik ben al enorm blij dat ik mee mag. Er zijn drie nummers op de nieuwe plaat waarin de vrouwenstemmen best een belangrijke rol spelen. Voor de rest zijn het echt wel gewoon backings en vooral bassynth, rhodes en op een paar nummers speel ik gitaar.” Touren – vooral in de VS – betekent ook urenlang in een stinkend busje zitten. Dat lijkt me erg vermoeiend en oersaai. Annelies: “Weet je wat mijn grote voordeel is? Ik kan me zo gelukkig voelen wanneer ik rondreis. Een jaar geleden heb ik mijn ideale leven gevisualiseerd. En wat zag ik in mijn glazen bol? Een meisje dat aan het touren is en veel van de wereld ziet. We zijn een jaar later en het is zover. Wat wil je nog meer? Ik heb intussen geleerd dat je erg doelgericht in het leven moet staan en weten wat je wil. Eens je zover bent, moet je daar volledig voor gaan. Dat is een tip die ik aan iedereen wil geven, wat je ook uitspookt. Op tour zijn is luxe, even geen existentiële crisissen en opstaan met het vooruitzicht van ’s avonds weer te mogen spelen. Ik snap Bob Dylan met zijn Neverending Tour volledig. Ik kan niet wachten tot we eind mei via Oostenrijk naar de States vertrekken. Bovendien is tegen dan mijn eigen ep’tje gemastered, zodat ik het kan meenemen en laten horen aan iedereen die het wil horen.”

Je bent duidelijk superambitieus. Maar ambitieuze mensen kunnen diep vallen natuurlijk. Annelies: “Dat zal wel, maar ik heb me altijd zo gevoeld. Ik ben wel erg blij dat ik steeds enorme steun heb gekregen van mijn ouders. Ze hebben me nooit gedwongen om één of ander diploma te behalen. Bovendien heb ik ondanks alles altijd mijn eigen tempo gevolgd en ben ik blij dat ik niet al op mijn zeventiende in de volle aandacht stond. Hoewel ik toen al stond te springen om iets te gaan betekenen in muziekland. Dat is een boodschap die ik wil meegeven aan al die superjonge groepjes van vandaag: neem rustig de tijd om te groeien.” Wat gaat er zeker mee over de Grote Plas? Annelies: “Mijn laptop en iPod vol goede muziek. Daarnaast moet er zeker nog een uitstekend boek mee en natuurlijk een tandenborstel en proper ondergoed. Kleine geluksbrengers heb ik ook, maar ik speel ze altijd kwijt, waarop ik dan weer iets anders tot geluksbrenger doop. En ik ga zeker ook profiteren van de lage dollarkoers en me het één en ander kopen ginder. Schrijf maar alvast een paar gitaarpedalen op.” Ruud Van De Locht

Link

myspace.com/filleparapluie myspace.com/styrofoam

RAP PORT

Serge Platel - Federatie van Muziekfestivals in Vlaanderen (FMIV)

“Vlaanderenland … mijn Festivalland !” Wie al een muziekfestival georganiseerd heeft, kwam ongetwijfeld al in contact met de Federatie van Muziekfestivals en Serge Platel, de spreekbuis. Als we hem na een paar verwoede pogingen te pakken krijgen, maken we kennis met een gedreven man met het hart op één plek. Of beter twee, bij zijn tweede dagverse dochter én bij de federatie waar hij zowat mee vergroeid is. Dé geknipte man om de federatie voor te stellen, zo blijkt. De ambitieuze lezer krijgt bovenop nog wat gratis tips ! Een Federatie van Muziekfestivals: pure noodzaak of gat in de markt? Serge: “Pure noodzaak! De federatie ontstond immers op initiatief van verschillende festivalorganisatoren, die hun krachten als groep wilden bundelen om allerhande issues aan te pakken. Als groep sta je bij onderhandelingen sterker én je kan tegelijk heel wat knowhow uitwisselen. Na wat voorbereidingen ging de organisatie in juni 2003 effectief van start. Jan Briers stond mee aan de wieg en wist heel wat leden te werven. Toen ook ene Herman Schueremans zich aansloot, kwam de federatie in een stroomversnelling. Vandaag vertegenwoordigen we zowat alle muziekfestivals die in België worden georganiseerd.” Zijn er nog niet voldoende belangengroepen en organisaties? Serge: “Er zijn heel wat belangengroepen die binnen hun werkgebied erg knappe dingen bereiken. Maar die vertegenwoordigen meestal de meer gesubsidieerde circuits als de theateren danswereld. Geen enkele richt zich exclusief op onze markt. In ons wereldje is het een beetje een komen en gaan, een soort vraag en aanbod. Een operagebouw staat er en moet als het ware een jaar lang gevuld geraken. Festivals worden vanuit een totaal andere basis georganiseerd en hebben daardoor een erg specifiek eisenpakket.” Op welke markt mikken jullie? Serge: “Alle organisatoren die al minimum één editie op poten gezet hebben. Ondanks de vele vragen die we krijgen, mikken we dus niet op ‘starters’, al willen we hen niet zomaar de laan uitsturen. Voor de rest is onze samenstelling erg divers met een 50-tal leden die jaarlijks zo’n 3,5 miljoen festivalbezoekers bereiken. We coveren zowat de volledige markt, van hele grote tot kleine festivals en ook alle genres worden vertegenwoordigd.” Hoe zijn jullie zelf georganiseerd? Serge: “Naast onze leden, hebben we

een Raad van Bestuur met 22 leden die maandelijks samenkomen. Het festivalseizoen is immers erg kort en België nog steeds erg klein, waardoor we de haalbaarheid van alle dossiers intens screenen en voorbereiden. Binnen onze organisatie trachten we het evenwicht daarin voor iedereen zo goed mogelijk te bewaren. Kleine leden (omzet < 100.000 euro) betalen jaarlijks 250 euro lidgeld, grote festivals betalen 2500 euro lidgeld. Verder wordt er echter geen onderscheid gemaakt, een groot festival mag ons daarom niet meer raadplegen dan de kleinere. We werken voor iedereen op gelijke basis.” Op welke principes steunt de organisatie? Serge: “Wij hebben drie belangrijke pijlers van waaruit we willen werken. De eerste is het gezamenlijk beleid. Heel wat dossiers kunnen vanuit een gemeenschappelijk standpunt een pak sterker en efficiënter benaderd worden. Iedere organisator wordt geconfronteerd met een hele dikke boterham aan administratieve verplichtingen. Het lijstje lijkt eindeloos: SABAM, Vlarem, Ovam, het cultuurbeleid, het statuut van de kunstenaar, auteursrechten, infrastructuur, fiscaliteit, sociale zekerheid, arbeidsverhoudingen, veiligheid, vzw-wetgeving, vrijwilligerswetgeving, BTW. Hierin willen we de spreekbuis zijn van onze leden in de onderhandelingen met de diverse instanties rond deze thema’s. En dat werkt! Een erg concreet voorbeeld is de intensieve onderhandelingen met SABAM. Eerst hebben we ervoor kunnen zorgen dat er meer transparantie kwam in het beleid. Meer spectaculair was het verlaagd kostenpercentage van 12 procent naar 8 procent dat trouwens retro-actief werd toegepast. Binnen het krappe werkingsbudget van een festival een héél groot verschil waar we dan ook erg trots op zijn!” “Een tweede pijler is bedoeld om de netwerking tussen alle leden onderling uit te werken én te onderhouden. Door de eigen ervaring en het uitgebreide netwerk dat we continu opbouwen, zijn we een infodesk die de leden continu raadplegen. Welke vraag een organisator ook heeft, we zullen steeds checken tot we een correct antwoord kunnen geven. Beschikken we zelf niet over de info, dan gaan we na of andere leden de knowhow hebben. Of we zoeken nieuwe contacten of informatiebronnen die ons daarin kunnen ondersteunen. Ook hier zijn de vragen erg concreet: ‘Hoe zit het met de bedrijfsvoorheffing op buitenlandse artiesten?’ of ‘Welke

verzekering moet ik nemen voor mijn medewerkers?’. Meestal erg complexe materie die, naast het extra papierwerk voor de organisator, ook correct moet worden geïnterpreteerd. Daarvoor hebben we onder andere een E-zine dat de leden op geregelde tijdstippen snel op de hoogte stelt van wijzigingen of aandachtspunten binnen onze sector. Maar de meeste acties gaan rechtstreeks via telefoon of mail. Vergeet niet dat de meeste festivals worden georganiseerd door niet-professionelen! Ik heb dan ook een immense bewondering voor die groep gemotiveerde mensen die naast hun fulltime job, letterlijk iedere seconde vrije tijd in hun festival stoppen. Neem nu een middelgroot festival als Lokerse Feesten. Dat festival draait op één professionele halftimer. De rest zijn allemaal vrijwilligers! Daardoor hebben de organisatoren gewoon de tijd niet om alles tot in de puntjes uit te zoeken. Door onze ondersteuning zorgen we er mee voor dat zij zich wél fulltime op de praktische uitwerking kunnen concentreren.” “De laatste pijler is algemeen beeld, zeg maar de imagebuilding van de sector. Wij trachten een zo correct mogelijk beeld van onze sector tot bij het publiek te brengen. Hoewel de situatie enorm is verbeterd, hebben sommige mensen nog steeds het idee van ons als kerels die met een bierbakkenpodium en lauw bier véél geld verdienen. Toch betekent onze sector heel wat op socio-cultureel en economisch vlak; zelfs toeristisch gezien heeft het zijn invloed. Mensen komen niet alleen naar een festival voor de muziek, het is bovenal een ontmoetingsplaats. Vooral op economisch vlak ontstaat er een kettingreactie in heel wat nevensectoren: werkgelegenheid, drukwerk, catering, verhuurbedrijven en ga zo maar verder. Studies in binnen- en buitenland (waaronder die i.o.v. BAFA in Engeland) hebben die positieve invloed duidelijk aangetoond. Mensen begrijpen steeds beter dat een festivalorganisator op de eerste plaats een toffe gast is die met een overdosis goodwill iets wil bereiken. En daarmee wordt niet een dikke bankrekening bedoeld!” Hoe goed zijn we als festivalorganisatoren? Serge: “België zit bij de top in Europa en zelfs wereldwijd. Dat is niet onze conclusie, maar die van de wereldsterren die echt graag in België komen spelen. We blijken erg professioneel ingesteld en we verwennen de artiesten. We zijn binnen Europa dan ook de voortrekkers op het gebied van infrastructuur, organisatie en aanbod. Ook contacten

met zusterorganisaties als PEARLE (European League of Employers’ Associations in the Performing Arts sector) en ELMF (European Live Music Forum) bevestigen onze goede status. Maar ook het enthousiasme van het Belgische publiek blijft blijkbaar nazinderen bij de artiesten. Nochtans is de situatie voor de Belgische organisator niet eens de beste, want bijvoorbeeld in Nederland betaalt men géén bedrijfsvoorheffing. Een voordeel van zomaar even 18 procent. Vandaar ook ons lidmaatschap bij de EFA (European Festival Association), niet alleen om er publiciteit te maken voor onze festivals, maar vooral om de vinger aan de Europese pols te kunnen houden. Zo kunnen we de pijnpunten op nationaal vlak weerspiegelen.”

Sparen voor tickets Sommige jongeren moeten binnenkort een lening aangaan om naar een festival te gaan … Serge: “Ja, de festivaltickets worden steeds duurder. Dit wordt wel eens toegeschreven aan de downloadcultuur waarbij de artiesten het inkomstenverlies een stuk willen recupereren, maar dat mag niet als enige reden worden aangeduid. Een goed festival tracht steeds grotere namen op de affiche te plaatsen, wat uiteraard ook meespeelt in het plaatje. Helaas spelen grote groepen dat ook handig uit en passeren ze aan de kassa die hen het meeste biedt. Daarnaast worden de algemene werkingskosten steeds hoger, denken we maar aan de veiligheid die enorm is toegenomen. Organisatoren zijn de voortrekkers geweest om de festivals een ‘groene’ stempel te geven. Het milieuaspect is iets waar we al heel lang mee bezig zijn en waar we de komende jaren nog meer werk van gaan maken. We mogen in ieder geval erg trots zijn op de torenhoge kwaliteit die men weet te garanderen. Als je binnen België kijkt

en je vergelijkt met de ons omringende landen, dan is het fenomenaal hoeveel kwaliteit er per vierkante meter wordt aangeboden. Misschien zal een kaartje voor een meerdaags festival je hier een aardige inspanning vragen, maar je krijgt er steeds erg veel voor terug. Bovendien zal je voor datzelfde kaartje in het buitenland nóg meer betalen.” Stel, ik wil een festival organiseren. Goed idee of handen af? Serge: “Een erg goed idee als je er maar in gelooft! De meeste festivals zijn ontstaan vanuit jeugdhuizen die kleinschalig een antwoord zochten op een ‘nood aan’. Een invulling van iets wat er nog niet was. Nieuwe organisatoren moeten ook vanuit dat standpunt vertrekken: ‘Is er een publiek voor mijn idee?’. Vergeet het dus om als snelle copy-boys en -girls een bestaande formule over te nemen. Je zal met iets unieks voor de dag moeten komen dat iets toevoegt aan het overvolle aanbod. Zoek de niche! De concurrentie is sterk en je moet ervoor zorgen dat je opvalt. De beste basis daarvoor is een dosis goed verstand en een hoop wilskracht. Maak jezelf ook geen illusie over de financiële voordelen, want die zijn er écht niet. Als je break-even kan draaien, mag je al erg gelukkig zijn. Wil je een smak geld verdienen, dan doe je het beter niet in deze sector. Je werkt best via een waterdicht plan, zeker op het vlak van verzekering en aansprakelijkheid. Een vzw oprichten is een minimum. Zelfs de grote festivals zijn dat nog steeds. Sommige denken eraan om een feitelijke vereniging op te richten, maar ze vergeten dat ze dan geen geld mogen aanvaarden. Informeer je goed voor je begint en zorg ervoor dat je op zowat alle mogelijke scenario’s een sluitend antwoord hebt.” Via welke kanalen voer ik het best publiciteit? Serge: “Alles hangt natuurlijk af van het

genre dat je brengt en vooral wat de leeftijd is van de bezoekers. Jongeren zijn makkelijk bereikbaar met mailings en hippe websites. Al moet je er ook werk van maken dat de website op zich wordt bezocht, dus dat vraagt dan ook weer publiciteit. Maak je bekend op andere websites en blogs, zodat je een potentieel publiek aantrekt. Te weinig publiciteit bestaat niet. Belangrijk is ook hier duidelijk te weten wie je publiek is en daar specifieke kanalen voor te gebruiken. Een schlagerpubliek moet je niet met websites om de oren slaan. Onderschat ook de publiciteit via de concerterende groepen zelf niet. Meestal hebben die een diehard kern die hen naar zowat alle concerten volgt, dus die heb je al snel binnen!” Je lijkt een erg tevreden man? Serge: “Het is elke dag een fantastisch gevoel te weten dat zoveel mensen zo sterk geëngageerd zijn om hun festival te organiseren, en dat we hen daarin kunnen bijstaan. Het is een erg toffe en positief ingestelde groep die elkaar ook onderling respecteert en helpt. Ik heb dan ook mateloos respect voor alle organisatoren die het uiteindelijk gewoon doen voor de kick, de voldoening om iets te bereiken vanuit het niets. Daarom is de ‘Dag Van de Festivals’ een droom die ik graag nog wil verwezenlijken. Dat zou de erkenning van onze sector heel erg ten goede komen!” Keep on rolling folks! Lieven De Graeve

Info

Federatie van MuziekFestivals in Vlaanderen Kleine Gentstraat 46b, 9051 Gent Tel.: 09-38 88 555 - Fax: 09-38 88 666 info@muziekfestivals.be www.muziekfestivals.be

V.U. Chantal De Weghe, Stationsstraat 120, 2800 Mechelen - BTW BE 0478.971.449, RPR Mechelen - VG. 1246/BUOSAP - B-c07.002 - W.RE.RS.SO.148

Voor performers in hart, nieren en andere onderdelen

t-heater is het Sociaal Bureau voor Kunstenaars van t-interim waar je de persoonlijke ondersteuning vindt die je verdient. t-heater is gespecialiseerd in de begeleiding van kunstenaars, technici en hun opdrachtgevers. Wij brengen het papierwerk in orde en begeleiden je met vragen over je statuut. Daâ&#x20AC;&#x2122;s ons vak. En zo kan jij je voluit concentreren op het jouwe.

heater

Meer info: t-heater@t-interim.be of surf naar www.t-heater.be t-heater_corpo_280x200_Q.indd 1

25/04/2008 10:50:28

V.U. Chantal De Weghe, Stationsstraat 120, 2800 Mechelen - BTW BE 0478.971.449, RPR Mechelen - VG. 1246/BUOSAP - B-c07.002 - W.RE.RS.SO.148

FOCUS

10:50:28

Dranouterrally 2008 De vinger aan de muzikale pols In Vlaanderen kan je je als jonge of gevestigde band ontiegelijk vaak in de kijker spelen. Niet enkel op de talloze podia, maar ook tijdens de vele rockrally’s die her en der op poten gezet worden – de uitgelezen plekken om talent te spotten. En dat er talent rondloopt in Vlaanderen, dat weten ook de organisatoren van Dranouterrally, die eind april Mrs. Hyde naar de eerste stek debatteerden. “Een zeer sterke editie was het dit jaar,” aldus Geert Gombeir. “De tweede plek ging naar Alan & Stevens, een koppel singer-songwriters en de derde plek was voor Floris Francis Arthur, een project rond de zanger van Team William. De jury heeft stevig gediscussieerd, maar is toch tot een consensus gekomen. Van die lichting ga je zeker nog horen.” Ik denk dat veel mensen de Dranouterrally linken aan het folkfestival, maar eigenlijk heeft het daar weinig mee te maken ... Geert: “Wel, wij proberen al een tijdje het misverstand uit de wereld te helpen dat Dranouter enkel folk is; de

laatste tien jaar zijn wij bezig aan een verbreding waar we ons meer richten op rootsmuziek met een akoestische achtergrond. Wij blijven aandacht hebben voor traditionele muziek – dat blijft één van onze ankerpunten – maar we zien ook dat akoestische muziek belangrijker en belangrijker wordt. Daar gebeurt de vernieuwing: zo doet Floris Francis Arthur met zijn akoestische gitaar fantastische, eerder minder toegankelijk dingen. Het geeft me een beetje hetzelfde gevoel als de revolutionaire vibe van de jaren zeventig, toen muzikanten met hun akoestische gitaar op een podium sprongen en de anarchistische gedachte verkondigden. Dranouter gaat dus veel breder dan ‘folk’.” Waar zie jij Dranouterrally staan tussen alle andere rockrally’s? Geert: “Wij voelen dat een hele schare muzikanten op verschillende rockrally’s een beetje aan de kant blijft staan. Wij proberen om voor die mensen een ruimte te bieden. En met succes, want we hebben voor de Dranouterrally zo’n 130 inzendingen gehad, en dat is niet mis. Ik denk dat onze goeie

samenwerking met Poppunt en het Muziekcentrum daar voor een groot stuk mee te maken heeft.” Wat zijn jullie voorwaarden om een band te selecteren? Geert: “Het moet passen op het festival. We laten dat over aan de perceptie van de artiesten zelf. Onze programmatie gaat van The Chieftains tot Buscemi en ik voel dat de groepen die hun demo insturen voor de Dranouterrally dat doen met een bepaalde visie en ervan overtuigd zijn dat ze op het Dranouterfestival thuishoren. Met de Dranouterrally XS, willen we slaapkamergenieën uit hun tent willen lokken. Het is onze taak als festival om vooruit te denken en vernieuwing te introduceren. De Dranouterrally is een stap in die richting.” Sven De Potter

Links

www.dranouterrally.be

VANAF NU

WIN TOT

2.000 PER MAAND, LEVENSLANG

www.winforlife.be www. w.w w. .winforlife.be OMDAT SPELEN LEUK MOET BLIJVEN

KEN UW LIMIETEN

FOCUS

Dj’s & producers unite! Elk jaar organiseert Poppunt de intussen overbekende Muzikantendag. De AB wordt dan omgetoverd tot het mekka voor al wie actief met muziek bezig is. Een hele dag lang geven de allerbeste muzikanten praktische tips & tricks, hands-on workshops en diepgravende infosessies. En bovendien krijg je er directe en persoonlijke demofeedback van Grote Namen uit de muzieksector. Ook dit najaar komen we naar buiten met een goedgevuld en uiterst interessant programma. Het concept wordt wel over een iets andere boeg gegooid: tijdens Play & Produce staan dj’s en producers namelijk centraal, en speciaal daarvoor verhuizen we naar de Gentse Vooruit. Ook onze turntable- en knoppentovenaars verdienen natuurlijk alleen het allerbeste, en daarom wordt er op dit eigenste ogenblik zwaar gesleuteld aan een programma op maat, maar met dezelfde kwaliteitsgarantie. Play & Produce is er voor de liefhebbers en de actievelingen, zowel beginners als gevorderden, zowel dj’s als producers, zowel hiphoppers als electro-adepten. Kortom: voor iedereen die zijn (m/v) hart verloren heeft aan beats, clicks, loops, samples, Technics SL-1200, Roland TB-303 ... Een tipje van de sluier, zeg je? Komt-ie: demosessies met vintage apparatuur, workshops over beats creëren voor verschillende genres, mastering, ontleding van een ﬂoorfiller, debatten met dj’s, producers en clubowners, infosessies over hoe je je eigen label kunt oprichten, een originele dj-battle, etc. Uiteraard is er

ook weer een hele namiddag feedback voorzien: dj’s kunnen hun mixtapes laten beoordelen, producers krijgen feedback op hun nieuwste tracks, en dat allemaal door dj’s, producers, labelbazen, clubowners en programmatoren die hun sporen al meer dan verdiend hebben. Wil je met één van hen een extra babbel om jezelf nog wat beter voor te stellen, dan kan dat in onze superdeluxe loungy netwerkhoek.

ZAT 22 NOV ‘08 VOORUIT GENT

Blijven de poppers en rockers dan in de kou staan? Natuurlijk niet! Ook zij kunnen hun demo laten horen aan professionele feedbackers en zo opnieuw voorsprong nemen op hun concullega’s. Bovendien zullen ook zij meer dan hun gading vinden in het programma van Play & Produce. Want iedereen speelt toch al eens graag met de knopkes? Veel meer geven we voorlopig niet prijs. Behalve dit dan: Play & Produce vindt plaats op 22 november 2008. Zoals gezegd zitten we die dag in Gent, dus zorg ervoor dat je niet voor de deuren van de AB staat … Via de gekende Poppunt-kanalen kom je in de nabije toekomst veel meer te weten. De Muzikantendag-junks hoeven trouwens niets te vrezen, want volgend jaar komen zij opnieuw aan hun trekken. Hou ons dus in de gaten! Jan Pauly

POP ADVIES

Popadvies: het beheer 30 juni uiterlijke indiendatum van je jaarrekening Een vzw oprichten is één ding, een vzw africhten is een ander paar mouwen. Zoals wel vaker zijn er heel wat wetten en regels die bepalen wat mag en moet, maar waarin het bos en de bomen niet altijd even goed te onderscheiden zijn. En aangezien iedereen geacht wordt de wet te kennen en na te leven, leek het ons niet overbodig om eens op een rijtje te zetten wat er zoal bij komt kijken. We gaan er hier voor het gemak van uit dat de vzw nog minder dan 5 personeelsleden heeft, minder dan 250.000 euro ontvangsten en een balanstotaal van minder dan 1 miljoen euro … een kleine vzw dus.

Is je verenigingsdossier volledig? Sinds de wijzigingen aan de vzwwetgeving moet er voor elke vzw een ‘dossier’ zijn waar alle belangrijke dingen over de vzw in terug te vinden zijn. Eigenlijk zijn er twee dossiers. Het ene wordt bijgehouden door de Griffie van de rechtbank van koophandel van het arrondissement waar jouw vzw gevestigd is. Het andere moet te allen tijde op de maatschappelijke zetel van de vzw aanwezig zijn. Het dossier bij de Griffie moet een volledig beeld schetsen van de spelregels die de vzw zichzelf heeft opgelegd. Met andere woorden: de volledige en up to date versie van de statuten, de lijst van alle leden van de vzw en duidelijkheid over wie de vzw mag vertegenwoordigen. In de praktijk moet je eigenlijk volgende checklist aflopen: • de oorspronkelijke (en ondertekende) statuten (zoals gepubliceerd in het Staatsblad) • de latere wijzigingen aan de statuten (moeten ook worden gepubliceerd in het Staatsblad) • een gecoördineerde versie van de statuten (m.a.w. een versie waarin de wijzigingen zijn aangebracht in de tekst zelf) • de akten (= documenten waarin de vzw tot een formele beslissing overgaat) van benoeming en afzetting van bestuurders en andere personen die de vzw

mogen vertegenwoordigen (let op: ook wijzigingen in samenstelling van bestuur moeten in het Staatsblad worden gepubliceerd) • ledenregister (let op: binnen de maand na de ‘verjaardag’ van je vzw moet je telkens een geüpdate versie van je ledenregister opsturen) In het dossier dat je zelf bijhoudt, moeten naast bovenstaande stukken ook alle verslagen van vergaderingen van de raad van bestuur en algemene vergadering bijgehouden worden. Kijk zeker ook nog eens naar je statuten, want de kans is groot dat daar in staat dat die verslagen door voorzitter en secretaris ondertekend moeten worden. Ook alle boekhoudkundige stukken van de vzw moeten op de zetel aanwezig zijn, maar daarover later meer.

Is alles gepubliceerd in het Staats-blad? Op het moment dat je een vzw opricht, maak je je statuten via de gepaste formulieren over aan de Griffie van de rechtbank van koophandel. Die laatste zorgt ervoor dat alles gepubliceerd wordt in het Staatsblad. Jij moet uiteraard wél 142,18 euro betalen. Maar daarmee is de kous eigenlijk niet af. Er zijn immers in het verdere leven van de vzw nog heel wat andere momenten waarop je de buitenwereld moet vertellen hoe de spreekwoordelijke vork aan de steel zit. • De vzw verhuist: als de vzw van adres wil veranderen, kan dat alleen nadat de algemene vergadering die beslissing heeft genomen. Die beslissing van de vzw wordt neergeschreven in een zogenaamde ‘akte’ en die moet op zijn beurt dan weer via het gepaste formulier door de Griffie en na betaling gepubliceerd worden in het Staatsblad. • Bestuurders komen en gaan: als de raad van bestuur verandert van samenstelling, moet dit via de zelfde procedure als hierboven gepubliceerd worden • De vzw stopt ermee: als het vzw-leven je te zwaar valt en je wil eruit stappen, dan kan de algemene vergadering (en enkel zij) tot deze beslissing over gaan. Ook dit moet worden gepubliceerd.

Schrijf eens een akte voor mij alstublieft Heel wat mensen zitten even met de handen in het haar of voelen de onweerswolken in Keulen samenballen als ze een ‘akte’ uit hun mouw moeten schudden en de officiële papierberg in orde moeten brengen. Nochtans hoeft dit allemaal niet echt moeilijk te zijn. Een akte is eigenlijk niet veel meer dan een neergeschreven beslissing waarboven een ‘aanhef’ staat waarin gezegd wordt wie die beslissing neemt. Een voorbeeldje: “De algemene vergadering van vzw huppeldepup, rechtsgeldig bijeengekomen op datum X & Y , heeft besloten: Ten eerste: om de maatschappelijke zetel van de vzw te verhuizen naar adres daar en daar. Ten tweede: ingevolge de statuten aan te passen. Art 2 van de statuten wordt gewijzigd in: “De maatschappelijke zetel is gevestigd in daar en daar” Ten derde: volgende personen worden benoemd tot lid van de raad van bestuur: Voornaam, Achternaam, adres, geboortedatum, geboorteplaats, rijksregisternummer Voornaam, Achternaam, adres, geboortedatum, geboorteplaats, rijksregisternummer Ten vierde: het ontslag uit de raad van bestuur van Voornaam Achternaam wordt aanvaard.” Om inspiratie op te doen over het maken van akten kan je natuurlijk ook altijd gaan kijken naar de akten van vzw’s die gepubliceerd worden op de website van het Staatsblad.

Over boeken en andere dingen om te houden Aangezien het al een quasi onmogelijke opdracht was om in de Muzikantengids de essentie van de verplichte boekhouding voor kleine vzw’s in een hoofdstuk van 12 bladzijden uit de doeken te doen, gaan we ons hier niet wagen aan een samenvatting die nóg beknopter is. Daarom lichten we

van je vzw

g er twee elementen uit: de begroting en de jaarrekening. Elke vzw is immers verplicht om de begroting en de jaarrekening jaarlijks op te sturen naar de Griffie van de rechtbank van koophandel. Je moet dit doen binnen de zes maanden na afsluiting van het vorig boekjaar. Aangezien de meeste vzw’s een boekjaar hebben dat loopt van 1 januari tot 31 december, wil dat dus zeggen dat je deze stukken vóór eind juni moet opsturen naar de Griffie.

De begroting In de vzw-wet staat alleen dat er een begroting moet zijn, maar wordt verder niet uitgelegd hoe die eruit moet zien. In essentie komt het er dan ook op neer dat je een financiële prognose maakt. Dat hoeft niet meer te zijn dan een tabelletje met twee kolommen: in en uit. Aan de inkomstenkant schrijf je dan wat je verwacht aan inkomsten uit optredens, cd-verkoop, merchandising,... en aan de uitgavenkant komen alle verwachte kosten (huur van de repetitieruimte, aankoop van materiaal, promotiekosten, vergoedingen aan muzikanten enz.). De begroting moet je niet opsturen naar de Griffie, maar ze moet wel worden goedgekeurd door de algemene vergadering van de vzw.

De jaarrekening Elk jaar, binnen de zes maanden na afsluiten van het boekjaar, moet elke vzw zijn jaarrekening neerleggen bij de Griffie van de rechtbank van koophandel. Die jaarrekening bestaat eigenlijk uit drie documenten: een jaarlijkse staat van ontvangsten en uitgaven (dit is eigenlijk een samenvatting van je boekhouddagboek), een staat van het vermogen en een toelichting bij dat alles. De wetgever is zo vrij geweest een verplicht model op te leggen. Dit is een minimummodel: gedetailleerder mag, maar moet niet. Een voorbeeld van die documenten vind je uiteraard terug op de Poppuntwebsite onder Popadvies. De staat van ontvangsten moet een totaalbeeld geven van alle verrichtingen die in de loop van het jaar door de vzw werden gedaan. In het schema wordt daarbij

een onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten van verrichtingen. Aan de uitgavenkant gaat het om: Goederen en diensten: dit zijn aankopen die je doet met het oog om te verkopen. Bijvoorbeeld de persing van de cd’s, die je later wilt verkopen. Of de factuur van een gastmuzikant bij een optreden. Ook de aankoop van instrumenten en dergelijke breng je hier onder. Bezoldigingen: alle uitgaven die gepaard gaan met een arbeidsovereenkomst. Dus niet de uitgaven voor onkostenvergoedingen, zoals in de Kleine Vergoedingsregeling. Diensten en diverse goederen: andere uitgaven voor de werking, zoals de factuur van de boekhouder, de aankoop van een computer, etc. De verschillende categorieën van ontvangsten zijn Lidgeld: tenzij je een lidmaatschapsbijdrage in je statuten hebt voorzien, zal je als muziekgroep waarschijnlijk nooit lidgeld innen. Schenkingen en legaten: ook dit zal je als muziekgroep waarschijnlijk nooit moeten invullen. Subsidies: als je bijvoorbeeld een subsidie krijgt voor je cd-project of buitenlandse tournee, geef je dat hier aan. Andere: vrijwel al je inkomsten zullen zich hier situeren. De staat van het vermogen geeft weer wat de ‘waarde’ van de vzw is. Met andere woorden: de waarde van alle bezittingen en de waarde van alle schulden. In het verplichte model van staat van het vermogen noteer je niet alleen de boekhoudkundige waarde van je investeringen, maar ook de waarde van je stocks (bv. de onverkochte cd’s die je nog hebt liggen). Zowel je bezittingen als je schulden moet je duidelijk in kaart brengen. Openstaande facturen naar klanten die jou nog geld moeten, zet je onder schuldvorderingen. Het geld dat op je zichtrekening staat en in kas zit, vermeld je onder liquiditeiten. Bij ‘rechten’ en ‘verplichtingen’ zet je die dingen die in financiële waarde in te schatten zijn. Het spreekt voor zich

dat je ook moet toelichten hoe je dan die waarde bepaald hebt. Iets dat onder de ‘rechten’ kan vallen, is bijvoorbeeld de belofte van de boer wiens schuur je gebruikt, dat je ook na zijn dood nog tien jaar lang gratis het vruchtgebruik zal hebben. Rechten of plichten die je niet in cijfers kan weergeven, moet je woordelijk omschrijven in het vijfde luik van bijlage C.

Toelichting De manier waarop je de waarde bepaalt van de bezittingen, noemen we de waarderingsregels. Als je bijvoorbeeld een stock hebt van 5.000 exemplaren van je cd die je verkoopt aan 10 euro per stuk, heeft dat een waarde van 50.000 euro. De kans is groot dat je het jaar daarop diezelfde cd’s niet meer aan 10 euro kan verkopen, maar nog slechts aan 8 euro, omdat je ondertussen een nieuwe cd hebt gemaakt. Op dat moment zul je de stock op een andere manier waarderen. Daarom dat er ook een vakje is voorzien voor aanpassingen van de waarderingsregels. Het vak bijkomende inlichtingen biedt je de mogelijkheid een toelichting te geven bij verschillen tussen de begroting die je hebt ingediend en de stukken die nu voorliggen.

De redding is nabij Omdat niet aan elk van ons een boekhouder is verloren gegaan en niet iedereen zomaar een rekenblad uit zijn mouw kan toveren om de boekhouding van een band op bij te houden, zijn onze vrienden van het Kunstenloket zo lief geweest om een gratis spreadsheet aan te maken waarmee je je boekhouding kan organiseren. Je vindt een link naar dit bestand eveneens op onze website. Tijs Vastesaeger

Meer informatie: www.poppunt.be (kijk onder Popadvies, vzw) www.kunstenloket.be (kijk onder ‘zakelijke vragen’) www.vsdc.be (kijk onder FAQ)

DEMO DOKTER

DEMO DOK T Keefman

Los Venturas - ‘Besame Mucho’ Tien jaar surfen Los Venturas al op reverb-waves. Met hun ‘Besame Mucho’ ep’tje bewijst het viertal gepokt en gemazeld te zijn in een muziekgenre dat je zo katapulteert naar het Acapulco van de jaren zestig, waar hippe youngsters met vetkuiven en Vespa’s door de straten racen. Een fraai vormgegeven plaatje, waar de titeltrack de toon zet: lekker gejaagd door de branding, gevolgd door ‘Theme from P.O.R.N.’, een tune die – vermoeden we – zeer geschikt is tijdens een zwoele liefdessessie. Wij hoorden er zelfs even de stem van Chris Isaak in. Kinda wicked game. Lekker laid back, met veel ruimte en een kalme pols. El Médico zou hier wel weg mee weten ... ‘Rai Uno’ – hommage aan de Italiaanse zender? – start met een aan het Shaft-theme schatplichtig gitaartje, dat – gestuwd door de drums – overgaat in iets oosters. Beetje duister, gejaagd: het equivalent van een warme dronken nacht die eindigt in een Mexicaanse bar waar de tequila uit de muren vloeit. Live wellicht met meer korrel en pose. Ga ze vooral zelf ontdekken. www.losventuras.be

Nederlandstalige rock. Met teksten die de tenen niet doen krullen en een frontman met zin voor avontuur. Tom Kets is de aanvoerder van deze zevenkoppige band, die onder de auspiciën van K’s Choice-frontman Gert Bettens een ep’tje wist af te leveren dat het midden houdt tussen de gestoorde pop van The Kills en het beste van Gorki en De Mens. ‘Magere Meisjes’ – een jachtig nummer dat ons meteen aan Raymond van het Groenewoud deed denken – is gedrenkt in jaren tachtig elektropunkgitaarrock en bevat een aantal stellingen waar magere meisjes zeer goed uitkomen. Of: waarom het leven voor de ene makkelijker is dan voor de andere. Nummer twee, ‘Hier in dit Nederland’, borduurt verder op hetzelfde holmetalen jaren tachtig-geluid en klinkt ietwat duister-wave-achtig, maar drijft naar het einde toe op vrolijke belletjes. De laatste song, ‘Mooie Verliezers’, sluit dit smaakvolle ep’tje op gepaste wijze af: geen verliezer – verre van – maar een aan TC Matic schatplichtig lied dat zo op de Belpop-verzamelaars kan. Straf. myspace.com/ keefmanmusic Duplex Opgericht in 2006. Een jonge band. Jonge wolven zoals we ze graag hebben. Ook Duplex komt van de Waalse kanten en heeft in de Franse Matthieu Davalo een uitstekend frontman in zijn rangen. Hun sound houdt het

midden tussen het beste van Arctic Monkeys, The Sounds en het gejaagde van Milburn. Mochten we niet beter weten, we situeren ze in een mistroostig Sheffield ... Wat ze brengen, staat stijf van het jeugdig enthousiamse (cfr. The Galacticos), waar een klein beetje kijken-bij-de-buren doorheen sijpelt: ‘Gloom’ klinkt als een doorslagje van de eerder aangehaalde Arctic Monkeys. Niets mis mee, uiteraard, maar Davalo’s stem heeft zo’n uniek timbre – high pitched nasaal, met wat schuurpapier – dat ze met een andere muzikale invulling nog beter tot haar recht zou komen. Maar, laat dat de pret niet derven: Duplex heeft dat sprankeltje attitude, de zin en de drive om hun muziek over – voorlopig – kleine toppen te tillen. Hoopvol kijken we uit naar meer... myspace.com/duplexlive The Electric Ladies Blues - ‘the devil is a woman’ Rock van over de taalgrens. Wallonië stuurt zijn zonen én dochter uit. The Electric Ladies Blues serveert een straffe cocktail van korte speedmetal

K TER

met een straffe dame aan de frontzang, die voortgestuwd wordt door een tsunami van een ritmesectie. Nummers die afklokken net boven of onder de twee minuten: hard, snedig en met veel vuur en passie gespeeld. ‘Eelectric’, ‘Sexplosion Blues’, ‘Blues for you’ ... allemaal gedrenkt in een bluesbad en behandeld met veel metal-égards. Een uitstekende live-band die zich een ferme reputatie bij elkaar aan het spelen is. The Electric Ladies Blues staat voor de geluidsmuur en zal niet stoppen voor het laatste stukje baksteen vermorzeld is tot wat fijn gruis. Dat je dan meteen uit je kleren kan kloppen. theelectricladiesblues.fuzz.com Mockingbirds - ‘Please stop eating Mockingbirds’ Festivalvoer! Mockingbirds, skasurf-collectief uit Wallonië, zou wel eens een van de revelaties van het komende festivalseizoen kunnen worden. De band gaat voor niets minder dan ‘party till you drop’ en zet onverrichterzake aan tot dansen. Zelfs wij – die doorgaans vastgekleefd zitten aan onze stoel – konden het niet laten om wat voorzichtige pasjes

15:42. Terwijl de wind op de noen de bloesems geselt, laat de dokter in zijn kabinet een nieuwe lading demo’s toe. Na ze gemonsterd te hebben, stopt hij zijn pijp en begint hij aan een muzikale dissectie. Zonder verdoving.

te doen. Elf nummers puur spelplezier, nu eens op een authentieke surfbeat, dan weer besprenkeld met wat gipsy en klezmer-invloeden, maar steeds ondersteund door een aanstekelijke blazerssectie. En met een zanger die niet altijd even stemvast is, maar een kniesoor die daarover valt. Bij Mockingbirds staat de muziek op de eerste plaats. Voorwaar een zeer gezonde ingesteldheid. Zeer degelijke opname ook; een pluim voor de band, want een groep als deze degelijk op een drager vastleggen is geen sinecure.