Poppunt Magazine 40 by VI.BE

www.poppunt.be

MAGAZINE40

Dossier

Folk in Vlaanderen

Tips

Digitale Tools pt3 Cdâ&#x20AC;&#x2122;s / vinyl persen

Terugblik

Chokri Mahassine

Girls in Hawaii focus

jonge wolven

rapport

popadvies

vi.be radar

zoekertjes

GRATIiS magaz ne driemaandelijks maart-april-mei 2009 P109079 Afgiftekantoor Antwerpen X

VOOR WOORD

2009. Begonnen onder een goed gesternte, ook ten hoofdkantore van Poppunt Magazine, waar wilde plannen gesmeed worden en de nieuwe Poppunt-website – een werk van lange adem! – ei zo na klaar is. Kortom, wij amuseren ons, en hopen van jullie hetzelfde. Wat je zoal kan lezen in dit magazine? Een dossier over Vlaamse folk: als er één genre is dat de laatste jaren aan fans gewonnen heeft, dan is dat folk. Wij namen onze draailier uit de kast en trokken de boer op om een aantal boeiende verhalen te sprokkelen. Niet over barden en troubadours, maar wel over – onder meer – jong en getalenteerd grut. We gaven ons ros de sporen en kwamen ook terecht bij Luc Ailliet, chiropractor, waar we een onderhoud kregen over kwalenpreventie bij muzikanten. Half geradbraakt ging het verder richting Sint-Pieters Woluwe, waar vrolijke Hawaiiaanse meisjes ons toezwaaiden met een hertenkop en we op de kofﬁe mochten bij Girls in Hawaii, Brussels trots en muzikale hoop in bange dagen. En wat mag je verder nog verwachten? Een duik in het verleden met Pukkelpop-chef Chokri Mahassine, en een introductie in Resonance Ghent, een vzw annex festival met oog voor alternatieve elektronische muziek. Komen ook nog aan bod: DJ Cause, die tekst en uitleg geeft bij digitaal dj’en en het uitbreiden van je platencollectie ... maar in zijn betoog ietwat gecounterd wordt door Sarah Markewich van Sound Performance ... Kortom, genoeg leesvoer om het begin van een nieuwe lente in te luiden. Oh ja, de foto’s zijn deze keer van wannabes sterkhouder Anton Coene. Als winnaar van de Popfolio Foto Award neemt hij voor een keer de taken waar van huisfotograaf Koen Bauters, die in tussentijd genoot van zijn tweede offspring, Warre. Hoera! Bien-à-vous. Poppunt Magazine is het driemaandelijkse tijdschrift van Poppunt vzw. Dagelijks geeft Poppunt praktisch en sociaaljuridisch advies aan muzikanten en dj’s. Poppunt ken je ook van de Muzikantendag in de AB en Play & Produce in de Vooruit: een hele dag workshops, infosessies en demofeedback voor respectievelijk muzikanten en dj’s. Via het interprovinciale vervolgtraject 100% Puur geven we jonge bands kansen op tientallen podia. Ondertussen proppen we poppunt.be vol gegevens over alles wat beweegt in het poplandschap, en brengen we o.m. via vi.be de volledige sector in kaart. vi.be helpt bands en dj’s aan speelkansen en exposure. Omdat muziek onze passie is. poppunt.be - vi.be 02/5049900 - info@poppunt.be !

Redactionele groet, Sven

POPPUNT maart-nummer Hoofdredacteur Joachim Wemel Redactiecoördinator Sven De Potter Fotograaf Anton Coene Vormgeving C2A Verantwoordelijke uitgever Luc Nowé,

POPPUNT vzw, Bloemenstraat 32, B-1000 Brussel Poppunt Magazine redactie Sven De Potter, Piet Notteboom, Luc Nowé, Jan Pauly, Dominique Piedfort, Ruud Van de Locht, Arne Van Petegem, Tijs Vastesaeger, Bram Vermeersch, Joachim Wemel Oplage 5.000 exemplaren Abonnementen Abonneer je op Poppunt Magazine door E 12 over te maken op rekeningnummer 413-9292181-26 met vermelding ABO2009.

MUSICOHOLICS: Girls in Hawaii, de bekendste Franstalige, maar Engels zingende

DOSSIER: Folk! De jongste jaren kent folk een ongelooﬂijke hausse. Wij gingen praten met Geert Gombeir (Folk Dranouter), Peter De Rop (Muziekmozaïek) en Wim Claeys (accordeonist, lesgever) en kregen een mooi verhaal met veel historiek, rootsmuziek en Franse verleidingsdansen.

TIPS: In de dj-wereld bestaat er al lang een polemiek over het gebruik van digitale tools. De ene moet er niet van weten, de andere zweert bij zijn laptop en Serato. DJ Cause legt uit wat de voordelen zijn en geeft er en parcours ook uitleg over het opbouwen en uitbreiden van je platencollectie.

TIPS: Kwalen bij muzikanten. We weten allemaal dat muziek spelen een fantastische hobby of een zeer ﬁjn beroep is. Maar intensief musiceren zorgt vaak voor kwalen. Hoe kan je je daar tegen beschermen? We gingen te rade bij Luc Ailliet, chiropractor. Him said krak.

JONGE WOLVEN: Lixi. Jonge wolven die er in de eerste week vi.be ON AIR in slaagden om als nobele onbekende de playlist van Stubru te halen. Wie is Lixi? Wat doen ze en waarom? Wat zijn de plannen?

band uit Brussel, releasete vorig jaar zijn tweede album en tourde ondertussen de wereld rond: Frankrijk, Canada, Polen, de VS ... Poppunt trok naar Sint-Pieters-Woluwe en zocht de band op in een statig oud huis dat vroeger door het leger gebruikt werd om ﬁlms af te spelen. Prachtige locatie, een goed gesprek met de broers Antoine (zang/gitaar) en Denis Wielemans (drum) en Lionel Vancauwenberghe (zang/gitaar), en twee bakjes troost om de tristesse van de winterdagen te verjagen ...

RAPPORT:

Kim Mathijs heeft diverse gezichten: muzieksamensteller-producer van het Stubru-programma Switch, 50% van het dj-duo Ed & Kim en medeorganisator van de eclectische Breakdown-feestjes in de Muziekodroom in Hasselt. Reden te over om de sympathieke Limburger uit Sint-Truiden eens voor het voetlicht te brengen.

FOCUS 9, 25, 47 TIPS 20, 38 POSTER 30 TERUGBLIK 34 POPADVIES 42 VIBE RADAR 48 COLUMN 50 TELEX 52 ZOEKERTJES 54

MUSIC -O-HOLICS

“Wij houden van artistieke distortie”

Girls in Hawaii 04

België, dat is Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Oostkantons. Wat zich in Vlaanderen muzikaal afspeelt, weten we ondertussen wel, maar gaan we 50 km meer zuidwaarts, dan komen we in een vrij onbekend muzieklandschap terecht. Hoeveel Waalse of Brusselse bands kennen wij eigenlijk? Niet zo heel erg veel, ook al loopt er heel wat talent rond. Zoals Girls in Hawaii, de bekendste Franstalige, maar Engels zingende band uit Brussel, die vorig jaar zijn tweede album – Plan Your Escape – releasete en ondertussen de wereld rondtourde. Frankrijk, Canada, Polen, de VS ... maar in Vlaanderen blijft het vrij stil, ondanks het feit dat ze wel op Stubru gedraaid worden en de nodige aandacht krijgen. Het zou ongetwijfeld anders zijn mocht Girls in Hawaii uit pakweg uit Gent of Antwerpen komen. Poppunt trok naar Sint-Pieters-Woluwe en zocht de band op in een statisch oud huis dat vroeger door het leger gebruikt werd om ﬁlms af te spelen. Prachtige locatie, een goed gesprek met de broers Antoine (zang/gitaar) en Denis Wielemans (drum) en Lionel Vancauwenberghe (zang/gitaar), en twee bakjes troost om de tristesse van de winterdagen te verjagen ... Toen ik vorig jaar door Court Circuit uitgenodigd werd om in naam van Poppunt demofeedback te geven voor Waalse bands viel me op dat die hoegenaamd niets wisten over de Vlaamse muziekscene. Noch de plaatsen waar ze konden spelen, noch de labels, bands, boekers ... de hele reutemeteut. En dat voor een klein land als België. Markant, toch? Antoine: “Van informatiedoorstroming is inderdaad nagenoeg geen sprake. Wanneer een beginnende Waalse of Brusselse band in Vlaanderen gaat spelen, heeft dat weinig met boekingen te maken, maar komt dat meestal doordat vrienden van de band je getipt hebben. Wij hebben het geluk gehad dat Studio Brussel ons van meet af aan gesteund heeft. Jaren geleden hebben we Demopoll (de toenmalige demorubriek van Poppunt & Stubru, nu vi.be ON AIR, red.) gewonnen, wat ons toen meteen een concert in de AB opleverde. Voor de tweede plaat hebben ze echt hun best gedaan, zijn we voor de release in de Vooruit terechtgekomen en werden we benaderd voor het Nederlandstalige coverproject waarvoor we Voor Ik Vergeet van Spinvis herwerkt hebben ... over gebrek aan interesse hebben we echt niet te klagen gehad. Maar

Antoine: “Artistiek gezien vinden we het heel interessant om voor distortion te zorgen; het mag niet allemaal te makkelijk zijn. Er moet toch ergens een tegenbeweging zijn voor al die Amerikaanse bands die allemaal dezelfde powerrock spelen?”

het is waar: Waalse bands vinden hun weg niet makkelijk naar Vlaamse podia. En vice versa. De grote namen wel, uiteraard: dEUS, Soulwax, Zita Swoon ... maar van de kleinere bands horen wij heel weinig.” Denis: “Wij hebben altijd zeer veel interesse gehad in Vlaamse bands en in de plekken waar ze spelen. Het komt er op neer om zelf te gaan zoeken en de juiste mensen aan te spreken. Hetzelfde geldt voor Wallonië, waar je bijvoorbeeld een collectief vindt als Jaune Orange. Zij bieden speelkansen aan veel Vlaamse bands.” Antoine: “Ik denk dat er wel een aantal goeie initiatieven bestaan die de culturele uitwisseling bevorderen, zoals AB/Bota, waarin beide muziektempels bij elkaar gaan programmeren. Wat helpt, is al in het buitenland gespeeld hebben: het is makkelijker – vreemd genoeg – om via optredens in Frankrijk, Engeland of de VS aan speelplekken te geraken in Vlaanderen dan vanuit Brussel of Wallonië. Je bouwt credibiliteit op en geeft de boeker of organisator meer zin om je te programmeren. Vlaanderen en Wallonië lijken soms echt duizenden kilometer uit elkaar te liggen.” Onbegrijpelijk eigenlijk ... Lionel: “Ja, maar vergis je niet: ook in Wallonië is het voor ons ook pas allemaal begonnen na een tour in de VS en Frankrijk. Plots kregen we in de Franstalige media meer aandacht.” Denis: “Ook voor Soulwax heeft het lang geduurd, hoor: het was pas na hun 2 Many DJ’s-project dat ze hier vaste voet aan de grond gekregen hebben. In het alternatieve milieu was Soulwax wel bekend, maar het bredere publiek heeft hen pas veel later leren kennen. En wat Gabriel Rios betreft: die is in Vlaanderen mega, heeft een sterrenstatus, maar in Wallonië werkt dat voor geen meter.” Echt? Vreemd dat dat op zo’n kleine geograﬁsche plek zo kan verschillen. Jullie hebben al overal gespeeld en kennen een pak andere bands, uit de verschillende taalgebieden. Kan je spreken van een verschil in muziek

of muzikale aanpak tussen Waalse en Vlaamse bands? Denis: “Wat ons betreft niet, want wij zijn opgegroeid met Vlaamse bands: dEUS, Moondog Jr., Mitsoobishi Jackson, Evil Superstars ... we zijn meer een Vlaamse band dan een Waalse, denk ik. EuroSonic had ons trouwens ook zo aangekondigd. (lacht)” Antoine: “Wat mij zo aantrok in die Vlaamse bands was de gekheid, de vreemde arrangementen, de ambiance, de manier waarop ze omgaan met het visuele aspect ... Niet dat ik de ‘Frans-Belgische’ cultuur onderschat, hé: op het gebied van schilderkunst en literatuur zijn hier ook heel wat straffe dingen gemaakt, kijk maar naar Magritte, Hergé, Simenon ... maar op het gebied van pop en rock? Brel, ja, maar verder? Ik denk dat het nu pas allemaal aan het beginnen is. dEUS heeft echt een voorbeeld gesteld, omdat zij bewezen hebben dat je als Belgische band wel naar het buitenland kan en internationaal mag denken. Voor veel Waalse bands heeft dEUS het pad geëffend; je mag hun pioniersfunctie echt niet onderschatten.” Ook voor jullie? Antoine: “Absoluut. dEUS stond voor ons van meet af aan op gelijke hoogte als Nirvana en consorten. Zij, en anderen zoals Evil Superstars, hadden een eigen gezicht en deden hun ding, los van alle heersende trends. Ze hebben een persoonlijk universum gecreëerd waar toch heel wat ‘België’ doorschemert. En ik ben nog steeds onder de indruk: ze verkopen twee keer Vorst uit!”

Vive la France! Antoine: “In België krijg je als band steeds weer af te rekenen met communautaire problemen: drie verschillende talen, twee verschillende mediaculturen ... Er zijn twee culturele identiteiten en Waalse bands sluiten meer aan bij Frankrijk dan bij Vlaanderen. Alleen al door de taal is de link tussen Wallonië, Brussel en Frankrijk snel gelegd, vandaar

dat Waalse bands makkelijker in Frankrijk aan de bak komen dan in Vlaanderen. Ik vind het best jammer dat er geen nationale Belgische tv- of muziekzenders zijn, waar beide talen door elkaar gebruikt worden, zodat iedereen aan bod komt.” Denis: “Je vindt dat wel op het internet, maar los daarvan? De taalbarrière is er, zelfs bij coole sites als Goddeau ... er moet moeite gedaan worden om de sites in twee talen op te maken. Wel consequent tweetalig is RifRaf. Daar bestaat de wil om beide culturen te verzoenen. De Franstalige en Nederlandstalige versie zijn geen kopieën van elkaar, maar ze belichten wel beide kanten. Op het gebied van cultuur is er echt een nieuwe impuls nodig. Te beginnen bij de muziekzenders, denk ik: Pur fm zou eigenlijk meer Vlaamse bands in de playlist moeten opnemen en Stubru meer Waalse en Brusselse.” Hoe zit het eigenlijk met de support van de overheid? Bestaan er in Brussel of Wallonië voldoende initiatieven waar bands terecht kunnen? Antoine: “Dat begint, ja. In Vlaanderen kreeg je op het moment dat er veel groepen ontstonden ook organisaties die zich voor die bands begonnen in te zetten. Nu heb je Poppunt, Clubcircuit, de muziekcentra, alternatieve managementbureau’s ... In Wallonië is er nog veel werk, maar er komt stilaan schot in de zaak: Court Circuit is erkend, je hebt het circuit Club Plasma, Boutique Rock, Pur Démo ... maar die focussen hoofdzakelijk op Waalse bands.”

Lionel: ”Het lijkt er soms op alsof het verboden is om je demo op te sturen naar Vlaanderen of Wallonië. (lacht) Toen wij jaren geleden onze demo naar Poppunt stuurden, hadden we ook maar via via vernomen dat je via Demopoll op Stubru kon komen. Er wordt veel te weinig ruchtbaarheid aan gegeven ...” Girls in Hawaii is in Vlaanderen de grootste en meest bekende Waalse/ Brusselse bands, maar er lopen er wellicht nog talloze andere rond. Goeie bands die we niet kennen? Antoine: “Oh ja, tuurlijk. Ghinzu, die nu een eerste plaat uitbrengen en waar heel veel verwacht wordt, The Tellers ...” Denis: “Weet je waar ik onlangs van opkeek: we speelden op een festival in Polen, tweeduizend kilometer ver, en daar liepen we Mintzkov tegen het lijf! Wij dachten dat die band ermee gestopt was! Zo zie je maar: van promo voor hun nieuwe plaat was in Wallonië helemaal geen sprake.” Antoine: “Sioen kennen we natuurlijk ook. Das Pop ook, maar die kennen we al langer dankzij het nummer You, dat echt wel een hit was. Om maar te zeggen: het is niet omdat je in Vlaanderen groot bent, dat dat in Wallonië ook zo is. Of genres die het hier niet doen, doen het bij jullie wel goed. Kijk naar de hiphopscene! Hiphoppers hebben op Stubru zelfs een eigen programma; dat bestaat hier niet. Ook meteen de reden waarom Baloji naar Vlaanderen verhuisd is: er is veel meer interesse voor rap en hiphop.

Trouwens, de Luikse scene staat toch echt wel los van de andere Brusselse of Waalse: je kan er echt van een scene spreken, met dertig à veertig bands die elkaar allemaal wel kennen, een beetje zoals in Antwerpen en Gent.”

Wat bek je? Jullie zijn Franstalige Brusselaars en zingen in het Engels. Jullie hebben meer succes in Frankrijk dan in Vlaanderen. Nooit gedacht om in het Frans te beginnen? Antoine: “Neen, nooit eigenlijk. Toen ik begon te zingen, was het logisch om Engels te gebruiken, omdat dat de taal was van mijn favoriete zangers, ook al is ons Engels in vergelijking met dat van Vlamingen minder goed. Een logische keuze was het niet, maar in het begin trok ik het me helemaal niet aan wat ik stond te zingen: het moest goed klinken, maar semantisch niet juist zijn. Ik ben trouwens fonetisch Engels beginnen zingen, omdat het klankmatig goed moest zitten. Nu zijn de teksten nog altijd niet zo erg belangrijk, maar wel de melodie van de zanglijn. Ik benader de stem als een extra instrument en niet zozeer als een middel om een boodschap te verkondigen.” Denis: “Frans is geen makkelijke taal voor popmuziek, vind ik. Noir Désir doet het bijvoorbeeld wel, maar bij hen klinkt het meer als spoken word. Of Serge Gainsbourg, die is daar een meester in. En je moet er uiteraard rekening mee houden dat je in je moerstaal niet zomaar eender wat kan

zeggen, omdat mensen het verstaan. Je moet al van goeden huize zijn om een degelijke Franse songtekst neer te pennen.” Antoine: “Voor melodieën en harmonieën vind ik het alleszins makkelijker om me van het Engels te bedienen. Voor mij is dat nooit een taal geweest waarmee ik iets kon zeggen, maar één die vooral cool klonk. Onze eerste songs gingen echt nergens over, maar nu begint dat toch te veranderen. We leren bij, hé. (lacht)” Zelfs een aardig mondje Nederlands, door Spinvis te coveren. Geen evidente taak, voor geen enkele band. Jullie versie van Voor Ik Vergeet klonk zelfs aandoenlijk. Antoine: “Toen ik Spinvis voor het eerst hoorde, wist ik meteen dat hij niet zomaar wat stond te zingen. Ik denk zelfs dat het voor mij makkelijker zou zijn om met mijn kennis van het Nederlands een goeie tekst te schrijven dan in het Engels. De uitkomst zou misschien wel ietwat absurdistisch zijn, maar goed. Wat die Spinvis-cover betreft: de muziek stond er snel op, maar op de tekst hebben we toch wat zitten zwoegen. Dat was echt zin per zin, en dan even rusten. (lacht)” Even over jullie tweede plaat, Plan Your Escape: die klinkt heel open, met Americana- en folk-invloeden, een beetje noise. Beschouwen jullie zichzelf als een Belgische of meer een Europese band? Antoine: “Europees. Wij maken geen Belgische muziek. Ik zou niet weten hoe dat klinkt.” Er bestaat toch een onmiskenbaar Belgisch geluid: dEUS, Evil Superstars, Sioen, An Pierlé, Mintzkov, Zita Swoon ... Ze hebben allemaal een eigen smoel, met een make up van internationale muzikale invloeden. Dat geldt toch ook voor Girls in Hawaii? Antoine: “Ja, misschien wel, maar ik sta daar toch niet echt bij stil. Eigenlijk klopt het wel, denk ik: de invloed van vreemde culturen is er wel altijd geweest. België is altijd bezet geweest door vreemde mogendheden: Fransen, Spanjaarden, Oostenrijkers, Duitsers ... en allemaal hebben ze een stempel gedrukt. Nu nog: kijk naar Lionel, zijn moeder is Italiaans. Vandaar zijn ongelooflijke interesse voor Italiaanse chanson. (lachje) Trouwens, voor Jean Lamoot (de producer van Plan Your Escape, red.) konden we even goed van Timboektoe komen: hem maakte

het alleszins geen moer uit waar we vandaan kwamen. Het is onze muziek die telde. Ik zou voor de volgende plaat graag samenwerken met iemand die uitsluitend Engels spreekt, omdat dat volgens mij voor een redelijk aparte sfeer kan zorgen, één waar wij ons anders in moeten uitdrukken.” Aan de hoesfoto van de plaat te zien, zit er een morbide kantje aan Girls in Hawaii. De kop van een dood hert: niet meteen de meest vrolijke coverkeuze ... Antoine: “We wilden met die cover het beeld van de eerste plaat counteren, want dat was een heel mooie foto, en we mikten op een houden-van-ofhaten-reactie. Een beetje een risico, maar het mocht wel wat rock-’n-roll hebben. Het symboliseert ook de weg die we voor de tweede plaat hebben moeten afleggen: de eerste plaat moest vermoord worden; we waren een beetje aan herbronning toe.” Het geeft alleszins een fantastische contradictie: de vrolijke naam Girls in Hawaii tegenover de dood. Eros en thanatos ineen. Antoine: “En zelfs de groepsnaam is al ironisch: wij zijn geen vrolijke, zongebruinde meisjes, maar muzikanten die in een vaak somber land leven.” Denis: “Dat is een beetje dat Belgische surrealisme; ik hou wel van die paradox. Eerst iets triest en dan iets vrolijks. Een zon als hoes zou toch minder zijn, me dunkt.”

Maken jullie het zich dan niet wat moeilijk? In de muziek draait ook veel rond imago, maar bij jullie ontbreekt er een duidelijk beeld. Of is dat bewust? Antoine: “Bewust, ja. Volgens marketingregels is het not done, maar daar trekken wij ons niets van aan. Artistiek gezien vinden we het heel interessant om voor distortion te zorgen; het mag niet allemaal te makkelijk zijn. Er moet toch ergens een tegenbeweging zijn voor al die Amerikaanse bands die allemaal dezelfde powerrock spelen? Hoeveel Foo Fighters lopen er niet rond? Als je in Amerika rondloopt en zegt dat je fan bent van Sparklehorse, Eels, Grandaddy ... dan kijken ze je met grote ogen aan, want die bands hebben daar geen succes. Er is uiteraard wel een grote indiescene, maar het gros van de mensen is er niet geïnteresseerd in wat wij doen. Jay-Z, Limp Bizkit ... massacultuur en massaconsumptie.” Denis: “Mochten wij ons schikken naar de marketingregels en ons voor een foto in een kostuum hijsen, dan zouden we ons een stel clowns voelen. Wij gaan ons niet anders voordoen om meer platen te verkopen.” De la musique avant toute chose! Heren, bedankt voor het gesprek. Sven De Potter

www.planyourescape.be www.vlaamserap.be myspace.com/girlsinhawaii vi.be/vlaamserap

19 07

FOCUS

Globalista Ball P

M @ arty

“Als ik iets doe, ben ik heel gedreven.” Een bezige bij met een uitgesproken mening, zo kan je de Antwerpse student Nicolas Bouziane (23) het best omschrijven. Als jonge knaap programmeerde hij het drum ’n’ bass-podium op Laundry Day, nu zoekt hij verder zijn eigen(wijze) weg. Hij brengt zijn tijd het liefst door in – “het kloppend hart van de drum ’n’ bass” – London, stond zowel in het binnen- als het buitenland achter de draaitafels en schreef club reviews voor een Grieks tijdschrift. Zijn eigen drum ’n’ bass-band heet Teddy Machinegun en in maart verwachten we hun eerste release. Op vraag van het Mano Mundo festival stelt Nicolas opnieuw de line up samen van de Globalista Ballroom. Daarbij kijkt hij ook onze kant op ...

o d n u ano M

Er is een link tussen Mano Mundo en Poppunt. Leg eens uit. Nicolas: “In het kader van 100% Puur krijgen jonge bands al jaren speelkansen op Mano Mundo. Dit jaar gaan we via vi.be ook op zoek naar getalenteerde dj’s voor de Globalista Ballroom. Echte restricties zijn er niet. Het belangrijkste is dat de artiest past in het plaatje van de Globalista Ballroom. Het hoeft geen grote naam te zijn. Bij het beoordelen van beginnende dj’s is techniek voor mij ondergeschikt aan attitude en stijl. Er zijn veel dj’s die het technische aspect nog niet volledig onder de knie hebben, maar daar wel met de juiste ingesteldheid aan werken. Een eigen koers varen is het belangrijkste. Net zoals in de commerciële scene heb je ook in de undergound een super 50. Maar ik zoek geen super 50-dj’s. Ik heb het meer voor gasten die af en toe een speciaal plaatje opleggen.” Geef eens een voorbeeld van een dj

die nog hoge ogen zal gooien. Nicolas: “Hij is intussen doorgebroken via het Duitse label Great Stuff Recordings: Ramon Tapia, een fantastische dj én producer. In het buitenland krijgt hij de erkenning die hij verdient, tot aan de andere kant van de aardbol toe, maar in België wordt hij niet genoeg naar waarde geschat. Hier kom je op de meest courante events vaak dezelfde dj’s tegen. Spijtig, want zo is er maar weinig variatie. Events die groot worden, belanden vaak in een commerciëler straatje. De ﬁlosoﬁe van weleer raakt dan zoek. Iemand als Ramon Tapia zou hier net zo goed kunnen headlinen.” “Ramon staat met zijn twee voeten op de grond en hij houdt het ook eenvoudig. Zelfreflectie is heel belangrijk. Een dj moet doen waar hij zelf zin in heeft. Veel beginnende dj’s willen na twee weken al aan de top staan. Omdat ze geen vrede kunnen nemen met de tussenstappen en vooral de tijd die ze in beslag nemen, leggen ze platen op enkel in functie van het publiek. Als je je eigen gevoel volgt, zal het publiek je misschien niet

room meteen super vinden, maar als je op die manier blijft verder werken, stijgt je niveau en de appreciatie van het publiek gaandeweg.” Da’s een duidelijke mening. Nicolas: “Het is niet dat ik zwart-wit denk, maar bij een selectie trek ik mijn lijnen op een duidelijke manier. Ik ben een muggenzifter: een dj moet moeite doen. Een mixtape alleen volstaat niet. Bij het beoordelen van een dj, probeer ik hem of haar ook aan het werk te zien en meer te weten te komen over de persoon zelf. Zo ben ik er zeker van dat er talent op het podium staat dat het ook echt verdient.” “In het kader van een uitwisselingsproject tussen een Belgische en een Afrikaanse dj, heb ik ooit een speciﬁeke vragenlijst laten opstellen door enkele studenten psychologie. Het was een project waarbij de persoonlijkheid van de dj’s centraal stond. Op vraag van Vredeseilanden ben ik toen naar Oeganda getrokken om er een Afrikaanse dj een podiumplaats aan te bieden in België. In de hoofdstad Kampala gingen we op zoek naar een dj met roots op het platteland. Enerzijds

omdat ik de pure lokale muziek van Oeganda naar hier wou brengen, anderzijds omdat ik iemand met een authentieke persoonlijkheid wou. Het is niet evident om in Oeganda van het platteland naar de stad te trekken en er als dj te overleven. DJ Vicious had een zeer sterk verhaal.” Wanneer ben je een goede programmator? Nicolas: “Een goede muzikant of programmator moet open staan voor verschillende muziekstijlen. Als je oogkleppen op hebt, mis je veel. Het is niet omdat je funk niet goed vindt, dat je funk moet uitsluiten. Je hebt bijvoorbeeld ook goeie drum ’n’ bass met funkinvloeden.” “Muziek is iets universeels. Ikzelf ben opgegroeid met veel funk, blues en rock-’n-roll, en daar ben ik mijn ouders zeer dankbaar voor. Op heel jonge leeftijd leerde ik al unieke bands kennen. Alliance Etnique, bijvoorbeeld: een Parijse hiphopgroep met zeer veel funk-, soul- en jazzinvloeden. Ik was nog geen tien jaar toen ik hun muziek voor het eerst hoorde. Als ik die nu herbeluister, besef ik dat er de dag van vandaag maar weinig albums zo breed gaan en vooral zo goed klinken.”

Je luistert niet alleen veel naar muziek, je speelt ook zelf in een band. Nicolas: “Met Teddy Machinegun spelen we live drum ’n’ bass. Op vraag van Mano Mundo mogen we net als vorig jaar afsluiten in de Globalista Ballroom. We denken erover om onder de noemer ‘Teddy Machinegun invitez’ jonge zangers en zangeressen bij het optreden te betrekken. Zo kunnen zij podiumervaring opdoen en onze muziekstijl ontdekken.” “Er zijn heel veel jonge artiesten die heel hard werken. Een nummer opnemen is echter niet evident voor een beginnende band. Als je thuis wil opnemen en een goed resultaat wil, dan ben je al snel veel geld kwijt aan apparatuur. Een studio huren is ook kostelijk. Als ik talent op zo’n eenvoudige manier ervaring kan laten opdoen, dan twijfel ik daar niet over. Weet je, ik ben heel gedreven met mijn muziek bezig, maar ik laat liever iemand voorgaan dan zelf succes na te streven.” Respect! Bram Vermeersch

www.manomundo.be

DOSS IER

Folk in Vlaanderen

vet groovy

Vlaamse folk is

Wim Claeys

Het onderwerp voor het eerste dossier van 2009 vindt zijn oorsprong diep in de tijd, toen Pieter Brueghel de Oude het Vlaamse leven voor de eeuwigheid vastlegde, en her en der te lande muzikanten met draailieren, doedelzakken, fluitjes, accordeons en dies meer het leven van alledag opvrolijkten. Met volksmuziek, liederen en dansen die al generaties meegingen. Cultureel erfgoed dat in de loop der eeuwen meer en meer leek te verdwijnen. De grote schat aan volksmuziek leek – samen met de mondelinge overlevering – een stille dood te sterven. Tot een aantal gepassioneerde lui in de jaren 1960 de boer optrokken en bij oude mensen volks muziekmateriaal gingen sprokkelen; het was de aanzet voor een ware folkrevival. De laatste jaren heeft folk – dankzij een nieuwe lichting muzikanten en initiatieven – nog meer aan succes gewonnen. Het genre heeft vandaag nog weinig uitstaans met folklore of geitenwollen sokken. Integendeel, folk is een volwaardig muziekgenre dat bij het jonge volk enorm veel succes kent. Ons cultureel erfgoed is gevrijwaard van de ondergang. Of dient dat toch genuanceerd? Poppunt legde zijn oor te luister bij een aantal key players en kreeg – de bourree dansend – volgend verhaal voorgeschoteld. Waar begin je in Wodans naam aan een verhaal met wortels diep in het verleden? Bij Wim Claeys, bijvoorbeeld, folkie in hart en nieren, muzikant bij Ambrozijn en Olla Vogala, lesgever diatonisch accordeon aan de muziekacademie van Ieper, en bezieler van het Boombal, het folkbal dat de folkwereld een frisse injectie gaf en nu aan talloze jonge bands speelplekken biedt. “Er is de laatste jaren heel wat veranderd”, aldus Wim Claeys. “Ik heb in 2000 Boombal opgestart. Heel kleinschalig, maar het is heel snel een nationaal succes geworden. Het opzet is altijd geweest om dansbare live folkmuziek te brengen. Na dertig jaar pionierswerk wordt de scene nu bevolkt door jonge muzikanten, waar ongelooflijk veel talent tussenzit.” “Absoluut waar”, zegt ook Peter De Rop, directeur van Muziekmozaïek, het steun- en aanspreekpunt voor iedereen die in Vlaanderen en Brussel met folk en/of jazz bezig en begaan is. “Maar wat je wel merkt, is dat de jonge bands zich minder met het oudere repertoire bezighouden en meer nieuwe songs

componeren, weliswaar in de traditie van en met de muzikale structuren van vroeger. Wie een bourree (een Franse verleidingsdans, red.) wil spelen, dient zich te houden aan een structuur. Net hetzelfde geldt voor een Scottish of een wals: dat is in drie, punt. Daarover bestaat geen discussie. Iedereen is het erover eens dat die vernieuwing een zegen is voor de traditie, al denk ik wel dat een aantal traditionalisten het anders zien. Eén van de wegbereiders van het genre, Hubert Boonen, brengt binnenkort trouwens een groot werk uit met honderden melodieën, maar of daar veel uit geput zal worden? Qua inventarisatie is het echt een huzarenstuk. Laten we hopen dat het ook gebruikt wordt.” Voor we verder gaan, toch misschien eerst een streepje geschiedenis: waar komt die hernieuwde interesse voor die oude volksmuziek eigenlijk vandaan? Als leek heb ik wel gehoord van ’t Kliekske, Kadril, en ken ik de nieuwere folklichting met Ambrozijn, Laïs, Aedo en de Boombalbands, maar het grote verhaal is me onbekend ... Wim: “De muzikanten van ’t Kliekske – Wilfrid Moonen, Oswald Tahon, Rosita Tahon en Herman Dewit – werden er zich in de jaren zestig van bewust dat de immense schat aan volksmuziek van de generaties voor hen – ouders en grootouders, muziek van voor en na WOI – door een gebrek aan opnamemateriaal dreigde te verdwijnen. Om dat cultureel erfgoed te redden, zijn ze letterlijk met een huifkar de boer op gegaan en zijn ze al die oude muziek beginnen opnemen. Ze streefden er niet enkel naar om de muziek levend te houden, maar wilden ook de oude Vlaamse instrumenten, zoals doedelzak, draailier en accordeon, opnieuw beginnen gebruiken. Weinig mensen beseffen dat de doedelzak een echt Vlaams instrument is, zoals je kan zien op de schilderijen van Pieter Brueghel. Van de oorspronkelijke draailieren was er maar één instrument bewaard! In Wenen, dan nog. Ze zijn het gaan opmeten en hebben het nagebouwd. Daarnaast hebben ze talloze andere instrumenten van de vergetelheid gered: hommel, doedelzak, rommelpot, blazevere, bultkarkas, klompviool, vlierefluit ... Je mag dus wel stellen dat zij die oude traditie door middel van liedjesarchivering en instrumentenarcheologie van de ondergang hebben gered. In elke provincie had je wel iemand die het land in trok om oude muziek te

verzamelen: in Vlaanderen Roger Hessel, in Brabant Wim Bosmans en Hubert Boonen ... maar ’t Kliekske had wel een magneetfunctie. De tweede folkgolf heeft daar heel veel aan gehad.” Zonder ’t Kliekske geen nieuwe folkbeweging? Wim: “Misschien wel, ja. Zij hebben in Gooik ook de folkweek op poten gezet, waar geïnteresseerden konden langskomen om eens een les te volgen. En dat is uitgemond in een folkstage, die nu nog altijd een enorm succes kent. Je zal in Vlaanderen geen – of zeer weinig – nieuwe folkgroepen zien die niets te maken hebben met de stage in Gooik: Laïs, Ambrozijn, Kadril, Aedo ... de muzikanten hebben elkaar daar allemaal ontmoet.” Peter: “Muziekmozaïek is ontstaan vanuit de stages in Gooik. Daar komt toch jaarlijkse een 400 man op af. En het is nog steeds een kweekvijver voor jong talent. Inmiddels biedt een aantal muziekacademies in Vlaanderen ook folk aan, zoals Ieper, Sint-Niklaas, Gent en Gooik, en er is ook vraag vanuit Brugge en Genk. In de toekomst zou elke muziekschool folklessen moeten aanbieden. We zitten niet langer in een experimentele fase en evolueren naar een situatie die we ook in de rest van Europa zien: folk wordt echt een waardig muziekgenre, naast pop, rock en jazz.”

Zoals d’oude mensen zongen Wim, jij maakt deel uit van die tweede folkgolf. In hoeverre putten jullie nog inspiratie uit die oude traditie? Wim: “Met Ambrozijn deden we dat veel. We hadden vooral zin om die oude nummers te herwerken. Ik vind het heel belangrijk dat de nieuwe generatie de oude liedjes afstoft, omdat het essentieel is voor de overleving van de klassiekers. Met Ambrozijn zijn we verder geëvolueerd naar eigen, meer poppy nummers. Ik heb daar vroeger veel discussies over gehad met conservatieve traditionele folkies die het niet vonden kunnen dat wij zo vrij omsprongen met wat er bestond. Maar zoals ik al zei, hoe moderner een traditie, hoe meer succes ze zal hebben. Onze generatie en de generaties die komen drukken hun stempel, omdat ze gebruik maken van nieuwe instrumenten, kruisbestuivingen met andere genres zoeken, en zo meer.

zijn eigenzinnige programmatie. Hoe passen zij in het folkverhaal? Geert: “We hebben beslist om onze twee publieken aan elkaar te linken. 4AD wordt voor deze editie club in residence. De laatste jaren heeft de 4AD bands geprogrammeerd die ik ook graag eens op Dranouter zie staan, zoals De Kift. Door hen uit te nodigen, tonen we onze eigenzinnigheid. Al moet ik wel zeggen dat het idee eerst getrakteerd werd op een aantal meewarige blikken. Begrijpelijk, maar een naam als Alela Diane past mijns inziens ook perfect op Folkfestival Dranouter.”

Peter De Rop

Je kan en mag dat niet tegenhouden.” Dat is ook de meteen de mening van Geert Gombeir, organisator van het Folkfestival Dranouter: “Ik ben ervan overtuigd dat folk veel baat heeft bij de nieuwe ontwikkelingen. Ik begrijp dat mensen het genre willen bewaren, maar dat kan enkel door vernieuwing toe te staan en door invloeden toe te laten. In de jaren zeventig zag je ook al dat er in het genre gezocht werd naar nieuwe invalshoeken en verbreding. Midden jaren negentig had je dat opnieuw: de meisjes van Laïs, Wim Claeys, Tom Theuns, Wouter Vandenabeele ... hebben allemaal heel veel betekend voor de folkscene.” Dat de interesse voor folk elk jaar groter wordt, is een feit. Ook het Folkfestival Dranouter trekt elk jaar meer volk, ook al zijn jullie al jaren geen strikt folkfestival meer. Daan, John Cale, Zita Swoon ... kan je bezwaarlijk folk noemen. Daar moet toch kritiek op komen uit de (die hard) folkhoek? Geert: “Sommige mensen staan heel kritisch tegenover de programmatie van Folkfestival Dranouter. Wij zijn begonnen in 1975 en hebben al die jaren een forum geboden aan de Vlaamse folkartiest, zeker wat die tweede golf betreft. We hebben gefungeerd als informatieplatform voor bands en artiesten. Dat we de laatste tien jaar breder programmeren en groepen als Daan, Zita Swoon, etc. geprogrammeerd hebben, betekent niet dat Folkfestival Dranouter plots

een andere weg ingeslagen is, maar wel dat we op die manier veel meer muziekliefhebbers kunnen bedienen en laten kennismaken met rootsmuziek. We programmeren nog altijd een derde pure traditionele folk, maar we gaan wel mee met de tijd. We bieden een programma aan waar iedereen zijn gading vindt, én dat wat puur traditionele folk betreft het beste presenteert wat er te vinden is. Wij kunnen nu bands programmeren die even goed op Pukkelpop terecht kunnen; tien jaar geleden was dat absoluut niet aan de orde. Bands als Fleet Foxes of Bon Iver passen zowel bij ons als op een puur pop/rockfestival. We moeten onze ambities en het mixen van stijlen laten blenden om de traditie verder te laten verder leven. Dat is onze betrachting, de nieuwe traditie een duwtje in de rug geven. Maar vergis je niet: in andere landen met een oudere en strengere traditie gebeurt dat even goed. In Ierland en Engeland is die nieuwe beweging al langer bezig. Wij zijn toch nog iets behoudsgezinder.” Werk je door die brede programmatie dan niet mee aan de teloorgang van de traditionals en een stukje echt Vlaams erfgoed? Geert: “Ik denk dat het andersom is: genres die niet evolueren blijven stilstaan. Nieuwe impulsen helpen een genre vooruit.” Over nieuwe impulsen gesproken, jullie werken dit jaar samen met 4AD, de club die bekend staat om

Niet vies van genreverbreding dus. Beschouw jij artiesten als Flip Kowlier en bands als Het Zesde Metaal ook als Vlaamse folk? Zij stralen alleen al door het gebruik van het West-Vlaams een zekere authenticiteit uit ... Geert: “In mijn ogen wel, ja. Akoestische singersongwriting behoort tot dat bredere spectrum. In de ogen van puristen is dat not done, maar als je pakweg in de VS over folk spreekt, dan wordt Neil Young daar ook toe gerekend. Zelfs een Zita Swoon past in dat rijtje rootsmuziek, met raakpunten naar de wereldmuziek.”

BoomBalBelgië - Vet en groovy “Ik denk dat het tijd wordt voor een volgende Vlaamse folkbeweging”, aldus Geert. “Ik stel vast dat er heel wat gaande is in de folkscene, maar ik zie voorlopig nog geen nieuwe Laïs of Ambrozijn. Het zit voor het moment allemaal nogal gecentreerd rond het dansverhaal – Boombal – waarbij er meer aandacht is voor de dans en minder voor de muziek.” Peter: “Boombal heeft de folk enorm verbreed. Vroeger werden ongeveer twintig folkbals per jaar georganiseerd, nu kan je vrijwel elke dag van de week ergens je benen gaan uitslaan en genieten van zeer goeie muziek. En aangezien de bals vaak in studentensteden plaatsvinden, wekken ze enorm veel interesse bij

jonge mensen. Dat merken we ook bij Muziekmozaïek: terwijl er vroeger op de stages in Gooik maar tien procent jonge mensen afkwamen, zie je er nu veel meer jongeren dan ouderen. De laatste jaren heeft de folkbeweging een grote verjonging doorgemaakt. Het voortbestaan is verzekerd, maar situeert zich mijns inziens meer in de dansmuziek. Er ontstaan nog steeds nieuwe initiatieven, zoals de tune learning sessions, waarbij mensen samenkomen met een docent/ muzikant die hen de folkstandards en manieren van uitvoering aanleert. Samen met Wouter Vandenabeele heb ik drie jaar geleden de groep Transpiradansa opgericht, een orkest met 26 muzikanten. Violen, blazers, percussie ... We hebben ondertussen al in Gallicië en Zuid-Afrika gespeeld, maar de media hier hebben er weinig interesse voor, me dunkt. We hebben andere middelen nodig om de muziek bij de mensen te krijgen, en daar slagen we wel in.” Het komt steeds terug: Boombal is hot, maar concentreert zich hoofdzakelijk op live dansmuziek. Bedienen de folkconcerten en Boombal twee totaal verschillende doelgroepen? Peter: “Neen, helemaal niet. Boombal is niet uitsluitend voor de jonge garde. Je ziet er evengoed vijftigers en zestigers. Boombal is geen soortnaam, hé, maar een merk; het blijft een folkbal. Maar bals voor gepensioneerden zal je niet vinden. (lacht) Op Boombals is iedereen welkom.” Folk is van alle tijden, maar onze traditie was bijna verdwenen. We hadden het net al even over kruisbestuivingen met andere genres, andere benaderingen, nieuwe impulsen. Is dat niet typisch voor Belgische muzikanten? Dat ze genres durven te doorbreken en een heel duidelijke Belgische stempel op de muziek drukken? Wim: “Absoluut! Belgische folk nodigt echt uit om te grooven en te swingen. Dat is ook hoe veel buitenlands folkmuzikanten onze traditie zien: dat het allemaal zo vet klinkt, zo Belgisch en groovy. Onze eigenheid valt ten dele te verklaren doordat we ons eeuwenlang hebben moeten aanpassen aan vreemde overheersingen. De Vlaamse folk is enorm beïnvloed door de Franse, vooral uit Bretagne en CentraalFrankrijk. De laatste vijftien jaar heeft de Zweedse folk ook veel invloed gehad, niet alleen wat de melodieën

Wim Claeys: “Onze generatie en de generaties die komen drukken hun stempel, omdat ze gebruik maken van nieuwe instrumenten, kruisbestuivingen met andere genres zoeken, en zo meer. Je kan en mag dat niet tegenhouden.” betreft, maar ook de manier van spelen en benadering. Ons grote voordeel is dat onze traditie niet zo heel erg streng is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Ierse. Aangezien wij tot veertig jaar geleden nauwelijks nog iets liggen hadden, zitten we niet vast aan liederen die al eeuwen meegaan en kunnen we losser omspringen met het bestaande œuvre. Een heel groot voordeel.” Even over naar het instrumentarium. Wim, jij speelt diatonisch accordeon (zonder klavier, maar met knoppen, red.). Vanwaar die keuze? Wim: “Dat is heel spontaan gebeurd. Het is pas na jaren spelen dat ik me de vraag gesteld heb of ik toch niet beter klassiek accordeon gestudeerd had. Ik heb niet het gevoel dat ik kunnen kiezen heb, maar goed. Trouwens, de ‘trekzak’ kent hier een ongelooflijk succes, wat ze zelfs opmerken in het buitenland. Onlangs heeft een trekzakspeelster, Anne Niepold, de Toots Thielemansprijs in de wacht gesleept. Ook Didier Laloy, die bij Urban Trad speelt, is één van die grote namen. Het instrument kent een enorme opmars.” Over Urban Trad gesproken: toen zij meedongen naar een stek in het Eurovisiesongfestival was er heel wat te doen rond de vermeende banden van Soetkin Collier met extreemrechts. Ondertussen is daar al lang geen sprake meer van,

maar folkmuziek heeft altijd wel een Vlaamsgezind kantje gehad, me dunkt. Wim: “De laatste jaren is die perceptie toch fel verminderd. Er is geen extreemrechtse connotatie, al begrijp ik wel dat je snel in dat vaarwater terechtkomt. Je hoeft er maar de termen Vlaams, authentiek en traditie samen te voegen en je krijgt al de stempel van té Vlaamsgezind bezig te zijn. Met Boombal zijn we vanmeetafaan altijd zeer open en multicultureel bezig geweest. Waarmee we dat gegeven meteen gecounterd hebben. En wat Soetkin betreft: dat was fel overdreven. Ze is afgerekend op iets waar ze totaal niets mee te maken had. Ondertussen zijn die plooien wel wat gladgestreken.” Welk instrument raad jij beginnende accordeonisten aan? Wim: “Een basisinstrument in sol do, omdat 90 procent van het repertoire wereldwijd met dat instrument gespeeld kan worden. Ikzelf geef een cursus van negen jaar, waarvan de eerste twee op het basisinstrument gegeven wordt. De drie laatste jaren kiezen we voor een instrument dat meer kan, een chromatisch instrument. Qua merken is Castagnare de absolute top, of Gaillard. Op zo’n instrument moet je wel vijf jaar wachten, omdat het allemaal handwerk is. En het kost toch rond de 5.000 euro. Maar voor een instapmodel ben je met 800 euro ook al geholpen.” Sven De Potter

Geert Gombeir

www.folkdranouter.be www.folkroddels.be

www.testeugents.be www.muziekmozaiek.be

TIPS

De digitale gereedschapskist van

Analog Modeling synth Hier steken de diverse hardwareliefhebbers de kop weer op, maar nu de condensators langzaam uitdrogen, displays verwelken, geheugenbatterijen gaan lekken en onderdelen niet meer leverbaar zijn, wordt hun leven steeds lastiger. Voor Eppo Schaap is Sylenth 1 de beste virtueel-analoge synth. Verder noemt hij Predator (overzichtelijk en vet) en Oddity. Predator en Albino van Rob Papen staan bij Allard Krijger hoog op delijst. Bij hem staat Ultra Analog Session echter bovenaan: “Vet, zonder de misselijkheid achteraf”. Ivo Witteveen heeft wat met Massive, Richard Veenstra met MiniMoog V. De gratis MiniMogue wordt aanbevolen door Peter Hoeks en Renier Vreugde, net zoals de Memorymoon van dezelfde firma. Stefan Robbers gaat voor weer een andere Moog-imitatie, de MiniMonsta. Peter Hoeks favoriet is de Korg Legacy Collection: “Overtuigende analoge klank. Jammer dat de MS20-controller er niet meer bij zit.” Analoogfundamentalist Ruud Lekx vindt de Polysix uit Legacy een van de weinige goedklinkende emulaties en in momenten van zwakte wil hij nog wel eens naar de Pro-53 grijpen. Voor Bart Groenlof is de CS80V een perfect alternatief voor de onvindbare, onbetaalbare, onbetrouwbare en ontilbare Yamaha CS-80. Hij is ook weg van de Synthi AVS, een virtuele versie van de legendarische EMS VCS3.

14 12

Software is overal. Sequencers, plug-ins, virtuele synths en samplers brengen hardware steeds verder in het nauw. Maar welke software gebruiken de medewerkers van het vaktijdschrift Interface? Elf Interfaceauteurs gunnen ons een blik op hun harde schijf. In de vorige Poppunt Magazines las je hun mening over sequencers, audio-editors, drumslicers en plug-ins. In dit laatste deel focussen we op softwaresynthesizers en sampleplayers.

Analog Modeling synth Software

weblink

Mac

Sylenth1 Predator Oddity Albino Ultra Analog Session Massive MiniMoog V MiniMogue Memorymoon MiniMonsta Korg legacy Collection Pro-53 CS-80V Synthi AVS

www.lennardigital.com www.robpapen.com www.gmediamusic.com www.robpapen.com

+ + + + + + + + + + + + + +

– + + + + + + – + + + + + –

www.applied-acoustics.com www.native-instruments.com

www.arturia.com www.home.no/gunnare www.home.no/gunnare www.gmediamusic.com www.korg.com www.native-instruments.com

www.arturia.com www.emsrehberg.de

Plug-in-formaten vst vst, au, rtas vst, au, rtas vst, au, rtas vst, dx, au, rtas vst, au, rtas vst, au, rtas vst vst vst, au, rtas vst, au, rtas vst, au, rtas vst, au, rtas vst

de Interface-medewerkers pt. 3 Overige synthesizers In deze categorie worden heel veel synths genoemd, maar de populariteit van de Native Instruments FM7/FM8 is opvallend. Ernst Bonis noemt hem “concurrentieloos”. Toch komen we nog andere fm-synths tegen: Blue bij Eppo Schaap en Sytrus bij Peter Hoeks. Schaap droomt ook weg bij Tera: “Eigenlijk heb je hier je leven lang voldoende aan.” Populair is verder Absynth, die genoemd wordt door Ivo Witteveen, Richard Veenstra en Stefan Robbers. Veenstra tipt ook nog PlastiCZ voor eightiesretrosounds. Bij Allard Krijger komen we behalve FM8 ook QuadraSID en Syntendo tegen voor allerlei “blip- en bliep-gamesounds”. Hij noemt verder het gratis Crystal. Ook Ruud Lekx vindt FM7 de ideale sofstsynth en gebruikt regelmatig de PPG Wave. Peter Hoeks noemt Zebra: “Een veelzijdige synth met een waanzinnig diepe en fijnzinnige klank”. Bart Groenlof looft MegaMatrix als de bestklinkende en simpelst te bedienen modulaire softsynth en Robert Schmidt prijst de B4 Hammond orgel-imitatie aan als must-have. Dat is weliswaar een orgel, maar we discrimineren niet!

Overige synths Software

weblink

Mac

FM7/FM8 Blue Sytrus Tera Absynth PlastiCZ QuadraSID Syntendo Crystal PPG Wave Zebra MegaMatrix B4

www.native-instruments.com

+ + + + + + + + + + + + +

+ + – + + + + – + + + – +

www.robpapen.com www.image-line.com www.virsyn.de www.native-instruments.com

www.refx.net www.refx.net www.jackdark.net/syntendo.html

www.greenoak.com www.waldorfmusic.de www.u-he.com www.starplugs.de www.native-instruments.com

Plug-in-formaten vst, au, rtas vst, au, rtas vst, fl vst, au, rtas vst, au, rtas vst, au vst, au vst vst, au vst , au vst, au vst vst, au, rtas

Drumplayer Bij de categorie ‘drumplayer’ heerst eveneens eensgezindheid: Battery staat onbetwist bovenaan. Eppo Schaap meent: “Een uitgebreide drumsampler met een gigantische en veelzijdige kitlibrary”. Renier Vreugde noemt DFH Superior met zijn omvangrijke, natuurlijk klinkende library. Hij wijst ook nog even op Drumagog: “De beste drumreplacer die er bestaat”. Richard Veenstra kiest naast Battery voor Microtonic, een drumsynth met sequencer en een eigen sound. Peter Hoeks gebruikt Waldorf Attack als tegenwicht voor alle gesamplede drums en Allard Krijger houdt het op Impulse, de drumplayer uit Live.

Drumplayer Software

weblink

Mac

Battery

www.native-instruments.com

DFH Superior

www.toontrack.com

Drumagog

www.drumagog.com

MicroTonic Attack

www.soniccharge.com www.waldorfmusic.de

+ +

Plug-in-formaten au, vst, rtas vst, au, rtas vst, au, rtas vst, au vst, au

Ook stand-alone

Samplers en sampleplayers Robert Schmidt blijft trouw aan zijn hardware Akai S5000. Bij de overigen is Kontakt de onbetwiste favoriet. Allard Krijger zegt: “Dé tool voor diepgravend sounddesign. Is een heel complete synthesizer op basis van je eigen samples. Wat wil je nog meer?” Verder worden genoemd: Halion (Bart Groenlof), Spectrasonics Trilogy en Atmosphere plus EXS24 (Stefan Robbers), alle drie vanwege de uitstekende library, en Maizesampler (Peter Hoeks). Hoeks over Maizesampler: “Niet zo zeer als sampleplayer, maar vanwege de optie om soundbanks als zelfstandige vsti te saven”. Richard Jonas heeft genoeg aan Renoise, met zijn geïntegreerde sampleplayer.

Samplers en sampleplayers Software

weblink

Mac

Kontakt

www.native-instruments.com

Halion Trilogy

www.steinberg.de www.spectrasonics.net

+ +

Atmosphere

www.spectrasonics.net

EXS 24

www.apple.nl

–

au, vst, rtas vst, au vst, au, rtas vst, au, rtas au

Plug-in-formaten

Maize Sampler

www.maizesoft.cn

–

vst

Ook stand-alone

onderdeel van Logic Audio Pro

Elektrische piano Hier is Electrik Piano favoriet maar ook Lounge Lizzard en Scarbee Vintage Collection worden genoemd. Robert Schmidt is blij met de piano uit Edirol Super Quartet en Allard Krijger tipt MrTramp en MrRay: “Gratis en ze klinken – zeker bewerkt met een gitaarversterkerplug-in – voldoende overtuigend”.

Elektrische piano

Links

Software

weblink

Mac

Lounge Lizzard

www.synthogy.com

+/+

Elektrik Piano

www.native-instruments.com

+/+

Vintage Collection

www.scarbee.com

+/+

Plug-in-formaten au, vst, rtas vst, au, rtas Kontakt,

Ook stand-alone Sample library

Halion, EXS

Super Quartet MrTramp MrRay

Links naar alle gratis software uit de lijst en eventueel infotabellen vind je op Interface Xtra, de downloadafdeling van de Interface-website www.interface.nl. Toegang tot die pagina krijg je door gebruik van de code “Interface 116” en wachtwoord 116PA572. Neem gerust een kijkje!

www.edirol.com www.soundfonts.it www.soundfonts.it

+/+ +/– +/–

+ – –

vst vst vst

Niet meer leverbaar

Akoestische piano library Niet zo heel veel auteurs gebruiken een aparte piano, maar bij degenen die dat wel doen is Synthogy Ivory favoriet. Ivo Witteveen zegt: “Ik heb Akoustik Piano, niks mis mee, maar als ik Ivory laadt, zit ik zo tien minuten piano te spelen.” Eppo Schaap noemt behalve Ivory nog Galaxy II.

Akoestische piano Software

weblink

Mac

Ivory

www.synthogy.com

Akoustik Piano

www.native-instruments.com

Galaxy II

www.bestservice.de

Plug-in-formaten au, vst, rtas vst, au, rtas vst, dx, au, rtas

Ook stand-alone Ook stand-alone

Dit artikel is eerder verschenen in het blad Interface van maart 2008, editie 116. Interface is hét magazine voor muzikanten en producers. Het blad verschijnt tien keer per jaar in België en Nederland en je vindt er alles over recording en producing, toetsen, dj-gear, pro-audio en meer. Een proefabonnement heb je al voor € 12,50. Je krijgt dan drie nummers zonder verdere verplichtingen in de brievenbus. Geef je op via www.interface. nl. Op de uitgebreide website is er speciaal voor abonnee’s een lijvige downloadsectie met gratis software (shareware, demo’s van de nieuwste software, etc), audiodemo’s van de geteste apparatuur, handleidingen, videoworkshops, en veel meer: www.interface.nl

TIPS

Muzikanten en pijn

De nood aan professionele begeleiding Onlangs lazen we in de krant dat de fysieke prestaties van professionele drummers gerust vergeleken kunnen worden met die van topatleten. In principe geldt dat voor elke muzikant die urenlang zit of staat te spelen. Maar, terwijl topatleten veelal medisch begeleid worden en bij het minste kwaaltje als koningen verzorgd worden, ligt dat bij muzikanten toch even anders: vaak komen ze over pijn klagen als het kalf al half verdronken is en remedies meer oplapwerk zijn dan iets anders. Zestig procent – een hallucinant cijfer – van de muzikanten zou nooit (!) pijnvrij spelen. Daar schrokken wij toch even van. Vandaar dat we te rade gingen bij Luc Ailliet, chiropractor en bewegingsspecialist, die elke week wel een muzikant over de vloer krijgt. “Preventieve oefeningen kunnen veel leed voorkomen,” zegt hij, “maar ik ken geen collega’s die specifiek met muzikantenkwalen bezig zijn. Een gat in de markt, met andere woorden.” Wij springen er graag in. Even googlen leert ons dat muzikanten het meest last hebben van: carpal tunnel syndrome, tendinitis, bursitis, tenosynositis, de Quervain syndrome, tendinosis ... termen waar wij ons niet meteen iets concreets bij kunnen voorstellen, maar die het enthousiasme wel danig kunnen verstoren. “Wat ik veel hoor van muzikanten is dat het veranderen van houding een invloed heeft op de toonvorming van het instrument: als een gitarist jaren gewend is van zijn akkoorden op een bepaalde manier te nemen en zo een eigen sound creëert, dan blijft-ie daarbij. Na een tijd krijgt hij uiteraard een probleem,

omdat zijn houding niet goed is. Een probleem waar vooral topmuzikanten mee geconfronteerd worden, zoals operaorkestmuzikanten. Die klagen bijna allemaal, omdat ze uren en uren moeten zitten.” “Uiteindelijk begint het al vroeg: ik krijg vaak beginnende conservatoriumstudenten over de vloer. Die spelen meestal zes uur per dag, tijdens de examens loopt dat op tot twaalf uur, en dat weken aan een stuk. Als je dat vergelijkt met een topsporter is dat heel veel, want topatleten trainen ongeveer vijftien à twintig uur per week. Het grote verschil is dat een sporter medisch begeleid wordt en alle kleine pijntjes meteen worden behandeld. Bij muzikanten is dat onbestaande: geen ergonomisch advies, geen begeleiding ... met als resultaat dat ze pas aan de alarmbel trekken als het te laat is.” En wat is te laat? Luc: “Het moment dat ze een foute houding aangenomen hebben die ze als natuurlijk beschouwen: dan wordt het heel moeilijk om het bewegingspatroon nog te veranderen. Met alle problemen als gevolg.” Zoals het welbekende RSI of repetitive strain injury: het gevolg van het steeds herhalen van dezelfde beweging met overbelasting als resultaat. Luc: “Ja. Een klacht heeft altijd te maken met een onevenwicht tussen belasting en belastbaarheid. Als de belastbaarheid daalt door een niet optimale biomechanische houding krijg je een overbelasting: RSI of – erger nog – dystonie. En dan kan je je carrière

op je buik schrijven. Als muzikant RSI ontwikkelen en ervan afgeraken is geen pretje, omdat dat enkel kan verholpen worden met rust. Maar daar komen de meeste muzikanten niet aan toe. Wie last heeft van RSI zou eigenlijk opnieuw moeten leren spelen, in de juiste houding.” “Voor gitaristen is er speciaal een techniek ontworpen: dispokinese, een bewegingsleer én totaalaanpak waarin ook gepeild wordt naar het waarom van de klachten. Je hebt ook de Alexandertechniek, ontstaan in de danswereld en vooral populair bij Amerikaanse muzikanten: een bewegingstherapie, gericht op houding en coördinatie. Er bestaan dus wel degelijk technieken, maar ze komen niet bij de juiste mensen terecht.” Zo is dat. De grootste kwaal waar muzikanten over babbelen is tinnitus. Ondertussen weten we dat je je oren best beschermt, maar hoe zit het met preventieve maatregelen tegen andere ongemakken? Ik heb al een aantal muzikanten horen verkondigen: ‘Ik ben moeten stoppen, want de pijn was niet meer te harden.’ Luc: “Er zijn geen preventieve maatregelen. In de muzikantenwereld heb je twee groepen: de autodidacten en diegenen die geschoold zijn. Eigenlijk zou je een verschil moeten zien wat begeleiding betreft, maar dat is niet zo, wat ik toch markant vind. Onder de hobbymuzikanten zijn er niet veel die komen klagen, omdat zij vaak niet zo heel veel tijd doorbrengen achter of voor hun instrumenten, maar eens je wat meer begint te spelen en de grens van hobbyist overstijgt, krijg je een ander verhaal.”

Zoals de topviolist Rudolf Werthen, die gestopt is omdat hij artrose had van te veel te spelen. Zijn commentaar op de vraag of er een oplossing was: geen violist worden. Drastisch, uiteraard, muziek mag dan wel de zeden verlichten, musiceren doet dat alvast niet. Luc: “Muzikanten komen langs als het leed geschied is. ‘Ik moet morgen spelen, maar ik heb daar en daar pijn’, hoor ik dan. Ik denk dat het heel belangrijk is dat muzikanten met kwalen formeel begeleid worden en periodiek gevolgd. Ik vind het zeer boeiend om te onderzoeken in welke houding muzikanten staan. Kijk bijvoorbeeld naar dwarsfluitspelers: die staan helemaal getorst, maar waarom? Dat is helemaal niet nodig. Meer nog: door zo te staan, maken ze hun longen kleiner. Er zijn heel veel zaken die makkelijk kunnen verholpen worden, hoor. Ik zie ook geen specifieke opleidingen voor muzikantenfysiotherapeuten, en er is eigenlijk wel nood aan.”

Houding: zit recht! Sta recht! Omdat het bespreken van alle mogelijke kwalen ons te ver zou brengen, beperken we het hier even tot de klassieke pop/rockbezetting: drum, bas en gitaar. Een groot probleem bij drummers is dat ze een slechte houding zouden aannemen doordat hun buik- en rugspieren niet voldoende steun bieden. Luc: “Het grote probleem van drummers is dat ze één voet dynamisch gebruiken; geen drie steunpunten dus. Bovendien zit een drummer meestal (te) laag, terwijl hoger beter is. Je knieën zouden in principe een hoek van 110° moeten vormen, want als je te laag zit, wordt je rug je steunvlak en niet je voeten.” Terwijl er op talloze sites aangeraden wordt om zo te gaan zitten dat je bovenbenen evenwijdig zijn met de grond; je knieën geplooid in een rechte hoek ... Luc: “Maar waar komt dat vandaan? Met de heupen hoger krijg je veel mee steun en kan je rechter zitten. Vanuit biomechanisch oogpunt is die zithouding veel interessanter. Met je bekken en knieën op dezelfde hoogte kantel je je bekken naar achteren en zal je je rug bol maken, met een grote druk op de tussenwervels tot gevolg. Wat ons advies meestal is, is het veranderen van houding, hetzij tijdens repetities, hetzij tijdens een optreden. Eens zittend gitaar of bas spelen, bijvoorbeeld, of anders achter je drumstel gaan zitten.

Elk moment dat je je rug niet belast, is meegenomen. Therapeutisch handelen helpt ook: als je twee, drie uur gespeeld hebt, even stoppen en de plaats waar je last hebt even onder een ijspak houden. Zelfs preventief, vóór je iets voelt. Sporters doen dat ook.” Nog even wat drums betreft: zou een degelijke stoel soelaas bieden? Nu kan je ofwel drumthrones kopen met ronde zitting, de zadelvariant, of een stoeltje met een leuning. Is het ene beter dan het andere? Luc: “Ik zou kiezen voor de zadelvariant omdat het makkelijker zit en je druk op de hamstrings vermijdt. Een zadelstoel heeft een brede zitbasis, wat uiteraard ook een voordeel is. Waar je zou moeten naar streven is een dynamische zithouding, maar bij het drummen is dat niet meteen aangewezen, vrees ik. Je moet stevig op je plaats zitten. Onderzoek lijkt me in deze wel interessant.” Zo is dat. Even over naar de basgitaar en de gitaar. Ik zie basgitaristen die hun instrument bijna tegen hun kin kleven en anderen die er quasi de vloer mee aan het dweilen zijn. Luc: “Te hoog is niet goed, omdat je dan de twee schouderpezen inklemt, wat tot klachten leidt. Ook al omdat die zone weinig doorbloed wordt. Ik denk dat de beste houding licht ontspannend is. Je bas tegen je knieën hangen en met een gestrekte arm spelen mag er dan wel cool uitzien, echt gezond is het niet, omdat een spier in de langste, of kortste, positie het zwakst is en er dan snel verzuring optreedt. Je biceps is het sterkst als je die in een hoek houdt. Een goed voorbeeld van hoe het kan: Bert Embrechts die bij De Laatste Showband speelt, heeft een goeie houding. Een beetje flegmatiek, ontspannen, beetje bewegen, benen uit elkaar ... Hoe breder je staat en hoe asymmetrischer, hoe beter. Een goeie riem is ook onontbeerlijk: die moet breed genoeg zijn en liefst padded. Maar bij sommigen

is een geut gezond verstand de eerste vereiste: je bas tegen de grond hangen en er helemaal gekromd over staan, dat is vragen om problemen. Een rugspier is een houdingspier: als je helemaal voorovergebogen staat, verleng je die spier en daardoor wordt ze zwak.” Bij gitaristen hoor je vaak dat ze problemen hebben met de pezen in de onderarm of met de vingers. Luc: “Het probleem bij gitaristen zit vaak geconcentreerd rond hun middenhandsbeentjes. Maar dat kan behandeld worden. Je kan ook trainen, met een Gripmaster bijvoorbeeld: die kleine toestelletjes hebben wel nut, om bijvoorbeeld de gripkracht te vergroten.” De meeste muzikanten willen gewoon spelen, maar eigenlijk zou elke muzikant zich moeten opwarmen? Luc: “Ja. Eigenlijk zou je een goeie aërobe conditie (uithouding, red.) moeten hebben en moeten werken een je stabiliteit: als je stabiliserende spieren goed getraind zijn, zal je al minder last hebben van ongemakken en kwetsuren. Maar daar moet je dus op trainen, want je wordt niet geboren met een lichaam dat klaar is om zeven uur gitaar te spelen. Trouwens, veel topmuzikanten trainen hard, hoor. Afhankelijk van de houding waarin je speelt, moet je specifieke oefeningen doen. Als je je ‘core’ traint, verhoog je de stabiliteit in je rug en kunnen je armen en/of benen veel beter gecoördineerd werken zonder daarbij compenserende spanning op te roepen in je rug en/of nekspieren. De combinatie van een goede aërobe conditie met een degelijk ontwikkelde ‘core’ is dé preventieve maatregel bij uitstek om overbelastingsklachten te voorkomen. Eens er klachten zijn, kan je de hulp inroepen van een chiropractor, arts, kinesist, Alexandertherapeut ...” Sven De Potter

Het artikel stipt aan wat de problematiek is, maar er valt uiteraard nog veel meer over te zeggen. Iedere muzikant die op een zeker niveau bezig is, krijgt vroeg of laat te maken met ongemakken. Er is nood aan maatregelen om het leed bij muzikanten te verzachten. Maar wat kan je doen als je last krijgt door bijvoorbeeld accordeon te spelen? Of trompet – waar je gebit van loskomt – of fagot? Minder spelen? Da’s een optie, maar de minst leuke! Je kan het boek van Ans Samama in huis halen, Musiceren zonder pijn, waarin voor elk instrument de mogelijke klachten en remedies besproken worden. Samama, bewegingstherapeute en muzikante, behandelde de afgelopen 25 jaar duizenden musici met uiteenlopende klachten. Meer info vind je op www.musicerenzonderpijn.nl

TIPS

Hiphop goes digital

DJ Cause

DJ Cause is al sinds het begin van de jaren negentig één van de sterkhouders in de Leuvense hiphopscene. Hij draait op parties allerhande, produceert lokale mc’s en ging zelfs een tijd door het leven als de officiële tour-dj van Kaye Styles. Net zoals veel andere hiphoppers begon ook hij als een hondstrouwe vinyladept. Een paar jaar geleden aarzelde hij niet om de overstap richting digitaal te maken. Wij vroegen hem om tekst en uitleg bij die overstap. DJ Cause vertelt ... Vroeger draaide ik enkel en alleen met vinyl. Nu koop ik helemaal geen vinyl meer en ik gebruik mijn oude vinylcollectie ook niet meer. In de zomer van 2005 moest ik ergens in het Brusselse gaan draaien en daar zag ik iemand met Serato bezig. Ik had er voordien ook al wat over gelezen en kort nadien heb ik me zelf een Seratosysteem aangeschaft. Ik was al bij al toch één van de eersten binnen de lokale hiphopscene die volledig digitaal ging. Het digitale dj’en heeft voor mij een aantal grote voordelen. Zo moet je niet meer de hele tijd met platen sleuren. Als ik vroeger ging draaien, nam ik minstens vijf bakken vinyl mee. Als hiphop-dj doe je immers – veel meer dan bij andere genres – erg snelle platenwissels. Vaak blijft een plaat minder dan één minuut opstaan en dan moet er alweer een nieuwe komen. Vandaar dat ik vroeger zo’n gigantisch pak vinyl moest meesleuren. Die platen waren trouwens ook erg kwetsbaar en gevoelig voor krassen. Als ik nu moet draaien, arriveer ik gewoon met een rugzak met daarin mijn laptop en mijn Serato-interface en dat is het dan. Ik zweer trouwens ook bij een Mac laptop. Fuck pc! (lacht) Doordat ik mijn Serato-systeem wel nog met twee vinylplaten kan controleren, blijft het soort manipulaties dat ik vroeger als vinyl-only dj deed volledig behouden. Zonder die hands-on aanpak zou digitaal dj’en voor mij echt geen enkele aantrekkingskracht hebben. Nu kan ik nog altijd even veel én even goed scratchen en backspinnen als voordien. Ik heb ook wel eens geprobeerd om gelijkaardige dingen te doen met de nieuwe generatie cd-spelers, maar dat vond ik toch niet echt vergelijkbaar. Vroeger moest ik ook vaak twee exemplaren van dezelfde plaat kopen om bepaalde technieken – zoals backspinnen – te kunnen toepassen. Nu is dat natuurlijk ook niet meer nodig.

De aankoop van zo’n systeem vergt een behoorlijke investering, maar daarna wordt dj’en wel snel een stuk goedkoper. Het afschuimen van de vinylbakken en het wachten op nieuwe releases in mijn favoriete platenwinkel mis ik wel wat. Vroeger wist iedereen perfect op welke dag en in welke winkel de nieuwste releases binnenkwamen. Je zorgde dan dat je er als eerste bij was om zo de beste stuff te kunnen scoren. Het merendeel van die winkels is nu verdwenen, samen met het communitygevoel dat er ook wel wat rond hing. Anderzijds spendeerde ik toen ook wel overdreven veel geld aan platen, wat nu minder hoeft. Sommige van die platen kon je trouwens maar een paar weken

draaien, op het moment dat ze écht hip waren. Daarna belandden ze gewoon bij de rest van de collectie. Ik heb hele bakken vol R&B-hits die ik ooit eventjes gedraaid heb en die daarna nooit meer van pas kwamen. Natuurlijk betekent dit niet dat ik niet langer op zoek moet naar nieuwe muziek. Ik ben bij een paar zogenaamde record pools aangesloten. Zo ben ik lid van Digiwaxx, een gratis online service. Zij posten dagelijks een aantal nieuwe mp3-singles die je eerst online kan beluisteren. In ruil voor een bespreking van een track, krijg je een link om het nummer in verschillende versies – radio, club, a capella, instrumental – te downloaden. Ze verwachten commentaar over de beat, de raps of de bruikbaarheid in de clubs. Ik haal ook veel nieuwe nummers uit de Franchise record pool, dat is die van hiphoplegende Funkmaster Flex. Daar

betaal je maandelijks een vast bedrag, maar je krijgt in ruil wel een veel ruimer aanbod: hiphop, house, electro, ragga ... en je hebt er niet de verplichting om de gedownloade tracks te bespreken. De record pools werken met de medewerking van de artiesten en hun labels. Dat wil zeggen dat je er zeker van kan zijn dat de nummers die je downloadt legaal zijn. Eigenlijk gebruiken de platenfirma’s die record pools om hun artiesten bij dj’s te promoten. Daarnaast vind ik natuurlijk ook nog heel wat muziek op blogs die nieuwe tracks als download aanbieden. Die blogs begeven zich wel soms op het randje van de (il)legaliteit.

De meeste dj’s die op regelmatige basis op feesten draaien en het niveau van de beginner overstegen hebben, zijn aangesloten bij dit soort record pools. Het zijn vooral de beginners die hun muziek grotendeels van het web plukken zonder verder stil te staan bij de legaliteit daarvan. Heel wat van de mp3’s die illegaal circuleren, zijn trouwens getagd. Dat wil zeggen dat de naam van de uitvoerder of een of andere bekende dj regelmatig doorheen het nummer gescandeerd wordt. Als je als dj met zoiets op een feest gaat draaien, riskeer je natuurlijk om jezelf nogal belachelijk te maken. Ook laat de kwaliteit van die illegale mp3’s vaak nogal te wensen over. Ik probeer toch altijd met mp3’s te draaien die minstens aan 192 kbps gecodeerd zijn. Het voordeel van die record pools is trouwens ook dat je bepaalde nummers

Serato - Scratch Live Serato is bij hiphop- en R&B-dj’s met voorsprong het populairste digitale dj-systeem. De basis setup bestaat uit drie onderdelen: de Serato Scratch Live software, de Serato Control vinyl set en een aangepaste USB audio interface. Voeg daar nog een laptop en je favoriete dj-mixer aan toe en you’re in business. De groeven van de Serato vinylplaten bevatten controletonen die met de Serato Scratch Live software communiceren en zo doorseinen hoe de software je vingervlugge scratches, backspins en andere dj-hoogstandjes moet omzetten in de manipulatie van een geluidsfile. Zij die het liever zonder vinyl doen, kunnen ook aan de slag met de bijgeleverde controle-cd’s of met een andere controller naar keuze. Daarnaast biedt de Scratch Live software ook een hele hoop features die je leven als dj makkelijker maken. Zo wordt het aantal Beats Per Minute (BPM) automatisch berekend en kan je vooraf je tracks markeren zodat de software weet waar je een bepaalde track wil starten of loopen. Daarnaast is er een strakke integratie met je iTunes bibliotheek en kan je je digitale platencollectie ook naar hartenlust organiseren en onderverdelen in zoveel sets of folders als je maar wil.

in een hogere kwaliteit kan opvragen, soms zelfs in cd-kwaliteit. Ik probeer de minimumkwaliteit van de mp3’s die ik draai onder controle te houden, en eerlijk gezegd ervaar ik niet echt een verschil met de geluidskwaliteit die ik vroeger met vinyl haalde. Toch loop je heel wat (vooral beginnende) dj’s tegen het lijf die zich daar niet bewust van zijn of er zich niets van aantrekken. Dat is ook wel de keerzijde van het draaien met mp3’s. Met vinyl heb je een gegarandeerde geluidskwaliteit Je weet dat alle officiële releases op een deftige manier gemasterd en geperst zijn. Met mp3’s moet je echt wel opletten dat je fatsoenlijk gecodeerde bestanden te pakken krijgt. Een mp3 met een te lage kwaliteit klinkt echt voor geen meter door die joekels van speakers van een club. Je moet ook erg goed opletten voor het volumeverschil dat er kan bestaan tussen verschillende mp3’s.

De originele beleving van het hiphop dj’en wordt op die manier zo veel mogelijk gerespecteerd. Zo blijft je brein gelukkig en werkt je rug ook nog altijd mee. Je hoeft immers niet langer met zware bakken vinyl te sleuren of ervoor te vrezen dat je gewaardeerde vinylcollectie zoek raakt of vanuit een veel te hoge vliegtuigdeur op de grond wordt gekwakt. Nu en dan eens een backup maken van de muziekcollectie op je harde schijf is natuurlijk wel een absolute aanrader.

Bij hiphop-dj’s is Serato met voorsprong het meest gebruikte systeem. Dat komt natuurlijk door de integratie van een digitaal dj-systeem met die vinyl controleplaten. Beginnende dj’s Het principe van de record pool stamt uit het vinyl zie je soms aan tijdperk. Het is een promosysteem waarbij een vaste het werk met enkel groep dj’s promo-exemplaren van nieuwe releases een laptop of een krijgt toegestuurd om die te draaien in de clubs. In ruil laptop met een of hiervoor verbinden die dj’s zich ertoe om feedback andere controller. te leveren op de nieuwe tracks. De record pools Maar vroeg of bestaan al sinds het eind van de jaren zeventig en laat schakelen ze zorgen sindsdien voor een directe communicatielijn allemaal wel over op tussen dj’s en platenlabels. Vanzelfsprekend heeft een systeem waarbij de opkomst van het digitale dj’en gezorgd voor je vinyl gebruikt om je radicale veranderingen binnen dit systeem. Het is mp3’s te manipuleren. nu immers niet langer nodig om (dure) vinylpromo’s Ik zou het me in rond te sturen. Een simpele digitale nieuwsbrief met ieder geval niet downloadlinks volstaat nu om alle dj’s de nieuwste meer anders kunnen releases te bezorgen. De keerzijde van dit alles is voorstellen. natuurlijk dat je tracks op die manier ook meteen zowat overal op het wereldwijde web te grabbel Arne Van Petegem liggen.

myspace.com/djcausenumberone www.serato.com

Record Pools

www.recordpools.org

*C@? CM GOMC=

Draai de goeie kant van het leven!

OMDAT SPELEN LEUK MOET BLIJVEN

KEN UW LIMIETEN

FOCUS

Cera Rockt 10 bands in de studio

Cera is geen bank, al lang niet meer. Dat wist je waarschijnlijk al, maar dat Cera ook optreedt als mecenas voor jonge muzikanten, dat is waarschijnlijk nieuws. Dankzij het project Cera Rockt kregen zomaar eventjes tien bands de kans om te gaan opnemen in een professionele studio. Bovendien mogen drie finalisten optreden in de ABClub én krijgt de winnaar een week studiotijd in de befaamde Galaxy Studios. Not your average demowedstrijd, dus. Dit project is niet het eerste wat Cera doet voor jonge muzikanten. Cera ondersteunt Poppunt immers bij de realisatie van de nieuwe websites: niet alleen vi.be – ons intussen overbekende muziekplatform – maar ook de nieuwe poppunt.be, waar je naast nóg meer info en speelkansen ook een massa filmpjes, audioreportages, blogs etc. vindt. En om te tonen dat ze het écht goed menen met de jonge muzikanten in Vlaanderen, nam Cera Poppunt onder de arm voor het Cera Rockt-verhaal. Tot 15 november 2008 kon je via vi.be inschrijven, met een Cera-vennoot als peter of meter. Een kleine 140 bands en muzikanten lieten zich dat geen twee keer zeggen en stuurden hun beste nummer in. De professionele jury – drumster Isolde Lasoen, De Standaard- en FM Brussel-man Sasha Van der Speeten, STUK-programmator Steven Vandervelden en Boomtownsterkhouder Jeroen Vereecke – had er

een vette kluif aan om het kaf van het koren te scheiden en een eerste selectie van tien te maken. Het werd uiteindelijk een bonte bende, met zowel snedige rock als zachtaardige indietronica en aanstekelijke beats (zie de inzet voor alle geselecteerden). Die tien bands kregen elk twee dagen studiotijd om hun allerbeste nummer op te nemen. En dat gebeurde niet in de duiventil van nonkel Gerard: Dirk Miers van de befaamde Dé Studio in Asse zette zijn deuren wagenwijd open voor al dat jonge geweld. Namen als Janez Detd., Sioen en Soulsister staan bij Dirk op de klantenlijst, en hij is een veelgevraagd engineer in menig andere vaderlandse studio. Bovendien nam Dirk ook producer Jeroen Swinnen (Daan, Novastar, Vive La Fête ...) onder de arm. Beide heren vormden tijdens de opnames dus een waar dreamteam als het op professionele begeleiding aankomt. De opnames zijn intussen achter de rug, en Miers blikt tevreden terug: “Sommige bands hadden al wat studio-ervaring, andere niet, maar we hebben iedereen een gelijkaardige begeleiding en omkadering gegeven. We hebben samen nog wat gesleuteld aan de nummers tot het er recht op zat. Het enthousiasme spatte er bij de muzikanten in elk geval af, en de diversiteit van de nummers maakte het voor ons des te interessanter”. De 10 nummers worden verzameld op een compilatie, die vanaf september onder de Cera-vennoten wordt verspreid.

En het houdt nog niet op. Vanaf 1 april vind je de tien nummers, netjes gemixt en gemasterd, terug op vi.be. Vanaf dan kan iedereen stemmen op zijn of haar favoriete band of nummer. Uiteindelijk worden zo de drie finalisten gekozen, die zich op 9 mei ook live moeten bewijzen. Dan spelen ze namelijk elk een set van 20 minuten in de ABClub, als voorprogramma van een Belgische topartiest. Opnieuw zal de jury dan een keuze moeten maken, want op basis van de live performance wordt die avond dé winnaar van Cera Rockt gekozen. Die mag later dit jaar 6 dagen gaan resideren in de wereldberoemde Galaxy Studios in Mol, waar eerder al grootheden als Hooverphonic, Kylie Minogue, Rammstein, dEUS en Richie Hawtin hun nummers kwamen inblikken. De winnende band mag daar samen met Dirk Miers en Jeroen Swinnen een demo opnemen, die dan als uiterst kwalitatieve promotool kan worden gebruikt. Gratis ende voor niets! Jan Pauly

De 10 laureaten van Cera Rockt: Daenjellson, The Future Dead, Ello, Funklab FM, GoGo Monkey Squad, Just Like Rainbows, Le Hot Suite Charade, Lixi, The Curvy Cuties Fanclub en The Sophomore Jinx. Beluister ze via vi.be/cerarockt.

vi.be/cerarockt

GarageBand ’09

Learn to play.

Start a jam session.

Record and mix your own song. Nieuw • Met Basic Lessons leer je piano en gitaar spelen op je eigen ritme • In Artist Lessons leggen de artiesten je zelf uit hoe je hun hits moet spelen • Je kan de sound van legendarische gitaren nabootsen met nieuwe versterkers en effecten • Gebruik Magic GarageBand Jam om full screen te improviseren op virtuele instrumenten

Waar anders dan bij je Apple Premium Reseller? Aalst Lab9 www.lab9.be I Antwerpen Switch Theater www.switchshops.be I Switch Meir www.switchshops.be I Brugge GCA www.gcab.be I Brussel CAMI www.cami.be I CAMI Stockel www.cami.be I Mac Line City2 www.macline.be I Mac Line Dansaert www.macline.be I Gent Switch www.switchshops.be I Hasselt S&S www.sands.be I Herentals Easy-m www.easy-m.be I Kortrijk Lab9 www.lab9.be I Leuven Easy-m www.easy-m.be I Mechelen Easy-m www.easy-m.be I Oostende Switch www.switchshops.be I Roeselare GCA www.gcab.be I Sint-Niklaas Switch www.switchshops.be I Turnhout Easy-m www.easy-m.be I Wijnegem Switch www.switchshops.be Apple, het Apple logo en Garageband zijn handelsmerken van Apple Inc. die zijn gedeponeerd in de Verenigde Staten en andere landen. Andere productnamen die worden genoemd, kunnen handelsmerken zijn van hun respectievelijke eigenaars.

JONGE WOLVEN

Lixi Wat in maart 2008 begon als een project in het kader van het Brugse filmfestival Cinema Novo, ontwikkelde zich tot de hechte tweemansband Lixi. Het Brugse duo werd niet alleen geselecteerd voor de Beloften en Cera Rockt, Lixi werd ook door Sasha Vanderspeeten (De Standaard, FM Brussel) opgemerkt toen die zijn vi.be ON AIR-selectie maakte. Het resultaat: wekenlang airplay in de dagprogrammatie van Studio Brussel. Of hoe alle stukjes soms plots op hun plaats vallen. Een interview met Maarten Vandewalle (producer, gitaar, elektronica, beats ...) en Maarten Vandeursen (vocals), samen Lixi.

Homestudio’s in dialoog Maarten VDW: “Als het over opnames gaat, zijn we inderdaad een two man band. Ik werk vanuit Brugge en Maarten zit in Gent. Als ik thuis aan een nummer werk, begint dat meestal als een eenvoudig spoor, een fond die de basis vormt voor het verdere nummer. Het kan om iets heel eenvoudigs gaan: een geluid waarvan ik vind dat het interessant genoeg is om mee aan de slag te gaan. De selectie van goeie sounds en textuur vind ik heel belangrijk omdat ze je nummer in een mum van tijd kunnen bepalen. Deze eerste fase neemt dan ook veel tijd in beslag. Eens ik een combinatie van klanken heb, kan ik er min of meer een songstructuur voor ontwerpen zodat Maarten een idee heeft van waar ik naartoe wil. Dit geheel stuur ik naar hem door. Hij zoekt er dan een zanglijn op en kan ook meteen feedback geven.” Maarten VDS: “Als ik op die eerste track iets interessants gevonden heb, stuur ik het materiaal voorzien van commentaar terug naar Brugge. Dan kan Maarten er weer mee verder. Op die manier blijven we sporen heen en weer sturen tot er een consensus is bereikt en het nummer min of meer in elkaar steekt. Het kan soms weken duren vooraleer we een deftig resultaat krijgen, maar als zich dat uiteindelijk in kwaliteit vertaalt, dan hebben we dat er zeker voor over. Onze werkwijze is haalbaar omdat er veel elektronica mee gemoeid is. Een echte rockband zal waarschijnlijk minder geneigd zijn zo te werken.” Maarten VDW: “Aan de andere kant zou het ook dom zijn om de technologie die tegenwoordig voorhanden is niet te gebruiken. Er zijn volgens mij alleen maar voordelen aan verbonden. Het

De dialectiek van een tweemansband systeem dat we gebruiken, waarbij een song laag per laag wordt opgebouwd door het digitaal heen en weer sturen van sporen, zorgt ervoor dat we onze tijd erg efficiënt kunnen gebruiken.” Maarten VDS: “Ik heb het trouwens niet zo voor repetities waarbij je creativiteit onder tijdsdruk staat en waar je vaak in niet echt ideale omstandigheden veel lawaai staat te maken. Geef mij maar de luxe van een homestudio: je hebt alle touwtjes in handen en je kunt duidelijke commentaar geven op elkaars werk. Voorwaarde is wel dat je daar erg open in bent: goed is goed en slecht is slecht. We sparen mekaar niet.”

Lixi live Maarten VDS: “We zijn nu al een tijdje bezig met de afgewerkte studionummers live te repeteren. Een hele uitdaging, want live spelen is totaal anders dan werken in een studio-omgeving, waar je elk klankje tot in de details onder controle hebt. Anderzijds komt een nummer live echt tot leven. En aangezien we ons huiswerk hebben gemaakt en goed voorbereid zijn, gaat het repeteren behoorlijk vlot.” Maarten VDW: “Ik kan wel een basgitaar inpluggen of een baslijn maken op pc of mac, maar dat betekent nog niet dat ik een basgitarist ben. Elk nummer komt

dus terug op de werkbank te liggen en wordt opnieuw ontleed. Het is leuk en spannend om met de muzikanten samen te werken, arrangementen uit te werken, een setlist op te stellen en op zoek te gaan naar plaatsen om live te spelen.” Maarten VDS: “Het is de bedoeling om tegen april/mei een volledige set te hebben, zodat we dan zo veel mogelijk live kunnen gaan spelen. Dit is trouwens een oproep aan organisatoren overal te lande.” Maarten VDW: “Via vi.be hebben we nu wel een duw in de rug gekregen. Het mooie aan dit platform is dat het niet om het zoveelste netwerk gaat waar je zo veel mogelijk vrienden moet hebben. De muziek promoot zichzelf als het ware. Vandaar dat we ons profiel ook zo goed mogelijk up to date houden.” Maarten VDS: “We hebben nu min of meer een beeld van waar Lixi voor staat. Nu komt het er op neer om kritischer te worden, betere nummers te maken en een deftige live set in elkaar te boksen. Maar ik zie de toekomst alvast hoopvol tegemoet.” Maarten VDW: “Zeker weten.” Piet Notteboom

vi.be/lixi

Geld stinkt niet

Tania Gallagher: 50% van Nid and Sancy, 100% voor Ello Mobile

(tenzij je het op de verkeerde plaats steekt)

De mensen van Ello Mobile willen zoveel mogelijk winst maken. En dat vind ik super. Want elke eurocent van die winst gaat naar een goed doel. Zonder hypes, zonder peptalk. Dat doet geen enkele andere gsm-operator hen na. Wil je meedoen? Switch dan online naar Ello Mobile. Je behoudt je gsm-nummer en kiest zelf uit 8 projecten. Zo weet je precies waar je cash naartoe gaat. En welk verschil dat maakt. Schakel nu over naar Ello Mobile Nu tijdelijk met gratis abonnement op Poppunt magazine: www.ello-mobile.be/poppunt

let yo let your heart speak

Depotax

Foto: Anton Coene

Sound of Stereo

POST ER

Een terugblik met Luc Janssen (54) op zijn carrière die al bijna 30 jaar lang woekert in de tegencultuur, inclusief obligate praatjes over muziek en het radiolandschap. Dan raak je toch nooit uitgepraat? Maar goed, omdat een beetje Ordnung nu eenmaal muss sein, hield Poppunt het bij het volgende ...

Sound of Stereo Leden Jochen Sablon, Vincent De Boeck

Contact / Bookings booking@soundofstereo.net

In een notendop

Anderhalf jaar geleden leerden Jochen & Vincent elkaar toevallig kennen op een muziekwebsite en nog geen twee weken later zaten ze samen in de studio. Eén van hun eerste nummers, Nic Nag, werd al snel opgepikt door MTV België. Een klein label zag meteen het potentieel van het tweetal en besloot Nic Nag uit te brengen op vinyl. De overstap naar het Gentse N.E.W.S./Lektroluv-label was een geschenk uit de hemel. Midden november 2008 bracht Sound Of Stereo daar zijn Zoopah Dupah EP uit en ook de derde Heads Up! EP vind je ondertussen in de betere platenzaak. 2009 belooft een bijzonder druk jaar te worden voor Sound Of Stereo en het wordt dan ook moeilijk om ze te missen.

Flashback naar jouw prille jeugdjaren. Niemand minder dan Guy Mortier zou je de radiomicrobe hebben bezorgd? Luc: “Ja, dat was door Mortiers programma Schudden Voor Gebruik, ergens in de jaren zestig, denk ik. Wapenfeiten Het kwam ’s morgens vroeg op de Dr. Lektroluv, The Bloody Beetroots en Ed & Kim zijn fans van het eerste uur. Via die dj’s werden radio. Ik weet nog dat ik altijd met mijn Jochen en Vincent graag geziene gasten in radioshows zoals Mish Mash, Switch en Volt. Ook boekentasje klaar niet stond om naar promotors bleven blind voor hetschool succes van de twee: Petrol, Culture Club, 10 Days Off, Trix, Noxx, en Silo zijn maar enkele van de venues waar te vertrekken. Ik vond het spannend Sound Of Stereo een stevige indruk naliet. Dr. Lektroluv gebruikte de track Parrot Attack in zijn Pukkelpop Mix cd. Eind vorig jaar trok Sound Of Stereo naar Mortier Lissabontoen en Porto metdroge Congorock, omdat al die humornaar Parijs met Zombie Nation en naar Italië met The Bloody Beetroots, Partyharders en Crookers. Die laatste zijn helemaal wildnonsens. van SoundBij Of Stereo’s jongste single Heads Up! en waren op I Love Techno één van de eersten om de track te spelen. Veel had entrouwens zwoer bij absurde mogen we over de plannen 2009 over niet verklappen, maar laat dit een tip zijn: Ain’t no mountain high enough, ain’t no river wide enough ... een wedstrijd moest je het voor antwoord bijvoorbeeld opsturen via een gele, Link opgeblazen onderbroek. Het was zo vi.be/soundofstereo nieuw dat het me erg inspireerde. Zo leerde ik dat je met radio ook iets leuks kan doen.”

Poster

Toch ben je later geen Leugenpaleis gaan maken. Het ging je puur om de muziek. Luc: “Uiteindelijk is het muziek geworden. Aanvankelijk was ik vooral geïnteresseerd in performance art. Ik herinner me zo’n performance van Laurie Anderson midden jaren zeventig op de Documenta in Kassel. Zo ging ik me in die minimal artmuziek verdiepen. Daarvoor was ik een jonge gast die Leden net als iedereen een plaat van Pink Depotax is één man. On stage zijn ze met vier: Floyd in huis had. Ik ontdekte groepen Depotax (zang), Omar Kabil (turntables & machines), Petrushka & Manushka (backing vocals) als Can, Nue en La Düsseldorf, en de hele Krautrockscene. Die platen kocht Contact / Bookings ik in Londen. Omdat mijn ouders bij De Pierre de Schaetzen, 89management@gmail.com Post werkten, kon ik gratis naar Dover, vandaar. Dus zat ik vaak in Londen In een notendop waar ik al mijn zakgeld aan beweren dat hij het slachtoffer is van een kernongeluk, Depotax is een vreemdspendeerde wezen. Sommigen kunstboeken en bizarre Ook anderen noemen hemplaten. een alien. Hijzelf vertelde ons: “Op het podium probeer ik mijn verleden te reconstrueren, beterconstant gewaar te worden.” Eén ding is zeker: tijdens zijn optredens voert hij omdat de bak mijn metmissie Krautrock sjamanische rituelen uit, diemoest kunnendat worden beschreven als een combinatie van theater, maskerade, afgeprijsd was, niemand dans, zang in een onverstaanbare taal en geprojecteerde uitbeeldingen van zijn diepste gevoelens. hebben. (lacht)”

Depotax

Wapenfeiten “Ik leerde in Londen mijn weg goed Als finalist vanikhet Kampioenschap van Brussel 2007 maakt Depotax deel uit van de 100% Puurkennen; zo zag bijvoorbeeld The Slits vi.be/100procentpuur). Sasha Van der Speeten selecteerde Depotax voor vi.be ON AIR en inpoule een(zie crypte van een kerkje (the Cryptic dat maakte niet weinig indruk op de Stubru muziekredactie. Naast een snel toenemende bekendheid One Club, red.). In hun voorprogramma in België, Depotaxsound ook veel succes in het buitenland. Elke dag komen er e-mails binnen van speelde een kent wall-to-wall system, mensen overal ter wereld met de vraag om in hun land te komen optreden. Depotax werd zelfs ik wist niet eens wat dat was. Eind jaren opgemerkt door de broers Dewaele, tijdens hun zoektocht naar een openingsact voor Soulwaxmas. zeventig was ik vaste klant in Dingwalls Naast shows op Dour en in de AB, speelde Depotax al in Frankrijk, Engeland, Ierland, Nederland, in Camden, toen nog een verwaarloosde Spanje ... Over een paar maanden verschijnt zijn langverwachte debuut-ep. buurt. Daar speelden bandjes als Ian Dury & The Blockheads, Elvis Costello Link of The Clash. Veel jazz ook. Bob Dylan vi.be/depotax hing er wel eens aan de toog om naar

Jan Pauly

TERUG BLIK

Chokri Mahassine “Muziek mag niet

blijven stilstaan”

Januari 2009, afspraak met Chokri Mahassine in het die dag bijzonder barre Leopoldsburg. De zetel van Pukkelpop ligt niet eens zo gek ver verwijderd van het voetbalveldje van Heppen waar de eerste editie in 1985 plaatsvond. Een tijdperk waarin presentator Dré Steemans nog nooit van Felice had gehoord en zijpodia enkel dienden om lege vaten pils op weg te krijgen. Die eerste editie, wat staat er jou nog van bij? Chokri: “Anne Clark, Front 242, Anna Domino ... (denkt na) Goh, wie stond er toen nog op de affiche? Misschien belangrijker: wat was de ambitie? Concurreren met Seaside in De Panne, toen het grootste alternatieve festival? Chokri: “Wij wilden eigenlijk nog alternatiever gaan. Wij kozen voor namen als Big Black of Sonic Youth, dat was toen very alternative en very independent, bijna marginaal. Die alternatieve scene bevond zich toen echt in de underground, ver weg van de grote labels. Het waren leuke tijden, waarbij wij iets opvulden met wat nog niet bestond. Seaside was vooral gericht op new wave, wij wilden breder gaan.” Pas in 1990 – met headliner Nick Cave – bereikte Pukkelpop de kaap van de 10.000 toeschouwers. Chokri: “Ja, we zijn echt van onderuit gegroeid, zonder hoge pieken.” Had dat misschien te maken met de verschillende locaties in die beginjaren? Chokri: “Ik denk niet dat het daarmee te maken had. Begin jaren negentig kreeg je hier MTV dat ook alternatieve muziek bracht. Grote platenlabels als Universal of Geffen begonnen te ontdekken dat er wereldwijd wat aan de hand was met de alternatieve bandjes die ze altijd genegeerd hadden. Ineens waren ook Studio Brussel en de kranten mee. Gewone jongeren begonnen mee te headbangen op Nirvana. Alternatieve muziek was nu van Jan en alleman. En omdat Pukkelpop net die muziek bracht, kregen we een verruiming van ons publiek.” Over naar de memorabele editie van 1991 in Hasselt. Het publiek diende een lange voettocht af te werken voor het festivalterrein werd bereikt, waardoor velen het toen nog vrij onbekende groepje Nirvana misten. Chokri: “Nirvana is toen in laatste instantie ingevallen voor de

Een festival als Pukkelpop kan echt niet bij één bepaalde generatie blijven hangen, muziek kan niet blijven stilstaan.

Limbomaniacs. Ik geloof dat Herman Schueremans de groep nog als vervanger heeft voorgesteld. We kenden Nirvana al wel: het jaar voordien hadden we ze al op het oog voor Polsslag. In 1991 hadden we een memorabele affiche, ja.” Nirvana zou het ook backstage bont hebben gemaakt. Chokri: “Het was gewoon wilde punk. Die mannen konden zich niet aanpassen aan het systeem en amuseerden zich met hun grappen en grollen backstage. Ach, achteraf bekeken ...” Van Nevermind was nog geen sprake, dat had een pak toeschouwers kunnen schelen. Chokri: “Ja, maar die editie konden we organisatorisch al nauwelijks aan. Het toeschouwersaantal was verdubbeld. Die 20.000 mensen hadden we niet zien aankomen. Dus was Nevermind eerder verschenen, dan was het helemaal fout gelopen.” 1995 is nog zo’n mijlpaal met de komst van de eerste Marquee. Chokri: “Nee, dat was in 1993. We vonden dat we te mainstream werden. Met één podium kon je alleen je eigen top 30 in een achttal groepen samenvatten. Dus vonden we dat we verder moesten zoeken. Dat was de opdracht van een alternatief muziekfestival als Pukkelpop. We wilden duidelijk onderstrepen dat we op zoek waren naar nieuwe geluiden en nieuwe muziek. In ’93 zijn we begonnen met een kleine Marquee voor ongeveer 2.000 man. Tool heeft daar toen geopend. Dat was fantastisch.” Toen is er volgens mij ook een generatiekloof ontstaan: velen werden zot van al die zijpodia en haakten af. Chokri: “Iemand die blijft stilstaan, daar vraag ik me het progressieve en alternatieve gehalte van af. En een festival als Pukkelpop kan echt niet bij één bepaalde generatie blijven hangen, muziek kan niet blijven stilstaan. Ik wil die generatie wel meetrekken. Maar dat kan je alleen doen op voorwaarde dat je diversifieert. Overal ontstaan toffe nieuwe groepjes en subculturen. Dat

moet je op één of andere manier kunnen tonen. Jongeren vragen daar naar. Je moet steeds in de spits blijven lopen. Dat lukt niet altijd, maar we zijn er wel mee bezig. Het is echt indrukwekkend wat er bij ons uit de Château of de Club is gekomen. Ik vraag me ook af of er tegenwoordig nog wel een markt bestaat voor één podium met zeven of acht gitaargroepen.” En Pukkelpop Classic – met een VIPruimte – zie je niet zitten? Chokri: “Nee, al zijn we altijd met het verleden bezig geweest. Wie zijn verleden niet kent, weet niet waar de toekomst zich bevindt. Daarom hebben we ook altijd gezocht naar bands die vroeger van betekenis waren voor die hele meute groepen die op dit moment doorbreken. Ieder jaar proberen we een aantal van die bands op de affiche te zetten.” Hoe Pukkelpop intussen is geëvolueerd, weet iedereen. Heb je er nog wel vat op? Chokri: “Ik moet daar geen vat op hebben. Met alle respect, ik word straks 49. Het gaat er niet om wat ik van Pukkelpop vind. Al denk ik wel dat ik me goed zal amuseren op het festival. (lacht) Los daarvan, het is inderdaad een groot ding geworden. Het is een fabriek of een machine die moet gestuurd worden. Het is aan de huidige generatie jongeren om dat voor een groot stuk te doen. Van de 200 bands op de affiche, zijn er zeker 20 waar ik niet vertrouwd mee ben. Daarom heb ik Eppo Janssen in dienst genomen: hij begeleidt me in die nieuwe stromingen.” Maar je hebt nog wel degelijk een eigen inbreng: die groep niet of die groep wel ... Chokri: “Absoluut, natuurlijk. Uiteindelijk neem ik de definitieve beslissing. Dat gebeurt uiteraard in overleg, onder meer met het management van de groepen. Want uiteindelijk bepalen zij of de groep er wil staan, op welke plaats en tegen welke gage. Ik ben in die omstandigheden slechts een klein element. Het is niet meer zoals vroeger:

toen kon je jouw eigenzinnigheid nog doorduwen. Dat gaat niet meer, zeker niet wanneer je per jaar met duizend groepen bezig bent. Dat elke keer weer uitzoeken, is een immense bezigheid. Voor alles op zijn plaats valt, gaat er een gigantisch proces aan vooraf.” “Of ik me daar dan uiteindelijk in kan vinden? Soms wel, soms niet, dat geef ik toe. Soms vinden agenten het belangrijk dat bepaalde artiesten op de affiche staan. Af en toe kunnen ze mij overtuigen omdat ik die agenten nu eenmaal nodig heb om nieuwe groepen te kunnen strikken. Voor die bandjes doen we het ook, dat is nog echt zoeken. Daarop kan je fier zijn wanneer je ze hebt gehad voor die grote doorbraak. Die missie is Pukkelpop aan zichzelf verschuldigd. Ik zeg niet dat we het enige festival zijn dat daarmee bezig is, maar ik denk wel dat we nog altijd de voorloper zijn. Grote groepen heb je of heb je niet. Als ze niet op tournee zijn, dan is het afgelopen. Komen ze wel, dan ontstaat er in Europa een gevecht. Dan begint de kwestie van het bieden en wat weet ik nog.” Daarom zeggen cynici ook dat de affiches van Roskilde en Werchter, of Pukkelpop en Lowlands onderling inwisselbaar zijn. Chokri: “Lowlands is in ’93 op die datum gekomen wegens het succes van Pukkelpop. En wij zijn op het weekend van Reading gaan staan. Waarom? Omdat we vonden dat daar de groepen kwamen die wij graag hadden. Die bands kan je nu eenmaal niet tevoorschijn toveren. Op één weekend Lowlands, Reading en Pukkelop betekende dat de artiesten massaal kwamen. Natuurlijk komt een artiest niet voor één festival naar Europa.” Je bent nog steeds erg begaan met Pukkelpop, toch? Nog niet zo gek lang geleden heb ik je flyers zien uitdelen. Dat soort werk kan je toch door andere mensen laten doen? Chokri: “Natuurlijk, dat weet ik wel. Maar als je van je evenement houdt, dan wil je daar alles voor doen. Ik doe wat ik kan. Ik wil mijn festival promoten, waarom zou ik dan geen flyers mogen uitdelen? Alle middelen zijn goed om het evenement in de spotlight te brengen. Dat is ook het leuke aan het festival: het gaat niet alleen om het invullen van die namen. Als ik het zou kunnen, ik zou alles doen. Goed, laat me niet meehelpen met het opzetten van het terrein. Geef mij geen hamer in handen... Maar een flyer uitdelen, dat kan toch iedereen? (lacht)”

www.pukkelpop.be

Slotvraag: wie wil je nog op de affiche? Chokri: “Die ik nog niet gehad heb? Goh, ik denk dat bijna alles hier gepasseerd is. Coldplay bijvoorbeeld speelde in 2000 op Pukkelpop en is intussen uitgegroeid tot een stadiongroep. Of dinges ... (denkt na) Amy Winehouse! Die stond bij ons op haar achttiende in de Château. Dat interesseert mij, daar ben ik mee begaan. Vorig jaar had Eppo Fleet Foxes in januari al op het oog. We zijn ze op South by Southwest in Texas gaan bekijken en het was fantastisch. Die band hadden we vorig jaar normaal gezien ook, tot bleek dat ze rond Pukkelpop toch liever opnieuw naar de States gingen. Oké, kan gebeuren. Maar daar draait het voor mij om. Met The Ting Tings bezig zijn voor ze een single uit hadden, MGMT of Blood Red Shoes in een vroeg stadium ontdekken. Dat is wat Pukkelpop moet zijn.” “Dat vernieuwende speelde vroeger wel

veel meer. Al die undergroundgroepjes kon je toen enkel ergens in een bunker zien. In elk dorp was er misschien vijf man die ze kende. En plots stond alles op één dag op één festival en kon de hele Benelux er naartoe. Nu is Pukkelpop een evenement geworden dat zichzelf moet respecteren en moet aantonen dat het er nog staat. Daarbij mogen we geen enkel genre schuwen. Niet meer redeneren van: dit is muziek voor Johnny’s. Nee, de oogkleppen moeten weg. Dit is goed en dat is slecht: onzin! Met muziek bezig zijn in eender welk genre en zo je horizon verbreden, dat vind ik belangrijk. Ik heb vooral geleerd om niet neer te kijken op al die subculturen. Dat heeft Pukkelpop en de muziek mij in al die jaren bijgebracht.” Dominique Piedfort

Wil je ook meer tijd om op te treden? t-heater, het Sociaal Bureau voor Kunstenaars van t-interim, zorgt voor je contracten en de opvolging ervan, en garandeert je een volledig wettelijke bescherming. Op die manier krijg je meer tijd voor je instrument of mengpaneel, en kan je je beter voorbereiden op je volgende optreden! Meer weten? Kijk snel op www.t-heater.be

heater V.U. Chantal De Weghe, Stationsstraat 120, 2800 Mechelen - BTW BE 0478.971.449, RPR Mechelen - VG. 1246/BUOSAP - DC:40103 - B-C07.002 - W.INT.RE.RS.SO.148

TIPS

Cd’s / vinyl persen Dat er de laatste jaren minder cd’s verkocht worden, is lang geen nieuws meer. Het resultaat ervan is dat een aantal cd-persbedrijven de koude adem van het faillissement in hun nek voelen. Eind vorig jaar ging het Nederlandse MediaMotion nog op de fles. Crisis, met andere woorden, maar niet voor het Engelse Sound Performance, een klein bedrijf met grote ambities, dat ook een filiaal heeft in Kortrijk. Wat Sound Performance zo anders maakt dan gelijkaardige bedrijven, is dat ze vooral focussen op service én dat elke klant er even veel waard is, of het nu gaat om een beginnende band die van zijn eerste cd amper 300 stuks wil laten persen of een wereldspeler die meteen 100.000 exemplaren wil. Sound Performance heeft een passie voor muziek, iets wat meteen opviel toen we Sarah Markewich – regional sales manager – aan de lijn kregen, een uitgeweken New Yorkse met vaste stek in Kortrijk.

“Cd’s laten persen zou een dure aangelegenheid zijn,” aldus Sarah, “maar dat hoeft niet per se zo te zijn. Sound Performance heeft wereldwijd bijvoorbeeld maar veertig man in dienst, en dat betekent dat wij de productiekosten perfect kunnen drukken. Toch een groot voordeel voor beginnende of meer gevorderde bands. Wij gedragen ons niet als een grote supplier die orders van 500 stuks behandelt als een bijkomstigheid. Voor ons is iedereen gelijk. Mijn collega Heidi Garrein (productiecoördinator) en ik hebben een hart voor muziek en delen onze kennis graag met iedereen die hier over de vloer komt, of het nu gaat om een beginner of een gevestigde waarde. We geven info, van artwork tot criteria waar cd’s moeten aan voldoen voor ze geperst kunnen worden.”

naar onze contacten in het veld, zoals Poppunt. Zij hebben meer zicht op zaken als Sabam etc. Dat is trouwens een steeds terugkerende vraag: hoe zit het met Sabam? Laten we onze rechten beschermen of niet? En wat kost dat allemaal? Is het überhaupt mogelijk om van onze muziek leven? Als je 1.000 exemplaren bestelt en je moet aan Sabam om en bij de 80 eurocent per stuk betalen, loopt dat aardig op, dus maken we een andere deal, waarbij we er bijvoorbeeld 300 leveren en er 700 in printstock laten liggen, die de band kan gebruiken bij een re-order. Niets zo vervelend als 1.000 stuks bestellen en er maar 50 verkopen. Kijk, wij kunnen alles aan vanaf 300 exemplaren, maar hoe kleiner de oplage, hoe hoger de kostprijs, en dat heeft te maken met de hoge start up-kosten, stukprijzen, leveringskosten ...”

Jullie adviseren bands in hun keuze wat het soort cd’s en packa-ging betreft, maar jullie krijgen ongetwijfeld ook tal van andere vragen. Sarah: “Ja, en dan sturen we ze door

Kijken jullie naar de kwaliteit van de mastertape en adviseren jullie bands om niet over te gaan tot druk als de kwaliteit niet goed is? Sarah: “Eigenlijk niet, want wij krijgen

vooraf vrijwel nooit te horen wat er op staat. Eens de cd klaar is, zijn we soms wel verrast over de kwaliteit. Als we een master krijgen en er staat een foutje op, dan stoppen we de order uiteraard wel.” Op de website zag ik dat jullie ook nog steeds vinyl leveren. En audiocassettes! Sterk. Sarah: ”Ja, vinyl is toch weer aan een stille opmars bezig. Niets revolutionairs, maar groepen willen er nog steeds in investeren omdat het toch iets speciaals is. Het is een mooi alternatief, zeker tegenover het ‘koude’ iTunes. Qua productiekosten is vinyl wel duur, maar als je het je kan veroorloven, doen! Het is heel mooi en zeer collectable. En vinyl doorstaat de tand des tijds beter dan al het andere. Wat die audiocassettes betreft: daar bestaat ook nog steeds een markt voor. Vreemd, misschien, maar waar. Vorig jaar hebben we er nog 150.000 gemaakt.” Het verleden werkt door in het heden: tegenwoordig pakken talloze bands uit met zeer eigenzinnige cd-doosjes en sleeves. To stand out is de boodschap, maar die optie is duurder dan een standaard jewelcase met een

zo groot. En het maakt je presentatie wel mooier. Voor Vandal X hebben we dan weer een speciaal booklet-papier gebruikt, maar we kunnen even goed printen op offsetpapier, waardoor je een andere feel krijgt. Soms moet je de mensen wel teleurstellen: ze willen het mooiste van het mooiste, maar zitten vast aan een klein budget. Je kan bijvoorbeeld geen zwarte cd laten drukken omdat je die met 2.000 tegelijk moet bestellen (om de hoge start-up kosten in te dijken), maar je kan wel een on body krijgen die lijkt op vinyl. Voor alles is wel een oplossing. Soms krijg je voor minder geld wel hetzelfde resultaat.” En DIY? Hoe staan jullie daar tegenover? Is dat niet goedkoper? Een mij bekende band heeft zijn debuut DIY uitgebracht op zwarte cd’s in een rond metalen doosje ... Sarah: “Wij zijn vóór die DIY-beweging, maar vaak adviseren we klanten om het toch anders te proberen. Je leest soms dat bands beter meteen naar de fabriek stappen en niet naar een tussenpersoon, maar dat is toch een beetje een mythe. Ik denk dat wij een betere prijs en een betere service bieden dan een manufacturer, die niet

Voelen jullie dat bands minder bestellen, door iTunes of het downloaden? Sarah: “Toen ik in deze business begon, zag je vaak dat bands meteen 2.000 à 3.000 stuks bestelden. Nu is dat eerder 500 of 1.000, gewoon omdat 1.000 stuks goedkoper is. Voor kleinere artiesten worden grote hoeveelheden niet meer besteld, neen. Maar we denken niet dat het plots echt bergaf zal gaan. Ik heb onlangs in een studie gelezen dat het aantal downloads toch een pak lager ligt dan men aanvankelijk had gedacht. Ik denk dat er vorig jaar in de UK 4 miljard cd’s geperst zijn. Da’s toch nog steeds enorm veel. Nu ja, wij zullen er zijn zolang er vraag is. Ook voor andere zaken: buttons, tassen, posters, t-shirts ... Voor mensen die iets speciaals willen, zal er altijd wel een markt zijn.” Als je van iTunes koopt, krijg je wel de muziek, maar niet het gevoel van een kraakverse cd ... Sarah: “Juist. If you wanna enjoy it, you have to feel it.” Sven De Potter

Soundperformance eenvoudig boekje ... Sarah: “Ja, maar er zijn goedkopere oplossingen, hoor, ook voor creatieve zielen. De mogelijkheden zijn bijna eindeloos, en er komen er steeds bij, ook ecologische alternatieven. Elke band moet prijzen vergelijken en op zoek gaan naar wat echt bij hen past. Hoe je cd eruitziet, bepaalt voor een groot stuk je identiteit. We trachten artiesten – ook al hebben ze een klein budget – toch de beste deal aan te bieden.” Is er een sleeve die populairder is dan een andere? Sarah: “De digisleeve doet het goed. We hebben er net twee afgewerkt: de nieuwe Ansatz der Maschine en The Black Heart Rebellion. Voor die laatste en recenter ook voor de digipack en lp van Hitch hebben we iets cools gedaan: we hebben het karton op de achterzijde laten bedrukken, wat de verpakking minder glad maakt. Het prijsverschil met een jewelcase en een vier- tot zespagina cd-boekje is al bij al niet

zo hoog oplopen met kleine visjes. Als je naar een digital printer stapt voor 100 cd-sleeves, dan zal het je wellicht meer kosten dan 500 of 1.000 stuks bij ons.” “Onze hoofdtaak bestaat uit replicatie, maar als bands maar 100 exemplaren wensen, dan nemen we dat ook aan. Je zou kunnen zeggen: doe het op je pc thuis, maar ook daar zit je met kosten als papier, inkt, tijd, cd-r’s en het moet allemaal goed uit je printer rollen ... Ook hier geldt dat het branden van duplicaten vaak duurder is dan het persen van exacte kopieën. Per stuk kan het 1 euro zijn per duplicaat en 0,20 euro per exacte kopie. Als je het allemaal begint op te tellen, dan weet je het wel. Trouwens, als je zelfgebrande kopieën niet willen afspelen, dan zal een booker of een A&R-manager je niet opbellen voor een nieuw exemplaar. Een goedkope cd-r in een niet-professionele brander geeft over het algemeen een slecht resultaat. En de zelfaangebrachte labeltjes zijn ook niet bevorderlijk voor de kwaliteit; om nog maar te zwijgen over het uiterlijk van de cd.”

Kopie vs. persing: het verschil Kies je voor een geperste cd of kopieer je zelf? Het grote verschil zit ’m in het productieproces. Bij het persen maakt men eerst een glasmaster, een mal, die een contra is van de eigenlijke master-cd die de studio levert. Tegen die glasmaster wordt polycarbonaat geperst en zo wordt de informatie overgenomen in het materiaal. Daarna wordt er een aluminium laagje toegevoegd voor de reflectie. Bij een cd-r – die bestaat uit een plastic schijfje (de dye) met daarover een zilverlaagje – wordt de informatie door de laser in de dye gebrand. De kwaliteit van een geperste cd is altijd hoger dan van een gebrande cd.

www.soundperformance.be

RAP PORT

Alomtegenwoordig in Electroland Kim Mathijs heeft diverse gezichten: muzieksamensteller-producer van het Stubru-programma Switch, 50% van het dj-duo Ed & Kim en medeorganisator van de eclectische Breakdown-feestjes in de Muziekodroom in Hasselt. Reden te over om de sympathieke Limburger uit Sint-Truiden eens voor het voetlicht te brengen. Terwijl het buiten vriest dat het kraakt, nestelen we ons tussen de planten van de VRT-indoortuin. Intussen werkt Kim reeds een negental jaar voor de Vlaamse popzender bij uitstek. Sinds drie jaar is hij parttime verbonden aan het dance-programma Switch. “Als muzieksamensteller kies ik niet enkel de plaatjes, maar stel ik ook de speellijst met feedback voor de presentator samen, verzamel alle info voor Sabam, maak mixen, plaats de juiste jingles tussen de teksten ... je kan het in feite vergelijken met het verzorgen van een regie.” Hoe groot is jouw macht? M.a.w. hoeveel invloed heb jij op de gedraaide plaatjes? Kim: “Dat is afhankelijk van de programma’s. Tijdens de dag zijn we gebonden aan een playlist die wekelijks wordt bepaald door een groep van een achttal samenstellers – waarvan ik trouwens geen deel uitmaak – die alle nieuw binnengekomen singles onder de loep nemen. Die bepalen welke nummers respectievelijk in high, medium en low rotation gaan. Tijdens de avondprogramma’s en voor een programma als Switch is er wel meer speelruimte. Ik geef wel vaak tips aan de anderen waar ook geregeld rekening mee wordt gehouden.” Aan welke eigenschappen moet een goede samensteller beantwoorden? Kim: “Hij moet niet enkel veel van muziek weten maar ook goed kunnen inschatten welke nummers al dan niet werken bij het publiek. Sommige songs slaan meteen aan, andere hebben wat meer tijd nodig. En er is natuurlijk ook het moment van de dag. Persoonlijk heb ik ook geen zin om tussen 9 en 11 uur ’s ochtends naar hardcore dance te luisteren. We moeten er voor zorgen dat het aangenaam blijft voor de luisteraars en dat ze niet massaal afhaken.” Zijn er muzikanten die bepaalde

‘trucjes’ gebruiken om gedraaid te worden? Kim: “Dat gebeurt. Het persoonlijk komen afleveren van je cd wekt vaak sympathie op, maar het is daarom geen garantie is dat je plaat sowieso wordt gespeeld. Ik weet nog dat Nid & Sancy in de tijd dat ze nog onbekend waren geregeld een pakketje voor Luc Janssen lieten afleveren aan het loket van de VRT-gebouwen. Die gingen dan gepaard met raadselachtige boodschappen, wat Luc erg kon appreciëren. Dat is natuurlijk een goede zet.” Wat is het grote belang van Switch en waarom mag het programma absoluut niet verdwijnen? Kim: “Switch zorgt ervoor dat nieuwe acts komen bovendrijven en in een aantal gevallen zelfs doorsijpelen naar de dagprogrammatie. Het overbruggen van de kloof tussen underground en mainstream is onze grootste opdracht. De eerste jaren hebben we onze plaats moeten verdienen, maar intussen is het programma een gevestigde waarde geworden. Wat niet meer dan normaal is in een land als België, waar de dancemuziek een erg prominente plaats inneemt.” Jij bent ook de helft van Ed & Kim, een dj-duo dat al jarenlang furore maakt. Wat is jullie magie? Kim: “We zijn al twaalf jaar een team en nog steeds geraken we beter op elkaar ingespeeld en leren we veel van elkaar. Ik heb trouwens nog met Edwin (Korver, red.) samengewoond. Voor mij is hij als een broer: ik kan alles tegen hem zeggen. Ik blijk vooral technisch sterk te zijn terwijl hij beter is in het opbouwen van een set. Maar we vullen elkaar blindelings aan. Het gaat zo ver dat we geregeld op hetzelfde moment naar dezelfde plaat grijpen. Wat niet wegneemt dat we, zeker in het begin van onze samenwerking, geregeld met elkaar in de clinch gingen. Ik heb meer dan eens met een plaat naar zijn hoofd gesmeten. (lacht) Maar tegenwoordig blijft het bij verbale discussies die vaak tot heel goede, creatieve ideeën leiden. Dat resulteert in de typische Ed & Kimmix waarin energie, speelsheid, variatie en vooral veel bassen centraal staan.” Over platen gesproken: draaien jullie nog vaak vinyl? Kim: “Dat gebeurt af en toe nog in clubs, maar meestal gaan we met cd’s aan

de slag omdat de Pioneer cd-spelers – die we vaak onder handen krijgen – toch veel meer mogelijkheden bieden. Vooral op grote feesten is alles op die toestellen afgestemd. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds graag een plaat vastneem. De klank is toch nog altijd iets beter, maar dat horen de meeste mensen niet. Bovendien zou ik een extra opslagloods achter mijn huis moeten bouwen als ik enkel maar vinyl kocht.” Wat worden volgens jou de succesnummers in 2009? Kim: “Qua bands vind ik dat moeilijk te voorspellen. Wat genres betreft, vermindert volgens mij de invloed van de harde electro en gaan we opnieuw wat de zachtere tour op. Bovendien hoop ik ook op iets meer afwisseling. Wat niet betekent dat power out is want de jongere kids blijven gek op drum ’n’ bass.” Naast je Stubru- en dj-werk organiseer je onder de noemer Breakdown ook al vijf jaar dance-feesten in de Hasseltse Muziekodroom. Kim: “Klopt. Vorig jaar zelfs eenmaal per maand. Meestal bezetten we twee zalen: één voor drum ’n’ bass en een andere voor elektro en een hoop aanverwante electronische genres. We zijn daar vijf jaar geleden mee gestart omdat er toen in Limburg op het vlak van de elektronische muziek erg weinig te beleven viel. Maar intussen zijn er in de provincie een reeks gelijkaardige feesten bijgekomen. In oktober organiseerden we in de Leuvense Silo ook voor het eerst een Smile-party die dit voorjaar ongetwijfeld enkele opvolgers krijgt. Het verschil is dat we daar met één zaal werken waar verschillende genres aan bod komen. Ik wil alle jonge dj’s trouwens aanraden om zich met zo veel mogelijk verschillende zaken bezig te houden binnen het muziekwereldje. Zo’n eigen feest organiseren brengt echt wel op: je maakt aan je omgeving duidelijk waarvoor je staat waardoor organisatoren je gerichter kunnen boeken. Voor ons betekende het alvast dat we meer gevraagd worden op feestjes waar we volledig ons eigen ding kunnen doen. Het maakt de job enkel maar interessanter.” Ruud Van De Locht

Kim Mathijs stubru.be www.edenkim.be myspace.com/edenkim

POP ADVIES

Doe eens professioneel

Maak een

profit

Oké, we zullen een kat een kat noemen. Het is nu eindelijk officieel en het mag gezegd worden: dames en heren, het is crisis! Cri-sis! Dit betekent dat meer nog dan vroeger platenfirma’s bij de keuzes die ze maken om al of niet met bepaalde artiesten in zee te gaan, zich zullen laten leiden door het verliespotentieel (vóór de crisis werd er vooral over winstpotentieel gesproken). Een profit & loss (P&L) – is niet meer dan vakjargon voor de begroting van een cd-project. Het is een zo goed mogelijke inschatting van het mogelijk verlies en/of de mogelijke winst die je met het maken van een cd kan realiseren. Vooraleer we ingaan op welke kosten en welke inkomsten je kan en moet voorzien bij het maken van een cd toch nog even dit: de allereerste keuze die je moet maken is het doel van de cd. Wil je een demo als een soort van visitekaartje? Bedenk in dat geval dat je steeds minder nood hebt aan een fysieke versie van je muziek. Een degelijk MySpace-, vi.be- of ander communityprofiel heeft vaak meer overtuigingskracht dan een gebrande cd-r. Wil je een cd die de concurrentie aan kan met de ‘professionele markt’, weet dan dat de lat op productioneel, promotioneel, en vormgevingsvlak vrij hoog ligt. Zoals steeds: alles heeft zijn prijs. De vraag is dus: wat is het je waard?

Begroten Er zijn twee mogelijke vertrekpunten

loss

bij het opmaken van een begroting. Een eerste zienswijze is die van de inkomsten. Hoeveel inkomsten kan ik generen met de verkoop van mijn product? De mogelijke inkomsten bepalen dan het investeringsbudget dat je hebt. Een tweede vertrekpunt is dat van de verwachte kosten. Wat is de optelsom van alle kosten die ik zal moeten maken om het product te kunnen realiseren?

Welke weg of uitgangspunt je ook neemt, in beide gevallen is het verstandig om een berekening te maken van het break-even punt. Wanneer zijn we uit de kosten met onze cd? Om dit te kunnen doen heb je drie dingen nodig: de verwachte kosten, de verkoopprijs en een realistisch verkoopsaantal. Het maken van een cd kent een aantal fases: de opnames, de reproductie, de promotie en de verspreiding. Bij elk van deze fases komen specifieke kosten (en dus keuzes) kijken.

De verwachte kosten van de opname De eerste vraag is uiteraard: waar en hoe gaan we onze cd opnemen? Kies je voor een opname track by track, of met alle muzikanten live in de studio? Hoeveel kan je thuis in preproductie doen? De nood aan goede akoestische omstandigheden heeft een sterke invloed op de prijs van de studio. Van hoe meer instrumenten (en/of versterkers) je de natuurlijke sound wil laten registreren, hoe belangrijker de akoestische ruimte en kwaliteit van de microfoons is. Een topmicrofoon

voor je cd

kost al gauw 10.000 euro en vind je dan ook niet in elke budgetstudio. Een topakoestiek betekent doorgaans een investering van vele 10.000-en euro’s en die moet natuurlijk ook afgeschreven worden. De topstudio’s van ons land hanteren prijzen tussen de 750 en 1.500 euro per dag (inclusief geluidstechnicus). Daaronder zitten heel wat goede studio’s die rond de 500 euro per dag schommelen. De goedkoopste (demo)studio’s zitten rond de 250 euro per dag. In dat segment vind je in muziekcentra ook degelijke opnamemogelijkheden. De hoeveelheid nummers die je wilt opnemen heeft uiteraard ook zijn effect op de prijs. Als je echt op safe wil spelen, reken je voor elk nummer één dag opname en één dag mixing. Als je zelf twijfels hebt, kan je op de knowhow van de studio beroep doen om een juiste inschatting te maken van de benodigde tijd. Zorg er in elk geval voor dat je goed voorbereid naar de studio trekt: als je ter plaatse nog een zanglijn moet uitvinden, verlies je tijd. En tijd kost geld. Andere knowhow kan je halen bij een producer. De producer heeft de artistieke leiding over de opname. Hij of zij heeft een belangrijke invloed op de uiteindelijke sound van de cd, aangezien hij meedenkt bij het kiezen van gebruikte instrumenten, versterkers, het opnameproces ... Vaak helpt de producer ook bij het verder arrangeren van nummers. Een producer betaal je doorgaans een combinatie van een flat fee en een royalty. De flat fee is een vast bedrag voor het totale project; die varieert van enkele honderden tot enkele

duizenden euro’s. Voor een gekende producer op Belgisch niveau moet je toch snel tussen de 7.000 en 10.000 euro rekenen. Het royaltypercentage voor een producer hangt uiteraard af van zijn marktwaarde en het verwachte verkoopssucces. Doorgaans schommelt dit tussen 0 en 4 procent. Als een producer ook echt meeschrijft aan de nummers is het ook niet ongebruikelijk dat die een bewerkersaandeel krijgt in de auteursrechten. Een vaak onderschatte of vergeten kost is die van de catering. Zowat elke studio biedt je de mogelijkheid om er iets te eten en/of te drinken. Niks zo handig als een frigo vol met bier waar je naar hartenlust uit kan graaien. En aangezien een cd opnemen ook heel veel wachten betekent, durft de rekening daarvan wel eens oplopen. Eens de cd opgenomen en gemixt is, moet die uiteraard nog gemasterd worden. De masteringstudio (en technicus) is meestal een andere dan de studio waar de opnames en de mixing gebeurden. Ook hiervoor kan je al of niet uitwijken naar het buitenland. De mastering zorgt ervoor dat de cd optimaal klinkt, samenhangt, zijn mannetje staat in de ‘loudness war’ en klaar is voor de persing. Een mastering in België voor een full cd van 12 nummers kost tussen de 300 euro (zeer goedkoop) en 1.500 euro (realistisch). Wil je bij de internationale top je mastering laten doen, dan moet je op een veelvoud van dit bedrag rekenen. Let op! In de mastering moet je ook de ISRC-code van elk nummer opgeven. Zorg dus dat je die meeneemt naar de studio.

De verwachte kosten van de reproductie De masteringtechnicus geeft je doorgaans twee cd’s mee naar huis. Op de ene cd staat met viltstift geschreven ‘listening copy’, op de andere staat doorgaans gewoon ‘master’. De mastercd is dichtgeplakt en de boodschap luidt dan ook: dichtlaten! Die master-cd is het exemplaar dat je naar de perserij zal brengen en moet ongeschonden blijven. Elke fout op die cd zal immers ook in de glassmaster en dus op de uiteindelijke cd terecht komen. Vooraleer je met de master naar de perserij kan hollen, moet je ook de lay-out (laten) maken voor de hoes, het boekje, de inlay en de cd zelf. Hou rekening met kosten van een fotograaf

(en het kopen van de rechten op de foto) en de prijs van de vormgever. Op de cd wil je uiteraard ook een barcode zetten. Via de organisatie GS1 kan je als eigen beheerproducent een eenmalige barcode aanvragen voor 60,5 euro. De kostprijs van de persing hangt uiteraard van het aantal stuks af. Hoe meer exemplaren je laat persen, hoe goedkoper de cd per stuk wordt. Maar, per exemplaar moet je als producent ook de mechanische rechten (aan jezelf, via SABAM) betalen. Om makkelijk te rekenen: hou rekening met 1 euro per exemplaar. Een simpele jewelcase (plastieken doosje) kost doorgaans niet meer dan een euro per stuk, een digipack is (vooral in kleine oplages) een stuk duurder. Als je de cd niet laat branden (zoals je thuis ook zou doen) maar echt laat persen, komt er altijd ook de kost van de glassmaster bij. Een echte persing is echter altijd beter dan een gewone reproductie.

De kosten van de distributie en promotie Als je je cd’s gewoon zélf verkoopt na optredens of zelf naar winkels brengt (en de facturen schrijft en niet-verkochte exemplaren terug ophaalt), kost de distributie alleen maar energie. De vraag is natuurlijk hoeveel cd’s je op die manier verkocht krijgt. Er zijn weinig bands die dertig cd’s per optreden verkopen. En als je dan ook maar dertig optredens per jaar hebt en om de twee jaar een nieuwe cd wil maken, dan krijg van elke cd dus amper een paar honderd exemplaren verkocht. Voor de promotie van de eigen cd wordt doorgaans nauwelijks of geen budget uitgetrokken. Hiermee bezondig je je echter aan een van de grootste vergissingen die je als artiest kan begaan. Niet bezig zijn met je promotie is vaak nefast voor het succes. Dat succes uit zich dan in het aantal optredens, het aantal toeschouwers en in de cd-verkoop. In een degelijk promoplan zorg je voor voldoende visibiliteit van de cd of de band (affiches & flyers), werk je actief op mediaaandacht (recensies en interviews proberen losweken), zoek je naar airplay van je eerste single (al of niet met de hulp van een professionele plugger) en probeer je de clip van je nummer op muziekzenders te krijgen. Een stuk van dit verhaal kost alleen energie (bv. werken op de media) maar de aanmaak en het laten verspreiden van affiches is uiteraard niet gratis. Een gezond

(minimaal) promobudget is 10 procent van de totale kost. Stel dat de totale productie 15.000 euro kost, voorzie dan 1.500 euro voor promo.

De inkomsten berekenen Een foute inschatting van de inkomsten kan een fameuze streep door de niet eens zo spreekwoordelijke rekening zijn (lees: je spaarpot gaat eraan). Om die inschatting juist te kunnen maken, moet je eerst weten voor welke prijs je de cd kan verkopen. Als je werkt met een distributiecontract of via een licentie-overeenkomst, dan liggen de opbrengsten heel anders dan wanneer je de cd in eigen beheer verspreidt. Een distributeur zal meestal een percentage van om en bij de 25 procent op de groothandelsprijs vragen. Een cd die aan winkels verkocht wordt aan 10 euro (excl. btw) zal jou dus nog maximaal 7,5 euro per stuk opbrengen. Een licentienemer draagt ook de kosten van de persing en krijgt in ruil voor het risico dat die daarmee neemt ook een groter percentage (ongeveer 75 procent). Voor diezelfde cd krijg je dus per exemplaar nog slechts 25 cent. De tweede oefening is nog moeilijker: hoeveel cd’s gaan we verkopen? De verkoop van je cd’s die je vandaag al doet via optredens kan een eerste graadmeter zijn. Als je vandaag al 400 cd’s per jaar op optredens verkoopt, is de kans dat je dat zal blijven doen reëel. Daarnaast is het raadzaam om verkoopcijfers te zoeken van andere (Belgische) bands in vergelijkbare

REN U U P R E D % N 1PO0P U0IT OOST-VLAA genres en met een gelijkaardige naambekendheid. Als je meedraait in het circuit kan je dit doorgaans wel gewoon vragen. Voor bekendere bands moet je daarvoor bij de platenfirma zijn. Alvast één goede raad: schrik niet van de lage cijfers. Vandaag de dag is 3.000 cd’s verkopen in het alternatieve circuit al een hele prestatie.

The Gibs

Profit of loss

ng Dong

Hong Ko

v Korsako Kapitan evno No Mo Tr

Lick my

Click

De vraag die je jezelf kan stellen is: heb ik eigenlijk wel nood aan fysieke drager? De persing van de cd as such betekent een serieuze hap uit het budget. Weet echter dat online releases goedkoper verkocht worden (de distributeur ontvangt 6,8 euro per cd van iTunes, houdt daar zijn percentage af, en betaalt jou dus nog ongeveer 5 euro per verkocht exemplaar). Daarnaast liggen de online verkoopcijfers nog steeds een heel pak lager dan de offline verkoop.

liam Team Wil ikanten

De Pred

een n tegen je boeke n a a k a s s d ie n n Deze ba prijs via ‘subsid ar e na g li rf voorde ds’. Su mse ban a la V ts Oo n.be laanderemuziek -V t s o O . w p ww nder po en kijk o

vPP-0810.indd 1

Een steeds vaker toegepaste oplossing voor het probleem dat cd’s niet meer rendabel zijn, is de inkomstenspreiding. Heel wat bands betalen de kosten van het maken van de cd met de inkomsten uit optredens. De cd is dan een noodzakelijk kwaad in de marketingmix om airplay en optredens te versieren. Het feit dat er verlies gemaakt wordt op de cd hoort er dan gewoon bij.

www.oost-vlaanderen.be

Jim Cole

dienst Kunst & -cultuur (09 267 72 00) & dienst Welzijn – jeugd (09 267 75 94)

ongs

S Suburb

Nu de keuzes gemaakt, de uitgaven begroot en de inkomsten geschat zijn, kunnen we bekijken hoe realistisch het verhaal is. Als je op twee jaar tijd 1.000 cd’s denkt te verkopen met de hulp van een distributeur zal dit alles bij elkaar een slordige 7.500 euro opleveren. Daarmee moeten niet alleen de kosten van de persing van die 1.000 exemplaren (ongeveer 2.500 euro), maar ook alle opnames, mastering en promotiekosten gedragen worden. Je verstaat meteen dat 3 weken kamperen in Galaxy Studios niet onmiddellijk een optie is.

28-10-2008 10:16:21

Tijs Vastesaeger

Om het je wat makkelijker te maken, ontwikkelde Poppunt een rekenblad waarop je makkelijk alle kosten en de verwachte verkoopprijs en -cijfers van je cd kan ingeven. Je ziet dan meteen of je plan al dan niet rendabel is. Te downloaden op poppunt.be.

Bestel de brochure ‘Het opnemen van een cd in eigen beheer’ via de nieuwe poppunt.be

Elke maand vind je Meet Music Magazine & DeeJay Gear gratis(!) in meer dan 500 muziekwinkels in de Benelux. Om te weten waar, surf je naar www.meetmusic.com of bel je naar 014 28 29 49. Abonneren kan ook!

meetmusic.com

Muzikanten lezen Meet Music Magazine! ABONNEREN?

WWW.MEETMUSIC.COM OF 014 28 29 49

Haal meer uit je aquarium. En haal meer uit je geld: Ben je tussen de 18 en 25? Ontdek dan nu het All-in Pack van KBC en wat het allemaal voor je kan doen. Surf naar www.KBChaalmeeruitjegeld.be voor meer info of kom langs voor een gesprek met je KBC-adviseur, want praten werkt.

FOCUS

Resonance Ghent verbreedt je buis van Eustachius Experimentele elektronica is voor nerds. Experimentele elektronica is ontoegankelijk. Experimentele elektronica is een hoop rammelende beats waar je onmogelijk op kunt dansen. Als je dat allemaal gelooft, lees dan vooral niet verder. Voor die ontelbare anderen: maak kennis met Resonance Ghent. Al enkele jaren breken de stichtende leden van die vzw een lans voor alles wat elektronisch en kwaliteitsvol is. Kwalitatieve techno kan, maar kwalitatieve clicks ’n’ cuts evenzeer. Een introductie. “Resonance zoekt aansluiting bij de rijke elektronische traditie van Gent. Het is dus geen toeval dat de organisatie daar is ontstaan”, vertelt Koen Tryssesoone (foto rechts). “Elk van de organisatoren heeft trouwens in het verleden kleinschaligere initiatieven in Gent opgericht, zoals de voormalige Gentsessions. Gent heeft ons met andere woorden beïnvloed en met Resonance hopen we het Gentse culturele leven mee te ondersteunen.” Er bestaan al zo veel initiatieven rond elektronische muziek. Je kan je afvragen wat de meerwaarde nog is van Resonance. Koen: “Dance en elektronische muziek zijn ondertussen inderdaad uitgegroeid tot gevestigde waarden. Maar ondanks de vele initiatieven behouden de meeste wel hun eigenheid en bestaat er nog steeds een groot potentieel en vrij breed terrein om te verkennen. Wij voelen ons absoluut geen concurrenten van organisaties als Kozzmozz of 10 Days Off. Er is voldoende ruimte om naast elkaar te bestaan. We proberen integendeel zoveel mogelijk samen te werken met andere mensen die dezelfde muzieksmaak en -filosofie delen. Die kruisbestuiving kan tot heel boeiende resultaten leiden.” Focussen jullie dan voornamelijk op een nichepubliek? Koen: “Niche en underground zijn

woorden die we niet vaak gebruiken. Intrigerend en relevant dan weer wel. Artiesten die van ons een podium krijgen, zijn gekozen omdat we hun muziek intrigerend en relevant vinden. Daardoor belanden we misschien bij minder gekende namen, want relevantie is niet hetzelfde als naambekendheid en populariteit. Het is onze bedoeling om dergelijke artiesten in de picture te plaatsen en naar een (breder) publiek te brengen.” Wat moeten we ons allemaal voorstellen bij het hedendaagse spectrum aan (experimentele) elektronische muziek? Koen: “Experiment is voor ons geen vereiste. Maar we beginnen spontaan te watertanden bij artiesten die het conventionele graag achter zich laten, grenzen bewandelen of overschrijden en dit zowel bij luisterelektronica als bij dance. Anderzijds is het zo dat binnen elektronische muziek conventies nooit lang gelden. Het is als het ware de essentie van elektronische muziek om open te staan voor vernieuwing en gedreven te zijn door een drang naar nieuwe geluiden en technieken. Nieuwe technieken en technologieën leiden tot vernieuwende muziek. Zo is het al meer dan honderd jaar.” Hoe treedt Resonance Ghent naar buiten? Welke initiatieven hebben jullie op poten gezet? Koen: “Eind februari organiseerden we de tweede editie van ons festival. Het jaarlijks festival vormt de hoofdbrok van onze werking. Steken we ons hoofd boven water gedurende de rest van het jaar, dan gebeurt dit voornamelijk via samenwerkingsverbanden. Eind 2008 werkten we bijvoorbeeld ook mee aan Poppunts Play & Produce, waar we in één van de zalen een eigen programmatie hadden. De Resonancewerking bestaat nog maar een jaar. In het verleden zijn er wel andere initiatieven genomen door de organisatoren van

Resonance, maar het is pas sinds vorig jaar dat er een structurele werking is uitgebouwd. Zoiets vergt tijd en wie weet wat de toekomst brengt? Wat vaststaat, is dat de kennis van het huidige elektronische muzieklandschap ons niet ontbreekt. Net zoals de nodige gekte om dit te vertalen in events, trouwens.” Probeer eens een dwarsdoorsnede van jullie festival te maken. Waar staat het festival voor? Koen: “Resonance wil mensen een leuke muzikale beleving geven, of het nu gaat om een luisterconcert of een avondje clubben. We willen de juiste sfeer creëren waarin je je volledig kan onderdompelen. We proberen de sterktes in de verschillende aangeboden subgenres naar voren te laten komen, maar toch een coherent geheel te brengen. Op vrijdag stond het experimentele kantje van de elektronische luistermuziek centraal. Zaterdag zijn we afgedaald naar de mooiste diepten van house en techno en hebben we de inherente schoonheid van die genres naar voren willen brengen. Zondag was de chill-dag: lekker comfortabel onderuitzakken, genieten en meegenomen worden op een spacy trip, wandelend tussen ambient en dub.” Op welke namen waren jullie bijzonder trots? Koen: “We hebben zelf reikhalzend uitgekeken naar het concert van Echospace. Een optreden van Alva Noto is ook altijd een intense ervaring. En de clubavond stond gewoon vol met vette namen. Niet de meest bekende, maar wél op en top kwaliteit die je hoofd en benen doet spinnen.” En wat brengt de toekomst? Koen: “Voorlopig ligt de focus op het festival. We zijn nu de balans aan het opmaken, en als alles positief is, zal het vlug weer beginnen kriebelen ...” Ruud Van De Locht & Jan Pauly

www.vlaamserap.be resonanceghent.be vi.be/vlaamserap

19 47

radar

VI.BE RADAR

productionele tips en schaven, stijgen ze wel boven de middelmaat uit. En dat is in tijden van bandovervloed toch al meer dan behoorlijk. vi.be/steadydownhill

Steady Downhill Mocht de dokter niet van goeden huize zijn, en zijn pen en brein in vitriool doppen, dan zou hij zeggen: “De naam van de band beschrijft perfect de muziek die ze spelen. ’t Gaat van nummer één al vrij bergaf tot de band tegen een muur van slechte smaak knalt.” De dokter is echter opgevoed volgens oeroude principes – tikken op de knokels, op blote knieën de gang schrobben – en kreeg en parcours de nobele kunst van het nuanceren met de paplepel ingegeven. Steady Downhill opent sterk met het akoestische Open Window, een lied dat perfect past(e) bij het sneeuwlandschap voor onze deur. Meerstemmig, met een droge, lichte drumtoets, en beetje schatplichtig aan Fleet Foxes en My Morning Jacket. Mooi gearrangeerd, maar qua productie mag het toch iets strakker en minder breed. Wij waren alvast zeer te spreken over de zanglijn en de melancholie. We hoorden achteraan in onze harses violen. Track twee, So Much To Do, kon ons veel minder bekoren. Een live-track die helemaal niet tot zijn recht komt wegens abominabele kwaliteit. Weg ermee, chaps. Even terug naar af en opnemen volgens de regels van de kunst. Er zit nochtans potentieel in; het deed ons denken aan Engelse indiebands van de jaren negentig: Teenage Fanclub, Stone Roses, early Blur ... met een gezonde dosis noise op het einde. Maar niettemin: dit moet aan een redo-infuus. In Us Europeans – of moet het US Europeans zijn? – maakt een verstoorde gitaar een klanktapijt waarop een slaggitaar de pulse zet – een off tune? – en de stem zich weemoedig om de melodie kronkelt. Geen vrolijk lied, maar wel – met de juiste productie – een nummer met Duyster-allures. Steady Dowhill gaat niet downhill, neen, en met een beetje meer sharpness, wat

qua productie even sterk – en sterker – dan sommige tunes die de populaire jongerenzenders tegenwoordig tussen je oren rammen. Tweestemmigheid troef bij deze heren, met een verwijzing naar De Geverfde Vogel van Kosinsky (of we zoeken het te ver, maar goed), en een hand in het œuvre van early Buffalo Tom (Birdbrain) en Afghan Whigs ... Een wall of sound die geleend werd uit het begin van de jaren negentig en afgetopt wordt met wat Sonic Youth distortie. De stem doet ons nu en dan een beetje denken aan wat Pascal Deweze doet bij Sukilove, maar los daarvan wist Sister Luke ons te overtuigen met een in your face sound. vi.be/sisterluke

The Smoking Dog © Patrick Reuvis

“Kranke orgelmelodieën, funky gitaartjes en bombastische drumpartijen. NTFP roert in de postmoderne soep. Altijd een beetje experimenteel, emotioneel en soms een chaotisch tafereel. Zuiders geïnspireerde klankkleuren en moderne waves. Verbroedering, grenzen overschrijden en feest: muziek is het wapen!” Dat las de dokter op de vi.be van deze feestband. Putje winter, maar de ijsbloemen aan onze vensters gingen spontaan smelten van zoveel muzikale vreugde. Het deed ons bijwijlen denken aan de funksoul van Nu Yorica, een beetje aan Santana (omdat hij nu eenmaal de meest bekende is), en aan Buscemi, een provinciegenoot. Je zou Ne T’en Fais Pas het volledige live-equivalent van Buscemi kunnen noemen. Groovy als een bende luizen op je frisgewassen hoofd en met Nederlandstalige lyrics – beetje vreemd wel, maar het werkt. Dit is feestmuziek, tout court. Haal de daiquiri en margerita’s uit de kast, hijs je in een felgekleurde bermuda en ga loos op deze zuiderse klanken.

Net toen we dachten dat surf in België op sterven na dood was – de dokter wordt vaak verrast – botsen we op het West-Vlaamse The Smoking Dog, een viertal dat hommage brengt aan all things ‘kawaboonga’ ... Vijf melodieuze met veel echo doorspekte surftunes, gespeeld volgens de regels van de kunst én met respect voor the originals als Dick Dale (die shouts in Sick City), The Apeman, The Doggy Bags, Fifty Foot Combo, The Shadows en consorten. Vernieuwend? Neen. Aanstekelijk? Absoluut. The Smoking Dog slaagt erin de perfecte soundtrack te leveren voor een zomer-die-moetkomen, waarin meisjes in korte rokjes flaneren langs overvolle terrasjes en door strak gecoiffeerde gentlemen getrakteerd worden op glaasjes pastis. Wat daarna gebeurt, daar hebben we het gissen naar. Vijf geüploade songs, El Fugitivo, Sick City, Une Nuit Noire – heren, een trompetsolo is cool, maar ze mag niet te veel zwalpen, dit mocht een beetje strakker – The Hunt en La Palma (The Shadows om vijf uur ’s nachts). Strak gespeeld – bij The Hunt moesten wij, pardon our French, even aan Joe Satriani denken – begeesterd, groovy en strak geproducet. Bene!

vi.be/netenfaispas

vi.be/thesmokingdog

Sister Luke

All I Know

Een Borsbeekse band die ons wist te overtuigen met vrolijke poprock (rockpop?). Niets nieuws onder de zon bij deze heren – Sister Luke ontstond uit de asse van Flavour’dish – maar de dokter heeft het ook graag eenvoudig: lekker weghappende deuntjes en

De dokter is niet snel van zijn qui vive – er passeren nu eenmaal vaak sujetten in zijn kabinet die al een tijdje lijken te twijfelen tussen sterven en langzaam ontbinden – maar van deze Kortrijkse band kijkt hij toch wel eventjes op. All I Know slaagt erin om de dokter met één

Ne T’en Fais Pas

Meer vi.be RADAR in ZAP magazine

Echt gebeurd: de dokter zat op een mooie decemberochtend zijn correspondentie door te nemen toen een lichte tik op de deur van zijn kabinet hem uit een leesroes deed ontwaken. Stond voor de deur, bedremmeld en met een meewarige blik: een kalkoen. De dokter wist dat het arme klokgevogelte gevlucht was uit de ren bij de buren, een beter leven tegemoet. Hij nam het beest onder zijn hoede, doopte het Han en leerde het de post openmaken. Nodig, want de dokter komt er zelf niet meer aan toe. Te veel speurwerk op vi.be, wat aan de start van 2009 de volgende overpeinzingen oplevert ...

vi.be/alliknow

Some Say Yes Some Do Less Mix The Colours Right vi.be een succes? Dat zal wel. En je doet er talloze ontdekkingen. Zoals deze: Some Say Yes Some Do Less was ons al iets langer bekend – de band is een uitloper van het Tieltse Land (Humo’s Rock Rally-finalisten in 2002), net zoals i do i do (die twee jaar geleden een dijk van een plaat uitbrachten) – maar wat ze hier tentoonspreiden gaf ons instant kippenvel. Zanger Jonas Tournicourt – een boomlange man die gevaarlijke riffs uit zijn gitaar perst – weet zich omringd door een heel straffe band, jonge honden die met zoveel geestdrift spelen dat ons haar spontaan overeind gaat staan. SSYSDL overtuigde ons al met de eerste noot: Strail is een lekkere hap indie-powerrock die ons – net zoals Glawser – wat aan Television doet denken, maar onderweg even op de koffie gaat bij Don Caballero en een muziekwinkel overvalt waar ze alle versterkers op tien zetten. Evry begint dan weer mooi met een leuke zanglijn en een snedige hook. Terwijl wij vroeger – de dokter draait al een paar jaar mee – niet echt overtuigd waren van Tournicourts vocale capaciteiten, moeten we dat nu toch even herzien: een hoog en ver bereik zal hij wellicht nooit hebben, maar hij weet zijn stem wel perfect te blenden met de jachtige sound. Leren werken met je beperkingen en ze ten

volle gebruiken: good choice! Bob Dylan was ook geen koorzanger. Met stip, zeker uit te checken! Dat de band bevolkt wordt door de Tieltse crème blijkt uit hun uiterst volwassen sound. Drummer Stephan Spriet speelt ook bij i do i do (amongst others) en bassist Bert Lambrecht deelt een verleden met Tournicourt en Karel Thant – hier aan de Fender Rhodes – bij Land. Op vi.be vinden we ook het éénmansproject van SSYSDL-gitarist Kristof Braekevelt: Mix The Colours Right: soundscapes, mooie geluidscollages, trés nu, de perfecte omkadering van moeilijke conversaties of stiltes in gesprekken die opvulling verdienen. IJl, weids, mooie harmonieën en akkoorden. Braekevelts ideeën doen soms een beetje new age aan (die diepe bas in Eighty Degrees Below Zero) maar dekken wel de lading: bij dit nummer haal je zo een arctisch landschap voor de geest, een universum van ijs waar ijsbergen langzaam richting de einder drijven. vi.be/somesayyessomedoless vi.be/mixthecoloursright

C Wie zegt dat pop of rock altijd ernstig moet zijn? Pure tongue-in-cheek mag ook, uiteraard. C – kort voor Cedric – loade één track op: You Never Had A Chance Geena Lisa, een vrolijk poprockdeuntje waarin Cedric de draak steekt met de uit zen en protuberansen opgetrokken één-presentatrice. Een cool nummer met een grappige tekst dat ver uitstijgt boven dijenklets-nummers. Dat de zanger wilde trouwen met Geena Lisa en dat ze hem niet zag staan ... helaas voor haar is hij niet meer geïnteresseerd en moet-ie niets hebben van kinderen die luisteren naar de naam Yaro en Zion. Fun it is, én goed gespeeld. Geënt op Weezer en

Pavement, deze hap. C hebben we graag. Als deze song representatief is voor wat nog moet komen, dan graag nog een portie! vi.be/c © Joan De Bruyckere

nummer linea recta naar de jaren tachtig te transporteren, meer bepaald naar het era dat geföhnde hardrock bon ton was. De band – aangevoerd door de goed bij stem zijnde zanger – Ward? Michael? – grossiert in rock waarvan wij dachten dat die al lang uitgestorven was. Die delay op de stem! Die larger than life sound! Rain is een ‘groot’ geproducete stadionrocker die ons meteen deed denken aan de sound van Jon Bon Jovi, Def Leppard en aan al die Amerikaanse bands die tracks leverden voor ‘foute’ jaren tachtig tienerfilms als Footloose, The Breakfast Club, Karate Kid en Back to the Future . Allemaal heel strak gespeeld, goeie zang en degelijke arrangementen, maar All I know doet niets nieuws en borduurt pastichewijs verder op een genre dat – als het van de dokter afhangt – nooit meer hip zal worden, wegens té camp en té plastic. Niettemin, toch een pluim voor moed. Benieuwd wat dit live geeft.

The One Hit Wonders Waar een schoolfuif al niet goed voor is: The One Hit Wonders, twee zestienjarige dames met een zwak voor all things sixtiespop en -rock, schreven één nummer voor een party op school en breiden er een vervolg aan op hun kamer. Het resultaat is het breekbaar My Baby Boy: één gitaar, twee ijle stemmen, liefelijk zingend over een jongen, plagend, uitdagend ... onzeker gespeeld, maar dat maakt deze song net zo mooi en kwetsbaar. Van ijl naar Dick Dale bubblegumpop op een halve seconde tijd, het kan. Bye Bye Love komt zo uit de early sixties overgewaaid – de dames kiezen zelfs hun instrumenten in functie van de muziek: Rickenbacker, Fender Jazzmaster – en vertelt het verhaaltje van een gebroken liefde. Niets wat de dokter vreemd is. Leuk gezongen, met een je m’en-foutisme van ik zal je gaan hebben: ga heen, er zijn nog plenty of fish in the sea. Het meisje weet wel beter dan jarenlang vast te roesten in een uitzichtloze relatie. Wij hoorden zelfs een flard Hugo Matthysen gitaarspel in dit nummer. De dokter is content. The One Hit Wonders zijn meer dan dat, absoluut. vi.be/theonehitwonders Drs. Beuss Groot Nieuws: de dokter heeft breedband! Demo’s opsturen hoeft niet langer. Zet je tracks op vi.be en krijg feedback: online, in Poppunt Magazine en in ZAP!

COLUMN

Yes we can ... Op 12 januari 1959 start een zwarte Amerikaan in de thuisstad van de toenmalig ﬂorerende “witte” Amerikaanse auto-industrie Motor Town Detroit, een platenlabel. Aanvankelijk wil hij het ook Motor Town dopen, maar “Motown” klinkt beter. Berry Gordy tekent van bij aanvang enkel zwarte zangtalenten, die overwegend door hem vooraf uitgekozen songs van een vast schrijversteam inzingen. Zelfs voor de opnames gebruikt hij meestal een vaste groep muzikanten: The Funk Brothers. En de witte medemens smaakt het: Marvin Gaye, Diana Ross, Smokey Robinson, The Temptations en ondermeer ook de kleine Michael en zijn Jackson broers worden wereldberoemd en leggen de basis voor de popmuziek en talrijke andere genres van vandaag. Datzelfde Detroit, met zijn buitenwijken waarin de cliché shootings van het Los Angelse South Central soms buurtfeestjes lijken, inspireert in latere slechte economische tijden enkele visionairen tot het elektronisch simuleren van de fabrieksbandgeluiden. De techno is geboren. Ofﬁciële muziekinstanties en hun academisch geschoolde medewerkers mogen dit alles dan “lawaai” en “platte commerce” vinden, maar ik vind ook dit belangrijke muziekgeschiedenis. Je hoeft immer niet iets “goed” te vinden of graag te horen om er de muzikaal geschiedkundige waarde van te erkennen. Zonder het 50 jaar oude Motown geen funk, geen R&B, geen soul of hiphop. En zonder Detroit ook geen techno, geen daarop inspelende evolutie van de elektronische muziektechnologie tot wat wij nu allemaal als plug-ins in onze computers hebben zitten. En dus ook geen uitverkochte Play & Produce in

de Gentse Vooruit. Ondertussen gaat het in Detroit alweer economisch barslecht: door de kredietcrisis en de algehele economische malaise die daaruit volgt, staat de Amerikaanse autoverkoop nagenoeg stil en zijn de grote Detroitse automerken op sterven na dood ... Het verleden heeft ondertussen bewezen dat crisis creativiteit voedt. Terwijl regeringen vallen en spaarders en beleggers hun geld in rook zien opgaan, zijn er nog nooit zoveel Belgen naar een ﬁlm van eigen bodem gaan kijken en verkiezen economisten en Trends lezers de twee entertainmentvisionairen van Studio 100 tot managers van het jaar. Economie en muziek gaan trouwens al eeuwenlang samen en ik vind dat nu eens niet slecht. Aan ons – de jonge wolven en de experimenterende ervarenen – om creatief te blijven en gewoon ons ding te doen. Een creatieve muzikale crisis heeft nooit bestaan en zal er nooit komen, en muziek is bovendien nog nooit zo gratis geweest als vandaag. Akkoord, Free Record Shop maakt nu verlies en bij Fnac verkopen ze meer dvd’s en geheugenkaarten dan cd’s, maar het is toch fantastisch dat we met zijn allen nu 0,99 euro kunnen betalen voor een track die we beestig vinden, in plaats van een verplichte 15 tot 20 euro voor een full cd waarvan we soms de helft van de songs niet zo kunnen pruimen. Terwijl de kredietcrisis ervoor zorgt dat aandelen crashen en mensen hun job verliezen, noteert muziek slechts aan één vaste koers: die van de creativiteit en de interesse van de omgeving om ernaar te luisteren en er eventueel ook naar te gaan kijken. Crisis? Sommigen gaan er blijkbaar liever bij zitten in plaats van vooral nu creatief te wezen. “Yes we can”, dacht een zwarte reeds in 1959 in de toen door blanken overheerste Amerikaanse muziekwereld.

Michael Schack

New entry !

Straight

to number De TD-4K biedt een realistische "feel" en heel wat mogelijkheden voor z'n verrassend lage prijs. Met een V-Pad (met gaasvel) als snare kan de TD-4K zelfs door de wol geverfde drummers bekoren. Dankzij de Mix In-functie, de Coach Mode en de Quick Rec-functie is hij bovendien perfect om te oefenen. De klankkwaliteit en de respons zijn trouwens zo goed dat deze kit tevens voor projectstudio's voldoet. Hij is voorzien van een MIDI-uitgang voor sequencertoepassingen of het aansturen van andere klanken.

TELEX

Music Live op kruissnelheid Als je tussen 12 en 19 jaar jong bent en overloopt van muzikale ambitie of talent, dan biedt Jeugd en Muziek je al enkele jaren met Music Live de ideale kans om je te bewijzen. Via regionale voorrondes en halve finales in Gent en een finale in Hasselt maak je kans op een wel zeer aantrekkelijke prijzenpot met o.a. binnen- en buitenlandse concerten en studiotijd. Vorig jaar trokken Gutz, Nick Fransen, The Rhythm Beats, Saturn Trip, Breathe The Sound en Adelfoi aan het langste eind. Dit jaar organiseren ook onze Waalse vrienden een Music Live, met als doel in een later stadium de Vlaamse en Waalse winnaars op één podium te verenigen. Intussen zijn de halve finalisten bekend. Zij krijgen op 14 en 15 maart in Gent professionele begeleiding van Poppunt en moeten zich ook nog eens live bewijzen. Wie dat jonge geweld precies is, lees je op www.musiclive.be. De finale vindt plaats op 26 april in CC Hasselt.

Nieuwe kandidaturen PHL Music Opleiding muzikant, muziektechnicus of muziekprofessional PHL Music is een samenwerkingsverband tussen PHL en Muziekodroom. PHL Music biedt een 3-jarige dagopleiding tot professioneel bachelor in de pop- en rockmuziek. Jaarlijks kunnen een 60-tal jongeren starten aan deze unieke opleiding in Hasselt: om en bij de 30 muzikanten, 10 technici en 20 managers. De opleiding mikt op jongeren die in het bezit zijn van een diploma secundair onderwijs, gemotiveerd én getalenteerd zijn in het spelen van pop- en rockmuziek (gitaar, bas, drums, zang, keyboard of elektronica), de technische kant van live versterking en studio-opnames, of net het businessaspect met alle zakelijke, juridische, marketinggerichte activiteiten die erbij horen. Let wel, een stevige voorkennis en motivatie zijn een must voor deze 3 opleidingen! Denk jij dat je hiervoor in de wieg bent gelegd? Surf dan als de bliksem naar www.phl.be/phlmusic voor alle info rond de lesinhouden, het portfolio voor kandidaatsteling en de inhoud van de selectieproeven. Je kandidaat stellen kan tot 26 maart.

Word band in residence in 4AD In het kader van 4x4 – een Europees samenwerkingsproject met De Kreun (Kortrijk), Le Grand Mix (Tourcoing, FR) en Quatre Écluses (Duinkerke, FR) – gaat muziekclub 4AD op zoek naar een band in residence. Je hoort het in Keulen donderen? Een woordje uitleg: vooreerst mag de band een aantal dagen in Diksmuide werken. Overnachten en repeteren (ook op PA) kan in 4AD. Daarnaast krijg je de kans om als support act in 4AD te spelen én krijg je een speelkans in één van de bevriende Franse clubs. Je concert in 4AD wordt volledig opgenomen en krijg je mee op DVD. Na je residentie laat 4AD je niet aan je lot over, want nadien word je nog een half jaar professioneel gecoacht. Wat moet je doen? Tijdens de maanden maart en april gaat 4AD op zoek naar de geschikte band op vi.be. Maak dus een vi.be-proﬁel aan, word vriend van 4AD en stuur hen een berichtje met een aantal zeer goeie en originele redenen waarom jij de 4AD-band in residence moet worden. De winnaar wordt begin mei bekend gemaakt in ‘vi.be on stage’ tijdens de podcast van Clubcircuit (www.clubcircuit.be). Meer info over het 4x4-project vind je via www. myspace.com/4x4space of www.4ad.be

Nog meer lekkers valt er te verdienen tijdens Fnac Unsigned Music Talents. Ook deze wedstrijd is intussen de fase van de inschrijvingen voorbij. Vorig jaar schreven vele honderden bands zich in, en dit keer was dat niet anders. Een jury met o.m. Billy Torney (MTC), Hendrik Willemyns (Arsenal), Gerrit Kerremans (VRT - Studio Brussel) en Eric Smout (Democrazy, Petrol Club) selecteert daaruit 10 bands die het in groepen van 5 tegen elkaar opnemen. De eerste halve ﬁnale vindt plaats op 21 maart in L’escalier (Luik, afterparty met The Virgins), de tweede op 28 maart in Minnemeers (Gent, afterparty met Briskey). Twee lucky bastards stoten dan door naar de grote ﬁnale op 12 april in Petrol in Antwerpen. Wie daar wint, loopt naar huis met studiotijd, fotoshoots, een videoclip en uiteraard een pak optredens. Volg alles via www.unsignedmusictalents.be.

vi.be update In september 2008 schoot vi.be – Poppunts online muziekcommunity – uit de startblokken. In het vorige Poppunt Magazine las je de eerste concrete resultaten: bands & dj’s die via vi.be speelkansen en airplay versierden. Ziehier een round up van de voorbije weken: Op 27 december mocht FUNKAPULCO openen voor Tiefschwarz in Petrol en op 31 december sloot KEN DUST het jaar in schoonheid af op Beats Of Love in de Gentse Vooruit. Een paar weken later verdedigden STATIC & GREEDY de vi.be-kleuren op Modfest in een uitverkochte Muziekodroom. De Luna Twist Remix Contest leverde uiteindelijk 2 laureaten op: DJ TACTILE en DAS DIESELHORSE. Naast eeuwige roem krijgen zij een plaats op één van de volgende Luna Twist releases. Op 15 januari mocht BEATBOUNCERS een uitverkocht Trix opwarmen voor De Jeugd Van Tegenwoordig. De programmator van Trix was danig onder de indruk van vi.be en engangeerde zich om vanaf nu maandelijks een vi.beartiest te boeken! Ook goed nieuws voor de dj’s: elke week krijgt een vi.be-dj de kans om te draaien op Thursdayz in Noxx Antwerp! Mochten al aantreden: SMOOTH OPERATOR, SERIAL CHILLERS, MR_HELLZ AKA XSTATIK, BEATBOUNCERS en DJ NANCY BOY.

En verder ... vi.be ON AIR, de poort om via vi.be airplay te krijgen op Studio Brussel, wordt met veel plezier verder gezet. Elke week verbazen we vriend en vijand met de kwaliteit van de geselecteerde tracks. Check vi.be/onair voor meer info, het archief, feedback van de experts en Studio Brussel, en speel mee met de pronostiek! We overwegen om het concept uit te breiden naar andere netten. Meer info daarover volgt.

R.I.P. Cedric “Rhygin” Luyten (02.04.1985 - 19.01.2009)

Op maandag 19 januari is Cédric Luyten overleden in een verkeersongeluk te Pellenberg. Cédric was een ex-Poppunt-stagiair, Poppuntvrijwilliger en muzikant (MC bij Undeﬁned), maar bovenal een gedreven optimist en schoon mens. We zullen hem missen.

Meer en meer popconcours zien de voordelen van vi.be voor inschrijving en selectie. Na Dranouterrally, koos ook Microob voor vi.be. Volgen in 2009 hun voorbeeld: Nekkawedstrijd en álle provinciale popconcours (West Talent, Oost-Vlaams Rockconcours, Frappant, Limbomania, Rockvonk en het Kampioenschap van Brussel). Gedaan met het insturen van cd-r’s en papieren bio’s: alles gebeurt online, via vi.be! 1 adres: http://vi.be

Laboratoire Kinky Star Via Laboratoire Kinky Star wil de Gentse vzw Kinky Star (zie ook Kinky Star Records, Club, Academy ...) een gat dichtrijden in de dagdagelijkse programmering in de club. Laboratoire is een platform voor experiment. Zowel dj’s als bands als kruisbestuivingen tussen muziek en andere kunstvormen zijn welkom. Zoek je een podium of locatie om je spreekwoordelijke ei kwijt te geraken? Zolang het ei muzikaal is en de avond gratis toegankelijk kan blijven, is alles bespreekbaar. De laboratoire sessies gaan steeds door op donderdag. Meer info vind je op www.kinkystar.be

Naar analogie van Mode-SHOOT vorig jaar, organiseert het Centrum voor Beeldexpressie in 2009 het project Music-SHOOT. In een intensieve maand april zullen 10 jonge fotografen leren om sterke concertbeelden te maken. De coaching is in handen van Genthology/Antwology. Music-SHOOT zal uitmonden in een boeiende expo in foyers/bars van concertzalen over geheel Vlaanderen. www.beeldexpressie.be

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

Screamer gezocht

Een Antwerpse band die repeteert in Berchem zoekt een screamer die liefst zowel kan screamen als grunten om muziek te maken in de stijl van See You Next Tuesday en aanverwanten. Repetities worden op woensdagnamiddag gehouden • followthemintothedesert@hotmail.com

Songwriter gezocht

Wij zoeken een songwriter en/of zanger(es) ter uitwerking van een commercieel dance/ house/electro-project. Onze muzikale voorkeur gaat uit naar catchy lyrics. Wij hadden graag een project samengesteld zoals David Guetta, Laurent Wolf, etc. Productie en uitwerking is geen probleem. Wij zoeken m.a.w. een gemotiveerde persoon om onze producties te vervolledigen met catchy lyrics. Zelf hebben we al menig jaar ervaring in de sector. Contacten met platenfirma’s zijn eveneens aanwezig. Interesse? Mail ons dan zeker • bart_leroy@ telenet.be

Ludwigdrummer & contrabassist

Voor oprichting 50’s trio (Buddy Holly, Chuck Berry, etc.) gezocht: drummer & contrabassist uit omgeving Gent. Leeftijd niet belangrijk, wel attitude! Ikzelf ben 46. The idea: 3 white tuxedos en spot-on sound • franciswildemeersch@hotmail.com

Gezocht: zangeres

Voorwaarden: enthousiast, veelzijdig, enige podiumervaring en een geweldige stem. Genre: Tom Waits, Portishead, Nick Cave, PJ Harvey, Radiohead, Prince, Moloko, Bregovic, TV on the Radio, Gnarls Barkley, Billie Holiday ... soit, vanalles en nog wat dus. Repetities: maandagavond te Mechelen. Bel of mail voor meer info • thesevenlawsofwoo@yahoo.com • 0473 86 50 84

Toetsenpersoon (m/v)

Gezocht: veelzijdige toetsenman/ electronicaman (m/v), liefst met voorliefde voor Tom Waits, Nick Cave, Daan, Prince, Bregovic, TV on the Radio, Arno, Talking Heads, Portishead, Zappa, Gnarls Barkley, Moloko, ... Repetities: maandagavond in Mechelen • thesevenlawsofwoo@yahoo. com • 0473 86 50 84

Zotte zanger

Om onze disco-coverband Starlight 54 opnieuw te vervolledigen (bezetting: 2 zangeressen, drum, bas, gitaar en piano), hebben we een krachtige mannelijke lead stem nodig. Heb jij de juiste stembanden, de kwaliteit om het publiek op gang te trekken en te entertainen tijdens optredens, dan ben jij misschien de geknipte man. Optredens: 15-20 per jaar. Repetities 1x/ week of 1x/2weken in omgeving Meerhout. Vervoer vanuit Hasselt is geen probleem. Voor vragen of een repetitieafspraak: mailen • starlight54@gmail.com

Bandleden gezocht

Singer-rockwriter is op zoek naar bandleden voor het verder uitwerken van eigen nummers. De band wordt een rockband. Huidige versie van een aantal eigen nummers zijn beschikbaar op www. riviere.be. Ikzelf zing en speel (slag)gitaar. Ik ben op zoek naar volgende muzikanten: (solo)gitarist(e) - bassist(e) - drummer/ drumster - pianist(e). Regio: Brugge / WestVlaanderen. Ik kijk uit naar jullie reacties • yannick@riviere.be • 0473 91 00 24

Oliver zoekt muzikanten

Oliver (www.oliversymons.be) maakt zich stilaan klaar voor de festivals. Hij is op zoek naar jonge (tussen 15 en 25 jaar) talentvolle muzikanten met ervaring. Partituren lezen is een vereiste. Bassist en drummer is meest dringend. Regio N-Antwerpen • erik. symons@skynet.be • 0477 17 71 27

Altsax

Ik ben een 20-jarige altsaxofonist/ dwarsfluitist. Ik ben op zoek naar een band om de blazerssectie te vervolledigen. Enkel semi-professioneel niveau. Heb je voor 1 optreden of ter vervanging een altsax nodig, dan mag je mij altijd gerust mailen. Regio Aalst - Gent • diederikdesaedeleer@gmail. com

Git. zkt iets

Ik ben een gitarist van 17 die ongeveer twee jaar volop bezig is maar met een prille ervaring in bands. Ik wil mijn niveau wat opkrikken door samen te spelen met drummer, bassist of andere. Het genre is toch een soort experimentele stoner rock, of progressive. Invloeden van post rock,

of andere alternatieve genres. Liefst ook kunnen repeteren in de buurt van Antwerpen stad en omgeving. Laat me zeker maar iets weten via mail • rubenrodehond@msn.com

OPF zkt gitarist

Ohio Police Fire (schreven muziek voor de soundtrack van Liefde, Geen Liefde, een kortfilm met Antje De Boeck) is op zoek naar een nieuwe gitarist. Kandidaatgitaristen zijn meer begaan met het leggen van de juiste accenten dan met zo veel mogelijk noten per minuut spelen, houden van effectjes en hebben hun Marshallstack en Jackson-gitaar samen met hun papfles buiten gegooid. Invloeden sluiten bij voorkeur aan bij mensen als Nick McCabe/ The Verve, Johnny Greenwood/Radiohead, Bloc Party en Editors. Voorproefje van wat Ohio Police Fire doet? Check myspace. com/ohiopolicefire. Repetities in Leuven • ohiopolicefire@gmail.com

Drummer (Gent)

Ik, drummer, zoek een band in of rond het Gentse. Ik heb zo’n 7 à 8 jaar ervaring. Genre: rock, poprock, metal, punk, punkrock, grunge ... van het lichtere tot het zwaardere. Name it. Ik beschik over een eigen drumstel • elvaril@gmail.com

Goya zkt zanger(es)

Bestaande Gentse groep zoekt dringend een zanger(es) om het nieuwe gezicht van de band te worden. We spelen eigen nummers vertrekkende uit de blues, rock en soms flamenco. Repetities één a tweemaal per week en zo veel mogelijk optredens versieren is het streefdoel. Meer info en enkele nummers zijn te vinden op myspace.com/francescogoya. Indien je

all styles all levels

MUZIEKLES www.BAUSTEIN.be

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

Singersongwiter zoekt

23-jarige singersongwriter uit Deinze zoekt gemotiveerde muzikanten. Stijl: nederlandstalige pop, rock, kleinkunst, country, blues ... Eigen inbreng is belangrijk. Vereiste: goed kunnen spelen van instrument en veel inzet. Meer info: myspace.com/ demeesterwim • wim-demeester@hotmail. com • 0488 29 72 70

Stem zkt muziek

Zanger-tekstschrijver zoekt muzikale collaborator of collaboratoren. Wie heeft instrumentale tracks en zoekt nog zang en tekst en ook desgewenst bas of ritmegitaar? Give me a call • kenmeens@hotmail.com

Skapunk bas

Wij zijn Overweight, een ska-punk band uit Eppegem (Vlaams-Brabant). We zijn op zoek naar een nieuwe bassist. Liefst een redelijk niveau en eigen materiaal. Wij bieden je

een eigen repetitieruimte, regelmatige optredens en veel ambiance! Interesse? Meer info? myspace.com/overweightmusic. Contacteer ons • gertthielemans@gmail. com • 015 62 36 22 • 0484 28 64 11

Goed volk gezocht

We hebben twee akoestische gitaren, een pak nummers en evenveel ideeën die schreeuwen om een breder arrangement. We kennen het begin, maar niet het einde en zoeken mensen die gewoon goede songs willen maken / opnemen / live brengen. Piano, keyboard, cello, bas, zang, percussie zijn de instrumenten die erbij kunnen. Centrum O-Vlaanderen. Mail ons • andy.bogaert@hotmail.com

IndiGo zkt bassist

Creatieve bassist gezocht in de omgeving van Gent. Indigo bestaat uit 2 broers (drummer, gitarist/pianist) en heeft ongeveer 6 eigen nummers geschreven. Stijl: mengeling Muse / Air Traffic / Jeff Buckley / Bloc Party / Soulwax / Goose ... rock/funk/club. Ambitie en beschikken over

CD, DVD and Vinyl manufacturing specialists for the music/media industry and more. BENELUX OFFICE NOW CELEBRATING ITS ONE YEAR ANNIVERSARY T. +32 (0) 56 25 69 07 E. info@soundperformance.be www.soundperformance.be

geïnteresseerd bent, mail of bel ons • goya. band@gmail.com • 0472 34 46 37

POPSTOOT 5de provinciale bijeenkomst rond popbeleid

19.30 UUR VOORSTELLING

Vlaams-Brabants popbeleid 20.15 UUR HETE HANGIJZERS

Pak UIT met je activiteit! Vlaams-Brabants DJ-beleid onder de loep! Hoe krijg ik mijn muziek op iTunes Info- en toonmoment: Ontleen GRATIS geluid en licht! 22 UUR TUSSEN POP EN PINT

met dj The Nitrous w in n aar V l aa m s - Br a b a n t s e d j con t e s t

Meer info: www.vlaamsbrabant.be/jeugd | jeugddienst@vlaamsbrabant.be | 016-26 76 86

18 MAART 2009 Provinciehuis Leuven vanaf 19.30 uur

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

Second hand &

CD, DVD and Vinyl manufacturing specialists for the music/media industry and more. NOW OPEN FOR BUSINESS IN THE BENELUX Contacteer ons / contactez-nous: Sound Performance Limited Engelse Wandeling 2, KO2G 8500 Kortrijk Belgium

Gent & Asse www.thomaokaze.com

eigen repetitieruimte in Gent. Interesse? Kom gerust eens meespelen om te kijken of het klikt • gstrobbe@gmail.com • 0484 77 76 51

Zangeres vr showband

Nieuwe, ambitieuze showband zoekt een zangeres, die samen met de 2 andere zangeressen de show wil stelen. Je zingt leads en backings. We zijn allen ervaren muzikanten. Repertoire zijn de 90ies, van dance tot grunge, tien om te zien tot rap, overgoten met show en humor. 2x per maand functioneel repeteren in Wolvertem. Huiswerk maken, daarna tijdens de repetities afwerken van de eerste noot tot en met alles wat bij “show” komt kijken. En tenslotte: veel fun en optredens • info@ thenewconfettis.be

Gzcht: semi-pro bassist

Trystan Fox, semi-professioneel niveau met een professionele ingesteldheid en een gezonde ambitie! Ik ben op zoek naar een bassist die een iets-of-wat semipro niveau heeft, dit om een nieuwe band samen te stellen, zo snel mogelijk de studio in te trekken, een demo op te nemen, en beginnen rondsturen voor organisaties zoals Beverse feesten, Gentse feesten, Lokerse feesten + Fonnefeesten, Zomerfestivals Vlaanderen (parkconcerten), WinterRock, enz. Repetities zouden op verplaatsing gebeuren rond Sint-Niklaas-BeverenAntwerpen of als er iemand zou opduiken met een repetitieruimte. Repetitiedag hangt af van wanneer iedereen een vrij plekje heeft in de week. Repertoire zou zijn: tal van eigen nummers, op mijn website kan je enkele demo’s beluisteren, dit gaan over instrumentale nummers zoals Joe Satriani en Chris Poland. En eventueel enkele covers om de ambiance in het publiek op te trekken. Drummer en gitarist al gevonden • www.trystanfox.com • info@trystanfox.com • 0496 97 98 63

T. +32 (0) 56 25 69 07 E. info@soundperformance.be www.soundperformance.be

Leuvense bassist

LONDON

PARIS

BENELUX

new

NEW YORK

Ben je een Leuvense muzikant of heb jij een groep in het Leuvense? Heeft de klank van die groep best wat mee van (niet-limitatief) Red Hot Chili Peppers, Live, R.E.M., Zita Swoon e.d., maar toch een eigen sound? Schuwt deze groep het experiment en de breeddenkendheid niet? Heeft die groep nood aan lage tonen? Of ben je gewoon een muzikant die zegt: “Hey! Dit spreekt me

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

wel aan, ja!”? Then colour yourself lucky! Vandaag hebben we een bassist, gratis en veu niet, met een aantal jaren ervaring op en naast het podium in de aanbieding. ‘t Is geen 7de wereldwonder op bassgebied, maat het doet wat het moet doen. Hij zoekt een band/muzikanten die het zien zitten om samen hun eigen ding te creëren, dit aan een hopelijk dolenthousiast publiek ten beste te brengen en zich vooral te amuseren. Relativiteitszin, gefliptheid en verafgoding van bassisten behoren tot de aanbeveling. Een repetitieruimte wel • strange.cookie@hotmail.com

PUB GROEZROCK

(Death) metal

Death metalgroep uit het Antwerpse is op zoek naar bassist (m/v). Repetities gaan door in Wijnegem. Ben je tussen 18-30 jaar, ben je gepassioneerd door muziek, straal je zelfvertrouwen uit en ben je bovendien gemotiveerd, aarzel dan niet om contact op te nemen. Wij horen graag van je • somers. vincent@hotmail.com

Zanger(es) gezocht

Ik zoek een zanger/zangeres om in een stevige rockband (bas, gitaar en drum) wekelijks te komen zingen vanaf de grote vakantie 2009. Fun maken en af en toe eens een optreden. Rock-’n-roll leventje leiden. Repeteren in Meulebeke city. Interesse: mailen maar • wilhelm_standaert@hotmail. com

Liedjesschrijver

Ik ben Angelo, 24 jaar. Ik schrijf liedjes: de teksten en ook wel de muziek (akkoorden / melodie). Ik schrijf het liefst Nederlandstalig in het genre tussen Yevgueni, Stef Bos en Bart Peeters. Graag had ik muzikale mensen gevonden die met mij liedjes willen uitwerken en die willen oefenen. Ik woon in Deerlijk, ben ook heel veel in Brugge (Assebroek). Indien je ook graag bezig bent met songs schrijven (met of zonder stem / gitaar) • myspace.com/afolca • angelo022@ hotmail.com • 0472 96 98 74

Dj’s gezocht

De club van vzw Kinky Star te Gent is nog steeds opzoek naar dj’s, zowel jong talent als anciens zijn welkom. We kunnen geen grote geldsommen aanbieden, enkel een vrijwilligersvergoeding en uw dorst laven op de avond zelf. Dus gepassioneerde muziekliefhebbers onder alle dj’s die interesse hebben om een avondje te draaien in onze club, neem gerust contact op! Vertel me welk genre je draait, zet er desnoods een link naar je website of platform bij, stuur een foto en bijpassend tekstje en de andere formaliteiten regelen we later wel. Tot binnenkort • dj_k@kinkystar.com

Artiesten gevraagd

Ik zoek mensen die gitaar spelen, drum, piano, en eender wat, met andere woorden: rockmuzikanten, om eigen band op te starten. Het is natuurlijk de bedoeling om eigen muziek te schrijven en massaal veel op te treden. Mensen van 15-22 aub, om

zo een beetje in dezelfde leeftijdscategorie te zitten. Ouder? Laat gerust je mening, voorstel of eender wat weten! Mensen die voorstellen hebben om een eenmalig (of meerdere) project te doen, mogen ook altijd iets laten weten, want ik ben namelijk bezig aan een dance-nummer samen met een bevriende dj, en wil speciaal akoestisch iets doen ook, dus houd je niet in. Heb je vragen of heb je interesse, of zelfs een voorstel? Shout it en dan antwoord ik je heel snel • joeri_osselaere@live.be • 051 20 10 06 • 0479/ 24 89 50

Muzikant gezocht

Voor de theaterproductie “Koning Edilbert” zijn wij op zoek naar een muzikant. Bedoeling is om hier en daar muzikale ondersteuning te bieden en om een paar kleine handelingetjes te doen als “acteur”. We hebben vooral vervanging nodig voor de maand maart, zowel ‘s avonds als overdag (wegens de geboorte van een dochtertje) en voor af en toe eens een andere dag (zullen vooral maandagavonden zijn). Verschillende instrumenten zijn mogelijk. Voor meer informatie, gelieve me te bellen

Zangtalent gezocht

Zanger of zangeres gezocht voor het inzingen van enkele covers, wordt persoonlijk omgezet naar dansmuziek. Het gaat om te starten over enkele liedjes om te zien of er een overeenkomst is en eventueel samenwerking of verderwerking • geert.ollivier@hotmail.com

Huur MiniVan & TourBus

400 watt RMS/box. Neutrik en Speakon aansluiting. Aluminium profielen en stalen hoekbeschermers. €280/stuk • lss. lsservice@gmail.com • 0486 73 05 57

www.toursupport.be +32(0)473642120

Boxen te koop

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

of te mailen • hansdaans@versateladsl.be • 03 257 28 82 • 0494 66 07 66

E-piano gezocht

Ik ben een gitarist die ook interesse heeft in drummen en piano spelen. Ik speel ondertussen 6 maanden piano en ben op zoek naar een elektrische piano. Liefst met 88 toetsen. Dus mocht er iemand een elektrische piano te veel hebben: aarzel niet • ronclaessens@hotmail.com

TLHE zkt zanger

The Live Hog Experience is op zoek naar een zanger! Je kan een paar nummers horen via de websites, dan heb je toch al een beetje een idee van onze stijl. myspace. com/thelivehogexperience of myspace. com/rafaeldegregorio. We hebben zo wel ongeveer een beeld van wat we willen, maar laten we daar vooral niet op ingaan: doe gewoon uw ding en dan zien we wel hoe het eventueel in elkaar zou kunnen passen! Wij repeteren wekelijks in Hasselt. Laat maar weten als je interesse hebt • thelivehogexperience@live.be

Metalband zkt vocalist

Metalband Objector uit het Antwerpse, bestaande uit drummer, 2 gitaristen + bassist, zoekt een vocalist met goesting en een ietwat ervaring en die er niet voor terugdeinst om eens goed uit te pakken. Graag in het straatje van Exodus, Testament, Venom (huidige), Slayer, Kreator, Overkill ... (U begrijpt waar we naartoe willen?) Geen grunters maar hier

en daar een growl mag (dus geen vocalisten a la Cannibal Corpse en aanverwanten). Enkel serieuze kandidaten die tijd kunnen en willen vrijmaken voor een band! Vervoer kan eventueel geregeld worden. Repetities vinden plaats in Trix (naast Hof ter Lo) op vrijdagavonden tussen 19u en 22u. Teksten voor bestaande nummers zijn voorhanden, nieuwe of tekstloze songs zouden jouw verantwoordelijkheid worden (uiteraard helpen we een handje indien nodig). Zelf zijn we zeker geen natuurtalenten dus verwachten we dat ook niet van eventuele kandidaten (al mag dat uiteraard wel). 5 nummers kan je op myspace.com/ objectorband horen • drdrecords@hotmail. com • 0473 94 23 44

Bassist zkt new wave

Ik ben Dirk (43). Ik speel al meer dan 13 jaar bas. Mijn vorig groepje is er net mee opgehouden, dus ik ben op zoek naar medemuzikanten voor het oprichten van een new wave/punk (cover) band. Ben super fan van The Cure. Verder smaak ik ook wel al de new wave bandjes van eind jaren 70 en natuurlijk de punk klassiekers. Dit allemaal graag in de buurt van Leuven • dirk.beauson@telenet.be

Band vr Dendermonde of Gent

Ik ben een meisje van 17 en woon in Zele. Ik zoek gemotiveerde mensen om een band op te starten. 2 gitaristen, drummer en bassist. Ik heb geen repetitieplaats dus elke suggestie is goed. De repetities zouden kunnen doorgaan in Lokeren, Gent

WAAROM ABONNEMENTEN

KL*TE ZIJN Abonnementen zijn kl*te. Eerst wil je er zoveel mogelijk binnenhalen, en dan zit je daarna mooi opgescheept met een hele administratieve rompslomp. Daarom kiezen we er bij Poppunt voor dat je ons magazine gratis kan meepikken op zoveel mogelijk plekken waar muzikanten en dj’s samenkomen. Maar misschien geraken we er (nog) niet mee tot bij jou in de buurt. Of misschien ben je gewoon lui, en vind je het net zo handig dat het magazine gewoon bij je in de bus valt. Dus als je erop staat: we willen het je wel opsturen hoor. Tegen verzendingskost en nog wat voor die administratie die erbij komt kijken: €12 voor 4 magazines. Daarvoor kan je het moeilijk laten, niet? info vind je op poppunt.be. Naast nog heel wat andere interessante info. (duh)

of Dendermonde • nymphetaminegirl_x3@ hotmail.com • 0476 39 28 71

Muzikanten gezocht

Gitarist (30 j) zoekt een bassist die wil/kan zingen en een drummer om een jazzy indieband te beginnen. Mijn inspiratie haal ik vooral bij bands zoals: Karate, Fugazi, The Minutemen, American Football, The Van Pelt, The Evens en andere indiebands. Ik woon in Vl-Brabant (20/25 km van Brussel). Heb je interesse, laat mij dan iets weten • givemethecurexxx@hotmail.com

Fartiest zoekt blazer

Maldegemse hiphop-, funkband zoekt naar een getalenteerde, gemotiveerde blazer (trombonist en/of trompettist) om samen met de huidige tenorsaxofonist de blazerssectie te ondersteunen. Huidige besetting: 2 mc’s/dj’s, drum, bas, gitaar, tenorsax, toetsenist, twee zangeressen. Repetitie op maandagavond in Maldegem, carpoolen vanuit Gent mogelijk • thomas. rommel@gmail.com

Gitarist zkt een band

Ik ben een 33 j. jonge gitarist (OostVlaanderen, Gent) die op zoek is naar een nieuwe uitdaging. Heb reeds meerdere jaren ervaring in een punkrockgroep. Wil wel in de alternatieve sfeer blijven, maar ben wel op zoek naar een gemotiveerde band met leuke en rockende muziek. Gelieve niet te reageren als er gebrul en satan stuff in voorkomt, wel eventueel blues. Laat jullie maar horen • vincexxx@telenet.be

Fnac Antwerpen: Groenplaats • Fnac Brugge: Markt 18-19 • Fnac Brussel: City 2 • Fnac Gent: Veldstraat 88 • Fnac Leuven: Vital Decosterstraat 7 • Fnac Liège: Rue Joffre 3 • Fnac Louvain-la-Neuve: Centre Commercial l’Esplanade Fnac Wijnegem: Shopping Center • www.fnac.be