Poppunt Magazine 52

colofon

voorwoord

Winterslaap? Doen we niet aan. Lentekriebels?

Voelen we het hele jaar door. Muziek? Dat horen we al heel ons leven lang, fluisterend door het loof van de bomen, oerhard in de branding van de zee ... En poëzie, dat lezen we soms als we ons gaan bezinnen op de plee. Om maar te zeggen: in de Rue aux Fleurs waait alweer een frisse lentewind.

Poppunt Magazine maartnummer

Dat zulks zorgt voor nogal wat werkijver, daar vind je alweer de weerslag van in dit Poppunt Magazine, nummer 52. Rijkelijk gestoffeerd, met peeps who make the rock clock tick. We wisten Wallace Vanborn en hun producer David Bottrill niet enkel te strikken voor een gesprek over ‘in de studio met een topproducer’, maar haalden ze ook naar Huis23, de nieuwe afspanning van de AB, waar we op gezette tijdstippen muzikanten of mensen uit het veld zullen uitnodigen voor een close and personal gesprek. Het is ook daar dat we De Mens voor de microfoon haalden: twintig jaar, zo lang al injecteren Frank Vander linden en zijn kompanen ons met stevige Nederlandstalige rock. We passeerden ook even bij Netsky, voor wat dj talk, gingen langs bij Raf Coenen (MOD) en Franky Roels (stage-mania), hadden een guitar geek babbel met Maarten Flamand, en stuurden Koen Bauters naar Faisal, Kaat&Daan, Bed Rugs en The Dead Color. Is dat alles?

Bijlange niet! Aldo Struyf vertelt hoe hij de nieuwe Mark Lanegan Band samenstelde, onze popadviseur pende deel twee van DIY-touring neer, en Kathleen Vogelaers licht haar popthesis toe. Talking heads vonden we deze keer in de dirigenten van het Belgische nachtleven.

Hoofdredacteur Joachim Wemel Fotograaf Koen Bauters Vormgeving Milk and Cookies Verantwoordelijke uitgever Luc Nowé, Poppunt vzw, Bloemenstraat 32, B-1000 Brussel Poppunt Magazine Redactie Sven De Potter, Pieter Gulinck, Coby Hounjet, Tristan Jong, Stijn Lemaire, Luc Nowé, Jan Pauly, Chloë Rasier, Wim Thijs, Dirk Van Welden, Kristof Vande Velde, Bram Vermeersch, Joachim Wemel Advertentiewerving Chloë Rasier (Poppunt) Oplage 6.000 exemplaren

POPPUNT MAGAZINE iN je bus?

Je vindt Poppunt Magazine in de belangrijkste music- en dj-gear stores, in jeugdhuizen en muziekcentra, repetitiekoten en studio’s ...

Vind je er toch geen bij jou in de buurt?

Los daarvan werken wij naarstig verder aan de nieuwe Muzikantenbijbel. En nog een en ander ...

Voor 12 euro per jaar krijg je het netjes in de bus. Koop een abonnement via poppunt.be of stort gewoon 12 euro op rekeningnummer

Voor de redactie, Sven & Joachim

413-9292181-26 met vermelding ABO2012.

-3-

inhoud

@

Rapport

Raf Coenen 10 Dossier

Topproducer 14 DJ Talk

Netsky 20 Cover

De Mens 24 Gearslutz

Maarten Flamand 38 in the picture Tips & Tricks: Begeleidingsband

44

Faisal

09

Popadvies; DIY touring pt. 2

50

Kaat&Daan

34

Talking Heads: Party organizers

56

Bed Rugs

35

The Dead Color

449

FOCUS

OTHER STUFF

100% Puur

32

Telex

06

Huis23

37

Column

55

5 jaar stage-mania

42

vi.be update

58

vi.be MEDIA

60

Win

62

Zoekertjes

63

-5-

telex

Poppunt geeft popadvies, dat wist je ondertussen al. Alleen is het niet altijd eenvoudig om met je vraag tot in Brussel te geraken, om alles aan de telefoon uit te leggen, of om het allemaal in één mailtje te krijgen.

Daarom gaat ons popadvies ook dit jaar op tournee langs de t-heaterkantoren in Antwerpen, Brussel, Gent, Hasselt, Kortrijk en Leuven. Zit je met een prangende nood aan zakelijk muzikaal advies? Hou onze site dan in de gaten, binnenkort gaan de inschrijvingen van start.

Naar aanleiding van onze tiende verjaardag hebben we gedurende tien maanden met cadeaus gestrooid, telkens voor tien winnaars. Poppunt trakteert: een tourbus voor een dag, een fotoshoot met Koen Bauters, je bandfoto in RifRaf, jouw track op vinyl geperst ... tien bands mochten zelfs een dag gaan opnemen in La Chapelle studio’s: Aimée & Frank De Wolf Trio, Allie Sees, Collectors, The Jack London Show, Lili Grace, Maria Isn’t A Virgin Anymore, Polaroid Fiction, Radial Sequence, Renée en We Seem To Have Misplaced Our Igloo. De resultaten zijn binnenkort te horen op onze website.

poppunt.be

poppunt.be

-6-

Onder de noemer vi.be MEDIA werken we al geruime tijd samen met Cutting Edge, daMusic, Digg*, Goddeau.com, Gonzo (circus), Indiestyle, Nightcode en RifRaf. Jaarlijks worden zo om en bij de 100 vi.be-artiesten besproken door journalisten van de meest toonaangevende muziekmedia. (Zie ook p.

56-57.) We zijn blij nu ook Fuzz Magazine als vaste mediapartner te kunnen aankondigen. Vanaf nu komen zij maandelijkse hun Fuzzbox mixtape exclusief zoeken op vi.be. Goed nieuws voor de vi. be-dj’s!

Op zaterdag 28 april 2012, bij de start van de Week voor de Amateurkunsten, vindt in Tienen het muziekfestival Met Toeters en Bellen plaats. Met dit muzikaal erfgoedfeest wil de provincie Vlaams-Brabant haar publicatie ‘Veel volk verwacht. Populaire muziekcultuur in Vlaams-Brabant sinds 1800’ voorstellen. Vanaf 13 uur kun je op meer dan vijftien locaties in Tienen naar concerten van harmonies, fanfares, koren, folkgroepen, pop- en rockbands ... Om 17 uur volgt een slotspektakel op de Grote Markt.

Nadien zijn er nog tal van avondconcerten.

fuzz-mag.be

vlaamsbrabant.be/toeters

-7-

photo: Koen Bauters

selector

Siriusmo Gummiband

Thomas Bangalter

De naam Faisal circuleert al een tijdje in de blogosfeer maar het is pas recent dat hij ook echt is komen bovendrijven. Hij staat ondermeer bekend om zijn liefde voor verschillende genres. In zijn producties hoor je invloeden die van een soort house/ electronica blend via hiphop tot oldschool disco gaan. Dezelfde formule mag je ook verwachten in zijn dj-sets, waarvoor hij onlangs nog beloond werd met een eerste plaats in het Limburgse DJ Mania concours.

Colossus

D. Train

Keep On (Instrumental Version) Moritz Friedrich aka Siriusmo maakt ongelooflijk sterke nummers waarin geen twee maten hetzelfde klinken. Elke sample zit op zijn plaats en geen enkele noot is overbodig. Niet gemakkelijk, geloof mij.

Mijn ultieme held, Thomas Bangalter, gaat voor het tegenovergestelde: in ‘Colossus’ loopt hij simpelweg een paar stukken uit een oud Claude François nummer, daar gooit hij een enorme kick over en af en toe een filter.

‘Music’ van D. Train is een klassieker die ik altijd en overal bij heb. vi.be/faisal

-9-

video met Faisal op poppunt.be

rapport

Evil Superstars, Millionnaire, Buscemi, Shameboy, The Galacticos, Krakow, Triggerfinger, El Guapo Stuntteam, The Sore Losers, Zornik, Vandal X ... We kunnen zo nog een tijdje doorgaan met het opnoemen van bands die op een of andere manier een link hebben met Hasselt, en met Muziekodroom – kortweg MOD – het Hasseltse muziekcentrum dat jaar na jaar toont hoe een goed onderbouwde muziekwerking jonge bands de kans geeft om zichzelf te overstijgen. Was erbij vanaf het eerste uur: Raf Coenen, artistiek coördinator van de muziektempel in de Bootstraat. text: Sven De Potter photo: Koen Bauters

- 10 -

Muziekodroom staat bij het grote publiek vooral bekend als club en concertzaal, maar eigenlijk is het

“MOD biedt jonge bands een stevig fundament.”

meer dan dat: MOD is een volwaardig muziekcentrum.

Raf: “Jazeker. We stonden eigenlijk aan de basis van deze werkvorm, gevolgd door en te vergelijken met Het Depot in Leuven of TRIX in Antwerpen. Ook educatie is hier belangrijk. Het is de combinatie van club, concertzaal, educatie en coaching die MOD maakt tot wat het is. Hier kan je een instrument leren spelen en er later mee op het cafépodium, de club of in de grote zaal terechtkomen. Bovendien is er een coaching-luik rond Limbomania en hebben we een grote hand gehad in het opstarten van PHL-Music (Pop Hogeschool Limburg). Het verhaal van MOD is dus groter dan wat veel mensen denken.”

“Ik ben erbij van bijna in het begin, dat is waar”, zegt Raf wanneer we hem op een halve lentedag in putje winter Skypen. “Ik speelde vroeger saxofoon bij een p-funk hiphopbandje. Wij hadden zoals alle jonge honden ambitie en schreven ons in voor Limbomania.

Ik studeerde toen communicatiewetenschappen in Leuven en heb stage gelopen bij de provinciale jeugddienst. Mijn eindwerk ging over het popbeleid in Limburg. In die periode ben ik ook Koen (Vanduffel, red.) tegen het lijf gelopen, de man die MOD opgestart heeft. Via hem ben ik stilaan beginnen meedraaien in de werking, en heb ik iets later meegeschreven aan het allereerste kunstendecreetdossier.”

Omschrijf eens de artistieke lijn van MOD.

Raf: “We zijn het centrum in deze regio waar rock-’n’roll een platform krijgt. De programmatie van Play festival geeft het profiel van MOD als club perfect weer. Play is een indoorclubfestival verspreid over verschillende zaaltjes met een capaciteit tussen de 100 en 500 personen. Elk podium heeft een programma dat overeenkomt met de lijn die we aan het begin van het jaar bepalen. Voor de kleine club kiezen we bijvoorbeeld vooral indie-gitaarmuziek en het rustiger Duyster-achtige genre. Maar er is ook ruimte voor elektronica, rock, mainstream, harde gitaren, post-pop ... Alles sluit mooi bij elkaar aan.

We maken een mash-up van Belgen en internationale bands, en uiteraard geven we ook jong, aankomend talent een plek. Maandelijkse zijn er verder caféconcerten waar Limburgse bands hun releases kunnen voorstellen. We hebben de vinger aan de pols.”

“Ik heb voor MOD een tijdje als freelancer gewerkt, hoofdzakelijk voor communicatiedossiers en het magazine. Ik werkte toen officieel als strategisch adviseur voor een reclamebureau, maar aangezien MOD zo aan het groeien was en ze wat versterking konden gebruiken, heb ik die job opgezegd en ben ik hierheen gekomen. Sinds een aantal jaar ben ik artistiek directeur. We werken ondertussen met veertien man. Er moet dus een planning gemaakt worden, de club moet gerund, het educatieve luik ingevuld en de concerten georganiseerd. Werk genoeg.”

- 11 -

Hier zijn ook talloze bands ontstaan, niet?

Raf: “Oh ja, natuurlijk. En veel muzikanten hebben via MOD hun weg gevonden naar bands. Mario Goossens kwam als jonge gast les volgen bij Koen en nu speelt hij bij Triggerfinger en geeft hij zelf les.

Hetzelfde voor Davy Deckmijn van Zornik of de mannen van Shameboy: stuk voor stuk bands die hier in de omgeving gestart zijn. Ik denk dat wij een structuur gebracht hebben waarop al die jonge bands hebben kunnen bouwen. Kijk naar Limbomania: de bands die daaraan meedoen, zoeken elkaar op, drinken pinten aan de toog, spelen samen showkes ...”

Jonge muzikanten die les krijgen van hun grote voorbeelden en na een aantal jaar zelf op een podium terechtkomen. Dat is de essentie van MOD. Ik vind dat cooler dan verhalen over seks, drugs en rock-’n’-roll.

Heb jij een verklaring voor het feit dat er zo veel goeie bands uit Limburg komen?

Raf: “In de jaren negentig hebben een aantal bands hier het pad geëffend. Sommige zijn nu nog actief of hebben andere jonge bands gestimuleerd. Als je nu bijvoorbeeld luistert naar Polaroid Fiction, hoor je een stukje geschiedenis, een stukje Evil Superstars.

Je voelt waar ze vandaan komen, terwijl ze die periode zelf niet bewust meegemaakt hebben. En verder zit je hier met een aantal belangrijke spelers die ervoor zorgen dat die jonge bands ook speelkansen krijgen. In Limburg gebeurt heel erg veel rond pop en rock. Het blijft een provincie in de strikte zin van het woord. We hebben niet meteen een hoofdstad, geen Antwerpen, Brussel of Gent, en dat zorgt voor een andere verhouding tussen bands. Ik denk dat er veel camaraderie is tussen de bands onderling, een soort van wij tegen de rest van de wereld.”

MOD bestaat intussen veertien jaar. Veel verhalen, dus. Wat is het meest opmerkelijke dat je je zo voor de vuist weg kan herinneren?

Raf: “Dat is niet voor publicatie geschikt. (lacht) Maar het leukste? Weet je, vroeger kwam ik hier zaterdagochtend altijd de krant lezen en een kop koffie drinken. Ik zag toen week na week twee jonge gastjes van negen hun gitaar uitpakken, voor de les.

Dat klinkt niet meteen erg rock-’n’-roll, maar ik vond het erg cool om te zien hoeveel fun ze hadden en hoe zeer ze altijd weer uitkeken naar die gitaarles. En zo zijn er veel hoor: jonge muzikanten die les krijgen van hun grote voorbeelden en na een aantal jaar zelf op een podium terechtkomen. Voor mij is dat de essentie van MOD. Ik vind dat cooler dan verhalen over seks, drugs en rock-’n’-roll.”

vi.be/muziekodroom muziekodroom.be

- 12 -

dossier

Poppunt en Wallace Vanborn hebben een geschiedenis. Vier jaar geleden maakte de Gentse band deel uit van de eerste editie van Popfolio. De indrukwekkende videoclip die ze toen draaiden bij hun track ‘Rite Hands’ werd in high rotation opgepikt door JIM, en via vi.be ON AIR ging ook Studio Brussel voor de bijl. Hun debuutplaat ‘Free Blank Shots’ – een eigen productie, opgenomen in een tuinhuis – zette de band op de Belgische, en in één adem ook op de Nederlandse, Duitse, Zwitserse en Oostenrijkse muziekkaart.

Voor de opvolger waagden ze een sprong in het diepe en gingen ze in zee met David Bottrill. Niet zomaar een producer: hij heeft maar liefst drie Grammy Awards op zijn schouw staan, o.a. voor het legendarische ‘Ænima’ van Tool.

Daarnaast producete hij grote namen als Muse (‘Origin Of Symmetry’), Placebo (‘Battle for the Sun’) en Silverchair (‘Diorama’, ‘Young Modern’). Bottrill heeft ook iets met Belgen. Zeggen ‘The Ideal Crash’ en ‘Keep You Close’ je iets? Juist, albums van dEUS, geproducet door David Bottrill.

“Hard werken loont de moeite.”

Wallace Vanborn wordt aangevoerd door de fantastische vocalen en het grimmig-strakke gitaarspel van Ian Clement, en aangevuurd door de mokers van Sylvester Vanborm en de pompende bas van Dries Hoof. Op dit moment bezetten ze de Motormusic studio in Mechelen, onder het toeziende en goedkeurende oog van David Bottrill. Met Floris ‘Team William’ De Decker achter de knoppen.

Schoon volk bij elkaar.

“Voor we aan de plaat begonnen, had Thomas (Van Dingenen, Devil In a Box, manager, red.) ons naar een lijstje gevraagd met onze tien favoriete producers. From the top of our heads, en zonder restricties. Dat hoefde hij ons uiteraard geen twee keer te zeggen. Er lopen nogal wat topproducers rond met wie me maar al te graag de studio in wilden duiken. David Bottrill was één van die mensen. Wij achtten de kans dat hij zou toehappen enorm klein.

De producer van meesterwerken van Tool en Muse samenwerken met een Belgische band als Wallace Vanborn? Komaan! In onze stoutste dromen zou dat scenario nooit uitgekomen zijn, maar kijk:

text: Sven De Potter photos: Koen Bauters

- 14 -

we zitten hier nu toch. Naast David stonden bijvoorbeeld ook Josh Homme (Queens Of The Stone Age, producete de laatste van Millionnaire, red.) en Alain Johannes (producete ‘My Perception’ van The Black Box Revelation, red.) op de lijst, maar David bleek vrij en toonde interesse ...

We hadden helemaal geen reactie verwacht. Van niemand.”

David, jij nam contact op met Wallace Vanborn. Zegde je toe op basis van hun eerste, zelf geproducete album ‘Free Blank Shots’?

David: “Niet alleen daarom. Elke keer als een band me vraagt om met hen samen te werken, hanteer ik een aantal criteria: vind ik de muziek goed genoeg, kan ik als producer iets toevoegen aan hun sound, heeft de band songs en spelen de muzikanten goed?

Als die eerste twee niet ingelost worden, dan begin ik er niet aan. Wat de muzikanten zelf betreft: hen kan je altijd coachen, maar ze moeten hun instrument wel beheersen. Aan songs kan je ook schaven. Toen ik de muziek van Wallace Vanborn te horen kreeg, hoorde ik meteen veel potentieel. Toen het ook nog eens sympathieke gasten bleken te zijn, was de knoop snel doorgehakt.”

“De producer van meesterwerken van Tool en Muse samenwerken met een Belgische band als Wallace Vanborn? Komaan!”

- 15 -

IJs gebroken, beetje gepraat over ditjes en datjes, en dan studiotijd! Sommige producers hebben dan de neiging om alles naar zich toe te trekken en de studio als een muzikale boot camp te beschouwen. Verhalen genoeg over bands die het aan de stok krijgen met hun producer. Met alle gevolgen van dien. Hier gaat het er anders toe, me dunkt.

David: “Oh ja. Dat is alleszins niet mijn manier van werken. Ik probeer om tijdens de eerste week een aangename repetitieomgeving te creëren. Ik laat de band hun songs spelen, geef mijn mening en geef aan welke richting ik uit wil. Maar ik laat wel ruimte voor hun ideeën of gevoel bij de songs. Ik probeer altijd de kern van de song te bewaren. Daarnaast is eigenlijk alles mogelijk. Dat initiële repetitiehokgevoel vind ik uitermate belangrijk. Het neemt de druk wat weg. Een band meteen de studio induwen met de boodschap dat ze maar beter meteen op de top van hun kunnen presteren, werkt niet. Je moet tijd durven te nemen, ook al weet je dat een studio duur is. Tijdens die eerste week leer ik niet enkel de muzikanten kennen, maar begin ik samen met de band ideeën op elkaar af te stemmen. Zo krijgen de songs stilaan vorm. Die manier van werken loont, omdat je vooraf de tijd neemt om te zoeken naar het beste jasje voor de songs. Sommige passen, andere niet.”

Bedoel je met ‘iets toevoegen’ dan dat je de sound en de songs – kortom de muziek – van de band kan verbeteren?

David: “Tijdens het luisteren naar hun demo’s kreeg ik ideeën die ik wou uitproberen op de nieuwe plaat. Of ze zouden werken, was een andere vraag.

Het belangrijkste is dat ik me bij het hele proces betrokken voel, en dat ik er mezelf in kwijt kan.

Met mijn ervaring weet ik wat me te doen staat om de songs van Wallace Vanborn naar een ander, hoger niveau te tillen en om het maximum uit de muzikanten te halen.”

Zijn jullie als band bereid om alles in de handen van de producer te leggen?

Ian: “Het werkt niet op die manier. We zitten allemaal op hetzelfde schip en we hebben één richting. David neemt de boel niet over.”

David: “Synchronization is erg belangrijk. Op een bepaald moment beland je op hetzelfde spoor en staan de neuzen in dezelfde richting. Er zullen uiteraard altijd meningsverschillen zijn, maar dat houdt alles crispy. Soms moet ik inbinden, soms zij. Ik hou wel steeds in het achterhoofd dat het hún plaat wordt, niet de mijne. Zij moeten er in de eerste plaats tevreden mee zijn. Ze hoeven in principe niet te luisteren naar wat ik te zeggen heb, ook niet als ik beweer dat hun idee niet zal werken. Als bands dan toch hun zin doen, komen ze later wel terug op hun beslissing. Trouwens, felle discussies in de studio doen twee jaar na de release helemaal niet meer ter zake.”

Ian: “Wij waren in de wolken toen David toezegde.

Een beetje starstruck ook, maar we hebben het toch ietwat verlammende idee van met een topproducer samen te werken snel uit ons hoofd gezet. Hij blijft een mens van vlees en bloed. Weliswaar met een godenstatus, maar toch.”

David: “Het gaat om wederzijds respect. Kijk, een producer zou nooit bellen, mocht hij de band niet goed vinden. Vanaf het moment dat het ijs gebroken is, en dat gaat vrij snel, kan je je beginnen te concentreren op de muziek.”

- 16 -

David: “Zeven weken in een studio is voor mij niet zo heel erg lang. Ik ben langere periodes gewend. Ik denk dat het vooral belangrijk is om het enthousiasme en de focus op peil te houden. Ik zal mijn muzikanten nooit to the limit pushen. Dat werkt contraproductief. In dit geval is het vooral Ian die het grootste deel van het werk doet. Hij is zowel zanger als gitarist. Ik moet een balans vinden waarin hij zich comfortabel voelt: nu eens zingen, dan gitaar, dan wat keyboards ... Dat werkt. Naarmate het einde van de opnames nadert, zal wel meer op zijn schouders terechtkomen, maar dat is normaal.”

Jullie werken wel snel, heb ik de indruk: de drums stonden er in een paar takes op, heb ik me laten vertellen.

David: “Oh ja. Sylvester really nailed it. En helemaal live! We hebben niet eerst de drums opgenomen om ze dan te beginnen editen en daarop verder te werken. Dat zou de feel volledig teniet gedaan hebben. Wallace Vanborn speelt dynamisch, dat wou ik absoluut beschermen. De band heeft totaal geen baat bij overmanipulatie.”

Dynamiek en beweging zijn twee magische woorden.

Betekent het dat jullie geen clicktrack gebruikt hebben

“Als je ziet dat iemand moeite heeft of de band draait vierkant, dan heeft het geen zin om verder te doen. Dan kies ik er meestal voor om een dag niet in de studio te kruipen. Wel om een pintje te gaan drinken, iets te gaan eten. Just to get your mind free. Erg belangrijk is om te allen tijde te blijven praten met elkaar. Het ergste wat je als band-in-destudio kan overkomen, is dat je niet zegt wat er op je lever ligt. Dat kan gaan om een specifieke sound, een opmerking of een keuze. Spreek je dat niet uit, dan vormt het zich om tot een grote frustratie die er op het eind van de opnamesessie als een grote gulp uit komt. Dan is het te laat, natuurlijk. Eerlijkheid vind ik erg belangrijk. Zeg wat je te zeggen hebt. We lossen het dan wel op, niet drie maand later, tijdens de mastering.”

voor de drums?

David: “Oh jawel, maar Sylvester speelt rond de click, zoals alle grote drummers. Als hij laidback moet spelen, doet hij dat. Als hij de boel wat moet pushen, doet hij dat ook. No sweat. De click is meer een referentie dan een commander. Ik weet dat het voor drummers niet altijd even makkelijk is: de click kan erg storend werken, vooral als het om een heftige cowbell gaat. Je kan dat verhelpen door een loopje te maken met shakers en andere kleine instrumentjes.

Dat blijft strak lopen, maar je krijgt wel het gevoel alsof het meer beweegt. Nu hebben we zeer goeie drumtracks die we als basis gebruiken voor de andere instrumenten.”

Jullie zitten voor het eerst weken in de studio, zeven in totaal. Dat moet, naast de natte droom van elke band, toch ook wel wat vermoeiend zijn ...

Ian: “Dit is week nummer twee en het valt nog steeds mee. (lacht) Ik zie niet meteen problemen opduiken.

We kennen elkaar daarvoor al te lang en we hebben samen al te veel meegemaakt om ons snel uit ons lood te laten slaan. Als je een paar weken in een klein busje door de VS tourt, dan leer je elkaar wel kennen.

Trouwens, David heeft dit al zo vaak gedaan dat hij goed weet wanneer het tijd is voor een break of om wat gas terug te nemen. Ik denk dat de preproductie voor de band de meest vermoeiende fase is, omdat je dan allemaal tegelijk erg intensief met de basis van de songs bezig bent. Voortdurend samenspelen, van ’s ochtends tot ’s avonds. Daarna ligt de focus telkens op het instrument dat opgenomen wordt.

Eens de drumtracks vastliggen, heb je wat meer ruimte en verdwijnt de druk een beetje. Althans voor de drummer. Voor Dries en mezelf moet het nog beginnen.”

“Het belangrijkste is om er live te staan en een fanbasis op te bouwen. En ik bedoel daarmee: een fanbasis voor de band, niet voor één song.”

- 17 -

Een producer moet vaak meer zijn dan enkel de man met het plan. Hij moet ook vaak psycholoog spelen.

Stel dat Dries plots zegt dat hij het allemaal niet meer ziet zitten en dat het gemoed van één bandlid het hele proces dreigt te ondermijnen. Hoe ga je daarmee om?

David: “Soms moet je muzikanten individueel benaderen of hun ding laten doen. Ik heb met muzikanten samengewerkt die het allemaal niet meer zagen zitten, en het een week op een zuipen zetten.

Als dat werkt, waarom niet. Je moet dan wel een week wachten, maar goed. Muzikanten zijn geen ‘9 to 5’-mensen die met een prikklok werken. Ik probeer er wel voor te zorgen dat zangers niet te veel alcohol achterover slaan. Het maakt het zingen moeilijker.

Maar je kan geen slot op de koelkast zetten, het blijven volwassen. Deze gasten weten waarmee ze bezig zijn. Ik hoef ze niet te behandelen als kinderen, hé. They have been around the block. Bij andere bands was het een totaal ander verhaal en moest er wel een vader-achtige figuur zijn.”

Lonkt de VS? Zien jullie het zitten om de plas over te steken en daar vier, vijf maanden met een klein busje rond te touren?

Ian: “Hebben we al gedaan. (lacht) Kleinschalig, ja, maar we zouden onmiddellijk teruggaan. Op dit moment willen we focussen op België en Europa. We gaan eerst ons verhaal hier schrijven, en dan komt de wereld.”

David: “Geloof me, Wallace Vanborn is klaar voor de VS. Het is wel geen voor de hand liggende keuze, maar met veel toewijding en hard werk ligt er voor hen wel een boeiende muzikale toekomst in het verschiet. Het is zoals Ian zelf zegt: het belangrijkste is om er live te staan en een fanbasis op te bouwen.

Fans helpen je naar grotere hoogtes. En ik bedoel daarmee: een fanbasis voor de band, niet voor één song. Dat is belangrijk: wil je als band Amerika veroveren, of toch een stukje ervan, dan moet je veel spelen. Ik denk dat ze daar wel klaar voor zijn.”

“Je mag ook niet uit het oog verliezen dat het maken van een A-list record een ongelooflijke boost geeft.

Niet iedereen krijgt die kans. Het is dus makkelijk om het enthousiasme levend te houden. Het lastigste worden de laatste vijf overdubs. Maar hier loopt alles gesmeerd: het enthousiasme druipt ervan af!”

Ian: “You betcha!”

Op 24 april spelen jullie de eerste releaseshow in België.

Maar wat dan? Wat is het grote plan met deze plaat?

vi.be/wallacevanborn

Ian: “Er is niet meteen een groot masterplan, maar we zouden erg graag gaan touren. Er speelt weliswaar een portie geluk mee, maar we gaan er alles aan doen om het geluk een handje te helpen.

Kijk, Wallace Vanborn heeft al een degelijke en solide livereputatie. Ik denk dat we daarop kunnen verderbouwen. Wij zijn niet zo’n band die zijn succes laat afhangen van één hitsingle. Wij hechten enorm veel belang aan het creëren van een fanbasis. Het ligt niet in onze aard om te ‘exploderen’ zoals andere bands, twee jaar mee te draaien en dan weer weg te deemsteren. Je ziet dat maar al te vaak gebeuren.

Liever groeien zoals Triggerfinger en hard werken.

De weg is lang, ja, maar we zijn nog jong, we hebben nog tijd. Evolueren, dat is het codewoord. Het gaat om de muziek.”

wallacevanborn.com

Release shows: 24/04 Handelsbeurs, Gent 26/04 AB Club, Brussel 28/04 4AD, Diksmuide

- 18 -

- 19 -

dj talk

In 2009 veranderde opeens alles. Drum ’n’ bass was plotseling cooler dan ooit en promoveerde van een niche naar primetime radio en andere massamedia.

Eén naam brandde op ieders lippen: Netsky, een piepjong wonderkind uit Edegem dat na zijn eerste release meteen werd ingelijfd door het prestigieuze Hospital Records, niet toevallig ’s mans favoriete label.

Vandaag, bijna drie jaar later, legt Boris Daenen de laatste hand aan zijn tweede full album en staat hij op het punt om een liveband uit zijn mouw te schudden.

Het zijn drukke tijden, en dus het perfecte kader voor een momentopname. Poppunt sprak met Netsky.

“Een combinatie van energie en muzikaliteit”

Drum ’n’ bass heeft het nooit makkelijk gehad. Nog maar een handvol jaren geleden leek het genre zelfs uitgeblust, een magere schaduw van wat ooit een glorieuze kopman was die het dansmuziekpeloton aanvoerde, maar telkens vlak voor de meet in de eindsprint verdween. Drum ’n’ bass stond voor vernieuwing, het aftasten van grenzen, een gevoel van energie dat in geen enkel ander genre zijn gelijke kende en toch werd het, al te graag, smalend afgewezen en verworpen.

We kunnen voorzichtig stellen dat jij eigenhandig verantwoordelijk bent geweest voor de doorbraak van drum ’n’ bass bij het bredere StuBru-publiek. Legt dat een zekere druk op je schouders?

Boris: “Absoluut niet, en ik denk dat het ook heel belangrijk is om je daar niets van aan te trekken als je muzikant bent. Ik probeer me volledig af te schermen van elke vorm van druk of manipulatie wanneer ik in de studio kruip, zodat ik altijd mijn eigen ding kan blijven doen.”

text: Pieter Gulinck photos: Koen Bauters

- 20 -

de knie om bepaalde elementen zelf live te spelen op instrumenten. Ik ga daar wel nog niet te veel over verklappen omdat we echt met de deur in huis willen vallen als het zover is, maar ik kan al wel bevestigen dat we ons niet gaan beperken tot België. We hebben al een aantal fantastische shows in Engeland gepland staan, en als alles goed loopt, gaan we zelfs nog veel verder met het liveproject.”

Je tourt nu al twee jaar zowat de hele wereld rond en you’re living the DJ’s dream. Is je dagdagelijkse leven even glamoureus als wat we ons daarbij voorstellen?

Boris: “Ik mag niet klagen. Ik heb de laatste twee jaar fantastische dingen meegemaakt, maar telkens ik terug op eigen bodem land, leid ik een heel normaal bestaan, hoor. Ik heb bijvoorbeeld nog steeds dezelfde vriendenkring als vóór ik begon met draaien, en dat zie ik in de toekomst zeker niet veranderen.”

Spannend. Wat was de reactie van Hospital toen je met Je gaat ons toch minstens één straf verhaal moeten

het voorstel van een liveband op de proppen kwam?

vertellen, Boris!

Boris: “Tony (Colman, oprichter van Hospital Records, red.) heeft als ex-frontman van de drum ’n’ bassband London Elektricity natuurlijk al heel wat ervaring, en was dan ook meteen enthousiast. We hebben vooraf lang zitten brainstormen en ook eerst wat dingen live uitgeprobeerd, maar het duurde niet lang voor zowel hij als de rest van het management helemaal te vinden waren voor het project.”

Boris: “Dan denk ik aan het hoogtepunt van mijn dj-carriere tot nu toe, meer bepaald het grootste nieuwjaarsfestival van Nieuw-Zeeland (Rhythm & Vines, red.). Ik heb het geluk gehad om er al twee opeenvolgende jaren na elkaar te mogen draaien en ik moet zeggen dat het in beide gevallen een onvergetelijke ervaring was: een adembenemend uitzicht gecombineerd met het beste festivalpubliek dat je je maar kan voorstellen. Het is blijkbaar ook zo dat echt bijna élke Nieuw-Zeelander opdaagt voor dat festival. Dit jaar waren ook de piloot en de stewardess van de partij. Ze bleken daarenboven beiden ook nog eens hele grote fans van me te zijn, in die mate dat ik zowaar een privévlucht aangeboden kreeg!”

Opvallend aan je producties is dat je van zo veel markten thuis bent. Ik ken weinig producers die zowel het samplen, de sound design én de productionele kant zo grondig onder de knie hebben als jij. Hoe of waar heb je die kennis opgedaan?

Boris: “Ik heb me tijdens mijn beginjaren intens gefocust op het productionele aspect van mijn muziek, en heel veel geleerd door mezelf de kans te geven om technische fouten te maken, en die daarna ook recht te zetten. Als producer moet je, naar mijn mening, geobsedeerd zijn door sound design en geluidstechniek. Als ik in de studio een hele dag aan een mixdown gewerkt heb, kan ik op het einde van de dag echt een heel goed gevoel overhouden aan tweaks en details die het nummer meerwaarde geven.”

Tijdens het touren speel je soms vijf dagen na elkaar.

Daag je jezelf dan uit om telkens een andere set te spelen of kies je voor wat sowieso werkt?

Boris: “Dat hangt volledig van het feest of festival af.

Ik probeer mijn set altijd redelijk braaf te starten, in die zin dat ik in het begin vooral platen draai waarvan ik weet dat mijn publiek ze verwacht. Als iets later blijkt dat de sfeer goed zit, durf ik volledig wild te gaan en probeer ik zelfs zo veel mogelijk buiten de lijntjes te kleuren. Ik vind het belangrijk dat ik het voor mezelf ook interessant kan houden. Maar inderdaad, zoals je zegt, bereid ik ook sowieso altijd een digitale platenbak voor wanneer ik op tour ga. Op die manier heb ik altijd iets achter de hand om op terug te vallen.”

De typische Netsky-sound is de afgelopen jaren enorm populair geworden. Welke invloeden moeten we daar achter zoeken?

Boris: “Ik heb tijdens mijn jeugd veel naar 60s en 70s muziek geluisterd, vooral omdat die platen bij mij thuis voor het grijpen lagen. Later heb ik veel invloeden gehaald uit rustige funk en reggae. Die typische Netsky-sound waar je het over hebt, is volgens mij een combinatie van energie en muzikaliteit. Dat zijn de twee belangrijkste basisingrediënten voor elke track die ik maak, en ik denk dat die combinatie ervoor gezorgd heeft dat ik ook buiten de drum ’n’ bassscene ben opgemerkt.”

We zagen je deze zomer regelmatig vergezeld door Michael Shack op drums, en als ik de geruchtenmolen mag geloven, ben je zelfs een volledige liveband aan het samenstellen. Vanwaar die beslissing?

Boris: “Inderdaad! Ik wil heel graag eens iets anders doen op het podium dan achter twee platenspelers staan, en ik heb ook mijn eigen tracks genoeg onder

- 21 -

Niet alleen de productiewaarde, maar ook de frequentie

Wat is jouw grootste zwakheid als producer?

waarmee je tracks en remixen aflevert, ligt uitzonderlijk

Boris: “Dat ik soms te veel aandacht besteed aan de technische details nog voor het basisidee van een track af is. Vroeger meer dan nu, hoor, maar ik liet me soms afleiden door mijn onafgewerkt idee steeds te vergelijken met een afgemixte track van een andere producer. Zo kom je natuurlijk nergens. Ik probeer me tegenwoordig dan ook volledig af te sluiten van de buitenwereld als ik in de studio zit.”

hoog. Heb je nooit last van een gebrek aan inspiratie?

Boris: “Mijn persoonlijke remedie tegen writer’s block is gewoon even de tijd nemen om tot rust te komen en naar muziek te luisteren. Een funkplaat opleggen is meestal genoeg om me terug op gang te krijgen.”

Weet je meteen of een nummer werkt op de dansvloer?

Of moet je voor zoiets een extra zintuig ontwikkelen?

Boris: “Dat is natuurlijk dé grote kunst als het op dansmuziek aankomt. Ik heb altijd wel een vrij goed idee van wat goed en minder goed werkt, maar het is een must om tracks eerst uit te testen tijdens een dj-set om te weten hoe je publiek gaat reageren.”

Zelf muziek maken is betaalbaarder dan ooit. Wat zou jij een beginnende producer aanraden qua gear?

Boris: “Ik zou zeggen een PC met een basisconfiguratie, een degelijke soundcard zoals bijvoorbeeld een RME Fireface, budget monitors genre Alesis M1Active 620’s, en tenslotte een goedkoop midi keyboard. Lijkt me een goed begin.”

Calibre vertelde me ooit dat als een nummer na twee dagen nog niet af is, hij het gelijk in de vuilbak gooit.

Kan je je daarin vinden?

Je hebt reeds een nummer opgenomen met Jenna G

Boris: “Zeker weten, en dat is dan ook een van mijn zwakke punten: als ik niet snel genoeg tevreden ben met een basisidee, dan gooi ik het veel te snel weg.

Voor de meeste nummers geldt dat ik twee dagen werk aan de basis en dan nog twee à drie weken aan de afwerking.”

en een remix gemaakt voor Jessie J. Hoe lang moeten we nog wachten voor je het iets dichter bij huis gaat zoeken? Ik kan me zo enkele Belgische stemgeluiden inbeelden die geweldig zouden klinken op een Netskytrack.

Boris: “Ik moet inderdaad eens de tijd nemen om op talentenjacht te gaan in België, want zo nu en dan hoor ik heel interessante dingen. Nu je het zegt, ik denk dat ik me dit en volgend jaar ga focussen op Belgische stemmen!”

Begin je aan nieuw materiaal met een vaag idee van hoe het zal klinken, of laat je je leiden door intuïtie?

Boris: “Meestal heb ik een idee in m’n hoofd voor ik iin de studio kruip, maar een track verandert meestal drastisch wanneer ik extra elementen begin toe te voegen. Ik ga alleszins niet beweren dat ik op voorhand een hele song in mijn hoofd heb en dat ik die dan simpelweg moet vertalen via de sequencer.”

Ik hoorde onlangs de Belgische première van je nieuwste single ‘Give & Take’, is dat een maatstaf voor wat we mogen verwachten van je nieuwe album? Of heb je nog enkele verrassingen achter de hand?

Boris: “‘Give & Take’ was eigenlijk niet gepland als eerste single. We hadden een vocal track voorzien, maar daar waren enkele last minute papierwerkproblemen mee, of anders gezegd, the joys of sample clearance ... ‘Give & Take’ is inderdaad het meest voor de hand liggende Netsky-nummer van het album, maar wees gerust, de andere tracks klinken helemaal anders.”

Over sequencers gesproken ... Ik wist al dat je gek was op Ableton, maar wat zijn je favoriete VST-effecten en instrumenten?

Boris: “Voor synths gaat mijn voorkeur naar Lennar Digital’s Sylenth en U-He Zebra. Wat dynamiek betreft, ben ik een grote fan van het Waves en Sonnox Oxford assortiment. Ik denk dat in mijn genre compressie en transient shapers heel belangrijk zijn, ik heb er destijds dan ook veel over gelezen en als je de finesse van de juiste compressie-plugins onder de knie krijgt, merk je al gauw een wereld van verschil in je sound.”

Ik kijk er al alvast enorm naar uit! Bedankt Boris. netskymusic.com

- 22 -

cover

Twintig jaar muzikantenschap. Twintig jaar heilig vuur.

DE MENS

- 24 -

‘Dit Is Mijn Huis’, met die single bestormde De Mens in 1992 de nationale radio. En sinds die dag is het leven van Frank Vander linden, Michel De Coster, en iets later ook dat van Dirk Jans voorgoed veranderd. Anno 2012 vieren de heren een jubileum. Wie twintig jaar De Mens wil samenvatten in één interview moet wel goed gek zijn. Vandaar dat wij – in samenspraak met ‘de meest karaktervolle R uit de Lage Landen’ – beslist hebben om te focussen op het muzikantenschap. Bands die het zo lang met elkaar uitzingen, in een vrijwel ongewijzigde bezetting, liggen niet dik gezaaid. U2, R.E.M., The Rolling Stones, De Kreuners ... zijn de meest voor de hand liggende namen. Ook De Mens hoort in dat rijtje thuis. text: Sven De Potter photos: Koen Bauters

de Mens

enorme aanpassing. Ik voelde de grond onder mijn voeten een beetje wegzakken. Ineens deed ik mijn best. (lacht)”

Tijdens mijn voorbereiding stootte ik op deze quote van jou, Frank: “Als wij na een rustperiode weer in het repetitiehok staan, schieten we soms in de lach. Want wat eruit komt als die drie mensen samen komen, is zo

Michel: “’t Blijft inderdaad wel speciaal als we met z’n drieën samenkomen. Ik vind dat strakke spel samen met Franks teksten echt een van onze handelsmerken. Het geeft een unieke doorsnede.”

typisch. Het heeft iets komisch, dat diezelfde elementen altijd op hun plaats vallen.” (uit De Standaard, 2005, Sasha Vander Speeten)

Frank: “Dat geldt nog steeds. De magie zit in de combinatie van muziektechnische en menselijke factoren. Bij De Mens nemen bas en gitaar een prominente plaats in. Michel en Dirk vormen de strakste ritmesectie die ik me kan indenken. Ze haken perfect in elkaar. Mijn losse gitaarspel zwemt daar een beetje tussen. En die drie-eenheid blijkt perfect te werken, al achttien jaar.”

Frank: “Het zorgt voor power. En in die doorsnede vinden we veel gemeenschappelijke liefdes: The Clash, The Jam ...”

Michel: “... Underworld, Stereo MC’s ... Onze smaken lopen weliswaar uiteen, maar als we samenkomen ...”

Dirk: “Frank en Michel hebben mij strakker doen spelen. Vroeger speelden ze vaak met een ritmebox.

Ik moest alle franjes overboord gooien, wat ik erg leerrijk vond.”

Dirk: “... dan voelt dat zoals thuiskomen.”

Frank: “Hahaha, Dirk!”

Michel: (ligt in een deuk)

Frank: “We hebben onlangs voor de eerste keer gerepeteerd met David Poltrock op toetsen. Na zoveel jaar komt er een vierde man bij. Voor ons een

Frank: “Het voelt wel een beetje zo, hoor.”

- 25 -

Jullie hebben begin jaren negentig samen met Gorki

Over flow gesproken: ik herinner me nog het moment

en Noordkaap de Nederlandstalige rock nieuw leven

dat ik ‘Dit Is Mijn Huis’ voor het eerst op de radio

ingeblazen. Voor dat triumviraat had je De Kreuners

hoorde. Het sprong er meteen uit, door de poëtische

en – uiteraard – Raymond, maar jullie waren toch een

kracht van de tekst. Het deed me denken aan ‘Marc

nieuwe generatie. Weet je nog wat je voelde toen je

groet ’s morgens de dingen’, het gedicht van Paul

voor het eerst in het Nederlands zong?

Van Ostaijen. Korte zinnen met een erg krachtige

Frank: “Ik heb er snel mijn draai in gevonden. Ik had al een carrière als muziekjournalist achter de rug, ik schreef dus al in het Nederlands. Ik herinner me dat ik vijf of zes teksten van de eerste cd op amper tien dagen tijd neergepend heb. Maar het heeft natuurlijk wel lang geduurd voor ik doorhad dat het kon, het Nederlands als zangtaal gebruiken. Stom eigenlijk, want in welke andere taal dan je moedertaal kan je best verwoorden wat je voelt?”

beeldtaal.

Frank: “Voor mij was de impact toch wel het belangrijkste. Maar wat moet ik daarover zeggen?

Ik vind het nu nog altijd moeilijk om over mijn manier van schrijven te spreken. Hoe ben ik er aan begonnen? Ik spiegelde me aan Engelstalige bands en teksten, denk ik, omdat het Engels een makkelijker taal is om de zaken compacter te beschrijven. Het Nederlands is minder soepel, hoekiger, maar het is als Nederlandstalige rockmuzikant wel makkelijker om je eigen stem te vinden, en je eigen kleur, omdat het om veel minder platgetreden paden gaat. Ik had een zekere fierheid, en ik voelde schroom om slechte teksten te schrijven. Bij ‘Dit Is Mijn Huis’ voelde ik dat het erbovenuit stak.”

“In de bands voor De Mens had ik altijd in het Engels gezongen, of toch iets wat daarvoor moest doorgaan.

Als ik die oude demo’s nu herbeluister, dan hoor ik wel wat goeie riffs en behoorlijke teksten, maar mis ik alle gevoel. Ik denk dat Noordkaap en Gorki voor een wake-up call gezorgd hebben: je kon als rockgroep én in het Nederlands zingen én toch nog cool zijn, een niet onbelangrijk gegeven voor rockmuzikanten.”

Je koos ervoor om Algemeen Nederlands te gebruiken, geen dialect.

Frank: “Ik ben min of meer in het AN opgevoed, maar ik zong toch anders dan hoe ik sprak. Nog steeds, hoor, als is dat de laatste jaren wel een beetje veranderd. Het blijft uiteraard een beetje een artificiële taal, het Nederlands, maar ik hou niet van ‘gij’-teksten. In de gij-vorm klinkt alles al snel als een boodschappenlijstje.”

Uit diezelfde periode stammen ook Tröckener Kecks (met Rick De Leeuw) en De Dijk. Het Nederlands als rocktaal kende toen veel succes.

Frank: “Ja. Van De Dijk hield ik niet zo, maar wel van Tröckener Kecks en vooral The Scene. Stuk voor stuk bands voor wie de teksten belangrijk waren, maar niet zoals in het chanson, waar bijna altijd een verhaal verteld wordt. Bij de bands die je opnoemt, en bij Gorki, ging het vooral om het oproepen van een sfeer. Er zat een mooie flow in de teksten. Iets wat ik erg belangrijk vond, want als new wavers en afterpunkers hadden wij een hekel aan de wolligheid van kleinkunst.”

“In de gij-vorm klinkt alles al snel als een boodschappenlijstje.”

- 26 -

Frank:”Ja, dat wel, maar geen van die namen speelt rock zoals wij dat doen. Het gaat steeds om pop of chanson-met-kleinkunstinvloeden.

De muzikale opvolgers van De Mens, Gorki en Noordkaap heb ik nog niet vaak zien opduiken. Ik denk dat de coolheidfactor een belangrijke drijfveer is voor jonge muzikanten. En het feit dat je met Nederlandse teksten niet makkelijk in het buitenland kan doorbreken, iets wat elke gezonde Vlaamse rockgroep net wel wil.”

“Die keuze voor dat ‘gij’, is volgens mij gebaseerd op de stelling dat een goeie muzikant ten allen tijde zichzelf moet zijn. Maar ik vraag me af of dat wel moet: moet pakweg Iggy Pop zich privé net hetzelfde gedragen als op het podium? Neen, toch? Ik wil de Iggy zien zoals hij zich toont als hij op het podium staat, niet als hij thuis aardappelen staat te schillen.

Je kan in je muziek een versie van jezelf tonen, maar niet je letterlijke zelf. Dat vind ik een beetje banaal.

Trouwens, rockartiesten zijn vaak mompelaars als ze zingen. Kijk naar The Beatles, R.E.M., The Stones ...

Veel native speakers weten ook de helft van de tijd niet waar die zangers het over hebben. Ik vind Mick Jagger bijvoorbeeld één van de beste tekstschrijvers ooit, maar hij wordt nooit zo bestempeld, omdat hij alles nogal ‘kwaakt’ als hij zingt, zodat zijn teksten onverstaanbaar worden. Toch zijn ze erg belangrijk: geef een nummer als ‘Honky Tonk Woman’ een andere tekst, en de power verdwijnt volledig.”

Hecht jij veel belang aan de klankkleur van je teksten?

Frank: “Ja. Ik schrijf mijn teksten doorgaans met de gitaar in de hand of schrijf nu en dan een flard van een idee op. Veel gebeurt in mijn hoofd. Ik heb nog nooit een liedje gemaakt, vertrekkende van een tekst.

Het komt meestal wel samen. Tekst is ook muziek.

Ik verander soms goeie vondsten, opdat het geheel zou swingen. Een voordeel voor De Mens is dat onze muziek iets ‘gehakts’ heeft, waar het metrum en de klank van het Nederlands perfect bij past. Nederlands en Duits gaan goed samen met punk en new wave.

Een Amerikaanse vriend vond die combinatie zelfs komisch: een ietwat bevelende taal in combinatie met rock. Dat klonk toch vrij apart.”

“De taal waar je in schrijft, heeft veel te maken met een traditie. De Fransen zijn gewoon om elke lettergreep van de tekst te begrijpen, daar is het verhaal superbelangrijk. In het Engels is dat minder, en misschien hebben we ons daar wel aan gespiegeld.

Toen de single ‘Maandag’ verscheen, heeft een Franse muzieksamensteller me eens gezegd dat het anderhalve minuut duurde voor hij besefte dat ik in het Nederlands zong. De productie deed hem zo Bluriaans of Oasis-achtig aan dat hij er geen aandacht aan geschonken had. Ik vond dat toen wel een compliment.”

Apart is ook de Nederlandstalige hiphop. Jullie stonden onlangs met De Hoop in De Laatste Show ...

Frank: “Ik volg het wel een beetje, maar je ziet helaas nog te weinig bewegen, hier. In Nederland is dat toch enigszins anders. Ik denk dat veel te maken heeft met een straatcultuur, en dat die daar toch iets duidelijker aanwezig is dan hier. Er is een grotere culturele vermenging én één taal. Kijk naar De Jeugd Van Tegenwoordig: die band is enkel kunnen ontstaan door een vermenging van culturen. Wat dat betreft, zit Vlaanderen nog in een beginstadium. Maar Vlamingen hebben een vreemde relatie met hun eigen taal: wij kennen geen volksliedjes, we hebben weinig eigen klassiekers. In Nederland of Frankrijk en Italië kennen de meeste mensen, van zes tot zesenzestig, talloze volksliedjes en hits die ze zonder schroom en met veel trots zingen. Moet dat hier ook zo? Ik weet het niet, maar het toont wel de liefde en het respect dat ze hebben voor hun taal. Vlamingen hebben die band niet zo.”

Over ‘gij’-teksten gesproken: ondertussen is er een hele nieuwe lichting singer-songwriters en bands opgestaan die het Nederlands, of een variant ervan, gebruiken voor hun liedjesteksten. Flip Kowlier heeft zelfs een revolutie ontketend door in het WestVlaams te beginnen zingen. En nu is het de beurt aan Hannelore Bedert, Yevgueni, Senne Guns, Mira ... volg jij die lichting?

- 27 -

Triggerfinger en Will Tura ...

Frank: “Uitzonderingen nagelaten. In Nederland is dat nog duidelijker: veel meer rockbands zijn er vertrouwd met het œuvre van pakweg André Hazes. Een grote bron, ook voor hiphoppers. En ze durven creatiever om te gaan met de taal. De Jeugd Van Tegenwoordig vindt bijvoorbeeld een eigen taal uit. Kijk, je kan natuurlijk wel zeggen dat je die weg moet inslaan, maar er moeten natuurlijk ook bands opstaan die het ook doen en ermee weg geraken.

Het is aan de taalkunstenaars om daar iets aan te veranderen.”

“Toen we Dirk vroegen om voor de theatertournee sommige songs met borstels te spelen, kreeg hij haast een hartaanval: ‘Borstels zijn voor schilders!’”

Zie jij nu nog een nieuwe lichting Nederlandstalige rockers opstaan die de weg van De Mens inslaan?

Frank: “Ik weet het niet. Ik denk dat jonge gasten die nu met rock bezig zijn sowieso groter denken dan Vlaanderen, en dat ze automatisch voor een andere taal dan het Nederlands kiezen. En, gesteld dat je de beste Nederlandstalige rockgroep begint, die muzikaal het beste combineert van Fugazi, The Clash en Paul Weller, waar gaat dat gedraaid worden? Toen wij begonnen, was het allemaal nog nieuw. Ik zou het fantastisch vinden mochten er Nederlandstalige indierockgroepen ontstaan, maar ik vraag me af of het nog kan, en of er plaats is.”

“We zijn het aan onszelf verplicht geweest om de muziek rijker te maken, al heeft het wel wat tijd gekost om daar onze draai in te vinden. Wij waren immers ‘de rockgroep die luid speelde’. Voor het theater waren we bereid om onze versterkers niet meer tot elf open te draaien, maar tot acht. Dat bleef luid, natuurlijk, en er kwam veel kritiek op.

Ik begreep dat eerst niet. Waarom vonden mensen het té luid? Achteraf, toen ik naar een theatershow ging kijken van Noordkaap, waar Lars Van Bambost zo mooi, maar ook zo luid speelde, gingen mijn ogen open. In een theaterstoeltje zit je vast. Je kan daar als toeschouwer niet zomaar weg, het wordt onaangenaam. Toen besefte ik dat we het anders moesten aanpakken. Niet dat we mensen ter wille wilden zijn, maar we hebben wel naar een manier gezocht om én de energie in onze muziek te bewaren én het draaglijk te maken voor de bezoekers. Erg verrijkend, vond ik. Hard werken, ook.”

De som der gehelen Hebben jullie in die twintig jaar een sterke evolutie doorgemaakt?

Frank: “Jazeker. Die jarenlange samenwerking heeft ons niet enkel als mens, maar ook als muzikant verrijkt. Voor de meer akoestische songs en voor de theatertournee wilden we de nummers op een gegeven moment anders inkleuren. Toen we aan Dirk opperden om sommige songs met borstels te spelen, kreeg hij haast een hartaanval: ‘Borstels zijn voor schilders!’, riep hij. Je moet weten, Dirk komt uit het hardcoremilieu. Borstels zijn er echt not done. Maar goed, hij heeft zich er toen wel op toegelegd en nu is hij daar echt een meester in.”

Michel: “Stiller spelen is een pak moeilijker. Als je op een podium aan het blazen bent, dan kan je een foute beat nog wel wat wegmoffelen achter een wall of sound. Als je akoestisch speelt, gaat dat niet. Dan ben je naakt, bij wijze van spreken.”

- 28 -

Frank: “Ik vind niet kunnen lezen pure luiheid. (lacht) Ik ben zelf geen vlotte bladlezer, maar toch.

Je hoort muzikanten dan vaak zeggen dat ze het mysterie van de muziek niet te veel willen analyseren en niet te veel willen weten over productie, omdat je dan de magie zou verliezen. Ik vind dat zever, eerlijk gezegd. Je kan magie krijgen zonder dat je kan lezen, maar het is onzin te zeggen dat je beter ‘te weinig’ kan weten. Kinderen van zeven leren noten lezen en weten niet eens waarom. Dirk weet wel waarom, maar doet er niets mee. Dat vind ik erg vreemd. Leg het opzij als het niet nodig is, hé. Michel heeft dat natuurlijk niet nodig, die speelt alleen bij De Mens.”

Confronterend toch, die naakte waarheid.

Frank: “Ja, zeer zeker. Maar die confrontatie bleek erg nuttig, omdat we plots beseften wat we al die jaren eigenlijk aan het spelen waren. (lacht) Ja, ik lach, maar het is toch ook zo? Hoeveel drummers en bassisten ontdekken tijdens de opname van een cd niet wat de zanger precies aan het zingen is? Of horen plots de partijen van de gitarist haarscherp? Nuttig, hoor. Als iemand me vraagt naar de raad die ik jonge bands kan geven, dan komen steeds twee dingen naar boven: luister niet naar wat anderen zeggen, maar luister wel naar elkaar. Dat wordt veel te weinig gedaan. Leren luisteren is zo belangrijk.”

Michel: “Misschien niet, maar ik oefen wel nog regelmatig. Ik luister enorm veel. En ik heb tussen mijn vijftien en vijfentwintig niets anders gedaan dan bas gespeeld. Ik had ook niets anders dan dat. Ik woonde thuis, studeerde niet op kot. Ik nam elk vrij moment mijn bas, en speelde mee met cassettes.”

Oefening baart meesterschap. Dat zei ook de onlangs ter ziele gegane Phil Bosmans. Oefenen jullie thuis nog? Techniek, toonladders, meespelen met andermans muziek?

Dirk: “Iedereen heeft zo wel een periode meegemaakt. Ik speelde zelfs in het donker, zodat ik blindelings kon spelen. Monnikenwerk, eigenlijk.”

Dirk: “Ja, absoluut, vooral als ik met andere bands in de studio moet. Ik kan geen noot muziek lezen, vandaar. Ik moet dus wel oefenen.”

- 29 -

“Als iemand me vraagt naar de raad die ik jonge bands kan geven, dan komen steeds twee dingen naar boven: luister niet naar wat anderen zeggen, maar luister wel naar elkaar.”

“In vergelijking met nu ging vroeger alles veel trager.

Toen wij onze eerste demo opnamen, ergens bij iemand in een garage, was er van internet nog geen sprake. Wij moesten ons cassetje opsturen naar platenfirma of radio en weken wachten tot er een reactie op kwam. Als er al één kwam. De feedback kwam trager, dus leerde je ook minder snel bij. Nu gaat alles snel, maar toch moeten bands nog altijd een tandje bijsteken om boven het maaiveld uit te komen. Dat is niet veranderd. Ik denk dat het nu soms zelfs moeilijker geworden is, omdat de competitie veel groter is. Maar ik bewonder die jonge gasten wel: ze hebben alles klaar, van hun social media tot promocampagne, en ze weten hoe ze zich in een studio moeten gedragen. Ook een beetje jammer, omdat je verplicht wordt om een totaalpakket te beheersen dat niet meteen met muziek te maken heeft. Ik kan me goed voorstellen dat er toptalent rondloopt dat niets moeten hebben van die social mediaheisa of van studiowerk.”

Ondertussen staat een hele generatie jonge wolven klaar om de fakkel van De Mens – met of zonder geweld – over te nemen ...

Frank: “Onlangs zagen we in Oostende de band Ratpooh, een instrumentale rockgroep met gastjes van zeventien, achttien jaar. Twee van hen hadden al gehoorproblemen, tussen haakjes. ‘Te veel gerepeteerd.’ Die gasten sprongen op het podium en na het tweede nummer stond de gitarist al tussen het publiek een ongelooflijke solo uit zijn gitaar te persen. Fenomenaal. Ik voelde me tien seconden depressief, maar gelukkig hadden ze nog geen echte songs. (lacht) Het zijn de topmuzikanten van morgen, dat wel. Hoe dat komt? De opleidingen zijn beter, er zijn meer tools ... Ik heb vroeger een gitaarboek moeten stelen om aan mijn trekken te komen! Dat zegt veel over mijn motivatie, neen? (lacht) Iets anders bestond er niet. Maar nu: mogelijkheden zat.

Al moet er natuurlijk ook drive en focus zijn.”

“Ik ben best wel blij dat wij het allemaal geleerd hebben terwijl we het aan het doen waren. Toen wij voor het eerst in de studio zaten, wisten we van niks.

Paul De Spiegelaere (producer van de debuutplaat, red.) heeft ons die wereld ingetrokken. We hebben de eerste drie jaar enorm veel gespeeld en in die periode hebben we ons beroep geleerd.” demens.be

- 31 -

- 32 -

Noble Tea

Mantaray

Joen Van Gossem

Horse Antlers

Antilux

Airplane

Polaroid Fiction

Midnight Directives

Clouds On Elektricity

C.A.B

Deluxe Daddy

Cosmic Fools

808SNKRHDZ

Oost.Best

The Man Up North

The Herfsts

The DeVilles

My Lai

Float Fall

Maze

Maria Isn’t A virgin Anymore

Gurt Goatbuck

WESTTALENT

3.

Humple Flirt

HET KAMPIOENSHAP VAN BRUSSEL

Astronaute

2.

Dóttir Slonza

focus 1.

4.

Ynoji

Rockvonk

Trisomie Krew

Protection Patrol Pinkerton

Nouk

- 33 -

Sic Bo We Stood Like Kings

Sons Of Disaster

FRAPPANTPOP

The Dukes

Senseyshogun

Limbomania

Joni Sheila

Red Juliette

Zyfa

Young Colour Hush Hush Sabina Toll The Deer Friends

Statue

Movoco Vincent & Jules Envy Adams Smiling Industries Ok Cowboy Samowar

photos: Jana Bekaert, Quentin Bruno, Stephanie Calant, Jan Castermans, Liesje Cogghe, Lies Coghe, David Colman, Fien Cools, Gert-Jan De Baets, Catho De Rore, Dimitri Geussens, Symen Gilles, M.A.X, Thomas Marchal, Lieselotte Moortgat, Movoco, Fjodor Schafranskri, Sara Silva, FrĂŠderic Sodermans, Mayli Sterkendries, Gert Swillens, Youran Tijtgat, Ann-Katrien Van De Velde, Sebastien Van Malleghem, Luc Van Uytvanck, Anna Vanaerschot, Michel Vanderhoven, Julie Verdickt, Siel Verhanneman, Dries Willems, ZJerom fotographie

photo: Koen Bauters

jonge wolven

Kaat&Daan Enkele maanden geleden wonnen Kaat&Daan de KBC Demostudio. Het leverde hen een dag studiotijd en een voorprogramma in de AB op. Jurylid Kurt Overbergh (artistiek directeur AB): “Hoe eenvoud kan raken! Twee stemmen die blenden alsof ze een verbond hebben gesloten in een vorig leven. Muziek uit de duisterhoek met grote D en de kleine y. Duyster dus. Deze jongen wordt hier ronduit stil van.� vi.be/kaatendaan

video met Kaat&Daan op poppunt.be

- 34 -

photo: Koen Bauters

jonge wolven

Bed Rugs Zootje ongeregeld uit het Antwerpse, herrezen uit de as van wijlen The Porn Bloopers. Hun eerste opnames kregen via vi.be airplay op Radio 1 en Studio Brussel en later boekten we ze voor een Stoemp!-concert. Met Bed Rugs namen we ook onze allereerste Colombe Session op, in de Marollen. De psychedelische Beatlepop op hun kakelverse debuut ‘8th Cloud’ laat het beste vermoeden voor de toekomst. vi.be/bedrugs

video met Bed Rugs op poppunt.be

- 35 -

focus

Welkom in onze living!

Huis23 is een samenwerking tussen AB, Poppunt en Muziekcentrum Vlaanderen. Géén derde zaal voor de AB, want daarvoor is het te klein: in de als gezellige living ingerichte ruimte kan een man of 50 binnen.

Een ideale ontmoetingsruimte dus, en laat net dat de bedoeling zijn. Velen onder jullie zijn er trouwens al geweest: tijdens de recentste Muzikantendag vonden daar de sofagesprekken plaats met Raymond, Admiral Freebee, Channel Zero, Flip Kowlier ...

‘Een nieuw clubhuis’, noemde Jan Hautekiet het. En gelijk heeft hij: Huis23 is een plek waar gelijkgestemde muziekzielen elkaar ontmoeten.

Fans komen er samen om naar een classic album te luisteren (jawel, naar de volledige plaat!), muzikanten schuiven aan voor een Q&A met hun favoriete artiest die ’s avonds ook op het AB-podium staat, belangrijke onderzoeksresultaten worden er voorgesteld aan de sector, inspirerende workshops en lezingen tonen je wat hot is in muziekland ...

Op maandag 23 januari werd Huis23 plechtig geopend door Minister Joke Schauvliege. Huis watte? Juist ja, een woordje uitleg is misschien wel op z’n plaats.

Wij bij Poppunt zien in Huis23 natuurlijk de ideale mogelijkheid om met en voor jong talent aan de slag te gaan. Of we er nu opkomende muzikanten in de picture zetten, een namiddagje doorbomen over de nieuwste technologische ontwikkelingen voor je DIY-promotie, of producers in contact brengen met hun grote held en voorbeeld, Huis23 wordt de nieuwe place to be om muzikale ervaringen te delen.

text: Jan Pauly

Huis23 bevindt zich in de Brusselse Steenstraat, een zijstraatje van de Anspachlaan en om de hoek van de hoofdingang van AB. Die Steenstraat wordt niet toevallig al een tijdje ‘Muziekstraat’ genoemd: Muziekcentrum Vlaanderen is er gevestigd, het ABCafé, muziekcafés Bonnefooi en Music Village, Gallerie 2016 waar af en toe concerten plaatsvinden ... De Steenstraat als kloppend hart van muzikaal Brussel dus. En aangezien het Poppunthoofdkwartier daar op een steenworp vandaan ligt, was de link al gauw gelegd.

Tijdens de openingsweek haalden we Wallace Vanborn, Floris De Decker en topproducer David Bottrill uit hun studio voor een babbel over het productieproces van de tweede Wallace-plaat. Veel meer lekkers volgt uiteraard snel. Hou zeker onze site in de gaten of schrijf je in op onze nieuwsbrief als je op de hoogte wil blijven. poppunt.be

- 37 -

gearslutz

Is het onvolprezen gearslutschap onlosmakelijk verbonden met de passie voor je instrument? We zijn geneigd om daarop volmondig ja te antwoorden.

Ook nu weer: als we het repetitiehok van Maarten Flamand (Cloon, The Antler King, Everyman ...) binnenstappen, is de man druk bezig met het herschikken van zijn pedalboard. Het hok staat net niet vol versterkers, effecten en gitaren. We zien vooral Fender amps: Champ, Princeton, Bassman, een VHT en een FAD. “Drie van de vijf hebben het net laten afweten.” Twee versterkers? Moet lukken!

We laten het de pret niet bederven. Flamand – een naam die klinkt als een klok – is als gitarist van alle markten thuis. Hij speelde lange tijd bij Bulls On Parade, de Rage Against The Machine tributeband waar Tomadde (Thomas Van Dingenen, als Devil In A Box ook manager van o.a. Wallace Vanborn) de vocale scepter zwaait, voorziet nu Cloon van gekartelde gitaarpartijen, en kleurt de muziek van The Antler King met mooie klanktapijten die perfect passen bij de stem van Esther Lybeert, Flamands beminnelijke wederhelft. Verder stelt hij zijn diensten ook ter beschikking van Everyman, en The Catatonics.

text: Sven De Potter photo: Koen Bauters

- 38 -

“Gebruik je oren, niet wat ‘hoort’.”

“Er staat hier ook een FAD, van Stefaan Geens, een Gentse versterkerbouwer die beter bekend staat onder de naam Freeqi (van Freeqi Audio Design ofte FAD, red.). Een Fox T, die het karakter heeft van een Vox of Matchless. Werkt zeer goed in oversturing, vind ik. Die FAD gebruik ik af en toe voor Cloon, afhankelijk van het soort set dat we spelen.”

Voor elke band gebruikt Maarten een andere versterker. “Ik zou bij The Antler King niets moeten proberen met mijn Cloon versterker”, lacht hij. “Dat zou toch een beetje een tang op een varken zijn. Die Champ gebruik ik erg graag tijdens opnames. Als ik die open draai, krijgt die een erg coole ‘growl’ die dikwijls mooi in het geheel van de muziek past. Live vind ik hem soms iets te nijdig. Ik plaats er al eens een cabinetje onder voor wat meer breedte. Ik heb hem onlangs nog gebruikt voor een opname met Everyman.

Helemaal open met daarbij een vette fuzz: fantastisch!”

“De Fender Bassman heb ik gekregen van een collega van mijn pa. Die versterker stond op zijn zolder en hij wist niet meer wat hij ermee moest. Speel ik graag mee, maar het is zo één van die versterkers waarvan je de sweet spot moet vinden. Maar dat geldt voor alles.

Verder heb ik thuis nog een Selmer staan, waar ik heel graag mee speel. Om de specifieke klank.”

“De Princeton komt goed tot zijn recht bij The Antler King, omdat de cleane klank en de reverb mooi blenden met de stemmen. Een heel handige versterker.

Weegt ook niet veel. Kijk, ik vind een Fender Twin een zeer goeie versterker, maar die gaat veel te luid: voor cluboptredens gebruik ik liever een kleinere, die ik helemaal open kan draaien en kan laten grollen. Mocht ik kiezen voor een Fender Twin dan moet ik die stiller te zetten en zou ik klank verliezen.”

“Ik heb in de loop der jaren op talloze versterkers gespeeld; echt een komen en gaan van modellen. De versterkers waar ik nu mee speel, zijn wel blijvers. Ik denk dat ik mijn richting in sound wel gevonden heb.

Het blijft wel een zoektocht, hoor. Voor elke band waar ik bij speel, test ik vanalles uit. Ik baseer me vooral op mijn oren, en niet op wat ‘hoort’ en wat niet. Het gaat om luisteren.”

“Welke versterker ik kies, wordt voor een stuk bepaald door de grootte van het podium. Bij Cloon red ik het bijvoorbeeld niet met die Princeton, maar kies ik voor de VHT. Een totaal andere klank, erg strak Amerikaans. Fel en high gain, een ware metalversterker. Niet mijn lievelingsversterker, maar ik kan de sound zodanig upfucken dat ik er voor Cloon wel het gewenste resultaat uit krijg. Iets wat ik tot op heden nog niet uit mijn andere versterkers krijg. Ik gebruik eigenlijk alleen het clean kanaal. Dat klinkt een beetje bizar, misschien, maar bij Cloon haal ik tegenwoordig mijn geluid vooral uit pedalen. De leadkanalen zijn me echt te strak. Bovendien stamt de aankoop van deze versterker nog uit de beginperiode van Cloon, toen het echt nog metal was. Met Cloon spelen we soms ‘akoestische’ sessies, en dan gebruik ik die Princeton wel.”

“Voor alle gear geldt dat je de sweet spot moet vinden.”

- 39 -

Pedal to the metal “Ik hou ook van mijn Ibanez Delay Champ, omdat die leuk oscilleert. Als delay vind ik hem ook fantastisch, omdat hij als slapback in combinatie met de fuzz echt tot leven komt. Eigenlijk heeft alles effect op je klank, van de plaatsing van je effecten tot het soort kabeltjes dat je gebruikt. Maar het voornaamste is dat je zoekt naar wat je ligt, en dat je je oren gebruikt.”

“Tegenwoordig speel ik erg graag op mijn Steffsen, een Telecaster-kopie gebouwd door een kerel uit Hoogstraten die gitaren samenstelt. Voor mij werkt dat type van gitaar best. Als ik nummers aan het schrijven ben, dan kies ik sneller voor mijn Harmony Hollywood, omdat die een erg specifiek karakter heeft.”

“Voor de klankkleur gebruik ik ook een reeks effectpedalen. Het pedalboard dat ik nu gebruik, kan er binnen een maand of twee alweer helemaal anders uitzien. Die drang tot verandering zit er bij de meeste gitaristen wel ingebakken. De keuze evolueert voortdurend. In mijn set-up zitten nu een aantal pedalen die ik áltijd – enfin, for the time being – zal blijven gebruiken. De RAT, bijvoorbeeld. Nadat ik die gekocht had, heb ik die helemaal laten modificeren door Pim De Wolf. Er bleef niet veel over van het origineel. Een zeer dankbaar effect, want je kan die laten blazen of er crunchy mee spelen; heeft ook een heel transparante klank.”

video met Maarten Flamand op poppunt.be

Flamands helden Django Reinhardt: een ongelooflijke invloed. Het heeft niet meteen met klank te maken, maar met de manier waarop hij vertelt en zijn harmonische keuzes. Typisch iemand met een erg persoonlijke sound, die je laat nadenken over je eigen sound.

Tom Morello (Rage Against The Machine): nogal wiedes.

Nels Cline en Jeff Tweedy (Wilco): redelijk standaard tegenwoordig onder gitaristen.

Seasick Steve: fantastisch hoe hij met zo veel beperkingen toch zo weet te rocken.

Hij toont aan dat less is more vaak je creativiteit stimuleert. De bassist van Morphine, wijlen Mark Sandman, had dat ook: een bas met twee snaren! Weer een bewijs dat je in je beperkingen toch erg straffe dingen kan doen. Seasick Steve is niet meteen iemand voor in mijn helden top drie, maar hij toont wel aan dat met veel materiaal spelen (pedalen, gitaren, versterkers) niet noodzakelijk is om goeie muziek te maken.

En verder: Neil Young (niemand kan zo rommelbakken), Marc Ribot, Leslie Feist, en Elliott smith (om zijn akkoordenkeuze).

“Het eerste effect in mijn keten nu is de Fulltone Fuzz 69, een klassieke Jimi Hendrix-fuzz waar je samen met je volumeknop van je gitaar erg coole geluiden mee kan fabriceren. Mocht iemand me zeggen dat ik maar één pedaal mag gebruiken, dan kies ik voor die fuzz. Ik hou ook van mijn Roger Mayer Voodoo Vibe, een pedaal die me eerst was opgevallen door de verscheidenheid ervan. Je komt met de vibe wel erg snel bij Jimi Hendrik terecht, dus tracht ik die niet te veel te gebruiken. Kost wel aardig wat, dat effect. Ik hou vooral van de tremolo die erin zit. Geeft meteen veel sfeer.”

“Van Electro Harmonix heb ik onder andere de Microsynthesiser. Iedereen kent Electro Harmonix wel. Ze maken nu nog steeds pedalen, maar ik vind de oudere versies vaak beter klinken dan de nieuwe.

Dat geldt alleszins voor de Microsynthesiser, die ik hoofdzakelijk gebruik in een loop met speciale effecten. Ik gebruik die dan om – vooral bij Cloon – iets ‘zots’ te doen bovenop mijn standaardsound. Het is ook vaak een frequentiehulp bij een ander effect. Dat is het leuke aan pedalboards: je kan door twee effecten te combineren een nieuw creëren.”

- 40 -

focus

Wat ooit begon als een hobby, is voor Franky Roels intussen een fulltime job geworden. Al vijf jaar werkt hij als professioneel boeker onder de naam stagemania. Met bands als Little Trouble Kids en Kapitan Korsakov is stage-mania een vaste waarde geworden binnen het wereldje.

Een mooi moment om richting Berlare te trekken en de man achter het bureau op te zoeken.

Dag Franky, ben jij de enige die werkt voor

text: Kristof Vande Velde photo: Koen Bauters

stage-mania?

Franky: “Ja. Ik heb het bureau vijf jaar geleden opgericht en doe dit werk volledig zelfstandig. Soms roep ik de hulp in van freelancers, als het wat drukker wordt. Die helpen me dan met de boekingen van een aantal vaste bands.”

Waarom wilde je vijf jaar terug een boekingskantoor uit de grond stampen?

Franky: “Eigenlijk bestaat stage-mania al langer. Ik werk al sinds 2004 onder die naam, alleen was dat de eerste jaren in samenwerking met Diva Consulting, een firma uit Gent. Zij doen naast boekingen ook management en hebben een label. Ze begonnen voor de Dendermondse band Asimov te werken en ik kende die gasten. Op dat moment organiseerde ik ook kleine shows als vrijwilliger, uit passie voor muziek. Ik werkte toen nog voor een bedrijf dat apparatuur maakt voor bloedanalyse. Diva heeft me dan gevraagd of ik hen niet kon bijstaan voor het muziekluik. Dat heb ik een paar jaar gedaan, als zelfstandige in bijberoep, tot ik vijf jaar geleden besloot volledig zelfstandig te gaan werken omdat onze visies niet meer helemaal strookten. Ik heb twee jaar hard moeten knokken om een plaatsje te veroveren. Ik moest van nul beginnen en nog veel contacten opbouwen. Maar dat is prima verlopen. Ik heb ook lang als manager gewerkt, maar stage-mania is nu 99 procent boekingen.”

- 42 -

“Als je oren en ogen openhoudt, weet je ook vrij snel vanuit welke hoeken aandacht komt voor een band. En de band moeten er natuurlijk zelf ook iets van willen maken. Wanneer ze een plaat willen uitbrengen, is het bijvoorbeeld makkelijker om een tournee te regelen.

Sinds kort overweeg ik ook een samenwerking met een Frans boekingskantoor, Julie Tippex. En scouting op buitenlandse festivals als Eurosonic of Primavera hoort bij de job. Het aantal buitenlandse bands op mijn roster zal zeker nog groeien.”

Wanneer is het echt vlot beginnen rollen voor stagemania?

Franky: “Zoals dat voor veel muziekbedrijven geldt, heb je eens een band nodig die plots veel aandacht krijgt. In mijn geval was dat Madensuyu, die ten tijde van hun tweede album erg veel shows hebben gespeeld in ons land. Op dat moment, in de zomer van 2008, is stage-mania meegegroeid. Zo begon ik ook buiten België te werken, vooral in de Benelux maar ook verder in Europa. Binnenkort mag Little Trouble Kids bijvoorbeeld met dEUS mee op hun Europese tournee.”

Stel, je staat met zeventien boekers te kijken naar een band die jullie allen willen binnenhalen, hoe ga je dan te werk?

Franky: “Snel en vastberaden zijn is dan belangrijk.

Het gebeurt vaak dat ik een band al op de avond van een concert aanspreek. Je legt uit wat je te bieden hebt, en je moet jezelf wat verkopen, hé. Een aantal jaar geleden heb ik And So I Watch You From Afar weten te strikken, hoewel ik de zoveelste was in een rij met veel grotere namen. Ondertussen zijn ze vertrokken naar Live Nation, dat op wereldwijd vlak natuurlijk meer kan bieden. Dat zijn spijtige zaken, maar daar moet je ergens rekening mee houden.”

Wat is het profiel van de bands waar jij voor werkt?

Franky: “Je zou het woord ‘eigenzinnig’ kunnen gebruiken. Ik kan er geen genre op plakken, maar de muziek moet mijzelf iets doen. Ik kijk niet naar commerciële mogelijkheden. Als Selah Sue bij mij had aangeklopt, had ik ze niet aangenomen. Ze is onmiskenbaar een groot talent, maar haar muziek ligt me minder. Ik wil steeds het gevoel bewaren fier te zijn op al mijn bands. Op dit moment heb ik ongeveer de helft van mijn bands zelf aangesproken, de andere hebben mij gecontacteerd.”

vi.be/stage-mania stage-mania.com

Verjaardagsfeestjes stage-mania viert zijn vijfjarig bestaan met een showcase in de Velinx (Tongeren) op 4 mei en in TRIX (Antwerpen) op 5 mei.

Dus iemand stuurt je morgen een demo, jij luistert er twee keer naar en dat kan voldoende zijn om in zee te gaan?

Franky: “Zo simpel is het toch niet. Wekelijks krijg ik aanvragen. Ook uit het buitenland. Het gebeurt vaak dat buitenlands agencies me bellen om voor een band de Benelux voor mijn rekening te nemen. Maar om op je vraag te antwoorden: ik beluister echt alles dat ik ontvang. Wanneer een demo me bevalt, ga ik de band live bekijken. Als dat me ook aanstaat, kunnen we beginnen praten. Een band hoeft niet per se al een album uit te hebben. Een recent voorbeeld is [sic] electric.”

- 43 -

tips & tricks

Aldo Struyf zal de komende maanden all over the place zijn. Zijn band Creature With The Atom Brain – later dit jaar verschijnt een nieuwe plaat van de Antwerpse groep – mag het Europese voorprogramma verzorgen van buddy Mark Lanegan. Daarnaast kreeg Struyf ook de opdracht een begeleidingsband samen te stellen voor de wereldwijde concertreeks die volgt op de release van ‘Blues Funeral’, de langverwachte nieuwe soloplaat van Lanegan. We zagen Mark Lanegan al in tal van verschillende gedaantes: met Screaming Trees, in Queens Of The Stone Age, met Soulsavers, met Isobel Campbell, met Greg Dulli, akoestisch of als The Gutter Twins, of met zijn Mark Lanegan Band. Die laatste wordt nu dus volledig bevolkt door Belgische rasmuzikanten. text: Bram Vermeersch photo: Koen Bauters

“Lanegan vroeg me in eerste instantie of ik live gitaar en keyboard wou spelen. Dat was geen probleem. Ik heb ten tijde van ‘Bubblegum’, zijn vorige soloplaat, ook met hem opgetreden en ik heb meegewerkt aan zijn nieuwe plaat.

Dan heeft hij me gevraagd op zoek te gaan naar een ritmesectie. Toen was er al sprake van dat Creature With The Atom Brain het voorprogramma zou verzorgen in Europa. Het leek me handig dat Jean-Philippe, onze nieuwe drummer (Dave Schroyen verliet CWTAB, red.), meteen ook de drummer van Mark Lanegan zou worden. Jean-Philippe speelt ook bij Lyenn.

Hun frontman, Fred Jacques, speelt gitaar in de groep maar is eigenlijk ook een heel goede

Aldo: “We begonnen in Amerika met enkele shows. Van eind februari tot begin april touren we door Europa met Creature With The Atom Brain in het voorprogramma. Daarna zijn ZuidAmerika en Australië aan de beurt, doen we een tour in Amerika en gaan we op de festivals spelen.”

Heeft Mark Lanegan je carte blanche gegeven voor het samenstellen van zijn begeleidingsband?

Aldo: “Eigenlijk wel. Hij vertrouwt me wel. Als ik zeg dat bepaalde muzikanten goed zijn, dan weet hij dat het zo is. Ik zal hem nooit teleurstellen. Ik moet ervoor zorgen dat het geheel perfect is en dat is ook het geval. Het is echt een sterke band.”

- 44 -

bassist. Ik vond hem ook geschikt voor de ritmesectie. Hij en Jean-Philippe kennen elkaar goed en zonder na te denken doen ze de dingen die de andere verwacht, net omdat ze al zo veel samengespeeld hebben. Er kwamen geen audities bij kijken.”

“Vervolgens dacht ik: misschien is Tim Vanhamel de gitarist die we nodig hebben. Hij had er wel zin in maar heeft uiteindelijk toch beslist voor zijn eigen nieuwe werk te gaan.

Lanegan zei: ‘Als je niemand vindt, vragen we het wel aan Dave Rossel (de gitarist die al vaker speelde met Lanegan, red.).’ Maar in de Charlatan in Gent liep ik dan plots Steven Janssens tegen het lijf. Ik ken Steven als sinds de jaren tachtig, toen hij bij The Mudgang speelde. Ik heb hem ook vaak zien spelen met Mauro. Of hij veel werk had met Daan in 2012, vroeg ik. ‘Totaal niet, ik ben vrij.’ Hij zag het volledig zitten om met Lanegan mee te spelen.

Zijn gitaarstijl past ook wel heel goed bij de muziek.”

Is Lanegan streng voor zijn begeleidingsband?

Aldo: “Toch wel. Strenger dan ik dacht. (lacht) Als een nummer ook maar een beetje sneller of trager wordt gespeeld, dan voelt hij dat wel. Hij is niet echt een muzikant, hij is vooral een zanger die slechts een klein beetje gitaar speelt, maar ik merk op repetities dat hij toch heel alert is voor details. Niet altijd op het gebied van sound. Hij wil wel dat de keyboards en de drums – er staan heel veel elektronische drums op het nieuwe album – klinken zoals op de plaat, maar als de gitaar vettiger of softer klinkt, dan is dat geen probleem. Hij let vooral op de tempo’s en de volheid van zijn nummers. Op de nieuwe plaat staan er soms drie gitaren. Live doen we het met één of twee gitaren. Dan denk je als band: dit is de essentie van het nummer, zo zal het wel lukken. Maar dan zegt Lanegan: in plaats van te tokkelen moeten we er toch volle bak voor gaan en akkoorden spelen om het vol te maken.”

- 45 -

“Hij let vooral op de tempo’s en de volheid van zijn nummers.”

“Het blijft Lanegan, maar als je vergelijkt met zijn eerste soloplaten, dan klinkt het nieuwe album veel grootser. Denk aan Johnny Cash die zou zingen bij Massive Attack. Lanegan luistert veel naar minimal techno en elektronische muziek en ook zijn werk met Soulsavers heeft hem beïnvloed. Er staat meer elektronica op de plaat.

Met als gevolg dat ik veel heb moeten samplen en dat we heel veel nummers met getriggerde drums spelen. In vergelijking met ‘Bubblegum’ is het veel moeilijker om ‘Blues Funeral’ te spelen.”

Met Lanegan ben je nog even zoet, maar wat mogen we eigenlijk verwachten van het nieuwe album van Creature With The Atom Brain?

Aldo: “Aangezien Dave niet langer deel uitmaakt van de groep, zullen de drums helemaal anders klinken. Ik heb alle songs gemaakt met samples die verschillende drummers dan hebben nagespeeld. We gaan wat weg van de rock. Het is groovier en dansbaarder. Het swingt meer.

We hebben veel naar Afrikaanse en Pakistaanse wereldmuziek geluisterd. De donkerheid in onze muziek is meer en meer aan het verdwijnen.”

We zijn benieuwd. Veel succes, en stuur een kaartje! creaturewiththeatombrain.com marklanegan.com

photo: Koen Bauters

jonge wolven

The Dead Color The Dead Color won de laatste vi.be ON AIR van 2011. Vooralsnog volstrekt onbekend, amper een half jaar bezig, maar de vette synthsound – knipogen naar Depeche Mode en M83 – smaakt alleszins naar meer. Het studioproject van Erik Van Hoecke is intussen uitgegroeid tot een liveband en wij zochten hen ook op in hun repetitiekot, in volle voorbereiding op hun eerste liveshow op 19 april in TRIX. vi.be/thedeadcolor

video met The Dead Color op poppunt.be

- 49 -

popadvies

Het plan Hanne en Thomas zijn het er roerend over eens: zomaar zonder plan op tour vertrekken is de beste garantie voor een teleurstelling. Daarmee bedoelen ze niet alleen de puur praktische planning van de opeenvolgende optredens (daarover hieronder meer), maar vooral de strategie die aan een buitenlands optreden vooraf gaat en erop volgt. “Gigantisch investeren in een buitenlands verhaal als je nog geen label, boeker of enige andere vorm van omkadering hebt, is niet zo slim”, zegt Hanne. “Waarom zou je in het buitenland iets gaan doen als je er geen vervolg aan kan breien, als je geen interview kan gaan doen op een of andere radio, als je plaat niet verkrijgbaar is ...”

Thomas vult aan: “Distributie is natuurlijk onmisbaar, maar vooral promo is van levensbelang. Als je plaat in de winkel ligt maar niemand daarvan weet, is dat natuurlijk niet goed. Investeren in een independent promotor is dus geen slechte zaak, maar het zal je wel meer kosten dan in België.”

Support the support Allemaal goed en wel, maar je moet toch eerst aan optredens geraken, niet? Hoe pak je dat in godsnaam aan? “In Nederland of Noord-Frankrijk lukt het je wel door organisatoren zelf aan te spreken of een goed promopakket door te sturen”, zegt Thomas.

“Maar van zodra je pakweg richting Duitsland gaat, moet je eigenlijk een plaatselijke boeker of agent hebben. En daarvoor hoef je niet eens big in Belgium te zijn. Het helpt natuurlijk, maar een goeie plaat kan voldoende zijn om ze te overtuigen om jouw bookings te doen.” Hanne geeft ook nog de tip om op niet te veel buitenlanden tegelijk te mikken: “Begin eerst zelf in Nederland, en probeer het daar zo goed mogelijk te doen. De cultuur is er vrij gelijkaardig, en Belgische muziek ligt er sowieso goed in de markt.

Als je het daar echt goed doet, volgen de aanvragen of samenwerkingsvoorstellen uit Duitsland of Frankrijk sneller.”

In het vorige Poppunt Magazine stonden we uitgebreid stil bij alle administratieve rompslomp die je moet doorworstelen als je met je muziek de hort op gaat. Zeker bij een buitenlands verhaal is de berg papieren vaak nauwelijks te overzien. Ons eeuwigdurend respect dus als je het vorige artikel hebt doorworsteld. Tijd nu voor wat praktische do’s en don’ts van mensen die het allemaal al van dichtbij hebben meegemaakt. We spraken met Hanne Valckenaers, rechterhand van Milow bij Homerun Records, en Thomas Van Dingenen, manager van o.a. Wallace Vanborn en Amenra. text: Jan Pauly

- 50 -

Zowel Hanne als Thomas hechten enorm veel belang aan het spelen van voorprogramma’s. “Ga op zoek naar een band of artiest die op een of andere manier aansluit bij jouw band qua genre en stijl”, raadt Hanne aan. “Stel je in de plaats van het publiek en vraag je af wat zij ervan zouden vinden als jullie de support zouden spelen van de band waar ze komen naar kijken.

Als je een boeker hebt, hoor dan eens bij hem welke grotere acts hij ook vertegenwoordigt en kijk waar je bij zou passen. Heb je geen boeker, probeer dan een relatie op te bouwen met de muzikanten in kwestie of hun management. Een goed promopakket kan wonderen doen.” Thomas illustreert met een voorbeeld hoe het soms kan lopen: “Toen Blood Red Shoes in de AB speelde, had fotograaf Anton Coene zijn diensten aangeboden. Ze vonden zijn foto’s zo goed dat ze hem vroegen om ook op de andere shows van de tournee hun ‘huisfotograaf’ te zijn. Onderweg vertelde hij hen over een fantastische Belgische band met de naam Wallace Vanborn. Van het een kwam het ander, en een tijdje later stond Wallace in het voorprogramma van Blood Red Shoes in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Italië en Frankrijk.” En nog een gratis tip erbovenop: “Als je gaat kijken naar een groep waar je supergraag de support voor zou willen spelen, laat dan na afloop voor hen een cd’tje achter, bijvoorbeeld aan de merchandising.” Zorg er dan natuurlijk wel voor dat je contactgegevens er overal duidelijk op staan. Ben je hier in België al zo ver dat je (club)zalen kan doen vollopen, dan kan je altijd ruildeals aanbieden, weet Hanne. “Toen het voor Milow in België goed begon te draaien, heeft hij in de VS het voorprogramma gespeeld van een vrij grote artiest daar. In ruil kon die dan in België meteen voor behoorlijk wat publiek komen spelen in Milow zijn voorprogramma.” Iedereen content dus.

grote puzzel en stuurt dan die aparte boekers aan om in hun eigen land de tournee verder te plannen”, zegt Hanne. Maar het is natuurlijk ooit anders geweest, en zelf die puzzel maken is nogal ingewikkeld.” Thomas probeert de afstanden tussen twee shows altijd te beperken tot een 500-tal kilometer. “Na een show is het al snel 2, 3 u voor je in je bed ligt. Als je de volgende morgen om 11 u uit je hotel moet, en je moet dan nog 700 km rijden, dan is de kans groot dat je niet op tijd bent voor je volgende optreden. Een goeie tip: boek een hotel op ongeveer 150 of 200km in de richting van de volgende stad waar je speelt. Dan kan je na de show al een stukje rijden, slaap je uit en hoef je maar een paar 100 km meer te doen.” En uiteraard bekijk je altijd het beste om hoe laat je welke grote steden langs moet. Daar sta je namelijk gegarandeerd in de file, wat voor heel wat stress en tijdsdruk zorgt. En hou vooral ook rekening met gaten in de planning: elke dag waarop je onderweg bent maar niet speelt, kost je handenvol geld. Er komt niets binnen, maar alle kosten blijven wel doorlopen. Als je naar de VS trekt, kan je die gaten meestal wel invullen, weet Thomas. “Een heel goeie tip is de site indieonthemove.com. Je tekent in, en je krijgt de ene aanbieding na de andere. Meestal gaat het wel om crappy clubs met een crappy PA, maar alles is beter dan niet spelen.”

Het financiële plaatje “De kosten om in het buitenland te gaan spelen, liggen al snel vijf keer hoger dan als je in België speelt”, laat Hanne weten. “Als je in Nederland gaat spelen, kan je wel naar huis rijden, maar ’s anderendaags ben je kapot. Ga je verder weg, dan zit je sowieso met hotels, duurder transport, et cetera. De financiële implicaties zijn bijzonder zwaar, dus je moet ze wel kunnen dragen. Dan helpt het natuurlijk om in België al wat verder te staan, zodat je hier een spaarpotje kan aanleggen.” Thomas hecht ook heel veel belang aan de verkoop van merchandising. “Een support spelen levert je 100 à 150 euro op, maar kost je al snel 500 à 1.000 euro per dag aan transport, mixer, overnachting ... De bands waar ik mee werk, verkopen na de show behoorlijk wat merchandising en cd’s. Dat doen ze zelf, wat superbelangrijk is om een lokale fanbase uit te bouwen, en het is een broodnodige extra om alles te kunnen bekostigen.”

De planning Als je als support mee kan met een andere band, is de opeenvolging van de verschillende shows meestal al goed geregeld. Als je zelf rondtrekt, is die planning natuurlijk superbelangrijk. Ook daarvoor helpt het om met een agent ter plaatse te werken, die normaal gezien wel weet welke plaatsen voor jouw band de moeite zijn en die rekening houdt met reistijden en zo. “Milow heeft momenteel boekers in verschillende landen, en een hoofdagent in de VS. Die maakt eerst de

- 51 -

elkaar zit. Elk land is dan nog eens verschillend, wat het allemaal nog moeilijker maakt. En dan is er ook dat vervloekte A1 of E101-formulier. Je krijgt er normaal gezien maar één per persoon, maar in meerdere landen moet je het origineel afgeven. Een contactpersoon zoeken bij de Sociale Zekerheid die bereid is om meerdere formulieren per persoon af te leveren, kan dus wel nuttig zijn. En het ATA-carnet is heel belangrijk om met je backline het land in te geraken, maar is een heel geregel en erg duur. En het kan een heel gedoe opleveren als je een overijverige douanier hebt die alles wil beginnen controleren.” Thomas heeft het ook allemaal al eens meegemaakt. “Zwitserland binnengeraken is bijvoorbeeld een hele opgave. Daar moet je importtaks betalen op alle merchandise en cd’s die je mee hebt. Stop alles dus zo diep mogelijk weg in je camionette, achter alle instrumenten en backline. Als kleine band kan je de douane nog doen geloven dat je niets mee hebt, als grotere naam lukt dat natuurlijk moeilijk. Amerika is nog veel rampzaliger.

Een visum dat je toelaat om in de VS geld te verdienen, is niet te betalen. Ga dus als toerist, meestal maken ze er geen probleem van dat je een gitaar mee hebt. En als ze lastig doen, zeg dan dat je komt opnemen. Dat is meestal geen probleem omdat je dan alleen maar geld uitgeeft. Als je iemand kent in de States, laat die dan een mailtje sturen met een soort bevestiging van studioreservatie. Haal dan wel alle data van je website, Facebook ... want als ze vermoeden dat je toch gaat optreden, gaan ze echt online zoeken. Het helpt natuurlijk als de bandnaam nergens terug te vinden is in valiezen of op gitaarkoffers. Dan kunnen ze ook niet gaan googlen, natuurlijk.”

Sowieso is een buitenlands verhaal (in het begin) altijd een investering. Een support tour kan je eventueel nog break even draaien (ten minste als je je niet in de tournee moet inkopen), maar dan spreek je best op voorhand met de meereizende mixer of tourmanager af dat ze een beetje van hun normale fee afdoen. “In elk land waar Milow vandaag goed boert, hebben we eerst een verlieslatende tour gedaan”, zegt Hanne. “En ook nu nog moeten we investeren: om in Scandinavië voet aan wal te krijgen, moeten we in kleine clubs gaan spelen voor max. 400 personen, maar dat kan alleen omdat we bijvoorbeeld in Duitsland zalen van 6.000 man kunnen vullen.”

Er zijn natuurlijk wel wat tips om het een beetje zuinig aan te pakken. “Het is niet omdat je in België met zes op het podium staat, dat je dat in het buitenland ook moet doen,” zegt Hanne. “Meestal loont het om in het begin met zo weinig mogelijk mensen te reizen, in de hoop dat je de volgende keer kunt terugkeren met de volledige entourage.” Maar ook niet te véél beknibbelen, waarschuwt Thomas: “De vaste geluidsman van de band moét altijd mee. Die weet hoe hij de band moet mixen, en zorgt er zelfs in moeilijke omstandigheden voor dat je behoorlijk klinkt. Dat is superbelangrijk voor je livereputatie. En iemand die de rol van tourmanager op zich neemt, is vaak ook een meerwaarde.” Voor goedkope overnachtingen is de site bookings.com een gouden tip. Thomas boekt via die site meestal de hotelkamers op de dag zelf: “Je vindt er echt heel goeie hotels die last minute dumpingprijzen aanbieden. We hebben met Wallace Vanborn zo al eens in een supersuite geslapen voor 150 euro. Aanrader!”.

Na het lezen van beide artikels over touren lijkt de rock-’n-roll misschien heel veraf. Toegegeven, we hebben het vooral gehad over obstakels, planning, moeilijkheden, administratie ... Maar de ambiance en de unieke ervaring van samen onderweg zijn en met een flightcase vol verhalen terug te komen, valt dan ook moeilijk in een artikel te gieten.

Als je met het vliegtuig reist, is de verleiding natuurlijk groot om met een lagekostenmaatschappij te vliegen.

Toch een beetje opletten: meestal hebben die heel strikte beperkingen wat bagage betreft. Hanne raadt de b.flex-formule van Brussels Airlines aan. Ietsje duurder, maar je mag gitaren wel meenemen in handbagage en hoeft er dus geen extra zitje voor te reserveren.

De papiermolen

Poppunt geeft muzikanten en dj’s gratis antwoord op sociaalrechtelijke, zakelijke,

“Het is echt soms een ramp,” lacht Hanne. “Zeker als je geld verdient in het buitenland zoek je het best in België iemand die daarin gespecialiseerd is, anders bestaat de kans dat je er veel te veel op afdraagt.

Niemand weet eigenlijk tot in de puntjes hoe het in

juridische en fiscale vragen. poppunt.be popadvies@poppunt.be

- 52 -

02 504 99 00

- 54 -

column

ck

cha

el S

ha Mic

“Alles heeft zijn relatieve context.”

redelijk is blijven staan, dat het licht is blijven hangen en dat er geen zware luidsprekerkasten zijn gevallen.

Het kwade oog van die storm koos tegelijkertijd gelukkig en spijtig genoeg een ander nauw afgebakend pad. Oké, voor een jonge festivalganger is een niet geconsumeerde ticketinvestering van 150 euro en meer een aanzienlijk bedrag. Maar ... ik ben er zeker van dat tussen die 300 eisers ook illegale downloaders zitten die niet voor alle muziek die ze consumeren de eerlijke artistieke vergoedingen hebben betaald. Puntjes op de i. Dus, beste 300+ vervolgers, doe gerust jullie ding waar je recht op denkt te hebben. Maar blijf vooral stil en respectvol als de buit binnen is. Het zou een mooie geste zijn mochten jullie die dan integraal aan het slachtofferfonds schenken. Want als die officieel erkende overmacht dankzij jullie proces in twijfel wordt getrokken, zou de doos van Pandora wel eens open kunnen gaan. Dan is de schade voor de families van de slachtoffers en de zwaargewonden niet meer te overzien. Om over dat fantastische festival zelf nog maar te zwijgen ... Hopelijk heeft jullie slimme, niet-enkel-op-geld-uit-zijnde raadsman jullie daar voldoende op attent gemaakt?

Die mooie donderdagnamiddag in augustus zou de aanzet zijn voor een supereditie. Maar enkele uren later veranderde Pukkelpop voor nogal wat mensen in een regelrecht levensdrama. De mediastorm errond is eindelijk een beetje geluwd, maar de families van de dodelijke slachtoffers, en de nog revaliderende zwaargewonden en hun families worden nog dagelijks met die ongelooflijke overmacht geconfronteerd. Wat moeten zij niet denken van die 300+ “Pukkelpoppers” die niet voor de voorgestelde drankbonnen maar voor een heuse rechtszaak en integrale terugbetaling van hun tickets kiezen? Dat die misnoegde consumenten in deze democratische rechtsstaat op hun rechten staan, daar heb ik begrip voor. En er is een kans dat ze gelijk krijgen. Maar alles heeft zijn relatieve context. Hadden zij toevallig zelf in dat fatale tentje gezeten of die verlammende boom op hun rug gekregen, dan zouden ze daar niet meer over kunnen piepen. Ik stond op het moment van de storm zelf als drummer met Netsky op het podium van de boiler room, en we zagen onmiddellijk nadat we van het podium waren getrokken de ravage backstage. Het contrast tussen een uitzinnig publiek in die grote beschermende tent en een stervend jong koppel op 50 meter daarvandaan is nog steeds niet te bevatten. Geen enkele Belgische artiest heeft er die namiddag ook maar een seconde over getwijfeld om de gage voor het gespeelde of geplande optreden aan Pukkelpop te laten. Daar is voor gerepeteerd geweest, daar zijn andere aanvragen voor optredens die zomer voor gelaten. Denken die honderden Pukkelpopmedewerkers en muzikanten die maandenlang naar dat ene moment hadden uitgekeken, samen met de overgrote meerderheid van het Pukkelpoppubliek, misschien iets meer aan de slachtoffers dan? Ik kan enkel voor mezelf spreken ...

Wij in de boiler room hadden het geluk dat die tent nog

- 55 -

- 56 -

Van de invloeden die MELTING TIME zelft aanhaalt op vi.be vinden we in hun muziek het meest terug van Arctic Monkeys, The Rascals en Franz Ferdinand. Zonder hun idolen te imiteren, klinken deze jongelui wel alsof ze weten wat ze willen, en het nog kunnen brengen

indiestyle.be

Enjoying indie and britpop starts here

Indiestyle

vi.be/thecravingdeer

Dit duo bracht in 2011 maar liefst twee cd’s uit. Toch hebben nog maar weinig mensen van hen gehoord. Eigenaardig? Niet echt: de muziek van THE CRAVING DEER is zo fragiel dat er gemakkelijk overgekeken wordt. Dat kunnen wij niet laten gebeuren, al is het maar omdat ze herinneringen aan The Triffids en The Saints opwekken. Deze twee herten zijn schuwe schemerdieren, maar wie ze vindt, zal versteld staan van hun schoonheid. Vertel het verder, maar fluister, anders zou het wel eens kunnen dat ze wegspringen. (Marc Alenus)

In vi.be MEDIA bespreken journalisten van toonaangevende muziekmedia hun favoriete vi.be van het moment.

vi.be/mattwatts

MATT WATTS is een Antwerpse Amerikaan die de folkgitaar heeft omarmd en ons op vi.be verblijdt met drie aardige songs. De jongeman heeft een stem die blijft nazinderen – denk Bonnie ‘Prince’ Billy en Damien Jurado – en heeft al best wat op plaat gebrand. Watts heeft het in zich om te ontroeren en doet dit hier vooral via ‘Summertime’s the Time’, een knappe lovesong die snel raak schiet. Het is niet bijster origineel wat Watts allemaal doet, maar wie eens voor een vlugge krop in de keel wil gaan, checkt best zijn tourdata. (Kristof Vande Velde)

De psychedelic garage-jazz van DANS DANS klinkt als een klok. Het Brussels/Antwerpse trio brengt niet voor niets binnenkort zijn debuutalbum uit op het vermaarde Conspiracy Records. Live en op de tracks die te beluisteren

gonzocircus.com

Tijdschrift over vernieuwende muziek en cultuur

Gonzo (circus)

vi.be/rosaparksprivatebusseat

ROSA PARKS’ PRIVATE BUS SEAT staat door de verrassende combinatie van twee frisse youngsters met twee ervaren rotten garant voor een bruisende mix van postrock en shoegaze.

Denk Foals, denk The National, denk wervelende postpunk, denk heerlijke explosies, maar denk vooral complexloze klasse. Hou eind 2012 alvast de rekken in de gaten voor een lp geproduced door Mario ‘Triggerfinger’ Goossens. En het moet toch even gezegd worden: wij zijn helemaal weg van de bandnaam.

(Joke Langens)

goddeau.com

Magazine over muziek en andere

3.

digg.be

E(igenzinnig)-zine rond film en muziek

Online muziekmagazine

Goddeau.com

2.

damusic.be

Digg*

daMusic

vi.be media 1.

4.

- 57 -

vi.be/shesellsseashells

Het uitspreken van de groepsnaam is om een knobbel van in je tong te krijgen, maar dit weerhoudt dit Gentse vijftal er niet van om leuke deuntjes te schrijven. De drie nummers op vi.be zijn afkomstig van de tevens gratis van het net te plukken ‘Zeveneken EP’. SHE SELLS SEASHELLS klinkt erg fris in de oren. Het licht funky toetsenspel en de uitgekiende gitaarpartijen vormen een vertrouwd geheel zonder ongeïnspireerd aan te voelen, integendeel.

She Sells Seashells heeft zich van een heel eigen mix aan funk, soul, popmuziek en progressieve harmoniëring. Zwoel, speels en charmant. (dw)

rifraf.be

Lost in music since 1989

RifRaf

vi.be/meltingtime

ook. De songs die we nu horen, zijn pittig en weten vooral door de energieke riffs en de strakke ritmesectie je aandacht te trekken, maar we missen wel een echt killer-refrein. Als we bekijken hoeveel progressie Miles Kane heeft gemaakt ten opzichte van de begindagen van The Rascals, moet Melting Time zeker in staat zijn om hun songwriterskills nog wat scherper te stellen.

(Bart Somers)

vi.be/gottland

Onder het pseudoniem GOTTLAND laat Koen Vermeulen zijn nummers op de wereld los.

Instrumentale poëzie is het duistere maar hoopvolle resultaat van een clash tussen indie en electronica. Op de ep ‘Wanderers’ refereert hij aan de intrigerende klanken van Mount Kimbie, zonder die vergelijking te ver te drijven. Secure samples vormen op strategische plaatsen een begeesterende aanvulling op gitaar, pompende bassen en klaterende electronica. De steeds aanwezige beats houden de sferische muziek met beide voetjes op de grond. En het is net dat spanningsveld dat Gottland zo goed maakt.

(Elisabeth Vroonen)

cuttingedge.be

Messcherp door cultuur en media

Cutting Edge

vi.be/steviep

STEVIE P is een jonge Belgische dj en producer die ik de laatste tijd meer en meer zie opduiken, zowel online als op feesten. Dit is dan hopelijk een extra duwtje in de rug, want de rakker verdient zeker en vast de schijnwerpers.

Ik ken hem zelf als een gepassioneerde heer met een uitstekende smaak in zowel deep house, minimal als donkere techno. Dj’s die je niet meteen in een vakje kan duwen, hebben sowieso altijd een streepje voor bij me. Op z’n vi. be-profiel vind je een korte synopsis van z’n prille carrière, maar het is z’n SoundCloud (soundcloud.com/stevie-p) die je zal overtuigen van zijn kwaliteiten. Wonderful. (evad)

nightcode.be

The free magazine for clubbers, dj’s & producers

Nightcode

vi.be/dansdans

zijn op vi.be draait het drietal er de hand niet voor om eigentijdse covers te spelen van jazzgrootheden als Sun Ra, Ornette Coleman en Thelonious Monk. ‘Freedom Suite Second Movement’ van Sonny Rollins is nog een volledig en razend samengaan van jazz en noise, maar op ‘River Man’ en ‘Misterioso’ krijgt getormenteerde blues meer de ruimte, met een vleugje filmische spaghetticountry er aan toegevoegd. (Arjan van Sorge)

vi.be update

Het groen schiet ondertussen weer aan de bomen en ook jong muzikaal geweld liet zich de laatse maanden goed zien.

We blikken terug op een nieuwe dosis vi.be-talent dat zijn speelkansen verzilverd zag op menig Vlaamse podia. Met dank aan alle partners en deelnemers.

Op maandag 19 december speelde de Stereo MC’s in TRIX. Support werd gezocht op vi.be en gevonden in 808SKRHDZ. AB kwam op vi.be scouten naar een band om een fameuze tripple bill – Drums Are For Parades, Steak Number Eight en Diablo Blvd. – aan te vullen. Op 18 december mocht ook Cloon het heilige AB podium bestijgen.

Dankzij MNM mocht – uit 150 inzendingen – de Landense groep Newton openen voor INXS in de Vooruit op 12 december.

Tijdens de Nekkawedstrijd van 2011 stelde er 73 groepen/artiesten hun akoestische set voor aan een vakjury. De uiteindelijke winnaar werd de 19-jarige Stoomboot.

Op 3 en 4 december werden de finales van de Provinciale Popconcoursen gespeeld. De winnaars waren niemand minder dan Maze, Polaroid Fiction, Red Juliette, Ok Cowboy, Dóttir Slonza en The DeVilles. Zij speelden op 17 december de ziel uit hun lijf tijdens Best of the Best in TRIX. Voor de ‘In The City’ tour van Channel Zero was er nog een supportplekje vrij. Tussen al het metalgeweld op vi.be vond de band Maria Isn’t A Virgin Anymore. Zij mochten TRIX opwarmen op 2 december.

Op 26 november vond de twaalfde editie van Lotto Groove City plaats. Via vi.be kreeg Midnight Noodels de kans op dit geweldige festival te openen.

Op 25 november was er weer een Bozar Night in het Paleis van Schone Kunsten. Bozar en Je M’en Fish samen op vi.be op zoek naar nieuw dj-talent om voor The Herbaliser te openen. De winnaar werd Vuurwerk.

Statue mocht op 24 november het podium delen met Suuns & Vessels tijdens het stadsfestival Autumn Falls.

Kaat&Daan wonnen de KBC Demostudio-wedstrijd.

Kurt Overbergh (artistiek directeur AB) koos hen uit de maar liefst 224 inzendingen. Tijdens Muzikantendag mochten ze een dag opnemen in de ABstudio en ze speelden het voorprogramma van Smith & Burrows in de AB. Super Tonic, Radio Rocknrolla en Überkitsch kregen op vrijdag 18 november de kans om Ferme Brok Dj’s in De Werf opgang te blazen.

Schwarzwald mocht dankzij vi.be op vrijdag 28 oktober het Bozar Electronic Weekend in Brussel te openen.

Voor het vierde jaar op rij verenigde de Hogeschool van Gent jongeren op United Colors of Ghent. De dj die de kans kreeg om zich te profileren voor het grote publiek werd Digitrack, bij de bands ging de kans naar The DeVilles.

Play festival zocht een band voor haar Mini Fuzz Festival op zaterdag 1 oktober. De winnaar, Mosquito, mocht het podium delen met o.a. The Hickey Underworld, SX, Balthazar, Teddydrum en Drums Are For Parades.

Uit de meer dan 150 inzendingen werd Jonas Lion gekozen om op zaterdag 10 september heerlijke beats te gaan draaien op de negende editie van Summerset.

Na een zenuwslopende selectie kregen Dashiki Johnson, Ninjato, Ynoji Collective, Bobalicious ft. DJ Bob, Faisal en Monkey Mayhem van Club Avenu de kans om het beste van zichzelf te geven tijdens Antwerp Open Air op zaterdag 10 september.

Nieuwe weekwinnaars van vi.be ON AIR op Studio Brussel: Love Like Birds, Blackup, Ephi Ciel, Equinox, The Peacekeeper, Deafman, Rape Blossoms, Heroes, The Dead Color, Team Panini, Liesa Van der Aa ...

Via vi.be op Radio 1: Head Full Of Flames, Tricks For Agnes, Sue Me Charlie, Thin Legend Club, The Craving Deer, Stoomboot, Hellas, Superstorm, One Trick PO, Anna DV, Her Dirty Knees ...

- 58 -

vi.be update

Sommige campagnes zijn voorbij maar kenden nog geen winnaar bij het ter perse gaan. Toch een overzichtje en een paar reminders voor de fantastische acties die nog lopen. Grijp je speelkans en spread the vi.be!

De eerste editie van de Push It Young Talent Tour doorheen heel Vlaanderen was met meer dan 400 inschrijvingen op vi.be een groot succes. Op 20 januari en 17 februari vonden de halve finales plaats op de Balcony van Café d’Anvers.

Benieuwd naar de winnaar? Check vi.be.

Op 28 januari daverde de grond van Bornem dankzij het nieuwe concept Heads Up! Wie vulde naast The Oddword (Tomorrowland, Laundry Day), Kastor & Dice (Untitled!) en Cedex ft Higherground (Pukemarock) het laatste plaatsje op de affiche? Check vi.be.

In het weekend van 17 en 18 februari heeft het geknald in Leuven, want dan hebben daFunk en Het Depot twee killer Kulturama avonden georganiseerd. Voor deze tiende editie gingen ze opzoek naar een goede warm-up dj. Je kan de winnaar checken op vi.be.

Voor het nieuw dubstep concept Rolling op 2 maart, ging JCC Zappa op zoek naar opkomend talent. Welke dubstep-dj mocht openen voor onder andere Crissy Criss en Badklaat vind je terug op vi.be.

Op zondag 29 april wordt de finale gespeeld van de Dranouterrally in De Panne.

Benieuwd wie met 1.000 euro en een plaats op het Dranouter festival naar huis gaat? Check vi.be.

Ben je benieuwd naar welke band dit jaar de Hagelandse Rocktrofee van Boerenrock mee naar huis kan nemen? Hou dan zeker vi.be in het oog.

Op 5 mei is Putrock toe aan zijn vierde editie, voor de “Underground” DJ-Stage waren ze nog opzoek naar een geschikte opener. Wie deze gelukzak werd vind je terug op vi.be Kunstbende ging dit jaar voor de derde keer op zoek naar nieuw draaitalent.

Vrijdag 18 mei wordt de finale gespeeld in de vooruit in Gent. Wie draait zich naar de top? Lees het binnenkort op vi.be.

Voor de zevende keer op rij gaat Couleur Café op zoek naar Belgisch talent via Wanted! Sinds 2006 bezorgden we op deze manier reeds 40 groepen en 15 dj’s uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel een mooie plek op de festivalaffiche. Wie het dit jaar wordt vind je terug op vi.be.

Ben je benieuwd naar welke vi.be-band kon spelen op de zesde editie van het Kokopelli wereldmuziekfestial? Surf dan snel naar vi.be.

Ook voor deze editie verliepen de inschrijvingen voor Humo’s Rock Rally via vi.be. Uit 978 inschrijvingen werden 100 potentiële finalisten geselecteerd. Wij zijn even benieuwd als jullie welke bands de preselecties en halve finales overleven.

- 59 -

de UK). Maar ik begon Luik te missen en besloot terug te keren om een nieuw

Op mijn zestiende gaf ik voor het eerst samen met enkele vrienden een feest in een lokale feestzaal, “De Melkerij” (say no more). Ik moest alle contractuele zaken, zoals Sabam en de huur van de zaal, nog laten ondertekenen door mijn ouders!

De hele sector boeide me als tiener al enorm. Ik deed beheer in een jeugdhuis, volgde een opleiding event management aan de NHTV in Breda, organiseerde party’s en bezocht er heel wat in binnenen buitenland. Overal pik je wel wat op.

De muziek is natuurlijk essentieel, maar

ook een originele zaal en de inkleding

ervan zijn belangrijk. Investeren in

decoratie is een must.

- 60 -

klank zijn essentieel. Alles moet strak georganiseerd zijn zodat er gedurende

zekere uniciteit geeft die bij copycats ontbreekt. En we blijven innoveren om relevant te blijven.

ook decoratief: opblaasbaar speelgoed,

verkleedpartijen, glowsticks en andere

fluoricerende zaken, smileys overal ...

belangrijke smaakmaker.

Een goede voorbereiding is het halve

“kind” kan voelen, zonder zorgen.

om de mensen met een gerust hart even van deze planeet te laten verdwijnen en

dag van de productie en bespaart je veel stress.

mijn ogen even belangrijk als je keuze

voor acts. Een “feest” wordt snel

leven bij.

uit hun dak te laten gaan.

Kosten noch moeite worden gespaard

prioritaire dingen bezig te zijn op de

Het soigneren van je bezoekers is in

vergeten, een “ervaring” blijft je hele

Wat is er uniek aan jullie events?

wel. Het geeft je tijd om met minder

Wat wordt vaak over het hoofd gezien?

werk. ’t Is een cliché, maar het klopt

kan lopen. En goede muziek is een

Wat is belangrijk als je feesten geeft?

speeltuin zodat iedereen zich weer even

de nacht zo weinig mogelijk fout

Een mooie productie en een goede

mee op de kaart gezet, wat ons een

– met acts en platen van toen – maar

We maken van onze venue één grote

die tijd ofwel dansen op drum ’n’ bass,

goeie party?

We hebben het dubstepgenre hier

van de gouden jaren negentig. Muzikaal

eerste avond in Soundstation, Luik.

van een dj-set van DJ Mehdi op onze

dansvloer. In 2006 was 250 man getuige

samenbrengen op een en dezelfde

wilden punks, rappers en electrofreaks

op hiphop of op electroclash. Maar wij

partyconcept te starten. Iedereen ging in Wat zijn de basisingrediënten van een

Wat is er uniek aan Untitled!?

een beetje te vergelijken met NME in

Inrockuptibles (een muziektijdschrift,

Parijs gewerkt, op de redactie van Les

communicatie, heb ik een tijdje in

Na mijn studies journalistiek/

organiseren?

concept terug naar het “ravegevoel”

We gaan in alle aspecten van het

Wat is er uniek aan Rave Our Souls?

organiseren?

organiseren?

Hoe ben je ooit begonnen met feesten

Hoe ben je ooit begonnen met feesten

Hoe ben je ooit begonnen met feesten

goeie party?

Mathieu Fonsny – Forma.T –

Wat zijn de basisingrediënten van een

Yves – Spacid –

Sim Coddé – Untitled! –

– Rave Our Souls –

3.

Kristof Claes

Feestjes organiseren, da’s nu eens iets wat we wel kunnen in België.

Talking heads van dienst: enkele van de beste circusdirecteurs van ’t land.

2.

Party organizers

talking heads 1.

4.

- 61 -

(dankzij onze vaste grafisch ontwerper RVO). We veranderen vaak van locatie, van stad, we hosten podia op festivals, richten ons op radio, startten een label

cijfers van Untitled! te duiden: de eerste editie hadden we 150 bezoekers, op de vijfde verjaardag zaten we aan dik 5.000 gespreid over twee dagen.

Poplife, uNYghted ... We hebben dus een heel divers publiek.

velen de last-minute promotie. De

laatste weken ben je veel bezig met

niet achterna maar wees de trendsetter.

voor late beslissers.

kozzmozz.com

Volg je muzikale feeling. Loop de trends

oog, want de laatste dagen zijn cruciaal

raveoursouls.com

Heb je nog tips voor jonge organisatoren?

verlies hierdoor je promotie niet uit het

productie en praktische zaken, maar

Star Warz, Daily Dubstep, Beats of Love,

In de aanloop naar je event vergeten

formatparty.com

Better be David than Goliath!

Heb je nog tips voor jonge organisatoren?

namen.

mensen aan te trekken met onbekende van o.a. Retro Acid, Kozzmozz, Peep,

Heb je tips voor jonge organisatoren?

Tegenwoordig is het moeilijker om organiseren of zijn medeorganisator

in de scene?

divers aanbod van feestjes heeft: we

Is er door de jaren heen veel veranderd

familie beschouw!

maken ook mij gelukkig!

Hoe ziet jullie publiek eruit?

popcultuur: een wereld van verschil..

voor stuk goeie vrienden die ik als

recenter AKS of Club Cheval. Stuk

Elektronische muziek is veranderd van een underground subcultuur naar een

Pilous, de Sound Pellegrino crew en

Is er door de jaren heen veel veranderd?

Banger crew, Brodinski, Les Petits

artiesten ontwikkelden, zoals de Ed

Ik werk voor een firma die een heel

untitledantwerp.com

voor slecht getapt lauw bier?

reageer je als je 2,50 euro moet betalen

lange rij aan de ingang beleven of hoe

bezoeker te vatten: hoe zou je die enorm

Probeer je feest vanuit de ogen van de

de speciale band die we met allerlei

ons in Luik verbleef ... En natuurlijk

DJ Funk, Switch die drie dagen bij

party met Justice, de avonden met

Te veel om op te noemen! De Forma.T

avonden die je organiseerde?

Wat was een van je meest memorabele

zich amuseren. Al die blije gezichtjes

haal ik uit de bezoekers: zien hoe ze

events, daar leef ik voor. Voldoening

Passie voor muziek delen op mijn eigen

Waar haal je je voldoening uit?

internet.

duizenden mensen bereiken op het

kwam meer dan 5.000 mensen opdagen!

Heb je tips voor jonge organisatoren?

kunnen 16-jarigen zonder budget

compleet illegaal feest. We waren

Laundry Day terrein, nog leeg: een

Destijds stond dat gebouw, naast het

feesten in het Zuidstation van Antwerpen.

EĂŠn van de eerste Funky Green Aliens

avonden die je organiseerde?

voorzien op 2.000 bezoekers, maar er

genres.

experimenteren we met nieuwere

gemiddelde leeftijd wat hoger en

In de tweede zaal (Level.01) ligt de

voornamelijk uit 16 tot 25-jarigen.

In de grote zaal bestaat het publiek

enkele jaren geleden was. Tegenwoordig

promotiecampagne is niet meer wat ze

ook qua communicatie. Een

Uiteraard, muzikaal maar vooral

in de scene?

Is er door de jaren heen veel veranderd

zowel qua line-ups als qua image

evolutie doorgemaakt. Om het met de

... We blijven onszelf heruitvinden.

Ons concept was en is nog heel fresh,

Absoluut. Dubstep heeft een enorme

Wat was een van je meest memorabele

andere events?

in de scene?

Hoe ziet jullie publiek eruit?

Hoe maakt Forma.T het verschil met

Is er door de jaren heen veel veranderd

win

1 Roland Quad-Capture Audio Interface Producers! Deze audio interface heeft 2 VS-voorversterkers en biedt met z’n hoogwaardige audiokwaliteit en compacte behuizing zowat alles wat een USB2 audio-interface moet hebben en kunnen. De kwaliteit van de nummers ligt verder natuurlijk helemaal in jouw handen. Start recording!

1 Roland GR-55 Guitar Synthesizer Gitaristen, bassisten! Met deze prijs zullen we één van jullie ongetwijfeld uitzinnig gelukkig maken. De Roland GR-55 is de snelste en de nauwkeurigste in gitaarsynthesizerland. Je kan aan het experimenteren slaan met de drie klankbronnen die hoogwaardige virtuele gitaren, bassen, versterkers en synthesizergeluiden genereren. Of je kiest uit een groot aantal presets de muziekstijl die je wil uitproberen.

1 BOSS MT-2 Metal Zone Metalheads! Of je nu een vette metalsound, seventies powerrock of agressieve trash metal wil produceren, dit pedaaltje doet het allemaal. De dubbele gain-circuits zorgen voor een vette tube stack distortion met zware midden- en lage tonen en een lange sustain.

Met de 3-bands EQ haal je de meest extreme sound uit je gitaar.

DeELNEMEN Wil je kans maken op een van deze prijzen, mail dan vóór 30 maart 2012 naar win@poppunt.be met het antwoord op de vraag in welk land Netsky Nieuwjaar vierde. Je vindt het antwoord in dit magazine. Vermeld duidelijk op welke prijs je kans wil maken. De wedstrijd staat open voor iedereen; je hoeft geen abonnement te hebben of te nemen om mee te spelen. Succes!

- 62 -

zoekertjes

Dirty Vicky dringend op zoek naar bassist Dirty Vicky zoekt dringend een bassist

richten. Regio Kasterlee vonmeeusen@gmail.com

samples in zeer diverse nummers.

Momenteel zijn we bezig aan opnames van nieuwe nrs voor een nieuwe cd.

0478 42 13 17

met een eigen smoel die niet bang is

Repetities en opnames te Zwevezele

om zijn ideeën in de groep te gooien.

Drummer gezocht

(West-Vlaanderen). Laat u niet

Eigen inbreng is dus een pluspunt!

Hallo! Wij zijn een beginnende band die

afschrikken door de 2e zang, we

Onze muziek kan op verschillende

vooral acoustische muziek speelt. We

kunnen dit samen opbouwen. Check

manieren omschreven worden, maar

zoeken een drummer om geregeld te

onze vorige cd ‘Headstrong’ en veel

best is dat de geïnteresseerde zelf eens

repeteren in de buurt van het leuvense.

info op onze site. Optredens in het

zijn oor te luisteren legt op vi.be.

We zouden ook graag werken naar het

vooruitzicht.

Nieuwe ep wordt op 14/02 uitgebracht

podium toe. Dit houdt in dat wij echt

op iTunes via online label Bayroot en

wel willen verdergeraken in de muziek.

reeds enkele optredens in het

We schrijven voornamelijk onze eigen

verschiet. Voorbije twee jaar speelde

nummers en doen daarnaast ook wel

Dirty Vicky op ± 40 festivals/

eens covers! Ben je geïntresseerd?

Diefstal dj-materiaal

jeugdhuizen/clubs in binnen- en

Contacteer me op het nummer:

Donderdag 26 januari 2012 werd er

buitenland. De kandidaten moeten snel

0488184799 Je kan me gerust

tussen 7.15 en 20.00 u ingebroken in

inzetbaar zijn en dus op korte tijd de

toevoegen op facebook om nog meer

The Porter House Stalhof 1 Gent. De

huidige set ingeoefend hebben. Plaats

info te vragen. Tchiah Ommar

feiten hebben vermoedelijk ’s avonds

van repetitie nader te bepalen. Indien niet serieus, kandidatuur laten voor

mr_chillz@hotmail.com

trafficjam.be trafficjam@euphonynet.be 0478 32 20 87

plaatsgevonden. Volgende spullen werden gestolen: zwarte road ready

0488184799

flightcase met inhoud 2 x Pioneer

wat het is. vi.be/dirtyvicky

Bassist met 2e stem gezocht voorr

CDJ-2000 en 1 x Rane TTM57

angevert@live.be

alt rock (W-VL)

mengtafel + diverse kabels (allemaal

Alternatieve rockgroep TrafficjaM

mijn persoonlijke eigendom). Verder

Partyband zoekt toetsenist +

zoekt dringend een ervaren bassist die

werd er van mijn collega dj’s gestolen:

gitarist

ook kan zingen (2e stem). We maken

2 cd-koffers, 2 x Pioneer CDJ-800, 1 x

Zanger, drummer en bassist zoeken

harde rock met metal- en electro-

Pioneer DJM-800, 1 x Serato interface,

allround gitarist en zeer bekwame

invloeden (Alternative Hardness), een

diverse kabels en verder ook nog

toetsenist om een partyband op te

eigenzinnige mix van heavy gitaren en

divers werkmateriaal en wisselgeld van

- 63 -

zoekertjes

de kassa. De daders waren wellicht

Jazzy bassist met ervaring zoekt

Rockbandje zoekt zanger

voorbereid gezien hun werkwijze en de

band

Random, beginnende rockband uit

gear die ze meegenomen hebben. Het

Rootsmuziek van folk tot jazz, inclusief

Boutersem zoekt zanger. Genre: van

is reeds de derde keer dat ik

rhythm&blues uit de sixties en

Black Sabbath en Iron Maiden, tot

persoonlijk slachtoffer ben van diefstal

seventies, en soul (stax, atco, atlantic)

Bloodhound Gang, CPeX en ZZTop. Op

van mijn dj-materiaal, vorig jaar nog

– maar dus ook blues, dixieland, swing,

zoek naar iemand om enkele covers te

inbraak in mijn auto. Alhoewel ik de

hardbop, souljazz, enz. Geen

zingen en ook eigen nummers (en die

laatste maanden erg voorzichtig

bluesrock. Omgeving Gent + 30km –

van tekst te voorzien). Repetities op

geweest ben (nooit meer gerief in auto

steekt niet op een kilometerke.

zaterdag in Boutersem.

laten zitten, veilige opslagplaats,

xerlopinsky@gmail.com

tiborus@hotmail.com

diefstalverzekering bij mij thuis ...) blijken er toch altijd dieven te zijn die

Drummer gezocht (metal/

Synth- en/of Macbook-talent voor

elke kans grijpen die ze hebben. Erg

metalcore)

Poststep-project.

nefast voor mensen zoals ik en mijn

Despite A Human Ideal, metalcore

Mathias Bervoets (gitarist) is samen

collega’s die deze spullen nodig hebben

bandje uit Tessenderlo zoekt een

met Tom Spruyt (drummer) bezig aan

om te werken en godverdomme ook

drummer om onze formatie compleet

een nieuw project: een combinatie

hard gewerkt hebben om dat gerief aan

te maken.

maken tussen dubstep en post-rock.

te kopen. Soit, indien u deze materialen

kuppens.zander@gmail.com

We willen wijdse, mooie en atmosferische grooves brengen. Het

te koop aangeboden worden of u heeft een vermoeden naar de daders kunt u

Gitarist gezocht

doel is een publiek aan te trekken dat

altijd contact opnemen met de politie.

Wij zijn op zoek naar een gitarist die

zowel komt om te luisteren als om te

De toestellen staan ondertussen ook al

elektrische gitaar speelt en zowel ritme

dansen. Het post-rock deel van de

geseind. Ik heb al serienummers van de

als solo’s aan zou moeten kunnen. Als

sound hebben we al onder de knie, en

Pioneer CDJ-2000’s, rest volgt nog.

genre moet je kijken richting new

Tom kan lekker grooven op 140 BPM.

wave, punk, folkpunk. Dropkick

Maar we hebben nog een baslijn nodig

Murphy’s , Flogging Molly, The Cure,

die staat als een huis, en pads die het

Ramones, e.a. hebben ons beïnvloed.

geheel mooi kunnen aanvullen,

Progressive rock project zoekt

Fun staat voorop. Vlaamse teksten en

samples en andere extra’s zijn ook

bassist(e)

Engelse wisselen mekaar af. In onze

welkom. Daarom zoeken we iemand

Progressive rock project Transport

groep worden ook banjo, ukulele,

die onderlegd is in beide genres en ons

Aerian is looking for a bassist for a

keyboards, e.a. gebruikt.

muzikaal kan aanvullen

musicfred@me.com 0477 69 92 13

new incarnation of a project. Musically and idealogically spoken, it’s a progressive rock influenced by such

myspace.com/deklotenvanan de_kloten_van_an@telenet.be

mattemuziek@hotmail.com 0476 06 18 78

0478 51 87 16

He Came From The Sun zoekt

bands as Porcupine Tree, King Crimson, Pain of Salvation and

Bassist gevraagd! Indierock

zanger

Marillion but as any progressive band

Antwerpen

Een ambitieuze groep uit het

trying to keep its own sounding. What

Indierockband bestaande uit ervaren

Antwerpse zoekt een alternatieve

matters for us is individuality in

zanger/gitarist (o.a. finalist

rockzanger die zijn muzikale grenzen

approach to the instrument. If you feel

FrappantPOP) en ervaren drummer

wil verleggen. Check een volledig

like joining the project, or giving it a

zoekt degelijke bassist tussen 18 en 35

nummer, zonder vocalen, op onze site.

try, contact me

jaar om zich snel in te werken.

Productieve en zeer gezellige repetities

vi.be/transportaerian

Repetities één maal per week in

gegarandeerd. We hebben genoeg

transportinae@yahoo.com

Antwerpen centrum

muziek om te beginnen optreden en de

0493 59 53 57

studio in te gaan.

vi.be/mahidol de_janne@hotmail.com

hecamefromthesun.com [m hecamefromthesun@gmail.com

- 65 -

zoekertjes

Metal drummer

naar een ritmegitarist (instrumentalist)

Band zoekt ervaren metalcore

die houdt van pop, rock, punk, ska ...

drummer. Ervaren gitaristen (lead &

Specificaties: 30 +, gemotiveerd, een

rhythm), bass gitarist en zanger zoeken

oor voor geluid, sociaal. Repetities in

een gemotiveerde en ervaren drummer/

Zulte op maandagavond, een 10-tal

drumster. 5 nummers in de maak, 1

optredens per jaar. Contacteer ons vlug

cover (Parkway Drive - sleepwalker).

als je interesse heb of kom eens

Wekelijkse repetitie in professionele

proberen.

repetitieruimte te Oeselgem (regio

popdaddies.be [

Waregem - Deinze).

info@popdaddies.be

taelmanpeter@hotmail.com

Zanger(es) en bassist(e) gezocht

0479 99 17 48

Alternatieve rockgroep Laynes

Hallo, onze band is op zoek naar een

Akoestische formatie zoekt

zoekt zanger(es)

creatieve zanger(es) en bassist(e). We

muzikanten

Alternatieve rock/metal band Laynes is

hebben een paar eigen nummers en

Wij zoeken gemotiveerde muzikanten

op zoek naar een zanger. We zijn op

zouden graag optreden. We repeteren

(begeleidingsinstrumenten, ritmesectie

zoek naar iemand met een krachtige

in Landen. Wij zijn rond 16 jaar en

en/of solo-instrumenten) voor een

stem die onze nummers een nieuwe

spelen Alternative, Rock, Grunge ...

akoestische formatie met twee

dimensie geeft en van tekst voorziet.

Als je eens wilt komen proberen, stuur

zangeressen. Het repertoire bestaat uit

Genre: Tool, Thrice, Queens Of The

dan maar een mailtje

bekende en minder bekende covers

Stone Age ... Repetities in Boutersem.

van vroeger tot nu, uit alle genres, met

vi.be/laynes

de bedoeling deze in een nieuwer of

laynes.the.band@gmail.com

innekehuion@hotmail.com

Pop-punk band zoekt zanger Hallo, onze band is op zoek naar een

origineel jasje te steken (voorbeelden: Musica Nuda, Walk Off The Earth ...).

Zanger/es gezocht

zanger (enkel mannelijk), regio

Het repertoire wordt in samenspraak

Zanger/zangeres (rock chick) gezocht

Antwerpen of Brecht. Leeftijd maakt

met alle bandleden zorgvuldig gekozen.

voor rockband. Meestal eigen werk en

op zich niet veel uit, zijn zelf allemaal

Creativiteit, afwerking en een goed

enkele covers. Liefst toch een beetje

rond de 18 jaar. Als je onze sound eens

samenspel dragen wij hoog in het

niveau en motivatie. Repetities gaan

zou willen horen, laat dan iets weten,

vaandel. Kennis van transponeren en

door in Lokeren op zondag of zaterdag

we hebben al tracks en dergelijke af.

arrangeren is een pluspunt, alsook

namiddag (14.00 tot 18.00 u) en nog

Hebben ook al ervaring met optredens.

zangkwaliteiten, maar dat laatste is

een avond in de week (nader te

Laat me iets weten, Dikke merci!

geen vereiste. We starten met

bespreken). See ya!

wekelijkse repetities op dinsdag, donderdag of vrijdag overdag (vaste

brianph@telenet.be

brechtdtw@hotmail.be 0492 94 42 74

0496 80 84 07

repetitiedag wordt uiteindelijk in overleg gekozen van zodra de bezetting

Drummer(ster) gezocht

compleet is) om op termijn naar

Voor een nieuw project in Gent zijn we

Wie zoekt die vindt ...

regelmatige optredens en een

opzoek naar een drummer/drumster.

Lees veel meer zoekertjes en/of

professioneel niveau toe te werken .

We repeteren op zaterdag in Zomergem

voer zelf jouw zoekertjes in op

De repetities gaan door in regio

waar een vaste ketelset staat

Mechelen. Leeftijd is niet van belang.

joris_roosen@msn.com

Wie interesse heeft kan ons een e-mail sturen met ervaring/achtergrond/cv en

Ervaren covergroep zoekt gitarist,

bij uitnodiging kennismaken tijdens

instrumentalist

een eerste try-out-repetitie/auditie

Hey, wij, een ervaren covergroep uit

daisy.deboevere@gmail.com

het Kortrijkse zijn dringend op zoek

- 66 -

poppunt.be