Poppunt Magazine 60

colofon

voorwoord

Waar is de winter? Ingeslapen? Heeft de vorst er de brui aan gegeven en zich teruggetrokken in een hol? Geen zin meer om ons te geselen tijdens gure uren in een aftands repetitiehok?

Wie zal het zeggen? Feit is dat we dankzij een milde winter meer energie over hebben om een magazine te vullen. In het dossier ‘Metal in België’ stelt PJ Symons zich de vraag of er wel sprake is van een homogene scene en welke smoel die dan precies heeft. Foto’s bij dat stuk zijn van Stefaan Temmerman, topfotograaf in de dop. Zoals steeds hebben we aandacht voor de young hounds, klaar om hun tanden in een muzikale carrière te zetten. Passeren de revue – in willekeurige volgorde: Tubelight, het vehikel van Lee Swinnen en gang, dat wellicht aan de vooravond staat van een (Belgische) doorbraak; ShyLips, Faces On TV, Folie Douce en DJ Snes.

Omdat we hier allemaal fan zijn van Dans Dans vonden we het het gepaste moment om bassist Fred Lyenn op te zoeken voor een Gearslutzbabbel en video-Tips & Tricks (check Poppunt. tv!). We haalden Brusselaar Thomas Duval oftewel DJ Slow van achter zijn draaitafels en hadden het over zijn traject en zijn label Pelican Fly. Onze popadviseurs helpen je bij het kiezen van de juiste studio en serveren de DIY-case van Little Trouble Kids. En dan zijn er nog Richard Van der Vieren (over Steve Aoki’s privéjet!), onze vrienden van de Charlatan (proficiat!) en de talking heads: lichttechniekers.

Poppunt Magazine maartnummer Hoofdredacteur Joachim Wemel Fotograaf Koen Bauters Vormgeving Milk and Cookies Verantwoordelijke uitgever Luc Nowé, Poppunt vzw, Bloemenstraat 32, B-1000 Brussel Medewerkers Peter Claes, Sven De Potter, Pieter Gulinck, Yannick H’Madoun, Tessa Joris, Bert Moerman, Jan Pauly, Pieter-Jan Symons, Wim Thijs, Bram Vermeersch Advertentiewerving Chloë Rasier (Poppunt) Oplage 6.000 exemplaren

ISSN 1375-064X

POPPUNT MAGAZINE IN JE BUS? Je vindt Poppunt Magazine gratis in de belangrijkste music en dj-gear stores, in jeugdhuizen en muziekcentra, repetitiekoten en studio’s, ...

Op poppunt.be kan je bovendien verder grasduinen in een massa video’s, tips & tricks, adviezen, et cetera. En op beta.vi.be ontdek je alle artiesten die hier aan bod kwamen. Niet twijfelen.

Vind je toch geen Poppunt Magazine bij jou in de buurt? Voor 7,99 euro / jaar krijg je het netjes in de bus. Koop een abonnement via shop.poppunt.be.

En laat de lente nu maar komen!

Mis je een exemplaar in je collectie?

Voor de redactie, Joachim & Sven

In de vernieuwde shop kun je ook alle oude nummers nabestellen.

-3-

inhoud

@

RAPPORT

RICHARD VAN DER VIEREN 08 DOSSIER

METAL IN BELGIË 12 BAND TALK

TUBELIGHT 24 COVER

DJ SLOW 28 GEARSLUTZ

FRED LYENN 36 IN THE PICTURE Tips & Tricks: Studiokeuze

40

DJ Snes 07

Popadvies: DIY-case Little Trouble Kids

49

Folie Douce 34

Talking Heads: Lichttechniekers

60

ShyLips 35 Faces On TV

55

FOCUS

OTHER STUFF

Stefaan Temmerman 20

vi.be Reviews 56

25 jaar Charlatan

vi.be Kansen 58

44

Win 62 Zoekertjes 63

-5-

photo: Koen Bauters

selector

TNGHT

Higher Ground

CASHMERE CAT Mirror Maru

In 2013 nam DJ Snes via vi.be deel aan de MNM Start To DJ-wedstrijd, die hij uiteindelijk ook won. Als hoofdprijs mocht hij in oktober in Brussel Paleis 12 het voorprogramma verzorgen van niemand minder dan wereldtopper David Guetta!

Ondertussen speelt Snes heel BelgiĂŤ plat met een mix van hiphop tot dance en everything in between. Zijn motto? No genres, just party! Wij vroegen hem welke drie platen altijd in zijn bakken zitten.

NELLY FT. JELLY ROWLAND Dilemma

Een monster van een plaat. Telkens wanneer ik deze draai, gaat het volk helemaal los. Festivalgevoel!

Dit nummer steek ik altijd in mijn sets. De piano in de intro is uiterst catchy en de climax is subtiel, maar dat vind ik juist prachtig. Het hoeft niet altijd volle bak boenke boenke te zijn.

Oude (vergeten) klassieker, maar werkt enorm goed. Het refrein is heel meezingbaar; iedereen kent het. Geeft wat ademruimte aan het publiek. beta.vi.be/djsnes DJ Vision met DJ Snes op Poppunt.tv

-7-

rapport

AN OVERDOSE OF AWESOMENESS Richard: “Mijn eerste wapenfeit was het skatekledingmerk Rehab. Voor hen ben ik skaters en BMX’ers beginnen filmen tijdens events en wedstrijden. Red Bull was vrij snel geïnteresseerd in mijn videowerk en via hen ben ik de programmator van Forma T. tegen het lijf gelopen op een feestje van Vice Magazine. Hij organiseerde grote fuiven met internationale acts als Justice, Brodinski, Boys Noize, Erol Alkan, Marc Ronson en A-Trak in Luik en Brussel. Zo ben ik in de muziekwereld terecht gekomen. Ik heb heel veel grote namen op video kunnen vastleggen. In die tijd was ik ongeveer de enige zot die met een camera van 7.000 euro in nachtclubs rondsprong – letterlijk. Mijn HD-opnames gecombineerd met de energieke montagestijl uit de skate- en snowboardwereld, dat sloeg erg aan.”

Als je een visuele overdose of awesomeness zoekt, kan je je wenden tot Richard Van der Vieren. Hij reist, gewapend met een camera, de wereld rond in het kielzog van enkele top bands en -dj’s. Zijn video’s hebben de wereld van concertcaptatie op zijn kop gezet door hun unieke energieke stijl. Ook de man achter de camera is geen onbekende meer in internationaal dj-land.

Met een hoger rock & roll-gehalte dan Mick Jagger en Jimmy Hendrix samen zie je hem regelmatig opduiken in zijn eigen video’s. Ondertussen eindeloos gekopieerd, maar wij spraken met het origineel.

Al was dat niet vanzelfsprekend …

Na vier Skype-pogingen kregen we hem te pakken op het strand van Durban, Zuid Afrika. Er zijn slechtere locaties om een interview te geven …

“Zo ben ik ook dj’s en bands als Mumbai Science en AKS beginnen volgen op tour en maakte ik een pak video’s voor events als Untitled!, Rampage, … Een tijd later kwam ik met Sound Of Stereo terecht op een feest waar ook The Bloody Beetroots speelde.

Ze waren onder de indruk van mijn werk en een paar dagen later kreeg ik een mail van de Beetroots met Steve Aoki in CC. Nog geen uur later stuurde Aoki dat hij graag met me wou samenwerken. Zo is de bal internationaal aan het rollen gegaan. Een jaar later, in 2011, ben ik met hem op wereldtournee vertrokken.”

text: Wim Thijs photo: Richard Van der Vieren

-8-

Maar dat went snel. (lacht) Ik had er mijn eigen bureau om aan mijn opnames te werken. Omdat je met zo’n eigen vliegtuig nog mobieler bent, zorgde dat er wel voor dat er shows bij kwamen en ging het tempo nog meer de hoogte in. Om een voorbeeld te geven: vorig jaar speelde Aoki op Tomorrowland, een uurtje na de set vlogen we door naar Londen om na die show verder te reizen naar Zweden. De dag nadien stonden we opnieuw in Boom voor een tweede set op Tomorrowland om uiteindelijk te eindigen in Ibiza … en dat allemaal in 24 uur. In zulke situaties heb je gewoon geen tijd om na te denken over bepaalde shots. Het is gewoon opnemen en wegwezen. Op die manier is het als creatieveling wel een beetje een vergiftigd geschenk.”

Touren met Steve Aoki, hoe gaat dat er aan toe?

Richard: “Het is een superhectisch leventje. Het gaat allemaal heel snel. Ik heb erg veel bijgeleerd op vlak van workflow. Er moet op korte tijd een massa content verwerkt worden. Voordien had ik meer tijd om creatieve invalshoeken te vinden en next level footage te schieten met een aantal Belgische acts.

Die tijd krijg je niet als je vijf shows op een dag moet capteren.”

“Vroeger vlogen we met Steve en de crew via commerciële lijnvluchten, maar al snel is hij overgestapt op privéjets. De eerste keer dat je in zo’n jet binnenstapt, ben je wel onder de indruk.

-9-

“VEEL JONGE GASTEN MAKEN VAN SOCIALE MEDIA HUN EERSTE PRIORITEIT. ZE ZETTEN EIGENLIJK EEN VOORDEUR ZONDER DAT ZE AAN DE FUNDERINGEN HEBBEN GEDACHT. OP DE EERSTE PLAATS MOET JE WERK KOMEN.”

Wat voor impact hebben die internationale tours op je eigen leven?

Richard: “Het voordeel is dat ik wereldwijd erg veel mensen leer kennen. Mijn netwerk is exponentieel uitgebreid en ik kom op fantastische plaatsen. Je bouwt ook hechte vriendschappen op met de crew waar je mee op tour gaat. Het schept een band als je 24 op 24 uur samen doorbrengt en van alles meemaakt. Het is dus niet zo dat je je eenzaam voelt als je zo lang van hot naar her moet rennen.

Daartegenover staat wel dat het niet altijd even gemakkelijk is om bijvoorbeeld een relatie te onderhouden als je zo lang van huis bent.”

Je hebt het over snel veel content verwerken. Gaat dat

“Dat je met zulke internationale kleppers werkt, staat natuurlijk mooi op je cv. Ik krijg daardoor een pak meer aanbiedingen en er openen bepaalde deuren die anders gesloten zouden blijven. Waar ik het wel soms moeilijk mee heb, is het feit dat je soms je eigen leven niet meer hebt: je leeft permanent in functie van iemand anders. Voor die internationale samenwerkingen had ik flink aan mijn eigen merk AOOA.TV gebouwd. Mijn YouTube channel was een paar jaar geleden qua abonnees een van de grootste van Europa. Dat heb ik de afgelopen twee jaar toch even aan de kant moeten schuiven.”

allemaal direct het web op?

Richard: “Absoluut, dat is een groot deel van het succes van zo’n internationale dj. Ik ben er zelf niet zo’n grote fan van, maar het hoort er de dag van vandaag nu eenmaal bij. Snelle korte boodschappen en statusupdates houden het publiek geïnteresseerd.

Je krijgt de indruk dat je je fans constant moet voeden via Twitter, Facebook, YouTube, Instagram, … om ze aan je te binden. Voor Steve leverde ik foto’s en video’s aan die vaak amper een uur na een show al online stonden.”

“Begrijp me niet verkeerd. Veel jonge gasten maken van sociale media hun eerste prioriteit. Ze zetten eigenlijk een voordeur zonder dat ze aan de funderingen hebben gedacht. Op de eerste plaats moet je werk komen: door hard te werken en met de nodige dosis talent word je opgemerkt. Je moet het verschil kunnen maken door de dingen die je doet, of dat nu muziek, video of graphic design is.

De communicatie ligt in het verlengde daarvan en kan een flinke extra zijn. Het omgekeerde is ook waar: ik ken een aantal mensen in België die hard werken en ongelofelijk veel talent hebben, maar uit de boot vallen omdat ze te weinig bezig zijn moet hun communicatie. Een gezond evenwicht daarin is van groot belang.”

Ga je daar opnieuw meer tijd aan besteden?

Richard: “Ik heb er voorlopig geen strategie rond uitgedacht, maar ik ben wel op zoek naar projecten waar ik me volledig in kan smijten. Ondertussen ben ik hier in Zuid-Afrika professionele surfers aan het capteren. Een totaal andere feel dan dat hectische nightlife gegeven. Ik vind het fantastisch om ook dat soort dingen te doen. En op de golven dobberen in de zon is een mooie extra. Het is een beetje ‘back to the roots’, doet me denken aan de tijd toen ik skaters en snowboarders filmde. Daarnaast blijf ik uiteraard werken met bands en dj’s, het blijft exciting. Het is gewoon leuk om af toe wat afwisseling te hebben in de onderwerpen die je gaat filmen.” aooa.tv

- 10 -

Oathbreaker - 7 sep 2013 @ Arctica Club, St Petersburg (RU)

METAL IN BELGIĂ‹

dossier

Vraag een gemiddelde Belgische muziekliefhebber om enkele vaderlandse metalbands op te noemen en hij zal Channel Zero (en in het beste geval ook nog Diablo Blvd, Amenra en Steak Number Eight) kennen. Toch is het vreemd dat alleen die bands vernoemd worden wanneer kenners en fijnproevers de huidige Belgische metalscene (in de breedste zin) met superlatieven overladen. Als die scene zo straf is, waarom blijft alles dan zo underground? Waar zitten de bands die mettertijd de fakkel van Channel Zero kunnen overnemen? text: Pieter-Jan Symons photos: Stefaan Temmerman

Ons land heeft aan die hele saga nauwelijks een voetnoot bijgedragen. Halfweg de jaren ’90 wist de Graspop Metal Meeting een oerdegelijke community van metalfans te creëren. Ook vandaag nog is Graspop een muzikaal walhalla waar talloze kids voor het eerst in aanraking komen met een immense massa gelijkgestemde zielen waarvan ze het bestaan niet durfden vermoeden. Metal lééft in België. Maar zo veel hardnekkige volgers het genre heeft, zo weinig bands stonden er in het verleden op die verder geraakten dan een tour en retour rond de kerktoren. Bands als Cyclone (halfweg jaren ’80 wel eens het Europese antwoord op Metallica genoemd), Ancient Rites (Flamingante black metal band die gerenommeerde bands als Morbid Angel en Immortal rechtstreeks beïnvloedde) en Heibel (het Hasseltse antwoord op Cro-Mags) hebben in hun gloriejaren dan wel een cultstatus opgebouwd die tot op vandaag stand houdt, toch zijn The Kids en Channel Zero de enige twee hardere Belgische bands die anno vandaag buiten onze landsgrenzen nog een belletje doen rinkelen. Maar vergis je niet: hoe makkelijk ze enkele AB’s uitverkopen, zo moeilijk heeft Channel Zero het volgend op hun reünie in 2010 aansluiting te vinden met wat tijdens hun hoogdagen halverwege de jaren ’90 ook weinig meer was dan een aanzet tot mogelijk internationaal succes.

HET LELIJKE BROERTJE VAN DE BELPOP Ooit lang geleden, nog voor Pink Floyd de dieren met mekaar liet praten, was er Black Sabbath dat met een schrikwekkende riff ‘metal’ en al zijn vertakkingen schiep. Muziek die luider, zwarter en agressiever was had plots zijn bestaansrecht gekregen. Sindsdien vonden miljoenen jongeren van over de hele wereld zingeving in het geraas van de distortion. Metal heerste in de eighties, transmuteerde tot het ondertussen omarmde grunge in de jaren ’90 maar kreeg rake klappen wanneer in het begin van deze eeuw Nu Metal en reüniedinosaurussen de plak zwaaiden. Metal marginaliseerde tot een gekostumeerd rondje stijloefeningen en zijn aanhangers sloten zich instinctief af in een afgelegen subcultuur. Had een muziekgenre dat Satan viert dan op een happy end gerekend?

- 13 -

Alleen een genre als metal kan anderhalf decennium van duisternis en obscuriteit omzetten naar gunstigheid en herwonnen kracht. Hoewel het een nog behoorlijk recente ontwikkeling betreft, zien we vandaag eindelijk een handjevol jonge, frisse metalbands uitgroeien tot waardige headliners. Love ’em or hate ’em, het is een verademing dat bands als Mastodon, Volbeat en Avenged Sevenfold (alsook de voorafgaande generatie van Slipknot, Amon Amarth en Down) een gooi doen naar de festivaltroon waar klassiekers als Iron Maiden, Slayer en Motörhead aan vastgeroest zaten.

Aspirerende bands krijgen en grijpen opnieuw alle kansen aan. Het is dan ook grotendeels hun verdienste dat het blazoen van de hardere muziek werd opgeblonken en er opnieuw ook buiten de grenzen van de subcultuur belangstelling is voor metal. Het is niet zonder enig chauvinisme dat ik mededeel dat er momenteel wat betreft hardere muziek weinig landen zo magistraal floreren als België.

De aftakking die er nu al enkele jaren ontegensprekelijk bovenuit torent bestaat uit een merkwaardig groepje bands dat zich, met Amenra op kop, manifesteert ergens tussen Kortrijk en Gent.

Amenra mag ondertussen een monument heten, bands als Hessian, Oathbreaker en Alkerdeel boksen steeds nadrukkelijker op tegen hun kopman.

Voornoemde bands zijn niet per se allemaal aan mekaar gelinkt, kennen mekaar misschien niet eens (hoewel …) en zien zelf misschien nauwelijks een gemeenschappelijke artistieke deler, niettemin beukt de muziek van elk van die bands rond diezelfde loeiharde en logge riffs. Die stilistische raakpunten zijn misschien, allicht, net zo toevallig als hun geografische ligging, desondanks is het niet absurd om te spreken van een Oost- en West-Vlaamse doom/ sludge scene. Al was het maar omdat het bij ‘een’ naam noemen van zo’n vreemd, klein en afgebakend fenomeen hét afrodisiacum is voor nieuwsgierigheid van revelatiegeile muziekfreaks. Het woord ‘scene’ was nog niet uitgesproken of er hing een soort magisch cachet rond elk van die bands. De niet eens relevante vraag waarom een aantal bands dat soort muziek maakt in precies die regio is een val waar menig journalist graag met beide voeten in springt. Daardoor, maar ook dankzij Amenra’s al gevestigde reputatie, werd deze scene zelfs internationaal opgemerkt. Alkerdeel’s liveshows zijn berucht tot ver buiten onze grenzen, Hessian bracht vorig jaar in april een plaat uit op het Amerikaanse kwaliteitslabel Southern Lord en trekt in april samen met Oathbreaker op een Europese tournee als voorprogramma van Amenra. Ja, het zit behoorlijk snor met die Oost- en West-Vlaamse doom/sludge scene.

De Belgische Loud Scene Afgewogen tegen zijn buitenlandse tegenhangers kan je wat hier volop aan het gebeuren is niet omschrijven als de ‘Belgische metal scene’. Het is méér. Van T.C. Matic en dEUS tot Balthazar en Dans Dans: onze vaderlandse muziekhelden hebben zich nooit voor één gat laten vangen. Om het overzicht te behouden krijgt het kind toch best een naam dus waarom niet Poppunt’s Franstalige tegenhangers van CourtCircuit volgen en spreken over een ‘loud scene’. Praktisch probleem 1 opgelost.

Maar dan: wat is een scene precies? Hou je eerder rekening met geografie of eerder met stijl? Notoire voorgangers als de Bay Area Thrash in San Fransisco of de Norwegian Black Metal scoorden op beide punten. De Bay Area mag dan op zich al groter zijn dan heel België, toch vertakt onze Loud Scene zich in uiteenlopende richtingen.

- 14 -

Antwerpen

Kingdom - 15 mei 2011 @ Dominicanenkerk, Gent

De meest opmerkelijke en actieve scene in ons land op dit moment is echter de Antwerpse. Ik had graag willen schrijven hoe het ontpoppen van die scene een rechtstreekse en luide aanklacht is tegenover het politieke status quo in ’t Stad (zoals Reagan in de jaren ’80 ook inspiratie verschafte aan menig punkband) maar de opmars is al langer bezig. Je kan zelfs stellen dat de repressie van livemuziek – die overigens door burgemeester Janssens werd ingezet – de boost was die de bands dwong tot het zoeken naar creatieve oplossingen. Bijna geruisloos doken er in en rondom Antwerpen bands op die vaak allemaal ergens wel een link met mekaar hebben. Ze hingen rond op dezelfde plaatsen, gingen naar dezelfde shows en deelden een muzikale honger. En alsof ze het hadden afgesproken, vonden de meesten het DIY-concept als vanzelfsprekend. Het idee dat je zelf ook platen kan uitbrengen, zonder dat een label zich bemoeit, terwijl de muziek net zo valabel is en zeker oprechter lijkt, paste de bands als gegoten.

- 15 -

De Antwerpse scene heeft trouwens nog een ander streepje voor op zijn buren: ze is hoegenaamd niet beperkt of afgebakend in een genre of een stijl.

Integendeel, van hardcore tot sludge, van thrash tot stoner, van punk tot … Bands wier muziek haaks op mekaar staat, spelen samen shows, ongeacht het genre helpt de ene band de andere vooruit. Die onderlinge vriendschappelijkheid en support heeft natuurlijk ook ergens te maken met net het feit dat ze artistiek niet in mekaars vaarwater komen, maar het is onwaarschijnlijk dat ze daar zelf van wakker liggen. Ze delen hetzelfde doel: een eigen ding creëren. Iedereen komt samen op dat handjevol plekken waar ze hun muziek nog mogen spelen en iedereen kent iedereen zonder dat er ooit het sfeertje van een exclusief clubje heerst – integendeel: er wordt zelfs noest gezocht naar bands van buiten Antwerpen om de affiche te versterken. Iedereen is er bij omdat ze van muziek houden en zich willen amuseren.

Your Highness Wat de scene momenteel extra spannend maakt is dat enkele bands ondertussen straf genoeg zijn om uit de scene, uit de underground te breken. Op kop loopt Your Highness, een band waarvoor hokjes als stoner of sludge metal te beperkt zijn. Door zowel Belgische als internationale pers al gelinkt aan Mastodon en High On Fire met daar bovenop een beukende groove die Corrosion Of Conformity een lesje in Corrosion Of Conformity leert.

In 2011 debuteerden ze met ‘Cults n’ Cunts’, een moker van een plaat die al snel op de radar kwam van de gespecialiseerde blogs maar ook een flinke aanprijzing kreeg in het behoorlijk invloedrijke en bekende magazine Metal Hammer U.K. Hoewel de pers doorgaans weinig happig is op ep’s deden ze een jaar later alles nog eens losjes over met ‘Blue Devils’ dat met slechts drie songs Your Highness’ enorme groeimarge blootlegde. Op 31 januari brachten ze naast hun eigen bier ‘Hoogheid’ nog een split 12” uit met de Limburgse no-nonsense riffers van Hedonist en zal een nieuwe full plaat niet lang op zich laten wachten. Your Highness is bovendien een fucking hard werkende band die al zijn energie steekt in vaak en degelijk live spelen. Héél vaak. Ik kan me de laatste keer dat ik van hen een show zag die minder was dan goed tot uitstekend niet herinneren – helemaal speciaal zijn de hoogst uitzonderlijke shows waarop ze een extra paar stalen kloten steken in het nummer ‘Blood And Thunder’ van Mastodon. Na hun Europese tour in maart mag je er zeker van zijn dat ook de grotere labels zich in de strijd zullen mengen.

Als Queens Of The Stone Age hun koninklijke reet niet meer tot furieus rocken kunnen bewegen, dan zal Your Highness hun plaats op het internationale toneel maar wat graag innemen.

Maar Your Highness zijn lang niet de enigen. Meer richting niche zagen we crossover thrash band Toxic Shock de jongste drie jaar scoren met een demotape, een vinyl ep, een debuutplaat, een skateboard én een speciaal voor Cassette Store Day gereleasete gekleurde dubbelcassette. Onder meer D.R.I., Agnostic Front en SSS trokken samen met de momenteel alom gehypete (terecht, ook) band Eagulls op tour in Engeland en beginnen stilaan hun plaatsje te veroveren tussen hun buitenlandse tegenhangers. Het uit de haast legendarische hardcore band Vogue voortkomende Cheap Drugs legt een soortgelijk parcours af. Een demotape, een split tape met de Kortrijkse hardcore noise band VVOVNDS, een 7”, en ze zitten ook achter het oerdegelijke en 100% DIY hardcore punk magazine In Dogs We Trust. Talloze lokale shows, een Engelse, Duitse en Oost-Europese tour later weet heel hardcore Europa wie en wat Cheap Drugs is.

Eveneens aan het uitblinken in hun branche: de punks van Fuck Ups en King Terror, death metal band Bones, de death-thrashers van Incinerate en het energieke en brutale My Name Is God.

- 16 -

Hessian - 8 jun 2013 @ Toxoplasmose Festival, Saint-Imier (CH)

In het verlengde van Black Swarm vermelden we ook meteen de bands Animal Version en San Diablo. De eerste betreft een vijfkoppige band supermuzikanten die het psychedelische en proggy wasteland aftasten tussen At The Drive-In en A Perfect Circle. Met dat soort muziek hebben ze allerminst het makkelijkste pad gekozen maar bands die zo straf zijn als Animal Version komen uiteindelijk altijd boven drijven. San Diablo heeft op zijn beurt raakpunten met Russian Circles enerzijds en The Dillinger Escape Plan anderzijds.

Instrumentale hyperkinetische en schizofrene energieraketten vliegen je om de oren terwijl ze je met haast wiskundige en dringende melodieën bij de les houden.

Conclusie Een andere band die het potentieel heeft om ook buiten het afgelijnde metal genre potten te breken is Black Swarm. Met leden van Lektor en San Diablo plus ex-Caldera frontman Sam De Roeck hebben ze dan ook de kunde en de spierballen in de rangen om hard rockende betonblokken op je smoel kapot te laten spatten. Op hun slechts drie songs tellende demo hoor je meteen de vakkundigheid waarmee ze stijlelementen van klassieke old school metal combineren met de lage, naar je kloten grijpende oerkreten van riffs van High On Fire. Laat daar dan een frontman op los die ruw geschreeuw nuanceert met luchtige maar pekzwarte thematische knipogen en je krijgt de ultieme moderne metalband die precies doet waar Killswitch Engage nog nooit helemaal in geslaagd is. Live ijzersterk – wanneer ze afgelopen zomer Antwerp Metal Fest mochten openen hadden ze amper twee songs nodig om de dranghekken van de frontstage te slopen. Er zijn al enige tijd plannen om een plaat uit te brengen, doch nog niks concreets.

Wat mij betreft doen ze dat liever vandaag dan morgen, het zou een misdaad zijn om de mensheid Black Swarm te ontzeggen.

Dus neen, eigenlijk bestaat er niet zoiets als een ‘Belgische metal scene’. Wél zie je hoe steeds meer hardere bands zich groeperen rond steeds legendarischer wordende venues als Antwerp Music City, Antifa-Brick, The Pits, … Het zijn bands die zich niet laten beperken tot ‘metal’ maar wel het soort hardere muziek spelen die te luid klinkt om binnen het aandachtsveld van pers, labels, bookers en grotere zalen te komen. Om alsnog aandacht te vestigen op die brede, hardere underground scene die hier zo floreert hebben we ‘Staalhard’ in het leven geroepen, een vinylcompilatie van tien bands die op dit moment het beluisteren waard zijn. ‘Staalhard’ tracht de kloof tussen de underground en het reguliere circuit te verkleinen. Er zit goud in de underground.

- 17 -

STAALHARD

WACKEN METAL BATTLE 2014

‘Zijn er nu echt bands die het potentieel hebben om

Get ready to rumble, metalheads! In het voorjaar van

alle superlatieven te kunnen overstijgen, om misschien

2014 knallen opnieuw de voorrondes van de Wacken

gaandeweg zelfs grote ogen te kunnen gooien op

Metal Battle Belgium, hét podium voor opkomende

Graspop?’ is de vraag die we ons met Staalhard stelden.

bands into de hardere metalen. De winnaar krijgt een

Absoluut. Wij weten dat die bands er zijn. Maar waarom

gegarandeerde spot op Wacken Open Air 2014, het

heb je er dan nog nooit van gehoord?

grootste open air heavy metal festival ter wereld! Dit

Daar zijn net zo veel verklaringen voor als dat er

zal voor de 25e keer plaatsvinden tussen 31 juli en 2

subgenres van metal zijn. ‘De plaatsen voor het

augustus 2014 in het Duitse dorpje Wacken.

metalgenre in de media (buiten de gespecialiseerde pers) zijn zo beperkt dat ze voorbehouden zijn voor

De inschrijvingen verliepen via vi.be. De toekomst van

de grotere internationale acts,’ is een verklaring die je

de Belgische metal kan je zelf ontdekken:

vaak hoort. Of: ‘het publiek is er nog niet klaar voor’.

Wetende dat zelfs de kleinste bands aardig wat volk naar hun shows kunnen lokken én dat het metalpubliek zowat de laatste groepering is die nog platen en

Wacken Metal Battle 2014 - Preselectie 1

merchandise koopt, is die laatste stelling pertinent fout.

Wat onze metalscene vandaag mist is een soortement

OJC Kompas - Sint-Niklaas

kader, iets wat hen verbindt tot één front.

Primal Creation Reject The Sickness Immanent

Staalhard hoopt de afstand tussen de ‘business’ en de

Distance Signs Of Algorithm Emperors Of Decay

underground te verkleinen mits een compilatievinyl

Shadowdust

waarop 10 vaderlandse bands het beste van zichzelf geven. STAALHARD moet gelden als een staalkaart van onze metalscene, en dus selecteerden we uit

Wacken Metal Battle 2014 - Preselectie 2

alle subgenres (van thrash tot sludge metal) en uit alle windhoeken (van Kortrijk tot Maaseik) een

Café De Witte Non - Hasselt

superteam van 10 bands waar zowel nationaal als

Trouble Agency mittgard La Fouffe GRUMPF

internationaal mee uitgepakt kan worden. Elke band

TheMetalian Vortigyn

levert een exclusief nummer af om er zo voor te zorgen dat deze compilatie al snel zal uitgroeien tot een absoluut hebbeding. De beperkte oplage vuurt

Wacken Metal Battle 2014 - Preselectie 3

de nieuwsgierigheid nog wat extra aan en in geen tijd kan STAALHARD uitgroeien tot een must have

OJC Kompas - Sint-Niklaas

kwaliteitsproduct dat een tweede, derde en volgende

Experiencedrocks Hope Erodes BlackVulture

edities vanzelfsprekend maakt.

blackswarmband Sons of Lioth Wulf Of Collision

- 18 -

Hessian (Tim Bryon) - 11 jan 2014 @ Merleyn, Nijmegen (NL)

focus

Metal is sinds jaar en dag een genre waarin, naast de muziek, visuele stijl een erg belangrijke rol speelt. Sterk artwork en passende bandfoto’s kunnen je identiteit verder vormgeven. Een band die dat al jaren doorheeft en toepast, is Amenra. Hun muziek en werkethos zijn uiteraard doorslaggevend, maar door live ook met indrukwekkende visuals te werken en (online) voortdurend consistente beelden op de wereld los te laten, wisten ze een heuse cultus te creëren. Veel van die beelden worden gemaakt door de 25-jarige Gentenaar Stefaan Temmerman … text: Bert Moerman photos: Stefaan Temmerman

- 20 -

DE KRACHT VAN BEELDEN Het viel je misschien op bij het doorbladeren van het dossier over metal in België: alle foto’s zijn van dezelfde hand, zijn hand. Temmerman ontwikkelde doorheen de jaren een eigen stijl, met veel contrast en zwarte vlakken. Onlangs won hij de tweede editie van de Jazz Bilzen Awards, een prestigieuze wedstrijd voor pop- en rockfotografie.

Wij kennen vooral je donkere zwart-witfoto’s – ideaal bij die zware muziek. Verken je soms ook andere genres?

Stefaan: “Ja, hoor. Mijn muzieksmaak gaat van de meest goedkope house tot de obscuurste metal. Ik fotografeer veel metalshows, maar dat is zeker niet het enige. Moby, Katy Perry en Lady Gaga passeerden ook al de revue. Ook daarvan kan ik genieten: als ik het voel, dan zit het goed, en dan zie je dat terug in mijn beelden.”

Eerst en vooral: proficiat! Wat betekent het om zo’n onderscheiding te krijgen?

Stefaan: “De eerste plaats kwam compleet onverwacht, en al zeker omdat Athos Burez en Wouter Van Vaerenbergh ook meededen. Ik vond het al absurd dat ik bij de laatste vijf hoorde – dat was op zich genoeg erkenning. Het doet in ieder geval iets met me. Ik ben erg kritsch op mijn eigen werk, en je zal me niet snel horen zeggen dat ik goed bezig ben.”

“Nu, louter professioneel fotograferen interesseert me minder, het is het menselijke contact dat mijn job boeiend maakt. Ik wil de mensen achter de muziek graag leren kennen. Veel van mijn foto’s kan ik enkel maken door in iemands leven te infiltreren. Ik moet dus ook wel toegelaten worden. Die persoonlijke benadering is heel belangrijk voor me.”

Je won met een reeks foto’s van Amenra op en naast

Wat zijn jouw criteria voor een goede foto?

het podium. Hoe reageerde de band?

Stefaan: “Ik zoek heel graag de actie op: beelden waar de beweging van afspat, met een rare smoel of zo. Soms is dat moeilijk. Veel mensen worden niet graag gefotografeerd, of je krijgt slechts de eerste drie nummers van een concert om je foto’s te maken.”

Stefaan: “Ze zijn erg fier. De dag voor de uitreiking speelden ze in de Vera in Groningen, en toen waren ze er al voortdurend over bezig: ‘Godverdomme, het zou tof zijn mocht je dat spel winnen en eindelijk wat erkenning krijgen.’ Ze waren er meer mee bezig dan ikzelf. Hoewel ik de prijs mooi meegenomen vond, was mijn houding eerder afwachtend. Toen ik het goede nieuws vertelde, waren ze in extase.”

Naast actie schuilt er ook veel rust in je foto’s.

Stefaan: “Dat is dan de andere kant van het spectrum: eerder de documentairekant, waarbij ik een groep backstage toon. Vaak straalt daar inderdaad rust uit, bijna op het saaie af, zelfs. Het leven op tournee, voor of na een optreden, is nu eenmaal geen glitter en glamour.”

Hoe werd je eigenlijk de “huisfotograaf” die altijd meegaat?

Stefaan: “Begin 2010 maakte ik voor een schoolproject een portret van Colin, de zanger van Amenra. Toen ging de bal aan het rollen: ik ging enkele keren mee met Kingdom, Colins andere band, en in de zomer van dat jaar volgde een aantal optredens van Amenra in Duitsland en Tsjechië. Sindsdien ga ik heel vaak mee de baan op. In 2013 volgde ik hen echt naar ieder optreden. Ondertussen maakten we al zo veel mee en ken ik die mensen zo goed dat ik hen echt als mijn vrienden beschouw.”

“IK WIL DE MENSEN ACHTER DE MUZIEK LEREN KENNEN.”

- 21 -

Maar veel bands waar jij mee werkt, kunnen wel een sterk visueel pakket voorleggen: projecties, artwork, foto’s, … alles heeft een consistente stijl die perfect Amenra (Colin Van Eeckhout) - 25 feb 2011 @ Von Krahli Teater, Tallinn (EE)

klopt.

Stefaan: “Ja, maar dat is een keuze die de groepen zelf maken. Kijk bijvoorbeeld naar het collectief Church Of Ra, waar heel wat bands bij horen – Amenra, Hessian, Oathbreaker, The Black Heart Rebellion, Syndrome, Treha Sektori, … Veel van die muzikanten zijn ook actief als kunstenaar. Dan krijg je automatisch een groep mensen die zeer visueel zijn ingesteld. Neem Pieces Of Quiet, het project van de drummer en de gitarist van The Black Heart Rebellion: dat is echt installatiekunst die tot in het SMAK geraakt.

In se heeft dat minder met muziek te maken, maar het sijpelt er wel in door. Ik herinner me een show van Church Of Ra in een kerk in Gent waarbij The Black Heart Rebellion in het midden van de kerk een set speelde en daar installatiekunst in verwerkte. Dat voegde een enorme extra dimensie toe aan de muziek.”

“Hetzelfde geldt voor de live-visuals van Amenra en Syndrome. Je krijgt als toeschouwer bij wijze van spreken een extra belevingsoptie: naast de muziek kan je de beelden in je opnemen. Het blijft op je afkomen, wat voor een echte trip kan zorgen. Andere groepen gebruiken daarvoor andere elementen, zoals vuur, rook of een gigantische backdrop. Zelfs schilderkunst, collages of tatoeages kunnen dat effect teweegbrengen. Een band moet in de eerste plaats kijken wat hij wil bereiken, maar visuele elementen kunnen zeker iets toevoegen.”

Contrast in licht én onderwerp …

Stefaan: “Absoluut. Al wie Amenra al eens aan het werk zag, weet dat de band een energiebom is.

Het publiek wordt omvergeblazen. Achteraf zijn de muzikanten afgepeigerd. Het is heel hard. Dat contrast wil ik in beeld brengen. Iedereen kent de energieke livegroep, maar ik wil ook de mensen die erachter schuilgaan tonen. Bij bands als Hessian en Oathbreaker net hetzelfde: naast het podium zijn dat rustige, aardige mensen.”

We leven in een beeldcultuur. Hoe belangrijk is het voor een band om ‘visueel ingesteld’ te zijn?

Zou je het iedere artiest ten slotte aanraden om een

Stefaan: “Dat vind ik heel moeilijk om over te oordelen, omdat het in de eerste plaats gaat over de voorkeur van de artiest in kwestie. Wil je bijvoorbeeld een mythe creëren, dan is het vaak net aangewezen om weinig in beeld te brengen, toch zeker als het over bandfoto’s gaat. Andere visuele aspecten kunnen dan misschien weer wel …”

fotograaf en/of een cameraman mee te nemen naar shows?

Stefaan: “Eigenlijk wel, en ik zeg dat niet alleen om te rechtvaardigen wat ik doe of om extra opdrachten te krijgen. (lacht) In mijn ogen heeft het gewoon een grote meerwaarde voor een artiest, op alle mogelijke vlakken. Misschien beseft hij dat pas jaren later, als hij die footage herbekijkt en constateert wat hij allemaal heeft gedaan. Of het nu de kleinste jeugdhuizen of de grootste arena’s zijn waar je gaat spelen, en of je het nu met een dure camera of met je smartphone registreert: in mijn ogen zal je er achteraf altijd iets aan hebben.

De kracht van herinneringen mag je niet onderschatten.” stefaantemmerman.be

- 23 -

band talk

Tubelight stak voor het eerst de neus aan het venster in 2008. De band met als frontman Lee Swinnen – zoon van, maar laat ons daar verder over zwijgen – toonde zich waardige sparring partner van The Strokes. Na een ep gooiden ze het roer radicaal om. Ze zochten naar een eigen smoel, vonden die, toonden wat ze waard waren op HUMO’s Rock Rally 2012 en hebben begin 2014 met ‘Coming After You’ een fijne single uit. Het full album is voor het najaar. Met dagrotatie op Studio Brussel en Radio 1 en meer dan 13.000 likes op YouTube lijkt dit wel het jaar te worden van Tubelight. Poppunt sprak met de band, op de – het zou wel eens kunnen – de vooravond van de doorbraak.

Lee: “Ik voel toch een beetje druk ondertussen. We hebben een single uitgebracht en hoopten dat die iets ging teweegbrengen. Je weet nooit wat er gebeurt met een single. Tot onze eigen verbazing is de single opgepikt door Studio Brussel en kwam die in dagrotatie terecht. En daarna volgde Radio 1. Qua exposure is dat toch straf. Niet dat we daardoor zenuwachtig worden, maar het voelt wel een beetje als het moment van de waarheid. We zijn nu ook volop songs aan het schrijven voor ons debuutalbum en binnenkort boeken we de studio. In september, oktober duiken we de studio in. We hebben Pascal Deweze gevraagd of hij de plaat wil producen. We hebben al met hem samengewerkt voor onze single en dat is ons enorm goed bevallen. Pascal wist als geen ander onze sound te vatten. Niet te gepolijst, wat rauw.

Ik kijk er nu al naar uit. Het wordt terug Studio Jezus in Antwerpen, een supergezellige plek.”

text: Sven De Potter photo: Koen Bauters

- 24 -

Maar het is dus niet Lee Swinnen en band, maar Tubelight, de band.

Lee: “Jazeker. Tubelight is niet mijn project. Ik mag dan wel initiatief nemen wat het schrijven van songs betreft, maar dat is gewoon zo gegroeid. Bij Tubelight is er niemand die per se zijn wil wil doordrukken en in elke song veel plaats opeist. Wij spelen ten dienste van de song, niet uit een soort van misplaatste zelfverheerlijking.”

De eerste wapenfeiten die ik vond op YouTube dateren van 2008. Jullie leken toen nogal te dwepen met The Strokes. Vandaag is daar nog weinig van te merken.

Bewuste keuze?

Lee: “Op een moment hebben we er resoluut voor gekozen om het roer om te gooien. In het begin van Tubelight waren The Strokes en Interpol zowat de common denominator, maar we hielden ook van The Velvet Underground en My Bloody Valentine.

Tijdens de opnames van onze eerste ep kwam de beslissing om het anders aan te pakken en andere bronnen aan te boren. Onze muzikale smaak was ook geëvolueerd en we hadden de shoegazebands ontdekt, en The Fall en Spacemen 3. Meer cult. Na de ep – die ook niet gedaan had wat we ervan verwacht hadden – hebben we Tubelight toch wat heruitgevonden. We beslisten om terug mee te doen aan HUMO’s Rock Rally. Niet omdat we per se aan een wedstrijd wilden meedoen, maar omdat het voor ons de uitgelezen kans was om te tonen waar we op dat moment mee bezig waren. Laten we zeggen dat we HUMO’s Rock Rally gekaapt hebben en er ons eigenste kleine showcasefestival van gemaakt hebben. Gelukkig zaten we in de selectie. (lacht)”

HET JAAR VAN DE WAARHEID We treffen jullie dus net tijdens het creatieve proces.

Vlot het wat, het schrijven van songs?

Lee: “Ja. We hebben nog wel wat tijd, dus veel druk is er nog niet. We willen tegen september toch een song of vijftien af hebben. De ene keer gaat dat schrijven iets vlotter dan de andere. Je kunt daar geen staat op maken.”

Peter Claes (gitaar): “Soms schrijf je een song per repetitie, soms komt er niets.”

Lee, jij bent de frontman van de band. Betekent dat ook dat je de chef bent?

Lee: “Neen, niet echt. Ik maak thuis meestal wel een ruwe schets waar we tijdens de repetitie mee aan de slag gaan. Er is ruimte voor interpretatie en ik laat de bandleden los.”

Lee, jij volgt een zangopleiding aan de PXL. Niet zolang geleden zei je ‘Wat ben je met een diploma zang in België?’ Verkeerde studiekeuze gemaakt?

Lee: “Neen, neen. Helemaal niet. Ik heb het gewoon niet zo voor diploma’s. Het is belangrijk dat je dat hebt en ik heb voor iets gekozen dat me echt ligt. Zeg nu zelf: drie jaar lang muziek spelen aan een hogeschool, dat klinkt niet slecht, toch?”

Peter: “Wat Lee meebrengt, is meestal nagenoeg af.

Laten we zeggen dat wij nog wat kleur toevoegen. Een tremolo hier, wat fuzz daar …”

- 25 -

Neen, helemaal niet. Waar ik heen wil: welke zangers

Peter, jij bent de gitarist van de band. Waar haal jij je

beïnvloeden je?

inspiratie?

Lee: “Ik probeer vooral mijn eigen ding te doen en niet te veel te kopiëren; nu ja, invloeden sluipen er wel altijd in. Ik hou wel van zangers die niet meteen uitblinken als zanger. Iggy Pop, bijvoorbeeld, maar dat is wel een fantastische zanger. Verder? Mark E. Smith van The Fall , Lou Reed, … Ik vind ze niet enkel goed als frontman, maar ook als schrijver. Heel interessante mensen van wie ik toch steeds weer iets opsteek.”

Peter: “Ik ben nogal fan van My Bloody Valentine.

Ik heb een setting die ik voor Tubelight steevast gebruikt.”

My Bloody Valentine is hier al een paar keer de revue gepaseerd. Ze hebben in 2009 op Pukkelpop wellicht het luidste concert ooit gegeven. Liggen jullie wakker van de decibelnorm? Tubelight komt het best tot zijn recht met wat punch en volume …

Lee: “We hebben er alleszins al problemen mee gehad.

In kleinere cafés moeten we onze volumes on stage echt stil zetten; een band die bekend staat om zijn wall of sound is daar niet bij gebaat. Weg impact.”

Vind jij dat er aan tekst te weinig belang wordt gehecht?

Lee: “Toch wel, ja. Dat wordt vaak onderschat. Onze huidige single is tekstueel niet meteen een hoogvlieger, maar in andere nummers wordt er wel nauw op toe gekeken. Niet dat elk nummer diepzinnig hoeft te zijn, maar als je iets te zeggen hebt, dan kan je het beter goed doen.”

Peter: “Elke versterker heeft ook een sweet spot. Eens je daar onder gaat, ben je alles kwijt: punch, klank, sound, volume, … Leuk is anders.”

Inderdaad. Want stel dat Tubelight de grens over gaat

Lee: “We willen uiteraard niet dat het publiek doof buiten stapt, maar het moet werkbaar blijven, en dat is nu niet meteen het geval, zeker niet wat kleinere cafés betreft. Livemuziek gaat om ervaring. Als de wetgeving nog strenger wordt, zijn we genaaid. Dan zullen we fluisterpop moeten beginnen te spelen.”

en in Engeland terecht komt, dan zou het maar stom zijn om tekstueel door de mand te vallen.

Lee: “Ja, spelen buiten België, graag hoor, maar op dit moment is dat nog niet aan de orde. Het is wel zo dat een Engelstalige meteen hoort en begrijpt wat je zingt.

Je moet dus niet komen aanlopen met banale teksten.

Ik heb tijdens de dictielessen op school ontdekt hoe belangrijk teksten en uitspraak zijn.”

Lou Reed is vorig jaar gestorven …

“LIVEMUZIEK GAAT OM ERVARING. ALS DE WETGEVING NOG STRENGER WORDT, ZIJN WE GENAAID. DAN ZULLEN WE FLUISTERPOP MOETEN BEGINNEN TE SPELEN.”

Lee: “Ja, en dat deed me wel iets. Ik was net voor zijn dood veel naar ‘Berlin’ aan het luisteren, niet meteen de meest vrolijke plaat die hij gemaakt heeft. Toen ik hoorde dat-ie gestorven was, schrok ik toch. Je verwacht niet dat een muzikant als Lou Reed sterft.

En dan stel je je de vraag, who’s next? Al die iconen blijven niet eeuwig leven, behalve Keith Richards.

Daar is zelfs de dood bang voor, denk ik.”

- 26 -

Jullie hebben onlangs een cover opgenomen van ‘Via’, een van de songs van op de debuutplaat van dEUS, ‘Worst Case Scenario’. Jullie waren amper geboren toen die plaat uit kwam. Hoe ervaren jullie die muziek nu?

Lee: “Ik heb dEUS vroeger veel beluisterd. ‘Worst Case Scenario’ is een superplaat. Toen HUMO ons vroeg om een andere cover te spelen dan die van tijdens HUMO’s Rock Rally 2012 hebben we echt heel wat bands een kans gegeven: Metal Molly, Steak Number Eight, … tevergeefs, maar bij ‘Via’ van dEUS kon ik wel meteen de link leggen met My Bloody Valentine. Bovendien was de tijd om de cover op te nemen nogal kort. We hebben dat op twee dagen ingeblikt. We zijn er toch wel tevreden mee. Het was aanvankelijk de bedoeling om het nummer volledig om te gooien, maar daar hadden we geen tijd voor. We hebben er onze sound over gedrapeerd.”

“MUZIEK SPELEN IS NIET ZOMAAR EEN HOBBY, HÉ, HET IS WAT WE WILLEN DOEN.”

Bij Tubelight werken er twee mensen voltijds, en zijn er

En het bewijs dat het wel kan wordt geleverd door bands

twee studenten. Om in België van de muziek te leven

als Amatorski, Wallace Vanborn, dEUS, Balthazar, Steak

moet je al van goeden huize zijn. Stel dat jullie toch de

Number Eight, Trixie Whitley, …

kans krijgen om hier voltijds mee bezig te zijn …

Lee: “Juist. Ervoor gaan is de boodschap. Als je dan tussen twee tours door even moet gaan werken, dan neem je dat er gewoon bij. Zolang onze boeker met shows komt, spelen we. We zeggen nooit neen.

De band staat op de eerste plaats. We spelen overal waar er een degelijke soundsystem is.”

Lee: “We zouden het alleszins een kans geven. Dat is al ter sprake gekomen, en de neuzen staan in dezelfde richting. Als we een kans krijgen, moeten we ze met beide handen grijpen. Muziek spelen is niet zomaar een hobby, hé, het is wat we willen doen. Trouwens, elk bandlid doet er alles aan om alles uit de kast te halen.

Het is niet de makkelijkste keuze, maar als het je gelukkig maakt, dan is dat toch de enige optie. Je moet het gewoon proberen.”

Mochten jullie ooit het voorprogramma van een band kunnen doen, met wie zou je graag op stap gaan?

Lee: “Met The Black Lips, dat lijkt me wel iets, omdat je met die mannen wel kunt feesten.”

Peter: “Met My Bloody Valentine. Of The Velvet Underground, met een hologram van Lou Reed.” beta.vi.be/tubelight

- 27 -

cover

“Ik zou een goede taxichauffeur geweest zijn.”

DJ Slow

- 28 -

Wanneer hij niet op het podium staat voor een van zijn eclectische dj-sets als DJ Slow, houdt de authentieke Brusseleir Thomas Duval zich bezig met de A&R van zijn platenlabel Pelican Fly. Een label dat hij samen met zijn jeugdvriend en muzikaal gelijkgestemde ziel Richelle in 2011 uit de grond stampte. Pelican Fly won de laatste jaren aan faam nadat de ronkende namen als Cashmere Cat en de Canadees Sinjin Hawke er hun debuut uitbrachten. Deze indrukwekkende staat van dienst leverde Thomas als dj gigs op in de prestigieuze Social Club in Parijs, de Red Bull Music Academy in New York en ook een gast-dj-set voor Diplo & Friends op BBC Radio One, om slechts enkele wapenfeiten op te noemen. Omdat hij tenslotte een product is van eigen bodem, vonden wij het niet onlogisch om even rustig de tijd te nemen om van gedachten te wisselen met de enige echte (er lopen er namelijk verschillende rond) DJ Slow. text: Pieter Gulinck photos: Koen Bauters

Thomas: “Ik ben me inderdaad bewust van het bestaan van mijn Finse collega, maar ik heb de naam DJ Slow al een goeie tien jaar geleden gekozen, en op dat moment had ik nog nooit van hem gehoord. Ik heb me trouwens ook laten vertellen dat hij die naam ondertussen niet meer gebruikt. Daarbij, wanneer ik op affiches sta, is dat steeds met een duidelijke verwijzing naar Pelican Fly, zodat eventuele fans van de andere DJ Slow niet van een kale reis terugkomen.”

Het begon allemaal toen Richelle, mijn partner in crime en mede-labeleigenaar in die tijd, zo ergens rond 2006, zich intensief bezighield met het uitbrengen van de meest geflipte mixtapes die je ooit al hebt gehoord – en dat zeg ik niet gauw. Wat later brachten we ook samen mixtapes uit onder de naam Myninecanpiss, voor het geval die naam bij iemand nog een belletje zou doen rinkelen. Opeens had Richelle ook een song gemaakt, ‘Mascotte’, waarvan ik meteen doorhad: oké, dit moet dringend worden uitgebracht. Het enige probleem was dat er niet meteen een label voorhanden was. Bijgevolg hebben we van de nood een deugd gemaakt en Pelican Fly was geboren.”

Wat was de oorspronkelijke filosofie achter Pelican

Het genre dat jullie op de markt brengen is moeilijk in

Fly?

weinig woorden samen te vatten.

Thomas: “Ik wilde de muziek promoten waar ik voor sta. Zo simpel is het. Liefst als het even kon ook nog zonder financiële druk of artistieke compromissen, een beetje in navolging van labels als Night Slugs, Ed Banger, Dance Mania of Sincerely Yours, die dat bijzonder goed doen, vind ik. Ons verhaal is een beetje gelijklopend met dat van onze tijdsgenoten.

Thomas: “Dat hoor ik vaak. Wat alles samenbrengt, is volgens mij een liefde en bewondering voor Rap en R&B. Niet alleen de muziek maar evenzeer de esthetiek, if that makes any sense … Ik vind het ook belangrijk dat een artiest een rijke muzikale achtergrond met zich meedraagt en een uitgesproken persoonlijke visie op dansmuziek heeft.”

Ik ga er van uit dat je op de hoogte bent van het bestaan van de Finse dj en producer die ook door het leven gaat onder het pseudoniem DJ Slow. Hebben jullie al kwade e-mails uitgewisseld?

- 29 -

“Ik ben gefascineerd door artiesten die een heel eigen geluid hebben. Muzikanten die klinken alsof ze door niemand beïnvloed zijn, al is dat natuurlijk bijna altijd een illusie. Het belangrijkste is dat hun muzikale identiteit en hun potentieel doorschijnen in hun producties. Uiteraard is het zo dat ik van nature de voorkeur geef om artiesten te tekenen die eenzelfde soort achtergrond hebben als ik, maar die tegelijkertijd ook stroken met de identiteit van Pelican Fly. Dat gezegd zijnde, we evolueren constant en ik heb mezelf nooit beperkingen opgelegd wat betreft de richting die we uitgaan. Eigenlijk moet alles kunnen, vind ik.”

“Ongeveer drie jaar later kwam een zekere Timbaland op de proppen met ‘Try Again’, een beat voor zijn protegé Aaliyah. Toen ik dat voor de eerste keer hoorde, leek het alsof alle stukjes van de puzzel samenvielen. Opeens leek alles te kloppen: elektronische invloeden die perfect werden gemixt met Timbaland’s gesyncopeerde R&B-ritmes … Samen met Richelle spendeerde ik talloze namiddagen aan het zoeken naar de nieuwste releases van gelijkgestemde Amerikaanse producers: The Neptunes, Swizz Beatz, en later Bangladesh.”

“Een van de laatste grote keerpunten die ik me herinner, was toen ik de The Flying Dewaele Brothers voor de eerste keer zag op Werchter. Ze zijn een ongelooflijk grote invloed geweest en zowat de grootste reden waarom ik ben beginnen draaien.

Het feit dat ze moeiteloos en zonder schroom de meest obscure platen durfden te mixen met immens populaire stadionhits vond ik geniaal. Dat ze zo eclectisch waren in hun selectie van muziek heeft me enorm geïnspireerd.”

Waar liggen jouw artistieke roots?

Thomas: “Ik ben opgegroeid in Brussel. En voor zover ik me kan herinneren ben ik altijd al geobsedeerd geweest door muziek. Op jonge leeftijd was ik wild van artiesten als Prince, Michael Jackson en wat later de Beastie Boys. Op mijn vijftien, zestien jaar begon ik zelf ook muziek te maken. Dat ging van rappen tot gitaar spelen; ik heb zelfs deel uitgemaakt van een rockgroep met alles erop en eraan, zoals het obligatoire repetitiekot in de garage van de drummer.

Ik herinner me vooral dat ik al van jongs af aan verscheurd werd door enerzijds mijn voorliefde voor Rap en R&B en anderzijds een gezonde fascinatie voor elektronische muziek. In die tijd waren dat soort genres nog onverenigbaar.”

“Wat hedendaagse muziek betreft: je zou het misschien niet verwachten maar ik ben tegenwoordig enorm gefascineerd door die typische, kleine, regionaal gebonden muzikale genres: Hardstyle in Vlaanderen en Nederland, buiten de landsgrenzen Baltimore Club Music, NOLA Bounce, Jersey Club, Chicago Juke en Miami Bass, om er maar een paar te noemen. Als het aan mij ligt, is er op Pelican Fly meer dan plaats voor een amalgaam van alle voorgaande.”

Welke muziek heeft toen het meeste indruk op je gemaakt?

Thomas: “‘Homework’ van Daft Punk. Dat moet ergens eind 1996 geweest zijn. Ik kende hun naam al van enkele releases op het schotse Soma label (opgericht in 1991 door de leden van het legendarische duo Slam, red.), maar toen ik hun debuutalbum voor de eerste keer integraal beluisterde, werd ik compleet van mijn sokken geblazen. Ik was toen veertien jaar en mijn wereld daverde op zijn grondvesten. Ook tijdsgenoten van hen, zoals Motorbass, waren destijds een grote bron van inspiratie.”

Een van de meest prestigieuze artiesten van Pelican Fly is zonder twijfel Cashmere Cat. Hoe heb je hem kunnen strikken?

Thomas: “Geloof het of niet, hij heeft me destijds domweg een demo gestuurd via SoundCloud. Hij bleek te houden van ons label en ik werd onmiddellijk verliefd op zijn muzikale veelzijdigheid en hoge productiewaarde. Ik herinner me nog dat het ging om de track ‘Paws’. Ik kon het simpelweg niet afzetten.

We hebben lange tijd onderhandeld maar ik moest en zou dat nummer tekenen voor m’n label. En het is gelukt!”

- 30 -

Je maakt het jezelf als dj allesbehalve makkelijk. Hoe slaag je erin om zo’n diversiteit aan tempo’s en stijlen toch over te brengen als een coherent geheel?

Thomas: “Grappig dat je erover begint. Voor mij persoonlijk is dat het belangrijkste aspect aan een goeie dj-set. Ik wil afwijken van de norm en verschillende muzikale universums laten divergeren.

Doorgaans speel ik een heel breed gamma aan BPM’s, van 70 tot 160, en ik maak er een punt van om steeds zoveel mogelijk stijlen aan bod te laten komen zonder dat ik het party-aspect hoef te verwaarlozen. Voor mij is de grote uitdaging een goede balans te vinden tussen party-platen en het aftasten van de muzikale grenzen van het publiek.”

“IK DENK DAT IN TIJDEN ALS DEZE, WAAR MUZIEK ZO GOED ALS ONMIDDELLIJK VOORHANDEN IS, DE ROL VAN DJ ALS CURATOR BELANGRIJKER IS DAN OOIT.” Heb je concrete plannen voor de toekomst van het

Van welke producers ben je tegenwoordig helemaal

label?

wild?

Thomas: “Momenteel ben ik heel opgetogen met de huidige stand van zaken. Iedereen doet z’n ding en elke nieuwe release overdondert me, zoals dat hoort te zijn. Ondertussen blijven nieuwe artiesten steeds welkom om hun muziek met ons te delen of om demo’s op te sturen, zolang ze een open geest behouden en bereid zijn om deel uit te maken van een experimenteel platform.”

Thomas: “Oei, daar kan ik uren over doorgaan. Een voor de hand liggende is momenteel Lido, een van de meest getalenteerde artiesten die ik ooit heb ontmoet. Hij heeft zijn strepen reeds verdiend onder een bepaalde schuilnaam die ik nu niet zal noemen, maar je kan zeer binnenkort zijn debuut horen op Pelican Fly. Verder denk ik aan Nadus, een goeie vriend uit New Jersey wiens muziek echt potten gaat breken dit jaar, geloof me. Samename is ook iemand om in het oog te houden. Een jonge snaak uit Groot-Brittannië die een mix brengt tussen Grime en clubmuziek. Goh, er komt eigenlijk zo veel kwaliteit aan dat ik er zelf duizelig van word. The Picard Bros, The-Dream, Lucid, Sinjin Hawke … I could go on for days.”

Wat is jouw kijk op de hedendaagse muziekscene? Is volgens jou de diversiteit een goeie zaak? Of vind je het net moeilijker om door het bos de bomen nog te zien?

Thomas: “Wat ik vooral een goede zaak vind, is het feit dat er een zeer groot aanbod is aan goeie muzikanten, labels en dj’s. Het is inderdaad moeilijk om alles op de voet te volgen, zeker wanneer je zoals ik van een groot aantal genres tegelijkertijd op de hoogte wil blijven, maar het grote aanbod aan ongelooflijk straffe muziek is wat me drijft. Als dat er niet was, was ik er al lang geleden mee gestopt.

Overigens, ik denk dat in tijden als deze, waar muziek zo goed als onmiddellijk voorhanden is, de rol van dj als curator belangrijker is dan ooit.”

“VOOR MIJ IS DE GROTE UITDAGING EEN GOEDE BALANS TE VINDEN TUSSEN PARTYPLATEN EN HET AFTASTEN VAN DE MUZIKALE GRENZEN VAN HET PUBLIEK.”

- 31 -

Oké, ik zal het anders verwoorden: wat is volgens DJ

Hoe ziet je leven eruit wanneer je niet aan het draaien

Slow de Next Big Thing?

of muziek aan het beluisteren bent?

Thomas: “Canblaster! En … oké, met het risico dat dit een beetje raar zal klinken, ik ben redelijk into commerciële radio tegenwoordig: de recente Belgisch-Nederlandse vibes van artiesten als Ahzee, Martin Garrix en New World Sound & Thomas Newson – hun ‘Flute’ is een gigantische guilty pleasure van mijnentwege. (lacht) Ik ben me bewust van het feit dat veel mensen deze producers allesbehalve au sérieux nemen maar volgens mij is er iets … interessants … aan het bewegen in die scene.

En ik ben er van overtuigd dat die trend dit jaar zal uitbreiden naar de US en de rest van de wereld.”

Thomas: “Ik hou van wandelen. Liefst in een stad – Parijs, Brussel, maakt niet uit. Ik hou van de kleine geneugten van het leven: tijd spenderen met mensen die me dierbaar zijn, Arizona Iced Tea, boeken lezen, Japans eten, Amerikaanse reality-soaps, … Ik hou ook enorm van honden, maar ik heb er spijtig genoeg zelf geen op dit ogenblik.”

Wat zou er van jou geworden zijn als je niet voor de muziek had gekozen?

Thomas: “Ik denk soms dat ik een goeie taxichauffeur zou geweest zijn; ’s nachts welteverstaan. Het lijkt me wel wat om na zonsondergang door verlaten straten te cruisen met mensen waarmee je voor zover je weet zo goed als niets gemeen hebt. Ik sta echter zelden stil bij what if’s. Het feit dat ik in België en ver daarbuiten de kans krijg om mijn muziek te spelen is op zich al mindblowing. Ik vraag me soms af hoe mijn negenjarige zelve zou reageren wanneer ik hem zou vertellen hoe mijn leven er nu uit ziet. (lacht)”

Heb je eigenlijk plannen om zelf ooit muziek uit te brengen?

Thomas: “Nu je het zegt. Ik ben dat wel van plan, maar niet op m’n eigen label. Eerder gratis op het internet, zoals dat tegenwoordig wel meer gedaan wordt. We zien wel wat er van komt op lange termijn.”

Wat is volgens jou de beste track ooit gemaakt in de geschiedenis van de mensheid?

Thomas: “‘Wuthering Heights’ van Kate Bush.”

soundcloud.com/djslow soundcloud.com/pelicanfly

- 32 -

photo: Koen Bauters

jonge wolven

FOLIE DOUCE Folie Douce is het alter ego van het piepjonge duo Emily Vernaillen en Benthe Waegeman. De twee meisjes brengen met behulp van een accordeon, een piano en twee fantastische stemmen een frisse blend van folk en pop. Nu eens vrolijk, dan weer melancholisch maar altijd beklijvend. Zo konden ze ook Arno’s aandacht vastgrijpen, die hen selecteerde als finalist van De Nieuwe Lichting 2014. Eerder bewezen ze zich al in de Kunstbende en ook hun passage op de voorronde van HUMO’s Rock Rally ging niet onopgemerkt voorbij. Toekomstmuziek! beta.vi.be/foliedouce

Repetitiekot met Folie Douce op Poppunt.tv

- 34 -

photo: Koen Bauters

jonge wolven

SHYLIPS Het Aarschotse ShyLips brengt met hun lang uitgesponnen nummers een eigen interpretatie van oude progrock, met ruimte voor ongewone akkoordwisselingen en de veelzijdige stem van zanger Jente Pironet. Dat er in ShyLips het nodige talent schuilt, ging ook menig jurylid niet ongemerkt voorbij. Zo mochten ze vorig jaar aandraven in De Nieuwe Lichting, stonden ze onlangs nog in de finale van Rockvonk en toonden ze hun kunnen op de jongste editie van HUMO’s Rock Rally. In het oor te houden! beta.vi.be/shylips

Repetitiekot met ShyLips op Poppunt.tv

- 35 -

gearslutz

Een concert van Dans Dans? Een opeenvolging van intense momenten waarin gitaar, drum en bas zich in elkaar verstrengelen als een nest jonge slangen.

Virtuositeit is een deel van de magie. Maar er is meer. “Je moet je plaats kennen als muzikant”, zegt Fred Lyenn, vaste bassist van Dans Dans en in 2012 en 2013 ook bassist tijdens de ‘world tour’ van Mark Lanegan. text: Sven De Potter photo: Koen Bauters

- 36 -

Fred straalt rust uit. Hij leeft op de polsslag van de muziek, zonder al te grote gebaren. Eerlijk, rechtdoorzee, oprecht. Beweegt zich ietwat onder de radar van de grote belangstelling, als een Russische onderzeeër die rustig dezelfde koers houdt. Geen groot prater, maar wel bezield. Hij speelde bas voor de tour van Mark Lanegan (2013), nam in New York de debuutplaat van zijn soloproject Lyenn op met onder andere Marc Ribot, bassist Shahzad Ismaily, drummer Ches Smith (Secret Chiefs3, Ceramic Dog) en een resem anderen. Op onze openingsvraag – beschouw jij jezelf als een gearslut? – antwoordt hij resoluut “Neen”. Met een zekere nuance. “Ik vind het wel belangrijk dat je als muzikant met je instrument bezig bent, maar muziek zit vooral in de vingers, in hoe je je vingers zet, je snaren raakt … Je instrument is het middel waarmee je je ideeën, je inspiratie een stem geeft. Ik heb me nooit verdiept in wat er zoal op de markt is of wat hip en nieuw is. Eerst komt de kunde en de ervaring. Ik heb leren spelen op instrumenten van bedenkelijke kwaliteit. Echt zwaar werk soms.

Toen ik mijn eerste degelijke instrument in handen kreeg, ging er een hemel open.”

“HET KOMT NEER OP GENIETEN: GENIETEN VAN ELKE NOOT DIE JE SPEELT, JE DAAR BEWUST VAN ZIJN.”

Aan alle jonge muzikanten: koop niets nieuws, maar leer

Je speelt in verschillende bezettingen. Mark Lanegan,

spelen op een instrument waar een hoek af is.

Dans Dans, Lyenn, passages bij Marc Ribot. Het zijn

Fred: “Dat zeg ik niet. Een minder goed instrument vraagt meer werk, is vaak lastiger. Eigenlijk besef je dat pas wanneer je een degelijk in handen krijgt.

Niet dat dan alles plots vanzelf gaat. Ook een nieuw instrument moet je onder de knie krijgen, heeft soft-spots, is soms stuurs en balorig. Ik bezit nu verschillende basgitaren en gitaren die perfect passen bij wat ik wil en hoe ik me als muzikant wil uitdrukken: een Rickenbacker die laag gestemd staat, perfect voor opnames en om eens lekker door te rocken met plectrum; een Fender Jazz Bass met een hogere tuning omdat hij live in dat register erg mooi klinkt. Ze vragen allebei om een andere aanpak. Het is een kwestie van aanvoelen. Beneden staat nog een Tobiass, een instrument met een heel mooie, diepe korrel.”

bands die stuk voor stuk een eigen gezicht hebben. Hoe makkelijk of moeilijk is het om je eigenheid in die bands te bewaren?

Fred: “Mijn aanpak is altijd dezelfde. Ik denk weinig na en speel. Dat werkt het best. Ik probeer iets toe te voegen, maar louter en alleen vanuit een gevoel, niet vanuit een muzikale analyse. Als het van meet af aan werkt, goed. Gebeurt dat niet, dan wordt het een beetje zoeken en aftasten. Ik krijg soms de vraag hoe je dat doet, bij Mark Lanegan spelen, maar ik heb daar eerlijk gezegd geen antwoord op. Ik weet wel dat zoiets tot de verbeelding spreekt, maar ik ben me niet altijd heel erg bewust van bij ‘welke naam’ ik bas speel. Ik speel, punt. Waar je terechtkomt heeft volgens mij erg veel te maken met het volgen van je gevoel, en het bewaken van je eigenheid.”

- 37 -

Less is more?

Pedal to the ...

“Ik heb altijd veel argwaan gehad bij de methodes van muziekscholen en conservatoria, omdat alle studenten er hetzelfde programma horen te volgen. Ik vind het wel belangrijk dat je als muzikant weet hoe het Westerse muzieksysteem in elkaar zit, hoe een akkoord opgebouwd is en hoe wij dat ervaren. Je moet dat in de eerste plaat toetsen aan je gevoel, niet aan je verstand. Ik heb zelf aan het Brussels conservatorium gestudeerd, maar ik vertikte het om me te schikken naar hun programma. Niet omdat ik het niet in de vingers had, maar omdat al die opdrachten niet op het juiste moment kwamen. Ik deed oefeningen bewust niet, was tegendraads en ging mijn eigen weg. Heb ik daarmee mijn eigen ruiten ingegooid? Neen. Ik heb niet het gevoel dat iemand je muziek kan leren spelen of dat je door erg veel te oefenen per se een beter muzikant wordt. Wat ik op school interessant vond, was dat je vanuit verschillende hoeken ‘triggers’ kreeg, dat je gestimuleerd werd om jezelf daar op los te laten.

Maar verder? Technisch muziek spelen en echt muziek spelen vanuit het gevoel zijn toch twee verschillende dingen. Voor mij komt het neer op genieten: genieten van elke noot die je speelt, je daar bewust van zijn.

Van één noot die alles draagt of van iets vol te spelen, omdat het moment erom vraagt.”

“Alle instrumenten met lage frequenties, daar speel ik graag mee: een bassynth, een Moog. Op mijn pedalboard staan niet meteen fancy effecten, maar Boss-pedaaltjes. Niet meteen het duurste, maar wel degelijk. Ik zou me wel wat andere effecten willen aanschaffen, maar die kosten vrij veel. Ik had wel een vintage Japanse Fuzz, net dezelfde als die die Radiohead gebruikt. Wat ik erg belangrijk vind, zijn kabels. Het heeft weinig zin om op een goed instrument te spelen met een slechte kabel. Op mijn verlanglijstje staat nog een 1970’ies Big Muff van Sovtek. Ik ga die ooit wel kopen, maar ik investeer nu liever in opnamemateriaal, omdat ik dan van thuis uit kan werken. Handig en tijdbesparend. Ik reis graag, hoor, maar door zo te werken, blijft er voor diegene die het vraagt meer budget over.”

Veel gitaristen en bassisten ontwikkelen een persoonlijk band met hun instrument. Dat zal bij jou niet anders zijn.

Fred: “Bij die Fender Jazz Bass was dat onmiddellijk het geval. Het was instant liefde. Mijn bouzouki was een ander paar mouwen; moeilijker bespeelbaar en hard-to-get, maar ik heb er toch een band mee kunnen opbouwen. Zoals ik al zei, ik vind al die kennis over instrumenten niet zo belangrijk. Spelen, dat vind ik belangrijk.”

Bij Dans Dans is de muziek vaak heel intens. Nochtans lijkt het alsof jij tijdens concerten de rust zelf bent.

Lichtjes je hoofd schudden op de cadans van de muziek, consequent de lijn uitstippelend.

Fred: “Ik vind het belangrijk dat er een constant element aanwezig is en dat je niet verloren loopt in de muzikale informatie die je krijgt. Ik hou ervan om het baken te zijn, maar evengoed nemen Steven (Cassiers, drums, red.) of Bert (Dockx, gitaar, red.) die taak voor hun rekening. We verdelen die rol voortdurend. Het is fout om te denken dat Dans Dans een gitaartrio is met een ritmesectie die louter bestaat om de gitaar te ondersteunen. Dat is het net helemaal niet.”

“COMPLEMENTARITEIT IS EEN VAN DE BASISSEN VAN HET MUZIKANT ZIJN. JE STAAT ER OM DE ANDER BETER TE DOEN SPELEN EN NIET OM IN ELKAARS WEG TE ZITTEN.”

- 38 -

Een vervelende vraag: stel dat er een brand is, en je kan maar één instrument redden, welk kies je?

Fred: “Mijn Fender Jazz Bass, omdat het een uniek stuk is uit 1964. Ze maken die gitaren niet meer. Het hout mag nu gewoonweg niet meer gekapt worden.

Maar wat een vraag, zeg. Ik zou geen enkele gitaar kunnen missen; ik denk dat ik gewoon heel mijn gitaarrek mee naar buiten zeul.”

Wat moet een drummer voor jou hebben om je als bassist op je gemak te stellen?

Fred: “Je moet een gemeenschappelijk idee hebben over wat samen spelen betekent. In jazz hebben veel drummers het idee dat ze een ‘time’ moeten blijven geven. In mijn geval werkt dat niet zo goed; ik ben iemand die openstaat voor stiltes en het complementaire. Voor mij is die complementariteit een van de basissen van het muzikant zijn. Je staat er om de ander beter te doen spelen en niet om in elkaars weg te zitten. Elkaar ruimte geven en vertrouwen schept een band.”

Heb jij iets met al die superbassisten die virtuoos duizend noten tegelijk spelen, kaliber Jaco Pastorius?

Fred: “Straf wat ze allemaal kunnen, maar het raakt me eerlijk gezegd niet. Terwijl in bebop ook veel noten gespeeld worden; dat kan ik wel appreciëren. Ik ben niet meteen op de hoogte van al die vingervlugge wizards zoals Victor Wooten en consorten. Ook niet van Jaco Pastorius. Weinig spelen heeft nog altijd mijn voorkeur, zoals Shahzad Ismaily; dat is mijn meester.

Hij heeft een erg mooie timing en weet zijn noten altijd zo mooi te zetten. Geef mij die muzikale beleving maar.”

Op de terugweg naar huis stuurt Fred nog een sms: “Ik denk dat ik waarschijnlijk zelf zou omkomen in die brand, omdat ik te lang zou twijfelen over het instrument dat ik wil redden. Afbollen met lege handen lijkt me veiliger :-)” lyenn.com facebook.com/dans3dans Tips & Tricks met Fred Jacques op Poppunt.tv

tips & tricks

Een studio zoek je best op maat van je project.

Afhankelijk van het soort muziek dat je maakt en de gewenste sound of aanpak waar je naar op zoek bent, zullen andere kenmerken belangrijk zijn. Vaak zal het echter neerkomen op een combinatie van volgende factoren:

Creatief proces Dit is misschien wel het belangrijkste criterium.

De studio moet een plek zijn waar je als band op je best bent en een topperformance kan neerzetten.

Dit heeft ten eerste te maken met de manier waarop je gaat opnemen: ben je als band het sterkst wanneer jullie samen live spelen of ben je meer op je gemak als je één voor één je partijen opneemt en daarna gaat knutselen en knippen/plakken? Dit heeft een invloed op je studiokeuze. Als je allemaal samen live wil spelen, dan moet de opnameruimte groot genoeg zijn of moeten er verschillende opnameruimtes zijn waarbij de bandleden visueel contact hebben.

Als iedereen zijn partijen apart gaat inspelen, dan volstaat een studio met een kleinere opnameruimte.

Ondanks de beslommeringen in de muziekindustrie willen de meeste artiesten hun wereldhits-in-wording vroeg of laat nog steeds vereeuwigen voor het nageslacht.

Er zijn talloze manieren om je songs vast te leggen. De democratisering van het opnameproces heeft er voor gezorgd dat je met elk budget een bescheiden setup kan aankopen om alles zelf op te nemen op je slaapkamer. Hoewel dit absoluut tot kwalitatieve resultaten kan leiden, biedt een volwaardige studio toch vaak nog enkele voordelen. Maar waar moet je op letten als je beslist om naar de studio te trekken?

Ook studio’s heb je immers in verschillende maten en gewichten. We geven een aantal tips mee.

Sfeer Een ander onderdeel van het creatieve aspect is de vibe van de studio. De studio in al zijn aspecten moet goed aanvoelen. Het is belangrijk dat je er op je gemak bent en dat de omgeving je inspireert om je creatieve sappen aan het stromen te krijgen.

De obligate lavalamp is altijd een winner als het op sfeer aankomt!

text: Yannick H’Madoun

- 40 -

Akoestiek

Backline

De klank van bepaalde instrumenten wordt grotendeels bepaald door de ruimte waarin ze bespeeld worden. We denken dan in de eerste plaats aan drums, maar ook bijvoorbeeld aan piano, akoestische gitaar, strijkers of andere onversterkte instrumenten. Het is moeilijk om een groots en wijd geluid te bekomen in een kleine opnameruimte.

Als je zo’n sound wilt, zal een grote opnameruimte dus aangewezen zijn. Naast de omvang van de ruimte spelen ook nog andere factoren zoals de galmtijd of ‘levendigheid’ mee om de akoestiek te bepalen.

Andere instrumenten zoals elektrische gitaar, bas of synths worden veel minder beïnvloed door de ruimte, dus daarvoor is de akoestiek van de studio minder van belang.

Misschien ben je op zoek naar een heel typisch orgel- of versterkergeluid, of wil je je zang opnemen met een bepaalde microfoon. Sommige studio’s hebben bepaalde instrumenten of gear staan of kunnen voorzien wat je wil. Andere kunnen of willen dat dan weer niet, meestal omdat ze een lage(re) prijs vragen voor de studiohuur. De backline en het voorhanden zijnde materiaal kan dus een belangrijke factor zijn, maar hou zeker ook rekening met het beschikbare budget. Soms wordt er een extra bedrag gevraagd voor het gebruik van bepaalde instrumenten, versterkers of apparatuur.

Vakmanschap Je mag de beste apparatuur en instrumenten van de wereld ter beschikking hebben, als je er niet mee kan werken, ben je er niets mee. De opnamemarkt mag dan wel een stuk toegankelijker geworden zijn, skills zijn nog steeds even belangrijk als pakweg tien jaar geleden en dat koop je niet zomaar in de Music Store. Als je niet zelf over de nodige ervaring bezit, is de keuze van de engineer dus een zeer bepalende factor. Sommige studio’s werken vast met een aantal engineers of producers en ook omgekeerd hebben de geluidsmannen vaak hun geliefde studio’s of materiaal. De combo engineer-studio is dus een niet te onderschatten factor! Het is niet altijd gemakkelijk om vakmanschap goed in te schatten, maar begin eens door te kijken met wie andere groepen met een goede opname zoal hebben samengewerkt. En als je het budget hebt, moet je zeker niet te bescheiden zijn om eens internationaal rond te vragen. Een nee heb je, een ja kan je krijgen.

Gear De mengtafel, microfoons en outboard gear (randapparatuur) van een studio hebben invloed op de klankkleur van het eindresultaat. Analoge apparatuur klinkt bijvoorbeeld heel anders dan digitale apparatuur. Vaak wordt de voorkeur gegeven aan analoge apparatuur omdat deze een “warmere” klank zou hebben en meer ‘karakter’ of ‘kleuring’ kan geven dan digitale apparatuur. Denk maar aan een vintage Neve of API mengtafel uit de jaren zeventig. Toch heeft elk voordeel zijn nadeel. Oude analoge apparatuur is minder betrouwbaar en je kan er ook geen settings in opslaan of terug oproepen.

De meeste hedendaagse studio’s bieden echter een aantrekkelijke combinatie van digitale apparatuur die wordt aangevuld met analoge outboard. Al zullen puristen misschien toch nog liever op band opnemen dan met ProTools.

- 41 -

Budget Er zijn verschillende personen die je kan inschakelen om je plaat op te nemen of naar een hoger niveau te tillen. De typische engineer is de man (of vrouw) die weet waar je de micro’s moet plaatsen om de juiste sound te krijgen, meestal zit hij ook achter de knoppen tijdens het opnemen. Ook daar komt immers wat vakkennis bij kijken om het signaal zo zuiver mogelijk op te nemen. Later kan deze persoon zich ook over het mixproces buigen. Je kan er voor kiezen om daar een andere mixing-engineer voor in te schakelen, maar meestal gebeurt dit door dezelfde persoon. Als je ook op zoek bent naar artistiek advies tijdens (of voor) de opnames, dan moet je op zoek naar een producer. Sommige producers kunnen ook de technische kant opvolgen en omgekeerd, dus budgetgewijs kan het interessant zijn om iemand te zoeken die van meerdere markten thuis is.

Het is al aan bod gekomen doorheen de verschillende tips, maar de keuze van de juiste studio heeft voor een groot deel ook te maken met het budget dat je voorhanden hebt. Gelukkig is er voor elk budget wel iets te vinden. Prijs en kwaliteit gaan wel hand in hand, maar of de verschillen steeds hoorbaar zijn voor de gemiddelde luisteraar is nog maar de vraag. Het hangt er ook van af wat je wil doen met de opnames. Een demo moet niet steeds dezelfde perfecte kwaliteit halen als een ep of een album. Doordat iedereen zo vlot toegang heeft tot opnamemateriaal zijn niet alleen de mogelijkheden om thuis zelf aan de slag gegaan gegroeid, het heeft er ook toe geleid dat er een behoorlijk aantal ‘homerecorders’ een mooie hobbystudio hebben kunnen uitbouwen die ze vaak openstellen voor andere artiesten. Als je dus krap bij kas zit voor je eerste demo, kan je via zo’n oplossing op een goedkope manier kennismaken met het opnemen van je muziek en het proces in de studio. Naarmate er meer budget vrij komt, kan je dan gemakkelijk de stap zetten naar meer professionele varianten.

Logistiek aspect Dit speelt natuurlijk ook altijd mee in je studiokeuze.

Sommige bands kiezen er bijvoorbeeld voor om naar een studio in het buitenland te trekken. Soms is dat om met een bepaalde producer samen te werken of om in de vibe van een legendarische studio (Sound City, Abbey Road, …) op te nemen. De logistieke organisatie ligt natuurlijk een stuk moeilijker als je naar een buitenlandse studio wil: hoe krijg je al je backline daar? En is het budgettair haalbaar? Als je beslist om in België te blijven, dan heb je een mooi aanbod aan studio’s waarin je terecht kan. Stel jezelf de vraag wat het handigst is: een residentiële studio waar iedereen overnacht en je 24/24u kan opnemen of een studio dichtbij huis. Het één heeft als voordeel dat je als band de hele tijd in dezelfde vibe zit en volledig voor de opnames kan gaan, terwijl de andere optie logistiek natuurlijk eenvoudiger ligt.

Het mag wel duidelijk zijn dat er niet zoiets bestaat als de perfecte studio. Zoals meestal is het een kwestie van persoonlijke voorkeuren, een verschillende kijk op het opnameproces en het beschikbare budget. Als je op voorhand weet welke factoren voor jou van belang zijn, zal de zoektocht naar de perfecte studio wel een pak sneller verlopen.

Het belangrijkste is nog altijd dat je ergens gaat opnemen waar je je comfortabel voelt, zodat je de best mogelijk prestaties kunt vastleggen. Ook de mensen achter de ruimte en het materiaal zijn daarbij van groot belang. Als die klik er is, durven wij beweren dat je in elke studio een wereldplaat kan opnemen!

- 43 -

focus

De Charlatan is nog altijd springlevend en spraakmakend. Felix Van Groeningen, de regisseur van ‘Steve + Sky’, ‘De Helaasheid Der Dingen’ en ‘The Broken Circle Breakdown’ gaat er naar eigen zeggen “een zotte trip” over draaien en intussen viert het Gentse café ook 25 jaar verderfgoed. Een combinatie van weinig slapen, hard werken en slim zijn. Of een kwart eeuw nachtleven waar muziek en sociaal contact als een rode draad doorheen lopen. text: Bram Vermeersch photo: Koen Bauters

- 44 -

CULTUREEL VERDERFGOED Vader Van Groeningen was destijds de oprichter van de Charlatan. Gerald Claes nam het café samen met zijn broer over in 2000 om de zaak enkele jaren later verder te zetten met zijn twee strijdmakkers Nik Vandenberghe en Mario Vuylsteke.

Gerald: “Alles verandert voortdurend en dat is ook goed. We proberen ons daar aan aan te passen.

We willen niet alleen volgen wat er beweegt maar trachten zelf ook dingen in het leven te roepen. Het evenwicht daartussen zoeken, is hier een constante.

Veel hangt ook af van het aanbod. Aangereikte initiatieven proberen we te omarmen en trends die we zelf opmerken, ondersteunen we. Alles wat we doen, doen we zo veel mogelijk vanuit de visie dat we een café zijn. De muziek is de grootste aantrekkingfactor maar de Charlatan blijft wel een café. De drempel om bij ons binnen te komen moet heel laag zijn. Ondanks onze vele activiteiten moet je bij ons gewoon op café kunnen komen. Het sociale gegeven is nog altijd belangrijker dan het muzikale aspect.”

Gerald: “Nik heb ik jaren geleden leren kennen in het café van mijn broer in Affligem. Mario, die een verleden heeft in de bouwsector, is destijds letterlijk blijven hangen in de Charlatan na de verbouwing van de zaal. Eigenlijk zijn we allemaal blijven hangen op café. We zitten samen in de vennootschap Half Vier bvba en zijn verantwoordelijk voor de algemene werking van de zaak.”

Nik: “Elke beslissing die te maken heeft met de sturing en de geest van het café nemen we samen. Daarnaast hebben we allemaal onze specifieke taken. Gerald regelt de programmatie en de contracten met de groepen en de dj’s. Mario is van de kleinste details tot de grootse verbouwingen verantwoordelijk voor de techniek. En ik doe de administratie en de opvolging van het zakelijke.”

Bestaat er desondanks iets als een herkenbare Charlatan-sound?

Nik: De Charlatan is een vlag die vele ladingen dekt.

Hier zijn heel veel dj’s op hun plaats en we bieden toffe, uiteenlopende, relevante muziek aan. Als je pretendeert een muziekcafé te zijn, mag je geen muziekgenres uitsluiten. Voor ons is het interessant zo breed mogelijk te gaan zonder het publiek te enerveren. Vroeger mocht het iets eclectischer. Dat is nu wat minder. Maar we hebben wel de luxe dat we een stukje kunnen sturen. We zijn een vrij grote zaak en sinds 2007 hebben we een tweede zaal in de Charlatan. Dat biedt ons de mogelijkheid om ook eens zottigheden te doen of niche muziekstijlen te programmeren. Er is natuurlijk altijd een economische wetmatigheid.”

Vormen jullie een democratisch partnership?

Gerald: “We zijn gelijke aandeelhouders.”

Nik: We hebben een stilzwijgende overeenkomst. Als iemand niet kan leven met een bepaald voorstel dan doen we het gewoon niet. Het moet in eerste instantie altijd aangenaam en plezant blijven. Het gebeurt niet vaak dat we het oneens zijn. De neuzen staan in dezelfde richting. We werken vanuit dezelfde basis en we evalueren. Wekelijks laten we ons licht schijnen op wat er in het café gebeurd is.”

“We zijn geen vzw maar de idealen van de muziek dragen we nog altijd in ons hart. En daar willen we zo weinig mogelijk van afwijken. Maar we moeten zien dat we het op zo’n manier doen dat we de zaak in stand kunnen houden.”

- 45 -

Er moet een goed evenwicht zijn tussen romantiek en

Moet je een beetje gek zijn om naast het beheer

realiteitszin?

van een aantal café’s ook nog veel concerten te

Nik: “Dat klopt. En daar heeft onze tweede zaal voor een stuk bij geholpen. Je kan een kroegentocht doen in dezelfde zaak. Vind je de muziek in de ene zaal een beetje vervelend dan is de kans groot dat je wel geboeid zal zijn door de keuze van de dj in de andere zaal. Nu ja, muziek is een zeer essentieel onderdeel van de Charlatan maar er zullen ook mensen aan de toog zitten voor de algemene atmosfeer. Ook als de muziek niet hun favoriete stijl is.”

organiseren?

Gerald: “Je moet niet alleen een beetje zot zijn. Je moet vooral gek zijn van muziek.”

Nik: “Stoppen met concerten is een optie die we niet in overweging nemen. Geen haar op ons hoofd denkt daar aan. Wat niet wil zeggen dat we er niet op een slimme manier mee moeten omgaan.”

Gerald: “De Gentse Feesten zouden voor ons veel winstgevender zijn mochten we geen programmatie aanbieden.”

De Charlatan is een vertrouwd oord van verderf. Jullie zeggen het vaak met een kwinkslag maar menen jullie het ergens ook? De Charlatan als kloppend hart van de

Nik: “Als we enkel spreken over de financiële return dan is de rekening snel gemaakt. Die overweging willen we echter niet maken. We hebben genoeg zaken die samen een geheel vormen. En daardoor kunnen we concerten blijven organiseren.”

nacht, met een stukje decadentie?

Gerald: “De knipoog is er natuurlijk. Het nachtleven, het lyrische bestaan.”

Nik: “Oord van verderf is een omschrijving van klanten die we stiekem gecultiveerd hebben. Het slaat ook op het feit dat mensen hier één pintje zouden komen drinken maar om half zeven ’s morgens zeggen: je hebt me weer liggen, hé.”

Bands willen hier ook komen spelen omwille van de rijke geschiedenis van de Charlatan. Hoe belangrijk vinden jullie het om jonge groepen kansen te geven?

Gerald: “We kunnen bijna niet anders. Dat is wat we altijd gedaan hebben. In Gent zijn we de tussenschakel tussen de kleinere café’s en de grotere zalen.”

Gerald: “We zijn ook allemaal sociale beesten. We gingen zelf allemaal graag op café. Dat sociale in combinatie met het muzikale prikkelt ons. We zijn ook altijd lang open omdat we niet willen dat het vroeg gedaan is. We gaan niet graag naar huis.”

Nik: “We bieden een podium aan waarop elke band die het parcours aflegt van de garage naar de concertzaal eens moet gepasseerd zijn. De groepen worden hier ook goed ontvangen. We maken wel de reflex dat niet elke band hier zomaar kan spelen. Sommige groepen zijn nog niet goed genoeg. We doen altijd een kwaliteitsafweging en de goede groepen komen er toch wel door, denk ik.”

Mario: “Mensen komen hier binnen en raken niet meer buiten. En voor ze het weten komt de zon op.”

Nik: “We bieden de mogelijkheid om contacten te smeden. De muziek in het café staat stiller dan in de zaal en we hebben ook een binnenkoer waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Dat sociale gegeven trekken we ook door in onze andere café’s op de Vlasmarkt: de Jos en de Gloria. De Jos is een mooi alternatief voor mensen die in het weekend geen goesting hebben om in het volle geweld van de Charlatan te staan. Ook in de Gloria is het aangenaam vertoeven. Er is geen dansvloer, de muziek staat er niet luid, maar Gerald besteedt wel veel aandacht aan de playlists. En dat draagt bij aan de sfeer.”

Gerald: “Het aanbod is nog altijd heel groot. Door de jaren heen hebben we met heel veel mensen en verenigingen samengewerkt. Democrazy is ook altijd welkom bij ons en doet hier, met hun niet altijd voor de hand liggende programmatie, leuke dingen. We zijn een beetje een evenementencafé geworden. We merken dat we elke dag moeten uitpakken met iets.”

Mario: “Geen dj-matic, dus.”

- 46 -

Een combinatie van hard werken en een beetje slim zijn doet wonderen?

Mario: “We slapen alvast heel weinig.”

“ELKE BAND DIE HET PARCOURS AFLEGT VAN DE GARAGE NAAR DE CONCERTZAAL MOET HIER EENS GEPASSEERD ZIJN.”

Gerald: “We werken evenveel overdag als ’s nachts.”

Nik: “Mensen die op donderdagavond of in het weekend in de Charlatan zijn, vergissen zich soms.

‘Amai, je hebt een toffe job.’ Maar ze zien niet dat we elke dag al van ’s ochtends bezig zijn. Er is een heel gamma van taken die vervuld moeten worden om de boel hier draaiende te houden.Dat is op een aantal jaar pijlsnel geëvolueerd. Personeel onderhouden, de planning en de organisatie van de evenementen binnenshuis en buitenshuis, de voorbereiding van de Gentse Feesten: daar steken we allemaal heel veel tijd en energie in. Dat zijn zaken die mensen wel eens durven te vergeten.”

Waarom precies?

Gerald: “We hebben het onszelf aangedaan.”

Nik: “We doen het gewoon graag. We zijn het ook al een beetje gewoon om ook buitenshuis evenementen te organiseren. Op een bepaald moment zijn we beginnen werken met concepten die een eigen leven zijn gaan leiden. Als je iets in een bepaald kader steekt, kan je ook iets meer of anders doen in plaats van gewoon een standaard programmatie aan te bieden. Met een beetje meer zottigheid maak je naam. We hebben een aantal jaar Het Bal Van De Gevallen Engelen gedaan in de Sint-Pietersabij. Er was Charlatan Plage. Op Feest In Het Park hosten we een area. Age Of Love is als een gimmick ontstaan.

Het paste niet in onze geijkte programmatie maar op wonderlijke wijze heeft het serieuze proporties aangenomen.”

Luc Waegeman van Kinky Star kondigde onlangs aan dat hij een stapje terug zet bij het Gentse muziekcentrum. Denken jullie soms al aan de dag dat jullie de Charlatan vaarwel zeggen?

Nik: “Lang geleden hebben we eens gezegd: als we ooit zelf ondervinden dat we niet meer meekunnen en de vinger aan de pols verliezen, dan moeten we overwegen om in schoonheid te stoppen. Maar intussen zijn we samen in zo veel zaken geëngageerd dat de stap terug heel moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk, is. We wensen het ook niet. Het gaat er om zo creatief mogelijk om te gaan met wat er zich aandient en dat zo lang en zo goed mogelijk te doen met de juiste mensen rondom ons.”

Gerald: “Als je ons programma naast dat van de non-profit spelers legt, denk ik dat we ergens toch uitzonderlijk zijn. In die zin zijn we een beetje zot.

We doen 250 concerten per jaar. We organiseren themafeesten. De Lunatics Comedy Club brengt impro in het café op dinsdag en met de Zalige Zondagavonden geven we een platform aan gevestigde waarden die een nieuw project eens live willen komen testen. King Dalton, Lady Linn en The Whodads zijn hier zo begonnen. Er is in de Charlatan heel veel afwisseling op alle gebied. Verandering van spijs doet eten, ook voor ons.”

Gerald: “Je moet het graag doen. Zolang dat kan, nemen we het vele werk er graag bij. Is dat niet meer zo, dan moet je jezelf vooruit slepen. Die dag zal zich misschien ooit aandienen. Wanneer? Het is te hopen dat we dat op voorhand wat kunnen inschatten zodat het niet te bruusk komt. Met ons drieën hebben we intussen een mooi evenwicht gevonden.”

Nik: “Drie vaders en een gemeenschappelijke kleine, hé.”

Een mooie jongeling van 25, proficiat! charlatan.be

- 47 -

popadvies

D

Zoals voor zo veel muzikanten, bands en dj’s begon het voor Little Trouble Kids allemaal op de zolder. Muziek maken was het belangrijkste; van promo, optredens zoeken, … was nog geen sprake. Vroeg een bevriende cafébaas of een kennis hen om te komen spelen, dan speelden ze, maar een Groot Plan zat daar zeker niet achter. Integendeel: heel lang dachten Eline en Thomas zelfs dat er niet méér in zat dan gewoon muziekjes maken op de zolderkamer.

I

Bouwen aan een reputatie

Y

L

T

K

Toch leverde elk optreden altijd een ander optreden op, meestal door mond-aan-mondreclame. Little Trouble Kids (toen trouwens nog onder de naam Boston Tea Party) kwam dus wel regelmatig naar buiten met hun muziek, en daar ligt waarschijnlijk de basis van het latere verhaal. Nog voor de band ook maar het idee kreeg om zelf actief op zoek te gaan naar optredens, hadden ze al een stevige livereputatie opgebouwd met hun krachtige, energieke rammelrocksongs. We kunnen ons inbeelden dat ook de jongen/meisjecombinatie én de niet-alledaagse bezetting (gitaar en stompbox) hier zeker bij geholpen hebben.

Mochten Eline Adam en Thomas Werbrouck, samen Little Trouble Kids, een boek schrijven over het verhaal van hun band tot nu toe, het zou gegarandeerd een bestseller worden. Een dikke aanrader ook voor iedereen die bezig is met een muzikaal project en dat zo goed mogelijk wil ‘runnen’.

Want Little Trouble Kids heeft al wat watertjes doorzwommen, en die waren soms bijzonder woelig. We hadden een uitgebreide babbel, en proberen lessen te trekken uit de manier waarop Eline en Thomas het aanpakken.

Het eerste kantelmoment kwam er toen Little Trouble Kids gevraagd werd om in de Gentse Kinky Star te spelen, zowat het eerste “echte” optreden voor de band, op een deftig podium met een deftige PA, goeie programmatie, voldoende promo, etc. Het besef groeide dat er wel eens wat meer kon inzitten, en wat volgde was een textbook ‘hoe geraak ik aan meer optredens’-verhaal. Thomas en Eline gingen de speelkalenders bekijken van gelijkaardige bands die net iets groter waren, en contacteerden de plekken waar die bands speelden. Ze hadden op dat moment een (naar eigen zeggen) crappy demo, dus moest de overtuigingskracht ergens anders vandaan komen.

Hun livereputatie hielp natuurlijk, maar het feit dat ze veel aandacht besteedden aan de formulering van hun mails en hun unieke kantjes in de verf zetten, was doorslaggevend. Ze hadden bovendien begrepen dat een goeie opvolging van de contacten cruciaal is, en waren ook niet te beroerd om – geladen met een pak demo’s – zowat het hele land af te reizen, concerten te bekijken en meteen een babbeltje te slaan met de programmator in kwestie.

text: Jan Pauly

- 49 -

Een gezicht voor de band Dat het altijd loont om de uiteenlopende skills van de bandleden zo goed mogelijk te benutten, bewees Little Trouble Kids ook al gauw. Eline kan wel overweg met een schaar, naald en draad, en maakte vilten popjes die ze gingen gebruiken als het kenmerkende beeld van de band. Zonder het echt zelf te beseffen, of ten minste zonder er echt zelf naar te streven, hadden ze een volgende stap gezet in het creëren van een ‘imago’. Dat imago speelden ze ook handig uit in de demo’s die ze per post opstuurden. Zelfs al hadden ze een MySpace (waar is de tijd) die ze makkelijk konden doorsturen, toch kozen ze ervoor om ook via de post campagne te voeren. Naar het voorbeeld van The Bony King Of Nowhere begonnen ze heel verzorgde pakketjes te versturen, met handgeschreven brieven (in schoonschrift!), een goeie foto, verzorgde demo’s, …

Zoals Thomas het verwoordt: “Er zijn zo veel groepen die dingen naar de gunsten van programmatoren. Als je ze contacteert, zorg dan voor iets authentiek, iets dat op een positieve manier opvalt in de stapel. Zorg er ook voor dat het volledige plaatje klopt: doe iets dat in de lijn ligt van je muziek, en wat je als band wil vertellen. En vooral: pak het persoonlijk aan – vertel niet hetzelfde aan alle programmatoren, maar probeer in te spelen op de dingen die je in hun zaal hebt gezien, hoe goed hun programmatie wel niet is … Een beetje de slijmbal uithangen kan nooit kwaad.” We zouden het zelf niet beter kunnen zeggen.

de grote bands was weggelegd. Tim zag ons dus op een moment dat we als band extreem scherp stonden, en goed wisten waar we muzikaal mee bezig waren. Dat heeft zeker ook voor een groot stuk meegespeeld.” Zo gezegd, zo gedaan: Tim Vanhamel zit op een gegeven moment drie dagen in de studio van dEUS, maakt daarvan één dag vrij voor Little Trouble Kids, en in die ene dag neemt de band een liveset op zoals ze gewoon waren die te spelen.

Luc Waegeman, de bezieler van Kinky Star die hen al die tijd was blijven volgen, toont zich bereid om de debuutplaat op zijn label uit te brengen. Thomas en Eline doen opnieuw een beroep op hun netwerk: ze gebruiken een schilderij van een bevriende kunstenares als artwork en geven zo heel bewust wat ruchtbaarheid aan ander opkomend talent. Een mooie illustratie van het feit dat het loont om je als artiest te omringen met mensen met andere vaardigheden dan de jouwe, en vooral met mensen die snappen waar je naartoe wil. Thomas vertelt: “We hebben altijd de filosofie gehad dat we werken met mensen die ook met ons willen werken. Wederzijdse interesse en appreciatie is voor ons altijd de basis. Er zit niet altijd een groot masterplan achter, maar we komen wel veel naar buiten met onze muziek. We blijven trouw aan wie we zijn, en als er iemand in ons geïnteresseerd is, dan staan we daarvoor open en zien we wel wat ervan komt. Bij ons gaat het nooit in de eerste plaats om het verkopen van een product. We weten wel dat we op zich met iets commercieel bezig zijn (we maken muziek en zoeken daar een publiek voor), maar we doen het vooral met liefde en passie. Da’s voor ons de enige manier om het vol te houden.”

Het toeval en hoe het in de hand te werken Het vele werk werpt z’n vruchten af, en voor Little Trouble Kids breekt een periode van héél veel optredens aan. Een van die bookings brengt hen voor het eerst in Antwerpen, toen nog onontgonnen terrein. En op dat moment wordt duidelijk hoe – naast goeie muziek en hard werk – ook het toeval een niet te onderschatten factor kan zijn in de evolutie van een muzikaal project. Tussen het publiek in de Kavka bevindt zich namelijk ene Tim Vanhamel, die maar meteen met de deur in huis valt: ‘Hallo, ik ben Tim Vanhamel, ik wil met jullie een plaat opnemen.’ Het is uiteraard toeval dat Vanhamel net op dat moment in die zaal is, maar Eline geeft nog een andere verklaring voor het feit dat hij met hen wou samenwerken: “Op dat moment hadden we al meer dan 100 optredens gespeeld, allemaal zelf gezocht en geregeld, want wij gingen ervan uit dat een boeker of manager enkel voor

Bij de release van een album hoort uiteraard ook de nodige promotie. Ook dat pakten Eline en Thomas op hun eigenzinnige DIY-manier aan. Met een bevriende leraar in een kunstacademie maakten ze een stopmotionclip die het tot hun grote verbazing tot op TMF schopte. Eline maakte met de hand unieke hoesjes voor de single, die ze zelf gingen afgeven bij Studio Brussel (het nummer ‘90’s Dream’ werd, mede dankzij vi.be On Air, grijs gedraaid op Select). Airplay dus, en dat met een nummer van nog geen 2 minuten dat ook puur technisch niet beantwoordde aan de moderne radionormen. Maar ‘het verhaal’ klopte wel, en dat overtuigde Studio Brussel kennelijk.

- 50 -

No business like showbusiness Airplay kan absoluut het verschil maken, en dat was ook zo voor Little Trouble Kids. Door de ‘radiohit’ nam Franky Roels (boekingskantoor Stage-Mania) contact op. Tijdens de eerste ontmoeting waren Eline en Thomas eerder wantrouwig, maar al gauw zagen ze in dat Franky voor hen een godsgeschenk was. Zijn filosofie sloot naadloos aan bij die van hen, ze hadden hetzelfde idee over waar ze naartoe wilden en op welke manier, enzovoort. En laat net dat de bepalende factor zijn voor een geslaagde samenwerking met een boeker of manager: wederzijds begrip en een gelijkwaardige basis om van te vertrekken.

je samenwerkt, de leden van je crew, je eigen gedrag tegenover programmatoren na shows, … net zo goed deel van het artistieke verhaal. Waarom spelen we muziek? Niet omdat we iets willen verkopen, maar omdat we iets willen vertellen: ons wereldje, onze passie, ons werk van bloed, zweet en tranen. Daar willen we de mensen mee raken. Het gaat om wie we zijn, en dat kunnen wijzelf beter en mooier naar buiten brengen – beseffen we nu – dan iemand die desnoods al duizend jaren ervaring heeft in de business.”

Op dat moment lijkt het niet beter te kunnen worden voor Little Trouble Kids: een goeie boeker, veel airplay, opgepikt door Triggerfinger (i.h.k.v. De Poulains van Studio Brussel), een stevige livereputatie, … Voor hun tweede plaat tekent Little Trouble Kids een deal met een groter label. Maar na jarenlang alle beslissingen zelf te nemen, hadden ze het moeilijk om zich aan te passen aan externe beslissingsmakers die hun zegje wilden hebben en de muziek in de ‘markt’ willen zetten. Ze vertellen: “Plots begonnen we op een andere manier naar onze band te kijken. We kwamen terecht in de muziekbusiness en plots werden we een ‘product’ dat geld waard moest zijn. Die business-kant van de sector hadden we onderschat, uit jeugdige naïviteit wellicht.” Nochtans hadden Eline en Thomas vanaf dag één beslist dat ze niet van hun muziek wilden leven, en waren ze bereid de gevolgen van die keuze te dragen: al hun vrije tijd opofferen en keihard voor hun groep werken in ruil voor creatieve vrijheid. Maar door in zee te gaan met een grote speler drong de commerciële logica zich willens nillens toch op … Eline: “In een commerciële wereld investeren mensen in je en leggen ze het gewicht van hun ervaring in de schaal om je te overtuigen van hun gelijk. Zij weten wat verkoopt, want zij runnen het succesvolle label. Om dan koppig in jouw gelijk te blijven volhouden, dat is ons niet altijd goed gelukt.”

Een ontgoocheling – maar meteen ook een pak ervaring – rijker, beslissen Thomas en Eline in het najaar van 2013 om het heft radicaal terug in eigen handen te nemen. Realistisch, nuchter en vooral helemaal van hun eigen artistieke waarde overtuigd.

DIY, niet uit noodzaak (zoals in de begindagen), maar DIY omdat het waardevoller is, omdat ze er zelf meer voldoening uithalen en omdat ze het nu beter dan ooit kúnnen – als mensen en als artiesten. Thomas komt in september zonder werk te zitten; niet meteen iets om een gat bij in de lucht te springen, maar het schept wel mogelijkheden. Hij beslist om gedurende een jaar fulltime met de band bezig te zijn, en zo veel mogelijk zelf te regelen.

Terug naar de DIY-roots

Op dat moment zijn er al wat opnames gebeurd voor een derde plaat, maar echt tevreden zijn de Little Trouble Kids niet met het resultaat. Een eerste radicale beslissing is om die studio-opnames in de vuilnisbak te kieperen en helemaal opnieuw te beginnen. Thuis, dit keer, in de woonkamer waar ze zich het meest op hun gemak voelen én volledig op tape. Zonder plug-ins of computermanipulatie willen ze qua sound opnieuw dichter staan bij hun ‘dicatfoondemo’s’ en het geluid van de eerste plaat.

Thomas en Eline ontwikkelen een vrij radicaal plan voor de release van de derde plaat. Het oorspronkelijke idee, om de plaat online gratis te verspreiden met een limited edition vinyl op 200 ex., laten ze varen: op zo’n manier duw je jezelf wel heel hard in een niche en bereik je niet meteen een nieuw publiek. Dus kozen ze voor de meer ‘traditionele’ weg met een distributeur die de cd in de winkels zou leggen en een maand gratis streaming via een speciaal

Voor veel groepen betekent de samenwerking met een groter label een stap vooruit, maar Eline en Thomas hadden de gevolgen van die stap niet in rekening gebracht: “Creatieve vrijheid staat voor de meeste groepen sowieso buiten kijf, maar eigenlijk zijn alle randproducten bij je muziek (persfoto’s, clipjes, …) waarmee je wordt ‘geprofileerd’, de mensen waarmee

- 51 -

ontwikkelde website. Voor het artwork, de videoclip, de teaserfilmpjes, … werken ze samen met vrienden of artiesten die qua filosofie perfect aanleunen bij de band. De promo neemt Thomas helemaal voor zijn rekening: ondertussen heeft hij een netwerk gebouwd, weet hij wie geïnteresseerd kan zijn en kan hij zijn energie dus richten op die contacten die het meeste kans op succes hebben. Ook hier zijn ze rotsvast van overtuigd: haal je zelf op eigen kracht een interview binnen, dan spring je een gat in de lucht. Journalisten, het publiek, … iedereen voelt het als een band de touwtjes zelf in handen heeft. Het zorgt voor een waardevollere belevenis van de muziek, zowel voor de band als voor de bezoeker. En daarom kiest Little Trouble Kids vandaag bewust om alles wat ze zelf kunnen, in eigen handen te nemen én te houden.

want daaruit kan je leren. Je verliest er misschien wat tijd door, maar je bent weer een ervaring rijker.

Drie: de zakelijke kant van de zaak, zo onontbeerlijk voor een goed draaiend muzikaal project, is een waar doolhof. Auteursrechten, geld verdienen, subsidies aanvragen, een rechtspersoon oprichten, BTW: allemaal zaken waarvan je op de hoogte zou moeten zijn. Gelukkig zijn er altijd specialisten die je kunnen bijstaan, ook als je zelf alle touwtjes in handen wil houden. Een boekhouder of jurist betaal je meestal per uur, dus je staat geen percentage van je opbrengsten af. Ook bij Poppunt kan je natuurlijk met dit soort vragen terecht, helemaal gratis!

Ten vierde: als je de zaken echt DIY wil aanpakken, blijf dan zo veel mogelijk trouw aan jezelf. We schreven het al in een vorig Poppunt Magazine: hoe authentieker je te werk gaat, hoe langer je het volhoudt. Het voorbeeld van Little Trouble Kids toont het aan: van zodra er een partij bij betrokken wordt die beslissingen neemt die niet stroken met je eigen visie op je project, kan dat tot conflicten leiden. En als dat ervoor zorgt dat je ontmoedigd geraakt of ermee wil stoppen, dan ben je pas echt ver van huis.

De nieuwe plaat van Little Trouble Kids ligt op 15 maart in de winkel. Bij een nieuwe release horen uiteraard ook release shows (15/3 in 4AD, 22/3 in de Beursschouwburg, 12/4 in TRIX), en ook daarvoor halen ze alles uit de kast. Micha Volders (Vermin Twins) en Tim Vanhamel doen performances op basis van de documentaires die inspiratie boden voor de plaat, de fotograaf die voor het artwork zorgt stelt tentoon, er worden documentaires vertoond, de plaat wordt integraal gespeeld, … Kortom: Thomas en Eline bieden hun publiek een blik in het universum dat Little Trouble Kids heet, en tonen meteen hun dankbaarheid aan iedereen die hen omringt en vooruit helpt. Want Do It Yourself is, hoe je het ook draait of keert, ook altijd Do It Together.

En tot slot: alles helemaal alleen doen, is bijzonder moeilijk. Speel je in een band, probeer dan zo veel mogelijk alle verschillende skills van de bandleden te benutten. Kijk ook eens rond in je omgeving: een bevriende fotograaf of illustrator, iemand die handig is met een videocamera of in websites bouwen, je kent ongetwijfeld wel zo iemand. Omring je met mensen die begrijpen waar je naartoe wil, daag elkaar uit om het onderste uit de kan te halen. En vergeet nooit je dankbaarheid te tonen tegenover die mensen die je vooruit hebben geholpen.

Wat hebben we vandaag geleerd?

Het eerste wat je van bovenstaand verhaal moet onthouden: het is het specifieke verhaal van een specifieke band. Al dan niet samenwerken met een label, de geluksfactor, hoeveel je nu precies zelf doet, het verschilt echt van project tot project.

beta.vi.be/littletroublekids

Ten tweede: de DIY-aanpak is niet de makkelijkste weg. Je steekt, naast het puur creatieve proces van muziek maken, ook ongelofelijk veel tijd in alle andere aspecten. Bovendien kan je niet terugvallen op de ‘machinerie’ die bepaalde professionele partijen makkelijk in gang kunnen steken. Het vraagt dus een soort constante alertheid en creativiteit om te kunnen inspelen op opportuniteiten die zich voordoen, onverwachte problemen, … Durf fouten te maken,

Poppunt geeft muzikanten en dj’s gratis antwoord op sociaalrechtelijke, zakelijke, juridische en fiscale vragen. poppunt.be popadvies@poppunt.be

- 52 -

02 504 99 00

photo: Koen Bauters

jonge wolven

FACES ON TV Met Faces On TV zoekt Jasper Maekelberg – je misschien wel bekend van Bear Run of Yuko – de wereld van de experimentele Indiepop op. De band doet bij momenten wat denken aan Beck maar klinkt vooral ongelooflijk interessant.

Elk nummer staat bol van de verrassingen waardoor je je als luisteraar geen seconde verveelt. Ondanks de jonge leeftijd van Faces On TV (pas gestart in 2013) konden ze toch al het voorprogramma van zowel Balthazar als Mintzkov versieren en werden ze door Jef Neve geselecteerd voor De Nieuwe Lichting 2014. beta.vi.be/facesontv

Repetitiekot met Faces On TV op Poppunt.tv

- 55 -

van Krezip en dan weer een beetje als Selah

- 56 -

mag het van ons gerust winteren, wij zijn dankzij

Als wij een podium hadden, we duwden haar

damusic.be

(Marc Alenus)

meteen op, want deze jongedame heeft “het”.

beta.vi.be/sofiaanessiadis

In vi.be Reviews bespreken Vlaanderens meest toonaangevende muziekmedia hun favoriete vi.be van het moment. Lees de volledige reviews en beluister de muziek op beta.vi.be!

producer Patrick Hamilton (o.a. Kate Ryan), trok ze naar L.A. om daar nummers op te nemen.

fuzz-mag.be

enola.be

tot in Amerika, maar het bleef bij dromen.

Zelf geraakte Sofia er wel al. Samen met haar

beta.vi.be/masian

(Tom Gheldof)

beta.vi.be/masda

(Gowaart Van Den Bossche)

een aangename luisterervaring. Op deze manier

zijn mix gewapend tegen de koude!

vormen de basis, maar toch valt het duo niet meteen neer te pinnen op deze of gene invloed.

eens langzaam ineen gemixt maken van zijn tape

‘All Things Grow In Springtime’ bijvoorbeeld)

de betere recente house-nummers en dan nog

droomde er van om het als muzikant te maken

geluidsvorming. Bluesy gerommel met onverwachte tussenwerpsels (het synthwerk op

Op een uur tijd toont Masian dat hij een

beloftevolle dj is: een platenkeuze die bestaat uit

Luister maar eens naar ‘Set It On Fire’ of het zomerse Walking ‘Through The City’. Haar vader

manier mee te sleuren in een sfeervolle

echter even goed op een warme januarimaand.

ze houdt duidelijk ook van een stevige groove.

in vernietigende finales te ontaarden. Het hypnotische ‘Shots For Fun’ weet je op die

Green Velvet op de tracklist past zijn mix

Sue. Singer-songwriter noemt ze zichzelf, maar

Met kleppers als Dusky, Tiga & Audion en

brengt songs die hun tijd nemen om traag spanning op te bouwen zonder noodzakelijk

mixtape waar op een uur tijd een selectie van

behoorlijk hard op de kop. Het Lokerse tweetal

zal intreden en dat inspireerde hem tot een fijne

zijn favoriete house-nummers de revue passeert.

Ze klinkt beurtelings als Jacqueline Govaert

onheilspellend”, en slaat daarmee de nagel

warme stem, die je meteen bij je lurven grijpt.

Sofia Anessiadis uit Torhout beschikt over een

MASDA omschrijft zichzelf als “broeierig en

Als Masian vraagt Kortrijkzaan Michiel

Haemers zich af wanneer de winter eindelijk

3.

SOFIA ANESSIADIS

MASIAN

2.

MASDA

vi.be reviews 1.

4.

- 57 -

songs laten zich kenmerken door een originele

heeft een Kraftwerkfeel met een industriële new wave-smoel. Vet! (Bram Vermeersch)

kant tevoorschijn, met ronkende gitaren en

hysterische stemgeluiden. Solide en onverwacht,

Laat ook jouw muziek bespreken!

cuttingedge.be

beta.vi.be/shunclub

(Elisabeth Vroonen)

hun print of webzine, en in Poppunt Magazine!

via beta.vi.be, en wie weet verschijn jij dan in

Zend je beste tracks naar de redacties,

indiestyle.be

vi.be/yamantau

(Bart Somers)

indiemuziek met één, twee of drie hoeken af.

en we raden je aan om hetzelfde te doen.

te koppelen aan melodie, toegankelijkheid en dansbaarheid. We houden Yamantau in de gaten,

traantje zou wegpinken. De band grossiert in

afwisselende geluiden en positioneert zich

variatie, diepgang en experiment feilloos weet

zit zo juist dat zelfs de koudste kikker een

duidelijk ergens in het rijke veld van alternatieve

new wave en postpunk, en vooral een band die

samenzang, een slepend gitaartje en enkele

violen ontbreken niet. De timing in dat nummer

als beloftevol en potentieel doet gebruiken.

Live hoorden we invloeden uit prog, postrock,

rifraf.be

beheerst en melancholisch: zelfs een hintje

die zich in je geheugen nestelt, wat ons woorden beta.vi.be/gomarch

voor de radio. ‘Release Me’ is ingehouden,

perfect geproducet en eigenlijk helemaal klaar

suggereren, en de sound klinkt tegelijkertijd voller en meer psychedelisch. Ook de andere

zijn verfijnd en meeslepend en de lekkere sound

de lichtjes rauwe stem van Johan Verckist

door je hoofd. Later komt een psychedelische

aanpak, een sterke ritmesectie, hier en daar zang

onmiddellijk dat ze niet liegen. De opbouw verloopt wat sneller dan de clichés van het genre

Reena Riot en Meuris) vormen samen Go March. De driftige instrumentale tracks

Antoni Foscez (drummer bij Statue, DVKES,

vanaf de eerste luisterbeurt tussen je oren.

Het hypnotiserende orgeltje achtervolgt je,

van Yamantau dat ze meer zijn dan een gewone postrockband. ‘Slow Kills’ bewijst al

Prins (toetsenist van Broken Glass Heroes) en

gevarieerd klankenpalet. ‘Quest’ nestelt zich

onbewust neurie je het catchy refrein of zingt

Yamantau kon ons zowel live als online al bekoren. Over zichzelf zeggen de leden

Een superkrautrockband. Philipp Weies (gitarist Manngold De Cobre, Arno), Hans De

vol onverwachte wendingen en een bijzonder

YAMANTAU

Shun Club raakte de juiste snaar met nummers

GO MARCH

SHUN CLUB

vi.be kansen

In september lanceerden we beta.vi.be, de nieuwe versie van het kansenplatform van Poppunt.

En het gaat hard! Bij het ter perse gaan hadden we net de kaap van 50 campagnes gerond: speelkansen (StuDay, Muziekodroom, De Brakke Grond, I Love Techno, AB, VK concerts, Beursschouwburg, Stoemp!, TRIX, Couleur Café, …), airplay (Studio Brussel, Radio 1, MNM, FM Brussel),

Draai op Forty Five Thursdays

reviews (RifRaf, Cutting Edge, daMusic, Enola, Fuzz,

By Forty Five

Indiestyle) en wedstrijden (De Nieuwe Lichting,

Sinds 16 sep 2013

HUMO’s Rock Rally, KBC Demostudio, Wacken Metal Battle, Kunstbende DJ Contest, Supernova, Rockrace,

Forty Five Hasselt is voortdurend op zoek naar jong beloftevol dj-talent. Op Forty Five Thursdays – onze studentikoze donderdagen – spelen gevestigde waarden samen met jong talent. Muzikaal krijg je carte blanche, als het maar lekker klinkt!

Antwerp Metal Fest Contest, Roots Rally, …).

Hier vind je en greep uit het huidige aanbod. beta.vi.be

Maanrockrally 2014

Verse Vis 2014

By Maanrockrally

By Muziekclub De Zwerver

19 dec 2013 - 28 feb 2014

20 dec 2013 - 7 mrt 2014

Voor de 18e keer gaat in Mechelen deze wedstrijd voor aanstormend muzikaal talent door – het grootste rock en pop free podium uit de regio. 20 bands strijden om studiotijd in de Motormusic studio’s en een plaats op de affiche van Maanrock 2014.

Voor de 15e keer organiseert Muziekclub De Zwerver dit concours voor jonge West-Vlaamse bands en artiesten. Win studiotijd bij Serge Feys (Arno), een fotoshoot, verschillende concerten, of een show op de main stage van Leffingeleuren 2014.

- 58 -

Airplay op Radio 1

Jouw dj-set in MNM Big Hits

By Radio 1

By MNM

Sinds 20 sep 2013

Sinds 5 dec 2013

Geen dure plugger nodig om je muziek in de playlist van Radio 1 te laten belanden, enkel een computer, en een ijzersterk nummer natuurlijk. Schrik niet als je naast airplay ook een uitnodiging krijgt voor een interview of livesessie, want ook dat is mogelijk.

MNM gaat komende zomer in Start To DJ weer op zoek naar een nieuwe top-dj. Je kan nu al je visitekaartje afgeven. Mix de lekkerste MNM-platen van het moment in een set van 10 minuten en wie weet wordt jouw set gedraaid bij Thibaut in MNM Big Hits.

SneakerZ @ Nijdrop

Huiskamerconcerten op Earth Hour

By Nijdrop

By WWF

Sinds 17 jan 2014

10 feb 2014 - 28 feb 2014

Als muziekclub wil Nijdrop podiumkansen geven aan startende bands, artiesten op de rand van de doorbraak, waar ze in geloven en/of fan van zijn.

Speciaal daarvoor werd het maandelijks wederkerend concept SneakerZ uitgedacht. Stel je kandidaat!

WWF zoekt maar liefst 15 artiesten die op 29 maart 2014 een (semi-)akoestisch huiskamerconcert willen spelen in het kader van de wereldwijde klimaatcampagne Earth Hour. Je krijgtâ‚Ź200 euro en eten en drinken, maar doe het voor de goeie zaak.

- 59 -

daardoor heb ik me veel bezig gehouden met licht op filmsets. Op die basis ben ik in de Vooruit wat komen jobben en zodoende ben ik meer en meer in het wereldje van de pop- en rockshows

begin jaren ’90 ben ik dan ook geluid gaan doen. Daarna ben ik een tijdje thuis geweest en toen ik terug begon, werd ik achter de lichttafel geduwd omdat ik bij het geluid in de weg liep.

ik ben er eigenlijk in geboren. Mijn

vader deed vroeger al geluid voor bands

maar ik heb eigenlijk nooit de ambitie

gehad om iets met klank te doen. Toen

ik klein was, bouwde ik mijn Lego-

MAARTEN BRANTS

- 60 -

luisteren zodat ik een idee heb van wat

Ik probeer meestal op voorhand naar de bands te luisteren maar op festivals is dat niet altijd mogelijk. Maar meestal weet je wel wat voor stijl de band brengt dus heb je een idee van hoe het er zou moeten uitzien.

en lees de gehele rider, zelfs wat ze eten en drinken. Ik kan daar vaak veel uithalen, zoals wat voor type mensen het zijn. Als ik de muziek niet ken, bereid ik me verder voor met YouTube materiaal.

Hoe bereid je je voor?

Hangt er een beetje van af. Als je

gevraagd wordt door een band ken je de

muziek meestal. Maar bijvoorbeeld in

de AB of Het Depot, waar je bijna elke

dag een andere band op je bord krijgt,

het genre.

mijn licht al kan hangen in functie van

zoek ik ze wel op op YouTube zodat ik

instuderen. Als ik de band niet ken,

kan je onmogelijk al die muziek gaan

theateropstelling wordt.

het een flitsende show of een rustige

ik wil neerzetten. Je moet weten of

kleuren ik ga gebruiken, wat voor sfeer

de band juist maakt en weet wat voor

Ik probeer toch altijd op voorhand te Hoe bereid je jezelf voor?

daar licht in zat.

Ik vraag de gegevens van de artiest op

Hoe bereid je je voor?

meest kwijt kon in licht.

en ik merkte dat ik mijn creativiteit het

naar optredens om PA’s op te bouwen,

zestiende ging ik als vakantiejob al mee

Ik doe het nu een vijftal jaar. Op mijn

Hoe ben je er ooit mee begonnen?

– Freelancer –

Hoe bereid je jezelf voor?

terecht gekomen.

Ik heb vroeger film gestudeerd en

Ik ben zelf altijd muzikant geweest en

Officieel doe ik het nu zo’n 10 jaar, maar

treinen al om tot festivalsets, omdat

Hoe ben je ermee begonnen?

Hoe ben je er ooit mee begonnen?

Hoe ben je er ooit mee begonnen?

JENS LAUREYNS – Licht Vooruit –

– Licht MOD –

– Licht AB en Het Depot –

3.

SAM SCHELLINGEN

LICHTTECHNIEKERS

Wat heb je allemaal nodig om een goede show te spelen? De nummers?

Vanzelfsprekend. Een goede geluidsinstallatie met bijhorende technieker? Helpt altijd! Maar het oog wil natuurlijk ook wat, en dat is waar de lichtman zijn intrede doet. Talking Heads.

2.

MAARTEN DEVER

talking heads 1.

4.

- 61 -

er zo veel mogelijk kanten mee uitkunt

is voor mij mijn enige job. Als de band zegt ‘doe het licht volledig uit’, ja, dan doe ik het licht uit. Maar ook wanneer ik volledig vrijgelaten word, check ik nog steeds tijdens de soundcheck of de band tevreden is, hoor.

heeft daar wat zijn eigen smaak in.

Soms worden al eens dingen gevraagd

waarvan ik denk ‘dit trekt nu toch echt

op niks’, en het toeval wilt dat dat dan

meestal Amerikanen zijn.

Wordt de lichtman vaak vergeten?

Eigenlijk heb ik daar nog niet zo veel ervaring mee. Van zodra er een lichtman

Licht is enkel belangrijk wanneer het iets bijbrengt aan de show, vooral op het niveau van clubconcerten moet het de band een niveautje hoger kunnen tillen, niet meer of niet minder. Ik heb het dan natuurlijk niet over megaproducties waar het publiek eerder een show dan een optreden verwacht.

maken of kraken: op het vlak van

ambiance en het publiek meekrijgen,

bijvoorbeeld. Het hangt natuurlijk

ook af van het genre. Ik kan me niet

inbeelden dat Netsky of Goose zonder

lichtshow zouden spelen.

aangeschreven als de klankman .

uit moet pikken dan wel Bon Iver toen ze nog jong waren. Maar er zijn er veel waar je van alles mee kan doen.

Tofste show?

And So I Watch You From Afar. Ik had het licht voor hen verzorgd tijdens een clubconcert en daarna ben ik met hen mee mogen gaan naar Pukkelpop.

Normaal hebben ze zelf een lichtman bij maar dit was een budgettourtje, en de

de kans gehad om zijn shows in de AB

te doen; dat vond ik wel kicken. Maar

als je op kleinere shows met minder

middelen iets mooi kan doen, geeft dat

ook superveel voldoening.

licht ook uitdagender om te doen dan bijvoorbeeld een Rock & Roll show.

bij kwijt kan. Jazz is op het gebied van

is natuurlijk heel tof.

maar waar je toch je eigen creativiteit

die zelf ook goed weten wat ze willen,

Amerikaanse jazzband. Echt topmannen

Costello, red.) geweest zijn, een

(gitarist van o.a. Tom Waits en Elvis

Dat moet met het Marc Ribot Trio

Tofste show?

lichtshow te geven.

band kunt overbrengen door een coole

sfeer kunt brengen en de energie van de

zeker van dat je het publiek in de juiste

daarrond maak je met licht. Ik ben er

juist zitten. Maar het hele kader

De klank van een band moet natuurlijk

Hoe belangrijk is licht bij een show?

appreciatie die je daarvoor terugkrijgt,

Heel wat eigenlijk, maar als ik er eentje

Tofste show?

meegevraagd wordt, staat die even hoog

meerwaarde leveren.

verprutsen maar je kan ook een enorme

kent. Je kan als lichtman heel wat

Vlak voordat Netsky boomde heb ik

Tofste show?

voor meerwaarde licht kan zijn, vooral

Hoe belangrijk is licht bij een show?

soms kan het licht een show wel als de technieker de muziek voldoende

moois van te maken. voornamelijk om

surplus. Het is niet te onderschatten wat

Het hangt wat van de locatie af, maar

plaatselijke groepen.

en is het aan je creativiteit om er iets

Voor mij persoonlijk is het echt een

Hoe belangrijk is licht bij een show?

erop aan je plan zo op te stellen dat je

nummer een verrassing is. Dan komt het

groepen te leren kennen, waardoor elk

soms ook niet de tijd of de kans om de

elke groep anders natuurlijk. Dan heb je

Hoe belangrijk is het licht bij een show?

uiteraard nogal moeilijk was. (lacht)

vroegen er eens om zwart licht, wat

willen maar wel een idee hebben. Zo

die niet zo goed weten wat ze precies

Kunstbende zijn er wel eens kinderen

Als je op festivalletjes het licht doet, is

probeer de muziek te accentueren, dat

Heb je vooraf altijd een idee dan?

een beetje is als vrouwen: iedereen

Eigenlijk niet zo vaak. Tijdens de

Dat gebeurt, maar wie ben ik? Ik

Dat gebeurt, maar ik denk dat licht

Hebben bands soms rare verzoeken?

Hebben bands soms rare verzoeken?

Hebben bands soms rare verzoeken?

win

1 ROLAND SPD-SX SAMPLING PAD Een krachtige sampler met innovatieve opnamefuncties én een expressief percussie-instrument ineen: de SPD-SX is de enige in z’n soort wereldwijd. De ideale aanvulling op jouw akoestische drumstel, percussie- of dj-setup, en dat zowel live als in de studio. Wil jij losgehen op deze samplingpad? Deelnemen maar!

1 ROLAND TU-3 CHROMATIC TUNER Sinds de TU-2 is het hebben van een pedaaltuner een must geworden voor elke gitarist. De TU-3 neemt gewoon de fakkel over. Met z’n 21 segmenten tellende LED-meter, ‘High Brightness’-mode, chromatische of gitaar/bas-tunermode, de ‘Accu-Pitch Sign’-functie en tal van andere vette opties is ie een must voor gitaristen en bassisten.

1 RH-200 HEADPHONE De RH-200 ziet er niet alleen sehr schön uit, hij klinkt zowaar nog beter. Je oren zullen niet klagen, want deze headphone klinkt niet alleen goed, met z’n zachte schelpen zit ie nog zalig ook. Neem deel en verwen die oortjes …

DEELNEMEN Wil je kans maken op een van deze prijzen, mail dan vóór 30 april 2014 naar win@poppunt.be met het antwoord op de vraag in wiens privéjet Richard Van der Vieren de wereld is rondgevlogen. Je vindt het antwoord in dit magazine. Vermeld duidelijk welke prijs je voorkeur wegdraagt. Succes!

- 62 -

zoekertjes

Dringend bassist gezocht - Regio

Drummer en zangeres voor sympho

Bassist gezocht voor punkrock

Brussel/Leuven

progrock

band

Pop/Rock/Indie band met ervaren

Sympho progrock band Omega X zoekt

Bassist gezocht voor punkrock band

muzikanten en een uitgebreid

drummer en zangeres. Opnames 3e cd

met eigen nummers (liefst tussen 18

repertoire eigen nummers zoekt

en live

en begin 20). Repetitielokaal is ter

dringend een gemotiveerde bassist(e) om onze rangen te

beschikking in Bekkevoort. Dagen

omegax.be erik.callaerts@hotmail.be

vervoegen. Wekelijkse repetities op

om te repeteren wordt onderling afgesproken.

maandagavond (19.30 - 23 u) in eigen

Zanger gezocht regio Leuven

repetitieruimte in Overijse. Wij zoeken

Ambitieuze 3-koppige rockband

iemand met al wat ervaring die eigen

(bas, drum, gitaar) uit Leuven zoekt

Drummer poppunk/hardcore/

materiaal heeft en zich makkelijk kan

dringend een nieuwe zanger. Er zijn

easycore/metalcore

verplaatsen.

reeds songs klaar, dus de weg naar

Drummer gezocht voor nieuw

het podium zou wel eens snel en kort

project. Genre poppunk/hardcore/

kunnen zijn. Leeftijd 25-35j, liefst geen

easycore/metalcore. Denk aan A Day

Drummer zoekt band

zangeres, regio Leuven, gemotiveerd,

To Remember en Chunk, No Captain

Drummer zoekt band om rock te

gedreven, in staat om eigen teksten

Chunk. In eerste instantie digitaal

spelen in Antwerpen. Leeftijd 20-30j.

en zanglijnen te schrijven, etc.

schrijven, onderling doorsturen

Repetitiekot en zanginstallatie zijn

en sporadische repetities. Daarna

aanwezig. Er staan reeds enkele eerste

vaste repetitiedag en studio in.

demosongs op vi.be.

Daarna optreden. Repetitieruimte

stijn.germeijs@gmail.com

ilacapri@libero.it

Punkrock zanger gezocht Punkrock zanger gezocht voor band

beta.vi.be/captaindarling

tuur_jambe@hotmail.com

wordt gekozen in functie van leden.

in de stijl van A Wilhelm Scream,

jasper.wellens@gmail.com

Gitaristen uit Buggenhout en Puurs.

Mute, Belvedere, ‌ Repetities in

0485 13 12 35

Bassist uit Oudenaarde. Zanger uit

Wuustwezel (Noord-Antwerpen) op

Leuven. Voorwaarden: dubbele bas en

zondagnamiddag.

digitaal kunnen homerecorden.

vanhove.arne84@gmail.com

saf182@hotmail.com

- 63 -

Zanger gezocht voor rockgroep

Steel gitarist zoekt …

Accordeonist

Eigen werk. Invloeden van Led

Open voor alle voorstellen, live

Accordeonspeler biedt zich aan voor

Zeppelin tot Alter Bridge.

of opnames. Ik speel lapsteel,

balkaanse muziek. Regio Gent.

boneyard.be

weissenborn, dobro en pedal steel (E9

peter.kiebooms@telenet.be

+ C6). Niet beperkt tot country. Heb

0496 86 56 09

eigen opnamefaciliteiten. jan.oelbrandt.be

vitalimacedonie@hotmail.com

Drummer en bassist zoeken

Drummer zoekt muzikanten voor

dobrojean@gmail.com

medemuzikanten

nieuw project

054 50 35 38

Wij, drummer (22j) en bassist (21j)

Ik ben Jimmy Vervoort en heb al

zijn op zoek naar gemotiveerde

geruime tijd het idee om een band

Rhythm gitarist zoekt ambitieus

medemuzikanten om een eigenzinnige

bijeen te krijgen. Hiervoor zoek ik een

project

band mee te starten regio Kortrijk -

hele bende gelijkgestemde muzikanten.

24-jarige rhythm gitarist uit Roeselare

Menen. Concreet zijn we op zoek naar

Het idee is om muziek te maken met

zoekt een band die ambitie, hard werk

een gitarist (lead/ritme), zanger of

massa’s invloeden; enkele voorbeelden

en fun wil combineren. Mijn invloeden

zanger/gitarist. Mensen die net zoals

zijn Nick Cave And The Bad Seeds,

zijn bands als Nirvana, Slash (solo

ons ook al over de nodige speel- en

Mark Lanegan, Explosions In The Sky,

project), GnR, Alice In Chains, Foo

podiumervaring beschikken. De

Godspeed You! Black Emperor, … om

Fighters, Pearl Jam, Audioslave, … Het

bedoeling is om melodische, strakke,

er maar een paar te noemen. Zeker

is dus mijn doel/ambitie om een band

alternatieve muziek te brengen met

niet de bedoeling om covers te spelen

op te richten of in te stappen in een

een experimenteel en “vuil” randje. De

van voorgenoemde bands; enkel om

band die simpele maar strakke songs

invloeden worden samengesmolten.

een idee te geven van het “gevoel”

maakt met oor voor melodie, hooks

dat de muziek zou kunnen hebben.

en groove. Daarboven op wat kickass

Iedereen die goesting heeft om ’ns te

leadstukken, die wat gecompliceerder

Live For Tomorrow zoekt bassist

jammen is welkom: zanger(essen)s,

mogen zijn (dit kan van ieder

Wij zijn Live For Tomorrow en spelen

bassisten, contrabassisten, pianisten,

instrument komen). Het belangrijkste

een mix van metalcore / groove metal

violisten, gitaristen, harpisten, … Ik

is dat er afwisseling in de setlist zit.

(djent) / deathcore. Wij zijn op zoek

surfingot@outlook.com

heb een eigen repetitiekot bij me thuis

benoitdejaeghere@hotmail.com

naar een bassist doordat de vorige niet

in Borgerhout.

0473 67 00 59

tijd genoeg had om zich met de band bezig te houden. Wij spelen zaterdag

jimmyvervoort@gmail.com

Drummer zoekt oldieband/country/

17 mei ook een show in het Rock Café

Gitarist gezocht

covers

in Leuven samen met Resurrection //

Wij, episch Cathubodua (female

Drummer op zoek naar muzikanten

Vergil en The Watergate Affair. Als je

fronted epic symphonic metal), zoeken

voor oldie/countryband of bestaande

interesse zou hebben, liefst ons zo snel

nog een tweede (rhythm)gitarist.

oldie/countryband.

mogelijk contacteren.

Repetities in het weekend in Wilsele. universum.k@telenet.be

vrancken.rosette@skynet.be 0494 78 96 89

facebook.com/LFTOfficial livefortomorrow.be@gmail.com

Drummer met veel pit gezocht

Heads Will Roll zoekt drummer en

Drunks With Guns zoekt drummer

toetsenist

(Noord-Antwerpen) voor stevig rock

Zanger-distorted bassist (24j) zoekt

project al la Clutch, Red Fang, King

drummer en synthtoetsenist. Genre:

Hiss, Band Of Skulls. De repetities

alternative rock, maar een brede kijk

zullen waarschijnlijk doorgaan in het

is een must. Regio: Geraardsbergen-

weekend, in het repetitiekot staat een

Edingen-Brussel-Aalst. Het doel is

drum dus geen gesleur. Voornamelijk

eigen nummers maken met af en

eigen werk. Dus enige creativiteit is

toe een originele cover en optreden.

wel vereist. Ons doel: plaat opnemen

Zangeres zoekt muzikanten

Interesse? Repeteren zou in

en optreden.

Zangeres zoekt muzikanten om jazzy

Geraardsbergen doorgaan.

depuydtolivier@gmail.com

combo op te richten dat de grenzen

0471 11 56 92

tussen jazz en singer-songwriter/pop

tetragrammaton1989@gmail.com

verkent. Het plan is om van start te

Hiphop band zoekt pianist

Bassist zoekt band

gaan met enkele covers. Hiervoor zoek

Wij zijn een kersverse live hiphop band

Ervaren bassist uit Antwerpen

ik: een pianist, een contrabasspeler,

die alle juiste elementen heeft behalve

zoekt band uit Antwerpen. Moet in

minstens 1 blazer. Ik zou zeker ook

toetsen. Momenteel hebben we een

Antwerpen repeteren. Heb in diverse

nummers willen schrijven met de

mc, bassist, gitarist en drummer maar

bands in Nederland en BelgiĂŤ gespeeld.

band. De logische eerste stap lijkt

dat cruciale laagje dat enkel een piano

Ook voor tour.

mij het vinden van een pianist, want

kan toevoegen ontbreekt nog. Klinkt

ik zou graag nummers willen kiezen

dit iets voor jou? Aarzel dan niet om

die in hun essentie kunnen gebracht

ons te contacteren om opnames te

Drummer gezocht voor rockband

worden met enkel piano (of ander

horen of vragen te stellen.

Nieuwe Gentse rockband met ervaring

akkoordeninstrument) en stem. Het

jimmyvervoort@gmail.com

op zoek naar drummer. Stijl Ă la

uiteindelijke doel is: spelen! Beginnen

0488 18 65 41

Deftones. Experimenteel, stevig en

in cafĂŠtjes en we zien wel waar we

we staan open voor verschillende

belanden. Mijn persoonlijke doel blijft

Gitarist zoekt muzikanten

invloeden. We bestaan momenteel uit

steeds om mensen te ontroeren, en dat

Ik ben een 23-jarige gitarist

2 gitaristen en een zanger. Bij interesse

zou ik met dit project ook zeker willen

regio Haacht/Leuven, en zoek

kunnen we reeds enkele opnames

doen.

medemuzikanten om samen te jammen

lotharbass@hotmail.com

doorsturen. llibbrecht@hotmail.com

marieschoovaerts@gmail.com

en wat liedjes te coveren. Amusement

0476 70 62 49

staat centraal. Genre alles behalve zware metal en punk. Indien interesse

Vocalist(e) wanted

Zangeres en gitarist voor Folk Pop

Ghent based band zoekt vocalist(e).

band

You like: herrie / gaanmetdiebanaan /

Wij zoeken nog een zangeres en

primus / botch / born against / naked

akoestische gitarist voor onze band.

city / etc etc / kraak records/ weird

We brengen eigen nummers die zich

music / weird sounds met je fokking

ergens tussen pop, folk, gypsy, rock

strot makken / effects, effects en nog

bevinden. Het doel is optreden en

Wie zoekt die vindt ...

meer effects. Losgehen!

een plaat opnemen. (Reeds enkele

Lees veel meer zoekertjes en/of

optredens gepland voor 2014)

voer zelf jouw zoekertjes in op

soundcloud.com/loscrazysanchos5 orinokuokidoku@hotmail.com

aarzel dan niet! leysenthomas@gmail.com

Repeteren in Lint.

poppunt.be

beta.vi.be/arsvivendi mathias_vandevliet@hotmail.com

- 66 -