Dokter

Hierna zijn William en Léon aan de beurt, die beiden ook in een rolstoel zitten, en de heuvel op geduwd worden om te gaan schommelen. Wendy checkt voortdurend bij hen of ze nog comfortabel zijn. “Wil je stoppen? Word je draaierig?”

Léon noemt bij het schommelen een voor een de namen van de medeklimmers zonder fysieke beperking die hem vervolgens een duw geven, waardoor hij steeds hoger gaat. “Het lijkt de kermis wel,” roept hij.

Het is hard werken, ook als de mannen in rolstoel weer de berg af geholpen moeten worden. Maar de klimmers krijgen wat extra energie uit een zak worstenbroodjes en Zeeuwse bolussen die rondgaat. En van de enthousiaste reacties van de deelnemers natuurlijk. “Het is het gevoel van vrijheid, zoals een van de leden in rolstoel het noemt, waar we het voor doen,” zegt Olaf. |

Op Facebook.com/watch/?v= 699980941317069 vind je een fi lmpje van het schommelen. Een reportage van de lokale omroep is te bekijken op Zuidwestupdate.nl, zoek op ‘Klimclub’.

William schommelt metershoog tussen de bomen in

15

Arts verstandelijk gehandicapten (Avg) Monique Doeswijk-van der Wolf bespreekt de medische kant van de zorg

Ken je mij echt goed?

Een hobby is een activiteit die je leuk vindt en bij je past. Zelf maak ik graag een wandeling of ik duik de keuken in om lekker te koken. Zo heeft ieder zijn voorkeuren en dat is bij cliënten niet anders. Welk niveau iemand ook heeft, bepaalde activiteiten zijn typisch voor iemand. Aandacht hiervoor hoort bij het kijken naar de cliënt. Daarbij helpt het mij om bepaalde situaties in te kunnen schatten.

Neem nu Joris, een ouder wordende man met dementie en het syndroom van Down. Joris had altijd al een eigen willetje. Hij laat ons zien dat er iets met hem is door met een nukkig gezicht op bed te gaan liggen. Verzorging laat hij moeizaam toe. Wat is er toch? Hij is recent gevallen, zou hij daar last van hebben? Ik word erbij geroepen. Aangekomen in zijn kamer screen ik naar wat hem bezighoudt. Ik zie voetbalplaatjes van het Nederlands elftal. Hij ligt onder een oranje dekbed met voetballen en in de hoek van zijn kamer staat een drumstel. Ik knoop een praatje aan over voetbal en probeer zo contact met hem te maken. Dat kan hem nog niet echt verleiden om iets te laten zien. Dan begin ik enthousiast over zijn drumstel en ik vraag hem voor mij te drummen. Zijn ogen beginnen te glimmen. Daar heb ik hem! Hij laat zich uit bed helpen en gaat achter zijn drumstel zitten. Ondertussen kijk ik naar huidafwijkingen en of hij zijn benen normaal kan bewegen. Het valt op dat hij niet helemaal goed op zijn rechterbeen staat. Op zijn bovenbeen zit een forse blauwe plek. Terwijl hij enthousiast drumt, kan ik hem zelfs ook nog onderzoeken. Zijn been lijkt gelukkig niet gebroken. Na wat pijnstilling gaat het inmiddels beter met Joris.

Ik gebruik de activiteiten van cliënten vaker om iets te weten te komen. Zo ook bij Stef. Hij had altijd een stokje in zijn hand dat hij ronddraaide. Stef was ernstig ziek en had hartfalen. Al die tijd lag hij in bed met zijn vertrouwde stokje in zijn hand. Dat gaf hem troost en houvast. Tot de verpleegkundige belde. Stef had zijn stokje aan haar gegeven, dat deed hij nooit. Alle alarmbellen gingen af, omdat hij deze activiteit nu staakte. Stef ging de strijd opgeven. Niet veel later overleed hij. En neem Mien. Zij maakt graag legpuzzels. De afgelopen tijd valt het op dat ze alleen maar aan tafel zit en naar de puzzel staart. Daarbij zit ze met de puzzelstukjes in haar hand. Waarom puzzelt ze nu niet meer? Ik onderzocht haar en ontdekte dat ze staar in haar ogen had. Daarom lukte de activiteit niet meer. Na een staaroperatie zat ze weer rustig en tevreden te puzzelen.

De zorg gaat altijd om de gehele cliënt. Je moet breed kijken en geïnteresseerd zijn in iemand. Alle informatie die je hebt, kan je gebruiken om de zorg zo optimaal mogelijk te maken, dus ook de voorkeur voor bepaalde activiteiten.