DOCUMENTATIE ARTIKEL
VWO
5
Het huis van de moskee te eenzijdig beoordeeld. ISLAM In de reactie op de recensie van het boek ‘Het huis van de moskee door dhr. J. de Ruyter. De Ruyter schetst enkel de vreedzame en mooie kanten van de islamitische cultuur, Maar er zit ook een minder rooskleurige kant aan de islam. De schrijver van de recensie slaat de plank mis. Er schuilt meer achter de werkelijkheid.
H
et huis van de moskee is een metafoor voor de islamitische cultuur. Deze cultuur is vol van gebruiken en gewoonten. De islamitische cultuur kent hechte familiebanden en een groot gemeenschapsdenken. Daarentegen heeft de schrijver van de recensie er geen enkele notie van dat er ook slechte kamers in het huis zijn. zoals een radicaliserende en een overspelige kamer.
T
en eerste wordt er niet iets gezegd over de innerlijke verlangens van de islam, “Achter baarden en chadors gaan menselijk verlangens schuil”. De markantste figuren in het boek die dat aspect benadrukken. zijn de twee grootmoeders. Zij wijden zich al decennialang toe aan de verzorging van de imam De grootmoeders hebben maar toegang tot enkele kamers, maar desondanks zien en weten ze alles. Speelse elementen in het boek. vaak met een seksueel tintje, tonen aan dat zelfs een mens bij het strengste regime zijn verlangens nooit kan kluisteren. Nosrat, de oom van de hoofdpersoon Aga Djan. doet het in minaret en in een bibliotheek vol heilige boeken. Als een man wil slapen met een vrouw die zijn wettige vrouw niet is, dan leest hij de openbaring van de soera Enkatho voor. Het lijkt allemaal vreedzaam, maar er schuilen begeerten achter.
N
aast dat er plichtsbewustzijn en vroomheid heersen rond de moskee, goede punten van de islamitische cultuur, is er ook een radicaliseerde kamer. Galgal, een jonge imam gestuurd door de ayatollahs, wordt imam in de moskee Hij houdt een betoog tegen Amerika en de sjah, Amerikaanse politieke aanhangers in Iran. Uiteindelijk wordt Galgal zover gedreven dat hij aan de top van de ayatollahs komt. Aan het einde van het verhaal krijgt hij een opdracht van Khomeini. “Amerika zal er alles aan doen om ons onderuit te halen. Ik wil alle restanten van het regime verwijderd hebben. [...] Is hij je vader. verwijder hem! [...] Vernietig alles wat de islam in de weg staat! […] Je bent mijn afgezant maar je legt je verantwoording alleen af aan Allah.” Bij radicalisering ligt er niets meer in de weg wat je tegenhoudt, bijvoorbeeld naastenliefde. Je gaat alleen af op je doel. Roei het regime uit’
A
ls laatste wordt er gesuggereerd dat de islamitische cultuur in het boek een eenheid is. In de jaren zestig werd de Amerikaanse cultuur loyaal gastvrijheid geboden door de sjah. Terwijl de cultuur opbloeide door de Amerikaanse invloeden. werden er islamitische scherpslij-
pers klaargestoomd om scherprechters in dienst van Allah te worden. Uiteindelijk namen de fundamentalistische ayatollahs de macht over van de sjah. Het land onderging een revolutie. Het boek bestaat uit twee delen Dit wijst op de twee cultuursituaties in Iran, want in het eerste deel is het boek in poëtisch proza gesteld en in het tweede deel wordt de taai agressiever.
A
ls we kijken vanuit een christelijke opvatting, leef- en omgangsregel volgens de Bijbel, naar de islamitische cultuur, dan kunnen we vele kanten van de cultuur aanvallen, o.a. het losbandige leven van sommigen. Daarnaast moeten we geen tunnelvisie krijgen.; door alleen naar de islamitische cultuur te kijken. Want hoe zit het met de Westerse cultuur Is hier een zedeloos leven niet aan de orde van de dag? We moeten spreken van een islamitische cultuur met vreedzame kanten. Wij kunnen zelfs in sommige opzichten een voorbeeld aan hen nemen. Blijf naar twee kanten kijken en concentreer niet alleen op de mooie kanten, maar ook niet alleen op de schaduwkanten. Naam en adres zijn bij de redactie bekend.
- Página diseñada por Santi Folch (info@maquetador-online.net). Licencia Creative Commons Atribution 3.0: uso libre pero se solicita citar al autor o vincular a la página de descarga: maquetador-online.net -
LITERATUURLIJST Primaire bronnen 1. Abdolah, K., Het huis van de moskee (Breda, 2005) 2. Segers, G.J., Twee broers en een meisje met geel haar (Zoetermeer, 2008) Secundaire bronnen 1. Bellon, M., ‘De islam ontsluierd’, De Standaard, 12 september 2005 2. Bruijn de, E., ‘Drie soorten moslims onder één dak’, Reformatorisch Dagblad, 15 oktober 2008. 3. Dekeyser, A., ‘Het laatste oordeel’, De Standaard, 10 december 2010 4. Ester, H., ‘Kader Abdolah: vlees noch vis’, Nederlands Dagblad, 27 januari 2006 5. Magerman, D., ‘Het huis van de moskee’, De Leeswolf (2009) 6. Messeman, S., ‘De troost van oude wijn’, De Tijd, 18 februari 2006 7. Wilcke-van der Linden, M., ‘Er stond een vreemde man naast mij’, Nederlands Dagblad, 5 december 2008