écht
VLIER
Vlier is door de tijden heen een inspiratiebron voor verschillende kunstenaars geweest. Vincent van Gogh heeft de vlier bijvoorbeeld in verschillende schilderijen verwerkt. En in de brieven naar zijn broer Theo beschrijft van Gogh meerdere keren zijn gedachten en observaties van de vlier.
Op het einde van de zomer krijgt de vlier dikke trossen zwarte bessen. Vogels zijn dol op deze bessen Van de vlierbes wordt thee, jam, en likeur gemaakt
In mensenjaren gemeten ben ik oud. Maar ik bloei als nooit tevoren en mijn takken zijn nog even soepel als toen ik voor het eerst bloesem ging dragen. Ik heb een rijk leven gehad, waarin ik vele veranderingen heb zien komen en gaan.
Als een jong meisje op midzomernacht een bloeiend vliertwijgje achter haar bed hangt zal haar toekomstige echtgenoot zich in haar droom aan haar kenbaar maken.
Een vlier bij de achterdeur biedt de bewoners bescherming tegen blikseminslag, kwade geesten en ander onheil.
In het voorjaar is de vlier een van de eersten die blaadjes krijgt en uiteindelijk een bladerdek zo dicht dat je er echt onder kunt schuilen. Later krijgt de vlier imposante bloemschermen die heerlijk ruiken en is ze precies met midzomer op haar mooist.
Vlier word vanuit de oudheid gezien als een heilige struik. Ze bied bescherming tegen boze geesten en trekt goede geesten aan. Het snoeisel word niet verbrand, maar op de grond gelegd zodat de erin aanwezige geesten stilletjes de grond in kunnen kruipen.
Ik sta nog steeds op de plek waar ik ooit ontkiemd ben: op een zonnige plek achter een boerderij, tussen het gazon en een sloot. Voorbij de sloot lag een zandpad dat naar een stad in de verte leidde. Het was een fijne plek, met genoeg water en voedsel, mijn zussen om mij heen, kinderen die onder mij speelden en volwassenen die op een bank van mijn schaduw genoten. Ik leefde in harmonie met het boerengezin. De boer snoeide jaarlijks mijn takken en ik beschermden de mensen tegen storm en ander onheil. Het was een tijd waarin mensen midden in, en samen met de natuur leefden. Ze kenden mijn mystieke gaven en genoten daarvan. In ruil daarvoor genoot ik hun respect. Ik groeide op tot een vruchtbare dame. In het voorjaar droegen mijn takken ontelbare witte bloesems en mijn rijke zoete geur hield vliegen en muggen op afstand. Voorbijgangers bleven staan en namen de tijd om mijn pracht te bewonderen. Sommigen putten inspiratie uit mijn weelderige verschijning voor hun schilderijen of gedichten. Kinderen sneden wel eens een tak af om daarvan fluitjes te maken en jonge meisjes hingen een bloesem-begroeide tak tijdens de midzomer boven hun bed om te dromen van hun toekomstige geliefde. Op het einde van de zomer droeg ik een rijke lading aan bessen, waar vogels zich aan tegoed deden en die door mensen graag geplukt werden.
De bloesem van de vlier verspreid een frisse, zoete, licht bedwelmende geur.
Door zijn sterke aanpassingsvermogen weet de Vlier overal wel een plekje te vinden en te overleven op plaatsen waar andere struiken en bomen dat niet kunnen. Vlier bezit de krachtige eigenschap om afvalstoffen om te zetten naar kostbare voedingsstoffen. Sterk is de vlier ook: alleenstaand op oude muren kan de vlier daar uiteindelijk doorheen
dringen. Op Litha (Keltisch zomerfeest van de zonnewende) konden wezens uit de elfische wereld rond de struik worden gezien, zeker als je je ogen vooraf gebet had met het sap uit de groene twijgen. In de Schotse traditie is het op Samhain (winter zonnewende) dat je staande onder een vlierstruik, de elfen voorbij kon zien rijden.
Wie zich onzeker voelde zocht een oude vlierstruik op. Je pakte die dan goed vast en concentreerde je en na een tijdje voelde je het zelfvertrouwen terugkomen.
Maar de tijden veranderden en het wiel van de vooruitgang begon mij met grote slagen in te halen. De naburige stad groeide. Het werd steeds drukker op het zandpad en al snel werd mijn pad een verharde weg. Mijn wortels tastten de dikke, zwarte asfaltlaag af en vonden giftige stoffen in het pek dat langzaam in de grond sijpelde. Er verschenen auto’s. Ik werd omgeven door steeds grotere wolken uitlaatgassen. Het boerengezin waar mijn zusjes en ik al zolang mee samengeleefd hadden, vertrok naar de stad om een graantje mee te pikken van de vooruitgang. Niemand wilde nog op het platteland leven en de boerderij bleef leeg achter. Voor mijn zusjes en mij brak een afschuwelijke tijd aan. De omgeving verwilderde en het frisse water uit de sloot werd langzaam vuiler. Geen rustzoekende of verzorgende handen beroerden mijn knoestige stam nog. Niemand had nog tijd om mij te aanschouwen of onder mijn takken te rusten. Mijn bloesem werd steeds schaarser en tot mijn grote verdriet zag ik mijn zusjes een voor een, langzaam afsterven. Het was de donkerste tijd van mijn leven. Ik had alle kracht die in me zat nodig om te overleven. Ik trok me helemaal terug in de kern van mijn stam. De boerderij was vervallen geraakt en het grasveld voor me overwoekerd door onkruid. Daar bleef ik achter in tranen, verlangend naar handen op mijn bast en een mensenfamilie onder me. Hoeveel seizoenen ik in deze duisternis heb doorgebracht, weet ik niet. Was het een elf die me aantikte? Of was het de pure levenskracht in mij die me uit mijn bast liet springen? Net zoals ik me ooit uit de harde schil van mijn zaadje een weg naar buiten had gevochten? Mijn wortels zochten een weg het asfalt in en speurden naar de kleine beetjes mineralen in het gesteente. Stukje bij beetje brak ik door de teer heen en voedde mij terug naar een eerste bloei. Ik bleef als een kranig wonder boven het asfalt bestaan. Ik voelde mij sterk en mijn vechtlust kwam naar boven. Langzaam kleurden mijn bloesems weer zacht wit en zweefde mijn licht zoete geur weer mee op de wind.
VLIER siroop is niet alleen een heerlijk fris en echt drankje. Van oudsher uit worden siropen ook vaak gebruikt in verschillende overheerlijke recepten zoals in desserts, in vlees-jus of in baksels. Aan al deze gerechten geeft VLIER een vleugje van de frisse zoete smaak en geur die VLIER zo bijzonder maakt.
Sladressing met VLIER: Meng 3 el. olie en 1 el. azijn. Voeg 1 el. scheut vlierbloesemsiroop toe en knijp 1/4 citroen uit. Breng het mengsel op smaak met peper en zout.
Van de bloemen is een verfrissende zomerdrank te maken. Een heerlijke drank voor de langste dagen van het jaar.
Vlees in VLIER: Bak 4 chalotten in ruime boter tot ze glazig zijn. Bak het vlees snel mee in kleine stukjes. Blus af met 500cl water en 500 cl azijn. Voeg kruidnagel, laurierblaadjes peper en zout naar smaak toe. Laat 3 uren indikken op klein vuur. Verwijder de laurier en kruidnagel en voeg een kopje Vlierbloesemsiroop toe. Proef of er nog zout en peper nodig is. Heelrijk bij een stukje wild als hert, konijn of runderpoulet.
De weg naast de boerderij was niet meer zo druk, misschien omdat in de verte een andere, veel bredere weg nu naar de stad leidde. Ik zag steeds vaker weer mensen die tijd namen om te genieten van mijn omgeving en op een dag bleef een gezin in mijn schaduw staan. De vrouw kwam naar me toe en legde haar hand op mijn stam. We voelden het allebei direct: wij waren gevoelsgenoten, een ritseling van vreugde ging door mijn bladeren. Beiden waren we ingehaald door de tijd en hadden daarbij de balans in het leven verloren. Het gezin kocht de boerderij en met eerlijk handwerk herbouwden ze het vervallen pand tot een statige hoeve. Het gazon en de tuin werden tot een weelde van de natuur omgetoverd en naast mij werden nieuwe struiken gepland. Ik bloeide als nooit tevoren. De van leven vibrerende gouden draad tussen de vrouw en mij werd steeds intenser. Zij leerde mijn stem te verstaan, die te horen was wanneer de wind door mijn takken waaide. Aan haar vertelde ik mijn hele verhaal: mijn prachtige jeugd, de duistere jaren en de ongelofelijke levenskracht die mij geholpen had te overleven. Op een mooie zomerdag nam de vrouw mijn bloesems en liet ze op het grasveld drogen. De dag erna bracht de wind mij warme geuren uit haar keuken. Toen, op een zwoele nazomermiddag, riep ze haar gezin bij elkaar. Ze gingen zitten op de banken onder mijn takken en de vrouw presenteerde het resultaat van haar werk. Uit een mooie fles schonk zij een goudgeel sap waarin de frisse en zoete geur van mijn bloesems gevangen was. Zij lengde het aan met het koele water uit de pomp en gaf haar gezin het eerste glas van een nieuwe smaak die we zouden delen met al onze gevoelsgenoten. En op die prachtige fles, daar stond mijn naam: VLIER.