PulpdeLuxeMagazine 38

N°

38

NORA KASTEIN // LODE DEVROE // WILMA GROOT // METROMAN

M AGA Z I N E KUNST, C U LTU U R, GRA PP IG, D U U RZA A M & M A ATS C H A P P EL I J K VERAN TW O OR D

COLOFON Pulp de Luxe Magazine Nยบ38 okt 2018 REDACTIE Marianne Antuma, Mari Maris, Nico Joosting Bunk, Richard Vermijs, Job Boersma

VORMGEVING IJGENWEIS Visuele Vormgeving, Artnic creatief in communicatie

FOTOGRAFIE PinPointFactory, Job Boersma, Remco Takken

TEKST Sheila Sitalsing, Sermin Bahar, Marjolein Scherphuis, Mari Maris, Peter Veen, Wilma Groot, Carolien Jansen, Maaike Blom, Marije Keizer, Marianne Antuma, Nora Kastein

ILLUSTRATIE Lode Devroe, Wilma Groot, Richard Vermijs

COVERMODEL Nora Kastein

STYLING EN KAPSELS Fohn Zwolle

WEBSITE IJgenweis Visuele Vormgeving DANK AAN Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Evert de Rooij, Ellen Willink, Ilona de Rijke, Rob Scholte, VeldhuisMedia, Madame Pompadour Utrecht, Mariana Davelaar voor Mix Models Amsterdam, Monique, George en Margriet en Robin, Stefan en Claudia.

MAIL info@pulpdeluxe.nl WEBSITE pulpdeluxemagazine.nl SOCIALE MEDIA

I F T /PULPDELUXEMAGAZINE STICHTING PULPDELUXE

06 22498775

4/

voorwoord LOEWE Onlangs liep ik in Hattem op een rommelmarkt. Tussen de duizenden en duizenden vooral “made in China” spullen zag ik een prachtige knaloranje radio uit de vroeg zeventiger jaren. Gewoon een mono tafelmodel maar met looks die het gebrek aan hi-fi meer dan goed maakten. 40 Euro voor een radio waar ik nooit naar zou luisteren maakte me lichtelijk kopschuw. Indachtig het geweldig leuke “Put your money where your mouth is’” besloot ik keihard 25 euro te bieden. Het onderhandelen kon beginnen. Maar de verkoper zei domweg “nee” en ik hield voet bij stuk door hoog spel te spelen en te repliceren dat ik ‘m dan liet staan. En vertrok. Niets onderhandelen, de verkoper kende het script niet en ik liep steeds harder balende naar mijn auto. Thuis aangekomen was ik zo kwaad op mezelf dat ik dit space-age item had laten staan dat ik spoorslags op Marktplaats ging zoeken. Gelukkig stond er 1 te koop voor 75 euro in Zaandam. Ik bood gelijk 50 euro en 2 weken later was ik de gelukkige winnaar van de veiling. Opsturen hoefde niet want ik kon de radio ophalen in dezelfde plaats waar ik woon. Ideaal. Aangebeld bij de verkoper leerde dat ik precies dezelfde radio van de rommelmarkt in Hattem had gekocht. Weliswaar gekocht aan de andere kant van het land maar verder van dezelfde verkopers. Ik had de Loewe Opta 2001 weliswaar met 33% korting in handen gekregen maar uiteindelijk 10 euro meer betaald dan ik op de rommelmarkt zou hebben moeten doen. Economie zoals de vrije markt dat bedoeld heeft. Daarenboven bleek de verkoper ook nog eens mijn Russische balletlerares uit de tijd dat ik in een weddenschap met vrienden voor tien lessen op ballet terecht kwam.

Vanwege de vrouwen die daar ruim voorradig zouden zijn zo redeneerden we toen.

Kortom ik kocht een dure goedkope design radio met een bijna vergeten link naar mijn ballet verleden. En de radio; die deed het niet. Speelbal van de golven of geregisseerd door de Illuminati of het resultaat van allerlei bewuste keuze’s?

\5

6/

Homo Sapiens 2018 TEKST SERMIN BAHAR FOTOGRAFIE JOB BOERSMA

We live in a world where we think we have these perfect lives. In a way that is correct, because we do live in the safest era ever.

We are free from disease, starvation, and war. We have nice homes, jobs, and hobbies. However, our road to success has caused the planet disease, starvation, and war. Due to our careless way of living we have shifted our problems on to our planet without considering that it could cause our own extinction.

G

rowing up in the 90s was an amazing experience, because I saw all the technological changes first-hand. I thought it was brilliant what we were doing, we were saving lives like we never have before, we were creating lives for the people that couldn’t reproduce, and we were enhancing our food supplies, so we could never starve again. However, we did all this without

\7

considering the consequences. We saved or cured all lives that we could save, but we now have to deal with overpopulation. I remember my biology teacher saying that we need to adapt in order to survive, but today the laziest, weakest, and most unfit person can survive.

There are no consequences for the careless, because there is a magic pill for everyone to be cured from almost everything. My biology lessons went out the window, because now everybody survives, therefore, we have stopped evolution!

“IT WAS A SCANDAL THAT DIDN’T SHOCK ME BECAUSE MIXING UP SAMPLES HAPPENS IN EVERY LAB, EVERY DAY, WE ARE HUMANS AFTER ALL AND WE MAKE MISTAKES” In my twenties, I managed to create a hybrid of asparagus that would help the farmers to produce asparagus seed by having male plants only. This was done due to the fact that asparagus seed is very expensive, and it takes farmers 7 years to see results of their own experiments in the fields. What they could do in 7 years, I could do in 7 weeks in a laboratory and if I failed, I could start a new experiment the next day. In the process of creating this hybrid, I had to throw out all the plants that weren’t important. Over the years, I came to realise that technology in research and development is the same at every level. Even tough, I was working with plants to stop starvation, another researcher somewhere in a farm was doing the same to animals, and a doctor in a hospital was doing the same to treat his patients. And I was right, early 2000s a lab assistant came forward that she had mixed up the samples of parents doing IVF, the mothers were carrying the wrong babies. It was a scandal that didn’t shock me, because mixing up samples happens in every lab, every day, we are humans after all and we make

8/

mistakes. In my lab, if we made mistakes, we threw out everything and started all over again, because we were working with plants. However, when you are working with humans and you mess up the samples, how many people will be honest enough to come forward to admit their mistake? Getting new samples in that category isn’t that simple nor cheap. If you come forward, you’d lose your job.

What about the animals, I hear you think.

Well, we have become so selfish in creating things that we think we need that we lost a bit of our humanity along the way. We think it’s normal to get what we want, nothing is special anymore. For example, eating meat used to be something special, it was scares and only the rich and wealthy could enjoy it. On that note, let me remind you that in the past only royals would die of cancers or heart disease, as they could eat and drink all day long as much as they wanted. Nobody was overweight, just the rich and wealthy. Nowadays, we can all eat whatever we want, and it seems that people eat meat for breakfast, lunch and dinner. The number of people with weight, heart or cancerous problems have risen over the last 40 years amongst the “normal people”. However, the rich and wealthy are now eating salads, gluten free and all organic products, they work out everyday in order to keep themselves in perfect shape.

In the meanwhile, animal production has become one of the worst causes of global warming. If we would stop eating meat today, 80% of our problems will be gone by next year.

The production of one hamburger is the same as driving a car for 45 minutes. The world has 7.2 billion inhabitants, now imagine how many burgers are produced every day and think about the gasses that pollute our air in the process.

Globally we produce 18 billion chicks a week and half of them are killed and thrown away because they are male. 9 billion male chicks die every week because they are irrelevant.

We can say organic, cage free or happy farm animals all we want, they all die screaming in the slaughterhouse, knowing they’re going to die. Would you really eat any form of meat if you worked in one of those places?

Overfishing is emptying our oceans, but that isn’t even the worst. Sea life is dying because of all the plastic pollution and our poisonous sunscreen that we leave behind during our summer holidays, and all that polluted fish ends up on our plates. Well, I guess that is mother earth’s way of flipping us the finger.

We have called ourselves “homo sapiens” meaning “wise man”, but are we really that wise?

We have increased the extinction of animals by 1000 times the normal rate. In the next 20 years, every beloved animal we have known is predicted to go extinct. Species that have been here longer than us will be gone because of us.

“DEEP IN OUR HEARTS, WE KNOW IT’S TRUE, BUT WE CHOOSE TO CLOSE OUR EYES AND LIVE THE LIFE WE WERE GIVEN” We live taking care of ourselves but don’t even think twice about OUR planet along the way.

Actions have consequences and all of our actions are coming for us. Our planet has given us so much. We are the only planet in the solar system with life that gives us medicine from nature. We must recognise the problem before it’s too late, because the real crisis is NOT global warming, environmental destruction, technology or animal agriculture, it is US. These problems are symptoms of us which we have spread like a virus. Deep in our hearts, we know it’s true, but we choose to close our eyes and live the life we were given. Maybe we will start to believe it when we have to buy oxygen to breathe, go days without clean water, and when food becomes scares again. Or we can choose to wake up now

and start all over again, because it is up to us to take care of this planet. Mother Earth doesn’t need us, we need her.

WELL, I GUESS THAT IS MOTHER EARTH’S WAY OF FLIPPING US THE FINGER. \9

AFRIKA BEELD LODE DEVROE

10 /

\ 11

12 /

\ 13

WHO IS NORA? IK BEN NORA KASTEIN MULTIDISCIPLINES ARTIST WOONACHTIG IN NEDERLAND

• WAAROM WORDT JE DE “DUTCH AI WEI WEI” GENOEMD? Ik hou erg van zijn werk. Ik hou ook van de filosofie dat hem drijft. We delen een soortgelijke benadering in artistieke uitdaging. Als een multidisciplinair artist heb ik de flexibiliteit om met verschillende middelen te spelen in mijn artistieke proces.

• VERTEL ONS OVER JE CREATIEVE PROCES EN JE FILOSOFIE. Mijn creatieve proces en filosofie is samen te vatten in drie stappen.

1>FILOSOFIE, 2>DOELSTELLING, 3>CREATIEVE PROCES. In stap 1 visualiseer ik de effecten die ik wil bereiken voor de beschouwer. Dan identificeer ik de key punten. Daarna moet ik fysiek naar het proces om het te uit te voeren. Het uitvoeren van het werk is erg leuk en uitdagend. In mijn artistieke proces breng ik alle stappen 14 /

samen om het effect en de stimulatie te creëren voor de beschouwer. Voor mij is het mentale proces net zo belangrijk als het fysieke proces om het effect te bereiken.

• WAT MAAKT JE ANDERS DAN ANDERE KUNSTENAARS IN DE WERELD? Er zijn veel goede kunstenaars in Nederland. Mijn benadering van kunst is dat ik ervan uit ga dat er geen grenzen zijn. Dat kan soms moeilijk zijn omdat je in kunst juist ook grenzen moet vinden. Door mijn proces van artistieke fluïditeit komen het mentale en fysieke proces uiteindelijk samen.

Ik denk dat dit mij anders maakt dan andere kunstenaars.

• WAT DENKEN ANDERE BEROEMDE KUNSTENAARS OVER JE WERK? LACHEN I herinner mij een interessante situatie 2-3 jaar geleden. Ik ontmoette

\ 15

Karl Ferris. Hij was Jimi Hendriks zijn fotograaf en de lead fotograaf voor Vogue in de USA. Ik werd aan hem voorgesteld door een gezamenlijke vriend. Nadat hij mijn werk gezien had zei hij dat hij probeerde een soortgelijk effect te maken maar dat hij dat destijds niet bereikte. Ik vond dat gesprek erg stimuleren en ik was blij met het respect en aanmoediging die hij me gaf.

• WORDEN VROUWEN IN KUNST ANDERS BEHANDELD DAN MANNEN? Dit is een heel brede vraag. Dat kan alleen beantwoord worden door individuen. Ik heb met mannen en vrouwen gewerkt en verschillende exposities en shows wereldwijd. Ik 16 /

zie op veel plekken nog steeds meer werk van mannen dan vrouwen in exposities.

• JE INSTALLATIE “CRATER” HEEFT VEEL INTERNATIONALE AANDACHT GEKREGEN, VERTEL ONS HIER EENS OVER. Ik heb mijn artistieke werk “Crater” gedaan in Spanje, Duitsland en Nederland. Voor mij was de uitdaging om het te installeren in verschillende omgevingen; op het strand, in een bos, in een club en expositie. Ik heb genoten van de uitdaging om een heel dynamisch effect te maken in verschillende omgevingen. Vooral in verschillende tijden van de dag en de nacht. Ik hoop dat de beschouwer geniet van de ervaring die ik creëer.

• WAT IS DE TOEKOMST VOOR NORA, DE KUNSTENAAR? Als een moeder van 2 jonge kinderen is het een uitdagend om een balans aa te brengen in het familieleven en professionele werk als kunstenaar.

Onlangs was mijn werk betrokken in shows in Hong Kong en Vietnam.

Mijn nieuwe werk zal te zien zijn in Amsterdam, Ruigoord 1+2 september, Woudrinchem 15 september en Zwolle 22 september. Dit is de link van de teaser clip: https://vimeo. com/280539649 Het ziet ernaar uit dat 2019 een heel druk jaar gaat worden. Ik ben gevraagd door 6 shows in 6 verschillenden landen variërend van Noord-Amerika tot Afrika en Azië.

• JE BENT EEN DRUKKE DAME… Ja! Maar hou van wat ik doe ik zou het niet anders willen.

• DANKJEWEL VOOR JE INTERVIEW. KOM VOLGEND JAAR WEER MET ONS PRATEN. Zeker, daar kijk ik naar uit.

\ 17

18 /

terrorist of strijder ?

TEKST CAROLIEN JANSEN FOTOGRAFIE JOB BOERSMA

Ik snap het niet helemaal, mijn leven tot nu toe bestaat uit gedwongen sex, alcoholisme, drugs, geweld, onderdrukking, eigen mening kan echt niet, met de kudde mee en luisteren, verstoppen en stil zijn misschien vergeten ze je wel even, en een heleboel dingen die daar op lijken of mee te maken hebben. Mensen om je heen heb je niet want het is ieder voor zich dus je raakt eraan gewend dat mensen weg zijn zodra het een beetje moeilijk word, dus op het laatst hou je maar op om andere mensen bij je problemen te betrekken want het helpt toch niet, niemand luisterd en je moet het alleen doen, alleen wat moet je doen want je moet stil zijn en niemand mag het weten, en als je er wel tegenin gaat word je wel tegen gehouden, je moet net als de rest luisteren en in de kudde blijven. Het lijkt een beetje of ik ben opgegroeid in een soort van oorlog alleen ben ik gewoon in nederland.

MISSCHIEN MOET IK EVEN BIJ HET BEGIN BEGINNEN EN UITLEGGEN WAT IK PROBEER TE ZEGGEN ‌ Ik ben geboren in Harderwijk, woonde daarna in

Hierden samen met mijn vader, moeder en zusje.

Klinkt gezellig als een normaal gezin maar ik zal het proberen op een heel makkelijke manier uit te leggen. Nu ik toch de vergelijking met ruzie en oorlog al heb gemaakt zal ik daarrmee verder gaan dan blijft het overzichtelijk. Ik ben geboren in mijn lichaam, ze zeggen weleens dat het lichaam je tempel is, nou hou ik het gewoon bij land , dus mijn lichaam is mijn land , dat is van mij, ik ben erin geboren en het maakt mij tot wie ik ben, toch?

Nou is het zo dat als je nog klein bent je ouders een soort van regering zijn over mijn lichaam (land) Zij hebben het laatste woord en je moet luisteren, okee goed, als ze het beste met je land voor hebben wel, alleen mijn regering (vader en moeder) hadden nog al vaak vergaderingen (feestjes met de nodige alcohol) met andere leden van de regering en regering van andere landen (vrienden, kennissen en de oppas). Die laatste had wel een hele grote stem in wat er allemaal gebeurde met mijn land, en probeerde echt de baas te spelen, en meestal luisterde de regering dan ook wel naar hem.

\ 19

De vergaderingen vonden altijd plaats bij ons in huis en als de vergadering goed verliep kwamen de andere leden van de regering altijd gebruik maken van mijn land, ik was het hier niet mee eens maar had niet veel te vertellen dus moest gewoon luisteren en doen wat de bazen me zeiden. Ik was nog heel klein toen dit begon en dacht dat het zo hoorde maar vond het toch niet leuk en besloot om tegen de regering te zeggen dat ik dit niet wilde maar kreeg gelijk te horen dat ik niet moest zeuren, mijn land was tenslotte hun land en hun waren de baas. ik moest mijn land maar delen en stil zijn.

“IK BEN TOCH BAAS OVER MIJN EIGEN LAND? NEE DUS, ZO WERKT HET NIET, EN JE KUNT OOK NIET OVERLEGGEN” Na een paar keer begreep ik dat ik echt niks te zeggen had, ik zat tenslotte niet in de regering en had maar een gewoon land en iedereen mocht daar gebruik van maken, samen delen klinkt op zich netjes maar niet als het om je land gaat. Ik ben toch baas over mijn eigen land? Nee dus, zo werkt het niet , en je kunt ook niet overleggen met andere mensen over hun land want iedereen doet net of ze niet zien wat er gebeurt en luister gewoon omdat ze liever geen problemen willen.

Mijn land bleef dus verdeelt aan meerdere mensen. Maar ik bleef opstandig en bleef er ruzie over maken, ik vond nog steeds dat het niet klopte , en toen gingen we verhuizen. Ik was blij want ik ging met mijn land en eigen regering weg van de andere leden van de regering en dacht dat ik eigen baas was maar niks was minder waar, ze hadden in een overleg besloten dat nu mijn hele land naar de regering van het andere land ging en het was nu helemaal overgenomen door hem, en mijn regering ook dus ik had nu niks meer te vertellen en raakte mezelf kwijt, wie was ik nu zonder land.

Ondertussen bleef ik steeds proberen om alles

20 /

terug te krijgen en op te komen voor mijn land omdat ik me eigenlijk niemand voelde zonder land. Misschien een soort van staatloos, ik had geen indentiteit meer en wilde dit heel graag terug om mezelf weer te zijn maar steeds als ik iets probeerde te doen was er wel weer een of andere regering of ander land die het beter wist en mijn regering ging overal in mee en ik verloor het keer op keer. Toen kwam ik in opstand, ik probeerde mijn regering ervan te overtuigen om naar me te luisteren maar ze luisterde alleen naar de andere partij en gaven alles in handen van de andere partij omdat ze vonden dat hij liet zien dat hij het zo goed voorhad, maar ze wilden de leugens niet zien, niemand trouwens, iedereen zag wat er gebeurde maar niemand doet iets, gewoon luisteren en meelopen, en vooral niet ertegen in want dan sta je alleen en word je door iedereen alleen gelaten.

Nou ik was het inmiddels al wel gewend om alles alleen te doen en besloot te vluchten. Ik vluchte naar een ander land (mijn 1ste ex) omdat hij beloofde dat hij mij kon helpen. Ik trapte er keihard in en werd weer onderdrukt, had niks te zeggen en als ik lastig was sprak hij kwaad over me en iedereen zag mij weer als de boosdoener, eigenlijk zagen ze me een beetje als de terrorist, maar ik was gewoon iemand die opkwam voor mijn eigen ik, mijn bestaan, ik wilde gewoon mezelf zijn en daar hoort mijn achtergrond bij want zonder ben ik niemand.

Maar maakt mij dat dan gelijk een terrorist?

Er werd zoveel tegen mij gelogen en ik werd bedonderd en gepest , en op het laatst was ik niet meer gewenst in dit land en moest ik weer vluchten, nog steeds zonder eigen ik, ik was niemand en had ondertussen een reputatie opgebouwd als terrorist dus werd door veel mensen aangekeken alsof ik heel slecht was, en vond het heel erg om steeds te moeten bewijzen dat ik alleen mijn eigen ik terug wilde, gewoon zijn wie ik ben en niks meer, dat is toch niet teveel gevraagd. Wie geeft mensen het recht om

af te nemen wat van mij is en wat mij maakt wie ik ben, wie geeft mensen het recht om mij mijn identiteit af te nemen, en waarom zou ik hiet niet voor strijden om het terug te nemen zodat ik eindelijk mezelf kan zijn. Ik wilde zo graag mezelf zijn en eindelijk rust hebben.

Ondertussen was er een ander land (2de ex) die beloofde dat het allemaal goed zou komen en me zou helpen , ik had nog steeds niks en was wel een beetje blij en hoopte dat het nu goed zou komen. Nou wat had ik me vergist.. toen ik eenmaal in dit land was kon ik niet meer weg en er was nog meer geweld als al die jaren bij elkaar en ik was zelfs bang om voor mezelf op te komen want dan kreeg je nog meer geweld. Er waren overal mensen om me heen maar ik kon niemand vertrouwen want iedereen luisterde perfect en niemand ging tegen dit land in en overal hield iedereen me in de gaten en als ik ook maar iets voor mezelf opkwam werd ik verraden en was mijn leven in gevaar, en daarbij was ik nog steeds niemand want nu was dit land de baas over me.

Maar diep van binnen wist ik wie ik eigenlijk was en stiekem bleef ik strijden, gaf ik niet op en hoopte ik dat ik op een dag terug kon naar mijn eigen land. Af en toe deed ik nog wel eens opstandig en probeerde ik het toch maar dan luisterde iedereen naar dit land en begon mij weer aan te wijzen als de terrorist die tegen alles inging. Ik snapte het niet goed want heel veel mensen zagen alles wat er gebeurde en wisten dat dit niet goed was, ze zagen het geweld en toch hielden ze zich stil en wezen mij aan als de slechterik, waarom?

Waarom hielp niemand me, ze zagen toch dat ik niks verkeerd deed en toch de blauwe plekken kreeg, maar ook dat ik niet weg kon omdat ik nog steeds niemand was, iemand moest iets doen om te zorgen dat ik me eigen land weer kreeg maar waarom durfde niemand samen met mij die strijd aan te gaan? Waren ze bang dat als ze samen met mij zouden strijden mensen hun ook

als terrorist zouden zien en uit zouden kotsen?

Is het belangrijker om je kop in het zand te steken en bij de grote kudde te horen? Daarvoor laat je mensen hun identiteit afpakken? Als je er zelf maar bijhoort? Gewoon luisteren wat de rest zegt, met de rest meedoen, meelachen en met z’n allen net doen alsof er niks gebeurt en niks hebben gezien en al helemaal van niks weten.

“HET RARE IS WEL DAT DE MEESTE MENSEN DIE MIJ KENNEN EN ALTIJD HUN KOP IN HET ZAND HEBBEN GESTOKEN NU HET HARDST STAAN TE SCHREEUWEN DAT HET ZO GOED IS DAT IK VOOR MEZELF OPKOM.” Sorry dan ben je voor mij niks waard , want ik wil nog steeds graag mijn eigen ik zijn, Met eigen land, en eigen mening , en als mensen me daarom uitkotsen en zelfs geweld gebruiken dan moet dat maar, inmiddels kan ik wel tegen een stootje omdat ik er genoeg heb gehad en als het erger word doordat ik nu inmiddels weg ben uit dit land en mijn eigen land weer heb dan kom maar op! Ik heb nu alles verteld aan iedereen die het maar wil horen, en ben nu dus niet alleen een terrorist maar ook een verklikker, maar als je daarvoor weer achter me aan wil komen en het je lukt om me weer te laten zwijgen dan ben ik in iedere geval strijdend ten onder gegaan, en dat veel liever dan een meeloper zonder mening. Het rare is wel dat de meeste mensen die mij kennen en altijd hun kop in het zand hebben gestoken nu het hardst staan te schreeuwen dat het zo goed is dat ik voor mezelf opkom. (er zijn natuurlijk ook mensen die me wel steunen en samen met mij strijden maar die kun je op 1 hand tellen, niet iedereen is geboren als strijder, de meesten blijven lekker save meelopen zolang het hun niet raakt en raakt het wel dan stop je gewoon je kop iets verder in het zand).

Ook ben ik niet van plan om nu op te geven (ik weet dat overal staat dat je nu moet stoppen en

\ 21

moet vergeven maar ik ben nog lang niet klaar voor mijn gevoel) want ik heb mijn eigen land wel weer terug maar ik weet niet zo goed waar ik wil wonen?

SNAP JE HET NIET? Ik heb gezien dat overal waar ik kom dezelfde soort mensen zijn die met hun kop in het zand zitten , of met hun kop heel ver in de kont van een ander om het maar te doen zoals ze ons willen laten geloven dat het moet. Jarenlang heeft bijna niemand me geholpen, ja ze beloven van alles (instanties , politie , rechtbank) maar als het zover is laat iedereen je alleen staan, er worden geen straffen uitgedeeld maar gewoon geloofd dat ze het niet meer doen als ze dat zeggen, leugens. Maar leugens geloofd iedereen, dat is makkelijk want als we allemaal hetzelfde zeggen sta je samen, ook al is het een leugen.

Maar dat kleine groepje mensen die wel voor zichzelf op wil komen omdat ze opkomen voor hun eigen ik en nog steeds staatloos zijn die word aangewezen als terrorist, omdat ze tegenwerken en niet mee willen werken aan alle leugens.

“IK HEB MIJN VERTROUWEN EEN BEETJE VERLOREN IN DE MENSEN OM ME HEEN” Als ik moet kiezen tussen rust in mijn eigen land met leugens en doen als of ik niet zie wat er om me heen gebeurt en dat we iedereen laten stikken als het even moeilijk word dan lever ik mijn land gelijk weer in en ga ik opnieuw de strijd aan met alle anderen die strijden voor hun eigen ik , daar hoef ik niet eens over na te denken. Al die mensen die nu roepen hoe goed het is om voor jezelf op te komen, staan jullie er ook als hij me wel vind en wat aandoet of staan jullie dan met zijn allen elkaars kop aan te drukken in het zand zoals het normaal gaat, ik heb mijn vertrouwen een beetje verloren in de mensen om me heen, en ben gewend dat als er ook maar iets anders gaat dan dat de rest doet de meeste

22 /

hem smeren en van een afstandje toekijkt hoe je het zelf moet oplosssen. En sorry als ik hiermee mensen tegen het hoofd stoot maar kun jij me zonder twijfelen zeggen dat je nooit de andere kant op hebt gekeken terwijl je eigenlijk iemand had moeten aankijken, hem of haar een hand had moeten aanreiken en zeggen dat je er bent, goeie en slechte tijden, en misschien komt het niet altijd goed maar je staat in ieder geval niet alleen want ik ben er voor je, we zijn samen...

Nu de vraag... ik kon niet altijd iets doen en er waren mensen tegen wie ik het op moest nemen die soms te sterk of met teveel waren, soms heb ik zelfs bijna opgegeven omdat ik mezelf niks meer waard vond omdat ik niemand (staatloos) was en ik zoveel mensen om mij heen heb verloren en me vaak alleen heb gevoeld maar heel diep van binnen ben ik het nooit eens geweest met de regering, andere partijen uit de kamer, andere landen waar ik heen gevlucht ben en heel veel mensen om me heen en bleef ik strijden tegen wat ik onrecht en leugens vond, zelfs nu, nu ik alles open en bloot deel met iedereen geef ik de strijd niet op en ga ik door voor al die mensen die “staatloos“ zijn op wat voor manier dan ook, en die in de steek gelaten zijn terwijl ze alleen maar opkomen voor hun eigen ik, hun eigen huis, hun eigen land.

En als dat betekent dat er weer mensen hard weg rennen dan hou ik de deur voor je open zodat je bij de rest kan gaan staan die hun oogkleppen op hebben. Want ik ben nog steeds van mening dat iedereen recht heeft op zijn eigen ik en achtergrond zodat niemand “staatloos” hoef te zijn, en dat je moet afblijven van alles wat niet van jou is.

BEN IK DAAROM DAN ECHT EEN TERRORIST ?

Beetje raar dat toen ik overal tegenin ging mensen me wel zo zagen en nu ik overal voor uit kom vinden ze me een strijder, ik was altijd al een strijder in plaats van een terrorist maar jullie zagen het niet omdat je te diep in het zand zat.

Wordt het niet eens tijd dat we gewoon om ons heen kijken om te zien wat er ECHT aan de hand is in plaats van alle leugens klakkeloos te geloven? Ik vind van wel maar ben heel benieuwd wie van de mensen die nu schreeuwen goed gedaan ook die eigen mening houd als er maar een paar overblijven...

Nou is dit mijn verhaal en waargebeurd, het gaat in grote lijnen over seksueel misbruik, huislijk geweld en alles wat daarbij hoort alleen heb ik alles een andere naam gegeven, het helpt echt als je opgroeit zonder te veel ellende en je achtergrond kent en waar je vandaan komt en een plek hebt om je thuis te voelen. Nou had ik dat dus niet echt toen ik opgroeide maar ik heb niet opgegeven en heb nu een fijn thuis. Heel fijn alle lieve reacties hoor, begrijp me niet verkeerd, en ik denk dat de meesten van jullie echt zeggen dat ik niet onder de terroristen val maar onder de strijders en zo voel ik me ook. En zoals ik gezegd heb ben ik nog niet uitgestreden want er zijn een heleboel vrouwen , en ook mannen , die nog dagelijks met hetzelfde te maken hebben als mij en ik hoop met mijn verhaal mensen aan te zetten om hier tegen te strijden en jezelf en je eigen ik nooit op te geven, ook al zie je het soms echt niet meer zitten, als je goed kijkt zie je de mensen ergens verstopt die je kunnen en willen helpen. Ze zijn nog steeds verstopt omdat het nog steeds een taboe is om voor je eigen ik op te komen want het is makkelijker om de andere kant op te kijken. Ik weet dat de vrienden die ik nu heb ook echt de mensen zijn waar ik van op aan kan, maar ik heb ook andere mensen leren kennen en me echt verbaasd over hun doorzettingsvermogen om te strijden voor hun eigen ik, hun eigen huis , hun eigen land en hun eigen identiteit.

Ik heb in mijn verhaal de mensen en mezelf anders genoemd om een vergelijking te maken met de mensen die ik heb leren kennen en heel erg van ben gaan houden. Die mensen komen uit Palestina alleen is het niet meer van hun en zijn

deze mensen nu staatloos, dus zonder identiteit.

“PALESTIJNEN HOREN IN PALESTINA, LOGISCH TOCH” Iedereen denkt dat ze recht hebben op dit land, de een met een nog grotere smoes dan de ander, geld, geloof van alles en degene die het meeste geld heeft of de meeste bommen die wint, en de Palestijnen die hier horen (Palestijnen horen in Palestina, logisch toch) worden uit hun eigen land gezet en er word van alles beloofd wat niet nagekomen word en ondertussen zijn zij een volk zonder land. Ze blijven strijden voor hun eigen identiteit maar worden uitgemaakt voor terroristen omdat ze niet meelopen met de rest en opkomen voor hunzelf (klinkt het al bekent ?) en ondertussen worden ze vermoord en zijn hele families uit elkaar gerukt, ondertussen blijven ze geloven in hun eigen ik en op een dag hun eigen land.

Het is verschrikkelijk dat je hier niks over ziet in het nieuws behalve om ze slecht te maken, en het is nog erger dat mensen er ook gelijk vanuit gaan dat als je uit Palestina komt je een terrorist bent, waarom? Jullie vinden mij een strijder, en geven me respect omdat ik voor mezelf opkom, en dan neem ik ook nog wraak want ik ga door (niet zo netjes toch) en toch krijg ik allemaal duimpjes !!

Deze mensen zijn alles kwijt geraakt, en de helft van jullie snapt waarschijnlijk niet eens wat ik bedoel omdat ze nog met hun kop in het zand zittten, iedereen is wel 1 of meerder mensen kwijtgeraakt van hun gezin of familie doordat ze vermoord zijn , ze moesten vluchten op de ergste manieren en hebben geen identiteit, zijn staatloos, omdat iedereen erbij staat en iedereen ziet wat er gebeurt maar niemand doet iets , en ondanks dat ze zoveel onrecht aan word gedaan proberen ze niet op te geven, blijven ze gastvrij en doen hun best om door te gaan. Maar als dan iemand hoort dat hun nieuwe buren of mensen

\ 23

in de straat Palestijns zijn staat iedereen met hun oordeel klaar. Dat zijn terroristen!

WAAROM?

Waarom ben ik een strijder als ik voor mezelf opkom en hun niet?? Deze mensen vierdienen respect, heel veel respect maar de mensen hier gaan liever in de kudde mee en zeggen wat de rest zegt in plaats van misschien eens een praatje maken en kijken wie er nu echt naast je woont of bij je in de straat woont. Iedereen heeft al een mening klaar, en ook nog niet die van hunzelf maar die van een ander omdat je vooral niet tegen de kudde ingaat. Iedere dag worden er Palestijnen vermoord maar niemand doet er iets mee omdat ze vallen onder de categorie terrorist en dat hebben wij gedaan door onze kop in het zand te steken en de mening van iemand anders te delen. Onschuldige mensen worden vermoord, er worden bommen gegooid met gas , kinderen liggen uit elkaar (ik heb de beelden gezien en geloof me die vergeet ik nooit meer) dit gebeurt dagelijks maar dat zie je niet op het nieuws want het zijn maar terroristen? Dit zijn onschuldige mensen en kinderen en dan zijn hun de terroristen? Omdat ze opkomen voor hun eigen land? Niemand hoort staatloos te zijn, dat was je net nog met me eens toen het over mij ging, maar stap eens uit die kudde en kijk eens echt om je heen wat er gebeurt en wat ze willen dat je geloofd . Heb eens een eigen mening en hou op met veroordelen voordat je iemand kent!

Ik heb enorm veel respect voor de Palestijnen en hoop dat ik ook net zo’n strijder mag zijn als hun.

En strijd voor alle mensen die “staatloos” zijn!!

WIE BEN JIJ ?

Probeer eens een eigen mening te geven voor jezelf... Als je opkomt voor iets waar je in geloofd, of voor je eigen identiteit, of om je weer in jezelf te laten geloven maakt je dat dan een TERRORIST of STRIJDER??? Want eigenlijk doet iedereen hetzelfde waarom noemen ze het dan zo anders.. ik snap het niet helemaal..

24 /

w n w do

ONLANGS STUITTE IK DEN HAAG CS PARDOES OP DEZE SURFSTERS.

trainen voor de Hoek tot Helder downwindernu gaan trainen voor een kwart triathlon!”

Dat vroeg om een foto en dat weer om een praatje met de modellen van dienst.

In koor; “We trainen voor een downwinder langs de Noordzeekust als sponsording voor de Hartstichting”. Afhankelijk van het weer en het uitkomen van PdLM38 is deze downwinder achter de rug dan wel niet. Ieder geval kun je altijd geld doneren aan de Hartstichting want per slot van rekening toch wel een goed doel.

WAAROM ?

En wie kan Milo en Mara iets weigeren?

Milo Extercatte en Mara van der Schaaf: “Sportieve uitdagingen daar moeten we voor trainen!” Deze training was een downwinder naar Zandvoort, waarbij we vanwege het onweer niet verder kwamendan Noordwijk.

EN DAN...

Met de bus en tram weer terug naar Scheveningen!

Milo; Verder is het trainen door regelmatig af te zien... zo heb ik voor het eerst 16km hardgelopen (over een paar dagen de 21km), 100km op een oude mountainbike gefietst en ben ik -door het

DONEREN !

www.hoektothelder.nl/actie/milo-extercatte/doneren 26 /

r e d win

\ 27

Uitgezwaaid Je hebt hem uitgezwaaid. Hij wilde het niet. Met zijn schorre stem, die soms de hoogte inschiet en dan overslaat, sprak hij zijn verbod uit.

‘Niemand wordt uitgezwaaid, ik wil niet voor lul staan.’ Je hebt gezwegen en geglimlacht en toen hij zijn woorden herhaalde, en kracht bijzette door het volume van zijn stem op te schroeven, heb je gezegd wat je altijd zegt in dit soort situaties. ‘We kijken even hoe het loopt, goed?’

Hij was vanochtend vóór jou wakker. Je hoorde hem mompelen. ‘Paspoort, telefoon, telefoonlader, eten, water.’ Wat hij eten noemt, noem jij snoep. Maar het geeft niet. Ze zijn maar eenmaal jong.

Je hebt thee voor hem gemaakt en een boterham met jam voor zijn neus gezet en geluisterd hoe hij vertelde over Berlijn en hoe het er daar aan toe gaat. Je hebt instemmend geknikt. Bij het afruimen streek je schijnbaar achteloos met de rug van je hand over zijn wang.

Hij trok zijn hoofd niet weg.

28 /

In de auto was het stil. Op straat was niemand, zes uur in de ochtend is te vroeg voor mensen die niet op schoolreis gaan. Bij de bus stond een groep kleumende ouders. De open laadklep van de touringcar toonde een verzameling gekleurde rolkoffertjes. Er gaan ook meisjes mee, dat drong op dat moment tot je door. Je droeg zijn koffer, stouwde het ding in het bagageruim en hij liet het toe. De slaapgezichten van de andere ouders maakten je vrolijk, je houdt van die kwetsbaarheid, van dat op een haar na instortende beeld van perfectie. Hij gaf je een zoen. ‘Dag, mam.’ Je hield je laatste-wijze-raadopmerkingen voor je. In plaats daarvan gaf je hem een plagerige duw. ‘Doe normaal’, zei hij, maar hij glimlachte en gaf je nog een zoen.

Toen je de parkeerplaats afreed, belandde je in een choreografie van uitparkerende en wegrijdende auto’s.

Thuis drink je zijn beker leeg. De thee is lauw geworden.

MARJOLEIN SCHERPHUIS

\ 29

Winwin TEKST MARI MARIS

Eindexamen gehaald, tas aan een stok uit het raam, vakantie voor de deur en toch was mijn neefje niet blij. Een briljant plan van de staatssecretaris tegen ‘de zesjescultuur’ maakte dat hij ondanks zijn trotse cijferlijst niet cum laude geslaagd was. Dat kán, cum laude slagen; een doeltreffend middel om ook van je middelbare schooltijd een wedstrijd te maken. En zo eindigde zes jaar inspanning in een diploma zonder lof, en mijn neefje met een sippe stemming op zijn vakantiebestemming. Het enige positieve dat ik erover kan bedenken is dat hij vast een beetje voorbereid is op de wedstrijd waaraan je de rest van je leven vaak ongevraagd mee blijkt te doen.

‘Gefeliciteerd, je bent superhost!’ zo jubelde Airbnb vanuit mijn digitale brievenbus. Nooit geweten dat ik zoiets kon, of wilde, worden.

Het blijkt een titel die je met hand en tand moet verdedigen: ‘reageer binnen 17 seconden om je responsegraad (is dat überhaupt een woord?) te behouden.’ ‘Mensen bekeken je advertentie maar boekten toch ergens anders’ enzovoort, totdat: ‘Het ziet ernaar uit dat je niet langer kwalificeert voor superhost, we weten dat het een teleurstelling zal zijn (o, weten ze dat?); je 30 /

hebt heel veel 5-sterrenrecensies maar bent toch geen superhost meer. Volgende keer kun je weer meedingen’. En zo eindigt mijn digitale hulp aan een bevriende boer met een leegstaande boerderij in een grote mislukking. Hij had veel vaker kunnen verhuren als hij zijn prijs naar 1 euro per nacht had gebracht, en ik had een getekende medaille onder de profielfoto kunnen houden als ik 24 uur per dag op de mail had gelet.

Om mijn onnoemelijke teleurstelling en vreselijk falen te vergeten ga ik buurten bij Facebook: ‘Je bericht ‘kijk eens wat ik eet vandaag’ scoorde 73% meer betrokkenheid, genereer nu meer klikken door je bericht te promoten.’ ‘Behoud je reactieratio door te reageren op een bericht van François Boulanger’; ‘123 mensen hebben je bericht leuk gevonden, genereer meer vind ik leuks (is dat überhaupt een zin?) door je bericht te promoten.’ ‘Gerda Solitair heeft maar drie vrienden, help haar meer vrienden te vinden.’

Maar waarom? Ik heb ook maar drie vrienden, die zie ik soms maanden niet, ze klagen nooit over mijn reactieratio, dat ik ze leuk vind weten ze ook zonder dat ik ze bestook met emoticons (ik hoor daar voor het eerst het Engelse con voor

EEN GERECHT UIT ‘MARI PLUKT DE DAG’ DAT NOOIT KAN MISLUKKEN

PUREE GRATINÉE

oplichting in. Kleine emotie-oplichtertjes, met hun ronde, gele kopjes! Of con uit het Frans, emotie-klootzakjes). Echte vrienden dus. Op Facebook heb ik meer vrienden dan ik mensen ken, met sommigen daarvan, een stuk of drie, blijk je inderdaad een digitale vriendschap te kunnen bouwen. Omdat ze weten dat mijn leven zich vooral buiten Facebook afspeelt en mijn reactiesnelheid niet altijd even indrukwekkend is, zijn ze niet geschokt als het even duurt voor ik reageer. En toch blijft de computer tegen me roepen dat ik zal mislukken als ik niet zorg voor meer klikken, vrienden, reacties, acties, evenementen. Gewoon zijn, leven, eten, werken: het is voor losers. Alles moet beter dan een ander, meer vrienden, harder lachen, mooier eten, de vetste vakantie. Het leven is toch geen wedstrijd?! Doe een potje mens-erger-je-niet en win of verlies, het is maar een spelletje, niet het leven zelf. Als je daarvan verliest ben je dood, zolang je er nog bent leef je. Daarin ben je sowieso geslaagd.

Laat je niet gek maken.

600 à 800 g aardappelpuree (zie p. xxx) 1 kleine bloemkool, in plakken van 5 mm 1 venkel, in reepjes van 3 mm 100 (kastanje)champignons, in kwarten halve prei, in ringen ca. half kropje andijvie, fijngesneden 2 tenen knoflook, gehakt ca. 100 g geraspte, pittige kaas 1 bolletje mozzarella, in plakjes Bedek de bodem van een niet al te grote platte ovenschaal met een laagje warme aardappelpuree. Verdeel er een groente en een beetje knoflook over en strijk daar een laagje puree over. Maak zo laagjes tot de groente op is, eindig met een laagje bloemkool.

Bedek met kaas en mozzarella en zet in een oven van 180 °C. Controleer na 25 minuten of alles goed heet en gaar genoeg is. Zet anders nog even terug in de oven, zo nodig met een beetje extra kaas zodat de korst niet te donker wordt.

Op deze manier een puree gratinée maken zorgt ervoor dat alle groentesoorten veel beet houden. Als u daar geen voorstander van bent, kunt u de venkel vooraf een paar minuten fruiten in olijfolie en de paddenstoelen ook eventjes bruin bakken. De bloemkool zou ik er wel altijd rauw in verwerken, maar u kúnt hem natuurlijk kort blancheren.

\ 31

o k m e R in dia

BEELD REMKO TAKKEN

34 /

\ 35

l ee g TEKST MAAIKE BLOM

ANTON HEYBOER Wat als je een relatie hebt en ook anderen leuk vindt? Vroeg of laat loopt iedereen tegen die vraag aan. Wat doe je dan? Het is lastig, want heel verwarrend. En moet je er iets mee? Of niet en gaat het vanzelf weer over? Meestal wel. Dan blijkt dat hij bang is voor muizen of meelwormen. Als iets een afknapper is voor mij...

Er zijn honderdduizend redenen om razendsnel op iemand af te kunnen knappen. Maar anderen blijven aantrekkelijk. Een relatie hebben is niet hetzelfde als dood zijn dus die gevoelens blijven mogelijk. Het kan leuk zijn om er in je hoofd mee bezig te zijn. Maar ook irritant aanwezig.

Soms woont iemand in je hart terwijl je er niet eens zeker van bent of je die persoon daar wel wilt. Misschien ongewenst, of toch niet, maar in ieder geval aanwezig. Ik sprak erover met een vriendin. Gevoelens voor iemand anders. Ik doe er nooit iets mee. Tot nu toe ben ik nog nooit vreemd gegaan. Dat past niet bij me, geloof ik.

Het heeft iets stiekems. Iedereen moet doen wat ie niet laten kan hoor. Maar als ik zoiets doe, doe ik het omdat ik het wil. En dan is het niet vaag en

42 /

schimmig en stiekem. Voor mij geen inwisselbare man en ik wil zelf ook niet inwisselbaar zijn.

Seks met iemand die er niet toe doet zou om te beginnen oneerlijk zijn ten opzichte van mezelf.

Ik kan me niet voorstellen dat ik me daarbij goed zou voelen. En vervolgens is het oneerlijk naar de anderen die erbij betrokken zijn. Ik vind sowieso bijna niemand leuk genoeg voor fysieke nabijheid. Maar goed, soms wel. En ik ben van mezelf dus ik beslis.

“WAT ALS HET NOU GEEN VREEMDGAAN ZOU ZIJN” Die vriendin vroeg me; ‘Wat als het geen vreemdgaan zou zijn?’. Ik vind dat een briljante vraag. Ja, wat dan? Zou dat kunnen? Kan je van meer mensen tegelijk houden? Natuurlijk wel.

Mensen houden van hun partner (hopelijk), van hun kinderen (hopelijk), huisdieren, familieleden, goede vrienden, de buren of van collega’s. Ik hou van zoveel mensen. En dieren. De vraag ‘Wat als het nou geen vreemdgaan zou zijn’ is een theoretische vraag die mij al bezighoudt sinds ze die stelde. Zou dat kunnen? Ik moest aan Anton Heyboer denken. Hij is overleden in 2005 en was, behalve vanwege zijn kunst, beroemd omdat hij met meer vrouwen samenleefde. Dat is een natte droom voor veel mannen maar dat vind ik stom.

Ze snappen er niks van. Voor veel mannen is één vrouw immers al teveel of te complex. Ik heb er jaren geleden eens iets over gelezen. Het leuke van Anton Heyboer was dat een vrouw gewoon zichzelf kon zijn bij hem. Ze hoefde niet alles te zijn. Hij had al twee huwelijken achter de rug en was daar niet geschikt voor. In de traditionele zin was hij waarschijnlijk niet zo’n goede partner. Hij had zelf ruimte nodig maar gaf ook ruimte aan anderen. Voor zover ik het me herinner, was er één vrouw die erg van dieren en natuur hield. Ik stelde me daar iemand bij voor die een beetje stoer was. En smoezelig en praktisch gekleed, omdat ze altijd met de dieren bezig was. Er was ook een vrouw die het juist leuk vond om zich met veel zorg flamboyant te kleden. Vrouwen

hoefden bij hem niet aan een bepaald stereotype te voldoen. Met elkaar vormden ze een breed spectrum. Individueel hoefden ze niet alles in zich te hebben. Hij liet het. Dat was tof. Doordat hij zo gemakkelijk geld kon verdienen met de kunst, kon het ook allemaal bestaan. Ik weet niet of mijn interpretatie van hun leven helemaal juist is, maar dat doet er ook niet toe. Het gaat om het idee wat ik erbij heb. En ik vroeg me af of ik dat ook zou kunnen. Met meerdere partners leven. Ik vind het een goed concept. Het klinkt behoorlijk ideaal. Vooral omdat ik ook goed alleen kan zijn.

Ik hoef niet altijd iets van iemand. Zo zou elk van mijn mannen tijd hebben om zijn eigen dingen te prutsen, hobby’s uit te oefenen en chagrijnig te zijn buiten mijn aura.

Ik vraag me sowieso vaak af of mannen niet beter met elkaar een relatie zouden kunnen hebben.

Ze begrijpen elkaar zo goed. Wat doe ik daar nog?

Van de dagelijkse ergernissen die mijn partner en ik hebben, begrijpen andere mannen vooral mijn partner. Mij niet. Zou het niet fijner zijn voor ze om een begripvolle partner te hebben. Iemand die weet wanneer te zwijgen.

Mijn ex kreeg ik nauwelijks mee op vakantie.

Ik stelde hem voor dat ik er een vriend bij zou nemen om mee op vakantie te gaan. Iedereen gelukkig? Nou nee. Dan ging hij toch liever zelf mee. Zo zijn mensen in een relatie ‘verplicht’ dingen te doen die ze uit zichzelf niet zouden doen. De vraag is natuurlijk hoe erg dat is. Maar toch... het vreet. Het zorgt voor spanningen in een relatie.

“PRIMA, TREK JE LEKKER TERUG IN JE EIGEN DOMEIN. KOM MAAR WEER TEVOORSCHIJN ALS JE WEER GEZELLIG BENT” De meeste mannen willen geen man als partner.

Ze voelen zich fysiek niet aangetrokken tot mannen. Dat is eigenlijk wel jammer voor ze.

\ 43

In een samenlevingsvorm met meer mannen, zouden ze het beste van twee werelden hebben.

Af en toe ben je met de vrouw die je leuk vindt.

De rest van de tijd doe je je eigen dingen. Voor de dingen die alleen mannen begrijpen, hebben ze elkaar. Win-win-situatie. Ze hoeven niet fulltime de perfecte levenspartner te zijn. Er is veel meer ruimte voor moeilijke eigenschappen.

Rothumeur? Prima, trek je lekker terug in je eigen domein. Kom maar weer tevoorschijn als je weer gezellig bent. Maar goed, dat is hun kant van het verhaal. Ik ben in ieder geval niet de perfecte partner die met voorverwarmde pantoffels op haar eega wacht. Ik zie er uit als een vrouw maar verder voldoe ik niet zo aan de standaardverwachtingen.

Ik kan daarentegen wel heel goed kaartlezen en ook achteruit inparkeren. Ik heb technisch inzicht en ik bemoei me. Ik ben niet bang voor muizen en ik slaap graag onder de sterren. Ik heb daarentegen nooit iemands kinderen willen baren en opvoeden. Ik ben niet buitensporig huishoudelijk getalenteerd. Ik ben niet lief en gedwee (Nouja, ik ben wel lief maar niet halfzacht). Ik word kriegel van een man die een vrouw zoekt om de plee schoon te maken waar hij steevast naast zeikt. Rot op. Doe het zelf!

Even verder in dit gedachtenexperiment. Ik wil tijd en ruimte om mijn eigen dingen te doen. In een leven met meerdere levenspartners deel je vooral de leuke momenten. Soms met zijn allen, soms met één. Als ik gezelschap zoek voor het een of ander, is er vast wel iemand die het leuk vindt, tijd heeft en mee wil. Ik wil zelf ook niet altijd beschikbaar zijn. Het is net als wanneer je meer dan één hond hebt. Ze geven elkaar iets dat je zelf niet kunt bieden. Soms wandel je met de hele roedel en soms deel je momenten met één hond. Ik zou zeker ook tijd met vriendinnen doorbrengen. Die mij dan weer begrijpen, anders begrijpen.

Veel mensen denken vooral aan seks bij de gedachte aan meerdere levenspartners. Maar het is veel meer dan dat. Het gaat om betrokkenheid

44 /

l e e g

en aandacht en waardering. Houden van zonder de drang te veranderen en te kneden. Dat iemand je ziet en accepteert. Dat je kunt groeien door de aanwezigheid in elkaars leven. Dat je plezier hebt. Het heeft in zoverre met seks te maken dat je elkaar aantrekkelijk vindt. Dat is fysiek maar net zo goed geestelijk of intellectueel of nog anders. Mensen kunnen op zoveel manieren aantrekkelijk zijn. Soms zit het in hoe iemand dingen maakt of doet. Het kan heel stoer zijn in de ouderwetse mannelijke zin van het woord maar ook stoer in de zin van lef hebben. Ik kwam ooit een drag-queen tegen die ik geweldig mooi vond. Aantrekkelijkheid kan ook zitten in een scherpe en intelligente geest. Iemand die blijft boeien door zijn of haar verrassende wendingen en kijk. Er zijn mensen met wie je geweldig kunt ‘zijn’ maar met wie je onmogelijk kunt leven. Te vrij, te ongrijpbaar, niet om vast te houden. Mensen van wie ik hoop dat ze af en toe mijn kant opfladderen en even blijven. Er zijn veel mensen die ik graag in mijn leven heb. Niet slechts één. Waarom is een samenlevingsvorm dan doorgaans wel gebaseerd op één levenspartner?

Een belangrijke voorwaarde om een bestaan met meerdere levenspartners te kunnen laten slagen, is dat je niet jaloers bent. Ik denk dat het erom draait dat je kunt accepteren dat je niet alles kunt zijn voor iemand. En dat een ander ook niet alles voor jou kan zijn. Er zijn belangstellingen en behoeftes die je niet deelt. Kan je accepteren dat je rol in het leven van die ander belangrijk is, maar niet op alle vlakken? Tegelijk vraagt het commitment want het is niet vrijblijvend. Het moet op liefde gebaseerd zijn. Er is wederzijdse betrokkenheid en zorg voor elkaar. Het vraagt zelfkennis en zelfacceptatie om zo te kunnen leven. Als je onzeker bent, is het slopend. Leven met meerdere partners is geen bravoure-stukje.

Zo van ‘Kijk mij eens stoer en geil zijn’. Ik denk dat het eerder het tegenovergestelde is. Dat je elkander het bestaansrecht gunt zoals ze zijn met al hun talenten en hun beperkingen. Dat je

desondanks van elkaar houdt. Het geeft diepe ontspanning als je niet alles hoeft te zijn. Het lijkt me echt heel tof. Het is leuk om mensen te waarderen op een diep level. Het is ook moeilijk omdat je snel terugschiet in de dagelijkse realiteit. Op deze manier zou je niet fulltime de rol van partner te hoeven vervullen. Het is leuk om partner te zijn maar soms wil je ook gewoon je eigen dingen doen. Ik ken veel mensen die een grote behoefte hebben aan eigen dingen doen. Ik ben zelf ook zo.

“HET IS NIET SEKSUEEL. DAT CONCEPT IS BLIJKBAAR LASTIG TE BEVATTEN VOOR ANDEREN” Ik heb mijn hele leven al vrienden en vriendinnen met wie het contact zo close is dat anderen denken dat we een liefdesrelatie hebben. Ik heb met veel mensen een innig contact. Dat is natuurlijk ook een liefdesrelatie maar niet op de manier zoals die mensen dan denken. Het is niet seksueel. Dat concept is blijkbaar lastig te bevatten voor anderen. Maar voor mij niet. In die zin is een leven met meerdere partners niet eens zo vreemd ver weg.

Ik vind het een heel interessant gedachtenexperiment. Zou ik dat kunnen? Zou ik het verdragen? Zou ik gedijen? Het lijkt me wel gezellig. Mensen om wie ik geef om me heen. Een grote gemeenschappelijke keuken en een eigen atelier voor mij en iedereen privévertrekken. De keuken is sowieso ‘niet-zeiken-zone’. En ik wil een eigen badkamer, zonder mannenpis. Wat die mannen willen mogen ze zelf bedenken.

Ongetwijfeld werkplaatsen. Ik denk dat dit concept vooral goed zou werken met een huishouder (m/v) erbij. Maar zou het hele leven niet een stuk geweldiger zijn met een huishouder (m/v) die wast en kookt en schoonmaakt?

Punt van zorg; hebben die mannen het straks zo goed en gezellig met elkaar dat ik mezelf volledig overbodig gemaakt heb?

\ 45

opgebrand

VOEL JIJ JE OOK ZO OPGEBRAND? EEN BURN- OUT. HET SLUIPT ERIN.JE BENT DIT NIET VAN DE ENE OP DE ANDERE DAG. JE GAAT VOL GAS, KAN DE WERELD AAN, RAAST MAAR DOOR, VAAK ZONDER PITSTOP. EN DAN INEENS WORDT ER OP DE RESET KNOP GEDRUKT. JE LICHAAM ZEGT: STOP, HO, HALT, HELP! IK TREK DIT NIET MEER. WELLICHT HEB JE ONDERSTAANDE SIGNALEN GEMIST OMDAT JE SIMPELWEG TE VEEL SNELHEID HEBT GEHAD? WEES DE BURN-OUT VOOR, PAK JE MOMENT, GA ERVOOR ZITTEN EN LEES DIT ARTIKEL RUSTIG DOOR. KIJK WAT JIJ KAN DOEN,OM OP TIJD, IN EEN ANDERE VERSNELLING TE GAAN LEVEN. TEKST MARIANNE ANTUMA

\ 47

WELKE SIGNALEN HERKEN JIJ? • • • • • • • • • • • • • • •

Je voelt je constant gespannen, angstig, nerveus, opgejaagd.

Je motivatie en betrokkenheid bij het werk is verte zoeken.

Je stelt veel uit en kunt je niet goed concentreren.

Je bent negatiever en cynischer dan vroeger en hebt een kort lontje.

Je zoekt minder contact met mensen.

Je neemt geen tijd om fatsoenlijk te eten. Je propt snel iets naar binnen achter je bureau of in de auto.

Je slaapt slecht, minder dan 8 uur per dag.

Je bent moe en hebt weinig energie. ’s Avonds heb je geen puf meer om te sporten of mensen te ontmoeten.

Je bent altijd gehaast en komt voortdurend tijd te kort.

Je piekert veel en hebt veel zelfkritiek.

Je hebt lichamelijke klachten; een verkoudheid dat niet weggaat, last van je maag, hoofdpijn, stijve nek, druk op je schouders, in een waas leven.

Je neigt naar verslavingen; meer koffie drinken of snoepen.

Meer alcohol, meer roken of urenlang tv-kijken.

Je bent minder productief en efficiënt dan vroeger, ook al maak je veel uren.

Je neemt te weinig rustmomenten.

Je beweegt te weinig. Daar neem je de tijd niet voor.

CONTACT

Je kan direct contact opnemen met Lifestyle Consultancy voor een afspraak. Altijd vrijblijvend.

Mail naar info@lifestyleconsultancy.nl of bel naar 06-41015556. We helpen je graag verder. www.lifestyleconsultancy.nl

TIPS OM BURN-OUT TE VOORKOMEN

week, maand... je missies hopen zich op. De stress neemt toe en de motivatie blijft uit. Heb jij last van gebrek aan motivatie? Stop met jezelf motiveren.

Daarmee creëer je alleen maar meer ‘druk’ voor jezelf.

1 ZORG BETER VOOR JEZELF

4 CRITICUS

Zorg voor voldoende slaap, neem de tijd voor beweging, kies dagelijkse ontspanningsmomenten, geef jezelf gezonde voeding en kies voor sociale energie. Dit zijn belangrijke energiebronnen. Als je geen aandacht besteed aan bovenstaande punten dan creëer je een recept voor je eigen burnout.

2 SLIM MET TIJD

Een to-do-lijst waar geen einde aan komt? Altijd haast, opgejaagd en nooit genoeg tijd? Signalen om in een burnout te raken. Nog harder werken is niet de oplossing. Tijd om afstand te nemen en je af te vragen wat reden van je tijdgebrek is. Vind je het moeilijk om nee te zeggen en laad je telkens weer nieuwe taken op je bordje? Of ben je nogal perfectionistisch en kost alles daarom zo veel tijd? Durf voor jezelf te kiezen, nee is een optie! Goed is goed genoeg. Alles perfect willen doen, kost vreselijk veel tijd. Perfectionisme is hét recept voor uitputting en uitstelgedrag.

Ook achter perfectionisme liggen angsten. Je krijgt geen stress omdat je niet perfect bent. Je krijgt stress omdat je perfect wilt zijn. Een burn-out ligt op de loer. Ook hier gaat het weer om het vastpakken van de angst erachter.

Waar ben je bang? Stop met jezelf tegenwerken en veroordelen. Kies voor goed is goed genoeg.

3 STOP MET JEZELF MOTIVEREN

Gebrek aan motivatie leidt meestal tot uitstelgedrag. ‘Morgen ga ik echt beginnen’, zeg je tegen jezelf. Maar morgen wordt overmorgen, volgende

Je innerlijke criticus ken je vast als je last hebt van stress gevoelens. Dat luide kritische stemmetje in je hoofd dat voortdurend commentaar heeft, hoe je je best ook doet. Dat maakt onzeker, geeft stress en leidt tot een hoop gepieker omdat je de situatie telkens vanuit zijn gezichtspunt beschouwt. En denkt dat dát de waarheid is. Je hebt echter ook een innerlijke vriend, alleen kun je die door het geschreeuw van je criticus bijna niet horen. Geef dat milde, vriendelijke stemmetje ook het woord!

Zet alvast stappen om niet in een burnout te raken.

5 TERUGVAL ALS LEERMOMENT

Een nieuwe gewoonte inslijten gaat niet vanzelf. Soms val je nu eenmaal terug in oud gedrag. Dan kun je het bijltje erbij neergooien. ‘Zie je wel, ik ben weer terug bij af. Waarom zou ik al die moeite doen.’ Opgeven is de makkelijkste manier. Maar dan maak je jezelf slachtoffer van de omstandigheden.

Zie een terugval als een leermoment, het maakt je sterker. Zet deze kleine stappen en zorg dat je niet in een burnout raakt.

Zou je willen sparren over dit thema? Heb je het gevoel dat jij burn-out verschijnselen ervaart?

Weet je niet zo goed hoe je hier grip op kan krijgen? Ik help je graag verder. Vul het contactformulier in en ik neem zo spoedig mogelijk contact met je op. We maken een vrijblijvende afspraak.

\ 49

METROMAN GOES Voor dit nummer doken we onder de grond van Brussel. De stad met de grootste diversiteit aan culturen op Dubai na. Een melting pot van naast elkaar levende groeperingen die een gemeenschappelijke noemer hebben de metro. Daar zien we al naar gelang we ons bevinden onder de hoofdstad van de EU allerlei mensen van verschillende pluimage in en uit stappen; blanken, Belgen, ambtenaren, Marokkanen, christenen, Congolezen, moeders, kinderen, pubers, atheïsten, provincialen, vrouwen, transgenders, Chinezen, filosofen, criminelen, moslims, kortom iedereen is wel zo’n beetje aan boord. Een uitermate democratisch vervoermiddel. Om een praatje te maken met de medereizigers zijn de afstanden tussen de stations te kort. De samenstelling van de metromensen veranderd voortdurend; meer blanken en ambtenaren naarmate we dichter bij het centrum en de EU-zone komen, meer donker getinte mensen - mag je dat zo zeggen?- naarmate we in de richting van Molenbeek en andere buitenwijken geraken. Om mensen in de metro echt contact met elkaar te laten maken zullen een flink aantal stations moeten worden gesloten zodat een praatje mogelijk wordt. Buiten staan we stil bij het monument van de terroristische aanslagen.

UNDERGROUND TEKST EN FOTOGRAFIE JOB BOERSMA

\ 51

allemaal naar de knippert zerewan TEKST MARIJE KEIZER

62 /

N K

P I N KNIP K

P I KN

CEGERXWIN: EEN NEDERLANDSE STIJL MET EEN SYRISCH ACCENT

“Via de gemeente Zwolle heb ik nu een jaar de tijd om te bewijzen dat ik het kan redden als zelfstandig ondernemer en kan toewerken naar een echte eigen kapperszaak. Daar ben ik erg blij mee Onder de naam Zerewan Kapper want ik wil niets liever dan (zelfstandig) heeft de Syrische Ceger (42) sinds kapper zijn. Dit is wat ik kan, waar ik drie maanden zijn eigen knusse goed in ben en heel veel plezier in heb. kappershoek bij stichting Focus aan de Elke dag opnieuw. Tijdens mijn stage Zerboltstraat in Zwolle. “Al sinds mijn heb ik gezien dat ik mijn eigen stijl jonge jaren ben ik kapper. Ik heb mijzelf heb en dat ik ook voor Nederlandse het vak geleerd. Door goed te kijken naar begrippen een goede kapper ben met kappers, veel te oefenen en plaatjes van tevreden klanten. Daarom wil ik dit kapsels te bekijken. In Syrië heb ik ruim doen als zelfstandig ondernemer, in tien jaar mijn eigen kapperszaak gehad mijn eigen zaak, als eigen baas met voor met name mannen. Dit wilde ik mijn eigen klanten. Nu nog komen in Zwolle weer opzetten maar nu voor klanten uit Deventer en Zwolle bij mij om mannen én vrouwen. Een eenmanszaak geknipt te worden. Ook heb ik klanten waar de klant volgens de laatste mode uit Apeldoorn en Amsterdam. Ik volg wordt geknipt op een plek waar de klant de laatste stijl door dit te volgen op het zich welkom voelt en tevreden de zaak internet, ik werk snel maar neem wel verlaat. Zonder een diploma is het in tijd voor mijn klanten. Mijn kernwoorden Nederland alleen erg moeilijk om iets zijn: elegant, stijlvol en simpel. Wil op te zetten als je weinig eigen geld iemand traditioneel geknipt worden, hebt.” dan kan dat natuurlijk ook.”

OP WEG NAAR EEN EIGEN KAPPERSZAAK Na verschillende stages heeft Ceger een tijd in een ruimte boven VluchtelingenWerk in Zwolle geknipt.

Dit deed hij gratis want hij wilde koste wat kost aan het werk blijven en niet nutteloos thuiszitten. In december 2017 kon Ceger starten als parttime ondernemer via het Regionaal bureau zelfstandigen (RBZ). Het Rbz is een onderdeel van de gemeente Zwolle die zo starters helpt bij het opzetten van een eigen bedrijf. Als parttime ondernemer krijgt iemand de gelegenheid om op kleine schaal zelfstandige activiteiten te verrichten met behoud van de uitkering.

64 /

ONDERSCHEIDEND GENOEG VOOR SUCCES Toch zitten er ook wat nadelen aan een kappersbestaan. Er is, vooral in Zwolle, erg veel concurrentie binnen het kappersvak en het is als starter moeilijk om een kleine betaalbare ruimte te vinden. “Ik ben ervan overtuigd dat ik onderscheidend genoeg ben om een succesvol zaak te hebben in Zwolle en de concurrentie het hoofd te bieden. Met mijn kapperskwaliteiten en mijn ideeën is Zwolle een goede kapper rijker die openstaat voor de laatste haarmode. Ook ambieer ik een kapperszaak waar iedereen zich thuis voelt en culturen samenkomen. Nu al komen mijn klanten uit allerlei landen,

denk aan: Nederland, Syrië, Irak, Iran, Afghanistan, Egypte, Jemen, etc.

Hierdoor vinden tijdens het wachten de meest leuke gesprekken plaats. Deze kans via de gemeente is dan ook fijn!”

STICHTING FOCUS: “VERMAATSCHAPPELIJKEN DOOR TE ONDERNEMEN” Na een omweg heeft Ceger nu dus zijn eigen plekje bij stichting Focus.

Stichting Focus werkt onder het motto: “Vermaatschappelijken door te ondernemen”. Al meer dan 15 jaar zet Focus zich in voor de verbetering van de positie van mensen die niet vanzelfsprekend hun weg weten te vinden in de maatschappij zoals bijvoorbeeld voor een voormalig vluchteling als Ceger. Binnen Focus is een speciale kappershoek gemaakt waar hij zijn klanten in stijl kan ontvangen.

“Door het werken bij Focus heb ik inmiddels ook een aantal nieuwe klanten. Dit is belangrijk voor mij om een grote klantenkring op te bouwen.

Door middel van een FB-pagina hou ik mijn klanten op de hoogte en werf ik ook nieuwe klanten. Ik plaats hier filmpjes, foto’s, aanbiedingen en de nieuwste trends. Het fijnste aan mijn vak vind ik dat ik mensen mooi maak door het knippen, een baard mooi maken of door wenkbrauwen te epileren en stylen.

Ik maak mensen blij en daar word ik blij van. Daarom is kapper het mooiste beroep dat er is.”

STICHTING FOCUS Zet zich in voor de verbetering van de positie van mensen die niet als vanzelfsprekend hun weg vinden in de maatschappij, met speciale aandacht voor psychiatrie. Dit doen zij o.a. door de inzet van ervaringskennis.

De projecten voorzien in een netwerk van ervaringsdeskundigheid en bieden onder andere aansporing, kameraadschap, wederzijdse steun en praktische bijstand in een begripvolle en veilige omgeving. Door het bieden van een veilige (werk-) omgeving inspireren en faciliteren we mensen, met als doel: participeren in de samenleving.

Stichting Focus is gevestigd aan de Zerboltstraat 63 in Zwolle. Inmiddels zit er in het gebouw een kledingwinkel, een kunstatelier, een dierenopvang, een eetcafé en nu dus ook een kapper. Wil je meer weten over stichting Focus? Of wil je misschien vrijwilliger worden bij een van de mooie activiteiten van stichting Focus?

Kijk dan op www.focuszwolle.nl of mail naar info@focuszwolle.nl

BEN JE BENIEUWD GEWORDEN EN WIL JE GEKNIPT, GEËPILEERD OF GESCHOREN WORDEN DOOR CEGER? KOM DAN LANGS BIJ ZEREWAN KAPPER AAN DE ZERBOLTSTRAAT 63 OF BEL 06-16504845 \ 65

DE GROTE BLAUWE ZEE TEKST PETER VEEN

66 /

IK HEB DE ZEE NIET AANGERAAKT IN AL DIE WEKEN DAT WE HAAR BEVAREN. NIET GEZWOMMEN, NIET POOTJE GEBAAD, NIET OVERBOORD GEVALLEN. SOMS KWAM DE ZEE NAAR MIJ. IN SPETTERS VANAF DE BOEG, ALS REGEN EN VIA NATTE VALLEN EN LANDVASTEN.

DE ZEE ZIT IN MIJN BROEK DIE WIT IS UITGESLAGEN VAN HET ZOUT, IN HET ZEILPAK DAT AAN ALLE KANTEN PLAKT, IN DE MAKREEL DIE KOPLOOS IN DE PAN BELANDT, OP MIJN GEZICHT ALS IK MIJN LIPPEN LIK, IN MIJN ETEN DAT VANZELF OP SMAAK KOMT ALS IK HET AANRAAK MET MIJN HANDEN.

MAAR DE ZEE, DE GROTE ZEE, DE ZWARTE, BLAUWE, GROENE, GRIJZE ZEE, ONAANGERAAKT, DOOR MIJ ONAANGERAAKT.

(PETER VEEN WAS TWEE MAANDEN OP ZEE EN SCHREEF OM WAKKER TE BLIJVEN. HONDENWACHT MET ZESTIG POËTISCHE IMPRESSIES IS VOOR 12,50 TE KOOP VIA HTTPS://1BOEK.NL/ARTIKEL/9789082821208/ HONDENWACHT)

Mooie troep is niet verkeerd TEKST WILMA GROOT Onderweg naar mijn werk kwam ik een berg afval tegen. Hij lag voor de deur van een bedrijf en was klaar om afgevoerd te worden. Ik vond het een fascinerend gezicht en pakte mijn mobieltje om er een foto van te maken.

Een man die een paar meter verderop bezig was nog meer afval op te stapelen, keek vol verbazing toe. “Maak je nou een foto van die troep?” vroeg hij vol ongeloof. Ik knikte. “Heeft u deze stapel gemaakt?”, vroeg ik. “Ja”, antwoordde hij. “Samen met mijn collega.”

Hij wees naar een andere man die op een heftruck zat. “Dan hebben jullie goed werk verricht”, zei ik. “Op het eerste gezicht lijkt dit een zooitje rommel, maar als je nog een keer kijkt, zie je dat het heel mooi is. Er zit zelfs een compositie in. Eigenlijk is het een kunstwerk. Hoe langer je kijkt, hoe mooier het wordt”. De man moest lachen maar begon ook een beetje te glimmen van trots. “Hee Piet”, riep hij naar zijn collega, “Hoor je dat? Deze dame vindt dat wij een kunstwerk hebben gemaakt!”

70 /

Piet stak zijn duim omhoog. Ik groette de mannen en liep verder.

KEURIG AANGEHARKT IS DE NORM Stel nu dat ik deze stapel op zou pakken en ‘m in mijn voortuin zou zetten, dacht ik. Ik zou er van genieten en er steeds nieuwe dingen in ontdekken. Mijn buren echter zouden vragen wanneer ik die rotzooi eens weg zou halen. Als ik zou zeggen dat ze er beter naar zouden moeten kijken om de schoonheid ervan te ontdekken, zouden zij zeggen dat er een steekje aan mij los zit.

Waarom kunnen we het inspirerende van rommel niet zien? Ik heb het dan natuurlijk niet over woningen van dwangmatige verzamelaars die in zo’n puinhoop leven dat ze nauwelijks nog

veilig in hun huis kunnen leven; dat is weer compleet andere koek. Maar een heel ordelijk huis waar bovendien weinig reuk noch smaak aan zit plus kleurloos betegelde tuin (kijk op Funda en je weet wat ik bedoel) is weer het andere uiterste.

ROMMEL STIMULEERT CREATIVITEIT Aangeharkt en netjes, dat is de norm. Voor binnen en voor buiten. Als je op internet googelt op ‘Rommel’ krijg je meteen 1001 tips om alles keurig netjes geordend te houden. En waarom dat zo belangrijk is. ‘Opruimen zorgt niet alleen voor een overzichtelijke omgeving maar ook voor orde in het hoofd!’ is een veelgehoorde reden. Daar zit zeker wat in, maar over het nut van rommel wordt nooit gesproken. En dat is er wel degelijk.

Wist je bijvoorbeeld dat een rommelige werkomgeving de creativiteit stimuleert? Dat is zelfs wetenschappelijk onderzocht. Een

Amerikaanse universiteit deed een interessant experiment waarbij twee groepen mensen in verschillende kantoorruimtes werden gezet: de ene in een steriel kantoor, de andere in een rommelige omgeving. De groepen moesten beiden nieuwe manieren bedenken om pingpongballetjes te gebruiken. De groep die in het rommelige kantoor had gezeten, kwam met veel interessantere en creatievere ideeën dan de andere groep.

WEG VAN DE GEBAANDE PADEN “Een rommelige omgeving helpt om de gebaande paden te verlaten en nieuwe, veel originelere invalshoeken te vinden”, aldus een van de onderzoeksleiders. Kortom: een beetje rommel is helemaal zo slecht nog niet. Staan op jouw bureau de nietmachine, het pennenbakje en het \ 71

blok met Post It’s niet keurig in het gelid, is het een chaos waarin jij echter alles blindelings kunt vinden, dan hoef je je dus helemaal geen zorgen te maken.

Krijg je subtiele hints van je baas of collega’s dat je bureau slordig is, wrijf ze dan deze alinea maar eens onder hun neus. En mocht dat niet helpen,

72 /

dan is er altijd nog deze uitspraak van Alfred Einstein: “Als een rommelig bureau staat voor een rommelige geest, waar staat een leeg bureau dan voor?”.

\ 73

T H E A T E R 74 /

THEATER UTRECHT THUISLOZEN Menslievend theaterevenement!

Dit voorstelling beleef je in de zaal, op het podium én backstage. De makers dagen u uit na te denken over hoe wij beter samen kunnen leven. Verantwoordelijkheid nemen; voor onszelf én de ander.

Welke rol speelt u?

Een rommelig plein in een stad, bevolkt door maatschappelijk ontheemden.

Verslaafden, werklozen, alcoholisten, prostituees, dealers. Een op drift geraakte dichteres en een opgebrande directeur. Kwetsbare mensen met pijnlijke verhalen. In Thuislozen (1997) toont de Zweedse schrijver Lars Norén een wereld die we maar al te goed herkennen, maar waar we liever niet te lang bij stilstaan. Het is ongemakkelijk om te zien hoe ‘gewone’ mensen om welke reden dan ook zichzelf verliezen.

Dus lopen we door. Maar wat gebeurt er als u niet wegkijkt maar omkijkt naar die minder gefortuneerde mensen? Hen echt ziet en hoort? Misschien zelfs iets doet?

LOKALE HELDEN

In elke stad waar Thuislozen speelt

krijgen lokale hulpverleners, stadsgenoten of vrijwilligers, die zich om de eigen leefomgeving en de zorg om anderen bekommeren, een rol in het stuk. In Zwolle zijn de lokale helden Gert Mink van Limor, Rutger Scholte ter Horst van de Participatieraad en Job Boersma van Skejby Zwolle. Helden, omdat zij zich dagelijks inzetten voor de minder bedeelde medemens. Bezoekers beleven de voorstelling in de zaal én op het podium, van dichtbij maken ze de verhalen mee.

Thuislozen is het magistrale vervolg op Een soort Hades waar Thibaud Delpeut de Regieprijs 2016 voor kreeg en dat werd geselecteerd voor het Nederlands Theater Festival 2016.

Wo 17 & 18 oktober Zwolse Theaters Voor een voorstelling bij jou in de buurt? kijk / klik op Agenda Thuislozen theaterutrecht.nl/voorstellingen/ thuislozen/tijden-en-kaartjes

F Mensen met een verstandelijke beperking worden vandaag de dag helaas nog altijd meewarig aangekeken. Maar zij hebben net zoals iedereen gevoelens en humeuren die kunnen botsen. Ze hebben hun eigen gedachten, verlangens en meningen; een eigen leven. In een poëtisch zwartwit portret laten Nadine, Sofie, Sam, Quan, Mathias en Jessica ons in hun gedachten en emoties kijken.

Vanaf 11 oktober in het filmtheater

L

In Fahrenheit 9/11 (2004) spuwde activist Moore zijn gal over George W. Bush; in dit op zichzelf staande vervolg is Donald Trump het logische doelwit.

Gelukkig is de film meer dan een lange afzeikmarathon. Moore zoekt serieus antwoord op de vraag: hoe kon zo’n figuur ooit president worden? Zijn betoog – dat de Amerikaanse politiek zichzelf om zeep hielp door gewone, hardwerkende burgers te verwaarlozen – wordt met de typerende botte bijl gebracht, maar is erg overtuigend.

Moores beste film sinds Bowling for Columbine (2002) is een even urgent als opruiend pleidooi voor eerlijke democratie.

I

FAHRENHEIT 11/9 ZIE MIJ DOEN 2018, DOCUMENTAIRE DOCUMENTAIRE VAN MICHAEL MOORE BELGIË

Vanaf 27 september in het filmtheater

M \ 75

DE THEATERLOODS PROGRAMMA NAJAAR 2018 6 OKT SPECIAL JORIS LINSSEN EN CARAMBA Het is het dubbelfeest! Op onze Dag van de Liefde komt Joris Linssen met zijn band Caramba De Theaterloods weer in vuur en vlam zetten. Feest gegarandeerd.

Met een daverend concert en voorproeverij van hun nieuwe theatertour ‘Raak!’

7 OKT ZALIGE ZONDAG MET YORA RIENSTRA Een Zalige Zondag Inspiratiefestival met verschillende programma-onderdelen en met een heerlijke finale; Yora Rienstra met haar solovoorstelling ‘Eerlijk gezegd’. Enkele dagen voor haar landelijke première!

4 NOV ZALIGE ZONDAG INSPIRATIEFESTIVAL Ook op deze eerste zondag van de maand een Inspiratiefestival met kunst, cultuur, natuur, wetenschap en een (h)eerlijke lunch. Een mogelijkheid om kennis te maken met een selectie van ons aanbod. Met try-outs van nieuw werk en met reeds succesvolle programma’s.

DETHEATERLOODS.NL

9 NOV HET WERK, LEVEN & LIEFDE INSPIRATIEFESTIVAL Een bijzonder festival als inspiratiebron voor jouw keuzes in werk, leven en liefde. Wanneer je hieraan deelneemt investeer je niet alleen in jezelf, maar ook in de toekomst van tientallen jongeren in Nepal en Nederland. Jouw inschrijfgeld wordt namelijk voor 100% gedoneerd aan Mountain Child Care.

17 NOV SPECIAL PIETERNEL Pieternel met haar liveband. Deze avontuurlijke ‘Nashville-girl’ uit Amsterdam verlegt de grenzen van het genre op een onverwachte manier. Samen met haar band brengt Pieternel werk van haar onlangs verschenen debuutalbum en vertelt ze over haar avontuur in Nashville en New York.

2 DEC ZALIGE ZONDAG INSPIRATIEFESTIVAL Inspiratie gewenst tijdens winterse dagen? Kom naar ons Inspiratie-festival op de Zalige Zondag. Met try-outs van nieuw werk en met reeds succesvolle programma’s vol kunst, cultuur, natuur en wetenschap.

22 DEC SPECIAL PAUL VAN SOEST SPEELT DEMANVANMARIA Paul van Soest bewerkte ‘Madonna’s Man’ tot een solovoorstelling met muzikant Alessio Rooders. Wat ‘moet’ je nu met een voorstelling die gaat over God, Jozef en Maria? Zo’n oud verhaal, dat kennen we toch allemaal allang! Niets is minder waar in deManvanMaria.

RADIO KOOTWIJK

78 / D R O O W T N A R E V K J I L E P P A H C S T A A M & M A A Z R U U D , G I P P A R G , R U U TL U C , T S N U K

ENIZAGAM °N

83 NAMORTEM // TOORG AMLIW // EORVED EDOL // NIETSAK ARON