K u n s t z i n n i g , C u lt u r e e l , s o c i a a l , g r a p p i g , d u u r z a a m & m a at s c h a p p e l i j k v e r a n t w o o r d t i j d s c h r i f t
nummer
42
Learnin’ to fly
De Lege
stad
Klimaatbestrijding in verwarring HET
VOORDEEL VAN HET NADEEL
human
touch
10 Jaar PdLM the highlights
GHOSTTOWN SOCIAL
DISTANCING
d e t n a w ocht! z e g n e v e i t ea r C s / r e n e d t r ee lis t a r n e r v u Ad Jo / / s r n e e te or e t k a r r a t Illus nkers / m e vrij d
e luxe pulp d ine z maga
!
Colofon Pulp de Luxe Magazine Nยบ 42 - 2020 Redactie
Job Boersma, Nico Joosting Bunk Richard Vermijs Vormgeving
IJGENWEIS Visuele Vormgeving, Artnic creatief in communicatie Fotografie
Job Boersma, Willemijn Grootegast, Saskia Boelsums, Harold Makaske Tekst
Erik Ros, Sheila Sitalsing, Mari Maris, Janita Tabak, Job Boersma, Peter Veen, Wilma Groot, Map Renes, Sermin Bahar Illustratie
Tynke van Schaik, Lode deVroe, Chiel te Bokel, Folker Nijholt, Richard Vermijs, Steef Wildebeest Modellen
Tinotenda Mushore, Janita Tabak, Lucienne Yntema, Marianne Antuma, Jade Scheltis, Sharon Knobben Dank aan
Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Evert de Rooij, Ellen Willink, VeldhuisMedia, Vlotten & Zuidkamer Zwolle, Monique, George en Margriet Mail
redactie@pulpdeluxe.nl adverteren
sales@pulpdeluxe.nl website
pulpdeluxemagazine.nl sociale media
I F T /pulpdeluxemagazine Stichting Pulpdeluxe 06 22498775
ver war d
Di t nu m m er zo u ei ge nl ij k ee n “T he be st of 10 ja ar de n Pu lp de Lu xe M ag az in e� w or m aa r dat gi ng ni et do or . In pl aats da ar va n he bb en w e ge ko ze n vo or ee n co ro na n nu m m er . M et hi er en da ar ee w ee rz ie n m et m em or ab el e m om en te n om dat dat go ed pa st in ee n co ro na nu m m er en w e he t so w ie so ni et ko nd en late n. Hi nk en op ne t ve rs ch il le nd e ge da ch te n pe n zo al s de sk un di ge n af ge lo ti jd in de aa npak va n de pa nd em ie he bb en ge da an . d Da ar m ee te ve ns aa ng ev en dat di t du s alti jd ge be ur t. Ov er al op el ke sc ha al in k. w el ke ta k va n sp or t da n oo Af ij n, di t is on s ni eu w st e nu m m er en w e ho pe n dat ju ll ie he t le uk vi nd en en je ze lf er in he rk en ne n.
4 /
v e r w a r d
v e r w a dr
\ 5
6 /
\ 7
8 /
De lockdown toonde ons de stad op nooit geziene wijze. . Geen kip op straat, geen hond, geen kat zoals de Belgen zeggen. PdLM toog uiteraard ook naar het front om dit fenomeen vast te leggen.
Probleem was echter dat de stad vergeven was van fotografen die de fotografeerden. Daarom was het zoeken naar maagdelijke . Bij deze; de stad zoals u deze nog nooit zag.
\ 9
Geschiedenis van PulpdeLuxe Ergens in 2010 ontstond de idee om een samenwerkingsclub op te richten van creatieve artistiekelingen. Vaak zzp-ers. Deze mensen zijn vaak eenzaam dolende en doen alles voor een stukje brandhout.
Opdrachtgevers zijn wispelturig en vaak gespeend van goede smaak. De creatieven doen in opdracht vaak precies niet dat waar ze goed in zijn; creatief doen. Een groep kruisbestuivende artistiekingen die elkaar naar een nog hoger plan zou kunnen tillen. Onze 1e bijeenkomst vond plaats bij Hair Today aan de Diezerkade. Met een aantal mensen zijn we daar alvast gaan verzinnen wie we waren. We besloten duurzaam, grappig, eerlijk, kritisch, groen, ethisch en maatschappelijk verantwoord te zijn. En nog iets. Het eerste totaal concept reclame bureau voor Leckerbissen op duurzame basis. 10 /
Toen gingen we een naam verzinnen. Alles bleek dus al te bestaan. Dat was toen nog meer dan nu. Uiteindelijk kwamen we uit “Pulp”. Dat dekte de lading volledig. Geweldige vondst. Je moet er maar opkomen. Net zoals de leden van de Engelse band Pulp. Dus dat ging niet door. Toen al bleek de kracht en de inventiviteit van de net opgerichte onbespoten bende. We plakten gewoon “de Luxe” achter Pulp. En toen was “PulpdeLuxe” geboren. De rest is geschiedenis.
HET VERVOLG Nadat we de naam hadden bedacht gingen we moet alle gegadigden voor dit project de studio in om te brainstormen over hoe en wat. Vanaf dat moment werd alles wat ingewikkelder. We hadden een raamwerk maar geen idee hoe we dat moesten invullen. Na 2 vergaderingen waren we met 5 man over. Nog steeds konden we dit perfecte idee niet omzetten in dingen doen. Vergadering 3 was de omslag. Wilden we niet een vergaderclub worden moesten we wat doen. Iets. We hadden een vormgever, fotografie, illustratie, tekst, concept & copy dus we gingen een magazine maken. Een platform bieden voor iedereen die groen, duurzaam, grappig etc. was. De dingen doen die we leuk en relevant vonden en daar was “PulpdeLuxeMagazine”. Uw luxe manier van overleven. We gingen de wereld verbeteren. Ideaal.
magazines die uitgegeven worden op de wereld. Een superduur boek wat je voor veel geld bij Waanders kan kopen. Vervolgens werden we vaste gast bij Coverjunkie en vanaf toen waren we niet meer weg te denken uit het medialandschap. Daarna ging het nog sneller. Hoewel veel mensen totaal niet snapten wat we deden werden we een naam in duurzaam, groen en andersom. Samenwerkingen volgden met onder andere Stoere Vrouwen, Fashion Revolution, Tas met een boodschap en Mudjeans. Als hip digitaal indy magazine publiceerden we op Issuu en vervolgens op Magpile. Daar werden we een hit.
Al werkend ontdekten wij wie we waren – alliteratie of stafrijm – en binnen 2 jaar stonden we in de grote Magazine Bijbel “All about Mags”. En megaprestatie waar we eigenlijk nu nog van staan te kijken. Gewoon staan tussen alle hippe vernieuwende \ 11
Onze grote concurrenten daar werden the New Yorker en the New York Times.
Toen was het tijd om een papieren tijger uit te brengen. PdLM 9 verscheen in 2013 in druk en was en is een fantastisch tijdloos tijdschrift. Met weinig tot geen liquide middelen maar een niet aflatende inzet zetten we een geweldig nummer in de markt. Na 7 jaar nog even lekker lezend als toen. Natuurlijk brachten en brengen we onze meeste nummers digitaal uit. Niet uit overtuiging maar gewoon omdat drukken ontiegelijk veel geld kost. Erg fijn dus dat nummer 9 gewoon door drukkerij Veldhuis uit Raalte is gedrukt. Om niet. Wat een helden. Nogmaals drieduizend maal dank.
12 /
\ 13
En toen stonden we opeens in de Volkskrant. Uitroepteken. Out of the Blue gewoon een recensie bij de Bladendokter. Rob van Vuure prees ons de hemel in. We waren verrast, ontroerd en totaal door het dolle heen.
14 /
PulpdeLuxeMagazine was nu officieel het beste wat de wereld sinds 2010 was overkomen. Natuurlijk zag niet iedereen dat maar vanaf het begin hadden we afgesproken geen “music for the milions� the maken. Als rechtgeaard avantgardistisch underground medium geen concessies en vaak voor de muziek uitlopend. Commercieel niet slim maar wel zo interessant; pulp maken kan altijd nog.
In 2014 hadden we opeens een conceptstore in Den Bosch. Samen met Ellen Willink bestierden we een winkel precies in de verkeerde wijk. Later nadat wij vertrokken waren is de winkel alsnog een succes geworden en heeft een wethouder nog een lintje doorgeknipt.
In 2015 werd ook de eerste restyling doorgevoerd. Die duurde 7 nummers en daarna volgde bij nummer 27 alweer een upstyling. En bij nummer 30 alweer. We waren zoekende en zijn dat nog steeds dus dat is goed.
\ 15
In 2015 bestonden we 5 jaar en dat werd gevierd met een prachtig jubileumnummer alweer gedrukt door Veldhuis Media. Bij aanschaf van een nummer kregen de eerste 100 kopers voor 25 euro een origineel door Rob Scholte gesigneerd drukwerk bij het magazine. We lanceerden PdLM 25 bij de Atheneum boekhandel in Amsterdam. De hele etalage was een zee van PulpdeLuxeMagazine’s. Heerlijk.
16 /
Rob Scholte signeerde ter plekke en ook Erik de Vlieger en ons covermodel Tinotenda Mushore konden een hand worden gegeven. We waren klaar voor de rest van de toekomst die niet lang op zich liet wachten.
\ 17
Ondertussen hadden allerlei corryfeen bijdragen gedoneerd aan PulpdeLuxeMagazine; Sheila Sitalsing, Malou van Hintum, Maria Genova, Bert Wagendorp, Siegfried Woldhek, Mari Maris, Saskia Boelsums, Rob Scholte, Erik de Vlieger en Janice Deul om er een paar te noemen. Vervolgens gingen we themanummers maken; specials zo je wil. Back in the D.D.R. FairFashion de Luxe, de Kunstcatalogus, het grote Liefdesnummer met Volker Hildebrandt en het Deense nummer.
18 /
Het liefdesnummer was een voorloper van “Heb Lief” en ging over “Love pro Toto”. Dit gedrukte nummer werd ook alweer verkocht met een gelimiteerd kunstwerk. Nu van Volker Hildebrandt.
De Kunstcatalogus was niet alleen dik maar ook weer in druk. PulpdeLuxeMagazine was nu ook echt het beste digitale magazine in druk geworden.
Tussendoor heeft PulpdeLuxe ook nog even Skejby /Zwolle geregeld. Een woonvorm waarin studenten samenwonen met gedetineerden. In Denemarken een succes dus daarom nu ook bijna in Zwolle operationeel. Wat begon als een reportage voor PulpdeLuxeMagazine ontaardde in een prachtig innovatief resocialisatie project. De onthullende reportage volgt als het project daadwerkelijk draait.
\ 19
20 /
Onvermeld is nog gebleven dat we in 2013 een grote crowdfundingcampagne hebben gedaan bij One Planet Crowd. We hebben meer dan 8000 euro opgehaald maar niet het streefbedrag van 20.000 euro wat achteraf gezien natuurlijk veel te hoog was. Vorig jaar hebben we weer een beroep gedaan op jullie loyaliteit en hebben we 600 euro opgehaald. Ook in dit geval werd een gelimiteerd en gesigneerd kunstwerk weggegeven. Nu was Lode Devroe de kunstenaar.
En nu dan 42; het Corona nummer met alvast een stukje geschiedenis van PdLM. Is namelijk marketing technisch handig. Rest nog te zeggen dat je PdLM niet al te serieus moet nemen. Net zoals je jezelf niet zo serieus moet nemen. Geniet van het nummer en ga alvast maar sparen voor ons komende gedrukte nummer.
Nummer 41 is ode aan the Beatles. Het witte nummer. Goed kijken.
Ku n st , C u lt u u r , so c i a a l, g ra p p i g , d u u r z a a m & m a atsc h a p p e li jk v e ra n tw o o r d
nummer
42 No 42 coronacover
Learnin’ to fly
De Lege
stad
Klimaatbestrijding in verwarring HET
VOORDEEL VAN HET NADEEL
human
touch
10 Jaar PdLM the highlights
GHOSTTOWN SOCIAL
DISTANCING \ 21
PdLM 43 in druk! Voorintekening de Luxe
Reserveer nu een gedrukte jubileum nummer + het gelimiteerde en gesigneerde kunstwerk gemaakt door Rien Renema. >> Oplage van 50 stuks. Optie A PdLM 43 in drukversie + kunstwerk voor 25 euro. Optie B PdLM 43 in drukversie voor 15 euro. Jobster korting Ben je in bezit van een Jobster, krijg je 5 euro korting!
reserve your copy now ! via de website of stuur een e-mail naar redactie@pulpdeluxe.com
K u n s t z i n n i g , C u lt u r e e l , s o c i a a l , g r a p p i g , d u u r z a a m & m a at s c h a p p e l i j k v e r a n t w o o r d t i j d s c h r i f t
nummer
43
* verschijnt in het najaar 2020
\ 23
24 /
learnin’ to fly \ 25
Midden in de Corona crisis zijn we beperkt in onze bewegingsvrijheid. We komen ons huis niet uit en zijn volledig op onszelf teruggeworpen. We vliegen na een paar weken lockdown te-
gen de muren op. Kommer en kwel hoewel een rondje langs een doorsnee van de bevolking leert dat veel mensen het – afgezien van de trieste context – eigenlijk wel prettig vinden.
Gewoon heerlijk helemaal niets hoeven en kunnen. Lekker 2 maanden contempleren. Fantaseren over een nieuw leven na de beperkende maatregelen. Onderzoeken welke kansen
er liggen. Gaan we op de oude voet verder of slaan we wegen in die meer recht doen aan onze eigen behoeften en die van de samenleving? Moeten we eigenlijk niet alles anders aanpak-
ken? Want als er iets duidelijk is geworden door dit virus dan is het wel dat we met een economie gebaseerd op winstmaximalisatie uiteindelijk nergens komen en onszelf vermalen in een web
van ons uiteindelijk ten gronde richtende verworvenheden. Kortom het moment om met goede zin een nieuwe toekomst in te vliegen.
ÇOLUMN SHEILA SITALSING
Daar was Corendon al, met een waterdicht plan voor de zomervakantie
32 /
illustratie
Tynke van Schaik
11 mei 2020 In nood leert men zijn grootste behoeften kennen en in coronanood blijken die behoeften groot en veelvormig te zijn. De kapper schijnt ertoe te behoren, de nagelsalon, wc-papier, heel veel wc-papier, de straat op gaan, grootouders zien en aanraken, sowieso aanraken, elkaar, praten over gezwets met elkaar, alles met elkaar. En toerisme. De eerste kindjes van de basisschool waren maandag in halve klasjes de met waarschuwingssignalen afgeplakte drempels van het schoolgebouw nog niet over, of Corendon kwam al met een waterdicht plan voor de zomervakantie. Citaat uit de Volkskrant: ‘De eerste vlucht staat gepland voor 26 juni, naar de Turkse badplaats Antalya. Reizigers ondergaan een coronatest in het Corendon Village-hotel nabij Schiphol, en bij een negatieve test op covid-19 begint een vorm van groepsisolatie: coronavrije reizigers gaan van het Corendon-hotel in een Corendon-bus naar het Corendon-vliegtuig, en in Turkije met een Corendon-bus naar het Corendon-resort. Dat mogen ze tijdens de vakantie niet verlaten.’ Heel lang geleden was reizen alleen voor rijke mensen. Zoals eigenlijk alles wat naar comfort en naar zelfontplooiing en naar leuke dingen neigt vooral weggelegd was voor de mensen die niet hoefden te zwoegen in fabrieken of op rijstvelden.
Gelukkig democratiseerde ook het plezierreisje snel en op wat historici later misschien het absolute hoogtepunt van het moderne massatoerisme zullen noemen regende het klachten. Over Europese binnensteden die waren gedegenereerd tot helse holen vol Nutellawinkels en internationale vrijgezellenfeesten. Over hoe Giethoorn en Florence en Dubrovnik openluchtmusea waren geworden, overlopen door legers met selfiesticks. De mensenhaters onder ons zagen er de nieuwe wereldverhoudingen in weerspiegeld: uitgerangeerd Europa waar niks van belang meer gebeurt als pretpark voor ondernemende Aziaten die tegenwoordig het geld verdienen. Het was het type kritiek kortom, dat je altijd krijgt wanneer gewone mensen ook eindelijk eens een verzetje hebben. De critici zelf gaan ook op vakantie, maar dat is natuurlijk anders, verantwoord en nooit ordinair. Onlangs waren op tv oude beelden te zien van inwoners van Venetië; ze protesteerden tegen de cruiseschepen die in een niet aflatende stroom van langzaam rijdend verkeer langs hun huizen voeren. De inwoners lieten hun broek zakken en schreeuwden ‘Ga weg! Hoepel op!’ tegen de schepen. Dat komt nooit meer terug, dacht ik. Dat was buiten de mens gerekend. Het vakantiereisje is een onvervreemdbaar recht geworden. En heel veel gezinnen eten er goed van: bij mij in het dorp wemelt het van de wanhopende winkeliers die het leeuwendeel van hun omzet uit toerisme halen.
Dus zijn er al plannen voor ‘corridors’ naar coronavrije gebieden. Daar worden geen voedselhulp of wapens door aangevoerd, maar toeristen – soms lijkt toerisme net oorlog. En dus zijn er serieuze plannen voor vrijwillige lockdowns in coronavrije Corendonresorts, terwijl de schadeclaim tegen de autoriteiten van Tirol wegens het openhouden van skigebieden nog loopt. Het is inventief, en het is mooi dat een branche zoveel veerkracht vertoont. Toch bleef ik maar denken aan een songtekst waar een hele generatie lang en serieus over heeft geboomd. Plotseling wist ik wat Kurt Cobain écht bedoeld moet hebben met Here we are now, entertain us, I feel stupid and contagious.
\ 35
36 /
klimaat bestrijding in verwarring
u Michael Moore met “Planet of the Humans” een steen in de groene vijver heeft gegooid is Leiden in last. En niet alleen Leiden; alle klimaat-drammers in de wereld staan op hun achterste benen. Wij ook dus. Denk je heerlijk te werken aan een betere wereld met een schoner milieu moet je opeens gaan nadenken of de duurzame weg die we nu bewandelen wel zo fantastisch is. Biomassa is een rampzalig idee. Windmolens en zonnepanelen zijn qua productie verre van schoon en leveren per saldo weinig energie op. Kortom, we hebben allemaal een klok horen luiden en lopen vrolijk achter de duurzame lobby aan die van groen een pracht verdienmodel heeft georganiseerd. Zijn we heerlijk in het pak gestoken. Misschien is het allemaal niet zo zwartwit maar de docu van Michael Moore
40 /
dwingt tot nadenken. Discussie en niet alles voor groene koek slikken. De basis voor een gezondere wereld is uiteraard afstappen van de economie van winstmaximalisatie. Een eerlijker verdeling van welzijn en welvaart. Minder consumeren. Minder produceren. Geen grote lening nemen op moeder aarde; kunnen we niet terugbetalen. En natuurlijk moeten we ook minder mensen op deze planeet parkeren. We zijn met teveel. Simpel. Dat laat “Planet of the Humans” duidelijk zien. We nemen lening op lening op lening op lening op de aarde. En we willen de gevolgen liever niet zien want we willen met z’n allen onszelf blijven ontdekken op Bali of in Thailand.
\ 41
Human Touch Midden in de Corona lockdown begin je je wel af te vragen waar we nu eigenlijk in verzeild zijn geraakt. En waar we mee bezig zijn. En of we doen wat we doen om wat we doen of dat er toch nog zoiets is als realiteitszin. Als dat al bestaat. Niets mogen, kunnen en moeten is natuurlijk aan de ene kant ideaal maar aan de andere kant begint een leven vol mits en maren, geboden en verboden boven op datgene wat we al hadden behoorlijk op te breken. We missen de warmte, de aanraking, het onbekommerd en onbezorgd met vrienden genieten op het terras of in het park, niet meer met de trein zonder mondkapje. Het mondkapje; de omgekeerde burka. Vorig jaar nog onderwerp van felle discussies en nu ‌ De volgende stap is een ruimtepak en iedereen in een aquarium. Als we niet uitkijken worden we levend begraven onder maatregelen. Links wil meer regels en rechts weer minder dus dat is ook gelijk weer fijn in 2 kampen verdeeld. Feit blijft dat je iemand niet zoals altijd gewoon normaal een hand mag geven. Een. hand. geven. Binnenkort in een doorzichtige bal lopend over straat. Strepen trekken. Hokken maken. Kooien van plexiglas. Daar gaat the human touch. Onze ontmoeting met de ander definieert ons. Weg close encounters. Weg welfietime. Juist in deze tijd wil ik als doorgewinterde niet knuffellaar extra 42 /
aanraken en zoenen. Natuurlijk wel met mensen die ik zie zitten. Maar dat gaat niet. Het contact met mijn minnaressen is op een bedroevend bedenkelijk niveau. Dat geldt voor iedereen. En ook binnen relaties kijk je elkaar met een scheef oog aan; met wie ben jij in contact geweest en heb je je handen wel 6 x gewassen? Ja, we komen tot rust en we hoeven niets maar ondertussen is het leven geen kloot meer aan. En wie zegt dat alle maatregelen niet gewoon normaal gaan worden? Dat je als je elkaar aanraakt een strafblad kan krijgen als iemand je verlinkt? Of dat BOA’s langs de deuren gaan om je manier van leven te controleren. Of dat je een app op je telefoon geinstalleerd krijgt zodat elk contact precies in kaart kan worden gebracht? Want wie had dit geloofd een jaar geleden? Je was als verwarde complotdenker weggezet. We gaan nooit meer terug maar oude tijden en leven in een coronabubbel die wellicht nooit meer verdwijnt maar andere vormen aanneemt. Gelukkig is er nog social media. Laten we elkaar liken waar we kunnen dan komt het likken wellicht ooit nog terug. Voor nu ; houdt goede moed.
\ 43
Ghosttown
44 /
\ 45
Midden in de wereld stuitten we op een plek waar we onze toekomst zagen; de redding van de mensheid uitgeserveerd met liefde, zwier en joie de vivre. Een verlaten mijnstadje waar 37 mensen woonden te midden van heel veel oude auto’s. Het Walhalla. Een mooie community van oudere en nieuwere dwarsdenkers. Maar vooral mensen die genoeg hebben aan de aanblik van een mooie oude verroeste auto. Gastvrij met een peace of mind waar de honden geen brood van lusten. Geen gedoe en gezeur; eigenlijk een stadje in een permanente lockdown maar dan met vrolijke regels. Ideaal.
46 /
\ 47
48 /
\ 49
Scheur De horizon is wijds, de akkers vers geploegd. De voren geven richting aan mijn blik, brengen wat beneden leefde in de open lucht. De eerste bloemen presenteren trots hun stampers. Blad ontvouwt zich naar de zon. De wind uit verre streken blaast stof omhoog in de richting van de hemel. Ik vind drie brieven in de post, scheur ze uit hun envelop en lees waar ik binnenkort weer welkom ben, waar weer ruimte is voor mensen. Een kraai koestert zijn zwarte veren in de felle zon, twee snavelhelften ver van elkaar, bek wijd open. Een groepje mussen neemt een stofbad, donderjaagt dan naar de struiken waar het blad onrustig ritselt. Vier reeĂŤn, nee, toch vijf waden door de grensbeek, verdwijnen over de stoppels van nog onbewerkte akkers naar de horizon.
PETER VEEN
50 /
foto Saskia Boelsums
\ 51
s o c i a l d i s t a n c i n g 52 /
\ 53
54 /
\ 55
Zomaar een zaaltje Zomaar een zaaltje, ergens in Nederland. De stoelen staan klaar, de flipover en een projectiescherm ook. Er gaat daar iets gebeuren, maar wat, dat weten we niet. We laten onze fantasie de vrije loop en bedenken wat er plaats zou kunnen vinden…. TEKST: WILMA GROOT illustratie Tynke van Schaik
56 /
SLAAPVERWEKKEND LEIDINGGEVEN
‘WELKOM IN JE EIGEN KRACHT’
Misschien wordt hier een cursus ‘Leidinggeven kun je leren!’ gehouden. De deelnemers, gelokt door een wervende website, beginnen er heel enthousiast aan maar hebben er na een paar keer al geen zin meer in. Want de man die de cursus geeft, een gepensioneerde manager zonder hobbies, heeft een monotone stem en zijn adem wasemt tergende knoflookdampen. Vooraan zitten is dus geen optie, maar dan moet je wel zorgen dat je op tijd bent, anders zijn alle goede plaatsen bezet. Slechts twee mensen haken af, maar de overige deelnemers gaan alle 14x braaf maar tegen heug en meug heen (want ze hebben er immers voor betaald) en ontvangen een certificaat dat achterin de kast verdwijnt.
Het kan ook een zaaltje voor een praat- en coachinggroep zijn: ‘Welkom in je eigen kracht’. Voor mensen die twijfelen aan zichzelf. De dame die coacht (ze noemt zichzelf ‘Jouw gids op deze inspirerende reis’) vertelt dat ze ook altijd aan zichzelf twijfelde, tot ze een levensveranderende methode ontdekte. Nu is ze coach en wil ze anderen ook leren om in hun eigen kracht te gaan staan. Ze steekt stokjes wierook aan en wil graag dat iedereen zich voorstelt, het meest vervelende onderdeel van zo’n eerste bijeenkomt. Dan moeten de deelnemers vertellen wie ze zijn en waarom ze hier zijn. Sommigen hebben daar geen zin in en sluipen stiekem weg; ze hadden toch nog niet betaald dus ze zitten nergens aan vast. En als de begeleidster gaat mailen of bellen is een zielig verhaal genoeg om haar af te wimpelen. (“Ik zit in
even in een negatieve flow vanwege mijn mislukte regressie”) want zij begrijpt dat. En ze vindt het ook zo confronterend om een rekening te sturen. De andere deelnemers komen elke week, zij het met steeds minder enthousiasme. Maarja, zij hebben het cursusgeld vantevoren overgemaakt en dat was best een pittig bedrag. Lijdzaam ondergaan ze elk onderdeel, variërend van mandala’s tekenen tot groepsknuffelen (“Goed voor de verbinding”). Op de laatste bijeenkomt worden er mantra’s gezongen en trakteert de begeleidster op zelfgemaakte Quinoa-cake. “Lekker!”, roepen de deelnemers, terwijl ze het plakje cake ongezien in een servetje proppen, om het later in de afvalbak van het toilet te gooien.
ZIELTJES WINNEN Of er gaat hier een bijeenkomst plaatsvinden van een louche bedrijf dat aan multilevel marketing doet en zieltjes probeert te winnen. Dan staat er een ADHD’erig type voor de flipover te blèren dat je kansen moet grijpen en dat dit een fantastische
kans is om rijk te worden. En het is zo makkelijk! Kijk maar! Vervolgens komen er op het scherm foto’s van mensen voorbij die niemand kent, maar die wel miljonair zijn geworden door een vaag piramidespel (maar dat wordt er natuurlijk niet bij gezegd). En dat is ook voor de uitverkorenen in dit zaaltje weggelegd! Natuurlijk gaat voor niets de zon op, wie mee wil doen moet wel wat geld inleggen, maar ach: wat is nou een paar duizend euro als je miljonair kan worden? 20 procent laat zich niet hersenspoelen en rent in de pauze (met vieze koffie, thee en kleffe koek) snel de deur uit. 10 procent twijfelt en 70 procent maakt meteen een flink bedrag over of leent geld bij familie. Die mensen krijgen een glimlach en zweterige knuffel van de praatjesmaker die deze avond heeft georganiseerd. Als ze naar huis gaan, ruiken ze zijn goedkope aftershave nog in hun haar. Het is de geur van succes, denken ze. Later zal die geur hen herinneren aan het moment dat ze zich daar, in dat zaaltje, op die avond, definitief in het ongeluk hebben gestort. \ 57
Uhm
58 /
\ 59
60 /
into the blue sky Lucht happen met mondkapje! Creativiteit kun je niet maskeren door
Map Renes
Mondkapjes zijn een vorm van zelfexpressie. Waar kies je voor een vrolijke print, een unie kleur en of met een tekst. Koop je een mondkapje of maak je een eigen mondkapjes? Hoe is het draagcomfort en hoe kun je lucht happen? Wat is het doel van het dragen
van mondkapjes? Voor het opvangen van mogelijk proestende vocht? In ieder geval maakt het visueel dat we leven in coronavtijd.
Diverse mondkapjes!
Het aanbod van mondkapjes is groot.
\ 61
Blue Eyes vormgegeven door Loes van der Haar. Materiaal zijn restanten zalmleer. Stage opdracht bij MAPSZ.
Vooral door de aankondiging dat vanaf 1 juni een mondkapje verplicht is in het Openbaar Vervoer. Modelabels, die van restanten stof een mondkapjes maken, onbekende aanbieders uit het buitenland, creatief zijn met sok en t-shirt, patronen worden gedeeld voor DIY mondkapjes, lokale naaiateliers starten met maken van mondkapjes voor buren en andere burgerlui. Creatief en ondernemend gaan aan de slag met het nieuwe mode accessoires.
Mondkappenou!
De Rotterdamse Kunstuitleen wil een positieve draai geven aan het dragen van een mondkapje door een online tentoonstelling te organiseren. Op Instagram is de tentoonstelling #Mondkappenou. Bij de kunstuitleen 62 /
zijn de basis mondkapjes te koop. De helft van de verkoop van de mondkapjes gaan naar het Rode Kruis en een lokale stichting, die zich inzet voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ander Mode Mondkapje nieuws is in Vilnius, de hoofdstad van Litouwen, waar een “Mask Fashion Week” is georganiseerd. Er is een route van 21 billboards met foto’s van lmannen, vrouwen en kinderen met creatieve mondkapjes. De mondkapjes zijn door hen zelf geknutseld of gedecoreerd. Elk billboard heeft de tekst ‘Creativiteit kun je niet maskeren’.
BORO vormgegeven door RenĂŠe van Cootwijk, Textielchirurgijn. Materiaal oude denimstof en met BORO techniek gedecoreerd. Foto Harold Makaske \ 63
Het voordeel van het nadeel ONZE WERELD IS INGRIJPEND VERANDERD. WE MOETEN NIEUWE WEGEN ZIEN TE VINDEN EN DAT PRIKKELT DE CREATIVITEIT DE OOGST VAN ALLE BEPERKINGEN IS NU AL RIJK: • De mensen zijn liever voor elkaar. • Thuiswerken blijkt best te kunnen. • De lucht is schoner. • De fileberichten zijn een stuk korter. • Niets is meer vanzelfsprekend. • De waarde aller dingen wordt herijkt. EN DAN IS ER NOG ZOVEEL MEER! In deze periode ontstaat er van alles dat we naar de toekomst mee kunnen nemen. We gaan de kans grijpen die vondsten vast te houden. Daarom willen we op www. hetvoordeelvanhetnadeel.nl zoveel mogelijk van die nieuwe noties, vondsten, ideeën, openbaringen, wensdromen en praktische oplossingen samenbrengen. IEDEREEN KAN MEEDOEN.
WAAR LIGT JOUW WINST IN DEZE BIZARRE TIJD? Load je instagram-filmpje op en geef het de hastag #hetvoordeelvanhetnadeel mee. Of stuur je idee naar ons op, dan geven wij het vorm. De toekomst is ongewis, maar een ding is zeker: hij gaat er anders uitzien. De winst die we uit deze moeilijke situatie halen, gaat ons daarbij helpen. HET VOORDEEL VAN HET NADEEL Een van ’s lands beroemdste wijsgeren heeft het ons geleerd.
Postorder Twee jaar geleden maakten we een reportage over postorderbruiden in Nagele. Een fantastische documentaire.
FOTOGRAFIE: JOB BOERSMA 66 /
bruiden In dit nummer tonen het slot van de repo als stand alone kunstwerk. Een prachtig vierluik van de bruiden die het huwelijksbootje hadden gemist.
MODELLEN: LUCIENNE YNTEMA EN JANITA TABAK \ 67
PdLM 10 jaar wat in screenshots
68 /
Dierencorner Verscheen in PdLM 24 - 2015
Grijze pakken domineren het lokale bestuur Verscheen in PdLM 13 - 2013
\ 69
art eco Verscheen oa. in PdLM 14 - 2014
Goeroe test Verscheen in PdLM 1- 2010
70 /
staatbank Verscheen in PdLM 10 - 2013
“Or Do they” Verscheen in PdLM 16 - 2014
\ 71
3% voor 1% Verscheen in PdLM 7 - 2012
virus deluxe Verscheen in PdLM 19 - 2014
72 /
Jonnie Boer Verscheen in PdLM 5 - 2012
de nacht Verscheen in PdLM 19 - 2014
\ 73
Keep rockin’ in the free world Verscheen in PdLM 2 - 2010
pestleven Verscheen in PdLM 19 -2014
space oddysee Verscheen in PdLM 20 - 2014
deksels Verscheen in PdLM 6 - 2012
The Waiting
76 /
Driekwart van ons leven bestaat uit wachten. Op wat komen gaat. Onze verwachtingen komen eigenlijk nooit uit. Alles is altijd anders. De foto’s laten de mens zien onderweg naar morgen. De toekomst. De coronacrisis.
\ 33 77
78 /
n o i h s a f r i fa
\ 79
80 /
\ 81
82 /
\ 83
84 /
86 /
\ 87
t f i r h c s d j i t d r o o w t n a r e v k j i l e p p a h c s t a a m & m a a z r u u d , g i p p a r g , l a a i c o s , l e e r u tl u C , g i n n i z t s n u K
remmun
24
namuh
hcuot
MLdP raaJ 01 sthgilhgih eht
NWOTTSOHG LIACOS
GTANCINSID
’ninraeL ylf to
egeL eD
dast
gnidjirtsebtaamilK gnirrawrev ni HET
LEEDROOV EELDAN HET NAV
