o wszechstronnych zainteresowaniach. A tym, co budowało jego status, były uczciwość i integralność wewnętrzna, mimo jednoczesnego ich skomplikowania. Zygmunt Mycielski umiał nieść swoje słabości z godnością i pisał o nich szczerze, nie ukrywając niczego.
Wiesław Uchański
Zygmunt uważał, że jego miejsce jest w kraju, a jego najważ‑ niejszym obowiązkiem pozostaje podtrzymywanie – w tym, co pisał i mówił – polskiej tradycji kulturowej, w zakresie zarówno moralnym, jak i historycznym. Był skromny co do swoich działań, ale potrafił przecież odważnie i z całą
Cechą szczególną Mycielskiego była pełnia, wie‑ lość podejmowanych spraw, stały namysł, prawość i wielkość pozbawiona patosu. Dociekliwość pisarza realisty i subtelność myśliciela religijnego. W jego dziele niczego nie brakuje, żadna z dziedzin nie zyskuje przewagi, jest podniebny lot wśród idei i błotnista ziemia pod stopą. Jest życie obok sztuki, religia, literatura obok muzyki, polityka i historia, szkice do autoportretu rozpisane w czasie, jak na obrazach Rembrandta i wizerunki innych. Jest życie umysłowe i szara codzienność, Europa i Polska. Są nieustające zmagania z samym sobą. Marek Zagańczyk
mocą wypowiadać się przeciwko komunistycznym nakazom. Pozostawał w Polsce właśnie ze względu na silne poczucie, że przynajmniej w ten sposób może mieć wpływ na postrze‑ ganie otaczającej go rzeczywistości.
Camilla Panufnik
[…] w chorobie obserwuje się różnych pacjentów, bardzo różnie reagujących. A on miał tyle kultury w sobie, że starał się, aby jego choroba była jak najmniej zauważalna.
Z Beatą Bolesławską‑Lewandowską rozmawiają:
Halina Szpilman
Nie wiem, czy należy mówić o znaczeniu Mycielskiego w kulturze muzycznej, ale sądzę, że można – a nawet trzeba – sobą reprezentował, jaka była jego postawa polityczna – to Ludwik Erhardt
Postać Zygmunta oceniam jako niezwykle ważną – po Dziennikach widać, że to był wyjątkowy umysł…
Rozmowy o kompozytorze przeprowadziła Beata Bolesławska‑Lewandowska
Byli na pewno więksi pisarze i więksi kompozytorzy od niego – on zresztą zdawał sobie z tego sprawę. A jednak Zygmunt był kimś więcej – już sama rozmowa z nim była czymś niezwykłym i niesamowicie ustawiającym na życie.
Adam Michnik
Jego postawa była wybitna – wiedział swoje, ale jednocześ‑ nie nie występował wcale przeciwko tym, którzy mieli odmienne zdanie. Potrafił słuchać, był na tak wysokim
Słowo wstępne Marek Zagańczyk
poziomie intelektualnym, że mógł sobie pozwolić na widzenie różnych stron świata.
Michał Bristiger
Nigdy nie traktowałem Mycielskiego jako kogoś, kto jest po prostu krytykiem czy kompozytorem. Był dla mnie i dla nas autorytetem w zakresie tego, co nazywamy etosem twórczym. Równocześnie godną podziwu była też jego tolerancja i otwartość na różne drogi dojścia do ważnych osiągnięć. Mieczysław Tomaszewski
Zygmunt był bardzo samotny, szybko też zaczął się sta‑ rzeć – a przynajmniej czuć się staro, co widać wyraźnie w jego dziennikach. Rzeczywiście zresztą wrócił do Polski po wojnie, po pobycie w niemieckim stalagu, bardzo scho‑ rowany i choć niechętnie o tym mówił, bez wątpienia te
są wartości niewątpliwe.
Mycielski Szlachectwo zobowiązuje
cena 32 zł PWM 20 772 ISBN 978-83‑224-5016‑1
Maria Iwaszkiewicz www.pwm.com.pl
Polskie Wydawnictwo Muzyczne
mówić o jego znaczeniu w kulturze. O tym, co napisał, co
Adam Michnik Maria Iwaszkiewicz Michał Bristiger Mieczysław Tomaszewski Ludwik Erhardt Krzysztof Meyer Camilla Panufnik Halina Szpilman Zofia Mycielska‑Golik Wiesław Uchański
Mycielski. Szlachectwo zobowiązuje
W gruncie rzeczy był po prostu postacią. Człowiekiem
lata mocno go napiętnowały.
Zofia Mycielska‑Golik W zasadzie mój odbiór jego dzieł był pozytywny, a ostatnie kompozycje (jak Liturgia sacra) świadczą, że Mycielski stale poszukiwał i chyba w ostatnich utworach, tych religijnych, udało mu się osiągnąć poziom wcześniej niespotykany.
Polskie Wydawnictwo Muzyczne
Krzysztof Meyer