kwarta
Magazyn o polskiej muzyce współczesnej Nr 3(18), CZERWIEC 2012 | ISSN 2083-7348
Elegancja wyrazu
Marcela Chyrzyńskiego O muzyce
W NUMERZE: 1-4
Maciej Jabłoński o muzyce Marcela CHYRZYŃSKIEGO
5-6
O twórczości Andrzeja KOSZEWSKIEGO i Juliusza ŁUCIUKA
7 Encyklopedia Muzyczna PWM – dzieło ukończone 8-9
Pierwsza monograficzna płyta Justyny KOWALSKIEJ-LASOŃ
10-12 Rozmowa z Wojciechem KILAREM 13-15 O KILARZE z pierwszej ręki: Michniewski, Wajda, Wit, Zanussi i ojcowie Paulini 18 Co to jest Zinfonia?
Fot. E. Chyrzyńska
Maciej Jabłoński
W
panoramie polskiej muzyki współczesnej pewne daty pojawiają się zaskakująco często. W 1933 roku k urodzili d ili się i d bit i dwajj wybitni twórcy – Krzysztof Penderecki i Henryk Mikołaj Górecki. W roku 1951 – Andrzej Krzanowski, Eugeniusz Knapik i Aleksander Lasoń, a w 1971 – Paweł Mykietyn, Wojciech Widłak, Cezary Duchnowski, Robert Kurdybacha oraz Marcel Chyrzyński, kompozytor od początku twórczej drogi związany z Krakowem, ceniony pedagog, wykładowca tutejszej Akademii Muzycznej. Pokolenie urodzone na początku lat siedemdziesiątych w chwili wkraczania w dorosłość doświadczyło fundamentalnej zmiany otaczającej ich rzeczywistości. W 1989 roku Marcel Chyrzyński skończył 18 lat. W szkole podstawowej i średniej uczył się jeszcze w poprzednim systemie politycznym, natomiast studia kompozytorskie pod kierunkiem Marka Stachowskiego odbył
kwarta • czerwiec 2012
w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Tak więc okres jego szczególnie intensywnego rozwoju, krzepnięcia postawy artystycznej przypadł na lata eksplozji pluralizmu i poczucia wolności. Dla naszego pokolenia był to moment gwałtownego otwarcia się na świat, prowokujący do poszukiwań i przekraczania granic. Patrząc „z lotu ptaka” na generację twórców liczących teraz ok. 40 lat, dostrzegam wiele zjawisk, które łączą poszczególne indywidualności, choć trudno tu mówić o podążaniu jedną koleiną. Owe punkty wspólne wynikają z osobistych predylekcji stylistycznych oraz artystycznych zainteresowań i w żadnym stopniu nie są przejawem braku samodzielności czy imperatywu zachowania indywidualnego oblicza. Jednym z nich jest niechęć do sztucznego ograniczania estetycznej perspektywy. Muzyczne zainteresowania Marcela Chyrzyńskiego wykraczają poza ramy wyznaczane przez tzw. klasykę, dlatego kompozytor ten chętnie i w sposób naturalny nawiązuje do jazzu czy muzyki