International Youth Opera Forum programme

VI MIĘDZYNARODOWE OPEROWE FORUM MŁODYCH bydgoszcz ����

Patronat:

VI MIĘDZYNARODOWE OPEROWE FORUM MŁODYCH Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy 29-30 kwietnia, 6, 8,12-15 maja ���� r.

pod honorowym patronatem Bogdana Zdrojewskiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Całbeckiego Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego Rafała Bruskiego Prezydenta Miasta Bydgoszczy

3

redakcja

Elżbieta Szczurko

projekt okładki i opracowanie graficzne

Anton Drachuk

komitet organizacyjny

Marek Moździerz – przewodniczący Elżbieta Szczurko Olga Smuk Agnieszka Gerszewska Grażyna Rittlewska

współpraca organizacyjna

Koło Artystyczno-Naukowe Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Bydgoszczy Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy ul. Słowackiego 7, 85-008 Bydgoszcz tel. 052/ 321 15 25 e-mail: ofm@amuz.bydgoszcz.pl

skład i druk

4

WYDAWNICTWO TEKST Sp. z o.o. ul. Kossaka 72 85-307 Bydgoszcz tel. 052/348 62 50 e-mail: info@tekst.com.pl www.tekst.com.pl

Szanowni Państwo, kolejne edycje (to już szósta) zamiast coraz łatwiej – dzięki doświadczeniu – coraz trudniej przychodzi nam organizować.

A to wszystko przez kryzys… W kryzysie kulturę trzeba chronić, szczególnie gdy jest to przejaw działalności artystycznej młodzieży. No to chronimy ją, dając młodym artystom możliwość występowania przed festiwalową publicznością.

Dobrze byłoby, gdyby pamiętali o tym jeszcze decydenci. Na szczęście młodzieży entuzjazmu nie brakuje, także przy organizacji festiwalu. Chcą się kształcić, tworzyć, a efekty swojej pracy przywozić do Bydgoszczy. Niezmiennie życzliwość dla studenckich prezentacji okazują: władze miasta Bydgoszczy, województwa Kujawsko-Pomorskiego, Dyrekcja i zespoły Opery Nova. Za okazaną życzliwość i pomoc dziękujemy!

Przyjadą do nas i przedstawią się – obok studentów Bydgoszczy – młodzi artyści z Łodzi, Poznania, Warszawy i po raz pierwszy z Krakowa. Zaprezentują spektakle przygotowane pod okiem doświadczonych pedagogów, pełne świeżych pomysłów i młodzieńczego entuzjazmu. Wierzę, że ich artystyczne kreacje nagrodzone będą życzliwymi brawami.

Marek Moździerz

Dyrektor Artystyczny Międzynarodowego Operowego Forum Młodych

5

6

PROGRAM

PROGRAM Sala Kameralna Opery Nova w Bydgoszczy, ul. Focha 5

Rodelinda G.F. Händel

Akademia Muzyczna w Krakowie.

29 kwietnia (poniedziałek) 2013, godz. 15:00

Student żebrak F. Millöcker Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

29 kwietnia (poniedziałek) 2013, godz. 19:00 Kantata o kawie J.S. Bach Akademia Muzyczna im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi.

Acis i Galatea G.F. Händel

Akademia Muzyczna im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu.

30 kwietnia (wtorek) 2013, godz. 15:00

Siostra Angelica G. Puccini

Uniwersytet Muzyczny F. Chopina w Warszawie; Conservatorio di Musica „Francesco Venezze” di Rovigo.

8 maja (środa) 2013, godz. 18:00 Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, ul. Marcinkowskiego 12-14

Mój przyjaciel Bunbury Gerd Natschinski

Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

13 maja (poniedziałek) 2013, godz. 17:00, 19:00 14 maja (wtorek) 2013, godz. 16:30, 18:30 Aula AM w Bydgoszczy, ul. Słowackiego 7

Sesja Naukowa Teatr operowy - tradycja, teraźniejszość, przyszłość przygotowanie i prowadzenie – prof. Katarzyna Rymarczyk 6 maja (poniedziałek) 2013, godz. 14:00 7

PRZEDSTAWIENIE

Dramma per musica w trzech aktach Georga Friedricha Händla Libretto Niccolò Francesco Haym wg Antonia Salviego Prapremiera: Londyn 1725

Akademia Muzyczna w Krakowie

Dziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego – prof. Agnieszka Monasterska

rodelinda Georg Friedrich Händel (16851759), rówieśnik Bacha, wiódł życie odmienne od podziwianego przez niego kantora z Lipska. Nie był przywiązany do ojczystego kraju, ale podróżował po Europie, zgłębiając tajniki różnorodnych stylów muzycznych. W operach, które zajmują w jego twórczości miejsce pierwszoplanowe, dostrzec można najpierw odwołanie do tradycji opery niemieckiej (wpływ Keisera), później zaś wzory włoskie (Scarlatti), angielskie czy też inspiracje francuską operą – baletem.

Jako kompozytor operowy zadebiutował z powodzeniem w Hamburgu, wystawiając w 1705 roku „Almirę”. Kolejne sukcesy odnosił podczas pobytu we Włoszech. Florencka publiczność z entuzjazmem przyjęła operę ”Rodrigo”, Wenecjanie zaś podziwiali „Agrippinę”.

Intensywną działalność operową rozwinął jednak Händel dopiero po wyjeździe do Anglii. W 1711 roku wystawił z wielkim powodzeniem operę „Rinaldo”. Szybko poznał środowisko artystyczne Londynu, wkrótce też został mianowany oficjalnym kompozytorem dworu angielskiego i nauczycielem muzyki dzieci królewskich. Jego dzieła operowe miały imponującą liczbę przedstawień. Do najchętniej oglądanych należały m.in. „Juliusz Cezar”, „Alcina” czy „Arianna”. Tematyka zawierała głównie wątki historyczne, mitologiczne i baśniowe. Zgodnie z panującą wówczas 8

konwencją główne role kreowali primadonna i contralto, oklaskiwani za mistrzowskie władanie koloraturą.

Rodelinda, opowiadająca o zawirowaniach politycznych wokół tronu lombardzkiego, z wpisanymi weń perypetiami miłosnymi, odniosła ogromny sukces podczas premierowego przedstawienia, a potem była powtarzana jeszcze 14 razy. Partytura, uznawana za jedną z najlepszych wśród oper Händla, stawiała śpiewakom wyjątkowe wymagania.

Główne role kreowali podczas premiery Francesca Cuzzoni (Rodelinda) i słynny kastrat Senesino (Bertarido, mąż Rodelindy). Cuzzoni (1700-1770), obdarzona sopranem koloraturowym o zachwycającej barwie, w latach błyskotliwej kariery była uwielbiana przez kompozytorów i publiczność. Ostatnie lata spędziła jednak w zapomnieniu i nędzy. Boski Senesino (ok. 1680-ok.

1750), poddany zabiegowi kastracji prawdopodobnie w wieku 13 lat, śpiewający kontraltem, był jednym z czołowych śpiewaków w londyńskim zespole operowym Händla. Dźwięczny, jasny głos, perfekcja intonacyjna i mistrzowska technika przyniosły mu sławę równą jego rywalowi Farinellemu.

Zyskał ogromną popularność w całej Europie, otrzymując za swe występy niewyobrażalnie wysokie honoraria.

Kierownictwo muzyczne: Paul Esswood Reżyseria i inscenizacja: Monika Rasiewicz Scenografia i kostiumy: Paweł Kamiński Choreografia: Alina Towarnicka Przygotowanie muzyczne solistów: Grzegorz Brajner, Adam Korzeniowski Korepetytor: Renata Stec-Fill Wykonawcy: Orkiestra Barokowa Akademii Muzycznej w Krakowie

Soliści: Rodelinda Katarzyna Sobek Bertarido Łukasz Dulewicz Grimoaldo Mariusz Solarz Eduige Angelika Kulanova Unulfo Anna Bober Garibaldo Andrzej Lichosyt Flavio Krzysztof Michalski (postać pantomimiczna) 3 anioły (postać pantomimiczna)

O NAS

Paul Esswood jest jednym z najwybitniejszych kontratenorów naszych czasów. Współpracował z wieloma teatrami operowymi świata, był pierwszym kontratenorem, który zaśpiewał na scenie mediolańskiej La Scali. Brał udział w cyklu nagrań Monteverdiego, zrealizowanym przez Harnoncourta i Ponella w Operze w Zurychu.

Występował podczas Festiwalu w Salzburgu, śpiewając w operach: „Jephta”, „Saul” Haendla i „Orfo” Monteverdiego. Śpiewał partię Oberona w „Śnie nocy letniej” Brittena w Operze w Kolonii oraz tytułowe partie w operach: „Admeto” Haendla (Festiwal Haendlowski w Karlsruhe) i „Ricardo Primo” (Angielski Festiwal Bachowski) w Royal Opera House Covent Garden w Londynie. Specjalnie dla niego napisano kilka partii operowych, m.in. tytułową rolę w „Echnatonie” Glassa i Śmierci w „Raju utraconym” Pendereckiego. Wykonywał także partię Selfa w „Schlafes Bruder” H. Williego podczas światowej prapremiery w Zurychu, następnie w Innsbrucku.

Współpracuje z centrami muzycznymi w Londynie, Edynburgu, Berlinie, Frankfurcie, Paryżu, Wiedniu, Amsterdamie, Sztokholmie, Nowym Jorku, Waszyngtonie, Los Angeles; występuje na wielu festiwalach, m.in. w: Salzburgu, Grazu, Aix-en-Provence, Festiwalu „Trzech Chórów”, na londyńskich „Promenade Concerts”. Posiada bardzo bogaty repertuar, od Monteverdiego, Bacha, Haendla, Purcella, Haydna, Mozarta, Schuberta i Schumanna, po dzieła Schnittkego czy Pendereckiego.

Ma na swoim koncie ponad 150 nagrań.

Jest profesorem wokalnej interpretacji baroku w londyńskiej Royal Academy of Music, prowadzi też regularne kursy mistrzowskie na całym świecie. Jest honorowym członkiem Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie.

W 1992 roku został uhonorowany niemiecką Nagrodą Haendla. Regularnie występuje z zespołem Pro Cantione Antiqua, którego jest jednym z założycieli i zespołem The Musicke Companye.

Współpracuje z klawesynistką Helen Rogers i ze światowej sławy lutnistą Jürgenem Hübscherem. Wykorzystu-

jąc swoje ogromne doświadczenia w dziedzinie muzyki barokowej i śpiewu barokowego, rozpoczął od niedawna karierę dyrygencką. Dla Chichester Festival poprowadził „The Fairy Queen”, „Króla Artura” i „Dydonę i Eneasza” Purcella. W Krakowie dyrygował zespołem Capella Cracoviensis („The Fairy Queen” Purcella, „Israel in Egipt” Haendla). Poprowadził również operę „Pompeo Magno” Cavalliego, podczas współczesnej światowej prapremiery dzieła na Varazdin Baroque Evenings Festival w Chorwacji. Wykonanie to zostało uhonorowane Nagrodą Ivana Lukacica.

Monika Rasiewicz, absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Od trzydziestu lat uczy w macierzystej uczelni na Wydziale Aktorskim oraz Wydziale Reżyserii Dramatu. Od kilku lat prowadzi również zajęcia dydaktyczne z dykcji, gry aktorskiej i reżyserii w Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie wyreżyserowała m.in. „Wesele Figara” W.A. Mozarta (2008). Pracowała jako aktorka w Teatrze Polskim we Wrocławiu oraz Teatrze Starym w Krakowie. Ostatnie lata poświęciła na znalezienie osobistego tonu w tzw. nurcie teatru poetyckiego. Przez szereg lat była kierownikiem krakowskiej Piwnicy św. Norberta, gdzie realizowała spektakle słowno-muzyczne. Jest związana z warszawskim Towarzystwem Kultury Teatralnej, od wielu lat działa też jako juror i instruktor Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego.

Paweł Kamiński jest absolwentem Instytutu Wzornictwa Politechniki Koszalińskiej. Dyplom uzyskał w Pracowni Architektury Wnętrz u prof. Jerzego Stillera. Specjalizuje się w projektowaniu wnętrz, wzornictwie i grafice użytkowej. Jego pasją jest fotografia. W 2008 roku założył pracownię ARS PAULI, chociaż swoje działania projektowe rozpoczął już od roku 2003. Pozwoliło mu to na zdobycie sporego doświadczenia w projektowaniu

wnętrz, potwierdzone między innymi udziałem w „branżowym” programie DEKORATORNIA, emitowanym w TV4 w listopadzie 2008 roku.

W swoich projektach stara się tworzyć wnętrza o ponadczasowym charakterze, omijając pojawiające się i znikające mody.

Istotny jest dla niego kontekst miejsca, architektury, w której się poruszamy oraz człowieka – użytkownika projektowanej przestrzeni. Finalny projekt jest zawsze efektem wyważenia tych elementów oraz przełożenia ich na język estetyki, funkcji i formy. Jego dewiza artystyczna to: prosta forma ze szczególną dbałością o detal... Jako wrażliwy odbiorca muzyki, miłośnik opery i teatru odnalazł w sobie nową, wielką pasję, którą okazała się scenografia. Podjął studia podyplomowe w Akademii Sztuk Pięknych im.

J. Matejki w Krakowie, na Wydziale Malarstwa, w Katedrze Scenografii.

Jego pracą dyplomową, przygotowywaną pod kierunkiem wybitnego scenografa prof. Krystyny Zachwatowicz-Wajda, jest scenografia do opery „Rodelinda” G.F. Haendla, przygotowanej przez Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie.

Alina Towarnicka, tancerka, pedagog i choreograf. W latach 1975-1997 była związana z baletem Opery Krakowskiej na stanowisku pierwszej tancerki. Tańczyła w wielu spektaklach baletowych, operowych i operetkowych. W latach 2003-2006 była kierownikiem Zespołu Baletowego w Operze Krakowskiej. Obecnie pracuje ze studentami Wydziału Wokalno-Aktorskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie jako pedagog i choreograf. Prowadzi też zajęcia z techniki tańca klasycznego dla dzieci i młodzieży. Od 2009 roku współpracuje z Zespołem Baletowym „Cracovia Danza” jako pedagog i choreograf. Jest autorką wielu choreografii do różnego rodzaju koncertów, spektakli dla dzieci, spektakli baletowych oraz przedstawień operowych przygotowywanych przez studentów Akademii Muzycznej w Krakowie.

9

PRZEDSTAWIENIE

Operetka w trzech aktach Karla Millöckera Libretto Fredrich Zell i Richard Genée Prapremiera: Wiedeń 1882

Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Dziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego – dr hab. Małgorzata Grela, prof. ndzw.

STUDENT ŻEBRAK Karl Millöcker (1842-1899) zaliczany jest do czołowych klasyków wiedeńskiej operetki, obok Johanna Straussa i Franza Suppégo. Najpierw studiował grę na flecie oraz teorię w wiedeńskim Konserwatorium. Mając osiemnaście lat otrzymał posadę flecisty w Theater in der Josefstadt. Zainteresowany kompozycją konsultował się ze starszym od niego o 23 lata Suppém, który doceniając zdolności swego ucznia polecił go na stanowisko kapelmistrza w Talia-Theater w Grazu. Funkcję tę objął w 1864 roku. Tam też wystawił rok później dwie pierwsze jednoaktówki: „Der tote Gast” i „Die lustigen Binder”.

W kolejnych latach pracował w teatrach w Wiedniu i Budapeszcie jako kompozytor i dyrygent. Doskonaląc swe umiejętności kompozytorskie przeszedł drogę od krotochwil i jednoaktówek do wielkich, pełnospektaklowych operetek.

Po ogromnym sukcesie operetki „Student żebrak” wycofał się z kapelmistrzostwa, skupiając się wyłącznie na komponowaniu. Powodzenie u krytyków i publiczności zawdzięczał operetkom urzekającym wdzięcznymi melodiami, naznaczonymi rytmami tanecznymi (walc, polka, czardasz, polonez, mazur, tarantela). Podstawę dzieła stanowią partie solowe i ansamblowe, ujęte w formę kupletów lub rozbudowanych pieśni przekomponowanych. Duże rozmiary mają także części chóralne i baletowe. Operetki Millöckera cieszyły się ogromnym zainteresowaniem w Polsce, wystawiano je w wersji oryginalnej, ale wydawane były także w opracowaniu na głos i fortepian.

10

Student żebrak w inscenizacji bydgoskiego zespołu to opowieść rozgrywająca się w środowisku szkolnym. Dyrektor Ollendorf stara się utrzymać dyscyplinę wśród nieposłusznych uczniów klasy męskiej.

Zirytowany ich niesubordynacją poleca woźnemu Enterichowi posadzić kilku w kozie. Chce też dać nauczkę Laurze, zarozumiałej uczennicy klasy żeńskiej, która marzy o bogatym zamążpójściu.

W tym celu namawia Szymona, aby udawał bogatego księcia – wizytatora szkoły. Na pikniku szkolnym Szymon, zgodnie z poleceniem Ollendorfa, zaleca się do Laury. Palmatyka, nauczycielka klasy żeńskiej, jest zadowolona, że przynajmniej jedna z jej uczennic zostanie wydana za mąż za bogatego człowieka, co z pewnością zaowocuje dobrymi subwencjami dla jej pensji.

Szymon, naprawdę zakochany w Laurze, postanawia wyznać jej prawdę, ale plany te udaremnia Ollendorf. Na uroczystości weselnej bawi się cała szkoła. Po złożeniu przysięgi małżeńskiej przybywa na wesele Enterich, sprowadzony przez Ollendorfa, i informuje wszystkich, że Szymon jest tylko studentem żebrakiem.

Ośmiesza w ten sposób Laurę, ta jednak staje w obronie męża. Prawdziwym księciem okazuje się Jan, który z kolei zdobywa serce Bronki. W rezultacie Szymon i Laura pozostają szczęśliwi razem. Jan wiąże się z Bronką, Ollendorf traci swój urząd, Palmatyka triumfuje.

Scenografia i kostiumy: Karolina Grzeszczuk, Maria Magdalena Wawrzyńczyk

Kierownictwo muzyczne: Damian Borowicz

Onufry Singer Li Chen, Adam Łyczbiński, Bartłomiej Kurowski

Reżyseria i inscenizacja: Przemysław Klonowski

Przygotowanie muzyczne solistów: Olga Wołkowa, Artur Pilch Wykonawcy: Orkiestra Akademii Muzycznej w Bydgoszczy Soliści: Palmatyka, Hrabina Nowalska Magdalena Król, Marlena Kubacka, Magdalena Potasiak, Joanna Śmiałkowska, Ewelina Żak Laura Anna-Elena Lyubovskaya, Maria Kruszyńska, Anna Łęcka, Aleksandra Olczyk, Agata Maciołek Bronisława Barbara Ochromowicz, Magdalena Wiesztort, Monika Waluś, Beata Godyla Szymon Rymanowicz Szymon Rona, Przemysław Zubowicz, Sławomir Naborczyk Jan Janicki Jacek Wróbel, Damian Wilma Ollendorf Leszek Holec, Mateusz Eckert, Sławomir Kowalewski Von Wangenheim Łukasz Seremet, Bartłomiej Kurowski Von Henrici Sławomir Kowalewski, Leszek Holec Von Schweinitz Dominik Opaliński, Mateusz Eckert Von Richthofen Krzysztof Dziedzic, Albert Memeti

Enterich Dominik Opaliński, Krzysztof Pilch

O NAS

Damian Borowicz (zdj.1) ukończył studia w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy, w specjalnościach Dyrygentura chóralna oraz Dyrygentura symfoniczno-operowa (studia I stopnia). Obecnie kontynuuje naukę na studiach II stopnia w klasie ad. dr. Wojciecha Michniewskiego.

Uczestniczył w festiwalach i kursach muzyki dawnej z udziałem takich muzyków, jak: Martin Gester, Alexis Kossenko, Eduardo Lopez Banzo, Paul Esswood i Arkadiusz Goliński.

W 2003 roku powołał do życia Zespół Muzyki Dawnej Illo tempore, którego jest kierownikiem artystycznym i dyrygentem. Od 2005 roku jest wykładowcą na Wydziale Wokalno-Aktorskim bydgoskiej Akademii Muzycznej, gdzie prowadzi Zespoły Oratoryjno-Kantatowe, Praktykę Wykonawczą Muzyki Dawnej i Studenckie Warsztaty Operowe. Należy do Bydgoskiego Stowarzyszenia Artystycznego (w latach 2008-2010 zasiadał w zarządzie).

W ramach tej działalności zrealizował festiwal „Exaudi” (2007) oraz cykl koncertów Muzyka Wielkiego Postu (2008-2009), których był pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym. W 2009 roku powołał do życia Bydgoską Orkiestrę Kameralną, złożoną z muzyków zawodowych i studentów. Łącząc pracę artystyczną z pedagogiką doprowadził do kilkudziesięciu koncertów oraz przedstawień operowych z udziałem studentów oraz wykładowców wydziału wokalnego. Przygotował studenckie spektakle operowe: „Dydona i Eneasz” H. Purcella, „Wiedeńska krew” J. Straussa, „Aptekarz” J. Haydna i „Potajemne małżeństwo” D. Cimarosy, które swoje premiery miały podczas kolejnych edycji Operowego Forum Młodych, odbywającego się w ramach Bydgoskiego Festiwalu Operowego. W 2012 roku uzyskał tytuł doktora sztuki muzycznej w dyscyplinie artystycznej Dyrygentura w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Przemysław Klonowski (zdj.4), absolwent międzyuczelnianych studiów podyplomowych w zakresie reżyserii opery i innych form teatru muzycznego, prowadzonych przez Państwową

Wyższą Szkołę Teatralną i Akademię Muzyczną w Krakowie. Debiutował inscenizacją „The Fairy Queen” H. Purcella, poprowadzoną przez Paula Esswooda (dyplom z reżyserii pod opieką prof. Józefa Opalskiego, PWST i AM – Kraków 2011, BUW – Warszawa 2011). Wspólnie z Gabriellą Munari przygotował reżyserię „Suor Angelica“ G. Pucciniego (UMFC – Warszawa 2013). Jako reżyser współpracował również z Ryszardem Cieślą przy wystawieniu „Così fan tutte” W.A. Mozarta (Cemal Reşit Rey Konser Salonu – Stambuł 2012, Teatro Lope de Vega – Sevilla 2012, Teatr Wielki – Opera Narodowa – Warszawa 2012, Filharmonia Gorzowska – Gorzów Wielkopolski 2011). Następnie wyreżyserował wieczór „Zaczarowany operetki świat” (UMFC – Warszawa 2012). Był asystentem reżysera przy realizacjach „Borysa Godunowa” M. Musorgskiego w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego (Opera Wrocławska, 2010) oraz „Spiskowców” F. Schuberta w reżyserii Jitki Stokalskiej (UMFC – Warszawa 2010). Wcześniej ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Studiował również na Wydziale Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie. Od 2000 roku zajmuje się projektowaniem wystaw, współpracując w tym zakresie z Muzeum Teatralnym przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, Muzeum Narodowym w Gdańsku, Nadbałtyckim Centrum Kultury, Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Domem Spotkań z Historią w Warszawie, Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W 2008 roku wygrał konkurs na projekt wystawy jubileuszowej 200-lecia istnienia Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Na UM im. Fryderyka Chopina w Warszawie prowadzi zajęcia z opracowania scenicznego partii operowych. W 2013 roku został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Karolina Grzeszczuk (zdj.3), studentka Scenografii i Edukacji Artystycznej na Uniwersytecie Artystycznym

w Poznaniu. Laureatka stypendiów Ministra Edukacji Narodowej, Prezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Prezydenta Miasta Szczecina, Marszałka Województwa Wielkopolskiego, Rektora Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. W swoich działaniach wykorzystuje różne środki wyrazu, nie skupiając się na jednej technice. Interesuje się efemerycznymi i niepowtarzalnymi zjawiskami w sztuce. Współpracowała m.in. z Teatrem „nie ma” ze Szczecina (liczne kostiumy, scenografie i poligrafie), Teatrem „Asocjacja 2006” z Poznania (praktyki scenograficzne i kostiumologiczne), Polskim Teatrem Tańca z Poznania (scenografie i kostiumy), Teatrem „Avatar” z Legnicy czy Kabaretem „Szarpanina” ze Szczecina (kostiumy i scenografie). Zrealizowała samodzielnie spektakl na podstawie „Łagodnej” Dostojewskiego w Starym Zoo w Poznaniu. Brała udział w takich wydarzeniach, jak: Szczeciński Przegląd Autorskich Kabaretów SZPAK, Międzynarodowy Festiwal Teatrów Niezależnych „Pro Contra” w Szczecinie, Międzynarodowy Kampus Artystyczny FAMA w Świnoujściu, Maltafestival w Poznaniu, Festiwal Teatru Nie-Złego w Legnicy. Współorganizuje cykl wystaw artystów związanych z poznańskim środowiskiem twórczym „AK 30 – 30 wystaw – 30 dni”.

Maria Magdalena Wawrzyńczyk (zdj.2), studentka piątego roku Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu na kierunku Scenografia. Od kilku lat mieszka, studiuje i pracuje w Gdańsku i Poznaniu. Dyplom licencjacki zrealizowała w 2011 roku w Pracowni Zjawisk Teatralnych pod kierunkiem dr.

Piotra Tetlaka. Przez kilka lat realizowała spektakle w Akademii Muzycznej w Poznaniu (2009-2011), współpracowała z Fundacją Theatrum Gedanense i Gdańskim Teatrem Szekspirowskim oraz wykonała kilka indywidualnych projektów scenograficzno-kostiumowych. W swoich pracach łączy różne dyscypliny artystyczne, sięga po rozmaite materiały i szuka rozwiązań, które pozornie nie istnieją.

11

PRZEDSTAWIENIE

Świecka kantata Johanna Sebastiana Bacha Libretto Christian Friedrich Henrici - Picander Prawykonanie: Lipsk 1734

Akademia Muzyczna im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi

Dziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego – prof. dr hab. Urszula Kryger

KANTATA O KAWIE BWV 211 Johann Sebastian Bach (1685-1750) podejmował w swej twórczości wszystkie funkcjonujące w jego czasach gatunki i formy muzyczne. Nie pisał jedynie oper, bowiem w miejscach, w których pracował nie otrzymywał na nie zamówień. Spośród dzieł wokalno-instrumentalnych obszerny zbiór stanowią kantaty religijne i świeckie (zachowało się ponad 200). Kantata w Niemczech (XVII-XVIII wiek) była gatunkiem muzyki okolicznościowej. Jako utwór religijny uświetniała liturgię i kościelne obrzędy, z kolei w odmianie świeckiej przydawała splendoru uroczystościom dworskim i miejskim, ozdabiała święta i państwowe uroczystości, sławiła władców i ważne osobistości. Mogła mieć charakter pełnego zachwytów panegiryku, ale też lekkiego żartu, demaskującego pamfletu czy ostrej satyry. Kantaty świeckie Bacha pochodzą głównie z okresu działalności kompozytora w Lipsku, gdzie wykonywane były przez studentów collegium musicum.

12

Kantata o kawie BWV 211 (Schweigt stille, plaudert nich) to jedna z najbardziej znanych świeckich kantat Bacha. Została skomponowana prawdopodobnie pomiędzy 1732 a 1734 rokiem do tekstu Christiana Friedricha Henriciego (Picandera) i wystawiona po raz pierwszy przez studentów collegium musicum w kawiarni Zimmermanna w Lipsku. Tekst Picandera musiał być w owym czasie bardzo popularny, bowiem Bach nie był jedynym kompozytorem, który napisał

do niego muzykę.

W zabawnym libretcie odnajdujemy m.in. słowa uroczej Lieschen, która prosi swego ojca: „Nie bądźże, ojcze, taki srogi. Jeśli trzy razy na dzień nie wypiję filiżaneczki kawy, stanę się na swe utrapienie jak wyschnięta pieczeń z młodego koźlaczka”. Do tego libretta, pełnego bezpretensjonalnego humoru, Bach napisał muzykę, której, jak pisze A. Schweitzer, „spodziewać by się raczej należało po Offenbachu, a nie po starym kantorze Św. Tomasza”. Dzieło lipskiego kompozytora przedstawiono we współczesnej oprawie scenicznej podczas spektaklu przygotowanego przez Akademię Muzyczną w Łodzi, którego premiera odbyła się w 2012 roku. Przedstawienie to cieszyło się dużym zainteresowaniem widowni.

W uwspółcześnionej wersji, oprócz nadmiernego spożywania kawy bohaterowie zmagają się także z uzależnieniami od alkoholu, nikotyny i narkotyków.

Całość, mimo wiernie odtworzonej warstwy muzycznej i towarzyszenia zespołu grającego na instrumentach z epoki, nabiera nowych barw i wydaje się być sztuką absolutnie aktualną.

Recytatywy śpiewane są w języku polskim, zaś teksty arii tłumaczone – nie występuje więc w kontakcie z widownią bariera językowa. Prezentacja multimedialna pomaga w zrozumieniu ukrytego w muzycznej warstwie humoru i zawiera indywidualne pomysły twórców.

Skromne, ponadczasowe dekoracje oraz kostiumy, wraz z przyjętą formułą gry aktorskiej, tworzą spójną całość.

Kierownictwo muzyczne: Ewa Rzetecka Reżyseria i inscenizacja i tłumaczenie: Piotr Miciński Kostiumy: Agnieszka Tokarska Asystent reżysera, prezentacja multimedialna: Przemysław Baiński Wykonawcy: Zespół Muzyki Dawnej Akademii Muzycznej w Łodzi Soliści: Lieschen Aleksandra Borkiewicz Schlendrian Dariusz Perczak, Dawid Spruszyński Partia tenorowa Przemysław Baiński, Michał Kapica

O NAS

Ewa Rzetecka-Niewiadomska (zdj.1) ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi, w klasie klawesynu prof. Leszka Kędrackiego (2003) oraz studia podyplomowe w Konserwatorium Muzycznym w Genewie, w klasie klawesynu solowego prof. Alfonsa Fediego i w klasie kameralnej prof. Leonarda Garcii-Alarcona (2008). W 2010 roku, jako solistka wystąpiła z orkiestrą Konserwatorium Genewskiego. Ukończyła kursy mistrzowskie u wybitnych klawesynistów, takich jak: Władysław Kłosiewicz (Polska), Ketil Haugsand (Norwegia, Portugalia), Pierre Hantai (Francja), George Kiss (Szwajcaria, Włochy), Luca Skandali (Włochy), Liuwe Tamminga (Włochy), Ton Koopman (Holandia).

Koncertuje solowo, kameralnie i w orkiestrach, w Polsce i za granicą, zarówno na klawesynie, jak i organach. Jej pasją są opery barokowe. Współpracowała z Teatrem Wielkim w Łodzi przy wszystkich produkcjach oper barokowych ostatnich lat: „La serva padrona” G. Pergolesiego, „L’impresario in angustie” D. Cimarosy, „Dydona i Eneasz” H. Purcella, także przy studenckich produkcjach teatralnych: „Xerxes” oraz „Juliusz Cezar” G.F. Haendla.

W czasie studiów podyplomowych współpracowała z zespołem Cappella-Genevensis, francusko-szwajcarską grupą specjalizującą się w wykonywaniu oper z pokazami multimedialnymi (m. in. „Bastien i Bastienne” W.A. Mozarta, „Dydona i Eneasz” – H. Purcella, „Zejście Orfeusza do piekieł” M.A. Charpentiera). Od 2009 roku bierze udział, jako pedagog, w Warsztatach Muzycznych przy Operze Ascetycznej w Nałęczowie, natomiast od 2010 w Międzynarodowym Forum Fletowym w Luksemburgu. W 2009 roku nagrała płytę „Barok w Europie” wraz z flecistką Joanną Woszczyk-Garbacz, natomiast w 2011 muzykę do płyty z sonetami Andrzeja Żarneckiego. Współpracuje z wieloma instrumentalistami i wokalistami, od 2010 roku tworzy duet z flecistą Carlo Jansem (Duo Impetuoso). W 2012 roku otrzymała tytuł doktora sztuk muzycznych, broniąc pracy dotyczącej muzyki i malarstwa na dworze Ludwika XIV.

Piotr Miciński (zdj.2), śpiewak operowy (bas) i pedagog. W 1989 roku ukończył studia w Akademii Muzycznej w Łodzi, w klasie śpiewu prof. Włodzimierza Zalewskiego. Dwa lata wcześniej został solistą Teatru Wielkiego w Łodzi i współpracował z tą instytucją prawie 20 lat. Jest w ścisłym gronie śpiewaków agencji Tact4Art z Amsterdamu. Występował na scenach wielu polskich teatrów operowych, m.in.: w Warszawie, Krakowie, Bydgoszczy, Wrocławiu, Poznaniu, Lublinie, Gliwicach. Koncertował w wielu państwach Europy, współpracował z Opera Zuid w Maastricht, Nationale Reisopera w Enschede, Theater Bonn, Opera de Lyon, Opera Riga, Combattimento Consort Amsterdam, Radio Kamer Filharmonie Hilversum, Noord Netherlands Orkest, Filharmonie Enschede.

Wśród wykonywanych przez niego partii operowych i operetkowych znajdują się, m.in.: Bartolo w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego, Don Magnifico w „Kopciuszku” G. Rossiniego, Dulcamara w „Napoju miłosnym” G. Donizettiego, Figaro w „Weselu Figara” W.A. Mozarta, Don Alfonso w „Cosi fan tutte” W.A. Mozarta, Papageno w „Czarodziejskim flecie” W.A. Mozarta, Leporello w „Don Giovannim” W.A. Mozarta, Lubano w „Der Stein der Weisen” W.A. Mozarta, Il maestro w „Il maestro di cappella” D. Cimarosy, Erchino w „Arminio” F. Bibera, Claudio w „Agrippinie” G.F. Haendla, Giorgio w „I Puritani” V. Belliniego, Raimondo w „Łucji z Lammermooru” G. Donizettiego, Omar w „Abu Hassan” C.M. von Webera, Zuniga w „Carmen” G. Bizeta, Żupan w „Baronie cygańskim” J. Straussa, Frank w „Zemście nietoperza” J. Straussa. Artysta wykonuje także współczesną muzykę operową . Brał udział jako Król Wacław w przedstawieniu „Ubu Rex” K. Pendereckiego, a także w polskich prapremierach oper współczesnych – „Akhnaten” Ph. Glassa i „Mężczyzna , który pomylił żonę z kapeluszem” M. Nymana. Ma w repertuarze także partie basowe w utworach oratoryjnych („Requiem” W.A. Mozarta, G. Donizettiego i G. Verdiego, „Msza koronacyjna” W.A. Mozarta, „Stworzenie świata” J. Haydna, kantaty J.S. Bacha i G. Ph.

Telemana). Z zespołem Combattimento Consort Amsterdam nagrał dwie płyty DVD: „Der Stein der Weisen” W.A. Mozarta (jako Lubano) i „Agrippina” G.F. Haendla (jako Claudius). W 2012 roku, w ramach pracy akademickiej, zrealizował, jako reżyser i autor inscenizacji oraz tłumaczeń, spektakl „Kaffe–Kantate” J.S. Bacha. W tym samym roku brał udział w pracach Jury X Międzyuczelnianego Konkursu Wykonawstwa Polskiej Pieśni Artystycznej im. E. Kossowskiego w Warszawie.

Od 2012 roku pełni funkcję Kierownika Katedry Wokalistyki Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi.

Agnieszka Tokarska (zdj.3) jest studentką Wydziału Tkaniny i Ubioru Akademii Sztuk Pięknych im. W. Strzemińskiego w Łodzi. Specjalizuje się w tworzeniu dużych i oryginalnych projektów teatralnych, łączących w sobie projekty kostiumów i scenografii. Będąc jeszcze uczennicą liceum przygotowywała ilustracje dla młodzieżowego magazynu „Przeciąg” w Poznaniu (2006-2007). Doświadczenie w zakresie projektowania kostiumów teatralnych zdobywała m.in. jako pomocnik projektanta w Teatrze Studyjnym w Łodzi (spektakl „Ceremonie” w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego, 2009). Była projektantem i wykonawcą kostiumów oraz scenografii do opery G. Pucciniego „Gianni Schicchi” (reżyseria: Hanna Chojnacka, Teatr Nowy w Łodzi, 2011) oraz „Kantaty o kawie” J.S. Bacha (inscenizacja: Piotr Miciński, Akademia Muzyczna w Łodzi, 2012). Oprócz ubioru teatralnego interesują ją nowości z dziedziny ubioru damskiego, a także moda damska z lat 40. i 50. XX wieku.

W 2011 roku prezentowała kostiumy własnego projektu podczas pokazu mody alternatywnej, w ramach akcji Fashion Show „Walcząca z plemnikami”.

W latach 2011-2012 była projektantem odzieży damskiej w firmie Remarko.

Obecnie jest głównym projektantem w warszawskiej firmie produkującej odzież damską o wysokiej jakości.

13

PRZEDSTAWIENIE

Serenata w jednym akcie Georga Friedricha Händla Libretto John Gay i inni Prapremiera: Cannons 1718

Akademia Muzyczna im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu

Dziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego – prof. dr hab. Wojciech Maciejowski

ACIS I GALATEA Georg Friedrich Händel (16851759), cieszący się za życia sławą wybitnego organisty i klawesynisty, pozostawił potomnym niezwykle bogaty i różnorodny zbiór kompozycji, których mistrzostwo zapewniło mu pozycję jednego z największych twórców w całej historii muzyki. Podejmował wszystkie ówcześnie znane formy i gatunki muzyczne. Choć, jak uznają badacze, nie wytyczał muzyce nowych dróg, jego innowacje wprowadzone do opery typu neapolitańskiego stały się podstawą reformy operowej Glucka.

Dzieła Händla, wyrastające z tradycji baroku niemieckiego, wzbogacane były później elementami stylu włoskiego, angielskiego i francuskiego. Jego muzyka, pełna blasku i temperamentu, stanowi najcelniejszy przykład barokowego stylu reprezentacyjnego. Technika polifoniczna nie jest tak skomplikowana, jak u Bacha, zaś wyrazista, pięknie zdobiona melodyka zwraca uwagę potoczystością przebiegu. Skłonność do szlachetnego patosu i okazałości uwidoczniła się zwłaszcza w oratoriach, dzięki którym Anglicy uznali Händla za swego twórcę narodowego. W operach kompozytor zaskakiwał wciąż nowymi pomysłami. Arie i recytatywy opracowywał niezwykle starannie, dostosowując je do wymagań dramaturgicznych libretta.

Ważną rolę w kształtowaniu wyrazu odgrywają nie tylko partie wokalne, ale i czystko instrumentalne fragmenty, a także wyrazista rytmika, nierzadko o proweniencji tanecznej.

14

Acis i Galatea określana jest mianem serenaty, posiada bowiem formę pośrednią między operą a kantatą. Utrzymane w pastoralnym stylu dzieło, oparte na „Metamorfozach” Owidiusza, powstało dla księcia Chandos i było wykonane po raz pierwszy w jego książęcej rezydencji w Cannons latem 1718 roku. W 1732 roku Händel sporządził nową, trzyczęściową wersję, do której włączył fragmenty skomponowanej jeszcze w 1708 roku serenaty „Aci, Galatea e Polifemo”.

Utwór przedstawia historię pięknej Galatei zakochanej z wzajemnością w sycylijskim pasterzu Acisie, których szczęście burzy zazdrosny Polifemus.

Interpretując to podanie mitologiczne i próbując zakorzenić bohaterów w dzisiejszej rzeczywistości, autorzy poznańskiego spektaklu przenieśli akcję na współczesne salony, do świata elity, gdzie pośród przepychu i luksusu rozgrywa się dramat. Pojawia się zasadnicze pytanie – dlaczego w miłości, uczuciu, które jest siłą napędową ludzkości, spełnienie jest nieosiągalne? Ważną funkcję w narracji pełnią projekcje video, zaaranżowane jako ruchome obrazy.

To one w gruncie rzeczy są realnym narratorem przedstawienia i odwołują się wprost do motywów mitologicznych.

Nawiązaniem do epoki Händla jest obecność kostiumu, choć utrzymany jest on we współczesnej konwencji. Zabieg ten ma na celu uprawdopodobnienie i nadanie indywidualnego charakteru tragicznej historii.

Kierownictwo muzyczne: Przemysław Neumann, Jarosław Thiel Reżyseria i scenografia: Małgorzata Warsicka Kostiumy: Hanna Podraza Reżyseria świateł, projekcje video: Marta Saint Tokarz Przygotowanie solistów: Marzena Michałowska Wykonawcy: Zespół Wokalny Studentów Wydziału Wokalno-Aktorskiego AM w Poznaniu Zespół Instrumentów Historycznych AM w Poznaniu Opieka artystyczna: dr hab. Józef Opalski, prof.

ndzw.

Soliści: Galatea Maria Rozynek, Ewelina Jurga Acis Hubert Stolarski, Kornel Maciejowski Damon Zuzanna Głowacka, Monika Myler Polyphemus Maciej Boberek, Marek Chmiel

O NAS

Przemysław Neumann (zdj.1) urodził się w 1979 roku w Poznaniu.

Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Poznaniu, w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. Jerzego Salwarowskiego i prof. Antoniego Grefa. W 2002 roku otrzymał III nagrodę na III Przeglądzie Młodych Dyrygentów w Białymstoku. Brał udział w dyrygenckich kursach mistrzowskich prowadzonych przez Gabriela Chmurę (NOSPR-Katowice), Johna Eliotta Cobbsa (USA) oraz Jose Miguela Rodilla Tortajadę (Hiszpania). Jako dyrygent prowadził orkiestrę Filharmonii Narodowej w Warszawie oraz orkiestry Filharmonii Białostockiej, Częstochowskiej i Szczecińskiej. Już podczas studiów nawiązał współpracę z poznańskim Teatrem Muzycznym, a od roku 2004 jest jego etatowym dyrygentem. Współpracuje również jako gościnny dyrygent z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Po obronie doktoratu w roku 2009 podjął pracę naukową jako adiunkt w katedrze dyrygentury poznańskiej Akademii Muzycznej.

Jarosław Thiel (zdj.2), absolwent poznańskiej „Szkoły Talentów”, studiował wiolonczelę w akademiach muzycznych w Poznaniu i Łodzi. Od 1997 roku w swojej działalności artystycznej skupia się przede wszystkim na problematyce historycznych praktyk wykonawczych.

Uczestniczył w kursach mistrzowskich w Dresdner Akademie für Alte Musik (Christine Kypranides), podjął też studia podyplomowe na Universität der Künste w Berlinie, w klasie wiolonczeli barokowej Phoebe Carrai i Markusa Möllenbecka (dyplom z wyróżnieniem).

Współpracował z najważniejszymi polskimi zespołami muzyki dawnej.

Od 2000 roku jest pierwszym wiolonczelistą Dresdner Barockorchester oraz członkiem prowadzonej przez Nicholasa McGegana FestspielOrchester Göttingen. Współpracuje również z innymi czołowymi niemieckim zespołami, takimi jak Akademie für Alte Musik Berlin czy Lautten Compagney. Występuje regularnie jako solista i kameralista – w tej roli gościł na wielu polskich i międzynarodowych festiwalach muzyki dawnej. Prowadzi klasę wiolonczeli barokowej w Akademii Muzycznej we Wrocławiu i podczas

Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Lidzbarku Warmińskim. W 2006 roku został zaproszony do współpracy z Wrocławską Orkiestrą Barokową jako jej dyrektor artystyczny.

Małgorzata Warsicka (zdj.3) jest studentką trzeciego roku Wydziału Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Ukończyła Wydział Architektury i Urbanistyki na Politechnice Krakowskiej i już dawno o tym zapomniała. Współpracowała z Teatrem Dramatycznym w Wałbrzychu, Teatrem KTO w Krakowie oraz Akademią Muzyczną w Bydgoszczy.

Brała udział w licznych międzynarodowych i międzykontynentalnych festiwalach teatralnych.

Marta Saint Tokarz (zdj.4), reżyser filmowy, operator i reżyser światła.

Ukończyła specjalności: Photography and Film na Napier University w Edynburgu. Studiowała w Akademii Sztuk Teatralnych w Saint Petersburgu.

Debiutowała w 2011 roku projektem „The Hum Nest”. Pracuje jako VJ oraz jako autor i animator wizualizacji.

Obecnie jest w trakcie produkcji pełnometrażowego filmu fabularnego.

Reżyserią i projektem świateł zajmuje się od 2011 roku. Ma na swoim koncie m.in. „Il Matrimonio Segreto” D. Cimarosy w Operze Nova w Bydgoszczy (przedstawienie studenckie Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w ramach V Międzynarodowego Operowego Forum Młodych), instalację świetlną „fyi newton” oraz oświetlenie imprez muzycznych.

Hanna Podraza (zdj.5) – po kostiumach ją poznacie. Wierzy w to, co robi i kocha akt twórczy. Współpracuje z krakowskimi artystami. Pracuje przy teledyskach, etiudach filmowych, dla teatru (ostatnio dyplom studentów Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie – „Przekleństwa niewinności” w reż. Łukasza Zaleskiego) i dopina to wszystko na ostatni guzik. Ukończyła Filologię orientalną – iranistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mieszka w Krakowie, gdzie zmienia tradycję w fantasmagoryczną rzeczywistość.

Spełnia każde odzieżowe marzenie,

zna wszystkie ubraniowe tajemnice. Jej ubrania to opowieść i historie.

Marzena Michałowska (zdj.6) ukończyła Akademię Muzyczną w Poznaniu, w klasie śpiewu solowego prof. Grażyny Flicińskiej-Panfil (dyplom z wyróżnieniem). Od 2006 roku jest wykładowcą na Wydziale Wokalnym tej uczelni. Swoje umiejętności doskonaliła m.in. u R. Karczykowskiego, P. Holden, J. Rappe, Ch. Hampe i H. Łazarskiej.

Koncertuje w Polsce i poza jej granicami jako gość międzynarodowych festiwali muzycznych. W 2005 roku na zaproszenie Komische Oper w Berlinie wystąpiła w partii Donny Anny w operze „Don Giovanni” W.A. Mozarta. Współpracowała z wieloma dyrygentami: K. Petrenko, M. Pijarowski, G. Nowak, T. Wojciechowski, Ł. Borowicz, J. Salwarowski, M. Nałęcz-Niesiołowski, J. Maria Florenzio Junior, M. Toporowski, S. Stuligrosz, M. Sompoliński, J. Lipke, E. Kus oraz orkiestrami: Concerto Köln, Czech Virtuosi, Orkiestrami Filharmonii Poznańskiej, Lubelskiej, Kaliskiej, Bałtyckiej, Warmińsko-Mazurskiej, Szczecińskiej, Zielonogórskiej, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus, Wrocławską Orkiestrą Barokową Filharmonii Wrocławskiej, Capella Cracoviensis i orkiestrą Accademia dell’Arcadia. Na stałe współpracuje z zielonogórskim zespołem muzyki dawnej “Collegium Viridimontanum”.

Jest laureatką II nagrody (pierwszej nie przyznano) oraz nagrody specjalnej za najlepsze wykonanie arii J.S. Bacha na Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym w Dusznikach Zdroju (2002). Otrzymała także wyróżnienie i nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie pieśni K. Szymanowskiego podczas Ogólnopolskiego Konkursu Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie (2003).

W 2006 roku zdobyła III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym we Vrable (Słowacja).

W dorobku fonograficznym ma 14 albumów płytowych, w tym nagrania dla Polskiego Radia. W 2008 roku płyta “Musica Sacromontana” z jej udziałem otrzymała statuetkę Fryderyka – prestiżową nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego.

15

PRZEDSTAWIENIE

Opera w jednym akcie Giaccomo Pucciniego Libretto Giovacchino Forzano Prapremiera: Nowy Jork 1918

Uniwersytet Muzyczny F. Chopina w Warszawie

Dziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego – prof. Ryszard Cieśla

Conservatorio di Musica „Francesco Venezze” di Rovigo

SIOSTRA ANGELICA Giacomo Puccini (1858-1924) wychowywał się w rodzinie o muzycznych tradycjach. Jego dziadek Domenico był kompozytorem, zaś ojciec Michele dyrygentem, organistą i kompozytorem utworów religijnych. Po śmierci ojca pięcioletnim chłopcem zaopiekował się wuj Fortunato Magi, który skierował go później do Instituto Musicale w rodzinnym mieście Lucca. Studia kontynuował w Mediolanie, gdzie kształcił się u znanego skrzypka i kompozytora Antonia Bazziniego, a potem Amilcare Ponchiellego, który dostrzegając talent swego wychowanka dopomógł mu w karierze kompozytorskiej. Początkowo Puccini pisał muzykę religijną i symfoniczną, z czasem jednak skoncentrował się wyłącznie na twórczości operowej.

Jego pierwsze opery przyjmowane były chłodno, dopiero „Manon Lescaut” (1893), wystawiona w Turynie, przyniosła kompozytorowi sukces i materialne zabezpieczenie. Pozycję jednego z najznakomitszych twórców operowych swego czasu zapełniły mu kolejne dzieła: „Cyganeria”, „Tosca” i „Madame Butterfly”. Zanim zaczął komponować swe ostatnie, niedokończone wspaniałe dzieło „Turandot”, napisał m.in. „Tryptyk”, złożony z trzech jednoaktówek: „Płaszcz”, „Siostra Angelica” i „Gianni Schicchi”.

16

W inscenizacji „Suor Angelica” Giacomo Pucciniego, którą stworzyła Maria Gabriella Munari, bohaterka opery została zamknięta w szpitalu dla obłąkanych dziewcząt i kobiet.

Pensjonariuszki z różnymi niepełnosprawnościami przetrzymywane są tam

pod surową i troskliwą opieką sióstr zakonnych. Angelica na próżno wyczekuje wiadomości z domu, w którym pozostawiła synka z nieprawego łoża. Po siedmiu latach odwiedza ją ciotka, której chodzi jedynie o załatwienie formalności związanych z majątkiem rodzinnym, którym teraz zarządza. Angelica nie chce podpisać dokumentu. Dowiaduje się, że jej młodsza siostra wychodzi za mąż, a ukochany synek zmarł dwa lata temu.

Zrozpaczona mdleje, zakonnice zaś jej ręką podpisują dokument podany przez ciotkę. Angelica, pozostawiona sama, budzi się z omdlenia. Pragnąc „połączyć się” ze swoim dzieckiem, zażywa dużą ilość leków. Wracają pozostałe pacjentki.

Pielęgniarka znajduje pustą buteleczkę po lekarstwach i pokazuje ją wszystkim.

Wiadomo, że stało się coś złego. Zaczyna panować ogólny chaos. Zakonnice zabierają pielęgniarce flakonik i krępują ją fartuchem. Uspokajają też pozostałe pacjentki i zmuszają je do modlitwy.

W tym czasie Angelica umiera. Wiadomość o samobójczej śmierci dziewczyny nie może opuścić murów zakładu?

Tłumaczenie libretta do tego spektaklu przygotowała Agnieszka Muszyńska-Andrejczyk, zaś opracowanie partii instrumentalnej sporządził Piotr Wróbel.

Kierownictwo muzyczne: Marta Kosielska Reżyseria i scenografia: Maria Gabriella Munari, Przemysław Klonowski

Opieka wokalna: dr hab. Jolanta Janucik Charakteryzacja: Elżbieta Tolak Fortepian: Monika Kolasińska Wykonawcy: Zespół Instrumentalny Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina w Warszawie Soliści: Suor Angelica Adriana Ferfecka, Marcelina Russak, Monika Łasinowska La Zia Principessa Małgorzata Bartkowska, Anna Fijałkowska, Ewa Thomas La Maestra delle Novizie Małgorzata Bartkowska, Anna Fijałkowska La Suora Zelatrice, La Badessa Barbara Jop, Natalia Ołów Gienovieffa Ju-Young Kim, Katarzyna Moląg, Martyna Piwońska, Maria Romejko-Duch Infermiera Izabela Białecka, Marta Marianna Rosińska, Olga Siemieńczuk Osmina Monika Łopuszyńska, Olga Siemieńczuk Dolcina Olga Siemieńczuk, Paulina Szafaryn Cercatrice Zofia Benedykcińska, Anastazja Golachowska, Maria Stasiak, Paulina Szafaryn Conversa Zofia Benedykcińska, Anastazja Golachowska, Monika Łopuszyńska, Paulina Szafaryn Una Novizia Zofia Benedykcińska, Monika Łopuszyńska, Paulina Szafaryn

O NAS

Marta Kosielska (zdj.1), w 2008 roku ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi na kierunku Edukacja Artystyczna, w klasie dyrygentury ad. dr hab. Barbary Sobolczyk (w latach 2007–2008 studiowała na tej uczelni także śpiew solowy w klasie ad. Jolanty Gzelli). Od 2008 roku jest studentką Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. Tomasza Bugaja. Podczas studiów muzycznych w Łodzi angażowała się w wiele działań z dziedziny chóralistyki: współpracowała w charakterze artysty śpiewaka z Chórem Filharmonii Łódzkiej im. A. Rubinsteina (2003–2008); uczestniczyła w warsztatach chóralnych Interregionalen Jugendchorfestival w Ochsenhausen (2005–2007); pracowała na stanowisku asystenta chórmistrza przy Chórze Uniwersytetu Medycznego w Łodzi (2006–2008).

Zespół ten zdobył pod jej kierownictwem I nagrodę na X Ogólnopolskim Festiwalu Chóralnym „Cantio Lodziensis” (2007). Reprezentowała łódzką uczelnię na XI i XII Ogólnopolskim Konkursie Dyrygentów Chóralnych w Poznaniu (2006, 2008); brała udział w IV Międzynarodowym Turnieju Dyrygentury Chóralnej „W stronę polifonii”, zorganizowanym przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu (2008). Zainteresowania dyrygenturą symfoniczną pogłębia równie aktywnie W roku 2005 wzięła udział w warsztatach orkiestrowych szkół muzycznych II st. prowadzonych przez ad. dr hab. Barbarę Sobolczyk w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 2008–2011 pracowała na stanowisku dyrygenta Orkiestry Symfonicznej Zespołu Szkół Muzycznych im. St. Moniuszki w Łodzi (z zespołem tym koncertowała w Filharmonii Łódzkiej oraz w Kościele o. Jezuitów w Łodzi).

W 2009 roku uczestniczyła w kursie dyrygenckim prowadzonym przez Maestro Jonathana Bretta podczas 1st International Conductor’s Academy (Radom). Od 2006 roku współpracuje z Łódzkim Domem Kultury, pełniąc funkcję konferansjera podczas koncertów i konkursów organizowanych

przez tę instytucję.

Maria Gabriella Munari (zdj.2) urodziła się w Ferrarze, gdzie studiowała śpiew w Państwowym Konserwatorium im. G. Frescobaldiego, pod kierunkiem maestro Giorgia Rizziego. Następnie ukończyła z wyróżnieniem studia podyplomowe w zakresie muzyki kameralnej i współczesnej we florenckim Konserwatorium im. L. Cherubiniego, pod kierunkiem Liliany Poli. Była uczennicą Paula Von Schilhawsky’ego, dyrektora szkoły śpiewu w salzburskim Mozarteum. W tej samej prestiżowej instytucji studiowała u Elisabeth Schwarzkopf, Antona Dermoty oraz Zary Doluchanovej (profesor śpiewu w Konserwatorium Moskiewskim).

Wszechstronny talent muzyczny i wokalny umożliwił artystce działania na różnych polach, poczynając od opery po występy koncertowe w różnych stylach muzycznych. Dokonała wielu prawykonań oper i performance’ów we współpracy ze słynnymi dyrygentami i reżyserami, jak: Massimo Pradella, Giorgio Strehler, Vladimir Delman, Luciano Berio, Carlo Rizzi, Gianpiero Taverna, Carlo Savina (z którym nagrała ścieżki dźwiękowe do filmów dla RCA).

Wykonywała recitale w prestiżowych teatrach włoskich, m.in.: rzymskim Teatro dell’Opera, weneckim La Fenice, mediolańskim Il Piccolo, parmeńskim Teatro Regio czy bolońskim Teatro Comunale. Koncertuje na całym świecie. Śpiewała w Nowym Jorku (z orkiestrą RAI z Turynu), Australii, Niemczech, Portugalii, Francji, Polsce, na Węgrzech, w Grecji, Indiach i Chinach. W jej dorobku fonograficznym znajduje się kilka zbiorów płyt oraz wiele rejestracji archiwalnych dla rozgłośni radiowych, m.in. dla Radio3Suite (RAI). Obecnie profesorem śpiewu w Konserwatorium w Rovigo; prowadzi także kursy za granicą.

Przemysław Klonowski – patrz str. 11 Elżbieta Tolak (zdj.3), scenograf, kostiumolog, stylista. Studiowała na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom z wyróżnieniem), w pracowni prof.

Janusza Stannego i prof. Teresy

Pągowskiej. Następnie kontynuowała studia w Pozawydziałowej Katedrze Scenografii prof. Andrzeja Sadowskiego (dyplom z wyróżnieniem). Otrzymała I nagrodę im. Zenobiusza Strzeleckiego, przyznaną przez międzynarodową organizację OISTAT za najlepszy dyplom scenograficzny w Polsce.

Współpracowała w zakresie scenografii z teatrami: Nowym w Warszawie, Polskim w Bydgoszczy, Dramatycznym w Płocku, Nowym w Łodzi, im. A. Mickiewicza w Częstochowie, Teatrem Rampa w Warszawie, Teatrem Wielkim w Warszawie i Poznaniu, Operetką Warszawską, Uniwersytetem Muzycznym i Akademią Teatralną w Warszawie. Realizowała scenografię i kostiumy do spektakli w reżyserii Jitki Stokalskiej, Hanny Chojnackiej, Natalii Babińskiej, Adama Biernackiego, Małgorzaty Dziewulskiej i Andrzeja Marczewskiego. Ostatnie jej prace w zakresie scenografii i kostiumu to: „Świat na księżycu” Haydna, „Wesele Figara” Mozarta, „Loteria”, „Halka” Moniuszki, „Spiskowcy” Schuberta.

Monika Kolasińska (zdj.4), absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, gdzie ukończyła studia magisterskie na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicznym w Białymstoku oraz dwa kierunki studiów podyplomowych w Warszawie: Coaching i Podyplomowe Międzywydziałowe Studium Pieśni. Wiedzę i umiejętności w dziedzinie pracy z wokalistami pogłębiała także podczas licznych kursów i warsztatów, prowadzonych m.in. przez: Jerzego Marchwińskiego, Jerzego Artysza, Urszulę Kryger, Olgę Pasiecznik, Macieja Pikulskiego, Ewę Podleś oraz Udo Reinemanna. Laureatka międzynarodowych i krajowych konkursów pianistycznych. Od kilku lat prowadzi działalność pedagogiczną, pracując w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina.

Sponsor:

17

PRZEDSTAWIENIE

Musical w 7 obrazach Gerd Natschinskiego Libretto Helmut Bez i Jürgen Degenhardt wg komedii Oscara Wilde’a Prapremiera: Berlin 1964

Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Dziekan Wydziału Wokalno-Aktorskiego – dr hab. Małgorzata Grela, prof. ndzw.

MÓJ PRZYJACIEL BUNBURY Gerd Natchinski (ur. 1928), niemiecki kompozytor i dyrygent. Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął naukę dyrygentury w Hochschule für Musik w Dreźnie, w klasie Paula Kurzbacha, Wernera Hübschmanna i Fritza Justa.

Zgodnie z wolą swego ojca przerwał naukę w 1946 roku i podjął prywatne lekcje z teorii, kompozycji i gry na fortepianie w rodzinnym mieście Chemnitz. W kolejnych latach związał się z rozgłośnią radiową w Lipsku jako dyrygent orkiestry rozrywkowej, aranżer i kompozytor. W latach 1951-1953 uzupełniał studia w mistrzowskiej klasie Hansa Eislera w Berlinie, jednocześnie podjął współpracę z berlińskim radiem jako szef orkiestry taneczno-rozrywkowej. W latach 1978-1981 pełnił funkcję dyrektora Metropol-Theater – czołowej sceny operetkowej Berlina.

W swej działalności kompozytorskiej skupił się na pisaniu operetek, musicali, piosenek i ilustracji filmowych. W 1960 roku wystawił z powodzeniem operetkę „Messeschlager Gisela”, rok później utwór sceniczny „Serwus Peter”, zaś w 1964 roku musical „Mój przyjaciel Bunbury”, który stał się największym sukcesem kompozytora. Polska prapremiera dzieła miała miejsce w Gliwicach, w 1966 roku. Libretto przetłumaczyła na język polski Krystyna Chudowolska.

Spośród wielu piosenek największą popularnością w Polsce cieszyły się te, które wykonywane były podczas festiwali w Sopocie: „Damals” (1961) i „Die Rose 18

war rot” (1966). Sam Natchinski kilka razy uczestniczył w festiwalach sopockich jako członek jury.

Mój przyjaciel Bunbury to musical oparty na motywach komedii Oscara Wilde’a „Syn marnotrawny”. Natchinski przeniósł akcję z czasów wiktoriańskich w szalone lata 20., a więc czas rodzącej się nowoczesności, zmian obyczajowych i kulturowych, kiedy podstawową formą rozrywki, a przy tym nieodłącznym elementem życia towarzyskiego, stał się taniec (m.in. charleston i black-bottom).

Trzyaktowe dzieło Wilde’a zostało w wersji musicalowej rozbudowane do siedmiu obrazów, wzbogaconych o sceny ansamblowe i piosenki. Losy bohaterów ukazane zostały w scenerii nocnego lokalu, prywatnego salonu, ale także londyńskiego dworca czy kwatery Armii Zbawienia. Zanim niezamożny Jack będzie mógł poślubić ukochaną Gwendolyn, a Algernon uzyska zgodę na ślub z uroczą Cecily, jesteśmy świadkami zabawnych perypetii i zwrotów akcji.

Swoistym wybawicielem z opresji dla obu kawalerów jest niejednokrotnie ich tajemniczy przyjaciel Bunbury, wiecznie chory i wymagający opieki przyjaciół.

Czy jednak istnieje naprawdę?

Kierownictwo muzyczne: Kacper Chabrowski Reżyseria: Alicja Mozga Scenografia i kostiumy: Paulina Jabłońska, Joanna Polińska Wykonawcy: Zespół Instrumentalny: Fortepian Aleksandr Yankievich Akordeon Maciej Drapiński Klarnet Krzysztof Biernacki Skrzypce Maciej Jaroń Soliści: Gwendolina Bracknell, Letycja Prism Anna Zuzanna Szary, Maria Swatek, Marzena Jungst, Klaudia Duda, Helena Bregar, Marta Shalkevich, Emilia Mikołajczyk Cecylia Cardew, Lady Augusta Bracknell Anna Maria Orczykowska, Kamila Łaszczewska, Katarzyna Ważna, Ada Ber, Beata Kraska, Izabela Miloch, Katarzyna Chłapowska Jack Worthing, Fryderyk Chaussable Kamil Skrouba, Mieszko Lewandowski, Mikołaj Bosch, Krzysztof Pilch, Paweł Urban Algernon Moncrieff, Jeremiasz vel John Michał Rączkiewicz, Maciej Musiał, Łukasz Seremet Gościnnie wystąpią Magdalena Król, Anna Łęcka, Przemysław Wójcik

O NAS

Kacper Chabrowski, jako akordeonista kształcił się pod kierunkiem prof.

Włodzimierza L. Puchnowskiego, prof.

Klaudiusza Barana, studia ukończył w klasie akordeonu prof. Jerzego Kaszuby w Akademii Muzycznej im.

F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

Obecnie studiuje dyrygenturę symfoniczno-operową w klasie ad. dr. Wojciecha Michniewskiego. Współpracuje jako akordeonista z Teatrem Polskim im.

H. Konieczki w Bydgoszczy. Jest laureatem krajowych i międzynarodowych konkursów akordeonowych: II nagroda na XVI Międzynarodowych Spotkaniach Akordeonowych w Sanoku z zespołem The Saturn Best Trio (2010), III nagroda na V Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Beltinci z zespołem The Saturn Best Trio (2010), Grand Prix na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii TALIA 2012 w Tarnowie, z zespołem Teatru Polskiego w Bydgoszczy, za spektakl „Klub Kawalerów”. Dyrygował na koncertach w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy i Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie. Poprowadził szereg projektów z orkiestrami kameralnymi w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, często z repertuarem XX i XXI wieku. W 2012 roku założył Accordion Chamber Orchestra – zespół złożony z dziesięciu akordeonistów, wykonujący transkrypcje muzyki symfonicznej oraz utwory w oryginale napisane na orkiestrę akordeonową, w tym kompozycje własnego autorstwa.

Alicja Mozga, aktorka i pedagog.

Studiowała na Wydziale Wokalno-Aktorskim w akademiach muzycznych w Łodzi, Wrocławiu i Bydgoszczy.

Dyplom otrzymała w 1986 roku. Poza pracą w Teatrze Polskim w Bydgoszczy uczy podstaw sztuki aktorskiej na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Zagrała kilkadziesiąt ról, m.in. Gobette w „Pani Prezesowej” Hennequina i Vebera, Agafinę w „Ożenku” Gogola, Właścicielkę Panoptikum w „Palaczu zwłok” Fuksa (w adaptacji M. Mokrowieckiego), Sklepową w „Końcu ery Menelików” Kondratiuka, Pannę Młodą w „Weselu” Wyspiańskiego, Lusi w „Lecie” Weingartena, Poppy Norton Taylor w „Czego nie widać” Frayna, Margaretę w „Jesieni i zimie” Norena,

Elmirę w „Świętoszku” i Panią Jourdin w „Mieszczaninie szlachcicem” Moliera.

Jako pedagog zrealizowała ze studentami około 60 spektakli, zarówno dramatycznych, jak i muzycznych. Ma w swoim dorobku także formy estradowe, m.in. autorski spektakl „Kabaret instrumentalny”. Chętnie recytuje poezję, lubi śpiewać. Jej repertuar obejmuje różne gatunki muzyczne, od klasyki, przez jazz, do piosenki aktorskiej. Jest laureatką szeregu nagród: Artystka Roku w kategorii teatr („Gazeta Wyborcza” 2002), Złota Maska („Gazeta Pomorska” 2002), Nagroda Radia PIK (2003). W kolejnych sezonach teatralnych brała udział w realizacjach wielu spektakli na scenie Teatru Polskiego w Bydgoszczy, m.in: „Sprawa Dantona” Przybyszewskiej i, „Trzy siostry” Czechowa w reżyserii Pawła Łysaka, „We are the champions” w reżyserii Łukasza Gajdzisa, „Opera za trzy grosze” Brechta i Weila w reżyserii Pawła Łysaka. Za rolę Matki w spektaklu „Wszyscy święci” Wojciecha Farugi otrzymała nagrodę Jury Młodych na Festiwalu Premier (Teatr Polski w Bydgoszczy). Bierze udział w przygotowaniu premiery „Szalonej lokomotywy” Witkiewicza w reżyserii Michała Zadary.

Paulina Magdalena Jabłońska, absolwentka Wzornictwa w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych.

Obecnie studentka pierwszego roku studiów magisterskich na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, na kierunku Scenografia ze specjalizacją projektowanie ubioru. Miłośniczka pokazów mody.

Kacper Chabrowski, kierownik muzyczny

Paulina Magdalena Jabłońska, scenografia i kostiumy

Joanna Polińska, absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (kierunek Wzornictwo). Obecnie studentka pierwszego roku studiów magisterskich na Wydziale Architektury Wnętrz i Scenografii (kierunek Scenografia).

Joanna Polińska, scenografia i kostiumy

19

NAUKA

Sesja Naukowa w ramach VI Międzynarodowego Operowego Forum Młodych Przygotowanie i prowadzenie prof. Katarzyna Rymarczyk Aula AM, ul. Słowackiego 7; 6 maja 2013 r., godz. 14:00

Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Teatr operowy – tradycja, teraźniejszość, przyszłość Program: prof. Grażyna Flicińska-Panfil

(AM Poznań) Wojciech Drabowicz – następca Andrzeja Hiolskiego? ...a jednak stało się inaczej

Andrzej Biegun (AM Kraków) Śpiewak – aktor. Droga do scenicznego opracowania roli w operze dr

mgr Beata Redo-Dobber Reżyser we współczesnej operze

Olga Ksenicz (AM Wrocław) Specyfika indywidualnych cech sztuki wokalnej Franceski Cuzzoni i Faustiny Bordoni na podstawie wybranych fragmentów partii operowych stworzonych dla obu śpiewaczek przez G.F. Haendla dr

20

Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy

MIEJSCA

Akademia Muzyczna w Krakowie

Akademia Muzyczna im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi 21

MIEJSCA

Conservatorio di Musica „Francesco Venezze” di Rovigo

Uniwersytet Muzyczny F. Chopina w Warszawie 22

MIEJSCA

Uniwersytet Muzyczny F. Chopina w Warszawie 23

ARCHIWUM

Z ARCHIWUM OPEROWEGO FORUM MŁODYCH

I Operowe Forum Młodych (2008) H enry P urcell – Dydona i Eneasz spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne Damian Borowicz reżyseria Łukasz Gajdzis scenografia Natalia Horak

B enjamin B ritten - Opera Żebracza spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu kierownictwo muzyczne Mieczysław Dondajewski reżyseria i scenografia Ryszard Peryt

II Operowe Forum Młodych (2009) J ohann S trauss – Wiedeńska krew spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne Maja Metelska reżyseria Daniel Kustosik scenografia Dariusz Haberski

W olfgang A madeusz M ozart – Wesele Figara spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu kierownictwo muzyczne Tadeusz Zathey reżyseria Elżbieta Lejman-Krzysztyniak scenografia Małgorzata Słoniowska

G ian C arlo M enotti – The Old Maid and the Thief spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. S. Moniuszki w Gdańsku kierownictwo muzyczne Przemysław Stanisławski reżyseria Dorota Kolak scenografia Katarzyna Zawistowska 24

ARCHIWUM

III Operowe Forum Młodych (2010) G ioacchino R ossini – Jedwabna drabinka spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu kierownictwo muzyczne Francesco Bottigliero reżyseria Cezary Tomaszewski współpraca artystyczna Aleksandra Orłukowicz

O tto N icolai – Wesołe kumoszki z Windsoru spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu kierownictwo muzyczne Tadeusz Zathey reżyseria Ewa Kutryś (PWST Kraków) scenografia Małgorzata Słoniowska choreografia Elżbieta Lejman-Krzysztyniak

G iacomo P uccini – Gianni Schicchi spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne Maja Metelska reżyseria Paweł Łysak scenografia Ewa Machnio

G iacomo P uccini – Siostra Angelica spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu kierownictwo muzyczne Maja Metelska reżyseria Natalia Kozłowska scenografia Ewa Machnio

S tanisław M oniuszko - Adam Mickiewicz – Dziady spektakl przygotowany przez Akademię Teatralną im. A. Zelwerowicza w Warszawie oraz Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie kierownictwo muzyczne Marta Kluczyńska (UMFC) reżyseria Paweł Paszta, Karolina Kolendowicz (AT) scenografia Anna Nurzyńska, Marta Zając ((ASP) opieka reżyserska Ryszard Peryt (AT)

Inne spektakle............................... Dan Goggin – Siostrunie spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy reżyseria Witold Szulc opracowanie muzyczne Tomasz Lewandowski choreografia Ilona Jaświn-Madejska 25

ARCHIWUM

IV Operowe Forum Młodych (2011)

W olfgang A madeusz M ozart – Wesele Figara spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne – Piotr Sułkowski reżyseria – Łukasz Gajdzis scenografia – Katarzyna Tomczyk

J ózef H aydn – Aptekarz spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne Mieczysław Dondajewski reżyseria i scenografia Ryszard Peryt

J ohann S trauss – Wiedeńska krew spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne – Damian Borowicz reżyseria – Łukasz Zaleski scenografia – Karolina Grzeszczuk, Areta Magdalena Puchalska

V ojtech D idi – Matka Niobe spektakl przygotowany przez Akademię Sztuk w Bańskiej Bystrzycy (Słowacja) kierownictwo muzyczne – Štefan Sedlický reżyseria i scenografia – Mária Glocková

A ntonio S alieri – Prima la musica e poi le parole spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi kierownictwo muzyczne – Marcin Sompoliński reżyseria – Bogusław Semotiuk

B ohuslav M artinů – Hlas lesa; Veselohra na mostĕ spektakle przygotowane przez Uniwersytet Ostrawski (Czechy) kierownictwo muzyczne – Jakub Židek reżyseria, scenografia i kostiumy – Tomáš Surý choreografia – Jana Tomasová 26

ARCHIWUM

M aurice R avel – Dziecko i czary spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. K. Szymanowskiego w Katowicach kierownictwo muzyczne – Katarzyna Makowska, Dagmara Niedziela reżyseria – Jerzy Głybin choreografia – Anna Majer

V Międzynarodowe Operowe Forum Młodych (2012) W olfgang A madeusz M ozart – Czarodziejski flet spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu kierownictwo muzyczne – Marcin Sompoliński reżyseria – Natalia Babińska scenografia i kostiumy – Monika Tymicka, Paulina Domaszewska, Daria Kompf

D omenico C imarosa – Il martimonio segreto spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne – Damian Borowicz reżyseria i scenografia – Małgorzata Warsicka opieka artystyczna – Józef Opalski projekcja i światło – Marta Saint Tokarz

Johann David Holland – Agatka, czyli przyjazd Pana spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu kierownictwo muzyczne – Marek Toporowski reżyseria i scenografia – Ewelina Pietrowiak

M ykoła Ł ysenko – Nokturn spektakl przygotowany przez Państwową Akademię Muzyczną im. M. Łysenki we Lwowie kierownictwo muzyczne – Jarema Kołessa reżyseria – Halina Wołowiecka scenografia – Tadej Ryndzak

M anuel de F alla – La vida breve spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy kierownictwo muzyczne – Karol Szymanowski, Łukasz Wódecki opieka artystyczna – Zygmunt Rychert reżyseria i inscenizacja – Robert Drobniuch opieka artystyczna – Józef Opalski

scenografia i kostiumy – Karolina Grzeszczuk, Ewelina Łapko, Areta M. Puchalska opieka artystyczna – Piotr Tetlak

27

OBRAZ

V MIĘDZYNARODOWE OPEROWE FORUM MŁODYCH W OBRAZACH W olfgang A madeusz M ozart – Czarodziejski flet spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu

28

29 OBRAZ

OBRAZ

D omenico C imarosa – Il martimonio segreto spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy

30

OBRAZ

Johann David Holland – Agatka, czyli przyjazd Pana spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu

31

OBRAZ

M ykoła Ł ysenko – Nokturn spektakl przygotowany przez Państwową Akademię Muzyczną im. M. Łysenki we Lwowie

32

OBRAZ

M anuel de F alla – La vida breve spektakl przygotowany przez Akademię Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy

autor zdjęć Mikołaj Bosz

33

VI Międzynarodowe Operowe Forum Młodych zostało dofinansowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz ze środków Miasta Bydgoszcz

Sponsorzy:

Patronat medialny: