Vrijdag voedselbankdag

et is weer zo ver… vrijdag voedselbankdag.

In de laatste weken heb ik altijd op vrijdag een vaste afspraak met de voedselbank.

Maakt niet uit hoe laat ik er kom, ik sta altijd in een rij met de anderen die deze date ook hebben. Veel mensen kennen elkaar, sommigen komen niet alleen, sommigen kennen elkaar van de ‘boodschappenrij’. Van gezicht ken ik ondertussen ook een aantal mensen.

In de rij te staan geeft me de gelegenheid naar de mensen te kijken. Een fijne ‘sport’ die ik ook graag op terrasjes doe. Aan de kratten van de mensen die de hal al verlaten, kan ik een beetje zien wat vandaag het aanbod is. Weer margarine, Becel light… nee, niet meenemen, heb er al voldoende van en ja, vandaag zijn er opbakbroodjes, geweldig.

Daar is ze weer… die dame, die altijd goed gekleed en op hoge hakken hier komt. Ze lijkt de voedselbank met een supermarkt te verwarren. Bij elk schap kruipt ze er bijna in.

De man voor me in de rij speelt op zijn mobiel, niet echt gezellig. Maar beter dan die dame die achter me met handen en voeten over haar belevenissen als toeschouwer bij de laatste voetbalwedstrijd vertelt en waarbij ik bang moet worden een schop of een klap te krijgen.

Een andere keer kwam ik met een man achter me in de rij in gesprek. Hij vertelde me dat hij door de echtscheiding zijn huis moest verkopen. Zijn (ex)vrouw ging bij de buurman leven en hij kwam op die manier in de schuldsanering terecht.

Eindelijk, mijn beurt… Afhankelijk van je leefomstandigheden (alleenstaand, met kinderen of gezin) krijg je een bepaalde kleur en maat krat. Mensen met kinderen krijgen ook nog een muntje voor wat extra fruit. Mijn krat is rood. In de krat, die voor mij in het boodschappenkarretje wordt gezet, zie ik al wat goederen. Blikken met fruit of groenten, snoep, flesjes Amsterdamse Cola, trouwens erg lekker, enzovoort.

Veel van de snel bederfelijke goederen, met name vlees en vleeswaren, worden bevroren uitgereikt. Mijn diepvries is nog nooit zo vol geweest.

Mijn buurman naast me krijgt, zoals ik, een pak rijst en een pak pasta. Hij probeert te onderhandelen of hij niet in plaats van de pasta nog een pak rijst kon krijgen, maar nee, dat mocht niet. Toen heb ik hem mijn pak rijst gegeven en hiervoor in de plaats zijn pasta gekregen.

Aan het einde van de uitgifte staan tafels om je goederen in te kunnen pakken. Tijdens het inpakken valt me op, dat er alweer leverpastei bij zit en ik laat dat achter voor de echte liefhebber.

Ik neem niet meer alles. Natuurlijk eet ik niet alles en weggooien kan en wil ik niet.

Ik ben ontzettend blij dat de voedselbank bestaat. Ik ga met mijn boodschappentassen naar huis en weet dat ik me geen zorgen hoef te maken of ik wel of niet voldoende brood in huis heb voor de aankomende week.

De Rielerweg. Waar je de hele wereld kan ruiken, proeven, ontmoeten en in je hart sluiten. De Rielerweg. Waar samen niet vanzelf gaat, maar wel vanzelfsprekend is. De Rielerweg. Waar plaats is voor iedereen om te wonen, te werken, te ondernemen en te zijn. De Rielerweg. Waar het met al z’n menselijkheid nooit saai is. De Rielerweg, een weg als het leven zelf.