ESCRIBIRON E ILUSTRARON: 3º de EP
4º de EP
Álvarez Fariñas, Pedro
Abalde Freire, Nicolás
Álvarez Rodríguez, Daniela
Alonso Comesaña, Rubén
Amorín Paz, Antía
Carrasco Molares, Miguel
Barcala Costas, Candela
Castroseiros Vila, Lucía
Bastero Ramos, Pablo
Docampo Carbajal, Andrea
Bastos Míguez, Mario
Faro Lameiro, Sofía
Bazarra Moldes, Uxía
Fernández Lorenzo, Daniel
Blanco Fernández, Alejandro
Fernández Meléndez, Gustavo Alejandro
Buyo Rodríguez, Sandro
Figueiras Alonso, Roi
Camargo Vieira, Ana Sofía
García Riobó, Anxo
Conde Villar, Noa
González Braña, Sonia
Fernández Alonso, Nerea
Herrera Díaz, David
Fernández Gregorio, Anxo
Ignacio Alonso, Denís
Fernández Lorenzo, Noa
Lamas López, Lía
García Tourón, Alba
Martínez Costas, Nerea
Godoy De la Torre, Igor
Montero Posada, Estela
González Durán, Ana
Montero Salcidos, Ania
González Pérez, Noa
Nuño González, Eva
Pérez Filgueiras, Lois
Posada Álvarez, David
Piñeiro Agulla, Teo
Puente Montes, Lara Shu
Rodríguez Brito, Mónica
Rodríguez Moreira, Alexandre
Rodríguez González, Joel
Soler González, Celia
Rodríguez Pereira, Iván
Teijeira Olivier, Sara
Villar Anido, Miguel Antonio Villar Bernárdez, Noé
Hai moitos, moitos anos, habĂa unha nena moi espelida ĂĄ que lle encantaba pasar as horas mirando o ceo.
Unha tarde descubriu que o ser mĂĄis brillante do planeta paseaba fachendoso da sĂşa beleza e do seu poder polos vieiros do firmamento.
Decatouse de seguida que era o sol Pirulón quen a tiña engaiolada coa súa fermosa cabeleira de ouro.
Ela contáballo a todas as persoas que atopaba pero
ninguén lle facía caso. Xa sabían todos que o Sol
Pirulón era o rei do mundo.
Ademais, desde había moitos séculos, existía unha lenda que advertía que os humanos que pretendesen ollar para o rei sol quedarían cegos para sempre.
Nin se che ocorra mirar para o sol PIRULÓN!!! É moi perigoso!!
Pero a nena non facĂa caso destes consellos e sempre atopaba o xeito de seguir admirando a beleza do gran rei dourado.
Pero un deses días descubriu que alí, preto do sol, había algo que brillaba con moita máis elegancia.
E correu a contarllo a toda a xente que atopaba...
Ten forma de bombilla e ĂŠ tan fermosa que ĂŠ unha marabilla vela.
Os habitantes da terra, intrigados polo que a nena dicĂa, comezaron a mirar para o ceo e comprobaron que a rapaza tiĂąa razĂłn.
Daquela, todo o mundo contemplaba abraiado tan espectacular bombilla e, pouco a pouco, foron esquecendo o sol. A nova raĂĂąa do ceo era... .
O sol tivo ciumes e, moi enrabietado, comezou a tirarlle baldes de auga...
Noutra ocasi贸n ... soprou...
soprou... E resoprou...
...Para botar a marabilla f贸ra do ceo...
pero os seus bufidos eran tan enormes que a terra encheuse de tremendos treb贸ns...
e fortĂsimos furacĂĄns.
Os habitantes do planeta estaban moi asustados e preocupados con aquela desfeita.
Cada día sucedían fenómenos atmosféricos máis estraños: un pouco daba o sol e, de súpeto, choiva, faíscas e tronadas… As cousas non pintaban ben! Era urxente atopar unha solución.
Consultaron aos sabios da terra, pero despois de rebuscar sen descanso nos libros, non atoparon como acabar con aqueles desastres.
Non atopamos unha soluci贸n!!
Temos que pedir axuda.
Falaremos cos nenos e nenas. Son moi listos!!
Os sabios reuníronse coa nena e os seus amigos e amigas para que tentasen resolver o problema.
Axiña se puxeron a cavilar...
Que podían facer para amañar aquela enleada ??
Despois de varias xuntanzas para investigar na biblioteca do seu cole...
...pensaron que o mellor sería fabricar varias naves espaciais para achegarse á bombilla Marabilla e propoñerlle que fixera un trato co sol que resultase beneficioso para todos. Era necesario que os dous se sentisen útiles para os habitantes do planeta azul.
Pirulón e Marabilla comprenderon que o mellor era sentar e negociar un trato. E falaron… E falaron...
Un día…. E outro día…
Debían chegar a un acordo polo ben de todos!
E falando, falando, O acordo chegou: Pirulón gobernaría de día e Marabilla alumearía de noite, mentres o sol dorme. Dese xeito sempre habería a luz e a enerxía necesarias para a vida.
A xente quedou moi, moi, aliviada. Por fin !! Menos mal !!
Que alivio !!
Co tempo, o sol PIRULร N e a bombilla MARABILLA foron namorรกndose.
Casaron e tiveron moitas bombilliĂąas que, co paso dos anos, convertĂŠronse nas estrelas que hoxe vemos no ceo.
Como lembranza daquel acordo que trouxera a tranquilidade para as persoas e a felicidade para eles, decidiron festexar unha vez ao ano cun baile.
Así que, o día que vexas no ceo escintilar moitas faíscas, seguramente Pirulón e Marabilla estean celebrando o seu aniversario.
Conto colectivo escrito e ilustrado polo alumnado de terceiro e cuarto de E. Primaria. Curso 14/15
Actividade de creación escrita enmarcada no PDI de centro “Á LUZ DA NOSA ESCOLA”, arredor da luz e as tecnoloxías relacionadas coa luz.