Zbigniew Łukowiak urodził się 7 września 1935 roku w Rawiczu, zmarł 5 lutego 2007 roku. Był absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu (1965). Ukończył z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu (1978). Studiował tam pod kierunkiem prof. Władysława Tatarkiewicza (rysunek), prof. Rajmunda Dybczyńskiego (malarstwo), prof. Józefa Stasińskiego i prof. Józefa Petruka (rzeźbę i medalierstwo). Pracę magisterską pisał w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pod kierunkiem prof. Jacka Paluchowskiego. Od 1982 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1984 roku brał udział w Prezentacjach Leszczyńskiego Środowiska Plastycznego. Od 1994 roku był członkiem rawickiej grupy plastyków R4. Przez wiele lat związany był z amatorskim ruchem plastycznym jako instruktor, pracując z młodzieżą i dorosłymi. Całe życie związany był z Rawiczem, gdzie mieszkał, pracował i tworzył, a także z Lesznem, gdzie również pracował. Zajmował się różnymi dziedzinami twórczości: uprawiał malarstwo sztalugowe, akwarelę, rzeźbę, medalierstwo, collage ze skór i sznurków. Ma na swoim koncie kilka realizacji pomników. Swoje prace prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Lesznie, Muzeum Walk Niepodległościowych w Poznaniu, Muzeum Regionalnego w Jarocinie, Muzeum w Gostyniu, Muzeum Ziemi Rawickiej w Rawiczu, Zbiorach Archidiecezji Wrocławskiej i Watykanu, a także w kolekcjach prywatnych.
W Muzeum Ziemi Rawickiej Zbigniew Łukowiak wielokrotnie pokazywał swoje prace na wystawach indywidualnych oraz podczas zbiorowych prezentacji, m.in. Grupy R4 czy kolejnych Biennale Sztuki Europejskiej. W 2008 roku odbyła się w MZR pośmiertna, retrospektywna wystawa twórczości Zbigniewa Łukowiaka. W jej katalogu Jacek Jarczewski m.in. napisał: Powiedziano i napisano już wiele o Zbigniewie Łukowiaku jako instruktorze i przewodniku w świecie sztuki. Mam jednak niedosyt komentarzy i recenzji jego twórczości. Są one istotnym elementem, nierzadko wpływającym na pracę artystyczną. Oczywiście, tworzy się z potrzeby wewnętrznej, ale nie jest dla nas, artystów, obojętne, co sądzą o tym odbiorcy. Trudno jest oceniać sztukę, jej jakość, znaczenie, odkrywczość i siłę przekazu. Potrafią to tylko wybitni krytycy oraz wrażliwi ludzie. Praca artysty jest zindywidualizowana tak dalece, że naprawdę trzeba doświadczenia i wiedzy, by pochopnie nie wydawać wyroków, które często mają wpływ na kariery
artystów. Na szczęście można się „odwołać” i zorganizować wystawę, oddając się pod osąd publiczności. Retrospektywna wystawa twórczości Zbigniewa Łukowiaka w 2008 roku pokazywała jego różnorodne zainteresowania artystyczne. Wystawa obecna koncentruje się na drobnym, acz-
Zbigniew ﾅ「kowiak, U kresu, piﾃｳro - tusz, 54x41, 1999.
kolwiek ważnym wycinku jego malarstwa, a mianowicie na pracach poświęconych kobietom. Na wystawie prezentujemy prace ze zbiorów rodziny artysty. Pochodzą one z różnych okresów. Portrety kobiet oraz akty wykonane są w technikach uprawianych przez artystę, m.in. w ulubionej przez niego akwareli. Prezentujemy także obrazy olejne, szkice i rysunki. Ta wielorakość stosowanych technik oraz różne podejście do tematu są jedną z charakterystycznych cech twórczości Zbigniewa Łukowiaka. Jednak za każdym razem, czy to w czarno-białym szkicu, czy w wysmakowanym kolorystycznie obrazie olejnym, w portrecie młodej dziewczyny czy też stojącej u kresu życia spracowanej kobiety - Zbigniew Łukowiak jest wrażliwym na piękno i prawdę artystą. (HP) Kurator wystawy: prof. dr hab. Jacek Jarczewski