Χριστουγεννιάτικα παραμύθια Ιστορίες για παιδιά και μεγάλους από τις μαθήτριες και τους μαθητές του Α2 Γυμνασίου Κρεστένων
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ `
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα μικρό παιδάκι, ο Φώτης. Ο Φώτης, ήταν μαθητής της τρίτης δημοτικού, σε κάποιο σχολείο της Ελλάδας. Ήταν το καλύτερο παιδί και ο πιο επιμελής μαθητής, πάντα πρώτος, σε ό,τι και αν έκανε. Όμως, υπήρχε μια διαφορά ανάμεσα σε αυτόν και τα άλλα παιδιά της ηλικίας του: Δεν πίστευε στον Αη-Βασίλη! Περνούσε λοιπόν ο καιρός, ώσπου έφτασε η αγαπημένη γιορτή όλων των μικρών και των μεγάλων, τα Χριστούγεννα! Μέσα στην τάξη του Φώτη είχε δημιουργηθεί ένα πολύ γιορτινό κλίμα, 'Όλα γα παιδιά έφτιαχναν χριστουγεννιάτικες κάρτες και τραγουδούσαν γιορτινά τραγούδια. Κάποιοι μάλιστα, έγραφαν γράμμα στον ξακουστό αυτόν Άγιο, τον Αη-Βασίλη, όπου του ζητούσαν σοκολατένιους καλλικάντζαρους και ξωτικά, αλλά και ολόκληρα διαστημόπλοια και δεινοσαύρους! Μόνο ο Φώτης καθόταν σε ένα θρανίο μόνος του και δεν έκανε τίποτα. Ο δάσκαλος του το παρατήρησε, πήγε κοντά του και του είπε:: - Φώτη μου, όλα τα παιδάκια κάθονται και γράφουν γράμμα στον Άγιο Βασίλη! Εσύ τι δώρο θες από αυτόν φέτος; - Χα! Είπε ο Φώτης. - Αη-Βασίλης και βλακείες! Δεν υπάρχουν τέτοια πράματα! Έχω πάψει να πιστεύω σε αυτόν εδώ και πολύ καιρό.. - Γιατί παιδί μου; ρώτησε έκπληκτος ο δάσκαλος. -
- Γιατί κάθε χρόνο, το μόνο που ζητούσα ήταν να χιονίσει! Το μόνο πράγμα που ήθελα για τα Χριστούγεννα ήταν το χιόνι! Δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου χιόνι! Αλλά πού τέτοια τύχη; Κάθε χρονιά τα ίδια και τα ίδια! Ήλιος και ζέστη κάθε μέρα! Εγώ δεν θα κάθομαι να πιστεύω σε βλακείες.. - Καλά παιδί μου, όπως θες, αποκρίθηκε ο δάσκαλος. Κάπου μακριά, πολύ μακριά από τον Φώτη και τον δάσκαλό του, ένας παχουλός ανθρωπάκος, με άσπρα γένια και κόκκινη στολή, άκουγε την συζήτηση τους με μεγάλη προσοχή και σκεφτόταν: «Έχω ταξιδέψει σε όλη τη γη, σε όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά ποτέ, κανένα παιδί δεν μου έχει ζητήσει χιόνι! Τι περίεργο! Όλοι μου ζητάνε ένα σωρό ακριβά και ασήκωτα δώρα! Αυτό το παιδάκι όμως, το έχω παραμελήσει και έχει χάσει την πίστη του. Κάτι πρέπει να κάνω! Απόψε λοιπόν θα έχει το δώρο του! Έτσι λοιπόν, ο Αη-Βασίλης, πήρε το έλκηθρο και τους ταράνδους του και ταξίδεψε μέχρι το χωριό του Φώτη στη μακρινή Ελλάδα! Κι ο Άγιος Βασίλης, σαν Άγιος που ήταν, έκανε το θαύμα του και το χιόνι άρχισε να πέφτει απαλά από τον σκούρο μπλε ουρανό. Η μαμά του Φώτη ήταν ξύπνια και έτρεξε να τον ειδοποιήσει: - Φώτη, Φώτη μου ξύπνα!! Χιονίζει..!! Το παιδί με ένα σάλτο, πήδηξε από το κρεβάτι του και κοίταξε έξω από το παράθυρο του το κατάλευκο χιόνι που είχε σκεπάσει σχεδόν τα πάντα! Ξαφνικά, βλέπει στον ουρανό, ένα έλκηθρο με έναν στρουμπουλό ανθρωπάκο πάνω, με ροδοκόκκινα μάγουλα και λευκή γενειάδα… - Σ‘ ευχαριστώ!, του φωνάζει με όλη του τη δύναμη το μικρό αγόρι -Χο χο χο, Καλή Χρονιά Φώτη! , του φωνάζει και εκείνος. Από τότε λοιπόν, το μικρό αυτό παιδί, πίστεψε και πάλι στον Άγιο-Βασίλη και μιλούσε κάθε χρόνο για τη βραδιά που χιόνισε! … και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Πηνελόπη Μαστοροπούλου, Α2