Hallo Holten #3 by reclamemakers

Hallo Holten Magazine

Jaargang 2 | Editie 2 | December 2021 | Prijs €5,95

Onbezorgd in Noord en Oost Nederland Met Holten al 100 jaar als kloppend

Zekerheid voor bedrijf en particulier Verzekeren Hypotheken Bankzaken

www.bbwv.nl

Holten | Groningen | Enschede

Colofon

Inhoud Vereniging Een nieuwe start voor Scouting Holten

Bewegen De Mullers gaan voor goud

Wonen Het kunstenaarshuis

Historie Waar herinneringen tot leven komen

Platteland Hoe groter, hoe beter

Gezondheid Binnen grenzen op zoek naar mogelijkheden

Succes Het is zalig thuiskomen in Holten

Eet smakelijk! Ondernemen in hart en nieren; Reinaardus Vis

Politiek Meer mogelijk dan je denkt

Kunst & cultuur Kulturhus; het gemeenschapshuis van Holten

Historie Restaurant Vosman; een begrip in Holten

www.reclamemakers.nl

Jeugd Je eigen feestje bouwen

Oplage: 5000 stuks

Muziek De wereld van Rooftop Studio's

Wijzigingen, suggesties en/of verbeteringen: info@halloholten.nl

Vertrokken Samen genieten van een historische plek in Zweden

Tekst & Redactie Amber Maathuis Daphne Markvoort Hanneke Janssen Marieke Pross Mindy Strampel Ronny Veldhuis Sandra Megelink Simone Janssen Wieke van der Zee www.doorcommunicatie.nl

Fotografie Jennita Stegeman www.karakterfotografie.nl

Vormgeving André Heetkamp Inge Hegteler Machiel Doelman Rachèl Kok

Disclaimer/meer informatie: www.halloholten.nl Online editie: www.halloholten.nl /halloholten /halloholten

Hallo Holten

De Beste Oliebollen zijn vanaf nu volop verkrijgbaar!

We verspreiden graag de drukte;

Bestel de Beste Oliebol van Nederland online via www.besteoliebol.nl! Nijkamp Echte Bakker / Petit-Restaurant / IJssalon Dorpsstraat 16, 7451 BT Holten T 0548 – 363703 www.besteoliebol.nl

Hallo Initiatiefnemers

Voorwoord Hallo Holten! Daar zijn we weer! Editie 3 van ons magazine over ‘gewone mensen’ met ‘bijzondere verhalen’ uit Holten en omgeving. Een editie waar we zelf weer met veel plezier aan hebben gewerkt, want het is een eer om al die mensen te spreken, daar een inspirerend verhaal van te maken, speciale foto’s te schieten en dit alles mooi bij elkaar te brengen in een glossy magazine.

e hebben gemerkt dat ons initiatief om een magazine over Holten te maken, wordt gewaardeerd. In Holten zelf, maar ook ver daarbuiten door bijvoorbeeld oudHoltenaren. Het leidt tot nieuwe gesprekken en tot hernieuwde banden. Een fijn idee, helemaal in deze tijd; daar doen we het voor! Ook nu zijn we op zoek gegaan naar verrassende invalshoeken, naar saamhorigheid, naar de kracht van Holten en haar buurtschappen.

Volg ons via social media voor exclusieve foto’s van onze dorpsgenoten en nieuwtjes over de volgende editie.

/halloholten /halloholten

Doneren?

… plattelandsdromen (met een beetje hulp) echt mogelijk zijn. … de top van de Nederlandse muziek graag naartoe komt. … jongeren met elkaar de strijd aangaan om de hoogste bult hout. … enthousiaste dames de scouting weer nieuw leven inblazen. … een museumbezoek wordt afgesloten met een glaasje Jägermeister. … ouderen de afgelopen tijd ook stevig aan het FaceTimen en Zoomen sloegen. … ondernemerschap van vader op zoon wordt doorgegeven. … voor sommige jongeren carnaval het hele jaar door gaat. Wij wensen jullie fijne feestdagen en een bijzonder goede jaarwisseling. Geniet van de prachtige verhalen en foto’s in dit magazine. Heb je tips of suggesties voor het volgende nummer? Wij horen het graag! Neem contact met ons op via info@halloholten.nl of loop eens binnen bij één van onze bedrijven. Dag Holten, tot in 2022! Hartelijke groet,

Scan de QR-code om te betalen voor Hallo Holten magazine donatie. Gebruik de Camera App op je telefoon.

Scan mij r en donee

De QR-code is geldig tot 11 juni 2023. Hallo Holten is een initiatief van André Heetkamp (Reclamemakers), Hanneke Janssen (Door Communicatie) en Jennita Stegeman (Karakter Fotografie). Het is een cadeau aan Holten. Een magazine dat we twee keer per jaar uitbrengen. Waarmee we de kracht en schoonheid van het dorp waar we wonen onder de aandacht willen brengen. En mensen een podium geven; gewoon, omdat ze dat verdienen. En omdat het verhalen zijn die jij als Holtenaar niet wilt missen.

Meer Hallo Holten?

Onder andere in dit nummer… Holten, het dorp waar:

Bedankt! :)

Ben je enthousiast over dit magazine? En wil je graag dat we hiermeehttps://betaalverzoek.rabobank.nl/betaalverzoek/?id=D8AaCS QNQq-43sX4AHTlqg doorgaan? Dan kun je ons helpen door geld te doneren voor de productie van het volgende nummer (IBAN NL41 RABO 0328 5089 26). Je bepaalt uiteraard zelf wat deze editie je waard is. Heb je een bedrijf? Dan kun je ook adverteren. Vraag ons gerust naar de mogelijkheden. Alvast hartelijk dank!

Hallo Holten

Hallo Scouting Holten

Een nieuwe start voor Scouting Holten Scouting is alles wat je op school niet doet In het bosrijke buitengebied van Holten vind je een nieuwe ontmoetingsplek voor jonge avonturiers: Scouting Holten is afgelopen april herstart door een aantal enthousiaste Holtense dames. Dit is niet de eerste keer dat er een scouting gevestigd is in Holten. Initiatiefneemsters Kim en Anneloes Muller – van der Molen zetten zich vastberaden in om van de hernieuwde Scouting Holten een groot succes te maken.

Vereniging

- Door Mindy Strampel | Fotografie Jennita Stegeman

Hallo Holten

“H

et begon allemaal met onze dochter die we elke zaterdag naar de scouting in Rijssen brachten, omdat er in Holten geen scouting was”, vertelt Kim, één van de initiatiefneemsters. “Terwijl de ruimte in en om Holten enorm geschikt is voor outdoor activiteiten.”

Interesse polsen Na wat zoekwerk kwamen Kim en Anneloes erachter dat er eerder een scoutingclub in Holten is geweest, maar dat deze om bepaalde redenen is gestopt. "We zijn gaan inventariseren en rondvragen bij vrienden en kennissen of er interesse was voor een scoutinggroep in de buurt. We hebben een poll gemaakt op Facebook om in ons netwerk te polsen en de interesse was er.’’

Sprong in het diepe De initiatiefneemsters waagden de gok en organiseerden in eerste instantie eenmalig een ‘buitendag’ voor kinderen. Er kwamen zoveel mensen op af, dat ze bij vijftig mensen een stop moesten inlassen. Het programma van die dag was een feest voor de kinderen: broodjes bakken, het bos in, alle highlights van de scouting passeerden de revue. “We hebben een fantastische dag gehad”, beamen Kim en Anneloes. “Mensen wilden dat dit bleef en bijna iedereen van die buitendag is ook gebleven. Alle leden, met ouders, zijn betrokken ambassadeurs. Met provisorisch gemaakte flyers hebben we onze plannen kenbaar gemaakt bij een breder publiek. Vanaf april zijn we gestart met het organiseren van leuke bijeenkomsten op de vrijdagmiddag, met het idee om tot de zomervakantie te kijken hoe het liep. En met succes.

Hallo Holten

Kim

Inmiddels zijn we met een team van zes vaste vrijwilligers en enkele vrijwilligers die kunnen invliegen om af en toe te helpen. Dit zijn ouders van kinderen en zelfs enkele oud-leden van de voormalige scoutinggroep Waerdenborch, die nog graag wat willen doen bij en voor de scouting. Omdat zij het ook belangrijk vinden dat scouting weer in Holten komt, en blijft.”

Scoutingachtergrond Omdat de initiatiefneemsters zelf geen achtergrond hebben bij de scouting, en het volgens Kim wel meer is dan alleen buitenspelen, hebben ze advies ingewonnen bij Scouting Nederland, die hen ook begeleidt. “Zij hebben iemand uit de regio aan ons gekoppeld. Je moet namelijk voldoen aan bepaalde activiteitengebieden. Daarnaast draag je een verantwoordelijkheid over een groep en moeten er verklaringen omtrent gedrag van alle begeleiders worden ingediend. Er zit een heel administratief systeem achter. Op internet zijn veel voorbeeldlessen en activiteiten te vinden, zelfs hele jaaroverzichten. Hieruit halen we de nodige inspiratie.” Anneloes vult aan: “Zonder mensen met een scoutingachtergrond kunnen we de scouting niet de vorm geven die wij voor ogen hebben, die hebben we echt wel nodig. We begonnen met één scoutinggroep en al snel werden het er twee: een bevers- en een welpengroep. Het groeit zo snel, dat er bijna direct een wachtlijst ontstond. Scouting Nederland schrijft voor dat er één begeleider nodig is op vijf kinderen, dan heb je in onze situatie al snel acht begeleiders nodig. Het vinden van meer vrijwilligers heeft nu de hoogste prioriteit.

Vereniging

Anneloes

Espelodijk 13A info@foras.nl 06-20740445

Tuinen

Bos onderhoud

Houtbouw

Hekwerk op maat

Landschapsinrichting

Robuuste tuinmeubels

www.foras.nl

Openingstijden winkel december: 18 december 10.00 - 17.00 uur 19 december 10.00 - 17.00 uur 22 december 13.00 - 16.00 uur

Hollands Hout Ongewoon Design

23 december 13.00 - 16.00 uur 24 december 10.00 - 12.00 uur Nieuw: Laten graveren van uw eigen tekst, logo of afbeelding!

T. 06 20 74 04 45

M. info@remcorensen.nl

I. www.remcorensen.nl

Kim en Anneloes hebben beiden een pedagogische achtergrond als leerkracht in het basisonderwijs en mogen dus die opkomsten verzorgen. “Wij hebben allebei jaren voor de klas gestaan. Ik werk nu anderhalf jaar bij Saxion op de lerarenopleiding”, legt Anneloes uit. "En Kim werkt bij De Waerdenborch." Kim vertelt verder over de eisen van Scouting Nederland. “Voor vrijwilligers zonder deze achtergrond is het wel wenselijk dat zij hierin cursussen en opleidingen volgen. We hebben twee informatieavonden gehouden om ons dilemma voor te leggen. Iedereen was enthousiast en we onderzoeken nu de vervolgstappen. Zonder extra handen op de groepen kunnen wij het niet. We zijn nog niet zo ver dat we een stichting zijn. Dat is een belangrijke vervolgstap, naast de extra vrijwilligers.”

Drijfkracht "Hier leren kinderen alles wat ze op school niet leren", legt Anneloes uit over de essentie van scouting. Kim vervolgt: “Wereldwijd doen er veel meer kinderen mee aan het scoutingspel, dan aan het voetbalspel. Het is dus echt wel iets groots. Het heeft van oudsher wellicht een stoffig imago door de tenues en het maatschappelijke karakter. Maar juist dát vind ik erg mooi. Je kunt het verschil maken voor deze kinderen en hun begeleiders. Ik zie die kinderen twee uur lang zo genieten van het samenspel." Anneloes lacht en zegt: “Veel blije kinderen, daar doe je het eigenlijk voor.” Kim vult aan: “Misschien is het wollige imago er in Holten nog niet helemaal af, maar daar hopen wij wel voor te zorgen.”

Hallo Holten

Toekomstvisie De toekomst voor Scouting Holten zien de dames positief. De langetermijnvisie voor de dames staat vast: een stichting met een bestuur en een groep enthousiaste vrijwilligers die met de jaren scoutingervaring heeft opgedaan. “Het zou mooi zijn als er dan groepen zijn voor iedere leeftijd en hierdoor het cirkeltje rond kan gaan. Van Bever, naar Welp, Scout en daarna naar Explorer. Dan kan de Explorergroep leiding geven aan de Bevers. Het zou heel leuk zijn als onze kinderen ooit de Beverleiding gaan doen. Ik gun de kinderen dat ze meer over de natuur te weten komen. Buiten zijn, weg van de tablet en weg van de televisie. Leren doorzetten als ze even niet meer willen. Sommige kinderen zijn niet geschikt voor een teamsport, dan kan de scouting ook goed bijdragen aan dat sociale stukje. Je leert samenwerken om iets te bereiken." Het afgelopen jaar is Scouting Holten veel gesponsord: van boodschappen tot brandhout; de inwoners van Holten dragen de scouting een warm hart toe. Dit vinden ze bij de scouting erg fijn. Daarnaast vragen ze een kleine bijdrage voor materiaal, zoals hout, koekjes en broodjes. Kim sluit af: “Dat is het mooie van het met elkaar doen: iedereen heeft weer zijn eigen netwerk en zo kan je eens vragen of iemand iets wil betekenen voor de scouting. Nu het bestuur is opgericht, gaan we verder met de website. We hebben nu alleen een landingspagina met contactgegevens. Maar ook social media gaan een rol spelen. Daar moet je ook veel tijd in steken, als je dat goed wilt doen. Dat deed Michelle, één van de andere initiatiefneemsters. Zij is helaas gestopt, omdat het voor haar niet meer te combineren was met haar werk. Daar moeten we bijvoorbeeld ook nog invulling aan gaan geven. We hebben nu wel een team dat heel fanatiek is en er heel veel zin in heeft. We hopen in het aankomende half jaar weer verder te ontwikkelen en meer duidelijkheid te hebben. Wij gaan ervoor.”

Vereniging

We willen allemaal heel graag door en inmiddels is ook het bestuur gevormd met een duidelijke taakverdeling. We hebben een secretaris aangesteld die alles met Scouting Nederland organiseert. We zijn momenteel nog op zoek naar een penningmeester. Daarnaast zijn we blij met de vaste groep begeleiders die op de kindergroep zit en opkomsten voorbereidt én het heerlijk vindt om creatief bezig te zijn.”

Bewegen 10

Hallo Holten

Hallo Familie Muller

Het zit in de familie

De Mullers gaan voor goud De naam August Muller zal de meeste Holtenaren bekend voorkomen. Zo’n dertig jaar geleden maakte hij naam als meervoudig Nederlands kampioen zijspancross. Die tijd ligt inmiddels ver achter hem, maar hij is nog wel degelijk met sport bezig. - Door Daphne Markvoort | Fotografie Jennita Stegeman

Geluk bij een ongeluk Dat August op de zijspan zou belanden, wist hij al van jongs af aan. Zijn opa was één van de oprichters van de MAC in Holten. En Augusts vader was zijspancrosser en had ook als solocoureur bij de top van Nederland gereden. Toen zijn vader na een ongeluk met de zijspan met een gebroken sleutelbeen in het ziekenhuis belandde, zag August zijn kans schoon: “Ik heb de zijspan uit de schuur gepakt. We hadden een stuk maïsland achter het huis waar ik ging crossen.” Wat zijn vader daarvan vond? “Hij lag in het ziekenhuis, dus hij had niks te vertellen”, lacht August. “Maar mijn vader vond het prachtig. Zelf was hij al wat ouder en hij had er steeds minder tijd en energie voor. Hij ging vaak mee naar wedstrijden.” August nam dus het stokje over. Wat begon met een paar regionale wedstrijden, groeide uit tot het rijden op internationaal topniveau. Met als hoogtepunt de eerste Grand Prix winst in Nederland in 1982. “Maar daar gaat wel wat tijd overheen. Ik heb ook een paar keer een nieuwe bakkenist (bijrijder, red.) gehad. Het is een teamsport. Je wint samen met je bakkenist en monteurs.” Vervolgens won August ook nog een aantal Nederlandse kampioenschappen. “Maar de eerste blijft de mooiste. Daarna wordt het bijna gewoon.” Aan fans had

Hallo Holten

August destijds geen gebrek. Een hele groep Holtenaren volgde hem als vaste toeschouwers van wedstrijd naar wedstrijd.

Mooi geweest Een heleboel mooie ervaringen en een gigantisch netwerk verder besloot August op een gegeven moment dat het mooi was geweest. Maar wanneer besluit je zoiets? Heel eenvoudig, volgens August: “Als je er geen zin meer in hebt. Het is niet iets waarvan je kunt leven, je moet ernaast ook werken. De onkosten kan je op een gegeven moment wel betalen, maar het kost veel tijd. En je moet er ook veel dingen voor laten, want je bent elk weekend op pad.” De crosswereld liet August achter zich, maar af en toe komt hij nog eens kijken. “Tenminste, als het niet regent”, grappen zijn zoons. Ondanks dat hij de sport niet mist, haalt August nog graag herinneringen op aan die tijd met oude vrienden. “Ik heb een compleet ander leven nu. Maar het is leuk om eraan terug te denken. Dan zitten we met een biertje en vertellen we mooie verhalen.” Zijn naam is nog steeds bekend in de crosswereld, weten ook zijn zoons. “Ook buiten de regio kennen mensen jouw naam”, zegt Mark. “Ik werd er laatst nog op aangesproken op mijn werk.”

Andere talenten Een compleet ander leven dus, waarin zijn twee zoons ook op hoog niveau meedoen in de sportwereld.

Bewegen

oons Mark en Marco doen namelijk op hoog niveau mee in de triatlonsport. Met vader August als vaste toeschouwer langs het parcours.

Taxeren, omgevingsmanagement,

Naast de nodige kennis van weten

grondverwerving, makelaardij

regelgeving, breng ik een gezonde

en beheer (onroerend goed)

we samen tot het beste resultaat.

Snippert Rentmeesters B.V. Kolweg 57, 7451 AB Holten

dosis creativiteit mee! Zo komen

06 51 28 87 88 info@snippertrentmeesters.nl

www.snippertrentmeesters.nl

Mentaliteit Het motorsporttalent werd dus niet doorgegeven van vader op zoon, de drive echter wel. “De instelling om door te zetten, hebben we zeker van onze vader”, meent Marco. En als je iets écht leuk vindt, gaat dat natuurlijk makkelijker. Mark: “We zijn pas na onze middelbare schooltijd serieus gaan trainen. Dat heeft denk ik in ons voordeel gewerkt. Veel mensen beginnen jonger, maar verliezen rond die tijd hun interesse door school, vrienden en feestjes. Wij hadden de zuiptijd al achter ons liggen en konden ons volledig op de training focussen.” En dan maak je mooie dingen mee. Mark vervolgt: “We zijn al op veel plekken geweest, waar we anders niet zouden komen.” Ondanks dat de broers weleens worden aangesproken op het succes van hun vader, ervaren ze daardoor geen druk. Mark: “We ervaren meer druk van onze eigen naam. Als je vaak wint, wordt dat de volgende keer weer van je verwacht.” Ook onderling voeren Mark en Marco de druk op. Hoewel er samen wordt getraind, is er wel degelijk sprake van onderlinge concurrentie. “Mark kan slecht tegen zijn verlies”, lacht Marco. “Hij was meestal net iets beter dan ik, dus als ik dan won,

Hallo Holten

kon hij dat niet zo goed hebben.” Maar dat moet volgens Mark een beetje worden genuanceerd: “Ik was ook altijd fanatieker met trainen. Als ik dan een slechte dag had en Marco me met minder trainingsuren inhaalde, baalde ik daar wel van. Maar ik verlies nog altijd liever van hem, dan van iemand anders.”

Een tandje minder In de coronatijd is het sporten op een lager pitje gezet door de broers. Het annuleren van de vele sportevenementen werkte niet motiverend voor de trainingen. “Je mist echt die prikkels”, legt Marco uit. Mark vult aan: “Ik sport nog maar twee of drie keer in de week. Ik kijk er wel naar uit om volgend jaar weer wat wedstrijden mee te pakken.” Maar net als bij hun vader, leent het leven van Mark en Marco zich ook steeds minder voor de topsport. Mark vertelt lachend: “Er moet ook rekening worden gehouden met de vriendin thuis. En natuurlijk met Takkie, de hond van Marco.” Trots laat Marco een foto zien van zijn teckel Takkie in een kostuum. Het is duidelijk, de prioriteiten zijn ook bij de jongere generatie Mullers anders komen te liggen. Al zit de winnaarsmentaliteit nog in elk van de mannen. “Je doet mee om te winnen”, meent August. “Iedereen wil dat, maar slechts een paar mensen halen het. Winnen is het mooist.” Dat beamen de zoons. Alhoewel… “Je moet soms wel erg lang wachten op de prijsuitreiking”, lacht Mark.

Bewegen

Maar dan op het gebied van triatlon. En ook die sport lag in Holten natuurlijk vrij voor de hand. Mark: “We hebben vroeger weleens gevoetbald, maar laten we het daar maar niet meer over hebben. Dat konden we niet zo goed. Dus gingen we schaatsen, waarna we in de triatlonsport rolden.” En daar hadden de mannen talent voor. “We behaalden op een gegeven moment bijna het podium van de Triathlon Holten”, vertelt Marco. “En dan gaat het vlot. We werden al snel gevraagd om mee te doen in de eredivisie.” Mark vult aan: “We hadden nooit gedacht dat we op dat niveau konden meedoen. Maar we werden zesde met ons team van Holtenaren.” Gesterkt door deze uitslag volgden de lange afstanden, waaronder de hele triatlons en StrongmanRuns. Van een carrière in de motorsport was nooit sprake. Marco: “Dat raadde mijn moeder ten strengste af. We mogen al blij zijn dat we ons motorrijbewijs mochten halen.” Misschien maar beter ook, want echt talent voor de sport hadden de broers niet. “Ik ben volgens mij ooit gecrasht”, lacht Mark. “Met een klein motortje ben ik de hekken in gereden.” Vader August heeft ook geen moeite met de keuze van zijn zoons. “Ik heb altijd gezegd dat ze zelf mochten kiezen wat ze wilden doen.”

Hallo Familie Berends

Het kunstenaarshuis

Wonen

Het erfstuk van de familie Berends

Het witte huis aan de rand van het dorp (Aalpolsweg), het zal veel Holtenaren bekend voorkomen. Kunstenaar en architect Herman Berends ontwierp het vlak na de oorlog, nadat zijn vorige huis op die plek tijdens de bevrijding in rook was opgegaan. Met een schilderachtig uitzicht over Holten was dit huis perfect voor de generaties creatievelingen die er woonden. De huidige bewoners, kleinzoon Mathijs Berends en zijn vrouw Jessie, vertellen ons over de rijke historie van het pand. Hallo Holten

- Door Daphne Markvoort | Fotografie Jennita Stegeman

ie historie is vervlochten met de familiegeschiedenis. Het huis is namelijk altijd binnen de familie gebleven, van vader op zoon doorgegeven. “Het is mooi hoe de geschiedenis zich hier lijkt te herhalen”, vertelt Jessie. “Onze kinderen groeien op met hun grootmoeder in het achterhuisje, net zoals Mathijs dat deed met zijn grootvader.”

Een monument

licht Mathijs toe. Daarna volgde een lerarenopleiding voor de vakken tekenen en handenarbeid. Al die tijd maakte Riemko naast zijn werk al prachtige kunst. “Van aardewerk, tot meubels en schilderijen”, vertelt Jessie. “Zelfs de viool hier aan de muur is door hem gemaakt.” Die creativiteit werd ook op andere manieren slim ingezet. Bijvoorbeeld om lang op vakantie te kunnen gaan. “Mijn vader nam dan een opdracht aan om een muurschildering te maken in Oostenrijk, waar hij weken over deed. Op die manier konden we daar, met het hele gezin, lang vakantie vieren. Zo ging hij ook weleens de obers portretteren in een restaurant, zodat we gratis konden eten.”

"Het is mooi hoe de geschiedenis zich hier lijkt te herhalen"

De opa van Mathijs was kunstschilder en architect. Naast prachtige schilderijen maakte hij ook de ontwerpen voor verschillende huizen in Holten en de Eternit-fabriek in Goor. In 1938 ontwierp en bouwde hij zijn eigen huis aan de Aalpolsweg. Echter, heeft dat huis er maar zeven jaar gestaan, omdat het in ’45 volledig afbrandde. “De Canadezen waren hier op de Aalpolsweg in een hinderlaag gelopen”, vertelt Mathijs. “Ze vermoedden dat de Duitsers zich hadden verscholen in een huis aan de rand van het dorp. Dus werd dit huis gebombardeerd.”

Mathijs’ opa en oma en hun drie kinderen konden net op tijd schuilen in de kelder. Van het huis was niks meer over. Maar dat weerhield zijn opa er niet van om opnieuw een huis te (laten) bouwen. In 1947 herrees de woning aan de rand van Holten met behulp van een aannemer en het geld van de wederopbouw. “De scherven van het oude huis zie je nog in deze vensterbank”, vertelt Jessie terwijl ze wijst naar een brede vensterbank aan de achterzijde van het huis. “Het is als mozaïek hierin verwerkt.”

Paradijs in het oosten De opa en oma van Mathijs hadden het door hun kunstenaarsbestaan niet breed, maar daar wist Mathijs’ oma wel wat op. “In de zomer had ze hier een ‘kindervakantiehuis’, waar kinderen van textielbaronnen en welvarende mensen uit de Randstad een aantal weken konden verblijven”, vertelt Mathijs. “Boven het atelier bevond zich een slaapkamer. Daar stonden allemaal bedjes, als een soort slaapzaal.” Jessie laat op oude foto’s zien hoe de kinderen achter het huis in de vijver badderden en keken naar de poppenkastshow bij het achterhuisje. De kinderen van het gezin genoten met volle teugen van dit bezoek. Vader Berends vertrok tijdens die zomers liever met zijn motor naar Frankrijk, om te schilderen.

Pas toen Riemko ziek werd en was afgekeurd, kon hij zich volledig richten op de kunst. “Het was een ongelukkige samenloop van omstandigheden”, vertelt Mathijs. “Maar daarna is hij zich wel kunstenaar gaan voelen.” Jessie vertelt vol verwondering over haar schoonvader. “Ik vond het zo bijzonder om te zien: zijn handen waren helemaal vergroeid door de reuma, maar toch maakte hij nog de prachtigste dingen.”

Huizenruil De inspiratie voor veel van zijn kunstwerken haalde Riemko uit zijn eigen achtertuin: het uitzicht op de Zuurberg en Holten vanuit de woning is met recht uniek te noemen. Iets wat ook Mathijs altijd is bijgebleven. “Ik dacht er vaak aan om terug te keren naar dit huis. Toen mijn vader erg ziek werd en Jessie per toeval een baan hier in de buurt vond, zijn we verhuisd.” Vanuit Maastricht pakte het gezin de koffers om hun intrede te doen in het achterhuisje. “Dat is toen verbouwd, zodat mijn schoonouders daar konden wonen”, vertelt Jessie. Toen Riemko en zijn vrouw Joke waren verhuisd, was het de beurt aan het grote huis. En daar moest behoorlijk wat aan gebeuren. “Het atelier stond tjokvol met spullen”, lacht Mathijs.

Creatieve genen

Wonen

Herman Berends schilderde onder andere portretten, maar ook veel vrij werk. Hij had een zekere naam gemaakt, maar, zoals Mathijs het omschrijft, dat komt en gaat in de kunstwereld: “Hij was, denk ik, een regionale bekendheid en bevond zich in bepaalde kringen van kunstenaars.” Een makkelijke man was het niet, al herinnert zijn kleinzoon hem niet heel goed. “Hij was wel wat narcistisch, maar dat is kunstenaars eigen.” Zoon Riemko daarentegen, de vader van Mathijs, was een heel zachtaardige man. Ook hij bezat talent voor kunst, al heeft hij daar niet gelijk zijn werk van gemaakt. “Hij werkte voor het Kadaster in Amsterdam. Daar tekende hij kaarten”,

Hallo Holten

There is no business like family business.

www.ettc.eu

www.muller.nl

Familiehuis In 2019 overleed Riemko Berends in het achterhuisje. Voor Mathijs was het fijn om in deze periode dicht bij zijn ouders te zijn. “Toen we klaar waren met de verbouwing van onze slaapkamer is hij zelf nog de trap op gestrompeld. Eenmaal boven ging hij zitten en keek hij tevreden rond. We hebben nog ruim twee jaar samen op deze plek kunnen wonen. Tot op het laatst heeft mijn vader nog geprobeerd te tekenen.” Tegenwoordig komen de broertjes Hugo (7) en Hesse (2) vrijwel dagelijks even spelen bij oma in het achterhuis. “We beseffen elke dag hoe bijzonder deze situatie is en dat proberen we onze kinderen ook bij te brengen”, vertelt Jessie. “Zij kunnen boomhutten bouwen in de achtertuin, dat is niet voor iedereen vanzelfsprekend.” Niet alleen de familie, maar ook de creativiteit blijft voortbestaan in het huis. Al is Mathijs een stuk bescheidener dan zijn opa. “Mathijs is heel creatief en kan goed tekenen, maar dat zou hij zelf nooit zo zeggen”, vertelt Jessie. Hij heeft er dan ook nooit zijn baan van gemaakt, maar Mathijs is wel degelijk creatief bezig in zijn werk als schoenmaker, dat hij nu deels vanuit huis doet. Lachend vertelt hij: “Ik heb een kast aan de weg gezet, waar mensen uit het dorp hun schoenen in kunnen achterlaten, waarna ik ze repareer. Maar ze moeten me nog wel vinden, ik heb net mijn eerste klant gehad.”

Hallo Holten

Filosoferen Een huis als dit biedt natuurlijk ontelbare mogelijkheden. Een bed & breakfast of een theehuis; Mathijs fantaseert er van kinds af aan al over. “Toen ik ouder werd, besefte ik dat het atelier misschien toch wat te klein was voor het restaurant dat ik als kind wilde openen. Toen dacht ik nog pizzabakker te worden. Er zijn volop mogelijkheden voor dit huis. Maar we beginnen eerst maar eens met het achterstallig onderhoud.” Tot die tijd genieten Mathijs, Jessie en hun kinderen volop van deze bijzondere woning, met een uniek uitzicht dit jaar. “Normaal gesproken kijken we alleen uit op maïs, wat natuurlijk heel hoog wordt”, legt Jessie uit. “Nu heeft de boer er eerst gerst gezaaid en daarna mosterdzaad, wat hopelijk nog in bloei komt. Dat wordt vast een mooi gezicht!”

Het verplichte thuisblijven in de coronatijd was voor de familie geen straf in dit bijzondere huis. In mei 2020 schreef Mathijs er een column over in de Maastrichtse Cultuuragenda Week in Week Uit, zijn voormalige werkgever: “In de voeten kruipsporen van ons kroost ontdekten we de zonovergoten voorjaarstuin; met Hesse, onze jongste van 10 maanden, de sprietjes, takjes en steentjes; met Hugo de bloemen, dieren en schuilplekken. Ik beitste aftimmeringen en hekwerken; terug van werk in een stille schoenmakerij maakte ik Hugo blij met historische gevechtsuitrustingen van reststukken leer. En ook ‘s avonds tussen de lakens was het leven zoet. Soms opeens een opwelling van dankbaarheid voor wat je hebt in het besef dat volgende week alles anders kan zijn.”

Wonen

“Mijn ouders hadden nooit wat weggegooid.” Maar het resultaat mag er zijn. Het ‘Pippi Langkous-huis', zoals Jessie het noemt, is van binnen prachtig gerenoveerd. Met behoud van de karakteristieke elementen, dat wel. “Ik zat me eens op de wc helemaal te frustreren over een loszittende tegel”, lacht Jessie. “Bleek dat een luikje te zijn. Dit huis zit vol met verrassingen.” Ook de kunstwerken van vader en opa hebben nog een plek in het huis gekregen, al zijn dat er wel wat minder geworden.

Historie 18

Hallo Holten

Hallo Wander Drent

Het kappersmuseum van Wander

Waar herinneringen tot leven komen Heb je weleens bij Drent Kappers in de kappersstoel gezeten? Waarschijnlijk kunnen veel Holtenaren deze vraag met een ‘ja’ beantwoorden. In de huidige salon van Mark Wander aan de Oranjestraat 2. Of misschien nog wel in de tijd van Wander of zelfs ‘de oude Wander’ aan de Oranjestraat 18. Niet zo verwonderlijk ook, want Drent Kappers bestaat dit jaar 75 jaar. En wat is nou een mooiere plek om terug te blikken dan het enige echte kappersmuseum van Holten en omstreken. - Door Hanneke Janssen | Fotografie Jennita Stegeman

og nooit van het kappersmuseum gehoord? Dat kan. Eigenlijk heeft Wander het bestaan van zijn verzameling nooit echt aan de grote klok gehangen. Toch ontvangt hij regelmatig groepen die komen voor een rondleiding, die steevast wordt afgesloten aan de keukentafel. “Met een glaasje Jägermeister. Ja dat hoort erbij hè?” Groot is het museum niet, maar de verhalen van Wander maken het een ware belevenis.

Kappersvoeten Wander loopt voorop de trap af naar de kelder van zijn woning. Een woning die na de verhuizing van de salon flink is uitgebreid. De herensalon is er toen namelijk bij aan getrokken. Terwijl hij loopt, wijst hij nog even naar zijn voeten. “Zie je dat die scheef onder mijn benen staan? Ze hebben de vorm van een kappersstoel aangenomen. Dat krijg je ervan als je al 57 jaar lang om zo’n stoel heen schuift. Ik krijg m’n voeten niet meer recht.”

Alle scharen bewaard

Hallo Holten

Historie

En dan komen we terecht in het kappersmuseum. De oude kappersstoel uit de vroegere salon, de werktafel en spiegel geven meteen het gevoel dat je je weer in de oude zaak uit de jaren ’90 bevindt. “Een jaar of vier geleden ben ik begonnen mijn verzameling uit te stallen”, vertelt Wander. “Door de jaren heen had ik al best wat spullen verzameld. Zo heb ik alle scharen nog, waarmee ik heb geknipt. De Oudheidkamer kreeg daar lucht van en liet me weten ook nog wat kappersspullen te hebben die ze

Historie 20

Hallo Holten

Kappersspullen met een verhaal Bij het overgrote deel van de spullen in het museum heeft Wander wel een verhaal. En dat niet alleen. Hij vertelt ook graag anekdotes over de tijd dat zijn vader de kapperszaak nog bestierde. “In die tijd was de kapperszaak echt een ontmoetingsplek. Je maakte toen geen afspraak, maar ging in de wachtruimte zitten tot je aan de beurt was. En daar hoorde je van alles."

Een jaar lang knippen voor niks "Zo weet ik nog dat het op een dag heel hard sneeuwde. Een klant kwam binnen met zo’n dikke duffelse jas, helemaal onder de sneeuw. Hij had de hele dag buiten gewerkt. Mijn vader had een klein kacheltje in de zaak en daar ging de klant voor staan, om op te drogen. Dat kacheltje was alleen gloeiend heet. Dus m’n vader zei: ‘Als je dit een minuut volhoudt, knip ik je het hele jaar voor niks’. Het kostte moeite, maar de klant hield vol. ‘Dus nu mag ik het hele jaar voor niks', zei hij trots. ‘Klopt’, zei m’n vader. ‘Het jaar telt alleen nog maar twee dagen'.”

Heb je terug van 1.000 gulden? “Mooi is ook het verhaal van ‘Bets van de Poppe’, wiens haar m’n vader had geknipt. Hij wilde afrekenen en vroeg: ‘Heb je terug van 1.000 gulden?’ M’n vader keek in de kassa lade en zei: ‘Ja, dat heb ik wel’. Zijn reactie was: ‘Oh, dan heb je vandaag

Hallo Holten

genoeg verdiend’. Hij zwaaide nog een keer en verliet de zaak zonder te betalen. Mooie humor. Uiteraard kwam hij later terug om te betalen.”

Elke klant een eigen scheermes Dan laat Wander een scheermes zien. “Vroeger had iedereen z’n eigen scheermes. Kwam je bij de kapper, dan gebruikte hij het scheermes met jouw naam erop. Kijk, hier ligt zo’n exemplaar. Het is helaas geen echt ivoor. Ik heb het Manny Wegen laten checken, maar het is wel een luxe mes. En zie je welke naam erop staat? Claus! Of het prins Claus is weet ik niet, maar zeker is wel dat het van een welgesteld persoon is geweest.”

Een witte kappersjas, koffer en aktetas Halverwege het museum hangt een witte jas aan een haakje. “De kappersjas van m’n vader. Voor veel Holtenaren een bekend beeld. Naast die jas staat z’n koffer en aktetas. Daarmee kwam hij in de oorlog vanuit het Drentse Nieuw-Buinen naar Holten om bij kapper Van Geenhuizen te werken. Hij had gezien dat ze daar een kapper zochten. Zo zette hij z’n eerste stappen in Holten, waar later de basis werd gelegd voor het familiebedrijf Drent Kappers.”

Benieuwd naar meer verhalen over Drent Kappers? Ter ere van het 75-jarig jubileum bracht de Holtense kapper deze maand een jubileummagazine uit. Af te halen aan de zaak en boordevol leuke verhalen, tips en anekdotes.

Historie

weg wilden gooien. Ze vroegen me of ik nog interesse had.” Vorig jaar plaatste Tubantia een artikel over het museum en toen was het hek van de dam. “Ik kreeg onder andere een telefoontje uit Wageningen van iemand die heel veel kappersspullen had en ze wilde weggooien. Maar ook kijk ik regelmatig op Marktplaats.”

Hallo Paasvuren

Hoe groter, hoe beter

Platteland

De jaarlijkse strijd om de paasvuren

Overijssel staat om veel dingen bekend: meren, polders, beken, historische Hanzesteden. Maar in deze regio zijn de paasvuren toch wel het populairst. Groepen jongeren uit verschillende dorpen bouwen elk jaar een meesterwerk van hout, dat vervolgens op Eerste Paasdag in de fik wordt gestoken. En elk jaar is het weer spannend: wie bouwt de grootste? Om een inkijkje te geven in het bouwen van een paasvuur en wat er bij komt kijken, spraken we met 14 bouwers van 5 paasvuren. - Door Wieke van der Zee | Fotografie Archief paasvuurboek

Hallo Holten

Zo bouw je een paasvuur

Sommige groepen beginnen wat later, maar eind december is iedereen er wel druk mee. Veel zaterdagen worden opgeofferd om de houtstapel zo groot mogelijk te maken. En ook bij deze stap wordt veel overleg gepleegd. Voor het halen van hout op de Holterberg moet namelijk contact worden gelegd met Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten. Er wordt een plek aangewezen waar hout verzameld worden mag. Vaak wordt in de eerste periode vooral veel hout gezaagd; pas later wordt het opgehaald. Dat heeft te maken met het broedseizoen van de vogels. Dit gaat in op 15 maart en vanaf die dag mag er geen lawaai meer worden gemaakt.

De echte ‘geheimen’ worden natuurlijk niet prijsgegeven, want: concurrentie. Maar over het algemeen gaat het bouwen van een paasvuur elk jaar hetzelfde. Begin november is de eerste vergadering met alle organisatoren bij elkaar. Hierna moeten er locaties worden gezocht, die staan ook in de vergunningsaanvraag. Het zoeken van zo’n locatie is niet altijd makkelijk. Als Pasen laat valt, willen sommige boeren hun terrein niet beschikbaar stellen. Het komt dan niet goed uit met hun eigen seizoen. Tot nu toe is het altijd gelukt, al was het soms wel wat kort van tevoren.

Bouwen

Verzamelen

En dan, als het paasvuur is gebouwd, het juryoordeel is geveld en iedereen zich heeft verzameld op het terrein… dan gaat het vuur aan! Het harde werken wordt beloond.

Eind november beginnen enkele buurtschappen al met hout halen. Want hoe meer hout, hoe groter het paasvuur.

Hallo Holten

De paasvuurbouwers beginnen pas twee weken voor Pasen met het opbouwen van de stapel. Al het verzamelde hout wordt gesorteerd en in de juiste volgorde opgestapeld. Zo wordt voorkomen dat vogels er nesten in bouwen. In de regels van de competitie staat dat het hout vanaf 4,5 meter hoogte met de hand moet worden gestapeld, wat een werk! Dit is trouwens ook de reden waarom het paasvuur van Lichtenberg altijd buiten mededingen meedoet; zij stapelen met machines.

De fik erin!

Platteland

e eerste vergadering over de paasvuren is al vroeg in november, bij het Trefpunt in Espelo (“Ik kan het ook niet helpen.” De concurrentiestrijd is nu al begonnen!). De organisatoren van de paasvuren in Beuseberg, Dijkerhoek, Espelo, Holterbroek en Lichtenberg zijn bij elkaar om het nieuwe seizoen te bespreken. Dit moet ook wel zo vroeg, want de vergunningen moeten uiterlijk twaalf weken van tevoren worden aangevraagd. Vaak is er ook eerst nog een vergadering met de burgemeester van Rijssen-Holten om de plannen door te nemen. Het bouwen van een paasvuur is een serieuze zaak.

ooK AFHAAL EN BEZoRGING

Eten bij huzen ook voor een patatje en een snackje ben je bij ons aan het juiste adres Op het industrieterrein van Holten is Eten bij Huzen gevestigd. Een

N322

eigentijdse en knusse eetlocatie,

Keizers

weg

makkelijk bereikbaar en met eigen parkeerplaatsen voor de deur. Eet bij ons een vers belegd broodje, een heerlijk huisgemaakt lunchgerecht of één van onze speciale burgers.

Handels

weg

Voor bedrijven

2 min. rijden vanaf het centrum >

verzorgen en bezorgen we complete lunches.

Handelsweg 2, Holten

T 0548 36 35 57

www.etenbijhuzen.nl

Ieder voor zich Op de vraag wanneer de concurrentiestrijd losbarst, is het antwoord kort: “Morgen!” Hoewel de rivaliteit wel minder is dan eerder (“De echte haat is er wel af.”), vertrouwen de verschillende groepen elkaar niet echt tijdens de ‘paasvuurperiode’. Vooral in de laatste twee weken is er een zekere spanning te merken tussen de bouwers van Espelo en die van Dijkerhoek. Beide groepen gaan elk jaar voor het hoogste bouwwerk. Dat is één van de categorieën waarin prijzen te verdienen zijn. Daarnaast is er ook een prijs voor het mooiste bouwwerk (daar gaan Holterbroek en Beuseberg voor) en als laatste wordt de ontvangst van de jury beoordeeld. Een beetje doorvragen leert ons dat er al bij het hout halen voordeeltjes worden gewonnen. “Je probeert de ander voor te zijn met hout regelen; vaak proberen we vaste adresjes te krijgen. En het gebied op de Holterberg wordt dan wel verdeeld, maar het echt mooie hout is vaak snel weg.”

Hallo Holten

Als er wordt gevraagd wie er dit jaar gaat winnen, wordt er als eerste “Espelo!” geroepen. De tijd zal het uitwijzen, we wensen alle groepen in ieder geval heel veel plezier met het bouwen van hun paasvuur! “Maar het gaat natuurlijk om de gezelligheid en de saamhorigheid.” Er wordt gelachen. Natuurlijk, Kevin.

Het coronavirus beïnvloedt ook de paasvuren Helaas konden de paasvuren vorig jaar niet doorgaan in verband met corona. Ook dit jaar wordt er rekening gehouden met een eventuele aangepaste versie (“Het staat op de agenda, dus we gaan het er zo vast over hebben.”). Mocht het dit jaar weer niet doorgaan, dan gaat het hout niet verloren. Een deel wordt versnipperd of het wordt weggehaald om ergens anders te gebruiken. In sommige gevallen wordt met de gemeente overlegd om het vuur ver vóór Pasen aan te steken, zodat er geen extra mensen op af komen. We hopen natuurlijk dat alle vuren dit jaar kunnen doorgaan zoals ze bedoeld zijn!

Platteland

Er is ruimte voor ontspanning en een biertje. En misschien komen de verschillende groepen ook nog wel even bij elkaars vuur kijken.

Gezondheid 26

Hallo Holten

Hallo Woonzorgcentrum De Diessenplas

Tijd voor een nieuw hoofdstuk

“Binnen grenzen op zoek naar mogelijkheden” Het blijft toch weer even wennen: een volle tafel in één van de koffiekamers van woonzorgcentrum De Diessenplas. Want lange tijd was dat natuurlijk anders. De coronapandemie hield de hele wereld in z’n greep; voor iedereen op zijn of haar manier persoonlijk ingrijpend. Ook van alle bewoners (en familie) en medewerkers van De Diessenplas werd er tijdens deze periode veel gevraagd. Maar het bracht tegelijkertijd ook hele mooie dingen. “Meer oog voor je medemens”, vat locatiecoördinator Welzijn en Vrijwilligers Willy Dommerholt treffend samen. Zij is samen met haar collega Ria Stevens aangeschoven om met bewoonster Mini Lodeweges (86) en haar dochter Gerrie Lodeweges te praten over deze bewogen tijd.

“H

et begon met de desinfectiedispensers bij de ingang. Dat was één van de eerste zichtbare maatregelen”, vertelt Ria. “Maar na de persconferentie volgde al snel de lockdown en kregen we te horen dat we de deuren moesten sluiten. Niemand mocht het gebouw meer in. Een heftig besluit.” Mevrouw Lodeweges en haar dochter moeten weer even slikken bij de terugblik naar dit moment. Maar al snel volgt er een lach, want mevrouw Lodeweges tovert haar agenda tevoorschijn. Een gedegen voorbereiding. Zo kwiek als ze namelijk is, heeft ze de exacte datum van de lockdown genoteerd. “Dat was op 20 maart 2020”. 'Ik mag niet meer naar buiten', zijn letterlijk de woorden die bij deze dag genoteerd staan. Al met al duurde de totale lockdown uiteindelijk veertien weken. Een lange tijd. Iets dat mevrouw Lodeweges veel deed.

Balkonscène Maar gelukkig bood het balkon van haar appartement uitkomst.

Hallo Holten

Vanaf deze plek was het wel mogelijk om contact te hebben met familie en was een gesprek mogelijk. Ze vertelt: “Mijn appartement is op de tweede verdieping en we konden elkaar goed verstaan als mijn kinderen beneden in de tuin stonden. Bovendien was het mooi weer.” Haar dochter vult aan: “Maar dat je niet meer met elkaar een rondje mocht wandelen, was moeilijk. De vrijheid was weg.” Mini: “Ik ben oold en wies genog um te bepal'n of ik noar buut'n goa.” Willy knikt bevestigend: “Het was voor alle partijen ingrijpend. Dat de regering voor je beslist in werelds belang en dat je daar als individu zo’n offer voor moet brengen.”

Denken in mogelijkheden Willy vervolgt: “Maar we zijn wel direct gaan zoeken naar mogelijkheden. Wat kan wel? Welke behoefte is er? Bezoek mag niet komen, hoe gaan we hier mee om?” Al vlug werd daar het initiatief voor de babbelbox geboren. “Eerst buiten in een tent, maar die waaide op een gegeven moment weg”, lacht Ria.

Gezondheid

- Door Marieke Pross | Fotografie Jennita Stegeman

“Dus toen hebben we de voormalige fysioruimte omgebouwd tot een zogenoemde babbelbox.” En dat was een groot succes. Op basis van reserveringen kon je in deze ruimte toch veilig met je familie in gesprek. Er werd een tijdelijke wand en een glazen wand, met een geluidsinstallatie, geplaatst. “En dat allemaal met behulp van lokale sponsoren. Die saamhorigheid, dat heeft corona wel gecreëerd.” En dat is nog maar een klein voorbeeld van de lokale acties waar met dankbaarheid op wordt teruggekeken. Willy zegt: “Zo maakten de schoolkinderen met stoepkrijt tekeningen. Er werden ijsjes gebracht, bloemen bezorgd en hebben we genoten van lekker gebak. Ook waren er heel leuke muzikale optredens. Zo hebben we het Brookduo uit Markelo in de tuin gehad. Deze initiatieven zijn ontstaan doordat er een beperking was door corona. Ineens kreeg ieder mens meer oog voor zijn medemens. Dat was heel mooi.”

zoals Rummikub.” Op de iPad welteverstaan, want daar kon ze zich – als één van de weinigen binnen De Diessenplas – heel goed zelfstandig mee redden. Gerrie licht toe: “Met dank aan haar kleinzoon en schoonzoon, die hebben haar dat geleerd. Op haar tachtigste kreeg ze haar eerste iPad.” Dat bracht haar in deze tijd ook veel voordeel. Via FaceTime onderhield ze regelmatig contact met haar familie. En zelfs op haar verjaardag was er via een ZOOM-meeting aandacht voor haar. “Er mocht in die periode maar één persoon op bezoek. Die zorgde voor de verbinding en dan was iedereen er toch bij.” Zo was er ook die ene keer dat de televisie het niet meer deed. “Maar we waren heel inventief. Via FaceTime hadden we contact met mijn moeder en heeft haar kleinzoon de televisie weer aan de praat gekregen.”

Gezondheid

"Het was voor alle partijen ingrijpend."

Digitale revolutie zorgt voor verbinding En ook mevrouw Lodeweges maakte er op haar manier het beste van. “Ik kon mezelf goed alleen vermaken. De bieb op onze locatie was gelukkig nog open. En ik deed soms spelletjes,

Moeilijke tijd De iPad speelde voor meerdere bewoners in deze tijd een grote rol. Ria vertelt: “Het beeldbellen is daardoor in het leven geroepen. We gingen, afhankelijk van de behoefte van de bewoners bij ze langs met de iPad, zodat ze hun familie via deze weg toch konden zien.” Maar ook Ria vond het af en toe heel verdrietig. “We zorgden wel voor één op één aandacht voor wie dat wenste. En hadden ook veel overleg met de medewerkers

Hallo Holten

manifesteerde in De Diessenplas. Ria vertelt: “Pas in april dit jaar hadden we de eerste besmetting. Dat viel achteraf gezien nog mee. Maar dat is ook een kwestie van geluk.” En daar wil Willy toch op inbreken. Ze maakt van het moment gebruik om een compliment uit te spreken: “Dat heeft ook te maken met hoe je als medewerker in het protocol staat. Hou je ook echt die afstand? Dat geldt ook voor het bezoek dat op een gegeven moment weer mocht komen: hoe gingen zij daarmee om? Al met al is dat ook een factor geweest die hierop van invloed was. Alle medewerkers hebben die verantwoordelijkheid ook echt genomen.”

Ook Gerrie had het er soms heel moeilijk mee. “Het frustreerde wel eens. Dan kregen we weer een brief vanuit de directie, van mensen die ik niet kende, met nieuwe maatregelen. Waarom moest dat zo streng? Mijn moeder is oud en wijs genoeg en kan zelf heel goed die anderhalve meter in stand houden. Dus ik heb daar ook wel eens tegen geageerd. Maar tegelijkertijd was ik heel blij dat mijn moeder hier zat en dat ik zeker wist dat er elke dag toch iemand naar haar omkeek.”

Genietmomenten

Compliment Het duurde lang voordat corona zich daadwerkelijk

Hallo Holten

Met als belangrijkste doel: gezond blijven. Mevrouw Lodeweges heeft overigens al die tijd niet in angst geleefd. “Als je zo oud bent, dan sta je er anders in.” De beperkingen vond ze vervelender. “Ik ga liever voor de kwaliteit in het leven.” Dus nu het weer kan, geniet ze met haar familie weer volop van de gezamenlijke momenten: naar de verjaardag van de kleinzoon, op de koffie bij haar broer die vlakbij woont, of een terrasje pakken met haar kinderen. Dan gaat het papieren coronavaccinatiebewijs mee in de tas. “Dat ik dat nog mag meemaken op mijn oude dag."

Gezondheid

van de dagbesteding en de woonondersteuners. Wie heeft er aandacht nodig? Mantelzorgers en vrijwilligers mochten immers niet komen. En al die andere taken, die zij normaal gesproken doen. Neem bijvoorbeeld - heel simpel - het wassen: hoe kregen we de was nu bij de mantelzorgers? Gelukkig hebben we daar een systeem voor bedacht.” Ook het persoonlijke contact was lastiger. Ria vervolgt: “We hadden handschoenen, soms een beschermingspak en mondkapjes. Enkele bewoners zijn slechthorend en door die kapjes zijn we moeilijker verstaanbaar. Er werd kunstmatig een afstand gecreëerd; er hoort gewoon geen pak of mondkapje tussen.”

Hallo Anja Beldman en Maarten Korting

Het is zalig thuiskomen in Holten Zij is een echte Holtense. Ze is er geboren en getogen en heeft altijd alle familie en vrienden om haar heen gehad. Hij komt van oorsprong uit het westen, maar heeft hier in 1994 helemaal zijn plek gevonden. Wat ze gemeen hebben? Beiden hebben ze het voorrecht om met hun hoofd in de wolken te mogen werken. Anja Beldman en Maarten Korting nemen ons in vogelvlucht mee op de routes die zij hebben afgelegd in hun bijzondere werk als stewardess bij Transavia en als piloot bij KLM.

Succes

- Door Amber Maathuis | Fotografie Jennita Stegeman

Hallo Holten

elen kennen Anja wellicht van Autobedrijf Erik Huzen of Eten bij Huzen. Naast haar baan bij Transavia is zij ook deels werkzaam in het bedrijf van haar man. “Ik vind de afwisseling zo leuk”, vertelt ze. “In het begin van de week vlieg ik en de rest van de week werk ik hier in Holten. Zo maak ik ook de leuke dingen in het weekend gewoon mee.” Het was voor Anja geen meisjesdroom om stewardess te worden, maar toch kwam de keuze ook niet helemaal uit de lucht vallen. “Toen ik zestien was, wilde ik tropenzuster worden. Geïnspireerd door het televisieprogramma ‘The Flying Doctors’, waarin een arts en een verpleegster in een klein vliegtuig naar de rimboe vlogen om mensen te helpen. Dat leek me gaaf.” Anja volgde uiteindelijk toch een toeristische opleiding en begon na het behalen van haar diploma, nu ruim 25 jaar geleden, meteen bij Transavia. cockpit. “Op de korte vluchten – tot 9 uur vliegtijd – zit ik altijd met één collega, de copiloot, in de cockpit. Bij vluchten langer dan 9 uur zijn we met z’n drieën. Vaak is het zo dat de één heen vliegt en de ander terug. Degene die niet stuurt, zorgt dan voor de administratie en onderhoudt het contact met de luchtverkeersleiding. Het is echt teamwork en dat maakt het ook zo leuk om dit te doen.”

Maarten kwam in 1994 vanuit het westen in het buitengebied van Holten (Holterbroek) wonen om hier vervolgens nooit meer weg te gaan. “Voor mij is de ruimte en het groen van wonen in Holten de perfecte afwisseling met mijn werk in de aluminium buis, waarin ik heel veel mensen vervoer naar grote steden.” Alhoewel dit als een wat onromantische omschrijving van vliegen klinkt, is het overduidelijk dat Maarten gek is op zijn Hij vervolgt: “Er komt meer bij kijken dan werk. “Het was echt een jongensdroom. alleen het ‘besturen’ van het vliegtuig. Je hebt Die droom ontstond aan boord van – veiligheid en commercie, maar ook milieu hoe toevallig – Transavia”, vertelt hij speelt een steeds grotere rol. Daarnaast is lachend. “In die tijd mocht je nog in elke vlucht anders, bijvoorbeeld alleen al door de cockpit komen kijken. Toen was ik - Anja Beldman weersomstandigheden of ander verkeer dat je verkocht. Er waren mensen die zeiden dat tegenkomt. Er zijn plekken in de wereld waar je je oren en ogen ik het niet zou redden en ik een alternatief moest bedenken, goed moet openhouden, omdat de verkeersleiding daar niet zo maar ik moést gewoon piloot worden. Ik ben er 100% voor goed is als in Europa. En de passagiers zitten natuurlijk urenlang gegaan en op mijn 19e startte ik met de opleiding.” stil in een kleine ruimte. We kunnen het vliegtuig niet even in Onder de mensen de berm zetten om dingen op te lossen, dus dan zijn wij ook Hun rollen en taken in het vliegtuig vormen letterlijk een echt afhankelijk van het team in de cabine.” Doordat Maarten wereld van verschil, maar toch zijn beide onmisbaar tijdens lange afstanden vliegt, gaat hij in tegenstelling tot Anja nooit een vlucht. Anja vertelt: “Wanneer ik de rol van purser draag, op dezelfde dag heen en weer. “Stops duren bij mij meestal 24 ben ik de leidinggevende van de stewardessen in de cabine. of 48 uur. Hierdoor zie ik echt wat van de wereld en kom ik op Als stewardess heb je vooral met de mensen in het vliegtuig te plekken waar ik privé anders niet zou zijn gekomen. Ook zie maken. Je moet echt van mensen houden en kunnen inspelen ik de collega’s buiten de cockpit niet tot nauwelijks tijdens de op wat er allemaal gebeurt in zo’n cabine. We zijn er in eerste vlucht, dus dan zitten we vaak na de tijd even bij elkaar. instantie voor de veiligheid in én van het toestel. Wij helpen als Verder is het vooral ook veel slapen tijdens zo’n stop. er echt iets gebeurt met het vliegtuig, maar ook als één van de Helemaal als we maar 24 uur hebben, want je moet weer passagiers wat heeft. Bij 99% van de vluchten verloopt gelukkig scherp en opgeladen zijn voor de terugweg.” alles prima. Omdat ik deeltijd vlieg, is het voor mij steeds weer Hoogtepunten een uitje. Als ik dan mensen spreek die hier uit de buurt kunnen Elke vlucht is een letterlijk hoogtepunt. Anja en Maarten hebben komen, vraag ik ze waar ze vandaan komen. Met de meeste genoeg leuke dingen mogen meemaken in al die jaren dat zij mensen uit de regio heb je op de één of andere manier wel een inmiddels vliegen. Anja trapt af: “Ik mocht een nieuw vliegtuig connectie en ben je al bijna familie. Dat contact met mensen ophalen in de Boeing-fabriek in Seattle. Daar werd ik samen vind ik heel erg leuk. Ook werk ik altijd met een wisselend met een paar collega’s voor gevraagd. Toen zijn we eerst als team. Enerzijds is dat leuk, omdat je zo heel veel collega’s leert passagiers naar Vancouver gevlogen. Vanaf daar reden we met kennen. Anderzijds kun je je zo lastig aan mensen binden. de auto naar Seattle en kregen we een programmarondleiding Ik vlieg altijd op maandag, dinsdag en woensdag één vlucht in de fabriek waar de interieurs worden gemaakt. We zijn toen heen én terug op locatie in Europa. Het maakt mij dan niet echt op plekken geweest waar geen camera’s mogen komen. zoveel uit naar welke bestemming ik vlieg, want ik vlieg ook Dat was voor mij de kers op de taart. Maar ook de kleinere altijd meteen weer terug.” dingetjes zijn leuk. Bijvoorbeeld wanneer er een applaus volgt Met open oren en ogen na een landing. Vroeger deden passagiers dat altijd, maar Maarten vliegt daarentegen juist de hele wereld over. Hij is tegenwoordig gebeurt dat bijna niet meer en dus is het des als gezagvoerder verantwoordelijk voor wat er gebeurt in de te leuker als ze het wel doen.

Hallo Holten

Succes

"Ik vind de afwisseling zo leuk"

Job Alert! Ben je student en op zoek naar dé ideale bijbaan? Solliciteer dan NU via onze website!

Voor de aanleg van elektrische installaties. Of het nu gaat om het aanleggen van verlichting, het trekken van bedrading, het aansluiten van schakelaars. Wij realiseren het professioneel voor u. Maar ook voor aanleg van betrouwbare beregeningssystemenen kunt bij ons terecht.

www.buismanelektra.nl

Verzetstraat 66

06 51 73 34 50

7451 DS Holten

info@buismanelektra.nl

Dat voelt echt als thuiskomen”, stelt Maarten. Ook gaan ze allebei zelden met het vliegtuig op vakantie. “Ik heb die behoefte niet zo”, vertelt Anja. - Maarten Korting Maarten heeft warme herinneringen aan “Wij gaan lekker naar Italië en Oostenrijk een specifieke vlucht van heel wat jaren met de auto en dan nemen we onze geleden. “Ik had een lange vlucht. Het was schoolvakantie eigen spullen mee. Het is gewoon ook niet zo praktisch. en het vliegtuig zat vol met een klas kinderen. Het team uit Met vriendinnen maak ik wel eens een stedentrip. Dan gaan de cabine heeft het toen perfect gedaan. Ze hadden een we wel met het vliegtuig." Maarten deelt die mening. “Er zijn kleurwedstrijd georganiseerd. De tekeningen werden aan echt nog wel dingen die ik wil zien of bijvoorbeeld vrienden die de bagagebakken gehangen en ik mocht als gezagvoerder ik wil opzoeken op Tahiti, maar ik hoef niet op vliegvakantie. komen beoordelen. De winnaar mocht even in de cockpit Ik kan hier wandelen en mountainbiken. De Borkeld vind ik komen kijken. Kinderen die niet bij die groep hoorden of echt fantastisch. Het is denk ik echt de afwisseling. Als je jaar in ouder waren, vonden het eerst stom, maar uiteindelijk jaar uit in een vliegtuig werkt, dan voelt dat niet als vakantie.” zaten ze allemaal te kleuren.” Als piloot en stewardess hebben Maarten en Anja ook het nodige Geen plek zoals thuis moeten laten schieten. Beide misten ze in het verleden – en nog Wanneer je op zoveel plekken binnen of buiten Europa steeds – regelmatig feestjes van familie en vrienden. Ook is het komt, zou je verwachten dat het moeilijk is om een favoriete lastig om deel te nemen aan teamsporten. Toch zouden ze bestemming te kiezen. Toch hoeven Maarten en Anja hier beiden hun werk in de wolken niet willen missen. Het is een beiden niet lang over na te denken. “Schiphol is de mooiste 'way of life'. Ze gaan al jaren mee in de luchtvaartbranche en bestemming”, vertelt Maarten. “In de auto de IJssel over”, genieten hier nog steeds volop van. Het cliché is waar: de tijd vult Anja aan. “En dan die gouwe ouwe deuk in de brug. vliegt letterlijk, wanneer je iets doet dat je écht leuk vindt.

Hallo Holten

"Schiphol is de mooiste bestemming"

Succes

Gewoon mensen die je echt bedanken en complimenten geven. Daar doe je het voor.”

Eet smakelijk! 34

Hallo Holten

Hallo Albert en Rikie Reinaardus

Tijd voor een nieuw hoofdstuk

Ondernemen in hart en nieren; Reinaardus Vis De goedlachse Albert Reinaardus is een bekend gezicht voor (Holtense) visliefhebbers. Al jaren runnen hij en zijn vrouw Rikie samen Reinaardus Vis. Je ziet ze natuurlijk op de Holtense weekmarkt, maar ook zeker daarbuiten. Daarnaast heeft hij lange tijd zijn eigen viswinkel aan de Larenseweg 32 gehad. Een gedeelte van het pand wordt nog steeds gebruikt om de verse vis te verwerken. Aan het einde van dit jaar houdt Reinaardus Vis op te bestaan. Hét moment om terug te blikken op het werk van deze ervaren visspecialist. En om het familiebedrijf hiermee stiekem in het zonnetje te zetten… - Door Marieke Pross | Fotografie Jennita Stegeman

In de familie En dat is eigenlijk van vader op zoon(s) overgedragen. Albert vertelt: “Na de MEAO wisten mijn broer en ik niet goed wat we wilden doen. Toen zijn we onze vader maar gaan helpen in de (vis)zaak, die hij in 1954 was gestart. Hij stond in die tijd ook veel op markten in bijvoorbeeld Nijverdal en Raalte, maar ook op de veemarkt in Zwolle. Daar kon hij wel een extra paar handen gebruiken.” Dat was het begin van het avontuur van het familiebedrijf, want ook broer Jan en zijn vrouw Dinie hebben jarenlang meegewerkt in de zaak. Wegens gezondheidsredenen zijn zij inmiddels gestopt. “Maar we hebben het samen mooi opgebouwd”, vertelt Albert dankbaar.

Hallo Holten

Een schat aan ervaringen We kijken samen terug naar de beginjaren van het bedrijf. “Vroeger werd vis gezien als een delicatesse. Vis at je erbij en kwam alleen op tafel als het vlees op was”, grapt hij. “Terwijl het tegenwoordig echt als gezonde voeding wordt gezien.” De markt stond en staat symbool voor de visspeciaalzaak. In de jaren zeventig werden de markten uitgebreid. “Groenlo, Gorssel en ook Holten kwamen daar op een gegeven moment bij.” En daar is de bekende viswagen nog steeds iedere week te vinden. In al die jaren maak je natuurlijk van alles mee. “Je bouwt contacten op met mensen, maakt een praatje. We hebben veel vaste klanten. Zo was er een meneer van 94 jaar die boven op de Holterberg woonde en bij mij kwam voor het plaatselijke nieuws. ’Gef het nog nieuws’, zei hij dan zo mooi”.

Onderwijzende visboer Maar naast het werk als marktkoopman, had Albert nog meer in zijn mars. “Het was eind jaren zeventig.

Eet smakelijk!

en vrolijk gezicht opent de deur: “Kom d'r in”. Natuurlijk moet de rasechte ondernemer nog even iets afmaken, maar daarna neemt hij alle tijd voor een goed gesprek. Want er valt genoeg te vertellen over 67 jaar ondernemerschap.

HEBJE PC

Uw partner in computer en IT, van agrarisch en privé tot aan het MKB

Installatie

De Wheeme 12, Holten M info@hebjepc.nl

T 06 - 24 22 74 37

Reparatie

Onderhoud

Advies

Verkoop

www.hebjepc.nl

06 - 57 54 72 98 matserschilderwerken.nl

Airless spuitwerk

Buitenschilderwerk

Binnen schilderwerk

Ook voor bedrijven en particulieren

Met Sikkens vakschilder garantie

Ook als Winterschilder

Hallo Holten

In het vakblad van toen stond een advertentie voor een docent Vakbekwaamheid voor een visbewerkingsbedrijf. Dat leek me wel wat. De professor van de vakopleiding in Rijswijk kwam naar ons toe en zei ‘Begin maar gewoon’. Dus dat heb ik gedaan. In mijn kelder gaf ik de theorie en in de werkplaats vond het praktijkgedeelte plaats. Daar had ik natuurlijk zelf ook profijt van”, knipoogt hij. “Maar het was daarnaast interessant om te zien hoe de leerlingen steeds beter het vak onder de knie kregen. En ze kwamen overal vandaan, zelfs uit Ameland.” Om goed beslagen ten ijs te komen, volgde Albert zelf een pedagogische opleiding om door te mogen gaan met lesgeven. "Want dat werd ook een vereiste.” Op een gegeven moment verdween de officiële vakopleiding en daarmee ook de inzet van Albert op dit vlak. Maar hij zette zijn educatieve vaardigheden voort. “Ik ben toen workshops gaan geven. Dus na een drukke marktdag, stapte ik in de auto voor een workshop aan medewerkers van bijvoorbeeld Albert Heijn. Ik reisde daarvoor door het hele land, zelfs tot aan Weert. Maar dat was wel een beetje te veel van het goede en daar ben ik na twee jaar mee gestopt. Maar al met al heb ik wel de 25 jaar als ‘onderwijzer’ volgemaakt.”

af komen. Ik ga in elk geval niet bij mijn vrouw in de keuken staan”, grapt hij.

Afscheid 31 december 2021 wordt een memorabele dag. Want dat is de officiële sluitingsdatum van Reinaardus Vis. Maar in de praktijk is de laatste werkdag op 5 januari 2022 op de markt in Raalte. Natuurlijk heeft Albert nagedacht over een eventuele overname. “Maar onze kinderen hebben ook allemaal een leuke baan. En daarbij, de markt is niet iets fysieks wat je kunt overdragen.” Het pensioen zit dus in de stenen van het voormalige (winkel) pand aan de Larenseweg, dat in de toekomst plaatsmaakt voor nieuwbouwwoningen. Maar laten we niet vergeten dat er een heleboel herinneringen zijn gecreëerd, die nooit verloren gaan.

De tijden veranderen. Zo sloot de viswinkel aan de Larenseweg haar deuren: “Want daar is Holten toch te klein voor. En met een simpel gebakken visje op de markt red je het niet meer. We maken inmiddels ook salades, maaltijden, visbowls of een zalmvlinder. Het wordt allemaal steeds luxer. Ik kan daar wel mijn creativiteit in kwijt”, lacht hij. En dat geldt ook voor zijn vrouw Rikie, die de drijvende kracht achter de cateringservice – met name gericht op de horeca - is. Al met al een druk bestaan voor het ondernemersechtpaar; Albert werkt zes dagen in de week, voor hobby’s heeft hij geen tijd. “Minimaal drie keer in de week is er aanvoer van verse producten. Dat fileren we dan en vervolgens gaat het de markt op.” ‘Gelukkig’ is er in de zomer en in de winter wel tijd voor een weekje vakantie. “Ik ga graag op wintersport. We hebben een heel gezellig clubje met elkaar, overgehouden aan het stijldansen van vroeger”, grinnikt Albert. Straks is er ‘tijd zat’. “Maar dat laat ik allemaal rustig op mij

Hallo Holten

Eet smakelijk!

Meegaan met de tijd

Hallo Wouter Reilink

Wouter Reilink helpt jongeren in het buitengebied

Meer mogelijk dan je denkt De geboren en getogen ‘Sploder’ Wouter Reilink is misschien zelf niet politiek actief, maar toch is hij er wel bij betrokken. Hij signaleerde dat veel (jonge) mensen in het Holtense buitengebied moeite hebben om daar te kunnen blijven wonen en werken. Met eigen ervaringen en ervaringen vanuit zijn werk besloot hij deze Holtenaren te helpen om hun plattelandsdromen waar te maken.

- Door Daphne Markvoort | Fotografie Jennita Stegeman

“D

e bereidwilligheid is er aan beide kanten”, vertelt de pas 26-jarige Wouter. Hij brengt, samen met anderen, de jongeren in contact met de juiste personen bij de gemeente. “Zowel bij de jongeren als bij de gemeente is er veel mogelijk. Maar ze weten elkaar niet altijd te vinden. Daar wil ik bij helpen.”

meent Wouter. “Ik vind het belangrijk dat we ons buitengebied behouden”, legt hij uit. “Dat betekent zeker niet dat er geen ruimte is voor ‘import’, maar wel dat we onze eigen jongeren en inwoners een kans moeten bieden. En die kansen zijn er. Holtenaren in het buitengebied zitten boordevol initiatieven en de gemeente wil graag helpen. Samen kunnen we veel bereiken.”

Op het platteland

Kennis en ervaring

Zelf heeft Wouter het geluk dat hij zijn huis op het platteland al heeft gevonden. Als de verbouwing van het nieuwe huis van zijn ouders in het dorp is afgerond, hebben Wouter en zijn vriendin Marleen het ouderlijk huis voor hen alleen. “En dan gaan wij beginnen met verbouwen”, vertelt hij. Maar dat is niet voor alle plattelandsjongeren vanzelfsprekend. En dat realiseert Wouter zich maar al te goed. “Ik heb het nu goed voor elkaar, maar dat gun ik anderen ook. Daarom vind ik het leuk om andere jongeren te helpen.”

Inmiddels werkt Wouter al bijna vier jaar bij Aveco de Bondt in Holten. Daar werkt hij op het gebied van planologie in het stedelijk gebied. “Ik werk voor ontwikkelende partijen door heel Nederland. En eigenlijk bewust niet veel rondom Holten. Zo kan ik anderen helpen, zonder daar zelf belangen bij te hebben.” Geen politieke functie dus, al heeft Wouter wel bestuurskunde gestudeerd. Die kennis zet hij dan ook graag in voor het helpen van de Holtense plattelandsjongeren. “Ik vind al een paar jaar wat van de situatie in het buitengebied. Toen dacht ik: ‘Ik ga er wat aan doen’. De daad bij het woord voegen.”

Platteland

"Ik heb het nu goed voor elkaar, maar dat gun ik anderen ook."

De opgaven in het buitengebied zijn groot. Van de energietransitie tot de stikstofcrisis en de krapte op de woningmarkt; de problemen zijn bekend, maar de oplossingen lijken ver weg. Toch is er veel meer mogelijk dan je denkt,

En dat begon al toen hij nog voorzitter was van het paasvuur van Espelo. "Ik merkte dat je veel kan bereiken als je goed met de gemeente in gesprek gaat. We hebben toen best veel voor

Hallo Holten

en enthousiasmeren. Het lukt helaas niet iedereen om zijn of haar droom waar te maken, maar niets doen is sowieso geen optie.” Samen met de gemeente organiseert Wouter nog meer sessies, want er blijkt voldoende animo te zijn. “Mensen weten me vaak via via wel te vinden”, licht Wouter toe. “De uitnodiging verstuur ik dan via Whatsapp naar mensen die hier baat bij hebben. Iedereen is welkom.”

Mogelijkheden Helaas kennen de problemen in het buitengebied geen kant-en-klare oplossingen. En ondanks dat deze problemen landelijk spelen, lijkt de overheid hier geen prioriteit aan te geven. “In het buitengebied wonen natuurlijk relatief weinig mensen, vergeleken met het stedelijk gebied. Het beleid is vanzelfsprekend gericht op de meerderheid, dus daar waar de meeste mensen wonen.” Toch ontstaan er her en der mooie initiatieven. Zoals in Loo bij Bathmen, waar een aantal jongeren zich heeft verenigd om een schuurwoning met meerdere appartementen, op de rand van het platteland te realiseren. “Dat is iets wat naar verwachting in het beleid van de gemeente Rijssen-Holten kan passen, maar daar moet je je wel voor willen inzetten. Dat voor elkaar boksen, gaat niet over één nacht ijs.”

In de goede richting Samen met vrienden en kennissen die ook ervaring hebben op dit gebied, beleidsmedewerker Alie Stegerman en gebiedscoördinator Gerrit Slagman zet Wouter zijn kennis en ervaring nu in om de plattelandsjongeren in een aantal sessies wegwijs te maken in het beleid. Wouter: “Veel jongeren weten bijvoorbeeld niet hoe ze het huis van hun ouders kunnen overnemen of wat er bijvoorbeeld allemaal komt kijken bij de nieuwbouw van een woning.” Het is fijn dat Alie Stegerman er ook bij zit, want zij zit aan de uitvoerende kant van het beleid en kan dus veel over de praktische zaken vertellen.” De eerste sessie vond in oktober 2021 plaats en zat binnen no-time vol. Het thema? Hoe ga je van een idee aan de eettafel met kerst, naar een concreet plan. “Dat is vaak een moment waarop je eens nadenkt over de toekomst en wat je daarin zou willen doen. We gaan niet in op individuele ideeën, maar proberen de aanwezigen in het algemeen te informeren

Hallo Holten

Toekomstmuziek Hoewel het lijkt alsof Wouter zich dus nu al met één been in de politiek begeeft, is dat niet het carrièrepad dat hij wil volgen. Althans… “Ik heb weleens gezegd dat als mijn huidige werk uit de bocht vliegt, dat ik dan het onderwijs of de politiek in ga”, lacht Wouter. “Maar dat roepen meer mensen volgens mij. Voor nu vind ik mijn werk nog te leuk. En help ik anderen graag, zonder dat ik daar belangen bij heb.” Over zijn eigen toekomst op het platteland denkt Wouter nog niet te veel na. “Eerst moeten we de verbouwing maar eens starten. Wie weet, misschien komt er ooit nog een stukje recreatie bij. We zijn al wel bezig met landschapsbeheer en natuurbehoud op onze grond.” Plannen voor later dus. Eerst de rest van het Holtense platteland maar eens helpen. “We leven in een bijzondere tijd en mopperen graag. Ik probeer mensen in kansen te laten denken, voor henzelf en voor anderen. We moeten het samen doen, maar voor je eigen plan zit je zelf aan het stuur. Zo kunnen we hopelijk samen de bijzondere identiteit van het Holtense buitengebied behouden.”

Platteland

elkaar gekregen, zoals de flexibilisering van de eindtijden van evenementen. Er zijn natuurlijk ook steeds meer regels bij gekomen, maar het loont om te focussen op de dingen die wél kunnen en zaken waar je invloed op hebt.”

Maar dat komt volgens Wouter helemaal goed in Rijssen-Holten. “We hebben een vrij stabiel college van B&W en inwoners die zich graag inzetten. Alleen voelen zij zich soms een speelbal in het grote geheel. Dat moet anders.” Maar als dat lukt, moet het voor iedere jongere die op het platteland wil wonen of werken, mogelijk zijn om dat te doen. Wouter licht toe: “Ik denk dat dat haalbaar is. Gezonde ambitie mag best. De afgelopen decennia is er in het dorp zelf ook ontzettend veel nieuwbouw bijgekomen. Dat is in het buitengebied veel minder aan de orde. Nu hoeft dat zeker niet te worden volgebouwd, maar we kunnen wel iets meer toevoegen. Daarnaast gaan veel jongeren al uit zichzelf weg uit het buitengebied, dus het loopt niet direct storm.”

Hallo Holten

Kunst & cultuur

Hallo Jeroen de Kok

Kulturhus: het gemeenschapshuis van Holten Tien jaar geleden begon Jeroen de Kok als buitenstaander aan de klus om met het nieuwe Kulturhus Holten een vaste plek te veroveren in de Holtense gemeenschap. Het Kulturhus moest bijdragen aan de leefbaarheid van het dorp en de regio. Jeroen kwam van het DRU Industriepark in Ulft en had daar ervaring opgedaan met het opstarten van een organisatie in de cultuursector. “Ik vind het mooi om iets op te bouwen en neer te zetten. Dat was hier ook nodig. Ik had van tevoren niet gedacht dat ik hier tien jaar later nog zou zitten”, vertelt de manager uit Enschede lachend. "Maar ik heb het hier enorm naar mijn zin. Dus ik hoop dat ik nog een tijdje mag blijven!”

- Door Ronny Veldhuis | Fotografie Jennita Stegeman

e eerste vijf jaar was Jeroen vooral bezig met de eigen organisatie. “Dat ging niet altijd makkelijk. Er was structureel te weinig geld, dus we moesten echt ons best doen om stabiel te worden en te blijven. Het gebouw was natuurlijk ingedeeld als gemeentehuis, dus het was ingewikkeld om alles er op een goede manier in te krijgen. Maar dat is gelukt en nu zijn we vooral bezig om het voor iedereen te optimaliseren.”

Veel initiatieven en ‘reuring’

Hallo Holten

Kunst & cultuur

Al die verenigingen, clubjes en organisaties zorgen voor veel ‘reuring’ in het Kulturhus. “Dat is ook precies wat we willen. Het theater heeft een goed gevulde agenda, de bibliotheek is zes dagen per week geopend, de vijf muziekstudio’s worden volop gebruikt en iedere avond zijn hier allerlei bijeenkomsten in onze vergaderzalen.” Jeroen benadrukt dat het Kulturhus niet de organisator is van dit alles, maar vooral ruimte biedt aan alle initiatieven. “Wij faciliteren het. Holten Science is bijvoorbeeld zo’n leuke club die een aantal keer per jaar lezingen organiseert over wetenschappelijke en technische ontwikkelingen. Door onze mooie theaterzaal kan dat in een hele professionele setting. En dat draagt bij aan de belangstelling.

Benieuwd wat Holten allemaal te bieden heeft? Je vindt het op www.vindhetinholten.nl Het digitale platform van de toekomst

Meld u aan voor de nieuwsbrief via info@vindhetinholten.nl

adres Hoffesstraat 41 7451 AE Holten

post Postbus 47 7450 AA Holten

tel 0548 37 83 53 Mail holten@vanbraakaccountants.nl

www.vanbraakaccountants.nl

Dan lukt het dus ook om grote namen uit te nodigen. Zo hebben we zelfs al een Nobelprijswinnaar over de vloer gehad.”

Vrijwilligers voor de inhoud Het theaterprogramma is eigenlijk meer een middel dan een doel. Jeroen: “Het is natuurlijk gaaf dat Holtenaren lopend of op de fiets naar een voorstelling van een landelijk bekende artiest kunnen. Belangrijker is dat Holtenaren er elkaar ontmoeten, dat er vrijwilligers actief zijn, dat het een gevoel van trots geeft en dat de theaterzaal ook beschikbaar is voor allerlei andere initiatieven vanuit de bevolking. Dat verbindt ons met de Holtense gemeenschap. In het begin hielpen vrijwilligers mee op een theateravond, bijvoorbeeld bij de ontvangst of het schenken van koffie en thee. Tegenwoordig doen we dat steeds minder en proberen we vrijwilligers juist bij de inhoudelijke kant te betrekken. Dat geeft veel meer voldoening. De Holtense Kwis van eind december is daar een perfect voorbeeld van. En doordat er hier zoveel gebeurt en zoveel mensen elkaar ontmoeten, ontstaan er vanzelf weer nieuwe initiatieven.”

Praten en masseren De laatste jaren zijn er binnen het Kulturhus dus continu veranderingen en verhuizingen. Toch vallen de puzzelstukjes volgens Jeroen steeds meer op hun plek. “Dat vraagt soms wel wat praten en masseren hoor. Je moet vertrouwen krijgen en laten zien dat we het beste voor hebben. Maar uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: een leefbaar en aantrekkelijk dorp voor jong en oud, voor nieuwkomers, voor ondernemers en ga zo maar door. Het Kulturhus vervult hierin als gemeenschapshuis een mooie, verbindende rol!”

Het Muziekhus is een ander goed voorbeeld van de werkwijze van het Kulturhus. “De in het Kulturhus gevestigde muziekschool had steeds meer moeite om leerlingen te trekken, terwijl zelfstandige muziekdocenten - die vanuit huis lesgaven – meer leerlingen kregen. De muziek verdween dus uit ons gebouw. Wij vonden dat muziek juist een belangrijke plek moet hebben in het Kulturhus. Wij bedachten dat we met het bieden van professionele muziekfaciliteiten, goede marketing en het opzetten van muziekeducatieprojecten voor alle Holtense muziekdocenten iets konden toevoegen. En dat is gelukt. In onze kelder hebben we nu vijf prachtige muziekstudio’s die volop gebruikt worden door de muziekschool, zelfstandige docenten en bandjes. De muziek is weer terug in het gebouw!”

Hallo Holten

Nieuwe veranderingen op komst Het Kulturhus is al enkele jaren bezig met verbouwingen en verhuizingen. In 2022 wordt de voorlopige kroon op het werk gezet met een upgrade van de vergaderfaciliteiten. Er wordt een ‘seats2meet’-achtige omgeving gecreëerd waar je kunt werken, ontmoeten en vergaderen onder het genot van een goede kop koffie of lunch. En na afloop kun je er gezellig naborrelen.

Kunst & cultuur

Professionele muziekstudio’s voor iedereen

Hallo Hennie Brands

Restaurant Vosman; een begrip in Holten Bijna iedereen in Holten kent restaurant Vosman wel. Je kwam er voor een goede maaltijd of een drankje, en feesten konden er ook altijd worden gevierd. Sinds 1987 had Huub Brands de leiding over Vosman en recentelijk is het pand verkocht. Nu worden er op die plek aan de Oranjestraat woningen gebouwd; het einde van een tijdperk. We blikken met Hennie Brands terug op de tijd, waarin zij en haar man Vosman runden.

- Door Wieke van der Zee | Fotografie Henk Mulder

“H

uub had 29 jaar gekelnerd bij verschillende horecagelegenheden (red. Hotel Holterman en De Poppe), en hij wilde graag een eigen zaak; dit was altijd al een grote droom geweest. Hij hoefde dan ook niet lang na te denken toen hij in 1987 werd gebeld door de makelaar: er stond een restaurant te koop.” Huub kende Vosman al goed. Zijn vader kelnerde er af en toe en zelf hakte hij als kleine jongen houtjes voor het fornuis van de kok. In die tijd werd er nog niet elektrisch of op gas gekookt.

Historie

De één voor, de ander achter

Het echtpaar Brands nam de zaak over inclusief het toenmalige personeel. Zij wisten immers van het reilen en zeilen in het restaurant. “Huub had zelf natuurlijk ook al veel ervaring in de horeca en ik kwam ook uit het vak. Dat maakte het makkelijker. Huub stond altijd voorin de zaak en ik regelde de keuken. Ik was nergens écht goed in, maar ik was wel overal inzetbaar.” Volgens haar huidige partner Herman, is Hennie altijd zeer bescheiden. Misschien wel iets té. Zelf zegt ze het gewoon nooit leuk te hebben gevonden voorin de zaak, ze bleef liever op de achtergrond: “Niemand buiten Holten kent mij verder ook. En dat is prima.”

Hallo Holten

Na de overname is het restaurant vrij snel weer open gegaan. Veel geld voor grote verbouwingen was er niet, dus bleef het bij kleine aanpassingen. Zelf zei Huub er dit over (red. in een lokale krant van zaterdag 20 juni 1987): “Natuurlijk gaat er wel wat gebeuren, maar laten we eerst eens kijken hoe de financiën er voor staan. We gaan er niet meteen voor drie ton aan verspijkeren, we beginnen rustig. Een servetje op tafel, een vers bloempje, een kaarsje of een lampje in ’t midden. Dat doet al veel.”

Later werden er wel dingen aangepast. Hennie: “Geleidelijk aan hebben we van alles veranderd, bijvoorbeeld de zaal achter. Dit was eerst een schuur en later dus een zaal. Nog weer later hebben we die ruimte ook nog gemoderniseerd. We kregen hierdoor ook meer klandizie van grote bedrijven in de buurt. Als zij bezoekers hadden, kwamen ze vaak bij ons eten.”

"Geleidelijk aan hebben we van alles veranderd."

Hallo Holten

Flink doorpoten Een eigen restaurant is hard werken, dat ondervonden Hennie en Huub ook. Aanvankelijk was het restaurant zeven dagen per week open.

Historie

Eerst geld verdienen, dan verbouwen

Pannenkoeken eten is altijd een feest!

Het gezelligste en leukste pannenkoekenrestaurant bij u in de buurt! Lekker genieten van een heerlijke pannenkoek voor jong en oud en lekker spelen in onze speelkelder!

250 soorten pannenkoeken:

Naast onze traditionele pannenkoeken o.a. • Beef teriyaki • Carpaccio • Div. pizza pannenkoeken • Shoarma / Gyros • Apfelstrudel Ook voor al uw allergieën of dieetwensen

Lekker dichtbij in Holten

Beleef onze gastvrijheid in het gezellige, sfeervolle restaurant, natuurlijk veilig én op gepaste afstand van elkaar. Wij maken er een fantastische beleving van voor iedereen!

Kom jij ook?

Smidsbelt 7, 7451 BL Holten | Tel. 0548 22 70 00 www.pannekoekenbakker.nl/holten

Het leven na Vosman In januari 2006 komt Huub helaas te overlijden. Hennie runt het restaurant nog een tijd met haar zoon, maar besluit het toch te verkopen. “Het was echt de droom van Huub, een eigen restaurant was niet mijn ding. Mijn zoon vond het ook niet leuk genoeg om er mee door te willen. Mijn schoondochter had het gekund, ze vond het ook echt leuk. Maar ze is bij een bank gaan werken.” In totaal heeft het echtpaar Brands 20 jaar aan het roer gestaan van Vosman. Op 23 december 2007 is het restaurant verkocht.

Hallo Holten

Hennie woonde in die tijd nog boven het restaurant, maar dit kon niet meer na de verkoop. Ze verhuisde naar een huisje op de Borkeld, in haar eentje midden in het bos. “Mijn leven na Vosman was echt alles behalve een zwart gat. Ik paste drie tot vier dagen per week op de kleinkinderen en ik ging als vrijwilliger bij kinderboerderij Dondertman en de Oudheidkamer aan de slag. Daarnaast genoot ik ook gewoon van de rust. Ik kon nu om 20.00 uur gewoon het journaal kijken. Toen we Vosman nog hadden, had Huub vaak ’s avonds vergaderingen. Dan moest er altijd wel een borrel worden ingeschonken, of ik was aan het opruimen.”

Samen genieten Ook in de liefde heeft Hennie het geluk opnieuw gevonden. Ze woont nu zes jaar samen met haar huidige partner Herman. Ze kenden elkaar al van vroeger; Herman at wel eens bij Vosman, en Hennie werkte in het hotel tegenover zijn werk. Samen genieten ze van wandelen, reizen en tuinieren. Hoe ze elkaar opnieuw vonden? Dat is een bijzonder verhaal, maar “dat hoeft er niet in hoor!” Toch weer die bescheidenheid.

Historie

Dit was een idee van Huub: “Het is toch te gek dat je hier op zondag bijna nergens een kop koffie kunt drinken of een hapje kunt eten. Met al die vakantiegangers.” (red. quote uit een lokale krant van zaterdag 20 juni 1987). Hennie: “Het was op zich goed om zo veel open te zijn, maar het was wel vermoeiend. Je was op zondagavond blij dat de werkweek er op zat, maar die begon op maandagochtend gewoon weer. Dat was wel erg druk. Later kregen we meer personeel en konden we zelf ook wat vaker vrij nemen.”

Jeugd 48

Foto Keunepaparazzi - Benny Foks

Hallo Holten

Hallo Wagenbouwers

Je eigen feestje bouwen Voor deze jongens is het bijna het hele jaar door carnaval Hopelijk mogen we het aankomend jaar weer aanschouwen: de grootse Keunedarpse Carnavalsoptocht. Niet alleen de optochtliefhebbers kijken hier naar uit. Ook de wagenbouwers kunnen niet wachten om, na een jaar zonder carnaval, weer groot uit te pakken. Zo ook de wagenbouwers van carnavalsvereniging Knap Gek: onder wie Edwin Dijkink, Jurgen Foks en Lars Landeweerd. De jongens geven ons een kijkje in de werkplaats: wat is er nou zo leuk aan het bouwen van zo’n immens grote wagen, hoe kom je op het idee van een thema en over welke kwaliteiten moet je beschikken – of juist niet – om mee te kunnen bouwen aan het mooiste feestje van het jaar: carnaval? - Door Amber Maathuis | Fotografie C.V. Knap Gek en Keunepaparazzi

Een thema bedenken Inmiddels zijn de jongens bijna acht jaar en zo’n zeven wagens

Hallo Holten

verder. Het bouwen van een wagen is een heel ritueel geworden, dat al tijdens de optocht van het jaar ervoor begint. “Wanneer we het ene thema afronden, denken we al weer na over het volgende thema. De eerste avond dat we samenkomen, worden alle ideeën over de wagen op tafel gegooid”, vertelt Lars. “Uiteraard gebeurt dit onder het genot van een paar biertjes. Er wordt ook voorzichtig al geschetst. Misschien is dit wel mooi? Vervolgens komt iemand anders weer met andere ideeën. Alle mooie elementen worden bij elkaar gevoegd en dat wordt dan één wagen.” Edwin vult aan: “Maar, de eerste avond komen we er nooit meteen uit. In de week na die vergadering sturen we elkaar aanvullende foto’s en ideeën over de app. Meestal kiezen we dan drie ideeën uit waar we weer een schets van maken.” Jurgen legt uit: “En dan is het meeste stemmen gelden.” Lars vervolgt: “Het gaat er dan puur om hoe de wagen er uit komt te zien qua beeld. De constructie moeten we ons later maar mee redden.”

Iedereen kan wel wat En met die constructies lijken de jongens zich prima te redden. In de afgelopen jaren heeft de groep de ene na de andere prachtige wagen gebouwd met allerlei mogelijke bewegende en draaiende onderdelen.

Jeugd

et idee voor het bouwen van een wagen ontstond in de eerste klas van De Waerdenborch. Edwin trapt af: “Het begon eigenlijk met Lars en mijzelf. We zaten in de klas bij iemand van carnavalsvereniging de Mafklappers uit Nieuw Heeten. Die bouwden al elk jaar een wagen.” Lars: “Toen dachten wij: ‘Laten wij dat ook eens proberen.’ We hebben eerst wat filmpjes gekeken van andere wagenbouwers en daarna begon de zoektocht naar een onderstel. Uiteindelijk konden we die van iemand uit de buurt lenen.” Jurgen vult aan: “Ik ben er halverwege dat jaar bij gekomen. De constructie van de wagen was toen al klaar en ze begonnen net met plakken. We hebben dat eerste jaar met zo’n dertien man die wagen gebouwd. Dat is toen best een leuke wagen geworden.” Met die ‘best leuke wagen’ eindigden de jongens uiteindelijk in de top tien in de categorie kleine wagens. In Holten kan er in vier categorieën worden ingeschreven: kleine en grote gemotoriseerde wagens en kleine en grote loopgroepen. De top tien nominatie in de categorie kleine wagens smaakte voor de jongens van Knap Gek naar meer.

Veneklaas

Gespecialiseerd in het (ver)bouwen van uw complete badkamer en toilet.

Badkamers

Raalterweg 45 7451 KA Holten

06 - 481 17 102 info@veneklaasbadkamers.nl

SPECIALIST IN RVS MAATWERK ■ ■

BOUW TOELEVERING

■ ■

WATERTECHNIEK VOEDINGSINDUSTRIE

Transportweg 4 7451 PL Holten

+31 (0)548 364 531 E info@bemei.nl T

www.bemei.nl

Edwin: “Nadat we een definitieve tekening hebben gekozen, bekijken we wat we precies willen laten bewegen en hoe we dat gaan doen.” Lars: “De meeste jongens uit de groep willen wel hard werken. Veel dingen gebeuren op een beunhaas manier.” “Maar we hebben ook wel wat jongens die er wel verstand van hebben”, hervat Edwin lachend. “Iedereen kan wel wat”, vult Jurgen aan. “Er ontstaan altijd koppels tijdens het bouwen. De ene staat dan te lassen en de minder technische jongen houdt dan wat vast of assisteert. Vaak beginnen we de opbouw van de wagen met zo’n vier man die de constructie last. Daar komen er later wat bij voor het staaldraad en de gazen. Met die materialen maken we de vormen van hoe we het willen hebben op de wagen. Daarna gaat het papier erop.” Dat papier plakken ze op de zogenoemde ‘plakdagen’. Twee zaterdagen in het bouwseizoen zetten de jongens de loods vol met plaktafels en wordt er non-stop geplakt. “Familie en vrienden komen dan vaak helpen”, vertelt Jurgen. “Wij zorgen dan dat er voor iedereen eten en drinken is. Vaak tegen 15:00 zakt de moed je dan een beetje in de schoenen, omdat het zoveel werk is. Dan doen we even een biertje en gaan we weer vrolijk verder.” Lars vult lachend aan: “En dan zijn we vaak ’s avonds om 20:00 uur nog bezig.”

Gezonde concurrentie Het moge duidelijk zijn: deze jongens zijn bloedfanatiek. Elk jaar is het weer een uitdaging om een mooiere wagen te bouwen dan de concurrenten, in het bijzonder De Mafklappers uit Nieuw Heeten. “Het is gewoon een mooie strijd tussen Nieuw Heeten en Holten”, legt Lars uit. “Dat zijn jongens van onze leeftijd die net zo fanatiek zijn. Als we beginnen met bouwen, houden we het thema en ons ontwerp altijd nog geheim. Er was een jaar dat we net waren begonnen met de bouw van de nieuwe wagen en dat er wat jongens van De Mafklappers materiaal kwamen ophalen, dat wij over hadden. Ze liepen letterlijk met hun gezicht naar de muur, omdat ze de constructie nog niet wilden zien. Later in het seizoen als iedereen al een basis heeft staan voor een wagen, maakt het niks meer uit.”

Voor het prijzengeld hoef je volgens de jongens niet mee te doen aan de optocht. Lars: “Het gaat om de gezelligheid die we hebben met elkaar. Alles wat de carnavalsvereniging organiseert, daar gaan wij als groep samen naartoe.” Toch hebben de jongens wel degelijk een moment gehad dat ze overwogen om te stoppen. Lars vertelt: “Wij zijn fanatieke bouwers, maar er zijn ook groepen die een wagen kopen. Dat is natuurlijk prima. We kennen bijvoorbeeld ook een groep waarvan nog weinig jongens willen bouwen. Maar het is niet leuk als gekochte wagens hoger in de prijzen eindigen. Het laatste jaar voor corona gebeurde dit dus wel. Dat leverde wel even een relletje op na de prijsuitreiking.” Jurgen vervolgt: “Toen voelde het letterlijk alsof we een jaar hadden gebouwd voor niks. De eerste drie weken daarna dachten we wel even: 'het is goed geweest zo, we doen niet meer mee.' Maar na een vergadering gaf de organisatie aan dat ze in de toekomst beter gaan controleren en vaker langskomen tijdens de bouw van de wagen. Als er een maand voor de optocht nog geen wagen in de schuur staat, weten zij ook wel hoe laat het is.”

Geen wagen betekent geen feest Gelukkig besloot de groep om toch weer mee te doen. Voor dit jaar moesten ze op zoek naar een nieuwe locatie en inmiddels hebben ze die gevonden. Wat het nieuwe thema wordt, houden ze voorlopig nog even geheim, maar over de mooiste wagens tot nu toe hoeven ze niet lang na te denken. Jurgen: “Ik blijf Mexico het mooiste vinden.” Edwin stemt in: “Ik ook. Dat jaar wonnen we ook.” Lars vult aan: “En Spongebob was mooi.” Uiteindelijk was elke wagen die de jongens hebben gebouwd een succes op zich. Niet eens vanwege de jurynotering, maar vooral vanwege de lol die ze hadden met het bouwen van de wagens. Edwin sluit af: “De maanden voor carnaval hebben we net zoveel schik als tijdens carnaval. Het hele feest zou lang niet zo leuk zijn als we geen wagen zouden bouwen”. En daar sluit de hele groep zich bij aan.

Hallo Holten

Jeugd

"De maanden voor carnaval hebben we net zo veel schik als tijdens carnaval"

Muziek 52

Hallo Holten

Hallo Coen en Edwin van Hoevelaak

De wereld van Rooftop Studio’s "Wanneer artiesten eenmaal in Holten zijn, willen ze hier niet meer weg" Wat ooit letterlijk begon op de zolderkamer van zijn studio in Enschede, groeide uit tot een muzikaal succes in Holten: Rooftop Studio’s. In zijn muziekstudio heeft Edwin van Hoevelaak, samen met broer Coen, al voor heel wat Nederlandse grootheden de basis gelegd voor een succesvolle muziekcarrière. Van Nick en Simon tot André Hazes Junior: bijna iedereen uit het Nederlandstalige genre is bekend met de omgebouwde boerderij en de charmes van ons Sallandse Holten. De broers van Hoevelaak vertellen over hun carrière, hun samenwerking en hoe het is om zo nauw met grote Nederlandse beroemdheden te werken.

- Door Amber Maathuis | Fotografie Jennita Stegeman

De oude smidse Edwin vertelt: “Het was hier allemaal oud en gedateerd. De oude smidse die hier woonde, voorzag er de paarden van nieuwe hoeven. Ook machines voor op het platteland werden hier gemaakt. Met name de twee grote schuren bij de boerderij spraken mij heel erg aan. Ik heb hier toen eerst de studio laten bouwen. Vervolgens is de rest ook gerenoveerd in de loop der tijd. Alleen het landelijke van de buitenkant van de boerderij is behouden gebleven. Dat hoort.”

Hallo Holten

De eerste grote stappen Kort na Edwin z'n scheiding kwam zijn broer Coen in het bedrijf. “Coen kwam om het management te doen en om sturing te geven aan nieuwe opdrachten”, vertelt Edwin. Coen vult aan: “Wij kunnen goed samenwerken, omdat we niet in elkaars vaarwater zitten. Ik heb geen verstand van muziek en we zitten dus ook niet samen achter de mengtafel. We doen allebei ons eigen ding en het toeval is dat we elkaar daarmee naadloos aanvullen.” Langzamerhand werd het bedrijf van de broers Van Hoevelaak steeds groter én kwam er het moment dat ze voor één van hun eerste artiesten de carrièrebepalende hit maakten. Edwin vertelt: “Er kwamen hier destijds twee jonge jongens uit Volendam binnenlopen. Samen met hen hebben we toen echt stappen gemaakt. We bepaalden een goede visie, maakten een duidelijk plan met kans van slagen en we gingen ervoor met elkaar. Inmiddels zijn Nick en Simon niet meer weg te denken uit het Nederlandse repertoire. Ik had vijftien jaar geleden nooit kunnen denken dat bijvoorbeeld een nummer als ‘Rosanne’ nu nog steeds zo’n impact maakt.

Muziek

et was de eerste de beste boerderij aan de Espelodijk die leegstond; de huidige locatie van Rooftop Studio’s was voor Edwin de perfecte plek om 19 jaar geleden zijn studio te huisvesten. De zolderkamer in Enschede, waar het allemaal begon, was verruild voor een ruimere studio (ook in Enschede). Echter, die had zwaar te lijden gehad onder de vuurwerkramp. Terug dus naar zijn geboorteplaats Holten, waar na een stukgelopen huwelijk Rooftop Studio’s tot op de dag van vandaag is gevestigd.

Muziek 54

Op het moment dat je daarmee bezig bent, denk je daar helemaal niet over na. Dat maakt dit werk zo leuk.”

kunnen we niks verkopen.’ En toen gingen we door. Later bleek er – uiteraard – niks aan de hand te zijn.”

Een nummer één hit scoren

Een gevestigde naam

De broers weten dus van tevoren nooit of een nummer een hit wordt of niet. Edwin: “Neem het succes van Jeroen van der Boom, bijvoorbeeld. Hij was al twintig jaar aan de weg aan het timmeren, maar brak maar niet door. En toen kwamen we met ‘Jij bent zo’. Binnen vier weken werd het nummer overal gedraaid. We wisten niet wat ons overkwam. Ook Jeroen niet. En toen moest er ineens heel snel een volledig album komen. We hadden niks! En Jeroen was maar heel beperkt beschikbaar om te komen inzingen. Dat was ook nog eens in de tijd dat hij dacht dat hij chronisch ziek was en doodging. Ik weet nog dat we om half twee ’s nachts nog aan het werk waren. Zijn platenbaas bleef maar schreeuwen dat we iets moesten verkopen. Ik zat hier achter de tafel en Jeroen stond achter het glas om in te zingen. Ineens was hij weg. Dus ik druk op de intercom: ‘Jeroen, waar ben je?’ En hij antwoordt: ‘Ik lig op de grond. Ik ga dood’. Wat een gekkigheid. Dus ik zei maar: ‘Dat is niet zo mooi Jeroen. Misschien kan je wel eerst even je liedjes inzingen, want anders

Na het succes met Nick en Simon is de studio van de broers alleen maar gegroeid in alles wat ze doen. Zo startten ze hun videobedrijf om de artiesten ook van een clip te kunnen voorzien en begonnen ze hun eigen platenlabel voor het uitbrengen van muziek. Het succes nam steeds meer toe en de artiesten werden alsmaar groter. Edwin vertelt: “Inmiddels zijn we wel een gevestigde naam met veel producties. Na Wolter Kroes kwam in 2015 André Hazes Jr. hier om de hoek kijken.” Coen: “Op een zaterdagmiddag kwam hij hier aanrijden in zijn Golfje samen met Monique. Inmiddels zijn we vijf jaar verder, maar dat eerste moment blijft je toch altijd bij.” Edwin vervolgt: “Met Hazes was sowieso een hele gave tijd. Hij had toen in een periode drie dagen concerten in Ahoy. Daarna gingen we met hem naar Spanje om een kerstalbum te maken. Tijdens die drie dagen in Ahoy waren er letterlijk duizenden gillende fans aanwezig. Vervolgens lagen wij op maandagochtend met hem in de Spaanse zon aan het

Hallo Holten

zwembad. ‘Was best een leuk feestje gisteren he?’, zei hij. Heel apart. Of die keer dat we ‘Leef’ opnamen. André was niet overtuigd van het nummer, dus hij wilde het niet opnemen. Ik moest hem er toen echt van overtuigen om het wel te doen. Met veel vijven en zessen heeft hij hem uiteindelijk ingezongen. Als ik daarna dan op een groot evenement kwam, waar ‘Leef’ werd ingezet en duizenden mensen zongen dan enthousiast mee, dan voelde dat toch wel heel bijzonder.”

Holten als succesdecor

Muziek

Holten klinkt niet meteen als de meest voor de hand liggende locatie voor een muziekstudio. Toch komen de artiesten uit de stal van de broers Van Hoevelaak maar wat graag deze kant op. Edwin: “Je krijgt vaak te horen: ‘Moet je voor grote namen niet in Hilversum of Amsterdam zitten?’ Ze hebben allemaal het idee dat ze onderweg naar Roemenië zijn, als ze vanuit het westen deze kant op rijden. In het begin klagen ze dat het zo’n eind rijden is, maar wanneer ze hier eenmaal zijn, willen ze niet meer weg. Onze artiesten blijven vaak slapen op de Holterberg, een hapje eten bij ‘t Losse Hoes of een drankje doen bij Bie Toontje. Ook de Holterberg vinden ze prachtig.” Coen vult aan: “Daarom is Holten ook zo’n prettig dorp om te wonen én werken. Er zijn hier zo veel kansen en mogelijkheden. Maar ook de contacten die wij hebben met de burgemeester en wethouders zijn prettig. Ze denken mee en ze vinden het leuk wat we hier doen. Ze zien de waarde van ons bedrijf. Het is echt het totaalplaatje: alle kansen die er liggen en alles wat Holten biedt.” Samen met het muzikale inzicht van Edwin en de zakelijke drive van Coen, vormt dat de gouden formule achter de succesvolle Rooftop Studio’s.

Hallo Holten

Hallo Marc Houbiers en Joanne Kloosterboer

Samen genieten van een historische plek in Zweden “Even snel op de fiets naar de markt in het dorp, zoals in Holten, is er hier niet bij”, vertelt Marc Houbiers via de online verbinding. Marc en zijn vrouw Joanne Kloosterboer runnen samen een Bed & Breakfast op een prachtige historische plek in Torsby, Zweden. THE LODGE Torsby (anno 1836) ligt aan een meer, heeft uitzicht op de bergen en is omgeven door bossen en velden… Alles wat je verwacht van zo’n idyllische plek in Zweden. Het stel geniet dan ook met volle teugen van hun avontuur in de provincie Värmland. Marc: “Het begrip afstand heeft hier een hele andere dimensie. Onze provincie beslaat bijna de helft van de oppervlakte van Nederland, maar heeft maar 272.773 inwoners. Dat is wel echt anders dan in Nederland. En ook het tempo ligt hier een stuk lager. DHL bezorgt hier bijvoorbeeld maar één keer per week.”

- Door Ronny Veldhuis | Fotografie Eigen fotografie

Vertrokken

ndertussen is ook Joanne in beeld verschenen. “Er kwamen nieuwe gasten aan, dus die moest ik wegwijs maken”, vertelt ze. Joanne komt oorspronkelijk uit Laren, maar tijdens haar studie in Amsterdam viel ze voor de Zuid-Limburgse Marc. “Na onze studie hebben we eerst een aantal jaren in Woerden gewoond. Daarna zijn we naar Holten verhuisd. We wilden meer groen om ons heen en vonden een huis op een prachtige plek op de Holterberg, schuin tegenover de bistro. Daar hebben we vijftien jaar met ontzettend veel plezier gewoond en onze twee dochters zijn er opgegroeid. Marc vult aan: “Toen de kinderen een aantal jaren geleden het huis uit gingen om te studeren, hebben we elkaar eens diep in de ogen gekeken. We werkten beiden als zelfstandige en vaak ook vanuit huis, maar we wilden ontzettend graag ergens sámen aan werken, samen ondernemen. Dus toen hebben we de knoop doorgehakt!”

Geraakt door de historie Ondanks hun liefde voor Australië werd het Zweden, omdat het toch een stuk prettiger is om binnen een dag terug in Nederland te kunnen zijn. “We houden van het buitenleven, water, bergen én contact met mensen. In zomer en winter”, vertelt Joanne. “Dat komt hier allemaal samen en we kwamen om het jaar al wel in Scandinavië.” Marc vult aan: “We zijn gewoon gaan zoeken via Google en vonden twee plekken waar we erg enthousiast over waren. Op één locatie konden we zo beginnen. De huidige locatie gaf een wauw-gevoel, maar er zat veel werk in. Geraakt door de prachtige, authentieke plek en de nabijheid van een mooi wandelen skigebied kozen we tóch hier voor.” Het kostte het stel vier jaar om gefaseerd de gebouwen en kamers te renoveren. “In de eerste zomer hadden we beide vakantiehuizen klaar, dus we konden al vrij snel open. We hebben het historische gevoel weten te

Hallo Holten

uit te werken en samen met ons de bar en een buiten-wc te realiseren. Daarna was Eva’s SOMMAR Café vijf weken open met zelfgebakken taarten, cakes en kleine lunchgerechten. Heel intensief, maar een groot succes. Geweldig om dat samen met onze dochters en hun ingevlogen vrienden te mogen doen. Afgelopen zomer gingen we in de herhaling en er meldden zich zelfs al gasten die volgend jaar willen meedraaien in het café!”

Bonusproject met beide dochters

We-time

De laatste grote renovatieklus heeft het stel gedaan aan het begin van de coronaperiode. “Voor ons was dat een onverwacht bonusproject”, vertelt Joanne. “Ons idee was om de grote veranda aan de zuidkant, met veel glas, uiteindelijk te gebruiken voor groepen. Toen kwamen onze dochters Eva en Esmee met het idee om er een pop-upcafé te starten voor gasten en de buurt. Onze dochters kwamen eerst twee weken om het project

Eva’s SOMMAR Café tekent de manier waarop Joanne en Marc in het leven staan en is een voorbeeld van waar ze waarde aan hechten. Het vinden en versterken van relaties en tradities, samen met familie, vrienden en de omgeving. Dat thema hebben ze een naam gegeven: We-time. “Met THE LODGE bieden we gasten in zomer en winter een bijzondere plek in een prachtige en inspirerende omgeving voor hun eigen

Hallo Holten

Vertrokken

behouden in combinatie met de luxe van moderne bedden en badkamers voor de gasten. Daarnaast hebben we ook veel aandacht voor duurzaamheid. We hebben onder andere flink wat zonnepanelen aangeschaft en onlangs ook nog een laadpaal voor elektrische auto’s geplaatst. Wij zien onszelf als beheerders en geven dit erfgoed uit 1836 uiteindelijk graag door aan een volgende generatie.”

We-time." En die ‘We-time’ creëren Joanne en Marc zelf ook. Dat merk je aan het thuisgevoel dat hun beide dochters en vele vrienden en gasten ondertussen op deze unieke plek ervaren. Naast Eva’s SOMMAR Café is er niet voor niets ook Esmee’s Cottage, vernoemd naar hun andere dochter.

Aandacht maakt de beleving Hoe is de overstap van het bedrijfsleven naar de recreatiesector gegaan? Joanne: “Dat ging eigenlijk spelenderwijs. We bedachten hoe we zelf ontvangen wilden worden. Hoe wil je verrast worden? En wat dichtbij ons staat. In de hal hangt bijvoorbeeld een grote wereldkaart. Bij het inchecken van gasten vragen we altijd naar hun woonplaats en prikken daar een speld op de kaart. Dat leidt gegarandeerd tot een mooi gesprek. Iets anders waar we extra aandacht aan geven is het ontbijt. Er staat geen ontbijtbuffet, maar we serveren het uit aan tafel. Bovendien worden onze gasten wakker met de geur van vers, zelfgebakken brood.” Marc vult aan: “Het bijzondere is dat je vaak direct waardering terugkrijgt. Zoveel complimenten als nu, kregen we vroeger nog in een heel jaar niet. Dat maakt je blij en geeft energie!”

Zweeds noaberschap Naast de aandacht voor gasten, proberen Marc en Joanne die ook te hebben voor de mensen in de buurt. Zo hebben ze contact gezocht met de lokale MTB-specialist om samen te werken. “Er is 150 km aan MTB-routes uitgezet in de directe omgeving, met onze B&B als officieel startpunt. We verhuren fietsen als service voor onze gasten, net als kano’s, kajaks en sinds deze zomer ook sups”, vertelt Joanne. Ook met de naastgelegen groepsaccommodatie hebben ze een goede relatie. “We zien elkaar niet als concurrent, maar versterken elkaar liever. Dus verwijzen we naar elkaar door als er bijvoorbeeld geen plek is.” Een speciale band hebben ze met hun directe buurvrouw Lena. Marc: “Even spontaan binnenlopen bij de buren voor een kop koffie doen de Zweden niet zomaar. Gelukkig hebben we een buurvrouw die dat juist wel doet. Bovendien konden we haar in de begintijd alles vragen en mochten we van alles lenen. Het grappige is dat ze in Zweden ook het woord ‘nabor’ (vertaling: nabij-wonend) kennen. Daar is zij een goed voorbeeld van.”

De toekomst

Vertrokken

Voorlopig zitten Joanne en Marc prima op hun plek in Torsby. “We hebben dit altijd gezien als een project. Iets dat we tijdelijk samen zouden doen. Dus er komt een keer een einde aan,” zegt Marc. “Ooit komen we terug naar Nederland, maar voorlopig genieten we nog elke dag van deze prachtige plek!”

Ben je nieuwsgierig naar THE LODGE Torsby? Op www.thelodgetorsby.com krijg je een goed beeld van de bijzondere locatie. Wil je contact? Dat kan via info@thelodgetorsby.com. Joanne en Marc vinden het leuk om iets te horen uit Holten!

Hallo Holten

Palazzo Oost bv Oranjestraat 40 7451 CD Holten 0548 53 70 60 www.palazzogroep.nl

Palazzo bv Duiven Palazzo West bv Driebergen

Op de drempel van het nieuwe jaar danken wij u voor het in ons gestelde vertrouwen en wensen u

Sfeervolle kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar! Wim Bulsink

Nick Bulsink

Ook uw makelaar in 2022!

Larenseweg 12, 7451 EN Holten T 0548 -21 22 79 E info@bulsinkmakelaars.nl