3 minute read
EEGA Plus
from INN'twente #11
Alle aandacht voor buitengewoon talent
EEGA Plus biedt training, opleiding en coaching aan jongeren die iets anders zoeken dan het reguliere onderwijs. Een vorm van aangepast beroepsonderwijs, met als doel een betaalde baan. Algemeen directeur Sietze Henstra licht de bijzondere aanpak toe en vertelt over de situaties die hem bijbleven.
‘Hoe zou het inmiddels met hem gaan?’ Sietze Henstra vraagt het zich hardop af. Hij vertelt enthousiast over een van de deelnemers aan een traject van EEGA Plus die een speciaal plekje in zijn hart heeft. ‘Een jongen met een aangeboren dwarsleasie die al vanaf zijn geboorte in een rolstoel zit. Volgens mij zat hij zelfs in het Nederlandse jeugdteam voor rolstoelbasketbal. Laag in zelfvertrouwen, maar wij hadden vrij snel in de gaten dat hij cijfermatig bijna een genie is. Via ons loopbaantraject belandde
hij in een stage bij Menzis. Daarna kon hij blijven. Dat is al acht jaar geleden en voor zover ik weet zit hij er nog altijd. Hij was gewend dat het altijd ging over wat hij niet kan, over zijn handicap en de beperkingen. Wij keken juist naar zijn talenten. Een andere benadering dan dat het voortdurend gaat over hulpmiddelen. We benaderden hem als zelfstandig volwassene en gingen na een intensieve kennismaking van acht weken samen een missie aan.’
‘Persoonsontwikkeling is essentieel in een team’
Minimaal mbo niveau 2
Hij is een van de vele deelnemers die EEGA Plus in de loop der jaren aan een baan hielp. De loopbaanorganisatie heeft doorlopend enkele honderden deelnemers. Er stromen er zo’n 60 per jaar in, meestal tussen de 18 en 27 jaar oud. Opdrachtgevers zijn meestal het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen, gemeenten en het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, maar ook bedrijven en particulieren. ‘Onze doelgroep slaagde er niet in een kwalificatie in het mbo te bemachtigen. Ze hebben dus geen beroepsdiploma’, vertelt Henstra. ‘Dat heeft niet zozeer met intelligentie te maken. Wel met persoonsgerichte componenten of een bepaalde ziekte of diagnose. Meer dan de helft van onze deelnemers heeft een vorm van autisme. Ze hebben moeite aansluiting te vinden in het reguliere onderwijssysteem en op de arbeidsmarkt. Dat betekent overigens niet dat we onze omgeving autismevriendelijk inrichten, om het zo maar te zeggen. Juist niet. Wel focussen we op persoonlijke aandacht en coaching. Ons doel is een diploma op minimaal mbo niveau 2 en een baan op de reguliere arbeidsmarkt. De koppeling van die twee is belangrijk en we ontvangen een zogenaamde ‘no cure, less pay’ vergoeding.’
EEGA GROEP
EEGA Plus is een van de zeven bedrijven onder de vlag van de EEGA Groep, in 1984 ontstaan in Borne. De bedrijven hebben verschillende expertises en staan in het teken van sociaal en maatschappelijk ondernemen. De andere zes zijn EEGA Expertise, Mens & Zo, Facet Werkt, MijnFlexPlek, Pixelpanters en Potential4u. Met deze zeven leden biedt EEGA Groep een breed palet. Denk aan onderzoek en assessments, loopbaanbegeleiding, trainingen, tweede spoortrajecten, persoonlijke ontwikkeling en marketing. Het werkgebied strekt zich uit over de provincies Overijssel, Drenthe, Gelderland, Utrecht en Flevoland. De hoofdvestiging van EEGA Groep is in Deventer en er zijn ook kantoren in onder andere Hengelo en Zwolle.
Niet langer vluchten
EEGA Plus werkt met een multidisciplinair team van opleidingscoaches, werkcoaches en gedragscoaches. Deelnemers krijgen er meer tijd dan in de meeste andere re-integratietrajecten, die vaak niet langer dan zes maanden duren. De route van EEGA Plus duurt vaak zo’n tweeënhalf jaar. EEGA Plus werkt zoveel mogelijk met praktijkstages en onderhoudt daarvoor nauwe banden met tal van organisaties. Henstra: ‘Daar zijn we zorgvuldig in. We krijgen wel eens een belletje van een bedrijf: ‘Heb je vijf mensen voor me?’
Zo werkt het hier niet. We doorlopen een uitgedacht traject met veel aandacht voor talent. Verder is persoonsontwikkeling essentieel als je als werknemer onderdeel van een team wordt. Zoals ze bij ons binnenkomen, wordt ‘m dat nog niet. Onze deelnemers laten zich aanvankelijk nog niet vaak zien aan een lunchtafel. Ze hebben vaak de neiging te vluchten als het spannend wordt. Ik zie ze dan zo voor me, ergens in een groot ROC-gebouw, hopend dat ze onzichtbaar kunnen worden. In onze aanpak hebben we voortdurend voor ogen dat ze een zelfstandig werknemer kunnen worden. We zijn geen welzijnswerker of hulpverlener. We bouwen aan hun zelfvertrouwen en focussen op kleine succesjes op de korte termijn. Als ik hen dan echt zie groeien in zo’n traject, word ik gelukkig.’ \