Interview Frank Bluiminck, VGN

FRANK BLUIMINCK Ik hoop dat een beperking minder bijzonder wordt

Frank Bluiminck is directeur van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland, kortweg de VGN. Hij komt op voor de belangen van cliënten, medewerkers en hun organisaties. Hoe denkt hij over de toekomst van de gehandicaptenzorg?

Niet gezien, niet gekend

Bluiminck: “Het zijn gekke tijden. We zijn met veel dingen bezig, maar corona komt er elke keer weer tussendoor. Het houdt ontwikkelingen tegen en zorgt regelmatig voor nieuwe problemen. We stonden achteraan in de rij voor beschermingsmiddelen. In het begin van de crisis werd de diversiteit van de doelgroep bij coronamaatregelen miskend. Hierdoor waren er soms zeer beperkende maatregelen voor mensen voor wie dat helemaal niet nodig is. Pijnlijk om te ervaren, maar er komt volgens mij wel iets belangrijks aan het licht: we zijn een sector die niet goed gezien en gekend wordt. Nu staan we bij het vaccineren gelukkig vooraan.

Buiten de boot

Die onbekendheid is eigenlijk onbegrijpelijk, gezien het werk dat we doen en de mensen voor wie we dat doen. Mooie mensen met recht op een zinvolle plek in onze maatschappij. Maar die plek lijken ze langzaam te verliezen. Mensen met een beperking krijgen tegenwoordig te maken met een samenleving die steeds meer gekenmerkt wordt door technologie. Door de digitalisering van veel dagelijkse handelingen vallen ze al snel buiten de boot. Daarbij vinden we tegenwoordig steeds meer gedrag ‘niet normaal’ en zetten we ook zomaar mensen buiten de deur. Als we willen dat mensen met een beperking gewoon meedoen in de samenleving, dan moeten we juist streven naar een inclusieve maatschappij waar niet je beperking, maar wie je bent en wat je kan het belangrijkste is. Gek genoeg zorgt corona er wel voor dat mensen inzicht krijgen in hoe het is om te leven met een beperking. Je krijgt te maken met maatregelen die ingrijpen in je dagelijks leven en je vrijheid om dat leven naar eigen inzicht te leiden. Gelijkwaardigheid en wederkerigheid

Een samenleving voor iedereen. Gebaseerd op gelijkwaardigheid en wederkerigheid. Daarmee leggen we de lat best hoog. We komen daar alleen maar met kleine stapjes. De eerste is het zichtbaar maken van mensen met een beperking. Daaraan kunnen we als gehandicaptensector echt een bijdrage leveren. Het is heel belangrijk om samen te werken, door bijvoorbeeld onze ervaring en expertise met gemeenten te delen. Zo doen we dat nu ook met VWS en het RIVM over het corona-vaccinatieprogramma.

Leer elkaar kennen

Je kunt in mijn ogen niet vroeg genoeg beginnen met elkaar leren kennen.

Als je als kind het schoolgebouw deelt met iemand met een beperking en daar contact mee hebt, dan beschouw je die persoon niet meer als bijzonder of abnormaal.

Dan wordt iemand met een beperking gewoon een medemens die je groet op straat, met wie je een praatje in de supermarkt maakt of iemand die je collega is. Natuurlijk kunnen we dat niet als sector alleen bewerkstelligen. Daar hebben we de hele maatschappij voor nodig. Maar we kunnen wel onze cliënten klaarstomen voor hun rol in de samenleving en alles aangrijpen om hun participatie in werk en sociale leven te faciliteren.

Lef en liefde

Mensen met een beperking, wens ik lef en liefde toe om zelf te kunnen meedoen in de samenleving. Lef om de dagelijkse worsteling elke keer weer aan te gaan. En liefde voor henzelf, omdat ze trots mogen zijn op wie ze zijn en wat ze kunnen.”