JIJ&IK De coronacrisis was zeer ingrijpend Al onze zintuigen zijn op scherp gezet afgelopen periode
Er kwamen strenge regels: hygiënemaatregelen, anderhalve meter afstand, dagbesteding dicht, geen bezoek. Niemand was voorbereid op een crisis van deze omvang. De schrik zat er goed in. In een mum van tijd hadden we een professionele crisisorganisatie. Alle maatregelen gaven ons richting, maar er was minder ruimte voor de verschillen tussen mensen.
Goed gedaan met elkaar? Hebben we het goed gedaan met elkaar? Jazeker, er was creativiteit en aanpassingsvermogen door de hele stichting heen. Zoals dagbesteding vanuit de woonlocaties of vergaderen via beeldbellen. Toch is het goed om te kijken hoe het beter had gekund. Want namen we niet in onze eerste schrik te veel rigoureuze beslissingen? En wat kunnen we anders doen bij een tweede golf coronabesmettingen?
Intens verdrietig
In tijden van crisis is het belangrijk om snel te handelen. Dat hebben we gedaan. Bij alle maatregelen hebben we ook zo goed mogelijk de verschillende kanten betrokken: wat betekende het voor cliënten, familie en medewerkers? Dat was niet altijd even makkelijk. Gelukkig is de crisis voorbij en zitten we in een volgende fase. Een fase waarin we nog meer willen kijken vanuit die verschillende perspectieven.
De corona-uitbraak bij Mozaïek heeft mij diep geraakt. Vooral dat twee bewoners van Mozaïek heel kritisch ziek waren. Zo ingrijpend voor deze mensen zelf, hun dierbaren, hun medebewoners en de collega’s daar. En daarna het overlijden van deze twee mensen. In eerste instantie had ik de spookgedachte van een mogelijk overlijden weggedrukt en als het dan werkelijk zo is, dan is het intens verdrietig. Meteen komt dan onze verantwoordelijkheid naar boven, omdat ze bij ons woonden. Hebben we de goede beslissingen genomen? Ook al trokken we alles uit de kast, toch bleven de besmettingen doorgaan. Ik vond dat op afstand al angstaanjagend. Laat staan hoe de mensen het zelf hebben ervaren.
Nieuwe tijdelijke wereld
JIJ & IK als één team
Eind juni zei Rutte dat de coronacrisis voorbij is. Wat blijft: ‘handen wassen en anderhalve meter afstand houden’: onze ‘tijdelijke’ nieuwe wereld totdat er een vaccin is. Hoe doen we dat? Want gehandicaptenzorg op anderhalve meter is lastig. Zeker voor de groep die deze afstand niet begrijpt of niet aankan. Hoe dan samen met familie te zorgen voor een goed leven is maatwerk.
De coronacrisis was heel ingrijpend maar was ook een periode van veel energie. Er was een groot gevoel van kameraadschap en collegialiteit. Het vertrouwen in elkaar is alleen maar groter geworden. Deze crisis heeft Ons Tweede Thuis gemaakt tot één groot team, we zijn dichter bij elkaar gekomen. Een gevoel van samen en trots. Ik ben een dankbaar mens dat ik bestuurder mag zijn van deze mooie organisatie: JIJ & IK. Roel de Bruijn Bestuurder Ons Tweede Thuis
