வெண்முரசு-நூல் இரண்டு- மழைப்பாடல்

நூல் இரண்டு ‘மழைப்பாடல்’

ப ொருளடக்கம்

நூல் இரண்டு – ‘மழைப் ொடல்’.......................................................................................................................................................................................................................................... 4 குதி ஒன்று .............................................................................................................................................................................................................................................................................. 4 மழைப் ொடல் 1 வேைொம் ல் தேம் 1 ....................................................................................................................................................................................................................... 4 மழைப் ொடல் 2 வேைொம் ல் தேம் 2 ....................................................................................................................................................................................................................... 7 மழைப் ொடல் 3 வேைொம் ல் தேம் 3 ..................................................................................................................................................................................................................... 12 மழைப் ொடல் 4 வேைொம் ல் தேம் 4 ..................................................................................................................................................................................................................... 16

குதி இரண்டு ......................................................................................................................................................................................................................................................................... 20 மழைப் ொடல் 5 கொனல்பேள்ளி 1 ............................................................................................................................................................................................................................ 20 மழைப் ொடல் 6 கொனல்பேள்ளி 2 ............................................................................................................................................................................................................................ 25 மழைப் ொடல் 7 கொனல்பேள்ளி 3 ............................................................................................................................................................................................................................ 28 மழைப் ொடல் 8 கொனல்பேள்ளி 4 ............................................................................................................................................................................................................................ 32 மழைப் ொடல் 9 கொனல்பேள்ளி 5 ............................................................................................................................................................................................................................ 36 மழைப் ொடல் 10 கொனல்பேள்ளி 6 .......................................................................................................................................................................................................................... 40 குதி மூன்று ........................................................................................................................................................................................................................................................................... 46 மழைப் ொடல் 11 புயலின் பதொட்டில் 1 .................................................................................................................................................................................................................. 46 மழைப் ொடல் 12 புயலின் பதொட்டில் 2 .................................................................................................................................................................................................................. 50 மழைப் ொடல் 13 புயலின் பதொட்டில் 3 .................................................................................................................................................................................................................. 53 மழைப் ொடல் 14 புயலின் பதொட்டில் 4 .................................................................................................................................................................................................................. 58 மழைப் ொடல் 15 புயலின் பதொட்டில் 5 .................................................................................................................................................................................................................. 62 மழைப் ொடல் 16 புயலின் பதொட்டில் 6 .................................................................................................................................................................................................................. 67 மழைப் ொடல் 17 புயலின் பதொட்டில் 7 .................................................................................................................................................................................................................. 71 குதி நொன்கு ........................................................................................................................................................................................................................................................................... 77 மழைப் ொடல் 18

ல ீ ித்தொலம் 1 ................................................................................................................................................................................................................................ 77

மழைப் ொடல் 20

ல ீ ித்தொலம் 3 ................................................................................................................................................................................................................................ 84

மழைப் ொடல் 19 மழைப் ொடல் 21

ல ீ ித்தொலம் 2 ................................................................................................................................................................................................................................ 80 ல ீ ித்தொலம் 4 ................................................................................................................................................................................................................................ 88

குதி ஐந்து ............................................................................................................................................................................................................................................................................... 93 மழைப் ொடல் 22 முதல்மழை 1 .............................................................................................................................................................................................................................. 93 மழைப் ொடல் 23 முதல்மழை 2 .............................................................................................................................................................................................................................. 98 மழைப் ொடல் 24 முதல்மழை 3 .............................................................................................................................................................................................................................102 மழைப் ொடல் 25 முதல்மழை 4 .............................................................................................................................................................................................................................106 குதி ஆறு...............................................................................................................................................................................................................................................................................111 மழைப் ொடல் 26 தூரத்துச் சூரியன் 1 ..................................................................................................................................................................................................................111 மழைப் ொடல் 27 தூரத்துச் சூரியன் 2 ..................................................................................................................................................................................................................115 மழைப் ொடல் 28 தூரத்துச் சூரியன் 3 ..................................................................................................................................................................................................................120 மழைப் ொடல் 29 தூரத்துச் சூரியன் 4 ..................................................................................................................................................................................................................125 மழைப் ொடல் 30 தூரத்துச் சூரியன் 5 ..................................................................................................................................................................................................................129 மழைப் ொடல் 31 தூரத்துச் சூரியன் 6 ..................................................................................................................................................................................................................133 மழைப் ொடல் 32 தூரத்துச் சூரியன் 7 ..................................................................................................................................................................................................................137 மழைப் ொடல் 33 தூரத்துச் சூரியன் 8 ..................................................................................................................................................................................................................140 மழைப் ொடல் 34 தூரத்துச் சூரியன் 9 ..................................................................................................................................................................................................................144 மழைப் ொடல் 35 தூரத்துச் சூரியன் 10 ................................................................................................................................................................................................................148 மழைப் ொடல் 36 தூரத்துச் சூரியன் 11 ................................................................................................................................................................................................................152 மழைப் ொடல் 37 தூரத்துச் சூரியன் 12 ................................................................................................................................................................................................................155 மழைப் ொடல் 38 தூரத்துச் சூரியன் 13 ................................................................................................................................................................................................................159 குதி எட்டு..............................................................................................................................................................................................................................................................................164 மழைப் ொடல் 39

ொல் ேைி 1 ..................................................................................................................................................................................................................................164

மழைப் ொடல் 41

ொல் ேைி 3 ..................................................................................................................................................................................................................................171

மழைப் ொடல் 40 மழைப் ொடல் 42 மழைப் ொடல் 43

ொல் ேைி 2 ..................................................................................................................................................................................................................................167 ொல் ேைி 4 ..................................................................................................................................................................................................................................175 ொல் ேைி 5 ..................................................................................................................................................................................................................................178

குதி ஒன் து.........................................................................................................................................................................................................................................................................184 மழைப் ொடல் 44 பமொைியொச்ப ொல் 1 ....................................................................................................................................................................................................................184 மழைப் ொடல் 45 பமொைியொச்ப ொல் 2 ....................................................................................................................................................................................................................187 மழைப் ொடல் 46 பமொைியொச்ப ொல் 3 ....................................................................................................................................................................................................................192 மழைப் ொடல் 47 பமொைியொச்ப ொல் 4 ....................................................................................................................................................................................................................196 குதி

த்து ..............................................................................................................................................................................................................................................................................200

மழைப் ொடல் 48 அனல்பேள்ளம் 1......................................................................................................................................................................................................................200 மழைப் ொடல் 49 அனல்பேள்ளம் 2......................................................................................................................................................................................................................204 மழைப் ொடல் 50 அனல்பேள்ளம் 3......................................................................................................................................................................................................................208 மழைப் ொடல் 51 அனல்பேள்ளம் 4......................................................................................................................................................................................................................213 2.மழைப் ொடல் 52 அனல்பேள்ளம் 5 ...................................................................................................................................................................................................................218 2.மழைப் ொடல் 53 அனல்பேள்ளம் 6 ...................................................................................................................................................................................................................222 வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

2

குதி

திபனொன்று ..............................................................................................................................................................................................................................................................226

மழைப் ொடல் 54 முதற்களம் 1 ...............................................................................................................................................................................................................................226 மழைப் ொடல் 55 முதற்களம் 2 ...............................................................................................................................................................................................................................230 மழைப் ொடல் 56 முதற்களம் 3 ...............................................................................................................................................................................................................................234 மழைப் ொடல் 57 முதற்களம் 4 ...............................................................................................................................................................................................................................238 மழைப் ொடல் 58 முதற்களம் 5 ...............................................................................................................................................................................................................................242 மழைப் ொடல் 59 முதற்களம் 6 ...............................................................................................................................................................................................................................246 குதி

ன்னிரண்டு ...............................................................................................................................................................................................................................................................250

மழைப் ொடல் 60 ேிழதநிலம் 1 .............................................................................................................................................................................................................................250 மழைப் ொடல் 61 ேிழதநிலம் 2 .............................................................................................................................................................................................................................255 மழைப் ொடல் 62 ேிழதநிலம் 3 .............................................................................................................................................................................................................................260 மழைப் ொடல் 63 ேிழதநிலம் 4 .............................................................................................................................................................................................................................264 மழைப் ொடல் 64 ேிழதநிலம் 5 .............................................................................................................................................................................................................................268

குதி

தின்மூன்று ..............................................................................................................................................................................................................................................................274

மழைப் ொடல் 65 தனிப்புரேி 1 ................................................................................................................................................................................................................................274 மழைப் ொடல் 66 தனிப்புரேி 2 ................................................................................................................................................................................................................................278 மழைப் ொடல் 67 தனிப்புரேி 3 ................................................................................................................................................................................................................................282 மழைப் ொடல் 68 தனிப்புரேி 4 ................................................................................................................................................................................................................................286 குதி

திநொன்கு ....................................................................................................................................................................................................................................................................292

மழைப் ொடல் 69 களிற்றுநிழர 1............................................................................................................................................................................................................................292 மழைப் ொடல் 70 களிற்றுநிழர 2............................................................................................................................................................................................................................295 மழைப் ொடல் 71 களிற்றுநிழர 3 ...........................................................................................................................................................................................................................299 மழைப் ொடல் 72 களிற்றுநிழர 4 ...........................................................................................................................................................................................................................304 மழைப் ொடல் 73 களிற்றுநிழர 5 ...........................................................................................................................................................................................................................308 குதி

திழனந்து .................................................................................................................................................................................................................................................................313

மழைப் ொடல் 74 பதன்றிழ

ழமந்தன் 1 ..........................................................................................................................................................................................................313

மழைப் ொடல் 75 பதன்றிழ

ழமந்தன் 2 ..........................................................................................................................................................................................................318

மழைப் ொடல் 77 பதன்றிழ

ழமந்தன் 4 ..........................................................................................................................................................................................................327

மழைப் ொடல் 76 பதன்றிழ குதி

ழமந்தன் 3 ..........................................................................................................................................................................................................322

தினொறு ......................................................................................................................................................................................................................................................................332

மழைப் ொடல் 78 இருள்வேைம் 1 ...........................................................................................................................................................................................................................332 மழைப் ொடல் 79 இருள்வேைம் 2 ...........................................................................................................................................................................................................................336 மழைப் ொடல் 80 இருள்வேைம் 3 ...........................................................................................................................................................................................................................341 மழைப் ொடல் 81 இருள்வேைம் 4 ...........................................................................................................................................................................................................................346 குதி

திவனழு .....................................................................................................................................................................................................................................................................352

மழைப் ொடல் 82 புதிய கொடு 1 ................................................................................................................................................................................................................................352 மழைப் ொடல் 83 புதிய கொடு 2 ................................................................................................................................................................................................................................357 மழைப் ொடல் 84 புதிய கொடு 3 ................................................................................................................................................................................................................................362 மழைப் ொடல் 85 புதிய கொடு 4 ................................................................................................................................................................................................................................366 மழைப் ொடல் 86 புதிய கொடு 5 ................................................................................................................................................................................................................................371 மழைப் ொடல் 87 புதிய கொடு 6 ................................................................................................................................................................................................................................376 மழைப் ொடல் 88 புதிய கொடு 7 ................................................................................................................................................................................................................................380 குதி

திபனட்டு ..................................................................................................................................................................................................................................................................387

மழைப் ொடல் 89 மழைவேதம் 1 ............................................................................................................................................................................................................................387 மழைப் ொடல் 90 மழைவேதம் 2 ............................................................................................................................................................................................................................391 மழைப் ொடல் 91 மழைவேதம் 3 ............................................................................................................................................................................................................................396 மழைப் ொடல் 91 மழைவேதம் 4 ............................................................................................................................................................................................................................403 பேண்முரசு நூல் இரண்டு குறிச்ப ொற்கள் .......................................................................................................................................................................................................407

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

3

ேியொ ரின்

ொதங்களில்

வெயமமாகன் அெர்களின் ‘வெண்முரசு’

நூல் இரண்டு – ‘மழைப்பாடல்’ பகுதி ஒன்று ிப்ரேரி 24.2.2014

மழைப்பாடல் 1 மெைாம்பல் தெம் 1 அலகிலொ

நடனம்

மட்டுவம

கொலவமொ அேன் ழகயில்

இருந்தது,

நடனமிடு ேன்

அந்நடனமொகவே

இருந்தொன்.

முன் ின்நிகைற்ற

அழ பேன் து அேன் கரங்களொக, அதிர்பேன் து அேன் கொல்களொக, திழ பயன் து அேன் ஒளிபயன் து

அேன்

ேிைிகளொக,

இருபளன் து

அேன்

கழுத்துநொகமொக

அறிந்திருந்தொன். ஆடுழகயில் அேனில்ழல என் ழதயும் அேனறிந்திருந்தொன். ஆடலின்

முதல்முழுழமக்

முரண் ட்டன.

அேன்

முதற்ப ருங்

ிறு மணிவமொதிரமொகக் கிடந்தது.

கணங்களில்

இடக்கரம்

ஒன்றில்

கொட்டியழத

அேன்

இடக்கொல்

இடக்கரமும்

பதொடர்ந்தது.

இருந்தது. ேலக்கரமும்

இடக்கொல்

ழடமுடிக்கற்ழறகளொக, அேபனன் ழத ஒரு

அேவன

மொத்திழரயளவுக்கு

அறிந்தழத

இடக்கண்

கண்டது.

கண்ணறிந்தழத கருத்து உணர்ந்தது. கருத்து பகொண்டழத கனிவும் ஏற்றது. அேன் இடப் க்கம் பநகிழ்ந்து அங்பகொரு முழல முழளத்தது. அதில் வதம் ொலூறி நிழறந்தது. இடக்கண் நீண்டு அதில் கருழண சுரந்தது. அது அணிநீலநிறத்து அன்ழனயொகியது. ப ந்தைல்நிறமும் மணிநீல ேண்ணமும் கலந்த முடிேிலொ ஆடலொக இருந்தது இதுேதுேற்றது.

ஆடலுக்குள் அேன் அகம் அழ ேற்ற வயொகத்தில் இருந்தது. அந்த நிகழ்ேிலியில் அேன் நீலமொக நிழறந்திருந்தொன். அங்வக ப ம்ப ொன்னிற உதயப்வ பரொளியொக அேள் எழுந்தொள். அேள் புன்னழகயில் அேன் தேம் கழலந்தது. அேன் அேழள

தொனொகக்

பேன்றொடுேதற்கும்

கண்டொன்.

அேள்

வதொற்றழமேதற்கும்

தன்ழன

அேனொகக்

வதொற்றவலபேற்றிபயன

கொணழேத்தொன். அறிந்து

அேர்கள்

நழகப் தற்கும்

நின்றொடுேதற்கும்

முடிேற்ற

வமழடகழளச்

ழமத்தது அேர்களின் கனவு. அக்கனவுகபளல்லொம் அேன் ழக உடுக்ழகயின் நொதமொக எழுந்து அேழனச்சுற்றி ேிரிந்தன. கொலபமன்ற ஒன்றும், அது

நிகழும் களபமன ஒன்றும், அது கழலந்தடுக்கிக்பகொள்ளும் ேிண்பணன ஒன்றும், ேிண் சுருளும் பேளிபயன ஒன்றும், பேளி ஒடுங்கும் அளிபயன ஒன்றும், அளியறியும் அம்ழம என ஒன்றும் அங்வக உருேொகி ேந்தன. அம்ழம தன் அைகிய ழககளொல் அேழன ப ொல்லி அேழன எழுப் ினொள்.

ின்னொலிருந்து தழுேி அேன் ப ேிகளில் அேன் ேிரும்பும் ப ொல்ழலச்

ிரித்வதொடிய அேழள அேன் நழகத்துக்பகொண்டு ேிரட்டிச்ப ன்றொன். ‘ஆடலும் ஆக்கலும்

அழமதலும் ஆகட்டும். என்னுடன் ஆடி பேல்ல முடியுமொ?’ என்றொள் அன்ழன. ‘ஆம்’ என்றொன் தொழத. வமருேின் ஒளிமுழனயில் அேர்கள் அமர்ந்தனர். உழம தன் ேலது ழகழய ேிரித்தொள். ஒளிரும் ப ங்ழகயில் மழலகள் எழுந்தன. கடல்கள் அழலத்தன.

சுங்கொடுகள் ப ருகி மலர்ந்தன. உயிர்பேளி உருேொகிப் ப ருகியது. அக்ழகழய அேள்

வமருமழல மீ து ேிரித்து ஒரு தொயக்கட்டம் ப ய்தொள்.

இழறேன் தன் ேலக்ழகழய நீட்டி ேிண்ணகத்தில் உருண்ட சூரியழனயும் இந்திரன் முதலிய வதேர்கழளயும்

ற்றி

அந்த தொயக்கட்டத்தில் கருக்களொக்கினொன். அன்ழன தன் நொன்கு ழகேிரல்களொல் நொன்கு தொயக்கட்ழடகழளச் ப ய்தொள். திவரதம், கிருதம், துேொ ரம், கலி என்னும் அக்கட்ழடகழள

ிரித்த டி உருட்டி அேள் ஆடத்பதொடங்கினொள்.

மடழமபயனும்

ொேழனயொல்

ப ண்ழம

ஆடுகிறது.

அதன்முன்

பேல்லொ ேைொ ீ ப ருேிழளயொடல். அதன் ேண்ணங்கள் ேொழ்க! மந்த

ரணழடயும்

ொேழனயொல்

ஞ் கம் என்னும் குருவேத்ரத்தின் பதன்வமற்கு மூழலயில் இருந்த பகொற்றழேயின்

அமர்ந்திருந்த ஏழு சூதர்களில் முதல்ேர் தன் கிழணப் ழறழய மீ ட்டி

ஆண்ழம

ஆடுகிறது.

ிற்றொலயத்தின் முகப் ில்

ொடிமுடித்ததும் அங்கிருந்த

ிறர் ‘ஓம் ஓம் ஓம்’

என முைங்கி அழத ஏற்றனர்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

4

இரண்டொேது சூதர் தன்னுழடய பமல்லிய கரங்களொல் தன் முைழே மீ ட்டி சூதவர, மொகதவர, ஆடு ேர்கள் எேரும் அறிேதில்ழல, நொன்கு

ேண்ணங்களொல்

அழே

முடிேின்ழமழய

ொடத் பதொடங்கினொர்.

கழடகளும் ஆடுகின்றன என் ழத. தங்கள் நொன்கு முகங்களொல்

உருேொக்கிக்

பகொள்ளமுடியும்.

முடிேின்ழமயில்

அழே

எங்கும்

ப ல்லமுடியும். எேற்ழறயும் அழடயமுடியும். அன்பறொரு ஆடலின்

கொலத்தில்

வேகத்தில்

கிருதம்

என்னும்

கழட

பதறித்வதொடியது. ஒரு

ஒளிரும்

ிேந்த ேிண்மீ னொக அது

ப ருபேளியில்

ொய்ந்து

ேிண்ணகப் ேிழுந்தது.

ொற்கடலில்

அதன்

அழலகள்

எழுந்து அவ்பேண்ணிறப் ரப் ில் கொல

அகொல

ேிகொலபமன

சுருண்டிருந்த

ஆதிவ டழன

அறிதுயில்

பகொண்டிருந்த

அழறந்தன. அேன் அழ ேில் ேிஷ்ணு

கண்

ேிைித்பதழுந்தொர். ினம்ததும் ிய எனும்

அேரது கணம்

பூமி

தொயக்களத்தில்

ஒரு

மனிதனொகப் சூதவர

ிறந்தது.

மொகதவர,

ப யர்

அேன்

ரசுரொமன்.

இப்புேியில்

ஜமதக்கினி

முனிேருக்கும்

வரணுழக

அன்ழனக்கும் ிறந்தொன்.

அமுதம்

ழமந்தனொகப் அளவுமீ றும்

ேிேமொனதுவ ொல

அறம் கொக்கும் ேத்ரியேரவம ீ மறமொக

ஆன

கொலம்

வதர்கள் உருளும் ஆயிரம்

அது.

ொழதயில் ிற்றுயிர்கள்

மொள்கின்றன.

சூதவர,

அழனத்து வமல்

வதர்களுக்கும்

ஓடிச்ப ல்கிறது

கொலத்தின் ப ருந்வதர். தன்

ப ருந்தேத்தொல்

ிேனிடமிருந்து மழுவுடன்

ப ற்ற தந்ழதயின்

வேள்ேிக்கு

ேிறகுபேட்ட

ேனம்புகுந்த

ரசுரொமன்

றழேகளின்

குரல்வகட்டு

ேைி

வதர்ந்து

ப ன்றுபகொண்டிருந்தவ ொது நொரதர்

ஒரு குயிலொக ேந்து

கூேி

ேைிதேறச்ப ய்தொர். மும்முழற

அேழன

ேைிதேறிய

ரசுரொமன் ப ன்றழடந்த இடம் அஸ்ரு ிந்து தம் என்றழைக்கப் ட்ட நிலம். அங்வக சூரியனின்

ஒளியில்

கண்கூ

மின்னுேழத

அேன்

ொதங்கழள எடுத்து ழேத்தவ ொது அழே குளிர்ந்து

கண்டொன்.

அந்நிலம்

ளிங்குத்துளிகவள மணலொக மொறி

பேம்ழமயொனது

என்று

எண்ணி

அேன்

னிவ ொலிருப் ழத உணர்ந்தொன்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

5

அேற்றில் ஒன்ழற எடுத்து தன் பநஞ்வ ொடு வ ர்த்து ‘ ளிங்குமணிகவள, நீங்கள் எேர் என’ அேன் ேினேியவ ொது அது ேிம்மியழுத டி

‘நொங்கபளல்லொம்

அைியொத

கண்ணர்த்துளிகள்…. ீ

மண்ணில்

ேத்ரியர்களின்

அநீதியொல்

ேழதக்கப் ட்டேர்களொல் உதிர்க்கப் ட்டேர்கள். அேர்களின் அகம் அழணயொமல் எங்களுக்கு மீ ட் ில்ழல’ என்றன. ினத்தொல் ேிரிந்த கண்கள் ப வ்ேரி ஓட ‘அறத்ழதக் கொக்கும் ேத்ரியன் என எேரும் இல்ழலயொ?’ என்றொன்

‘உத்தமவர, மக்கள்.

அறம்கொக்கும்

மக்கள்

இைக்கிறொன்.

மன்னர்கபளல்லொம்

ேொைவே

அறம்

மண்.

மறந்த

மண்

அைிந்துேிட்டனர்.

கொக்கவே

மன்னனின்

அரசு.

அருகமரும்

மன்னனின்

அரழ

மீ ட்ப ன் து

முதன்ழமயொகக்

மன்னனும்

அறத்ழத

அறத்தொல்.

பகொள்ளும்

இைக்கிறொன்.

ரசுரொமன்.

அறம்

திகைவே

ேத்ரியன்

அறத்ழத

ேத்ரியகுலவம

ொற்கடல்

திரிந்ததுவ ொல் ஆயிற்று’ என்றது கண்ணர்த்துளி. ீ ‘அைியொத துயவர, ஒன்று பதரிந்துபகொள். ஆற்றொது அழுத கண்ணர்ீ யுகயுகங்கழள தன்னந்தனியொகக் கடந்துப ல்லும். தனக்கொன

ேொழளயும்

ேொக்களிக்கிவறன்.

ேஞ் ினத்ழதயும்

உங்கள்

ேஞ் த்ழத

அது

நொன்

கண்டழடயும்.

தீர்ப்வ ன்.

அனுப்புவேன். அதற்கு என் ப ருந்தேவம துழணயொகுக’ என்று ஐந்து

இன்று

இங்குள்ள

இம்மண்ணில்

ஒவ்பேொரு

நின்று

துளிழயயும்

உங்களுக்பகொரு

நொன்

ேிண்ணகம்

ரசுரொமன் ேஞ் ினம் உழரத்தொன். ஆம் ஆம் ஆம் என

ருப்ப ொருட்களும் குரல் எழுப் ி அழத ஆதரித்தன.

குருதிபேறி பகொண்ட மழுவுடன் மழலயிறங்கி ஊர்புகுந்த ேத்ரிய

குலங்கழள

பகொன்றைித்தொன்.

அேர்களின்

ரசுரொமன் இரு த்பதொரு முழற

வகொட்ழடகழள

எரித்தொன்,

ொரதேர்ேம் முழுக்கச் சுற்றி

அேர்களின்

ிரங்கழளக்

குேித்தொன்.

அேர்களின் குலங்கழள கருேறுத்தொன். அேர்களின் ஒவ்பேொருதழலக்கும் ஒரு கண்ணர்மணி ீ ேிண்ணகம் ப ன்று ஒரு ேிண்மீ னொகி மண்ழணப் ொர்த்து புன்னழகப ய்தது. அேன் ப ன்ற திழ களில் எல்லொம் நதிகள்

ிேந்து குருதிேரிகளொக மொறின. அேன் கொலடி ட்ட நிலங்கபளல்லொம் குருதி

ஊறி பகொன்ழறயும் மருதமும் முல்ழலயும் ப ண் கமும் ப ந்நிற மலர்கழளப் பூத்தன. ரசுரொமன் தன் குருதி ப ொட்டும் மழுவுடன் சூரியநகரிழய ஆண்ட மூலகன் என்னும் அர ழனக்பகொல்லச் ப ன்றொன். அேன்

தன்

ேத்ரியத்தன்ழமழய முற்றிலும்

ழகேிட்டு தன்

அன்ழனயர் அேழனச்சூழ்ந்து அழணத்துக்பகொண்டனர்.

அன்ழனயருக்கு ழமந்தனொக மட்டும்

ஆனொன்.

அேன்

ரசுரொமனின் மழு அேர்கழள மும்முழற சுற்றிேந்து ேணங்கி

மீ ண்டது. நொரிே ன் என்றழைக்கப் ட்ட அம்மன்னனில் இருந்து ேத்ரியகுலம் மீ ண்டும் முழளத்பதழுந்தது. அன்ழனயரின் ழககளொவலவய அரசு கொக்கப் டுபமன அவ்ேம் ம் அறிந்திருந்தது.

ரசுரொமன் ேத்ரியர்கழளக் பகொன்று பேன்ற கிைக்குத் திழ ழய அத்துேரியனுக்கும், ேடக்ழக உதகொதனுக்கும், மத்திய வத த்ழத ஆ ிய ருக்கும், ஆரிய ேர்த்தத்ழத உ திரஷ்டனுக்கும் அதற்கு அப் ொல் உள்ள நிலத்ழத அளித்தொன்.

ின்பு ப ருகிப்புரண்டு ப ன்ற

ரசுரொமன் தன்

த ியர்களுக்கும்

ரஸ்ேதி நதியில் இறங்கி தன் மழுேின் குருதிழய கழுேிக்பகொண்டொன்.

ணிமுடித்து ேந்து நின்ற இந்த இடம் அன்று ஐந்து குளங்கள் பகொண்டதொக இருந்தழமயொல்

ஞ்

ரஸ்

என்று அழைக்கப் ட்டது. வ ொரில் இறங்கிய ின்னர் தன் ேில்ழல கீ ைிறக்கொத அேன் தன் மூதொழதயருக்கு நீர்க்கடன் ப ய்யேில்ழல. ஆகவே நீர்க்கடன்கழளச் ப ய்ேதற்கொக முதல் குளத்தில் இறங்கி தன் ழககழளக் கழுேினொன். அக்கணவம

அந்த

நீர்நிழல

பகொந்தளித்து

அழலபயழுந்து

குருதித்வதக்கமொக

மொறியது.

திழகத்த ின்

அேன்

அடுத்த

நீர்நிழலயில் தன் ழககழளக் கழுேினொன். அதுவும் குருதியொகி நிழறந்தது. ஐந்து குளங்களும் குருதிக்பகொப் ளிப்புகளொக ஆனழதக் கண்டு அேன் ப யலிைந்து நின்றொன். கண்ணருடன் ீ தன் தந்ழதழயயும் மூதொழதயழரயும் ஏறிட்டு வநொக்கி

ரசுரொமன் கூேினொன். ‘எந்ழதயவர, இக்குளங்கள்

எழே? இங்வக நொன் ப ய்யவேண்டியபதன்ன?’

இடிவயொழ வ ொல ேொனில் பமய்யிலிக் குரல் எழுந்தது. ‘நீ பகொன்ற ேத்ரியர்களின் குருதி முதல் குளம். அேர்களின் ப ண்களின் கண்ணவர ீ இரண்டொேது குளம். அேர்தம் குைந்ழதகளின் அழுழக மூன்றொேது குளம். அேர் மூதொழதயரின் தீச்ப ொல் நொன்கொேது குளம். இடிவயொழ ழய

வநொக்கி

ரசுரொமவன, ஐந்தொேது குளம் அேர்களின் உருேொகொத கருக்களின் ஏக்கவமயொகும்.’

ரசுரொமன்

வகட்டொன்

‘நொன்

அறத்ழதயல்லேொ

நிழலநொட்டிவனன்?

ஆற்றொத

ஆயிரம்வகொடி

ேிைித்துளிகழள ேிண்வணற்றியேன் அல்லேொ நொன்?’ பமய்யிலி ப ொன்னது. ‘ஆம், ஆனொல் எதன்ப ொருட்படன்றொலும் பகொழல

ொேவமயொகும்.’

திழகத்து

ற்று

வநரம்

நின்ற ின்

இரு

ழககழளயும்

ேிரித்து

‘ஆம்

மூதொழதயவர,

அழத

நொனும்

என்

அகத்தில்

உணர்ந்வதன். இந்தக் குருதிபயல்லொம் என் பநஞ் ிலிருந்து ேைிந்தவத. என்ழனப் ப ொறுத்தருளுங்கள். ேிண்ணகங்களில் நீங்கள்

ித்திருக்கச் ப ய்துேிட்வடன். அழணயொத ேிடொழய உங்களுக்கு அளித்துேிட்வடன்’ என்றொன்.

’ழமந்தவன,

தன்ழனயறிந்தேனுக்கு

ொேமில்ழல

என்கின்றன

வேதங்கள்.

அந்த

ஐந்து

குருதிச்சுழனகளின்

அருவக

அமர்ேொயொக. அங்வக நீ ப ய்யும் ஊழ்கத்தில் நீ உன்ழன அறிந்து மீ ள்ேொய்’ என்றனர் நீத்தொர். சூதவர

மொகதவர,

இந்த

மந்த

ஞ் கத்தின்

அருவக

கிருத

யுகத்தில்

ரசுரொமர்

அமர்ந்து

தேம்ப ய்தொர்.

உடலுருகி

உளமுருகி கனவுருகி கொரிருள் உருகி கடுபேளியுருகி எஞ் ியவ ொது அேர் தன்ழன அறிந்துபகொண்டொர்.

அப்புன்னழகயுடன் அேர் ேிைிதிறந்தவ ொது இந்த ஐந்து குளங்களும் பதளிந்த குளிர்நீர் நிழறந்திருக்கக் கண்டொர். எழுந்து அந்தக் குளங்களின் அருவக நின்று ேொன் வநொக்கிக் வகட்டொர். ‘எந்ழதயவர, இந்த நீர்ப் லிழய நீங்கள் ப றலொகுமொ?’ ேொனிலிருந்து அேர்கள் புன்னழகயுடன் ப ொன்னொர்கள். ‘ஆம் ழமந்தொ, அழே உன் கண்ண ீரொல் நிழறந்துள்ளன. அழே எப்வ ொதும் அப் டிவயதொன் இருக்கும்.’ ரசுரொமரின் கண்ணரொன ீ இந்தக் குளங்கழள ேொழ்த்துவேொம். மொமனிதர்களின் கண்ணரில்தொன் ீ மனிதகுலம் கொலம்வதொறும் நீரொடுகிறபதன் ழத அறிக. ஓம் ஓம் ஓம்! இரண்டொேது சூதர்

ொடிமுடிப் தற்குள் மூன்றொேது சூதர் பேறிபயழுந்து தன் துடிப் ழறழய மீ ட்டி

ொடத்பதொடங்கினொர். வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

6

சூதவர வகளுங்கள். மொகதவர வகளுங்கள்.

ப ேிகள் பகொண்டேர்கள் அழனேரும் வகளுங்கள்.

ிந்ழத பகொண்டேர்கள்

அழனேரும் வகளுங்கள். இவதொ இன்பனொரு கழத. ேிண்ணிலுருளும் மூன்றொேது

கழடயின் ப யர் துேொ ரன். முக்கண்ணனின் சுட்டுேிரலில் இருந்து பதறித்து அேன்

ேிண்ேிரிேில் ேிழரந்தொன். ஒளி ிதறும் நீல ேிண்மீ னொக உருண்வடொடி சூரியனின் வதர்ப் ொழதக்குக் குறுக்வக புகுந்தொன். ஏழுேண்ணப்புரேிகள் இழுத்த ப ொற்வதரில்

ன்னிரு ழககளில் ேஜ்ரம்,

ொ ம், அங்கு ம், கழத, தனு,

க்கரம், கட்கம்,

மழுவுடனும் ப ந்நிறம் பேண்ணிறம் ப ொன்னிறம் நீலநிறம் என நொன்கு தொமழரகளுடனும் எழுந்தருளிய சூரியவதேனின் ரத க்கரத்தில் முட்டினொன். திழ தேறிய சூரியரதம் ஏழுேண்ணத்தழலகள் பகொண்ட உச்ழ ஊர்ந்த

இந்திரனின்

ழகயழ த்த டி தழலேனின்

ொழதக்குக்

குறுக்கொகச்

முழுவேகத்தில்

ொழத’

என்று

ப ன்றது.

ேிண்ணகப் ொழதயில்

கூேினொன்.

அேர்கள்

ிரேஸொல் இழுக்கப் ட்ட ப ந்நிறத்வதரில் ேிண்ணில்

சூரியனின்

ொரதியொன

அருணன்

இந்திர

ொரதியொன

ேிழரந்தொன்.

மொறி

மொறி

வ ொட்ட

ேிலகு

அழறகூேலொல்

ேிலகு

மொதலி

என

’ேிலகு,

கூேிக்

இது

என்

சூரியன்

தன்

ேிண்ணகங்கள்

இடிபயொலி

ப ய்தன. ேிண்ணில்

இரு

ப ரும்

ரதங்களும்

முகத்வதொடு

முகம்

முட்டி

திழகத்து

நின்றன.

ினம்பகொண்ட

அங்கு த்ழத இந்திரன் வமல் எறிந்தொன். இந்திரனின் ேஜ்ரொயுதம் அழதத் தடுத்தது. அந்த ஓழ யில் வகொளங்கள் அதிர்ந்து தடம்மொறின. ேிண்மீ ன்கள் நடுங்கி அதிர்ந்தன. ஆயிரம்வகொடி உலகங்களில் இடிவயொழ யுடன் ப ரும்புயல் எழுந்தது. ‘இது

என்

ொழத

திழ த்பதய்ேங்கள்

ேிலகு,

இல்ழலவயல்

அேர்கழளச்

சுற்றிக்

உன்ழன

அைிப்வ ன்’

கூடினர்.

என

யமனும்

இருேரும்

ேருணனும்

இழணந்துபகொண்டனர். வதேர்களழனேரும் தங்கள் ஆயுதங்களுடன் அப்வ ொரில் ேிண்பேளி புழுதியொல் நிழறய, இடிவயொழ ஒரு

அழறகூேினர்.

ேொயுவும்

அக்குரல்வகட்டு

அேர்களுடன்

வ ொரில்

ழடதிரண்டனர்.

ழடக்கலங்களின் ஒளி வகொடொனுவகொடி மின்னல்களொக பநளிந்து ரே, அழே வமொதும்

திழ கழள நிழறக்க அப்ப ரும்வ ொர் நிகழ்ந்தது. முடிேில்லொ ஆற்றல் பகொண்ட வதேர்களின் வ ொரில் கொலம்

ொழறயொக மொறி

ொன்றொக அமர்ந்திருந்தது.

ேிண்ணில் ஓடிய ப ருந்வதர்களின்

க்கரங்களுக்குள் புகுந்து அேற்ழற திழ மொற்றியும் வமொதேிட்டும் துேொ ரன் தன்

ஆடழல நிகழ்த்திக்பகொண்டிருந்தொன். பேற்றியும் வதொல்ேியும் தன் ேிழளயொட்வட என அேன் சூரியனின்

பேண்கொல்

ிகரமுழனயில்

க்கரத்தில்

வமொதி

அேன்

இருந்து

ரிந்து

யமனின்

ேொனில்

கருங்கொல்

இருந்து

க்கரத்ழத

உதிரலொனொன்.

ிரித்துக்பகொண்டொன்.

வநொக்கித்

ேொனம்கிைி டும்

பதறிக்ழகயில் வ பரொலியுடன்

வமருேின்

அலறிய டி

வகொடிவயொஜழன பதொழலவுள்ள ப ஞ்சுடரொக எரிந்த டி அேன் மண்ணில் ேந்துேிழுந்தொன். அேன் ேிழுந்தழதக் கண்டனர் ேிண்ணகத்தின் மொேரர்கள். ீ இனி நம் ஆடல் அந்த மண்ணில் என்று சூரியன் ப ொன்னொன். ஆம் என்றொன் இந்திரன், ஆம் ஆம் என்றனர் துடிவயொழ மண்ணில்

உச் ேிழரவு

நிகழும்

பகொள்ள

ப ரும்வ ொர்.

ிறவதேர்கள். ஆம் ஆம் ஆம் என வ பரொலியுடன் எதிபரொலித்தன திழ கள்.

ழககளும்

அலகிலொ

கொல்களும்

பேறியில்

ஆற்றல்களின்

துடித்பதை

வதர்ேிழளயொடல்.

சூதர்

ஐந்து

எழுந்து

நடனமிட்டொர்.

ப ருங்குளங்களும்

‘இனி

ஐந்துமுழற

மீ ண்டும் குருதியொல் நிழறயும். ப ங்குருதி! உடல்களுக்குள் எரியும் பநருப்பு! கொமமும் குவரொதமும் வமொகமும் சுைிக்கும் ப ருநதி! ேிண்ணகத்தின் ேிழ கள் அழனத்ழதயும் தன்னுள் கழரத்திருக்கும் ேொவனொரின் அமுதம்!’ சூதரின்

குரல்

எழுந்தது.

‘கொலவம,

பேளிவய,

அைிேின்ழமவய

எண்ணங்கவள குருதியொகி ேருக! பதய்ேங்கவள வதேர்கவள

குருதியொகி

ேருக!

அறவம,

கனவே,

மகத்தொன

ொதொளநொகங்கவள குருதியொகி ேருக!’

இடிக்கின்றது கீ ழ்த்திழ ! பேள்ளிபயன மின்னி அதிர்கின்றது வமல்திழ ! மழை மழை என குளிர்கின்றது பதன்திழ ! மண்பூத்து மணக்கின்றது ேடதிழ ! ேருகிறது உதிரமழை! ஆம், உதிரமழை! ன்னதம் ேிலகி அேர்

ின்னொல்

ொய்ந்து ேிழுந்தழதப்

ொர்த்த டி ஆறு சூதர்களும் அந்த ஐந்து குளங்களின் கழரயில்

அழமதியில் ஆழ்ந்து அமர்ந்திருந்தனர்.

25.2.2014

மழைப்பாடல் 2 மெைாம்பல் தெம் 2 கூர்ஜரத்தின்

கடற்கழரயில்

நின்றிருக்ழகயில்தொன்

வ ருருழே வநரில் கண்டொர்.

ஷ் ீ மர்

பதற்கிலிருந்து

கிைக்குவநொக்கி

எழுந்த

ருேமழையின்

ிந்துேின் நீர்ப்ப ருக்கினூடொக ஒரு ேணிகப் டகில் அேர் கூர்ஜரம் வநொக்கி ேருழகயில்

நதி பேய்யநீரொக பகொதித்து ஆேிபயழுந்துபகொண்டிருந்தது. சுண்ணமும் அரக்கும் கலந்து பூ ப் ட்ட ப ொதிப் டகுகளின் அழறகளுக்குள்

ில

ே ீ ிக்பகொண்டிருந்த

கணங்கள்

கொற்ழற

கூட

இருக்கமுடியேில்ழல.

ேொங்கிக்பகொண்டு

பேளிவய

ொய்மரக்கயிற்ழறப்

ேந்து

ற்றிக்பகொண்டு

பதற்கிலிருந்து நிற்ழகயில்

அழலயழலயொக

மட்டுவம

உடலில்

ேியர்ழே பகொட்டுேது நின்றது. ிந்து

மநிலத்ழத அழடந்தவ ொது அதில் வேகமும் அழலகளும் அடங்கின. முறுகித்திரும் ிய

எதிர்க்கொற்ழற

ேொங்கிச்

சுைற்றி

முன்னத்திப் ொய்க்கு

பதொழலதூரத்துக் கழரயின் நகர்ழேக்பகொண்டுதொன் சுைிப் ில்

அனுப்

கொற்ழற

எதிர்த்து

டகின் ஓட்டத்ழதவய அறியமுடிந்தது.

டகுகள் நிழலயிைந்து சுைலும்வ ொது மட்டும்

ொய்களில்

மிகபமல்ல

ின்னத்திப் ொய்

அழே

நகர்ந்தன.

டவகொட்டிகள் நீவரொட்டத்தின்

துடுப்புகளொல் பமல்ல உந்தி அப் ொல் ப லுத்தினர். சுக்கொன்

ிடித்திருந்தேன்கூட அதன் நுனிழயப் ிடித்து ஒரு ஆப் ில் கட்டிேிட்டு தளர்ந்து அமரத்தில் அமர்ந்துேிட்டொன்.

ஷ் ீ மர்

ொய்க்கயிறுகள்

ொயின்

நடுவே

ஒரு

வதொழல

நீட்டிக்கட்டி

அந்தத்

தூளிவமல்

டுத்துக்பகொண்டொர்.

அங்வக

நிைலிருந்தழமயொல் பேயில் ேிைேில்ழல. வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

7

கல்கள்

தைலுருேொன

ஒற்ழறப்ப ரும்

ஒளியிருந்தது. இருள் வ ற்றின்

சூரியனொல்

தைலொகத்

எரிக்கப் ட்டன.

வதொன்றியது.

ப ம்ழம

ரேியவ ொது

ேொனில்

சூரியன்

ஆேிபயழுந்த

ேொ ழனயும்

நிழறந்திருந்தது.

கலில்

கொழலயிலும்

மொழலயிலும்

றழேகள் இருண்ட ேொனத்தின்

மட்டும்தொன்

ின்னணியில்

ேிண்ணில்

பநடுவநரம்

றழேகழள

ரிேிகள்

என்று

புரொணங்கள்

நிழறந்திருக்கிறொர்கள்.

ப ொல்ேதுண்டு.

மண்ணிலிருந்து

மண்ணில்

ேொழும்

ேிண்வணறியேர்கள்.

நீர்வமல்

ிறகடித்தன.

ஷ் ீ மர் ேிரும் ினொர். ேிண்மீ ன்கழள ஒருவ ொதும் அவ்ேளவு அருவக அவ்ேளவு ப றிேொக அேர்

ேிண்மீ ன்கள்

நீர்பேளிவய

அழணந்த ின்னரும்

ரேிய ின்பு நதிக்குள் கழரயிலிருந்து ேந்து சுைன்ற கொற்றில் பேந்த தழைேொ ழனயும் உலரும்

கொணமுடிந்தது. இரேில் வமலும் அதிகமொன இரழே

அந்தியில்

வமகங்களில்லொத

மொனுடழரேிட

ேிண்ணுக்கு

ொர்த்ததில்ழல.

லமடங்கு

ரிேிகழள

ரிேிகள்

ேிழளேிக்கும்

ேயல்தொன் பூமி. மொறொத கருழணபகொண்ட ஆர்த்ழர. குன்றொ ேளம் பகொண்ட ஊேழர. முழளத்துத் தீரொத ரிேிகழளக் கருக்பகொண்ட தரித்ரி. அேர்களுக்கொன அமுது ஊறும்

ிருத்ேி.

தவகொடி மதழலகளொல் மொமங்கழலயொன புேழன.

கூர்ஜரத்ழத பநருங்கியவ ொது கடற்கொற்று ேரத்பதொடங்கியது. கடற்கொற்ழற

தனியொகத்

பதொட்டு

பகொண்டதொக அது இருந்தது. உடம்பு குளிர்பகொண்டு

அள்ளமுடியுபமன்று

ிற்றொறுகளின் நீழர மழலக்கங்ழக நீர்

வதொன்றியது.

இன்னும்

குளிரொக

கலில் பேங்கொற்ழற அவ்ேப்வ ொது ேிலக்கி கனத்த கடற்கொற்று

ிலிர்த்தது.

ந்திப் துவ ொல.

அடர்த்தியொக

ின்பு மீ ண்டும் கழரக்கொற்று ேசும்வ ீ ொது பேம்ழமயில்

உப்புேச் ீ ம்

ற்றுவநரம் ேசும்வ ீ ொது

ருமம் ேிரிந்து ேியர்ழே

ேைிழகயில் கடற்கொற்றின் உப்பு பதரிந்தது. வமலும் வமலும் கடற்கொற்று ேரத்பதொடங்கியது. ஒரு கட்டத்தில் கடவல பதற்கிலிருந்து ேடகிைக்கு வநொக்கி கொற்றொகப் ப ருகிச்ப ல்ேதுவ ொலத் வதொன்றியது.

டவகொட்டியொன ேிகூணிகன் “மழைக்கொலம் பநருங்குகிறது ேரவர” ீ என்றொன். “கொற்றில் நீர்த்துளிவய இல்ழலவய” என்றொர்

ஷ் ீ மர்.

“இப்வ ொது

நீர்த்துளிகள்

கருவுக்குள் மழை ிறக்கத்

பதொடங்கும்வ ொது

கூர்ஜரத்தின்

இருக்கொது.

இன்னும்

ற்றுநொட்கள்

தொண்டவேண்டும்.

இப்வ ொது

கடலின்

உள்வள

ிறந்திருக்கிறது. நொம் அறிேது கடலின் ப ருமூச்ழ த்தொன். மூச்சு ஏறிக்பகொண்வட ப ல்லும். குைந்ழத ப ருமூச்சு

மணல்மழலகள்

ிந்துேின்

இடம்ப யரும்.

நீழரவய

திரும் வும்

நதியிவலொ

இமயத்துக்குத்

கடலிவலொ

தள்ளிேிடுபமன்று

டகுகழள

வதொன்றும்.

இறக்கமுடியொது.

றழேகள்

ேடக்குவநொக்கிச் ப ன்றுேிடும்.” ஷ் ீ மர்

புன்னழகயுடன்

“வ ற்றுவநொவு

இல்ழலயொ?”

என்றொர்.

“ஆம்

ேரவர, ீ

அழறேழதயும் புரண்டு பநளிந்து ஓலமிடுேழதயும் கொணமுடியும்…” அேன் நொட்களிருக்கின்றன. இது கூர்ஜரத்தில் முட்டி

ேிழளயொடின.

இருழககழளயும்

ந்தித்தது. எதிவர நதிநீரின் நீலத்திழரச் ீழலக்குள் மதயொழனகள் புகுந்துபகொண்டு மத்தகம்

ேருேதுவ ொல

மொழலமங்கியவ ொது

கடல்

ிரொேணமொதத்தின் முதல்ேொரம். நொன்கொம்ேொரத்தில்தொன் மழைபதொடங்கும்.”

ிந்து கடழல

ஓலமிட்டு

அதுவேதொன்.

ிரித்துக்பகொண்டு “ஆனொல் அதற்கு இன்னும்

அழலகள்

அழலகள்

வமலும்

ப ொங்கி

ேந்தன.

அதிகரித்து

டகின்

டகுகழள

ேிளிம் ில்

ஊ லில்

தூக்கி

அழே

ஓங்கி

வமவல

பகொண்டுப ன்று

டகுக்குள் இருந்த ப ொருட்கள் ஒரு மூழலயிலிருந்து இன்பனொரு மூழலக்கு

ஓங்கி

அழறந்தன. கீ ைிறக்கி

ொய்ந்வதொடி ஒன்றுடன்

ஒன்று முட்டிக்பகொண்டு ஒலிபயழுப் ின.

டகுகழள ஓரமொகக் பகொண்டுப ன்று அங்கிருந்த அழலயொத்திக் கொடுகளின் மரங்களில் ப ரிய ேடத்தொல் கட்டிேிட்டு டவகொட்டிகள் கொத்திருந்தனர். “இந்தக் கடல்வேலிவயற்றம் இல்ழலவயல் நொம் கடலுக்குள் ப ல்லமுடியொது” என்றொன். ஊர்ணன் என்னும்

டவகொட்டி. “ஏன்?” என்று

ஷ் ீ மர் வகட்டொர். “இவ்ேளவு நீரும் மீ ண்டும் கடலுக்குள் வ ொகவேண்டுவம.

அேற்றில் ஏறி நொம் கடலுக்குள் ப ன்றுேிடமுடியும்.” இரேில்

டகுகள்

டகுகழள

நீரில்

ஒன்றுடன்ஒன்று

ேழளந்தொடின.

வ ர்த்துக்கட்டி

ேணிகர்கள்

வதொலொல்

ஒரு

ப ரிய

ஆன

டலமொக

டுக்ழககளுடன்

ஆக்கினொர்கள்.

நின்றிருந்த மரங்களுக்குள் புகுந்து மரங்கள் நடுவே தூளிகழளக் கட்டிக்பகொண்டு அேற்றில்

வதேதொரு

அரக்ழகக்

பகொட்டி

புழகஎழுப் ி

கொட்டுக்குள்

அப்புழகக்குள்வளவய துயின்றனர். புழகழய கொற்று அள்ளி ேிலக்கிய

மிதக்கும்

கழரயிறங்கி

அங்வக

கம் ளம்வ ொல

நீரில்

வேரூன்றி

டுத்தொர்கள். தீச் ட்டிகளில் கனலிட்டு

மண்டியிருந்த

பகொசுக்கழள

ேிரட்டிேிட்டு

ிலகணங்களுக்குள்வளவய பகொசுக்கள் மகுடி ஒலி

வ ொல ரீங்கரித்த டி ேந்து சூழ்ந்துபகொண்டன. ேிடிகொழலயில் பேள்ளி

கீ வை

கிளம் ியதுவம

அழனேரும்

துடுப்புகழள கயிற்றில் கட்டி மிதக்கேிட்டு நீவரொட்டத்ழத ப ன்றுபகொண்டிருந்தது. ஒரு

ங்ழக

எடுத்து

நீவரொட்டத்துக்குள்

ப ன்று

டகுகளில் ஏறிக்பகொண்டனர்.

இருேர்

நீருக்குள்

ொர்த்துக்பகொண்டிருந்தனர். நீர் கடலில் இருந்து ஆற்றுக்குள்

ின்பு அழ ேிைந்து நின்றது. பமல்ல துடுப்பு கடழலவநொக்கிச் ப ல்ல ஆரம் ித்ததும் ஒருேன்

ஊதினொன்.

நுழைந்தனர்.

அழனேரும் அேர்கள்

ப ருங்கூச் பலழுப் ிய டி

நீவரொட்டத்ழத

டகுகழள

அழடேதற்குள்ளொகவே

அேிழ்த்து

கடழல

துடுப்புகளொல்

வநொக்கிச்ப ல்லும்

உந்தி வேகம்

அதிகரித்திருந்தது. கடல்

ள்ளத்தில் இருப் தொகவும் பமொத்த நதியும் அருேிபயன அழதவநொக்கிச் ப ல்ேதொகவும் வதொன்றியது. ஊர்ணன்

“ேிடியற்கொழல

இரண்டுநொைிழகவநரம்

மட்டும்தொன்

கடலுக்குள்

ப ல்ேதற்குரியது

அள்ளித்தூக்கி மொனஸுரொ தீவுக்குக் பகொண்டுப ன்றுேிடும். அங்வகதொன்

ேரவர. ீ

நீவரொட்டம்

நம்ழம

ொரதேர்ேத்தின் மிகப்ப ரிய துழறமுகமொன

வதே ொலபுரம் உள்ளது” என்றொன். “ யணிகள் ப ொல்லி வகள்ேிப் ட்டிருக்கிவறன்” என்றொர் ேடக்குப் க்கம் ப ல்லமுடியும்.

ிந்துபகொண்டு பதற்வக

கடல்

ப ன்று மிக

பகொட்டும்

ஆைமொனது.

ஷ் ீ மர். “வதே ொலபுரத்தின் நொன்கு க்கமும் கடல்துழறகள்தொன்.

மணல்வமடுகள் தீேிலிருந்து

நீட்டி

இருப் தனொல் நிற்கும்

அங்வக

ொழறகளுக்கு

அழமத்து கப் ல்துழற அழமத்திருக்கிறொர்கள். யேனநொட்டிலிருந்தும் வ ொனகநொட்டிலிருந்தும் நொேொய்கள்

அங்வக

ேந்து

ப ொருள்பகொண்டு

ப ொருள்ப ற்றுச்

ப ல்கின்றன.

ேடக்வக

டகுகள் வமவல

மட்டும்தொன்

மரவமழடகழள

த ீ ர் நொட்டிலிருந்தும் ேரும்

ஆரியேர்த்தத்தில்

இருக்கும்

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

8

ப ொன்னிலும்

மணியிலும்

ப ரும் குதி

இந்தத்

துழறமுகம்

ேைியொக

ேருேதுதொன்.

ொரதேர்ேத்தின்

மொப ரும்

துழறமுகமொன பதன்மதுழர மட்டுவம இழதேிடப்ப ரியது” என்றொன் ஊர்ணன். மொப ரும் வகொபுரேொயிழலக் கடந்து உள்வள ப ல்ேதுவ ொலிருந்தது கடலுக்குள் நுழைேது. பதன்கிைக்வக வமகத்திழரக்கு அப் ொல் கருேழறக்குள் அமர்ந்த ப ம்வமனியனொகிய அழலகளொக

திழ ழயவய

கடல்

பகொந்தளித்துக்பகொண்டிருந்தது.

தடுத்துக்

கட்டப் ட்ட

ப ரும்

ிேழனப் வ ொல சூரியன் வகொயில்பகொண்டிருந்தொன். ப ம்ப ொன்னிற ஷ் ீ மர்

முதல்முழறயொக

நீலக்வகொட்ழடவ ொலத்

அன்றுதொன்

பதரிந்தது

நீர்தொன்

கடழலப் ொர்த்தொர்.

என்று

பதன்

உணர்ந்துபகொள்ள

அழரநொைிழக ஆகியது. அழத அேரது அறிவு உணர்ந்த ின்னும் ஆன்மொ உணரேில்ழல. அந்த நீர் ேொனில் எழுந்து நிற் தொக

ின்னர்

வதொன்றியது.

அது

எக்கணமும்

உழடந்து

ப ொைியத்பதொடங்கிேிடும்

என

தழலயுச் ி

ழதப் ழடந்த டிவய இருந்தது. அழலகளில் ஏறிக்பகொண்ட

டகுகள் ஒன்றுக்குப் ின் ஒன்றொக குதிழரக்குட்டிகள் வ ொல எம் ிக் குதித்த டி சுருக்கப் ட்ட

ொய்களுடன் மொனஸுரொ வநொக்கிச் ப ன்றன. கடலில் ஒரு நொேொய் வ ொல ஆடிக்பகொண்டிருந்த தீேின்மீ து மரக்கூட்டங்கள்

நடுவே மரப் ட்ழடக்கூழரயிட்ட மொளிழக முகடுகள் பதரிந்தன. கூர்ஜர அர ின் தைபலன பநளிந்துபகொண்டிருந்தது. ஒரு ழக வ ொல நீண்டுேந்து கூட்ழட பமொய்ப் து வ ொல

ங்குமுத்திழர பகொண்ட

கேொக்பகொடி

டகுகள் பநருங்கியவ ொது தீவு அழ ந்தொடிய டி அருவக ேந்தது. அதன்

டகுகழளப்

ற்றிக்பகொள்ேதொகத் வதொன்றியது.

டகுத்துழற

இரு துழறவமழடகழளயும்

டகுகள் கவ்ேிக்பகொண்டன. கழரயிலிருந்து சுழமயிறக்கும் ேிழனேலர்

வதன ீக்கள்

டகுகழள வநொக்கி

ஓடிேந்தனர்.

மறு க்கம் கடல்நொேொய்களுக்கொன மூன்று ப ருந்துழறகள் இருந்தன. அங்வக கடலுக்குள் நீண்டிருந்த

ொழறகளின்மீ து

கற்கழளயும் மரங்கழளயும் அடுக்கி நீட்டி துழறவமழடகழளச் ப ய்திருந்தனர். நொேொய்களுக்குள்ளிருந்வத ப ொதிகழள எடுத்து

கனத்த

க்கரங்கள்

பகொண்ட

ேண்டிகளில்

ஏற்றி

பேளிவய

பகொண்டுப ன்றனர். நூறு ொய்கள் பகொண்ட வ ொனகமரக்கலங்கள் முந்நூறு ஆயிரம் ொய்கள் பகொண்ட வதே ொலபுரத்தில்

த ீ ர் மரக்கலங்கள் இமயத்தின்

யணிகள்

தங்கும்

மரப் லழககளொல் கூழரயிடப் ட்ட நின்றது.

ஒன்றில்

கட்டடத்தின்

ஷ் ீ மர்

முன்னொல்

ட்டு ேியர்ழேயொக மொறி

ிற்வறொழடகளொக ேைிந்து

கடலுக்குள்

தங்கினொர்.

ப ரிய

ொழறகள்வமல் கடல் நுழரபயை அழறந்த டிவய இருக்க நீர்த்துளிகள்

இருக்ழகயிலும்

ண்டக ொழலகளுக்குக்

னிமழலமுகடுகள் வ ொல நின்றன.

கட்டடங்களில்

உயரமற்ற

பகொண்டுேந்து

ொய்கள் பகொண்ட யேனமரக்கலங்கள் நடுவே

ப ங்கற்களொல்

ொழறகளொக

நிலம்

கட்டப் ட்டு

கடலுக்குள்

நீட்டி

ிதறி கொற்றிவலறி ேடுகளின் ீ சுேர்களில்

ொழறகளில் ப ொட்டி மீ ண்டும் கடலுக்குள் ப ன்றன. அழறக்குள்

இருந்துபகொண்டிருக்கும்

உணர்வு

இருந்தது.

யணம்

முடிேழடயொததுவ ொலத்

வதொன்றச்ப ய்தது. ி ி நொட்டின் ணியொற்றி

ொழலயிலும், மூலத்தொனநகரி முதல் வதே ொலபுரம் ேழர அேர்

ஆயுதப் யிற் ிழய

ஈட்டிய

நொணயங்கள்

கடவலொரப் ொழறகளில்

அந்த

எளியேொழ்க்ழகக்குப்

முடித்துேிட்டு

அேர்

டகுகளிலும், ேணிகர்களுக்கு

வ ொதுமொனழேயொக

துழறமுகத்துக்குச்

இருந்தன.

ப ன்றொர்.

ொதுகொேலரொகப் கொழலயில்

அங்வக

தன்

கன்னங்கரிய

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

9

கொப் ிரிகளும், ப ந்நிறமொன யேனர்களும், பேண்ணிறமொன வ ொனகர்களும், மஞ் ள் நிறமொன பமொைிகளில் வ

த ீ ர்களும் கூடி பேவ்வேறு

ிய இழரச் ல் எந்வநரமும் வகட்டுக்பகொண்டிருந்தது. துழறமுகத்தில் எண் கற்றேர்களுக்கு எப்வ ொதும்

அலுேல்கள் இருந்தன. ஷ் ீ மர்

கலில்

ண்டக ொழலகளில்

அழனேரிடமும்

அேர்களின்

ணியொற்றி மொழலயில் ஊதியம்ப ற்று மீ ள்ேழத ேிரும் ினொர். அங்வக ேரும்

பமொைிழயக்

கற்றுக்பகொண்டு

கொப் ிரிநொட்டின் ப ொற்சுரங்கங்கழளப் ற்றியும் அைகிய

மணிக்கண்கள்

பதன்முழனயின்

பகொண்ட

பகொற்ழக

ொரதேர்ேத்தின்

தமிைர்கள்

ேைியொக

ொரதேர்ேத்தின்

அங்வக

பதன்னகேிரிழேப் ற்றி

உழரயொடினொர்.

யேனவத த்தின்

ரதங்கழளப் ற்றியும்

த ீ ர்வத த்தின் மஞ் ள்மண் கலங்கழளப் ற்றியும் அறிந்துபகொண்டொர். கிைக்வக

ேந்திருந்தனர்.

அேர்கள்

ப ொன்ன

ேங்கத்துத்

அேர்களறியொத

ஒவ்பேொன்றும்

துழறமுகத்தில்

கடல்நகரிகவள

ஷ் ீ மழர

இருந்து

இருக்கேில்ழல.

கிளர்ச் ிபகொள்ளச்

ப ய்தது.

நீர்ப ருகிவயொடும் நர்மழத, கிருஷ்ழண, வகொழத, ப ண்ழண, கொேிரி. பேயில் ேிரிந்த ப ருநிலங்கள். தமிழ்மண்ணின்

மூவேந்தர் நொடுகள். அங்வக மண்பூ ிய மரக்கூழரகளும் கனத்த மண்சுேர்களும் பகொண்ட ப ருநகரங்கள். பதன்மூதூர் மதுழர. முத்துேிழளயும் பகொற்ழக. தந்தம் ேிழளயும் ேஞ் ி. பநல்ேிழளயும் புகொர். பதன்மதுழர என்று ப ருேணிகன்

ிறந்தது என்றறிந்தேர் பதன்னொடுழடய

ப ொன்னொன்.

ஃறுளி

ஆறும்

ிேன் மட்டுவம என்று கன்னன் ப ருஞ் ித்திரன் என்ற

ன்மழலயடுக்கக்

குமரிக்வகொடும்

பகொண்ட

பதன்னகப்

ப ருேளநொட்டின்

திலகமொன அந்நகரம் கடலருவக அழமந்தது. கடல்நீர் நகருள் புகுேழதத் தடுக்க கட்டி எழுப் ப் ட்ட ப ருமதில்நிழரயொல் மதில்நிழர என்றும் மதுழர என்றும் அழைக்கப் ட்டது. கடலொழமவயொடுகளொல் கூழரயிடப் ட்டு கடற் ிப் ி சுட்டு எடுத்த பேண்சுண்ணத்தொலொன ேடுகளும் ீ பகொண்ட அது மொளிழககளொல் சூைப் ட்ட குமரிக்வகொட்டின்

ந்திரபுரி என்று

அதன்வமல் எந்வநரமும்

உச் ியில்

ஒற்ழறக்கொல்

ொேலரொல்

ொடப் ட்டது. மீ ன்பகொடி றக்கும் ஆயிரம்

கடல்துமிகள் மழைபயனப்ப ய்து

ஊன்றி

நின்ற

பேயிழல மழறத்தன.

குமரியன்ழனயின்

குளிர்வநொக்கும்

அருவக

மழைபயனப்

ப ய்துபகொண்டிருந்தது என்றொன் ப ருஞ் ித்திரன். ப ம்மயிர்த்

தழலயும்

அத்தழன

மரக்கலங்கழளயும்

ொம் ின்

ேொலும்பகொண்ட

பதய்ேம்

உள்ளடக்கிக்பகொள்ளும்

அமர்ந்திருந்த

அமரம்

கடல்நகரங்கள்வ ொல

பகொண்ட

த ீ ர்களின்

மரக்கலங்கள்

நின்றொடின.

முக்கூர்

சூலவமந்திய

கடல்பதய்ேம் ஆழடயின்றி நின்றிருந்த முனம்பு பகொண்ட யேன மரக்கலங்கள் கடல் ஓங்கில்கள் வ ொல கருநிறமொகப் ள ளத்தன. கடற் றழேகளுக்கு நிகரொக நீரில்

தைல்நிறம்பகொண்ட

யேனர்கள்

றக்கக்கூடியழே அழே என்றனர் ேணிகர்கள்.

நீலத்தொமழரவ ொன்ற

ளிங்குப்

புட்டிகளில்

பகொண்டுேந்த

இன்கடும்வதறல்

ப ொன்னுக்குநிகரொன ேிழலபகொண்டிருந்தது. எப்வ ொதும் துருேழனவய வநொக்கும் துருேமுள்ளுக்கு நூறுமடங்கு ப ொன் ேிழலப ொன்னொர்கள்.

பதற்வக

தந்தங்களும்,

வதே ொலத்தில் வதேதொருேின் அரக்கும் வ ொனகர்கள்

பேண்களிமண்

ிந்துேைியொக

ேந்த

ொத்திரங்களும்

மிளகும்,

முத்தும்,

வதொழகயும்,

ந்தனமும்

ேொங்கி

ேந்தேர்கள்

ந்தனமும் அகிலும் பேல்லக்கட்டிகளும் ேொங்கிக்பகொண்டு ப ொன் பகொடுத்தனர்.

வகொதுழமழயயும்

ட்டுத்துணிகளும்

உலர்ந்த

ைங்கழளயும்,

பகொண்டுேந்த

த ீ ர்

நிலத்து

வதொழலயும்

நொேொய்கள்

ேொங்கிக்பகொண்டனர்.

ேிற்கப் ட்ட

எழதயும்

ேொங்கிக்பகொண்டன. ப ல்ேங்கள் கணங்கவள

பதருபேங்கும் என்று

கொட்டின

குேிந்துகிடந்தன. பதருக்கள்.

ப ல்ேத்துள்

ஈச் ங்கள்

ப ருஞ்ப ல்ேம்

ேிற்கும்

மொனுடர்

அங்கொடிகளில்

வதொள்தழுேி

மழைநீரும்

ஒன்றொகக் கலக்கும் நதிப்ப ருக்குவ ொல அழனத்து மனிதர்களும் நிழரந்து அமர்ந்து அருந்தினர். மகிழ்ந்தனர்.

தொழ்ந்த

கூழரயிடப் ட்ட

ரத்ழதயர்பதருக்களில்

யேனர்களும் நடந்தனர். வேம்புமரங்களொல் ழுத்தஇழலகளொல்

மூடப் ட்டிருந்தது தீேின்

வேம்புக்கூட்டங்கள் கொய்த்து

வதே ொலம்.

அழனத்துத்

அழே

ஆடும்

கொல்களுடன்

கடும்வகொழடயிலும்

பதருக்களும்

ப ொற்கம் ளம்

தீழே

அமர்ந்திருக்கும்

மழலநீரும்

ப ம்மண்நீரும்

ிரித்தும் பூ லிட்டும்

வதொள் ிழணந்து

கொப் ிரிகளும்

குளிரழேத்திருந்தன.

ேிரிக்கப் ட்டிருந்தன.

ஷ் ீ மர்

அேற்றின் ேந்தவ ொது

சுங்குழலகள் கனத்து கிழளதொழ்ந்து கொற்றிலொடின. அேரது ே ிப் ிடத்தின் கூழரயிலும்

தழரயிலும் கொற்றில் வேம் ின் கொய்கள் உதிரத்பதொடங்கின. ஒருநொளிரேில் அேர் ஓர் இனிய நிழனவு பநஞ் ில் மீ ண்டதுவ ொல வேம் ின் மணம்

ிலநொட்களொகவே

தீேில்

இருந்தொலும்

அப்வ ொதுதொன்

வேம்புமரங்கழள அண்ணொந்து வநொக்கி நடந்தவ ொது கிளிகள் கீ வை உதிர்ந்துகிடந்த ப ொன்னிறப் ைங்கழள எடுத்து

அேர்

ைத்தின் நறுமணத்ழத உணர்ந்தொர். அந்த

ிந்தழனழய

அழடந்தது.

றந்து உண்டுபகொண்டிருந்த வேப் ம்

ொர்த்தொர். ேொயில் வ ொட்டு க ப்வ

மறுநொள்

எழுந்து

ைங்கழளக் கண்டொர்.

இனிப் ொன அதன் மொயத்ழத

அறிந்தொர். ிலநொட்களில்

வேப் ங்கொய்கபளல்லொவம

கூடியதுவ ொல

கிளிகளின்

என்றொனது.

ண்டக ொழலயின்

வேப் ம் ைங்களின் ொறும்

அதன் ின்

ொறு

ஓழ

ப ொன்மணிக்பகொத்துகளொக

நிழறந்தது.

ிலநொட்களில்

ப ொதிகளின்வமல்,

மொறின.

நடப் தும்

நொேொய்களின்

தழலக்குவமல்

நூறு

ேிைவுகள்

அமர்ேதும்

வேப் ம் ைங்களின்

மீ துதொன்

கூழரகளில்,

டகுப் ரப்புகளில்

எங்கும்

ரேி மணத்தது. உணேிலும் குடிநீரிலும் அந்த ேொ ழன எப்வ ொதுமிருந்தது. “இந்த வேம் ின்

ேரும்

மழையும்தொன்

இத்தழன

மக்கள்

ேந்துப ல்லும்

இந்தத்தீேில்

எந்த

வநொயுமில்லொமல்

கொக்கின்றன” என்று தீேின் ழேத்தியரொன கூர்மர் ப ொன்னொர். வேம்புமணம்

ேிலகத்

எதிர் ொர்த்திருந்தொர்.

பதொடங்கும்வ ொது

ஒவ்பேொருநொளும்

மழைேரும்

கொற்றில்

நீரொேி

என் து

கணக்கு.

நிழறந்த டிவய

ஷ் ீ மர் ேந்தது.

ஒவ்பேொருநொளும் மதியத்தில்

நின்றிருக்ழகயில் வேம் ின் நிைலில் அமர்ந்திருந்தவ ொதும் உடலில் ேியர்ழே ேைிந்தது. நீரும் வமொரும் எவ்ேளவு

குடித்தொலும்

தொகம்

தீரேில்ழல.

நள்ளிரேிலும்கூட

டுக்ழகநழனந்து

குளிரும் டி

மழைழய

பேயில்

ேியர்ழே

எரிந்து

ைச் ொறும் ேைிந்தது.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

10

கொற்றில்

நிழறந்திருந்த

நீரொேியொல்

ில மயம்

மூச்சுத்திணறுேதுவ ொலிருந்தது.

அந்தக்

கனத்த

கொற்ழற

உள்ளிழுத்தவ ொது பநஞ் ில் எழட ஏறியது. நள்ளிரேில் உறுமல் வ ொன்ற ஒலிவகட்டு ேிரிந்திருந்த கடல் அழலகளின்றி எதிர்வநொக்கி

ிழலத்திருந்தன.

ஒளியொலொன

ஒரு

ஒளிேிழுது வமகங்கள்

வேர்

ஷ் ீ மர் எழுந்து ேந்து பேளிவய

அழ ேிைந்து

இருண்ட

ேொழன

டர்ந்திறங்கியது.

மண்ணிலிறங்கியது.

கிடந்தது.

இருண்ட

ொழறகள்

கடல்

பதொடும்

உருள்ேதுவ ொல

கரியயொழனக்கூட்டம்

ொர்த்தொர். அேரது இல்லத்தின் முன்னொல்

கடற் ொழறகள்

வ ர்ந்து

நீருடனொன

ேிழளயொட்ழட

பதொடுேொன்

ேொனம்

வகொடு

அதிர்ந்தது.

ஒலிபயழுப் ியதுவ ொல

நிறுத்திேிட்டு

பதரிந்தது.

மறு க்கம்

ஒலித்தது.

ேொனில்

இன்பனொரு

இரு

குழுக்களொக

ிரிந்து மொறி மொறி ஒளியொலும் ஒலியொலும் வ ொட்டிவ ொடுேதுவ ொலிருந்தது.

ஷ் ீ மர் அந்த ேிழளயொட்ழட வநொக்கி நின்றிருந்தொர். கடலில் இருந்து எழுந்துேந்த கொற்றின் கீ ற்று ஒன்று அேழர வமொதி அேர் குைழலத் தள்ளிப் ஒன்று.

ிறகு

றக்கேிட்டுப்

குளிர்ந்த

கொற்று

மரங்களின் கிழளகழளக் வகொதி அழணய

ின்னொல் ப ன்றது.

வ பரொலியுடன்

நீரிலும்

ற்றுவநரம் கைித்து இன்பனொரு கொற்றுக்குைேி.

அேழர

ற்று

நிழலயைியச்

ப ய்து

ின் மீ ண்டும்

ொய்ந்துப ன்று

வேப்

ின்னுக்குத்தள்ளி கடந்துப ன்றது. மின்னல் கண்கழள ஒளியொல் அைித்த டி அதிர்ந்து

இரு க்கமும் வ பரொலியுடன்

நீர்த்துளிகள்

ேந்து

இடி

கடற் ொழறயிலும்

ஒலித்தது.

மண்ணிலும்

ல்லொயிரம் குட்டிக்குதிழரகள்

ேடுகளிலும் ீ

மரங்களிலும்

ொய்ந்துப ல்ேதுவ ொல ப ரிய

அழறந்து

ப ன்றன.

ஆவே மொகக்

குரபலழுப் ிய டி ேந்து மழை அழனத்ழதயும் மூடிக்பகொண்டது. மழையில் குளிர்ந்து நடுங்கியேரொக லவகொடிப்

ளிங்குவேர்களின்

நீர்த்திழரயின்

ஓரம்

ஷ் ீ மர் அந்த

ொழறமுழனயில் நின்றிருந்தொர், மழைக்குள் மின்னல்பேட்டியவ ொது

ின்னழலக் கண்டொர்.

தீப் ற்றிக்பகொண்டதுவ ொல

ிலிர்த்துக்பகொண்ட

எழுந்தழணந்தன

ளிங்குவரொமப்

மின்னல்கள்.

ரப்ழ க் கண்டொர். பநளியும்

இடிவயொழ ழய

மழைப் டலம்

ப ொத்திக்பகொண்டதனொல் ஒலி நழனந்த ப ருமுைவுவ ொல ஒலித்தது. அேர்

அழறக்குள்

ேந்து

வகட்டுக்பகொண்டிருந்தொர்.

ஆழடழய

இங்கிருந்து

மொற்றிய ின்

ப ல்கிறது

டுக்ழகயில்

ொரதேர்ேத்ழதவய

டுத்துக்பகொண்டு

உயிரொல்

மூடும்

நீரின்

ஓழ ழயக்

அன்ழனயின்

கருழண.

கடலன்ழனயின் புதல்ேியொன ேர்ழே. அள்ளிேைங்கும் ேிருஷ்டி. வ தங்களற்ற மஹதி. இந்திரனின் மகளொகிய தழய. ழைய

இல்லத்தின்

கூழர

ப ொட்டத்பதொடங்கியது.

அழறயின்

மண்தழரமுழுக்க

அேர்வமலும் துளிகள் ேிழுந்தன. நீர் எத்தழன இனியபதன்றறிய வகொழடமழை வ ொல் மறுநொள்

ேிடியவேயில்ழல.

அமர்ந்திருந்தது.

துழறமுகவம

கூழரேிளிம்புகளில்

அடங்கி

இருந்து

அன்ழனக்வகொைியின்

ளிங்குத்தூண்கள்

வ ொல

நீர்

ிறகுக்குள்

குஞ்சுகள்

ட்டுத்திழரவ ொல

வேம் ின் இழலத்தழைப்புகள் எழுந்து அழுந்திக் குமுறிக்பகொந்தளித்தன. மழைவய

ப ொட்டிக்பகொண்டிருந்தது.

ிறிபதொன்றில்ழல.

வ ொல

மழை

மழைக்குள்

பதொங்கிக்கிடந்தது.

கலொகி மழைவய இரேொகி மறுநொளும்

மழைவய ேிடிந்தது. மழையன்றி ஏதுமிருக்கேில்ழல. மூன்றொம்நொள்

மழை

ேொ ல்திறந்து

பமல்ல

தளிர்பேளிச் ம்

இருண்டவமகங்கள்

ஒன்ழற

இழடபேளிேிட்டது. கீ வை

ஒன்று

ேிழுந்து

முட்டிய டி

கரியகூழரயொக

கடழல

இறுகியிருந்த

ஒளிப றச்ப ய்தது.

வமவலறிக்பகொண்டிருந்தன.

ேொனில்

ஆனொல்

கீ ழ்ச் ரிேில்

ஒரு

பதற்குச் ரிேிலிருந்து

அந்தக்கரும் ரப் ில்

மின்னல்கீ ற்றுகள்

துடிதுடித்து அழணந்தன. அவ்பேொளியில் ேடிேம்ப ற்ற கருவமகங்கள் மீ ண்டும் கருழமபேளியொக ஆயின. மதிய உணழே உண்ட ின்

ேொயில்திண்ழணயில்

அமர்ந்து

ேணங்கி நின்றொன் அஸ்தினபுரியின் ஒற்றனொகிய சுகர்ணன். த்யேதியின்

ஆழண” என்றொன் சுகர்ணன்.

இருந்தொல் நன்று என்று எண்ணுகிறொர்.” “ஏன்?” என்றொர்

ஷ் ீ மர்

ேொழனவநொக்கிக் பகொண்டிருந்த

ஷ் ீ மர். அேருக்கு என்ன என்று உடவன புரிந்துேிட்டது. “இளேர ர் திருதரொஷ்டிரருக்குப் இளேரசுப் ட்டம்

பகொள்ள

ொர்த்தொர். “வ ரர ி

தழலயழ த்தொர். “ேரும் நிழறநிலவுநொளுக்குள் தொங்கள் அங்வக

நிழறேழடந்த ின் ேரும் முதல் நிழறநிலவு அது” என்றொன் சுகர்ணன். திருதரொஷ்டிரர்

ஷ் ீ மழர வநொக்கி ேந்து

ஷ் ீ மர் அேழன என்ன என் துவ ொலப்

ேத்ரியர்களின்

திபனட்டு ேயது

ஷ் ீ மர் தழலயழ த்தொர். “வ ரர ி அஞ்சுகிறொர்கள்.

எதிர்ப் ிருக்கிறது.

நம்

குடிமக்களும்

எதிர்க்கக்கூடும்.”

ற்று

இழடபேளிேிட்டு “அத்துடன்…” என்றொன். ஷ் ீ மர்

ஏறிட்டுப் ொர்த்தொர்.

“நிமித்திகரும் கணிகரும்

சூதரும்

மூன்றுேழகயில் ஒன்ழறவய

ப ொல்கிறொர்கள்” என்றொன்

சுகர்ணன். “அஸ்தினபுரிக்கு வமற்கு ேொனில் ஒரு எரிேிண்மீ ன் ப ந்நிறக் குங்குமத்தீற்றல்வ ொல ேிழுந்தது என்றும், அது துேொ ரன்

என்னும்

ேொனகப் கழட

என்றும்

நிமித்திகர்

வதேர்களும் இடம்ப யர்ந்து ஒருேவரொபடொருேர் “சூதர்கள்?” என்றொர் பேட்டுகின்றன.

ஷ் ீ மர். “அேர்கள் ஒரு ப ருமழைழயப் ற்றிப்

மழை

ப வ்ேிழுதுகளொக

ப ொன்னொர்கள்.

பநருங்கி

இறங்கும்.

ேருகிறது

கணிகர்

ன்னிரு

ரொ ி க்கரத்தில்

அழனத்து

ினப் தொகச் ப ொன்னொர்கள்.”

என்றனர்.

கூழரேிளிம்புகளில்

ஆனொல்

இருந்து

ொடினொர்கள். வமற்வக இடி இடிக்கிறது. மின்னல்கள் அது

உதிர

ப ஞ் ரடுகளொக

மழை.

பகொழுத்த

ப ொைியும்.

குருதி

ேொனிலிருந்து

ப ந்நிறப் ட்டொழடகள்

வ ொல

ப ங்குருதி அஸ்தினபுரியின் பதருக்களில் ேைியும். கங்ழகயும் யமுழனயும் ப வ்ேழலகள் எழுந்து கழரமுட்டி ஒழுகும் என்கிறொர்கள்.”

ஷ் ீ மர் எழுந்து “நொன் கிளம்புகிவறன்” என்றொர். “ப ய்திப்புறொழே அனுப்பு” என்று ப ொன்ன ின் வநரொக கடழலவநொக்கிச் ப ன்று

ொழற நுனியில் ழககழளக் கட்டிக்பகொண்டு நின்றொர். வமவல பதற்கத்தியக் கருஞ்சுேர் ஒன்றொகி இழணந்து

இழடபேளிழய மூடியது. அந்திபயன இருண்டது. வமகச்சுேரில் மின்னல்கள் நடனமிட்டன. ேருேதுவ ொல ேந்து

ின்பு மழை கடபலழுந்து

ஷ் ீ மழர மூழ்கடித்து கடந்துப ன்றது

26.2.2014 வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

11

மழைப்பாடல் 3 மெைாம்பல் தெம் 3 கிருதயுகத்தில்

கங்ழக

ஓடிய

ள்ளத்தின்

ேிளிம் ில்

இருந்த வமட்டில் நின்றுபகொண்டு நகரின் வகொட்ழடழயப்

இருந்தது

அஸ்தினபுரி.

ொர்த்தவ ொது

மறுமுழனயில்

கங்ழகயின்

ஷ் ீ மர் அந்நகரம் ஒரு வேைொம் ல்

கழரயொக

றழே வ ொல

ேொய்திறந்து மழைக்கொகக் கொத்திருப் துவ ொல உணர்ந்தொர். சுற்றிலும் வகொழடழயத் தொண்டிேந்த கொடு ேொடிச்வ ொர்ந்து சூழ்ந்திருந்தது. ப ரும் ொலொன

ப டிகளும் மரங்களும் கீ ழ்இழலகழள உதிர்த்து எஞ் ிய இழலகள்

நீர்ேற்றி பதொய்ய

நின்றிருந்தன. இழலத்தழைப்பு குழறந்தழமயொல் குறுங்கொடு பேறுழம பகொண்டதுவ ொல ஒளிழய உள்வள ேிட்டு நின்றது, இரட்ழடக் குைந்ழதகளுக்கு ேிதேிதமொன

முழலயூட்டியழமயொல்

பேண்புல்லரி ிகளுடன்

ேிரித்வதறியிருந்தன

கண்பேளுத்து

நிழரேகுத்துச்

ிதல்கள். அப் ொல் ஏவதொ

ழல டர்ந்த

தொழயப்வ ொல.

ப ன்றுபகொண்டிருந்தன.

தழரபயங்கும்

அடிமரங்களில்

ப ம்புற்றுக்

எறும்புகள்

கிழளகழள

றழே ஊப் ஊப் என ஏங்கியது.

இந்நகரம் ஏன் எனக்குள் மதழலழய வநொக்கும் அன்ழனயின் கனிழே நிழறக்கிறது? இவதொ என் முன் ேிரிந்து நிற்கும் இது என்ன? கற்வகொட்ழடக்குள், மண்ேடுகளில், ீ தழ மனிதர் ப றிந்த குழே. ிரித்தும்

பேறுத்தும்

இருந்து

மழறயும்

எளிய

ேொழ்க்ழககள்.

ிறந்தும் இறந்தும், நிழனத்தும் மறந்தும்,

ிற்பறறும்புப்

புற்றுகபளன

மொனுடர்

இரவு கல்

வதடிச்வ ர்த்தேற்றொலொன ேழள. புரொணங்களின் ப யர்க்கடலில் ஒரு ப ொல். பதய்ேங்கள் குனிந்துவநொக்கும் மொனுடச் ிறுபுரி.

இப்புேியில் எத்தழனவயொ நகரங்கள். ேண்ண ஒளிேிடும் கொலக்குமிைிகள். ேரலொறு ேிரல்பதொட்டு மீ ட்டும் எதிர்கொலப் றழே இட்டு அழடகொக்கும்

ிறுமுட்ழடகள். நகரம் மொனுட இைிழமகழள அள்ளிழேத்த

ிறு ழறகள். ிறு கிண்ணம்.

அழுக்கு ஒழுகும் நரம்புகவளொடும் உடல்பகொண்ட குருட்டு மிருகம். ஏணிகளின் திறப் ில் நொகங்கள் ேொய்திறந்து நிற்கும் ரம தக்களம். தூயபதன தொவனொ?

எந்நகரொேது அதனொல்தொன்

மண்ணிலுண்டொ அத்தழன

என்ன?

நகரங்களும்

மழறக்க எழதயும் எேரும் ப ய்யலொகும் ஒரு

நகரங்கழள இரேில்

அைகுறச்ப ய்ேவத

உயிர்த்துடிப்பு

அேற்றில்

பகொள்கின்றனேொ?

ிறுபேளியன்றி நகரங்கள் வேபறன்ன?

நுழரக்கும்

ஒருேழர

கீ ழ்ழமகள்

இன்பனொருேர்

ஆனொல் இது இல்ழலவயல் நொன் இல்ழல. இந்த நகர் ேடிேில் நொன் என் அகத்ழத ேிரித்துக்பகொள்கிவறன். இது என்

களம்.

எங்குப ன்றொலும்

தழலக்குவமல்

என்

நகழர

சுமந்து

ப ல்கிவறன்.

இழத

ஒருநொளும்

நொன்

இறக்கி

ழேக்கப்வ ொேதில்ழல.

றழேக்குரல்கழளச் சூடி நிற்கும் முதுமரம்வ ொல இந்நகழர நொன் ஏந்தியிருக்கிவறன். ஆம். இது என்

நகரம். வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

12

நீண்டதொடியும்

குைல்கற்ழறகளுமொக

வகொட்ழடக்கு முன் ேந்து நின்ற வ

பேயிலில்

கருகிய

உடலுடன்

புழுதி டிந்த

ொதங்களுடன்

அஸ்தினபுரியின்

ஷ் ீ மழர கொேலர்கள் அழடயொளம் கொணேில்ழல. அேரிடம் “ேரவர ீ தொங்கள்…” என

த்பதொடங்கிய ேரன் ீ அேரது கண்கழளக் கண்டதும் தயங்கி “…தொங்கள்” என்ற ின் கண்கள் உயிர்பகொண்டு ேணங்கி

“ ிதொமகவர அஸ்தினபுரிக்கு நல்ேரவு” என்றொன்.

அேன் ஓடிச்ப ன்று “ ிதொமகர்!” என்று கூேியதுவம வகொட்ழடக்குவமல் அேரது மீ ன்பகொடி ஏறத்பதொடங்கியது. வகொட்ழட புத்துயிர்ப ற்றதுவ ொல ஒலிகள் கழலந்து எழுந்தன. உள்ளிருந்து இரட்ழடக்குதிழர பூட்டப் ட்ட ஒரு குறுந்வதர் அேழர வநொக்கி ேந்தது. ேணக்கங்கழள ஏற்று, ஒவ்பேொரு ேரனிடமும் ீ தனித்தனியொக

ிலப ொற்கள் ப ொல்லி நலம் உ ொேி,

ஏறிக்பகொண்டொர்.

கிளப் ிய

நகரம்

முழுக்க

வகொழடகொலத்தில்

ரதங்கள்

புழுதி

டிந்திருந்தது.

ஷ் ீ மர் ரதத்தில்

மரங்களின்

இழலத்

தகடுகளில், மொளிழகக் கூழரகளில் சுேர்களின் ேிளிம்புகளில் எங்கும். அழனத்து மரங்களும் இழலகள் உதிர்த்திருக்க புங்கம் மட்டும் தழைத்து தளிர்த்து இழலபயொளிர நின்றது. மொதேிப் ந்தல்களில் பேண்ணிற ேிண்மீ ன்கள் என மலர்கள் ப றிந்திருந்தன. ஷ் ீ மரின்

ழடச் ொழலயில் அேர் ேரும் ப ய்தி ஏற்கனவே ப ன்று வ ர்ந்து ஹரிவ னன் தழலழமயில் மொணேர்கள்

முற்றத்திவலவய நின்றிருந்தனர். அேர் இறங்கியதும் ஹரிவ னன் ேந்து சுருக்கமொகச் ப ொன்னொர். “உடவன அரண்மழனக்குச் ப ன்று வ ரர ிழய

ணிந்தொன். “நொன் நீரொடவேண்டும்” என்று

ஷ் ீ மர்

ந்திக்கவேண்டும்.”

ஹரிவ னன் ஆழணகழள ேிடுத்த டி முன்னொல் ஓடினொன். அேர் கிளம் ியவ ொதிருந்த டிவய இருந்தது அழற. ஆனொல் அழனத்துப்ப ொருட்களும் ஒவ்பேொருநொளும் துழடத்து சுத்தம்ப ய்யப் ட்டிருந்தன. எடுத்து அதன்

ஷ் ீ மர் தனக்குப் ிடித்த குத்துேொழள

ள ளப் ில் தன் முகத்ழதப் ொர்த்தொர். அேழர அேரொவலவய அழடயொளம் கொணமுடியேில்ழல. ப ன்ற

திவனழு ேருடங்களில் எத்தழனமுழற தன்ழன ஆடியில்

ொர்த்துக்பகொண்வடொம் என எண்ணிக்பகொண்டொர்.

அேர் குளித்து புத்தொழடயணிந்து நீர்ப ொட்டும் குைலும் தொடியுமொக ரதத்தில் ஏறிக்பகொண்ட ின் ஹரிவ னழனப் ொர்த்து அேழனயும் ஏறிக்பகொள்ள ழ ழக கொட்டினொர். ரதம் உருளத்பதொடங்கியதும் அேர் எதிர் ொர்த்திருந்தழத அேன் ப ொல்லத் பதொடங்கினொன். அேழனப் ொரொமல் நகழர வநொக்கி அமர்ந்த டி அேர் வகட்டுக்பகொண்டிருந்தொர். ஷ் ீ மர்

கிளம் ிச்ப ன்ற ின்

நடந்தழத

அேன்

ேிேரித்தொன்.

அேர்

கங்கொமுகத்துக்கும்

அங்கிருந்து

ிரியதர் ினிக்

கழரக்கும் ப ன்றழத அஸ்தினபுரியின் மக்கள் அறிந்திருந்தனர். அதன் ின்னர் அேழர ஒற்றர்கள் மட்டுவம பதொடர்ந்தனர். அேர்

ப்த ிந்துழேக் கடந்து

மூலத்தொனநகரிக்குச் ப ன்றதும் அங்கிருந்து

அங்கிருந்து கிளம் ிய ின்னவர பதரியேந்தது.

ி ிநொட்ழட அழடந்ததும் எல்லொம்

அேர்

ின்னர் மீ ண்டும் அேர் மழறந்து ேிட்டொர். அேர் வதே ொலபுரத்திலிருக்கும்

ப ய்தி கழட ியொக ேந்தது. அழத அறிந்ததுவம வ ரர ி உடவன ேரச்ப ொல்லி ப ய்தி அனுப் ிேிட்டொர். “வ ரர ி

இரண்டு

ஆண்டுகளொகவே

தங்கழளத்

வதடிக்பகொண்டிருக்கிறொர்கள்”

என்றொன்

ஹரிவ னன்.

“அரண்மழனயில்

என்ன நிகழ்கிறபதன்று பதரியேில்ழல. ஆனொல் அரண்மழனக்குள் ப ண்களுக்குள் வமொதல்களும் க ப்புகளும் இருப் தொக அரண்மழனச்சூதர்கள் ேைியொக

பேளிவய வ ச்சு

கிளம் ியிருக்கிறது.

வ ரர ி அதனொல் கேழலபகொண்டிருக்கிறொர்கள்.”

ஷ் ீ மர் “அது நொன் ஊகித்தவத” என்றொர். “இரு இளேர ர்களுவம இருேழகயில் குழற ொடுள்ளேர்கள். மூத்த இளேர ர்

ொர்ழேயற்றேர். அந்தப் ொர்ழேயின்ழம

பமதுேொக அேரது அன்ழனயொகிய கொ ிநொட்டின் மூத்த இளேர ியிடமும் குடிவயறிேிட்டது என்று ஒரு சூதர்

ொடுேழதக்

வகட்வடன்” என்றொன் ஹரிவ னன். ஷ் ீ மர் புன்னழகப ய்து “பநருக்கமொனேர்களின் குழற ொடுகள் நம்ழமயும் மொற்றியழமக்கின்றன. அேர்கழள வந ித்து

அேர்கழளவய எப்வ ொதும் எண்ணி அேர்களுடன் ேொழ்ேதன் ேைியொக நொம் அேர்கழள

ிரதி லிக்கத் பதொடங்குகிவறொம்”

என்றொர். “மூத்த

அர ியொர்

பேறுக்கிறொர்.

ழமந்தழனப் ற்றிய

ினந்து

தண்டிக்கிறொர்”

எந்த

முழறயீட்ழடயும்

என்றொன்

ஹரிவ னன்.

ஏற்றுக்பகொள்ேதில்ழல.

“அதற்வகற்

மூத்த

முழறயிடு ேர்கழள

இளேர ர்

மூர்க்கவம

அேர்

இயல் ொகக்

பகொண்டிருக்கிறொர். ஒவ்பேொருேரும் தன்ழன தொனறியொமல் எள்ளிநழகயொடுேதொக நிழனக்கிறொர். தன்ழன அழனேரும் ஏமொற்றுேதொக ேழ

கற் ழன

ப ய்துபகொள்கிறொர்.

ஆகவே

அருகிருப் ேர்கள்

அழனேழரயும்

ேழதக்கிறொர்.

எந்வநரமும்

ொடுேதும் அருவக ப ன்றொல் அடிப் தும்தொன் அேரது இயல் ொக இருக்கிறது.”

ஹரிவ னன் ப ொன்னொன் “அேரது உடழலக் கண்டு அரண்மழனயில் அழனேரும் அஞ்சுகிறொர்கள். குன்றுவ ொலிருக்கிறொர். தங்களுக்கு நிகரொன உருேம். தங்கழள ேிட மும்மடங்கு எழட. அேரது ழககளொல் ஒவரபயொரு அடி ேொங்கியேர்கள்கூட எலும்பு முறிந்து உயிர்ேிட்டிருக்கிறொர்கள். ப ண்கழள அேர் அடிப் தில்ழல என் தனொல் இப்வ ொது ப ண்கள் மட்டுவம அேர் அருவக ப ல்கிறொர்கள்.” ஷ் ீ மர் தழலழய அழ த்தொர். “இழளயேர் அன்ழனயின் ேிழளயொட்டுப் ொழேயொக இருக்கிறொர். அந்தப்புரம் ேிட்டு அேர் இன்னும்

பேளிேரேில்ழல.

அன்ழனயுடனும்

பேய்வயொபனொளி

அேர்

அங்வகவய

வ டியருடனும்

மழறந்த ின்னர்

அேருக்கு

கபலல்லொம்

பேளிவய ேந்து

மலர்பகொய்தும் நொணலொல் மீ ன்கழளப் “அேரது உடல்

அன்ழன

வதொட்டமும்

அரண்மழனக்குள்

அன்ழனயுடன்

குளமும்

இருந்து

ஊஞ் லும்

அழமத்திருக்கிறொர்.

ேிழளயொடுகிறொர்.

உ ேனங்களுக்குச் ப ல்கிறொர்.

இரேில்

ப ண்கழளப்வ ொல

ிடித்தும் மரக்கிழளகளில் ஆடியும் ேிழளயொடுகிறொர்.”

ொழளக்குருத்து வ ொலிருக்கிறது. பேளிறி பேண்ணிறமொக. அேருக்குள் குருதியும் பேண்ணிறமொகவே

ஓடுகிறது என்கிறொர்கள் ஊரொர். அேர் உடலில் பேயிபலொளி

ட்டொல் புண்ணொகிேிடுகிறது. அேரது கண்கள்

கூடுகழளப்வ ொல மஞ் ளொக இருக்கின்றன. அேரொல் இருளில்தொன் நன்கு

ொர்க்கமுடிகிறது. அரண்மழனச்

ட்டுப்புழுக் ொளரங்கழள

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

13

ற்வற திறந்தொல்கூட அேர் கண்ணர்ேிட்டு ீ கண்கழள மூடிக்பகொள்கிறொர். அேரது அன்ழனயுடன் மட்டுவம இரவும் வ

கலும்

ிமகிழ்கிறொர்” ஹரிவ னன் பதொடர்ந்தொன்.

ஷ் ீ மர் பேளிவய ப ன்றுபகொண்டிருந்த மொளிழககழள வநொக்கிய டி கல்ேி?” என்றொர். ஹரிவ னன் “மூத்தேர் கதொயுதத்தொல் அேரது

வதொள்ேல்லழம

உழடத்துேிட்டொர்”

அரக்கர்கழளேிட

ஹரிவ னன்

குரல்

லமடங்கு.

தொழ்ந்தது.

ிந்தழனயில் மூழ்கியிருந்தொர்.

ின்பு “அேர்களின்

யிற் ி ப ய்ேொர். ஆனொல் அேர் அருவக எேரும் ப ல்ேதில்ழல.

“அேர்

அரண்மழனயின்

கற்தூழண

உணவுண்ணும்வ ொதும்

யிற் ி

ஒருமுழற

அடித்து

ப ய்யும்வ ொதும்

பநருப்பு

வ ொலிருக்கிறொர் குருநொதவர. அேரொல் நிறுத்திக்பகொள்ளமுடியொது. ஒவ்பேொரு கணமும் பேறி ஏறி ஏறி ேரும். அருவக நிற் ேர்கள் அழனேரும் அஞ் ி ேிலகிேிடுேொர்கள். அேரது அன்ழனமட்டுவம அேழர கட்டுப் டுத்தி திருப் முடியும்.” ஷ் ீ மழரப்

ொர்த்துேிட்டு

ஹரிவ னன்

பதொடர்ந்தொன்

“மூத்தேருக்கு

ஆ ிரியர்கள்

எேரும்

கல்ேி

கற் ிக்க

முன்ேரேில்ழல. அேருக்கு கற் ிப் பதப் டி என அேர்களுக்குத் பதரியேில்ழல. அேர் அேர்களிடம் வகட்கும் ேினொக்கள் ஏதும்

அேர்களொல்

அேருக்கு

திலிறுக்கத்

எழுத்தறிேித்த

அழறந்தொர். அேர்

தக்கழேயொக

ிரொமணரொன

இல்ழல.

ந்திர ர்மழர

தில்

ேரொதவ ொது

அருவக

இருந்த

அேர்

ப ொறுழமயிைக்கிறொர்.

ஊஞ் ழல

ங்கிலியுடன்

இறுதியொக

ிடுங்கி

எடுத்து

ற்று ேிலகியிருந்தழமயொல் உயிர்தப் ினொர். மூத்தேருக்கு அதன் ின் அர ி மட்டும்தொன் எண்ணும்

எழுத்தும் கற் ிக்கிறொர். அேருக்கு அேற்ழறக் கற் ிக்கும் ேிதபமன்ன என்று அர ிக்கு மட்டுவம பதரிகிறது.” “இழளயேர்?”

என்றொர்

ஷ் ீ மர்.

“இழளயேருக்கும்

கல்ேியில்

ஈடு ொடில்ழல.

அேரது

அன்ழன

அேழர

கல்ேிகற்க

அனுமதிப் துமில்ழல. அேர்கவள எண்ணும் எழுத்தும் ப ொல்லித்தந்திருக்கிறொர்கள். ேிைித்திருக்கும் வநரபமல்லொம் அேர் தன் அன்ழனயுடன் ேிழளயொடுகிறொர். கல்ேி கற் ிக்கச்ப ல்லும் ேந்து அேர்கழள திரும் ிச்ப ல்லும் டி ப ொல்ேொர்.”

ிரொமணர்கள் நொபளல்லொம் கொத்திருப் ொர்கள். அன்ழன

ஷ் ீ மர் ஏவதொ நிழனத்துக்பகொண்டு ப ரிதொகப் புன்னழக ப ய்தொர்.

ின்பு “வ ரர ி ஏதும் ப ய்ேதில்ழலயொ?” என்றொர். “வ ரர ிக்கும் இரு இளேர ர்களுக்கும் பதொடர்வ ழேத்துக்

பகொண்டிருக்கிறொர்கள்.

ிறிய

ேிக்ரமவ னர் என்னும் குரு அதற்கு

இல்ழல. அன்ழனயர் இருேரும் அேர்கழள தங்கள்

இளேர ருக்கு

வ ரர ி

ஏழுேயதில்

ஆயுதப் யிற் ிக்கு

ிறகுகளுக்குள்

ஒருங்கு

கிைித்துக்பகொண்டொர். குருதி நிழலக்கவேயில்ழல. அன்றிரவு கடும் கொய்ச் லும் ேலிப்பும் ேந்துேிட்டது.

ன்னிருநொட்கள்

மருத்துேர்கள் முயன்றுதொன் அேழர மீ ட்டனர். தன் குைந்ழதழய வ ரர ி பகொல்லமுயல்கிறொர்கள் என்று குற்றம் ொட்டினொர்.

ஏழுநொட்கள்

ப ய்தொர்.

ணிக்கப் ட்டொர். முதல்நொளிவலவய கூரற்ற சுரிழக முழனயொல் தன் முைங்ழகழயக்

உணவு

அருந்தொமல்

வநொன்ப டுத்தொர்.

வ ரர ிவய

ேந்து

ிறிய அர ி

ிழைப ொறுக்கும் டிச்

ப ொன்ன ின்னவர இறங்கிேந்தொர்.” ஷ் ீ மர்

ப ருமூச்சுடன்

“அேர்களிருேருக்கும் எதிலொேது

ஈடு ொவடொ

வதர்ச் ிவயொ

இருக்கிறதொ?”

என்றொர்.

ஹரிவ னன்

“மூத்தேருக்கு அன்ழனயின் பகொழடயொக ேந்தது இழ ப் ற்று. அேர் ேிைித்திருக்கும் வநரபமல்லொம் அருவக சூதர்கள் அமர்ந்து

ொடிக்பகொண்டிருக்கிறொர்கள். அேவர யொழை

ிறப் ொக ேொ ிப் ொர். இழ யில்

அமர்ந்திருப் ழதக் கண்டொல் கந்தர்ேர் என்வற வதொன்றும்” என்றொன். “இழளயேருக்கு

அேரது

அன்ழன

ித்திரபமழுதக்

கற் ித்திருக்கிறொர்”

திழரகளில் ேண்ணங்கழள நிழறத்து ழேத்திருக்கிறொர்.”

ஷ் ீ மர்

ஹரிவ னன்

ிரித்து “அேன்

முழுழமயொகவே மூழ்கி அேர் ப ொன்னொன்.

“அந்தப்புரபமங்கும்

ொர்க்கமுடியொத நிறங்கழள…” என்றொர்.

“ஆம் குருநொதவர, அேரது ேொழ்க்ழகயின் நிறங்கபளல்லொம் அந்தத் திழரயில் ேிரி ழேதொன்” என்றொன். ரதம் அரண்மழன முகப் ில் ப ன்று நின்றது. குைந்ழத?”

என்றொர்.

“அேர்

ப ரும் ொலும்

ஞொனபமல்லொம்

அேருக்கு

நிதியொள்ழகயும்

கற் ித்தொர்கள்.

கற் ிக்கப் ட்டது. இன்று

ஷ் ீ மர் இறங்கி நின்றதும் நிழனத்துக்பகொண்டு “அந்த சூதப்ப ண்ணின்

வ ரர ியின்

அதன் ின்

அந்தரங்கப்

வ ரர ிவய

அஸ்தினபுரியின்

ணியொள்

அேருக்கு

உண்ழமயொன

வ ொலவே

இருக்கிறொர்.

ஆட் ிக்கழலயும்

ஆட் ியொளவர

சூதர்களின்

பநறிநூல்களும்

அேர்தொன்

என்று

மக்கள்

நிழனக்கிறொர்கள்.” ஷ் ீ மர் பமல்ல தழலயழ த்துேிட்டு நடந்தொர். அரண்மழன முகப் ில் கொத்து நின்றிருந்த அழமச் ர் ேணங்கி

“ ிதொமகழர

ேணங்குகிவறன்…

ப ய்கிறது” என்றொர். “வ ரர ிழய நொன் ப ொன்னொர்கள். ேருழகழயத்

தற்வ ொது

தங்கள்

ஆ ி

ந்திக்கவேண்டும்” என்று

ஓய்பேடுக்கிறொர்கள்”

பதரிேிக்கிவறன்.”

ொதங்களின்

ஷ் ீ மர்

என்றொர்

இவ்ேரண்மழனழய

ல த்ரர் ஓடிேந்து

இன்று

நிழறவுபகொள்ளச்

ஷ் ீ மர் ப ொன்னொர். “தொங்கள் மொழலேருேதொக வ ரர ி

ல த்ரர்.

தழலயழ த்துேிட்டு

“நொன்

வ ரர ியின்

முகமண்ட ம்

ப ன்று

முதற்வ டியிடம்

தங்கள்

ிற்றழமச் ரொன

ேிதுரர்

அங்கிருந்த

ஆ னத்தில்

அமர்ந்துபகொண்டொர். ல த்ரர் தங்கழள

உள்வள

ஓடிச்ப ன்றுேிட்டு

திரும் ிேந்து

“ ிதொமகவர,

ந்திக்க ேிரும்புகிறொர்” என்றொர். ேரச்ப ொல்லும் டி

தொங்கள்

அனுமதித்தொல்

ஷ் ீ மர் ழகழய அழ த்ததும் ேிதுரன் உள்வள ேந்தொன்.

ேொ லிவலவய நின்று இருழககழளயும் தழலவமல் தூக்கி “ ிதொமகருக்கு எளியேனின் முழுதுடல் ேணக்கம். தங்கள் ஆ ியொல் என் ஞொனம் ப ொலியட்டும்” என்றொன். அேழனக்

கண்டதும்

ேடிவுபகொண்டதுவ ொல

ஷ் ீ மர்

அேன்

திழகத்தேர்வ ொல

நின்றொன்.

எழுந்துேிட்டொர்.

கண்கள்

பதளிந்து

ஒன்றுகலந்தழேயொகத் பதரிந்தன. கொரொமணிப் யறு வ ொன்ற

கிருஷ்ணதுழே ொயன அகன்று

ஞொனமும்

ேியொ வன

இளம்

குைந்ழதத்தன்ழமயும்

ள ளக்கும் கரிய நிறம். கூரிய நொ ியும்

ிறிய உதடுகளும்

பகொண்ட நீள்ேட்ட முகம். பமலிந்த வதொள்களில் புரண்ட சுரிகுைல். பமல்லியதொடி கருங்குருேி இறகுவ ொல பமன்ழமயொக ி ிறிட்டு நின்றது. புன்னழகயில் ஒளிேிட்ட ேிதுரன் அருவக ேந்து அேர் கொல்கழளப்

ீரொன உப்புப் ரல்

ற்கள். அேழர அறியொமல் இரு ழககளும் நீண்டன.

ணிந்தொன். அேர் அேன் இரு வதொள்கழளயும்

ற்றித் தூக்கி தன்னுடன்

அழணத்துக்பகொண்டு “நொன் உன் ப ரியதந்ழத. அந்நிழலயில் இந்த ஒவர ேணக்கத்திவலவய என் முழு ஆ ிழயயும் வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

14

உனக்களித்துேிட்வடன். இனி எப்வ ொதும் நீ என்ழன

ணிந்து ேணங்கலொகொது” என்றொர். “நீ என் தழமயனின் இளேடிேம்.

நொன் என் பநஞ் ில் ேணங்கும் கண்கள் உன்னுழடயழே. என்ழன நீ ேணங்குழகயில் என் அகம் கூசுகிறது.” ேிதுரன் புன்னழகயுடன் “அவ்ேொவற ஆகட்டும்

ிதொமகவர” என்றொன்.

ல த்ரரிடம் ப ல்லும் டி ழகயழ த்துேிட்டு ேிதுரழன அருவக அமரச்ப ய்தொர்

நிழல என்ன?” என்றொர். ேிதுரன் “நிதியும் நியதியும் இக்கட்டுகழள

வநொக்கிச்

ஷ் ீ மர். “இழளயேவன, அஸ்தினபுரியின்

ிறப் ொகவே நிகழ்கின்றன

ப ன்றுபகொண்டிருக்கிறது.”

ஷ் ீ மர்

அேழனக்

ிதொமகவர” என்றொன். “அரசுநிழல வமலும்

கூர்ந்து

வநொக்கி

“நீ

என்ன

புரிந்துபகொண்டொய்,

அழதச்ப ொல்” என்றொர். “ ிதொமகவர, தொங்களறியொதது அல்ல. என் புரிதழல நொன் ப ொல்ேது தங்களிடமிருந்து கற்க வேண்டுபமன் தற்கொகவே” என்றொன் ேிதுரன். “ ொரதேர்ேத்தில் அரசுகள் அழமந்த ேரலொறு புரொணங்கள் ேைியொகவே நமக்கு அறியக்கிழடக்கிறது. இமயம் முதல் குமரிேழர கொமரூ ம் முதல் கொந்தொரம் ேழர ேிரிந்திருக்கும் ஜம்புத்ே ீ த்தில் ஒவ்பேொரு இடத்திலும் ழடப்புக்கொலம் முதல் மக்கள் ேொழ்ந்திருந்தொர்கள் என்கின்றன புரொணங்கள். அக்குலங்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று வ ொர்புரிந்து

பகொன்றைித்த டி

ல்லொயிரமொண்டுகள் ேொழ்ந்தன.

ொரதேர்ேம் ேொைவேண்டுபமன எண்ணிய ரிேிகளொல் ேத்ரியகுலம்

உருேொக்கப் ட்டது. அேர்கள் குலங்கழளத் பதொகுத்து அரசுகளொக ஆக்கினொர்கள்.” ேிதுரன் குலங்கள்

ப ொன்னொன். இருந்தன.

சுக்ர ம்ஹிழதயின் டி அக்குலங்களில்

கிருதயுகத்தில்

ேத்ரியர்கழள

ொரத

ேர்ேத்தில்

உருேொக்கிக்பகொண்ட

ஒருலட் த்து

ேலிழமயொன

நொற் த்தி

குலங்கள்

ஒன்றொயிரம் ிறகுலங்கழள

பேன்று தங்களுக்குள் இழணத்துக்பகொண்டன. அவ்ேொறு கிருதயுகத்தின் முடிேில் அக்குலங்களில் இருந்து ஏைொயிரம்

அரசுகள் உருேொகிேந்தன. அேற்றிலிருந்து ஆயிரத்து எட்டு ேத்ரிய அரசுகள் உருேொயின. அேற்றிலிருந்து இன்றுள்ள அரசுகள் உருேொகி ேந்திருக்கின்றன” என்றொன் ேிதுரன். ஒவ்பேொரு அரசுக்கும் ஒரு குலேரலொறு உள்ளது. ஒவ்பேொரு கொலகட்டத்திலும் ஒரு சுருதி உருேொகி அன்றிருக்கும் ேல்லழமேொய்ந்த மொற்றக்கூடொத

அர ர்கழள

பநறிநூலொக

ஒன்றுகூடி அவ்ேரழ ேத்ரியர்கள்

ஒற்றுழமழய

ேத்ரியர்கள்

என

நிழனக்கிறொர்கள்.

அழடயொளப் டுத்துகிறது.

வேறு

அர ர்கள்

உருேொகி

அந்த

சுருதிழய

ேருேழத

அேர்கள் அைிக்கிறொர்கள். அந்த ஜன தத்ழத தங்களுக்குள் அேர்கள்

இல்லொமல்

ொரதேர்ேம்

உருேொக்கி

நிழலநொட்ட

என்னும்

இந்த

ேத்ரியர்களின்

ேிரொட

ஜன தம்

ேொள்ேல்லழமயொல்தொன்

அந்த

அேர்கள்

ேத்ரியர்கள்

ேிரும்புேதில்ழல.

ங்கிட்டுக்பகொள்கிறொர்கள்.

ேொைமுடியொது. முடியும்.

குலங்களுக்கிழடவய

ொரதேர்ேத்தின்

ேளர்ச் ி

ரிேிகளின் ப ொல்ேல்லழமழய ேொள் ேல்லழமயொல் நிழலநொட்டிய ேத்ரியர்களினொல்தொன். அேர்களின்றி வேள்ேியும் ஞொனமும் இல்ழல. வேளொண்ழமயும் ேணிகமும் இல்ழல. நீதியும் உழடழமயும் இல்ழல. அேர்களின் குருதியொல் முழளத்தவத ேத்ரியர்கள்

ொரதேர்ேத்தின் தர்மங்களழனத்தும். கருக்குைேிழய

மூடியிருக்கும்

கருேழறவ ொன்றேர்கள்.

ஊட்டி

கருமுதிர்ந்ததும் அழதப் ிளந்துபகொண்டுதொன் குைந்ழத பேளிேரமுடியும்.

ேளர்த்து

ிதொமகவர,

ொதுகொப் ேர்கள்.

ொரதேர்ேம்

ஆனொல்

லமுழற புதுப் ிறேி

எடுத்திருக்கிறது. ஒவ்பேொரு முழறயும் அது ேத்ரியர்கழள அைித்த ின்னர்தொன் பேளிேந்துள்ளது. கழட ியொக ொரதேர்ேத்ழத

இரு த்பதொருமுழற

அவ்ேொறு அைித்த மூழ்கி தங்கள் ரசுரொமர்

சுற்றிேந்து

ொேத்ழதக் கழுவும்ப ொருட்டு

ேத்ரியகுலத்ழத

என்று

புரொணங்கள்

ரசுரொமர்

ப ொல்கின்றன.

மந்த ஞ் கத்தில் ஐந்து குளங்கழள அழமத்தொர். இன்று அக்குளங்களில்

ொேங்கழளக் கழரக்க மக்கள் ப ன்றுபகொண்டிருக்கிறொர்கள்.

ேத்ரியகுலத்ழத

அைித்தது

கொட்ழடமூடி

ஓங்கி

நின்றிருக்கும்

நிகரொனதுதொன். அம்மரங்களின் நிைலில் குறுகி உயிரற்றிருக்கும்

ல்லொயிரம்

வநொக்கி எழும். கொடு தன்ழன புதுப் ித்துக்பகொண்டு ப ொலிவுப றும். எஞ் ிய

அைித்தொர்

மூலகன்

உருேொனொர்கள்

என்னும்

என்கின்றன

மன்னனின்

குலமர ில்

புரொணங்கள்.

அேர்கள்

இன்றுள்ள இதுேழர

முதுமரங்கழள

கொட்டுத்தீ

அைிப் தற்கு

ிறிய மரங்கள் புதுவேகம் பகொண்டு ேொன்

ரசுரொமர் ேத்ரியகுலத்ழத கருேறுத்த ின்னர்தொன்

ஐம் த்தொறு

தங்கள்

ேத்ரியகுலங்களும்

அறத்தொலும்

ொரதேர்ேத்தில்

கருழணயொலும்

இம்மண்ழண

ேொைழேத்தொர்கள் என்று ேிதுரன் ப ொன்னொன். “இன்று இன்பனொரு ேனபநருப்பு ேரவேண்டிய கொலம் ேந்துள்ளது.” ஷ் ீ மர்

புன்னழகயுடன்

“உன்

வ ரர ியிடமிருந்து

ொடங்கழள

முழுழமயொகவே

ொரதேர்ேத்தில் இந்த உண்ழமழய முதலில் உணர்ந்தேர் அஸ்தினபுரியின் வ ரர ி திட்டங்களும் ழைய

கனவுகளும்

ேத்ரியகுலங்கள்

உருேொகிேரும்.

இந்த

அடித்தளத்தின்

ஆற்றல்

குன்றும்.

மீ து

ிறிய

அழமந்தழேவய. குலங்கள்

ப ரும்

அைியும்.

கற்றிருக்கிறொய்”

வ ொர்

அந்த

என்றொர்.

“ஆம்,

த்யேதிதொன். அேரது அழனத்துத் ஒன்று

இடத்தில்

ேரேிருக்கிறது. புத்தம்புதிய

ொரதம் புதியப ொலிவுடன் ேளர்ந்பதழும்” என்றொன் ேிதுரன். “அந்த ேனபநருப்ழ

அதில்

அரசுகள்

மீ றி ேளர்ந்பதழும்

ேல்லழம பகொண்டதொக தன் குலம் இருக்கவேண்டுபமன வ ரர ி ேிரும்புகிறொர்கள்.” “இழளயேவன, அந்த ேனபநருப்புக்குப் “இன்று எழதச் ப ொல்லமுடியும் ேொழ்பேனும்

ின்னர்

ொரதேர்ேத்தில் உருேொகிேரும் அரசுகள் என்னேொக இருக்கும்?” ேிதுரன்

ிதொமகவர? ஒவ்பேொரு ேிழதக்குள்ளும் ேொைவேண்டுபமன்ற இச்ழ

நிழறந்துள்ளது.

மரில் அழே தங்கள் ேைிழய கண்டுபகொள்கின்றன” என்றொன். “ ப்த ிந்துேின் ேத்ரியர்கழள இந்திரன்

அைிந்த ின்னர் கங்ழகயின்

தினொறு மகொஜன தங்கள் உருேொகிேந்தன.

ரசுரொமருக்குப் ின் ஐம் த்தொறு ேத்ரியகுலங்கள்

இன்றுள்ளன. ேரேிருக்கும் வ ொருக்குப் ின் அேற்றில் ஏழு மட்டுவம எஞ்சுபமன எண்ணுகிவறன். அழேயும் புண் ட்ட ிம்மங்கள் வ ொல இறந்துபகொண்டிருக்கும்.” ேிதுரன் ப ொன்னொன் “இன்று நொம் எழதயும் திட்டேட்டமொகச் ப ொல்லமுடியொது. ஆனொல் நிலத்ழதயும் நதிகழளயும் ழேத்து

வேளொண்ழமழய

துழறகழளயும்

கணிக்கமுடியும்.

ஜன தங்களின்

ப றிழே

ழேத்து

ழட லத்ழத

கணிக்கமுடியும்.

ொழலகழளயும் பகொண்டு ேணிகத்ழத கணிக்கமுடியும். அப் டி வநொக்கினொல் புதிய வ ரர ொக மகதம்

எழுந்துேரக்கூடும். அடுத்த

ிலநூற்றொண்டுகளுக்கு மகதம் உத்தர

ொரதேர்ேத்ழத முழுக்க ஒருகுழடக்கீ ழ் ஆளலொம்.” வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

15

ஷ் ீ மர் அேன் கண்கழளவய

ொர்த்துக்பகொண்டிருந்தொர். அேழனக் கண்டதும் அேன் ேிைிகள் ேியொ ரின் ேிைிகழளப்

வ ொலிருப் ழத உணர்ந்தது ஏன் என அப்வ ொது பதரிந்தது. அழே கொலத்ழதத் தொண்டி “ ொரதேர்ேத்தின் மொப ரும் ிரிந்திருக்கும்

மூரொ

ிறக்கலொம்”

என்றொன்

ொர்க்கும் ேல்லழம பகொண்டழே.

ைங்குடிகளில் இருந்துகூட வ ரரசுகள் உருேொகலொம். இன்று இரு த்துநொன்கு குலங்களொகப்

மக்கள்

இழணந்தொல்

ேிதுரன்.

அேர்களிடமிருந்து

“ேிந்தியனுக்குத்

பதற்வக

ொரதத்ழதவய

வே ரத்தில்

அழணத்து

இன்று

ஆளும்

வ ரரசு

ிற்றரசுகளொக

ஒன்று

ேத்ரியர்களுக்கு

அஞ் ிேொழும்

தகர்ணிகள் ஆற்றல்பகொண்டு எைக்கூடும். கலிங்கமும் வ ரர ொக ேளரக்கூடும். தமிழ்நிலத்தில் முடியுழட

மூவேந்தர்கள்

ிற்றரசுகழள அைித்து முற்றதிகொரம் ப றக்கூடும்.”

“இந்தக்

கொட்டுத்தீ

நலம் யக்குபமன் வத

ப ன்றகொலத்தின் அகந்ழத

இறுகிய

பகொண்டேர்கள்.

இேர்களின்

அைிேில்

என்

பநறிகளொல்

கணிப்பு”

என்று

கட்டுண்டேர்கள்.

ஆலமரத்தில்

இட்ட

உருேொகிேரும்

ேிதுரன்

பநடுநொள்

இரும்புப் ட்ழட

புதிய

பதொடர்ந்தொன்.

“இன்றுள்ள

குலேரலொறுமூலம்

வ ொல

ேத்ரியகுலங்கள்

இேர்கள்

தங்கள்

ப ற்ற

ேத்ரியகுலங்கள்

அழணக்கமுடியொத

ொரதேர்ேத்ழத

ஞொனத்தொலும்

ஒற்றுழமயின் ேிவேகத்தொலும் தொங்கவள நிலங்கழள பேன்றேர்களொக இருப் ொர்கள்.

இறுக்குகிறொர்கள்.

வதொள்ேல்லழமயொலும்

ஆகவே

ொரதேர்ேம் வகொரும்

புதுக்குணங்கழளக் பகொண்டிருப் ொர்கள்.” “அத்துடன்

இந்தச்

இமயத்துக்கு அேர்களின் நிகைொது.

ிறு ிறு

அப் ொல் ழடகள்

ேத்ரியகுலங்கள்

த ீ ர்நிலத்தில்

அைிந்த ின்

அவ்ேொறு

எழும்

ப ருநிலம்

புதுேத்ரியகுலங்கள்

தழுேிய

அரசுகள்

ற் ல லட் ம் ேரர்கழளக் ீ பகொண்டழே. அத்தழனப ரிய

ிறுகுலங்களும்

ிற்றரசுகளும் ப ய்யும் முடிேிலொ

வ ரரசுகழளவய

உள்ளன

உருேொக்கும்.

என்கிறொர்கள்

யணிகள்.

ழட இருந்தொல் அதன்

ிறுபூ ல்களொல்தொன்

ின் வ ொவர

ொரதேர்ேம் அைிகிறது. அப்பூ ல்கள்

அழனத்தும் முற்றிலும் நின்றுவ ொகும். ப ல்ேம் வமருபேன அப்வ ரரசுகளின் களஞ் ியங்களில் குேியும். அழதக்பகொண்டு அேர்கள் நதிகழளத் தடம்மொற்றுேொர்கள். ஏரிகழள அழமப் ொர்கள். புதிய

ொழலகழளயும் துழறகழளயும் கட்டுேொர்கள்.

ஆலயங்கழள எழுப் ி ஏரொளமொன புதிய ஜன தங்கழள நிறுவுேொர்கள்.

ொரதம் ப ொலியும்.”

“ஆகவே

என்றொர்

ஒரு

ப ரும்வ ொழர

நிகழ்த்தும்

ேிருப்புடன்

இருக்கிறொய்”

ற்றழேக்கலொபமன நிழனக்கிறொய்?” ேிதுரன் “இல்ழல என்று மட்டும் ஷ் ீ மர்

ிந்திக்கிவறன்” என்றொன்.

“இழளயேவன,

நீ

உறுதிப ய்துபகொள்ளவே

ப ொல்ேபதல்லொம்

திவனழுேருடங்கள்

திவரதொயுகம் முடிந்து புதியயுகம் ஒன்று

ஷ் ீ மர்.

“கொட்டுபநருப்பு

எைொேிட்டொல்

ிதொமகவர, அந்பநருப் ில் இக்குலம் அைியொமல் ேொழ்ேபதப் டி

உண்ழம.

நொவன

ொரதேர்ேத்தின்

எண்ணியழேதொன்

ேிளிம்புகளிலும்

அழே.

என்

எல்ழலகளிலும்

எண்ணத்ழத

யணம்

ப ய்வதன்.

ிறந்து ேருேழத நொன் என் கண்களொல் கண்வடன். அதன் பமொைி ப ல்ேம்.

அதன் அறம் ேணிகம். அதன் இலக்கு வ ொகம். இங்வக ேத்ரியர்கள் அழத அறியொமல் தங்கள் குலச் ண்ழடகளுக்கு குடிகழள

லிபகொடுத்து வ ற்றில் முதழலகழளப்வ ொல மொறிமொறி கடித்துத்தின்ற டி திழளக்கிறொர்கள். அதுவும் உண்ழம.”

ேிதுரன் வதொளில் ழகழேத்து

ஷ் ீ மர் ப ொன்னொர் “ஆனொல் இேர்கபளல்லொம் என் ழமந்தர்கள், என் குலத்வதொன்றல்கள்.

இேர்கள் என் கண்பணதிவர அைிய நொன் ஒருவ ொதும் அனுமதிக்கப் வ ொேதில்ழல. நீ ப ொன்ன உண்ழமழய உணர்ந்த நொள்

முதல்

என்

ேொழ்க்ழகயின்

வநொன்ப ன

நொன்

பகொண்டிருப் து

பநறிகழளயும் மீ றுவேன். அதன் லி ட ீ த்தில் கள்ளமற்ற

ிலழர

ஒன்வற.

வ ொழரத்தேிர்த்தல்.

அதன்ப ொருட்டு

லிபகொடுக்கவேண்டுபமன்றொல் அழதயும் ப ய்வேன்.

ேரப்வ ொகும் வ ரைிழே தடுத்வதயொக வேண்டுபமன் ழதவய ஒவ்பேொரு ப யலிலும் எண்ணிக்பகொள்கிவறன்.” “மொமனிதர்களின்

கனவு

அது”

என்றொன்

ேிதுரன்.

“ேிரொடேடிேம்

பகொண்ட

ேரலொற்று

பேள்ளத்துக்குக்

குறுக்கொக

தங்கழளவய அழணகளொக அழமத்துக்பகொள்கிறொர்கள். அதன் ேைியொக அேர்களும் வ ருருேம் பகொள்கிறொர்கள்.” ல த்ரர் பமல்ல உள்வள ேந்து ேணங்கி “வ ரர ி எழுந்தருளிேிட்டொர்” என்றொர். ொரதேர்ேத்துக்குவமல்

மழைபயனப்

ப ொைியும்

ழமந்தவன.

அதன்

ில

ஷ் ீ மர் புன்னழகயுடன் “உன் ஞொனம்

துளிகள்

இக்குலத்துக்கும்

கிழடக்கட்டும்”

என்ற ின் பேளிவய நடந்தொர். 27.2.2014

மழைப்பாடல் 4 மெைாம்பல் தெம் 4

த்யேதி நன்றொக முதுழம எய்தி இழளத்திருப் தொக

ஷ் ீ மர் நிழனத்தொர். அேழளப்

ொர்த்த முதல்கணம் அேருக்குள்

ேந்த எண்ணம் அதுதொன். அேள் மகிழ்ச் ியொக இருக்க ேொய்ப் ில்ழல என்று அேர் அறிந்திருந்தொர். ஆனொல் வகொபுரத்தின் எழடழயத்தொங்கும் தழ ேழளயங்கள்

ஆழமழயப்வ ொல பதொங்கின.

அவ்ேளவு

ேொயின்

டிந்திருப் ொபளன

இரு க்கமும்

அழுத்தமொன

எண்ணேில்ழல.

வகொடுகள்

ேிழுந்து

அேள்

கண்களுக்குக்

உதடுகள்

உள்ளடங்கி

கீ வை அேள்

இறுக்கமொக எழதவயொ ப ொத்திப் ிடித்திருக்கும் ஒரு ழகவ ொலத் வதொன்றினொள். ேணங்கிய டி

“அன்ழனவய, உங்கள் புதல்ேன்

கொங்வகயனுக்கு அருள்புரியுங்கள்” என்றொர்.

த்யேதி

அேழர ஏறிட்டு

வநொக்கி “முதல்கணம் உன்ழனக் கண்டதும் என் பநஞ்சு நடுங்கிேிட்டது வதே​ேிரதொ. பமலிந்து கருழமபகொண்டு எேவரொ வ ொலிருக்கிறொய். ஆனொல் உன்னியல் ொல் நீ

யணத்ழத மிக ேிரும் ியிருப் ொய் என்று மறுகணம் எண்ணிக்பகொண்வடன்”

என்றொள். “நீங்களும்

மிகவும்

நிழனக்கிவறன்.” எழடவயறிவய

கழளத்திருக்கிறீர்கள் த்யேதி

ேருகிறது”

அன்ழனவய”

ப ருமூச்சுேிட்டு என்றொள்.

ஷ் ீ மர்

“நீ

என்றொர்

அறியொதது

அேள்

அன் ற்ற

ஷ் ீ மர்.

அல்ல.

“தங்கள்

உள்ளம்

சுழமபகொண்டிருக்கிறபதன

இரு த்ழதந்தொண்டுகளொக

மூர்க்கழன

கணேனொக

என்

அழடந்தேள்

சுழம

வமலும்

வ ொலிருப் தொக

எண்ணிக்பகொண்டொர். அேள் அஸ்தினபுரியிடம் கொதல்பகொண்டேள் என்று மறுகணம் வதொன்றியது.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

16

ஷ் ீ மர்

“ழமந்தர்கழளப் ற்றி

ேந்ததுவம

அறிந்வதன்”

என்றொர்.

த்யேதி

அேர்

கண்கழள

வநொக்கி

“நொன்

உன்னிடம்

பேளிப் ழடயொகவே ப ொல்கிவறவன, நீ இங்கிருந்தொல் அர ிகளின் உள்ளங்கள் நிழறயில் நில்லொபதன்று நிழனத்வதன். ஆகவேதொன் உன்ழன இந்த நகழரேிட்டு நீங்கும் டி நொன் ப ொன்வனன். அன்று அந்த ழேதிகர் ப ொன்னழத அதற்கொகப் யன் டுத்திக்பகொண்வடன்” என்றொள்.

ஷ் ீ மர் பமல்ல தழலயழ த்தொர். “அதில்

ிழையில்ழல அன்ழனவய” என்றொர். “இல்ழல வதே​ேிரதொ, அது மிகப்ப ரிய

ிழை என்று இன்று உணர்கிவறன். இரு ழமந்தர்களும் உன் ப ொறுப் ில் ேளர்ந்திருக்கவேண்டும். இன்று இருேருவம யன் டொதேர்களொக இருக்கிறொர்கள்” என்றொள்

த்யேதி.

ஷ் ீ மர் “அன்ழனவய, அேர்கள் என் தழமயனின் ழமந்தர்கள். ஒருவ ொதும் அேர்களிடம் தீழம ேிழளயொது. அேர்கள் யிலொதேர்களொக இருக்கலொம். அழத மிகச் ிலநொட்களிவலவய நொன் ப ம்ழம ப ய்துேிடமுடியும். அத்துடன் ஆட் ிழய

நடத்த என் தழமயனின்

ிறியேடிேமொகவே நீங்கள் ஓர் அறச்ப ல்ேழன உருேொக்கியும் இருக்கிறீர்கள்” என்றொர்.

த்யேதியின் முகம் மலர்ந்தது. “ஆம், வதே​ேிரதொ. இன்று என் குலம் மீ து எனக்கு நம் ிக்ழக எழுேவத அேனொல்தொன். அேனிருக்கும்ேழர இக்குலம் அைியொது. இங்கு அறம் ேிலகொது” என்றொள். “அேழனப் அவத முகம், அவத கண்கள், அவத முைங்கும் குரல்… இல்ழலயொ?” கண்களில்

கண்வடன்”

என்றொர்.

அச்ப ொல்

த்யேதிழய

கலக்கங்கழளயும் மறந்து புன்னழகத்தொள். ின்பு நிழனத்துக்பகொண்டு கேழலயுடன்

“வதே​ேிரதொ,

ஷ் ீ மர்

ொர்த்தொயல்லேொ? கிருஷ்ணனின்

ிரித்த டி “யமுழனயின் குளுழமழய அேன்

மகிழ்ேிக்குபமன

அறிந்திருந்தொர்.

அேள்

த்பதொன் தொண்டுகளுக்கு முன்பு அஸ்தினபுரி அழடந்த அவத

இக்கட்ழட மீ ண்டும் ேந்தழடந்திருக்கிவறொம்” என்றொள். “மூத்த இளேர னுக்கு இப்வ ொது

திபனட்டொகிேிட்டது. அேழன

அரியழணயில் அமர்த்தவேண்டும். அேனொல் அரியழணயமர முடியொது என்று ேத்ரியமன்னர்கள் வ இரண்டொேது ேிதுரழன

இளேர ன்

அர னொக

சூரிய

ஆக்க

ஒளியில்

நொன்

நிற்கமுடியொதேன்

முயல்ேதொக

ேதந்திகழள

என் தனொல் நம்

ஷ் ீ மர் “அன்ழனவய அழேபயல்லொவம அழமத்துக்பகொண்டு

உணழே அதற்குள்

கேர்ேழதப் ற்றி.

அறிேவதயில்ழல.”

அர னொக

அேர்களின்

ேத்ரியர்கள்

வ ரர னொக

தன்ழன

இேர்களின்

அதில்

குருேி றக்கும்

கற் ழனப ய்துபகொண்டு

ிடித்துக்பகொள்ேழதப்

ிறுேட்டத்துக்கு

பேளிவய

ிக்பகொள்கிறொர்கள்.

முடியொபதன்கிறொர்கள்.

ஒற்றர்கள்

ிறுமதிபகொண்டேர்களின் வ ச்சுக்கள். இந்த கங்ழகயும்

ேைங்குகிறது.

கனவுகபளல்லொம் இன்பனொரு ேத்ரியனின் நொட்ழடப் ப ண்ழணக்

அேனும்

நொட்டிலும்

ிரொமணர்களும் ழே ியர்களும் அழதக்வகட்டு பகொதிப் ழடந்திருக்கிறொர்கள்.”

உழைப் ில்லொமல்

அழனத்துக்

ரப்புகிறொர்கள்.

ிந்துவும் ஓடும் நிலம்

தூரத்துக்கு

ஓர்

ேொழ்கிறொர்கள்.

அரழ

அேர்களின்

ற்றித்தொன். இல்ழலவயல் இன்பனொருநொட்டு

உலகபமன

ஒன்றிருக்கிறது

என்று

இேர்கள்

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

17

“ஆம்,

நீ

ப ன்று

ேந்த

வதே ொலத்ழதப் ற்றி

ஒற்றன்

ப ொன்னொன்”

என்றொள்

த்யேதி.

ஷ் ீ மர்

அந்தச்

ப ொல்ழலக்வகட்டதுவம முகம் மலர்ந்தொர். “வதே ொலம் கூர்ஜரர்களின் ஒரு துழறமுகம்தொன். ஆனொல் அது பூழனயின் கொதுவ ொல உலகபமங்கும் எழும் ஒலிகழள நுண்ழமயொக வகட்டுக்பகொண்டிருக்கிறது. அந்தத் துழறமுகத்தில் நின்றவ ொது என்பனன்ன

ேழகயொன

என்பனன்ன

ப ொருட்கள்.

பகொண்டேர்கள்

மனிதர்கழளக்

பநருப்ழ ப்வ ொலச்

கண்வடன்!

ிேந்தேர்கள்.

அன்ழனவய,

ஐநூறு

ொழறவ ொன்ற

ேருடம்

எழுந்துேந்தது. அது உலழக பேன்றது. இரும்ழ

கருப் ர்கள்

த ீ மலர்கழளப்வ ொல முன்பு

சுண்ணம்வ ொன்ற

மஞ் ள்நிறமொனேர்கள்.

மண்ணுக்குள்

இருந்து

பேண்ணிறம்

எவ்ேளவு

இரும்பு

பமொைிகள்.

வ ருருேம்

பகொண்டு

பேல்லொத குலங்கபளல்லொம் அைிந்தன. இன்று அவ்ேொறு ப ொன்

எழுந்து ேந்திருக்கிறது. ப ொன்னொல் உலழக ேொங்கமுடியும்.

த ீ ர்களின்

ட்ழடவயொ யேனர்களின் மதுழேவயொ எழதயும்

அது ேொங்கமுடியும். ேொனொளும் நொகம்வ ொல ப ொன் உலழக சுற்றி ேழளத்துப்

ிழணப் ழதவய நொன் கண்வடன்.”

த்யேதியின் கண்கள் வ ரொழ யுடன் ேிரிந்தன. “கூர்ஜரம் வ ரர ொக ஆகும். அழதத் தடுக்கமுடியொது” என்றொள். “நதிகள்

ஜன தங்கழள “அன்ழனவய,

இழணத்த

நொம்

கொலம்

கடழலயும்

குடியிருக்கலொகொது. நமக்குச் த்யேதியின்

மலர்ந்த

முடிந்துேிட்டது.

ஆள்வேொம்”

இனி

என்றொர்.

கடழல

“அதற்கு

ஆள் ேர்கவள

நொம்

மண்ழண

அஸ்தினபுரி

என்ற

ஆளமுடியும்.”

இந்த

ிறகுகள் முழளக்கவேண்டும். நொம் இந்த பேள்வளொட்ழட உழடத்துப்

முகம்

கூம் ியது.

ப ருமூச்சுடன்

“ப ரும்

கனவுகழளச்

இழதப்வ ொன்ற கனவுகழளக் கண்டேள்தொன். இன்று நம் முன் இருப் து மிகவும்

ிறு

ஷ் ீ மர்

முட்ழடக்குள்

றந்பதைவேண்டும்.”

ப ொல்கிறொய்

வதே​ேிரதொ.

நொனும்

ிறுழமபகொண்ட ஒரு இக்கட்டு. நொம்

இன்னும் மூன்றுமொதங்களுக்குள் திருதரொஷ்டிரழன அரியழண ஏற்றவேண்டும். இல்ழலவயல் ேத்ரியர்களின் கூட்டு நம் மீ து

ழடபகொண்டு ேரும்” என்றொள்.

“ேரட்டும், நொம்

ந்திப்வ ொம்” என்றொர்

இைப் தும்

அதிகமொக

ங்கிட்டுக்பகொள்ளும்”

ஷ் ீ மர். “நீ பேல்ேொய், அதிபலனக்கு ஐயவம இல்ழல. ஆனொல் அந்தப்வ ொருக்குப்

இருக்கும்.

மகதமும்

ேங்கமும்

கலிங்கமும்

நொம்

இன்று

நிகழ்த்தும்

ின்

ேணிகத்ழத

த்யேதி ப ொன்னொள். “நொன் வ ொழர ேிரும் ேில்ழல. அவ்ேொறு வ ொழரத் பதொடங்குவேபனன்றொல்

கங்ழகக்கழரயிலும் கடவலொரமொகவும் உள்ள அழனத்து அரசுகழளயும் முற்றொக என்னொல் அைிக்கமுடிந்தொல் மட்டுவம அழதச் ப ய்வேன்.” அேள் கண்கழளப் ஷ் ீ மர்

‘ஆம்

அன்ழனவய’

அழடயவேண்டியிருக்கிறது” மணம்வ

ொர்த்த

ீஷ்மர் ஒரு மன அழ ழே அழடந்தொர்.

என்றொர்.

என்றொள்.

த்யேதி

ஷ் ீ மர்

“நொம்

திருதரொஷ்டிரனுக்கு

“ேிைியிைந்தேன்

என் தனொல்

உகந்த

நம்மொல்

மணமகழள

ிறந்த

ேத்ரிய

வதடி

அரசுகளுடன்

முடியொது” என்றொர். “வ திநொட்டில் ஓர் இளேர ி இருப் தொகச் ப ொன்னொர்கள்.”

த்யேதி ழகழய ே ீ ி “வ திநொடு அேந்திநொடு வ ொன்ற புறொமுட்ழடகழள நொன் ஒரு ப ொருட்டொக நிழனக்கேில்ழல” என்றொள்.

“அேர்களிடமிருந்து

நொம்

மணம்பகொள்வேொபமன

அேர்கள்

நிழனத்திருக்கிறொர்கள்.

எவ்ேழகயிலும் ேலுப் டுத்தப்வ ொேதில்ழல. ப ொல்லப்வ ொனொல் அந்நொடுகழள

அந்த

மணம்

நம்ழம

ிற ேத்ரியர் தொக்கும்வ ொது நொம் ப ன்று

ொதுகொப் ளிக்கவேண்டுபமன எண்ணுேொர்கள். அது வமலும் சுழமகளிவலவய நம்ழம ஆழ்த்தும்.”

ஷ் ீ மர் அேவள ப ொல்லட்டும் என கொத்திருந்தொர். “நமக்குத் வதழே நம்ழம வமலும் ேல்லழமப் டுத்தும் ஓரு மண

உறவு.”

ஷ் ீ மர்

அதற்கும்

ப ொன்னொர்கள்” என்றொள்.

தில்

ப ொல்லேில்ழல.

த்யேதி

“கொந்தொரநொட்டில்

ஷ் ீ மர் திழகத்து “கொந்தொரத்திலொ?” என்றொர்.

“அன்ழனவய பதொழலபேன் து ப ரிய இக்கட்டுதொன். ஆனொல்…” கொந்தொரம்

ற்றி

நம்ழமேிட

ரியொன

ன்னிரண்டு

வேட்டுேர்களொகவும் தந்ழதயின்

தகேல்கழள மடங்கு

நம்ழமேிட

ஷ் ீ மர்

வகள்ேிப் ட்டிருக்கேில்ழல

அதிகம்.

அந்நிலம்

இைிந்தேர்களொகவும்

ஓர்

அைகிய

இளேர ி

இருப் தொகச்

த்யேதி “ஆம், பேகுபதொழலவுதொன்” என்றொள். ற்றுத் தயங்கிய ின்பு முடிபேடுத்து “தொங்கள்

என

பேறும் ொழல

நிழனக்கிவறன்.

என் தனொல்

கருதப் ட்டிருந்தனர்.

கொந்தொரத்தின்

நிலப் ரப்பு

முன்ப ொருகொலத்தில்

முற்கொலத்தில்

அேர்கள்

ந்திரகுலத்திலிருந்து

ைிச்ப ொல்லொல் இைித்து பேளிவயற்றப் ட்ட துர்ேசு தன் ஆயிரம் ேரர்களுடன் ீ கொந்தொரநொட்டுக்குச் ப ன்று

அங்வக அர குலத்ழத அழமத்தொர். ஆகவே ேத்ரியர்கள்

என

எண்ணியதில்ழல.

ப்த ிந்துேிலும் இப் ொலும் ேொழ்ந்த நம் முன்வனொர் எேரும் அேர்கழள

அங்வக

ேலுேொன

அரவ ொ

நகரங்கவளொ

உருேொகேில்ழல.

அறமும்

கழலயும்

திகைவுமில்ழல.” ஷ் ீ மர் பதொடர்ந்தொர் “ஆனொல் ப ன்ற நூறொண்டுகளொக அேர்கள் மொறிேிட்டனர். ப ல்லும் இன்று

த ீ ர் நிலத்தில் இருந்து யேனத்துக்குச்

ட்டும் ஓழலத்தொள்களும் உயர்பேல்லமும் முழுக்கமுழுக்க அேர்களின் நொடுேைியொகவே ப ல்கிறது. அேர்கள்

மொதபமொன்றுக்கு

ஈட்டும்

சுங்கம்

நமது

ஐந்துேருடத்ழதய

ப ல்ேத்ழதேிட

அதிகம்.

அேர்கள்

நம்ழம

ஏன்

ஒருப ொருட்டொக நிழனக்கவேண்டும்?” “அழனத்ழதயும் நொன் இடத்தில்

நொன்

நின்று

ப ல்ேத்ழதக்பகொண்டு

ிந்தித்துேிட்வடன். அேர்கள் இன்று ஒரு வ ரர ொக ேளர்ந்துபகொண்டிருக்கிறொர்கள். அேர்களின் ிந்தித்வதன். நொட்ழட

இன்று

அேர்களின்

ேிரிேொக்கவேண்டும்

வதழே

இல்ழலயொ?

என்ன?

ப ரும்ப ல்ேம்

கொந்தொரம்

வமற்வக

ழகக்கு

ேந்துேிட்டது.

ேிரியமுடியொது.

அங்கிருப் து

வமலும் ப ரும் ொழல. அேர்கள் கிைக்வக ேந்துதொன் ஆகவேண்டும். கிைக்வகதொன் அேர்கள் பேல்லவேண்டிய ேளம் மிக்கநிலமும் ஜன தங்களும் உள்ளன. இன்றல்ல, என்றுவம கொந்தொரத்தில்

ழடவயொ

ணவமொ குேியுபமன்றொல் அேர்கள்

ப்த ிந்துவுக்கும் கங்ழகக்கும்தொன் ேருேொர்கள்.” அேள்

என்ன

இழரயொக

ப ொல்லேருகிறொள்

ழேப்வ ொம்”

வநொக்கினொர்.

என்றொள்

“ ிந்தித்துப் ொர்,

என்று

ஷ் ீ மருக்குப்

த்யேதி.

அேர்கள்

அக்கணவம

புரியேில்ழல. அேர்

ந்திரேம் த்திலிருந்து

“அேர்களுக்கு

அழனத்ழதயும்

அஸ்தினபுரத்ழதவய

புரிந்துபகொண்டு

பேளிவயற்றப் ட்டேர்கள்.

இைித்துழரக்கப் ட்டேர்கள். ஆகவே அேர்கள் இங்குள்ள மகொஜன தங்கள்

தினொழறயும்

ேியந்து

ேத்ரியர்கள்

தூண்டிலில் அேழளவய

அல்ல

என்று

பேல்லவே ேிரும்புேொர்கள்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

18

அதற்கு முதலில் இங்குள்ள அர ியலில் கொல் திக்கவேண்டும். அதன் ின்புதொன் இங்குள்ள பூ ல்களில் தழலயிடமுடியும். ஏவதனும் ஒரு கொரணத்ழதச் ப ொல்லி ேத்ரியர்கள்வமல் “ஆம்”

என்றொர்

ஷ் ீ மர்.

உறேிருந்தொல்

அேர்களுக்கும்

அவ்ேழடயொளத்ழத

உரிழமயொளர்களும்கூட. முன்னொல்

“அதற்கு

ழடபயடுக்கமுடியும்.”

குலேத்ரியர்

அழடயமுடியும்.

யயொதியின்

வநரடிக்குருதி

என்ற

அேர்கள்

அேர்களிடம்

அழடயொளம் உண்ழமயில்

இருக்கிறது.”

த்யேதி

வதழே.

அஸ்தினபுரியுடன்

அஸ்தினபுரியின் கண்கழள

ழைய

இடுக்கி

ற்வற

ரிந்து “வதே​ேிரதொ, கொந்தொரமன்னன் சு லன் எளிழமயொன வேடனின் உள்ளம் பகொண்டேன். ப ல்ேத்ழத

என்ன ப ய்ேபதன்றறியொமல் திழகப் ேன். அேனுக்கு அஸ்தினபுரியின் உறவு அளிக்கும் மதிப்பு மீ து மயக்கம் ேரலொம். அழத

நொம்

யன் டுத்திக்பகொள்ளலொம்.

அழதேிட

முக்கியமொனது

ஒன்றுண்டு.

ப ருேரன் ீ என்கிறொர்கள். நொடுகழள பேல்லும் ஆழ பகொண்டேன் என்கிறொர்கள். தருணம் வநொக்கியிருக்கிறொன் என்று சூதர்கள்

ஓர்

முதுமகளொகிய

நொன்

இருக்கிறொய்.

இந்த

இளேர ழனயும் இதன்

அேன்

ொர். இந்த அஸ்தினபுரி இன்று ேிைியிைந்த ஓர் இளேர ழனயும்

ேைித்வதொன்றல்களொகக்

அரியழணழய

அரியழணழய

குனி.

ஷ் ீ மர். “ஆம், ஆனொல் ஆழ பகொண்டேன் மூடனொக ஆேது மிக

த்யேதி. “அேனுழடய கண்களொல்

பேயில் டொத

ழமந்தன்

ொடுகிறொர்கள். அேனுக்கு நொம் அளிப் து எத்தழன ப ரிய ேொய்ப்பு!”

“அேன் மூடனொக இருக்க ேொய்ப் ில்ழல” என்றொர் எளிது” என்றொள்

சு லனின்

ி ிநொட்ழடயும் கூர்ஜரத்ழதயும் பேல்ல

மரத்தில்

பகொண்டுள்ளது.

ழேத்திருக்கிவறன். கனிந்த

ஆட் ியில்

ைம்வ ொல

அந்தப்புரத்தில்

ஆர்ேமில்லொத

இருந்து

நீ

அர ொளும்

இதன்

ழகயிபலடுத்துேிடலொபமன

ிதொமகனொக

சு லனும்

குனியும்

எண்ணுேொர்கள் என் தில் ஐயவம இல்ழல.”

“ஆம் அன்ழனவய, அேன் அதிகொரேிருப்புள்ளேன் என்றொல் அேனொல் இந்தத் தூண்டிழலக் கடந்துப ல்லவே முடியொது” என்றொர்

ஷ் ீ மர். “அேன் இழத ேிடப்வ ொேதில்ழல, அதிபலனக்கு ஐயவம இல்ழல.”

ஷ் ீ மர் தொடிழய நீேிய டி “ஆனொல்

அேனுடன் நம் உறவு எப் டி இருக்கும் என் ழத நொம் இப்வ ொவத அமர்ந்து முடிபேடுக்கமுடியொது. ஒருவேழள…” அேர்

ப ொல்லேருேழத

அேள்

புரிந்துபகொண்டொள்.

“முடிபேடுக்கலொம்.

ஒருவ ொதும்

கொந்தொரன்

அஸ்தினபுரிழய பேன்று ஆட் ியழமக்கமுடியொது. நொம் கொந்தொரத்ழதயும் ஆளமுடியொது. அது அேன்

நம்ழமச் ொர்ந்துதொன்

இங்வக

ஏவதனும்

ப ய்யமுடியும்…

இளேர ி ப றும் குைந்ழத அஸ்தினபுரிழய ஆளும் “அன்ழனவய, கழட ிச் ப ொல்ேழர நீங்கவள ஆழணயிடுங்கள்” என்றொர் ஒப்புக்பகொள்ளச்ப ய். முடிந்துேிட்டபதன்வற

தன்

ப ொருள்.

“ஆழண

அன்ழனவய”

“வதே​ேிரதொ,

இந்த

ொரதேர்ேத்ழத

என்றொர்

ஷ் ீ மர்.

சும்நிலம்.

அேன்

நொட்டு

குனியிடம் நீ வ சு. அேன் தன் தமக்ழகழய நமக்கு அளிக்க வ

“தங்கள்

ட்டும்.

அேன்

அஸ்தினபுரியில்

ணி” என்றொள்

அரியழணயுடன்

ஒன்வற.

ிந்தழன ப ய்திருக்கிறீர்கள். இனி நொன் ப ய்ேதற்பகன்ன இருக்கிறது?

தந்ழதயிடம்

குனியின் பநஞ் ில் ேிழதப் து உன்

எதிர் ொர்க்கக்கூடியது

க்கரேர்த்தியொகவேண்டும் என்று. அது நிகைட்டுவம!”

ீஷ்மர். “ப ௌ ொலனொகிய

அேவன

அேன்

வநரடியொக

ொழல, இது

ஏற்றுக்பகொண்டொல்

இருந்துபகொண்டு

அழனத்தும்

ஆளமுடியும்

நிழறேொக

என்ற

கனழே

த்யேதி. ேிருப் ப் டிவய

பதய்ேங்கள்

ப ய்கிவறன்”

துரங்கமொடுகின்றன.

என்று

எழுந்து

தழலேணங்கினொர்.

ப ருந்வதொள்பகொண்ட

ொல்ஹிகழனயும்

பேயிலுகக்கொத வதேொ ிழயயும் மீ ண்டும் இங்வக அனுப் ிேிட்டு அழே கொத்திருக்கின்றன. நொம் என்ன ப ய்வேொபமன எண்ணி புன்னழகக்கின்றன. நொம் நம் ேல்லழமழயக் கொட்டி அந்த பதய்ேங்களின் அருழளப் ப றும் தருணம் இது.” “நம்

பதய்ேங்கள்

நம்முடன்

இருந்தொகவேண்டும்

அஞ் த்பதொடங்கியிருக்கிவறன். ேொழ்கிறது.”

நீங்கள்

ப ொல்லும்

அன்ழனவய” அழனத்து

என்றொர்

ஷ் ீ மர்.

நியொயங்களுக்கும்

“நொன்

அப் ொல்

ப ொன்னின் அந்த

த்யேதி “அேர்கள் நம்ழம ஒன்றும் ப ய்யமுடியொது வதே​ேிரதொ. நம்மிடம் வதர்ந்த

தழலழமதொங்க

நீ

இருக்கிறொய்.

அழனத்ழதயும்ேிட

கொந்தொரத்ழத

நம்மிடமிருந்து

ிரிக்கும்

ஆற்றழல

அச் ம்

என்னுள்

ழடகள் இருக்கின்றன.

கூர்ஜரமும்

ப ொன்னின்

ேல்லழம பகொண்ட நொடுதொன்.” “அன்ழனவய நீங்கள் கொந்தொரத்ழத நம்முடன் வ ர்த்துக்பகொள்ள என்ன கொரணம்?” என்றொர் திட்டமல்ல

இது.”

த்யேதி

குழரக்கும் நொய்கழள எல்ழலழய

“இந்த

ேத்ரியர்களின்

ில்லழறச்

ண்ழடகளொல்

நொன்

ஷ் ீ மர். “பேறும் அரியழணத் லித்துேிட்வடன்

வதே​ேிரதொ.

ிடியொழன நடத்துேதுவ ொல இேர்கழள நடத்திேந்வதன். ஆனொல் இன்று அந்தப் ப ொறுழமயின்

கண்டுேிட்வடன்.

அேர்கள்

அழனேழரயும்

அச் த்தில்

ஆழ்த்த

ேிரும்புகிவறன்.

அத்துடன்

கங்ழகேைி

ேணிகத்தில் நம்மிடம் முரண் டுேதற்கொன துணிழே எேரும் அழடயலொகொது என்றும் கொட்டேிரும்புகிவறன்” என்றொள். அேள் கண்கள் மின்னுேழத

ஷ் ீ மர் கேனித்தொர். “ஏவதனும் மூன்றுநொடுகள். அங்கம் ேங்கம் மகதம் அல்லது வேறு.

ழடபகொண்டு ப ன்று அேற்ழற மண்வணொடு மண்ணொகத் வதய்க்கப்வ ொகிவறன். அேற்றின் அர ர்கழள வதர்க்கொலில் கட்டி

இழுத்துேந்து

வ டிகளொக்குவேன்…

அஸ்தினபுரியின் இனி

முகப் ில்

என்ழனப் ற்றிவயொ

என்

கழுவேற்றுவேன்.

அேர்களின்

குலத்ழதப் ற்றிவயொ

அேர்கள்

ப ண்கழள ஒரு

நம்

அரண்மழனயின்

ப ொல்லும்

ப ொல்லக்கூடொது.

நிழனக்கவும் அஞ் வேண்டும்.” அேள் கண்கழளப்

ொர்ப் ழதத் தேிர்த்து

ஷ் ீ மர் எழுந்தொர். ேணங்கிேிட்டு பேளிவய ப ன்றொர். பேளிவய நின்றிருந்த

ேிதுரனிடம் இன்ப ொல் ப ொன்ன ிறகு முற்றத்துக்குச் ப ன்று ரதத்தில் ஏறிக்பகொண்டொர். ஹரிவ னன் ரதத்ழத ஓட்டினொன். ஷ் ீ மர்

ிந்தழனயில் மூழ்கி அமர்ந்திருந்தொர்.

ேிண்ணிவலவய குளிர்ந்து அதிகரித்தது.

ின்மதியத்தில் பேயில் முறுகியிருந்தது. மண்ணிலிருந்து எழுந்த நீரொேி

ில ப ொட்டுக்கவள பகொண்ட மழையொகப் ப ய்தது. அந்த மழை பேயிலின் பேம்ழமழய

ேியர்ழேழயயும்

தொகத்ழதயும்

உருேொக்கியது.

ஒவ்பேொருேரும்

நீர்

நீர்

என

ஏங்குேழத

முகங்கள்

கொட்டின. வேைொம் ல்கள் வ ரலழகத் திறந்து கொத்திருக்கும் நகரம் என அேர் நிழனத்துக்பகொண்டொர்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

19

பகுதி இரண்டு 28.2.2014

மழைப்பாடல் 5 கானல்வெள்ளி 1 ேிதுரன்

ஆட் ிமண்ட த்தில்

நொன்கு

கற்பறழுத்தர்கள்

சூழ்ந்திருக்க

கடிதங்கழளயும்

அர ொழணகழளயும்

ப ொல்லிக்பகொண்டிருந்தொன். அேன் ப ொல்லச் ப ொல்ல ஏடுகளில் எழுத்தொணிகள் பமல்லிய சுைன்று

ஓடிக்பகொண்டிருந்தன.

எழுதியதும்

கற்பறழுத்தர்கள்

ேிடுக்கும்

முனகல்

ஒவர மயம்

ருகு பநொறுங்கும் ஒலியுடன்

ஒலிகளும்

ேிதுரனின்

ப ொற்களும்

மட்டும் ஒலித்தன. த்ரொேதியின்

கழரயில்

நொன்கு

மீ ன் ிடிக்குலங்களுக்கு

டகுகழள ேிடவேண்டுபமன்றொல் அர

மட்டுவம

டவகொட்டவும்

மீ ன் ிடிக்கவும்

அதிகொரிகள் எப்வ ொதும் தங்களிடம் பகொள்முதல்ப ய்யப் ட்ட அரக்கின் ஒரு துளிழய என்று

இன்பனொரு

திருமுகம்.

அர ொழண.

கங்கநொட்டில்

ஒப் ொழண.

ிறர்

ஒப்புதல் ப றவேண்டும் என்று ஓர் அர ொழண. அரக்குக் பகொள்முதல் ப ய்யும்

வ திநொட்டில்

நிகைேிருக்கும்

இளேர ி

ிறந்தழமக்கு

நீர்த்திருேிைொவுக்கு

வ ரர ி

வ ரர ி

ொன்றொக ழேத்திருக்க வேண்டும்

ேொழ்த்து

ரிசும்

பதரிேிக்கிறொர்

ட்டுக்பகொடியும்

என்று

ஒரு

பகொடுத்தனுப்புேதொக

இன்பனொரு திருமுகம். ஒவ்பேொருநொளும் பநடுவநரத்ழத எடுத்துக்பகொள்ளும் இந்த எளிய வமலொண்ழமச்ப யல் ொடுகழள ஏன் ப ய்கிவறொம் என ேிதுரன் அப்வ ொதும் ேியந்துபகொண்டொன். அேற்றில் பகொள்ழகமுடிவுகள் இல்ழல. அர ியலொடல்கள் இல்ழல. அறிதலும் அழறதலும் இல்ழல. அழே ஒவ்பேொன்றும் அேற்றுக்குத்

வதழே.

அேற்ழற

அேன்

ிறிதுவ ொன்றழே. அறிவேொ ஆற்றவலொ அல்ல

ப ய்யவேண்டியதுமில்ழல.

ஆனொல்

அேன்

ிறைொத கேனம் மட்டுவம

ஒவ்பேொருநொளும்

கொழலயில்

அங்வக ேந்து அமர்ந்துபகொண்டிருந்தொன். கொனுலொேச் ப ன்றிருந்தவ ொது ஒருமுழற கொட்டுயொழன ஒன்ழறக் கண்டொன். பேண்தந்தம் நீண்படழுந்த மதகளிறு அது. வேங்ழகமரத்ழத வேருடன்

ொய்த்து உண்ணும் துதிக்ழக பகொண்டது. இளபேயிலில் சுடர்ந்து நின்ற

ிறிய மலர்கழள

துதிக்ழக நுனியொல் பகொய்து சுருட்டி ேொய்க்குள் வ ொட்டுக்பகொண்டிருந்தது. ேிதுரன் அழதக்கண்டு புன்னழகப ய்தொன். அதனொல்

அந்த

ேண்ப ீ யழல

நிறுத்தமுடியொபதன்று

எண்ணினொன்.

ேிழ வய அச்ப யழல அழுத்தம் மிக்கதொக ஆக்கிேிடும். திருதரொஷ்டிரனின்

சூத

ஏேலனொன

ேிப்ரன்

ேந்து

ணிந்து

நிறுத்த

நின்றொன்.

எண்ணும்வதொறும்

அேழனக்

அவ்பேண்ணத்தின்

கண்டதும்

ேிதுரன்

புருேங்களொவலவய என்ன என்றொன். திருதரொஷ்டிரன் அழைக்கிறொன் என்று ேிப்ரன் உதட்டழ ேொல் ேிதுரன்

எழுதவேண்டியேற்ழற

முழுழமயொகச்

ப ொல்லி

முடித்து

ொல்ழேழயப்

வ ொட்ட டி

“எஞ் ியேற்ழற நொன் மதியம் ப ொல்கிவறன்… இழே உடனடியொக அனுப் ப் டட்டும்” என்ற

எழுந்துபகொண்டொன்.

ின்பு இழடநொைி ேைியொகச்

ப ன்றொன். அேன்

ின்னொல் ேந்த ேிப்ரன் “ ினந்திருக்கிறொர்” என்றொன். ேிதுரன் தழலழய அழ த்தொன். “வநற்று

ேந்துப ன்றழத

அறிந்திருக்கிறொர்.

அேர்

தன்ழன

ேந்து

ந்திக்கொமல்

பகொண்டிருக்கிறொர்” என்றொன் ேிப்ரன். “இழளயேரிடம் உடவன தன்ழன ேந்து அேரது

அன்ழன

அனுமதிக்கேில்ழல.

அது

ினத்ழத

இன்னும்

நிமிர்ந்து

தில் ப ொன்னொன்.

ிதொமகர் இங்வக

ப ன்றழதப் ற்றித்தொன்

கடும் ினம்

ொர்க்கும் டி ஆழணயனுப் ினொர். அேழர

அதிகரித்திருக்கிறது.”

ேிதுரன்

அதற்கும்

பமல்ல

தழலழய மட்டும் அழ த்தொன். புஷ் வகொஷ்டம்

என்று

அழைக்கப் ட்ட

அரண்மழனயின்

ேலப் க்க

நீட் ியில்

திருதரொஷ்டிரனின்

தங்குமிடம்.

அேனுக்பகன்று வ ேகர்களும் கொேலர்களும் தனியொக இருந்தனர். ழமய அரண்மழனயில் இருந்து அப் குதிக்குச் ப ல்ல நீண்ட இழடநொைி அழமக்கப் ட்டிருந்தது. ேிதுரன் ப ல்லும்வ ொவத ேிப்ரனிடம் அேனுக்கொன ஆழணகழளச் ப ொன்னொன். உடவன வ ரர ி

ஷ் ீ ம ிதொமகரிடம்

ப ன்று

ஷ் ீ மழர இளேர ர்கள்

அேர்

இளேர ர்கழள

எப்வ ொது

ந்திக்கேிருக்கிறொர்

என்று

வகட்டுேரவேண்டும்.

ந்திப் ழத ேிரும்புகிறொரொ என்று வகட்கொமல் புரிந்துேரவேண்டும்.

புஷ் வகொஷ்டத்தில் நுழைந்ததும் ேிதுரன் உள்வள யொைின் ஒலி வகட் ழத உணர்ந்தொன். அேனது முகம் எளிதொயிற்று. உள்வள வமகரொகம் ஒலித்துக்பகொண்டிருந்தது. இழ மண்ட ம்

கலிங்கத்துச்

ிலகணங்கள் நின்றுேிட்டு ேிதுரன் பமல்ல உள்வள நுழைந்தொன்.

ிற் ியொல்

அழமக்கப் ட்டது.

மரத்தொலொன

ேட்டேடிேமொன

கூடம்.

அழனத்துப் க்கங்களிலும் நூற்றுக்கணக்கொன

ின்னஞ் ிறிய ப ொய்ச் ொளரங்கள். அழே எதிபரொலிகழள மட்டும் உண்டு

கழரத்தைித்தன.

வநரடியொக பேளிவய

அந்த மண்ட த்தில் இருந்து

திறக்கும்

ேருேதற்கொன ேைி ேழளேொக அழமக்கப் ட்டிருந்தது. அங்வக பேளிவயொழ

ொளரவமொ

ேொயிவலொ

இல்ழல.

கொற்று

ஏதும் வகட் தில்ழல.

அழறக்கொன ஒளி நடுவே இருந்த ேட்டேடிேமொன கூழரத்திறப்பு ேைியொக உள்வள ப ய்தது. அது ப ொைியும் இடத்தில் இருந்த

ேட்டத்தடொகத்தில்

அழமந்திருந்தன.

தடொகத்தின்

தொமழரகள்

மலர்ந்திருந்தன.

மறுகழரயில்

இனிழமபகொள்கிறது என்றனர் கலிங்கச்

சூதர்கள்

அதன்

அமரும்

ஒரு க்கம்

வமழட.

இழ வகட் ேர்களுக்கொன

நீரழலகள்

ேைியொகச்

ப ல்லும்வ ொது

ிற் ிகள். குழடேொன உட்கூழரபகொண்ட அவ்ேழறயின் எப் குதியில்

ட ீ ங்கள் இழ

நின்று

பமல்ல முணுமுணுத்தொலும் எந்த மூழலயிலும் பதளிேொகவே வகட்கும். ஆனொல் உள்வள ேரும் ேைியிலும் ப ல்லும் ேைியிலும்

நின்று

வ

ினொலும்

கொல்களொல்

தட்டினொலும்

மிகபமல்லிய

ஒலிவய

எழும்.

அதற்கும்

வமலொக

அங்வக

மரவுரியொலொன கனத்த கொல்பமத்ழத வ ொடப் ட்டிருந்தது. ேிதுரன் மரவுரியொலொன இருக்ழகயில் ஓழ யில்லொமல் அமர்ந்துபகொண்டொன். மூன்று சூதர்கள் குைல்கழளயும் ஒருேர் வ ரியொழையும் ேொ ித்துக்பகொண்டிருந்தனர். வமகரொகம் என அழத அறிந்திருந்தொலும் ேிதுரன் அதன் ேண்ணங்கழளயும்

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

20

ிறகுகழளயும் அறிந்திருக்கேில்ழல. எளிய

ில கணங்களுக்குள் அது மீ ண்டும் மீ ண்டும் ஒன்ழறவய ப ொல்லிக்பகொண்டிருக்கும்

றழே என ஒலிக்கத் பதொடங்கியது. அேன் உடழல மிக பமல்ல அழ த்து அமர்ந்தொன்.

திருதரொஷ்டிரன் தன் தழலழய ஒரு க்கமொகச் தூக்கிய டி

வகட்டுக்பகொண்டிருந்தொன்.

நின்றனர்.

இழ

இேர்கழள

ீரழமக்கப் ட்ட ஒலிகள். ப ொங்கலொக

என்னதொன்

நொன்கு

ப ய்கிறது

அந்த ஒழுங்ழக

அழமதலொக

ரித்து ஓடில்லொத முட்ழடவ ொன்று பமல்லிய வதொல் ததும் ிய ேிைிகழள

அழேயிலிருந்த

என

அறிந்தேர்கள்

ஏேலர்களும்

ேிதுரன்

அேற்ழற

எண்ணிக்பகொள்கிறொர்கள்.

இழ யில்

ஆழ்ந்து

எண்ணிக்பகொண்டொன்.

இழ

ஓேியங்கள்

வ ொல

என் து

என்ன?

எழுச் ியொக ேழ்ச் ீ ியொக ப ொைிேொக சுைற் ியொக

றழேழயக்

கண்டு

றத்தழல

அழடேதுவ ொல

அது

ப ல்லுமிடபமல்லொம் அகம் ப ல்லப்ப றுகிறொர்கள். ேொலுடன் ேிழளயொடும் ேொனரம். ஆனொல் தன் ேொலன்றி தன்ழன அறிந்து ேிழளயொட வேவறதுள்ளது? என் நூலறிவு என்

ேொல்.

இந்த

இழ

இேர்களின்

ேொல்.

இல்ழல.

இது

அேர்கள்

அழடேழத

அறியவே

முடியொத

என்னுழடய

கற் ழன. அது என்ன என்று அேர்கவள அறிேொர்கள். அந்தச் சூதர்களுக்கும் அரியழண அமர்ந்த மன்னனுக்கும் நடுவே அேர்கள்

ரிமொறிக்பகொள்ளும் ஏவதொ ஒன்று உள்ளது. நொக்கின் பநளிவு பமொைியொகி

ிந்ழதயொகி கண்ணரொகி ீ

ிரிப் ொகி

நிழறேதுவ ொலத்தொன் அதிரும் கம் ிகளில் பநருடிச்ப ல்லும் ேிரல்களும். அழறயமுடியொத ஓர் ஆடல். இழ

ஓய்ந்தது. சூதர்கள் யொழையும் குைல்கழளயும் ஓழ யில்லொமல் ழேத்துேிட்டு ழககூப் ி ேணங்கினர். அந்தச்

சூதர்களில்

புல்லொங்குைலிழ த்த

ஒருேர்

ேிைியிைந்தேர்

என் ழத

ேிதுரன்

கண்டொன்.

தழல ரிய

அமர்ந்திருந்த

திருதரொஷ்டிரன் யொழ் எஞ் ிய மீ ட்டழலயும் அளித்து ஒய்ந்ததும் மழலப் ொம்புகழளப்வ ொன்ற தன் ப ரிய ழககழளத் தூக்கி

ேணங்கினொன்.

ப ருங்கொற்றில்

புலித்வதொல்ஆ னத்தில்

புழடக்கும்

ொய்மரங்கள்

ொய்ந்து

வ ொல

கிடந்த

வதொள்கள்

ப ரிய

இறுகி

கரிய

உடழலத்தூக்கி

நிமிர்ந்து

அமர்ந்தொன்.

ேிரித்து

“வமகத்ழதக்

ேிம்மி

அழ ய

ழககழள

சூதர்கள்

மலர்ந்த

முகத்துடன்

கொட்டிேிட்டீர்கள் சூதர்கவள” என்றொன். சூதர்குழுேின்

தழலேர்

“இடதுமூழல

புல்லொங்குைழல

திருதரொஷ்டிரன்

“எங்கள்

ப ொன்னொன்.

நல்லூழ்

அது

இழ த்தேர் ேிைியிைந்த

அரவ ”

யொர்?

சூதர்

என்றொர்.

அேரது

எழுந்து

இழ

எனக்கு

ேணங்கி

“அரவ ,

அேலிப்தன்” என்றொர்.

அேரது ப யழரக் வகட்டதும் திருதரொஷ்டிரன் இருழககழளயும் ேிரித்து “நீர் திருதரொஷ்டிரனின் இரு ழககளும் ேிரிந்தேொறு அழ யொமல் நின்றன. அேலிப்தன் அேழர

அருவக

ப ன்றதும்

திருதரொஷ்டிரனின்

ேிழுந்தவ ொது

அேலிப்தன்

திருதரொஷ்டிரன்

ழககளுக்கு தடுமொறினொர்.

அேழர

அருவக

வநொக்கி

தள்ளினொர்.

திருதரொஷ்டிரன்

மிக அழத

இருந்தது”

ேொ ித்தேன்

நொன்.

என்று

என்ப யர்

ொர்ழேயற்றேரொ?” என்றொன். “ஆம் அரவ .”

ின்பு “அருவக ேொரும்” என்றொன். ழகநீட்டினொன்.

அேலிப்தழன

திருதரொஷ்டிரனின்

அேரது

புன்னழகப ய்தனர்.

இனியதொக

வதொள்கழளயும்

கனத்த

இட்டுச்ப ன்ற

ழககள்

முகத்ழதயும்

தன்

சூதர்

வதொளில்

தழலழயயும்

தன்

ழககளொல் ேருடினொன். “ேிதுரொ” என்றொன். “அரவ ” என ேிதுரன் அருவக ப ன்றொன். “மூடொ, நீ ேந்தழத உன் நொற்றம் மூலவம அறிந்வதன்… இேருக்கு நூறு ப ொற்கைஞ்சுகழளக் பகொடு…” என்றொன்.

“ஆழண” என்றொன் ேிதுரன். திருதரொஷ்டிரன் “அேலிப்தவர, நீர் மணம்புரிந்தேரொ?” என்றொன். அேலிப்தன் “இல்ழல அரவ ” என்றொர். திருதரொஷ்டிரன் “ேிதுரொ, நம் அரண்மழனயின் அைகிய சூதப்ப ண் ஒருத்திழய இேருக்குக் பகொடுக்க நொன் ஆழணயிடுகிவறன்” ீதனமொக

என்றொன்.

அளிப்வ ன்.

ேிதுரன்

ணிந்து,

அேள் ேிரும்பும்

“ஆழண”

ஊரில் ஓர்

என்றொன்.

இல்லமும்

“அந்தப்ப ண்ணுக்கு

நூறு சுக்களும்

நொன்

ஆயிரம்

அளிக்கப் டும் என்று

ப ொன்ழன

ப ொல்.

அழத

ேிரும்பும் ப ண்களில் ஒருத்திழயத் வதர்வுப ய்!” ேிதுரன் “அவ்ேண்ணவம” என்றொன்.

அேலிப்தன் தன் குைிேிழுந்த கண்களில் இருந்து கண்ணர்ீ ேைிய ழககூப் ி நின்றொர். ேிதுரன் அேழர இளேர ரின் கொலில்

ேிைச்ப ய்யும் டி

அப் டிவய

குனிந்து

இன்பனொரு

திருதரொஷ்டிரன்

சூதரிடம்

ழககொட்டினொன்.

கொல்கழளத்

பதொட்டு

அேர்

வதொழளத்பதொட்டு

ேணங்கினொர்.

அேரது

அழுத்தியதும்

கண்ணர்ீ

தழரயில்

அேலிப்தன் ப ொட்டியது.

திருதரொஷ்டிரன் அேழரத் தூக்கி தன் மொர்வ ொடு அழணத்துக்பகொண்டொன். ப ரிய வதக்குமரத்தில் ப ொந்தில் முழளத்த ிறிய மரம்வ ொலத் பதரிந்தொர்

அேலிப்தன் அப்வ ொது.

தன்

கட்டுகளழனத்ழதயும் இைந்து அேலிப்தன்

உடல்குலுங்க

அைத்பதொடங்கினொர். ேிதுரன் அேழர ேிலக்கிக் பகொள்ளுமொறு ழகழயக் கொட்ட சூதர்கள் அேழர இழுத்து ேிலக்கிச்ப ன்றனர். “சூதர்கவள ிறந்த

இழ .

உங்கள்

அழனேருக்கும்

ஐம் து

ப ொன்

பகொடுக்க

ஆழணயிடுகிவறன்.

அரண்மழன

அதிதிக்கூடத்தில்

நீங்கள் வமலும் ஒரு மொதம் தங்கி என்ழன இழ யொல் நிழறக்கவேண்டும்” என்றொன். “ஆழண அரவ ” என்றொர் முதிய சூதர். “ேிதுரொ” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “ஆழண நிழறவேற்றப் டும் அரவ ” என்றொன் ேிதுரன். அேர்கள்

தங்கள்

நடந்தொர்.

அேழர

கருேிகழள இரு

எடுத்துக்பகொண்டு

சூதர்கள்

கிளம் ினொர்கள்.

ஏந்திச்ப ன்றனர்.

அேர்

அேலிப்தன்

ப ல்ேழதப்

அழுத டி

ொர்த்து

ற்று

தன்

நிழனேில்லொதேரொக

புன்னழகத்த ின்

ேிதுரன்

திருதரொஷ்டிரன் முன்னொல் அமர்ந்துபகொண்டொன்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

21

திருதரொஷ்டிரன்

இழ ழய தன்னுள்

மீ ட்டிய டி

ஆ னத்தில்

அமர்ந்திருந்தொன்.

வ ச்ழ த் பதொடங்குேதற்கொக ேிதுரன் “இரவுக்குரிய என்றொன். அந்த

இழ

“ஆம்,

அண்ணொ…”

ஆனொல்

வேறு ொட்டுக்கு

நொன்

பேளிவய

இருக்கிவறன்”

என்றொன்

திருதரொஷ்டிரன்.

“மழை

ேரவேண்டுபமன்று இரேில்

பேப் ம்

நன்றொகத்

வதொன்றியது. அதிகம்.

நொன்

துயிலேில்ழல.

கொழலயில்

எழுந்ததுவம

மழைக்கொலத்ழத

நிழனவுகூர்ந்வதன்.

ஆகவேதொன்

வமகரொகம் இழ க்கச்ப ொன்வனன். அேர்கள்

இழ த்துக்வகட்டவ ொது

புதுமழையின்

குளிழர

உடலில் உணர்ந்வதன்.” ேிதுரன்

“ஆம்,

என்

வமகரொகம்

மழைழயத்தொன் நிழனவூட்டுகிறது” “மழைக்கொல

என்றொன்.

ரொகம்.

ஆனொல்

மழைபகொட்டும்வ ொது அழதப் ொடினொல் வதொலுழறயொல் வ ொர்த்திக்பகொள்ேதுவ ொல பேம்ழமயொக இருக்கும்.” திருதரொஷ்டிரன் தழலழய அழ த்தொன். உன்ழன

அழைத்து

இரண்டு

நொைிழக

ஆகிறது…

உன்

வேழலழய

முடித்துேிட்டு

நீ

ின்

ினந்பதழுந்து “நொன்

ேரவேண்டுபமன

நொன்

ப ொல்லேில்ழல…” என்று உரத்தகுரலில் ப ொன்னொன். ஓேியம்:ேண்முகவேல் “அரவ ,

நீங்கள்

ஏன்

அழைக்கிறீர்கள்

என்று

நிழனத்வதன்” என்றொன் ேிதுரன். அரவ ிதொமகழர எப்வ ொது தொங்கள்

பதரியும்.

ஆகவே

என்ற ேிளிவய அேழன

உரிய

ேி ொரழணகழள

முடித்துேிட்டு

ேரலொபமன

மன் ப ய்துேிடுபமன அேன் அறிந்திருந்தொன். “ ஷ் ீ மப்

ந்திப் து என்றும் வ ரர ி அப்வ ொது உடனிருக்கலொமொ கூடொதொ என்றும் ேி ொரித்துேர

ஆளனுப் ிவனன். ஆகவேதொன் தொமதம்.” திருதரொஷ்டிரன் வதொள் தழ கள் அதிர இரு ழககழளயும் வ ர்த்து வ பரொலியுடன் அழறந்தொன். “ஏன்? நொன் உன்னிடம் ப ொன்வனனொ

அேழர

நொன்

ொர்க்கவேண்டும்

என்று?

நொன்

இந்நொட்டு

மன்னன்.

என்ழன

அேர்

ொர்க்கவேண்டும்.

அழதத்தொன் நொன் ப ொன்வனன்.” “ஆம்,

அழதத்தொன்

திருதரொஷ்டிரனின் மதிக்கேில்ழல

நொனும்

ழககள்

என்றொல்

ப ொன்வனன்.

கொமம்

நொனும்

பகொண்ட

அேழர

மன்னரின்

வேைங்கள்

ேிருப் ம்

துதிக்ழக

மதிக்கேில்ழல.

இது,

அேர்

ேந்து

ிழணப் துவ ொல

எனக்கு

எேருழடய

ந்திக்க

வேண்டும்

இழணந்தன.

ஆ ியும்

வதழே

என்று.”

“அேர்

என்ழன

இல்ழல.

அழத

அேரிடம் ப ொன்னொயொ?” என்றொன். ேிதுரன்

“அரவ ,

ஒருவ ொதும்

அர ர்

இேற்ழற

வநரடியொக

ப ொல்லக்கூடொது.

ப ொல்ேது

ிழை

என்றல்ல.

மொண்புக்குரியதல்ல என்று ப ொல்கிவறன். அவ்வுணர்ச் ிழய நுட் மொன குறிப்புகள் ேைியொக நீங்கள் கொட்டலொம்.” திருதரொஷ்டிரன் “எப் டி?” என்றொன். ேிதுரன் “குழறந்த ப ொற்களில் வ

லொம். அல்லது ஒன்றுவம வ

அேர் புரிந்துபகொள்ேொர்.” திருதரொஷ்டிரன் ஆவமொதித்து தழலயழ த்தொன். “அேர் என்ழன எப்வ ொது

ொமலிருக்கலொம்.

ந்திக்கிறொர்? என்ன

ப ொல்லி அனுப் ியிருக்கிறொர்?”

ேிதுரன் “இன்னும் தூதன் ேரேில்ழல. ேந்துேிடுேொன்…” திருதரொஷ்டிரன் தழலழய அழ த்து “ேிப்ரன் எங்வக? அவடய்!” என்றொன்.

“அேழனத்தொன்

ீஷ்மழரச்

ந்திக்க

அனுப் ியிருக்கிவறன்….நொன்

தங்கழள

இட்டுச்ப ல்கிவறன்”

என்றொன்

ேிதுரன். திருதரொஷ்டிரன் ழகநீட்ட அழத ேிதுரன்

ற்றிக்பகொண்டொன். எழுந்து நின்றவ ொது ேிதுரனின் தழல திருதரொஷ்டிரனின்

பநஞ்சுக்குைி அளவுக்வக உயரமிருந்தது. திருதரொஷ்டிரனின் ழககழள தன் வதொளில் தொங்க ேிதுரனொல் முடியேில்ழல. ‘தூண், நொன்

டிகள்’ என ப ல்லும் ேைிழய பமல்லச் ப ொல்லிய டிவய ேிதுரன் நடந்தொன். திருதரொஷ்டிரன் “இந்த அழறக்குள்

ிழறயிடப் ட்டிருந்தொலும் எனக்கு அழனத்துச் ப ய்திகளும் ேந்துபகொண்டுதொன் இருக்கின்றன ேிதுரொ” என்றொன்.

திருதரொஷ்டிரன் அன்ன ொழலக்குச் ப ன்று முகம்கழுேிேிட்டு உணவுண்ண அமர்ந்தொன். நிலத்திலிட்ட அமர்ந்து

சுேின்

குளம்புகள்

வ ொல

கொல்கள்

பகொண்ட

அன்னப் லழகழய

தன்

முன்

ித்திரப் லழகயில்

ழேத்துக்பகொண்டொன்.

அேன்

ேருேழத அறிந்து அன்னத்துடன் வ ேகர்கள் கூடி நின்றனர். “நீயும் உண்கிறொயொ?” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “இல்ழல அரவ , நொன்

கலில் உண் தில்ழல” என்றொன் ேிதுரன்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

22

“எப்வ ொதிலிருந்து?”

என்றொன்

இலகுேொகிறது.”

திருதரொஷ்டிரன்.

திருதரொஷ்டிரன்

“ஏன்

“ப ன்ற

முழுநிலவுமுதல்…. கலில்

உன்ழன

ேழதத்துக்பகொள்கிறொய்

உணவு

அருந்தொமலிருந்தொல்

மூடொ….ஏற்கனவே

உடல்

உன்

உடல்

இறகுவ ொலிருக்கிறது” என்றொன். “நன்றொக உண்ணவேண்டும். கனத்த உடலிருந்தொல் உள்ளமும் உறுதியொக இருக்கும்.” ேிதுரன் புன்னழகப ய்தொன். வ ேகர்களுக்கு

அேன்

ழ ழக

ப ய்ததும்

அேர்கள்

வகொதுழம

அப் ங்கழள

மூங்கில்கூழடயில் அடுக்கினொர்கள். ஒவ்பேொன்றும் ேிதுரன் இருக்ழகப் திருதரொஷ்டிரன்

ழககளுக்குச்

ிறியழேயொகத்

உண்டொன்.

ருப்ழ யும் மொமி த்ழதயும் வ ர்த்து

வ டியொன

ஊர்ழண

வேகமொக

ேந்து

பதரிந்தன.

அேன்

அேன்

அன்னப் லழகவமல்

இருந்த

லழக அளவுக்வக ப ரியழே. ஆனொல் அழே

அேற்ழற

இரண்டொகக்

கிைித்து

இரண்டுேொயில்

ழமக்கப் ட்டிருந்த கூட்ழட அேற்றுடன் இழணத்துக்பகொண்டொன்.

“மூத்த

அர ி

அம் ிழக”

என்று

ேருழக

அறிேித்தொள்.

தழலதூக்கொமவலவய “ேருக” என்றொன். ஊர்ழணக்குப் ின் அம் ிழக முன்னொல் பேண் ங்கமும் இரு வ டிகள் ேர பேள்ழள ஆழடயில் நடந்துேந்தொள். திருதரொஷ்டிரன் தழலழய

திருதரொஷ்டிரன்

ின் க்கம் கேரியுமொக

ரித்து ஆட்டிய டி “அப் ம்” என

உறுமினொன். அேன் முன்னொலிருந்த கூழடயில் அப் ங்களில்லொதழத உணர்ந்த வ ேகர்கள் மீ ண்டும் அப் ங்கழள அள்ளி அடுக்கினொர்கள். ேிதுரன்

எழுந்து

ேணங்கி

“அர ிழய

ேணங்குகிவறன்”

என்றொன்.

அம் ிழக

வ டியழர

ழகயழ ேொல்

ப ல்லும் டிப்

ணித்துேிட்டு திருதரொஷ்டிரன் முன்னொல் அமர்ந்தொள். அருவக இருந்த கூழடயில் இருந்து அப் ங்கழள எடுத்து அேன் முன் ழேத்துேிட்டு ப ம்பமொைியில் “இன்றுதொன் நொன் “ப ல்லேில்ழல

அர ி,

ஆயுத ொழலயில்

ஷ் ீ மர் ேந்துப ன்ற ப ய்திழயக் வகள்ேிப் ட்வடன்” என்றொள்.

இருக்கிறொர்”

என்றொன்

ேிதுரன்.

“மீ ண்டும்

ேருேொர்.”

அம் ிழக

“ேந்தொகவேண்டும்…நொன் கொழலயில் திருதரொஷ்டிரனிடம் ப ொன்வனன். நீ இந்தநொட்டின் மன்னன் ஆகப்வ ொகிறேன். அேர் ிதொமகரொக

இருக்கலொம்,

ஆனொல்

குடிகள்

எேரும்

மன்னனுக்கு

ணிந்தொகவேண்டும்.

அேர்

உன்ழன

ேந்து

ந்தித்துச்ப ல்லவேண்டிய கடழம பகொண்டேர் என்று” என்றொள். “அேழர ேந்து உரக்கக்

ந்திக்கச்ப ொல்லி ஆழண ப ன்றிருக்கிறது அன்ழனவய” என்றொன் ேிதுரன். திருதரொஷ்டிரன் “ ொல்!” என

கூேினொன்.

அம் ிழக

“ ொல்

எங்வக?

என்ன

ப ய்கிறீர்கள்?”

என்றொள்.

வ ேகர்கள்

மூேர்

ொல்குடங்களுடன்

ேந்தனர். திருதரொஷ்டிரன் அேற்றில் ஒன்ழற ேொங்கி ேொயில் ழேத்து யொழன துதிக்ழகயொல் நீர் உறிஞ்சும் ஒலியில் குடித்தொன்.

“ேருேொரொ?” என்று அம் ிழக வகட்டொள். “ேருேொபரன்வற நிழனக்கிவறன்” என்றொன் ேிதுரன். “வநற்று வ ரர ியிடம் அேர் வ

ியபதன்ன என்று பதரியுமொ?” என்று அம் ிழக வகட்டொள். “நீ வ ரர ியின் அணுக்கத்தினன். அேள் ஆழணயிடொத

எழதயும் ப ொல்லப்வ ொேதில்ழல. ஆனொலும் வகட்கிவறன்…” அம் ிழகயின் கண்களில் ேந்த கூர்ழமழய ேிதுரன் கேனித்தொன். “நீ எந்தப் க்கம் இருக்கிறொய் என்று அறிேதற்கொகவே இழதக் வகட்கிவறன்” என்றொள் அேள். அவ்வுணர்ச் ிழய அேள் மழறக்கொததனொவலவய அது ஒருேழக வ ழதத்தனம் பகொண்டிருப் ழத உணர்ந்து ேிதுரன் உள்ளூர புன்னழகப ய்துபகொண்டொன்.

“இதில் மந்தணபமன ஏதுமில்ழல அர ி. வ ரர ி ேிரும் ொத எழதயும் நொன் ப ொல்லப்வ ொேதில்ழல” என்றொன் ேிதுரன். “ ஷ் ீ ம ிதொமகரிடம்

வ ரர ி

ப ரிய

இளேர ரின்

மணம்பகொள்ளழலப்

ற்றித்தொன்

ேிேொதித்திருக்கிறொர்.

அர ருக்குப்

திபனட்டு ேயதொகிறது. மணநிகழ்வும் முடிநிகழ்வும் இன்னும் மூன்றுமொதங்களுக்குள் நிகழ்ந்தொகவேண்டும். அதுதொன் வ

ப் ட்டது.”

அம் ிழக

“அேள்

இருந்தொலும்

எண்ணத்தில்

முதன்ழம

இைிகுலத்தில்

என்ன

ேத்ரியக்

திட்டமிருக்கிறது

குலமொக

மணம்புரியப்வ ொேதில்ழல….”

என்று

பதரியுமொ?”

இருக்கவேண்டும்.

என்றொன்.

“ேிதுரொ,

என்றொள்.

ொர்ழேயற்றேன் மூடொ,

உன்

திருதரொஷ்டிரன்

என் தனொல்

வ ரர ியிடம்

நொன்

ப ொல்.

“எேரொக

ஒருவ ொதும்

அப் டி

ஒரு

எண்ணத்துடன் என்ழன பநருங்குேழத அேமதிப் ொகவே பகொள்வேன்.” “இல்ழல

அரவ ….அேர்களின்

மழலவேடர்களின்

ிந்ழதயில்

நொடல்லேொ?

இருப் து

கொந்தொரம்”

குலமில்லொதேர்கள்.

என்றொன்

ேத்ரியர்களொல்

ேிதுரன்.

அம் ிழக

“கொந்தொரமொ?

ஒதுக்கப் ட்டேர்கள்…அேர்களிடம்

அது மணம்

பகொண்டொல் நம்ழம கொ ிநொட்டில் எள்ளி நழகயொடுேொர்கள்” என்றொள். திருதரொஷ்டிரன் ப ருங்குரலில் உறுமினொன். “அரவ , அர ி ப ொல்லும் கொந்தொரத்தின் கழதபயல்லொம் பமொத்தக்

கருவூலத்ழதேிடப்

அேர்களின் வத ம். ப றும்

ப ரியது

அேர்களின்

ழையபுரொணம். இன்று அதுேல்ல நிழலழம. அஸ்தினபுரியின்

அன்றொட

நிதிக்குழே

என்கிறொர்கள்.

த ீ ர்கள் வ ொனகநொட்டுக்கும் யேனத்துக்கும் பகொண்டு ப ல்லும்

சுங்கத்தொல்

அேர்களிடம்

ப ல்ேம்

பேள்ளம்வ ொல

பதொடங்க

இழடமறித்து

ப ருகிச்வ ர்கிறது.

உத்தர தத்தில்

இருக்கிறது

ட்டுக்கும் சுேடிப்புல்லுக்கும் அேர்கள் அேர்களுடன்

ஒப் ிடுழகயில்

நொம்

ின்னஞ் ிறு நொடு…” என்றொன். அம் ிழக

“இருந்தொலும்…”

எனத்

“வ ரர ி

கொந்தொரத்ழத

நிழனப் தில் ப ரிய திட்டங்கள் உள்ளன அர ி. அந்த மண உறவு நிகழ்ந்தொல் நொம்

மண

உறவுக்குள்

பகொண்டுேர

ொரதேர்ேத்தின் ப ரும் ஆற்றலொக

உருபேடுப்வ ொம். கங்ழகக்கழர ேத்ரியர்கள் அழனேழரயும் அடக்கி நமக்கு கப் ம் கட்டழேப்வ ொம்” என்றொன் ேிதுரன். திருதரொஷ்டிரன்

“அப் ம்!”

என்

உறுமிேிட்டு

“ஆம்

அழதச்ப ய்தொகவேண்டும்…

நொன்

ொர்ழேயற்றேன்

என்று

அவயொத்திநொட்டர ன் எள்ளினொன் என்று ப ொன்னொர்கள். அேழன என் கொலடியில் ேழ்த்தவேண்டும்” ீ என்றொன். “இன்ழறயச் சூைலில் நம்ழம கொந்தொரம் ஏற் துதொன் அரிது” என்றொன் ேிதுரன். “அதற்கொன திட்டங்கழளவய வ ரர ியும்

வ

ினர்.”

ப ல்லேிருக்கிறொர்.

அம் ிழக

“என்ன

கொந்தொரத்துக்கும்

திட்டங்கள்?”

அஸ்தினபுரிக்கும்

என்றொள்.

“அேர்களிடம்

இழடவயயொன

நட்பு

வ

எப் டி

ிதொமகவர

ிதொமகரும்

வநரில்

இருநொடுகழளயும்

கொந்தொரம்

வ ரரசுகளொக

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

23

ஆக்கும் என் ழத ேிளக்கப் வ ொகிறொர். நம் அர ர் ேிைியிைந்தேபரன்றொலும் எல்ழலயற்ற வதொள்ேல்லழம பகொண்டேர் என் ழத ப ொல்லேிருக்கிறொர்.” “அழத அேர் ப ொல்லியொகவேண்டும்…” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன்.

” ொர்தேர்ேத்தின் எந்த மல்லனும் என்னுடன்

ேரலொம்.” ேிதுரன் புன்னழகத்த டி “உங்கழள பேல்ல இன்று இங்வக எேருமில்ழல அரவ .

ி ிநொட்டின்

நிகரொனேர் நீங்கள். அேழர எேரும் பேன்றவதயில்ழல” என்றொன். அம் ிழக

“என்

ழமந்தன்

அமர்ந்தொகவேண்டும்”

அர ொளவேண்டும்.

என்றொள்.

அடுத்த

முழுநிலவுநொளில்

“ஒவ்பேொருநொளும்

நொன்

அேன்

ஹஸ்தியின்

எண்ணிக்பகொண்டிருப் து

மரிட

ொல்ஹிகருக்கு அரியழணயில்

அழதத்தொன்.

ப ன்ற

திபனட்டொண்டுகளொக நொன் அதற்கொகக் கொத்திருக்கிவறன்.” “அதில் என்ன ஐயம்?” என்றொன் ேிதுரன். “உடற்குழறயிருப் ேன் அர ொளக்கூடொபதன்று என்றொள் அம் ிழக. “அப் டி ஒரு ப ொல் பகொண்ட

மன்னன்

அர ருக்கு

நூறு

ேிைிகழளக்

ில ழேதிகர் ப ொல்கிறொர்கவள?”

ிரஹஸ் தியின் ஸ்மிருதியில் உள்ளது அர ி. ஆனொல்

பகொண்டேன்

என்றும்

அவத

பநறிநூல்கள்தொன்

ிறந்த அழமச் ர்கழளக்

ப ொல்கின்றன.

அவ்ேொறு

நம்

ொர்ழேயில்ழல என்று ப ொல்லும் எந்த ழேதிகனிடமும் நொம் ஒன்ழறத்தொன் ப ொல்லப்வ ொகிவறொம். நொன் நம்

அர ரின்

அழமச் ன்,

அேரது

குருதியும்

கூட.

நூலிவலொ

ேைக்கிவலொ

நம் ிக்ழகயிவலொ

நொனறியொத

ஏவதனும்

ஆட் ிமுழறவயொ முதுபநறிவயொ அறவமொ இருக்கிறபதன அேர் நிறுேட்டும்… அப் டி நிறுே​ேில்ழல என்றொல் நம் அர ர் ஆயிரம்

ேிைிகள்

பகொண்டேர்

என

அேர்கள்

ஏற்றொகவேண்டும்.

அந்த

அழறகூேழல

ஏற்கும்

எேரும்

இன்று

ொரதேர்ேத்தில் இல்ழல.”

அம் ிழக “அழதத்தொன் நொனும் நம் ியிருக்கிவறன்” என்றொள். “ஆனொலும் என்ழன கேழல அரித்துக்பகொண்டிருக்கிறது… என்ழனச்சூழ்ந்து ஏவதொ ேஞ் ம் நிகழ்ந்துபகொண்டிருப் தொக வதொன்றிக்பகொண்வட இருக்கிறது” என்றொள். அன்ன ொழல ேொயிலில் ேிப்ரன் ேந்து நின்றொன். “என்ன?” என்றொன் ேிதுரன். ேிப்ரன் தயங்கினொன். “ப ொல், என்ன?” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “அர ச்ப ய்தி என்றொல் அர ியும் அர ரும் வகட்கலொவம” என்றொன் ேிதுரன். ேிப்ரன் “நொன் ிதொமகழரப் “எப்வ ொது

ொர்த்வதன்…

அேரிடம்

அர ர்

ந்திக்கேிரும்புேழதச்

ப ொன்வனன்”

என்ற ின்

மீ ண்டும்

தயங்கினொன்.

ந்திக்க ேருகிறொர்?” என்று அம் ிழக வகட்டொள்.

ேிப்ரன் “அேர் நம் அர ழர நொழளக்கொழல புலரிவேழளயில் அேரது ஆயுத ொழலயில் ப ன்று என்றொன்.

ந்திக்கும் டி ப ொன்னொர்”

ிலகணங்கள் அது திருதரொஷ்டிரனுக்கு புரியேில்ழல. புரிந்ததும் தன் இரு ழககழளயும்

ொழறகள் உழடயும்

ஒலியுடன் ஓங்கி அழறந்துபகொண்டு எழுந்துேிட்டொன். “என்ன ப ொன்னொர்? ப ொல்…இப்வ ொவத ப ொல்…என்ன ப ொன்னொர்?” ேிதுரன் ப ொல்.

“அேழர தொங்கள் இப்வ ொவத

ப ன்று

அேழர

ந்திக்கும் டி

ிழறயிட்டுக்

ப ொல்லியிருக்கிறொர்

பகொண்டுேந்து

என்

அரவ ” என்றொன். “ேிதுரொ,

முன்

நிறுத்தும் டி

ப ொல்”

நம்

என்று

தள திகளிடம் ப ருங்குரலில்

கூச் லிட்ட டி திருதரொஷ்டிரன் ழககழள ேிரித்தொன். ேொழன வநொக்கி அேற்ழறத் தூக்கிய டி “அேர் என் கொலடியில் ேந்து ேிைவேண்டும்… இன்வற” என்றொன். ேிதுரன்

“அரவ ,

தந்ழதயுருேொக

முழறபயன

ேொழ் ேர்.

ஒன்றுள்ளது”

அேழரச்

என்றொன்.

ிழறயிடும் டி

“அேர்

நீங்கள்

உங்கள்

ிதொமகர்.

ப ொன்னொல்

இந்தநொட்டு

தள திகளும்

மக்களின்

தயங்குேொர்கள்.

பநஞ் ில்

ழேதிகர்கள்

ஏற்கமொட்டொர்கள். அழனத்ழதயும் ேிட மக்கள் ஏற்கமொட்டொர்கள். தொங்கவளொ இன்னும் முடிசூடேில்ழல. முடிசூட மக்கள் எதிர்ப்ழ யும்

பேல்லவேண்டிய

இடத்தில்

இருக்கிறீர்கள்.

இன்று

நீங்கள்

எேழரயும்

ழகபகொள்ள

முடியொது.

எந்த

பநறிழயயும் மீ றமுடியொது.” “அப் டிபயன்றொல் ப ய்திருக்கிறொர்

என்ன

ப ய்யலொம்?

என்

ஆழண

தூக்கிே ீ ப் டுகிறது.

ேிைியற்றேன்

என

என்ழன

ஏளனம்

ிதொமகர். அேழர ேிட்டுேிடேொ ப ொல்கிறொய்?” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். அேன் ேிைிகள் தனியொக

உயிர்பகொண்டழே வ ொல துள்ளி ஆடின. ேிதுரழன வநொக்கி குனிந்து “ப ொல்…நீ என்ன ேைி ழேத்திருக்கிறொய்?” என்று கூேினொன். “அரவ ,

அேழர

நீங்கள்

தண்டிக்கத்தொன்

வேண்டும்…

அதற்குரிய

ிறந்த

ேைியும்

உள்ளது.

அேழர

நீங்கள்

துேந்தயுத்தத்துக்கு அழையுங்கள்” என்றொன் ேிதுரன். “அது ேரர்களின் ீ ேைி. எப் ொேமும் அதில் கலக்கொது. நொட்டொரும் முனிேரும் ழேதிகரும் அழத மறுக்கமுடியொது.” அம் ிழக “அேர் தனுர்வேத ஞொனி…” என்று இழடமறித்துப்

தறினொள். “ஆம்… ஆனொல் தங்கள் ழமந்தர் இந்நொட்டு அர ர்.

அர ர் எேபரொருேழர வ ொர்ப ய்ய அழைத்தொலும் வ ொர்முழறழயயும் வ ொர்க்கருேிழயயும் அேவர முடிவு ப ய்யலொம். நம் அர ர் மல்யுத்தத்ழத வதர்ந்பதடுக்கட்டும்” என்று ேிதுரன் ப ொன்னொன். திருதரொஷ்டிரன் இருழககழளயும் தட்டிய டி “ஆம்… அது

ரியொன ேைி… என்னுடன் அேர் மல்யுத்தம் ப ய்யட்டும். அேழர க க்கி ஒடித்துேிடுகிவறன்” என்றொன்.

“ஆனொல்” என

பதொடங்கிய அம் ிழகழய இழடமறித்து

ேிதுரன்

“இது

ஒன்வற

ேைி

அர ி.

ஷ் ீ மழரவய

நம்

அர ர்

பேன்றுேிட்டொபரன்றொல் அதன் ின் இந்நகரில் அேழர அேமதிக்க எேரும் துணியமொட்டொர்கள். மர்க்கடஹஸ்தி மொர்க்கம் என்று இழதச் ப ொல்ேொர்கள் பநறிநூல்களில். குரங்குகளிலும் யொழனகளிலும் எது ேலிழம மிக்கவதொ அது இயல் ொகவே அர னொகிேிடுகிறது. பகொல்ல

அழத

முயலலொம்.

எேரும்

அர னொக

முடியொேிட்டொல்

ஆக்கவேண்டியதில்ழல.

உயிர்ேிடலொம்…”

என்றொன்.

அழத

ஏற்கொதேர்கள்

திருதரொஷ்டிரனிடம்

அதனுடன்

“அரவ ,

வ ொரிட்டுக்

மர்க்கடஹஸ்தி

நியொயப் டி எது முன்னர் ேல்லழம மிக்கதொக இருக்கிறவதொ அழத பேல்ேவத அர னொக ஆகும் ேைி. நீங்கள்

ஷ் ீ மழர

பேன்றுேிட்டொல் உங்கழள இம்மக்கள் அர னொக ஏற்றொகிேிட்டபதன்வற ப ொருள்” என்றொன். “ஆம்… அதுதொன் ேைி… வடய் ேிப்ரொ” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “அரவ ” என்று ேிப்ரன்

ணிந்தொன். “உடவன

ஷ் ீ மருக்கு

துேந்தயுத்தத்துக்கொன அழறகூேழல முழறப் டி அனுப்பு… என்னுடன் அேர் மல்யுத்தம் ப ய்யவேண்டுபமன்று ப ொல்!”

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

24

என்ற

ின் திருதரொஷ்டிரன் திரும் ி “மல்யுத்தத்தின் ேிதிழய அறிேொயல்லேொ ேிதுரொ? வதொல்ேி என்றொல் அது இறப்பு

மட்டுவம” என்றொன். “ஆம், அதுவே முழற” என்றொன் ேிதுரன். “ஆனொல்…” என அம் ிழக வ மற்வ ொர் முடிந்துேிடும்.

ேர “அர ி,

ொரதேர்ேத்தின் ப ருந்வதொள்களுக்குரியேர் நம் அர ர். அழரநொைிழக வநரத்தில்

ஷ் ீ மர் மொள்ேொர். அழனத்து இக்கட்டுகளும் எளிதொக முடிவுக்கு ேரும்” என்றொன் ேிதுரன்.

மொர்ச்

1.4.2014

மழைப்பாடல் 6 கானல்வெள்ளி 2 அஸ்தினபுரியின்

ேடக்குக்

வகொட்ழடழய

ஒட்டி

இருந்த

யொழனக்பகொட்டிலுக்கு

நடுவே

இருேர்வ ொருக்கு களம் அழமத்திருந்தனர். அதற்கு அப் ொல் புரொணகங்ழக என்னும் நீண்ட கிடந்தது.

அந்தக்கொடு

வநொக்கித்

திறக்கும்

ப ருேொயில்

ப ரும் ொலும்

உள்ள

வ ொழலயில்

ள்ளத்தொக்கு கொடு அடர்ந்து

மூடப் டுேதில்ழல.

அவ்ேைியொக

எேரும்

நகருக்குள் நுழையமுடியொது. யொழனகழள

மொழலயில் அந்தக்கொட்டுக்குள்

நகர்க்கொேலுக்கும்

ிற ணிகளுக்குமொன

மரத்தூண்கள்வமல்

கூழரயிடப் ட்ட

உயரமொன

ஒட்டிவய ஒரு கொததூரம் நீண்டு ப ன்று வ ொழலபயொன்ழற கொதுகழள

ேீ ி

ேழளத்திருந்தது. நின்றன.

திறந்துேிட்டு

ஆயிரம்

கொழலயில் திரும் ி

யொழனகளில்

பகொட்டில்

ேந்ததும்

எழுநூறுயொழனகள்

ஒவ்பேொரு

பகொட்டிலில் கட்டுேொர்கள்.

அங்குதொன்

யொழனக்கும்

ஓர்

ேொழ்ந்தன.

அழற

என

ப ரிய

வகொட்ழடழய

ின்பு இன்பனொரு வகொட்ழடவ ொல மடிந்து சுற்றிேந்து நடுவே மரங்கள் அடர்ந்த

அச்வ ொழலமுழுக்க

வ ொழலக்கு

நடுவே

மரங்களில்

ொகன்கள்

தங்கும்

கட்டப் ட்ட

யொழனகள்

குடில்களும்

உடழல

அழேகளுக்கு

ஊ லொட்டி

ழமயல்ப ய்யும்

பகொட்டழககளும் இருந்தன. வ ொழலநடுவே இருந்த ப ரிய முற்றம் யொழனகழளப்

டுக்கழேத்து மருத்துேம்

யிற் ிபகொடுப் தற்கும் உரியது. அதன் நடுவே களப் யிற் ிக்குரிய ப ந்நிறமொன

ஹரிவ னன்

முன்னவர

இழறேனொகிய

ேந்து

அனுமழன

அந்தக்களத்ழத

வ ொதழனயிட்டொன்.

களத்தின்

ிறுகல்வமழடயில்

நிறுேியிருந்தனர்.

அதன்முன்

ப ய்துபகொண்டிருந்தொர். அதனருவக மரவமழடயில்

ொர்ப் தற்கும் யொழனக்கன்றுகளுக்கு பகொடி கம் த்தில் ஏற்றப் ட்டிருந்தது.

பதன்வமற்குமூழலயில் ஒரு

ழேதிகர்

கதொயுதத்தின்

அமர்ந்து

மலரணி

ிறுமுரசுடன் சூதன் அமர்ந்திருக்க அேனருவக பகொம்புடன் அேன்

மகழனப்வ ொன்ற இளம் சூதன் அமர்ந்திருந்தொன். கொழலயின் கொற்று மரங்கழள ிேந்த மண் ரப் ில்

தூரத்தில்

மரங்களில்

ல லக்கச்ப ய்த டி தழலமீ து ஓடிக்பகொண்டிருந்தது. கொழல இளபேயில் முற்றத்தின்

ரேியிருக்க அதில்கிடந்த கட்டப் ட்டிருந்த

ிறுகற்களின் நிைல்கள் வமற்குவநொக்கி நீண்டு கழறகள்வ ொலத் பதரிந்தன.

யொழனகள்

யொழனகள் துதிக்ழகநுனிழய நீட்டி வமொப் ம்

அழனத்தும்

அேர்கழள

வநொக்கித்

திரும் ி

நின்றிருந்தன.

ில

ிடித்தன. இரு யொழனகள் ப ருேயிறதிரும் பமன்முைக்கமொக தங்களுக்குள்

ஏவதொ ேி ொரித்துக்பகொண்டன. யொழனகளில் ஒன்று உரக்க ஏவதொ ப ொல்ல அழனத்து யொழனகளும் அழ ந்து பகொட்டில் ேொயிழல வநொக்கின. அங்வக

த்ர டத்ழதத் தூக்கிய டி ஒரு வ ேகன் முன்னொல் ேர, கதொயுதத்துடன் இன்பனொரு வ ேகன்

ேந்துபகொண்டிருந்தொர்.

ப ரும் ொலொன

யொழனகள்

துதிக்ழகழய பநற்றிக்குத் தூக்கி ப ருங்குரலில்

அேழர

அறிந்திருந்தன.

தழலமூத்த

ின்பதொடர

யொழனயொன

ின்னம் ேிளித்து அேழர ேரவேற்றது. பதொடர்ந்து

ஷ் ீ மர்

உ ொலன்

ிறயொழனகளும்

குரபலழுப் ின. ஷ் ீ மர் உள்வள ேந்து வநரொக அனுமனின் ஆலயத்துக்குச் ப ன்று ேணங்கிேிட்டு உ ொலனின் அருவக ப ன்றொர். அது துதிக்ழகழய நீட்டி அேர் வதொழளத் பதொட்டு ேழளத்துக்பகொண்டது. வேங்ழகப்பூமலர்ந்த அதன் துதிக்ழக முகப் ில் ழகழய சுருட்டி வமவல

தூக்கி

குத்தினொர். நீண்ட

அழ த்து

டகுவ ொன்ற

ேிழளயொடியது.

பேண்தந்தங்களில் ஏறி அமர்ந்து பகொண்டவ ொது உ ொலன் அேழர

மற்ற

யொழனகள்

ஆங்கொங்வக

கொதுகழள

ே ீ ிய டி

அழ ந்தும்

துதிக்ழக

சுைற்றியும் அவ்ேிழளயொட்ழடக் கண்டு மகிழ்ந்தன. பேளிவய

ங்கு ஒலித்தது.

த்ரமும்

ொமரமும்

துழணேர ேிதுரனொல் ழகப் ிடித்து அழைக்கப் ட்டு திருதரொஷ்டிரன்

ேந்துபகொண்டிருந்தொன். புதிய இடத்துக்கு ேருேதன் தயக்கம் அேன் கொல்களில் இருந்தது. ேிதுரன் அேழன வநரொக அனுமன்

வகொயில்முன்னொல்

வமொப் ம் ிடிப் ேன் ேந்திருக்கிறொர்”

வ ொல்

என்றொன்.

பகொண்டுப ன்று மூக்ழகத்

‘ம்ம்’

என

தூக்கி

நிறுத்தினொன்.

திருதரொஷ்டிரன்

தழலழய

ஆட்டிப் ொர்த்தொன்.

திருதரொஷ்டிரன்

முனகிக்பகொண்டொன்.

ழககூப் ி

ேணங்கிய ின்

ேிதுரன் “அேழர

பமல்ல நீங்கள்

அப் குதிழய

“ ஷ் ீ ம

முழறப் டி

ிதொமகர் ேணங்கி

ஆ ிப றவேண்டும்” என்றொன் ேிதுரன். “நொனொ?” என்று திருதரொஷ்டிரன் வகொணலொக ழககழளத் தூக்கினொன். “அரவ , இங்வக சூதர்களும்

ிறரும் இருக்கிறொர்கள். இங்கு நிகைேிருப் ழே அழனத்தும் புரொணமொக ஆகக்கூடியழே.

இன்று நீங்கள் அழனத்ழதயும் முழறப் டிதொன் ப ய்தொகவேண்டும். அப்வ ொதுதொன் நீங்கள் நொட்டு

மக்கள்

ஒப்புக்பகொள்ேொர்கள்”

என்றொன்

ேிதுரன்.

திருதரொஷ்டிரன்

தழலழய

ஷ் ீ மழரக் பகொல்ேழத இந்த

அழ த்த டி

‘ம்ம்’

என

மீ ண்டும்

முனகிக்பகொண்டொன். கிழணப் ழறகளும் ேந்தொர்.

துடிப் ழறகளும்

திருதரொஷ்டிரழன

ழகேழணகளும் ீ

குனிந்துவநொக்கக்கூடிய

ஏந்திய

உயரமும்

ஏழு

சூதர்களுடன்

அேனுழடய

வ

ிய டி

பதொழடகள்

பகொண்டிருந்தொர். “ லொஹொஸ்ே முனிேர்” என்றொன் ேிதுரன். “ ொரதேர்ேத்தில் இதுேழர

லொஹொஸ்ே

அளவுக்கு

ப ரிய

முனிேர் ழககளும்

ிறந்தேர்களிவலவய ப ரிய

உடல்பகொண்டேர் அேர் என்கிறொர்கள். மொருதியின் ழமந்தர்” என்று ேிதுரன் பமல்லியகுரலில் ப ொன்னொன். “மற்வ ொரின் வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

25

முதற்குருவே

இன்று

அேர்தொன்.

இந்தப்வ ொழர

அேர்

நடுேரொக

இருந்து

நிகழ்த்தவேண்டுபமன்று

ீஷ்மர்

வகொரியிருக்கிறொர்.” “ஆம்,

முனிேர்

இருப் தும்

நன்று”

என்றொன்

முழறப் டி நிகழ்கிறது என்று அேர்

திருதரொஷ்டிரன்.

“ ஷ் ீ மழர

நொன்

ொன்றுழரக்கவேண்டுமல்லேொ?” ப ரிய

பகொல்லும்வ ொது

அது

முற்றிலும்

ற்கழளக் கொட்டி மயில் அகவுேதுவ ொல

ிரித்து “ லொஹொஸ்ேர் என்று இங்வக ேந்தொர்?” என்றொன். ேிதுரன் “வநற்று. ஒரு நிமித்தம்வ ொல அேர் ேந்திருந்தொர்…

அேர் ப ொதுேொக நகரங்களுக்குள் நுழைேவதயில்ழல” என்றொன். லொஹொஸ்ேர்

சூதர்களிடம்

மகிழ்ச் ியொக

ிரித்துப்வ

ிக்பகொண்டு

ேந்தொர்.

புலித்வதொலொலொன

இழடயொழட

மட்டுவம

அணிந்திருந்தொர். அேரது ப ந்நிறப் ப ருந்வதொள்கள் குன்றுவ ொல ேிரிந்து எழுந்திருந்தன. வதொளிலிருந்து புஜம் ேைியொக இறங்கிய

ப ரிய

ழேக்வகொல்

குருதிக்குைொவய

வ ொன்ற

நீளமற்ற

ிறிய

நீல ர்ப் ம்வ ொலிருந்தது.

குைலும்

நீலப் ளிங்குமணிகள் வ ொலிருந்தன.

அடர்த்தியற்ற

மயிரற்ற

சுருண்ட

மொர்பு

ப ந்நிறத்

இரு

ொளங்களொக

தொடியும்

பகொண்ட

ரேியிருந்தது.

அேரது

கண்கள்

லொஹொஸ்ேர் ழககழளத்தட்டிய டி “மற்வ ொருக்கொன ேரர்கள் ீ ேந்துேிட்டொர்களொ? சூதர்கவள ேலது மூழலக்குச் ப ன்று அமருங்கள். முரசு இடது மூழலயில் அழமயட்டும்…” என்று உரக்கச் ப ொன்னொர். அந்தச்சூழ்நிழலழய நிழனத்து மகிழ்ந்து “நொன் துறவுபூண்ட ின்

ொர்க்கப்வ ொகும் முதல் மற்வ ொர் இது. நல்ல மற்வ ொரில் பதய்ேங்கள் இறங்கிேந்து வமொதும்

என்று ப ொல்ேொர்கள். அந்தக்கொலத்தில் என்னுடலில் பதய்ேங்கள் ேந்திருக்கின்றன…” என்றொர். ஷ் ீ மர்

அருவக

“புகழுடன்

ேந்து

இரு…”

என

“மொமுனிேழர

ிரம் ணிகிவறன்”

லொஹொஸ்ேர்

ேொழ்த்தினொர்.

என்று

“உன்

ப ொல்லி

ழமந்தவன

அேர்

உன்ழன

ொதங்கழளத் மருக்கு

பதொட்டு

ேணங்கினொர்.

அழறகூேினொன்

என்று

ப ொன்னொன் சூதன். மிகச் ிறந்த ேிேயம் அது. அழதத்தொன் ஒவ்பேொரு யொழனயும் ப ய்கிறது. எங்வக அேன்?” திருதரொஷ்டிரழன அதன் ின்

ின்னொலிருந்து பமல்ல உந்திேிட்ட டி ேிதுரன் “அரவ

ஷ் ீ மரின்

லொஹொஸ்ேர் பதொட்டவ ொது

“ஆகொ,

வமருமழலவ ொல

“நிழறவுடன்

நிழனவுறுகிவறன்.

அேர்

இரு”

என

இருக்கிறொவன…” ேொழ்த்திய ின்

ப ந்நிறம் பகொண்டேர்.

இேன்

ேிழளயொட்டுப்வ ொர் புரிந்திருக்கிவறொம்” என்றொர். “வகள்ேிப் ட்டிருக்கிவறன்” புஷ்கலொேதியிலும்

அேரது

ொதங்கழளத் பதொட்டு ேணங்குங்கள்.

ொதங்கழளயும் ேணங்குங்கள்” என்றொன். தயங்கிய கொலடிகளுடன் ேந்த திருதரொஷ்டிரழனப்

என்றொர்

ஷ் ீ மர்.

புருேபுரத்திலும்

எனக்கு

என்றொர். “வதே​ேிரதொ,

கருநிறம்.

லொஹொஸ்ேர் நிகரொன

திருதரொஷ்டிரன்

இேழனப் ொர்க்ழகயில்

அவ்ேளவுதொன்

“அப்வ ொது

மற்வ ொர்

குனிந்து

எனக்கு

ேரர்கள் ீ

அேர் நொன்

வேறு ொடு.

ொல்ஹிகழர

ொல்ஹிகரும்

இேனுழடய

எேருமில்ழல

இவத

என்று

ொர்த்த

கொல்கழளத் நொனும்

ேயதுதொன்.

ப ொன்னொர்கள்.

ப்த ிந்துவுக்குக் கிைக்வக உள்ளேர்கள் எங்கள் அளவுக்கு ப ரிய உடல்கள் பகொண்டேர்கள் அல்ல. ஆகவே அழத நொனும் நம் ிவனன். அப்வ ொதுதொன் ஒரு சூதன் ி ிநொட்டுக்கு

கிளம் ிச்ப ன்வறன்.

ொல்ஹிகழரப் ற்றிச் ப ொன்னொன். நொன் அன்ழறய இளழமவேகத்தில் உடவன

நொன்

ப ன்றவ ொது

ொல்ஹிகர்

அரண்மழனயில்

இல்ழல.

அேர்

வேட்ழடயொடி ேொழ்ந்துபகொண்டிருந்தொர். நொன் அேழரத்வதடி மழலக்குச் ப ன்வறன்” என்றொர். லொஹொஸ்ேர் உரக்கச் ிரித்து “அேழர வநரில் கண்டதுவம ொர்ப் து

அதுவே

ேரப்வ ொேதில்ழல

முதல்முழற. என்றும்

அேர்

இருந்தொலும் வ ொழர

ற்று அஞ் ிேிட்வடன். என் அளவுக்கு ப ரிய ஒருேழர நொன்

அேழர

அஞ் ித்

மழலகளில்

மற்வ ொருக்கு

தேிர்த்த

வகொழை

ப ொல்லிக்பகொள்ளலொபமன்றும் ப ொன்னொர். அப் டிபயன்றொல் ேிழளயொட்டுச்

அழைத்வதன். என

அேர்

நொன்

இருேர்வ ொருக்கு

தொரொளமொக

சூதர்களிடம்

ண்ழடக்கு ேொருங்கள் என்வறன். அதற்கு

அேர் ஒப்புக்பகொண்டொர்’.”

“அேழர அச்சுறுத்துேதற்கொக நொன் அருவக கிடந்த ப ரும் ொழற ஒன்ழறத்தூக்கி ே ீ ிவனன். அேர் தன் ேலக்கொலொல் அழத

உழதத்து

உருட்டினொர்.

நொங்கள்

இரண்டுநொட்கள்

இழடேிடொது

மற்வ ொரிட்வடொம்.

இறுதியில்

நொங்களிருேரும்

இழணயொனேர்கள் என் ழத இருேரும் ஒப்புக்பகொண்வடொம்…” என்றேர் நிழனத்துக்பகொண்டு “இது ேிழளயொட்டுப்வ ொர் அல்லேொ?” என்றொர். திருதரொஷ்டிரன் இது

“இல்ழல

முனிேவர.

அழறகூேல்” என்றொன். “நீங்கள்

தந்ழத-மகன்

லொஹொஸ்ேர்.

அல்லேொ?”

திருதரொஷ்டிரன் “இல்ழல,

என்றொர்

“ஆம்”

என்று

ப ொன்னொன். நொன்

இழத

ஏற்கப்வ ொேதில்ழல.

தந்ழத

ழமந்தனிழடவய வ ொருக்கு நூல்பநறி அனுமதிக்கேில்ழல”

என்று

லொஹொஸ்ேர் ப ொன்னொர்.

ேிதுரன்

“மொமுனிேவர,

சூதன்.

ப ொறுத்தருள்க. ினத்துடன்

எளிய

என்ழன

அதற்கு

இருக்கிறது…” என்றொன். நொனறியொத

நொன்

இழடயீடுக்கு

“எந்த

அந்த

ேிதி

லொஹொஸ்ேர்

ஸ்மிருதி ஸ்மிருதி

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

அது?

எது?”

26

என்று கூேினொர். ேிதுரன் “ேிேொத ந்த்ரம் என்ற ஸ்மிருதி இருக்கிறது… அதில் ப ொல்லப் ட்டிருக்கிறது” என்றொன். லொஹொஸ்ேர் கண்கழளச் சுருக்கி “யொர் எழுதிய ஸ்மிருதி அது?” என்றொர். “லஹிமொவதேி என்ற முனிகுமொரி எழுதியது. பதொன்ழமயொன நூல். அழத சுக்ரரும்

ிரஹஸ் தியும் அங்கீ கரித்திருக்கிறொர்கள்” என்றொன் ேிதுரன். “ப ண்ணொ? ஒரு

ப ண்ணொ அப் டி எழுதினொள்?” என்று ப ண்களுக்குத்தொன் அதிகொர ஆழ

லொஹொஸ்ேர் ேியந்தொர். ேிதுரன்

ணிேொன புன்னழகயுடன் “ஆண்கழளேிட

அதிகம்…” என்றொன்.

“ஆம்…ஆம் உண்ழம” என்று ப ொல்லி

லொஹொஸ்ேர்

ிரித்தொர். ேிதுரன் “ேிேொத ந்த்ரம் நீதிகளில் முதல் நீதி மிருகநீதி

என்றுதொன் ப ொல்கிறது… மிருகங்கள் எல்லொவம இப் டித்தொன் ப ய்கின்றன” என்றொன். லொஹொஸ்ேர்

ிலகணங்கள்

ிந்தித்துேிட்டு “சூதவர, மண்ணிலுள்ள எல்லொ நீதிகளும் மிருகங்களிடமிருந்வத ேந்துள்ளன.

ேலிழம, குலேளர்ச் ி இரண்ழட மட்டுவம அழே அடிப் ழடயொகக் பகொண்டிருக்கின்றன. ஆனொல் மொனுடநீதி என் து அதிலிருந்து

முன்னகர்ந்து

ப ொல்லப் ட்டிருக்கிறது.

உருேொனதல்லேொ?

சுருதிகளின்

ஸ்மிருதிகளில்

வநொக்கத்துக்கு

எது

மொறொகவேொ

கழட ியொனவதொ

இழறேனின்

அதுவே

கருழணக்கு

ஆதொரமொகும்

மொறொகவேொ

என்று

ஸ்மிருதிகள்

அழமயும் கொலம் ேருபமன்றொல் அேற்ழற உடனடியொக எரித்துேிடவேண்டும் என்றும் ப ொல்லப் ட்டிருக்கிறது.” “ஆம். ஆனொல் இங்வக இயற்ழகநியதி மட்டுவம ப யல் ட்டொகவேண்டிய சூைல் உள்ளது” என்றொன் ேிதுரன். “எங்கள் மன்னர் அழதவய ேிழைகிறொர்.” திருதரொஷ்டிரன் உரத்தகுரலில் “ஆம்” என்றொன். ஆகட்டும்” என்று ப ொல்லிேிட்டு தன் ழககழள தட்டிக்பகொண்டு என்றொர்.

ஷ் ீ மர் “தங்கள் ஆழண” என்றொர்.

திருதரொஷ்டிரழன “ ிதொமகவர

ின்னொல்

உங்கழள

பதொட்டு

“ ஷ் ீ ம

ேணங்குகிவறன்”

ிதொமகழர

என்று

ேணங்குங்கள்

ப ொல்லி

லொஹொஸ்ேர் “எனில் அவ்ேண்ணவம

ஷ் ீ மழர வநொக்கி

முன்னொல்

அரவ ”

ப ன்று

“மற்வ ொர் பதொடங்கலொமல்லேொ?”

என்றொன்

ேிதுரன்.

ஷ் ீ மரின்

முன்

திருதரொஷ்டிரன்

குனிந்தொன்.

அேன்

வதொள்கழளத் பதொட்டு அேர் “ ீர்களும் நிழறவுகளும் உன்ழனத் வதடிேருக!” என ேொழ்த்தினொர். ஷ் ீ மர்

ழகழயக்

கொட்டியதும்

முதுசூதன்

அஸ்தினபுரியின் புகழ் அைியொபதழுக! அதன் என்னபேன்றொல்

இங்வக

வதொற்றேழர அேர்

ஒரு

அறிேிப்ழ க்

மல்யுத்தம்

ிந்துத்ே ீ சூதன்

நிகைப்வ ொகிறது…

மன்னனின் மகனுமொகிய

ஒரு

ங்ழகக்

கூேினொன்.

“ ந்திரகுலத்தின்

தழலநகரொன

ஷ் ீ மரும் அர ர் திருதரொஷ்டிரரும் ேொழ்க! இதனொல் அறிேிப் து

ம்மதிக்கும்ேழர அடித்து மண்ணில்

ரிேியின் வ ரனும் லொஹொஸ்ேரிடம்

இப்வ ொது

எழுந்து ிதொமகர்

எந்த

ேிதிகளும்

இதில்

இல்ழல.

பேன்றேர்

ொய்க்கவேண்டும், அவ்ேளவுதொன். இந்தப் வ ொருக்கு ஜஹ்னு

லொஹொஸ்ே ரிேி நடுேரொக இருப் ொர்…”

பகொண்டுேந்து

பகொடுத்தொன்.

அேர்

அழத

மும்முழற

ஊதியதும்

பகொம்புகழள ஊதினர். முரசுகள் அதிர்ந்தன. வ ொழர அறிந்திருந்த முதிய யொழனகள் கிளர்ச் ி பகொண்டு

சூதர்கள்

ிளிறின.

ஷ் ீ மர் அனுமழன மீ ண்டும் ேணங்கிேிட்டு களம் நடுவே ப ன்று நின்றொர். அேர் இழடயில் புலித்வதொல் முழுக்கச்ழ மட்டும் அணிந்திருந்தொர். திருதரொஷ்டிரன் தன் வமலொழடழயயும்

தக்கங்கழளயும் அணிகழளயும் கைற்றி ேிதுரனிடம்

அளித்துேிட்டு கச்ழ ழய இன்பனொருமுழற இறுக்கிக்பகொண்டு பமல்ல களம்நடுவே ப ன்றொன்.

முரசுகளும் பகொம்புகளும் அேிந்தன. அழனத்து ேிைிகளும் இருேழரயும் வநொக்கி நிழலத்து நின்றன. திருதரொஷ்டிரன் ஷ் ீ மரின்

உயரமிருந்தொன்.

அேழரேிட

மும்மடங்கு

ப ரிய

எழடதூக்கும் இரும்புக்கொேடி வ ொல இரு க்கமும் கனத்த தழல

உடல்பகொண்டிருந்தொன்.

அேனுழடய

கழுத்பதலும்புகள்

ழககழளத் தொங்கியிருந்தன. வ ருடல் கொரணமொக அேன்

ிறியதொக இருந்தது.

லொஹொஸ்ேர்

இன்பனொரு

ழககழள நீட்டிய டி பமல்ல வதொள்களிலும்

முழற

ங்ழக

ஊதியதும்

க்கேொட்டில் நடந்தொன்.

பதொழடயிலும்

அகன்ற

இருேரும்

குனிந்துபகொண்டனர்.

ின்பு அேற்ழற

ழகப் த்திகளொல் அழறந்து

நொரில் கட்டப் ட்ட கூந்தல் முதுகில் நீண்டு கிடக்க

பேடிப்ப ொலி கிளப் ினொன்.

ஷ் ீ மர் அேழனப்

அேர் நிற்குமிடத்ழத ேொ ழனயொவலவய திருதரொஷ்டிரன்

திருதரொஷ்டிரன்

தன்

ப ரிய

தொடி

றக்க

டீபரன ஒன்வறொபடொன்று அழறந்துபகொண்டொன். கொற்றில்

ொர்த்துக்பகொண்டு அழ யொமல் நின்றொர்.

ரியொக உணர்ந்துபகொண்டொன். அேழரப் ிடிப் தற்கொக அேன்

ழககள் நீரொளிக்ழககள் வ ொல கொற்றில் பநளிந்தன. எதிர் ொரொத கணத்தில் அேன் யொழனகவள பேருண்டு ப ருங்குரழல

எழுப் ிய டி

அழுத்தமுயன்றொன்.

ொய்ந்து

ஷ் ீ மழரப் ிடித்துக்பகொண்டொன்.

லொஹொஸ்ேர் “மிகச் ரியொன

ஆனொல்

ீஷ்மர்

அைகிய

நடனம்வ ொன்ற

அேனுழடய

இரு

அந்த

ேிரல்கழள

திருதரொஷ்டிரனின் ழககள் துடித்து தழ கள் புழடத்தன.

ற்றிக்பகொண்டொர்.

அேன்

அழறந்தொர்

இருகொல்கள்

ஷ் ீ மர்.

உணரமுடிந்தது.

திருதரொஷ்டிரன்

ிரித்துக்கூச் லிட்ட டி மற்வ ொரிடுேதுவ ொல தொழ்த்திய டி

நடுவே

ன்றிவ ொல

ப ன்றது.

மண்ணில்

லொஹொஸ்ேர் குதித்தொர்.

ொய்ந்துேந்தொன்.

கரிய

ேிழுந்தவ ொது

மொர்ழ ஷ் ீ மர்

திருதரொஷ்டிரன்

ழகழய

ஷ் ீ மரின்

ின்னழடந்த

ேிரிவு

வநொக்கி

மீ ட்க

உடல்

முயல

பநளிந்தது.

ஷ் ீ மர் தன் முைங்கொழல தூக்கி அேன் ேிலொேின் கழட ிக்

நிழலதடுமொறிய

எழுந்து

ஆங்கொரமொக

மொர் ின்

ேழளத்துக்பகொண்டு

குருத்பதலும் ின் முழனயில் ஓங்கி மிதிக்க திருதரொஷ்டிரன் முனகிய டி இடக்கொல்

தன்

ிடி” என பதொழடயில் தட்டிக்பகொண்டொர்.

கட்ழடேிரல்கழளயும்

அழ ேொல்

அேழர

நிலம்

நின்றுேிட்டொர். ஓங்கி

ஓங்கி

மிக இலகுேொக

ின்னொல்

ரிந்தொன். அக்கணத்தில்

திருதரொஷ்டிரழனத் அதிர்ேழத

சுைற்றி

அங்கிருந்தேர்கள்

பதொழடகளில் அழறந்த டி

தூக்கி

எழுந்த

ஓங்கித்தட்டிய டி திருதரொஷ்டிரன்

ேிலகிக்பகொண்டு அேன்

ழகயின்

ஷ் ீ மரின் நிலத்தில் கொல்களில் அேவர தழலழய

மணிக்கட்டில்

அழுந்தப் ற்றி தீச்சுேொழல வ ொல ேழளந்து அக்ழகழய அேன் முதுகுக்குக்கீ வை மடித்து வமவல அேன் தழலவநொக்கி தூக்கிக் பகொண்டொர்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

27

ழக இறுகியவ ொது அழத ேிடுேிக்கமுடியொமல் மறுழகயொல் தன் பதொழடழய ஓங்கி ஓங்கி அழறந்த டி திருதரொஷ்டிரன் ஷ் ீ மழரத் தூக்கிச் சுைன்றொன். அேழர உதிர்க்கமுடியொபதன உணர்ந்ததும் அேழர மண்ணில் அடிப் தற்கொக அேருடன் வ ர்ந்து அப் க்கமொகச்

ரிந்து மண்ணில் ேிழுந்தொன்.

மீ ண்டும் மண்ழண அழறந்தது.

ழகழய நிலத்தில் அழறந்த டி வநொக்கி

ேந்தொன்.

அேர்

ஷ் ீ மர் அதற்குள் எளிதொக ேிலகிக் பகொள்ள திருதரொஷ்டிரன் உடல்

ொய்ந்பதழுந்த திருதரொஷ்டிரன் இருழககழளயும் வமவலதூக்கி ஓலமிட்ட டி

அழ யொமல்

நின்று

அேழனப் ொர்த்தொர்.

அேனுழடய

ழககள்

துைொேி

ஷ் ீ மழர

அேரது

இடத்ழத

கொற்றழ ேொல் ஊகித்துக்பகொண்டதும் அேன் தன் இருழககழளயும் வ ர்த்து அழறந்தொன். மீ ண்டும் மீ ண்டும் பேறியுடன் தன் மொர்ழ வய ஓங்கி அழறந்த டி அேழர வநொக்கிப்

ொய்ந்துேந்து அேர் ழககழளப் ிடித்தொன்.

ஷ் ீ மர் தன் இரு ழககளொலும் அேன் அக்குளில் ஓங்கி அழறந்தொர். அேன் ேலியுடன்

ின்னகர்ந்ததும் முைங்கொழலத்

தூக்கி அேனுழடய பநஞ்சுக்குைியில் மிதித்தொர். அேன் குனிந்ததும் இருழககளொலும் அேன் கொதுகளுக்குப் குைியில் குத்தினொர்.

திருதரொஷ்டிரன்

தள்ளொடினொன்.

ீஷ்மர்

அேன்

ிடரியில் ஓங்கி

அழறந்து

ின்னொலுள்ள

ேழ்த்தினொர். ீ

அேன்

புறங்கழுத்தில் தன் கொழலத்தூக்கி ழேத்தொர். “பகொல்!” என்று

லொஹொஸ்ேர் ப ொன்னொர்.

ஷ் ீ மர் வ

ொமல்

ொர்த்து நின்றொர். “பகொல்லுங்கள்…பகொல்லுங்கள்!” என்று

திருதரொஷ்டிரன் கூேி நிலத்ழத ழகயொல் அழறந்தொன். தன் முகத்ழத மண்ணில் உருட்டிக்பகொண்டொன். “பகொல் அதுதொன் மற்வ ொரின் ேிதி. அந்த ேிதி இல்ழலவயல்

ஷ் ீ மொ,

லமுள்ளேர்கள் மொறிமொறிப் வ ொரிட்டு கொயமழடேொர்கள். நொட்டில்

லமற்றேர்கவள எஞ்சுேொர்கள். ஆகவே வ ொர் பதொடங்கினொல் ஒருேரின் இறப் ில்தொன் முடிந்தொகவேண்டும்” என்றொர் லொஹொஸ்ேர்.

ஷ் ீ மர் தன் கொழல எடுத்துேிட்டு குனிந்து “முழு ஆயுளுடன் இரு மகவன” என்ற ின் திரும் ி அனுமன் ஆலயத்ழத வநொக்கிச் ப ன்று குனிந்து ேணங்கிேிட்டு பேளிவயறினொர். கீ வை கிடந்த திருதரொஷ்டிரன் ழகழய ஊன்றி எழுந்தொன். அேன் தழல உணர்பேழுச் ியொல் ஆடிக்பகொண்டிருந்தது.

தொழடழய இறுகக் கடித்தவ ொது கழுத்தில் ரத்தக்குைொய்கள்

புழடத்து அழ ந்தன. அேன் இருழககளொலும் மண்ழண ஓங்கி ஓங்கி அழறந்த டி ஓலமிடத் பதொடங்கினொன். ேிதுரன்

“ேிதிகள்

லொஹொஸ்ேர்.

என

ஏதும்

”முட்டொள்.

இல்ழல

இேன்

என்று

வதொற் ொன்

முன்னவர என

நொன்

ப ொல்லிேிட்வடொம்

முனிேவர”

முன்னவர அறிவேன்.

என்றொன்.

உடல் அறிேின்

“ஆம்”

ஆயுதம்

என்றொர் மட்டுவம.”

ேிதுரன் மிகபமல்ல “அழத அேர் இந்தப்வ ொர் ேைியொகவே அறியமுடியும் முனிேவர” என்றொன். “உன் திட்டமொ இது?” என்றொர்

லொஹொஸ்ேர்.

திருதரொஷ்டிரன் அலறிய டி எழுந்து மொர் ில் ஓங்கி அழறந்து ேொழனவநொக்கிக் கூேியவ ொது நிணத்துண்டுகள் வ ொன்ற அேனது கண்களில் வகட்டதுவ ொல

இருந்து

அேன்

கண்ணர்ீ

திழகத்து

ேைிந்தது.

பதொண்ழட

நின்றொன்.

ின்பு

புழடத்து

ஓடிச்ப ன்று

பதறித்து

நின்றது.

அனுமன்வகொயிலின் கூழரயொக ழேக்கப் ட்டிருந்த ப ரிய கற் ொளத்ழத எடுத்தொன். அழதக்பகொண்டு அேன் தன்ழன அழறேதற்குள் ஒருழகயொல்

தன்

இருழககழளக்

லொஹொஸ்ேர் ப ன்று அேன் ழகழயப்

அலறழல

பகொண்டு

தொவன

துைொேினொன்.

ிடித்து அந்தக் கற் லழகழய

ிடுங்கி மண்ணில் ே ீ ினொர். அேன் கூச் லிட்ட டி திமிறியவ ொது மழலயிறங்கும் கொட்டொறு வ ொன்ற தன்

ப ந்நிறக் கரங்களொல் அேழன இறுகப் ிடித்து தன் உடலுடன் அழுத்தி அழ ழே நிறுத்தினொர். “மகவன இழத அறிேின் கணமொகக் பகொள். நீ அறிந்வதயிரொத

ிலேற்ழற இன்று கற்றிருப் ொய்” என்றொர்.

திருதரொஷ்டிரன் ேிம்மிய டி அேர் வதொளில் முகம் புழதத்துக்பகொண்டொன். “திருதரொஷ்டிரொ, யொழனக்கு நிகரொன ேல்லழம மண்ணில் இல்ழல. ஆனொல் அதன் பநற்றிக்குைியில் நம் பேறுங்ழகயொல் அழறந்து அழதக்பகொல்லமுடியும். மனித உடலும்

மனமும்

பநொய்ந்த

எத்தழன

இடங்கழள

பேல்லமுடியும்” என்றொர் திருதரொஷ்டிரன்

ஆற்றல்பகொண்டதொனொலும்

ேல்லழமமிக்க

இடங்கழளக்

மிகமிக

பநொய்ழமயொன

பகொண்டு

ில

இடங்கள்

கொத்துக்பகொள் ேவன

அேற்றில்

உடழலயும்

உண்டு.

மனழதயும்

லொஹொஸ்ேர்.

ப ருமூச்சுடன்

ேிலகி

“ேிதுரொ என்ழன என் அன்ழனயிடம் கூட்டிக்பகொண்டு ப ல்!” என்றொன். தன்

ழககழள நீட்டி நின்ற அேழன பநருங்கிய ேிதுரன் “அரவ

இவதொ நொன்” என்று ப ொல்லி

ற்றிக்பகொண்டொன். முரசும்

பகொம்புகளும் ஒலிக்கத் பதொடங்கின. 2.3.2014

மழைப்பாடல் 7 கானல்வெள்ளி 3

அம் ிழக அரண்மழன ேொ லிவலவய நின்றிருந்தொள். என்ன நடந்தது என்று அேளுக்கு முன்னவர ப ய்தி ப ன்றிருந்தது. மகழனக் கண்டதும் ஓடி அருவக ேந்தொள். அருவக ேந்த ின் முகம் இறுக மகழனத் பதொடொமல் ேிலகி நின்றொள். அேள் கண்கள் ேிதுரழன வநொக்கின. “ேிதுரொ, நீ என்னிடம் என்ன ப ொன்னொய்?” என்றொள். “அர ி,

ஷ் ீ மர் அர ழர

இத்தழன எளிதொக பேல்ேொபரன நொன் நிழனக்கேில்ழல. நம் அர ரின் வதொள்ேல்லழம…” எனத்

பதொடங்கியதும் அம் ிழக

ீறும்குரலில் “நிறுத்து” என்றொள். “நீ ப ய்தபதல்லொம் எனக்கு நன்றொகவே பதரிகிறது” என்றொள்.

அேளுக்கு அகக்பகொந்தளிப் ில் மூச் ிழரத்தது. “நீ உன் தழமயழன இறப் ின் தருணம் ேழர பகொண்டு ப ன்றிருக்கிறொய்.” ேிதுரன்

“அர ி,

உங்கள்

ழமந்தர்வமல்

உங்களுக்கு

ொரதேர்ேத்தின் மொப ரும் ேரர். ீ அந்நம் ிக்ழகழய

அேநம் ிக்ழக

இருக்கலொம்.

எனக்கு

எப்வ ொதும்

அேர்தொன்

இப்வ ொதுகூட நொன் இைக்கேில்ழல” என்றொன். ேிதுரன் எளிதொக

தன்ழனக் கடந்துப ன்றுேிட்டழத உணர்ந்த அம் ிழக கண்கழளத் திருப் ி “ஆதுர ொழலக்கு தகேல் ப ொல்லிேிட்வடன்… ேொ” என்று மகன் ழகழயப் ிடித்து உள்வள அழைத்துச்ப ன்றொள். ேிதுரன்

ின்னொல் ப ன்றவ ொது திரும் ொமவலவய “நீ

ேரவேண்டியதில்ழல” என்றொள். வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

28

ேிதுரன்

கர்ம ொழலக்குச்

ப ன்று

அம் ொலிழகயின் வ டியொன ித்ரவகொஷ்டம் அேனுக்கொக

என்று

அழைக்கப் ட்ட

கொத்து நின்றிருந்தொள்.

ேிதுரன் தழலயழ த்தொன். ித்ரவகொஷ்டத்தில் உட்கூழரயிலும்

அங்வகவய உணவுண்டுேிட்டு

கடிதங்கழள

எழுதச்ப ொல்லிக்பகொண்டிருக்கும்வ ொது

ொரிழக ேந்து ேணங்கினொள். அேழள அனுப் ிேிட்டு வேழலகழள முடித்துேிட்டு ேிதுரன்

சுேர்கள்

முழுக்க

ித்திரங்கள்.

ஒளிேரொமலிருக்கும்ப ொருட்டு

இடப் க்க

“அர ி

நீட் ிழய வநொக்கிச்

தங்கழளச்

ேண்ண

தூண்களிலும் ொளரங்கள்

ஓேியங்கள் ொளரங்களிலும்

அழனத்தும்

ப ன்றொன்.

ந்திப் ழதப் ற்றி

அரண்மழன

முகப் ிவலவய

ொரிழக

மூன்றுமுழற வகட்டுேிட்டொர்கள்” என்றொள்.

இழடபேளியில்லொமல் ஓேியத்

நிழறந்திருந்தன.

திழரச் ீழலகள்

பேளிவய திழரயிடப் ட்டு

வமவல

பதொங்கின.

மழறக்கப் ட்டிருந்தன.

உள்வள அழேயும்

ேண்ண ஓேியங்களொலொனதொக இருந்தன. பேளிவய இருந்து ேந்த கொற்றில் திழரகள் பநளிய ஒரு ப ரிய பூந்வதொட்ட்டம் நடுவே

ப ல்ேதுவ ொன்ற

உணர்பேழுந்தது.

ஒவ்பேொருமுழறயும்

அந்த அழறக்குள்

நுழையும்வ ொது

ிலகணங்கள்

மிதமிஞ் ிய ேண்ணங்களின் அழ ேொல் கண்கள் நிழலயைியும் அனு ேம் ேிதுரனுக்கு உருேொேதுண்டு.

ொரிழக உள்வள ப ன்று அேன் ேருழகழய அறிேித்தொள். அம் ொலிழகவய பேளிவய ேந்தொள். “ேணங்குகிவறன் அர ி” என்றொன் ேிதுரன். அேள் அேழனப் ொர்த்து ஆர்ேமொக “திருதரொஷ்டிரனுக்கு ப ரிய கொயம் என்றொர்கவள உண்ழமயொ?” என்றொள். ேிதுரன் புன்னழகத்தொன். அேள் பநற்றியின் ஓரம் முடியிழை நழரத்திருந்தொலும், முகத்தில் ேிைத்பதொடங்கியிருந்தொலும் கற்றுக்பகொள்ளவேயில்ழல. உடவன

அர ிக்குரிய அம் ொலிழக

எந்த

இங்கிதங்கழளயும்

ர ரப்புடன் “எல்லொேற்ழறயும்

ொரிழகழய அனுப் ி உன்ழன ேரேழைத்வதன்…” என்றொள்.

அம் ொலிழக அமர்ந்துபகொண்டு அேனுக்கு

என்

ிறு சுருக்கங்கள்

ப ொற்கட்டுப் ொடுகழளயும் வ டி

ரம்ழய

ேந்து

அேள்

ப ொன்னொள்.

நொன்

ட ீ த்ழதக் கொட்டினொள். ேிதுரன் “ப ரிய கொயம் இல்ழல அர ி. நொழளவய

எழுந்துேிடுேொர். அேரது உடலுக்கு கொயங்கவளதும் ப ரிதல்ல” என்றொன். அம் ொலிழக முகம் ேொடி “அேனொல் எைவே முடியொது என்றொர்கவள” என்றொள். ேிதுரன் புன்னழக ப ய்தொன். “ ரி, நொன் உன்னிடம் ஒரு ேிளக்கம் வகட்கிவறன். ஒருேன் அேனுழடய குடிமக்களொவலவய வதொற்கடிக்கப் ட்டொபனன்றொல் அேன் மன்னனொக முடியுமொ?” ேிதுரன் மிகக் கேனமொக ப ொற்கழளத் வதர்வுப ய்து “முடியொது அர ி. அேழனத் வதொற்கடித்தேவன மன்னனொக முடியும்” என்றொன். அம் ொலிழக அழதப்புரிந்துபகொள்ளேில்ழல. “ஆம்…அழதத்தொன் ரம்ழயயும் அேன் அர னொக முடியொது. அப் டிபயன்றொல்

ொண்டு அர னொகலொவம…” என்றொள்.

ொரிழகயும்கூடச் ப ொன்னொர்கள்.

ேிதுரன் அவத புன்னழகயுடன் “நிச் யமொக ஆகமுடியும் அர ி. ஆனொல் அதன் ின் திருதரொஷ்டிரர் அேழர வ ொருக்கு அழைத்தொல் அேர் அழதச்

ந்திக்கவும் வேண்டுவம” என்றொன். அம் ொலிழக புரியொமல் ேிரிந்த ேிைிகளுடன்

“மன்னழன பேல் ேன் அர னொக முடியும் அர ி. அப் டி அர னொனேன் எப்வ ொதும் எேருடனும் வ ொருக்கு

ொர்த்தொள். ித்தமொகவும்

இருந்தொகவேண்டும்.”

“அப் டி ஒன்றும்

ரம்ழய ப ொல்லேில்ழலவய” என்றொள் அம் ொலிழக. ிடிகிழடக்கொமல் திரும் ி “ ரி, நீவய ப ொல்.

ேிரும்புகிறொரொ

என்ன?” என்றொன்

மன்னனொகவேண்டுபமன்ற ேிரும்புகிறொர்கள்

ஆழ

ேிதுரன்.

“அேனுக்கு ஒன்றும்

இருக்கிறது.

என்று…” அம் ொலிழக

தழலழயச்

அேன்

ரித்து

ிந்தழனப ய்து,

ற்றுவநரம்

கைித்து

ொண்டு அர னொேதற்கு என்ன ேைி?” என்றொள். “அேர் அர ரொக

ரம்ழய

பதரியொது.

ப ொல்கிறொள்

ழககழளத்

பதொட்டு

ேிழளயொட்டுப் ிள்ழள.

நொட்டுமக்கள்

எனக்கு

அேன்

ேைிழய

நீதொன்

அழனேரும்

“ ொண்டு அர னொேதற்கொன

அழதத்தொன்

ப ொல்லவேண்டும் ேிதுரொ” என்றொள்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

29

“அர ி, ேிேொத ந்திரத்தின் இவ்ேரழ

ேிதிப் டி

ிறிய அர ருக்கு

இன்று இவ்ேரசுக்கு

அளிக்கலொம்” என்றொன்.

அப்வ ொதிலிருந்வத அம் ிழகழயத்தொவன

ஷ் ீ மவர

உண்ழமயொன

அேர்

“ஆனொல்

அதற்கு

மன்னர்.

அேர்

முடிபேடுத்தொல்

ஒத்துக்பகொள்ளமொட்டொவர. அேருக்கு

ிடிக்கும்” என்றொள் அம் ொலிழக. ேிதுரன் அதற்கும் புன்னழகப ய்தொன்.

“என் மகன் எப் டியொேது அர னொகவேண்டும்… நொன் அேழள என் அன்ழனழயப்வ ொல நிழனத்வதன். அேள் என்ழன அேளுழடய வ டிழயப்வ ொல நடத்தினொள். என் மகழன அேனுழடய ழமந்தனுக்கு வ ேகன் என்று நிழனக்கிறொள். அழத நொன் ஒருநொளும் ஏற்கமுடியொது…” என்றொள் அம் ொலிழக. “அர னொேதற்கொன கொரணமொக அது இருக்கமுடியுமொ அர ி?” என்றொன் ேிதுரன். “ஏன்?” என்று வகட்டொள்.

“குடும் ப்பூ லொ

அர ியழலத்

தீர்மொனிப் து?”

அழத

அம் ொலிழக

ீற்றத்துடன் அம் ொலிழக

புரிந்துபகொள்ளொமல்

அேமரியொழத ப ய்தொள்… உனக்குத்பதரியொது. அேளுழடய குைந்ழததொன் முதலில்

“அேள்

என்ழன

ிறந்தது. அதற்கு ேிைியில்ழல என்று

பதரிந்ததுவம அேளுழடய ேிேம் முழுக்க என் மீ து திரும் ிேிட்டது. அேள் என் குைந்ழத அர னொகிேிடும் என்று நிழனத்து என்ழன அேமதித்தொள்.”

அேள் குரல் தொழ்ந்தது. அேனிடம் “நொகசூதர்கழளக் பகொண்டு எனக்கு அேள் ப ொல்வலேல் ப ய்தொள். என்னிடம் அழத வ டியர்

ப ொன்னொர்கள்.

அதனொல்தொன்

ொண்டுேின்

குருதிபயல்லொம் பேளுத்துேிட்டது.

இப்வ ொதுகூட

அேள்

என்

மகழனக் பகொல்ல எழதவேண்டுபமன்றொலும் ப ய்ேொள். அேனுக்கு அச் மூட்டும் கனவுகள் ேருகின்றன. ஆகவேதொன் நொன் அேழன அரண்மழனக்கு பேளிவய ேிடுேவதயில்ழல.” ேிதுரன்

ப ொறுழமயிைந்து

பமல்ல

அழ ந்தொன்.

அம் ொலிழக

மன்னனொக

“அேன்

வேண்டும்.

நொன்

வ ரர ியொக

ஆகவேண்டும். அதன் ிறகு நொன் அேளிடம் ப ன்று ப ொல்வேன். நீ என் மூத்தேள். நீ இருக்க நொன் அர ியொக மொட்வடன்.

என் ழமந்தனின் அன்ழனயொக நீவய இரு. நீவய வதேயொனி அணிந்த மணிமுடிழய ழேத்துக்பகொள். ஆனொல் அழத நொன் பகொடுத்வதன்

என் ழத

சூதர்கள்

ொடவேண்டும் என்வ ன்.

அப்வ ொது

அேள்

முகம்

எப் டி

மொறும்

என் ழத

நொன்

ொர்க்கவேண்டும்” என்றொள். ேிதுரன்

லிப்ழ

பேளிப் ழடயொகவே கொட்டி “ ிறிய இளேர ர் எங்கிருக்கிறொர் அர ி?” என்றொன். “துயில்பகொள்கிறொன்.

வநற்று அேனும்

நொன்கு

வ டிகளுமொக

ரம்யேனம்

ப ன்று

ேிழளயொடினொர்கள்.

ேொனம் பேளுத்த ின்னர்தொன்

அேன்

ேந்தொன்” என்றொள் அம் ொலிழக. “ேிதுரொ, அேன் உடல்நிழல வதறுேதற்கு கொமரூ த்தில் ஏவதொ வேர் இருக்கிறதொவம? ஒரு மருத்துேர் அதற்கு ஆயிரம் ப ொன் வகட்கிறொர்.” ேிதுரன் “நொன் வ ரர ிழய

ந்திக்கவேண்டிய வநரம் பநருங்கிேிட்டது அர ி” என்றொன். “ஆம், அர ப் ணி அல்லேொ? என்

மகன் மன்னனொக ஆன ின்னரும் நீதொன் நொடொளவேண்டும்…” என்றொள் அம் ொலிழக. “அது என் கடழம” என்று ேிதுரன் ப ொன்னொன். அேன் எழுந்தவ ொது கூடவே எழுந்த டி “நீ என்று

ப ொல்.

இன்றுேழர

ொரதேர்ேத்தில்

எங்கும்

ஷ் ீ மரிடம் வ சு… ேிைியிைந்தேன்

ொண்டுழே அர னொக்குேவத முழறயொனது

அர னொக

ஆனதில்ழல

என்று

ரம்ழயயும்

ொரிழகயும் ப ொல்கிறொர்கள்” என்றொள் அம் ொலிழக. பேளிவய

ேந்த ின்

அழமச் ர்கள்

ேிதுரன்

லிகிதரும்

திடீபரன்று நின்று

தீர்க்கேிவயொமரும்

ிரித்துேிட்டொன்.

அேனுக்கொகக்

மீ ண்டும்

கொத்திருந்தனர்.

அேன்

கர்ம ொழலக்குச்

களஞ் ியக்

ப ன்றவ ொது

கொப் ொளரொன

லிகிதர்

களஞ் ியத்திற்கு ேந்திருக்கும் நிதியின் அளழேயும் ேரித்பதொகுப் ொளரொன வ ொமர் ேரிகள் பகொள்ளப் டும் அளழேயும் அேனிடம் குறிப்புகளொக அளித்தனர். நீளமொன தொளிவயொழலகளில் எழுதப் ட்டிருந்த குறிப்புகழள முழுழமயொக அேன் ேொ ித்தொன். இருமுழற ேொ ித்து நிழனேில் நிறுத்திக்பகொண்ட ின் சுேடிகழள கட்டி

ிறிய தகேல்கழளக்கூட

ட ீ த்தில் ழேத்தொன். ப ருமூச்சுடன் அேர்கவள

வ ச்ழ த் பதொடங்கட்டும் என்று கொத்திருந்தொன். “வமலும் குழறந்துேருகிறது” என்று வ ொமர் ப ொன்னொர். “இழத வ ரர ியிடம் முன்னவர குறிப்புணர்த்தியிருந்வதன்.” ேிதுரன் “வ ொமவர, சுங்கம் பதொடர்ச் ியொகக் குழறேழத புரிந்துபகொள்ளமுடிகிறது. கங்ழகக் கழரமுழுக்க வேறு ேலுேொன அரசுகள் உருேொகியுள்ளன. குழறகிறொர்கள்.

அங்கு

நம்

ப ரிய

டகுத்துழறகளும்

ேரிச்ப ல்ேம்

ந்ழதகளும்

ங்கிடப் டுகிறது… ஆனொல்

ிறந்துேிட்டன.

அஸ்தினபுரிக்கு

வேளொண்ேரிகள் எப் டி

ேரும்

ேணிகர்கள்

குழறயமுடியும்? ஆயர்களின்

ேரிகளும் பதொடர்ந்து ேழ்கின்றன.” ீ “புதியஜன தங்கழள

பதொடர்ச் ியொக

உருேொக்கொத

எந்த

அர ிலும்

ேரிச்ப ல்ேத்தில்

ேழ்ச் ீ ி

இருக்கும்

என்று

ப ொருள்நூல்கள் ப ொல்கின்றன” என்று வ ொமர் ப ொன்னொர். “அரசுகள் உருேொகும்வ ொது ேரி கொட்டில் துளிகள் திரண்டு

நதியொகி ஏரிழய அழடேதுவ ொலக் களஞ் ியத்ழத ேந்தழடகிறது. அந்த ேரிச்ப ல்ேத்ழதக்பகொண்டு அரசுகள் வமலும் தங்கழள ேலுேொக்கிக் பகொள்கின்றன. அரசு ேலுேழடயும்வ ொது மக்கள் வமலும் வமலும் அந்நொட்டில் குடிவயறுகிறொர்கள். ஜன தங்கள் ப ருகுகின்றன. ேரிச்ப ல்ேம் பதொடர்ந்து ஏறுமுகத்தில் இருக்கும்.” வ ொமர்

“ஆனொல்

சூதவர, அதன்

அழடகிறது.

ஜன தங்கள் வமலும்

நிழலயொன

அளழே

உச் ம்

என

ேிரிேழடய

அழடகிறது.

மறு க்கம்

ஒரு புள்ளி முடியொத ஓர்

அரசு

உண்டு.

அங்வக

முழுழமழய

இரு க்கமும்

துலொக்வகொல்

அழடந்துேிடுகின்றன.

நிழலயொனதொக

ஆகவே

மநிழலழய ேரிச்ப ல்ேம்

அழமந்து, மன்னன் புகழ்ப ற்றுேிட்டொல்

அேழனத்வதடி ழேதிகர்களும் சூதர்களும் இரேலர்களும் ேந்துபகொண்டிருப் ொர்கள். அேன் ப ய்யவேண்டிய அறப் ணிகள் அதிகமொகிக்பகொண்வட ப ல்லும்.

ஒருகட்டத்தில்

ேரிச்ப ல்ேமும்

அர ச்ப லவும்

நிகரொகிேிடும்.

புதிய ஜன தங்கழள

உருேொக்க களஞ் ியத்தில் மிழகச்ப ல்ேம் இருப் தில்ழல” என்றொர். வ ொமர்

பதொடர்ந்தொர்

“நிழலயொன

அரசு

ீரொன

ப ொருள்

ேளர்ச் ிழய

உருேொக்குகிறது.

ேரிச்ப ல்ேத்ழத

பகொடுத்த ின்னரும் மக்களிடம் ப ல்ேம் எஞ்சுகிறது. ப ல்ேம் ேைியொக கழலகளும் கல்ேியும் ேளர்கின்றன. குலங்கள் வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

30

ேளர்கின்றன. ேிைொக்களும் பகொண்டொட்டங்களும் உருேொகின்றன. மக்கள் ப லேிடும் ப ல்ேம் அதிகரிக்கிறது. வமலும் வமலும் ப ல்ேத்துக்கொன வதழே அேர்களிடம் உருேொகிறது. அந்தத் வதழேக்கு ஏற் தரொமலொகின்றன.

மக்களிடமும்

ப லவு

ேளர

ேருழக நிழலக்கும்

நிழல.

நிலங்களும் கன்றுகளும் ப ொருள்

ஏறக்குழறய ொரதேர்ேத்தின்

ஐம் த்தொறு

ேத்ரியநொடுகளிலும் இன்றிருக்கும் இக்கட்டு இதுதொன்.”

“அதன் உச் கட்ட இக்கட்டு அஸ்தினபுரிக்கு இருக்கிறது இல்ழலயொ?” என்றொன் ேிதுரன். “ஆம், ஏபனன்றொல் நொம் உச் த்தில் இருக்கும் வத ம்…” என்றொர் லிகிதர். ேிதுரன் “இதற்கு என்ன ேைி வ ொமவர?” என்றொன். “அழமச் வர, குரங்குகள் கொட்டில் கனியும்கொயும் வ ொதொமலொனொல் ஊனுண்ணத் பதொடங்கிேிடும். அழத மர்க்கடகதி என்று ப ொருளின் ேைியறிந்த ரிேிகள் ப ொல்லியிருக்கிறொர்கள்.” ேிதுரன்

அேழரப்

ொர்த்தொன்.

உறுதியொக. “அழத நொன்

“வ ொர்

மட்டுவம இந்த

இக்கட்டில்

இருந்து

நொடுகழள

மீ ட்கமுடியும்” என்றொர்

வ ொமர்

லமுழற வ ரர ியிடம் ப ொன்வனன். அேரும் அவ்பேண்ணம் பகொண்டிருக்கிறொர்.”

“அதொேது, நம்ழமேிட ேலுேற்ற நொடுகழள தொக்கி அைிப் து. அேர்களின் ப ல்ேங்கழள பகொள்ழளயடிப் து. அேர்களின் ேரிச்ப ல்ேத்ழத கப் ம் என்ற வ ரில்

ிடுங்கிக்பகொள்ேது இல்ழலயொ?” என்றொன் ேிதுரன்.

வ ொமர் புன்னழகப ய்து “ஊனுண்ணும்வ ொது நொம் ப ய்ேது அழதத்தொவன?” என்றொர். “இன்பனொரு உயிர் தனக்கொகவும் தன் குட்டிகளுக்கொகவும்

தன்

உடழல

ேளர்த்து

ழேத்திருக்கிறது.

அழதப் ிடித்து கிைித்து

உண்கிவறொம்

அல்லேொ? அது

ேத்ரியர்களின் பநறியொகவே ப ொல்லப் ட்டிருக்கிறது.” “ஆனொல்” என ேிதுரன் பதொடங்கியதும் வ ொமர் “அரவ

வ ொர் என் து ேத்ரியர்களின் குலஅறம். அரசுகளின் ேொழ்பநறி.

பேட்டுேதற்கொகவே ேொட்கள் ப ய்யப் டுகின்றன” என்றொர். “இந்த இக்கட்டு அஸ்தினபுரிக்கு மூன்றுமுழற ேந்துள்ளது. மொமன்னர்

புரூரேஸ்

ந்திரபுரியின்

கங்ழகயின் கழரயில்

ஆட் ியில்

ேந்துபகொண்டிருந்தது.

அன்று

இந்நகழர

திபனட்டு

அழதக்பகொண்டு

நகரம்

அழமத்தொர்.

ஆயர்

அன்று

கிரொமங்கள்

ேளர்ந்தது.

இது

ந்திரபுரி

மட்டுவம

இங்கிருந்து

என்று

இருந்தன.

கங்ழக

அழைக்கப் ட்டது.

ஆயர்களின்

ேைியொக

பநய்

ப ல்ேம்

ேங்கம்

ேழர

பகொண்டுப ல்லப் ட்டது. அச்ப ல்ேத்ழதக்பகொண்டு கொடுகழள அைித்து வேளொண்நிலங்கழள புரூரேஸின் ழமந்தர் ஆயுஷ் உருேொக்கினொர்.

அந்நிலத்தில்

கங்ழகேைியொக உச் ம்.”

நொம்

குடிவயறிய

மக்கள்

தொனியங்கழளயும்

வேளொண்

பதொைில்ப ய்து

ைங்கழளயும் ேிற்கத்பதொடங்கிவனொம்.

“அதன் ின் மீ ண்டும் ப ொருள் ரிவு பதொடங்கியது. புரு

ேரிச்ப ல்ேத்ழத நகுே

மன்னரின்

க்ரேர்த்தியின் ஆட் ியில் அழத புதிய

உருேொக்கினர். கொலகட்டம்

ஓர்

ந்ழதகழள அழமத்து

ஒருதழலமுழறக்கொலம் எதிர்பகொண்டனர். துஷ்யந்தரின் கொலகட்டத்தில் அஸ்தினபுரம் ேளர்ச் ியற்று வதங்கி நின்றது. அழத மீ ட்டேர்

ொரதேர்ேத்தின் முதல்

க்கரேர்த்தியொன

ரதர்.

ழடகளும் ஆயுதங்களுமொக ஆக்கினொர். அேரது ழடகள் உத்தர

ந்திரபுரியில் இருந்த முழுச்ப ல்ேத்ழதயும் அேர்

ொரதேர்ேத்தில் அன்றிருந்த நூற்றிப் திபனட்டு ேத்ரிய

அர ர்கழளயும் பேன்று கப் ம் பகொண்டன. ஐம் த்தொறு ேத்ரிய அரசுகளொக மன்னர்கழள ேகுத்தேரும் அேவர. அந்தக் கப் ம் வமலும் ஐந்து தழலமுழறக்கொலம் இந்நகழரக் கொத்தது.” “அடுத்த இக்கட்டுநிழல அேர்தொன்

ிருகத்ேத்ரன் கொலகட்டத்தில் உருேொனது. அதிலிருந்து நம்ழம மீ ட்டேர் மொமன்னர் ஹஸ்தி.

ழடபகொண்டு ப ன்று

திபனட்டு நொடுகழள பேன்று கங்ழகக்கழரயில் இருந்த அழனத்துச்

ந்ழதகழளயும்

நம் ஆட் ிக்குள் பகொண்டுேந்தொர். ேங்கம் ேழர நொம் சுங்கம் பகொள்ளத் பதொடங்கிவனொம். குருேின் ஆட் ிக்கொலம் ேழர நம் பகொடி

றந்துபகொண்டுதொன் இருந்தது.

ின்னர் பதொடர்ந்து

ிறிய ஏற்றமும் இறக்கங்களும் இருந்தன. இப்வ ொதுதொன்

பதொடர்ச் ியொன ேழ்ச் ீ ி பதரிகிறது. இப் டிவய ப ன்றொல் இன்பனொருதழலமுழறக்குள் அஸ்தினபுரி அடிழமப் ட்டுேிடும்.” லிகிதர்

“ப ரும் ழடபயடுப்புகள்

ில நடந்தொகவேண்டும்

அழமச் வர… அழதத்தேிர

ிறிபதொரு

ேைி

பதரியேில்ழல”

என்றொர். ேிதுரன் புன்னழகயுடன் “லிகிதவர, இதிலுள்ள இக்கட்டு என்னபேன்றொல் வ ொர் என் து யொழனச் ண்ழட வ ொல. ஒரு

யொழன

வதொற்வறொடும்.

ஆனொல்

பேன்றயொழனக்கும் அவதயளவுக்கு

புண்ணிருக்கும்.

பேன்றயொழன

மறுநொவள

உயிர்துறக்கவும் கூடும். ஒரு வ ொழர நிகழ்த்த அஸ்தினபுரியும் தன் ப ல்ேத்ழத அைிக்கவேண்டியிருக்கும். ஏரொளமொன ேரர்கழள ீ இைக்கவேண்டியிருக்கும்” என்றொன். “ஆம், அதுவும் நலம்ப ய்யும். அழமச் வர, வ ொரிடும் நொடுகள் மட்டுவம உயிர்த்துடிப்புடன் உள்ளன என் ழத கேனியுங்கள். வ ொர் ேைியொக நம்

உழைப் ேர்கழளேிட

ழடகளில் ஒரு

குதிழய நொம் இைக்கிவறொம். உடனடியொக வநொக்கினொல் அது இைப்வ . ஒருநொட்டில்

ேரர்கள் ீ மிகுந்துேிடக்கூடொது.

முதியேரர்கள் ீ

எந்த

மிருகங்கள் மட்டுவம இருக்கின்றன. அவ்ேொறு இருக்கும் கொடுதொன் ேொழும்

ஒரு

வத த்துக்கும்

சுழம.

கொட்டில் இளம்

சுழம.”

ேிதுரன் புன்னழக ப ய்தொன். வ ொமர் “வ ொருக்கொக நம் பகொல்லர்களும் தச் ர்களும் உழைப் ொர்கள். நம் ேயல்களில் புத்பதழுச் ி நிகழும். வ ொரில் நொம் இைக்கும் ப ல்ேத்ழத மிகச் ில நொட்களிவலவய திரும் வமலும்

இரு தொண்டுகொலம் ேரிச்ப ல்ேத்ழத

பதொடர்ச் ியொக

ேளர்ச் ி நின்ற கணம் அழே இறக்கத்பதொடங்குகின்றன.”

ேளரச்ப ய்யும்.

“நொம் உடனடியொக ேொபளடுக்கவேண்டும் என்கிறீர்கள்” என்று ேிதுரன்

ஈட்டிேிடலொம். ஒருவ ொர்

சூதவர, வத ங்கள்

மரங்கழளப்வ ொல.

ிரித்தொன். “நொம் மட்டுமல்ல இன்றுள்ள அழனத்து

ேத்ரியர்களும் அந்நிழலயில் இருக்கிறொர்கள். நொம் வ ொரிடேில்ழல என்றொல் அேர்கள் நம்மிடம் வ ொரிடுேொர்கள்” என்றொர் லிகிதர். “ஏன் ேணிகம் மூலம் ேரிச்ப ல்ேத்ழத அதிகரிக்கமுடியொதொ என்ன?” என்றொன் ேிதுரன். “சூதவர, வ ொரில்லொமல் ேணிகம் நிகழும் கொலம் என்றொேது இருந்திருக்கிறதொ? நொம் இன்றுப ய்யும் ேணிகம் ஹஸ்தியும் குருவும் ப ய்த வ ொர்களினொல் உருேொனது. நொம்

ிரதீ ரும்

ிந்துழேவயொ கங்ழகழயவயொ முழுழமயொகக் ழகப் ற்றொமல் எதிர்கொலத்தில்

ேணிகவம ப ய்யமுடியொது” என்றொர் லிகிதர்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

31

வ ொமர் “வ ரர ி கொந்தொரத்தின் மணவுறழே நொடுேதும் இதனொவலவய…” என்று ப ொன்னொர். “கங்ழகக்கழரயின் அழனத்து அரசுகழளயும் நமக்குக் நிழனக்கிறொர்கள்.

கப் ம்

அது

கட்டக்கூடியழேயொக

நிகழ்ந்தொல்

நொம்

ஆக்கி

ேங்கம்

கடல்ேணிகத்தில்

ேழர

கங்ழகழய

நுழையமுடியும்.

நொவம ஆட் ிப ய்யலொபமன கடல்ேணிகத்தின்

ப ல்ேம்

ேரத்பதொடங்கினொல் நொம் இமயமழல அடிேொரத்திலும் ேிதர்ப் த்திலும் உள்ள அழனத்துக் கொடுகழளயும் ஜன தங்களொக ஆக்கமுடியும்.

அடுத்த

த்தொண்டுகொலத்தில்

ஆரியேர்த்தம்

முழுேழதயும்

ஆட் ி ப ய்வேொம்.

ீனத்தில்

இருக்கும்

ப ருநிலம் பகொண்ட வ ரரசுகழளப்வ ொல நொமும் ஆவேொம்.” ேிதுரன் “நொன் சூதன் வ ொமவர, உங்கழளப்வ ொல ேத்ரியர் அல்ல. லிகிதழரப்வ ொல ழே ியரும் அல்ல. நொன் வ ொழர ஏட்டில் நிகழ்த்துேழத கற்றிருக்கிவறன். ேொளும் குருதியும்

ந்திக்கும் வ ொர் என் து என்ழன அச்சுறுத்துகிறது. வ ொரல்லொத

ேைிகழள முழுழமயொகப் ரி ீ லிக்கவேண்டுபமன்வற என் பநஞ்சு எண்ணுகிறது” என்றொன். “சூதவர, இந்நகழர நீங்கள் புகைப் டுகிறது.

ஆனொல்

யொழனகளொலும்

ொருங்கள். இது ப ொன்னகரம், கழலநிழலயம், கொேியவேதி, வேதபுரி, அறபூமி என்பறல்லொம்

ஒரு

ேரனின் ீ

இரு தொயிரம்

கண்ணில்

ேரர்களொலும் ீ

இது

என்ன? இது

அேர்களின்

ஒரு

மொப ரும் ஆயுதக்குேியல்.

ஆயுதங்களொலும்

கொக்கப் டும்

ஒரு

இரண்டொயிரம்

ப ரும்

வகொட்ழட,

அவ்ேளவுதொன். ஆயுதங்கள் அழமதிழயக் பகொண்டுேருபமன் து ஒரு ப ரும்ப ொய். ஒரு ேொள் ேொர்க்கப் ட்டொல் அது உயிழர எடுத்வத தீரும்.

ொரதேர்ேத்தில் இன்றிருக்கும் ஆயுதங்கபளல்லொம்

லகொலமொகக் கொத்திருக்கின்றன. அழே

உழறேிட்டு பேளிவய ேந்வதயொகவேண்டும்.” ேிதுரன்

ிரித்து

“எதற்கு?” என்றொன். லிகிதர்

ிரித்து

“புதிய

தச் ர்களும் உருேொகவேண்டொமொ என்ன?” என்றொர். வ ொமர்

ஆயுதங்கழள

உருேொக்க.

புதியபகொல்லர்களும்

புதிய

ிரித்துக்பகொண்டு “மனிதர்களுக்கு இறப்புண்டு. இல்ழலவயல்

பூமிவய முதுழமயொல் நிழறந்துேிடும். நொடுகளும் இறந்தொகவேண்டும். ஆகவே வ ொர் வேண்டும்” என்றொர். ேிதுரன்

“அழமச் வர, வ ொரில்லொமல் அரசுகளில்ழல

என் ழத

நொனும்

ஏற்கிவறன்.

ஆனொல்

அஸ்தினபுரி

உறுதியொக

பேல்லும் எனத் பதரியொத ஒரு வ ொழர ஒருவ ொதும் நொன் அனுமதிக்கப்வ ொேதில்ழல” என்றொன். “அப் டிபயன்றொல் கொந்தொரத்ழத நம்முடன் நிறுத்துவேொம். இன்றிருக்கும் களஞ் ியத்துடன் பதொடர்ந்த

ழடபயடுப்புகழள

நிகழ்த்த நம்மொல் முடியொது. கொந்தொரத்தின் நிதி நம் ழககளுக்கு ேருபமன்றொல் நம்மொல் கங்ழகழய பேல்லமுடியும்” என்றொர் வ ொமர். “அஸ்தினபுரி வ ொர் குறித்துேிட்டது சூதவர. அழத எப் டி பேற்றிகரமொக நடத்தி நம் களஞ் ியத்ழத நிழறப் து

என்று

மட்டுவம

இனி

நீர்

எண்ணவேண்டும்” லிகிதர்

ப ொன்னொர்.

ேிதுரன்

ிந்தழனயுடன்

தழலழய

அழ த்தொன். 3.3.2013

மழைப்பாடல் 8 கானல்வெள்ளி 4

ேிதுரன் கொழல ேைி ொடுகள் பூழ கள் என எழதயுவம ப ய்ேதில்ழல. அதிகொழலயில் எழுந்து குளித்துேிட்டு ேந்து ேிளக்ழக ஏற்றி ழேத்து ேொ ிப் துதொன் அேனுழடய ேைக்கம். கொழலயில் ஒருவ ொதும் அேன் பநறிநூல்கழளவயொ ப ொருள்நூல்கழளவயொ

ேொ ிப் தில்ழல.

தத்துேங்கள்கூட

மட்டும்தொன் அப்வ ொது அகத்ழத நிழறக்கும். ரத்ேொஜரின்

உத்தரகொேியமும்

ரொ ரரின்

அந்வநரத்தில்

புரொண ம்ஹிழதயும்

அற் மொனழேயொகத்

ஸ்வேதவகதுேின்

வதொன்றும்.

கொேியங்கள்

கதொமொலிழகயும்

அேனுக்குப்

ிடித்தமொனழே. ஆனொல் மனம்கேர்ந்த நூல் என்றொல் கிருஷ்ண துழே ொயன ேியொ ரின்

சுகேிலொ ம்தொன். அேன்

ஒருவ ொதும் கண்டிரொத தந்ழதயின் மனம் அதிலிருந்தது. அதன் ஒவ்பேொரு ப ொல்லும் கனிந்த முத்தங்களொக இருந்தன. பமல்லிய

குைேியின்

உடழலத்

தீண்டும்

ழககளின்

குழைவுடன்

பமொைிழய

ஆண்டிருந்தொர்

ேியொ ர்.

அந்நூழலத்

பதொடும் கணவம அேன் சுகமுனிேனொக ஆகமுடிந்தது. அன்ழறய ேொ ிப் ில் எஞ்சும் ஒரு கேிச்ப ொல்லுடன் கொழலச்சூரியனின் ப ொன்பனொளிழயப் வ ரின் ம்

என்று

ேிதுரன்

அன்ழறய

குரு.

அன்று

ப ொன்னொகியபதன்று மஞ் த்தழறயில் அழனத்ழதயும்

உணர்ேொன். கொழல

சூரியழனப்

இருந்து

அது

அன்ழறய

எந்தச்ப ொல்

உள்வள

ொர்க்கும்வ ொதுதொன்

உப் ரிழகக்குச்

தியொனமந்திரம். ப ன்று

அேனொல்

ப ன்றவ ொது

அன்று

அேழன

அங்கிருந்த

ப ொல்லமுடியும்.

‘ரதிேிஹொரி’

என்ற

ொர்ப் வத ேொழ்க்ழகயின்

ேைிகொட்டிச்ப ல்லும்

ப ொன்ேழலயில் இளபேயில்

ப ொல்ழலக்

ிக்கி

எழுந்ததும்

கண்டொன்.

புள்.

தொனும் அேன்

புேியிலுள்ள

ிரதி லித்துேிடக்கூடியதுவ ொன்ற துல்லியத்துடன் அழத அறிந்தொன்.

கொமத்தில் ேிழளயொடு ேன். ஆம், கொமத்ழத ஆடு ேன் அல்ல. கொமத்தில் மூழ்கியேன் அல்ல. கொமத்தின் அடிழமயும் அல்ல. கொமத்துடன் ேிழளயொடு ேன். தீயுடன் ேிழளயொடும் ர ேொதிவ ொல.

ர்ப் த்துடன் ேிழளயொடும் ேிடகொரி வ ொல.

யொழனயுடன் ேிழளயொடும் மொதங்கிகன் வ ொல. ரஸேிஹொரி. வமொஹேிஹொரி. மிருத்யுேிஹொரி… கொமத்துடன் ேிழளயொட எேருக்வகனும் முடியுமொ என்ன? அது வநொயுடன் ேிழளயொடுேது வ ொன்றது. அவ்ேிழளயொட்டில் வநொய் மட்டுவம பேல்லமுடியும். ஆனொல் எப்வ ொவதனும் எேவரனும் கொமத்ழத உள்ளும் புறமும் அறியமுடிந்தொல் அேன் ேிழளயொடமுடியும். இனியபதொரு

ரே த்தில்

ேிதுரன்

நடுங்கினொன்.

அப் டி

ஒருேனொல்

கொமத்தில்

ேிழளயொடித்

திழளக்கமுடிந்தொல்

அேனறியும் கொமம் எத்தழன மகத்தொனதொக இருக்கும்? அது எல்ழலயற்ற மதுரக்கடல். முடிேற்ற எைில்பேளி. அது ிரம்மவமதொன்.

அறுசுழேயில்

ஐந்ழதயும்

வநொக்கி ஆன்மொ ப ல்லும் நிழல அல்ல,

கழளந்து

இனிழம

மட்டுமொகத்

வதொற்றமளிக்கும்

ிரம்மம்.

ிரம்மத்ழத

ிரம்மம் ஆன்மொேில் ேந்து நிழறயும் நிழல.

அழத அறியும் மனிதப் ிறப்பு ஒன்று மண்ணில் நிகைமுடியுமொ என்ன? ேியொ ரொல் முடியேில்ழல. கொல்நகம் முதல் தழலமுடிநுனி

ேழர

கேிழதயொல்

நிழறந்தேரொக

இருந்தொலும்

அேரொல்

அழதத்தொளமுடியேில்ழல.

சூரியழன

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

32

வநொக்கிச்ப ன்று ஆம்,

அப் டி

ிறகு ப ொசுங்கிய

ஒருேன்

றழே அேர். அேரொல் அழடயமுடிந்தது அந்தச்ப ொல்ழல மட்டும்தொன். ரதிேிஹொரி.

மண்ணில்

நிகைவேமுடியொது.

முடிந்தொல்

அேன்

மனிதனொக

இருக்கவும்

முடியொது.

ஆனொல்

அேழன ஒரு கனேொக ப ொல்லில் வதக்கி ழேத்துக்பகொள்ளலொம். கல்லில் வதக்கிழேக்கப் ட்ட கடவுள்கழளப்வ ொல. சூரியனின்

ப ொன்பனொளி

மொய்ந்ததும்

ஆதுர ொழலக்கொ என்று ஒரு கணம்

ேிதுரன்

உழடகழள

மொற்றிக்பகொண்டு

பேளிவய

ப ன்றொன்.

கொரிய ொழலக்கொ

ிந்தித்த ின்பு வகொட்ழடக்குச் ப ல்லும் டி ஆழணயிட்டொன். ரதம் நகரத்பதருக்களில்

ஓடத்பதொடங்கியதும் ேைக்கம்வ ொல அேன் ப ொற்கள் மழறந்து கண்கள் மட்டுமொக ஆனொன். கொழலயிவலவய நகர்மீ து பேயில்

தைலற்ற

பநருப்பு

வ ொல

எழுந்து

நின்றிருந்தது.

வமகவம

இல்லொத

ேொனில்

றழேகளும்

கண்ணுக்குப்

டேில்ழல. முதல்

ஆயுதவகொபுரத்ழதக்

கண்டதும்தொன் லிகிதரும்

முந்ழதயநொள்

வ ொமரும்

ப ொன்ன

நிழனேில் ஆயுதவகொபுரத்துக்குக் ேரர்கள் ீ

ஒரு

அேள் வ ரம்வ அது

ேரிகள்

எழுந்தன. கீ வை

கொேல்

ஆய்ச் ிழய

நிறுத்தி

பகொண்டுேந்த ி

தயிழர

ேொங்கிக்பகொண்டிருந்தனர்.

ப ொற்களொலொன

ஒரு

கொமேிழளயொட்டு என்றும் வதொன்றியது. அேள் அேர்கள் வயொ ித்து வயொ ித்துச் ப ொல்லும்

ஒவ்பேொரு

கணபரன்று ீ

வகலி வ

ினொள். ஆனொல் கூடவே தயிழர ேிற் திலும் குறியொக இருந்தொள்.

ேொர்த்ழதக்கும்

தில்

ப ொன்னொள்.

கண்கழள

பேட்டினொள்.

கழுத்ழத

பநொடித்தொள்.

உறவுப ொல்லி

அழைத்து

ரதத்ழத நிறுத்திேிட்டு இறங்கியதும் ேரர்கள் ீ அேழளச் ப ல்லும் டி கண்கழளக் கொட்டினர். அேள் ேிதுரழனக்கண்டும் எந்தக்

கூச் மும்

இல்லொமல்

நீளேிைியின்

நுனியொல்

வநொக்கிய டி

சுழமழயத்

தூக்கி

தழலயில்

ழேத்துக்பகொண்டு

நடந்தொள். கொேலர்களின்

தற்றம் மிக்க ேணக்கங்கழள ஏற்றுக்பகொண்டு ேிதுரன் உள்வள ப ன்று கொேல்வகொபுரத்தில் ஏறினொன்.

வகொபுரக்கொேல்தழலேன்

ணம்ப ற்றுக்பகொண்டிருந்த

ருத்ரன்

ஆய்ச் ி

ேிதுரன் அேன்

ின்னொல்

யொர்

ேந்தொன்.

என

ைிப்புக்கொட்டுேழதயும் எதிவர இருந்த வகடயத்தின்

ிரதி லிப் ில் ேிதுரன்

கழடக்களத்தின்

ொழலமுழனகளில்

கல்லொல்

ஆன

அழமப்புள்ள அடித்தளம்

அஸ்தினபுரியின்

மீ து

சுழதயொலொன

கட்டடம்

தழலயில்

புருேம்

தூக்கி

அதன்வமல்

அந்தக்கொேல்வகொபுரத்தின் மீ திருந்து அழதச்சுற்றி இருந்த நொன்கு கொேல்வகொபுரங்கழளப் பேண்ணிறமொன

பகொடிகள்

றந்து

பகொண்டிருந்தன.

கொேல்வகொபுரங்கள் ன்னிரு

இருந்தன.

அடுக்குகள்

பகொண்ட

டிகள் ப ன்று வ ர்ந்த கழட ித்தட்டில் எட்டுவ ர்

நிற் தற்கொன இடமும் ப ருமுரசும் இருந்தன. அங்கிருந்த ேரர்கள் ீ ேிதுரழன ேணங்கினர். கரியதிழரவ ொல ேிரிந்த வகொட்ழட மீ திருந்த ஒரு கொேல்

மன்ப ய்த டி

உதட்ழடச்சுைித்து

ொர்த்தொன்.

இரு த்துநொன்கு

அழமக்கப் ட்டு

வகொபுரம் எழுப் ப் ட்டிருந்தது. வகொபுரத்தின் மீ து ஏறிச்ப ல்ல குறுகலொன

சுழமழய

ேினவுேழதயும்

ொர்க்கமுடிந்தது. பதொழலேில்

வகொபுரம் பதரிந்தது. அழனத்துக் கொேல் வகொபுரங்களிலும்

எச் ரிக்ழகக்

பகொடிகள்,

அறிேிப்புமுரசுகள்,

பகொம்புகள்,

இரேில்

எரியம்புகழள எய்யும் இரண்டொளுயரமொன இரும்புேிற்கள்…. ஒலிக்கொக கொதுகழள ேிழடத்துக்பகொண்டு துயிலும் ஓநொய் வ ொலிருந்தது அஸ்தினபுரி என ேிதுரன் நிழனத்துக்பகொண்டொன். கொேலர்களிடம் வகொட்ழடயின்

தழலயழ த்துேிட்டு கிைக்கிலிருந்த

ேிதுரன்

முகேொயில்தொன்

இறங்கி

ொழல

நகரிவலவய

ேைியொக

உயரமொன

இடம்.

வகொட்ழடழய

வநொக்கிச்

வகொட்ழடக்குவமல்

அடுக்குகளொக எழுந்த மொப ரும் மரக்வகொபுரத்தின் உச் ியில் அஸ்தினபுரியின் அமுதகல க் பகொடி அடுக்கில் இருந்த எச் ரிக்ழக ப ருமுரசு அது நிறுேப் ட்ட ின் ஒலித்தவதயில்ழல என்று சூதர்கள்

ப ன்றொன்.

இரு த்துநொன்கு

றந்தது. அதன் உச் ி

ொடுேதுண்டு.

ஓேியம்:ேண்முகவேல் வகொட்ழடக்குவமல் டுத்தும் வ

குரல்கழள

டிகளில் ஏறிச்ப ன்றொன் ேிதுரன். ஒவ்பேொரு அடுக்கிலும் ேரர்கள் ீ

கழடயொடிய டியும் அமர்ந்தும்

ிக்பகொண்டும் இருந்தனர். அேன் ேருழகழய அேர்கள் எதிர் ொர்க்கேில்ழல. கீ ைிருந்து எழுந்த எச் ரிக்ழகக் ப ொருட் டுத்துமளவுக்கு

அேர்கள்

கேனத்துடனும்

இருக்கேில்ழல.

ப ரும் ொலொன

ேரர்கள் ீ

தொடிநழரத்தேர்கள் என் ழத ேிதுரன் அப்வ ொதுதொன் கேனித்தொன். வ ொமரின் ப ொற்கள் நிழனேில் எழுந்தன. அேனுடன் ேந்த வகொட்ழடத் தழலேனொன ேஜ்ர ொகுேிடம் “ஏன் அழனத்து ேரர்களும் ீ மூத்தேர்களொக இருக்கிறொர்கள்?” என்றொன். ேஜ்ர ொகு

ணிவுடன் “அேர்கள் பநடுநொட்களொக இங்கிருக்கிறொர்கள் அழமச் வர. அேர்களுக்கு இந்தப் ணி மிக

நன்றொகத் பதரியும். ஆகவே எந்த இடுக்கண்களும் இல்லொமல் அழ த்துக்பகொண்டொன்.

ணி

ீரொக நிகழ்கிறது” என்றொன். ேிதுரன் தழலழய

ிலர் அப்வ ொவத மது அருந்தியிருப் தொக அேனுக்குப்

கேனிக்கக் கூடொபதன நிழனத்துக்பகொண்டொன்.

ட்டது. ஆனொல் அழத அேவன வநரடியொக

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

33

வகொட்ழட

உச் ியில்

ேொட்களும்

ழடயறிேிப்புமுரசும்

அம்புகளும்

உள்ளழறகளிலும்

ேிற்களும்

எங்கும்

பநருப் றிேிப்புக்கொன

துருவேறிக்

தட்டுமணியும்

குேிந்துகிடந்தன.

கண் டுமிடபமல்லொம்

தூ ழடந்திருந்தன.

அப்வ ொதுதொன்

குேிந்திருக்கும்

துருவேறிய

நிழனவுகூர்ந்தொன். இதுநொள்ேழர இபதல்லொம் கருத்துக்கு ேந்தவதயில்ழல. அங்கிருந்து

ப ரிய

ேழர டபமன

அஸ்தினபுரிழய

ஒருமூழலயில்

கொேல்மொடங்களிலும்

முழுழமயொகவே

வகொட்ழடயின்

ழடக்கலன்கழள

வநொக்கமுடிந்தது.

ேிதுரன்

கொழலபேயில்

ஏறத்பதொடங்கியிருந்த அவ்வேழளயில் நகரின் அழனத்துத் பதருக்களிலும் மக்கள் ஒழுகிக்பகொண்டிருந்தனர். அேர்களின் தழலப் ொழககள் கன்னங்கரிய

அேர்கழள

யொழனகள்.

ிறிய

லேண்ணப்

பகொடிகள்

றக்கும்

பூச் ிகளின்

வதர்கள்

கூட்டமொகக்

அேற்றின்

நிைல்வதர்

கொட்டின. உடன்ேர

நடுவே

ேண்டுகள்

கூட்டத்ழத

வ ொல

ஒதுக்கிக்பகொண்டு

ப ன்றன. துரேடிேில் அழமந்த நகரத்தில் இருந்து நொன்கு

க்கமும் கிழளகள் நீண்டு

கழடச் துரங்கக் களத்தின் ேடிேத்ழத

அழடந்திருந்தது நகரம். ழமயச் துரத்தில் அர ே திகளும் ீ ழேதிகர்களின் ேதிகளும் ீ ப ருேணிகர்ேதிகளும் ீ இருந்தன. அழதச்சுற்றி மண்ணொலொன உள்வகொட்ழட நொன்கு கொேல் முகடுகளுடன் நின்றது. மொமன்னர் ஹஸ்தி கட்டிய வகொட்ழட அது. அவ்ேதிகளின் ீ நடுேில் இருந்த அரண்மழனழயச் சுற்றி மரத்தொலொன வகொட்ழட இருந்தது. எப்வ ொதுவம மூடப் டொத ேொயிலும் அதன் உச் ியில் கொஞ் னம் என்னும் கண்டொமணியுமொக அது கொேல்பகொண்டிருந்தது. ேடக்கொக நீண்டுப ன்ற கிழளமுழுக்க

ழடேரர்களின் ீ இல்லங்கள். அந்த ரத ொழல யொழனக்பகொட்டடிழய அழடந்து

அதன் ேைியொக ேடக்குக் வகொட்ழடேொ ழல அழடந்தது. அங்வக அடர்ந்த கொடு மண்டிய புரொணகங்ழக என்னும் ப ரும் ள்ளம்.

ேடக்வக

நகர்மூழலயில்

அருந்துேதற்கொன

மூன்று

இருந்த

குளங்கள்

கொடு

யொழனகளுக்கும்

அங்கிருந்தன.

குதிழரகளுக்கும்

அங்கிருந்து

வமய்ச் லுக்குரியது.

யொழனகளின்

ிளிறல்

அழே

ஒலிகள்

நீர்

அடிக்கடி

வகட்டுக்பகொண்டிருந்தன. பதற்வக ேிஸ்ேகர்ம குலத்தேரின் இல்லங்கள் ப றிந்த மகொரதச் அழடந்தது.

அேர்களின்

இல்லங்கவள

ணிச் ொழலகளொகவும்

ொழல ப ன்று பதற்குக்வகொட்ழடயின் ப ருேொயிழல

இருந்தன.

ப ொன்,

பேண்கலம்,

மரம்,

இரும்பு,

சுழத

என்னும் ஐேழகப்ப ொருட்களில் கழலேடிக்கும் ஐந்து ேிஸ்ேகர்மக் குலங்களுக்கும் தனித்தனியொக பதருக்கள் இருந்தன. நடுவே மகொ ிற் ியொன ேிஸ்ேகரின் உயரமொன மொளிழக பேண்ணிறமொன குழேமொடத்துடன் பதரிந்தது. ஒவ்பேொரு ேிஸ்ேகர்மக்

குருகுலமும்

தனக்குரிய

பகொடிகழள

இல்லங்களுக்குவமல்

றக்கேிட்டிருந்தன.

லநூறு

உவலொகங்கள்

ஒன்றொக ஒலிக்கும் இழரச் ல் அங்கிருந்து எழுந்தது. பதற்குக் வகொட்ழடழய ஒட்டி இரு க்கமும் குதிழரகழளப்

ைக்கும்

கொழலயிவலவய

உ முற்றங்களும்

ரதங்கழளப்

ிரிந்த நிலத்தில் ரதங்கழளப் பூட்டி ஓட்டிப் ொர்க்கும் ப ருமுற்றங்களும் இருந்தன.

ரதங்கள்

ொர்க்கச்ப ன்றிருந்த

ஓடும்

ேரர்களும் ீ

ஒலியும்

புழுதியும்

ப ருங்குடிகளும்

அங்கிருந்து அதனுடன்

எழுந்தன. இழணந்து

ஆர்ப் ரித்துக்பகொண்டிருந்தனர். பகொற்றழேயின் ஆலயம் அம்முற்றங்களுக்கு அப் ொல் வகொட்ழடயின் அருவக இருந்தது.

வமற்குக்கிழள முழுக்க வேளொண்குடிகளும் ஆயர்குடிகளும் குழுமிய இல்லங்கள். வமற்குக்வகொட்ழட ேொயிலுக்கு அடியில் இருந்த கல்லொல் ஆன திறப்பு ேைியொக நீர் சுைிக்கும் ேொய்க்கொல் ஒன்று உள்வள ேந்து ேரிழ யொக இரு க்கமும் கிடந்த ப ரிய

குளங்கழள

வேளொண்மக்களின் உச் த்தில் குளங்கள்

நிழறத்தது. புல்வேய்ந்த

அந்தக்குளங்களின் ப ரிய

ேடுகளும் ீ

கழரகளில்

அழமந்த

பதொழுேங்களும்

பதருக்களில்

நீரில்

ிரதி லித்து

ேரிழ யொக பநளிந்தன.

அழமந்த

வகொழடயின்

ொதிக்குவமல் ேற்றி சுற்றிலும் ப ந்நிறச் வ ற்றுப் டலம் பேடித்துப் ரேி பதரிந்தன.

கிைக்வக ப ல்லும்

ொழல முழுக்கவே ேணிகர்களிடமிருந்தது. இரு க்கமும் ேிரிந்து ப ன்ற அழனத்துத் பதருக்களும்

மொட்டுேண்டிகளும்

அத்திரிகளும்

கழடேதிகள். ீ கட்டியிருந்த

அந்வநரத்தில்

கொழலயில்

ேிற்கப் டும்

மக்கழள

முட்டி

ப ொருட்களுக்கொன

ேைி

ிளந்து

பநரி ல்

ப ன்றன.

அங்கிருந்தது.

ேணிகர்கள்

ப ொதிகழள

தங்கள்

ஏற்றிய

ப ொருட்களுக்கொகக்

லேண்ணக் பகொடிகளொல் அழனத்துத் பதருக்களும் பகொன்ழறயும் அரளியும் ப ண் கமும் வேங்ழகயும்

பூத்து அடர்ந்த கொடுவ ொலத் வதொற்றமளித்தன. வதன ீக்கூடு வ ொல அப் குதி இழரச் லிட்டுக்பகொண்டிருந்தது. கிைக்குக்

வகொட்ழடயின்

ேலப் க்கம்

அரண்மழனக்குரிய சுழம

வ ொல

சூைப் ட்டிருந்தது.

ஆலயமும்

அன்ழனக்கு

ச்ழ நிறமும் பகொண்ட முகடுகள். இரண்டொம் கொல பூ ழனக்கொக மணிவயொழ

ஆலயமும்

வகொப்ழ

மதில்களொல்

முக்கண்ணன்

ேிண்ணளந்வதொன்

நுழரபயழுந்த

ப ரிய

கனிமரங்களும்

கேிழ்ந்த தொமழரமுகடுகள்

ப றிந்த

நந்தேனம்

பூமரங்களும்

அன்னபூரணியின்

பகொண்ட மரக்கட்டடங்கள் அழே.

நிழறந்து

ஆலயமும்

ேைிந்தது.

நிழரயொக

உள்வள

மறு க்கம்

அழமந்திருந்தன.

ிேனுக்கு ப ந்நிறமும் ேிஷ்ணுவுக்கு ப ொன்னிறமும்

எழுந்துபகொண்டிருந்தது

அங்வக. ேிதுரன்

வகொட்ழடமீ திருந்த

நிழரேகுத்து

நின்றன.

ொழத

ேைியொகச்

அேழனப்வ ொல

யொழனத்வதொல் ட்ழடகளொல்

ஆன

நொணில்

ப ன்றொன்.

இரண்டு

ஆள்

வகொட்ழடவமல் நீளமும்

நூற்றுக்கணக்கொன

நூற்றுக்கணக்கொன

இடுப் ளவுக்கு

அம்புகள்

ழகேிடு ழடகள்

ருமனுமுள்ள

யொழனகளொல்

ேிற்களில்

முறுக்கப் டும்

ேடங்கழளக்பகொண்டு ஏற்றி இறுக்கி ழேக்கப் ட்டிருந்தன. அேற்ழற ஒவர மயம் பதொடுக்கும் ேிழ யில்

கழட

ிழணக்கப் ட்ட

கயிற்றின் வமல் புறொக்கள் அமர்ந்து கிழணத்வதொலில் ேருடும் ஒலிழய எழுப் ின. “வகொட்ழடக்குவமல் இப்வ ொது எத்தழன ப ொறிேிற்கள் உள்ளன?” என்றொன் ேிதுரன். ேஜ்ர ொகு “கிைக்குக் வகொட்ழடயில் மட்டும்

நொநூறு

ப ொறிேிற்கள்…

வமற்கிலும்

பதற்கிலும்

நூறு.

ேடக்வக

த்து”

என்றொன்.

“ஒரு

ேில்லில்

எத்தழன

அம்புகள்?” ேஜ்ர ொகு “முந்நூறு” என்றொன். “ ன்னிரண்டொயிரம் அம்புகழள நொம் ஒரு பநொடியில் எறியமுடியும் அல்லேொ?” ேஜ்ர ொகு

“ஆம்

அழமச் வர.

அடுத்த

அழரநொைிழகயில்

அடுத்த

ன்னிரண்டொயிரம்

அம்புகழள

ஏற்றவும்

முடியும்”

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

34

என்றொன். “ழகயொல் எய்யப் டும் அம்புகழள ேிட மும்மடங்கு பதொழலவுக்குச் ப ல்லக்கூடியழே இழே…இருமடங்கு நீளமும் பகொண்டழே. யொழனமத்தகங்கழளவய இழே துழளக்கும்.” வகொட்ழடக்குக்

கீ வை

மரத்தொலொன

வமழடகளில்

ேழளப் தற்கொன ேடங்கள் ப க்குவ ொன்ற யொழன

நின்றது.

“அழே

வமலும்

இருமடங்கு

ப ரிய

இயந்திரேிற்கள்

கழடகளில் சுற்றப் ட்டு நின்றன. ஒவ்பேொரு

எரியம்புகளுக்கொனழே”

என்றொன்

ேஜ்ர ொகு.

இருந்தன.

அேற்ழற

கழடக்கு அருகிலும் ஒரு

“அந்தக்

கற்பதொட்டிகள்

எரிபநய்

நிழறப் தற்கொனழே.” “எரிபநய் நம்மிடம் எவ்ேளவு இருக்கிறது?” “வ ொர்க்களஞ் ியத்தில்

ஐந்தொயிரம்

பதொட்டிகள்

எரிபநய்

எப்வ ொதுமிருக்கவேண்டுபமன் து

“மீ ன்பநய்யொ அழே?” என்று ேிதுரன் வகட்டொன். “மீ ன்பநய்யும் ஊன்பநய்யும்

ேிதி”

என்றொன்

ேஜ்ர ொகு.

ரிேரக் கலந்தழே. எரியத்பதொடங்கினொல்

எவ்ேளவு ேிழரேொக ேொனில் ப ன்றொலும் அழணேதில்ழல” ேஜ்ர ொகு ப ொன்னொன். “பநய்ச் ட்டிகழள வநரடியொகவே ஏவும் முக்தயந்திரங்கள் நூறு இங்வக உள்ளன. மரத்தொலொன மறு க்கமிருக்கும் குறுங்கொட்டில்

ட்டிகளில் எரிபநய் நிழறத்து அேற்ழற ேொனில் எறிந்து

ரப்புவேொம். எரியம்புகளும் ப ன்று ேிழும்வ ொது கொவட

ற்றிக்பகொள்ளும்.”

மறு க்க ேொயில் ேைியொக ேிதுரன் கீ வை இறங்கினொன். ழகேிடு ழடகள் முழுக்க புறொக்களின் எச் ம் “இேற்ழற

தூய்ழம

ழகத்தேறுதலொக

ப ய்ேதில்ழலயொ?”

அம்புகள்

என்றொன்.

எய்யப் ட்டொல்

“தூய்ழமப ய்ேது

உயிர்ப் லி

நிகழும்.

ற்று

மறு க்கம்

கடினமொன

கிைக்கு

ரத ொழல.

ரேியிருந்தது.

ணி

அழமச் வர.

அங்வக

எந்வநரமும்

ொரி ொரியொக மக்கள் ேந்துபகொண்டிருக்கிறொர்கள்” என்றொன் ேஜ்ர ொகு. “இரேில் ப ய்யலொவம” என்று ேிதுரன் வகட்டொன். ேஜ்ர ொகு ஒன்றும் ப ொல்லேில்ழல.

மூன்று ஆள் உயரமொன கனத்த மூங்கிலொல் ஆன ேிற்கள் குேிக்கப் ட்டிருந்தன. “இேற்ழற யொர் எய்ேது?” என்று ேிதுரன் வகட்டொன். “இழே

ங்கதனுக்கள். இருேர்

ிடித்துக்பகொள்ள மூேர் நொவணற்ற ஒருேர் அம்ழ ச்ப லுத்துேொர்…” ேிதுரன்

“நம்மிடம் ேிே அம்புகள் உண்டொ?” என்றொன். “மூேழக ேிேங்கள் உள்ளன. ஜீேம் அஜீேம் ர ொயனம் என அழே ப ொல்லப் டுகின்றன. எடுக்கப் டுகிறது.

ஜீேம்

அழே

நொகர த்தில்

ப ரிய

இருந்தும்

குடுழேகளில்

வதள்ேிேத்தில்

மூடப் ட்டு

இருந்தும்

பதற்குத்திழ

ிலேழக

குளத்தின்

மீ ன்களில்

இருந்தும்

நீரொைத்தில்

வ ொடப் ட்டுள்ளன.

இங்வகவய

ர நிழலயங்களில்

அேற்ழற எப்வ ொதும் குளிரொக ழேத்திருக்கவேண்டும்” என்றொன் ேஜ்ர ொகு. ‘அஜீே

ேிேங்கள்

எண்ேழகத்

புழதக்கப் ட்டுள்ளன. ேிடகொரிகளின்

ர ொயனங்கள்

குடும் ங்கள்

தொேரங்களில்

இருந்து

எடுக்கப் ட்டழே.

நொகர ம்

எடுப் தற்கொக

ன்னிருேழக.

இங்வக

உள்ளன.

அழே

களஞ் ியத்தில்

அழே

உள்ளன.

அேர்கள்

அேற்ழறக்

ழகயொளும்

ஆயிரக்கணக்கொன

நூறு

நொகங்கழள

ேளர்க்கிறொர்கள்.” ப ரிய மரவமழடகளில் தேம்ப ய்யும் அரக்கர்கழளப்வ ொல அமர்ந்திருந்த ழகேிடு ழடகள் ேைியொக ேிதுரன் நடந்தொன். ‘பகொழல

பகொழல

பகொழல’

என

அழே

தங்களுக்குள்

ப ொல்லிக்பகொண்டிருப் தொகத்

முன்னொலிருந்த முற்றத்துக்கு அப் ொல் இரண்டடுக்கு மொளிழகயொக உள்வள ப ன்றொன். புழுதி டிந்த

ப ருங்கூடம்

நிழறய

ேொள்களும்

வேல்களும்

அேற்றின்வமல் பூ ப் ட்டிருந்த ஊன்பநய் உழறந்து அழுகி எழுப் ியது. “இேற்ழற

அடுக்கப் ட்டிருந்தன.

துருப் ிடிக்கொமலிருக்கும்ப ொருட்டு

டலங்கள் அழுகிக்பகொண்டிருப் து வ ொன்ற தீயநொற்றத்ழத

ொழணதீட்டுேழதப்வ ொல ேரர்கழள ீ உேழகபகொள்ளச் ப ய்யும்

ஒவரநொளில் அேர்கள் இழேயழனத்ழதயும் கூரொக்கிேிடுேொர்கள்.” வகொட்ழட

வகொட்ழடக்கு

அழதத் திறக்கச்ப ொல்லி

ொழணதீட்டவே ஒரு மொதத்துக்கும் வமலொக ஆகிேிடும் வ ொலிருக்கிறவத” என்றொன் ேிதுரன்.

“இல்ழல அழமச் வர, ஆயுதங்கழள ேிதுரன்

வதொன்றியது.

ஆயுத ொழல இருந்தது.

ேொயிழல

பகொழலக்கருேிகழள

வநொக்கி

வநொக்கினொன்.

நின்ற

கொேல்வகொபுரத்தில்

ல்லொயிரம்வ ழரக்

பகொல்லும்

ஏறி

அதன்

ேல்லழம

ிறிபதொன்றில்ழல.

ேிளிம் ில்

நின்று

பகொண்டழே.

அந்த

ல்லொயிரம்

நிகைொக்பகொழலகள் தங்கள் கணம் கொத்துக் கனிந்திருக்கின்றன. பேயிலில் அேற்றின் கூர்நுனிகள் நீர்த்துளிகள் வ ொல மின்னிக்பகொண்டிருந்தன. மீ ண்டும்

தன்

ரதத்தில்

ில கணங்களில் அந்த ஒளிழயத்தேிர அங்வக எதுவுமில்ழல என்று வதொன்றியது. ேிதுரன்

ஏறிக்பகொண்டவ ொது

ேஜ்ர ொகு

“அழமச் வர,

நொன்

ேினவுேது

ிழை

எனில்

ப ொறுத்தருளவேண்டும்” என்றொன். “வ ொர் ேருகிறபதன நொன் நம் லொமொ?” ேிதுரன்

“வ ொர்

வேண்டிக்பகொள்ேது

ேந்துதொவன

ஆகவேண்டும்?

அழதத்தொவன?”

ஆயுதங்கள்வமலும்

என்றொன்.

இத்தழன “ஆம்,

ஆயுதங்களுக்கும்

உண்ழம”

என்றொன்

உரிய

வதேழதகள்

ேஜ்ர ொகு.

ேொனிலிருந்து

“அத்துடன்

டிந்திருக்கும் தூ ிழயயும் களிம்ழ யும் நொம் நீக்கவேண்டுமல்லேொ?” என்று

இத்தழன

ிரித்த ின் ேிதுரன் ரதம்

நகர ழககொட்டினொன். ேிதுரன் அேழன

புஷ் வகொஷ்டத்துக்குச் வநொக்கி

வதடிவனன்.

ஓடிேந்து,

தங்கழளத்

ப ன்றவ ொது “அர ி

வதடுேது

அங்வக

ேொ லிவலவய

த்துமுழறக்கும்

வ ரர ிக்குத்

வமல்

அம் ிழகயின்

தங்கழள

பதரியக்கூடொபதன் தனொல்

ஏேலன்

ேிப்ரன்

அழைத்துேரச்ப ொன்னொர்… நொன்

பேளிவய

நின்றிருந்தொன்.

நொன்

எேரிடமும்

தங்கழளத் ப ொல்லவும்

முடியேில்ழல” என்றொன். “ஏன்?” என்று ேிதுரன் வகட்டொன். ேிப்ரன் “ ினம்தொன்…கொரணத்ழத நொன் அறிவயன்” என்றொன். ேிதுரன்

அரண்மழன

முகமண்ட த்துக்குள்

ப ன்றதும்

அேன்

ேருழகழய

உப் ரிழகயிலிருந்து

அம் ிழக மூச் ிழரக்க இறங்கி ேந்தொள். “நீ எங்வக ப ன்றொய்? அம் ொலிழகழயப் “இல்ழல

அர ி….

அம் ொலிழகழயப்

நொன்

வகொட்ழடக்கொேழலப்

ொர்த்தொய்.” ேிதுரன் “நொன்

ொர்க்கச்ப ன்றிருந்வதன்”

என்றொன்.

ொர்த்துேிட்டிருந்த

ொர்க்கத்தொவன?” என்றொள். ேிதுரன் “இல்ழல.

நீ

ப ொய்

ப ொல்கிறொய்…நீ

ொர்த்தது உண்ழம, அது வநற்றுமொழல” என்றொன்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

35

அம் ிழக “அர ி,

ினத்துடன் “அேழள நீ ஏன்

நொன்

வ ரர ியிடம்

ொர்க்கவேண்டும்? அப் டிபயன்றொல் நீ அேளுக்கொ உதேிப ய்கிறொய்?” என்றொள்.

ணியொற்றுகிவறன்.

நொன்

எேருக்கும்

ஆதரேொனேவனொ

எதிரொனேவனொ

அல்ல”

என்றொன்

ேிதுரன். “இந்தப் ப ொய்ப்வ ச்ப ல்லொம் என்னிடம் வதழேயில்ழல. நீ ஆதரிப் து அேள் ழமந்தழனயொ என் ழமந்தழனயொ? யொழர அர னொக எண்ணுகிறொய்?” என்று அம் ிழக உரக்கக் வகட்டொள். ேிதுரன் திடமொக “அர ி, இப்வ ொது அஸ்தினபுரி வ ரர ி த்யேதியொல் ஆளப் டுகிறது. முடிபேடுக்க வேண்டியேர் அேர். நொன் அதற்கு முற்றிலும் கட்டுப் ட்டேன்” என்றொன். அேன்

உறுதி

அேழளத்

தணியச்ப ய்தது.

ப ல்லப்வ ொேதில்ழலயொம்.

“உனக்கு

ப ய்தி

பதரியுமொ?

கொந்தொர

நொட்டுக்கு

ீஷ்மர்

ல த்ரழரத்தொன் அனுப்புகிறொரொம். அதொேது கொந்தொரத்து இளேர ிழய என் ழமந்தனுக்கு

மணமுடிப் தில் அேருக்கு உடன் ொடில்ழல. வ ரர ி ப ொன்னதனொல் ப ய்கிறொர்” என்றொள். “இந்த நொட்டின் எதிர்கொலம் கொந்தொரத்துடன் உள்ள மண உறேில் உள்ளது. அதற்கொக

ஷ் ீ மர் ப ல்லொேிட்டொல் என்ன ப ொருள் அதற்கு?”

“அச்ப ய்திழய நொன் இப்வ ொதுதொன் அறிகிவறன் அர ி… நொன் அழதப் ற்றி அேரிடம் வ சுகிவறன்” என்றொன் ேிதுரன். “அர ர்

ஆதுர ொழல

ேிதுரன்

ேிட்டு

நடந்தவ ொது

ேந்துேிட்டொரொ?”

ின்னொல்

ேந்த டி

அம் ிழக

“ ஷ் ீ மர்

“ேந்துேிட்டொன்.

ப ல்லேில்ழல

இழ ச் ொழலயில்

என்றொல்

நொவன

இருக்கிறொன்”

ப ல்வேன்.

என்றொள்.

ப ௌ ொலனொன

குனியிடம் நொவன வ சுவேன்… இல்ழல நொவன ஓழலபகொடுத்தனுப்புவேன்” என்றொள். “அந்தப்புரச்வ டிகள் அறிந்திருப் ொர்.

ப ொல்லும்

தொங்கள்

ஏதுமில்ழல.”

ஆவலொ ழனகளின் டி

இன்று

இவ்ேர ின்

எந்தப்

நொடொளமுடியொது ப ொறுப் ிலும்

அர ி”

இல்ழல.

என்றொன் தங்கள்

ேிதுரன்.

“ குனியும்

ப ொல்லுக்கு

அழத

அரசுமதிப்பு

என

அம் ிழக அேன் வதொழளப் ிடித்து நிறுத்தி “என் எல்ழல என்ன என்று எனக்குத்பதரியும். என் ேல்லழம என்ன என்றும் பதரியும்… என் ேலிழமபயன்ன என்றொல் இந்நொட்டின் மூத்த இளேர ரின் அன்ழன என் துதொன். நொன் ப ொன்னொல் அேன் வகட் ொன்

என் து

உடன் டிக்ழக

அழனேருக்கும்

ப ய்கிவறன்.

அளிப் ொபனன்றொல்

அேன்

பதரியும்.

குனியிடம்

அஸ்தினபுரியின் தங்ழகழய

அரழ

நொன்

என்

மணம்பகொண்டு

என்

மகன்

தூதழன

அனுப்புகிவறன்.

முழுழமயொகக்

அேன்நொட்டின்

ழகப் ற்ற

மந்தநொடொக

அேனிடம் குனி

நொன்

ஓர்

தன்

ழடகழள

அஸ்தினபுரிழய

அறிேித்து

திருதரொஷ்டிரன் ஆட் ி ப ய்ேொன்.”

ேிதுரன் திழகத்து நின்றுேிட்டொன். “அர ி, இது அநீதி. அஸ்தினபுரி ஒருவ ொதும் கப் ம் கட்டியதில்ழல. புரூரேஸின் கொலம் முதல் இது இந்நொடு

என்

ிறழர ஆளும் நகரொகவே இருந்திருக்கிறது” என்றொன். “அழதப் ற்றி நொன் கேழலபகொள்ளேில்ழல.

ழமந்தனுக்குரியது.

அழத

எக்கொரணம்பகொண்டும்

நொன்

இைக்கப்வ ொேதில்ழல.

மந்தநொடொக

கப் ம்

கட்டினொல் என்ன? அேன் மணக்கும் அர ியின் தம் ிக்குத்தொவன அந்தக் கப் ம் ப ல்கிறது? அஸ்தினபுரிழய கொப் தற்கொன ஊதியம் அது என்று பகொண்டொல்வ ொதும்.” அேளுழடய

முகத்ழதப் ொர்த்தவ ொது

ேிதுரனுக்கு

அச் மொக

இருந்தது.

இேர்களுக்பகல்லொம்

என்ன

ஆகிறது

என்று

எண்ணிக்பகொண்டொன். அழத அறிந்தேள்வ ொல அம் ிழக “என் ேொழ்க்ழகயில் நொன் அழடந்த ஒவர நலம் என் ழமந்தன் மட்டுவம.

அேன்

இல்ழலவயல்

அரியழண

நொன்

ஏறினொபனன்றொல்

ொழலயில்

ேைிதேறி

என்

உலர்ந்த

ேொழ்க்ழகக்கு ஒரு

ஏவதனும்

ஆறுதொன்…

ப ொருள்

அேனுக்கு

உதேியின்றி ஆளமுடியொது. ஆனொல் கொந்தொர இளேர ியின் ேயிற்றில் ஒருகுைந்ழத

உண்டு

என்று

ேிைியில்ழல.

பகொள்வேன்.

அேனொல்

ிறர்

ிறந்து அேன் மொேரனொக ீ ேந்தொல்

அேன் அஸ்தினபுரிழய மீ ண்டும் வ ரர ொக ஆக்கமுடியும்…” “அழனத்ழதயும் நிகைொது”

ிந்தித்துேிட்டீர்கள் அர ி. ஆனொல் ஒன்ழற ேிட்டுேிட்டீர்கள்.

என்றொன்

ஆதரவுப் ழடகளும்

ேிதுரன்.

“அழதயும்

ிந்தித்துேிட்வடன்.

இழணந்துபகொள்ளும்.

ஷ் ீ மழரயும்

ஷ் ீ மரின் இச்ழ ப் டி அன்றி இங்கு ஏதும்

கொந்தொரம்

ழடபகொண்டுேரட்டும்.

த்யேதிழயயும்

ிழறயில்

என்

தள்ளிேிட்டு

ழமந்தனின்

என்

மகன்

அரவ ற்கட்டும்.” ேிதுரன்

புன்னழக

ப ய்துேிட்டொன்.

அம் ிழக

“உன்

புன்னழகக்கு

என்னப ொருள்

என்று

எனக்குத்பதரிகிறது.

அரழ

இைந்துேிட்டு அரண்மழனயில் ேொழ்ேழதேிட என் ழமந்தன் வ ொரில் இறப் ழதவய நொன் ேிரும்புவேன்” என்றொள். “இறப்ழ ப் ற்றிப்

வ சுமளவுக்கு

இங்வக

என்ன

நிகழ்ந்துேிட்டது?

ஷ் ீ ம ிதொமகரிடம்

நொன்

தங்கள்

ேிருப்ழ த்

பதரிேிக்கிவறன். நொனறிந்தேழர அேர் உங்கள் ழமந்தர் கொந்தொர இளேர ிழய பேன்று அர ொள்ேழதவய இன்றுேழர ேிரும்புகிறொர்” என்றொன் ேிதுரன். “அப் டிபயன்றொல இளேர ிழயப் ற்றி

அழத

அேவர

ேி ொரித்வதன்.

ப ய்யும் டி அழனத்துத்

நீவய

ப ன்று

தகுதிகளும்

ப ொல்”

என்றொள்

பகொண்டேள்.

அம் ிழக.

ேொளும்

வேலும்

“நொன்

வநற்வற

யொழனயும்

கற்றேள். என்ழனப்வ ொல அந்தப்புரப்ப ண் அல்ல. நொடொளும் கழலயறிந்தேள். அேள் ேந்த ின்

கொந்தொர

குதிழரயும்

த்யேதி இன்றுவ ொல

ஆதிக்கம் ப லுத்த முடியொது. என் ழமந்தனுக்கு அேளும் இவ்ேரியழணயும் வேண்டும்…” “நொன்

அர ரிடம்

ில

ப ொற்கள்

வ

லொபமன்று

ேந்வதன்”

ேிதுரன்

ப ொன்னொன்.

ப ொல்கிவறன். அேனிடம் என் திட்டங்கழளச் ப ொல்லிேிட்வடன்” என்றொள் அம் ிழக

“ஆதுர ொழலக்கு

கூட்டிச்ப ல்லச்

4.3.2013

மழைப்பாடல் 9 கானல்வெள்ளி 5

அர ருக்குரிய தனித்த ஆதுர ொழலயில் உடம்ப ங்கும் ழதலப்பூச்சுடன் திருதரொஷ்டிரன்

டுத்திருந்தொன். ேிதுரன் உள்வள

ேந்து அழமதியொக தழலேணங்கினொன். ஒலிகழளயும் ேொ ழனழயயும் பகொண்வட ேந்திருப் ேர்கழள புரிந்துபகொள்ள திருதரொஷ்டிரனொல் முடியும். பமல்லிய உறுமல் மூலம் ேிதுரழன அேன் ேரவேற்றொன். வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

36

“அரவ , தங்கள் உடல்நலம்

ற்றி…” என ேிதுரன் பதொடங்கியதும் “நீ எழதயும் ஆரொயேில்ழல.

ிதொமகர் என்ழனக்

பகொல்லமொட்டொபரன்றும் தீேிரமொன அடி எதுவும் எனக்கு ேிைொது என்றும் உனக்குத்பதரியும்” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “இல்ழல அரவ … நொன்” என ேிதுரன் மீ ண்டும் பதொடங்க திருதரொஷ்டிரன் ழகழயத்தூக்கி “ ற்று தொமதமொகுபமன்றொலும் என்னொலும் உண்ழமகழள உணர்ந்துபகொள்ள முடியும் ேிதுரொ. நொன் வநற்று என் அன்ழன ப ொன்னவ ொது நம் ேில்ழல. ஆனொல் இன்று கல் முழுக்க ழைய

வ ொர்கழளப்

ிந்தழனப ய்தவ ொது பமதுேொக என் மனம் திறந்தது. சூதழன அழைத்து

ற்றிக்

வகட்வடன்.

அேர்

ொல்ஹிகரிடம்

வ ொரிட்டிருக்கிறொர்.

ீஷ்ம ிதொமகரின்

லொஹொஸ்ேரிடம்கூட

வ ொரிட்டிருக்கிறொர். ேலிழம இருந்தொலும் எந்தப் வ ொர்ப் யிற் ியும் இல்லொத என்ழன அேரொல் எளிதில் பேல்லமுடியும் என்று உனக்குத் பதரியொமலிருக்கொது.” “ஆம் பதரியும்” என்று ேிதுரன் ப ொன்னொன். “ஆனொல் இந்தப்வ ொழர நொன் வேறு ஒரு திட்டத்துடன்தொன் அணுகிவனன்” என்றொன்.

“அரவ ,

ஷ் ீ ம

ிதொமகர்

ப ன்ற

திபனட்டு

ேருடங்களொக

இந்நகரில்

இல்ழல.

அேழர

இன்றுள்ள

தழலமுழறயினர் அறிந்திருக்கமொட்டொர்கள். அேருக்கு இந்நகர் மீ துள்ள உரிழம என்ன என்று எேருக்கும் பதரியொது. இன்றுகூட அேருக்பகன ஒரு பகொடி இல்ழல. கங்கர்களின் மீ ன்பகொடிவய அேருக்கும் இருக்கிறது. அஸ்தினபுரியுடன் அேருக்கு இன்று எந்த உறவும் இல்ழல.”

“ஆம்” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “அரவ , இன்று உங்களுக்கு முடிசூட்டி ஆதரிக்கவேண்டியேர் அேர். அேர் ப ொன்னொல் இந்நகரம் அழத ஏற்கவேண்டும். இதற்குள் அேர் உங்கழளப் வ ொரில் பேன்ற கழத அஸ்தினபுரியில் உங்கழளப்வ ொரில்

பேன்றேர்

ேிேொத ந்திரத்தின்

ேிதிப் டி

இந்நகரின்

அர வனயொேொர்.

ொடப் ட்டிருக்கும்.

இம்மணிமுடிழய

அளிக்கவும் அேர் உரிழம ப ற்றேர்” என்றொன் ேிதுரன். திருதரொஷ்டிரன் தழலயழ த்தொன்.

எேருக்கு

“அேவரொ நொடொளமொட்வடன் என சூளுழரத்தேர். ஆகவே அேர் அளிப் வத அர ொட் ி. இனி அேழர நொம் நம் இழுத்தொவல

வ ொதும்.

ொண்டுவேொ

ஷ் ீ மர் உங்களுக்கு அரழ

ிறவரொ

எந்த

பநறிநூழலயும்

இனி

உங்களுக்கு

அளிக்கும்வ ொது எதிர்ப்பு பதரிேிக்கும் எேரும்

எதிரொக

சுட்டிக்கொட்ட

க்கம்

முடியொது.

ஷ் ீ மரிடம் வ ொர் புரிந்தொகவேண்டும். அதுதொன்

நூல்பநறி” ேிதுரன் பதொடர்ந்தொன். “ஆனொல் அேர்

ொண்டுவுக்கு அரழ

அளித்தொல் நொன் என்ன ப ய்யமுடியும்?” என்று திருதரொஷ்டிரன் வகட்டொன். ேிதுரன்

“அேர் மூத்தேர் நீங்களிருக்க ஒருவ ொதும் இழளயேருக்கு அர ளிக்கமொட்டொர். அேர் இந்நொட்டின்

அந்த இடம் அேர் இக்குலபநறிகழள மீ றமொட்டொர் என் தனொல்தொன் அளிக்கப் ட்டிருக்கிறது” என்றொன். திருதரொஷ்டிரன்

ஐயத்துடன்

இேற்ழறபயல்லொம்

தழலழய

வகட்ழகயில்

அழ த்து

என்

தழல

“என்னொல்

ொழறவ ொல

இழதபயல்லொம்

கனக்கிறது”

ிதொமகர். அேருக்கு

புரிந்துபகொள்ளமுடியேில்ழல.

என்றொன்.

“நீங்கள்

எழதப் ற்றியும்

கேழலப் டவேண்டியதில்ழல அரவ . நொன் உங்களுக்கொகப் வ சுகிவறன்” என்றொன் ேிதுரன். “ ஷ் ீ ம ிதொமகரின் ஆ ியுடன் தொங்கள் அரியழண ஏறவேண்டும். கொந்தொர இளேர ிழயயும் அழடயவேண்டும். அதற்கு என்ன வதழேவயொ அழத நொன் ப ய்கிவறன்.”

திருதரொஷ்டிரன் தழலழய அழ த்தொன்.

“ேிதுரொ உண்ழமயில் என் பநஞ் ிலிருந்து

ிற அழனத்தும் ேிலகிேிட்டன.

ிதொமகர் என்ழனத் தூக்கி அழறந்த அதிர்ச் ி மட்டும்தொன் என் உடலிலும் பநஞ் ிலும் உள்ளது. அப் டிபயன்றொல் என் உடலின் ஆற்றலுக்பகல்லொம் என்ன ப ொருள்? எல்லொம் ஒரு வதொற்றம்தொனொ? என்ழன நொவன ஏமொற்றிக்பகொள்கிவறனொ? என் உடலில் ஒரு குைந்ழத அடித்தொவல உழடந்துேிடும் நரம்புழமயங்கள் உள்ளன என்றொல் நொன் ேளர்த்து ழேத்துள்ள இந்த மொமி பமல்லொம் எதற்கொக?” தழலழயச்

ரித்து

ஆட்டிக்பகொண்வட

அழறந்தொன். ேிதுரன் திடுக்கிட்டு

வ

மொறி அழறந்துபகொள்ளத் பதொடங்கினொன். பதொட்டுக்பகொள்ேதும்

ிய

திருதரொஷ்டிரன்

திடீபரன

பேறி

எழுந்து

வ பரொலியுடன்

தன்

மொர்ழ

ின்னகர்ந்தொன். திருதரொஷ்டிரன் தன் ழககளொல் தன் மொர்ழ யும் தழலழயயும் மொறி ிறுேனொக இருந்த கொலம் முதவல அது அேன் ேைக்கம். தன் உடழல தொவன

அழறந்துபகொள்ேதும்.

ேருடத்பதொடங்கினொலும்

அழறயத்பதொடங்கினொலும்

அேவன

நிறுத்திக்பகொண்டொல்தொன். தன்னத்தொவன பதொடுேதன் மூலம் தொனிருப் ழத அேன் உணர்ேதொகத் வதொன்றும். எத்தழனவயொமுழற தன்ழனவய

ொர்த்திருந்தொலும் அந்தக்கொட் ி ேிதுரழன பதொழடநடுங்கச் ப ய்தது. தன் கரிய ப ருங்ழககளொல்

பேடிப்ப ொலியுடன்

ஒட்டி நின்றொன். கழளப்புடன்

தன்னிரக்கம்

திருதரொஷ்டிரன் ஊறி

கணம்

அழறந்து தழலழய கணமொகப்

பகொண்டிருக்கும் முன்னொல்

வ ருருேத்ழதப்

ரித்து

ப ருகியது.

“நொன்

இரு

ொர்த்த டி

ழககழளயும்

ொகேிரும்புகிவறன்

அேன்

ின்னழடந்து

ஊன்றிக்பகொண்டொன். ேிதுரொ…

நொன்

சுேரில்

அேனிடம் இன்றுேழர

உயிர்ேொழ்ந்தழமக்குக் கொரணம் ஒன்றுதொன், என் ேலிழமமீ தொன நம் ிக்ழக. நொன் உண் ழதக் கண்டு அத்தழனவ ரும் திழகக்கிறீர்கள் என்று எனக்குத்பதரியும். என் வதொள்கழளயும் ழககழளயும் கண்டு என்னருவக ேரவே அஞ்சுகிறீர்கள் என்றும்

அறிவேன்.

அந்தத்

தன்னுணர்ச் ிதொன்

நொன்.

இப் ிறேியில்

நொன்

வேபறொன்றும்

அல்ல.

என்ழனப் ற்றி

நிழனக்கும்வ ொபதல்லொம் நொன் ஒரு வ ரொற்றல் என்றுதொன் எண்ணிக்பகொள்வேன். அந்த ஆற்றல் ஒரு மொழய என்றொல் நொன்

பேறும்

மொமி

மழலதொவன?

உணழே

மலமொக

ஆக்குேது

மட்டும்தொவன

இந்த

உடலின்

வேழல?

நொன்

ொகேிரும்புகிவறன்.” அேனுழடய ேடிந்தது.

ழதக்கண்கள் தத்தளித்து உருண்டன. அேற்றிலிருந்து வ ற்றுக்குைியில் நீர் ஊறி ேடிேதுவ ொல கண்ணர்ீ

“என்ழனக்

பகொன்றுேிடச்

ப ொல்…

ஒரு

ஏேலழனக்பகொண்டு

என்

கழுத்ழத

ேொைேிரும் ேில்ழல. புழுேொக பநளிந்துபகொண்டு இங்வக இருக்க ேிரும் ேில்ழல. என்ழன ஏன் ேிட்டொர்?

பகொன்றிருந்தொல்

நொன்

அந்தக்

களத்திவலவய

இறந்திருப்வ ன்.

என்னுழடயழே

என

பேட்டச்ப ொல்.

நொன்

ிதொமகர் பகொல்லொமல் நொன்

பகொண்டிருந்த

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

37

அழனத்து

அகங்கொரத்ழதயும்

இைந்து

இப் டி

தூக்கி

ே ீ ப் ட்ட

அழுகிய

ப ொருள்வ ொல

கிடக்கமொட்வடன்…

இல்ழல

கண்ணில்ழல என் தனொல் பகொல்லவும் தகுதியற்ற இைி ிறேி என என்ழன நிழனத்தொரொ?” மீ ண்டும் பேறிபகொண்டு தன் இரு ழககழளயும் வ ர்த்து ஓங்கி அழறந்து பகொண்டு

ற்கழளக் கடித்தொன் திருதரொஷ்டிரன்.

யொழன வதங்கொய் ஓட்ழட பமல்ேது வ ொன்ற அந்த பமல்லிய ஒலி ேிதுரழன கூ ச்ப ய்தது. “ஆனொல் நொன் இன்பனொரு

ேைி

இருக்கிறது.

துேந்தயுத்தவம

வதழேயில்ழல.

மீ ண்டும்

ஷ் ீ மரின்

அேழரக் பகொல்லமுயல்கிவறன். அேர் என்ழனக் பகொல்ேொர். அது அேருக்கும் நொன் ேிரும்புேது எல்லொம் ஆயுதத்தொல் ேரும் ஒரு

ொேதற்கு

ஆயுத ொழலக்குச்

ப ல்கிவறன்.

ொேமல்ல. எனக்கும் எளிய

ொவு… ேிதுரொ,

ொழே மட்டும்தொன். குருடனொக வநொயில்

ொகொமல் நொன் களத்தில்

ொகவேண்டும்…” “அரவ ,

இந்தச்

ிந்தழனகள்

உகந்தழே

அல்ல”

என்றொன்

ேிதுரன்.

இச் ிந்தழனழயத் தேிர என்னிடம் வேவறதுமில்ழல இப்வ ொது. இரவும் ேொழ்க்ழக இைிந்தது என்றொகிேிட்டது. என்

“உகந்தவதொ

இைிந்தவதொ

நொனறிவயன்.

கலும் இழதவய கற் ழனப ய்கிவறன். என்

ொவு ேரனுக்குரியதொக ீ இருந்தொல் வ ொதும்.” அேன் இரு ழககழளயும் ேிரித்து

‘ஆ’ என அடி ட்ட மிருகம்வ ொல ேரிட்டொன். ீ அேனுழடய கரிய உடலில் இருந்து புற்றிலிருந்து ரொஜநொகங்கள் எழுேதுவ ொல ழககொல்கள் பநளிந்தன. தழலழயச் சுைற்றிய டி

தழ க்கூட்டங்கள்

மட்டும்தொனொ

அந்த

அதிர

மூர்க்கத்ழதக்

அேன்

ஓலமிட்டொன்.

கிளப்புகிறது?

ேிதுரன்

அப் டிபயன்றொல்

ேிைிகள்தொனொ?

திழகப்புடன்

ொர்த்துநின்றொன்.

மனிதழன

மனிதக்கட்டுக்குள்

அம் ிழக

உள்வள

கூச் லிடுகிறொன் என்றொள்.

ேந்து

என்று

“என்ன

ேிப்ரன்

திருதரொஷ்டிரன்

ினத்துடன்

வ ொ

ேொழ்க்ழகழய

ஆயிற்று?

ப ொன்னொவன”

எதிர் ொரொத

அேழள

“பேளிவய

ொர்ழேயின்ழம ழேத்திருப் ழே

கடும்

வநொக்கித்

வ வய…

திரும் ி

நீதொன்

அைித்தொய்.

என்

உன்னுழடய

இருட்ழடபயல்லொம் என் வமல் ஏற்றிழேத்தொய்” என்று கூச் லிட்டொன். “நொன் உன்னுள் வதங்கிய இருட்டு. உன்னுழடய தவமொகுணபமல்லொம் என் உடம் ொகியது…

உன்

ப ொறொழமகழளயும்

கொழ்ப்புகழளயும்

ஆழ கழளயும் என்வமல்

சுமத்திேிட்டொய். வ ொ பேளிவய வ ொ! உன் குரல் வகட்டொல்

உன்ழன

அப் டிவய

பநரித்துக்பகொன்றுேிடுவேன்.” அம் ிழக

குவரொதம்

பகொண்ட

முகத்துடன்

முன்னொல் ேந்தொள். “பகொல்… பகொல் ொர்க்கலொம். உன் ழகயொல் நொன் என்

முக்தி…

எல்ழல

ொவேன் என்றொல் அதுதொன்

மூடொ,

உன்

ேகுக்கத்தொன்

கண்ழணக்

மூர்க்கத்தனத்துக்கு

பதய்ேங்கள்

பகொடுக்கேில்ழல.

நீ

உனக்கு

என்ழன

பேறுப் ழதேிட நொன் உன்ழன பேறுக்கிவறன். வகொட்ழடக்வகொபுரம்

வ ொல

கிைேரிடம்வ ொய்

ேளர்ந்தும்

அடிேொங்கிக்பகொண்டு

ேந்திருக்கிறொய்…

பேட்கமில்லொத

ிறேி…

மிருகம்” என்றொள். பேறியுடன்

எழுந்த

திருதரொஷ்டிரன்

இருழககழளயும்

அழறந்துபகொண்டொன். குறுக்வக

ேந்த

அழறந்தொன். அதிர்ந்து

தள்ளொடி

தூணில் அது

சுண்ணம்

தொக்கேரும் யொழன வ ொல ஓழ யிட்டு தழலழய ஆட்டினொன். ேிதுரன் நடுநடுங்கி மிகவும்

தன்

டீபரன்று

முன்னகர்ந்து

முட்டி

அழத

கட்டிடத்துடன் உதிர்ந்தது.

ஓங்கி வ ர்ந்து

‘ஆஆஆஆ’

என

ின்னொல் நகர்ந்துேிட்டொன்.

ஆனொல் அம் ிழக அழ யொமல் அங்வகவய நின்றிருந்தொள். “இவதொ இங்வக நிற்கிவறன்… ேொ! ேந்து அழறந்து என்ழனக் பகொல்… ரொட் தழனப் ப ற்ற

ொதொளப் ிறேி நொன். எனக்குரிய

ொவுதொன் அது” என்று கழுத்துத் தழ கள் அதிர தழலழயச்

ற்று முன்னொல் நீட்டிய டி ப ொன்னொள். வமலும் இரண்டு கொலடி எடுத்துழேத்த ின் திருதரொஷ்டிரன் நின்று தன் தழலழய இருழககளொலும் ஓங்கி அழறந்தொன். திரும் ி கீ வை கிடந்த மரத்தொலொன கனத்த

ட ீ த்ழதத் தூக்கி தன்ழன அழறந்துபகொள்ளப்வ ொனொன். ேிதுரன் அலறினொன்.

அம் ிழக ேிதுரழன திழகக்கழேத்த அஞ் ொழமயுடன் முன்னொல் ப ன்று திருதரொஷ்டிரன் ழககழளப் “தொர்த்தொ, வேண்டொம். வேண்டொம் மகவன” என்றொள். “வேண்டொம் நில்” என்றொள்.

ற்றிக்பகொண்டொள்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

38

திருதரொஷ்டிரன்

கனத்த

ட ீ த்ழத

தழர

உழடயும் டி

ே ீ ிேிட்டு

ின்னொல்

அமர்ந்துபகொண்டொன். அேள் அேனருவக ேிழுந்து அேன் முைங்கொல்கழளப் நொன் ப ய்த

நகர்ந்து

அப் டிவய

தழரயில்

ற்றிக்பகொண்டு “வேண்டொம் மகவன. எல்லொம்

ிழை. எனக்குள் என்ன இருக்கிறபதன்று எனக்வக பதரியேில்ழல. நொன் வதடுேபதன்ன, எது கிழடத்தொல்

என் அகம் நிழறயும், எதுவுவம பதரியேில்ழல. இரு தொண்டுகொலமொக உள்ளூர எரிந்துபகொண்டிருக்கிவறன். அந்தத் தீதொன் உன் கண்கழளக் கருக்கிேிட்டது” என்று அழுதொள்.

அேன் தழலழய ழககளொல் அழணத்து அேன் வதொள்களில் முகம்

ொய்த்து அேள் அழுதொள். “உன்ழன அர னொக்க

வேண்டுபமன்று நொன் ேிரும்புேது அதற்கொகத்தொன். உன்ழன அனொழதயொக இன்பனொருேர் தயவுக்கு ேிட்டுேிட்டு நொன் இறந்வதன் என்றொல் ப ொர்க்கத்திலும் எனக்கு அழமதி இருக்கொது. உன்ழன இந்நொட்டுக்கு அர னொக ஆக்குேதுதொன் நொன் உனக்குச் ப ய்யும்

ிழையீடு.”

திருதரொஷ்டிரனின் கனத்த கரம் மழலப் ொம்பு வ ொல நீண்டு ேந்து அேள் தழலழய ேழளத்தது. அேள் கன்னங்கழளயும் வதொள்கழளயும்

கழுத்ழதயும்

ழககழளயும்

அேன்

ழககள்

பமதுேொக

ேருடின.

குயேனின்

ழககள்

களிமண்ழண

அறிேதுவ ொல அேழள அறிந்தொன். அேனுழடய ேருடல்கழள இரு தொண்டுகளொக நன்கறிந்திருந்த அேள் தன் உடழல அேனுக்கு ஒப்புக்பகொடுத்தொள். அேன் ழககள் அேழள

தற்றத்துடன் தீரொத தேிப்புடன் தடேிச்ப ன்றன. அேள் அேன்

வதொளில் முகம் ழேத்து கண்கழள மூடிக்பகொண்டொள். கண்ணுடன் அேன் உலகுக்குள் புகமுடியொபதன் துவ ொல. அேர்கள் ேிதுரன் இருப் ழத முழுழமயொகவே மறந்துேிட்டிருந்தனர். ேிதுரன்

அந்தக்கொட் ிழய

பமய்மறந்து

ொர்த்துக்பகொண்டிருந்தொன்.

தன்

அன்ழனழய

அழதப்வ ொல

தொன்

பதொட்டு

எவ்ேளவு நொளொகிறது என்று எண்ணிக்பகொண்டொன். அம் ிழக அழடயும் இந்தப்வ ரின் த்ழத முழலயூட்டும் நொட்களில் மட்டுவம

ிற அன்ழனயர் அறிந்திருப் ொர்கள். தீரொத ழகக்குைந்ழதயொக அேழன மடியிலிட்டு ேளர்க்க அேளுழடய அகம்

ஏங்கியிருக்கும்.

அந்த

ஏக்கவம

அேழன

ேிைியிைந்தேனொக

உருேொக்கித்தந்து மனிதர்களுடன் ேிழளயொடும் அம் ிழக கண்ேிைித்து

ேிதுரன்

ஆக்கி

அேளுக்குப்

ரி ளித்திருக்கும்.

உறவுகழள

ிரஜொ தி யொர்?

நிற் ழதப் ொர்த்து

பேட்கி

புன்னழக ப ய்தொள்.

எழுந்துபகொண்டு

திருதரொஷ்டிரனிடம்

“எழுந்திரு… அர ர்கள் தழரயில் அமரக்கூடொது” என்றொள். திருதரொஷ்டிரன் ஒரு ழகழய தழரயில் ஊன்றி எழுந்தொன். அம் ிழக

ேிதுரனிடம்

பகொண்டும்கூட

“இேன்

புஜங்கழளப் ிடிக்ழகயில்

எனக்கு

அச் மொக

ிடிக்க முடியேில்ழல” என்றொள். அேள் வ ச்சு ேைியொக

இருக்கிறது.

என்

இரு

ழககழளக்

ற்று முன் ப ன்ற உன்னதத்ழத தனக்குள்

மழறத்துக்பகொள்ள ேிழைகிறொள் என்று ேிதுரன் நிழனத்துக்பகொண்டொன். “நொன் உங்கள்வமல் பகொள்ேபதன்றும்

ினம்பகொண்டிருக்கக் கூடொது அன்ழனவய” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “ஆனொல் நொன் எேரிடம் பதரியேில்ழல…

என்

உடலும்

நீங்களும்

மட்டுவம

ஆட்டிய டி “என் உடல் வகொட்ழட வ ொலிருக்கிறது. இதற்குள் நொன்

இருக்கிறீர்கள்

எனக்கு”

என்றொன்.

ினம்

தழலழய

ிழறயுண்டிருக்கிவறன்… நிழனேறிந்த நொள்முதல்

இதன் மூடிய சுேர்கழள அழறந்துபகொண்டிருக்கிவறன்…”

“ஹஸ்தி ஆண்ட இந்நகரம் இருக்கிறது உனக்கு… நீ அதன் மன்னன்” என்றொள் அம் ிழக. “ஆம், அன்ழனவய. எனக்கொக அல்ல. உங்களுக்கொக. உங்கழள வ ரர ி ஆக்குேதற்கொக நொன் இந்நகழர ழகப் ற்றுவேன். அதற்கொக

ிதொமகழனவயொ

மூதன்ழனழயவயொ எேழரக்பகொல்லவும் அஞ் மொட்வடன்” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். அேள் ழககழளப் ிடித்து ஆட்டிய டி “உங்களுக்கொக இந்த உலழக அைிப்வ ன்… உலழகவய அைிப்வ ன்” என்றொன். ேிதுரன் “அர ி, நொன் ப ல்லவேண்டிய வநரம் ேந்துேிட்டது.

ஷ் ீ ம

வநொக்கத்ழதயும்

திருதரொஷ்டிரனிடம்

பதரிேிக்கிவறன்”

என்றொன்.

அம் ிழக

ிதொமகழர கொணவேண்டும். தங்கள் ேிருப் த்ழதயும் “ஓய்பேடு

தொர்த்தொ.

உன்

உடல்

கழளத்திருக்கிறது” என்று ப ொல்லி அேழன மஞ் ம் வநொக்கி இட்டுச்ப ன்றொள். அேள் ேிழட தரொததனொல் ேிதுரன் பேளிவய ப ன்று கொத்திருந்தொன்.

ற்று வநரத்தில் அேள் பேளிவய ேந்தொள். ேிப்ரன் யொவைந்திய இரு சூதர்களுடன்

உள்வள ப ன்றொன். “துயில்கிறொன்”

என்று

அம் ிழக

ப ொன்னொள்.

“நொன்

மிகவும்

அஞ் ிேிட்வடன்”

என்றொன்

திபனட்டு ேருடங்களொக வ ர்ந்திருக்கிறீர்கள். அேன் இதுேழர ஒருமுழறவயனும் உன்மீ து என்றொள் அம் ிழக. ேிதுரன்

ேிதுரன்.

ஓங்கி

அேனும்

ிந்தித்ததுவம ேியந்து “இல்ழல அர ி” என்றொன்.

“எனக்கு நிகரொக உன்மீ தும் அேன் வ ரன்பு பகொண்டிருக்கிறொன். நொன் வநற்று உன்ழனப் ற்றி தழரழய

“நீயும்

ினம் பகொண்டிருக்கிறொனொ?”

அழறந்தொன்.

வ

ொவத,

என்

தம் ி

நொன்

ொகவேண்டுபமன

ினத்துடன் வ

ேிரும் ினொல்

நொன்

ியவ ொது

ொழேவய

வதர்ந்பதடுப்வ ன் என்று கூேினொன்” என்றொள் அம் ிழக. ேிதுரன் வேறு திழ ழய வநொக்கி

ொர்ழேழய திருப் ிக்பகொண்டொன். “என் ழமந்தனின் மனம் கடல்வ ொன்றது. அேனிடம்

ிறுழம ேொைொது. அழத நொன் நன்றொக அறிவேன்” என்றொள் அம் ிழக. அேள் குரல் தீயூழ்

அேனுக்கு

அன்ழனயொவனன்.

ேருகிறொன்.” அேளொல் வ ேிதுரன்

உங்கழள

“ ற்றுமுன்

என்னுழடய

முடியேில்ழல.

நீங்களிருேரும்

இருந்த

அறிந்துபகொண்டிருந்தொர்.

நிழனத்துக்பகொண்வடன்.

அன்ழனவய

அழனத்து

நிழலழயக்

நீங்கள் நீங்கள்

ிறுழமகழளயும்

கண்வடன்

ஏழு ிறேியின் இைந்தழே

அன்ழனவய. நல்லூழை

அழனத்தும்

அேர்

ற்று இறங்கியது. “என்னுழடய

திபனட்டொண்டுகளொக கன்ழற

நக்கும்

அழடந்தேர் ேடிேில்

அேன்

தொங்கி

சுவ ொல

அர ர்

என்று

அப்வ ொது

ேரேில்ழலயொ?

ஆண்மகன்களின் ஆற்றல். நூறு ஆண்மகன்களின் அன்பு… ேிைியிைந்தேரின் ழககளில் எழும் அன்ழ

த்து

ிறர் தரமுடியுமொ

என்ன?” என்றொன். அம் ிழக

உதடுகழள

ப ொல்லப்வ ொகிறொய்?”

கடித்துக்பகொண்டு

என்றொள்.

ேிதுரன்

வ

ிலகணங்கள்

ொமல்

நின்றொன்.

நின்றொள்.

“அேரிடம்

ின்பு

வ

“நீ

ிப் ொர்.

ஷ் ீ மரிடம்

அேர்

ப ன்று

என்ன

ஒப்புக்பகொண்டொபரன்றொல் வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

39

அழனேருக்கும் நல்லது. இல்ழலவயல் நொன் என் ேைியில் ப ல்வேன்” என்றொள். ஆ ியளித்துேிட்டு அம் ிழக திரும் ி நடக்க ேிதுரன் அேழள

ற்றுவநரம் வநொக்கி நின்றிருந்தொன்.

ேிதுரன் பேளிவய ேந்து தன் ரதத்தில் ஏறிக்பகொண்டொன். களஞ் ியத்தில் அத்தழன

ணிகள்

ேிரும் வுமில்ழல. இழறத்து

இல்லொமல்

ஊற்றில்

முடிக்கேில்ழல

நிழறேொக

வதங்கும்

நீழர

என்றொல்

மறுநொள்

அதற்கொகத்தொன் ஓடுகின்றன. அரண்மழனக்வகொட்ழட

அேனொல்

அள்ளி

இருக்க

இழறப் துவ ொலத்தொன்.

கொழல

உடலும்

அழடந்தவ ொதுதொன்

ேிதுரன்

ஆனொல்

ணிகள்

உள்ளமும்

ஷ் ீ மர் அதற்கொகத்தொன் ஆயுதங்கழளப்

முகப்ழ

ணிகள் மிகுந்திருப் ழத எண்ணிக்பகொண்டொன். முடிேதில்ழல.

ணிகழள

ேைியொக

எஞ் ிய

அேன்

ஆற்றழல

சுழமயொகிேிடுகின்றன.

குதிழரகள்

யில்கிறொர்.

எங்கும்

ஒரு

ர ரப்ழ

உணர்ந்தொன்.

குரல்களுடன் ேரர்கள் ீ அங்குமிங்கும் ஓடிக்பகொண்டிருந்தனர். ேண்டிகளில் ேிதேிதமொன ஆயுதங்களும்

உற் ொகமொன ப ொருட்களும்

முன்னும் ின்னும் ப ன்றன. எதிர்ப் ட்ட அழனத்து ேரர்களின் ீ முகங்களிலும் மகிழ்ச் ியும் வேகமும் பதரிந்தன. ரதத்ழத பமல்ல

ஓட்டச்ப ொல்லிேிட்டு

ொர்த்த டிவய

ப ன்றொன்.

உருக்கி

ஊற்றப் ட்ட

உவலொகம்வ ொல

பேயில்

ப ொைிந்து

பகொண்டிருந்தது. அதில் நிைல்கள் துரத்திேர மக்கள் ேிழரந்துபகொண்டிருந்தனர். நொற் ந்தியில் சூதப் ொடகன் குழகேிட்படழுகிறது. ேிைிமுழனகள்!” குடிமக்களின்

ொடிக்பகொண்டிருந்தொன் “ேருகிறது ப ரும்வ ொர்!

ேில்நொண்கள்

இறுகட்டும்.

இறுகட்டும்

ொரதத்ழத பேல்ல அஸ்தினபுரி என்னும் புலி

உள்ளங்கள்.

அம்புநுனிகள்

மின்னட்டும்.

மின்னட்டும்

ிலகணங்கள் திழகத்த ின் ேிதுரன் அழனத்ழதயும் புரிந்துபகொண்டொன். அங்வக சூதழனச் சூழ்ந்திருந்த

ற்களும் கண்களும் ஒளியுடன் பதரிந்தன.

“இது வகொழட. எரிகிறது

நிலம்.

தறிப் துங்குகின்றன

றழேகள். அனல் ப ொைிந்து

பதற்குேொனில் மின்னல்கள் எழுகின்றன. துயிபலைப்வ ொகும்

திழ கழள மூடுகிறது. ஆனொல்

ிம்மம் வ ொல ேொனம் பமல்ல முைங்குகிறது” சூதன் குரல்

எழுந்தது. “ேரப்வ ொகிறது மழை! ேிண்ணின் கங்ழககள் மண்ணிறங்கப் வ ொகின்றன. ப ருபேள்ளம் வகொடி ர்ப் ங்களொக டபமடுத்து

பதருக்கழள

நிழறக்கும்.

வகொட்ழடக்கதவுகழள

உழடக்கும்.

அரண்மழன

முகடுகழள

மூழ்கடிக்கும்.

அரியழணகழளத் தூக்கி ேசும்!” ீ “மொகதன் அஞ் ி ேொயிழல மூடுகின்றொன்.

ொஞ் ொலன் அழறக்குள்

துங்கிக்பகொண்டொன். மொளேன் கப் த்ழத இப்வ ொவத

எடுத்துழேத்துேிட்டொன். அங்கன் தன் மகழள அலங்கரிக்கிறொன். ேங்கன் நொணயங்கழள

அள்ளி

சூதனின்

ப ட்டியில்

வ ொட்டு

குதூகலித்தனர்.

யந்து ஓடிேிட்டொன்.” கூச் ல்கள்,

“ ொர்தேர்ேம்

அஞ் ிய

குைந்ழத

ிரிப்புகள்.

அன்ழனழய

கொத்திருப் து வ ொல அமர்ந்திருக்கிறது இவதொ!” ேிதுரன்

ரதத்ழத

நிழறந்திருந்தது.

ஓட்டினொன். குதிழரகளில்

புழுதி ேந்த

றந்த நொன்கு

பதருக்களில்

பேயில்கொய்ந்த

ழடேரர்கள் ீ

ந்ழதழய

ஒட்டி

சுேர்ப் ரப்புகளிலிருந்து

அனல்

நின்றுபகொண்டிருந்த

ேந்து

குடிகொரர்களிடம்

“கிளம்புங்கள்… நொற் ந்திகளில் கூடி நிற் ேர்கள் தண்டிக்கப் டுேொர்கள்… ரதங்களுக்கு ேைிேிடுங்கள்” என்று கூேினொர்கள். எேழரயும் தீண்டொமல்

ொட்ழடழயச் சுைற்றிய டி குதூகலித்துச்

ிரித்த டி குளம் டிகள் ஒலிக்க கடந்துப ன்றனர்.

மனித ஆயுதங்கள். அேற்றுக்குப் ப ொருள்ேருேவத வ ொரில் மட்டும்தொன். வ ொரில் இறப் வத அேற்றுக்கொன முழுழம. ேிதுரன்

ிரித்த டிவய நகரினூடொக கருவூலம் வநொக்கிச் ப ன்றொன்.

5.4.2014

மழைப்பாடல் 10 கானல்வெள்ளி 6 மொழலயில் ஏறினொன்.

ீஷ்மழர

ஆனொல்

தன்னறத்ழத

ந்திப் தொ

அேனொல்

அேன்

ேல்லழமேொய்ந்த

வேண்டொமொ

அேழரச்

கண்டழடயும்

இருேர்

அழத

என்ற

ஐயத்துடன்

ேிதுரன்

ந்திக்கொமலிருக்கமுடியொது

தருணம். ஆடுகிறொர்கள்.

அேன்

ஈடு டும்

அதில்

அேன்

என

கருவூலத்ழதேிட்டு அேவன

முதல்

நொட்களொக இழே இருக்கலொம். ின்மதியத்தில்

நகரபமங்கும்

பமல்லிய

நீரொேிவ ொல

ஏவதொ

அர ியல்

ஈடு டொமலிருக்க

ிந்தழனழய ேிலக்கவே அேனொல் முடியொது. ஒருவேழள அேன் ேொழ்க்ழகயில் நிழறந்து

பேளிேந்து

உணர்ந்தொன்.

அது

மதிேிழன.

முடியொது.

அேழனேிட

அதிலிருந்து

தன்

ிறகு உளவேகத்துடன் நிழனவுகூரும்

மூச்சுத்திணறச்ப ய்தது.

மதில்சுேர்களில்

அமர்ந்திருந்த கொகங்கள் தொகத்தொல் தேிப் ழே வ ொல ப ந்நிறமொன உள்நொக்குகழளக் கொட்டி அலகுதிறந்து அடித்தொழடயுடன் அமர்ந்திருந்தன.

ரதத்தில்

அேனுழடய

சுக்களின் கண்களில் நீர்ேைிந்த தடங்கள் ஆைமொகப்

ழதக்கும்

திந்திருந்தன. பமொத்த நகரமும்

மழைக்கொக ஏங்கிக்பகொண்டிருந்தது. ஆனொல் அக்கணவம மழை ப ய்யும் என் து வ ொன்ற இறுக்கம் ஒவ்பேொருநொளும் நீடித்து ஒரு ிலதுளிகள் ேொனிலிருந்து ப ொட்டுேதில் முடிந்தது. ரதம்ப ன்ற ேைிபயல்லொம் மணம்வ

அேவர

ீஷ்மரிடம் வ

ப ல்லேில்ழல

உறுதிப் டுத்தியிருந்தொன்.

வேண்டிய ப ொற்கழள எண்ணியேொவற ேிதுரன் ப ன்றொன். கொந்தொரத்துக்கு என் து

உண்ழமயொனப ய்தி

அப் டிபயன்றொல் கொந்தொரத்துடனொன

மண உறவு

என் ழத

அேன்

முந்ழதயநொவள

அேருக்கு உடன் ொடொனதல்ல என்றுதொன்

ப ொருள். அேரது மனநிழலழய அேனொல் கணிக்கமுடிந்தது. ஆனொல் அழத அேர் எப் டி ப யலொக ஆக்கப்வ ொகிறொர் என்றுதொன்

புரியேில்ழல.

அேழர

அேன்

பதரிந்திருந்தொன்,

அறிந்திருக்கேில்ழல.

திபனட்டொண்டுகளொக

ஒவ்பேொருநொளும் வகட்டறிந்து பகொண்டிருந்த மனிதர். ஒரு புரொணக் கழதமொந்தர்வ ொல. ஷ் ீ மரின் ஆயுத ொழலயில் ஹரிவ னன் அேழன ேரவேற்றொன். “நொன்

ிதொமகழரப்

ொர்க்க ேந்திருக்கிவறன்” என்றொன்.

ஹரிவ னன் “ப ொறுங்கள் அழமச் வர. அமருங்கள்” என்று ப ொல்லிேிட்டு உள்வள ப ன்றொன். திரும் ிேந்து

அேர்

ழடக்கலப்

யிற் ியில்

இருப் தொகவும்

உ

ொழலயில்

ஷ் ீ மரிடம் ப ொல்லிேிட்டு

கொத்திருக்கும் டி

ஆழணயிட்டதொகவும்

ப ொன்னொன். உள்வள ஆயுதங்கள் வமொதும் உவலொகஒலி வகட்டுக்பகொண்டிருந்தது. வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

40

ஷ் ீ மரின் உ

ொழல மிக எளிழமயொக இருந்தது. எந்த வநர்த்தியும் இல்லொத மரப்ப ொருட்கள். அைகற்ற

மூழலயில்

மடங்கிப்வ ொன

ேொட்கள்.

ஷ் ீ மர்

ஒரு

துறேியின்

ேொழ்க்ழகழயத்தொன்

ணிக்கருேிகள்.

ேொழ்கிறொர்

என

நிழனத்துக்பகொண்டொன். எந்த மனிதனுக்கும் ஒரு வ ொகம் உண்டு. ப ல்ேத்தில், ப ண்ணில், கழலயில், அதிகொரத்தில், அகங்கொரத்தில். இந்த மனிதரின் வ ொகம் எது? அழேபயதிலுவம அேருக்கு ஈடு ொடிருப் துவ ொலத் பதரியேில்ழல. அேர் தனிழமசூழ்ந்தேர்

என்றொர்கள்.

கொட்டில்

வேட்ழடயொடுழகயில்

மிகவும்

மகிழ்வுடன்

இருப் ொர்

என்றொர்கள்.

அப் டிபயன்றொல் அேர் தன்ழன தொவன அருந்து ேர். அந்த

எண்ணம்

ேந்ததும்

அழலயழேக்கிறது. ேொழ்க்ழககழள

ேிதுரன்

ேிதேிதமொன

மலர்ந்தொன்.

ஆம்,

ேொழ்க்ழககழள

ேொழ்ந்துபகொண்டிருக்கிறொர்.

அதுதொன்.

அழதத்தேிர

ேொைச்ப ய்கிறது.

வ ொகியொக,

வேறில்ழல.

அேருழடய

குடிகொரனொக,

அதுதொன்

கற்கனவுகளில்

துறேியொக,

வேளிரொக,

அேர்

ஆயனொக,

அேழர

எண்ணற்ற ேணிகனொக

ேொழ்கிறொர். தன் அகக்கற் ழனகளொல் தன்ழன முழுழமயொக நிழறத்துக்பகொள்கிறொர். அேர் அஸ்தினபுரியின்

ிதொமகர்

அல்ல. அது அேரது ஓடுதொன். உள்வள அேர் ஒரு மனிதத் திரள்.

ஷ் ீ மர் அர சூழ்ச் ிழய அறிந்தேரல்ல என்றுதொன் சூதர்கள் ப ொன்னொர்கள். வநரடியொன உள்ளம் பகொண்டேர் என்றும் முழறழமப்

வ ச்சுக்கழளயும்

முதல்நொளிவலவய

முகத்துதிகழளயும்

அேருக்கு

ேிரும் ொதேர்

மனிதர்கழளப் ற்றி

மதிப் ிட்டிருந்தொன். அேழர எளிய கொங்வகயன் என்று எண்ணுேது உடம் ில் ேியர்ழே ேைிய வகட்டது.

ேிதுரன்

அேழர

ொல்ழேயொல் துழடத்த டி ேணங்கி

முகமன்

என்றும்

பதரிந்துபகொள்ள

ப ொன்னொர்கள்.

புதியதொக

அேருடன்

ஏதுமில்ழல

வ

என்று

ிய

அேன்

ிழை.

ஷ் ீ மர் ேந்தொர். அப் ொல் அேரது

ப ொன்னொன்

“தங்கழள

ந்திக்கும்

ீ டர்கள் கழலயும் வ ச்ப ொலி வ று

மீ ண்டும்

எனக்குக்

கிழடத்திருக்கிறது.” ஷ் ீ மர்

ட ீ த்தில் அமர்ந்த டி “உன் ேருழகழய எதிர்வநொக்கி இருந்வதன்” என்றொர். புன்னழகயுடன் “நீ ேிழளயொடும் முதல்

அர ியலொடல் இது. உன்னொல் எங்கும் அமரமுடியொது. நீ அம் ொலிழகழயயும் அம் ிழகழயயும் வ ரர ிழய

ந்தித்திருப் ொய். ஆனொல்

ந்தித்திருக்கமொட்டொய். ஏபனன்றொல் இழத நீவய முடிக்க ேிரும்புகிறொய்.”

ேிதுரன் புன்னழகத்து “ ிதொமகர் இழத ஊகித்தது எனக்கும் ேியப் ளிக்கேில்ழல” என்றொன். “அழத ேிட வநரடியொக என்னிடம் ப ொன்னது இன்னும் எதிர் ொர்த்ததுதொன்.”

ஷ் ீ மர்

ிரித்தொர். “ ிதொமகவர, நொன் தங்களிடம் என் தழமயனின்

தூதனொக ேந்திருக்கிவறன். அேர் கொந்தொர நொட்டு இளேர ிழய மணப் தில் ஈடு ொட்டுடன் இருக்கிறொர்” என்றொன். ஷ் ீ மர் புன்னழக ப ய்தொர். ேிதுரன் “தங்கழளப்வ ொலவே நொனும் வநரடியொகவே வ கொந்தொரநொட்டுக்கு

ப ல்லப்வ ொேதில்ழல

என்றும்

ல த்ரழர

ேிரும்புகிவறன்

அனுப் ேிருக்கிறீர்கள்

ிதொமகவர. தொங்கள்

என்றும்

அேருக்கு

ப ய்தி

ப ன்றிருக்கிறது” என்றொன். “அதில் மந்தணம் ஏதுமில்ழல. அர முழறவய”

என்றொன்.

ல த்ரர் நொழளக்கொழல கொந்தொரநொட்டுக்குச் ப ல்கிறொர்” என்றொர்

“ஆனொல்

தொங்கள்

வநரடியொகச்

ப ன்று

கொந்தொர

மன்னரிடம்

வ

ஷ் ீ மர். ேிதுரன் “அது

ேில்ழல

என்றொல்

தூது

லிக்கொது என் ழத அழனேரும் அறிேர்” என்ற ின் “வ ரர ிக்கு அழத எேரும் ப ொல்லவேண்டியவத இல்ழல” என்றொன்.

“அன்ழன அழத அறியட்டும் என்றுதொன் நொன்

ல த்ரழர அனுப்புகிவறன்” என்றொர்

ஷ் ீ மர். “இந்த மணம் நிகழ்ேழத நொன்

ேிரும் ேில்ழல.” “இருநொடுகளுக்குவம

நல்லது

இந்த

மண

உறவு”

என்று

ேிதுரன்

ப ொன்னொன்.

“தொங்கள்

அறிந்திருப் ர் ீ கள்.

ப ன்ற

ஐம் தொண்டுகளுக்கும் வமலொக அஸ்தினபுரியின் ேரிச்ப ல்ேத்தில் ேளர்ச் ி இல்ழல. இரு த்ழதந்தொண்டுகளொக

ீரொக

ேழ்ச் ீ ி பதன் டுகிறது. நொடு ஒரு ப ொருள்துழற அைிழேவநொக்கிச் ப ன்றுபகொண்டிருக்கிறது என்றுகூடச் ப ொல்லலொம்.” ஷ் ீ மர் “அழத நொன் வநற்று வ ரர ி வ சும்வ ொவத உய்த்தறிந்வதன். கங்ழகக்கழர நொடுகள் வமல்

பேல்ல திட்டமிடுகிறொர் அேர். கங்ழகக்கழரயின் அழனத்துச்

ழடபகொண்டுப ன்று

ந்ழதகழளயும் துழறகழளயும் ழகப் ற்ற நிழனக்கிறொர்”

என்றொர். “ஆம், அது ஒன்வற ேைி” என்றொன் ேிதுரன். ஷ் ீ மர் “நீயும் உன் அழமச் ர்குழுவும்தொன் ப ண்களின்

இயல்பு

எதிலும்

தன்

அேருக்கு இந்த எண்ணத்ழத அளித்திருப் ர் ீ கள் என நொன் உணர்ந்வதன்.

தனியுணர்ச் ிகழளயும்

கலந்துபகொள்ேது…

அழதவய

வ ரர ியும்

ப ய்கிறொர்.

இப் ழடபயடுப் ில் தன் ேஞ் ங்கழளத் தீர்த்துக்பகொள்ளத் திட்டமிடுகிறொர்” என்றொர். “அழத நொன் அனுமதிக்கமுடியொது. ொரதேர்ேத்தில் வ ொழரக்பகொண்டுேர நொன் ஒப்புக்பகொள்ளமொட்வடன்.”

“ ிதொமகவர,

நீங்கள்

“ஒருவ ொதும்

வ ரர ிழய

இல்ழல.

பேறுபமொரு

ஆனொல்

ப ண்ணொக

ப ண்ணொக

நிழனக்கிறீர்களொ

நிழனக்கிவறன்.

ஆண்கழளேிட

என்ன?”

என்றொன்

இருமடங்கு

ேிதுரன்.

ிறப் ொக

ஷ் ீ மர்

ப ண்களொல்

அதிகொரத்ழதக் ழகயொளமுடியும். மும்மடங்கு கூர்ழமயொக அர ியல் மதிேிழனகளில் ஈடு ட முடியும். நொன்குமடங்கு கேனத்துடன் ப ொருளியழல நடத்தமுடியும்… அதற்கு ேொழும் உதொரணம் நம் வ ரர ி” என்றொர். “ஆனொல்

ஆட் ியொளனுக்கு

ப ருந்தன்ழம

என்று

ப ொறுத்தருளவும்

இேற்றில்

ப ொல்லலொம்.

ிறியேர்கழள

அத்தழகயேர்கவள” என்றொர்

எந்தத்திறனும் ிறியேற்றுக்கு

ேிரும் வும்

மனம்

இல்லொமலிருக்கலொம். அப் ொல்

ஒன்றுமட்டும்

நின்றுபகொண்டிருத்தல்.

பகொண்டிருத்தல்.

ேரலொற்றின்

அே ியம் அவத மயம்

மொப ரும்

வதழே.

அழத

ிறியேர்கழள

க்ரேர்த்திகபளல்லொம்

ஷ் ீ மர்.

தன் கருத்துக்களொவலவய முன்பனடுக்கப் ட்டு

ஷ் ீ மர் ப ொன்னொர் “ப ண்களில் அந்தப் ப ருந்தன்ழமதொன் மிக அரிதொகக்

கொணப் டுகிறது. அது ஏன் என்று எனக்குப் புரியேில்ழல. அேர்களில் உள்ள தொய்ழமதொன் அதற்குக் கொரணம் என்று வதொன்றும். பகொள்ழககழள ேிட, கனவுகழளேிட ழகயில் இருக்கும் குைந்ழத என்னும் பமய் ப ரிபதன்று அேர்கள் நிழனக்கிறொர்களொ? என்னொல் புரிந்துபகொள்ளமுடியேில்ழல…”

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

41

அேர்

ிலகணங்கள்

எண்ணும்

ப ண்

ொளரம் ேைியொக வநொக்கிய டி தொடிழய நீேினொர். “…அதிலும் தன்ழன தனிழமப் டுத்தப் ட்டேளொக

மிக

ஆ த்தொன

ஆட் ியொளர்.

அேள்

எேழரயும்

நம்புேதில்ழல.

தன்ழனயும்

தன்

குலத்ழதயும்

நிழலநொட்ட அேள் எழதயும் ப ய்ேொள்.” “அன்ழனழயத்

பதளிேொகவே

புரிந்துபகொண்டிருக்கிறீர்கள்

ிதொமகவர”

என்றொன்

அேழரயும் அேரது குலத்ழதயும் நிழலநிறுத்துேதற்கொனழே மட்டும் அல்ல. பநஞ் ில் உள்ளது.”

ேிதுரன்.

ொரதேர்ேம்

“ஆனொல்

அேரது

கனவுகள்

ற்றிய கனவு ஒன்று அேர்

ஷ் ீ மர் “ஆம் அழத நொன் அறிவேன். அதற்கொகவே நொன் அேரது கருேியொக இருக்கிவறன். ஆனொல்

அதன்ப ொருட்டு இங்வக ஒரு குருதிநதி ஓடுேதற்கு நொன் துழணநிற்க முடியொது.” “தங்கள் எண்ணம் என்ன?” என்று ேிதுரன் வகட்டொன். “வ ரர ி என்னிடம் ப ொல்லிேரக்கூடிய அேரது கனவுக்கு இழயந்த ஒரு மண உறவு.

ொரதேர்ேத்தில் உருேொகிேரும் ஏவதனும் ஒரு புதிய அர குலத்தில் ப ண்பணடுப்வ ொம். இன்னும்

ேத்ரியநிழலழய அழடயொத சூத்திர அர குலங்கள்

ல உள்ளன. கூர்ஜரம், சூரவ னம், மொத்ரம்… சூத்திர அர குலங்கள்

எழுந்து ேரவேண்டுபமன்றுதொவன அர ி ேிரும்புகிறொர்கள். ஏன் மகதத்திடவம நொம் மணம்வ

முடியும். நீ ப ொன்னொவய

மகதம் ேல்லழம மிக்க அர ொக ேரும் என்று. உன் வ ரன்ழன மகதத்ழத அைிக்க நிழனக்கிறொர். நொன் மகதத்துடன் ஒரு மணவுறேின்ேைியொக அேர்கழள பேல்ல நிழனக்கிவறன்.” “ஆனொல் நம் அர ர் ேிைியிைந்தேர்” என்றொன் ேிதுரன்.

ஷ் ீ மர் “ேத்ரியத் தகுதி ப றொத அர ர்களுக்கு நம்முடன் ஒரு

மணவுறவு என் து ப ரிய ேொய்ப்பு. ஆகவே மன்னருக்கு ேிைியில்ழல என் ழத அேர்கள் ப ரிது டுத்தப்வ ொேதில்ழல. உண்ழமதொன்,

மகதம்

எளிதொக

முடிபேடுத்துேிட்டொர்

என் ழத

ஒப்புக்பகொள்ளொது. ேிதுரன்

ஆனொல்

நொம்

புரிந்துபகொண்டொன்.

ஏன்

முயன்று ொர்க்கக்

இேழர

கூடொது?”

பேல்லமுடிந்தொல்

என்றொர்.

தன்

ஷ் ீ மர்

மதிசூழ்ழகயின்

முதல்ப ரும் பேற்றியொக அது அழமயும் என்று வதொன்றியது. “ ிதொமகவர,

தங்கள்

மகிழ்ேிக்கின்றன.

எண்ணத்ழத

ஆனொல்

முழுழமயொகவே

ப ன்ற

ஏற்கிவறன்.

திபனட்டொண்டுகளில்

தங்கள்

இங்வக

கருழணயும்

நிகழ்ந்தழே

ப ருவநொக்கும்

தங்கள்

அறிதலுக்கு

என்ழன ேந்திருக்க

ேொய்ப் ில்ழல. ேத்ரிய அரசுகளுக்கிழடவய பூ ல் எப்வ ொதும் இருப் துதொன். அழேபயல்லொம் எளிய குலச் ண்ழடகள், ஆணேவமொதல்கள்.

அேர்களொல்

ொரதேர்ேம்

எப்வ ொதும்

குருதியில்

நழனந்த டியும்

இருக்கிறது.

ஆனொல்

ப ன்ற

திழனந்தொண்டுகொலத்தில் ேங்கம் ேைியொக ேரும் ப ருநொேொய்கள் ேைியொக ேிரிேொன ேணிகம் உருேொகி ேருகிறது.

மொமி த்துக்குப்

வ ொரிடும்

ஐந்துேருடங்களில் டகுகழள

ப ந்நொய்க்கூட்டம்

ேத்ரியர்கள்

மகதம்

நடுவே

தீழேத்துக்

வ ொர்பதொடுக்கக்கூடுபமன வ

வ ொல

ேத்ரியகுலம்

இரு த்பதட்டு

வ ொர்க்ள்

பகொளுத்தியிருக்கிறது.

அச்ப ல்ேத்துக்கொக

நடந்திருக்கின்றன.

மகதம்

மீ து

ண்ழடயிடுகிறது.

ப ன்ற

ேங்கமும்

மொதம்கூட

கலிங்கமும்

ப ன்ற

ேங்கத்தின் இழணந்து

ிக்பகொண்டிருக்கிறொர்கள்” ேிதுரன் ப ொன்னொன்.

“இச்சூைலில் நொம் எந்த நொட்டுடன் மண உறவுபகொண்டொலும் அந்தநொட்டின் அழனத்து எதிரிகழளயும் நொமும் ப றுவேொம். அந்த

மணவுறேொல் நொம் ப றும் ப ல்ேத்ழதயும்

நட்ழ யும்

ேிட

வ ொரும்

ழகயும்தொன்

அதிகம்” என்று

ேிதுரன்

பதொடர்ந்தொன். “அத்துடன் உருேொகிேரும் சூத்திர அரசுகளுடன் நொம் மணவுறவு பகொண்வடொபமன்றொல் நொம் இங்கு ஒரு

சூத்திரமன்னர்களின் கூட்ழட உருேொக்கமுழனகிவறொம் என்வற ேத்ரியர் புரிந்துபகொள்ேொர்கள். நமக்கு எதிரொக அேர்கள் ஒருங்கிழணேொர்கள். அேர்களின் ஒட்டுபமொத்த எதிர்ப்ழ ஷ் ீ மர்

ப ொல்

என் துவ ொல

ப ருக்கியொகவேண்டிய முடியொது.

நொம்

தொடிழய

நிழலயில்

ேணிக

இருக்கிவறொம்.

எல்ழலகழள

நொேொய்கள் வதழே. நம்முழடய

நீேிய டி மட்டுவம

பேல்ல நம்மிடம் நிதிேல்லழம இன்றில்ழல.” ொர்த்தொர்.

“அத்துடன்

வேள்நிலங்கழளயும் ப ருக்க

முடியும்.

ழட லமும் ப ருகியொகவேண்டும்.”

நொம்

ஏவதனும்

ஆய்நிலங்கழளயும்

அதற்கு

நம்மிடம்

ேைியில்

ப ல்ேத்ழதப்

நொம்

இனிவமல்

ப ருக்க

இன்னும்

ேல்லழம

ேொய்ந்த

அேழரக் கூர்ந்து வநொக்கிய டி ேிதுரன் ப ொன்னொன் “அழனத்துக்கும் உரிய தீர்வு கொந்தொரத்தின் மணவுறேில் உள்ளது. நம் ழட லமும் நிதி லமும் ப ருகும். கங்ழக ேணிகத்ழத அழதக்பகொண்டு ேிரிேொக்கம் ப ய்துபகொள்ளமுடியும். நமக்கும் கொந்தொரத்துக்கும் அதுவே.”

உறவு

உருேொனொல்

நம்ழம

ேத்ரியர்கள்

அஞ்சுேொர்கள்.

ிறிய இழடபேளி ேிட்டு ேிதுரன் “வ ரர ி ப ொல்ேதுவ ொல நொம்

ழட லம்

உருேொக்கும்

அச் வம

வ ொதும்.

நொம்

மகதத்ழதயும்

வ ொழரத்

தேிர்ப் தற்கொன

ேைி

என் து

ழடபயடுக்க வேண்டியதில்ழல. நம்முழடய ேங்கத்ழதயும்

ணியச்ப ய்து

நமக்குரிய

உடன் டிக்ழககழள உருேொக்கிக் பகொள்ளலொம்” என்றொன். “நீ ஒரு

ிறந்த மதியூகி” என்று

என்ழனவய

மறு ிந்தழனக்குக்

ஷ் ீ மர் புன்னழக ப ய்தொர். “நீ என்ன ப ொன்னொலும் ஏற்கலொகொது என முடிபேடுத்திருந்த

பகொண்டுப ன்றுேிட்டொய்!”

முன்னொல்

நகர்ந்து

அேன்

வதொளில்

ழகழய

ழேத்தொர்.

“ஆனொல் நீ ப ொல்ேழத நொன் ஏற்கமுடியொது. இரு கொரணங்கள். ஒன்று உள்ளூர நீயும் உன்னுழடய வ ரர ிழயப்வ ொல வ ொருக்கொன ேிழைவுடன் இருக்கிறொய். நீ இன்று

ழடக்கலங்கழள

ொர்ழேயிட்டு அழனத்ழதயும்

ித்தமொக்கி ழேக்க

ஆழணயிட்டொய் என்று எனக்குச் ப ய்தி ேந்தது.”

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

42

ேிதுரன் வ

முற் ட

ஷ் ீ மர் ழகயமர்த்தி பதொடர்ந்தொர் “ேணிகத்ழத வமம் டுத்த நொன் வேறுேைி ழேத்திருக்கிவறன்.

வ ொவர இல்லொமல் நொம் ேளரும் ேைி. இந்த கங்ழகேைியில்தொன் இத்தழன அரசுகள் உருேொகியிருக்கின்றன. கொரணம் இந்நிலம் ேருேது

நீர்ேளம்

மிக்கது.

அதனொல்தொன்.

ேிடப்ப ரிய

பதன்கிைக்வக

ஆனொல்

ிந்துேின்

வமற்வக

ப ருக்கு

மகதமும்

ேங்கமும்

ப்த ிந்துவுக்கு

இருக்கிறது.

அதன்

பதற்வக

அப் ொல்

எல்ழலயில்

கலிங்கமும்

ேறண்ட

நம்ழமேிட

ொழலநிலம்.

வதே ொலத்

ேலிழமபகொண்டு

அவத மயம்

துழறமுகம்

கங்ழகழய

இருக்கிறது.

அங்வக

ேங்கத்துக்கும் கலிங்கத்துக்கும் ேரும் உலகேணிகர்கள் அழனேரும் ேந்து கூடிக்பகொண்டிருக்கிறொர்கள். அந்த நீர்ேைிழய நிழறக்கும் அளவுக்கு கூர்ஜரத்திடம் ப ொருள்ேளம் இல்ழல.” ஷ் ீ மர்

பதொடர்ந்தொர்

அழனத்ழதயும் நொம்

“நொன்

வநரில்ப ன்று

ொர்த்துேிட்டு

கூர்ஜரத்துடன்

ஓர்

ப ய்துபகொள்வேொம். ப ல்ேத்தில்

ேருகிவறன்.

உடன் டிக்ழக

நமக்கு

ேரும்

நொலில்

ஒரு ங்ழக

கூர்ஜரத்துக்கு

நீர்ேைிக்கொன

ேரியொகக்

பகொடுப்வ ொம்.

நம்முழடய

ேணிகம்

லமடங்கு ப ருகும்…

இங்கிருந்து

ிந்துேின் ழகேைிகள்

அருவகதொன்

என் து

நமக்கிருக்கும் ப ரும் ேொய்ப்பு. அழத நொம் யன் டுத்திக்பகொள்வேொம்.” ேிதுரன் ப ருமூச்சுேிட்டொன். புன்னழகயுடன் “இழத

உன்

வதொல்ேி

இழளயேவன,

இது

அவ்ேளவுதொன். அர ியல்

என

ஒரு

நொன்

நிழல.

உன்னளவுக்கு

மதியூகிகழள

என்றொர்

எண்ணொவத

அர ியல்

கூரிய

ந்தித்ததில்ழல”

ஷ் ீ மர்.

ேிதுரன்

“ ிதொமகவர,

தங்களுக்வக.

இறுதித்

வதொல்ேி

உங்களொல்

ப ரும்வ ொழர

இறுதிப்

ஒத்திழேக்கத்தொன்

நிறுத்தமுடியொது.

முடியும்.

ஒருவேழள

வ ொர்கள்

நிகழ்ந்தொல்

நிகைொமல்

வ ொகலொம்”

கண்கழள

வநொக்கி

“அஸ்தினபுரி

ிறிய

அந்தப்ப ரும்வ ொர்

என்றொன்.

ேிதுரன்

அேரது

ப ொன்னொன்

ிறநொடுகழள

பேன்று

வ ரர ொக ஆகுபமன்றொல் அந்தப் ப ரும்வ ொர் நிகைொது

தடுக்கமுடியும்…

முன் இருக்கும் ேொய்ப்பு.” “இழளயேவன,

நொன்

அது

ஒன்வற

முதியேன்.

நம்

எல்லொ

முதியேர்களும் தங்கள் ேொழ்நொள்கொலத்ழதப் ற்றி இறந்த ின்

அந்தப்

ப ரும்வ ொர்

நிகழுபமன்றொல்

அது

இழறயொற்றலின்

அனுமதிக்க மொட்வடன். எந்தப் வ ொழரயும் நொன் ஏற்கமொட்வடன்” என்றொர் ஒன்ழறக்

கொட்டுேன

வ ொலச்

சுருங்கின.

ேருந்தும் அநீதி ஒன்ழறச் ப ய்வதன்.”

“வ ொழரத்

தேிர்க்க

மட்டுவம

ஆழண.

என்

ிந்திப் ொர்கள்.

கண்முன்

அது

நொன்

நிகை

நொன்

ஷ் ீ மர். அேரது கண்கள் அந்தரங்கமொன ேலி

வேண்டுபமன் தற்கொகவே

நொன்

ஒவ்பேொரு

கணமும்

அேர் கொ ிநொட்டு இளேர ிகழளக் கேர்ந்து ேந்தழதப் ற்றிச் ப ொல்கிறொர் என்று ேிதுரன் புரிந்துபகொண்டொன். அதற்கு எப் டி எதிர்ேிழனயொற்றுேபதன்று அேனுக்குத் பதரியேில்ழல. அேன் ேணங்கிேிட்டு “நொன் கிளம்புகிவறன் தங்கள்

ித்தம்

மொறொபதன

அறிவேன்.

ஆனொல்

இன்றிரவு

என்

ப ொற்கழள

நீங்கள்

ிதொமகவர.

இன்பனொருமுழற

ிந்திக்கவேண்டுபமன்று வகொருகிவறன்” என்றொன். ழகதூக்கி ஆ ியளித்து

ஷ் ீ மர் எழுந்தொர். அேன் நடந்தவ ொது அேனுழடய வதொள்களில் ழகழய ழேத்த டி அேரும்

கூடவே ேந்தொர். எத்தழன உயரமொன மனிதர் என்று ேிதுரன் உள்ளூர ேியந்துபகொண்டொன். அழத அேர்

உணர்ந்து

புன்னழகப ய்து “என் கங்கர் குலத்தில் அழனேருவம உயரமொனேர்கள்தொன் இழளயேவன” என்றொர். “கங்கர்கள் இந்தத் தழலமுழறயில் தங்கள் உயரத்ழத இைந்துேிட்டொர்கள்” என்றொன் ேிதுரன். “அது ஏன் என நிழனக்கிறொய்?” என்றொர் கீ வை

உள்ள

ப ொல்லி

ந்ழதகழள

வநொக்கி

ஷ் ீ மர். “அேர்கள் முன்பு இமயத்ழத அண்ணொந்து வநொக்கி ேொழ்ந்தனர். இப்வ ொது

ேொழ்கிறொர்கள்”

என்றொன்

ேிதுரன்.

ஷ் ீ மர்

“ஆம்,

ரியொகவே

ப ொன்னொய்”

என்று

ிரித்தொர்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

43

அேர்கள்

முன்ேொயிலுக்கு

திருதரொஷ்டிரழன

ேந்தவ ொது

ழகப் ிடித்து

திருதரொஷ்டிரழன திருப் ியனுப் பதரிந்தது.

திருதரொஷ்டிரனின்

பேளிவய

ரதம்

இறக்குேழதயும்

ேந்து

கண்டொன்.

நிற் ழதயும் உடவன

அதிலிருந்து

ீஷ்மழர

ேிப்ரன்

அங்கிருந்து

இறங்கி

ேிலக்கிேிட்டு

முயல்ேழதப் ற்றிய எண்ணம் ேந்ததுவம அது முடியொதது என் தும் ேிதுரனுக்குத்

ந்திப்பு நிகழும்வ ொது அழத எப் டி ேைிநடத்துேது என்று அேன்

ிந்தழன ப ன்றது.

ஷ் ீ மர் ேொயிலருவக ப ன்று அழ யொமல் நின்றொர். பமன்கொற்றில் அேரது தொடியும் குைலும்

றந்துபகொண்டிருந்தன.

அழ யொமல் நிற்ழகயில்தொன் அேரது உடல் முழுழம பகொள்கிறது என ேிதுரன் நிழனத்துக்பகொண்டொன். அழ ேில்லொது நிமிர்ந்து

நிற் தற்பகன்வற

ிரம்மன்

ழடத்த

ழககழளயும் ஆட்டிக்பகொண்டு, முகேொழய ேிப்ரன்

“ ிதொமகர்”

என்று

ப ல்லவேண்டும்

பமல்லச்

என்று

திருதரொஷ்டிரன்

இரு

ஒன்றுமறியொதேன்.

ப ொன்னொன்.

நிழனத்தொலும்

அடுத்தகணம் முடிபேடுத்தொன்.

ப ய்த

ழகயூன்றி ேிழுந்தொன். தன்

அது

“எட்டடி

அேர்கள்

ஷ் ீ மர் கூர்ந்த

ழககழளயும்

நொன்

உடல்

என் துவ ொல.

திருதரொஷ்டிரன்

இறங்கி

அப் ொல்,

ந்திப் ழத

டிகளில்.”

இயல் ொக

ொர்ழேயுடன் ஒரு ப ொல்கூட வ

தன்

தழலக்குவமல்

ிழைகள்

அழனத்ழதயும்

ேிதுரன்

நின்று

திருதரொஷ்டிரழன

எதிர்பகொள்ேவத

ஷ் ீ மர்

தன்

ழகழயத்

தூக்கினொன்.

“ ிதொமகவர,

ப ொறுத்தருள்க”

என்ற டி

ஏவதொ

ப ொல்லப்வ ொனொர்.

அந்தக்

ழக

நடுங்கவே

வநொக்கிச்

ஞொனமில்லொத

அப் டிவய

திரும்

என்று குருடன்.

முன்னொல்

ிறிய தழலயொல் தழரழய மீ ண்டும் மீ ண்டும் முட்டிய டி “ஞொனமற்ற குருடன்

தூக்கி

கனத்த

வமல்

ொமல் நின்றொர்.

எளியேன்… எனக்கு அறிழே புகட்டுங்கள். என்ழன உங்கள் மொணேனொக ஏற்றுக்பகொள்ளுங்கள். உங்கள் பதய்ேங்கள்” என்றொன்.

இரு

ற்று முன்னொல் நீட்டிய டி முன்னொல் ேந்தொன்.

ரிந்து

ிதொமகவர…

ொதங்கவள என்

பதொழடயுடன்

ஒட்டி

ழேத்துக்பகொண்டொர். அேரது உதடுகளில் ப ொற்கள் ததும்புேழத ேிதுரன் உணர்ந்தொன். “எழுந்திரு குைந்ழத” என்றவ ொது அேருழடய பதொண்ழட அழடத்திருந்தது. “எழுந்திரு” என்று மீ ண்டும் உரக்கச் ப ொன்னொர். அேரது பநஞ்சு ேிம்முேழத ேிதுரன் கண்டொன். திருதரொஷ்டிரன் எழுந்து பநற்றியில்

டிந்த மண்ணுடன் ழககூப் ி ப ங்கனல் துண்டுகள் வ ொன்ற கண்களில் இருந்து நீர்

ேைிய

பமதுேொக

ழககூப் ி

நின்றொன்.

ஷ் ீ மர்

அேனருவக

ப ன்று

அேன்

வதொழளத்

தழுேி

தன்னுடன்

இறுக்கிக்

பகொண்டொர். “மூடொ, எளியேன் என்று என் முன் ேந்து எப் டிச் ப ொல்ேொய் நீ?” என்றொர். “நீ அஸ்தினபுரியின் வ ரர ன். உன்

ொதங்களில்

ொரதேர்ேம் ேந்து

ணியும். என் ேில்வமல் ஆழண” என்றொர்.

“தங்கள் அருள் மட்டும் எனக்குப்வ ொதும் குருநொதவர. இந்நொள் முழுக்க வேபறழதயும் நொன் எண்ணேில்ழல” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன்.

“நொன்

திருதரொஷ்டிரன்

தழல

என்றும்

உன்னுடன்

இருப்வ ன்.

ஆடிக்பகொண்டிருந்தது.

அேன்

என்

ேொழ்ேின்

கழுத்தில்

இறுதிக்கணம்

தழ கள்

இழு ட்டு

ேழர”

இழு ட்டு

என்றொர்

அழ ய

ஷ் ீ மர்.

தொழடழய

வகொணலொக கடித்திருந்தொன். “என்

ஆயுத ொழலக்குள்

ேொ”

என்றொர்

ஷ் ீ மர்.

“நொனறிந்த

அழனத்ழதயும்

நீயும்

உன்பனதிவர நின்று கதொயுதபமடுக்கமொட்டொர்கள்.” அேழன அழைத்துச்ப ன்று அமர்ந்துபகொண்டொர். புரியும்வ ொது

அேனுழடய

வதொள்கழளத்

எண்ணிக்பகொண்வடன்,

உன்ழன

தழுேிய

அேரது

குைந்ழதபயனத்

ழககள்

தூக்கி

கற் ொய்.

ொரதேர்ேத்தில்

எேரும்

ட ீ த்தில் அமர்த்தி அேன் அருவக அேரும்

ேருடி

இறங்கின.

ழகயிலிட்டு

“உன்னுடன்

ேிழளயொடொத

மற்வ ொர்

குழறபயல்லொம்

தீர்கிறது என்று… மக்கள் பமய்தீண்டல் வ ரின் ம் என்கின்றனர் ரிேிகள். அழத வநற்று அறிந்வதன்.” “நொனும்

வநற்று

அழதவய

உணர்ந்வதன்

குருநொதவர…

தந்ழதயின்

ழகயொல்

தண்டித்து

ேளர்க்கப் டொதேன்

நொன்.

அந்தக்குழற வநற்று தீர்ந்தது என்று. உங்கள் ழககளின் பதொடுழகழய என் உடல் இன்னும் அப் டிவய நிழனவுகூர்கிறது.” அேன்

முகம்

மலர்ந்தது.

“கங்ழகயின்

நீர்ப் ொ ி

ேொ ழன

உங்கள்

ேியர்ழேக்கு

இருக்கிறது.

ற்றுமுன்னர்தொன்

ஆயுதப் யிற் ிழய முடித்திருப் ீர்கள் என நிழனக்கிவறன்.” ஷ் ீ மர் புன்னழகயுடன் “ேொ, இன்வற உன் கல்ேிழயத் பதொடங்குகிவறன்” என்றொர். “இன்று ஏைொம் ேளர் ிழற. கல்ேி பதொடங்குேதற்குரிய நொள்.” திருதரொஷ்டிரன் ழககழள நீட்டிய டி எழுந்தொன்.

ஷ் ீ மர் அேன் ழகழயத் தட்டி “ழககழளக்

கீ வை வ ொடு. ழகழய நீட்டி நீ நடந்தொல் உன் எதிரி தன்னம் ிக்ழகழய அழடேொன்.

ிறழரப்வ ொலவே இரு. அதுதொன்

பதொடக்கம்” என்றொர். “ஆழண” என்றொன் திருதரொஷ்டிரன். “எழுேதற்கு

முன்

ேொ ழனழயயும்

ஒரு

கணத்தில்

ஒலிகழளயும்

நீ

ப ல்லவேண்டிய

பகொண்டு

அங்கிருப் து

திழ

என்ன

என்ன

என் ழத

என் ழத

முடிபேடு.

உன்னொல்

அங்கிருந்து

உணரமுடியும்.

ேரும்

அழனத்துப்

ப ொருட்களும் கொற்றில் இருக்கின்றன என் ழத மறேொவத. ஒன்று கொற்று அழதவநொக்கிச் ப ல்கிறது அல்லது அதிலிருந்து ேருகிறது.

கொற்ழற

உணர்ந்தொல்

நீ

அழனத்துப்

ப ொருட்கழளயும்

உணரமுடியும்.

கண்ழணேிட

ேிழரேிவலவய

நீ

உடலொல் அழனத்ழதயும் அறியமுடியும்.” திருதரொஷ்டிரன்

எழுந்து

நின்று

ப ேிகூர்ந்தொன்.

“தனுர்வேதத்தில்

கண்ணொக்குதல். ஏபனன்றொல் வ ொரில் ேரனுக்கு ீ கண் உதேொது.”

இழத

ிரதிருஷ்டி

ஷ் ீ மர் பதொடர்ந்தொர்

என்கிறொர்கள்.

பமய்ழய

“இக்குருகுலத்தின் நியதிகளில்

ஒன்று, ஒருமுழறக்குவமல் எதுவுவம ப ொல்லப் டொது என் துதொன். அது உனக்கும் ேிதி. நீ கற்றமுழறயில் இங்வக கல்ேி இருக்கொது. அழனத்தும் ப யலொகவே நிகைவேண்டும்.” “நொன்

எழதயுவம

கற்றதில்ழல

குருநொதவர”

என்று

திருதரொஷ்டிரன்

எனக்குப் புரியேில்ழல. நொன் வகட்கும் ேினொக்களுக்கு அேர்கள் ிழையல்ல.

நொன்

நொழளமுதல்

ஒரு

முதுசூதழர

உன்னிடம்

ப ொன்னொன்.

“ஆ ிரியர்கள்

தில்ப ொல்ேதுமில்ழல.” அனுப்புகிவறன்.

அேர்

கற்றுத்தரும்

எதுவும்

ஷ் ீ மர் “ஆம், அது அேர்களின் ப யர்

தீர்க்க ியொமர்.

அேரது

ஒவ்பேொரு ப ொல்லும் உனக்குப் புரியும்” என்றொர்.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

44

வமலொழடழய

எடுத்துச்

சுைற்றி

தன்

கண்கழளச்

சுற்றி

கட்டிக்பகொண்டொர்

ஷ் ீ மர்.

“உனக்கு

நொன்

கற் ிக்ழகயில்

கண்களில்லொமவலவய கற் ிக்கிவறன். அது நம்மிழடவய இன்னும் அணுக்கமொன புரிதழல உருேொக்கும்.” ேிதுரன்

பமல்ல

“ ிதொமகவர,

நொன்

கிளம்புகிவறன்”

என்றொன்.

ஷ் ீ மர்

“அவ்ேண்ணம்

ஆகுக”

என்று

ப ொன்ன ின்பு

திருதரொஷ்டிரனிடம் “மனித உடலின் மிக ேலிழமயற்ற இடம் எதுபேன்றொல் உடலின் முழு எழடழயயும் தொங்கும் கணுக்கொல்தொன். கேனி” என்றொர். ேிதுரன்

“ ிதொமகவர,

அறிேிக்கிவறன்”

வ ரர ிழய

என்றொன்.

ஷ் ீ மர்

நொன்

இன்றிரவு

கேனித்து

ஆனொல்

ந்திப்வ ன். இயல் ொகச்

தொங்கள்

கொந்தொரத்துக்குச்

ப ொல்ேதுவ ொல

“ஆம்,

ப ல்லும்

ப ய்திழய

அறிேித்துேிடு”

என்றொர்.

திருதரொஷ்டிரனிடம் “ஆகவே ஒருவ ொதும் நம் கணுக்கொல் எதிரியின் எந்த ஆயுதத்துக்கும் திறந்திருக்கலொகொது” என்றொர். பேளிவய ப ன்று தன் ரதத்தில் ஏறி மொழல மயங்கிேிட்டிருந்த நகரத்பதரு ேைியொகச் ப ல்லும்வ ொது ேிதுரன் புன்னழக புரிந்துபகொண்டிருந்தொன். அந்திபூழ க்கொக நகரத்தின் அழனத்து ஆலயங்களிலும் மணிகள் முைங்க நகரவம நழகப் து வ ொலிருந்தது.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

45

பகுதி மூன்று 6.4.2014

மழைப்பாடல் 11 புயலின் வதாட்டில் 1 ஷ் ீ மர்

ல த்ரழர

மட்டும்

துழணக்கழைத்துக்பகொண்டு

தனியொகத்தொன்

கொந்தொரத்துக்குச்

ப ன்றொர்.

அர முழறயொக

ப ல்ேதொக இருந்தொல் கூர்ஜரம், ப ௌேரீ நொடுகளிடம் அர உத்தரவு ேொங்கவேண்டும். அதற்குள் ப ய்தி முழுக்கப்

ரேிேிடும்.

ஷ் ீ மருக்கு தூதின் பேற்றிழயப் ற்றிய ஐயம் இருந்தது. கொந்தொரத்திலும்

ொரதேர்ேம்

ிற ேடக்கு நொடுகளிலும்

உடலூனமுற்றேர்கள் அர னொக பநறிமுழறகள் ஒப்புக்பகொள்ேதில்ழல. அஸ்தினபுரியில் திருதரொஷ்டிரழன அர னொக்க அது தழடயில்ழல என்று நிறுவுேதற்கொன நூல்கழளயும் அேற்றின் ேரிகழளயும் ேிதுரனிடமிருந்து பதரிந்துபகொண்டு சுேடிகளில் யணம்

ிரதியும் எடுத்துக்பகொண்டிருந்தொர். ஆனொலும் அேரொவலவய அழத முழுழமயொக நம் முடியேில்ழல.

முழுக்க

ீஷ்மர்

நீர்ப ருகிச்சுைித்த நிைல்களொகச்

ஒருப ொல்கூட

ஆறுகழளயும்

சூழ்ந்த

வ

ொமல்

அேற்ழறச்சூழ்ந்து

ிற்றூர்கழளயும்

அேர்கள்

மொறிேந்த

கிடந்த

நிலத்ழதவய

அறுேழட

தொண்டிச்ப ன்றனர்.

ொர்த்துக்பகொண்டிருந்தொர்.

முடிந்த

வ ற்று

ப்த ிந்துேின்

ேயல்கழளயும்

மூலத்தொனநகரியிலிருந்து

எருழமகள்

ி ிநொட்டுப் ொழதயில்

ப ன்று வமலும் பதன்வமற்கொகத் திரும் ினர். மண்ணின் நீர்ேளம் முழுழமயொகவே மழறந்தது. கிரொமங்கள்

ஆங்கொங்வக

பதரிய

ிற

இடங்களில்

புல் ரேிய

ப ந்நிறமொன

ேண்நிலம் ீ

ேிரிந்திருந்தது.

கழுழதகளும்

ேண்டிகளும் ப ல்லும் ேணிகப் ொழதயில் ஒரு வயொஜழன தூரத்துக்கு ஒருமுழற குடிநீர்த் பதொட்டிகளும் குதிழரகள் நீரரருந்தும்

ிறிய

குளங்களும்

அவ்ேைிச்ப ல் ேர்கள்

அழமக்கப் ட்டிருந்தன.

அழனேரும்

அேர்கள்

அேற்ழற

ழேத்திருந்த

நடத்தும்

குடத்தில்

ஒரு

குடும் மும்

அருவக

ப ம்புநொணயத்ழதப்

ேொழ்ந்தது.

வ ொட்டுேிட்டுச்

ப ல்லவேண்டுபமன ேிதியிருந்தது. ஷ் ீ மரும் வநொக்கி

ல த்ரரும்

ேந்து

அங்வக

புல்லரி ிக்கூழ்

“ேணங்குகிவறன்

ேரவர. ீ

அருந்திக்பகொண்டிருந்தவ ொது

நொன்

இப் குதியில்

புகழ்ப ற்ற

பமலிந்து

ேழளந்த

ேித்யுதத்தன்

ஒருேன்

என்னும்

அேர்கழள

ிரொமணன்.

என்ழன

அழனேரும் இப் குதியின் ேைிகழளயும் ஊர்கழளயும் உள்ளங்ழகவ ொல அறிந்தேன் என்று ப ொல்கிறொர்கள்” என்றொன். ஷ் ீ மர்

ிரித்து

“உங்கள்

உள்ளங்ழகயில்

இரு

ப ரும்

வரழககளும்

வ ர்கிறதொ

இல்ழலயொ

என்று

ப ொல்லுங்கள்

ிரொமணவர” என்றொர். ேித்யுதத்தன் திழகத்து “வ ர்கிறது” என்ற ின் தன் ழகழயப் ொர்த்து “வ ரேில்ழல” என்றொன்.

ஷ் ீ மர்

புன்னழகயுடன் “இழதப்வ ொலத்தொன் ேைிகழளயும் அறிந்திருக்கிறீர், இல்ழலயொ?” என்றொர். ேித்யுதத்தன் ேணங்கி “ேரவர, ீ நீங்கள் நூலறிந்த ேத்ரியர் என நிழனக்கிவறன். எனக்கு நூலறிவு இல்ழல. என்ழன ிரொமணன் என்று என் அன்ழன ஓரளவுக்கு உறுதியொகச் ப ொன்னதனொல் நொன் அழத நம்புகிவறன். ஆனொல் எனக்கு பநருப்புரிழமயும் ப ொல்லுரிழமயும் இல்ழல. இங்கு ேரு ேர்கழள நலம் ேொழ்த்தி ேொழ்கிவறன். இது வகொழடகொலத்தின் முடிவு.

இனிவமல்

குடும் மும் அடுத்த “ ரி

ேொரும்”

ேணிகர்கள்

ேரமொட்டொர்கள்.

தொங்கள்

எனக்கு

ிலமொதங்கழளக் கைிப்வ ொம்” என்றொன்.

என்ற டி

ஷ் ீ மர்

எழுந்து

தன்

அேர்வமல் தன் நீளமுகத்ழதத் வதய்த்தது. கொந்தொரநகரி” என்றொர்

குதிழரழய

அளிக்கும்

அேிழ்த்தொர்.

அது

நொணயங்கழளக்பகொண்டு உடழலச்

ிலிர்த்து

நொனும்

என்

ப ருமூச்சுேிட்ட டி

ஷ் ீ மர் தன் குதிழரயில் ஏறிக்பகொண்டொர். “நொங்கள் ப ல்லவேண்டிய ஊர்

ஷ் ீ மர். “ஆம், இம்மழலகளுக்கு அப் ொல் கொந்தொரநகரி மட்டுவம உள்ளது. அதற்கப் ொல் நிேொதர்கள்

ேொழும் ப ருமணல்நிலம். அங்வக உயிர்கவள இல்ழல” என்று ேித்யுதத்தன் ப ொன்னொன். “இங்கிருந்து

ஒரு

இயற்ழகயொன

ொழத

உள்ளது.

கிருதயுகத்தில்

மண்பேடித்து

உருேொனது

அது.

அதன்

ேைியொகச்

ப ன்றொல் இரு துவயொஜழனத் பதொழலழே குழறத்துக்பகொள்ளமுடியும். ேணிகர்கள் அதன் ேைியொகச் ப ல்லமுடியொது. நீங்கள்

ப ொதிகள்

இல்லொமல்

இருக்கிறீர்கள்.

நீங்கள்

ப ல்லலொம்”

என்றொன்

ேித்யுதத்தன்.

“நொன்

அவ்ேைிழயக்

கொட்டுகிவறன்.” “அந்தக்குதிழரவமல் ஏறிக்பகொள்” என்று அஞ்சு ேன். அேற்றுக்கு

ஏறியழத ேிரும் ொத குதிழர ேித்யுதத்தன் . “இந்த

ேண்நிலத்ழதத் ீ இங்வக

ேறண்ட

மழலநிலம்

ேரும்.

அதற்கப் ொல்

ொைி.

ஷ் ீ மர் “நீரும் ேந்து ேைிகொட்டமுடியுமொ?” என்றொர். ேித்யுதத்தன்

குடும் ம்

நூறுதழலமுழறக்கொலமொக

ல த்ரரின் குதிழரழயக் கொட்டினொர். ேித்யுதத்தன் “நொன் மிருகங்கழள

ிறரும் ஒன்றுதொன். அறிேற்றழே” என்ற டி ஏறிக்பகொண்டொன். அதிக எழட

ர்ர் என்று ஒலிபயழுப் ி குஞ் ிமயிழர குழலத்துக் பகொண்டது. “ப ல்வேொம்” என்றொன்

தொண்டினொல்

ப ல்லவேண்டியதுதொன்.” எனக்கு

ஷ் ீ மர்

ிரொமணர்களும்

இருக்கிறது.

அத்துடன்

ஆறழலக்கள்ேர்களொக

மழலநிலம்

ேொழ் ேர்கள்.

முழுக்க

லொஷ்கரர்

ஏபனன்றொல்

மழலயில்

அதன்

ேைியொக

வநரொகச்

தறி “நொனொ? நொன் எப் டி? ேொழ்கிறொர்கள். எலி

அேர்கள்

வேட்ழடதேிர

வேறு

பதொைிவல இல்ழல. முதலில் மனிதர்கழளக் பகொல்ேொர்கள். அதன் ின்னர்தொன் அேர்களிடம் பகொள்ழளயடிக்கமுடியுமொ முடியொதொ என்று

ிந்திக்க ஆரம் ிப் ொர்கள்.”

ஷ் ீ மர் புன்னழக ப ய்து “என்ழன நீர் நம் லொம்” என்றொர். “நம்புகிவறன். ஆனொல் அழதேிட நொன் என்ழனயும் என்

அறிழேயும் நம்புேதல்லேொ வமல்? உங்கழள எனக்கு பதரியும்” என்றொன் ேித்யுதத்தன். கூைொங்கற்கள்

நிழறந்த

ஷ் ீ மர்

ொழலயில்

ற்றுமுன்னர்தொன் பதரியும். என்ழன நொன்

ிறந்தது முதவல

ிரித்தொர். குதிழரக்குளம்புகள்

நிழறந்திருந்த அழமதியில் பதொழலதூரத்தில் அவ்வேொழ

அம்புகழளத்

தீட்டுேதுவ ொல

ஒலித்தன.

அந்நிலத்தில்

மறு ிறப்பு பகொண்டு திரும் ி ேந்தது.

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

46

பதொடுேொன்

ேழர

ழகேிடப் ட்ட

ேிரிந்து

ஊர்

கொய்ந்த

பதரிந்தது.

புல்

மண்டிக்கிடந்த

ஷ் ீ மர்

குதிழரழய

ேண்நிலத்திற்கு ீ

நிறுத்தி

“அது

அப் ொல்

என்ன?

சுட்டப ங்கற்களொலொன

ப ரிய

ஊர்

ஒரு

வ ொலிருக்கிறவத.

ழகேிடப் ட்டிருக்கிறது… யொருழடய ஊர் அது?” என்றொர். “அது இறந்தேர்களின் நகரம்” என்றொன் ேித்யுதத்தன். “மிருதஜனநகரம் என்று ப ொல்ேொர்கள். அங்வக சுயபுத்தி உழடய எேரும் ப ல்ேதில்ழல.” ஓேியம்:ேண்முகவேல் ஷ் ீ மர் குதிழரழயத் திருப் ி “அழதப் ொர்த்துேிட்டுச் ப ல்வேொவம” “அழதயொ? எேரும்

என்றொர்.

நொன்

ேித்யுதத்தன்

ப ொல்ேழதக்

ப ல்ேதில்ழல.

ேொழ்கிறொர்கள்”

அச் த்துடன்

வகளுங்கள்.

அங்வக

என்றொன்.

கடிேொளத்ழதப் ற்ற

அங்கு

இறந்தேர்கள் குதிழரயின்

முயன்ற டி

“அங்வக

ப ல்ேது

தற்பகொழலவ ொல… ப ொல்ேழதக்வகளுங்கள்!”என்றொன். “இறந்தேர்களுடன் உழரயொடுேது நல்லது அல்லேொ?” என்று

ஷ் ீ மர் குதிழரழயத் தட்டிய டிச் ப ொன்னொர்.

ின்னொல்

ல த்ரரின்

ேந்தது.

குதிழரயும்

ப ருநழடயில்

“அப் டிபயன்றொல்

இறக்கிேிட்டுேிடுங்கள். பகொள்கிவறன். இல்ழல…

நொன்

என்ழன

இங்வகவய

என்குைந்ழதகளுக்கு

நின்று

வேறு

தந்ழத

ிரொமணப்ப ண்கள் மறுமணம் புரிய ஊரொர்

அனுமதிக்கமொட்டொர்கள்” கூேிய டிவய

என்று

ேந்தொன்.

ேித்யுதத்தன்

ஷ் ீ மர்

“அஞ் வேண்டொம்

ிரொமணவர உங்களுக்கு உரிய உதகக்கிரிழயகழளச்

ப ய்யொமல் நொங்கள் ப ல்லப்வ ொேதில்ழல” என்றொர். அந்த

இடத்தில்

இருந்து

ில

ஆண்டுகளுக்கு

முன்னர்தொன்

மக்கள்

கிளம் ிச்ப ன்றிருக்கவேண்டுபமன்று ஐந்து

நிேர்த்தன

பகொண்ட

நகரம்

ஒன்று

நீளமும்

அது.

மண்ணொலொன

அகலம்

பகொண்ட

அடித்தளம்

அந்தக்வகொட்ழட

வகொட்ழட அது

கட்டப் ட்டு

வமவல

கட்டுமொனம்

இருந்திருக்கலொம். எப் டியும்

அகலமும்

ப ரிய

சூழ்ந்திருந்தது.

சுட்டப ங்கற்களொல்

ஓேியம்:ேண்முகவேல்

அவதயளவு

முதலில்

நகழரச்

வதொன்றியது.

பகொண்டதொக

மண்வகொட்ழட

கழரந்த ின்

ப ங்கல் அடித்தளம் மட்டும் எஞ் ியிருந்தது. ஐந்தடி

திழனந்தடி

உயரம்

பகொண்டிருக்கும்

என்ற

எண்ணத்ழத

உருேொக்கியது. வகொட்ழடக்குள் மண்பகொட்டி

அரண்மழனக்வகொட்ழட

வமடொக்கிய

இடத்தில்

தனியொக

இருந்தது.

அழமந்திருந்தது.

அரண்மழனயின்

அங்கிருந்த

நகரத்தின்

அடித்தளம் ேடுகள் ீ

ன்னிரண்டடி

முழுக்க

சுட்ட

உயரத்தில்

ப ங்கற்களொல்

அடித்தளமும் முதற்தளமும் அழமக்கப் ட்டு வமவல மரத்தொலொன எடுப்புகள் பகொண்டழேயொக இருந்திருக்கலொபமன்று வதொன்றியது.

அழே

அடிச்சுேர்களும்

முழுக்க

மட்டும்

எரிந்தைிந்து

எஞ் ியிருந்தன.

ழகேிடப் ட்ட எரிகுளங்கள் வ ொலிருந்தன. ஷ் ீ மர்

குனிந்து

அச்ப ங்கற்கழள

மழையில் அழே

கழரந்து

ப ந்நிறச்

பதொட்டுப் ொர்த்தொர்.

மழறந்திருக்க துரங்களொக

மிகஉறுதியொன

சுட்ட

அடித்தளங்களும்

மொப ரும்

கற்கள் அழே

வேள்ேி

என்று

ொதி

ஒன்று

பதரிந்தது.

இடிந்த

நடந்த ின்

தழரமுழுக்க

உழடந்த மண் ொழனகளின் ஓடுகள் கொல்களில் பநொறுங்கின. கச் ிதமொக நூல்ழேத்துக் கட்டப் ட்ட கட்டடங்கள் வநரொன பதருக்களின் இருமருங்கிலும் இருந்தன. அரண்மழனக் வகொட்ழடக்குள் இருந்த கட்டடங்களின் அடித்தளங்கள் நொன்கடி அகலம் பகொண்டிருந்தன. அப் டிபயன்றொல் அழே மூன்றடுக்கொேது பகொண்டிருக்கவேண்டும். ப ங்கல்லொல் ஆன இடிந்து கிடந்தன.

“இங்கு வ ொர் அல்லது ப ருபேள்ளம் ேந்திருக்கிறது என்று நிழனக்கிவறன்” என்றொர்

டிகள்

ஷ் ீ மர். “இந்நகரத்ழத ஆண்டேர்கள்

எங்கு ப ன்றொர்கள்?” ேித்யுதத்தன் “பதரியேில்ழல ேரவர” ீ என்றொன். “உள்ளங்ழகவ ொல அழனத்ழதயும் அறிந்தேர் நீர். நூறொண்டுகொல ேரலொறு பதரியொது என்கிறீர்?” என்று

ஷ் ீ மர் புன்னழக ப ய்தொர்.

“நூறொண்டுகொலமொ? ேரவர, ீ இந்த இடம் திவரதொயுகத்துக்கும் முன்னவர இப் டிவய இருக்கிறது. இங்வக ொடகர்கள்

இருக்கிறொர்கள்.

அேர்கள்

ஆயிரம்

ேருடகொலம்

ழேத்திருக்கிறொர்கள். அேர்களின் ஆயிரம் ேருடம்

ழைய

ழைழமயொன

ொடல்கழளயும்

ில

குலேரலொற்ழறயும்

ைங்குடிப் நிழனேில்

ொடல்களிவலவய இந்த இடம் ஆயிரம் ேருடங்களுக்கு

முன்னவர ழகேிடப் ட்டு கிடக்கும் இறந்தேர்களின் நகரம் என்று ப ொல்லப் ட்டிருக்கிறது.”

வெ.மு-ம.பா-சீ.வர

47

ஷ் ீ மர்

ேியப்புடன்

ேித்யுதத்தழனப்

ொர்த்தொர்.

அேன்

தற்றமுமொக அேன் உடல் நடுங்கிக்பகொண்டிருந்தது.

ப ொய்ப ொல்கிறொன்

என்று

வதொன்றேில்ழல.

ப ொன்னொர்கள். ஆனொல் இங்வக ேந்து அேற்ழறத் வதொண்டிப் ொர்த்தேர்கள் அழனேருவம அேர்கள் எழதக்கண்டு அஞ் ினொர்கள் என்று பதரியேில்ழல. ஆனொல் முதியேர் ஒருேர் இப்வ ொதும்

ித்தனொக இருக்கிறொர்.”

பமதுேொக

பதொன்ழமழய

அந்த

இடத்தின்

வேறு ட்டிருந்தன.

நீர்நிழறத்துழேக்கும் அன்று

அழமக்கப் ட்டு

ீஷ்மர்

ிலர்

ித்தர்களொக ஆகிேிட்டனர்.

ித்தம் கலங்கி வ ச் ிைந்து அழலந்தொர்கள். ஊரில்

உணரத்பதொடங்கினொர்.

அங்வக

ஒவ்பேொன்றும்

முற்றிலும்

துரமொன ழமயச் துக்கத்தில் கற்தூண் ஒன்று நீளமொன நிைலுடன் நின்றிருந்தது. ேடுகளில் ீ எல்லொம்

களஞ் ியங்களும் ிறியகிணறுகள்.

அச் மும்

தறும் குரலில் ‘இங்வக ப ொன்னும் பேள்ளியும் கிழடப் தொக

ஆறு

நகர்முழுக்க

பதொட்டிகளும்

வமலும்

அருவக

இருந்தன.

அழனத்துக்

ஓடியிருக்கலொம்.

ேழளந்துப ன்றன.

கட்டடங்களுடனும்

நீர்ேைிந்வதொடுேதற்கொன

ின்கொழலவநரத்து

பேயில்

ரித்திருக்க யுகயுகமொக எழதவயொ ப ொல்லமுயல்ேது வ ொலிருந்தது அந்த இடம்.

இடி ொடுகள்

ஒட்டியதுவ ொல

ஓழடகள் வமல்

ப ங்கல்லொல்

ரேி

நிைல்கழளச்

ஷ் ீ மர் சுற்றி நடந்துப ன்றொர். கொய்ந்த முட்ப டிகளிலிருந்து ேிழதகள் அேரது கொலில் ஒட்டிக்பகொண்டன. அேர் நடந்த ஒலி அப் குதியில் நிழறந்திருந்த அழமதியில் ஒலித்தது. நீள் துர ேடிேமொன ப ரிய குளம் ஒன்ழறக் கண்டு நின்றொர். அதற்கு நீர்ேருேதற்கொன

ொழத அப் ொல் பதரிந்தது. அப்வ ொதும் அதில் முக்கொல் ங்கு நீர் நிழறந்திருந்தது. இரேில்

அங்வக ஓநொய்கள் ேந்து நீர் அருந்துகின்றன என் ழத நீர்ேிளிம் ின் கொலடித்தடங்கள் கொட்டின. பேளிக்வகொட்ழடக்கு

அப் ொல்

ஓடிக்பகொண்டிருந்தது.

அங்வக

ேிரிந்து

கிடந்த

ஒற்ழறயடிப் ொழத

கொய்ந்தபுல்

ஒன்று

ப ல்ேழத

ரேிய

ஷ் ீ மர்

நிலத்தில்

கண்டொர்.

கொற்று

“இங்வக

அழலயழலயொக

யொர்

ேருகிறொர்கள்?”

என்றொர். “புழதகுைிகழளத் வதொண்டித் திருடு ேர்கள்… ஆனொல் அேர்கள் அதிகநொள் ேொழ்ேதில்ழல. இங்வக இறந்தேர்கள் ேொழ்கிறொர்கள். அேர்கள் திருடேந்தேர்கழள ேிடுேதில்ழல” என்று ேித்யுதத்தன் ப ொன்னொன். ஷ் ீ மர் அந்தப் ொழத ேைியொகச் ப ன்றொர். “ேரவர, ீ அப் குதி இந்நகரின் இடுகொடு… நொன் இங்வகவய நின்றுபகொள்கிவறன்” என்றொன் ஷ் ீ மர்

ேித்யுதத்தன்.

“இடுகொட்டுக்குச்

ப ன்றொல்

ிரொமணன்

குளித்தொகவேண்டும்

அல்லேொ!”

ின்னொல் ப ன்றவ ொது “நொன் எப் டி இங்வக தனியொக நிற் து?” என்ற டி அேனும்

பதொடொதீர் ேரவர…” ீ என்று கூேினொன். அந்தப்

புல்நிலத்தில்

ஆங்கொங்வக

குைிகள்

பேட்டப் ட்டு

மண்

பேளிவயறிக்கிடந்தது.

ஷ் ீ மர்

குனிந்து வநொக்கினொர். ப ரிய தொைி ஒன்று உள்வள பதரிந்தது. ேிளிம்புேட்டம் குயேனின் ப ய்யப் ட்டதுவ ொல் ப ொன்னொன்.

ஒழுங்கற்று

ஷ் ீ மர் உள்வள

இருந்த

கனமொன

தொைி.

அது

ொர்த்தவ ொது ஒரு மண்ழடஓடும்

திறந்திருந்தது.

மட்டுமொக

எடுத்துப் ொர்த்தொர். ஆகியிருந்தது.

பேளிவய

மிகத்பதொன்ழமயொன

அழுத்தியவ ொது

எடுத்துப் ொர்த்தொர்.

எலும்பு

எளிதொக

களிமண்ணொலொன

அது.

ஒருகுைிக்குள்

ப ன்று

க்கரம் இல்லொமல் ழகயொல்

“திருடர்கள்”

என்று

ேித்யுதத்தன்