Tulipáns A noite anterior metera o espertador debaixo da almofada para espertar a mamá, pero aínda non era a hora e xa acordara, pola tensión da sorpresa que quería darlle. Collín no escritorio a miña lanterna chinesa prateada, saquei o espertador de debaixo da almofada, prendín a luz, eran as cinco menos cuarto, quitei a alarma para que non soase, despois collín do respaldo da cadeira a roupa que deixara preparada, vestinme rapidamente, pero con moito coidado de non facer ruído ningún. Ao pór o pantalón deille sen querer unha patada á cadeira, por sorte non caeu, só golpeou a mesa, abrín con enorme coidado a porta do cuarto, aínda que sabía que non renxería porque a véspera engraxara as bisagras. Fun até o aparador, abrín moi amodo a gabeta do medio, collín a tesoira de xastre grande que usaba a miña nai para me cortar o pelo, despois abrín o fecho da porta e saín, tan en silencio como puiden, baixei até o primeiro descanso sen présa, e aí botei a correr escaleira abaixo. Cando cheguei abaixo e saín do edificio estaba acalorado, dirixinme ao pequeno parque porque alí, no parterre que había ao lado da fonte, era onde medraban os tulipáns máis fermosos da cidade. Había máis de seis meses que faltaba o meu pai, aínda que en teoría se ausentaría só durante unha semana, fora a un centro de investigación na beira do mar, por un asunto moi urxente, e ao se despedir dixera canto sentía que non me puidese levar con el porque nesa época do ano, a finais do outono, o mar é inesquecíbel, máis bravo ca no verán, e lanza unhas enormes ondas amarelas e escuma branca alén do que abarca a vista, pero tanto tiña, prometeu que cando volvese á casa me levaría, así eu podería contemplar o mar porque non entendía como eu, que xa tiña máis de dez anos, aínda non vira o mar, daba o mesmo, xa recuperariamos o tempo, non había
9