Daniel Costas
Infancia de vacas mortas
BARBANTESA
(Ti es para min a terra dunha tumba cumpridamente limpa de pisadas!) Xohana Torres
chegaches con nome de quen goza dos dereitos e privilexios da caste social romana dominante. vendaval de aloumiños sustento en silencio melancólico agasallo de case azuis ollos en mans de deusa. chegaches con frouma lusófona incrustada nas idades que falan de ti. agasallo manso de arrecendo a devesa agasallo mesmo da man de Deus. chegaches coma un soño nun espello espido incrustando marcas clandestinas no meu colo debuxado a xiz. tes pel de fariña durmida e ollos de auga infinita e beizos de sal doce en forno de fondo de cadro de Lugrís de fondo1.
1 se me tocase a lotería compraba pan... 7
coma un feixe de herba o neno póusase nos brazos dun seu irmán quizais porque chora pero non rebenta porque se mantén firme coas mans abertas agarrando o sangue sobre o corpo sen consecuencia. pregúntase a quen ofrece o seu pasado a quen fai chegar un berro retido en mil farrapos. véxote con ausencia de nome.
8
xa vira rostro coma este antes igual de vello ca un corpo vello esperando pan. boca aberta con estrutura de limĂłns podres. a sĂşa primeira boca tamĂŠn era pobre e sinxela.
9
no fondo dos ollos hai un lago azul de miseria espida onde a fame come de ti e traspasa sangue coma un chuchamel con dentes. a pel de fĂłra tan sĂł ĂŠ pel para manchar a pel do interior que infecta.
10
véxote sen máis. un cabelo de fondo que debería ser de home sen fame de tanta fame que se ausenta. afuracámonos2. a pel chama ao teu ollo adestrado de visión interior autóctono.
2 Que comerá o rey? -comerá... comerá... zucre.
11
que levabas na man para arrancarcha? unha pedra talvez un soĂąo construtor dun pobo tal vez a revoluciĂłn. unha pedra. maldita pedra.
12