E njohur , shoqe , apo dashnore !!! ====
đ&#x;‡Śđ&#x;‡Ś
GjatĂŤÂ perjudhĂŤs sĂŤÂ tranzicionit , kisha njĂŤÂ shoqe , nĂŤÂ moshĂŤÂ mĂŤÂ tĂŤÂ madhe nga unĂŤ. Ajo kishte tre fĂŤmijĂŤÂ , dy djem e njĂŤÂ vajzĂŤ. Djali i madh quhej Jorgo , vajza Jona , dhe djali i vogĂŤl quhej Mark. I shoqi , kishte nja gjashtĂŤÂ vjet qĂŤÂ ishte ndarĂŤÂ nga jeta dhe ajo mundohej tĂŤÂ pĂŤrballonte jetĂŤn e vetme duke pasur dhe barrĂŤn e familjes mbi supe. Ishte shum, por shum e bukur. Kishte sisĂŤÂ tĂŤÂ mĂŤdhenj tĂŤÂ bardhe dĂŤborĂŤÂ qĂŤÂ i qĂŤndronin nĂŤÂ kraharor si dy super topa dĂŤbĂŤre . Ishte elegante , por sdo thoja shumĂŤÂ e gjatĂŤ. NÍ çdo fjalĂŤÂ qĂŤÂ nxirrte nga goja tĂŤÂ dukej sikur pikonte mjalt. UnĂŤÂ isha tmersisht i dashuruar pas sajĂŤ, por dashurinĂŤÂ e ruaja brenda vetes sime, i betuar se po ti ndodhte gjĂŤ, asajĂŤÂ apo fĂŤmijve tĂŤÂ sajĂŤ, do sakrifikoja dhe jetĂŤn, kaq shumĂŤÂ i fiksur isha pas sajĂŤ, kaq shumĂŤÂ e dashuroja. Sapo kisha dalĂŤÂ nga mosha e adoleshencĂŤs, dhe nuk kisha filluar akoma punĂŤÂ , dhe qĂŤÂ kĂŤshtu ,nuk kisha mundĂŤsinĂŤÂ ekonomike qĂŤÂ ta ndihmoja, pĂŤr ti hequr sa do pak atĂŤÂ barrĂŤn e madhe qĂŤÂ kishte mbi supe. O perĂŤndi thoja me vete, kjo sa vjen e rinohet, pamvarsisht se ishte nĂŤnĂŤÂ me fĂŤmijĂŤ, kur e shihja pasdite nĂŤÂ xhiro, ma hiqte trurin. Por ky nuk qe vetĂŤm mendimi im. TĂŤÂ gjithÍ çunat e lagjes , pĂŤr mos thĂŤnĂŤÂ tĂŤÂ TironĂŤs , çmendeshin pas sajĂŤ. Pale kur shkonim nĂŤÂ plazh nĂŤÂ durrĂŤs ,aty bohej nomi....ça tĂŤÂ shikoje... E kuptonim se kalonte, perjudhĂŤÂ tĂŤÂ vĂŤshtirĂŤÂ ekonomike, dhe si grua e ve , kĂŤrkonte mbĂŤshtetje diku, mĂŤÂ tepĂŤr pĂŤr fĂŤmijet, se sa pĂŤr veten e sajĂŤ. Por aty nga 91, sa kishin filluar njerzit tĂŤÂ dilin jasht shtetit, ksajĂŤÂ shoqes sonĂŤÂ kishte filluar tju vardiste njĂŤÂ tip me kollare dhe i shkolluar. Duhet tĂŤÂ ishte andej nga veriu me duket, se ashtu e kishte dialektin,se i dĂŤgjoja kur flisnin ,gjatĂŤÂ kohĂŤs qĂŤÂ hipnin dhe zbrisnin shkallĂŤt e pallatit. Ky tipi, nĂŤÂ fillim me ça shikonim e mbante me premtime si duket. Ishte njĂŤÂ perjudhĂŤÂ qĂŤÂ kalonin mirĂŤÂ Kjo reflektohej se kur dilin bashkĂŤÂ , kjo i fuste krahun dhe qeshte e shpĂŤrqĂŤndruar . Dukej e gezuar...sinjeqerisht qĂŤÂ kisha zili, sa do doja tĂŤÂ isha unĂŤÂ nĂŤÂ vendin e atij tipit, Por gjithsesi mĂŤÂ bĂŤhej qefi qĂŤÂ ajo ishte e lumtur. Nuk kaluan 4 vjet, dhe filluan ngatĂŤrresat dhe gjullurditĂŤÂ me atĂŤÂ tipin. NjĂŤÂ ditĂŤÂ erdhĂŤn nĂŤÂ pallatin tonĂŤÂ ca polica dhe kĂŤrkoni atĂŤÂ tipin. Jorgo, shoku jonĂŤÂ dhe djali i kĂŤsajĂŤÂ shoqes sonĂŤÂ ( pĂŤr respekt spo i pĂŤrmendim emrin) kishte vajtur nĂŤÂ polici dhe e kishte denoncuar tipin se i kishte vjedhur kursimet , qĂŤÂ i kishte fshehur poshtĂŤÂ dyshekut ku flinte. PĂŤr disa dukej si shumĂŤÂ e vogĂŤl, por pĂŤr Jorgon qĂŤÂ shiste te tregu, legena dhe cigare..shuma ishte maramendse, kuptohet dhe pĂŤr ne tĂŤÂ tjerĂŤt qĂŤÂ ishim pa punĂŤÂ . Nejse , kaloj si kaloj, ky tipi, nuk u duk mĂŤÂ aty nĂŤÂ komshillik. Ishte njĂŤÂ perjudhĂŤ, qĂŤÂ kĂŤta pijanecat e lagjes, sa e morĂŤn vesh qĂŤÂ komshija e bukur ,Â
ishte e lirë, filluan ti vardisen keq. Ca bark derra që fryheshin kur ecnin në rrugë, i afroheshin i flisnin.Donin si e si të gjendeshin në krevat me të. Po sja arritën qëllimit Që të themi të vërtetën kjo kishte dhe pordhë, nuk ngatrrohej me halabakë , Por fatkeqsisht dhe ndonjë njeri të hajrit, se kishim parë, në krah të sajë asnjëherë... Një ditë shikojm Markun, vllain e Jorgos , që e mbante një burrë me pak flokë të rëna me syze për dore. A ha , thash me vete, e paska peshku ,ky lakuriqi zonjën e bukur. Dhe si për dreq, më doli fjala, nga kot në plot... Ky tipi, një kollare, me majën e kokës pa flokë, që më tepër njgjasonte me një fole zogu, e kishte shtëpinë aty afër pazarit. Si fytyrë e parë dukej..dhe me sa morëm vesh dhe ky sapo qe ndarë nga e shoqja, dhe kishte gjet "strehë" te bukuroshja e pallatit tonë. Një ditë prej ditësh , " fole zogu " për të kriju me demek shoqëri me ne çunat e lagjes, donte të krijonte afrimitet me ne. Po ne ja kishim kuptuar qëllimin me kohë , e dinim që ai donte të mos ja "ngacmonim Jorgon " ,duke i përmendur dashnorin e nënës që i jepte harxhillik , Si përfundim erdhi na takoi. Sinjqerisht vetëm shqip nuk fliste. Kishte një fjalor që vetëm zoti ja kuptonte.Gjithë pordhë fliska ky, tham ne të tjerët qe se kuptonim shqipen e përzjerë me fjalë të huaja, Të pa kapshme dhe të pa dëgjuara për veshin tonë. Prap zilija na mbyste, që skishim mundsi të ishim me kingen e pallatit..pale pale na kishte mbzllur dhe dritaren e banjos me perde..por nejse na frenonte dhe fakti që ishte "nëna e shokut" tonë të vogël . Pas nja katër vitesh ndahet dhe nga kollarja zonja që thoni ju, dhe na u bashku prap me atë tipin që e kishte zënë qymyri. Me atë tipin , nga veriu, që i vodhi paratë Jorgos. Po si thonë kot, bukuroshja kishte kafshur llamarinën me atë malsorin. Por nuk zgjati shumë, se ujku qimen ndron por zakonin jo...filloj pësëri tipi, duke vjedh..sa i doli boja..dhe me këtë rast humbi dhe dashnoren . Por gjallë në botë se e fuste njeri në burg, si duket kishte dhënë lekë ose njifte ndonjë të madh në polici. Kishte dorë tipi, të grite , profesionist xhepist... Zonja për ca kohë sikur ra në qetsi, ndërkohë që dhe mosha bën punën e vet. Shoqërohet me një tip, si gay njgjan, si psikopat duket , si drogmen ,vari lesht, smë intereson fare. Jorgo , Marku me të motrën, nga ana ekonomike janë ashtu copë copë, siç i kisha lënë dikurë. Rrojn akoma, me shtëpinë që ju la i jati, dhe me orenditë që kan pasur. Përveç ndonjë rrobe, të kohës që blejnë.Pa punë janë, ajo motra vet, më duket se ka fillu vizitat.....varja po hë... Unë për vete jam stabilizuar dhe e kam hequr mendjen nga bukuroshja e lagjes. Kam gjetur një bukuroshe të huaj, jo shqiptare....dhe sjam vetëm unë po me dhjetra si puna ime....që kan pasur bukuroshe në lagje, dhe në fund përfundian të dashurohen me të huaja.....sepse sytë gjithmon bukuroshet tona i kanë pasur tek ata me kollare e me pare...e jo tek ne çunat e lagjes që u rritëm me halle , me njëri tjetrin , me të qeshura me lojra, me prokupime të përbashkta për të nesërmen. Nga : Roland Bademi