นิทาน

นิทานเรื่อง

นกเขาเขียว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้านกลางป่าใหญ่ ที่ผู้คนในเมืองใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุข รวมถึงหญิงม่ายที่อาศัยอยู่กับลูกชายของเธอเพียงสองคน แต่ทว่า...

ปกาเกอะญอ ่

วันหนึ่งหญิงม่ายก็ไปหลงรักชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งที่เดินทางมาขอที่พักในหมู่บ้าน ซึ่งชายหนุ่มก็ดูจะหลงรักหญิงม่ายเช่นกัน เพียงแต่ก่อนที่ทั้งคู่จะตกลงแต่งงานกันนั้น ชายหนุ่มจึงเอ่ยขอข้อแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่าง

เรืองสนุกในวัยเด็ก....คุณค่าในชีวิต

"ข้าจะแต่งงานกับเจ้า แลกกับการที�เจ้าต้องฆ่าลูกชายของเจ้าทิ้งซะ"

่รอื งมอื ควบคุมพฤติกรรม เค อายต่อบาป เคารพสิง่ ศัก

หญิงม่ายที่ลุ่มหลงมัวเมาในรูปกายภายนอกของชายหนุ่มจึงรีบตอบตกลงทันที เธอรีบกลับบ้านไปเพื่อทำตามคำสัญญา โดยออกอุบายให้ลูกชายของตนไปเก็บน้ำผึ้งจากรังผึ้งที่ดุท่สุี ดในป่า น้ำผึ้งที่ยังไม่เคยมีใครได้ล้มิ รส น้ำผึ้งต้องห้ามที่ใครไปเก็บจะไม่ได้กลับมาอีกเลย... เด็กชายตอบตกลงแล้วออกเดินทางไปด้วยความเสียใจ แม่ของเขาหารู้ไม่ว่าข้อแลกเปลี่ยนที่ให้ไว้กับชายแปลกหน้า เด็กชายรับรู้เรื่องราวทั้งหมด แต่เพื่อสิ่งที่แม่ของเขาต้องการนั้นเขายอม.....

ดิส์ ิทธ ์ ิ

ะ รจู้ กั ล

ย า บ ล โ กศุ วดล้อมอยา่ ง ก

่ งิ เเ ส บ ั มคี วามสุข กู่ ะ ล ย แ อ กลนื ลม

่ วจิต น ห ย ี เ ด ึ ย หลกั ็นคนดี มคี ุณ ใจ หเ้ ใ น อ ส

มรถดา่ ยกทอดจาก

คา่ แสดงถงึ ำ ล อนั รนุ่ สรู่ นุ่ องคนในชุมช น นั ธ์ข พ ม ั ส เปน็ เอกลักษณ์ ม า คว และ

ป

"ลูกชายแท้ๆของเจ้า เจ้ายังฆ่าได้ลงแล้วนับประสาอะไรกับข้าที่เป็นแค่ชายหลงทาง! เจ้าอาจจะฆ่าข้าก็ได้ในวันข้างหน้า ข้าคงแต่งงานกับเจ้าไม่ได้" ทั้งหมดเป็นเพียงแผนการเพื่อทดสอบหญิงม้ายเท่านั�น...

นิทาน

ตั้งแต่วันนั้นหญิงม่ายก็เอาแต่นอนร้องไห้ จนในที่สุดก็ตรอมใจตายตามลูกชายของตนไป

ปลกู ฝงั ความคิด ปลูกฝงั

มุขปาฐะ

า่ จากปากต่อปา ล เ ง กจ คอื เรื�อ

ากรนุ่ ส ู่รุ่น

ธรรม

วันเวลาผ่านไปนานนับสัปดาห์ ลูกชายของเธอก็ไม่ได้กลับมาทำให้หญิงม่ายรีบไปบอกคนที่ตนรักทันที แต่คำตอบที่ตนได้รับกลับมานั้นกลับไม่ใช่ส่งิ ที่เธอต้องการ

นิสัย

การกระทำ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ก่อนที่จะทำอะไรเราต้องมีสติไตร่ตรองให้ดีเสียก่อนมิเช่นนั้นอาจส่งผลเสียให้กับเราก็เป็นได้ ความเชื่อ ห้ามยิงนกเขาเขียวเพราะจะทำให้ลูกหลานภายในบ้านล้มป่ วยหรืออาจถึงตายได้ กุศโลบาย ไม่ให้ยิงนกเขาเขียวเพราะ นกเขาเขียวมีเสียงที่ไพเราะเป็นเสียงเพลงของธรรมชาติจึงควรอนุรักษ์ไว้