qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqw ertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwert yuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyui opasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopa ยกQUE RISA DE RATA! sdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdf Xoรกn Babarro ghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghj Biblioteca Xoรกn Farias klzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklz xcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcv bnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbn mqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq wertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwer tyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyui opasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopa sdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdf
Imos xuntiñas, Nunha terra fermosa, con ríos e
imos a cen;
pontes, prados e montes,
somos un coche,
árbores e flores e un arco da vella de
¡somos un tren!
bonitas cores, vivía unha toupa nun recuncho
Nesta, oíron unha voz medoñenta:
tapizado de pelo.
-Eu son a rata Lambelata, dente de prata,
Certo día, pariu tres toupiñas cegas. Mamá toupa
pelo de armiño,
cantáballes:
rabo de león,
-As miñas fillas non ven
e gústanme as toupas
pero son máis listas ca ninguén.
en salchicha e salchichón.
Non vían, pero podían sentir as árbores, ulir as flores e
E apañaron tanto medo, que tremían do rabo ó fuciño.
escoitar os veciños que cantaban polos camiños.
E voltaron coma alustres para o niño.
O primeiro día que seíron soa,
O segundo día, atrevéronse a berrar:
cantaban polo túnel:
-Rata Lambelata,
-Imos marchando,
rabo de cartón,
pasiños dando;
non nos pillas a nós
imos marchando
nin montada nun avión.
toupeteando. A rata contestou enfurecida:
-Eu son a rata Lambelata,
¡Polo meu pelo de armiño
rabo de león,
vou cocer a outra en viño.
e gústanme as toupas en salchicha e salchichón;
¡E polo meu rabo de león
e as que saen do seu niño,
vou asar a outra nun fogón!
cómoas fritas con allo e touciño. E tanto medo colleron, que todas tres desmaiadas caeron. E en menos que estoupa un furuncho, estaban tremendo no recuncho.
A lapona, ó ver tanta comida, deu tres pinchacarneiros
E como pensaban que o da rata era unha brincadela,
de contenta. Pero antes de collelas polo rabo, volveu á
berraron o terceiro día:
casa por un barreñón.
-Á rata pirata
Pero un recacheiro foi avisar á toupa:
que come salchicha e salchichón,
-¡Pun-pun!
e cebola con touciño,
-¿Quen chama?
dámoslle nós co rabo no fuciño.
- O ourizo cacho que se ergueu da cama. -¿E que me queres contar?
Entón a rata contestou con voz de xigante:
-Que Lambelata vai as túas fillas papar.
- ¡Polo meu dente de prata
A mamá saíu correndo e chegou por un atallo onda as
vou comer unha toupa con nata!
tres toupiñas.
- Erguédevos miñas fillas, que vén a rata rilla que rilla! ¡e vén cun enorme barreñón, para facer salchicha e salchichón!
As toupiñas botaron a correr detrás da mamá. E tanto
E ó ter todo ben amasado, deull fame e meteu o primeiro
apuraban, que coas patas de atrás no cu daban.
bocado.
A mamá amasou unha receita:
E o segundo, non puido meter, porque a boca lle empezou a arder.
- Tres presas de fariña, para acabar axiña,
Entón a rata deu en correr.
tres presas de sal,
E correu..., correu..., correu...,
para que faga moito mal,
no río grande se meteu
e tres presas de pemento picante,
e onda as toupas nunca máis volveu.
para que pique detrás e dediante. Para ilustrar 17/04/08 Con esa masa, moldeou tres toupas de mentira que parecían de verdade. E colocounas onde estiveran as súas fillas desmaiadas. Lambelata chegou e meteu as toupas de mentira no barreñón: -Sete follas de loureiro real e sete quilos de sal, sete dentes de allo xigante e sete sacos de pemento picante.