Berkengeruis 2010 (1)

Deze digitale editie van Berkengeruis wordt u aangeboden door Freya Bollaert, Evelien Corveleyn, Jessie De Paepe, Joost Onghena, Eddy Van Hoyweghen, Esther Verhaeghen en vele anderen ...

Berkenboom in verwondering

2

Inhoudstafel Voorwoord directie Het wonderland van de Berkenbomi De wondere wereld van 'Alice & Wonderland' Interview Marc Boon en Frie Feremans Impressies leerlingen: Alice, the day after Wondermooie solidariteit Run4Life De Wondere jaren op Berkenboom Auf Deutsch En français In English Italië Un viaggio magico in Italia Als 'groentjes' mee op eindejaarsreis naar Italië Wonderbaarlijke hobby's Jens De Munck (1d) Yorrick Bogaert (3b1) Katrien Maes (5d5) Wondere wereldburger Céline Van der Steen Hoofdbrekers De dilemma's van Eddy Hongarije Dagboek uit Hongarije: 5-12 maart 2010 Berkenboom Humaniora in de Hongaarse krant De BBB-dagen Sportdag 1ste en 2de graad Saltarello in beeld Toneel 2de graad : Fanny 15 De wondere ervaringen der gestrande reizigers Rent: Mevrouw Corveleyn en Brent Pannier (5b) De wondere wereld van Griekse/Romeinse goden Jonge reporters De bouwperikelen van Mevrouw Pyl: wiskunde en fysica zijn overal …

En dan was er ook nog …

Verleiden … op z'n …

Winnaars wedstrijd opendeuraffiches 'Thuis' in Berkenboom Humaniora Velzeke Knack – finale interscholenwedstrijd MAKS!dag Blokken met Blacky Gedicht Karen De Roos Verjaardagskalender Familienieuws

Lees Berkengeruis digitaal en in kleur op www.berkenboomhum.be

3

Voorwoord directie Door Niki Van de Vyver Als jullie dit lezen, staat de vakantie te popelen om haar intrede te doen. Na de hopelijk naar waarde beloonde noeste inspanningen van de voorbije weken lonken twee maanden zalig nietsdoen, onafhankelijkheid van de wekker, met familie op reis gaan, met de jeugdbeweging op kamp trekken, een of ander zomers festivalletje meepikken …

We mogen alweer terugblikken op een boeiend, rijk gevuld schooljaar. Dé topper was uiteraard 'Alice & Wonderland'. Deze toneelvoorstelling, een prachtig staaltje van samenwerking tussen alle Berkenboomscholen, scheerde hoge toppen en kreeg lovende kritieken. Het was een huzarenstukje om alle acteurs, figuranten, dansers en muzikanten klaar te stomen tegen de première, maar de organisatoren van dienst hebben zich prima van hun aartsmoeilijke taak gekweten. Het resultaat mocht er wezen! Het was aandoenlijk ook, de oplaaiende emoties op de scène toen op zondagavond 28 februari het doek voor de laatste keer viel. Na de Kroon aan de boom, het massaspektakel waarin in februari 1999 de rijke, 350-jarige geschiedenis van Berkenboom de revue passeerde, werd nu geopteerd voor een bewerking van het boek van Lewis Caroll. Moge een volgende editie hopelijk geen 11 jaar op zich laten wachten …

Daarnaast was er Run4Life. Dit spontane initiatief, eind oktober ontsproten in de hoofden van enkele collega's en leerlingen, kreeg snel veel steun en groeide algauw uit tot een groots evenement, dat bovendien heel goed georganiseerd werd en waarbij ook alweer de solidariteit onder de Berkenboomscholen naar voor kwam. De weergoden beslisten op het laatste nippertje om toch nog roet in het te gooien, waardoor het gebeuren letterlijk ontaardde in een glijpartij. Het evenement haalde maar liefst een opbrengst van 14 000 euro. Naast sensibiliseren zoveel mogelijk geld inzamelen, daar gaat het toch om bij solidariteitsacties. Het opzet was in alle opzichten meer dan geslaagd!

We mogen ook tevreden terugkijken naar de infoavond 'Welkom in het 1ste jaar' en het opendeurweekend. Er was telkens heel veel belangstelling, en we tellen op dit moment meer dan dubbel zoveel inschrijvingen als in dezelfde periode vorig jaar. Dat zoveel mensen vertrouwen hebben in onze school, is zeker en vast een opsteker! De bezoekers waren ook heel tevreden over onze als gids fungerende zesdes. Zij verdienen een pluim!

Er was dit schooljaar heel veel te doen over het mappensysteem, en meer bepaald de overweging om het 'kastensysteem' af te schaffen. Na veel wikken en wegen en grondig overleg met leerkrachten, ouders en leerlingen hebben we uiteindelijk beslist om het huidige systeem te bewaren. Dit betekent dat we stimuleren dat de leerlingen van de eerste en tweede graad alles zoveel mogelijk op school bewaren, de derde graad heeft in principe de keuze. We zullen volgend schooljaar wel grondig werk maken van de punten die aanleiding gaven tot deze discussie, nl. het regelmatig studeren en de orde in de klaslokalen. Wordt vervolgd dus!

Volgend schooljaar zijn er wel enkele belangrijke wijzigingen op til: we starten 's morgens vijf minuutjes later (om 08u25 in plaats van 08u30, de voormiddag duurt tot 12u05, de uurregeling 's namiddags wijzigt niet). De leerlingen van het eerste jaar krijgen een nieuwe, aparte refter. Leerlingen die in het derde jaar de KSO-richting 'Beeldende en architecturale vorming' willen volgen, kunnen sinds dit schooljaar ook bij ons terecht. Zij zitten in eerste graad bij ons en krijgen volgend jaar, in het tweede jaar, een aangepast programma. In het derde jaar schakelen zij dan over naar onze collega's van het Technisch Berkenboom-Instituut. De invulling van de vrije ruimte in de derde graad ondergaat volgend schooljaar en vooral in 2011-2012 ook enkele grote veranderingen.

Maar nu dus eerst vakantie. Blijf je in eigen land of trek je de wijde wereld in, wordt het een strandvakantie, een actieve trip of een resem daguitstapjes in eigen land, we wensen jullie in elk geval twee ontspannende, deugddoende maanden toe en zien jullie graag fris en monter terug op woensdag 1 september!

4

Het wonderland van de Berkenbomi Wondervol, wonderbaar, wonderlijk, wonderbaarlijk …

Met deze adjectieven zal ik het moeten stellen om u, beste lezer, een idee te geven van ‘het wonderland’ waarin de stam van de Berkenbomi zich thuis voelt. Een bijna onmogelijke opdracht; al was het maar omdat de wondere wereld zich pas beetje bij beetje prijsgeeft en u het echt zelf moet ervaren …

Ongetwijfeld vraagt u zich nu af of ik niet overdrijf. Ben ik niet wat vooringenomen door mijn verblijf hier bij de stam? Als kritisch denkende mens heeft u immers geleerd alle zogenoemde wonderen met een flinke portie argwaan te bekijken. Zo weet u al langer dat een pompoen geen fonkelend rijtuig wordt voor de prinses des huizes. Ook kikkers blijven maar glibberige beesten wanneer u ze, ten einde raad, dan toch maar beslist te kussen … En de porseleinen kopjes in uw keukenkast vertellen ’s nachts geen eindeloze verhalen, maar blijven netjes geordend in rijen staan. Ik weet het best, maar sta me toe u uit te dagen onbevangen te luisteren naar het verhaal van de Berkenbomi. Ga dus wat onderuit zitten en geniet met volle teugen van ons wonderland.

"Hoe ontstaat zo’n wonderland dan?" vraagt u. Wel, enerzijds liggen even eenvoudige als verbazingwekkende rituelen aan de basis ervan. Ongeveer twee uren voor de zon op haar hoogste punt verschijnt, verzamelen alle aanwezige Berkenbomi rond twee grote 'reservoirs' in de centrale hut. Uit dit reservoir tappen stamleden één voor één kleinere kopjes. In die kopjes een dampende zwarte 'soep'. Het belang van dit ritueel blijkt uit de uitspraken van sommige Berkenbomi. Je hoort wel eens dat deze toversoep cruciaal is voor hun functioneren … En inderdaad, een belangrijk deel van het sociale leven speelt zich af boven deze dampende kopjes. Het is het ideale moment voor de stamleden om met elkaar te overleggen en te discussiëren. En zo komt het dat van tijd tot tijd uit deze zwarte stof een wondergoed idee opstijgt. Een ruwe schets voor een stukje wonderland ontstaat … Anderzijds werken ook de lingi (u weet wel, de jongste leden van onze stam) dagelijks ijverig verder aan de realisatie van hun wonderland waarin hun verbeelding alle kansen krijgt. Maar laat ik u vooral zelf ervaren hoe rijk het land aan wonderen is …

Verderop in deze editie blikken we terug op het wonderlijke spektakel van de Berkenbomi 'Alice en Wonderland'. Moet het nog gezegd dat de Berkenbomi ook nu weer met hun lange boten andere streken opzochten om zich in alle opzichten te verruimen? Lees verder en ontdek hun wondere ervaringen in verre en minder verre gebieden. Ook onze oudste lingi’s van de stam komen aan het woord. Nu zij op het punt staan andere horizonten te verkennen en als een volwaardig lid van de stam klaar zijn erop uit te trekken, staan zij even stil bij hun verblijf in het wonderland van de stam.

Alle Berkenbomi wensen hun nu alvast vele nieuwe avonturen toe! Voor alle anderen: geniet van de warmte, luier op een stil plekje, doe waar je zin in hebt … Alle leden van de stam zien jullie graag na de zomerse stilte terug!

Mevrouw De Paepe

5

De Wondere wereld van

Vrijdagavond, 26 februari 2010, 19u59 Weet u nog wat u deed? Misschien was u aan het werk, misschien was u nog aan het eten, misschien was u aan het genieten van een goed glas wijn of zat u al lekker languit in de zetel om te genieten van een televisieavondje om het weekend in te luiden.

Wij hebben vandaag een gesprek met twee mensen die op dat exacte moment vol spanning zaten te wachten op de openingszin van 'Alice & Wonderland', het toneel van de Berkenboomscholen. We praten met Frie Feremans, leerkracht op Berkenboom Humaniora, die een van de productieleiders was en met Marc Boon, de regisseur van 'Alice & Wonderland'.

Frie, regisseur Marc Boon is geen onbekende in Sint-Niklaas en omstreken. Ook Berkenboom heeft al een aantal samenwerkingen met hem achter de rug. Zijn jullie meteen bij Marc terecht gekomen voor de regie?

Ja, eigenlijk wel. Marc heeft al zoveel gedaan, ook met onze school (o.a. 'De Kroon aan de boome en 'Le Bourgeois') dat het bijna vanzelfsprekend was dat we terug met hem zouden samenwerken. Ook zijn ervaring met schooltoneel en het samenwerken met grote groepen zijn pluspunten natuurlijk.

Marc, hoe zijn jullie bij het stuk 'Alice & Wonderland' terecht gekomen? In eerste instantie was er sprake van een ander stuk, niet waar?

Dat klopt. Het eerste idee van de scholen was om 'Reis rond de wereld in 80 dagen' te brengen. Dit is echter een trage voorstelling. Het verhaal moest ook grondig bewerkt worden, want er zit bijna geen spanning in. 'Alice & Wonderland' bood veel meer mogelijkheden.

Maar ook het verhaal van Alice heeft toch enige bewerking gevraagd. Hoe is dat dan gegaan? Heb je eerst de tekst bewerkt en dan audities gehouden of hebben de audities je ook inspiratie gegeven voor de tekst?

Ik heb het stuk Alice eigenlijk pas gelezen nadat ik het voorgesteld had op de productievergadering en mijn eerste gedachte was 'Oh neen, dit zal moeilijk worden'. Het verhaal vraagt veel fantasie van de bewerker: je moet de tekst en de fantasie van Lewis Carol aanvullen met je eigen fantasie. Het leuke is dat je inderdaad een aantal eigenschappen die tijdens de audities opvallen, extra in de verf kan gaan zetten, maar het is zeker niet zo geweest dat er rollen speciaal voor iemand geschreven zijn.

Het was vast spannend afwachten tot Marcs tekst af was, Frie. Heeft hij je geduld lang op de proef gesteld?

(Marc meteen) Ik wilde haar vrouwelijke nieuwsgierigheid op de proef stellen! (Frie) Je hoort het al, ik heb lang (en bang) moeten afwachten. Maar het is allemaal in orde gekomen!

Dit was een voorstelling met alle Berkenboomscholen samen. Waarom is er voor zo’n productie gekozen en niet voor een productie met de humaniora alleen?

Frie: Na de voorstelling 'De Kroon aan de Boom' van 10 jaar geleden is de idee om nog zoiets te doen altijd blijven leven. Het is nu de bedoeling om elke 6 jaar zo’n groot project op poten te zetten, zodat iedere Berkenboomleerling eigenlijk minstens één keer in zijn of haar carrière de kans heeft om zoiets mee te maken. Daarnaast kunnen alle scholen afzonderlijk natuurlijk ook nog eigen projecten uitwerken.

6 Waarom heb je besloten om de productieleiding van zo’n groot project op jou te nemen, Frie?

Wel, eerst en vooral is er de uitdrukkelijke vraag gekomen of ik die taak op mij wilde nemen, samen met Jo Germeau, de directeur van Berkenboom Heistraat. Ik had al ervaring in het productieteam opgedaan in de vorige schoolvoorstellingen. Ik vind het zelf ook belangrijk om alle leerlingen een toneelkans aan te bieden, het is iets wat ze moeten kunnen meemaken als ze dat willen.

Er komt vast heel veel kijken bij zo’n productie. Kan je een aantal voorbeelden geven van dingen waar mensen misschien niet meteen aan denken als ze zitten te genieten van 'Alice & Wonderland'?

Het is heel belangrijk dat je een groot en goed team achter de schermen hebt. Je moet mensen vinden met handen aan hun lijf (en dat is niet zo gemakkelijk in het onderwijs ). We hebben gewerkt met verschillende werkgroepen, zoals de sponsorzoekers, mensen die instonden voor het decor, voor de catering, voor de kleding, de grime … Voor die werkgroepen konden we zowel beroep doen op collega’s als op ouders. De collega’s en leerlingen van TBI hebben bijvoorbeeld gezorgd voor de grime, de kapsels en de kostuums die nog gemaakt moesten worden (zoals bijvoorbeeld de krokodillen en alle dierenmaskers). Het is vooral belangrijk dat die groepen op tijd opgestart worden en (relatief) autonoom kunnen functioneren. Dit was gelukkig helemaal geen probleem!

Vond jij het productieteam in al zijn facetten een goed geoliede machine, Marc?

Ja, absoluut. Iedereen neemt zijn verantwoordelijkheid op zich. Het zijn weinige schouders die veel gedragen hebben, iedereen heeft heel hard gewerkt. Het is zeker niet evident om zo’n voorstelling op amper twee dagen tijd volledig te monteren in de schouwburg: dat kan alleen als alles tot in de puntjes voorbereid is en het eindresultaat spreekt voor zich, denk ik.

Marc, was het moeilijk om al die verschillende Berkenboomgroeperingen in te passen in je voorstelling? (stellig) Neen! Ik heb tien jaar geleden al eens ervaring opgedaan met Berkenboom, en noem de school sindsdien soms 'Werkenboom'. Het is een school vol harde werkers, die er alles aan doen om de dingen in zijn plooi te laten vallen. Ik was er dus van overtuigd dat alles in orde zou komen. Alles komt zachtjes op gang en het is telkens weer ongelooflijk om te zien hoe de scholen elkaar vinden ondanks al hun verscheidenheid.

Heb je nog typische 'Berkenboomkwaliteiten' ontdekt tijdens dit Alice-avontuur?

Ja hoor. Het harde werken waar ik het daarnet al over had, bijvoorbeeld. Maar ook de drang naar perfectie: alles moet tiptop in orde zijn. Het zijn mensen die warmte uitstralen en zeer mensgericht zijn, met een uitgesproken mening over vele dingen: het zijn precies Broederscholen !

Frie en Marc, een goed product afleveren vergt ook veel repetities, natuurlijk. Was het gemakkelijk om iedereen tijdig op de hoogte te brengen van de repetities?

Frie: Dit was eigenlijk de eerste keer dat we massaal gebruik konden maken van het internet en dat was wel een voordeel. De website maakte het relatief gemakkelijk om het repetitieschema en eventuele wijzigingen snel door te geven.

Hoe verliepen de repetities, Marc? Moest je niet te streng zijn met zo’n grote bende? (met grote glimlach) Wie mij kent, weet dat ik op een beminnelijke manier de strenge hand hanteer.

7 Frie, kan je ons een kleine anekdote, iets leuks uit het Alice-proces vertellen dat je altijd zal bijblijven?

Ik heb heel erg genoten van de contacten met de kinderen uit het bijzonder onderwijs. Zij moesten urenlang wachten en hadden dat er heel graag voor over. Ik heb voor hen echt heel veel bewondering gehad. Samen met hen maakte ik in de zaal waar we moesten wachten tekeningen voor hun ouders, of ik hielp hen bij het maken van hun sommen.

En dan is het grote moment eigenlijk daar: het weekend van de voorstellingen. Hoe hebben jullie dit beleefd?

Marc: Ik heb er eigenlijk constant van genoten. Na zoveel projecten ben ik eigenlijk niet meer zenuwachtig en kan ik met volle teugen genieten van de voorstellingen. Intussen heb ik geleerd dat als je iets goed voorbereidt, het resultaat ook goed zal zijn. Na de laatste voorstelling was mijn energie wel op!

Frie: Ik heb er zeker van genoten, maar minder dan ik mij voorgesteld had. Ik had mij voorgesteld dat ik alleen maar moest kijken en genieten, maar er doken nog overal kleine en grote problemen op die ik nog moest oplossen. De receptie na de première was wel geweldig!

Marc, zijn er dingen fout gelopen tijdens de voorstellingen? Was er een voorstelling die boven de andere uitsprong?

Er is helemaal niets misgelopen! Je kan voorstellingen eigenlijk niet met elkaar vergelijken, dat is net het mooie aan theater.

Na het applaus begin je telkens weer helemaal opnieuw, moet je het applaus van je publiek weer opnieuw verdienen.

Frie, hoeveel mensen zijn er komen kijken?

We hebben ongeveer 2800 toeschouwers gehad.

Frie en Marc, hadden jullie last van het beruchte ‘zwarte gat’ na de voorstellingen?

Frie: Neen. Ik vermoed dat het wel anders is als je meespeelt dan wanneer je achter de schermen meewerkt. Ik heb ervan genoten, maar was vooral heel moe achteraf. Het was wel fijn dat mijn echtgenoot ook meewerkte aan de voorstelling, zo konden wij toch nog veel tijd samen doorbrengen.

Marc: Ik heb eigenlijk geen tijd gehad voor een zwart gat, ik ben meteen beginnen repeteren aan mijn volgende project, de musical RENT met het nieuwe gezelschap ‘Bohemian Productions’.

Frie, hoe waren de reacties van de toeschouwers achteraf ?

Heel erg positief! We hebben heel veel goede en bewonderende reacties gekregen van ouders, leerlingen, collega’s …

Frie en Marc, heel erg bedankt voor dit interview!

8

9 Het rupsenverhaal …

Het verhaal begon bij de eerste audities van Alice (begin september 2009). Ik stond daar in de sporthal voor de jury met een klein hartje mijn 'versje' op te dragen. Maar het ging fantastisch, ik vergat alles rondom mij en zei mijn tekst op. Enkele weken later sprong ik een gat in de lucht. Ik kreeg een sprekende rol!!!

Daarna kwam alles in een stroomversnelling: ik mocht de rups spelen met een waterpijp, zonder een waterpijp, met sla, zonder sla …

Elke week mocht ik onder deskundige en toffe begeleiding van Marc Boon en Harry Deswarte mijn rupsenrol aanleren.

Zij leerden mij 'toneelspelen', het was een zalige ervaring, waarvan ik de microbe echt te pakken kreeg!

Na weken oefenen kwam de toch wel drukke repetitieweek (in de krokusvakantie) eraan. Nu begon het echt! Alle spelers leerden elkaar kennen en deden hun uiterste best.

Ik kreeg ook mijn rupsenpak aan en leerde er zelfs mee wandelen. Ten slotte kwam er nog een paddenstoel bij , waarin ik me moest leren te bewegen … dat was het moeilijkste van allemaal! En dan was het zover!!!! Na de generale repetitie begonnen de 'echte' voorstellingen. Mijn hart bonsde in mijn keel, maar ik ging ervoor. Wat ik op 26, 27 en 28 februari 2010 beleefde, kan je alleen maar begrijpen als je erbij was. Vooral het maken van vrienden en werken aan dezelfde droom was zalig! Deze ervaring neem ik mee in mijn 'Berkenboom'-valiesje voor het leven.

Bedankt iedereen dat ik er mee mocht van genieten! Afspraak in 2015!!!!

Willem Fontyn -1 c

Wat heb je mooie ogen! 你有一双漂亮的眼睛！ Wil je met me dansen? 可以和你跳支舞吗？ Bij jou of bij mij?

Hoe heet je? 你叫什么名字？ Waar kom je vandaan? 你来自哪里？ Kom je hier vaak?

跟你还是跟我？

Wil je iets drinken? Ik betaal.

你经常来这里吗？

你想喝点什么吗？ 我请客。

Bij jou vergeet ik al mijn zorgen.

Ken ik jou ergens van? 我在哪里见过你吗？

你让我有安全感.

Je doet me zweven. 你让我陶醉.

Verleiden … op z'n chinees

Bij ons zitten ook leerlingen uit verre, soms exotische oorden. In deze editie leren Alexandria (Roemenië), Fedor (Rusland), Battuul (Mongolië), Jalal (Afghanistan) en Jing (China) ons de kunst van het verleiden in hun moedertaal.

10

Alice, the day after Vraagjes

Lore Quintelier

Elisabeth van Bokhoven

Ine Verheyen

Laurien Walschap

Bijrol. Ik was danser en dat vond ik heel fijn! Bij de krokodillendans mocht je je uitleven en de kaartendans was dan weer vrij stijf …

Ik vond het zeker de moeite waard om mee te doen, want je leert nieuwe mensen kennen en je werkt mee aan een project dat pas zal slagen als iedereen goed meewerkt.

De voorbereidingen waren zeker niet te zwaar, we repeteerden een paar vrijdagavonden en ook nog twee keer op zondag, niet overdreven dus …

Ik was een danser.

Ik moest 2 dansjes doen en figureren.

Ik was tevreden want ik stond toch vaak op het podium.

Alle mensen die ik ken, die komen kijken zijn, vonden het een leuk toneel, met veel originele dingetjes.

Soms vonden ze het een beetje ingewikkeld, maar dan zeiden ze: "Je moet denken, het was allemaal een droom."

Ik heb veel positieve reacties gehoord!

Dat is wel leuk om te horen als je je best doet.

Hoofdrol of bijrol?

Ik heb gedanst.

Ik speelde de pauw. Dat was een sprekende rol. Ik was tevreden met mijn rol en het kostuum was echt heel mooi.

Leuke tijd of verloren tijd?

Leuke tijd!

Het was superleuk en zeker geen verloren tijd!

De voorbereidingen: zwaar of best wel haalbaar?

Best haalbaar hoor.

Soms was het wel vroeg of laat nog een repetitie. Maar we amuseerden ons altijd en dat maakte dat allemaal meer dan goed!

Reacties: positief of negatief?

Heel positief.

Super! De mensen die zijn komen kijken, waren allemaal heel positief. Mijn ouders zeurden soms wel omdat ze me vrij laat moesten ophalen, maar achteraf vonden ze dat het resultaat er best wel mocht wezen.

Zéker GEEN verloren tijd. We wilden er allemaal alles aan doen om er een prachtig stuk van te maken en ik weet zeker dat het gelukt is!

Natuurlijk vroeg al het repeteren wel wat tijd, maar het was zo leuk dat je daar niet mee inzit.

11 Vraagjes

Lore Quintelier

Meer of minder Berkenbomer?

Meer Berkenbomer.

Ik was de enige van mijn klas en heb zo veel nieuwe mensen leren kennen.

Al vergeten of in je geheugen gegrift?

In mijn geheugen gegrift. De kostuums, de sfeer … vergeet ik nooit!

Terug opnieuw of nooit meer?

Terug opnieuw.

Laurien Walschap

Elisabeth Van Bokhoven

Dankzij ‘Alice & Wonderland’ ken ik nu veel meer Berkenbomers. Ik heb er echt vrienden voor het leven gemaakt. En ook leerkrachten waren altijd opvallend vriendelijk. Je leert ze kennen op een andere manier, wat wel fijn was.

Het is iets wat ik nooit meer vergeet.

De sfeer die er was, de groepsgeest die er hing, dat was echt wonderlijk.

Zeker meer Berkenbomer. Je leert mensen kennen van alle scholen en houdt er veel vrienden aan over!

Meer Berkenbomer want je komt in contact met mensen van alle Berkenboomscholen, je maakt dus nieuwe vrienden. De sfeer die er hing, was geweldig!

De voorstellingen zelf zal ik nooit vergeten! Zeker tussen de voorstellingen was het altijd fijn om samen te eten en wat te babbelen!

Ik zou zeker opnieuw meedoen!

Het was een geweldige ervaring die ik altijd zal meedragen. Hopelijk zit ik bij het volgende project nog op Berkenboom ;)

Ik zou zeker opnieuw meedoen met een volgend toneel, want 'Alice & Wonderland' was gewoon supertof!

Zeker en vast voor altijd in mijn geheugen gegrift. We hebben allemaal leuke momenten meegemaakt. Samen het liedje 'dromen' zingen en daarna een oorverdovend applaus geeft echt een kick. Na Alice moest iedereen dan ook afkicken, denk ik!

Ik zou het direct opnieuw doen. Ik kan het gewoon niet beschrijven, het gevoel van op het podium te staan, het applaus, je ding doen en vooral de sfeer en de vrienden die je maakt!

Ine Verheyen

12

Vraagjes

Hoofdrol of bijrol?

Leuke tijd of verloren tijd?

De voorbereidingen: zwaar of best wel haalbaar?

Reacties: positief of negatief?

Toon Van Hoyweghen

Jolien Van Simaeys

Cleo Bosman

Eerder een bijrol. Maar een leuke! Niet iedereen mag een geschifte, rozenschilderende schoppen 2-kaart spelen! :D Het was een geweldige rol, die ik met veel plezier vertolkt heb!

Absoluut geen verloren tijd!

Eerder gewonnen zou ik zeggen ;) Dat hebben we allemaal: gewonnen! Het respect van de mensen. Dat is wat we gewonnen hebben! En verdiend! Het was een zalige tijd die nog lang in mijn hart blijft nazinderen!

Het was natuurlijk doorwerken, maar dat is bijna altijd zo met toneel. Zeker als je kijkt wat een hoog niveau we gehaald hebben! Ieder had wat wils, de een al iets meer tevreden dan de ander, maar iedereen die wou, mocht op het podium staan!

Dank daarvoor, Marc!

Ik was muzikant en ik was tevreden met mijn rol, want anders moest ik misschien een moeilijke tekst leren, terwijl ik nu toch ook meedeed.

Saltarello!

Ik vond het zeer de moeite waard. Het was zeker een leuke ervaring.

Leuke tijd!

Het vroeg niet te veel en het was wel haalbaar.

Het was best wel haalbaar, alleen moesten we wel een deel van onze vakantie ervoor opgeven.

Positief, heel positief en lovend. Dat is alles wat ik gehoord heb. Ook spijtreacties. Mensen die niet konden komen kijken. Hoe vaak heb ik niet moeten zeggen dat er GEEN nieuwe voorstellingen kwamen :D Twintig? Dertig? ;-)

Mijn ouders en zus vonden het stuk heel leuk en mooi.

Positief: Iedereen vond het leuk dat ik meedeed aan een toneel.

Negatief: Veel wachten tijden de repetitie in de vakantie.

13

Vraagjes Meer of minder Berkenbomer?

Al vergeten of in je geheugen gegrift?

Terug opnieuw of nooit meer?

Toon Van Hoyweghen Meer! Zeker weten! Een hechtere band, met leerling en leerkracht, respect voor iedereen en fantastische herinneringen! Een basis waarop ik graag mijn laatste 2 Berkenboomjaren voortbouw!

Natuurlijk vergeten we allemaal dingen, vooral dan de dingen die ik niet wil onthouden. Maar het concept, de mensen, vrolijke momenten en goede tijden, die wil ik nooit meer kwijt!!

Alice of wat dan ook!

Berkenboom zal er voor klaarstaan en ik reken me graag tot de groep Berkenboom! Wanneer beginnen we? :-D

Jolien Van Simaeys

Cleo Bosmans

Ja, het toneel was gemaakt door alle Berkenboomscholen. Als je dan meedoet, maak je daar echt deel van uit.

Meer Berkenbomer!

Het was een fantastische ervaring!

Zeker in mijn geheugen gegrift! In 'den bak' zitten onder het podium, keigezellig alles kunnen meevolgen op de tv ‌

Ik zou bij een volgend project graag terug meedoen. Ik vind dat het echt de moeite waard is.

Zeker terug opnieuw doen! Het is gewoon leuk om je met heel de school in te zetten voor een project.

14

Vraagjes

Hoofdrol of bijrol

Leuke tijd of verloren tijd?

Birgit Van Brussel

Na de tweede auditie kreeg ik te horen dat ik Dodo of Alice mocht spelen. Bij de eerste lezing werd dan bepaald dat ik de rol van Dodo mocht gaan spelen, waar ik heel blij mee was!

Vast en zeker leuke tijd! Niet alleen de voorstellingen zelf, maar ook heel de periode die daaraan vooraf ging, was gewoon super!

De voorbereidingen: zwaar of best wel haalbaar?

Als je iets goed wil doen, dan is het vanzelfsprekend dat daar tijd in kruipt. Ook al was het soms moeilijk te combineren met het vaste schoolwerk, toch vond ik de voorbereidingen niet onhaalbaar.

Reacties: positief of negatief?

Ik heb eigenlijk alleen maar positieve reacties gehoord.

Ook op de facebookpagina van 'Alice & wonderland' werden alleen maar complimenten gegeven.

CĂŠline Quintelier

Laura Vleminckx

Figurant (dier en kaartsoldaat)

Ik had twee bijrollen, namelijk gier en kaartsoldaat.

Het was absoluut de moeite waard! Het repeteren duurde soms lang, maar het groepsgevoel dat er heerste gedurende het weekend van de voorstellingen, was onbeschrijflijk.

Het waren soms lange dagen, maar ik denk dat dat voor de kindjes nog erger was.

Ik vond het zeker de moeite waard! Ik heb me goed geamuseerd en heb leuke mensen leren kennen.

Ik denk dat iedereen onder de indruk was van het totaalplaatje met z’n vele special effects.

Over het stuk heb ik vooral positieve reacties gekregen, maar men vond wel dat ik er veel tijd in moest steken.

Er werd toch wel heel veel van ons gevraagd, zeker omdat de figuranten veel meer moesten komen dan de grote rollen, maar het was wel te doen.

15

Vraagjes Meer of minder Berkenbomer?

Al vergeten of in je geheugen gegrift?

Terug opnieuw of nooit meer

+

Birgit Van Brussel

Céline Quintelier

Laura Vleminckx

Dat vond ik nu net één van de dingen die ik naast het toneel zelf ook geweldig vond. Alle scholen sloegen de handen in elkaar om van 'Alice & Wonderland' een succes te maken. Ik heb ook veel nieuwe mensen leren kennen met wie ik nu nog vaak contact heb.

In het geheugen gegrift! En ik denk voor nog zeer lang. Dit was een unieke ervaring die ik niet zo snel zal vergeten.

Meer Berkenbomer i.p.v.

Berkenboom Humaniora alleen. Ik vind het een hele verrijking van mijn laatste jaar op Berkenboom!

Meer Berkenbomer.

Door de hechte sfeer en de fijne mensen.

Nog niet vergeten natuurlijk!

De liedjesteksten flitsen af en toe zelf nog eens door mijn hoofd;-)

Als ik nog op Berkenboom zit als er een nieuw schooltoneel komt, dan schrijf ik me vast en zeker weer in. Voor het toneel zelf, voor de nieuwe vriendschappen … Het was echt een geweldige ervaring!

Opnieuw! Zeker weten.

Het volgende project zal jammer genoeg niet meer voor mij zijn.

In mijn geheugen gegrift! Ik vergeet nooit de sfeer, de mensen en het einde van de laatste voorstelling.

Ik zou zeker opnieuw meedoen. Het was een onvergetelijke ervaring!

16

Vraagjes

Julie Van Goethem

Anje Vandermaelen

Mevr. Van Havermaet

Hoofdrol of bijrol?

'Snip' Ik was heel tevreden met mijn rol, hij paste perfect bij mijn karakter.

Bijrol. Ik was luipaard en ik was daar heel tevreden mee.

Sprekend rolletje. Ik was de gekke kokkin.

Leuke tijd of verloren tijd?

Leuke tijd, een nieuwe en originele ervaring.

Het was een supertoffe tijd!

Zalige tijd met zeer veel 'leute'!

De voorbereidingen: zwaar of best wel haalbaar?

Veel tijd dat we er gewoon moesten zitten zonder iets te doen ‌

De voorbereidingen waren echt wel zwaar. Er kroop veel vrije tijd in en soms moest ik mijn hobby's laten vallen.

De voorbereidingen gingen zeer vlotjes.

Reacties: positief of negatief?

Kledij en decor: magnifiek!

Stuk zelf: verwarrend.

De reacties op het stuk zelf waren heel positief.

Maar mijn ouders vonden de voorbereidingen wel zwaar.

Enkel positieve reacties gekregen. Diegene die het gezien hebben, spraken over een professionele productie.

Meer of minder Berkenbomer?

Daarna wel even meer misschien, maar evenveel eigenlijk dan ervoor.

Meer Berkenbomer. Je leert de school op een andere manier kennen (ook de leerkrachten).

Ik ben Berkenbomer sinds mijn 12de, kan ik nog meer Berkenbomer worden?

Al vergeten of in je geheugen gegrift?

Nee, maar het vervaagt wel.

In mijn geheugen gegrift.

Ik heb er veel nieuwe mensen leren kennen en de sfeer was super!

Gegrift!!

Terug opnieuw of nooit meer? (Zou je bij een volgend project opnieuw deelnemen? Waarom (niet)?

Niet meer opnieuw op school, maar wel heel leuk als hobby.

Terug opnieuw! Het is enorm leuk om aan zo'n project te kunnen meewerken.

Ik kijk al uit naar een volgend project.

17

Wondermooie solidariteit

Music for Life, de grootse solidariteitsactie van Stubru, heeft dit jaar een flinke som te danken aan onze actie 'Run for Life'. In de ijzige decemberkou liepen Berkenbomers van overal meer dan 2000 gesponsorde mijlen bij elkaar. Voor herhaling vatbaar? Meneer Foubert, één van de drijvende krachten, beantwoordde deze en andere vragen.

Hoe is het idee gegroeid?

Vanuit de leerlingenraden werd eind vorig schooljaar al geopperd dat het misschien wel een leuk idee was om mee te werken aan Music 4 Life. Oorspronkelijk wilden we vanuit de leerlingenraad een initiatief in elkaar boksen- maar uiteindelijk leek het logischer om de actie te koppelen aan onze eigen jaarlijkse solidariteitsactie. Het was ook een mooie kans om onze lagere scholen van Berkenboom (maar ook Technisch Berkenboom) in het gebeuren te betrekken. We wilden met het evenement buiten de schoolmuren treden en dat lukte het best met een ‘sportieve’ manifestatie. Al heel snel was het idee van ‘lopen voor het goeie doel’ geboren. We gingen duizend mijl lopen voor de strijd tegen malaria!

Hoe stond de directie t.a.v. het idee?

Onze directie was meteen heel enthousiast. Het idee werd meteen ten volle gedragen. Maar goed ook, want zonder steun van directie (maar ook collega’s en leerlingen) is er geen beginnen aan.

Run 4 Life

Liepen de leerlingen er meteen warm voor?

De populariteit van Music 4 Life, over heel Vlaanderen van de voorbije jaren was geen toeval: onze leerlingen liepen onmiddellijk warm voor het idee. Ze namen zelf initiatieven, leverden sponsors aan en stonden mee in voor de organisatie en decoratie van het gebeuren. Het engagement dat velen van onze leerlingen toonden was hartverwarmend en minstens even belangrijk als het doel op zich.

Hapten de sponsors gemakkelijk toe?

In het begin is dat wat moeilijk. Je moet eerst een duidelijk concept naar voren brengen, zodat zij er ook het nut van inzien. Als het parcours getekend was, de plaats gekend en de omvang duidelijk werd, was het gemakkelijker om sponsors op te bellen. En om eerlijk te zijn, we hebben echt wel heel Sint-Niklaas gestalkt.

Voor al het materiaal dat we nodig hadden, zochten we een sponsor. T-shirts, cinematickets, spandoeken … je kon het zo gek niet bedenken, of we hadden er wel iemand voor. Ook de leerlingen trokken erop uit en zochten sponsors in de buurt.

Door affiches, radio-interviews en andere vormen van reclame werd de bekendheid ook heel groot en dat maakt het toehappen van sponsors ook iets gemakkelijker: een evenement waar een heel deel van de SintNiklase jeugd aan deelneemt én dat veel persaandacht krijgt, is voor een sponsor natuurlijk ook belangrijk.

18

Liep de organisatie vlot of had je het toch wat onderschat?

Dat het zwaar ging zijn, dat hadden we wel verwacht. Maar we wisten heel goed wat we aan elkaar hadden.

Elkaars kwaliteiten kennen is zeer belangrijk als je aan zo’n project begint. In het begin leek het allemaal onrealistisch. De vraag of ons dit wel zou lukken, spookte vaak door ons hoofd. Tot we die knop omdraaiden: het moét gewoon lukken. Vanaf die dag zagen we het als een uitdaging: elke minuut vrije tijd ging naar ‘Run 4 Life’. En elke stap die dichter bij het resultaat kwam, motiveerde ons om verder te doen.

Hoe zwaar je het ook inschat, er komt toch altijd méér bij kijken dan je in begin had gedacht. Alleen al de hele papiermolen die erbij komt kijken of de tientallen gesprekken en vergaderingen met externen. Maar het was zeker de moeite waard, achteraf gezien.

Wat was de grootste moeilijkheid tijdens de organisatie?

De moeilijkste dingen vonden we altijd de ‘onverwachte voorvallen’. Op de dag zelf blijkt er een te kleine stroombron geleverd te zijn: zoek op 3 uur tijd maar eens een andere firma die dit gratis komt leveren!

Uiteindelijk heeft de stad Sint-Niklaas ons hier fantastisch geholpen.

Of een uur voor de uiteindelijke start van het evenement sneeuwde het zo hard, dat er 10 centimeter sneeuw lag: zout was voorzien en heel het parcours was gestrooid, maar het bleef toch lekker liggen. Met man en macht, bezems en platen zijn de leerlingen dan maar beginnen sneeuw te ruimen!

Of de geluidsfirma die een ongeluk had onderweg, waardoor de hele installatie maar niet op tijd ter plaatse kwam. Bovendien was de gsm van de contactpersoon uitgevallen wegens lege batterij. Die momenten, dat je van niks weet en niemand kan bereiken, dat is écht stressen. Bij zulke grote evenementen zullen er altijd onvoorziene omstandigheden komen en die blijven het moeilijkst. Dan is het écht ‘alle hens aan dek’ en zo snel mogelijk een oplossing vinden, meestal in een race tegen de tijd!

Run 4 Life

Wat stond er op het programma?

Vanaf 13u00 kon iedereen die wou, starten met lopen. De bedoeling was dat we tegen de avond 1000 mijl zouden lopen. Leerlingen van Boekhouden-informatica hadden daarvoor een knap computerprogramma bedacht dat de telling bijhield: elke ronde van 200 meter werd geteld.

Onze leerlingen liepen wildenthousiast per klas hun rondjes, maar ook door de massale aanwezigheid van onze lagere scholen was ons vooropgestelde doel van 1000 mijl snel gehaald! Tegen 20u00 bereikten we zelfs vlotjes de 2000 mijl- en dat overtrof onze stoutste dromen! ’s Avonds zakten dan enkele plaatselijke bands af. Dit om het evenement mooi af te sluiten en de sfeer erin te houden voor een gezellige babbel. Achtereenvolgens kwamen AG BEATzZ - NIKI S, SIESTES CRAPULEUX, THE REAL CHANGE, HOMELANDS en CHARLIE JONES’ BIG BAND het publiek verwarmen. Stuk voor stuk muziekgroepjes met (oud-)leerlingen. De band met Berkenboom bleef behouden! En dit alles in een knusse Kerstsfeer!

19 Beschrijf de sfeer tijdens de actie.

De sfeer was fantastisch: leerlingen die er écht voor wilden gaan, van het eerste tot en met het zesde jaar.

We zagen klassen die met eenzelfde kledingstuk kwamen lopen, jongens die de kou in bloot bovenlijf trotseerden, leerlingen die een gigantisch aantal rondjes liepen (en wie weet zelfs een persoonlijk record?), maar ook buitenstaanders, oud-leerlingen en sympathisanten die kwamen aansluiten om ons doel te helpen bereiken.

Daarbij kwam dan nog de inzet van het hele leerkachtenteam en het oudercomité, die er ook een hele dag stonden voor drankverkoop, de leerlingen van de leerlingenraad die allerlei gebakjes hadden gemaakt om te verkopen, leerkrachten die vrijwillig kwamen helpen, Klub Kultur die heel de dag door plaatjes draaide, de andere Berkenboomscholen die hun steun kwamen betuigen, het schoolbestuur dat een glaasje glühwein kwam nippen … Het gaf echt een groot ‘samenhorigheidsgevoel’. Wij zijn iedereen nog steeds dankbaar voor het enthousiasme! Uiteindelijk maken de mensen zelf nog steeds de sfeer.

Wat was het aangrijpendste/leukste/speciaalste/... moment?

Run 4 Life

Het meest fantastische moment was toen de lagere scholen en kleuterscholen toekwamen. Lange rijen van enthousiaste ‘kleine mannen’ waar de goesting van afdroop om te beginnen lopen. De grote stroom die zich richting het Stationsplein begaf, gaf het gevoel van: “Yes, het is écht gelukt!” Velen hadden, tot onze grote verrassing, ook nog eens een cheque bij met honderden euro’s. Ook zij hebben dus een groot aandeel in het slagen van dit evenement.

Daaruit volgde eigenlijk nog een mooier moment: de leerlingen van de Cultuurraad draaiden plots kindermuziek en hielden de kleintjes in beweging door allerlei dansjes aan te leren vanop het podium. We hebben zelfs enkele collega’s zien springen!

20 Wat is de uiteindelijke eindbalans?

De uiteindelijke eindbalans was ongeveer 14 000 euro die naar ‘Music 4 Life’ ging. Een absoluut recordbedrag waar heel de school trots op mag zijn.

Waarom mocht 3e naar Gent?

De klas die het meeste geld inzamelde per leerling, mocht de cheque mee gaan afgeven aan het glazen huis én uiteraard een woordje doen voor de micro van Stubru. Dat werd uiteindelijk 3E, die in totaal een dikke 500 euro verzamelden door op eigen houtje cake te verkopen op Kerstmarkten in de omgeving. Nogmaals een dikke proficiat aan deze klas!

En in de toekomst?

Run 4 Life

Één ding is zeker: het was een gigantische ervaring om zo’n project op poten te zetten. We vertrokken echt van nul en waren dus wel bang voor wat gaten in onze organisatie. Achteraf was iedereen wel zeer tevreden. We vonden het een ijzersterke samenwerking tussen alle geledingen van de school: Oudercomité, leerlingenraden, Cultuurraad, leerkrachten, directie, de andere Berkenboomscholen, (oud-)leerlingen…

Of er een volgende keer komt, moeten we uiteraard intern eens bespreken. Een ding is zeker: een solidariteitsactie voor mensen die het minder hebben, zal er elk jaar weer zijn. Of dit opnieuw een ‘Run 4 Life’ wordt, is nog af te wachten. Maar als het zover is, moeten we zeker niet meer van nul beginnen…

21

De Wondere jaren op Berkenboom Auf Deutsch Ich mache die Bilanz von sechs Jahren Sekundarunterricht Vor sechs Jahren kam ich zum ersten Mal in Berkenboom Humaniora. Ende August gab es schon eine Zusammenkunft für die Erstsemester. Die Schüler wurden in verschiedene Gruppen verteilt. Danach ging man mit der Klasse und deren Klassenlehrer zum Klassenzimmer. Dort lernte ich meine Klassenkameraden kennen. Am ersten September war ich ein bisschen nervös, ich kannte ja noch niemanden. Im Moment weiß ich nur noch, dass wir viele Informationen bekamen und, dass ich damals meine ersten Freunde kennen gelernt habe. Es war ein wunderschöner Tag und ich war sehr begeistert.

Das erste Jahr bedeutete eine ganze Änderung für mich! Im Vergleich zur Grundschule hatten wir nun verschiedene Fachlehrer und viel mehr Fächer. Die Ausflüge wie zum Beispiel die Trefftage werden immer in meiner Erinnerung bleiben.

Das zweite Jahr war für mich am Angenehmsten. Vor Allem die Stimmung in der Klassengruppe war wunderbar! Im dritten Jahr kamen noch mehr Fächer dazu: Chemie, Informatik und Physik! Das war nicht immer eitel Sonnenschein. Auch das vierte Jahr war sehr schwer für mich. Ich kämpfte mit Mathe und Chemie und auch Französisch war ganz und gar nicht einfach! Nach dem vierten Jahr mussten wir eine neue Studienrichtung wählen. Zum ersten Mal dachte ich, ich werde später Paläontologin. Man sagte mir aber, ich sollte dazu eine Mathematikrichtung machen, aber ich hasste Mathe! Ich zweifelte zwischen zwei Richtungen: Latein-Wissenschaften und Latein-Moderne Sprachen. Warum habe ich dann LateinModerne Sprachen gewählt? Am Ende des vierten Jahres bin ich mich davon bewusst geworden, dass ich vier Mathestunden pro Woche nicht überleben würde. Doch auch etwas Positives hat mich in diese Richtung geführt: drei Stunden Deutschunterricht in der Woche...! Am Anfang des fünften Jahres dachte ich einen Augenblick daran, ich werde Archäologin, aber das Interesse an diesen Zukunftsbildern verschwand sehr schnell und das Interesse an der deutschen Sprache wuchs ständig... Das fünfte Jahr war genauso schwer wie das vierte. Die Prüfungen waren meiner Meinung nach nicht nur schwieriger, sondern für mich auch wichtiger geworden und die Frage, welches Studium man nach dem sechsten Jahr machen wollte, trat immer mehr auf den Vordergrund. Aber dann wusste ich es: ich wollte unbedingt die deutsche Sprache studieren! Ich hatte gute Noten und ein schönes Zeugnis und unterdessen stand das letzte Jahr bevor. Heute scheint es mir, dass die Zeit so schnell vergangen ist. Ich kann es kaum fassen, aber es waren sechs wunderschöne Jahre, in denen ich nicht nur viel studiert habe, sondern in denen ich zu diesem erwachsenen Menschen geworden bin! Sechs Jahre Berkenboom Humaniora waren der Mühe wert. Kurz, tolle Ausflüge, begeisterte Lehrer und Lehrerinnen, coole Freunde, viele Fächer und eine gute Vorbereitung auf die Hochschule: das ist Berkenboom Humaniora . Meine guten Freunde werde ich so vermissen, ich werde sie aber immer lieben und nie vergessen! Übrigens wünsche ich jedem viel Spaß und viel Glück nächstes Jahr! Tschüss!

Anja De Bruyn- 6d1

En français 6 années, c’est plus ou moins un quinzième de la vie humaine. Par conséquent, il est vraiment important de se retrouver à un endroit agréable, n’est-ce pas ? Moi, j’ai eu de la chance : une école familiale, où l’on peut trouver des copains pour la vie, où les profs connaissent ton nom, où l’on peut toujours faire appel au secrétariat… A vrai dire: il y a des endroits plus embêtants pour devenir adulte!

Avant toute les excursions en sixième (je pense à Paris, à Mons et à l’Italie – évidemment) resteront dans ma mémoire pour le reste de ma vie. Je pourrais remplir un gros livre des moments bien marrants vécus en classe.

Sans vouloir être bêtasse (= naïve), ces 6 années pourraient être les 6 meilleures de ma vie.

Marlies Picavet -6d1

22 In English Tempus Fugit Ah, the good times.

I still remember; the end of my time at primary school, then two months of joyful holiday to prepare for the real deal: finally I would go to high school!

Wednesday the 1 September, 2004, the first day of school. How proud we were, when we went through the Yellow Gate for the first time, as the ‘big boys’ (and girls). How mysterious this enormous school was, but still, very familiar.

The first lesson, getting to know everyone. Under the lead of Mrs. Van Hoyweghen, our class teacher, we did several ‘Hi-myname-is’ - games, to get used to each other’s names (obviously).

After a whole morning of playtime, the first (though half) day of school was over.

The second schoolday it was time to meet the teachers. Some of them seemed alright, while others seemed tremendously stringent (for example our Dutch teacher, with his infamous ‘Book of couples’. What was his name again? Van the Vaaiver?

Something like that…).

In the following months, we went on more excursions than we went on in our entire lifetime. Meeting days, sporting days, learning trips... – far too much to sum up. Not that we minded of course.

Throughout the years we learned lots of things. Not only did we learn ‘just school stuff’, we also learned to deal with the ways of life. Saying goodbye, for example. Just at the end of our second grade, a few of our (already beloved) friends needed to leave. Some of them went to another school; others were forced to leave to pursue other fields of study.

And not only did we say goodbye to our friends, we also needed to let go of our former school principal, Mrs. De Vuyst.

Then, with the ones who survived the hard struggle to the end of the fourth grade, we finally got there. We had heard a lot of stories from other fifth and sixth graders about the fifth grade, stories that would make our hair stand on end. Luckily we had a fine class titular who prepared us for that horrifying fifth grade (“Welcome to the fourth grade!” for the insiders).

But seriously now, the fifth grade isn’t all that bad. If you study hard, and believe you can do it, then you shall ! And with this exciting new year, we also got ourselves a new school principal, Mr. Bruggeman.

Eventually, the day we’d all been waiting for was there! The day we all had been studying for all those years. 1 September 2009. The first day of our sixth grade! And my god, we were walking on air! We had worked our way up from ‘little kids’ to the real big boys.

At last we got to the point where we were the seniors of the school (except for the teachers though). And what advantages we got!

For starters; our own mess hall, just a few meters from the entrance of the school. And the best of all, we could leave whenever we wanted!

Or even better, the fact that we were allowed to leave the school every Friday noon!

I can already hear you say “Is this everything you get in your sixth grade? How lame…”. But wait! There’s more!

The quality of the school trips was taken to a whole new level. To name a few : we went to Paris for 2 days, together with our awesome class teacher Mr. Anthuenis, Mrs. Van Havermaet, and a few other teachers. How we enjoyed ourselves there!

Then, the climax of our school career arrived; the end trip with all the sixth graders to Italy!

Ten days of pure fun. Some would say; “OMG, a trip to a sunny country with your teachers, say whut?”. But actually, it was far more than that. We all had a great time, including our teachers, who, by the way, were not like everyone thought they were going to be. I think they enjoyed themselves as good as we did.

After all of this, having fun, but also working very, very hard (yes, we also needed to work for school), we’ve finally arrived at what is almost the end of our career at this wonderful school. At the moment of writing this text, all the sixth graders are preparing for, what hopefully will be, the last exams we’ll ever get in high school. Let’s hope everyone will pass! Then we can enjoy another two (some people even three!) months of well deserved vacation.

Graduate school, here I come!

Jordi Verdurmen- 6b1

23

Un viaggio magico in Italia Een eindreis, het is een must! Het zou zelfs verplicht moeten zijn! Als je zelf ooit in lang vervlogen tijden als (bijna) 18-jarige 10 dagen de hort opgetrokken bent met medeleerlingen en een aantal leerkrachten, zal u wel weten waarom. Nergens worden er meer anekdotes voor op latere oud-leerlingendagen verzameld, nergens worden er leukere foto’s getrokken of wordt er lekkerder eten gegeten en nergens voel je je meer op het toppunt van je schoolcarrière: het is alsof alles mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt.

Hieronder volgt het verslag van zo’n geweldig eindreis, geschreven door Margo Geleyn uit 6 Latijnwiskunde. Duik mee in de wondere wereld van de eindreis en laat je vervoeren!

Aah, la Bella Italia ... Wat zou ons daar allemaal te wachten staan?

Dromen over liters wijn en olijfolie, schaars geklede jongedames, sterke koffie, immense Romeinse bouwwerken en zon, veel zon! Wat kon ons dat vroege uur en de lange busreis die we voor de boeg hadden, schelen? Het leven in de paasvakantie is mooi, vooral als je met een bende dolenthousiaste Berkenbomers op reis vertrekt.

Een paar stops, verschillende films en ettelijke regenbuien verder stapten we verfomfaaid uit de bus.

Op dag 1 van onze 10-daagse cultuurindoctrinatie stonden Pisa en Lucca op het programma. Dag zon, dag scheve toren, dag opdringerige verkopers met belachelijk goedkope zonnebrillen, dag preekstoelen van Nicola Pisano & Zoon, dag eerste gidsbeurten en dag eerste groepsfoto. Lucca, een van mijn persoonlijke favorieten, is onze volledig ommuurde zusterstad en thuishaven van de componist Puccini.

Denk kleine steegjes, gezellige pleintjes en een gepassioneerde gids. Jammer dat we hier niet langer konden blijven ...

Na eerst verbaasd een halfnaakte, doorgedraaide sportman te bekijken, vertrokken we alweer naar de volgende bestemming: Montecatini! Ofte de stad waar we zouden overnachten om de volgende dag met de trein naar Firenze te reizen. Alhoewel, 'overnachten' is veel gezegd. De plaatselijke discotheek, bevolkt met zowel Italianen, Spanjaarden, Canadezen en Nederlanders (ze zitten toch ook echt overal!) zal het geweten hebben. Met kleine oogjes kwamen we aan in dé renaissancestad bij uitstek.

Verwondering troef hier. De Ponte Vecchio, het overweldigende uitzicht van op de Santa Maria del Fiore, de David (tot driemaal toe!), overheerlijke maar peperdure ijsjes ... en dat alles bij een meer dan aangename temperatuur. Ook de sfeer kon niet meer stuk; luid zingend en met veel gelach ontstonden er onbewust anekdotes die nog lang zullen meegaan. (Je zou toch spontaan moeten grijnzen als ik een witte auto en een geïrriteerde Italiaanse jongeman vernoem).

(Vervolg p. 25)

24

25 Op naar Siena, wederom een pareltje. De Piazza del Campo nodigt uit tot pizza eten en zonnebaden, wat we dan ook met veel plezier deden, na eerst rondgegidst te zijn door de kenners van dienst, uiteraard.

Zonder hen was deze reis nooit mogelijk geweest. De bedankingen moeten normaal gezien op het einde komen, maar ik doe het nu toch maar al eens: een dikke pluim voor mevrouw Burm, mevrouw Mariman, mevrouw De Visscher, mevrouw Van Havermaet en meneer De Cock!

En dan nu: Rome! De kers op de taart voor vele latinisten, maar ik vermoed dat de anderen deze overweldigende stad ook wel konden pruimen. Rome is immers veel meer dan 2 uur aanschuiven voor de Vaticaanse musea of afgezet worden door boertige Italianen die veel te veel vragen voor hun pizza's ... Rome is het Colosseum, het Forum Romanum, het Sint-Pietersplein ... Rome is operagezang en veel wijn, Rome is rozen krijgen van charmante locals, maar Rome is bovenal de Belgische ambassade bezoeken en mogen proeven van de Italiaanse specialiteiten tot je er buikpijn van krijgt. Na deze drie dagen namen we dan ook met spijt in het hart afscheid van deze 'ontroerende' stad en het uiterst comfortabele hotel.

Zondag, regendag. God vond blijkbaar dat we ook wel eens wat regen mochten krijgen en wanneer past dat beter dan wanneer je een stevige wandeling langs kloosters en kerken moet maken? Niet dat we niet genoten van het bergop voortduwen van een niet nader genoemde leerling in een rolstoel...

Gelukkig had God meneer Donadoni gezonden om ons te helpen bij deze beproeving. Assisi heeft veel te bieden, maar het regenweer zette toch wel een domper op de sfeer. We waren dan ook blij toen we de voetjes onder tafel konden schuiven en genieten van de beste pizza van de reis.

De laatste twee dagen en de laatste stad die we zouden bezoeken, dienden zich aan: Venetië. Als er een stad is die tot de verbeelding spreekt, is het deze wel. Sommigen hadden er al een uurtje ochtendgymnastiek op zitten, anderen hadden per ongeluk een raam vernield en nog anderen benutten de drie uur durende busreis om tevergeefs wat slaap in te halen. Venetïe beantwoordde aan het romantische cliché van kleine straatjes, bruggetjes, gondels en een massa toeristen. Maar wat maakt het uit? Dit was de afsluiter van een prachtige reis en afsluiten doe je in stijl, in het betoverende Venetië dus. We keken verder dan het San Marcoplein en ontdekten de Joodse wijken, Moriaantje, levensgrote pizza's ... We spendeerden ons laatste geld aan overbodige souveniertjes en een riant voedselpakket voor de terugreis.

Snif snif, wat zouden we Italië, het zonnige weer en de typische sfeer missen ... Op de laatste avond hadden we al gezongen en bedankingen uitgewisseld, maar het was de busreis en de nakende thuiskomst die ons deed beseffen dat dit tien onvergetelijke dagen waren. Dus bedankt zesdejaars, bedankt leerkrachten, bedankt René de buschauffeur en bedankt Italië! De rugzak met goede herinneringen zit weer wat voller.

26

Als 'groentjes' mee op eindejaarsreis naar Italië Mevrouw Burm was op zoek naar nieuwe begeleiding voor de eindejaarsreis. Tijdens een tussendoorbabbeltje met Mevrouw De Visscher begonnen we over DE ITALIEREIS en we hadden eigenlijk wel zin om eens mee te gaan. We mogen ons echt wel cultuurbarbaren noemen en zagen de belangrijke taak van 'reisbegeleider' niet direct goed zitten. Ik had nog niets van Italië gezien … Mevrouw De Visscher had al kennis gemaakt met Venetië … hoe moesten we door die gidsbeurten?

We kwamen daarom op het lumineuze idee om aan Mevrouw Burm, Mevrouw Mariman en Meneer De Cock te vragen of ze het zouden zien zitten twee 'groentjes' mee te nemen. We zouden dan samen de gidsbeurten kunnen doen … en op die manier zouden we elkaar kunnen aanvullen.

Thuis werden we aangemoedigd … Zo’n reis moet je meemaken … Laat die kans niet liggen … Ga mee!!!

Vrij vlug kwam het verlossende antwoord dat de drie ervaren gidsen het wel zagen zitten om ons mee te nemen. Op de eerste voorbereidingsavond bij Chris thuis werden we overdonderd door de vele namen van Italiaanse steden, kerken, basilieken, doopkapellen, pleinen, stijlen … Toen we naar huis gingen, dachten wij 'Oh my God … we weten echt niets'! Onze drie ervaren gidsen stelden ons echter op ons gemak … alles zou wel in orde komen. En zij kregen gelijk.

Toen we op maandagvoormiddag door de 'Porta Nuova' stapten werden we overdonderd door het eerste prachtige beeld: de Dom, het Baptisterium en de scheve Toren. Dan sta je echt wel even stil bij al die pracht.

We waren vertrokken … onze eerste gidsbeurt: de Porta Ranieri met 24 reliëfs van Bonnanno Pisano met het leven van Christus en Maria …

Verwondering … bewondering … ondergaan … genieten …

Het reisverslag vind je elders in dit nummer, maar als ik nog even mag …

Beste leerlingen, als je de kans krijgt deze reis mee te maken, doe het dan. Het is echt een fantastische trip die je samen met je klasgenoten en je begeleiders beleeft … soms zeer intens.

We kunnen het echt alleen maar aanraden.

En voor onze zesdes … dank jullie wel! Jullie waren (en zijn nog steeds) een fantastische groep. We zullen nog dikwijls met heel veel plezier aan deze reis terug denken. Ook bedankt aan Mevrouw Burm, Mevrouw Mariman en Meneer De Cock voor de steun, de babbels, de vriendschap en als jullie het na de evaluatie nog zien zitten om ons mee te nemen …

GRAAG!!!

Mevrouw Van Havermaet Mevrouw De Visscher

27

Wonderbaarlijke hobby's Ponyrijden – Jens De Munck (1d) over zijn ervaringen.

Mijn eerste wedstrijd reed ik toen ik net 8 was. Sindsdien zijn er al enkele pony's en ook veel wedstrijden gepasseerd.

Regelmatig sta ik in de krant omdat ik een podiumplaats behaald heb.

In de winder rijd ik de wintercriteria van nabije maneges, b.v. in Moerzeke of de Heikant in Hulst. Ik heb al gereden bij -10°C! Dan vriezen mijn vingers en tenen er bijna af. Maar omdat ik er mooie prijzen en zakgeld mee kan winnen, hou ik toch vol.

In de zomer rijd ik de wedstrijden van de HROV, Hippische Regionale OostVlaanderen. Elke week is er ergens anders een jumping. Soms moeten we om 08u00 's morgens al in Aalter staan of in Evergem. Heel vroeg opstaan dus. En niet enkel ik moet daar zijn, maar ook mijn pony moet gepoetst en opgezadeld zijn!

Elk jaar is er een ponykampioenschap. Dit jaar vond die plaats op manege De Paddock in Waasmunster. Dan moest ik op zaterdag en zondag telkens 2 parcours springen. We startten met 32 deelnemers op zaterdag. Zondag mochten enkel de beste 16 nog deelnemen.

Na 4 omlopen, die steeds hoger en moeilijker werden, waren er slechts 4 combinaties die nog foutloos bleken.

Geen enkele balk die op de grond was gevallen. Om te weten wie de winnaar werd, moesten we met z'n vieren nog een barrage rijden. Dat is een verhoogd en verkort deel van het parcours met enkele scherpe bochten. Je moet dat zo snel mogelijk en foutloos afleggen. Ik werd tweede. Slechts één meisje was sneller dan ik, de anderen maakten nog een fout. Van de 32 bleven maar 2 ruiters helemaal foutloos. Niet slecht van mijn pony, vooral omdat hij nog maar zes is.

Ik mag nog meedoen tot in 2013, het jaar dat ik 16 word. Als je 17 bent, moet je naar de paarden overstappen.

Hopelijk kan ik het kampioenschap eens winnen.

Wie de sfeer eens wil opsnuiven: het weekend van 25-27 juni is er op De Ster een mooie jumping. Komen jullie voor mij supporteren?

28 Yorick Bogaert (3b1) - Modelballonvaarder Je hebt een niet alle-daagse hobby. Kan je ons vertellen wat die inhoudt?

Ik doe aan modelballonvaren. Dit is inderdaad een niet-alledaagse hobby. We zijn met ongeveer 35 modelballonvaarders in België. Een modelballon is een radiogestuurde luchtballon. De werking is net hetzelfde als een gewone luchtballon; dus ook met brander, gasflessen, enz. Het enige verschil is dat niet de piloot de branders bedient, maar dat dit gebeurt via de afstandsbediening van op de grond. Een groot verschil is natuurlijk ook de grootte van de ballon. Dit varieert bij modelballons van 20 m³ tot ongeveer 100 m³. Wat moet je je daarbij voorstellen: een modelballon van ongeveer 100 m³ is ongeveer 9 m hoog, dat is ¼ van een grote luchtballon.

Hoe ben je hier ingestapt?

Ik ben van jongs af gefascineerd door luchtballons. Als kleine jongen vond ik het al leuk om achter luchtballons te rijden, het zogenaamde 'spotten'. Toen een vriend van mijn ouders besloot om te leren ballonvaren kwam het ballonwereldje dichterbij. Mijn eerste vaart maakte ik toen ik 6 jaar oud was (een eerste-communiecadeau) de en er zijn ondertussen al heel wat vaarten gevolgd. Op mijn 12 mocht ik voor de eerste keer mee gaan crewen op een meeting. Daar maakte ik kennis met modelballonvaren. Ik was meteen verkocht, maar snel werd duidelijk dat er veel bij komt kijken. Gelukkig zijn mijn ouders ook vertrouwd met luchtballons zodat hen overtuigen om te gaan modelballonvaren niet zo moeilijk was. Uiteindelijk heeft het nog meer dan een jaar geduurd voor ik mijn eigen modelballon kocht. Gedurende dat jaar hebben we heel veel informatie verzameld en kennis gemaakt met ervaren modelballonvaarders. Zij hebben ons op weg geholpen. Om te starten wou ik graag een tweedehands modelballon kopen. Maar dit is niet zo eenvoudig. Op het moment dat we eigenlijk de hoop een beetje hadden opgegeven, kregen we een aanbieding om een modelballon over te kopen. Dit was enkel de ballon of enveloppe. Maar de start was gegeven. We begonnen direct met de bouw van een mand en ventilator. Tijdens het ambachtenweekend in het Waasland zijn we op zoek gegaan naar een mandenvlechter.

We vonden in Stekene een mandenvlechter die een mini-ballonmand vlechten wel een uitdaging vond. Dus weer een stap verder. De brander hebben we zelf ontwikkeld. Dit was uiteindelijk de zwaarste opdracht. Er zijn veel uren testwerk aan vooraf gegaan vooraleer we onze eerste vaart konden maken. Maar het is ons gelukt!

Hoe vaak doe je dit?

Het is niet dat er elke week gevlogen wordt. Je zal denken “gevlogen”? Ja, eigenlijk is het ballonvaren, maar je zal niemand in de ballonwereld horen zeggen : “We gaan varen” maar wel “Wij vliegen”.

Om te vliegen moeten de weersomstandigheden optimaal zijn. In de zomer is dit vaak ’s morgens vroeg of ’ s avonds laat. Maar in de wintermaanden wordt er ook wel gevlogen. Zoals het voorbije jaar zelfs in de sneeuw.

Hopelijk worden de komende weken de weergoden ons beter gezind!

29 Doe je dit in clubverband of in je eentje?

Dit is afwisselend. We hebben een club opgericht, maar de leden wonen verspreid over heel Vlaanderen. We zien elkaar op meetings die georganiseerd worden. Wij worden dan met onze modelballons gevraagd op de momenten voordat de grote ballons opstijgen onze ballons te demonstreren. Altijd heel leuk om te doen.

Soms spreken we met een paar vrienden af op de opstijgterreinen in Waasmunster en dat is wel fun. Het leukste is een vrije vaart. Dit houdt in dat we de ballon niet aan de koord houden maar dat we hem met de wind laten meedrijven. M.a.w. rechtdoortocht over de velden om de ballon te volgen. Dit doen we dan in de polders richting Nederlandse grens.

Hoe reageren je leeftijdsgenoten als je over je hobby vertelt? Hoe reageer jij hierop?

Ik spreek eigenlijk niet vaak over mijn hobby. Een aantal vrienden hebben wel interesse, maar anderen reageren nogal flauw. Ik heb me daar een tijdje aan geërgerd. Nu neem ik het hen niet kwalijk; het is voor een stuk uit onwetendheid. Ballonvaren is een passie waarvoor niet iedereen openstaat.

Is het een dure hobby? Waar vind je het nodige geld?

Het is inderdaad een dure hobby. Vooral als je alles ‘kant-en-klaar’ koopt, mag je per ballon (enveloppe, sturing en mand) al vlug 4000 euro tellen. Ik ontwerp en maak mijn ballons zelf wat de kosten beperkt en wat mijn hobby voor mij nog mooier maakt. Dit neemt niet weg dat mijn zakgeld grotendeels naar mijn hobby gaat.

Gelukkig komen mijn ouders wel af en toe tussen in de kosten. Een ballon is een investering maar als je geluk hebt en geen brokken maakt (geen kot stookt zoals mijn Limburgse ballonvriend zegt) blijven de kosten beperkt tot enkel gas en kan je jaren verder!

Is deze hobby competitiegericht? Zo ja, heb je al prijzen weggekaapt?

Modelballonvaren is niet echt competitiegericht. Wat wij doen zijn meestal demonstratievluchten. Al vinden er per jaar wel een aantal wedstrijden plaats, maar daar heb ik nog niet aan deelgenomen.

Kan je er geld mee verdienen?

Je kan er eigenlijk geen geld mee verdienen. We krijgen wel een vergoeding om op een meeting te vliegen. Dit vergoedt de verplaatsingskosten en meestal kunnen we daar ook ter plaatse gas tanken. Aan een meeting kan je alleen deelnemen op uitnodiging. Dit geldt ook voor de Vredefeesten in Sint-Niklaas. Wij gaan ook op vraag demonstreren op feestjes.

30 Wat is je grootste verwezenlijking? Waar ben je het meest trots op?

Eén van mijn dromen was om deel te nemen aan meetings met mijn modelballon. Met mijn eerste modelballon was dit niet haalbaar. Daarom dacht ik al vlug aan een tweede modelballon. Om op meetings gevraagd te worden moest het iets speciaal zijn, wat men in de ballonwereld 'een special shape' noemt. Ik startte met opzoekwerk en we gingen er weer voor om zoveel mogelijk zelf te doen: ontwerp, patronen, stikken … Wat het ontwerp betreft, ik wou een originele modelballon die zowel groot als klein aansprak. Als snel stond vast dat het een model met een gezichtje zou worden. Na wat uren ontwerpen stond OO-Petruske op mijn computerscherm. Het patroon voor de gewone vorm van de ballon kreeg ik op een A4-tje. We vergrootten dit om een patroon van een modelballon van ongeveer 90 m³ te bekomen. De patronen voor de add-ons (pet en neus) werden getekend in CAD. Ook het berekenen van het aantal lopende meter stof per kleur was een hele klus. Deze stof bestelden we bij een firma in Duitsland. Deze stof wordt rip-stop nylon genoemd en is een stof die heel wat behandelingen heeft ondergaan. De onderste strook stof van een luchtballon bestaat uit Nomex of brandvrije stof. Volgens het ontwerp moest deze onderste strook rood zijn en dit was blijkbaar niet zo’n goede keuze. Nomex is sowieso in niet zo heel veel kleuren te verkrijgen, maar in de veronderstelling dat rood een hoofdkleur is, hadden we er geen rekening mee gehouden dat dit wel eens een probleem zou kunnen opleveren. Uiteindelijk hebben we deze rode Nomex kunnen bekomen via een firma die rode Nomex stof levert voor de overalls in de Formule 1 wereld. Deze onderste strook Nomex stof kost bijna evenveel als de ripstop nylon voor de ganse ballon. Eénmaal alle stof in ons bezit, konden we met de bouwwerken beginnnen. De patronen op de stof overbrengen, alles uitsnijden en dan kon het stikwerk beginnen. Het stikwerk nam mijn moeke voor haar rekening. Na enkele maanden kreeg onze modelballon stilaan vorm. Ons streefdoel was de Ballonhappening in Waregem 2009. Voor deze ballon kochten we een standaard mand. Om de kosten toch wat te beperken knutselden we de sturing hiervoor ook zelf. Een week voor de meeting in Waregem maakt OOPetruske zijn 'maiden flight'. De meeting in Waregem was een succes. We werden met OO-Petruske gedurende 2009 nog op meerdere meetings gevraagd.

Op zo’n meeting vliegen naast modelballons ook grote luchtballons We leerden dus zeer snel veel nieuwe mensen en luchtballons kennen. Tussen deze ballons zagen we OO-BFX. We vonden dit een zeer mooie luchtballon. Al snel groeide het idee om deze ballon in het klein na te bouwen, maar dit mag niet zomaar. We moesten eerst toestemming vragen aan de piloot van OO-BFX. We kregen groen licht en gingen na het ballonseizoen terug van start. Gedurende de wintermaanden werd OO-BFX een feit. Zo konden we ook dit jaar op de meeting in Waregem een nieuwe ballon voorstellen aan collega-ballonvaarders en het publiek. Onze vloot bestaat nu uit 3 modelballons en daar zijn we fier op!

31 Wat is je stoutste droom? Wat wil je nog bereiken?

Ik wil heel graag eens meevliegen met een gasballon, dus geen warme luchtballon maar een ballon gevuld met helium. Terwijl bij een warme luchtballon een vlucht ongeveer 1 uur duurt, duurt deze bij een gasballon meerdere uren of zelfs dagen.

Het eerste weekend van oktober vindt in Brigachtal de grootste meeting met modelballons plaats. Daar wil ik ooit héél graag aan deelnemen. Ik denk ook nog wel aan een nieuwe ballon maar in de ballonwereld is het niet de gewoonte je ideeën kenbaar te maken. De voorstelling van een nieuwe ballon is dus een complete verrassing voor publiek en collega-ballonvaarders.

Is de logische volgende stap de echte ballonvaart? Heb je hier al ervaring in?

Eigenlijk wel. Ik heb de cursus ballonvaren in mijn bezit. Als ik 16 ben, mag ik starten met de opleiding. Het ballonseizoen is nu volop bezig en ik ga vaak mee als crew bij Waasland Ballooning. De piloot van Waasland Ballooning is Kristof De Waele. Crewen houdt in dat je mee de ballon helpt opstellen. We volgen de ballon tijdens de vlucht en staan in contact met de piloot via de radio. Het is de bedoeling dat we in de buurt zijn bij de landing. Na de vlucht helpt de crew bij het inpakken van de ballon en afbreken van de mand. Als afsluiter van een vlucht wordt er geklonken met een glaasje bubbels.

Zie je jezelf in de voetsporen treden van een streekgenoot als Wim Verstraeten?

Er zijn een aantal beroepsballonvaarders hier in de streek, o.m. Lenny Cant van Airventure Ballooning in Vrasene. ’t Zou mooi zijn beroepsballonvaarder te worden, maar dit is niet voor de hand liggend. Je verblijft dan ook heel veel in het buitenland en je inkomen is weersgebonden. Een zomer zoals in 2009 is reuze, maar weer zoals de laatste weken beperkt dan ook je inkomen. Ik zie wel wat de toekomst brengt!

Stel, ik wil het eens uitproberen. Hoe groot is de kans dat ik door dezelfde microbe word gebeten?

Ik raad je aan om eerst een vlucht met een luchtballon te maken. Een avond pure ontspanning. Een ballonvaart is heel rustgevend. Je gaat waarschijnlijk, zoals de meeste mensen die voor het eerst meevaren, meteen zeggen: "Dit wil ook nog doen!” Je bent trouwens altijd welkom om een vaartje bij te wonen van één van mijn modelballons. Wie wil weten waar en wanneer we te zien zijn en of we aan één of ander project werken, kan altijd een kijkje nemen op mijn blog : www.bloggen.be/boogieballooning

Hoe heet je?

Cum te numesti?

Waar kom je vandaan?

De unde esti?

Kom je hier vaak?

Vi aicea des?

Bij jou vergeet ik al mijn zorgen.

Ce tine uit de toate grijile mele.

Je doet me zweven.

Ma faci so plutesc.

Wil je iets drinken? Ik betaal.

Vrei sa bei ceva? Eu platesc Ken ik jou ergens van?

Te cunosc de undeva?

Wat heb je mooie ogen!

Ce ochi frumosi ai.

Verleiding op z'n…

Roemeens

Wil je met me dansen?

Vrei sa dansezi cu mine?

Bij jou of bij mij?

La tine sau la mine?

32 Zwemmen – Katrien Maes (5d5)

Laatste Nieuws

Gazet Van Antwerpen

33

Wondere wereldburger Elke vakantie trekt Cécile Van Der Steen uit 6b met haar mama en zussen naar het paradijs: haar papa woont en werkt in Singapore. Ze vertelt ons hoe wonderlijk Singapore is.

Toen ik aan vrienden vertelde dat ik naar Singapore op reis ging om mijn vader te bezoeken, waren de meeste reacties nogal minachtend. Velen dachten dat het daar niet zo hygiënisch of luxueus was. Men zag taferelen van armoede voor zich. Maar niks is minder waar. Singapore is een paradijs. Zowel om te leven, om te winkelen als om van de natuur te genieten, het is namelijk een stad in een park.

Soms zegt men: 'Je moet het zelf gezien hebben' of 'Je moet er zelf geweest zijn'. Bij Singapore is dat zeker het geval.

Ik zou hier een heel blad kunnen schrijven over wat er allemaal zo mooi is aan Singapore, hoe fantastisch het is om in een propere, georganiseerde en tevens een van de meest welvarende steden te lopen… maar zelfs dat zou niet genoeg zijn.

Om jullie toch een beeld te geven van hoe strikt en proper het daar is, weet dat er op alle denkbare overtredingen boetes staan. Is je auto vuil, gooi je een papiertje op straat, heb je taxfree sigaretten bij de hand… je hebt een boete aan je been. Zo verkoopt men T-shirts met de bedrukking 'Singapore is a fine city'. Vele mensen denken dat al deze regeltjes stresserend zijn, maar dit zorgt net voor een ontspannen en veilig gevoel.

Ook voor de dames is het daar werkelijk hét shoppingparadijs. Overal zijn leuke boetiekjes, enorme shoppingcenters en alles aan een goedkopere prijs.

Ik zou uren kunnen verder schrijven, maar uiteindelijk zou ik toch zeggen : “Je moet het zelf gezien hebben.”

34

HoofdBrekers Denk je van jezelf dat je slim bent? Doe de test en tracht deze raadsels op te lossen. Als het je niet lukt, kan je altijd even gaan spieken op p.59 en dit vervolgens staalhard ontkennen.

Moet je zelfvertrouwen wat opgekrikt worden? Zoek je dan suf tot je alle oplossingen vindt. Geef vooral niet op of je zelfvertrouwen krijgt alsnog een deuk …

1.

We zoeken twee getallen tussen 1 en 10. Als je bij het eerste getal 1 bijtelt en van het tweede 1 aftrekt, dan zijn beide uitkomsten even groot. Als je bij het tweede getal 1 bijtelt en van het eerste 1 aftrekt, dan is het ene getal dubbel zo groot dan het andere. Welke getallen zoeken we?

2.

Hoe kan je met een kruik van 3 liter en een kruik van 5 liter precies 1 liter wijn uit een vat halen?

3.

Welke getal komt in de plaats van het vraagteken?

2 4.

3

5

?

12

17

Hoeveel driehoeken tel je hier?

Enkele weken geleden gingen we in het Waasland en daarbuiten op zoek naar affiches van onze opendeur. Bij de bedeling van de opendeuraffiches in de verschillende klassen vlak vóór de paasvakantie hadden we immers aangekondigd dat we enkele leerlingen wilden belonen die een affiche zouden ophangen. Onze zoektocht leverde de volgende winnaars op: Delfine Van Hoeve (1d) uit Sint-Gillis-Waas, Joran De Bock (2b) uit Sinaai, Marjolein Van de Vyver (2c) uit Kemzeke en Elisabeth van Bokhoven (3e) uit De Klinge.

Deze leerlingen werden beloond met een boekenbon en kunnen hun vakantiekoffer dus nog vullen met wat extra lectuur!

En de winnaars zijn …

35

De dilemma's Mevrouw Bollaert Camping of hotel Beiden zijn leuk. Met kinderen is kamperen absoluut een aanrader. Het vrije leven in de natuur, genieten van de zon en de gezonde buitenlucht is fantastisch en vooral heel ontspannend. Maar met een baby van 6 maanden kies ik momenteel toch voor het comfort van een hotel.

M-blok of H-blok Het M-blok. Mijn eigen stekje bevindt zich daar en ik voel me er dan ook echt thuis. Het H-blok blijft voor mij een beetje onbekend terrein. Maar onbekend is onbemind zegt men, dus wie weet wat de toekomst brengt …

Jongens of meisjes Dan kies ik voor meisjes die pit hebben. Er moet een beetje leven in de brouwerij zijn (nvdr. alsof dat met jongens een probleem is…).

Zoet of zout Zout! Een hartige hap smaakt altijd.

Zon of sneeuw Sneeuw! We gaan ieder jaar op skivakantie met vrienden. Een leuke, gezellige, ontspannende vakantie waarbij we veel plezier maken. Samen met de kinderen sleeën, skiën en wandelen in de sneeuw. En ’s avonds, wanneer de kindjes in bed liggen, volgt de après-ski natuurlijk. Tot laat in de avond gezelschapspelletjes spelen of een goed boek lezen, zalig!

School of privé School, omdat werken met jongeren heel afwisselend is en veel voldoening geeft. Maar ook privé, want ik geniet absoluut van mijn gezin en mijn 2 schatten van kindjes.

Talen of wiskunde Geef mij maar talen. Wiskunde is niet echt aan mij besteed.

Avond of ochtend Ik ben een ochtendmens. Vroeg opstaan, een lekker ontbijtje en daarna kan de dag beginnen.

Broek of rok Broek! Ik ben niet zo'n rokkenfan. Liever een broek met een leuk truitje erbij.

Directeur of directrice Mmm, stoute vraag! Op dit moment directeur, ik werk dagelijks met een directeur samen en dat verloopt heel aangenaam! 

36

Dagboek uit Hongarije: 5-12 maart 2010 vrijdag 5 maart 19u40: aankomst in Budapest! Dat was een superspannend moment. Voor de eerste keer zouden we onze 'partner' in het echt ontmoeten. We vielen direct al in de prijzen want elke Hongaar stond klaar met een t-shirt met al onze namen erop. Tijdens de rit naar Ceglèd werd er veel gepraat.

Iedereen maakte kennis met zijn of haar 'partner'. Zodra we aangekomen waren in Ceglèd, vertrok iedereen naar zijn gastgezin. Het was een hartelijk onthaal. Ik deelde meteen mijn cadeautjes uit en m’n Hongaarse partner en haar ouders waren zeer blij. zaterdag 6 maart Vandaag moest ik heel (maar echt héél) vroeg opstaan. Om 6 uur stonden we in Cegléd. We gingen de grotten in Aggtelek bekijken. Ik was heel benieuwd. Tijdens de 4 uur durende rit konden we in de bus een beetje slaap inhalen! Ik had me heel warm aangekleed, omdat ik dacht dat het koud ging zijn. Maar het was er warmer dan buiten. Ik was wel onder de indruk. 't Was echt mega groot! De gids sprak geen Engels dus onze Hongaarse partners moesten alles vertalen voor ons. Op de terugweg verliepen de gesprekken al wat vlotter. zondag 7 maart Een dag in het gastgezin, best wel spannend. Sommigen hebben een uitstap gedaan (naar Budapest, Szentendre, het Balatonmeer, of …). Anderen zijn meegegaan naar de sportclub of de vriendenkring. Nog anderen hebben er een rustige dag van gemaakt. Eén ding is zeker: we hebben alweer veel impressies opgedaan vandaag! maandag 8 maart Vandaag was een geweldige dag! Om te beginnen was het 'women's day', dus werden alle meisjes op school onthaald door de jongens. Iedereen kreeg een roos, een stempel, gedichtjes, of een zoen. Daarna kon iedereen 3 lessen volgen.

Bij mij was dat Frans, Engels en Duits. Het was best wel interessant om te zien hoe de lessen hier zijn. We kregen ook bezoek van de burgemeester van Ceglèd, de Belgische ambassadeur uit Boedapest en de pers. Na een typisch Hongaarse maaltijd in een Czarda hebben we ’s namiddags nog een paardenshow bijgewoond. dinsdag 9 maart Vandaag zijn we naar Budapest gegaan. We begonnen met het parlement, echt groot, maar we hebben maar een heel klein stukje gezien. Daarna hebben we met de bus op de Hongaarse Champs-Elysées gereden, niet zoals de echte maar het heeft er wel wat van weg. Op de middag

37 kregen we anderhalf uur om de stad zelf een beetje te verkennen. 's Namiddags hebben we dan nog een ondergronds hospitaal van tijdens de oorlog bezocht, niet zo superboeiend om eerlijk te zijn. Het was weer een heel leuke maar lange dag! woensdag 10 maart Na het bezoek aan de twee kastelen van Visegrad aan de Donauknie, hebben we een boottocht op de Donau gemaakt, en genoten van de bobslee! Terug in Ceglèd zijn we naar het drummuseum gegaan, een knap museum. De gids was ook Hongaars (ja natuurlijk!) en sprak geen Engels, maar een leerkracht vertaalde alles stuk voor stuk voor heel de groep; dit systeem werkte duidelijk beter dan dat waarbij onze Hongaarse partner voor ons de vertaling moest doen! Het drummuseum was dus interessant omdat de gids zoveel passie legde in wat hij vertelde (ook al verstonden we hem niet) en hij had een heel mooie collectie drumgerei en een drumstel dat hij zelf had gemaakt! Ook kon hij zelf zeer goed drummen en was het leuk dat hij ons een demonstratie gaf. Ik had dit niet willen missen. donderdag 11 maart Vandaag moesten we ons bewijzen op de zangwedstrijd, een traditie in deze school: na een intensieve voorbereiding zingt elke klas, samen met de titularis, voor een belangrijke jury. Na enkele Hongaarse klassen gehoord te hebben, begonnen ook wij, met veel enthousiasme, te zingen. We waren dan misschien niet de beste zangers, maar we waren wel de coolste. De jury en onze Hongaren vonden ons sowieso wel goed hoor. Ik ben niet blijven luisteren tot het einde van de zangwedstrijd want er waren héél veel kandidaten, maar toch was ik van sommige kandidaten onder de indruk. Zingen kunnen ze wel, die Hongaren. vrijdag 12 maart De laatste dag. Wat is de week snel gegaan. Voor de middag hebben we nog de laatste presentaties gedaan en vroegen de Hongaarse leerkrachten ons een evaluatieblad in te vullen.

Daarna zijn we naar de luchthaven vertrokken. Na het afscheid van onze Hongaren - een emotioneel gebeuren! - begaven we ons naar de controle en vervolgens naar de taxfree-zone en de gate. Snel pikten we nog wat Palinka mee. Ons roze Wizzairvliegtuig stond ons al op te wachten. Back to Belgium … we vlogen terug in de armen van onze ouders en helaas ook back to reality: een hele stapel inhaalwerk wachtte op ons. Goodbye Hongarije!

38

Berkenboom Humaniora 3b1 strikte Wim Stevens in de krant voor hunHongaarse aflevering van Thuis!

De leerlingen van 3b1 speelden maandag 31 mei tijdens de middagpauze hun aflevering van de soap 'Thuis'. Deze opvoering werd massaal bijgewoond door de leerlingen uit allerlei jaren.

Wat velen niet weten is dat zij er ook in geslaagd zijn om Wim Stevens, bekend als Tom uit de soap, te overhalen om aanwezig te zijn tijdens hun generale repetitie!

Hierbij alvast enkele sfeerfoto's van het bezoek!

39 Verleiden op z'n …

Mongools

Wat heb je mooie ogen! Чиний нүд чинь их гоё юмаа?

Mag ik deze dans?(=wil je met me dansen?) Чи надтай бүжиглэх үү?

Wil je iets drinken? ik betaal. Чи ямар нэг юм уух уу? Би төлий.

Ken ik jou ergens van? Би чамайг хаа нэгтээ харсан билүү?

Bij jou of bij mij? Танайд уу эсвэл манайд уу?

Bij jou vergeet ik al mijn zorgen. Чамтай байхдаа би их тайван байдаг.

Je doet me zweven. Би чамайг хараад баяртай байдаг.

Hoe heet je ? Чамайг хэн гэдэг вэ?

Waar kom je vandaan? Чи хаанаас ирсэн бэ?

Kom je hier vaak? Чи энд ихэвчлэн ирдэг үү?

… en Afghaans

Ken ik jou ergens van?

Wil je met me dansen?

ta mee cheerta liedalei jey Wat heb je mooie ogen!

ta la maa sara gadaa kawee Bij jou of bij mij?

stargee dee deeree gaistah die

taa sara ka maa sara

Kom je hier vaak?

Hoe heet je? ta daltah deer razee Wil je iets drinken? Ik betaal

ta sook jey Waar kom je vandaan?

. ta ghwarree sa shei wasgee? peisee za warkawam

ta la koem zei na raghalei jey

Bij jou vergeet ik al mijn zorgen. la taa sara me tool gafgaan heriegie Je doet me zweven. za dee gochala krram

40

Bij jou of bij mij? У тебя или у меня?

Bij jou vergeet ik al mijn zorgen. С тобой я забываю обо всем.

Wat heb je mooie ogen! Какие у тебя красивые глаза.

Mag ik deze dans? Могу я пригласить вас на танец?

Je doet me zweven. Ты окрыляешь меня.

Hoe heet je ? Как тебя зовут?

Waar kom je vandaan? Откуда ты?

Kom je hier vaak? Ты часто бываешь здесь?

Wil je iets drinken? ik betaal. Хочешь что-нибудь выпить? Я плачу.

Ken ik jou ergens van? Я вас знаю?

Russische verleiding

De leerlingenraad 3de graad stelt voor: de BBB-dagen!

Na 3 jaar leek het ons tijd voor een 2de editie van de Beestige BerkenBoomdagen: een groots klassentornooi met allerlei spannende opdrachtjes.

Op maandag streden de klassen van de derde graad en een ploegje leerkrachten tijdens een hindernissenparcours, een zintuigentest, ‘zeg eens euh' of zingen met hoofdtelefoon.

De dag erna werd er verder gevochten om de titel van BBB-klas. Een twister, de slimste mens, galgje en stop-debandronde stonden vandaag op het programma. Iedereen gaf het beste van zichzelf, maar uiteindelijk konden slechts 2 klassen de spannende finale spelen: 5d tegen 6d!

Donderdag was dan de finale aangebroken: 6 leerlingen van 5d namen het op tegen 6 leerlingen van 6d in een touwtrektornooi. 5d bleek de sterkste klas, 6d liet het touw al na enkele seconden schieten. De verdiende winnaars werden beloond met een lekker ijsje!

We wensen 5d nogmaals proficiat en bedanken ook graag de leden van de leerlingenraad voor hun hulp en Radio Kalkoen voor de muziek.

Febe Kevers en Céline Quintelier

41

Sportdag 1ste graad

42

Sportdag 2de graad

43

Saltarello in beeld De muziekgroep Saltarello, onder leiding van Bart De Cock, is een begrip op onze school! Steevast fleuren zij het opendeurweekend op met hun aperitiefconcert, dat steeds verrassende dingen brengt! Dit jaar hadden de muziekliefhebbers onder ons niet enkel dat aperitiefconcert op 10 mei om naar uit te kijken. Saltarello verzorgde ook een deel van de muziek bij het schooltoneel ‘Alice & Wonderland’.

Saltarello tijdens het aperitiefconcert Daarvoor werden een aantal (bestaande) Alice-liedjes speciaal door meneer De Cock gearrangeerd voor het Saltarello-orkest. Daarnaast schreef hij ook nieuwe muziek op teksten die door regisseur en bewerker van het stuk, Marc Boon, geschreven waren. Als je eens telt hoeveel keer het woord ‘dromen’ in een van de liedjes voorkomt, zal je meteen merken dat dat geen gemakkelijke klus was! Als je het stuk gezien hebt, begin je bij dezen waarschijnlijk spontaan het lied 'Dromen' te zingen: het ultieme bewijs dat het een meer dan geslaagd lied met een aanstekelijke melodie was dus!

Op het aperitiefconcert maakten deze Aliceliedjes uiteraard deel uit van het programma. Daarnaast bracht het orkest ook een aantal liederen die zij speciaal voor het concert ingeoefend hadden. Ter afwisseling kreeg het publiek ook nog een leerlinge en een oud-leerlinge te zien die elk toch wel een bijzonder instrument spelen: Sayeste Yürük (6 Latijn-Moderne Talen) leerde ons de Turkse luit kennen, en Inne Van Nyvelseel wijdde ons in in de wondere wereld van de barokgitaar.

Sayeste brengt een moederdaglied op haar luit

Inne leert ons de barokgitaar kennen

44 Al die muziek, waar ik u nu met het grootste gemak over vertel, moet natuurlijk voorbereid worden! Naast een wekelijkse repetitie op dinsdag tijdens de middagpauze, is het een vaste waarde dat Saltarello op weekend trekt!

Een verslag van dat weekend kan u hieronder vinden. Het werd geschreven door Toon Van Hoyweghen (4 wetenschappen), de saxofonist van Saltarello. Hij interviewde op zijn beurt Cleo Bosman (ook uit 4 wetenschappen) die piano speelt.

In het weekend van 16 op 17 januari had onze muziekgroep Saltarello zijn jaarlijkse weekend. Dit jaar trokken we, net als drie jaar geleden, naar Heidepark in Waasmunster. ’s Ochtends, rond tien uur, kwam iedereen toe en installeerden we ons op de kamers. Jongens en meisjes gescheiden. De dag verliep rustig. Er was afwisselend spel en ontspanning. Het eten daar was verzorgd en ook de avond was in orde. Elke en Jonas, twee ex-saltarelloleden, kwamen meneer De Cock helpen ons in toom te houden. De broer van Stijn (4D1 Wetenschappen) was zo vriendelijk om een muziekquiz in elkaar te steken, die ons zonder twijfel allemaal heeft geamuseerd. Rond half een ging iedereen naar boven, maar het duurde nog een tijdje voor iedereen in slaap viel (met nodige moeite van de begeleiders). Rond half negen werden we gewekt door meneer De Cock met zijn originele instrument: de neusfluit. Ook deze dag verliep standaard en rond half vier ging iedereen moe maar vooral tevreden naar huis.

Cleo Bosman (4c Wetenschappen), die dit schooljaar voor het eerst bij Saltarello zit, heeft in een interview kort een beeld geschept.

Dus Cleo, dit was de eerste keer dat je meeging, wat waren je eerste indrukken op weekend? (lacht) Mijn eerste indrukken waren zeker heel goed. We zaten op een leuk domein en we waren er met een zeer toffe bende.

Je hebt heel de tijd dezelfde liedjes gespeeld, raakte je die niet beu?

Niet echt, dat valt wel mee. Het duurt lang voor ik liedjes beu ben. Dan moeten we ze wel al heel veel spelen!

We hebben alle liedjes die we dit jaar al eens gedaan hadden, herhaald en ze om beurt eens gespeeld. We hebben ook veel nieuwe liedjes gedaan, maar we hebben het meest de liedjes voor 'Alice & Wonderland' gespeeld. Die vind ik wel leuk om te spelen.

Buiten het spelen was er ook tijd voor ontspanning. Wat heb je zoal gedaan?

We hadden allerlei spelletjes mee zoals UNO, maar dan wel een speciale versie: Jungle Speed. ‘s Avonds hebben we een quiz gespeeld die de broer van Stijn had gemaakt. We hebben ook het Saltarellospel gespeeld.

Maar het meeste van allemaal hebben we gelachen, denk ik! (lacht) Dan nog een laatste vraag: je bent in Saltarello gekomen omdat je graag wilde meespelen bij het schooltoneel 'Alice & Wonderland'. Nu heb je (gelukkig!) geen zin meer om te stoppen met Saltarello! Kan je dat eens uitleggen?

In het begin ging ik alleen met Saltarello meedoen om mee te spelen bij 'Alice & Wonderland', maar het is er veel te leuk, de sfeer is er goed, het is een leuke groep, de muziek is leuk. Het is er gewoon te fijn om ermee te stoppen. Van mij zijn ze daar nog niet af! (lacht)

45

Fanny 15 Donderdag 22 april 2010 zijn we met de 2de graad naar het toneelstuk ‘Fanny 15’ gaan kijken. Het was een realistisch verhaal over een meisje dat in een chatbox contact had met onbekende jongeren, vooral jongens. Ze werd verliefd op een jongen, Aaron, die uiteindelijk een oudere man bleek te zijn. Zijn echte naam was Axel, die bovendien nog eens de vader van haar ‘beste’ vriendin Kato bleek te zijn. Het verhaal brengt de harde werkelijkheid van bepaalde problemen uit de chatwereld naar boven die de meesten van ons niet onder ogen durven zien. Het is aangrijpend en verwarrend tegelijk. Leven wij echt in een wereld waar zulke problemen zich voordoen?

Moeten we uitkijken voor elke vreemdeling die zich in ons leven schaart? Zijn wij, de jongeren van nu, niet te onvoorzichtig bij zaken die gevaarlijk kunnen zijn? Het toneelstuk opent je ogen en brengt je terug naar de werkelijkheid, weg van dagdromen over een vredevolle wereld zonder geweld. De acteurs spelen hun rol heel geloofwaardig en het stuk is op die manier gebracht dat zelfs wij, onverwoestbare jongeren, er stil van worden.

Weet goed dat liefde in een virtuele fantasiewereld wel eens gevaarlijker zou kunnen zijn dan in het hol van de leeuw stappen als hij honger heeft. Fantasie zou in werkelijkheid wel eens anders kunnen uitdraaien …

Ik schreef ook een gedicht naar aanleiding van het toneel : Daar waar ik meer, Meer dan mezelf en meer dan mijn muziek, Daar waar ik het meest van hou, Dat zit in jou Je bleek niet te zijn hoe ik je kende, Dat besefte ik toen je m’n lichaam verkende.

Je hield niet op, het ging gewoon door En toen je klaar was, ging je er schaamteloos vandoor.

Door je hardheid heeft het verdriet m’n geluk doorbroken, Heb je een mes in m’n hart gestoken.

Met deze herinnering moet ik nu door het leven Maar ik hoop dat jij nog veel meer pijn zal beleven.

Want er komt een dag dat ik me zal wreken, Die dag zal jij me om vergiffenis smeken ...

Doortje Van de Merckt- 3d

En dan was er ook nog Velzeke (1 en 2 Latijn)

46

De wondere ervaringen der gestrande reizigers Over vulkanisch as en de gevolgen ervan …

Stel je voor: je stapt buiten uit de rijkste musea ter wereld. De zon zendt haar eerste echte warmte van het voorjaar uit en je bent omringd door je grootste schat ter wereld: je gezin. Alles is perfect ... en dan komt er een sms-je en de wurgslang van de Laocoöngroep ligt ineens rond jouw hals.

Dit overkwam me dit voorjaar in Rome. We waren net buitengestapt uit de Vaticaanse musea toen we een tekstbericht kregen van onze vliegmaatschappij dat onze vlucht van de volgende dag afgelast was. Ergens duizenden kilometers verderop had ene Eyjafjallajokull het in zijn top gekregen om uit te barsten. Mocht ik bijgelovig zijn, ik zou nog denken dat het de straf van God was omdat we net daarvoor gezegd hadden dat de collectie van zijn gerant hier op aarde nogal ‘over the top’ was.

Op momenten als deze blijken een tienerzoon en zijn Ipod Touch goed van pas te komen. Binnen de tien minuten staan we, zoals ons aangeraden werd, in een internetwinkel om een andere vlucht te boeken. Helaas blijkt de site van de vliegmaatschappij al overbelast en er is geen doorkomen aan op de cybersnelweg.

Onmogelijk om nog verder te genieten, dus in allerijl trek je dan naar de metro om zo snel mogelijk weer in je hotel te zijn. Je checkt uit en rijdt dan zo snel je kan naar de luchthaven. Daar moeten ze toch meer weten ...

Daar aangekomen, zit er maar één ding op: aanschuiven. Dat moet je echt eens meemaken: met vier kinderen drie uur in een rij staan die trager vooruitgaat dan de processie van Echternach. Een echte aanrader! Op een bepaald moment ontdek je dan ook nog eens dat er nog een andere, langere rij staat aan te schuiven voor een bord van dezelfde maatschappij. Staan wij dan verkeerd? Een snelle rondvraag tot vooraan in verschillende talen stelt ons weer gerust.

Na meer dan drie uur is het dan eindelijk jouw beurt en twee minuten later sta je beduusd naast de rij met zes eetbonnen en de boodschap dat je terug een hotel moet zoeken in Rome met niet meer dan 3 sterren. De eerstvolgende vlucht naar huis blijkt ook pas 5 dagen later te vertrekken. De eerste vraag die door je hoofd schiet is: wat hadden al die andere mensen te vragen? Bij hen duurde het onderhoud aan het loket veel langer.

De tweede vraag is dan: hoe raken we nog op tijd terug in Rome? Ondertussen is het immers al stikdonker buiten. Als dat dan geen probleem blijkt, voel je pas de vermoeidheid en de honger en dan doe je zoals de rest van de meute: je neemt een snelle, ongezonde hap in het luchthavenrestaurant.

Uiteindelijk halen we nog net de laatste bus terug naar Rome. Een telefoontje naar ons hotel leert ons dat het onmogelijk is een verlenging te boeken. We moeten dus midden in de nacht op zoek naar een ander hotel in de smoezelige buurt rond station Termini. Je bent zo op van de emoties en het hollen dat je dan ook nog eens tevreden bent met het eerste het beste hotel dat plaats heeft. Ook al liggen er op de bedden bruine wollen dekens en hangt in één van de kamers een geur die ons doet denken aan een koffer vuile kleren na 10 dagen kamp.

Genieten is de eerstvolgende dag nog altijd niet mogelijk. Je reist namelijk licht bij een citytrip, dus iedereen heeft een tekort aan propere kleren. Dit heeft voordelen op het openbaar vervoer, maar verder is het toch maar oncomfortabel. Gelukkig biedt een grootstad als Rome alle comfort. Net achter de hoek is een wassalon en daar laten we onze was doen terwijl we richting Via del Corso trekken om eens lekker te gaan shoppen. Laat ons van de nood maar een deugd maken zeker?

We surfen ook eens naar de site van SPQR (vrienden van Rome) en laten daar een boodschap achter waarin we vragen aan iedereen die een weg weet richting België om ons te contacteren. En kijk ... de volgende dag ontdekken we dat er een bus richting Nederland gaat. Het prijskaartje is echter van die aard dat we uiteindelijk beslissen om niet mee te rijden en onze vlucht af te wachten.

Akkoord, lakens die je recht kan zetten tegen de muur hebben ergens een praktisch nut, maar we beslissen toch om uit te checken en een ander onderkomen te zoeken. Dat vinden we aan de overkant van de straat.

Wat een verademing! Zelfs het personeel hier is vriendelijk terwijl de rest van de Romeinen van norsheid hun levenshouding gemaakt lijkt te hebben.

47 We slagen er in om toch weer open te staan voor de wondere wereld die Rome is en uit de nieuwsberichten die we lezen, lijkt een openstelling van het Belgische luchtruim net op tijd in orde te komen. En ja, hoor. Net de dag voor ons vertrek begint het luchtruim terug te gonzen van bedrijvigheid ...

EĂŠn detail: onze vliegmaatschappij neemt het zekere voor het onzekere en ... gelast ook onze tweede vlucht af.

Het lijkt wel alsof het boze oog van Sauron ons van op de vulkaan in de gaten houdt. We kunnen niet ontsnappen. Of toch? Een zeker Isabelle heeft onze oproep op internet gelezen en haar vriendin werkt toch wel voor een reisbureau zeker! Nog beter: de Nederlandse en de Belgische ambassade hebben de handen in elkaar geslagen en busvervoer richting lage landen geregeld bij dat reisbureau. We krijgen het nummer van andere mensen die op dat moment al in Zwitserland zijn met de eerste bus zodat we haar verhaal kunnen checken. Dat doen we ook , want 'de vriendin' komt naar ons hotel om het geld voor de reis meteen te innen. Er komt ook iemand van de ambassade mee.

We zijn heel achterdochtig. Het lijkt ook wel een vreemde zaak, maar alles lijkt te kloppen, zelfs de website van het reisbureau. Als dit kwaad opzet is om gestrande reizigers te pluimen, is het wel heel knap gedaan! Het prijskaartje is dit keer zo mogelijk nog groter, maar we gaan er toch voor. Onze kinderen blijken ineens heel graag naar school te willen.

Die nacht slapen we niet veel, maar de dag daarop zitten we om 8 uur ’s morgens toch op een bus. Klaar voor een rit van meer dan 22 uur. We zijn nog maar net op de snelweg of de politie doet de buschauffeur stoppen op de pechstrook. We krijgen geen uitleg, maar wel een escorte. Bij het eerstvolgende wegrestaurant moeten we de snelweg af. De chauffeur blijkt het linkerrijvak gebruikt te hebben om in te halen en krijgt een boete en een rijverbod. Gelukkig wordt een andere chauffeur aangevoerd en kunnen we toch onze weg voortzetten. Het wordt weer een lange nacht, maar uiteindelijk raken we toch in Brussel. Daar staat familie ons op te wachten.

Het is een blij weerzien.

Rome nooit meer? Dat zal niet gaan. Voor we vertrokken, hebben we toch nog een muntje in de Trevifontein gegooid ...

Mevrouw De Pesseroey

KNACK - finale interscholenwedstrijd We zijn in de prijzen gevallen!

Ellen, Astrid, Nicolas en Asma van 5b hebben in Metropolis, Antwerpen deelgenomen aan de finale van de Knack Interscholenstrijd en ze behaalden de 10de plaats (73%) op een totaal van 34 scholen.

Ze wonnen 20 DVD-boxen.

Ze hebben het supergoed gedaan!

Proficiat!!!!

48 Mevrouw Corveleyn en Brent in RENT! Na de voorstellingen van 'Alice & Wonderland' volgde voor vele deelnemers het befaamde 'zwarte gat'. Zoals u kan lezen in het interview met Marc Boon had hij daar geen last van, wegens al een volgende productie op stapel! Die volgende productie was de musical RENT, waarin ook 2 van onze Berkenbomers meedoen: Brent Pannier (5 economie-moderne talen) en mevrouw Corveleyn.

Nu de eerste voorstellingen van RENT achter de rug zijn en de herneming in september nog ver weg lijkt – de zomervakantie moet er immers eerst nog overgaan – leek het ons een ideaal moment om hun wat vraagjes te stellen.

Hoe zijn jullie bij Rent terechtgekomen?

Brent: Ik hoorde van enkele vrienden in JTO (jeugdtheater Ondersteboven, nvdr) dat er audities voor Rent waren en ik besloot om mijn kans te wagen, met succes dus!

Mevrouw Corveleyn: De muzikale leider van het project is mijn verloofde, dus helemaal toevallig was het niet.

Er was nog een pianopartij vacant en daar heb ik mij helemaal ingesmeten!

Wat was jullie rol binnen de musical?

Brent: Ik speelde mee in het ensemble en vertolkte daarnaast nog enkele kleine figurantenrollen.

Mevrouw Corveleyn: Ik zat achter een van de piano’s in het orkestje.

Brent, kende je de musical al voor je auditie kwam doen?

Ik had er al enkele nummers van gehoord, maar ik kende niks van het verhaal. Ik ben dan ook direct filmpjes gaan opzoeken. Die zagen er heel goed uit en het verhaal leek me wel de moeite.

Brent, ben je al lang bezig met musical?

Toch al de helft van mijn leven, dat lijkt dus wel lang voor mij!

Kunnen jullie Rent eens typeren met 5 trefwoorden?

Brent: Liefde, drugs, ziekte, muziek, seks en vriendschap. Dat is er 1 te veel , maar ik wist niet welk woord ik zou schrappen…

Mevrouw Corveleyn: Bohemiens, drugs, aids, liefde, complexe relaties. Ook dat is een woord te veel, maar iedereen die het stuk gezien heeft zal beamen dat het woord ‘complex’ hier zeker geen overbodige toevoeging is!

Wat is jullie favoriete nummer uit Rent?

Brent: Er zitten echt veel goede nummers in, maar ik ga voor ‘La vie bohème’.

Mevrouw Corveleyn: Wat Brent zegt, is waar: er zitten echt een pak zalige nummers in. Mijn favoriet is toch ‘Als jij gaat’, omdat het zo’n nummer boordevol emotie is dat echt ontroert.

Waarom moet iedereen zeker komen kijken?

Brent: Het is fantastische muziek, en Rent heeft een realistisch, pakkend verhaal.

Mevrouw Corveleyn: Omdat wij meedoen natuurlijk! En ook omdat het een geweldig verhaal is en er zeer goed gezongen, geacteerd en gespeeld wordt!

Brent, Was het moeilijk om je schoolwerk te combineren met de vele repetities? Want je had daarvoor ook nog al de repetities / voorstellingen van ‘Alice & Wonderland’.

Dat was soms wel moeilijk, ik heb meer moeten plannen, maar ik had dat er graag voor over. Het zijn twee producties geweest waar ik me geweldig in geamuseerd heb!

49 Brent, in welke musical hoop je ooit nog eens te kunnen meespelen?

Er zijn er zoveel … Laat de aanbiedingen maar binnenkomen ;-) Brent, Is musical ‘alleen maar’ een hobby, of hoop je er later nog verder in te kunnen gaan?

Ik zou er graag in verder gaan, al weet ik dat ik er nooit rijk van zal worden. Ik zou graag toegangsexamens doen in conservatoria, maar dan moet je wel al heel goed zijn. We zien wel… Eerst nog een jaartje op Berkenboom vertoeven en dan kan ik mijn kans wagen!

Tot slot: welk citaat uit de musical willen jullie nog meegeven aan onze lezers?

Brent: Viva la vie Bohème !

Mevrouw Corveleyn: No day but today!

RENT praktisch: voorstellingen op 11 en 12 september 2010 in CC Ter Vesten, Beveren tickets en meer info via: http://www.rentdemusical.be

Leerlingen van 4d winnen een mooie prijs op de MAKS!dag in Hasselt Vier leerlingen uit de klas 4d hebben deelgenomen aan de MAKS!dag in Hasselt en werden daar zeer verdienstelijk 5de (er waren 50 groepjes). Zij kregen als laatste groepje een 'grote prijs': een cd, 20 filmtickets, boeken, dvd’s… De groepjes na hen kregen slechts een appel en een banaan.

Om deze prijs te verdienen, moesten ze een code van letters en cijfers kraken. Naar eigen zeggen gingen ze in het begin enkel voor het plezier, maar wilden ze toch echt wel winnen naarmate het spel vorderde. En dat deden ze dan ook! Er is heel wat afgegild, want ze hadden helemaal niet meer verwacht dat ze zouden winnen. Toen het schermpje bij de juiste code (de laatste die gekraakt kon worden) op groen sprong, voelden ze de adrenaline dan ook door hun lijf gieren en werden ze helemaal euforisch!

Een heel dikke proficiat meisjes!

50

De wondere wereld van Griekse/Romeinse goden Dat Griekse/Romeinse goden geen onbeschreven blad zijn, wisten de leerlingen van 2d al langer… Wat dacht je van omkoperij, bedrog en talloze slippertjes? Zelfs de oppergod Zeus maakt zich hier heel geregeld schuldig aan, zo blijkt uit de vele verhalen. Omdat dit helemaal niet naar de zin is van zijn jaloerse vrouw Hera, toont Zeus zich vaak van zijn meest vindingrijke kant om zich onherkenbaar te vermommen. Dit is meteen ook het geval in het verhaal dat drie leerlingen van 2d tot een scenario voor poppenkast bewerkten …

Emma Franckaert, Emma Moermans en Sofie Van Der Auwera in de rol van scenaristen – regisseurs en acteurs.

Personages: V = verteller, Z = Zeus, E = Europa, S = stem V: Op een mooie dag keek Zeus naar het strand. Daar zag hij een mooi meisje met de naam Europa spelen met haar vriendinnen.

E: 'Lalalalala …'

Z: 'Ooh,' S: dacht Zeus Z: 'zo’n mooi meisje!'

V: En hij werd verliefd.

Z: 'Ik heb een plan,' V: zei Zeus.

Z: 'Ik verander mezelf in een stier en ga dan naar dat mooie meisje.'

V: Zo gezegd, zo gedaan, en Zeus ging naar Europa in de vorm van een witte stier. Europa merkte de witte stier op en zag meteen dat deze stier niet was zoals alle andere stieren. Nee, deze stier had iets aardigs in zijn ogen.

E: 'Wow, wat een lieve stier! Als ik een koe zou zijn, zou ik wel verliefd op hem kunnen worden.'

V: Voorzichtig streelde ze de stier en na een tijdje ging ze zelfs op z’n rug zitten.

Z: 'Ik grijp m’n kans,' V: dacht Zeus Z: 'en ik ontvoer haar.'

V: Voor Europa goed en wel besefte wat er gebeurde, liep de stier in volle galop de Middellandse Zee in met het meisje op z’n rug. Europa wou nog vluchten, maar het was te laat… In volle vaart werd ze de zee in gesleurd.

E: 'Oh, help!!! Als dit maar goed komt…'

V: Ze zwommen heel lang, tot op het einde van de dag: Z: 'Oh, zie ik daar een eiland?'

V: Zeus had het bij het rechte eind. In de verte zag je inderdaad het eiland Kreta. Ze spoelden er aan en de stier verdween.

E: 'Ja, nu is het helemaal fantastisch,' V: riep ze boos.

E: 'Eerst word ik hier zomaar eens ‘even’ ontvoerd. Ik word zomaar, zonder pardon, door de Middellandse Zee gesleurd. Op een stier!!! En nu is die verdomde stie…'

V: Europa kon haar zin niet meer afmaken want daar stond opeens de oppergod: Zeus!

Z: 'Wees niet bang, Europa. Ik ben de oppergod Zeus. Ik zal je beschermen!'

V: Ze bedreven de liefde achter de bosjes (kleren vliegen in het rond) en zo plots als Zeus was gekomen verdween hij ook weer. Toen de ochtendzon aan de hemel stond, werd Europa wakker. Ze keek verward rond en riep haar vader. Toen herinnerde ze zich alles en begon woedend de stier te vervloeken…

S: 'Hou nu maar op met vloeken, m’n kind,' V: zei een stem vanuit de hemel.

S: 'Troost je, Europa. Het is Zeus die je geroofd heeft. Nu ben je de aardse godin van de onoverwinnelijke god.

Onsterfelijk zal je naam zijn! Dit werelddeel, het vreemde werelddeel dat je opgevangen heeft, zal je naam ‘Europa’ dragen.'

V: 'En zo geschiedde.'

51

Jonge reporters Nara Horsepyan (13) en Ani Martirosyan (16), komen allebei uit Armenië. Sinds kort zitten ze in België op school waar ze Nederlands leren, maar ook zwem- en computerlessen volgen. Caroline en ik (Emma) vroegen naar de ervaringen hier in België en ook naar de verschillen tussen België en hun thuisland.

Mijn vader achterna Nara : “Ik ben naar België gekomen omdat mijn vader hier al woonde. Mijn familie en ik zijn hem achterna gereisd.”

Ook Ani kwam naar België, maar moest helaas haar familie in Armenië achterlaten. Ze woont hier nu in België met alleen haar vader en moeder.

Het grootste verschil Nara : “Het grootste verschil tussen België en Armenië is toch dat hier vrede heerst. In Armenië wordt er erg veel gevochten. Ook is België als land mooier en moderner. En ik mag jullie lekkere frietjes natuurlijk niet vergeten.”

Ani : “Nee, natuurlijk niet. Trouwens, niet alleen jullie frietjes zijn lekker, ook jullie vis is werkelijk verrukkelijk.”

In mijn vrije tijd Ani : “In mijn vrije tijd speel ik graag pingpong. Dat doe ik niet in een club of organisatie maar gewoon lekker thuis!”

Nara : “Als ik mag kiezen wat ik het liefst doe in mijn vrije tijd, wordt het tekenen of dansen. Tekenen is gewoon zo leuk en van dansen krijg ik zoveel energie! Ik zit nog niet in een club, maar ik zou het wel heel graag willen. Ook reis ik graag. Vooral naar de zee. Oostende is echt prachtig!”

Op school Ani : “Ik vind de scholen hier heel leuk. De leerkrachten hier stimuleren je echt om beter te presteren. Dat vind ik echt heel leuk. Daarom zou ik later ook graag leerkracht willen worden.”

Nara : “Ik vind het ook heel leuk op school. Ik wil later geen lerares worden zoals Ani. Ik wil liever kinesist worden. Ik ga erg graag naar school, dus ik hoop echt dat het zal lukken.”

Muziekkeuze Over hun muziekkeuze zijn de meisjes het allebei eens.

Ze kiezen namelijk allebei voor de populaire hip hop songs van Akon.

Terug naar Armenië Natuurlijk gaan Ani en Nara soms terug naar Armenië.

Nara : “Ik ga nog wel eens terug om te kijken hoe het er op dit moment is of voor de rust. Ani gaat nog vaak terug om haar familie op te zoeken.”

Caroline De Paep- 1c Emma De Volder- 1c

52

De bouwperikelen van Mevrouw Pyl: Wiskunde en fysica zijn overal ...

Wiskunde beheerst meer je leven dan je denkt. Als wiskundeleerkracht weet ik dit natuurlijk al lang en is het moeilijk bescheiden te blijven. Maar bouwvakkers kunnen niet ontkennen dat in hun werk wiskunde aan bod komt. De voorbije maanden heb ik aan den lijve ondervonden dat inzicht in eenvoudige vlakke meetkunde, getallenleer en ruimtemeetkunde essentieel is bij het bouwen van een huis. Fysicakennis lijkt minder belangrijk, maar verscheidene bouwinstrumenten hebben wel hun werking te danken aan allerlei fysische verschijnselen.

Hoe begin nu je aan het bouwen van een huis? Dat vroeg ik me vroeger altijd af.

Het leek me een onmogelijke opdracht. Ondertussen weet ik dat met gezond boerenverstand, dat heel wat wiskundige logica omvat trouwens, je al heel ver geraakt. Verder moet er wel enige know-how zijn die je her en der kan leren.

Voor je aan de funderingen begint, moet je weten hoe hoog je huis moet gebouwd worden ten opzichte van de buren en de straat.

Het kan niet zijn dat bij een stortbui het water bij jou binnen loopt! straat Voor het volstorten van de funderingssleuven moet je de betoncentrale laten weten hoeveel m³ beton je nodig hebt. De funderingssleuven zijn ‘balken’. Dus met de formule voor het volume van een balk kan de hoeveelheid m³ beton bepalen. Elke m³ beton die je te veel bestelt, moet je betalen, dus best geen rekenfoutje maken!

Na de funderingen moet de betonnen vloerplaat geplaatst worden.

Deze plaat moet natuurlijk horizontaal liggen. Je kan niet gewoon een aantal centimeters boven de grond nemen want de bodem is niet overal even hoog.

Dit wordt opgelost door houten paaltjes gedeeltelijk in de grond te plaatsen en daarop een gelijke hoogte (het peil) aan te brengen. Dit kan je doen met een slangwaterpas.

Een slangwaterpas is een doorzichtige plastieken slang gevuld met water. De werking berust op de wet van de communicerende vaten.

Wanneer een vloeistof door verschillende buizen (vaten) omhoog stroomt en de vloeistof met elkaar in contact staat zal (wanneer de buizen open zijn en boven elke buis dezelfde druk is) overal het vloeistofniveau gelijk zijn.

53 Zo kan je over grote afstanden op paaltjes dezelfde hoogte aanduiden en zo zorgen dat de betonnen vloerplaat mooi horizontaal ligt.

De betonnen vloerplaat moet een rechthoek zijn. Na wat meetwerk ten opzichte van enkele referentiepunten, moet er gecontroleerd worden of de vierhoek wel degelijk een rechthoek is.

We controleren eerst de zijden. Als de overstaande zijden even lang zijn, weten we al zeker dat dit een parallellogram is. Als bovendien de diagonalen even lang zijn, dan kunnen we gerust zijn dat het een rechthoek is en dat de hoeken recht zijn. De leerlingen van het tweede jaar moet dit bekend in de oren klinken!

voorbeeld plan (niet van mij) Na de vloerplaat kunnen we beginnen metselen.

Het volgende wiskundig probleempje: hoeveel stenen zijn er nodig? Om dit te berekenen moet je eerst het aantal vierkante meter muur bepalen.

EĂŠn formule invullen en klaar is kees? Neen, alle gevels moeten ingedeeld worden in verschillende bekende vlakke figuren waarvoor we een formule kennen.

Na het optellen mogen we niet vergeten de oppervlakte van alle ramen en deuren ervan af te trekken.

Hoeveel stenen kunnen er in een vierkante meter?

Om dit te berekenen moet je beschikken over de afmetingen van de stenen en rekening houden met de voegen.

Na alle berekeningen heb ik ontdekt dat er op de website van een baksteenfabrikant ook een rekenblad bestaat om dit zeer eenvoudig te bepalen. De ontwerpers van dit rekenblad hebben bij de programmatie, je kan het al raden, een wiskundige formule ingevoerd. rekenblad:

54 Een muur metselen is kinderspel, maar een rechte muur metselen is wat anders! Met een waterpas kan je bepalen of de muur verticaal is.

Een waterpas bevat een doorzichtig buisje met een gekleurde vloeistof waarin een luchtbel zit. In het midden van dit buisje zijn twee streepjes aangebracht met een tussenruimte gelijk aan de afmeting van de luchtbel. Als het waterpas op het te controleren oppervlak wordt geplaatst en de bel in het buisje staat tussen de streepjes, dan is de stand waterpas. Dit is gebaseerd op het feit dat lucht lichter is dan een vloeistof en dus altijd naar het hoogste punt zal stijgen.

Wat moet er gebeuren als de muur niet perfect verticaal staat? Terug afbreken? Op de website van de baksteenfederatie ontdek ik de formule waarmee ik kan berekenen wat de maximale afwijking van de muur mag zijn t.o.v. de loodrechte stand: De toelaatbare toleranties van de hoogte van het metselwerk worden berekend aan de hand van de formule: Met H: is de hoogte (cm) van de muur tussen twee vloeren t : is de breedte van de zone waarin de projectie van de lengte-as van iedere horizontale doorsnede van de muur moet vallen Praktisch betekent dit dat voor een verdiepingshoogte van 2,95 m de maximale afwijking van de muur t.o.v. de loodrechte stand (schietlood) dient beperkt te blijven tot 8 mm.

8 mm? Bij die ene muur is het toch wel 10 mm bij mij. Na een gesprek met een ervaren bouwvakker, weet ik dat we ons hierover geen zorgen moeten maken.

De maximale afwijking is dus afhankelijk van de hoogte. Dat dit geen recht evenredig verband is, is te begrijpen. Een gebouw van 100 m hoog, mag niet 26 cm afwijken van de loodrechte stand. De formule hierboven is trouwens niet voor alle hoogten van toepassing. De maximale uitwijking van de loodrechte stand is immers 2cm.

Op het plan zijn de werkelijke afmetingen gegeven.

Maar hoe lang moet het muurtje zijn tussen de trappen?

Het plan is op schaal getekend, maar we hebben het plan verkleind om op een A4-blad te krijgen. De schaal die vermeld staat klopt dus niet meer.

Hoe lossen we dit dan op?

Ik meet hoeveel cm overeenkomt met 1m op de kopie van het plan en zo kan ik de nieuwe schaalfactor bepalen en dus ook de lengte van de muur waarvan de afmetingen ontbreken.

55 In de bouw worden rechte hoeken meestal met een winkelhaak getekend.

Maar wat doe als je een rechte hoek wil uitzetten voor twee lange muren?

Hiervoor kan je de drie-vier-vijf-regel gebruiken. Als je een stuk afmeet van 4 meter op de muur die er al staat en dan 3 meter afmeet zoals op de tekening, dan moet de afstand van B naar C 5 m zijn.

Indien dit niet het geval is, moet je het punt C verplaatsen zonder de afstand van A naar C te veranderen. Dit moet je doen tot de afstand van C naar B 5 meter wordt. Als dit het geval is, is de hoek A een rechte hoek.

Ja, sommige onder jullie zullen het wel al door hebben, hiervoor wordt de omgekeerde stelling van Pythagoras toegepast! De omgekeerde stelling van Pythagoras is immers

AC

2

AB

2

2 ˆ BC , dan is A

90 .

Dit was wiskunde en fysica in de bouw. Ken jij nog voorbeelden van wiskunde en fysica in het dagelijks leven? Mail ze gerust naar de redactie van berkengeruis. Voor mij gaat 1 juli het bouwavontuur verder en zal wiskunde me blijven achtervolgen. Voor jou begint de vakantie en je zal het waarschijnlijk niet bewust meemaken, maar wiskunde en fysica gaan met je mee, want wiskunde en fysica zijn overal! Gelukkig maar, want zonder hen zou je vakantie er totaal anders uit zien. Een nadenkertje ...

Mevrouw Pyl

56 Om je vrienden die deze vakantie jarig zijn niet te vergeten:

De Verjaardagskalender

Juli 01 juli 04 juli

05 juli 06 juli 07 juli 11 juli 12 juli 13 juli 15 juli 17 juli

18 juli 19 juli 21 juli 22 juli 23 juli 24 juli 25 juli 25 juli 25 juli 26 juli 27 juli 28 juli 30 juli 31 juli

Kömürcü Zeynep Pauwels Cedric Torfs Lani Demul Cédric Fiers Evelyn Gils Michelle De Landtsheer Glenn Heirwegh Elisa Vander Eecken Elien Dejongh Joren Tack Liselot Hashiev Yusup Akkar Ayten Khachatryan Ruzan Smet Nanette De Wulf Louise Van Hoof Vincent Dupont Anne-Lise De Meester Jorne Van den Broeck Lode Debuyser Evelyn Pharazijn Bart Maes Kirsten Steels Bram Van der Auwera Sofie Elma Meltem Ingels Diony Van Moer Chadia Van de Merckt Doortje Van Puyvelde Justine Heyninck Britt Nys Jeroen Smet Bart Lybeert Zoë Rooman Jonas Boon Maxim Van Gassen Dorien Apers Elien Van Rumst Lotte Picavet Marlies

Augustus 17 13 13 15 16 17 15 16 16 15 15 16 14 19 16 14 14 17 13 13 16 14 14 15 14 17 17 13 15 14 16 15 13 16 16 13 18 14 14 18

01 augustus 03 augustus 05 augustus

06 augustus 08 augustus 09 augustus

11 augustus 13 augustus 14 augustus 16 augustus 18 augustus

20 augustus

21 augustus 22 augustus

23 augustus 25 augustus 26 augustus

27 augustus 28 augustus 29 augustus 30 augustus

Van Raemdonck Perla Van Walle Esmee De Vos Nathalie Van Bogaert Shauni Van Schoor Kristof Ben Otman Soumaya De Prijcker Eline Van de Woestijne Jolien Bosman Cleo Pannier Brent Van Puyvelde Arno Geerts Naomi Suli Argolida Heyman Carl Cloet Arne De Bock Elias De Bock Anse Goossens Janne Quintelier Astrid Tusschans Bram Buys Delphine Bohi Eline Maes Katrien Zhang Yi De Cock Maxim Bogaert Yorick Bohi Cedric Bombeke Tina Roeland Veroniek De Meulenaer Zoë Vandenbroucke Renaud Ghesquiere Valerie Maes Sander Thyssen Eline Idrizi Qendrim Jochems Jytte Van Buynder Thijs Malfliet Willem

15 13 17 17 16 14 17 17 16 17 15 14 15 13 14 13 17 16 18 15 14 18 17 19 15 15 16 16 15 18 16 13 18 15 14 13 14 15

57

Familienieuws Geboorten Hannelore

1ste kindje van Frederik Smet en Soetkin De Beule (WeWi6 ’02).

Geboren op 19 december 2009.

Finn

2de kindje van Yves De Pauw en Freya Bollaert (medewerker secretariaat).

Geboren op 21 december 2009.

Jonas

1ste kindje van Dries Faems en Katrin Weferinghaus, kleinzoon van Frie Feremans (leerkracht). Geboren op 12 januari 2010.

Gust

1ste kindje van Jeroen De Cuyper en Liesbet Smet, kleinzoon van Erna Bombeke (leerkracht). Geboren op 28 januari 2010.

Sien

2de kindje van Jan Van Damme en Lieve Van Roey (leerkracht).

Geboren op 06 februari 2010.

Mathis

2de kindje van Thomas Dupont en Sara Van Brussel (LaWi ’98).

Geboren op 24 maart 2010.

Jasper

1ste kindje van Kris Engels en Evi D’Hondt (4 EcMT ’94).

Geboren op 31 maart 2010.

Alice

2de kindje van Kristof Cauchie en Soetkin Vercruyssen (LaMT ’95), Kleindochter van Chris Burm (leerkracht).

Geboren op 10 april 2010.

Vic

3de kindje van Yves Sierens en Katja Roggeman (oud-medewerker secretariaat).

Geboren op 06 mei 2010.

Huwelijken

Rob van Diemen en Marjolein Vercruyssen (dochter van Chris Burm, leerkracht).

Te Hoogstraten op 05 juni 2010.

Tom Herremans en Mieke Faems (EcWi ’04, dochter van Frie Feremans, leerkracht).

Te Sint-Niklaas op 03 juli 2010.

Overlijdens Mevrouw Maria Van Strijdonck, grootmoeder van Katrijn T’Seyen (leerkracht).

Overleden te Zwijndrecht op 09 december 2009.

De heer Eric Van der Heyden, oom van Evelyn Fiers (4c Wet).

Overleden te Brugge op 15 december 2009.

De heer José Vandenhoutaer, grootvader van Mien Vandenhoutaer (4 Wet ’06), Kaat Vandenhoutaer (5 EcMT ’08) en Ward Vandenhoutaer (2a Mod.wet.).

Overleden te Sint-Niklaas op 17 december 2009.

58

De heer José Vandenhoutaer, grootvader van Mien Vandenhoutaer (4 Wet ’06), Kaat Vandenhoutaer (5 EcMT ’08) en Ward Vandenhoutaer (2a Mod.wet.).

Overleden te Sint-Niklaas op 17 december 2009.

De heer Robert Van Remoortere, grootvader van Zen Kegels (1a Mod).

Overleden te Beveren op 01 januari 2010.

Mevrouw Germaine Van Heysbroeck, overgrootmoeder van Britt Heyninck (4b Ec5). Overleden te Haasdonk op 05 januari 2010.

Mevrouw Josephine Dhaenens, moeder van Chris Burm (leerkracht), grootmoeder van Soetkin Vercruyssen (LaMT ’95). Overleden te Berlare op 12 januari 2010.

De heer Omer Roggeman, grootvader van Katja Roggeman (oud-medewerker secretariaat).

Overleden te Sint-Niklaas op 21 januari 2010.

Eerwaarde zuster Margriet-Marie, zuster van congregatie van de zusters van de H. Vincentius Berkenboom Sint-Niklaas. Overleden te Sint-Niklaas op 02 februari 2010.

Eerwaarde zuster Elise, zuster van de congregatie van de zusters van de H.Vincentius Berkenboom Sint-Niklaas, oud-directrice Technisch Berkenboom Instituut.

Overleden te Sint-Niklaas op 07 februari 2010.

De heer Oscar Dhondt, grootvader van Nele Dhondt (6d2 LaWe).

Overleden te Beveren op 19 februari 2010.

Mevrouw Denise Van Clapdorp, grootmoeder van Tim De Bock (4 Wet ’08) en Lien De Bock (3d Wet). Overleden te Sint-Niklaas op 01 maart 2010.

De heer Kamiel Verhulst, grootvader van Laura Verhulst (1b Mod).

Overleden te Sint-Niklaas op 06 maart 2010.

Mevrouw Maria Van Haevermaet, grootmoeder van Freya Bollaert (medewerker secretariaat).

Overleden te Sint-Niklaas op 24 maart 2010.

Mevrouw Bertha Selis, grootmoeder van Ellen Thijs (6a BoIn) en Sofie Van Steenlandt (1b Mod). Overleden te Stekene op 15 april 2010.

De heer Leon Windey, grootvader van Tiana Van Quaethem (5a BoIn).

Overleden te Sint-Niklaas op 17 april 2010.

De heer Willy Van Landeghem, grootvader van Seppe Van der Stoelen (4d1 Wet). Overleden te Belsele op 22 april 2010.

De heer Johan Vaerewyck, vader van Kyra Vaerewijck (1a Mod).

Overleden te Waasmunster op 11 mei 2010.

De heer Jean D’haen, grootvader van Thomas (4 Wet jan’10). Overleden te Sint-Niklaas op 11 mei 2010.

D’haen

(6a

BoIn)

en

Stijn

D’haen

De heer Robert Plaquet, grootvader van Roselien Waterschoot (4 Ec5 ‘06), Ann-Sophie Waterschoot (5c2 EcWi) en Aurélie Waterschoot (5b EcMT). Overleden te Sint-Niklaas op 15 mei 2010.

59

Oplossingen raadsels 1.

2.

3.

4.

5 en 7 Vul de kruik van 3 liter en giet de wijn in de kruik van 5 liter. Tap vervolgens nogmaals 3 liter uit het vat en vul de kruik van 5 liter verder aan. Als die vol is, zit er in de kruik van 3 liter nog precies 1 liter.

8 (plus 1, plus 2, plus 3, plus 4, plus 5) 13 driehoeken

Blokken met Blacky Van mijn moeder erfde ik een fobie voor honden. Loopt er eentje los op de stoep, dan steek ik de straat over. Tot ik Blacky leerde kennen, tenminste. Je weet wel: die hond uit de CMbrochure vol met examentips. Het was een grote stap om hem te benaderen, maar ik beet door, hetgeen hij gelukkig niet deed. Integendeel! Al gauw merkte ik dat Blacky een trouwe rashond is, die iedereen bijstaat met raad en daad om de blokhel draaglijk te maken. Toch merkte ik al gauw op dat zijn blazoen wat barsten vertoonde. Laat ik het daar nu even over hebben.

Inderdaad, het beeldmateriaal dat ik te zien kreeg deed me een aantal keren de wenkbrauwen fronsen. Zo vond ik Blacky studerend in een weids landschap terwijl de helft van zijn cursus wegvloog (1). Daarnaast stelde ik vast dat Blacky zijn eigen tip inzake rustpauzes opvolgde.

2

4

1

Om de stress te bedwingen, waagde hij zich aan een spelletje basketbal. Jammer genoeg moest hij door deze pauze het studeren staken aangezien hij geruime tijd was blijven vastzitten in de basketbalring… (2) Eens 3 bevrijd uit deze benarde situatie, viel hij als een blok in slaap boven zijn cursus (3).

Door al dit onheil tijdens de voorbereiding op het examen, kreeg Blacky op het uur van de waarheid zoveel stress dat hij (nomen est omen) een black-out kreeg (4). Vanaf dat moment zag Blacky het echt niet meer zitten en begon hij al zijn tips met de voeten te treden. Zo stortte hij zich op de pillen die hem tegelijk de energie, de rust en de 5 concentratie zouden geven die hij zo nodig had (5).

Ondanks dit alles, bleef hij toch één regel in acht nemen: elke dag opnieuw, mat hij zijn hoofdomtrek om te peilen naar de groei van zijn hersencellen. Helaas was het resultaat steeds teleurstellender. Na een bezoek aan de neuroloog, bleek het overmatig pillengebruik, alsook het omgekeerd vastzitten in de basketbalring nefast te zijn geweest voor Blacky’s grijze massa. Kortom: zijn hoofdomtrek nam geleidelijk aan af in plaats van toe!

Door al dit onheil, gaat Blacky vandaag door een crisis. Hij is 'gebuisd' over de hele lijn en verslaafd aan de pillen. Ik heb hem moeten laten opnemen. Hopelijk komt het weer goed met hem…

Joost Onghena

60

Een leeg lokaal Littekens verstrooid over de kamer Verdwenen namen, vergeten grappen, vergane tekeningen De schrille kreten zijn nog vaag in de gangen te horen Onder een hoop stof ligt nog een foto Een klas Tijd heeft hen uiteen gedreven Elk sloeg een eigen weg Maar in hun toekomst denken ze aan de oude tijd Hun medemensen luisteren gefascineerd naar de verhalen Traan en lach gaan hand in hand Momenten in het hart gegrift Een vol lokaal Een klas Voor altijd

Karen De Roos