Guido Belcanto

Loser-liedjes met een glimlach

Door: Arjan van Sorge

Het hiphoplabel TopNotch (van o.a. Lange Frans, THC, The Opposites) tekende onlangs een singer-songwriter, ook nog eens Vlaams en twee keer zo oud als de meeste andere collega-artiesten. Wablief?

Guido Belcanto (1953) is een BB-er (bekende Belg) die begon als zanger voor balorkesten, straatzanger en variété-artiest. Niet echt de juiste credits voor het grootste hiphoplabel van Nederland, maar labelbaas Kees de Koning houdt van het levenslied en vooral van Guido’s loser-liedjes met een glimlach. En dus staat Highlife oog in oog met een frêle verschijning overdekt met een grijze haardos, een diepe en enigszins onvaste stem, keurige dictie en weloverwogen gekozen woorden.

Roes

“Tien jaar geleden heb ik nog wel eens een joint gesmoord, maar ik ben er mee opgehouden. Ik dacht altijd dat als ik gesmoord had, dat ik fantastisch was. Ik voelde me geweldig en dacht dat andere mensen dat ook wel vonden. Van wauw, hij is wauw! Maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik rookte ook wel eens een joint voor een optreden om mijn plankenkoorts te bezweren. Ik durfde anders het podium niet op. Ik bracht mezelf in een roes en zo stapte ik het podium op. Die roes bleef duren tot het einde van het concert, en ja, je voelt je fantastisch op dat moment! Maar dat wil niet zeggen dat de mensen in de zaal je ook fantastisch vinden. Ik was toen zeer gespannen op het podium, de hele tijd. Ik gaf alles. Zingen en spelen ging wel, maar als ik tussen de liedjes door iets moest aankondigen, dan begon ik te stotteren.”

Toleranter

“Mijn eerste joint nam ik toen ik 18 was. Ik ging studeren in Antwerpen en ben daar gebleven, tot mijn vijftigste – of iets later. Mijn eerste joint was in de jaren zeventig, toen de mentaliteit veel toleranter was dan nu. Je kon in bepaalde kroegen in Antwerpen gewoon wiet kopen, ook al ter de toog werd dat verkocht. De politie kneep een oogje dicht. Als je dat nu ziet, dat je zelfs geen gewone sigaret meer mag roken... ik vind dat we er niet op vooruitgegaan zijn. Maar ik weet nog van die tijd, dat je Armand dikwijls tegenkwam in Antwerpen. Hij was er graag omdat de sfeer daar zo vrij was. Ik heb hem wel eens ontmoet. Je mag het zeggen dat we wel wat van elkaar weg hebben. Ik hou er meestal niet van als ze mij met iemand gaan vergelijken, maar als ge Armand zegt – da’s OK. Ik vind het in een vakje hoort. En hij is volgens mij ook zijn idealen trouw gebleven. Geen toegevingen aan de commercie. Ik heb respect voor mensen die geen concessies doen en koppig hun eigen gang gaan. Voor mij is het trouwens ook de enige manier, en kijk, ik ben er nog altijd. Ik kan mijn goesting doen, en ik moet niet beantwoorden aan een bepaald image. Ik kan schrijven over wat ik maar wil. Ik voel artistiek een heel grote vrijheid, en dat is aangenaam.”

Seks en muziek

“Wiet smoren is goed voor twee dingen, vind ik. Voor seks en om muziek te luisteren. Als je seks hebt lijkt het wel alsof je uren bezig bent, ook al duurt de seks maar vijf minuten - het lijkt een eeuwigheid van genot. Bij muziek luisteren hoor je dingen waarvan je niet wist dat ze er waren. Je zintuigen worden scherper, je hoort beter. Als ik een joint ophad en ik ging in mijn bed liggen, kreeg ik plots geweldige zinnen cadeau. Die wiet nam tekstueel bepaalde blokkades in de hersenen weg. Dat is wel gebeurd ja. Als het er niet goed uitkwam en ik rookte een jointje, dan begon ik ineens te schrijven. Het haalt bepaald remmingen weg.”