België

Respect voor coffeeshophouders

Door: Karel Michiels

Ik heb de voorbije weken nog meer respect gekregen voor de coffeeshopuitbaters in Nederland. Eerst zag ik de documentaire Nederwiet, een paar dagen later was ik op het Cannabis Bevrijdingsfestival. En wat misschien wel het belangrijkste is: ik word in de Amsterdamse coffeeshops nog altijd vorstelijk ontvangen.

Ik ben vaak in Nederland geweest de laatste tijd. Niet om wiet te scoren of hele dagen in een coffeeshop te hangen. Ik ben naar Hans Teeuwen geweest, heb vrienden bezocht en inkopen gedaan, en op 8 mei was ik op Cannabis Bevrijdingsdag in Amsterdam. Ik had daar de eer om zeven (7!) minuten te mogen spreken, als een soort Belgische cannnabisambassadeur (hoewel ik dat eigenlijk helemaal niet wil zijn). Wat ik gezegd heb, was in feite een heel bondige samenvatting van de columns die ik al jaren voor dit blad schrijf. Over Nederland

als mijn gidsland, en de veranderende mentaliteit en onverdraagzaamheid tegenover blowers. Maar terwijl ik daar stond, op het kleine podium waar later de voortreffelijke Ziggi Recado een showcase zou geven van zijn nieuwe plaat en toer (gesponsord door The Bulldog!), besefte ik dat ik toch maar mooi in het openbaar stond te spreken over wiet, iets wat ik in Vlaanderen nog nooit gedaan heb. Nog nooit heb kunnen doen.

Ganjaboer uit het noorden

Het mooiste personage in de documentaire Nederwiet is een ganjaboer uit het noorden. Zelden iemand met zoveel liefde horen praten over zijn biologische planten. Zelden zo’n goed gevoel overge-

houden aan een eerlijke en authentieke getuigenis over wiet kweken. Die man valt niemand lastig, veroorzaakt geen overlast en woont met zijn lieve vrouw op een afgelegen boerderij. En toch meende de Nederlandse politie deze brave mens te moeten aanhouden en zijn prachtige plantage te ontmantelen. We zagen hoe hij voor de rechter moest verschijnen, daar (niet voor de eerste keer) geconfronteerd werd met een juridisch systeem dat geen afwijking duldt van de regels, en doof blijft voor de nochtans heel redelijke argumentatie van menige kweker. Wat dat betreft, zitten het Belgische en het Nederlandse gerecht precies straffen moet.

Wij moeten ervoor zorgen dat ook de volgende generatie de geneugten van wiet nog kan proeven

Thuis in Holland

Voor mij zag ik een hoop mensen die de hele dag ongestoord hun gang mochten gaan in het park. Blowen, vaporizers testen, growkraampjes afdweilen: ik voelde me weer helemaal thuis in Holland. En dan heb ik het nog niet over de sound system van King Shiloh, voor ons op zich al reden genoeg om naar Amsterdam te komen. Je moet meestal tot na middernacht wachten om de dubmeesters ergens aan het werk te zien, maar dit heeft ook wel iets. Gewoon mee in trance gaan terwijl de zon nog volop schijnt. Wat mij verder ontroerde was de hoge leeftijd van de organisatoren. Ik ben weliswaar van dezelfde generatie, maar had toch wat meer jonge wolven verwacht. Maar het was een prachtige dag.

VOC verdient support

De Vereniging voor Opheffing van het Cannabisverbod (VOC) verdient de support van alle growers en blowers. Wie schrik heeft om gespot te worden (zouden ze van iedereen foto’s hebben gemaakt in het Westerpark), kan ook gewoon wat geld storten. Nu de situatie stilaan precair wordt, zowel voor de growshops als de coffeeshops en dus ook de blowers, is eendracht onze enige kracht. We weten wat er op het spel staat. Ik word er ook wel eens moe van om telkens weer dezelfde boodschap te moeten herhalen, maar we mogen niet versagen. Wij moeten ervoor zorgen dat ook de volgende generatie de geneugten van wiet nog kan proeven, dat niet iedereen straks aan de pillen of de alcohol zit, dat er toch nog een paar mensen met gezond verstand overblijven. Bedankt coffeeshophouders, growshopuitbaters en iedereen die de rug recht houdt in deze onverkwikkelijke tijden. Ook voor de immer vriendelijke ontvangst in de coffeeshops, waar ik tot nader order nog geen pasje hoef te laten zien. Gaan jullie mij straks echt allemaal buitensluiten?