3 minute read

Oorlog in Maastricht

Next Article
De eerste keer

De eerste keer

Uiteraard was iemand van de Stichting Belangenbehartiging Coffeeshoppersoneel Nederland een van de sprekers op de Cannabis Bevrijdingsdag. Na zijn vurige redevoering sprak Highlife nog even met een flink verontruste Jo Smeets.

Door: Arjan van Sorge

Huilende mensen

“Het doodvonnis in Limburg, Brabant en Zeeland is getekend, de coffeeshops daar zijn op sterven na dood. Het personeel van de shops is steeds moeilijker te bereiken, omdat iedereen z’n eigen weg gaat. Maar we bereiken ze gelukkig nog wel! We gaan ons nu voorbereiden op de rest van Nederland, want dat is hard nodig. Ze worden

wakker! In Limburg dachten we ook: het komt wel goed allemaal en we zien wel waar het schip strandt. Maar als je nu in de drie zuidelijke provincies kijkt, daar zijn er zo’n 600 man ontslagen.” “Als ik onze oude klanten spreek, die zeggen allemaal dat ze zich niet laten registeren. Maar ze blijven wel roken natuurlijk! Ja, zeggen ze dan, jij kent de weg ook... Ik maak me als vader van twee kinderen grote zorgen. In Maastricht hoor je verhalen dat kinderen geen straat verder meer mogen lopen van hun ouders, omdat het zo gewelddadig geworden is. Dat doet ons wel schrikken. Het is

geen overlast meer, maar het is oorlog aan het worden in Maastricht. We zijn ook in Eindhoven en Tilburg geweest, om een avondje mee te kijken, want we willen weten wat er speelt. Ik ben echt geschrokken, ik kwam ook huilende mensen tegen. Ga er eens naar toe, en huur een Belgische auto. Ik garandeer je dat je geen vijf kilometer kan rijden zonder dat je twee keer aangehouden bent. En niet door de politie, maar door drugsrunners.”

Als je nu in de drie zuidelijke provincies kijkt, dan zijn daar zijn zo’n 600 mensen ontslagen.

Dit gaat helemaal verkeerd

“Nu horen we dat de eerste ontslagen aan het vallen zijn in de horeca en winkels eromheen. We hebben als stichting interviews gedaan met willekeurige mensen op straat. Dan zeggen mensen heel duidelijk: dit gaat helemaal verkeerd. In Maastricht heeft de gemeenteraad tegen Onno Hoes gezegd, je moet meer politie gaan aanvragen, anders hebben wij een probleem. Politieke partijen op lokaal gebied nodigen ons nu uit, dat zegt wel genoeg. Maar op nationaal gebied zijn we ook al met par-

tijleiders in gesprek geweest. Nu is het natuurlijk ook verkiezingstijd, maar het wil toch wel wat zeggen! Op 1 mei hebben we in Maastricht een grote demonstratie gehouden, we willen nu gaan kijken om in andere provincies en andere steden zoiets nog groter te gaan doen. En misschien wel wat brutaler, maar wel op een nette en sociale manier natuurlijk. We hebben in Maastricht 500 fluitjes uitgedeeld en heel Maastricht is toen gek geworden, want iedereen liep met piepende oren door de stad en niemand kon meer iets horen.”

Bestuursrecht

Een collega vult aan:

“Of door de politie natuurlijk, die staat ook op scherp als je een buitenlandse nummerplaat hebt.” Over de wietpas heeft deze collega ook nog wat te melden: “Voordat er een nieuw kabinet is gevormd, ben je 1 januari al voorbij. En als het 1 januari is geweest, dan is de wietpas er in de rest van het land ook door. Er is een bodemprocedure gestart voor Maastricht, en voor daar een juridische uitspraak over is, is het ook pas volgend jaar. De politiek laat het steeds op bestuursrecht aankomen, officieren van justitie worden teruggefloten omdat ze geen strafrecht willen hebben. Er worden geen meldingen van discriminatie aangenomen, het is een groot politiek poppenspel geworden. De burgemeesters zeggen dat alles koek en ei is, maar de gemeente- en buurtraden, iedereen zit met de handen in het haar. De gewone burgers moeten er onder lijden.”

This article is from: