Wietpas levensgevaarlijk

Mei Li weigert wietpas

Mei Li werd 22 jaar geleden in China geboren en woont al jaren in Nederland. Ze studeert communicatie & multimediadesign in Den Haag. Ze vreest de invoering van de wietpas. ‘Ik riskeer mijn leven als ik me registreer bij een coffeeshop, want als die informatie in China terecht komt, zouden ze daar wel eens erg vervelend op kunnen reageren.”

Door: Michiel Panhuysen

Mei Li, die accentloos Nederlands spreekt, heeft een Chinees paspoort. Zij kwam voor het eerst in aanraking met wiet in China, toen ze daar op haar veertiende op familiebezoek was. ‘Mijn

eerste ervaring met wiet was een beetje vreemd, misschien’, zegt Mei Li. ‘Op drugsgebruik staat in China de doodstraf. Maar ik kreeg de wiet van een traditionele Chinese arts, tegen heftige menstruatiepijn. De arts gaf me wietblaadjes om daar thee van te zetten, omdat ik slecht reageer op veel chemische medicijnen. De wietthee werkte goed, de pijn werd er dragelijk door.’

‘Ik riskeer mijn leven als ik me registreer bij een coffeeshop’

Blowcollege

Weer terug in Nederland lukt het Mei Li niet om haar Chinese medicijn te vinden. In eerste instantie krijgt ze een pijnstiller voorgeschreven. Dit middel werkt goed, maar Mei Li wordt er heel suf van. ‘Daarom ging ik weer op zoek naar die Chinese ‘blaadjes’.’ Als ze een oudere vriend haar probleem uitlegt regelt hij Nederlandse wiet voor haar. Met een groepje blowers bekommert de vriend zich om Mei Li, bij het nuttigen van de wiet. ‘Allereerst maakten ze me duidelijk dat ik die Nederlandse wiet ook best wel kon roken’, lacht Mei Li.

‘Die thee zagen ze niet zo zitten. Ze waren heel aardig voor me als ik bij hun kwam blowen en ze gingen voorzichtig met me om. Er stond altijd wat suikerwater klaar voor als het mis zou gaan, ze leerden me om een joint te rollen en ik kreeg uitgebreide uitleg over de do’s en don’ts van het blowen. Het was net een soort blowcollege.’

Mei Li komt de laatste anderhalf jaar regelmatig in de coffeeshop. Vroeger niet. Ze is wat socialer dan tijdens haar middelbare schooltijd. ‘Vroeger hield ik niet zo van mensen. Op mijn school begrepen mensen mij niet. Ik was ook anders dan de rest. Ik speelde viool en droeg alternatieve kleding. Later speelde ik ook nog basgitaar in een punkrock bandje, en kleurde ik mijn haar knalroze of blauw. Op school vonden ze me een freak.’ Naast haar studie geeft Mei Li kleinere Nederlandse bedrijven adviezen over samenwerking met China. Verder helpt ze haar vriend bij het runnen van zijn bedrijf, een adviesbureau voor sporters en voedingssupplementen.

Zelf kweken

Ze is tegen de wietpas. ‘Ik riskeer mijn leven als ik me registreer bij een coffeeshop, want als die informatie in China terecht komt, zouden ze daar wel eens erg vervelend op kunnen reageren. Ook al komt medicinaal gebruik van wietthee dus gewoon voor in dat land. Ik durf het niet uit te proberen, vanwege de doodstraf die daar op drugsgebruik staat. Als ik me hier registreer kan ik nooit meer terug naar China. Daarom hebben mijn vriend en ik besloten dat we zelf gaan kweken.”

Mei Li vervolgt:

“Ik koop eigenlijk veel liever wiet bij een coffeeshop, maar de Nederlandse overheid dwingt ons nu om te gaan kweken. Dat is toch absurd? Ik houd mijn hart vast vanwege de nieuwe situatie. Ik ken niemand die gaat stoppen met blowen vanwege de wietpas. Ik heb het er wel eens over met andere blowers. Een heel enkele blower wil zich wél inschrijven, maar de meeste mensen zien de wietpas niet zitten. Iedereen zoekt nu al naar andere oplossingen om aan wiet te komen. Het aantal dealers in huizen en op straat zal wel stijgen, want iedereen wil toch ergens zijn wiet vandaan halen.’