Gees Voorhees

Tekst: Peter van Sparrentak // Foto: www.PimTop.com

De Rotterdamse tekenares Gees Voorhees laat zich inspireren door horrorfilms en vreemdsoortige foto’s en plaatjes. Naast haar vrije werk maakte ze illustraties voor tijdschriften, platenhoezen en affiches.

Haar Rotterdamse woonkamer ziet er gezellig rommelig uit. In een stellingkast tegen de wand zijn de collectie cd’s en boeken scheef op elkaar gestapeld. Op een salontafel tegenover de zitbank staat een draagbare platenspeler uit de jaren zeventig, met twee knaloranje boxjes. Vooraan in de stapel platen staan een singletje van Tatjana en een lp van Joan Armatrading. “Muziek is altijd een inspiratiebron voor me geweest,” vertelt ze. “Op vinyl heb ik oude dingen, pop, maar ook metal en Bob Dylan. Op de computer heb ik veel nieuwe muziek. Ik hou van veel soorten, als het maar niet gelikt is. Elektronica vind ik leuk, verder shoegazer en psychedelica. Ik ga vaak naar dansavonden, want ik ben zelf ook dj op feestjes. Ik draai vooral tropische klanken, dub, rocksteady, dancehall, soul en hiphop.”

Bizar

Als kind tekende ze al veel. Ze komt oorspronkelijk uit Den Haag, maar verhuisde naar Rotterdam, waar ze de kunstacademie heeft gedaan. Tegenwoordig geeft ze

daar zelf les in illustratie, terwijl ze op andere plekken kunstworkshops geeft aan kinderen en jongeren. Veel van haar tekeningen zijn opgebouwd uit heel veel kleine krasjes. Gees: “Aan sommige daarvan heb ik zo lang zitten tekenen, niet meer normaal. Dat is een tijdje mijn stijl geweest: met hele kleine inktpennetjes werken en dan een grote tekening maken. Ik bewaar ook halflege pennetjes, om dingen op een bepaalde manier te tekenen. Nu werk ik meer met dikkere inktpennen en kwasten. Maar ik hou van arceren. Ik zal altijd een plek zoeken in het beeld, waar ik grote stukken kan invullen met kleine vormpjes.”

Muurschilderingen

Naast vrij werk maakte ze illustraties voor tijdschriften zoals de VPRO-gids, Vice en 6 Surf Magazine. In het zesmanskunstcollectief KAMP HORST doet ze mee aan gezamenlijke muurschilderingen. “We kennen elkaar van de academie en doen ook elk onze eigen dingen. We doen nu af en toe iets samen, en dat zou voor mij nog wel vaker mogen. Het zijn altijd de leukste tripjes. De laatste keer was in een gekkenhuis. Dat was echt bizar. In Venray is een groot psychiatrisch instituut, dat voor de helft leeg staat. Ze organiseerden daar een expositie en wij mochten er schilderen. Al die gebouwtjes waren best eng. Ik heb veel horrorfilms gezien en je voelde daar gewoon die spanning. Allemaal van die kamer-

tjes met spiegels en wasbakken. En daar hingen dan schilderijen, maar er was niemand. Dan kwam je in de andere helft en daar liepen die patiënten als een soort zombies door het gebouw. We schilderden in de grote keuken. We moesten naar de wc in het andere gebouw, maar durfden niet. Dus gingen we naar andere opties zoeken en namen illegaal de wc bij de tandarts.”

Dario Argento

Ze is een echte horrorfan, vandaar haar pseudoniem Voorhees. “Ik heb mezelf vernoemd naar Jason Voorhees, de moordenaar uit de films van Friday the 13th. Ik keek altijd met mijn vader naar horrorfilms toen ik klein was. In no time hadden we een hele collectie videobanden van tv opgenomen. En dan keken we samen. Hij was journalist en werkte vaak ’s nachts. Ik was indertijd veel ziek en dan hield hij

me gezelschap. Dan keken we Poltergeist voor de zoveelste keer, of Halloween. Hij is er nu niet meer, dus deze naam vond ik een mooie knipoog naar hem. Ik kijk bijna alleen maar horrorfilms. Klassieke horrors zoals The Last House On The Left, The Omen en alles van de Italiaanse filmmaker Dario Argento, maar ik hou ook van camp-achtige dingen, hele slechte

Ik heb mezelf vernoemd naar Jason Voorhees, de moordenaar uit de films van Friday the 13th.

B-films. Van recentere films vond ik Paranormal Activity 1, 2 en 3 heel goed. Verder hou ik van sciencefiction en teen- en highschool films.”

Screenshots

Als inspiratie voor tekeningen gebruikt ze soms stilstaande beelden uit de films.

Gees: “Ik maak veel screenshots tijdens het kijken naar films. Of ik zoek ze op internet. Die gebruik ik voor portretten en composities. Een vriendin van me, met wie ik veel films kijk, heeft een beamer. Dus dan kan ik er goed foto’s van maken.” Een voorbeeld hiervan is een affiche voor een party van Lowriders, een Rotterdams collectief dat zich richt op elektronische muziek. Dat affiche is geïnspireerd op de film Aliens. “Je kijkt er van het ene ruimteschip naar buiten en ziet een ander ruimteschip voorbijvaren. Dat beeld uit de film heeft me geïntrigeerd. Dat vond ik zó mooi. Ik raakte geobsedeerd door Chris Foss, die al die ruimteschepen heeft ontworpen. Eigen-

lijk wilde ik dat ook doen, maar hij is heel technisch en dat ben ik niet.”

Iets dat perfect is of heel erg klopt, vind ik saai.

Collages

Op een platenhoes die ze voor Lowriders ontwierp, is een vrouw te zien in lingerie, die op haar handen staat. “Dat komt ook uit een film. De still gebruik ik als uitgangspunt, maar de informatie vul ik zelf in. Ik kan niet uit mezelf hele fantastische composities verzinnen.” Soms combineert ze plaatjes met elkaar. Deze collages maakt ze met de computer op of met kopiëren, knippen en plakken. En zelfs door plaatjes aan elkaar te naaien. “Voor Bombay Show Pig, een indienoise band uit Amsterdam,

heb ik voor een hoes een collage van insecten gemaakt. Kopieën van plaatjes, die ik uitknipte en dan met de hand aan elkaar heb genaaid. Een hels karwei. De collage heb ik aan de binnenkant van een doos gehangen en daar weer een foto van gemaakt. Op de computer heb ik er tekst aan toegevoegd. Een andere platenhoes

van die band is gebaseerd op Japanse demonen. Die collage heb ik ook in het groot gemaakt, met knipsels en lijm. Ik heb eerst tekeningen met inkt gemaakt, die heb ik ingescand en in de computer opgepoetst met Photoshop, want ik maak nog wel eens vlekken. In een copyshop heb ik dingen laten uitprinten. Op gewoon papier en op papier in pasteltinten. Later heb ik sommige nog eens ingekleurd met Photoshop. Op een gegeven moment zijn de mogelijkheden eindeloos en verlies ik mezelf een beetje. Maar dat zijn ook de beste momenten. Ik weet een beetje wat ik wil maken, maar het is soms leuk om te kijken wat er gebeurt.”

Nerd-gehalte

“Mijn tekenstijl is wat kriebelig, zeg je? Ja, dat heb ik eerder gehoord. Ik kan geen rechte lijn zetten, ook met een dikke stift niet. En ik hou van die ‘snik’ in die lijn. Vroeger dronk ik speciaal veel koffie voordat ik naar tekenles ging, omdat ik wilde dat de lijnen met gevoel getekend waren. Voor een muurschildering ben ik nu plaatjes aan het zoeken van larpers, die aan ‘live action role playing’ doen. Dat zijn mensen die middeleeuwse gebeurtenissen naspelen in het echt. Het heeft een hoog nerd-gehalte. En ik werk aan een tekening van een Siamese zombie. Onhandig, knullig, dat vind ik leuk. Daarom hou ik van de tekeningen van Robert Crumb of Garbage Pail Kids. Iets dat perfect is of heel erg klopt, vind ik saai. Iets waar wat ontbreekt, wat niet helemaal werkt of zielig is, is gewoon interessanter. Dat is met mensen ook zo.”